Γρηγόριος Παλαμάς: Δύο παράλληλες εποχές

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ: ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ 

Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου

Τα ιστορικά πλαίσια

Η εορτή του αγ. Γρηγορίου Παλαμά, την B' Κυριακή των Νηστειών, ο οποίος έζησε σε κρίσιμη ιστορική περίοδο (1296-1359), δίνει αφορμή να σκεφθούμε ότι η διδασκαλία του είναι αρκετά επίκαιρη, αφού ο 14ος αιώνας έχει πολλές ομοιότητες με την εποχή μας. Φυσικά η διδασκαλία του δεν είναι δική του εφεύρεση, αφού την ταραχώδη εκείνη εποχή εξέφρασε τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Παρακλητικός Κανών στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης

Παρακλητικός Κανών 

στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς η σπουδαιότης του προσώπου και του έργου του

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ 

Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ

Εισήγηση σε Διημερίδα που οργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας με θέμα: Το μοναστήρι τον Τιμίου Προδρόμου («Σκήτη Βεροίας»), 27-28 Μαρτίου 1993.

Απόστολος Παύλος και Γρηγόριος Παλαμάς. 

Δόξα και καύχημα της Βεροίας 

Η Βέροια έχει το προνόμιο να συνδέεται με δύο μεγάλους θεολό­γους και μυσταγωγούς. Με τον κορυφαίο εν πρώτοις μεταξύ των Απο­στόλων, τον κήρυκα του Ευαγγελίου και προσαγωγέα της Οικουμένης στη χριστιανική πίστι, ουρανοδρόμο απόστολο Παύλο, και με τον μεγά­λο πατέρα και συγγραφέα του 14ου αιώνος, τον κήρυκα της ακτίστου Χάριτος και του Θαβωρείου φωτός, αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης άγιο Γρηγόριο Παλαμά.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η αλήθεια για τις Εικόνες

Η αλήθεια για τις Εικόνες

Οι σύγχρονοι εικονομάχοι και εχθροί της χριστιανικής πίστης, ισχυρίζονται ότι οι εικόνες είναι αντίθετες με το θέλημα του Θεού, και δεν διστάζουν να αποκαλέσουν ειδωλολάτρες και αποστάτες όποιους αποδίδουν τιμή σε αυτές. Βέβαια, η τιμή δεν πάει στο υλικό, αλλά όπως αναφέρει και ο Μ. Βασίλειος «η γαρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει», κάτι που διαβάστηκε στην δ' συνεδρία της Ζ'  οικουνενικής συνόδου (Mansi 13, 69 D).

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ο πόνος στή ζωή μας

ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Αφιέρωμα σε όλους εκείνους που με υπομονή 

κι ελπίδα σηκώνουν τον σταυρό τους

Γιατί να πονώ Θεέ μου;
Είναι αλήθεια πως σήμερα υπάρχει άφθονος σω­ματικός και ψυχικός πόνος. Άλλοτε ευθύνεται γι' αυ­τόν ο άνθρωπος και άλλοτε όχι. Σημασία έχει την ώ­ρα του πόνου κάποιος να τον συνδράμει. Να μη τον α­φήσει ν' απογοητευθεί, να πνιγεί στη μοναξιά, να πο­νέσει ακόμη πιο πολύ.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η αγωνία ενός μικρού αγγέλου

Μια φορά και ένα καιρό ένα παιδί ήταν έτοιμο να γεννηθεί. Την προηγούμενη ημέρα ρώτησε το Θεό: «Μου λένε ότι θα με στείλεις αύριο στη γη. Φοβάμαι. Πώς θα μπορέσω να ζήσω εκεί; Είμαι μικρός και αβοήθητος». Και ο Θεός του απάντησε: «Μην ανησυχείς. Έχω φροντίσει για σένα. Μεταξύ πολλών Αγγέλων διάλεξα έναν και για σένα. Θα σε περιμένει στη γη και θα σε φροντίζει». Το παιδί επέμενε.

«Ναι, αλλά εδώ στον παράδεισο δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τραγουδάω και να γελάω κάθε μέρα! Μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος! Θα νοιώθω τόση ευτυχία στη γη;»

Τότε ο Θεός του είπε:

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Στού Βασίλη το Περιβόλι

ΣΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ

Η καρδούλα του Βασίλη περιβόλι είναι δροσάτο, με άνθη και καρπούς γεμάτο που ο Χριστός του τά 'χει στείλει !!!!!! Μέσα από την ψυχή του, τις κακίες και τα πάθη, και τα πιο μικρά του λάθη, με όλη τη δύναμη του σαν αγκάθια να τα βγάζει, για να χαίρεται όλη μέρα, και τον αγαθό Πατέρα μέρα νύχτα να δοξάζει!!!!!!

«Μάνα θέλω να ξέρεις πως σε βλέπω από ψηλά. Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός, με πήρε δίπλα του για άγγελο κι Αυτός. Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή, θα σας προσέχω από εκεί πάνω όλους μαζί, κι αν θελήσεις κάτι τώρα να μου πεις, τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δεις».

Λόγος «Υπέρ Αναπαύσεως και Σωτηρίας Όλων των Κεκοιμημένων Ψυχών των Αδελφών Ημών».

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

O θρύλος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και ο Έλληνας στρατηγός

Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΟΜΟΛΟΓΟ:

O MAΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ!

Αναγράφεται στο τέλος (σελ.21) από την Ελένη Κυπραίου, δημοσιογράφο -συγγραφέα:

Απόσπασμα

Είπε ο Τούρκος στρατηγός, στον Έλληνα ομόλογό του:
Εσείς οι Έλληνες, δεν πιστεύετε στον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά; Δεν λέτε και ξαναλέτε μεταξύ σας, πως βόλι εχθρού δεν τον άγγιξε ; Πως τον κατάπιε το μανιασμένο πλήθος των πορθητών της Πόλης ; Αλλά πως τον τράβηξε η Παναγιά στην αγκαλιά της, για να τον κάνει Αθάνατο. Δεν είστε βέβαιοι πως ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ: Δεν είναι θρύλος. Ψεύτικη ελπίδα. Ονειροφαντασία. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δες και μόνος σου.

ΔΕΝ ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ, ούτε και πρόκειται να αλωθη.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Δημοκρατία και Ορθοδοξία

Ιστορική και απολογητική μελέτη

Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητού

       Οι άνθρωποι του σκότους και της ανομίας μεταχειρίζονται και χαλκεύουν οποιαδήποτε συκοφαντία, προκριμένου να πλήξουν την Εκκλησία του Χριστού. Είναι άλλωστε παλιά η «συνταγή» αυτή.  Στην αρχαία Εκκλησία πρώτοι οι Ιουδαίοι σκάρωναν και διέδιδαν τερατώδεις συκοφαντικές φήμες για το πρόσωπο του Χριστού και για τους Χριστιανούς. Στη συνέχεια οι ειδωλολάτρες, με προεξάρχοντα τα σκοτεινά ειδωλολατρικά ιερατεία, διέδιδαν επίσης απίστευτα τερατώδεις συκοφαντικές φήμες στους δεισιδαίμονες όχλους, ώστε να εγείρουν φανατισμό και να επιτίθενται κατά των Χριστιανών.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Βρες μια τρύπα στον τοίχο της φυλακής σου και δραπέτευσε

Βρες μια τρύπα στον τοίχο της φυλακής σου και δραπέτευσε!

