ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α
1 ΚΑΙ εγένετο εν τω τριακοστω έτει, εν τω τετάρτω μηνί πέμπτη του μηνός και εγώ ήμην εν μέσω της αιχμαλωσίας επί του ποταμού του Χοβάρ, και ηνοίχθησαν οι ουρανοί, και είδον οράσεις Θεού. 2 πέμπτη του μηνός (τούτο το έτος το πέμπτον της αιχμαλωσίας του βασιλέως Ιωακείμ) και εγένετο λόγος Κυρίου προς Ιεζεκιήλ υιόν Βουζεί, τον ιερέα, εν γη Χαλδαίων επί του ποταμού του Χοβάρ· 3 και εγένετο επ ‘ εμέ χείρ Κυρίου, 4 και είδον και ιδού πνεύμα εξαίρον ήρχετο από βορρά, και νεφέλη μεγάλη εν αυτω, και φέγγος κύκλω αυτού και πυρ εξαστράπτον, και εν τω μέσω αυτού ως όρασις ηλέκτρου εν μέσω του πυρός και φέγγος εν αυτω. 5 και εν τω μέσω ως ομοίωμα τεσσάρων ζώων, και αύτη η όρασις αυτών· ομοίωμα ανθρώπου επ ‘ αυτοίς, 6 και τέσσαρα πρόσωπα τω ενί, και τέσσαρες πτέρυγες τω ενί. 7 και τα σκέλη αυτών ορθά, και πτερωτοί οι πόδες αυτών, και σπινθήρες ως εξαστράπτων χαλκός, και ελαφραί αι πτέρυγες αυτών.
8 και χείρ ανθρώπου υποκάτωθεν των πτερύγων αυτών επί τα τέσσαρα μέρη αυτών· και τα πρόσωπα αυτών των τεσσάρων 9 ουκ επεστρέφοντο εν τω βαδίζειν αυτά, έκαστον απέναντι του προσώπου αυτών επορεύοντο. 10 και ομοίωσις των προσώπων αυτών· πρόσωπον ανθρώπου και πρόσωπον λέοντος εκ δεξιών τοις τέσσαρσι και πρόσωπον μόσχου εξ αριστερών τοις τέσσαρσι και πρόσωπον αετού τοις τέσσαρσι. 11 και αι πτέρυγες αυτών εκτεταμέναι άνωθεν τοις τέσσαρσιν, εκατέρω δύο συνεζευγμέναι προς αλλήλας, και δύο επεκάλυπτον επάνω του σώματος αυτών. 12 και εκάτερον κατά πρόσωπον αυτού επορεύετο· ου αν ην το πνεύμα πορευόμενον, επορεύοντο και ουκ επέστρεφον. 13 και εν μέσω των ζώων όρασις ως ανθράκων πυρός καιομένων, ως όψις λαμπάδων συστρεφομένων αναμέσον των ζώων και φέγγος του πυρός, και εκ του πυρός εξεπορεύετο αστραπή. 15 και είδον και ιδού τροχός εις επί της γης εχόμενος των ζώων τοις τέσσαρσι· 16 και το είδος των τροχών ως είδος θαρσείς, και ομοίωμα εν τοις τέσσαρσι, και το έργον αυτών ην καθώς αν είη τροχός εν τροχω. 17 επί τα τέσσαρα μέρη αυτών επορεύοντο, ουκ επέστρεφον εν τω πορεύεσθαι αυτά, 18 ουδ ‘ οι νώτοι αυτών, και ύψος ην αυτοίς· και είδον αυτά, και οι νώτοι αυτών πλήρεις οφθαλμών κυκλόθεν τοις τέσσαρσι. 19 και εν τω πορεύεσθαι τα ζωα επορεύοντο οι τροχοί εχόμενοι αυτών, και εν τω εξαίρειν τα ζώα από της γης εξήροντο οι τροχοί. 20 ου αν ην η νεφέλη, εκεί το πνεύμα του πορεύεσθαι· επορεύοντο τα ζωα και οι τροχοί και εξήροντο συν αυτοίς, διότι πνεύμα ζωής εν τοις τροχοίς. 21 εν τω πορεύεσθαι αυτά επορεύοντο, και εν τω εστάναι αυτά ειστήκεισαν και εν τω εξαίρειν αυτά από της γης εξήροντο συν αυτοίς, ότι πνεύμα ζωής ην εν τοις τροχοίς. 22 και ομοίωμα υπέρ κεφαλής αυτοίς των ζώων ωσεί στερέωμα ως όρασις κρυστάλλου εκτεταμένον επί των πτερύγων αυτών επάνωθεν· 23 και υποκάτωθεν του στερεώματος αι πτέρυγες αυτών εκτεταμέναι, πτερυσσόμεναι ετέρα τη ετέρα, εκάστω δύο συνεζευγμέναι επικαλύπτουσαι τα σώματα αυτών. 24 και ήκουον την φωνήν των πτερύγων αυτών εν τω πορεύεσθαι αυτά ως φωνήν ύδατος πολλού· και εν τω εστάναι αυτά κατέπαυον αι πτέρυγες αυτών. 25 και ιδού φωνή υπεράνωθεν του στερεώματος του όντος υπέρ κεφαλής αυτών. 26 ως όρασις λίθου σαπφείρου ομοίωμα θρόνου επ ‘ αυτού, και επί του ομοιώματος του θρόνου ομοίωμα ως είδος ανθρώπου άνωθεν. 27 και είδον ως όψιν ηλέκτρου από οράσεως οσφύος και επάνω, και από οράσεως οσφύος και έως κάτω είδον ως όρασιν πυρός και το φέγγος αυτού κύκλω. 28 ως όρασις τόξου, όταν ή εν τη νεφέλη εν ημέραις υετού, ούτως η στάσις του φέγγους κυκλόθεν. αύτη η όρασις ομοιώματος δόξης Κυρίου· και είδον και πίπτω επί πρόσωπόν μου και ήκουσα φωνήν λαλούντος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β
1 ΚΑΙ είπε προς με· υιε ανθρώπου, στήθι επί τους πόδας σου, και λαλήσω προς σε. 2 και ήλθεν επ ‘ εμέ πνεύμα και ανέλαβέ με και εξήρέ με και έστησέ με επί τους πόδας μου, και ήκουον αυτού λαλούντος προς με, 3 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, εξαποστέλλω εγώ σε προς τον οίκον του Ισραήλ, τους παραπικραίνοντάς με, οίτινες παρεπίκρανάν με, αυτοί και οι πατέρες αυτών έως της σήμερον ημέρας, 4 και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· 5 εάν άρα ακούσωσιν ή πτοηθώσι -διότι οίκος παραπικραίνων εστί- και γνώσονται ότι προφήτης ει συ εν μέσω αυτών. 6 και συ, υιε ανθρώπου, μη φοβηθής αυτούς μηδέ εκστης από προσώπου αυτών· διότι παροιστρήσουσι και επισυστήσονται επί σε κύκλω, και εν μέσω σκορπίων συ κατοικείς· τους λόγους αυτών μη φοβηθής και από προσώπου αυτών μη εκστης, διότι οίκος παραπικραίνων εστί. 7 και λαλήσεις τους λόγους μου προς αυτούς, εάν άρα ακούσωσιν ή πτοηθώσιν, ότι οίκος παραπικραίνων εστί. 8 και συ, υιε ανθρώπου, άκουε του λαλούντος προς σε, μη γίνου παραπικραίνων καθώς ο οίκος ο παραπικραίνων· χάνε το στόμα σου και φάγε ό εγώ δίδωμί σοι. 9 και είδον και ιδού χείρ εκτεταμένη προς με, και εν αυτη κεφαλίς βιβλίου· 10 και ανείλησεν αυτήν ενώπιόν μου, και ην εν αυτη γεγραμμένα τα έμπροσθεν και τα όπισθεν, και εγέγραπτο επ ‘ αυτήν θρήνος και μέλος και ουαί.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ
1 ΚΑΙ είπε προς με· υιε ανθρώπου, κατάφαγε την κεφαλίδα ταύτην και πορεύθητι και λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ. 2 και διήνοιξε το στόμα μου, και εψώμισέ με την κεφαλίδα 3 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, το στόμα σου φάγεται, και η κοιλία σου πλησθήσεται της κεφαλίδος ταύτης της δεδομένης εις σε. και έφαγον αυτήν, και εγένετο εν τω στόματί μου ως μέλι γλυκάζον. 4 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, βάδιζε και είσελθε προς τον οίκον του Ισραήλ και λάλησον τους λόγους μου προς αυτούς· 5 διότι ου προς λαόν βαθύχειλον και βαρύγλωσσον συ εξαποστέλλη, προς τον οίκον του Ισραήλ, 6 ουδέ προς λαούς πολλούς αλλοφώνους ή αλλογλώσσους ουδέ στιβαρούς τη γλώσση όντας, ων ουκ ακούση τους λόγους αυτών· και ει προς τοιούτους εξαπέστειλά σε, ούτοι αν εισήκουσάν σου. 7 ο δε οίκος του Ισραήλ ου μη θελήσουσιν εισακούσαί σου, διότι ου βούλονται εισακούειν μου· ότι πας ο οίκος Ισραήλ φιλόνεικοί εισι και σκληροκάρδιοι. 8 και ιδού δέδωκα το πρόσωπόν σου δυνατόν κατέναντι των προσώπων αυτών και το νίκός σου κατισχύσω κατέναντι του νίκους αυτών, 9 και έσται διαπαντός κραταιότερον πέτρας. μη φοβηθής απ ‘ αυτών μηδέ πτοηθής από προσώπου αυτών, διότι οίκος παραπικραίνων εστί. 10 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, πάντας τους λόγους, ους λελάληκα μετά σου, λαβέ εις την καρδίαν σου και τοις ωσί σου άκουε, 11 και βάδιζε, είσελθε εις την αιχμαλωσίαν προς τους υιούς του λαού σου και λαλήσεις προς αυτούς και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· εάν άρα ακούσωσιν, εάν άρα ενδώσι. 12 και ανέλαβέ με πνεύμα, και ήκουσα κατόπισθέν μου φωνήν σεισμού μεγάλου· ευλογημένη η δόξα Κυρίου εκ του τόπου αυτού. 13 και είδον φωνήν των πτερύγων των ζώων πτερυσσομένων ετέρα προς την ετέραν, και φωνή των τροχών εχομένη αυτών και φωνή του σεισμού. 14 και το πνεύμα εξήρέ με και ανέλαβέ με, και επορεύθην εν ορμή του πνεύματός μου, και χείρ Κυρίου εγένετο επ ‘ εμέ κραταιά. 15 και εισήλθον εις την αιχμαλωσίαν μετέωρος και περιήλθον τους κατοικούντας επί του ποταμού του Χοβάρ τους όντας εκεί και εκάθισα εκεί επτά ημέρας αναστρεφόμενος εν μέσω αυτών.
16 Και εγένετο μετά τας επτά ημέρας λόγος Κυρίου προς με λέγων· 17 υιε ανθρώπου, σκοπόν δέδωκά σε τω οίκω Ισραήλ, και ακούση εκ στόματός μου λόγον και διαπειλήση αυτοίς παρ ‘ εμού. 18 εν τω λέγειν με τω ανόμω· θανάτω θανατωθήση, και ου διεστείλω αυτω ουδέ ελάλησας του διαστείλασθαι τω ανόμω αποστρέψαι από των οδών αυτού του ζήσαι αυτόν, ο άνομος εκείνος τη αδικία αυτού αποθανείται, και το αίμα αυτού εκ της χειρός σου εκζητήσω. 19 και συ εάν διαστείλη τω ανόμω, και μη αποστρέψη από της ανομίας αυτού και από της οδού αυτού, ο άνομος εκείνος εν τη αδικία αυτού αποθανείται, και συ την ψυχήν σου ρύση. 20 και εν τω αποστρέφειν δίκαιον από των δικαιοσυνών αυτού και ποιήσει παράπτωμα και δώσω την βάσανον εις πρόσωπον αυτού, αυτός αποθανείται, ότι ου διεστείλω αυτω, και εν ταις αμαρτίαις αυτού αποθανείται, διότι ου μη μνησθώσιν αι δικαιοσύναι αυτού, ας εποίησε, και το αίμα αυτού εκ της χειρός σου εκζητήσω. 21 συ δε εάν διαστείλη τω δικαίω του μη αμαρτείν, και αυτός μη αμάρτη, ο δίκαιος ζωή ζήσεται, ότι διεστείλω αυτω, και συ την σεαυτού ψυχήν ρύση.
22 Και εγένετο επ ‘ εμέ χείρ Κυρίου, και είπε προς με· ανάστηθι, και έξελθε εις το πεδίον, και εκεί λαληθήσεται προς σε. 23 και ανέστην και εξήλθον προς το πεδίον, και ιδού εκεί δόξα Κυρίου ειστήκει καθώς η όρασις και καθώς η δόξα Κυρίου, ην είδον επί του ποταμού του Χοβάρ, και πίπτω επί πρόσωπόν μου. 24 και ήλθεν επ ‘ εμέ πνεύμα και έστησέ με επί τους πόδας μου, και ελάλησε προς με και είπέ μοι· είσελθε και εγκλείσθητι εν μέσω του οίκου σου. 25 και συ, υιε ανθρώπου, ιδού δέδονται επί σε δεσμοί, και δήσουσί σε εν αυτοίς, και ου μη εξέλθης εκ μέσου αυτών. 26 και την γλώσσάν σου συνδήσω, και αποκωφωθήση, και ουκ έση αυτοίς εις άνδρα ελέγχοντα, διότι οίκος παραπικραίνων εστί. 27 και εν τω λαλείν με προς σε ανοίξω το στόμα σου, και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· ο ακούων ακουέτω, και ο απειθών απειθήτω, διότι οίκος παραπικραίνων εστί.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ
1 ΚΑΙ συ, υιε ανθρώπου, λαβέ σεαυτω πλίνθον και θήσεις αυτήν προ προσώπου σου και διαγράψεις επ ‘ αυτήν πόλιν την Ιερουσαλήμ. 2 και δώσεις επ ‘ αυτήν περιοχήν και οικοδομήσεις επ ‘ αυτήν προμαχώνας και περιβαλείς επ ‘ αυτήν χάρακα και δώσεις επ ‘ αυτήν παρεμβολάς και τάξεις τας βελοστάσεις κύκλω. 3 και συ λάβε σεαυτω τήγανον σιδηρούν και θήσεις αυτό τοίχον σιδηρούν ανά μέσον σου και ανά μέσον της πόλεως και ετοιμάσεις το πρόσωπόν σου επ ‘ αυτήν, και έσται εν συγκλεισμω, και συγκλείσεις αυτήν· σημείόν εστι τούτο τοις υιοίς Ισραήλ. - 4 Και συ κοιμηθήση επί το πλευρόν σου το αριστερόν και θήσεις τας αδικίας του οίκου Ισραήλ επ ‘ αυτού κατά αριθμόν των ημερών πεντήκοντα και εκατόν, ας κοιμηθήση επ ‘ αυτού, και λήψη τας αδικίας αυτών. 5 και εγώ δέδωκά σοι τας δύο αδικίας αυτών εις αριθμόν ημερών ενενήκοντα και εκατόν ημέρας. και λήψη τας αδικίας του οίκου Ισραήλ 6 και συντελέσεις ταύτα πάντα· και κοιμηθήση επί το πλευρόν σου το δεξιόν και λήψη τας αδικίας του οίκου Ιούδα τεσσαράκοντα ημέρας. ημέραν εις ενιαυτόν τέθεικά σοι. 7 και εις τον συγκλεισμόν Ιερουσαλήμ ετοιμάσεις το πρόσωπόν σου και τον βραχίονά σου στερεώσεις και προφητεύσεις επ ‘ αυτήν. 8 και εγώ ιδού δέδωκα επί σε δεσμούς, και μη στραφής από του πλευρού σου επί το πλευρόν σου, έως ου συντελεσθώσιν ημέραι του συγκλεισμού σου. - 9 Και συ λάβε σεαυτω πυρούς και κριθάς και κύαμον και φακόν και κέγχρον και όλυραν και εμβαλείς αυτά εις άγγος εν οστράκινον και ποιήσεις αυτά σεαυτω εις άρτους, και κατά αριθμόν των ημερών, ας συ καθεύδεις επί του πλευρού σου, ενενήκοντα και εκατόν ημέρας φάγεσαι αυτά. 10 και το βρώμά σου, ό φάγεσαι, εν σταθμω είκοσι σίκλους την ημέραν· από καιρού έως καιρού φάγεσαι αυτά. 11 και ύδωρ εν μέτρω πίεσαι το έκτον του είν· από καιρού έως καιρού πίεσαι. 12 και εγκρυφίαν κρίθινον φάγεσαι αυτά· εν βολβίτοις κόπρου ανθρωπίνης εγκρύψεις αυτά κατ ‘ οφθαλμούς αυτών 13 και ερείς· τάδε λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ· ούτως φάγονται οι υιοί του Ισραήλ ακάθαρτα εν τοις έθνεσι. 14 και είπα· μηδαμώς, Κύριε Θεέ του Ισραήλ· ιδού η ψυχή μου συ μεμίανται εν ακαθαρσία, και θνησιμαίον και θηριάλωτον ου βέβρωκα από γενέσεώς μου έως του νυν, ουδέ εισελήλυθεν εις το στόμα μου παν κρέας έωλον. 15 και είπε προς με· ιδού δέδωκά σοι βόλβιτα βοών αντί των βολβίτων των ανθρωπίνων, και ποιήσεις τους άρτους σου επ ‘ αυτών. 16 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, ιδού εγώ συντρίβω στήριγμα άρτου εν Ιερουσαλήμ, και φάγονται άρτον εν σταθμω και εν ενδεία και ύδωρ εν μέτρω και εν αφανισμω πίονται, 17 όπως ενδεείς γένωνται άρτου και ύδατος· και αφανισθήσεται άνθρωπος και αδελφός αυτού και τακήσονται εν ταις αδικίαις αυτών.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε
