Περιεχόμενο της προσευχής

Ὅ­σον ἀ­φο­ρᾶ τό πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς προ­σευ­χῆς μας, θά  δα­νει­στοῦ­με τά λό­για τοῦ Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Χρυ­σο­στό­μου:  «Ὁ Θε­ός δέν πε­ρι­μέ­νει τή δι­κή μας ὑ­πεν­θύ­μι­ση, ἀλ­λά καί ἄν ἀ­κό­μα δέν τά ζη­τᾶ­με (τά ὑ­λι­κά ἀ­γα­θά), μᾶς χα­ρί­ζει ἐ­κεῖ­να πού εἶ­ναι ἀ­πα­ραί­τη­τα. Δι­ό­τι     « Ἀ­να­τέλ­λει τόν ἥ­λιό Του γιά τούς πο­νη­ρούς καί γιά τούς ἀ­γα­θούς καί βρέ­χει γιά τούς δι­καί­ους καί τούς ἀ­δί­κους»(Ματθ. 5. 45). Ἄς ἔ­χου­με ἐμ­πι­στο­σύ­νη σέ Αὐ­τόν ὁ Ὁ­ποῖ­ος μᾶς συμ­βου­λεύ­ει καί λέ­γει: « Να ζη­τᾶ­τε πρῶ­τα τή βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ καί τή δι­και­ο­σύ­νη του καί ὅ­λα τά ἄλ­λα θά σᾶς χο­ρη­γη­θοῦν» (Ματθ. 6.33).

Δέν πρέ­πει νά ζη­τοῦ­με κα­θη­με­ρι­νά καί ἐ­πί­μο­να τά ἀ­γα­θά τῆς ζω­ῆς, για­τί ὁ Θε­ός γνω­ρί­ζει τίς ἀ­νάγ­κες μας καί χα­ρί­ζει τά χρει­α­ζό­με­να. Νά προ­σέ­ξου­με νά μήν κά­νου­με τό Θε­ό ὑ­πη­ρέ­τη μας.

Βλέ­πεις ὅ­τι ὁ Θε­ός ἑ­τοί­μα­σε νά μᾶς χα­ρί­σει ἐ­κεῖ­να τά ἀ­πα­ραί­τη­τα καί ὑ­πό­σχε­ται συμ­πλη­ρω­μα­τι­κά ὅ­τι θά  μᾶς δώ­σει καί αὐ­τά;»

Ἄς ἀ­κού­σου­με καί τόν Νεῖ­λο τόν Ἀ­σκη­τή πού συμ­βου­λεύ­ει: «Μήν προ­σεύ­χε­σαι νά γί­νουν τά θε­λή­μα­τά σου, για­τί ὅ­πωσ­δή­πο­τε δέν συμ­φω­νοῦν μέ τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ. Καλ­λί­τε­ρα κα­θώς ἔ­χεις δι­δα­χθεῖ, λέ­γε στήν προ­σευ­χή σου:«Γε­νη­θή­τω τό θέ­λη­μά Σου ἐν ἐ­μοί». Καί σέ κάθε πρᾶγμα ἔτσι νά ζητᾶς ἐπό Ἐκεῖνον, νά γίνει τό θέλημά Του, γιατί ὁ Θεός θέλει τό ἀγαθόν καί συμφέρον τῆς ψυχῆς σου. Ἐνῶ ἐσύ δέ ζητεῖς πάντοτε τό συμφέρον σου».

Κά­πο­τε ὁ Κύ­ριος εἶ­πε στό βα­σι­λιά Σο­λο­μῶν­τα· ζή­τη­σε μου ὅ­τι ἐ­πι­θυ­μεῖς καί ἐ­γώ θά σοῦ τό δώ­σω. Ὁ σο­φός ὅ­μως Σο­λο­μών δέ ζη­τη­σε ὑ­λι­κά πράγ­μα­τα, ἀλ­λά ζή­τη­σε ἀ­πό τό Θε­ό σο­φί­α, γιά νά Κυ­βερ­νᾶ σω­στά τούς ὑ­πη­κό­ους του. Αὐ­τό ἄ­ρε­σε στόν Κύ­ριο καί  μά­ζί μέ τή σο­φί­α πού τοῦ ζή­τη­σε τοῦ χά­ρι­σε καί πολ­λά πλού­τη καί δό­ξα. Αὐ­τό τό πα­ρά­δειγ­μα θά πρέ­πει νά δι­δά­ξει καί ἐ­μᾶς νά ζη­τοῦ­με πρῶ­τα ἀ­π’ ὅ­λα τά πνευ­μα­τι­κά ἀ­γα­θά καί τά ὑ­πό­λοι­πα θά τά ἔ­χου­με σύμ­φω­να μέ τήν πιό πί­σω ὑ­πό­σχε­σή Του.

Ἔ­τσι λοι­πόν, τό πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς προ­σευ­χῆς μας πρέ­πει νά εἶ­ναι προ­πάν­των πνευ­μα­τι­κό, ὅ­πως ἡ ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ στόν κό­σμο. Ἡ εἰ­ρή­νη τοῦ κό­σμου καί τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, νά χα­ρί­ζει με­τά­νοι­α, σέ  μᾶς  καί τήν οἰ­κο­γέ­νειά μας καί κά­θε ἄλ­λη ψυ­χι­κή καί­σω­μα­τι­κή χρεί­α πού ἔ­χου­με. Ἀ­κό­μα θά πα­ρα­κα­λοῦ­με καί γιά τίς χῆ­ρες καί τά ὀρ­φα­νά,  γιά τή θε­ρα­πεί­α τῶν ἀ­σθε­νῶν πού βρί­σκον­ται κα­θη­λω­μέ­νοι στά κεβ­βά­τια τους.

Ἀ­κό­μα δέν πρέ­πει νά λεί­πει ἀ­πό τήν προ­σευ­χή μας  οὔ­τε ἡ πα­ρά­κλη­ση γιά τούς ἐ­χθρούς μας γιά τήν ὁποία θά ἀναφερθοῦμε στή συνέχεια.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-