Γράφει ο Κώστας Ζουρδός

Σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας ζούσε ένα τυφλό παιδί που το λέγανε Ιορδάνη. Ο Ιορδάνης είχε μια αδερφή, που κάθε πρωί τού έβαζε σε ένα κασελάκι μικροεμπορεύματα για να τα πουλήσει. Εκείνος ήξερε την τιμή που είχε το καθετί. Το μεσημέρι γύρναγε στο σπίτι με άδειο το κασελάκι αλλά μόνο με το ένα τρίτο των χρημάτων, που θα έπρεπε να έχει. Γιατί δυστυχώς, μερικοί τον κλέβανε.

Μια μέρα σηκώθηκε και πήγε στον εξομολόγο του και του λέει: «Πάτερ, είμαι φοβερά απελπισμένος».«Τι έχεις Ιορδάνη; Πες μου τον πόνο σου». «Πάτερ, εξαιτίας της αναπηρίας μου, βάζω σε πειρασμό τόσους ανθρώπους και με κλέβουν. Τι πρέπει να κάνω;». Και τότε ο πνευματικός του είπε: «Ιορδάνη, παιδί μου, συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις και μη στεναχωριέσαι. Και όταν θα πας πέρα από αυτή τη Γη, προσευχήσου και για μας τους αμαρτωλούς».

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Επιστολή προς την σεμνοτάτην εν μοναζούσαις Ξένην

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΟΜΟΣ Δ'
ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

Σύντομη βιογραφία

Ο άγιος πατέρας μας Γρηγόριος ο Θεσσαλονίκης έζησε στα χρόνια της βασιλείας τον Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου, γύρω στο 1340 μ.Χ. Αφού άφησε όλο τον κόσμο και τα του κόσμου, από την πατρίδα του Κων­σταντινούπολη μετανάστευσε στον αγιώννμο Αθω, όπου ακολούθησε τη μοναστική ζωή. Εδώ, έπειτα από σκληρούς ασκητικούς κόπους μέσα σε άκρα ησυ­χία, με την ψυχή στραμμένη στο Θεό μόνο, έγινε θεόμορφος καθρέφτης του Α­γίου Πνεύματος, ανεβαίνοντας όσο λίγοι στην κορυφή της πράξεως και της θεω­ρίας. Με καταυγαζόμενη τη διάνοια του από τις θεοπτικές Ελλάμψεις του Πνεύ­ματος, άφησε στην Εκκλησία του Θεού σοφότατα και θεολογικότατα συγγράμ­ματα, σαν μνημείο Ορθοδοξίας.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ

Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ

Τῶν σῶν ἀγαθῶν ὥσπερ οὐκ ἔχω κόρον,
Ὡς οὐδ' ἑορτῶν, Γαβριὴλ Ἄρχων Νόων.
Τῇ δεκάτῃ δὲ τρίτῃ συναγήοχεν ὧδε Γαβριήλ.

Βιογραφία
Να, συν τοις άλλοις, πως η Εκκλησία υμνεί τον αρχάγγελο Γαβριήλ σ' αυτή τη γιορτή του:

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ 

Πνευματική Βιογραφία

Αποσπάσματα

Για την προσευχή

Ο ίδιος ο π. Σεραφείμ ζούσε με αδιάλειπτη προσευχή και δίδασκε και στους άλλους να κάνουν το ίδιο.

«Δια μέσου αυτής», έλεγε, «εάν φυλάξεις την ειρήνη της συνείδησης σου, είναι δυνατόν να πλησιάσεις τον Θεό και να ενωθείς μαζί Του». Επομένως συμβούλευε τους ανθρώπους να ασκούνται στη διαρκή μνήμη του ονόματος του Θεού και να λένε την Ευχή του Ιησού. Πολλοί από τους απλούς ανθρώπους του έλεγαν ότι λόγω της αμάθειάς τους ή της έλλειψης χρόνου δεν μπορούσαν να κάνουν τους καθορισμένους κανόνες της προσευχής. Σε τέτοιους ανθρώπους ο π. Σεραφείμ έδινε έναν κανόνα που να μπορεί να γίνεται με αρκετή ευκολία.

«Ας στέκεται κάθε Χριστιανός, μόλις σηκωθεί από τον ύπνο, μπροστά στις εικόνες κι ας διαβάζει την Κυριακή προσευχή, “Πάτερ ημών”, τρεις φορές προς τιμήν της Παναγίας Τριάδος, έπειτα τον ύμνο στην Θεομήτορα “Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία”, επίσης τρεις φορές, και τελικά το Σύμβολο της Πίστεως “Πιστεύω εις έναν Θεόν…” μία φορά.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η Παναγία και ο Λαός

του Φώτη Κόντογλου
Από το βιβλίο «Παναγία και Υπεραγία» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Ρωμηοσύνη και Ορθοδοξία είναι ένα πράγμα.
Για να μην πάρω τους πολύ παληούς, παίρνω δυο τρεις από εκείνους πού αγωνισθήκανε για την ελευθερία της Ελλάδας, πού όποτε μιλάνε για τη λευτεριά, μιλάνε και για τη θρησκεία.
Ο Ρήγας Φεραίος λέγει: «Να κάνουμε τον όρκο / απάνω στο Σταυρό". Ένας άλλος ποιητής γράφει: «Για της πατρίδας την ελευθερία / για του Χρίστου την πίστη την αγία / γι' αυτά τα δύο πολεμώ, / μ' αυτά να ζήσω επιθυμώ_ / κι αν δεν τα αποχτήσω / τι μ' ωφελεί να ζήσω;»

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: 25 ΜΑΡΤΙΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Στο απολυτίκιο της εορτής ψάλλουμε: "σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ' αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις...". 

Το περιεχόμενο της εορτής αναφέρεται στο γεγονός κατά το οποίο ο αρχάγγελος Γαβριήλ – ο άγγελος εκείνος με τον οποίο συνδέονται όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την ενανθρώπηση του Χριστού – επισκέφθηκε με εντολή του Θεού την Παναγία και την πληροφόρησε ότι έφθασε ο καιρός της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού, και ότι αυτή θα γίνη η μητέρα Του. (βλ. Λουκά α', 26-56).

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τό προπατορικό αμάρτημα

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΡΤΖΕΛΟΥ

Εισαγωγή

    Η διδασκαλία για το προπατορικό αμάρτημα, όπως διαμορφώθηκε στην ορθόδοξη παράδοση από τους Έλληνες Πατέρες, διαφέρει αισθητά από την αντίστοιχη διδασκαλία των λατίνων Πατέρων και ιδιαίτερα του ιερού Αυγουστίνου. Κι’ αυτό είναι ευνόητο, γιατί οι προϋποθέσεις που υπήρχαν στις δύο παραδόσεις για το θεολογικό προβληματισμό σχετικά με το εν λόγω ζήτημα, καθώς και οι προκλήσεις που συνετέλεσαν στην ανάπτυξη και διαμόρφωση της σχετικής διδασκαλίας ήταν διαφορετικές σε Ανατολή και Δύση.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τά όνειρα πώς εξηγούνται;

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ (ΠΩΣ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ)

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ + Αρχιμανδρίτου ΑΘΗΝΑΙ 1989

Πρόλογος

Χθες το βράδυ αναγνώστα, ίσως είδες κάποιο όνειρο στον ύπνο σου. Αν σκεφθής τώρα και προσπαθήσης να  μετρήσης όσα όνειρα είδες κατά την διάρκεια του βίου σου, ασφαλώς δεν θα το κατορθώσης, γιατί ο αριθμός τους δεν έχει τελειωμό. Και δεν βλέπεις μόνο εσύ όνειρα, αλλά και όλοι οι συνανθρώποι σου.

Δεν υπήρξε άτομο, που να μην είδε όνειρα. Πολλοί μάλιστα βλέπουν συνέχεια δύο και τρία όνειρα την νύκτα. Αφήνω δε, ότι οι περισσότεροι "ζουν με όνειρα".