1 ΚΑΙ συ, υιε ανθρώπου, λαβέ σεαυτω ρομφαίαν οξείαν υπέρ ξυρόν κουρέως· κτήση αυτήν σεαυτω και επάξεις αυτήν επί την κεφαλήν σου και επί τον πώγωνά σου. και λήψη ζυγόν σταθμίων και διαστήσεις αυτούς· 2 το τέταρτον εν πυρί ανακαύσεις εν μέση τη πόλει κατά την πλήρωσιν των ημερών του συγκλεισμού· και λήψη το τέταρτον και κατακαύσεις αυτό εν μέσω αυτής, και το τέταρτον κατακόψεις εν ρομφαία κύκλω αυτής, και το τέταρτον διασκορπιείς τω πνεύματι, και μάχαιραν εκκενώσω οπίσω αυτών. 3 και λήψη εκείθεν ολίγους εν αριθμω και συμπεριλήψη αυτούς τη αναβολή σου. 4 και εκ τούτων λήψη έτι και ρίψεις αυτούς εις μέσον του πυρός και κατακαύσεις αυτούς εν πυρί· εξ αυτής εξελεύσεται πυρ. - Και ερείς παντί οίκω Ισραήλ. 5 τάδε λέγει Κύριος· αύτη η Ιερουσαλήμ εν μέσω των εθνών τέθεικα αυτήν και τας κύκλω αυτής χώρας. 6 και ερείς τα δικαιώματά μου τη ανόμω εκ των εθνών και τα νόμιμά μου εκ των χωρών των κύκλω αυτής, διότι τα δικαιώματά μου απώσαντο και εν τοις νομίμοις μου ουκ επορεύθησαν εν αυτοίς. 7 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ανθ ‘ ων η αφορμή υμών εκ των εθνών των κύκλω υμών και εν τοις νομίμοις μου ουκ επορεύθητε και τα δικαιώματά μου ουκ εποιήσατε, αλλ ‘ ουδέ κατά τα δικαιώματα των εθνών των κύκλω υμών ου πεποιήκατε, 8 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ επί σε και ποιήσω εν μέσω σου κρίμα ενώπιον των εθνών 9 και ποιήσω εν σοί α ου πεποίηκα και α ου ποιήσω όμοια αυτοίς έτι κατά πάντα τα βελύγματά σου. 10 δια τούτο πατέρες φάγονται τέκνα εν μέσω σου, και τέκνα φάγονται πατέρας· και ποιήσω εν σοί κρίματα και διασκορπιώ πάντας τους καταλοίπους σου εις πάντα άνεμον. 11 δια τούτο ζω εγώ, λέγει Κύριος, ή μην ανθ ‘ ων τα άγιά μου εμίανας εν πάσι τοις βδελύγμασί σου, καγώ απώσομαί σε, ου φείσεταί μου ο οφθαλμός, καγώ ουκ ελεήσω. 12 το τέταρτόν σου εν θανάτω αναλωθήσεται, και το τέταρτόν σου εν λιμω συντελεσθήσεται εν μέσω σου, και το τέταρτόν σου εις πάντα άνεμον σκορπιώ αυτούς, και το τέταρτόν σου εν ρομφαία πεσούνται κύκλω σου, και μάχαιραν εκκενώσω οπίσω αυτών. 13 και συντελεσθήσεται ο θυμός μου και η οργή μου επ ‘ αυτούς, και επιγνώση διότι εγώ Κύριος λελάληκα εν ζήλω μου εν τω συντελέσαι με την οργήν μου επ ‘ αυτούς. 14 και θήσομαί σε εις έρημον και τας θυγατέρας σου κύκλω σου ενώπιον παντός διοδεύοντος, 15 και έση στενακτή και δηλαϊστή εν τοις έθνεσι τοις κύκλω σου εν τω ποιήσαί με εν σοί κρίματα εν εκδικήσει θυμού μου· εγώ Κύριος λελάληκα. 16 και εν τω αποστείλάι με βολίδας του λιμού επ ‘ αυτούς και έσονται εις έκλειψιν, και συντρίψω στήριγμα άρτου σου. 17 και εξαποστελώ επί σε λιμόν και θηρία πονηρά και τιμωρήσομαί σε, και θάνατος και αίμα διελεύσονται επί σε, και ρομφαίαν επάξω επί σε κυκλόθεν· εγώ Κύριος λελάληκα.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, στήριξον το πρόσωπόν σου επί τα όρη Ισραήλ και προφήτευσον επ ‘ αυτά 3 και ερείς· τα όρη Ισραήλ ακούσατε λόγον Κυρίου· τάδε λέγει Κύριος τοις όρεσι και τοις βουνοίς και ταις φάραγξι και ταις νάπαις· ιδού εγώ επάγων εφ ‘ υμάς ρομφαίαν και εξολοθρευθήσεται τα υψηλά υμών, 4 και συντριβήσονται τα θυσιαστήρια υμών και τα τεμένη υμών, και καταβαλώ τραυματίας υμών ενώπιον των ειδώλων υμών 5 και διασκορπιώ τα οστά υμών κύκλω των θυσιαστηρίων υμών. 6 και εν πάση τη κατοικία υμών αι πόλεις εξερημωθήσονται και τα υψηλά αφανισθήσεται, όπως εξολοθρευθή τα θυσιαστήρια υμών, και συντριβήσονται τα είδωλα υμών, και εξαρθήσεται τα τεμένη υμών, 7 και πεσούνται τραυματίαι εν μέσω υμών, και επιγνώσεσθε ότι εγώ Κύριος. 8 εν τω γενέσθαι εξ υμών ανασωζομένους εκ ρομφαίας εν τοις έθνεσι και εν τω διασκορπισμω υμών εν ταις χώραις 9 και μνησθήσονταί μου οι ανασωζόμενοι εξ υμών εν τοις έθνεσιν, ου ηχμαλωτεύθησαν εκεί· ομώμοκα τη καρδία αυτών τη εκπορνευούση απ ‘ εμού και τοις οφθαλμοίς αυτών τοις εκπορνεύουσιν οπίσω των επιτηδευμάτων αυτών, και κόψονται πρόσωπα αυτών εν πάσι τοις βδελύγμασιν αυτών· 10 και επιγνώσονται διότι εγώ Κύριος λελάληκα. 11 τάδε λέγει Κύριος· κρότησον τη χειρί και ψόφησον τω πόδι και ειπόν· εύγε εύγε επί πάσι τοις βδελύγμασιν οίκου Ισραήλ· εν ρομφαία και εν θανάτω και εν λιμω πεσούνται. 12 ο εγγύς εν ρομφαία πεσείται, ο δε μακράν εν θανάτω τελευτήσει, και ο περιεχόμενος εν λιμω συντελεσθήσεται, και συντελέσω την οργήν μου επ ‘ αυτούς. 13 και γνώσεσθε διότι εγώ Κύριος εν τω είναι τους τραυματίας υμών εν μέσω των ειδώλων υμών κύκλω των θυσιαστηρίων υμών, επί πάντα βουνόν υψηλόν και υποκάτω δένδρου συσκίου, ου έδωκαν εκεί οσμήν ευωδίας πάσι τοις ειδώλοις αυτών. 14 και εκτενώ την χείρά μου επ ‘ αυτούς και θήσομαι την γην εις αφανισμόν και εις όλεθρον από της ερήμου Δεβλαθά εκ πάσης της κατοικίας· και επιγνώσεσθε ότι εγώ Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 και συ, υιε ανθρώπου, ειπόν· τάδε λέγει Κύριος τη γη του Ισραήλ· πέρας ήκει, το πέρας ήκει επί τας τέσσαρας πτέρυγας της γης. 3 ήκει το πέρας 4 επί σε τον κατοικούντα την γην, ήκει ο καιρός, ήγγικεν η ημέρα, ου μετά θορύβων ουδέ μετά ωδίνων. 5 νυν εγγύθεν εκχεώ την οργήν μου επί σε και συντελέσω τον θυμόν μου εν σοί και κρινώ σε εν ταις οδοίς σου και δώσω επί σε πάντα τα βδελύγματά σου· 6 ου φείσεται ο οφθαλμός μου, ουδέ μη ελεήσω, διότι τας οδούς σου επί σε δώσω, και τα βδελύγματά σου εν μέσω σου έσονται, και επιγνώση διότι εγώ ειμι Κύριος ο τύπτων. 7 νυν το πέρας προς σε, και αποστελώ εγώ επί σε και εκδικήσω σε εν ταις οδοίς σου και δώσω επί σε πάντα τα βδελύγματά σου· 8 ου φείσεται ο οφθαλμός μου επί σε, ουδέ μη ελεήσω, διότι την οδόν σου επί σε δώσω, και τα βδελύγματά σου εν μέσω σου έσται· και επιγνώση διότι εγώ Κύριος· 9 διότι τάδε λέγει Κύριος· 10 ιδού το πέρας ήκει, ιδού ημέρα Κυρίου· ει και η ράβδος ήνθηκεν, η ύβρις εξανέστηκε. 11 και συντρίψει στήριγμα ανόμου και ου μετά θορύβου ουδέ μετά σπουδής. 12 ήκει ο καιρός, ιδού η ημέρα· ο κτώμενος μη χαιρέτω, και ο πωλών μη θρηνείτω· 13 διότι ο κτώμενος προς τον πωλούντα ουκέτι μη επιστρέψη, και άνθρωπος εν οφθαλμω ζωής αυτού ου κρατήσει. 14 σαλπίσατε εν σάλπιγγι και κρίνατε τα σύμπαντα. 15 ο πόλεμος εν ρομφαία έξωθεν, και ο λιμός και ο θάνατος έσωθεν· ο εν τω πεδίω εν ρομφαία τελευτήσει, τους δ ‘ εν τη πόλει λιμός και θάνατος συντελέσει. 16 και ανασωθήσονται οι ανασωζόμενοι εξ αυτών και έσονται επί των ορέων· πάντας αποκτενώ, έκαστον εν ταις αδικίαις αυτού. 17 πάσαι χείρες εκλυθήσονται, και πάντες μηροί μολυνθήσονται υγρασία, 18 και περιζώσονται σάκκους, και καλύψει αυτούς θάμβος, και επί παν πρόσωπον αισχύνη επ ‘ αυτούς, και επί πάσαν κεφαλήν φαλάκρωμα. 19 το αργύριον αυτών ριφήσεται εν ταις πλατείαις, και το χρυσίον αυτών υπεροφθήσεται· αι ψυχαί αυτών ου μη εμπλησθώσι, και αι κοιλίαι αυτών ου μη πληρωθώσι, διότι βάσανος των αδικιών αυτών εγένετο. 20 εκλεκτά κόσμου εις υπερηφανίαν έθεντο αυτά και εικόνας των βδελυγμάτων αυτών εποίησαν εξ αυτών· ένεκεν τούτου δέδωκα αυτά αυτοίς εις ακαθαρσίαν, 21 και παραδώσω αυτά εις χείρας αλλοτρίων του διαρπάσαι αυτά και τοις λοιμοίς της γης εις σκύλα, και βεβηλώσουσιν αυτά. 22 και αποστρέψω το πρόσωπόν μου απ ‘ αυτών, και μιανούσι την επισκοπήν μου και εισελεύσονται εις αυτά αφυλάκτως και βεβηλώσουσιν αυτά· 23 και ποιήσουσι φυρμόν, διότι η γη πλήρης λαών, και η πόλις πλήρης ανομίας. 24 και αποστρέψω το φρύαγμα της ισχύος αυτών, και μιανθήσεται τα άγια αυτών. 25 εξιλασμός ήξει και ζητήσει ειρήνην, και ουκ έσται. 26 ουαί επί ουαί έσται, και αγγελία επί αγγελίαν έσται, και ζητηθήσεται όρασις εκ προφήτου, και νόμος απολείται εξ ιερέως και βουλή εκ πρεσβυτέρων. 27 άρχων ενδύσεται αφανισμόν, και αι χείρες του λαού της γης παραλυθήσονται· κατά τας οδούς αυτών ποιήσω αυτοίς και εν τοις κρίμασιν αυτών εκδικήσω αυτούς· και γνώσονται ότι εγώ Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η
1 ΚΑΙ εγένετο εν τω έκτω έτει εν τω πέμπτω μηνί, πέμπτη του μηνός, εγώ εκαθήμην εν τω οίκω, και οι πρεσβύτεροι Ιούδα εκάθηντο ενώπιόν μου, και εγένετο επ ‘ εμέ χείρ Κυρίου, 2 και είδον και ιδού ομοίωμα ανδρός, από της οσφύος αυτού και έως κάτω πυρ, και από της οσφύος αυτού υπεράνω αυτού ως όρασις ηλέκτρου. 3 και εξέτεινεν ομοίωμα χειρός και ανέλαβέ με της κορυφής μου και ανέλαβέ με πνεύμα αναμέσον της γης και αναμέσον του ουρανού και ήγαγέ με εις Ιερουσαλήμ εν οράσει Θεού επί τα πρόθυρα της πύλης της εσωτέρας της βλεπούσης εις βορράν, ου ην η στήλη του κτωμένου. 4 και ιδού, ην εκεί δόξα Κυρίου Θεού Ισραήλ κατά την όρασιν, ην είδον εν τω πεδίω. 5 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, ανάβλεψον τοις οφθαλμοίς σου προς βορράν· και ανέβλεψα τοις οφθαλμοίς μου προς βορράν, και ιδού από βορρά επί την πύλην την προς ανατολάς. 6 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, εώρακας τι ούτοι ποιούσιν; ανομίας μεγάλας ποιούσιν ώδε του απέχεσθαι από των αγίων μου, και έτι όψει ανομίας μείζονας. 7 και εισήγαγέ με επί τα πρόθυρα της αυλής 8 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, όρυξον· και ώρυξα, και ιδού θύρα μία. 9 και είπε προς με· είσελθε και ιδέ τας ανομίας, ας ούτοι ποιούσιν ώδε. 10 και εισήλθον και είδον και ιδού μάταια βδελύγματα και πάντα τα είδωλα οίκου Ισραήλ διαγεγραμμένα επ ‘ αυτού κύκλω, 11 και εβδομήκοντα άνδρες εκ των πρεσβυτέρων οίκου Ισραήλ, και Ιεζονίας ο του Σαφάν εν μέσω αυτών ειστήκει προ προσώπου αυτών, και έκαστος θυμιατήριον αυτού είχεν εν τη χειρί, και η ατμίς του θυμιάματος ανέβαινε. 12 και είπε προς με· εώρακας, υιε ανθρώπου, α οι πρεσβύτεροι οίκου Ισραήλ ποιούσιν, έκαστος αυτών εν τω κοιτώνι τω κρυπτω αυτών; διότι είπαν· ουχ ορά ο Κύριος, εγκαταλέλοιπε Κύριος την γην. 13 και είπε προς με· έτι όψει ανομίας μείζονας, ας ούτοι ποιούσι. 14 και εισήγαγέ με επί τα πρόθυρα της πύλης οίκου Κυρίου της βλεπούσης προς βορράν, και ιδού εκεί γυναίκες καθήμεναι θρηνούσαι τον Θαμμούζ, 15 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, εώρακας; και έτι όψει επιτηδεύματα μείζονα τούτων. 16 και εισήγαγέ με εις την αυλήν οίκου Κυρίου την εσωτέραν, και ιδού επί των προθύρων του ναού Κυρίου αναμέσον των αιλάμ και αναμέσον του θυσιαστηρίου ως είκοσι άνδρες, τα οπίσθια αυτών προς τον ναόν του Κυρίου και τα πρόσωπα αυτών απέναντι, και ούτοι προσκυνούσι τω ηλίω· 17 και είπε προς με· εώρακας, υιε ανθρώπου; μη μικρά τω οίκω Ιούδα του ποιείν τας ανομίας, ας πεποιήκασιν ώδε; διότι έπλησαν την γην ανομίας, και ιδού αυτοί ως μυκτηρίζοντες. 18 και εγώ ποιήσω αυτοίς μετά θυμού· ου φείσεται ο οφθαλμός μου, ουδέ μη ελεήσω.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ
1 ΚΑΙ ανέκραγεν εις τα ώτά μου φωνή μεγάλη λέγων· ήγγικεν η εκδίκησις της πόλεως· και έκαστος είχε τα σκεύη της εξολοθρεύσεως εν χειρί αυτού. 2 και ιδού εξ άνδρες ήρχοντο από της οδού της πύλης της υψηλής της βλεπούσης προς βορράν, και εκάστου πέλυξ εν τη χειρί αυτού· και εις ανήρ εν μέσω αυτών ενδεδυκώς ποδήρη, και ζώνη σαπφείρου επί της οσφύος αυτού· και εισήλθοσαν και έστησαν εχόμενοι του θυσιαστηρίου του χαλκού. 3 και δόξα Θεού του Ισραήλ ανέβη από των Χερουβίμ η ούσα επ ‘ αυτών εις το αίθριον του οίκου. και εκάλεσε τον άνδρα τον ενδεδυκότα τον ποδήρη, ος είχεν επί της οσφύος αυτού την ζώνην, 4 και είπε προς αυτόν· δίελθε μέσην την Ιερουσαλήμ και δος το σημείον επί τα μέτωπα των ανδρών των καταστεναζόντων και των κατωδυνωμένων επί πάσαις ταις ανομίαις ταις γινομέναις εν μέσω αυτής. 5 και τούτοις είπεν ακούοντός μου· πορεύεσθε οπίσω αυτού εις την πόλιν και κόπτετε και μη φείδεσθε τοις οφθαλμοίς υμών και μη ελεήσητε· 6 πρεσβύτερον και νεανίσκον και παρθένον και νήπια και γυναίκας αποκτείνατε εις εξάλειψιν, επί δε πάντας, εφ ‘ ους εστι το σημείον, μη εγγίσητε· και από των αγίων μου άρξασθε. και ήρξαντο από των ανδρών των πρεσβυτέρων, οί ήσαν έσω εν τω οίκω. 7 και είπε προς αυτούς· μιάνατε τον οίκον και πλήσατε τας οδούς νεκρών εκπορευόμενοι και κόπτετε. 8 και εγένετο εν τω κόπτειν αυτούς και πίπτω επί πρόσωπόν μου και ανεβόησα και είπα· οίμοι Κύριε, εξαλείφεις συ τους καταλοίπους του Ισραήλ εν τω εκχέαι σε τον θυμόν σου επί Ιερουσαλήμ; 9 και είπε προς με· αδικία του οίκου Ισραήλ και Ιούδα μεμεγάλυνται σφόδρα σφόδρα, ότι επλήσθη η γη λαών πολλών, και η πόλις επλήσθη αδικίας και ακαθαρσίας· ότι είπαν· εγκαταλέλοιπε Κύριος την γην, ουκ εφορά ο Κύριος. 10 και ου φείσεταί μου ο οφθαλμός, ουδέ μη ελεήσω· τας οδούς αυτών εις κεφαλάς αυτών δέδωκα. 11 και ιδού ο ανήρ ο ενδεδυκώς τον ποδήρη και εζωσμένος τη ζώνη την οσφύν αυτού και απεκρίνατο λέγων· πεποίηκα καθώς ενετείλω μοι.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι
1 ΚΑΙ είδον και ιδού επάνω του στερεώματος του υπέρ κεφαλής των Χερουβίμ ως λίθος σαπφείρου ομοίωμα θρόνου επ ‘ αυτών. 2 και είπε προς τον άνδρα τον ενδεδυκότα την στολήν· είσελθε εις το μέσον των τροχών των υποκάτω των Χερουβίμ και πλήσον τας δράκας σου ανθράκων πυρός εκ μέσου των Χερουβίμ και διασκόρπισον επί την πόλιν· και εισήλθεν ενώπιον εμού. 3 και τα Χερουβίμ ειστήκει εκ δεξιών του οίκου εν τω εισπορεύεσθαι τον άνδρα, και η νεφέλη έπλησε την αυλήν την εσωτέραν. 4 και απήρεν η δόξα Κυρίου από των Χερουβίμ εις το αίθριον του οίκου, και έπλησε τον οίκον η νεφέλη, και η αυλή επλήσθη του φέγγους της δόξης Κυρίου· 5 και φωνή των πτερύγων των Χερουβίμ ηκούετο έως της αυλής της εξωτέρας ως φωνή Θεού Σαδδαϊ λαλούντος. 6 και εγένετο εν τω εντέλλεσθαι αυτόν τω ανδρί τω ενδεδυκότι την στολήν την αγίαν λέγων· λαβέ πυρ εκ μέσου των τροχών εκ μέσου των Χερουβίμ, και εισήλθε και έστη εχόμενος των τροχών, 7 και εξέτεινε την χείρα αυτού εις μέσον του πυρός του όντος εν μέσω των Χερουβίμ και έλαβε και έδωκεν εις τας χείρας του ενδεδυκότος την στολήν την αγίαν, και έλαβε και εξήλθε. 8 και είδον τα Χερουβίμ ομοίωμα χειρών ανθρώπων υποκάτωθεν των πτερύγων αυτών. 9 και είδον και ιδού τροχοί τέσσαρες ειστήκεισαν εχόμενοι των Χερουβίμ, τροχός εις εχόμενος Χερουβίμ ενός, και η όψις των τροχών ως όψις λίθου άνθρακος. 10 και η όψις αυτών ομοίωμα εν τοις τέσσαρσιν, ον τρόπον όταν ή τροχός εν μέσω τροχού. 11 εν τω πορεύεσθαι αυτά εις τα τέσσαρα μέρη αυτών επορεύοντο, ουκ επέστρεφον εν τω πορεύεσθαι αυτά· ότι εις ον αν τόπον επέβλεψεν η αρχή η μία, επορεύοντο και ουκ επέστρεφον εν τω πορεύεσθαι αυτά. 12 και οι νώτοι αυτών και αι χείρες αυτών και αι πτέρυγες αυτών και οι τροχοί πλήρεις οφθαλμών κυκλόθεν τοις τέσσαρσι τροχοίς αυτών· 13 τοις δε τροχοίς τούτοις επεκλήθη Γελγέλ ακούοντός μου· [14 και τέσσαρα πρόσωπα τω ενί, το πρόσωπον του ενός πρόσωπον του Χερούβ, και το πρόσωπον του δευτέρου πρόσωπον ανθρώπου και το τρίτον πρόσωπον λέοντος και το τέταρτον πρόσωπον αετού]. 15 και ήραν τα Χερουβίμ. τούτο το ζωον, ό είδον επί του ποταμού του Χοβάρ. 16 και εν τω πορεύεσθαι τα Χερουβίμ επορεύοντο οι τροχοί, και ούτοι εχόμενοι αυτών· και εν τω εξαίρειν τα Χερουβίμ τας πτέρυγας αυτών του μετεωρίζεσθαι από της γης ουκ επέστρεφον οι τροχοί αυτών. 17 εν τω εστάναι αυτά ειστήκεισαν, και εν τω μετεωρίζεσθαι αυτά εμετεωρίζοντο μετ ‘ αυτών, διότι πνεύμα ζωής εν αυτοίς ην. 18 και εξήλθε δόξα Κυρίου από του οίκου και επέβη επί τα Χερουβίμ, 19 και ανέλαβον τα Χερουβίμ τας πτέρυγας αυτών και εμετεωρίσθησαν από της γης ενώπιον εμού εν τω εξελθείν αυτά, και οι τροχοί εχόμενοι αυτών. και έστησαν επί τα πρόθυρα της πύλης οίκου Κυρίου της απέναντι, και δόξα Θεού Ισραήλ ην επ ‘ αυτών υπεράνω. 20 τούτο το ζωόν εστιν, ό είδον υποκάτω Θεού Ισραήλ επί του ποταμού του Χοβάρ, και έγνων ότι Χερουβίμ εστι. 21 τέσσαρα πρόσωπα τω ενί, και οκτώ πτέρυγες τω ενί, και ομοίωμα χειρών ανθρώπου υποκάτωθεν των πτερύγων αυτών. 22 και ομοίωσις των προσώπων αυτών, ταύτα τα πρόσωπά εστιν α είδον υποκάτω της δόξης του Θεού Ισραήλ επί του ποταμού του Χοβάρ, και αυτά έκαστον κατά πρόσωπον αυτών επορεύοντο.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ
1 ΚΑΙ ανέλαβέ με πνεύμα και ήγαγέ με επί την πύλην του οίκου Κυρίου την κατέναντι την βλέπουσαν κατά ανατολάς· και ιδού επί των προθύρων της πύλης ως είκοσι και πέντε άνδρες, και είδον εν μέσω αυτών τον Ιεζονίαν τον του Έζερ και Φαλτίαν τον του Βαναίου, τους αφηγουμένους του λαού. 2 και είπε Κύριος προς με· υιε ανθρώπου, ούτοι οι άνδρες οι λογιζόμενοι μάταια και βουλευόμενοι βουλήν πονηράν εν τη πόλει ταύτη, 3 οι λέγοντες· ουχί προσφάτως ωκοδόμηνται αι οικίαι; αύτη εστίν ο λέβης, ημείς δε τα κρέα. 4 δια τούτο προφήτευσον επ ‘ αυτούς, προφήτευσον, υιε ανθρώπου. 5 και έπεσεν επ ‘ εμέ πνεύμα Κυρίου και είπε προς με· λέγε· τάδε λέγει Κύριος· ούτως είπατε, οίκος Ισραήλ, και τα διαβούλια του πνεύματος υμών εγώ επίσταμαι. 6 επληθύνατε νεκρούς υμών εν τη πόλει ταύτη και ενεπλήσατε τας οδούς αυτής τραυματιών. 7 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· τους νεκρούς υμών, ους επατάξατε εν μέσω αυτής, ούτοί εισι τα κρέα, αυτή δε ο λέβης εστί, και υμάς εξάξω εκ μέσου αυτής. 8 ρομφαίαν φοβείσθε, και ρομφαίαν επάξω εφ ‘ υμάς, λέγει Κύριος· 9 και εξάξω υμάς εκ μέσου αυτής και παραδώσω υμάς εις χείρας αλλοτρίων και ποιήσω εν υμίν κρίματα. 10 εν ρομφαία πεσείσθε, επί των ορέων του Ισραήλ κρινώ υμάς· και επιγνώσεσθε ότι εγώ Κύριος. 11 αυτή υμίν ουκ έσται εις λέβητα, και υμείς ου μη γένησθε εν μέσω αυτής εις κρέα· επί των ορέων του Ισραήλ κρινώ υμάς, 12 και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος. - 13 Και εγένετο εν τω προφητεύειν με και Φαλτίας ο του Βαναίου απέθανε, και πίπτω επί πρόσωπόν μου και ανεβόησα φωνή μεγάλη και είπα· οίμοι οίμοι, Κύριε, εις συντέλειαν ποιείς συ τους καταλοίπους του Ισραήλ;
14 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 15 υιε ανθρώπου, οι αδελφοί σου και οι άνδρες της αιχμαλωσίας σου και πας ο οίκος του Ισραήλ συντετέλεσται, οίς είπαν αυτοίς οι κατοικούντες Ιερουσαλήμ· μακράν απέχετε από του Κυρίου, ημίν δέδοται η γη εις κληρονομίαν. 16 δια τούτον ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ότι απώσομαι αυτούς εις τα έθνη και διασκορπιώ αυτούς εις πάσαν γην, και έσομαι αυτοίς εις αγίασμα μικρόν εν ταις χώραις, ου εάν εισέλθωσιν εκεί. 17 δια τούτο είπόν· τάδε λέγει Κύριος· και εισδέξομαι αυτούς εκ των εθνών και συνάξω αυτούς εκ των χωρών, ου διέσπειρα αυτούς εν αυταίς, και δώσω αυτοίς την γην του Ισραήλ. 18 και εισελεύσονται εκεί και εξαρούσι πάντα τα βδελύγματα αυτής και πάσας τας ανομίας αυτής εξ αυτής. 19 και δώσω αυτοίς καρδίαν ετέραν και πνεύμα καινόν δώσω εν αυτοίς και εκσπάσω την καρδίαν την λιθίνην εκ της σαρκός αυτών και δώσω αυτοίς καρδίαν σαρκίνην· 20 όπως εν τοις προστάγμασί μου πορεύωνται και τα δικαιώματά μου φυλάσσωνται και ποιώσιν αυτά· και έσονταί μοι εις λαόν και εγώ έσομαι αυτοίς εις Θεόν. 21 και εις την καρδίαν των βδελυγμάτων αυτών και των ανομιών αυτών, ως η καρδία αυτών επορεύετο, τας οδούς αυτών εις τας κεφαλάς αυτών δέδωκα, λέγει Κύριος. - 22 Και εξήραν τα Χερουβίμ τας πτέρυγας αυτών, και οι τροχοί εχόμενοι αυτών, και η δόξα Θεού Ισραήλ επ ‘ αυτά υπεράνω αυτών. 23 και ανέβη η δόξα Κυρίου εκ μέσης της πόλεως και έστη επί του όρους, ό ην απέναντι της πόλεως. 24 και ανέλαβέ με πνεύμα και ήγαγέ με εις γης Χαλδαίων εις την αιχμαλωσίαν εν οράσει εν πνεύματι Θεού. και ανέβην από της οράσεως, ης είδον. 25 και ελάλησα προς την αιχμαλωσίαν πάντας τους λόγους του Κυρίου, ους έδειξέ μοι.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, εν μέσω των αδικιών αυτών συ κατοικείς, οί έχουσιν οφθαλμούς του βλέπειν και ου βλέπουσι και ώτα έχουσι του ακούειν και ουκ ακούουσι, διότι οίκος παραπικραίνων εστί. 3 και συ, υιε ανθρώπου, ποίησον σεαυτω σκεύη αιχμαλωσίας ημέρας ενώπιον αυτών και αιχμαλωτευθήση εκ του τόπου σου εις έτερον τόπον ενώπιον αυτών, όπως ίδωσι, διότι οίκος παραπικραίνων εστί. 4 και εξοίσεις τα σκεύη σου σκεύη αιχμαλωσίας ημέρας κατ ‘ οφθαλμούς αυτών, και συ εξελεύση εσπέρας ως εκπορεύεται αιχμάλωτος· 5 ενώπιον αυτών διόρυξον σεαυτω εις τον τοίχον και διεξελεύση δι ‘ αυτού· 6 ενώπιον αυτών επ ‘ ώμων αναληφθήση και κεκρυμμένος εξελεύση, το πρόσωπόν σου συγκαλύψεις και ου μη ίδης την γην, διότι τέρας δέδωκά σε τω οίκω Ισραήλ. 7 και εποίησα ούτως κατά πάντα, όσα ενετείλατό μοι, και σκεύη εξήνεγκα ως σκεύη αιχμαλωσίας ημέρας και εσπέρας διώρυξα εμαυτω τον τοίχον και κεκρυμμένος εξήλθον, επ ‘ ώμων ανελήφθην ενώπιον αυτών. - 8 Και εγένετο λόγος Κυρίου το πρωϊ προς με λέγων· 9 υιε ανθρώπου, ουκ είπαν προς σε ο οίκος του Ισραήλ, οίκος ο παραπικραίνων· τι συ ποιείς; 10 ειπόν προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ο άρχων και ο αφηγούμενος εν Ιερουσαλήμ και παντί οίκω Ισραήλ, οί εισιν εν μέσω αυτών, 11 ειπόν, ότι εγώ τέρατα ποιώ εν μέσω αυτής· ον τρόπον πεποίηκα, ούτως έσται αυτοίς· εν μετοικεσία και εν αιχμαλωσία πορεύσονται, 12 και ο άρχων εν μέσω αυτών επ ‘ ώμων αρθήσεται και κεκρυμμένος εξελεύσεται δια του τοίχου, και διορύξει του εξελθείν αυτόν δι ‘ αυτού· το πρόσωπον αυτού συγκαλύψει, όπως μη οραθή οφθαλμω, και αυτός την γην ουκ όψεται. 13 και εκπετάσω το δίκτυόν μου επ ‘ αυτόν, και συλληφθήσεται εν τη περιοχή μου, και άξω αυτόν εις Βαβυλώνα εις γην Χαλδαίων, και αυτήν ουκ όψεται και εκεί τελευτήσει. 14 και πάντας τους κύκλω αυτού τους βοηθούς αυτού και πάντας τους αντιλαμβανομένους αυτού διασπερώ εις πάντα άνεμον και ρομφαίαν εκκενώσω οπίσω αυτών· 15 και γνώσονται διότι εγώ Κύριος εν τω διασκορπίσαι με αυτούς εν τοις έθνεσι, και διασπερώ αυτούς εν ταις χώραις. 16 και υπολείψομαι εξ αυτών άνδρας αριθμω εκ ρομφαίας και εκ λιμού και εκ θανάτου, όπως εκδιηγώνται πάσας τας ανομίας αυτών εν τοις έθνεσιν, ου εισήλθοσαν εκεί· και γνώσονται ότι εγώ Κύριος. - 17 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 18 υιε ανθρώπου, τον άρτον σου μετά οδύνης φάγεσαι και το ύδωρ σου μετά βασάνου και θλίψεως πίεσαι 19 και ερείς προς τον λαόν της γης· τάδε λέγει Κύριος τοις κατοικούσιν Ιερουσαλήμ επί της γης του Ισραήλ· τους άρτους αυτών μετά ενδείας φάγονται και το ύδωρ αυτών μετά αφανισμού πίονται, όπως αφανισθή η γη συν πληρώματι αυτής, εν ασεβεία γαρ πάντες οι κατοικούντες εν αυτη· 20 και αι πόλεις αυτών αι κατοικούμεναι εξερημωθήσονται, και η γη εις αφανισμόν έσται· και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος.
21 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 22 υιε ανθρώπου, τις η παραβολή υμίν επί της γης του Ισραήλ λέγοντες· μακράν αι ημέραι, απόλωλεν όρασις; 23 δια τούτο ειπόν προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· αποστρέψω την παραβολήν ταύτην, και ουκέτι μη είπωσι την παραβολήν ταύτην οίκος του Ισραήλ, ότι λαλήσεις προς αυτούς· ηγγίκασιν αι ημέραι και λόγος πάσης οράσεως· 24 ότι ουκ έσται έτι πάσα όρασις ψευδής και μαντευόμενος τα προς χάριν εν μέσω των υιών Ισραήλ, 25 διότι εγώ Κύριος λαλήσω τους λόγους μου, λαλήσω και ποιήσω και ου μη μηκύνω έτι· ότι εν ταις ημέραις υμών, οίκος ο παραπικραίνων, λαλήσω λόγον και ποιήσω, λέγει Κύριος. - 26 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 27 υιε ανθρώπου, ιδού ο οίκος Ισραήλ ο παραπικραίνων λέγοντες λέγουσιν· η όρασις, ην ούτος ορά, εις ημέρας πολλάς, και εις καιρούς μακρούς ούτος προφητεύει. 28 δια τούτο ειπόν προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· ου μη μηκύνωσιν ουκέτι πάντες οι λόγοι μου, ους αν λαλήσω· λαλήσω και ποιήσω, λέγει Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, προφήτευσον επί τους προφήτας του Ισραήλ και προφητεύσεις και ερείς προς αυτούς· ακούσατε λόγον Κυρίου. 3 τάδε λέγει Κύριος· ουαί τοις προφητεύουσιν από καρδίας αυτών και το καθόλου μη βλέπουσιν. 4 ως αλώπεκες εν ταις ερήμοις, οι προφήταί σου Ισραήλ. 5 ουκ έστησαν εν στερεώματι και συνήγαγον ποίμνια επί τον οίκον του Ισραήλ· ουκ ανέστησαν οι λέγοντες· εν ημέρα Κυρίου· 6 βλέποντες ψευδή, μαντευόμενοι μάταια, οι λέγοντες· λέγει Κύριος, και Κύριος ουκ απέσταλκεν αυτούς, και ήρξαντο του αναστήσαι λόγον. 7 ουχί όρασιν ψευδή εωράκατε και μαντείας ματαίας ειρήκατε; 8 δια τούτο ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ανθ ‘ ων οι λόγοι υμών ψευδείς και αι μαντείαι υμών μάταιαι, δια τούτο ιδού εγώ εφ ‘ υμάς, λέγει Κύριος, 9 και εκτενώ την χείρά μου επί τους προφήτας τους ορώντας ψευδή και τους αποφθεγγομένους μάταια· εν παιδεία του λαού μου ουκ έσονται, ουδέ εν γραφή οίκου Ισραήλ ου γραφήσονται και εις την γην του Ισραήλ ουκ εισελεύσονται· και γνώσονται διότι εγώ Κύριος· 10 ανθ ‘ ων επλάνησαν τον λαόν μου λέγοντες· ειρήνη ειρήνη, και ουκ έστιν ειρήνη, και ούτος οικοδομεί τοίχον, και αυτοί αλείφουσιν αυτόν, ει πεσείται, 11 ειπόν προς τους αλείφοντας· πεσείται, και έσται υετός κατακλύζων, και δώσω λίθους πετροβόλους εις τους ενδέσμους αυτών, και πεσούνται, και πνεύμα εξαίρον, και ραγήσεται. 12 και ιδού πέπτωκεν ο τοίχος, και ουκ ερούσι προς υμάς· που εστιν η αλοιφή υμών, ην ηλείψατε; 13 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· και ρήξω πνοήν εξαίρουσαν μετά θυμού, και υετός κατακλύζων εν οργή μου έσται, και τους λίθους τους πετροβόλους εν θυμω επάξω εις συντέλειαν 14 και κατασκάψω τον τοίχον, ον ηλείψατε, και πεσείται· και θήσω αυτόν επί την γην, και αποκαλυφθήσεται τα θεμέλια αυτού, και πεσείται, και συντελεσθήσεσθε μετ ‘ ελέγχων· και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος. 15 και συντελέσω τον θυμόν μου επί τον τοίχον και επί τους αλείφοντας αυτόν, και πεσείται. και είπα προς υμάς· ουκ έστιν ο τοίχος ουδέ οι αλείφοντες αυτόν 16 προφήται του Ισραήλ οι προφητεύοντες επί Ιερουσαλήμ και οι ορώντες αυτη ειρήνην, και ουκ έστιν ειρήνη, λέγει Κύριος. - 17 Και συ, υιε ανθρώπου, στήρισον το πρόσωπόν σου επί τας θυγατέρας του λαού σου τας προφητευούσας από καρδίας αυτών και προφήτευσον επ ‘ αυτάς 18 και ερείς· τάδε λέγει Κύριος· ουαί ταις συρραπτούσαις προσκεφάλαια υπό πάντα αγκώνα χειρός και ποιούσαις επιβόλαια επί πάσαν κεφαλήν πάσης ηλικίας του διαστρέφειν ψυχάς· αι ψυχαί διεστράφησαν του λαού μου, και ψυχάς περιεποιούντο. 19 και εβεβήλουν με προς τον λαόν μου ένεκεν δρακός κριθών και ένεκεν κλασμάτων άρτων του αποκτείναι ψυχάς, ας ουκ έδει αποθανείν, και του περιποιήσασθαι ψυχάς, ας ουκ έδει ζήσαι, εν τω αποφθέγγεσθαι υμάς λαω εισακούοντι μάταια αποφθέγματα. 20 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ επί τα προσκεφάλαια υμών, εφ ‘ α υμείς εκεί συστρέφετε ψυχάς, και διαρρήξω αυτά από των βραχιόνων υμών και εξαποστελώ τας ψυχάς, ας υμείς εκστρέφετε τας ψυχάς αυτών, εις διασκορπισμόν· 21 και διαρρήξω τα επιβόλαια υμών και ρύσομαι τον λαόν μου εκ χειρός υμών, και ουκέτι έσονται εν χερσίν υμών εις συστροφήν· και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος. 22 ανθ ‘ ων διεστρέφετε καρδίαν δικαίου αδίκως, και εγώ ου διέστρεφον αυτόν, και του κατισχύσαι χείρας ανόμου το καθόλου μη αποστρέψαι από της οδού αυτού της πονηράς και ζήσαι αυτόν, 23 δια τούτο ψευδή ου μη ίδητε και μαντείας ου μη μαντεύσησθε έτι, και ρύσομαι τον λαόν μου εκ χειρός υμών· και γνώσεσθε ότι εγώ Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ
1 ΚΑΙ ήλθον προς με άνδρες εκ των πρεσβυτέρων του λαού Ισραήλ και εκάθησαν προ προσώπου μου. 2 και εγένετο προς με λόγος Κυρίου λέγων· 3 υιε ανθρώπου, οι άνδρες ούτοι έθεντο τα διανοήματα αυτών επί τας καρδίας αυτών και την κόλασιν των αδικιών αυτών έθηκαν προ προσώπου αυτών· ει αποκρινόμενος αποκριθώ αυτοίς; 4 δια τούτο λάλησον αυτοίς και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· άνθρωπος άνθρωπος εκ του οίκου Ισραήλ, ος αν θή τα διανοήματα αυτού επί την καρδίαν αυτού και την κόλασιν της αδικίας αυτού τάξη προ προσώπου αυτού και έλθη προς τον προφήτην, εγώ Κύριος αποκριθήσομαι αυτω εν οίς ενέχεται η διάνοια αυτού, 5 όπως πλαγιάση τον οίκον του Ισραήλ κατά τας καρδίας αυτών τας απηλλοτριωμένας απ ‘ εμού εν τοις ενθυμήμασιν αυτών. 6 δια τούτο ειπόν προς τον οίκον του Ισραήλ· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· επιστράφητε και αποστρέψατε από των επιτηδευμάτων υμών και από πασών των ασεβειών υμών και επιστρέψατε τα πρόσωπα υμών. 7 διότι άνθρωπος άνθρωπος εκ του οίκου Ισραήλ και εκ των προσηλύτων των προσηλυτευόντων εν τω Ισραήλ, ος αν απαλλοτριωθή απ ‘ εμού και θήται τα ενθυμήματα αυτού επί την καρδίαν αυτού και την κόλασιν της αδικίας αυτού τάξη προ προσώπου αυτού και έλθη προς τον προφήτην του επερωτήσαι αυτόν εν εμοί, εγώ Κύριος αποκριθήσομαι αυτω εν ω ενέχεται εν αυτω. 8 και στηριώ το πρόσωπόν μου επί τον άνθρωπον εκείνον και θήσομαι αυτόν εις έρημον και εις αφανισμόν και εξαρώ αυτόν εκ μέσου του λαού μου, και επιγνώσεσθε ότι εγώ Κύριος. 9 και ο προφήτης εάν πλανηθή και λαλήση, εγώ Κύριος πεπλάνηκα τον προφήτην εκείνον, και εκτενώ την χείρά μου επ ‘ αυτόν, και αφανιώ αυτόν εκ μέσου του λαού μου Ισραήλ. 10 και λήψονται την αδικίαν αυτών κατά το αδίκημα του επερωτώντος, και κατά το αδίκημα ομοίως τω προφήτη έσται, 11 όπως μη πλανάται έτι ο οίκος του Ισραήλ απ ‘ εμού, και ίνα μη μιαίνωνται έτι εν πάσι τοις παραπτώμασιν αυτών· και έσονταί μοι εις λαόν, και εγώ έσομαι αυτοίς εις Θεόν, λέγει Κύριος.
12 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 13 υιε ανθρώπου, γη εάν αμάρτη μοι του παραπεσείν παράπτωμα και εκτενών την χείρά μου επ ‘ αυτήν και συντρίψω αυτής στήριγμα άρτου και εξαποστελώ επ ‘ αυτήν λιμόν και εξαρώ εξ αυτής άνθρωπον και κτήνη· 14 και εάν ώσιν οι τρεις άνδρες ούτοι εν μέσω αυτής, Νώε και Δανιήλ και Ιώβ, αυτοί εν τη δικαιοσύνη αυτών σωθήσονται, λέγει Κύριος. 15 εάν και θηρία πονηρά επάγω επί την γην και τιμωρήσομαι αυτήν και έσται εις αφανισμόν και ουκ έσται ο διοδεύων από προσώπου των θηρίων, 16 και οι τρεις άνδρες ούτοι εν μέσω αυτής ώσι, ζω εγώ, λέγει Κύριος, ει υιοί ή θυγατέρες σωθήσονται, αλλ ‘ ή αυτοί μόνοι σωθήσονται, η δε γη έσται εις όλεθρον. 17 ή και ρομφαίαν εάν επάγω επί την γην εκείνην και είπω· ρομφαία διελθάτω δια της γης, και εξαρώ εξ αυτής άνθρωπον και κτήνος, 18 και οι τρεις άνδρες ούτοι εν μέσω αυτής, ζω εγώ, λέγει Κύριος, ου μη ρύσωνται υιούς ουδέ θυγατέρας, αλλ ‘ ή αυτοί μόνοι σωθήσονται. 19 ή και θάνατον επαποστείλω επί την γην εκείνην και εκχεώ τον θυμόν μου επ ‘ αυτήν εν αίματι του εξολοθρεύσαι εξ αυτής άνθρωπον και κτήνος, 20 και Νώε και Δανιήλ και Ιώβ εν μέσω αυτής, ζω εγώ, λέγει Κύριος, εάν υιοί ή θυγατέρες υπολειφθώσιν, αυτοί εν τη δικαιοσύνη αυτών ρύσονται τας ψυχάς αυτών. 21 τάδε λέγει Κύριος· εάν δε και τας τέσσαρας εκδικήσεις μου τας πονηράς, ρομφαίαν και λιμόν και θηρία πονηρά και θάνατον, εξαποστείλω επί Ιερουσαλήμ του εξολοθρεύσαι εξ αυτής άνθρωπον και κτήνος 22 και ιδού υπολελειμμένοι εν αυτη οι ανασεσωσμένοι αυτής, οί εξάγουσιν εξ αυτής υιούς και θυγατέρας, ιδού αυτοί εκπορεύονται προς υμάς, και όψεσθε τας οδούς αυτών και τα ενθυμήματα αυτών και μεταμεληθήσεσθε επί τα κακά, α επήγαγον επί Ιερουσαλήμ, πάντα τα κακά α επήγαγαν επ ‘ αυτήν, 23 και παρακαλέσουσιν υμάς, διότι όψεσθε τας οδούς αυτών και τα ενθυμήματα αυτών, και επιγνώσεσθε διότι ου μάτην πεποίηκα πάντα, όσα εποίησα εν αυτη, λέγει Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 και συ, υιε ανθρώπου, τι αν γένοιτο το ξύλον της αμπέλου εκ πάντων των ξύλων των κλημάτων των όντων εν τοις ξύλοις του δρυμού; 3 ει λήψονται εξ αυτής ξύλον του ποιήσαι εις εργασίαν; ει λήψονται εξ αυτής πάσσαλον του κρεμάσαι επ ‘ αυτόν παν σκεύος; 4 πάρεξ πυρί δέδοται εις ανάλωσιν, την κατ ‘ ενιαυτόν κάθαρσιν απ ‘ αυτής αναλίσκει το πυρ, και εκλείπει εις τέλος· μη χρήσιμον έσται εις εργασίαν; 5 ουδέ έτι αυτού όντος ολοκλήρου ουκ έσται εις εργασίαν. μη ότι εάν και πυρ αυτό αναλώση εις τέλος, ει έτι έσται εις εργασίαν; 6 δια τούτο ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ον τρόπον το ξύλον της αμπέλου εν τοις ξύλοις του δρυμού, ό δέδωκα αυτό πυρί εις ανάλωσιν, ούτως δέδωκα τους κατοικούντας Ιερουσαλήμ. 7 και δώσω το πρόσωπόν μου επ ‘ αυτούς· εκ του πυρός εξελεύσονται, και πυρ αυτούς καταφάγεται, και επιγνώσονται ότι εγώ Κύριος εν τω στηρίσαι με το πρόσωπόν μου επ ‘ αυτούς. 8 και δώσω την γην εις αφανισμόν, ανθ ‘ ων παρέπεσον παραπτώματι, λέγει Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΣΤ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, διαμάρτυραι τη Ιερουσαλήμ τας ανομίας αυτής 3 και ερείς· τάδε λέγει Κύριος τη Ιερουσαλήμ· η ρίζα σου και η γένεσίς σου εκ γης Χαναάν, ο πατήρ σου Αμορραίος, και η μήτηρ σου Χετταία. 4 και η γένεσίς σου, εν ή ημέρα ετέχθης, ουκ έδησας τους μαστούς σου και εν ύδατι ουκ ελούσθης, ουδέ αλί ηλίσθης και εν σπαργάνοις ουκ εσπαργανώθης, 5 ουδέ εφείσατο ο οφθαλμός μου επί σοί του ποιήσαί σοι εν εκ πάντων τούτων, του παθείν τι επί σοί, και απερρίφης επί πρόσωπον του πεδίου τη σκολιότητι της ψυχής σου εν ημέρα, ή ετέχθης. 6 και διήλθον επί σε και είδόν σε πεφυρμένην εν τω αίματί σου και είπά σοι· εκ του αίματός σου ζωή· 7 πληθύνου, καθώς η ανατολή του αγρού δέδωκά σε· και επληθύνθης και εμεγαλύνθης και εισήλθες εις πόλεις πόλεων· οι μαστοί σου ανωρθώθησαν, και η θρίξ σου ανέτειλε, συ δε ήσθα γυμνή και ασχημονούσα. 8 και διήλθον δια σου και είδόν σε, και ιδού καιρός σου και καιρός καταλυόντων, και διεπέτασα τας πτέρυγάς μου επί σε και εκάλυψα την ασχημοσύνην σου· και ώμοσά σοι και εισήλθον εν διαθήκη μετά σου, λέγει Κύριος, και εγένου μοι. 9 και έλουσά σε εν ύδατι και απέπλυνα το αίμά σου από σου και έχρισά σε εν ελαίω 10 και ενέδυσά σε ποικίλα και υπέδυσά σε υάκινθον και έζωσά σε βύσσω και περιέβαλόν σε τριχάπτω 11 και εκόσμημά σε κόσμω και περιέθηκα ψέλια περί τας χείράς σου και κάθεμα περί τον τράχηλόν σου 12 και έδωκα ενώτιον περί τον μυκτήρά σου και τροχίσκους επί τα ώτά σου και στέφανον καυχήσεως επί την κεφαλήν σου. 13 και εκοσμήθης χρυσίω και αργυρίω, και τα περιβόλαιά σου βύσσινα και τρίχαπτα και ποικίλα· σεμίδαλιν και έλαιον και μέλι έφαγες και εγένου καλή σφόδρα. 14 και εξήλθέ σου όνομα εν τοις έθνεσιν εν τω κάλλει σου, διότι συντετελεσμένον ην εν ευπρεπεία εν τη ωραιότητι, ή έταξα επί σε, λέγει Κύριος. - 15 Και επεποίθεις εν τω κάλλει σου και επόρνευσας επί τω ονόματί σου και εξέχεας την πορνείαν σου επί πάντα πάροδον, ό ουκ έσται. 16 και έλαβες εκ των ιματίων σου και εποίησας σεαυτη είδωλα ραπτά και εξεπόρνευσας επ ‘ αυτά· και ου μη εισέλθης, ουδέ μη γένηται. 17 και έλαβες τα σκεύη της καυχήσεώς σου εκ του χρυσίου μου και εκ του αργυρίου μου, εξ ων έδωκά σοι και εποίησας σεαυτη εικόνας αρσενικάς και εξεπόρνευσας εν αυταίς· 18 και έλαβες τον ιματισμόν τον ποικίλον σου και περιέβαλες αυτά και το έλαιόν μου και το θυμίαμά μου έθηκας προ προσώπου αυτών· 19 και τους άρτους μου, ους έδωκά σοι, σεμίδαλιν και έλαιον και μέλι εψώμισά σε και έθηκας αυτά προ προσώπου αυτών εις οσμήν ευωδίας· και εγένετο, λέγει Κύριος, 20 και έλαβες τους υιούς σου και τας θυγατέρας σου, ας εγέννησας, και έθυσας αυτά αυτοίς εις ανάλωσιν, ως μικρά εξεπόρνευσας, 21 και έσφαξας τα τέκνα σου και έδωκας αυτά εν τω αποτροπιάζεσθαί σε εν αυτοίς. 22 τούτο παρά πάσαν την πορνείαν σου, και ουκ εμνήσθης της νηπιότητός σου, ότε ήσθα γυμνή και ασχημονούσα και πεφυρμένη εν τω αίματί σου έζησας. 23 και εγένετο μετά πάσας τας κακίας σου, λέγει Κύριος, 24 και ωκοδόμησας σεαυτη οίκημα πορνικόν και εποίησας σεαυτη έκθεμα εν πάση πλατεία 25 και επ ‘ αρχής πάσης οδού ωκοδόμησας τα πορνείά σου και ελυμήνω το κάλλος σου και διήγαγες τα σκέλη σου παντί παρόδω και επλήθυνας την πορνείαν σου· 26 και εξεπόρνευσας επί τους υιούς Αιγύπτου τους ομορούντάς σοι τους μεγαλοσάρκους και πολλαχώς εξεπόρνευσας του παροργίσαι με. 27 εάν δε εκτείνω την χείρά μου επί σε, και εξαρώ τα νόμιμά σου και παραδώσω εις ψυχάς μισούντων σε, θυγατέρας αλλοφύλων τας εκκλινούσας σε εκ της οδού σου, ης ησέβησας. 28 και εξεπόρνευσας επί τας θυγατέρας Ασσούρ και ουδ ‘ ούτως ενεπλήσθης· και εξεπόρνευσας και ουκ ενεπίπλω. 29 και επλήθυνας τας διαθήκας σου προς γην Χαλδαίων και ουδέ εν τούτοις ενεπλήσθης. 30 τι διαθώ την θυγατέρα σου, λέγει Κύριος, εν τω ποιήσαί σε πάντα ταύτα, έργα γυναικός πόρνης; και εξεπόρνευσας τρισσώς εν ταις θυγατράσι σου· 31 το πορνείον ωκοδόμησας εν πάση αρχή οδού και την βάσιν σου εποίησας εν πάση πλατεία και εγένου ως πόρνη συνάγουσα μισθώματα. 32 η γυνή η μοιχωμένη ομοία σοι παρά του ανδρός αυτής λαμβάνουσα μισθώματα· 33 πάσι τοις εκπορνεύσασιν αυτήν προσεδίδου μισθώματα, και συ δέδωκας μισθώματα πάσι τοις ερασταίς σου και εφόρτιζες αυτούς του έρχεσθαι προς σε κυκλόθεν εν τη πορνεία σου. 34 και εγένετο εν σοί διεστραμμένον παρά τας γυναίκας εν τη πορνεία σου, και μετά σου πεπορνεύκασιν εν τω προσδιδόναι σε μισθώματα, και σοί μισθώματα ουκ εδόθη, και εγένετο εν σοί διεστραμμένα. - 35 Δια τούτο, πόρνη, άκουε λόγον Κυρίου· 36 τάδε λέγει Κύριος· ανθ ‘ ων εξέχεας τον χαλκόν σου, και αποκαλυφθήσεται η αισχύνη εν τη πορνεία σου προς τους εραστάς σου και εις πάντα τα ενθυμήματα των ανομιών σου και εν τοις αίμασι των τέκνων σου, ων έδωκας αυτοίς. 37 δια τούτο ιδού εγώ επί σε συνάγω πάντας τους εραστάς σου, εν οίς επεμίγης εν αυτοίς και πάντας, ους ηγάπησας, συν πάσιν, οίς εμίσεις· και συνάξω αυτούς επί σε κυκλόθεν και αποκαλύψω τας κακίας σου προς αυτούς, και όψονται πάσαν την αισχύνην σου· 38 και εκδικήσω σε εκδικήσει μοιχαλίδος και εκχεούσης αίμα και θήσω σε εν αίματι θυμού και ζήλου. 39 και παραδώσω σε εις χείρας αυτών, και κατασκάψουσι το πορνείόν σου και καθελούσι την βάσιν σου, και εκδύσουσί σε τα ιμάτιά σου και λήψονται τα σκεύη της καυχήσεώς σου και αφήσουσί σε γυμνήν και ασχημονούσαν. 40 και άξουσιν επί σε όχλους και λιθοβολήσουσί σε εν λίθοις και κατασφάξουσί σε εν τοις ξίφεσιν αυτών. 41 και εμπρήσουσι τους οίκους σου πυρί και ποιήσουσιν εν σοί εκδικήσεις ενώπιον γυναικών πολλών· και αποστρέψω σε εκ της πορνείας σου, και μισθώματα ου μη δως ουκέτι. 42 και επαφήσω τον θυμόν μου επί σε, και εξαρθήσεται ο ζήλός μου εκ σου, και αναπαύσομαι και συ μη μεριμνήσω ουκέτι. 43 ανθ ‘ ων ουκ εμνήσθης της νηπιότητός σου και ελύπεις με εν πάσι τούτοις, και ιδού εγώ τας οδούς σου εις κεφαλήν σου δέδωκα, λέγει Κύριος· και ούτως εποίησας την ασέβειαν επί πάσαις ταις ανομίαις σου. 44 ταύτά εστι πάντα, όσα είπαν κατά σου εν παραβολή λέγοντες· καθώς η μήτηρ, 45 και η θυγάτηρ· θυγάτηρ της μητρός σου συ ει η απωσαμένη τον άνδρα αυτής και τα τέκνα αυτής και αδελφοί των αδελφών σου των απωσαμένων τους άνδρας αυτών και τα τέκνα αυτών· η μήτηρ υμών Χετταία, και ο πατήρ υμών Αμορραίος. 46 η αδελφή υμών η πρεσβυτέρα Σαμάρεια, αυτή και αι θυγατέρες αυτής, η κατοικούσα εξ ευωνύμων σου· και η αδελφή σου η νεωτέρα σου η κατοικούσα εκ δεξιών σου Σόδομα και αι θυγατέρες αυτής. 47 και ουδ ‘ ώς εν ταις οδοίς αυτών επορεύθης, ουδέ κατά τας ανομίας αυτών εποίησας· παρά μικρόν και υπέρκεισαι αυτάς εν πάσαις ταις οδοίς σου. 48 ζω εγώ, λέγει Κύριος, ει πεποίηκε Σόδομα η αδελφή σου, αυτή και αι θυγατέρες αυτής, ον τρόπον εποίησας συ και αι θυγατέρες σου. 49 πλήν τούτο το ανόμημα Σοδόμων της αδελφής σου, υπερηφανία· εν πλησμονή άρτων και εν ευθηνία οίνου εσπατάλων αυτή και αι θυγατέρες αυτής. τούτο υπήρχεν αυτη και ταις θυγατράσιν αυτής, και χείρα πτωχού και πένητος ουκ αντελαμβάνοντο. 50 και εμεγαλαύχουν και εποίησαν ανομήματα ενώπιον εμού, και εξήρα αυτάς καθώς είδον. 51 και Σαμάρεια κατά τας ημίσεις των αμαρτιών σου ουχ ήμαρτε· και επλήθυνας τας ανομίας σου υπέρ αυτάς και εδικαίωσας τας αδελφάς σου εν πάσαις ταις ανομίαις σου, αις εποίησας. 52 και συ κόμισαι βάσανόν σου, εν ή έφθειρας τας αδελφάς σου εν ταις αμαρτίαις σου, αις ηνόμησας υπέρ αυτάς, και εδικαίωσας αυτάς υπέρ σεαυτήν· και συ αισχύνθητι και λάβε την ατιμίαν σου εν τω δικαιώσαί σε τας αδελφάς σου. 53 και αποστρέψω τας αποστροφάς αυτών, την αποστροφήν Σοδόμων και των θυγατέρων αυτής, και αποστρέψω την αποστροφήν Σαμαρείας και των θυγατέρων αυτής, και αποστρέψω την αποστροφήν σου εν μέσω αυτών, 54 όπως κομίση την βάσανόν σου και ατιμωθήση εκ πάντων, ων εποίησας εν τω παροργίσαι με. 55 και η αδελφή σου Σόδομα και αι θυγατέρες αυτής αποκατασταθήσονται καθώς ήσαν απ ‘ αρχής, και Σαμάρεια και αι θυγατέρες αυτής αποκατασταθήσονται καθώς ήσαν απ ‘ αρχής, και συ και αι θυγατέρες σου αποκατασταθήσεσθε καθώς απ ‘ αρχής ήτε. 56 και ει μη ην Σόδομα η αδελφή σου εις ακοήν εν τω στόματί σου εν ταις ημέραις υπερηφανίας σου, 57 προ του αποκαλυφθήναι τας κακίας σου, ον τρόπον νυν όνειδος ει θυγατέρων Συρίας και πάντων των κύκλω αυτής, θυγατέρων αλλοφύλων των περιεχουσών σε κύκλω; 58 τας ασεβείας σου και τας ανομίας σου, συ κεκόμισαι αυτάς, λέγει Κύριος. 59 τάδε λέγει Κύριος· και ποιήσω εν σοί καθώς εποίησας, ως ητίμωσας ταύτα του παραβήναι την διαθήκην μου. 60 και μνησθήσομαι εγώ της διαθήκης μου της μετά σου εν ημέραις νηπιότητός σου και αναστήσω σοι διαθήκην αιώνιον. 61 και μνησθήση την οδόν σου και εξατιμωθήση εν τω αναλαβείν σε τας αδελφάς σου τας πρεσβυτέρας σου συν ταις νεωτέραις σου, και δώσω αυτάς σοι εις οικοδομήν και ουκ εκ διαθήκης σου. 62 και αναστήσω εγώ την διαθήκην μου μετά σου, και επιγνώση ότι εγώ Κύριος, 63 όπως μνησθής και αισχυνθής, και μη ή σοι έτι ανοίξαι το στόμα σου από προσώπου της ατιμίας σου εν τω εξιλάσκεσθαί με σοι κατά πάντα, όσα εποίησας, λέγει Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, διήγησαι διήγημα και ειπόν παραβολήν προς τον οίκον του Ισραήλ 3 και ερείς· τάδε λέγει Κύριος· ο αετός ο μέγας ο μεγαλοπτέρυγος, ο μακρός τη εκτάσει, πλήρης ονύχων, ος έχει το ήγημα εισελθείν εις τον Λίβανον και έλαβε τα επίλεκτα της κέδρου, 4 τα άκρα της απαλότητος απέκνισε και ήνεγκεν αυτά εις γην Χαναάν, εις πόλιν τετειχισμένην έθετο αυτά. 5 και έλαβεν από του σπέρματος της γης και έδωκεν αυτό εις το πεδίον φυτόν εφ ‘ ύδατι πολλω, επιβλεπόμενον έταξεν αυτό. 6 και ανέτειλε και εγένετο εις άμπελον ασθενούσαν και μικράν τω μεγέθει του επιφαίνεσθαι αυτήν· τα κλήματα αυτής επ ‘ αυτήν και ρίζαι αυτής υποκάτω αυτής ήσαν. και εγένετο εις άμπελον και εποίησεν απώρυγας και εξέτεινε την αναδενδράδα αυτής. 7 και εγένετο αετός έτερος μέγας, μεγαλοπτέρυγος, πολύς όνυξι, και ιδού η άμπελος αύτη περιπεπλεγμένη προς αυτόν, και ρίζαι αυτής προς αυτόν, και τα κλήματα αυτής εξαπέστειλεν αυτω του ποτίσαι αυτήν συν τω βώλω της φυτείας αυτής. 8 εις πεδίον καλόν εφ ‘ ύδατι πολλω αύτη πιαίνεται του ποιείν βλαστούς και φέρειν καρπόν, του είναι εις άμπελον μεγάλην. 9 δια τούτο ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ει κατευθυνεί; ουχί αι ρίζαι της απαλότητος αυτής και ο καρπός σαπήσεται, και ξηρανθήσεται πάντα τα προανατέλλοντα αυτής; και ουκ εν βραχίονι μεγάλω, ουδέ εν λαω πολλω του εκσπάσαι αυτήν εκ ριζών αυτής· 10 και ιδού πιαίνεται· μη κατευθυνεί; ουχί άμα τω άψασθαι αυτής ανεμον τον καύσωνα ξηρανθήσεται; συν τω βώλω ανατολής αυτής ξηρανθήσεται.