Μερικοί συνήθως, δίνουν σ' αυτά μεγάλη σημασία και αναστατώνουν πολύ τη ζωή τους. Γι' αυτό ανησυχούν και αγωνιούν, όταν ξυπνήσουν.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Κεφάλαιο Α' :Από φυσικές αιτίες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Α΄ : ΑΠΟ  ΦΥΣΙΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ

1ον. Από εξωτερικούς ερεθισμούς.
Όταν κοιμάται ο άνθρωπος, στο σώμα του αδρανούν οι αισθήσεις, με τις οποίες έρχεται σ΄ επαφή η ψυχή με τον έξω κόσμο. Αδρανούν η όραση, η γεύση, η όσφρηση, η αφή και τέλος η ακοή. Λειτουργούν όμως η αναπνοή, η κυκλοφορία του αίματος και η χώνευση.
Από την ψυχή, όταν κοιμόμαστε αδρανεί η βούληση, η θέληση, δηλαδή ο θυρωρός αυτός και χωροφύλακας της ψυχής. Παραμένουν όμως και αγρυπνούν τα συναισθήματα, η φαντασία και η κρίση. Επειδή αδρανεί ο φύλακας αυτός η βούληση, γι' αυτό στον ύπνο μας τα συναισθήματα μας αφηνιάζουν και η φαντασία οργιάζει, σαν παιδιά κλεισμένα στην αίθουσα σχολείου όταν λείπη ο

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τα όνειρα της Παλαιάς Διαθήκης

Τα  όνειρα της Παλαιάς Διαθήκης

1ον. Ο Αβραάμ μετέβη με την σύζυγο του Σάρρα, στην περιοχή, όπου βασίλευε ο Αβιμέλεχ. Επειδή εκεί τα ήθη και οι κάτοικοι ήσαν άγριοι, φοβήθηκαν μήπως τον φονεύσουν, για να  του πάρουν την σύζυγο. Γι' αυτό συμφώνησαν να  πουν, ότι η Σάρρα ήταν αδελφή και όχι σύζυγος του Αβραάμ. Πράγματι, όταν την είδε ο βασιλεύς Αβιμέλεχ• την πήρε στο μέγαρο του. Αλλά  "ήλθεν ο Θεός προς Αβιμέλεχ εν ύπνο την νύκτα και του είπεν, ιδού εσύ αποθνήσκεις περί της γυναικός". Εκείνος τότε είπεν στο Θεόν: "Δεν ήξερα, ότι ήταν παντρεμένη. Μου είπαν, ότι ήταν αδελφή του Αβραάμ.". Και προσθέτει η Γραφή: "Είπε δε σ' αυτόν ο Θεός στον ύπνο ... Και Εγώ γνωρίζω, ότι με καθαρή καρδιά εποίησες

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Όνειρα στην ζωή των Χριστιανών

Όνειρα στην ζωή των Χριστιανών


Αυτό άλλωστε, το ότι υπάρχουν και Θεϊκά όνειρα, αποδεικνύεται και από την ιστορία της Εκκλησίας. Κατά το χρονικό διάστημα των δύο χιλιάδων ετών, που  πέρασαν μέχρι σήμερα, έχουμε πολλά όνειρα, που  είδαν Άγιοι ανθρώποι, και τα οποία ήσαν όντως εκ Θεού. Αναφέρουμε μόνο μερικά ενδεικτικώς!
Ο Επαρχος του Ιλλυρικού
Το 412 μ.Χ. ο Έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος, θεραπεύθη από θαύμα του Αγίου Δημητρίου. Απο ευγνωμοσύνη έκτισε πάνω στον τάφο του Μεγαλομάρτυρος μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου. Όταν κατόπιν ξεκίνησε να  πάη στη Νέα Βλαχιά, όπου διορίστηκε, θέλησε να  πάρη και ένα μέρος από το λείψανο του Αγίου. Λογάριαζε να  κτίση και εκεί εκκλησία του Αγίου.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Κεφάλαιον Γ' :Όνειρα εκ του Σατανά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Γ΄ : ΟΝΕΙΡΑ ΕΚ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ


Έχουμε όμως και όνειρα που  προέρχονται από τον σατανά. Αυτό δεν είναι δύσκολο στον σατανά, διότι και αυτός είναι πνεύμα. Και σαν πνεύμα, εύκολα επικοινωνεί με το πνεύμα μας. Εάν ο σατανάς μπορεί και βάζει την ημέρα στο μυαλό του ανθρώπου κακές σκέψεις, πονηρές και βέβηλες, πολύ περισσότερο μπορεί να  κάμη το ίδιο και τη νύκτα στον ύπνο μας.
" Ου θαυμαστόν", λέγει ο απόστολος Παύλος, "αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται σε  άγγελο φωτός" (Κορ. ια,14). Δεν πρέπει, επομένως, να μας εκπλήσση αυτό, αφού ο σατανάς, προκειμένου να  εξαπατήση τον άνθρωπο, παίρνει και μορφή αγγέλου ακόμη!!

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Μέρος Β΄ Τά Οράματα

ΜΕΡΟΣ Β΄: ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ

Εκτός των ονείρων έχουμε και τα οράματα. Αυτά λέγονται και οράσεις και οπτασίες.
Τι είναι τα οράματα; Όραμα είναι, όταν βλέπη ο άνθρωπος υπερφυσικά πράγματα, όχι στον ύπνο του όπως συμβαίνει στο όνειρο, αλλά στον ξύπνιο του, ξύπνιος. Λειτουργούν στο όραμα τελείως οι αισθήσεις του ανθρώπου. Και για τα οράματα ισχύουν, όσα ακριβώς γράφτηκαν για τα όνειρα. Και τα οράματα προέρχονται από τον Θεό, αλλά επίσης και από τον σατανά.

1ον) ΟΡΑΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τα εκ Θεού οράματα παρουσιάζονται συνήθως σε  ενάρετους ανθρώπους και Αγίους και για ζητήματα σοβαρά που  έχουν σχέση με την πίστη και την σωτηρία των ψυχών.
Ιδού μερικά:
Το όραμα του Αγίου Αντωνίου
Τέτοιο εκ Θεού όραμα είναι εκείνο, που  είδε ο Άγιος Αντώνιος, όταν καθόταν στο βουνό και συζητούσε με τους μαθητές του. Είδε ξαφνικά να  ανεβαίνη στους ουρανούς μια ολόλευκη ψυχή. Τη στιγμή εκείνη γινόταν μεγάλη χαρά στον ουρανό. Έβλεπε τους Αγγέλους να  πανηγυρίζουν. Σηκώθηκε αμίλητος ο Αντώνιος και κοίταξε εκστατικός τον ουρανό. Μακάριζε εκείνη τη ψυχή, που βάδιζε για την αιώνια χαρά του ουρανού και παρακαλούσε μυστικά το Θεό να του φανερώση σε  ποιoν ανήκε η λυτρωμένη εκείνη ψυχή.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Οράματα εκ του Σατανά

2ον) ΟΡΑΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Έχουμε όμως οράματα και εκ του σατανά. Ο σατανάς, όπως λέγει ο Aπόστολος Παύλος: "Μετασχηματίζεται και σε  άγγελο φωτός". Παρουσιάζεται με μορφή Aγίου ή της Παναγίας ή ως φως και δίνει εντολές, φαινομενικά Άγιες, με απώτερο όμως σκοπό να  εξαπατήση και παραπλανήση τον άνθρωπο. Δίνει λύσεις παραπλανητικές και πείθει τους εύπιστους.
Στην εποχή μας συμβαίνουν πολλά τέτοια στις λεγόμενες οραματίστριες, οι οποίες συνήθως είναι μέντιουμ και όργανα του σατανά. Αυτές χρησιμοποιούν πολλές φορές και την απάτη εκτός από τη βοήθεια του σατανά.
Προ ετών, κάποια ψευτοαγία είχε αναστατώσει την Αθήνα με ένα φως που φαινόταν στο Αιγάλεω, όταν αυτή δήθεν προσεύχετο. Επρόκειτο όμως περί απάτης και αγυρτίας, που  καμιά σχέση δεν είχε με Θεϊκά οράματα.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ἡ Μοναδικότητα τής Παραδόσεως τής Ὀρθοδοξίας

Φώτης Κόντογλου

Ἀπάντησις σὲ ἀρχιμανδρίτην τῶν Ἀθηνῶν

Ὑπάρχει φανερὴ ὑπερηφάνεια, ὑπάρχει καὶ κρυφὴ ὑπερηφάνεια.

Τὴν κρυφὴ ὑπερηφάνεια ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος, λέγοντας: «Ἡ ὑπερηφάνεια ἀναγκάζει ἐπινοεῖν καινοτομίας μὴ ἀνεχομένη τὸ ἀρχαῖον».

Αὐτὴ τὴν ὑποχθόνια ὑπερηφάνεια, ποὖναι κρυμμένη κάτω ἀπὸ τὴν ταπεινολογία καὶ τὴν ταπεινοφάνεια, ἔχουνε ὅσοι δὲν σέβουνται τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στὴ λατρεία καὶ στὶς ἐκκλησιαστικὲς τέχνες, καὶ θέλουνε νὰ εἰσάξουνε σ᾿ αὐτὴ κάποιους νέους τρόπους ποὺ εἶναι ὁλότελα ξένοι πρὸς τὴν οὐσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ὄχι μοναχὰ ξένοι πρὸς τὸν πνευματικὸν χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ὁλότελα ἀντιορθόδοξοι.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ἑρμηνεία τῆς εὐχῆς τοῦ ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου»

Ἑρμηνεία τῆς εὐχῆς τοῦ ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου 

«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου»

Με τη βοήθεια του Θεού φθάσαμε στο ξεκίνημα της Μεγάλης Σαρακοστής που θα μας οδηγήσει στη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Αυτή η ευλογημένη περίοδος, ειδικά στην εποχή μας και στις δυσκολίες που ζούμε όλοι μας, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας αφήσει ίδιους... Θα ήταν μεγάλη αδικία για καθένα από εμάς να περάσει η Σαρακοστή ανεκμετάλλευτη... Θα πρέπει να κάνουμε κάτι, ώστε να αλλάξει λίγο η πορεία της ζωής μας, να μεταμορφωθεί λίγο η ψυχή μας.

Στόχος τῆς πνευματικῆς μας πορείας εἶναι ἡ ὁμοίωσή μας μὲ τὸν Θεό, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται διὰ τοῦ ἐναρέτου βίου. Ἡ ἀρετὴ εἶναι μία γενικὴ λέξη, ποὺ ἀναλύεται ὅμως σὲ ἐπὶ μέρους ἀρετές. Δὲν ἔχει νὰ κάνει τόσο μὲ τὰ βιώματα, τὶς ἐμπειρίες, ἀλλὰ μὲ κάτι κάπως πιὸ πρακτικό, κάπως πιὸ καθημερινό, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν καρπὸ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἡ πνευματική μας ζωὴ μπορεῖ νὰ ἔχει τὰ στοιχεῖα τῆς ἐξωτερικῆς λατρείας, μπορεῖ νὰ διακατέχεται ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ πνευματικοῦ λόγου, μπορεῖ νὰ διαβάζουμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, νὰ μιλᾶμε γιὰ τὰ πνευματικά, νὰ ἔχουμε συνήθειες πνευματικὲς καὶ γνώσεις θεολογικές, ἀλλά, ἂν τὰ χέρια μας δὲν εἶναι γεμάτα ἀπὸ καρπούς, ἂν ἡ ζωή μας δὲν εἶναι στολισμένη μὲ συγκεκριμένες ἀρετές, τότε μᾶλλον ζημιὰ κάνει ἡ μαρτυρία μας καὶ μᾶλλον καταστροφὴ συμβαίνει στὴν ψυχή μας. Εἶναι ἀνάγκη, λοιπόν, νὰ ὑπάρχουν τὰ σκαλοπάτια τῶν συγκεκριμένων ἀρετῶν, ποὺ ὁδηγοῦν τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὸ ἐπίγειο φρόνημα στὶς οὐράνιες καταστάσεις γιὰ τὶς ὁποῖες διαρκῶς μᾶς μιλάει ἡ Ἐκκλησία μὲ τόση πίστη, μὲ τόση ἀγάπη, μὲ τόση διάθεση νὰ μᾶς κάνει μετόχους αὐτῶν τῶν μεγάλων εὐλογιῶν.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Λόγος εἰς τὴν Α΄ Κυριακὴν τῶν Νηστειῶν

Ἄγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός (Ἀρχιεπισκόπος Κριμαίας)

Τὴν πρώτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πανηγυρίζει τὸ θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἡ ὁποία καταπάτησε ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ στερεώθηκε γιὰ πάντα. Γι' αὐτὸ ἡ Κυριακὴ αὐτὴ καλεῖται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Οἱ αἱρέσεις φάνηκαν ἤδη ἀπαρχῆς τοῦ χριστιανισμοῦ. Οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ προειδοποιοῦσαν τοὺς συγχρόνους τους, καὶ μαζί τους καὶ ἐμᾶς, γιὰ τὸν κίνδυνο ἀπὸ τοὺς ψευδοδιδασκάλους. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος στὴ Β' Καθολικὴ ἐπιστολὴ γράφει τὸ ἑξῆς: “Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοὶ ἑξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι’ οὕς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται” (Β' Πέτ. 2, 1-2).

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Στοιχεία Ορθόδοξου Πατερικής Θεολογίας και Εκκλησιολογίας

Στοιχεία Ορθόδοξου Πατερικής Θεολογίας και Εκκλησιολογίας

όπως τίς δίδαξε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης

῞Αγιον ῎Ορος 2010

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ   ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ  ΜΑΣ ΣΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΣΤΗΝ   ΣΥΓΧΡΟΝΗ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ   ΚΑΙ   ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

μιὰ προσφορὰ στὸν σύγχρονο κόσμο καὶ στὸν σύγχρονο μοναχισμό.

εἰς μνήμην τοῦ π.Ἰωάννου Ρωμανίδου

Πρόλογος

Ἡ  Ὀρθόδοξος Πατερική Δογματική διδασκαλία τοῦ  μακαριστοῦ καθηγητοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Ρωμανίδου εἶναι  ἤδη  κατατεθειμένη εἰς  τά  ἀνέκδοτα καί  ἐκδοθέντα κείμενα   καί  ἔργα  του.  Ἡ πλήρης  δογματική του  διδασκαλία ἔχει συστηματικὰ καταγραφῆ καὶ κατατεθῆ εἰς τὸ δίτομο  ἔργο τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδου μὲ   τίτλο    "Δογματικὴ   καὶ    Συμβολικὴ   Θεολογία   τῆς    Ὀρθοδόξου   Καθολικῆς Ἐκκλησίας", τό  ὁποῖο  ἐξεδόθη ἀπό  τίς  ἐκδόσεις  Π.  Πουρναρᾶ, εἰς τήν  Θεσ/κη,  τό ἔτος 1999.