11 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 12 υιε ανθρώπου, ειπόν δη προς τον οίκον τον παραπικραίνοντα· ουκ επίστασθε τι ην ταύτα; ειπόν· όταν έλθη βασιλεύς Βαβυλώνος επί Ιερουσαλήμ, και λήψεται τον βασιλέα αυτής και τους άρχοντας αυτής και άξη αυτούς προς εαυτόν εις Βαβυλώνα. 13 και λήψεται εκ του σπέρματος της βασιλείας και διαθήσεται προς αυτόν διαθήκην και εισάξει αυτόν εν αρά, και τους ηγεμόνας της γης λήψεται 14 του γενέσθαι εις βασιλείαν ασθενή το καθόλου μη επαίρεσθαι, του φυλάσσειν την διαθήκην αυτού και ιστάνειν αυτήν. 15 και αποστήσεται απ ‘ αυτού του εξαποστέλλειν αγγέλους εαυτού εις Αίγυπτον, του δούναι αυτω ίππους και λαόν πολύν. ει κατευθυνεί; ει διασωθήσεται ο ποιών εναντία; και παραβαίνων διαθήκην ει διασωθήσεται; 16 ζω εγώ, λέγει Κύριος, εάν μη εν ω τόπω ο βασιλεύς ο βασιλεύσας αυτόν, ος ητίμωσε την αράν μου και ος παρέβη την διαθήκην μου, μετ ‘ αυτού εν μέσω Βαβυλώνος τελευτήσει. 17 και ουκ εν δυνάμει μεγάλη ουδέ εν όχλω πολλω ποιήσει προς αυτόν Φαραώ πόλεμον, εν χαρακοβολία και εν οικοδομή βελοστάσεων του εξάραι ψυχάς. 18 και ητίμωσεν ορκωμοσίαν του παραβήναι διαθήκην, και ιδού δέδωκε την χείρα αυτού και πάντα ταύτα εποίησεν αυτω· μη σωθήσεται; 19 δια τούτο ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ζω εγώ εάν μη την ορκωμοσίαν μου, ην ητίμωσε, και την διαθήκην μου, ην παρέβη, και δώσω αυτά εις κεφαλήν αυτού. 20 και εκπετάσω επ ‘ αυτόν το δίκτυόν μου, και αλώσεται εν τη περιοχή αυτού. 21 εν πάση παρατάξει αυτού εν ρομφαία πεσούνται, και τους καταλοίπους εις πάντα άνεμον διασπερώ, και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος λελάληκα. - 22 Διότι τάδε λέγει Κύριος· και λήψομαι εγώ εκ των εκλεκτών της κέδρου, εκ κορυφής καρδίας αυτών αποκνιώ και καταφυτεύσω εγώ επ ‘ όρος υψηλόν· 23 και κρεμάσω αυτόν εν όρει μετεώρω τω Ισραήλ και καταφυτεύσω, και εξοίσει βλαστόν και ποιήσει καρπόν και έσται εις κέδρον μεγάλην, και αναπαύσεται υποκάτω αυτού παν θηρίον, και παν πετεινόν υπό την σκιάν αυτού αναπαύσεται, τα κλήματα αυτού αποκατασταθήσεται. 24 και γνώσονται πάντα τα ξύλα του πεδίου διότι εγώ Κύριος ο ταπεινών ξύλον υψηλόν και υψών ξύλον ταπεινόν και ξηραίνων ξύλον χλωρόν και αναθάλλων ξύλον ξηρόν· εγώ Κύριος λελάληκα και ποιήσω.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, τι υμίν η παραβολή αύτη εν τοις υιοίς Ισραήλ λέγοντες· οι πατέρες έφαγον όμφακα και οι οδόντες των τέκνων εγομφίασαν; 3 ζω εγώ, λέγει Κύριος, εάν γένηται έτι λεγομένη η παραβολή αύτη εν τω Ισραήλ· 4 ότι πάσαι αι ψυχαί εμαί εισιν, ον τρόπον η ψυχή του πατρός, ούτως και η ψυχή του υιού, εμαί εισιν· η ψυχή η αμαρτάνουσα, αύτη αποθανείται. - 5 Ο δε άνθρωπος ος έσται δίκαιος, ο ποιών κρίμα και δικαιοσύνην, 6 επί των ορέων ου φάγεται και τους οφθαλμούς αυτού ου μη επάρη προς τα ενθυμήματα οίκου Ισραήλ και την γυναίκα του πλησίον αυτού ου μη μιάνη και προς γυναίκα εν αφέδρω ούσαν ου προσεγγιεί 7 και άνθρωπον ου μη καταδυναστεύση, ενεχυρασμόν οφείλοντος αποδώσει και άρπαγμα ουχ αρπάται, τον άρτον αυτού τω πεινώντι δώσει και γυμνόν περιβαλεί 8 και το αργύριον αυτού επί τόκω ου δώσει και πλεονασμόν ου λήψεται και εξ αδικίας αποστρέψει την χείρα αυτού, κρίμα δίκαιον ποιήσει ανά μέσον ανδρός και ανά μέσον του πλησίον αυτού 9 και τοις προστάγμασί μου πεπόρευται και τα δικαιώματά μου πεφύλακται του ποιήσαι αυτά· δίκαιος ούτός εστι, ζωή ζήσεται, λέγει Κύριος. - 10 Και εάν γεννήση υιόν λοιμόν εκχέοντα αίμα και ποιούντα αμαρτήματα, 11 εν τη οδω του πατρός αυτού του δικαίου ουκ επορεύθη, αλλά και επί των ορέων έφαγε και την γυναίκα του πλησίον αυτού εμίανε 12 και πτωχόν και πένητα κατεδυνάστευσε και άρπαγμα ήρπασε και ενεχυρασμόν ουκ απέδωκε και εις τα είδωλα έθετο τους οφθαλμούς αυτού, ανομίαν πεποίηκε, 13 μετά τόκου έδωκε και πλεονασμόν έλαβεν, ούτος ζωή ου ζήσεται, πάσας τας ανομίας ταύτας εποίησε, θανάτω θανατωθήσεται, το αίμα αυτού επ ‘ αυτόν έσται. - 14 Εάν δε γεννήση υιόν, και ίδη πάσας τας αμαρτίας του πατρός αυτού, ας εποίησε, και φοβηθή και μη ποιήση κατ ‘ αυτάς, 15 επί των ορέων ου βέβρωκε και τους οφθαλμούς αυτού ουκ έθετο εις τα ενθυμήματα οίκου Ισραήλ και την γυναίκα του πλησίον αυτού ουκ εμίανε 16 και άνθρωπον ου κατεδυνάστευσε και ενεχυρασμόν ουκ ενεχύρασε και άρπαγμα ουχ ήρπασε, τον άρτον αυτού τω πεινώντι έδωκε και γυμνόν περιέβαλε, 17 και από αδικίας απέστρεψε την χείρα αυτού, τόκον ουδέ πλεονασμόν ουκ έλαβε, δικαιοσύνην εποίησε και εν τοις προστάγμασί μου επορεύθη, ου τελευτήσει εν αδικίαις πατρός αυτού, ζωή ζήσεται. 18 ο δε πατήρ αυτού εάν θλίψει θλίψη και αρπάση άρπαγμα, εναντία εποίησεν εν μέσω του λαού μου και αποθανείται εν τη αδικία αυτού. - 19 Και ερείτε· τι ότι ουκ έλαβε την αδικίαν ο υιος του πατρός; ότι ο υιος δικαιοσύνην και έλεος πεποίηκε, πάντα τα νόμιμά μου συνετήρησε και εποίησεν αυτά· ζωή ζήσεται. 20 η δε ψυχή η αμαρτάνουσα αποθανείται· ο δε υιος ου λήψεται την αδικίαν του πατρός, ουδέ ο πατήρ λήψεται την αδικίαν του υιού· δικαιοσύνη δικαίου επ ‘ αυτόν έσται, και ανομία ανόμου επ ‘ αυτόν έσται. 21 και ο άνομος εάν αποστρέψη εκ πασών των ανομιών αυτού, ων εποίησε, και φυλάξηται πάσας τας εντολάς μου και ποιήση δικαιοσύνην και έλεος, ζωή ζήσεται και ου μη αποθάνη. 22 πάντα τα παραπτώματα αυτού, όσα εποίησεν, ου μνησθήσεται, εν τη δικαιοσύνη αυτού, ή εποίησε, ζήσεται. 23 μη θελήσει θελήσω τον θάνατον του ανόμου, λέγει Κύριος, ως το αποστρέψαι αυτόν εκ της οδού της πονηράς και ζήν αυτόν; 24 εν δε τω αποστρέψαι δίκαιον εκ της δικαιοσύνης αυτού και ποιήσαι αδικίαν κατά πάσας τας ανομίας, ας εποίησεν ο άνομος, πάσαι αι δικαιοσύναι αυτού, ας εποίησεν, ου μη μνησθώσιν· εν τω παραπτώματι αυτού, ω παρέπεσε, και εν ταις αμαρτίαις αυτού, αις ήμαρτεν, εν αυταίς αποθανείται. 25 και είπατε· ου κατευθύνει η οδός Κυρίου. ακούσατε δη πας ο οίκος Ισραήλ· μη η οδός μου ου κατευθύνει; ουχί η οδός υμών ου κατευθύνει; 26 εν τω αποστρέψαι τον δίκαιον εκ της δικαιοσύνης αυτού και ποιήσει παράπτωμα και αποθάνη, εν τω παραπτώματι, ω εποίησεν, εν αυτω αποθανείται. 27 και εν τω αποστρέψαι άνομον από της ανομίας αυτού, ης εποίησε, και ποιήσει κρίμα και δικαιοσύνην, ούτος την ψυχήν αυτού εφύλαξε 28 και απέστρεψεν εκ πασών των ασεβειών αυτού, ων εποίησε, ζωή ζήσεται, ου μη αποθάνη. 29 και λέγουσιν ο οίκος του Ισραήλ· ου κατορθοί η οδός Κυρίου. μη η οδός μου ου κατορθοί, οίκος Ισραήλ; ουχί η οδός υμών ου κατορθοί; 30 έκαστον κατά την οδόν αυτού κρινώ υμάς, οίκος Ισραήλ, λέγει Κύριος. επιστράφητε και αποστρέψατε εκ πασών των ασεβειών υμών, και ουκ έσονται υμίν εις κόλασιν αδικίας. 31 απορρίψατε αφ ‘ εαυτών πάσας τας ασεβείας υμών, ας ησεβήσατε εις εμέ και ποιήσατε εαυτοίς καρδίαν καινήν και πνεύμα καινόν· και ινατί αποθνήσκετε, οίκος Ισραήλ; 32 διότι ου θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ
1 ΚΑΙ συ λαβέ θρήνον επί τον άρχοντα του Ισραήλ 2 και ερείς· τι η μήτηρ σου; σκύμνος· εν μέσω λεόντων εγενήθη, εν μέσω λεόντων επλήθυνε σκύμνους αυτής. 3 και απεπήδησεν εις των σκύμνων αυτής, λέων εγένετο και έμαθε του αρπάζειν αρπάγματα, ανθρώπους έφαγε. 4 και ήκουσαν κατ' αυτού έθνη, εν τη διαφθορά αυτών συνελήφθη, και ήγαγον αυτόν εν κημω εις γην Αιγύπτου. 5 και είδεν ότι απώσται απ' αυτής, απώλετο η υπόστασις αυτής, και έλαβεν άλλον εκ των σκύμνων αυτής, λέοντα έταξεν αυτόν, 6 και ανεστρέφετο εν μέσω λεόντων, λέων εγένετο και έμαθεν αρπάζειν αρπάγματα, ανθρώπους έφαγε· 7 και ενέμετο τω θράσει αυτού και τας πόλεις αυτών εξηρήμωσε και ηφάνισε γην και το πλήρωμα αυτής από φωνής ωρυώματος αυτού. 8 και έδωκαν επ' αυτόν έθνη εκ χωρών κυκλόθεν και εξεπέτασαν επ' αυτόν δίκτυα αυτών, εν διαφθορά αυτών συνελήφθη· 9 και έθεντο αυτόν εν κημω και εν γαλεάγρα, ήλθε προς βασιλέα Βαβυλώνος, και εισήγαγεν αυτόν εις φυλακήν, όπως μη ακουσθή η φωνή αυτού επί τα όρη του Ισραήλ. 10 η μήτηρ σου ως άμπελος και ως άνθος εν ρόα εν ύδατι πεφυτευμένη, ο καρπός αυτής και ο βλαστός αυτής εγένετο εξ ύδατος πολλού. 11 και εγένετο αυτη ράβδος επί φυλήν ηγουμένων, και υψώθη τω μεγέθει αυτής εν μέσω στελεχών και είδε το μέγεθος αυτής εν πλήθει κλημάτων αυτής. 12 και κατεκλάσθη εν θυμω, επί γην ερρίφη, και άνεμος ο καύσων εξήρανε τα εκλεκτά αυτής· εξεδικήθη και εξηράνθη η ράβδος ισχύος αυτής, πυρ ανήλωσεν αυτήν. 13 και νυν πεφύτευκαν αυτήν εν τη ερήμω, εν γη ανύδρω· 14 και εξήλθε πυρ εκ ράβδου εκλεκτών αυτής και κατέφαγεν αυτήν, και ουκ ην εν αυτη ράβδος ισχύος. φυλή εις παραβολήν θρήνου εστί και έσται εις θρήνον.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ
1 ΚΑΙ εγένετο εν τω έτει τω εβδόμω, εν τω πέμπτω μηνί, δεκάτη του μηνός, ήλθον άνδρες εκ των πρεσβυτέρων οίκου Ισραήλ επερωτήσαι τον Κύριον και εκάθισαν προ προσώπου μου. 2 και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 3 υιε ανθρώπου, λάλησον προς τους πρεσβυτέρους του οίκου Ισραήλ και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· ει επερωτήσαί με υμείς έρχεσθε; ζω εγώ ει αποκριθήσομαι υμίν, λέγει Κύριος· 4 ει εκδικήσω αυτούς εκδικήσει, υιε ανθρώπου, τας ανομίας των πατέρων αυτών διαμάρτυραι αυτοίς 5 και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· αφ' ης ημέρας ηρέτισα τον οίκον Ισραήλ και εγνωρίσθην τω σπέρματι οίκου Ιακώβ και εγνώσθην αυτοίς εν γη Αιγύπτου και αντελαβόμην τη χειρί μου αυτών λέγων· εγώ Κύριος ο Θεός υμών, 6 εν εκείνη τη ημέρα αντελαβόμην τη χειρί μου αυτών του εξαγαγείν αυτούς εκ γης Αιγύπτου εις την γην, ην ητοίμασα αυτοίς, γην ρέουσαν γάλα και μέλι, κηρίον εστί παρά πάσαν την γην. 7 και είπα προς αυτούς· έκαστος βδελύγματα των οφθαλμών αυτού απορριψάτω, και εν τοις επιτηδεύμασιν Αιγύπτου μη μιαίνεσθε, εγώ Κύριος ο Θεός υμών. 8 και απέστησαν απ' εμού και ουκ ηθέλησαν εισακούσαί μου, τα βδελύγματα των οφθαλμών αυτών ουκ απέρριψαν και τα επιτηδεύματα Αιγύπτου ουκ εγκατέλιπον. και είπα του εκχέαι τον θυμόν μου επ' αυτούς του συντελέσαι την οργήν μου εν αυτοίς εν μέσω γης Αιγύπτου. 9 και εποίησα όπως το όνομά μου το παράπαν μη βεβηλωθή ενώπιον των εθνών, ων αυτοί εισιν εν μέσω αυτών, εν οίς εγνώσθην προς αυτούς ενώπιον αυτών του εξαγαγείν αυτούς εκ γης Αιγύπτου. 10 και ήγαγον αυτούς εις την έρημον 11 και έδωκα αυτοίς τα προστάγματά μου και τα δικαιώματά μου εγνώρισα αυτοίς, όσα ποιήσει αυτά άνθρωπος και ζήσεται εν αυτοίς. 12 και τα σάββατά μου έδωκα αυτοίς του είναι εις σημείον ανά μέσον εμού και ανά μέσον αυτών του γνώναι αυτούς διότι εγώ Κύριος ο αγιάζων αυτούς. 13 και είπα προς τον οίκον του Ισραήλ εν τη ερήμω· εν τοις προστάγμασί μου πορεύεσθε· και ουκ επορεύθησαν και τα δικαιώματά μου απώσαντο, α ποιήσει αυτά άνθρωπος και ζήσεται εν αυτοίς, και τα σάββατά μου εβεβήλωσαν σφόδρα. και είπα του εκχέαι τον θυμόν μου επ' αυτούς εν τη ερήμω του εξαναλώσαι αυτούς. 14 και εποίησα όπως το όνομά μου το παράπαν μη βεβηλωθή ενώπιον των εθνών, ων εξήγαγον αυτούς κατ' οφθαλμούς αυτών. 15 και εγώ εξήρα την χείρά μου επ' αυτούς εν τη ερήμω το παράπαν του μη εισαγαγείν αυτούς εις την γην, ην έδωκα αυτοίς, γην ρέουσαν γάλα και μέλι, κηρίον εστί παρά πάσαν την γην, 16 ανθ' ων τα δικαιώματά μου απώσαντο και εν τοις προστάγμασί μου ουκ επορεύθησαν εν αυτοίς και τα σάββατά μου εβεβήλουν και οπίσω των ενθυμημάτων καρδίας αυτών επορεύοντο. 17 και εφείσατο ο οφθαλμός μου επ' αυτούς του εξαλείψαι αυτούς και ουκ εποίησα αυτούς εις συντέλειαν εν τη ερήμω. 18 και είπα προς τα τέκνα αυτών εν τη ερήμω· εν τοις νομίμοις των πατέρων υμών μη πορεύεσθε και τα δικαιώματα αυτών μη φυλάσσεσθε και εν τοις επιτηδεύμασιν αυτών μη συναναμίσγεσθε και μη μιαίνεσθε. 19 εγώ Κύριος ο Θεός υμών, εν τοις προστάγμασί μου πορεύεσθε και τα δικαιώματά μου φυλάσσεσθε, και ποιείτε αυτά· 20 και τα σάββατά μου αγιάζετε, και έστω εις σημείον ανά μέσον εμού και υμών του γινώσκειν διότι εγώ Κύριος ο Θεός υμών. 21 και παρεπίκρανάν με και τα τέκνα αυτών, εν τοις προστάγμασί μου ουκ επορεύθησαν, και τα δικαιώματά μου ουκ εφυλάξαντο του ποιείν αυτά, α ποιήσει άνθρωπος και ζήσεται εν αυτοίς, και τα σάββατά μου εβεβήλουν. και είπα του εκχέαι τον θυμόν μου επ' αυτούς εν τη ερήμω του συντελέσαι την οργήν μου επ' αυτούς· 22 και εποίησα όπως το όνομά μου το παράπαν μη βεβηλωθή ενώπιον των εθνών, ων εξήγαγον αυτούς κατ' οφθαλμούς αυτών. 23 και εξήρα την χείρά μου επ' αυτούς εν τη ερήμω του διασκορπίσαι αυτούς εν τοις έθνεσι και διασπείραι αυτούς εν ταις χώραις, 24 ανθ' ων τα δικαιώματά μου ουκ εποίησαν και τα προστάγματά μου απώσαντο και τα σάββατά μου εβεβήλουν, και οπίσω των ενθυμημάτων των πατέρων αυτών ήσαν οι οφθαλμοί αυτών. 25 και εγώ έδωκα αυτοίς προστάγματα ου καλά και δικαιώματα, εν οίς ου ζήσονται εν αυτοίς. 26 και μιανώ αυτούς εν τοις δόμασιν αυτών εν τω διαπορεύεσθαί με παν διανοίγον μήτραν, όπως αφανίσω αυτούς.
27 Δια τούτο λάλησον προς τον οίκον του Ισραήλ, υιε ανθρώπου, και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· έως τούτου παρώργισάν με οι πατέρες υμών εν τοις παραπτώμασιν αυτών, εν οίς παρέπεσον εις εμέ. 28 και εισήγαγον αυτούς εις την γην, ην ήρα την χείρά μου του δούναι αυτήν αυτοίς, και είδον πάντα βουνόν υψηλόν και παν ξύλον κατάσκιον και έθυσαν εκεί τοις θεοίς αυτών και έταξαν εκεί οσμήν ευωδίας και έσπεισαν εκεί τας σπονδάς αυτών. 29 και είπον προς αυτούς· τι εστιν Αβαμά, ότι υμείς εισπορεύεσθε εκεί; και επεκάλεσαν το όνομα αυτού Αβαμά έως της σήμερον ημέρας. 30 δια τούτο ειπόν προς τον οίκον του Ισραήλ· τάδε λέγει Κύριος· ει εν ταις ανομίαις των πατέρων υμών υμείς μιαίνεσθε και οπίσω των βδελυγμάτων αυτών υμείς εκπορνεύετε, 31 και εν ταις απαρχαίς των δομάτων υμών, εν τοις αφορισμοίς, οίς υμείς μιαίνεσθε εν πάσι τοις ενθυμήμασιν υμών έως της σήμερον ημέρας, και εγώ αποκριθώ υμίν, οίκος του Ισραήλ; ζω εγώ, λέγει Κύριος, ει αποκριθήσομαι υμίν, και ει αναβήσεται επί το πνεύμα υμών τούτο. 32 και ουκ έσται ον τρόπον υμείς λέγετε· εσόμεθα ως τα έθνη και ως αι φυλαί της γης του λατρεύειν ξύλοις και λίθοις. 33 δια τούτο, ζω εγώ, λέγει Κύριος, εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλω και εν θυμω κεχυμένω βασιλεύσω εφ' υμάς· 34 και εξάξω υμάς εκ των λαών και εισδέξομαι υμάς εκ των χωρών, ου διεσκορπίσθητε εν αυταίς, εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλω και εν θυμω κεχυμένω. 35 και άξω υμάς εις την έρημον των λαών, και διακριθήσομαι προς υμάς εκεί πρόσωπον κατά πρόσωπον. 36 ον τρόπον διεκρίθην προς τους πατέρας υμών εν τη ερήμω της Αιγύπτου, ούτως κρινώ υμάς, λέγει Κύριος· 37 και διάξω υμάς υπό την ράβδον μου και εισάξω υμάς εν αριθμω 38 και εκλέξω εξ υμών τους ασεβείς και τους αφεστηκότας, διότι εκ της παροικεσίας αυτών εξάξω αυτούς, και εις την γην του Ισραήλ ουκ εισελεύσονται· και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος Κύριος. 39 και υμείς οίκος Ισραήλ, τάδε λέγει Κύριος Κύριος· έκαστος τα επιτηδεύματα αυτού εξάρατε· και μετά ταύτα ει υμείς εισακούετέ μου και το όνομά μου το άγιον ου βεβηλώσετε ουκέτι εν τοις δώροις υμών και εν τοις επιτηδεύμασιν υμών· 40 διότι επί του όρους του αγίου μου, επ' όρους υψηλού, λέγει Κύριος Κύριος, εκεί δουλεύσουσί μοι πας οίκος Ισραήλ εις τέλος, και εκεί προσδέξομαι και εκεί επισκέψομαι τας απαρχάς υμών και τας απαρχάς των αφορισμών υμών εν πάσι τοις αγιάσμασιν υμών· 41 εν οσμή ευωδίας προσδέξομαι υμάς εν τω εξαγαγείν με υμάς εκ των λαών και εισδέχεσθαι υμάς εκ των χωρών, εν αις διεσκορπίσθητε εν αυταίς, και αγιασθήσομαι εν υμίν κατ' οφθαλμούς των λαών. 42 και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος εν τω εισαγαγείν με υμάς εις την γην του Ισραήλ, εις την γην, εις ην ήρα την χείρά μου του δούναι αυτήν τοις πατράσιν υμών. 43 και μνησθήσεσθε εκεί τας οδούς υμών και τα επιτηδεύματα υμών, εν οίς εμιαίνεσθε εν αυτοίς, και κόψεσθε τα πρόσωπα υμών εν πάσαις ταις κακίαις υμών. 44 και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος εν τω ποιήσαί με ούτως υμίν, όπως το όνομά μου μη βεβηλωθή κατά τας οδούς υμών τας κακάς και κατά τα επιτηδεύματα υμών τα διεφθαρμένα, λέγει Κύριος. (Μασ. ΚΑ 1). 45 και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 46 υιε ανθρώπου, στήρισον το πρόσωπόν σου επί Θαιμάν και επίβλεψον επί Δαρόμ και προφήτευσον επί δρυμόν ηγούμενον Ναγέβ 47 και ερείς τω δρυμω Ναγέβ· άκουε λόγον Κυρίου· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ ανάπτω εν σοί πυρ, και καταφάγεται εν σοί παν ξύλον χλωρόν και παν ξύλον ξηρόν, ου σβεσθήσεται η φλόξ η εξαφθείσα, και κατακαυθήσεται εν αυτη παν πρόσωπον από απηλιώτου έως βορρά· 48 και επιγνώσεται πάσα σάρξ ότι εγώ Κύριος εξέκαυσα αυτό και ου σβεσθήσεται. 49 και είπα· μηδαμώς Κύριε Κύριε· αυτοί λέγουσι προς με· ουχί παραβολή εστι λεγομένη αύτη;
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 δια τούτο προφήτευσον, υιε ανθρώπου, και στήρισον το πρόσωπόν σου επί Ιερουσαλήμ και επίβλεψον επί τα άγια αυτών και προφητεύσεις επί την γην του Ισραήλ 3 και ερείς προς την γην του Ισραήλ· τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ προς σε και εκσπάσω το εγχειρίδιόν μου εκ του κολεού αυτού και εξολοθρεύσω εκ σου άνομον και άδικον· 4 ανθ' ων εξολοθρεύσω εκ σου άδικον και άνομον, ούτως εξελεύσεται το εγχειρίδιόν μου εκ του κολεού αυτού επί πάσαν σάρκα από απηλιώτου έως βορρά· 5 και επιγνώσεται πάσα σάρξ διότι εγώ Κύριος εξέσπασα το εγχειρίδιόν μου εκ του κολεού αυτού και ουκ αποστρέψει ουκέτι. 6 και συ υιε ανθρώπου, καταστέναξον εν συντριβή οσφύος σου και εν οδύναις στενάξεις κατ' οφθαλμούς αυτών. 7 και έσται εάν είπωσι προς σε· ένεκα τίνος συ στενάζεις; και ερείς· επί τη αγγελία, διότι έρχεται, και θραυσθήσεται πάσα καρδία, και πάσαι χείρες παραλυθήσονται, και εκψύξει πάσα σάρξ και παν πνεύμα, και πάντες μηροί μολυνθήσονται υγρασία· ιδού έρχεται και έσται λέγει Κύριος. 8 και εγένετο λόγος Κυρίου προς με, λέγων· 9 υιε ανθρώπου, προφήτευσον και ερείς· τάδε λέγει Κύριος· ειπόν· ρομφαία ρομφαία, οξύνου και θυμώθητι, 10 όπως σφάξης σφάγια, οξύνου όπως γένη εις στίλβωσιν, ετοίμη εις παράλυσιν, σφάζε, εξουδένει, απωθού παν ξύλον. 11 και έδωκεν αυτήν ετοίμην του κρατείν χείρα αυτού· εξηκονήθη η ρομφαία, εστίν ετοίμη του δούναι αυτήν εις χείρα αποκεντούντος. 12 ανάκραγε και ολόλυξον, υιε ανθρώπου, ότι αυτή εγένετο εν τω λαω μου, αυτή εν πάσι τοις αφηγουμένοις του Ισραήλ· παροικήσουσιν επί ρομφαία, εγένετο εν τω λαω μου. δια τούτο κρότησον επί την χείρά σου, 13 ότι δεδικαίωται· και τι ει και φυλή απώσθη; ουκ έσται, λέγει Κύριος Κύριος. 14 και συ, υιε ανθρώπου, προφήτευσον και κρότησον χείρα επί χείρα και διπλασίασον ρομφαίαν· η τρίτη ρομφαία τραυματιών εστι, ρομφαία τραυματιών η μεγάλη και εκστήσει αυτούς, 15 όπως θραυσθή η καρδία και πληθυνθώσιν οι ασθενούντες επί πάσαν πύλην αυτών· παραδέδονται εις σφάγια ρομφαίας, εύ γέγονεν εις σφαγήν, εύ γέγονεν εις στίλβωσιν. 16 και διαπορεύου, οξύνου, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων, ου αν το πρόσωπόν σου εξεγείρηται. 17 και εγώ δε κροτήσω χείρά μου προς χείρά μου και αναφήσω τον θυμόν μου· εγώ Κύριος λελάληκα.