Σήμερα,  μέ τήν  ἐξέλιξι  πού  ἔχομε  εἰς τήν  ἐκκλησιολογική ἐπικαιρότητα (βλέπε διχογνωμία Ἱεραρχῶν εἰς τό θέμα  τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἰς τό θέμα  περί τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τό θέμα  τῆς ἀπαραδέκτου εἰσαγωγῆς τῆς «μεταπατερικῆς, συναφειακῆς ἤ μετανεωτερικῆς θεολογίας», κλπ.), θεωρῶ  σκόπιμο  καί ἐπιβεβλημένο νά  παρουσιασθοῦν,  μέ  σκοπό  νά  τονισθοῦν,  ἐπιλεκτικά, ὡρισμένα δογματικά  καί ἐκκλησιολογικά θέματα ἐκ τῆς διδασκαλίας τοῦ  π. Ἰωάννου, ὅπως  π.χ. τό θέμα  τῆς δογματικῆς ἀποκλίσεως τοῦ filioque, τό ὁποῖο  ἐστηρίζετο εἰς τήν θεολογία τοῦ Αὐγουστίνου, τήν ὁποία  λεπτομερῶς καί  ἐπιτυχῶς διεξέρχεται ὁ π. Ἰωάννης εἰς τήν Συμβολική   του    Θεολογία,   καί   τό   ὁποῖο    ἀπετέλεσε    μία   ἀπό    τίς   αἰτίες    τῆς ἐκκλησιολογικῆς ἀποκλίσεως  τῆς  Δύσεως,   ὥστε  ὁ  ἀναγνώστης ἤ  ὁ  μελετητής   τῆς Ὀρθοδόξου   Δογματικῆς  διδασκαλίας  καί   Ἐκκλησιολογίας  νά   κατανοήση  τόν βαθμόν τῆς ἀποκλίσεως τῶν λόγων  καί τῶν θέσεων  ἐνίων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων ἐκ τῆς ἀκριβοῦς Πατερικῆς διδασκαλίας καί Παραδόσεως.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

•           ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ

•           ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ

•           50 ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ

•           ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ

•           ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ Ο ΛΟΓΟΣ Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ΤΑ ΜΑΚΡΙΝΙΑ

•           ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

•           ΛΟΓΟΣ ΨΥΧΩΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ

•           ΑΡΧ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ +

•           ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

•           ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ

•           ΑΣΚΗΣΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

•           ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΕΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ

•           ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

•           ΒΙΒΛΙΟΚΑΛΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

•           Ο ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ

•           ΜΗΤΡ.ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

•           ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

•           Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ

•           ΑΡΧ. ΕΦΡΑΙΜ Ι.Μ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

•           ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ ΠΑΤΡΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

•           Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗ

•           Π.ΙΩΑΝΝΗΣ Σ.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ

•           ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ὁ Θεὸς καὶ γνωριζόμενος παραμένει Μυστήριον

1. Ὁ Θεὸς καὶ γνωριζόμενος παραμένει Μυστήριον

2. Περὶ τῶν ὀνομάτων τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν

3. Ποιὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις τῆς Πατερικῆς Θεολογίας

4. Ποιὰ εἶναι ἡ βασικὴ διάκρισις μεταξὺ Ὀρθοδόξου καὶ μἠ Ὀρθοδόξου ἐμπειρίας τῆς θεοφανείας

Μέρος Α´

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη μὲ τίτλο: "Δογματικὴ καὶ Συμβολικὴ Θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας" (Τόμος Α΄, ἐκδόσεις Π. Πουρναρᾶ, Θεσ/κη, 1999) 1. Σελ. 97: «... Τὸν Θεὸν δὲν δύναται νὰ νοήση ὁ ἄνθρωπος, διότι ὁ Θεὸς ὑπερβαίνει τὸν νοῦν καὶ τὴν λογικὴν τοῦ ἀνθρώπου. Τὸν Θεὸν δὲν δύναται νὰ ἐκφράση ὁ ἄνθρωπος, διότι δὲν ὑπάρχει νόημα ἤ εἰκὼν κτιστὴ ὁμοία τῷ Θεῷ, ὥστε τὸ νόημα αὐτῆς νὰ δύναται νὰ ἐκφράση τὸν Θεόν. Καὶ ὅταν ἀκόμη ἀποκαλύπτη ὁ Θεὸς Ἑαυτὸν διὰ τοῦ Λόγου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ὁ Θεός, γνωριζόμενος ἀγνώστως καὶ ὁρώμενος ἀοράτως, ὑπεραισθητῶς, ὑπερλογικῶς καὶ ὑπερνοητῶς, παραμένει μυστήριον, εἰς τὸν θεούμενον Προφήτην, Ἀπόστολον καὶ ῞Αγιον, διότι ὁ Θεὸς εἶναι "ὁ Ἑαυτὸν γινώσκων, ὁρῶν καὶ νοῶν διὰ τοῦ θεουμένου, ὅστις τῇ χάριτι ταύτῃ τοῦ αὐτοπτικοῦ Θείου Φωτὸς ὁρᾷ ἐν Θεῷ διὰ τοῦ Θεοῦ τὸν Θεόν". Εἰς τὴν θέαν ταύτην τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ μετέχει ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ὅμως ὁρᾶ οὐχὶ διὰ τοῦ σώματος, οὔτε διὰ τῆς ψυχῆς, ἀλλʼ ὁ Θεὸς ὁρᾶ διὰ τοῦ θεουμένου Ἑαυτόν. Ἐπίσης, διὰ τοῦ Θεοῦ ὁ θεούμενος γνωρίζει ἑαυτόν».

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ποιὸ εἶναι τὸ κέντρον τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καὶ ἡ Παρακαταθήκη τῆς πίστεως

6. Ποιὸ εἶναι τὸ κέντρον τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καὶ ἡ Παρακαταθήκη τῆς πίστεως 

6. Σελ. 121-134: «Τὸ κέντρον τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ μετʼ Αὐτοῦ κοινωνία καὶ ἡ περὶ Αὐτοῦ μαρτυρία τῶν φίλων Αὐτοῦ Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ Ἁγίων. Εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, ὁ Χριστὸς ἀπεκάλυπτεν Ἑαυτὸν ἀσάρκως καὶ ἐν Ἑαυτῷ τὸν Πατέρα διὰ Πνεύματος Ἁγίου εἰς τοὺς Προφήτας φίλους Αὐτοῦ• μετὰ δὲ τὴν ἐνανθρώπησιν Αὐτοῦ ἐν σαρκὶ εἰς τοὺς φίλους Αὐτοῦ Προφήτας, Ἀποστόλους καὶ Ἁγίους.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ἡ Πατερικὴ ἔννοια τῆς λέξεως "ἀποκάλυψις"

7. Ἡ Πατερικὴ ἔννοια τῆς λέξεως "ἀποκάλυψις" 

8. Ποιὰ εἶναι ἡ βασικὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν πιστῶν καὶ τῶν Ἁγίων 

9. Ποιὲς εἶναι οἱ κτιστὲς ἀλάθητες ἐκφράσεις τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ. 

7. Σελ. 127: «... Χρειάζεται προσοχὴ νὰ μή δώσωμεν εἰς τὴν Πατερικὴν χρῆσιν τῆς λέξεως "ἀποκάλυψις" τὴν Δυτικὴν τῆς λέξεως σημασίαν, καθʼ ἥν πρόκειται περὶ ἀποκαλύψεως λέξεων, εἰκόνων, νοημάτων καὶ ἀξιωμάτων, ἄνευ τῆς ὑπερβαινούσης τὸν λόγον καὶ τὴν νόησιν ἀκτίστου δόξης τοῦ Χριστοῦ, εἰς ἅ πιστεύει πεπλανημένως ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία, ὅτι ὀφείλει, διὰ τῶν θεολόγων της, νὰ ἐμβαθύνη, ἵνα μὰ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου κατανοήση καλύτερον τὴν ἀποκάλυψιν διὰ τὴν ἀνάπτυξιν τῶν δογμάτων».

8. Ποιὰ εἶναι ἡ βασικὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν πιστῶν καὶ τῶν Ἁγίων

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Περὶ τοῦ μυστηρίου ἤ τῆς δυνάμεως τοῦ Σταυροῦ.

10. Περὶ τοῦ μυστηρίου ἤ τῆς δυνάμεως τοῦ Σταυροῦ. 

10. Σελ. 137 καὶ 144-149: «.... Τὸ μυστήριον ἤ ἡ δύναμις τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἄκτιστος ἐνέργεια ἤ προσὸν περὶ τὴν ὑπερούσιον κρυφιότητα, τὸ ὁποῖον δὲν ἀποκτᾶ ὁ Θεός, ἀλλὰ ὑπάρχει Αὐτῷ ἀϊδίως κατὰ φύσιν. Ἑπομένως, ἡ διὰ τῆς Σταυρικῆς θυσίας καταλλαγὴ δὲν προσθέτει, οὔτε ἀφαιρεῖ τι ἀπὸ τὴν πρὸς τὸν κόσμον ἀγάπην τοῦ Θεοῦ. Ἡ καταλλαγὴ, λοιπόν, τοῦ ἀνθρώπου τῷ Θεῷ οὐδέποτε δύναται νὰ ἐκληφθῆ ὡς συμφιλίωσις δύο ἀμοιβαίως ἐχθραινόντων ἀλλήλους. Ὁ Θεὸς οὐδέποτε παύει νὰ εἶναι καὶ εἰς τοὺς ἐχθροὺς Αὐτοῦ φίλος κατὰ τὴν ἰδίαν Αὐτοῦ ἀγάπην. Ἀκριβῶς διὰ τὸν λόγον αὐτὸν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἑρμηνεύων τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, γράφει: "Καταλλάγητε τῷ Θεῷ (εἶπε), καὶ οὐκ εἶπε ‘καταλλάξατε ἑαυτοῖς τὸν Θεόν’• οὐ γὰρ Ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἐχθραίνων, ἀλλʼ ἡμεῖς• Θεὸς γὰρ οὐδέποτε ἐχθραίνει".

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Περὶ Παραδείσου καὶ Κολάσεως, καὶ περὶ τῆς Βιβλικῆς καὶ Πατερικῆς περὶ τελειότητος διδασκαλίας.

11. Περὶ Παραδείσου καὶ Κολάσεως, καὶ περὶ τῆς Βιβλικῆς καὶ Πατερικῆς περὶ τελειότητος διδασκαλίας. 

11. Σελ. 137-142: «..... Ὁ Θεὸς οὐδέποτε παύει νὰ εἶναι καὶ εἰς τοὺς ἐχθροὺς Αὐτοῦ φίλος, κατὰ τὴν ἰδίαν Αὐτοῦ ἀγάπην...... Ὁ Θεὸς γίνεται ἐχθρὸς καὶ κολαστικὴ δύναμις μόνον ἐξ ἐπόψεως τῶν κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτῶν βούλησιν καὶ ἀντίληψιν ἀντιτιθεμένων κατὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Διὰ τὸν λόγον αὐτόν, ὁ ἄνθρωπος, καὶ ὄχι ὁ Θεός, καταλλάσσεται διὰ τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ, καί, διὰ τῆς καταλλαγῆς ταύτης, μεταμορφοῦται ἀπὸ ἐχθρὸν εἰς φίλον τοῦ Θεοῦ, καὶ οὕτως ἡ δύναμις τοῦ Σταυροῦ παρέχει τὴν μέθεξιν εἰς τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀλάθητος

12. Γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀλάθητος 

12. Σελ. 149: «... Ἡ Ἐκκλησία ὁλόκληρος εἶναι ἀλάθητος, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ λαὸς Αὐτῆς εἶναι τὰ μέλη Αὐτοῦ. Τὸ ἀλάθητον φθάνει εἰς τὸν λαὸν καὶ κατοικεῖ ἐν αὐτῷ τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ τὸν Χριστὸν καὶ τὸν Πατέρα ἐν Ἑαυτῷ φέροντος Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῶν θεουμένων Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ Ἁγίων, ὡς καὶ μέσῳ τοῦ τὴν ἀποστολικὴν τῆς χειροτονίας καὶ τῆς ἀληθοῦς τῶν ἐν Χριστῷ θεουμένων διδασκαλίας διαδοχὴν ἔχοντος κλήρου. Οὔτε εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, οὔτε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὑπάρχει πνευματικὴ δημοκρατία. Οὔτε ὑπάρχει καμμία τάξις Θεολόγων κατὰ κόσμον σοφῶν, ἀφʼ ἑαυτῶν κλητῶν καὶ ὑπὸ ἑτεροδόξων μορφωθέντων, οἵτινες θέτουν ὑπὸ τὴν μάχαιραν τῆς κριτικῆς τὴν διδασκαλίαν καὶ κατηχητικὴν μέθοδον τῶν θεουμένων, ἵνα ἀποφασίσουν αὐτοὶ τί ἐκ τῶν καρπῶν τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως θὰ κρατήσουν, τί θὰ ἀφαιρέσουν καὶ τί εἰς τοὺς καρποὺς αὐτοὺς θὰ προσθέσουν».

13. Περὶ τῶν τριῶν σταδίων τῆς κατανοήσεως τῶν μυστηρίων τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, καὶ περὶ τοῦ θεμελίου τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς. 

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Πῶς ἡ Θεότης τοῦ Πατρὸς φανεροῦται ἐν Χριστῷ.

16. Πῶς ἡ Θεότης τοῦ Πατρὸς φανεροῦται ἐν Χριστῷ. 

16. Σελ. 174: «.... Ἡ δόξα, ἤ ἡ θεότης, τοῦ Πατρὸς φανεροῦται ἐν Χριστῷ εἰς τοὺς Ἀποστόλους εἰς δύο στάδια: 1) Διὰ τῆς διδασκαλίας καὶ τῶν θαυμάτων τοῦ Χριστοῦ• "ταύτην ἐποίησεν ἀρχὴν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καἰ ἐφανέρωσε τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ" (Ἰωάν. 2, 11), καὶ 2) Διὰ τῆς ἐν θεωρίᾳ ἀποκαλύψεως τῆς ἰδίας δόξης καὶ βασιλείας καὶ Θεότητος εἰς τοὺς φίλους γενομένους τοῦ Χριστοῦ, ὡς συνέβη εἰς τὸ Βάπτισμα, τὴν Μεταμόρφωσιν καὶ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν».

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Περὶ τῆς σημασίας τῶν ὅρων "Μεσσίας" καὶ "Χριστὸς"

19. Περὶ τῆς σημασίας τῶν ὅρων "Μεσσίας" καὶ "Χριστὸς" 

19. Σελ. 180-181: «...Πρέπει νὰ τονισθῆ δεόντως ὅτι ὁ Χριστὸς προϋπάρχει τῆς γεννήσεώς Του ἐκ τῆς Θεοτόκου οὐχὶ ὡς Μεσσίας, ἀλλὰ ὡς Λόγος καὶ ῎Αγγελος τοῦ Θεοῦ ἤ Κύριος τῆς δόξης, κλπ. Τὸ ὄνομα "Χριστὸς" ἀποδίδεται εἰς τὸν Λόγον ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως Αὐτοῦ, καί, ὡς ἐκ τούτου, εἶναι φυσικὸν νὰ μὴ ὑπάρχουν, εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, χωρία περὶ προϋπαρχούσης ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Μεσσίου ἤ τοῦ Χριστοῦ. Τὸ προϋπάρχον εἶναι ἡ Θεία φύσις τοῦ Λόγου, ἤ τοῦ Χριστοῦ. Ἀσφαλῶς ὁ Μεσσίας εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, ὡς τίτλος, ἀνήκει εἰς ἐπιγείους ἱερεῖς, βασιλεῖς καὶ Προφήτας. Οὕτως ὁ Λόγος, ὅτε σάρξ ἐγένετο, ἰδιοποίησε τὸν τίτλον τοῦτον, γενόμενος φύσει ἄνθρωπος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί, καί, ὡς ἐκ τούτου, Μεσσίας.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ἡ σημερινὴ κατάστασις τῆς Δυτικῆς Θεολογίας