18 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 19 και συ υιε ανθρώπου, διάταξον σεαυτω δύο οδούς 20 του εισελθείν ρομφαίαν βασιλέως Βαβυλώνος· εκ χώρας μιάς εξελεύσονται αι δύο, και χείρ εν αρχή οδού πόλεως, επ' αρχής οδού διατάξεις του εισελθείν ρομφαίαν επί Ραββάθ υιών Αμμών και επί την Ιουδαίαν και επί Ιερουσαλήμ εν μέσω αυτής. 21 διότι στήσεται βασιλεύς Βαβυλώνος επί την αρχαίαν οδόν, επ' αρχής των δύο οδών, του μαντεύσασθαι μαντείαν, του αναβράσαι ράβδον και επερωτήσαι εν τοις γλυπτοίς και κατασκοπήσασθαι εκ δεξιών αυτού. 22 εγένετο το μαντείον επί Ιερουσαλήμ του βαλείν χάρακα, του διανοίξαι στόμα εν βοή, υψώσαι φωνήν μετά κραυγής, του βαλείν χάρακα επί τας πύλας αυτής και βαλείν χώμα και οικοδομήσαι βελοστάσεις. 23 και αυτός αυτοίς ως μαντευόμενος μαντείαν ενώπιον αυτών και αυτός αναμιμνήσκων αδικίας αυτού μνησθήναι. 24 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων ανεμνήσατε τας αδικίας υμών, εν τω αποκαλυφθήναι τας ασεβείας υμών, του οραθήναι αμαρτίας υμών εν πάσαις ταις ασεβείαις υμών και εν τοις επιτηδεύμασιν υμών, ανθ' ανεμνήσατε, εν τούτοις αλώσεσθε. 25 και συ, βέβηλε, άνομε, αφηγούμενε του Ισραήλ, ου ήκει η ημέρα, εν καιρω αδικίας πέρας, 26 τάδε λέγει Κύριος· αφείλου την κίδαριν και επέθου τον στέφανον· αύτη ου τοιαύτη έσται· εταπείνωσας το υψηλόν και ύψωσας το ταπεινόν. 27 αδικίαν αδικίαν θήσομαι αυτήν, ουδ' αύτη τοιαύτη έσται, έως ου έλθη ω καθήκει, και παραδώσω αυτω. - 28 Και συ υιε ανθρώπου, προφήτευσον, και ερείς· τάδε λέγει Κύριος προς τους υιούς Αμμών και προς τον ονειδισμόν αυτών και ερείς· ρομφαία ρομφαία εσπασμένη εις σφάγια και εσπασμένη εις συντέλειαν, εγείρου όπως στίλβης 29 εν τη οράσει σου τη ματαία και εν τω μαντεύεσθαί σε ψευδή, του παραδούναί σε επί τραχήλους τραυματιών ανόμων, ων ήκει η ημέρα, εν καιρω αδικίας πέρας. 30 απόστρεφε, μη καταλύσης εν τω τόπω τούτω, ω γεγέννησαι· εν τη γη τη ιδία σου κρινώ σε 31 και εκχεώ επί σε οργήν μου, εν πυρί οργής μου εμφυσήσω επί σε και παραδώσω σε εις χείρας ανδρών βαρβάρων τεκταινόντων διαφθοράν. 32 εν πυρί έση κατάβρωμα, το αίμά σου έσται εν μέσω της γης σου· ου μη γένηταί σου μνεία, διότι εγώ Κύριος λελάληκα.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 και συ υιε ανθρώπου, ει κρινείς την πόλιν των αιμάτων; και παράδειξον αυτη πάσας τας ανομίας αυτής 3 και ερείς· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ω πόλις εκχέουσα αίματα εν μέσω αυτής του ελθείν καιρόν αυτής και ποιούσα ενθυμήματα καθ' εαυτής, του μιαίνειν αυτήν, 4 εν τοις αίμασιν αυτών, οίς εξέχεας, παραπέπτωκας και εν τοις ενθυμήμασί σου, οίς εποίεις, εμιαίνου, και ήγγισας τας ημέρας σου και ήγαγες καιρόν ετών σου. δια τούτο δέδωκά σε εις ονειδισμόν τοις έθνεσι, και εις εμπαιγμόν πάσαις ταις χώραις 5 ταις εγγιζούσαις προς σε και ταις μακράν απεχούσαις από σου, και εμπαίξονται εν σοί· ακάθαρτος η ονομαστή και πολλή εν ταις ανομίαις. 6 ιδού οι αφηγούμενοι οίκου Ισραήλ, έκαστος προς τους συγγενείς αυτού συνανεφύροντο εν σοί, όπως εκχέωσιν αίμα· 7 πατέρα και μητέρα εκακολόγουν εν σοί, και προς τον προσήλυτον ανεστρέφοντο εν αδικίαις εν σοί, ορφανόν και χήραν κατεδυνάστευον εν σοί· 8 και τα άγιά μου εξουθένουν και τα σάββατά μου εβεβήλουν εν σοί. 9 άνδρες λησταί ήσαν εν σοί, όπως εκχέωσιν εν σοί αίμα, και επί των ορέων ήσθιον εν σοί, ανόσια εποίουν εν μέσω σου. 10 αισχύνην πατρός απεκάλυψαν εν σοί και εν ακαθαρσίαις αποκαθημένην εταπείνουν εν σοί· 11 έκαστος την γυναίκα του πλησίον αυτού ηνομούσαν, και έκαστος την νύμφην αυτού εμίαινεν εν ασεβεία, και έκαστος την αδελφήν αυτού θυγατέρα του πατρός αυτού εταπείνουν εν σοί. 12 δώρα ελαμβάνοσαν εν σοί, όπως εκχέωσιν αίμα, τόκον και πλεονασμόν ελαμβάνοσαν εν σοί· και συνετελέσω συντέλειαν κακίας σου την εν καταδυναστεία, εμού δε επελάθου, λέγει Κύριος. 13 εάν δε πατάξω χείρά μου προς χείρά μου εφ' οίς συντετέλεσαι, οίς εποίησας, και επί τοις αίμασί σου τοις γεγενημένοις εν μέσω σου, 14 ει υποστήσεται η καρδία σου; ει κρατήσουσιν αι χείρές σου εν ταις ημέραις, αις εγώ ποιώ εν σοί; εγώ Κύριος λελάληκα και ποιήσω. 15 και διασκορπιώ σε εν τοις έθνεσι και διασπερώ σε εν ταις χώραις, και εκλείψει η ακαθαρσία σου εκ σου, 16 και κατακληρονομήσω εν σοί κατ' οφθαλμούς των εθνών· και γνώσεσθε διότι εγώ Κύριος. - 17 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 18 υιε ανθρώπου, ιδού γεγόνασί μοι ο οίκος Ισραήλ αναμεμειγμένοι πάντες χαλκω και σιδήρω και κασσιτέρω και μολίβω, εν μέσω αργυρίου αναμεμειγμένος εστί. 19 δια τούτο ειπόν· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ανθ' ων εγένεσθε εις σύγκρασιν μίαν, δια τούτο εγώ εισδέχομαι υμάς εις μέσον Ιερουσαλήμ. 20 καθώς εισδέχεται άργυρος και χαλκός και σίδηρος και κασσίτερος και μόλιβος εις μέσον καμίνου του εκφυσήσαι εις αυτό πυρ του χωνευθήναι, ούτως εισδέξομαι εν οργή μου και συνάξω και χωνεύσω υμάς 21 και εκφυσήσω εφ' υμάς εν πυρί οργής μου, και χωνευθήσεσθε εν μέσω αυτής. 22 ον τρόπον χωνεύεται αργύριον εν μέσω καμίνου, ούτως χωνευθύσεσθε εν μέσω αυτής· και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος εξέχεα τον θυμόν μου εφ' υμάς. - 23 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 24 υιε ανθρώπου, ειπόν αυτη· συ ει γη η ου βρεχομένη, ουδέ υετός εγένετο επί σε εν ημέρα οργής· 25 ης οι αφηγούμενοι εν μέσω αυτής ως λέοντες ωρυόμενοι αρπάζοντες αρπάγματα, ψυχάς κατεσθίοντες εν δυναστεία, και τιμάς λαμβάνοντες εν αδικία, και αι χήραί σου επληθύνθησαν εν μέσω σου. 26 και οι ιερείς αυτής ηθέτησαν νόμον μου και εβεβήλουν τα άγιά μου· αναμέσον αγίου και βεβήλου ου διέστελλον και αναμέσον ακαθάρτου και του καθαρού ου διέστελλον και από των σαββάτων μου παρεκάλυπτον τους οφθαλμούς αυτών, και εβεβηλούμην εν μέσω αυτών. 27 οι άρχοντες αυτής εν μέσω αυτής ως λύκοι αρπάζοντες αρπάγματα του εκχέαι αίμα, όπως πλεονεξία πλεονεκτώσι. 28 και οι προφήται αυτής αλείφοντες αυτούς πεσούνται, ορώντες μάταια, μαντευόμενοι ψευδή, λέγοντες· τάδε λέγει Κύριος, και Κύριος ουκ ελάλησε. 29 λαόν της γης εκπιεζούντες αδικία και διαρπάζοντες αρπάγματα, πτωχόν και πένητα καταδυναστεύοντες και προς τον προσήλυτον ουκ αναστρεφόμενοι μετά κρίματος. 30 και εζήτουν εξ αυτών άνδρα αναστρεφόμενον ορθώς και εστώτα προ προσώπου μου ολοσχερώς εν τω καιρω της γης του μη εις τέλος εξαλείψαι αυτήν, και ουχ εύρον. 31 και εξέχεα επ' αυτήν θυμόν μου εν πυρί οργής μου του συντελέσαι· τας οδούς αυτών εις κεφαλάς αυτών δέδωκα, λέγει Κύριος Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, δύο γυναίκες ήσαν θυγατέρες μητρός μιάς 3 και εξεπόρνευσαν εν Αιγύπτω εν τη νεότητι αυτών· εκεί έπεσον οι μαστοί αυτών, εκεί διεπαρθενεύθησαν. 4 και τα ονόματα αυτών ην ‘Οολά η πρεσβυτέρα και ‘Οολιβά η αδελφή αυτής. και εγένοντό μοι και έτεκον υιούς και θυγατέρας, και τα ονόματα αυτών· Σαμάρεια ην ‘Οολά και Ιερουσαλήμ ην ‘Οολιβά. 5 και εξεπόρνευσεν η ‘Οολά απ' εμού και επέθετο επί τους εραστάς αυτής, επί τους Ασσυρίους τους εγγίζοντας αυτη, 6 ενδεδυκότας υακίνθινα, ηγουμένους και στρατηγούς· νεανίσκοι και επίλεκτοι πάντες, ιππείς ιππαζόμενοι εφ' ίππων. 7 και έδωκε την πορνείαν αυτής επ' αυτούς· επίλεκτοι υιοί Ασσυρίων πάντες, και επί πάντας, ους επέθετο, εν πάσι τοις ενθυμήμασιν αυτοίς εμιαίνετο. 8 και την πορνείαν αυτής εξ Αιγύπτου ουκ εγκατέλιπεν, ότι μετ' αυτής εκοιμώντο εν νεότητι αυτής, και αυτοί διεπαρθένευσαν αυτήν και εξέχεαν την πορνείαν αυτών επ' αυτήν. 9 δια τούτο παρέδωκα αυτήν εις χείρας των εραστών αυτής, εις χείρας υιών Ασσυρίων, εφ' ους επετίθετο. 10 αυτοί απεκάλυψαν την αισχύνην αυτής, υιούς και θυγατέρας αυτής έλαβον και αυτήν εν ρομφαία απέκτειναν. και εγένετο λάλημα εις γυναίκας, και εποίησαν εκδικήσεις εν αυτη εις τας θυγατέρας. - 11 Και είδεν η αδελφή αυτής ‘Οολιβά και διέφθειρε την επίθεσιν αυτής υπέρ αυτήν και την πορνείαν αυτής υπέρ την πορνείαν της αδελφής αυτής. 12 επί τους υιούς των Ασσυρίων επέθετο, ηγουμένους και στρατηγούς τους εγγύς αυτής ενδεδυκότας ευπάρυφα, ιππείς ιππαζομένους εφ' ίππων· νεανίσκοι επίλεκτοι πάντες. 13 και είδον ότι μεμίανται· οδός μία των δύο. 14 και προσέθετο προς την πορνείαν αυτής και είδεν άνδρας εζωγραφημένους επί του τοίχου, εικόνας Χαλδαίων, εζωγραφημένους εν γραφίδι, 15 εζωσμένους ποικίλματα επί τας οσφύας αυτών, και τιάραι βαπταί επί των κεφαλών αυτών, όψις τρισσή πάντων, ομοίωμα υιών Χαλδαίων, γης πατρίδος αυτών, 16 και επέθετο επ' αυτούς τη οράσει οφθαλμών αυτής και εξαπέστειλεν αγγέλους προς αυτούς εις γην Χαλδαίων. 17 και ήλθοσαν προς αυτήν υιοί Βαβυλώνος εις κοίτην καταλυόντων και εμίαινον αυτήν εν τη πορνεία αυτής, και εμιάνθη εν αυτοίς· και απέστη η ψυχή αυτής απ' αυτών. 18 και απεκάλυψε την πορνείαν αυτής και απεκάλυψεν αισχύνην αυτής, και απέστη η ψυχή μου απ' αυτής, ον τρόπον απέστη η ψυχή μου από της αδελφής αυτής. 19 και επλήθυνας την πορνείαν σου του αναμνήσαι ημέραν νεότητός σου, εν αις επόρνευσας εν Αιγύπτω, 20 και επέθου επί τους Χαλδαίους, ων ως όνων αι σάρκες αυτών και αιδοία ίππων τα αιδοία αυτών. 21 και επεσκέψω την ανομίαν νεότητός σου, α εποίεις εν Αιγύπτω εν τω καταλύματί σου, ου οι μαστοί νεότητός σου. - 22 Δια τούτο ‘Οολιβά, τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ εξεγείρω τους εραστάς σου επί σε, αφ' ων απέστη η ψυχή σου απ' αυτών, και επάξω αυτούς επί σε κυκλόθεν, 23 υιούς Βαβυλώνος και πάντας τους Χαλδαίους, Φακούδ και Σουέ και Κουέ και πάντας υιούς Ασσυρίων μετ' αυτών, νεανίσκους επιλέκτους, ηγεμόνας και στρατηγούς πάντας, τρισσούς και ονομαστούς ιππεύοντας εφ' ίππων· 24 και πάντες ήξουσιν επί σε από βορρά, άρματα και τροχοί μετ' όχλου λαών, θυρεοί και πέλται, και βαλούσι φυλακήν επί σε κύκλω. 25 και δώσω προ προσώπου αυτών κρίμα, και εκδικήσουσί σε εν τοις κρίμασιν αυτών. και δώσω τον ζήλόν μου εν σοί, και ποιήσουσι μετά σου εν οργή θυμού· μυκτήρά σου και ώτά σου αφελούσι και τους καταλοίπους σου εν ρομφαία καταβαλούσιν. αυτοί υιούς σου και θυγατέρας σου λήψονται, και τους καταλοίπους σου πυρ καταφάγεται. 26 και εκδύσουσί σε τον ιματισμόν σου και λήψονται τα σκεύη της καυχήσεώς σου. 27 και αποστρέψω τας ασεβείας σου εκ σου και την πορνείαν σου εκ γης Αιγύπτου, και ου μη άρης τους οφθαλμούς σου επ' αυτούς, και Αιγύπτου ου μη μνησθής ουκέτι. 28 διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ παραδίδωμί σε εις χείρας ων μισείς, αφ' ων απέστη η ψυχή σου απ' αυτών. 29 και ποιήσουσιν εν σοί εν μίσει και λήψονται πάντας τους πόνους σου και τους μόχθους σου, και έση γυμνή και αισχύνουσα, και αποκαλυφθήσεται αισχύνη πορνείας σου και ασέβειά σου. και η πορνεία σου 30 εποίησε ταύτά σοι εν τω εκπορνεύσαί σε οπίσω εθνών και εμιαίνου εν τοις ενθυμήμασιν αυτών. 31 εν τη οδω της αδελφής σου επορεύθης, και δώσω το ποτήριον αυτής εις χείράς σου. 32 τάδε λέγει Κύριος· το ποτήριον της αδελφής σου πίεσαι, το βαθύ και το πλατύ, το πλεονάζον του συντελέσαι μέθην, 33 και εκλύσεως πλησθήση· και το ποτήριον αφανισμού, ποτήριον αδελφής σου Σαμαρείας, 34 και πίεσαι αυτό· και τας εορτάς και τας νουμηνίας αυτής αποστρέψω· διότι εγώ λελάληκα, λέγει Κύριος. 35 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων επελάθου μου και απέρριψάς με οπίσω του σώματός σου, και συ λαβέ την ασέβειάν σου και την πορνείαν σου. - 36 Και είπε Κύριος προς με· υιε ανθρώπου, ου κρινείς την ‘Οολάν και την ‘Οολιβάν, και αναγγελείς αυταίς τας ανομίας αυτών; 37 ότι εμοιχώντο, και αίμα εν χερσίν αυτών· τα ενθυμήματα αυτών εμοιχώντο, και τα τέκνα αυτών, α εγέννησάν μοι, διήγαγον αυτοίς δι' εμπύρων. 38 έως και ταύτα εποίησάν μοι· τα άγιά μου εμίαινον και τα σάββατά μου εβεβήλουν· 39 και εν τω σφάζειν αυτούς τα τέκνα αυτών τοις ειδώλοις αυτών και εισεπορεύοντο εις τα άγιά μου του βεβηλούν αυτά· και ότι ούτως εποίουν εν μέσω του οίκου μου. 40 και ότι τοις ανδράσι τοις ερχομένοις μακρόθεν, οίς αγγέλους εξαπέστειλαν προς αυτούς, και άμα τω έρχεσθαι αυτούς ευθύς ελούου και εστιβίζου τους οφθαλμούς σου και εκόσμου κόσμω 41 και εκάθου επί κλίνης εστρωμένης, και τράπεζα κεκοσμημένη προ προσώπου αυτής, και το θυμίαμα και το έλαιόν μου ευφραίνοντο εν αυτοίς. 42 και φωνήν αρμονίας ανεκρούοντο, και προς άνδρας εκ πλήθους ανθρώπων ήκοντας εκ της ερήμου, και εδίδοσαν ψέλλια επί τας χείρας αυτών και στέφανον καυχήσεως επί τας κεφαλάς αυτών. 43 και είπα· ουκ εν τούτοις μοιχεύουσι; και έργα πόρνης και αυτή εξεπόρνευσε. 44 και εισεπορεύοντο προς αυτήν, ον τρόπον εισπορεύονται προς γυναίκα πόρνην, ούτως εισεπορεύοντο προς ‘Οολάν και προς ‘Οολιβάν του ποιήσαι ανομίαν. 45 και άνδρες δίκαιοι αυτοί και εκδικήσουσιν αυτάς εκδικήσει μοιχαλίδος και εκδικήσει αίματος, ότι μοιχαλίδες εισί, και αίμα εν χερσίν αυτών. 46 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ανάγαγε επ' αυτάς όχλον και δος εν αυταίς ταραχήν και διαρπαγήν 47 και λιθοβόλησον επ' αυτάς λίθοις όχλων και κατακέντει αυτάς εν τοις ξίφεσιν αυτών· υιούς αυτών και θυγατέρας αυτών αποκτενούσι και τους οίκους αυτών εμπρήσουσι. 48 και αποστρέψω ασέβειαν εκ της γης, και παιδευθήσονται πάσαι αι γυναίκες και ου μη ποιήσουσι κατά τας ασεβείας αυτών. 49 και δοθήσεται η ασέβεια υμών εφ' υμάς, και τας αμαρτίας των ενθυμημάτων υμών λήψεσθε· και γνώσεσθε διότι εγώ Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με εν τω έτει τω ενάτω, εν τω μηνί τω δεκάτω, δεκάτη του μηνός, λέγων· 2 υιε ανθρώπου, γράψον σεαυτω εις ημέραν από της ημέρας ταύτης, αφ' ης απηρείσατο βασιλεύς Βαβυλώνος επί Ιερουσαλήμ, από της ημέρας της σήμερον, 3 και ειπόν επί τον οίκον τον παραπικραίνοντα παραβολήν και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· επίστησον τον λέβητα και έγχεον εις αυτόν ύδωρ 4 και έμβαλε εις αυτόν τα διχοτομήματα, παν διχοτόμημα καλόν, σκέλος και ώμον εκσεσαρκισμένα από των οστών 5 εξ επιλέκτων κτηνών ειλημμένων και υπόκαιε τα οστά υποκάτω αυτών· έζεσεν έζεσε, και ήψηται τα οστά αυτής εν μέσω αυτής. 6 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ω πόλις αιμάτων, λέβης εν ω εστιν ιός εν αυτω, και ο ιός ουκ εξήλθεν εξ αυτής· κατά μέλος αυτής εξήνεγκεν, ουκ έπεσεν επ' αυτήν κλήρος. 7 ότι αίμα αυτής εν μέσω αυτής εστιν, επί λεωπετρίαν τέταχα αυτό. ουκ εκκέχυκα αυτό επί την γην του καλύψαι επ' αυτό γην· 8 του αναβήναι θυμόν εις εκδίκησιν εκδικηθήναι δέδωκα το αίμα αυτής επί λεωπετρίαν του μη καλύψαι αυτό. 9 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· καγώ μεγαλυνώ τον δαλόν 10 και πληθυνώ τα ξύλα και ανακαύσω το πυρ, όπως τακή τα κρέα και ελαττωθή ο ζωμός 11 και στη επί τους άνθρακας, όπως προσκαυθή και θερμανθή ο χαλκός αυτής και τακή εν μέσω ακαθαρσίας αυτής, και εκλίπη ο ιός αυτής, 12 και ου μη εξέλθη εξ αυτής πολύς ο ιός αυτής, καταισχυνθήσεται ο ιός αυτής, 13 ανθ' ων εμιαίνου συ. και τι εάν μη καθαρισθής έτι, έως ου εμπλήσω τον θυμόν μου; 14 εγώ Κύριος λελάληκα, και ήξει, και ποιήσω, ου διαστελώ ουδέ μη ελεήσω· κατά τας οδούς σου, και κατά τα ενθυμήματά σου κρινώ σε, λέγει Κύριος. δια τούτο εγώ κρινώ σε κατά τα αίματά σου και κατά τα ενθυμήματά σου κρινώ σε, η ακάθαρτος, η ονομαστή και πολλή του παραπικραίνειν.