22.  Ἡ σημερινὴ κατάστασις τῆς Δυτικῆς Θεολογίας
22.   Σελ.   191:   «....   Ἡ  ἐξ   ἐπόψεως  τῆς   Ἱερᾶς  Παραδόσεως  ἀνησυχητικὴ κατάστασις τῆς Δυτικῆς Θεολογίας, γενικῶς,  φαίνεται ἀπὸ τὴν τελείως ἀντιπατερικὴν πρᾶξιν,  πρὸ  ὀλίγων  ἐτῶν,  τῆς  καταβιβάσεως τῆς  ἑορτῆς  τῆς  Μεταμορφώσεως ἀπὸ Δεσποτικὴν  εἰς  δευτερεύουσαν ἑορτὴν   ὑπὸ  τοῦ  πάπα  τῆς  Ρώμης.  Δηλαδή, ὁ  ὑπὸ ἀνθρώπων  κατασκευασμένος  ἀλάθητος  (πάπας)   καταργεῖ,  ἐπισήμως   πλέον,   τὴν κλεῖδα  τοῦ ἀλαθήτου τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Περὶ τῶν προϋποθέσεων τῆς μυήσεως εἰς τὰ μυστήρια τῆς πίστεως

24. Περὶ τῶν προϋποθέσεων τῆς μυήσεως εἰς τὰ μυστήρια τῆς πίστεως 

- Ὁ σκοπὸς τῆς ἐξαγγελίας, ἡ φύσις, καὶ ἡ διατύπωσις τῶν δογμάτων τῆς πίστεως -Ποιὸς εἶναι ὁ κύριος σκοπὸς τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων

24. Σελ.195-200: «... Πρέπει νὰ τονισθῆ, ὅτι τὰ δόγματα ταῦτα τὰ γνωστὰ ὑπερνοητῶς εἰς τοὺς θεουμένους, ἐθεωροῦντο ὡς εἰς τὴν τάξιν τῶν μυστηρίων, τὰ ὁποῖα δὲν ἐδιδάσκοντο παρὰ μόνον εἰς τοὺς ὁδεύοντας τὴν ὁδὸν τῆς μυήσεως εἰς τὴν ἐν Χριστῷ ζωήν. Ἡ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν θεουμένων φανέρωσις τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς βασιλείας Αὐτοῦ ἐγένετο ἀναλόγως τῶν πνευματικῶν καταστάσεων τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη καὶ τὰ Εὐαγγέλια τοῦ Ματθαίου, τοῦ Μάρκου καὶ τοῦ Λουκᾶ ἐχρησιμοποιοῦντο εἰς τὴν κατήχησιν τῶν κατηχουμένων, ἐνῶ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰωάννου ἐχρησίμευε, μετὰ τὸ Βάπτισμα, διὰ τὴν τελείωσιν τῆς κατηχήσεως καὶ τὴν ὁδήγησιν τῶν νεοφωτίστων διὰ τοῦ φωτισμοῦ εἰς τὴν θέωσιν. Εἶναι φανερόν, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰωάννου ἔχει τὸν ἰδιότυπον αὐτοῦ χαρακτῆρα, διότι συγκεντρώνει τὰ διδάγματα καὶ τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Χριστοῦ, ὡς εἶναι δυνατὸν νὰ διδαχθοῦν εἰς τοὺς πρὸς τὴν θέωσιν βαδίζοντας φωτισμένους, ἐνῶ τὰ ἄλλα τρία Εὐαγγέλια καθρεπτίζουν σαφῶς τὴν πρὸ τοῦ Βαπτίσματος κατήχησιν τῶν εἰς Χριστὸν πιστευόντων.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Περὶ τοῦ Χριστοῦ ὡς Μεσσίου.

25. Περὶ τοῦ Χριστοῦ ὡς Μεσσίου.
25. Σελ. 200-203: «.... Πάντως, οἱ Ἰουδαῖοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ οἱ σύγχρονοι, "φιλελεύθεροι" λεγόμενοι, ἑρμηνευταὶ Προτεστάνται δὲν ἔχουν καμμίαν ἀντίρρησιν εἰς τὸν περὶ τοῦ Ἑαυτοῦ Του ἰσχυρισμὸν τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι εἶναι ὁ ἀναμενόμενος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων Μεσσίας, ἤ ὁ Χριστός, ἄν καὶ δὲν τὸν παραδέχονται οἱ Ἰουδαῖοι, καί τινες τῶν Προτεσταντῶν, οὕτω. Δηλαδή, παραδέχονται τὸν ἰσχυρισμόν, ὡς ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ γενόμενον, καί, συγχρόνως, πιστεύουν ὅτι ἔκαμεν ὁ Χριστὸς λάθος πιστεύων οὕτως. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον δὲν ἀνέχονται, εἶναι ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν Πατέρων, ὅτι ὁ Χριστὸς ἐδίδασκε περὶ τοῦ Ἑαυτοῦ Του, ὡς περὶ Θεοῦ.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Περὶ τῆς διδασκαλίας τῶν αἱρετικῶν.

26. Περὶ τῆς διδασκαλίας τῶν αἱρετικῶν. 

26. Σελ. 209-210: «....... Μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν ὑπῆρχε περίπου ἡ βασικὴ συμφωνία, ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας βασίζεται ἐπὶ τῆς φανερώσεως τοῦ Λόγου καὶ τῆς δόξης καὶ βασιλείας Αὐτοῦ ἐν τῷ Πνεύματι Αὐτοῦ εἰς τοὺς Προφήτας, Ἀποστόλους καὶ Ἁγίους.

Οἱ αἱρετικοί, οἵτινες ἐτέλουν ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν πνευματικοτήτων ξένων πρὸς τὴν ἐν τῇ ἀκτίστῳ δόξῃ καὶ θεότητι τοῦ Θεοῦ φανέρωσιν τοῦ Λόγου εἰς τοὺς Προφήτας, ἐφαντάζοντο τὸν οὕτω φανερούμενον Λόγον, εἴτε 

α) ὡς κτίσμα, εἴτε 

β) ὡς διὰ κτίσματος φανερούμενον, εἴτε 

γ) ὡς ταὐτὸν κατʼ ἰδιότητα προσωπικὴν μὲ τὸν Θεόν.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ἡ καταδικασμένη ὡς αἵρεσις διδασκαλία τοῦ Αὐγουστίνου.

28.  Ἡ καταδικασμένη ὡς αἵρεσις διδασκαλία τοῦ Αὐγουστίνου.