15 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 16 υιε ανθρώπου, ιδού εγώ λαμβάνω εκ σου τα επιθυμήματα των οφθαλμών σου εν παρατάξει· ου μη κοπής ουδ' ου μη κλαυσθής. 17 στεναγμός αίματος, οσφύος, πένθους εστίν· ουκ έσται το τρίχωμά σου συμπεπλεγμένον επί σε και τα υποδήματά σου εν τοις ποσί σου, ου μη παρακληθής εν χείλεσιν αυτών και άρτον ανδρών ου μη φάγης. 18 και ελάλησα προς τον λαόν το πρωϊ, ον τρόπον ενετείλατό μοι, και απέθανεν η γυνή μου εσπέρας, και εποίησα το πρωϊ ον τρόπον επετάγη μοι. 19 και είπε προς με ο λαός· ουκ αναγγελείς ημίν τι εστι ταύτα, α συ ποιείς; 20 και είπα προς αυτούς· λόγος Κυρίου εγένετο προς με λέγων· 21 ειπόν προς τον οίκον του Ισραήλ· τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ βεβηλώ τα άγιά μου, φρύαγμα ισχύος υμών, επιθυμήματα οφθαλμών υμών, και υπέρ ων φείδονται αι ψυχαί υμών· και οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, ους εγκατελίπετε, εν ρομφαία πεσούνται. 22 και ποιήσετε ον τρόπον πεποίηκα· από στόματος αυτών ου παρακληθήσεσθε και άρτον ανδρών ου φάγεσθε, 23 και αι κόμαι υμών επί της κεφαλής υμών, και τα υποδήματα υμών εν τοις ποσίν υμών· ούτε μη κόψησθε ούτε μη κλαύσητε, και εντακήσεσθε εν ταις αδικίαις υμών και παρακαλέσετε έκαστος τον αδελφόν αυτού. 24 και έσται Ιεζεκιήλ υμίν εις τέρας· κατά πάντα, όσα εποίησα, ποιήσετε, όταν έλθη ταύτα· και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος. - 25 Και συ υιε ανθρώπου, ουχί εν τη ημέρα, όταν λαμβάνων την ισχύν παρ' αυτών, την έπαρσιν της καυχήσεως αυτών, τα επιθυμήματα οφθαλμών αυτών και την έπαρσιν ψυχής αυτών, υιούς αυτών και θυγατέρας αυτών, 26 εν τη ημέρα εκείνη ήξει ο ανασωζόμενος προς σε του αναγγείλαί σοι εις τα ώτα; 27 εν τη ημέρα εκείνη διανοιχθήσεται το στόμα σου προς τον ανασωζόμενον και λαλήσεις και ου μη αποκωφωθής ουκέτι· και έση αυτοίς εις τέρας, και επιγνώσονται διότι εγώ Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, στήρισον το πρόσωπόν σου επί τους υιούς Αμμών και προφήτευσον επ' αυτούς 3 και ερείς τοις υιοίς Αμμών· ακούσατε λόγον Κυρίου· τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων επεχάρητε επί τα άγιά μου, ότι εβεβηλώθη, και επί την γην του Ισραήλ, ότι ηφανίσθη, και επί τον οίκον του Ιούδα, ότι επορεύθησαν εν αιχμαλωσία, 4 δια τούτο ιδού εγώ παραδίδωμι υμάς τοις υιοίς Κεδέμ εις κληρονομίαν, και κατασκηνώσουσιν εν τη απαρτία αυτών εν σοί και δώσουσιν εν σοί τα σκηνώματα αυτών· αυτοί φάγονται τους καρπούς σου, και αυτοί πίονται την πιότητά σου. 5 και δώσω την πόλιν του Αμμών εις νομάς καμήλων και τους υιούς Αμμών εις νομήν προβάτων· και επιγνώσεσθε διότι εγώ Κύριος. 6 διότι τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων εκρότησας την χείρά σου και εψόφησας τω ποδί σου και επέχαρας εκ ψυχής σου επί την γην του Ισραήλ, 7 δια τούτο εκτενώ την χείρά μου επί σε και δώσω σε εις διαρπαγήν εν τοις έθνεσι και εξολοθρεύσω σε εκ των λαών και απολώ σε εκ των χωρών απωλεία· και επιγνώση διότι εγώ Κύριος. - 8 Τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων είπε Μωάβ· ιδού ον τρόπον πάντα τα έθνη οίκος Ισραήλ και Ιούδα, 9 δια τούτο ιδού εγώ παραλύω τον ώμον Μωάβ από πόλεων ακρωτηρίων αυτού, εκλεκτήν γην, οίκον Ασιμούθ επάνω πηγής πόλεως παραθαλασσίας. 10 τοις υιοίς Κεδέμ επί τους υιούς Αμμών δέδωκα αυτούς εις κληρονομίαν, όπως μη μνεία γένηται των υιών Αμμών· 11 και εις Μωάβ ποιήσω εκδίκησιν, και επιγνώσονται διότι εγώ Κύριος. - 12 Τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων εποίησεν η Ιδουμαία εν τω εκδικήσαι αυτούς εκδίκησιν εις τον οίκον Ιούδα και εμνησικάκησαν και εξεδίκησαν δίκην, 13 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· και εκτενώ την χείρά μου επί την Ιδουμαίαν και εξολοθρεύσω εξ αυτής άνθρωπον και κτήνος και θήσομαι αυτήν έρημον, και εκ Θαιμάν διωκόμενοι εν ρομφαία πεσούνται. 14 και δώσω εκδίκησίν μου επί την Ιδουμαίαν εν χειρί λαού μου Ισραήλ, και ποιήσουσιν εν τη Ιδουμαία κατά την οργήν μου και κατά τον θυμόν μου· και επιγνώσονται την εκδίκησίν μου, λέγει Κύριος. - 15 Δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων εποίησαν οι αλλόφυλοι εν εκδικήσει και εξανέστησαν εκδίκησιν επιχαίροντες εκ ψυχής του εξαλείψαι έως ενός, 16 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ εκτείνω την χείρά μου επί τους αλλοφύλους και εξολοθρεύσω Κρήτας και απολώ τους καταλοίπους τους κατοικούντας την παραλίαν· 17 και ποιήσω εν αυτοίς εκδικήσεις μεγάλας, και επιγνώσονται διότι εγώ Κύριος εν τω δούναι την εκδίκησίν μου επ' αυτούς.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤ
1 ΚΑΙ εγενήθη εν τω ενδεκάτω έτει, μια του μηνός, εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, ανθ' ων είπε Σόρ επί Ιερουσαλήμ· εύγε, συνετρίβη, απόλωλε τα έθνη, επεστράφη προς με, η πλήρης ηρήμωται, 3 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ επί σε, Σόρ, και ανάξω επί σε έθνη πολλά, ως αναβαίνει η θάλασσα τοις κύμασιν αυτής. 4 και καταβαλούσι τα τείχη Σόρ και καταβαλούσι τους πύργους σου, και λικμήσω τον χουν αυτής απ' αυτής και δώσω αυτήν εις λεωπετρίαν. 5 ψυγμός σαγηνών έσται εν μέσω θαλάσσης, ότι εγώ λελάληκα, λέγει Κύριος· και έσται εις προνομήν τοις έθνεσι. 6 και αι θυγατέρες αυτής αι εν τω πεδίω μαχαίρα αναιρεθήσονται, και γνώσονται ότι εγώ Κύριος. 7 ότι τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ επάγω επί σε, Σόρ, τον Ναβουχοδονόσορ βασιλέα Βαβυλώνος από του βορρά (βασιλεύς βασιλέων εστί) μεθ' ίππων και αρμάτων και ιππέων και συναγωγής εθνών πολλών σφόδρα. 8 ούτος τας θυγατέρας σου τας εν τω πεδίω μαχαίρα ανελεί και δώσει επί σε προφυλακήν και περιοικοδομήσει και ποιήσει επί σε κύκλω χάρακα και περίστασιν όπλων και τας λόγχας αυτού απέναντί σου δώσει· 9 τα τείχη σου και τους πύργους σου καταβαλεί εν ταις μαχαίραις αυτού. 10 από του πλήθους των ίππων αυτού κατακαλύψει σε ο κονιορτός αυτών, και από της φωνής των ιππέων αυτού και των τροχών των αρμάτων αυτού σεισθήσεται τα τείχη σου εισπορευομένου αυτού τας πύλας σου, ως εισπορευόμενος εις πόλιν εκ πεδίου. 11 εν ταις οπλαίς των ίππων αυτού καταπατήσουσί σου πάσας τας πλατείας· τον λαόν σου μαχαίρα ανελεί και την υπόστασιν της ισχύος σου επί την γην κατάξει. 12 και προνομεύσει την δύναμίν σου και σκυλεύσει τα υπάρχοντά σου και καταβαλεί τα τείχη σου και τους οίκους σου τους επιθυμητούς καθελεί, και τους λίθους σου και τα ξύλα σου και τον χουν σου εις μέσον της θαλάσσης σου εμβαλεί. 13 και καταλύσει το πλήθος των μουσικών σου, και η φωνή των ψαλτηρίων σου ου μη ακουσθή έτι. 14 και δώσω σε εις λεωπετρίαν, ψυγμός σαγηνών έση, ου μη οικοδομηθής έτι, ότι εγώ Κύριος ελάλησα, λέγει Κύριος. 15 διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος τη Σόρ· ουκ από φωνής της πτώσεώς σου εν τω στενάξαι τραυματίας, εν τω σπάσαι μάχαιραν εν μέσω σου σεισθήσονται αι νήσοι; 16 και καταβήσονται από των θρόνων αυτών πάντες οι άρχοντες εκ των εθνών της θαλάσσης και αφελούνται τας μίτρας από των κεφαλών αυτών και τον ιματισμόν τον ποικίλον αυτών εκδύσονται. εκστάσει εκστήσονται, επί γην καθεδούνται και φοβηθήσονται την απώλειαν αυτών και στενάξουσιν επί σε· 17 και λήψονται επί σε θρήνον και ερούσί σοι· Πως κατελύθης εκ θαλάσσης, η πόλις η επαινετή, η δούσα τον φόβον αυτής πάσι τοις κατοικούσιν αυτήν; 18 και φοβηθήσονται αι νήσοι από ημέρας πτώσεώς σου· 19 ότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· όταν δώ σε πόλιν ηρημωμένην ως τας πόλεις τας μη κατοικισθησομένας, εν τω αναγαγείν με επί σε την άβυσσον και κατακαλύψει σε ύδωρ πολύ, 20 και καταβιβάσω σε προς τους καταβαίνοντας εις βόθρον προς λαόν αιώνος και κατοικιώ σε εις βάθη της γης ως έρημον αιώνιον μετά καταβαινόντων εις βόθρον, όπως μη κατοικηθής μηδέ αναστης επί γης ζωής. 21 απώλειάν σε δώσω, και ουχ υπάρξεις έτι εις τον αιώνα, λέγει Κύριος Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΖ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 και συ υιε ανθρώπου, λαβέ επί Σόρ θρήνον 3 και ερείς τη Σόρ τη κατοικούση επί της εισόδου της θαλάσσης, τω εμπορίω των λαών από νήσων πολλών· τάδε λέγει Κύριος τη Σόρ· συ είπας· εγώ περιέθηκα εμαυτη κάλλος μου. 4 εν καρδία θαλάσσης τω Βεελείμ υιοί σου περιέθηκάν σοι κάλλος. 5 κέδρος εκ Σανείρ ωκοδομήθη σοι, ταινίαι σανίδων κυπαρίσσου εκ του Λιβάνου ελήφθησαν του ποιήσαί σοι ιστούς ελατίνους· 6 εκ της Βασανίτιδος εποίησαν τας κώπας σου, τα ιερά σου εποίησαν εξ ελέφαντος, οίκους αλσώδεις από νήσων των Χετιείμ. 7 βύσσος μετά ποικιλίας εξ Αιγύπτου εγένετό σοι στρωμνή του περιθείναί σοι δόξαν και περιβαλείν σε υάκινθον και πορφύραν εκ των νήσων Ελεισαί και εγένετο περιβόλαιά σου. 8 και οι άρχοντές σου οι κατοικούντες Σιδώνα και Αράδιοι εγένοντο κωπηλάται σου· οι σοφοί σου, Σόρ, οί ήσαν εν σοί, ούτοι κυβερνήταί σου. 9 οι πρεσβύτεροι βιβλίων και οι σοφοί αυτών ήσαν εν σοί, ούτοι ενίσχυον την βουλήν σου· και πάντα τα πλοία της θαλάσσης και οι κωπηλάται αυτών εγένοντό σοι επί δυσμάς δυσμών. 10 Πέρσαι και Λυδοί και Λίβυες ήσαν εν τη δυνάμει σου, άνδρες πολεμισταί σου πέλτας και περικεφαλαίας εκρέμασαν εν σοί, ούτοι έδωκαν την δόξαν σου. 11 υιοί Αραδίων και η δύναμίς σου επί των τειχέων σου φύλακες εν τοις πύργοις σου ήσαν, τας φαρέτρας αυτών εκρέμασαν επί των όρμων σου κύκλω· ούτοι ετελείωσάν σου το κάλλος. 12 Καρχηδόνιοι έμποροί σου από πλήθους πάσης ισχύος σου, αργύριον και χρυσίον και σίδηρον και κασσίτερον και μόλιβον έδωκαν την αγοράν σου. 13 η Ελλάς και η σύμπασα και τα παρατείνοντα, ούτοι ενεπορεύοντό σοι εν ψυχαίς ανθρώπων και σκεύη χαλκά έδωκαν την εμπορίαν σου. 14 εξ οίκου Θεργαμά ίππους και ιππείς έδωκαν την αγοράν σου. 15 υιοί Ροδίων έμποροί σου από νήσων επλήθυναν την εμπορίαν σου οδόντας ελεφαντίνους, και τοις εισαγομένοις αντεδίδους τους μισθούς σου, 16 ανθρώπους εμπορίαν σου από πλήθους του συμμείκτου σου, στακτήν και ποικίλματα εκ Θαρσίς, και Ραμόθ και Χορχόρ έδωκαν την αγοράν σου. 17 Ιούδας και οι υιοί του Ισραήλ, ούτοι έμποροί σου εν πράσει σίτου και μύρων και κασίας, και πρώτον μέλι και έλαιον και ρητίνην έδωκαν εις τον σύμμεικτόν σου. 18 Δαμασκός έμπορός σου εκ πλήθους πάσης δυνάμεώς σου· οίνος εκ Χελβών και έρια εκ Μιλήτου, και οίνον εις την αγοράν σου έδωκαν. 19 εξ Ασήλ σίδηρος ειργασμένος και τροχός εν τω συμμείκτω σου εστι. 20 Δαιδάν έμποροί σου μετά κτηνών εκλεκτών εις άρματα. 21 η Αραβία και πάντες οι άρχοντες Κηδάρ, ούτοι έμποροί σου δια χειρός σου, καμήλους και αμνούς και κριούς εν οίς εμπορεύονταί σε. 22 έμποροι Σαββά και Ραγμά, ούτοι έμποροί σου μετά πρώτων ηδυσμάτων και λίθων χρηστών και χρυσόν έδωκαν την αγοράν σου. 23 Χαρράν και Χαννά, ούτοι έμποροί σου· Ασσούρ και Χαρμάν έμποροί σου 24 φέροντες εμπορίαν υάκινθον και θησαυρούς εκλεκτούς δεδεμένους σχοινίοις και κυπαρύσσινα. 25 πλοία, εν αυτοίς Καρχηδόνιοι έμποροί σου εν τω πλήθει, εν τω συμμείκτω σου, και ενεπλήσθης και εβαρύνθης σφόδρα εν καρδία θαλάσσης. 26 εν ύδατι πολλω ήγόν σε οι κωπηλάται σου· το πνεύμα του νότου συνέτριψέ σε εν καρδία θαλάσσης. 27 ήσαν δυνάμεις σου και ο μισθός σου και των συμμείκτων σου και οι κωπηλάται σου και οι κυβερνήταί σου και οι σύμβουλοί σου και οι σύμμεικτοί σου εκ των συμμείκτων σου και πάντες οι άνδρες οι πολεμισταί σου οι εν σοί και πάσα συναγωγή σου εν μέσω σου, πεσούνται εν καρδία θαλάσσης εν τη ημέρα της πτώσεώς σου. 28 προς την κραυγήν της φωνής σου οι κυβερνήταί σου φόβω φοβηθήσονται, 29 και καταβήσονται από των πλοίων πάντες οι κωπηλάται και οι επιβάται και οι πρωρείς της θαλάσσης επί την γην στήσονται 30 και αλαλάξουσιν επί σε τη φωνή αυτών και κεκράξονται πικρόν και επιθήσουσι γην επί την κεφαλήν αυτών και σποδόν υποστρώσονται. 32 και λήψονται οι υιοί αυτών επί σε θρήνον και θρήνημά σοι· 33 πόσον τινά εύρες μισθόν από της θαλάσσης; ενέπλησας έθνη από του πλήθους σου και από του συμμείκτου σου επλούτησας πάντας βασιλείς της γης. 34 νυν συνετρίβης εν θαλάσση, εν βάθει ύδατος· ο σύμμεικτός σου και πάσα η συναγωγή σου εν μέσω σου 35 έπεσον, πάντες οι κωπηλάται σου. πάντες οι κατοικούντες τας νήσους εστύγνασαν επί σε, και οι βασιλείς αυτών εκστάσει εξέστησαν, και εδάκρυσε το πρόσωπον αυτών. 36 έμποροι από εθνών εσύρισάν σε, απώλεια εγένου, και ουκέτι έση εις τον αιώνα.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΗ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 και συ υιε ανθρώπου, ειπόν τω άρχοντι Τύρου· τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων υψώθη σου η καρδία, και είπας· θεός ειμι εγώ, κατοικίαν θεού κατώκησα εν καρδία θαλάσσης, συ δε ει άνθρωπος και ου Θεός, και έδωκας την καρδίαν σου ως καρδίαν Θεού. 3 μη σοφώτερος ει συ του Δανιήλ; ή σοφοί ουκ επαίδευσάν σε τη επιστήμη αυτών; 4 μη εν τη επιστήμη σου ή τη φρονήσει σου εποίησας σεαυτω δύναμιν και χρυσίον και αργύριον εν τοις θησαυροίς σου; 5 εν τη πολλή επιστήμη σου και εμπορία σου επλήθυνας δύναμίν σου, υψώθη η καρδία σου εν τη δυνάμει σου. 6 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· επειδή δέδωκας την καρδίαν σου ως καρδίαν Θεού, 7 αντί τούτου ιδού εγώ επάγω επί σε αλλοτρίους λοιμούς από εθνών, και εκκενώσουσι τας μαχαίρας αυτών επί σε και επί το κάλλος της επιστήμης σου και στρώσουσι το κάλλος σου εις απώλειαν· 8 και καταβιβάσουσί σε, και αποθανή θανάτω τραυματιών εν καρδία θαλάσσης. 9 μη λέγων ερείς· Θεός ειμι εγώ, ενώπιον των αναιρούντων σε; συ δε ει άνθρωπος και ου Θεός. 10 εν πλήθει απεριτμήτων απολή εν χερσίν αλλοτρίων, ότι εγώ ελάλησα, λέγει Κύριος. - 11 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 12 υιε ανθρώπου, λαβέ θρήνον επί τον άρχοντα Τύρου και ειπόν αυτω· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· συ αποσφράγισμα ομοιώσεως και στέφανος κάλλους 13 εν τη τρυφή του παραδείσου του Θεού εγενήθης· πάντα λίθον χρηστόν ενδέδεσαι, σάρδιον και τοπάζιον και σμάραγδον και άνθρακα και σάπφειρον και ίασπιν και αργύριον και χρυσίον και λιγύριον και αχάτην και αμέθυστον και χρυσόλιθον και βηρύλλιον και ονύχιον, και χρυσίου ενέπλησας τους θησαυρούς σου και τας αποθήκας σου εν σοί 14 αφ' ης ημέρας εκτίσθης συ. μετά του Χερούβ έθηκά σε εν όρει αγίω Θεού, εγενήθης εν μέσω λίθων πυρίνων. 15 εγενήθης συ άμωμος εν ταις ημέραις σου, αφ' ης ημέρας συ εκτίσθης έως ευρέθη τα αδικήματα εν σοί. 16 από πλήθους της εμπορίας σου έπλησας τα ταμιείά σου ανομίας και ήμαρτες και ετραυματίσθης από όρους του Θεού, και ήγαγέ σε το Χερούβ εκ μέσου λίθων πυρίνων. 17 υψώθη η καρδία σου επί τω κάλλει σου, διεφθάρη η επιστήμη σου μετά του κάλλους σου· δια πλήθος αμαρτιών σου επί την γην έρριψά σε, εναντίον βασιλέων έδωκά σε παραδειγματισθήναι. 18 δια το πλήθος των αμαρτιών σου και των αδικιών της εμπορίας σου εβεβήλωσα τα ιερά σου, και εξάξω πυρ εκ μέσου σου, τούτο καταφάγεταί σε· και δώσω σε εις σποδόν επί της γης σου εναντίον πάντων των ορώντων σε. 19 και πάντες οι επιστάμενοί σε εν τοις έθνεσι στυγνάσουσιν επί σε· απώλεια εγένου και ουχ υπάρξεις έτι εις τον αιώνα.