28. Σελ. 215-224: «.... Συμφωνῶν καὶ ὁ Εὐνόμιος μὲ τὴν Ἱερὰν Παράδοσιν, ὅτι ὁ ἀποκαλούμενος εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην " ῎Αγγελος" καὶ "Κύριος"  καὶ "Θεὸς"  καὶ ὀφθεὶς  τοῖς  Προφήταις εἶναι  ὁ Λόγος  τοῦ  Θεοῦ,  προσεπάθησε νὰ  ἀποδείξη, ὅτι  τὰ λεχθέντα πρὸς  Μωϋσέα   ἐν  τῇ  καιομένῃ βάτῳ  ὑπὸ  τοῦ  Ἀγγέλου "Ἐγὼ εἰμὶ  ὁ  ὤν" ἀναφέρονται οὐχὶ εἰς τὸν Λόγον,  ἀλλὰ  εἰς τὸν Θεόν.  ῎Αλλως, θὰ ἀπεδεικνύετο, ὅτι ὁ Λόγος  εἶναι φύσει Θεός, διότι ὁ τίτλος " Ὁ ῎Ων" ἀνήκει εἰς τὸν Θεόν.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ποιὰ εἶναι ἡ βασικὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν Πατέρων καὶ τῶν αἱρετικῶν

29. Ποιὰ εἶναι ἡ βασικὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν Πατέρων καὶ τῶν αἱρετικῶν 

29. Σελ. 228-230: « Ἡ βασικὴ διάκρισις μεταξὺ τῶν Πατέρων καὶ τῶν αἱρετικῶν εἶναι ὅτι οἱ Πατέρες παραδέχονται ἄμεσον ὑπὸ τῶν θεουμένων καὶ ὑπέρλογον ἐμπειρίαν τοῦ ἀκτίστου Φωτὸς τῆς Θεότητος τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐνῶ οἱ αἱρετικοὶ παρεμβάλλουν μεταξὺ τῶν θεουμένων καὶ τοῦ Θεοῦ κτιστὰ μόνον μέσα ἀποκαλύψεως.....

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τὸ θεολογικὸ σύστημα τοῦ Αὐγουστίνου

31. Τὸ θεολογικὸ σύστημα τοῦ Αὐγουστίνου 

31. Σελ. 240-241: «... Εἶναι σαφές, ὅτι, ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ οἱ Ἀρειανοὶ ἐθεολόγουν βάσει τῆς συγκεκριμένης πραγματικότητος τῆς πρὸς τοὺς Προφήτας καὶ Ἀποστόλους ἀποκαλύψεως τοῦ Λόγου διὰ τῶν Θεοφανειῶν, εἰς τὴν Παλαιὰν καὶ Καινὴν Διαθήκην, ὁ Αὐγουστῖνος κατήργησε τὰς ἐμφανίσεις ταύτας τοῦ Λόγου καὶ ἐθεολόγησε φιλοσοφικῶς καὶ στοχαστικῶς περὶ ἀφηρημένου τοῦ νοός Θεοῦ κατὰ τρόπον ξένον πρὸς τὴν Πατερικὴν Παράδοσιν. Οὗτος καὶ οἱ Φραγκολατῖνοι, ἐδέχθησαν τύποις τὰ δόγματα τῶν Πατέρων, χωρὶς ὅμως νὰ ἐννοήσουν τὰς προϋποθέσεις τῶν δογμάτων τούτων, καὶ οὕτω διεμόρφωσαν ξένα πρὸς τὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους θεολογικὰ πλαίσια, ἐντὸς τῶν ὁποίων ἡρμήνευον ὅλως ἐσφαλμένως τὰς ἀποφάσεις αὐτῶν.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Οἱ βασικὲς προϋποθέσεις τῆς Πατερικῆς Θεολογίας.

33. Οἱ βασικὲς προϋποθέσεις τῆς Πατερικῆς Θεολογίας. 

33. Σελ. 250-252: «.... Ἐκ τῶν ἀνωτέρω, ἔχομεν σαφῶς τὰς βασικὰς προϋποθέσεις τῆς Πατερικῆς Θεολογίας: Τὸ ὅτι ὁ Πατὴρ δὲν εἶναι ταὐτὸν μὲ τὴν οὐσίαν Αὐτοῦ. Τὸ ὅτι ὁ Πατὴρ γεννᾶ κατʼ οὐσίαν, δὲν σημαίνει ὅτι ἡ αἰτία τῆς ὑπάρξεως τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ Θεία οὐσία. Ὁ Πατήρ, ὡς Πατήρ, καὶ οὐχὶ ὡς οὐσία, εἶναι ἡ αἰτία ὑπάρξεως τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἑπομένως, εἰς τὴν Πατερικὴν γλῶσσαν καὶ ὁρολογίαν, ἡ παρακτικὴ καὶ ὑπαρκτικὴ ἐκπόρευσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ δύναται νὰ σημαίνη μόνον ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι, ὡς ὑπόστασις, αἰτία ἤ συναιτία τῆς ὑπάρξεως τοῦ Πνεύματος, ὁπότε ἔχομεν, ἤ δύο αἰτίας ἐν τῷ Θεῷ, ἤ, ἐὰν ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Λόγος εἶναι μία αἰτία, τότε ὡς μία ὑπόστασις μόνον δύνανται νὰ εἶναι μία αἰτία.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Περὶ τῶν περὶ Θεοῦ ρημάτων καὶ νοημάτων.

36. Περὶ τῶν περὶ Θεοῦ ρημάτων καὶ νοημάτων. 

36. Σελ. 284-285: «... Ἡ ἐξέλιξις τῆς δογματικῆς ὁρολογίας τῆς Ἐκκλησίας ἔγινε καὶ γίνεται μόνον ἔναντι συγκεκριμένης αἱρέσεως, ὄχι ἀπὸ στοχαζομένους καὶ ψάχνοντας διὰ κάποιαν φιλοσοφικὴν ἤ κοινωνικὴν βαθυτέραν κατανόησιν τῆς πίστεως.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ἡ συνεχιζομένη προδοσία τῆς θεραπευτικῆς Ὀρθοδοξίας ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

38. Ἡ συνεχιζομένη προδοσία τῆς θεραπευτικῆς Ὀρθοδοξίας ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ 

38. Σελ. 286-287: «.... Αἱ τρεῖς αὐτοκρατορίαι, τῆς Τσαρικῆς Ρωσίας, τῆς Μεγάλης Βρεττανίας, καὶ τῆς Φραντζίας, ἵδρυσαν τὸν Νέον Ἑλληνισμὸν καὶ τὴν Δυτικοποιημένην Ὀρθοδοξίαν του, μέσῳ τῶν Μασώνων πρακτόρων τους, ὄπισθεν τοῦ Ἀδαμαντίου Κοραῆ. ῞Ιδρυσαν τὰς Θεολογικὰς Σχολὰς τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ τῆς Χάλκης διὰ νὰ μεταμορφώσουν τὴν θεραπευτικὴν Ὀρθοδοξίαν τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων, ποὺ διεσώζετο κυρίως εἰς τὸν Μοναχισμόν, εἰς ὁμοίωμα τῆς μεταφυσικῆς Τσαρικῆς Ὀρθοδοξίας.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Περὶ τῆς μαρτυρίας τοῦ ἀκτίστου καὶ αὐθυποστάτου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

39. Περὶ τῆς μαρτυρίας τοῦ ἀκτίστου καὶ αὐθυποστάτου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

39. Σελ. 289-290: «... Τὰ ὑπὲρ τοῦ ἀκτίστου καὶ τοῦ ὁμοουσίου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῷ Πατρὶ ἐπιχειρήματα τῶν Πατέρων, εἶναι ἀκριβῶς τὰ ἴδια μʼ ἐκεῖνα ὑπὲρ τοῦ ἀκτίστου καὶ τοῦ ὁμοούσίου τοῦ Λόγου τῷ Πατρί. Ἀπὸ τὴν ἀπόλυτον ταυτότητα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ, ἀποδεικνύεται ἡ ταυτότης τῆς φύσεως. ῞Ο,τι ἔχει ὁ Πατὴρ ἔχει καὶ ὁ Υἱός, καὶ ὅ,τι ἔχουν κοινὸν ὁ Πατὴρ καὶ ὁΥἱὸς ἔχει καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>