20 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 21 υιε ανθρώπου, στήρισον το πρόσωπόν σου επί Σιδώνα και προφήτευσον επ' αυτήν 22 και ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ επί σε, Σιδών, και ενδοξασθήσομαι εν σοί, και γνώση ότι εγώ ειμι Κύριος εν τω ποιήσαί με εν σοί κρίματα, και αγιασθήσομαι εν σοί. 23 αίμα και θάνατος εν ταις πλατείαις σου, και πεσούνται τετραυματισμένοι εν μαχαίραις εν σοί περικύκλω σου· και γνώσονται διότι εγώ ειμι Κύριος. - 24 Και ουκ έσονται ουκέτι εν τω οίκω του Ισραήλ σκόλοψ πικρίας και άκανθα οδύνης από πάντων των περικύκλω αυτών των ατιμασάντων αυτούς· και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος. 25 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· και συνάξω τον Ισραήλ εκ των εθνών, ου διεσκορπίσθησαν εκεί, και αγιασθήσομαι εν αυτοίς ενώπιον των λαών και των εθνών· 26 και κατοικήσουσιν επί της γης αυτών, ην δέδωκα τω δούλω μου Ιακώβ, και κατοικήσουσιν επ' αυτής εν ελπίδι και οικοδομήσουσιν οικίας και φυτεύσουσιν αμπελώνας και κατοικήσουσιν εν ελπίδι, όταν ποιήσω κρίμα εν πάσι τοις ατιμάσασιν αυτούς εν τοις κύκλω αυτών· και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος ο Θεός αυτών και ο Θεός των πατέρων αυτών.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΘ
1 ΕΝ τω έτει τω δωδεκάτω, εν τω δεκάτω μηνί, μια του μηνός, εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, στήρισον το πρόσωπόν σου επί Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου και προφήτευσον επ' αυτόν και επ' Αίγυπτον όλην 3 και ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ επί Φαραώ, τον δράκοντα τον μέγαν τον εγκαθήμενον εν μέσω ποταμών αυτού, τον λέγοντα· εμοί εισιν οι ποταμοί, και εγώ εποίησα αυτούς. 4 και εγώ δώσω παγίδας εις τας σιαγόνας σου και προσκολλήσω τους ιχθύας του ποταμού σου προς τας πτέρυγάς σου και ανάξω σε εκ μέσου του ποταμού σου· 5 και καταβαλώ σε εν τάχει και πάντας τους ιχθύας του ποταμού σου· επί πρόσωπον του πεδίου πεσή, και ου μη συναχθής και ου μη περισταλής, τοις θηρίοις της γης και τοις πετεινοίς του ουρανού δέδωκά σε εις κατάβρωμα· 6 και γνώσονται πάντες οι κατοικούντες Αίγυπτον ότι εγώ ειμι Κύριος, ανθ' ων εγενήθης ράβδος καλαμίνη τω οίκω Ισραήλ. 7 ότε επελάβοντό σου τη χειρί αυτών, εθλάσθης, και ότε επεκρότησεν επ' αυτούς πάσα χείρ και ότε επανεπαύσαντο επί σε, συνετρίβης και συνέκλασας αυτών πάσαν οσφύν. 8 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ επάγω επί σε ρομφαίαν και απολώ από σου ανθρώπους και κτήνη· 9 και έσται η γη Αιγύπτου απώλεια και έρημος, και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος, αντί του λέγειν σε· οι ποταμοί εμοί εισι, και εγώ εποίησα αυτούς. 10 δια τούτο ιδού εγώ επί σε και επί πάντας τους ποταμούς σου και δώσω γην Αιγύπτου εις έρημον και ρομφαίαν και απώλειαν από Μαγδώλου και Συήνης και έως ορίων Αιθιόπων. 11 ου μη διέλθη εν αυτη πούς ανθρώπου, και πούς κτήνους ου μη διέλθη αυτήν, και ου κατοικηθήσεται τεσσαράκοντα έτη. 12 και δώσω την γην αυτής απώλειαν εν μέσω γης ηρημωμένης, και αι πόλεις αυτής εν μέσω πόλεων ηρημωμένων έσονται τεσσαράκοντα έτη· και διασπερώ Αίγυπτον εν τοις έθνεσι και λικμήσω αυτούς εις τας χώρας. 13 τάδε λέγει Κύριος· μετά τεσσαράκοντα έτη συνάξω Αιγυπτίους από των εθνών, ου διεσκορπίσθησαν εκεί, 14 και αποστρέψω την αιχμαλωσίαν των Αιγυπτίων και κατοικίσω αυτούς εν γη Φαθωρής, εν τη γη, όθεν ελήφθησαν· και έσται αρχή ταπεινή 15 παρά πάσας τας αρχάς, ου μη υψωθή έτι επί τα έθνη, και ολιγοστούς αυτούς ποιήσω του μη είναι αυτούς πλείονας εν τοις έθνεσι. 16 και ουκέτι έσονται τω οίκω Ισραήλ εις ελπίδα αναμιμνήσκουσαν ανομίαν εν τω ακολουθήσαι αυτούς οπίσω αυτών· και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος. 17 και εγένετο εν τω εβδόμω και εικοστω έτει, μια του μηνός του πρώτου, εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 18 υιε ανθρώπου, Ναβουχοδονόσορ βασιλεύς Βαβυλώνος κατεδουλώσατο την δύναμιν αυτού δουλεία μεγάλη επί Τύρου, πάσα κεφαλή φαλακρά και πας ώμος μαδών, και μισθός ουκ εγενήθη αυτω και τη δυνάμει αυτού επί Τύρου και της δουλείας, ης εδούλευσαν επ' αυτήν. 19 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ δίδωμι τω Ναβουχοδονόσορ βασιλεί Βαβυλώνος γην Αιγύπτου, και προνομεύσει την προνομήν αυτής και σκυλεύσει τα σκύλα αυτής, και έσται μισθός τη δυνάμει αυτού· 20 αντί της λειτουργίας αυτού, ης εδούλευσεν επί Τύρον, δέδωκα αυτω γην Αιγύπτου. τάδε λέγει Κύριος Κύριος· 21 εν τη ημέρα εκείνη ανατελεί κέρας παντί τω οίκω Ισραήλ, και σοί δώσω στόμα ανεωγμένον εν μέσω αυτών, και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Λ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, προφήτευσον και ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ω ω η ημέρα, 3 ότι εγγύς ημέρα του Κυρίου, ημέρα νεφέλης, πέρας εθνών έσται. 4 και ήξει μάχαιρα επ' Αιγυπτίους, και έσται ταραχή εν τη Αιθιοπία, και πεσούνται τετραυματισμένοι εν Αιγύπτω, και συμπεσείται τα θεμέλια αυτής. 5 Πέρσαι και Κρήτες και Λυδοί και Λίβυες και πάντες οι επίμεικτοι και των υιών της διαθήκης μου μαχαίρα πεσούνται εν αυτη. 6 και πεσούνται τα αντιστηρίγματα Αιγύπτου, και καταβήσεται η ύβρις της ισχύος αυτής από Μαγδώλου έως Συήνης· μαχαίρα πεσούνται εν αυτη, λέγει Κύριος. 7 και ερημωθήσεται εν μέσω χωρών ηρημωμένων, και αι πόλεις αυτών εν μέσω πόλεων ηρημωμένων έσονται· 8 και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος, όταν δώ πυρ επ' Αίγυπτον και συντριβώσι πάντες οι βοηθούντες αυτη. 9 εν τη ημέρα εκείνη εξελεύσονται άγγελοι σπεύδοντες αφανίσαι την Αιθιοπίαν, και έσται ταραχή εν αυτοίς εν τη ημέρα Αιγύπτου, ότι ιδού ήκει. - 10 Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· και απολώ πλήθος Αιγυπτίων δια χειρός Ναβουχοδονόσορ βασιλέως Βαβυλώνος, 11 αυτού και του λαού αυτού· λοιμοί από εθνών απεσταλμένοι απολέσαι την γην και εκκενώσουσι πάντες τας μαχαίρας αυτών επ' Αίγυπτον, και πλησθήσεται η γη τραυματιών. 12 και δώσω τους ποταμούς αυτών ερήμους και απολώ την γην και το πλήρωμα αυτής εν χερσίν αλλοτρίων· εγώ Κύριος λελάληκα. - 13 Οτι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· και απολώ μεγιστάνας από Μέμφεως και άρχοντας εκ γης Αιγύπτου, και ουκ έσονται έτι. 14 και απολώ γην Φαθωρής και δώσω πυρ επί Τάνιν και ποιήσω εκδίκησιν εν Διοσπόλει 15 και εκχεώ τον θυμόν μου επί Σαίν την ισχύν Αιγύπτου και απολώ το πλήθος Μέμφεως. 16 και δώσω πυρ επ' Αίγυπτον, και ταραχή ταραχθήσεται η Συήνη, και εν Διοσπόλει έσται έκρηγμα και διαχυθήσεται ύδατα. 17 νεανίσκοι Ηλιουπόλεως και Βουβάστου εν μαχαίρα πεσούνται, και αι γυναίκες εν αιχμαλωσία πορεύσονται. 18 και εν Τάφναις συσκοτάσει η ημέρα εν τω συντρίψαι με εκεί τα σκήπτρα Αιγύπτου, και απολείται εκεί η ύβρις ισχύος αυτής, και ταύτην νεφέλη καλύψει, και αι θυγατέρες αυτής αιχμάλωτοι αχθήσονται. 19 και ποιήσω κρίμα εν Αιγύπτω, και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος.
20 Και εγένετο εν τω ενδεκάτω έτει, εν τω πρώτω μηνί, εβδόμη του μηνός, εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 21 υιε ανθρώπου, τους βραχίονας Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου συνέτριψα, και ιδού ου κατεδέθη του δοθήναι ίασιν, του δοθήναι επ' αυτόν μάλαγμα, του δοθήναι ισχύν επιλαβέσθαι μαχαίρας. 22 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ επί Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου και συντρίψω τους βραχίονας αυτού τους ισχυρούς και τους τεταμένους και καταβαλώ την μάχαιραν αυτού εκ της χειρός αυτού 23 και διασπερώ Αίγυπτον εις τα έθνη και λικμήσω αυτούς εις τας χώρας· 24 και κατισχύσω τους βραχίονας βασιλέως Βαβυλώνος και δώσω την ρομφαίαν μου εις την χείρα αυτού, και επάξει αυτήν επ' Αίγυπτον και προνομεύσει την προνομήν αυτής και σκυλεύσει τα σκύλα αυτής. 25 και ενισχύσω τους βραχίονας βασιλέως Βαβυλώνος, οι δε βραχίονες Φαραώ πεσούνται· και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος, εν τω δούναι την ρομφαίαν μου εις χείρας βασιλέως Βαβυλώνος, και εκτενεί αυτήν επί γην Αιγύπτου. 26 και διασπερώ Αίγυπτον εις τα έθνη και λικμήσω αυτούς εις τας χώρας· και γνώσονται πάντες ότι εγώ ειμι Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΑ
1 ΚΑΙ εγένετο εν τω ενδεκάτω έτει, εν τω τρίτω μηνί, μια του μηνός, εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, ειπόν προς Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου και τω πλήθει αυτού· τίνι ωμοίωσας σεαυτόν εν τω ύψει σου; 3 ιδού Ασσούρ κυπάρισσος εν τω Λιβάνω και καλός ταις παραφυάσι και υψηλός τω μεγέθει, εις μέσον νεφελών εγένετο η αρχή αυτού. 4 ύδωρ εξέθρεψεν αυτόν, η άβυσσος ύψωσεν αυτόν, τους ποταμούς αυτής ήγαγε κύκλω των φυτών αυτού και τα συστέματα αυτής εξαπέστειλεν εις πάντα τα ξύλα του πεδίου. 5 ένεκεν τούτου υψώθη το μέγεθος αυτού παρά πάντα τα ξύλα του πεδίου, και επλατύνθησαν οι κλάδοι αυτού αφ' ύδατος πολλού. 6 εν ταις παραφυάσιν αυτού ενόσσευσαν πάντα τα πετεινά του ουρανού, και υποκάτω των κλάδων αυτού εγεννώσαν πάντα τα θηρία του πεδίου, εν τη σκιά αυτού κατώκησε παν πλήθος εθνών. 7 και εγένετο καλός εν τω ύψει αυτού δια το πλήθος των κλάδων αυτού, ότι εγενήθησαν αι ρίζαι αυτού εις ύδωρ πολύ. 8 κυπάρισσοι τοιαύται ουκ εγενήθησαν εν τω παραδείσω του Θεού, και πίτυες ουχ όμοιαι ταις παραφυάσιν αυτού, και ελάται ουκ εγένοντο όμοιαι τοις κλάδοις αυτού· παν ξύλον εν τω παραδείσω του Θεού ουχ ωμοιώθη αυτω εν τω κάλλει αυτού 9 δια το πλήθος των κλάδων αυτού, και εζήλωσαν αυτόν τα ξύλα του παραδείσου της τρυφής του Θεού. 10 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος· ανθ' ων εγένου μέγας τω μεγέθει και έδωκας την αρχήν σου εις μέσον νεφελών, και είδον εν τω υψωθήναι αυτόν, 11 και παρέδωκα αυτόν εις χείρας άρχοντος εθνών, και εποίησε την απώλειαν αυτού. 12 και εξωλόθρευσαν αυτόν αλλότριοι λοιμοί από εθνών και κατέβαλον αυτόν επί των ορέων, εν πάσαις ταις φάραγξιν έπεσαν οι κλάδοι αυτού, και συνετρίβη τα στελέχη αυτού εν παντί πεδίω της γης, και κατέβησαν από της σκέπης αυτών πάντες οι λαοί των εθνών και ηδάφισαν αυτόν. 13 επί την πτώσιν αυτού ανεπαύσαντο πάντα τα πετεινά του ουρανού, και επί τα στελέχη αυτού εγένοντο πάντα τα θηρία του αγρού, 14 όπως μη υψωθώσιν εν τω μεγέθει αυτών πάντα τα ξύλα τα εν τω ύδατι· και έδωκαν την αρχήν αυτών εις μέσον νεφελών και ουκ έστησαν εν τω ύψει αυτών προς αυτά πάντες οι πίνοντες ύδωρ. πάντες εδόθησαν εις θάνατον, εις γης βάθος, εν μέσω υιών ανθρώπων προς καταβαίνοντας εις βόθρον. - 15 Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· εν ή ημέρα κατέβη εις άδου, επένθησεν αυτόν η άβυσσος, και επέστησα τους ποταμούς αυτής και εκώλυσα πλήθος ύδατος, και εσκότασεν επ' αυτόν ο Λίβανος, πάντα τα ξύλα του πεδίου επ' αυτω εξελύθησαν. 16 από της φωνής της πτώσεως αυτού εσείσθησαν τα έθνη, ότε κατεβίβαζον αυτόν εις άδου μετά των καταβαινόντων εις λάκκον, και παρεκάλουν αυτόν εν γη πάντα τα ξύλα της τρυφής και τα εκλεκτά του Λιβάνου, πάντα τα πίνοντα ύδωρ. 17 και γαρ αυτοί κατέβησαν μετ' αυτού εις άδου εν τοις τραυματίαις από μαχαίρας, και το σπέρμα αυτού, οι κατοικούντες υπό την σκέπην αυτού, εν μέσω της ζωής αυτών απώλοντο. 18 τίνι ωμοιώθης; κατάβηθι και καταβιβάσθητι μετά των ξύλων της τρυφής εις γης βάθος· εν μέσω απεριτμήτων κοιμηθήση μετά τραυματιών μαχαίρας. ούτως Φαραώ και το πλήθος της ισχύος αυτού, λέγει Κύριος Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΒ
1 ΚΑΙ εγένετο εν τω ενδεκάτω έτει, εν τω δωδεκάτω μηνί, μια του μηνός, εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου λαβέ θρήνον επί Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου και ερείς αυτω· λέοντι εθνών ωμοιώθης και συ ως δράκων ο εν τη θαλάσση και εκεράτιζες τοις ποταμοίς σου και ετάρασσες ύδωρ τοις ποσί σου και κατεπάτεις τους ποταμούς σου. 3 τάδε λέγει Κύριος· και περιβαλώ επί σε δίκτυα λαών πολλών και ανάξω σε εν τω αγκίστρω μου 4 και εκτενώ σε επί την γην· πεδία πλησθήσεταί σου, και επικαθιώ επί σε πάντα τα πετεινά του ουρανού και εμπλήσω εκ σου πάντα τα θηρία πάσης της γης, 5 και δώσω τας σάρκας σου επί τα όρη και εμπλήσω από του αίματός σου, 6 και ποτισθήσεται η γη από των προχωρημάτων σου από του πλήθους σου επί των ορέων, φάραγγας εμπλήσω από σου. 7 και κατακαλύψω εν τω σβεσθήναί σε ουρανόν και συσκοτάσω τα άστρα αυτού, ήλιον εν νεφέλη καλύψω, και σελήνη ου μη φάνη το φως αυτής· 8 πάντα τα φαίνοντα φως εν τω ουρανω συσκοτάσουσιν επί σε, και δώσω σκότος επί την γην σου, λέγει Κύριος Κύριος. 9 και παροργιώ καρδίαν λαών πολλών, ηνίκα αν άγω αιχμαλωσίαν σου εις τα έθνη, εις γην, ην ουκ έγνως. 10 και στυγνάσουσιν επί σε έθνη πολλά, και οι βασιλείς αυτών εκστάσει εκστήσονται εν τω πέτασθαι την ρομφαίαν μου επί πρόσωπα αυτών, προσδεχόμενοι την πτώσιν αυτών αφ' ημέρας πτώσεώς σου. 11 ότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ρομφαία βασιλέως Βαβυλώνος ήξει σοι, 12 εν μαχαίραις γιγάντων, και καταβαλώ την ισχύν σου· λοιμοί από εθνών πάντες, και απολούσι την ύβριν Αιγύπτου, και συντριβήσεται πάσα η ισχύς αυτής. 13 και απολώ πάντα τα κτήνη αυτής αφ' ύδατος πολλού, και ου μη ταράξη αυτό πούς ανθρώπου έτι, και ίχνος κτηνών ου μη καταπατήση αυτό. 14 ούτως τότε ησυχάσει τα ύδατα αυτών, και οι ποταμοί αυτών ως έλαιον πορεύσονται, λέγει Κύριος. 15 όταν δώ Αίγυπτον εις απώλειαν και ερημωθή η γη συν τη πληρώσει αυτής, όταν διασπείρω πάντας τους κατοικούντας εν αυτη, και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος. 16 θρήνός εστι και θρηνήσεις αυτόν, και αι θυγατέρες των εθνών θρηνήσουσιν αυτόν· επ' Αίγυπτον και επί πάσαν την ισχύν αυτής θρηνήσουσιν αυτήν, λέγει Κύριος Κύριος. 17 και εγενήθη εν τω δωδεκάτω έτει του πρώτου μηνός, πεντεκαιδεκάτη του μηνός, εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 18 υιε ανθρώπου, θρήνησον επί την ισχύν Αιγύπτου, και καταβιβάσουσιν αυτής τας θυγατέρας τα έθνη νεκράς εις το βάθος της γης, προς τους καταβαίνοντας εις βόθρον. 19 εν μέσω μαχαίρας τραυματιών πεσούνται μετ' αυτού, 20 και κοιμηθήσεται πάσα η ισχύς αυτού. 21 και ερούσί σοι οι γίγαντες· εν βάθει βόθρου γίνου, τίνος κρείττων ει; κατάβηθι και κοιμήθητι μετά απεριτμήτων εν μέσω τραυματιών μαχαίρας. 22 εκεί Ασσούρ και πάσα η συναγωγή αυτού, πάντες τραυματίαι εκεί εδόθησαν, και η ταφή αυτών εν βάθει βόθρου, και εγενήθη η συναγωγή αυτού περικύκλω του μνήματος αυτού, πάντες οι τραυματίαι οι πεπτωκότες μαχαίρα, 23 οι δόντες τον φόβον αυτών επί γης ζωής. 24 εκεί Αιλάμ και πάσα η δύναμις αυτού περικύκλω του μνήματος αυτού, πάντες οι τραυματίαι οι πεπτωκότες μαχαίρα και καταβαίνοντες απερίτμητοι εις γης βάθος, οι δεδωκότες αυτών φόβον επί γης ζωής και ελάβοσαν την βάσανον αυτών μετά των καταβαινόντων εις βόθρον 25 εν μέσω τραυματιών. 26 εκεί εδόθησαν Μοσόχ και Θοβέλ και πάσα η ισχύς αυτών περικύκλω του μνήματος αυτού, πάντες τραυματίαι αυτού, πάντες απερίτμητοι τραυματίαι από μαχαίρας, οι δεδωκότες τον φόβον αυτών επί γης ζωής. 27 και εκοιμήθησαν μετά των γιγάντων των πεπτωκότων απ' αιώνος, οί κατέβησαν εις άδου εν όπλοις πολεμικοίς και έθηκαν τας μαχαίρας αυτών υπό τας κεφαλάς αυτών· και εγενήθησαν αι ανομίαι αυτών επί των οστέων αυτών, ότι εξεφόβησαν γίγαντας εν γη ζωής. 28 και συ εν μέσω απεριτμήτων κοιμηθήση μετά τετραυματισμένων μαχαίρα. 29 εκεί εδόθησαν οι άρχοντες Ασσούρ οι δόντες την ισχύν αυτού εις τραύμα μαχαίρας· ούτοι μετά τραυματιών εκοιμήθησαν, μετά καταβαινόντων εις βόθρον. 30 εκεί οι άρχοντες του βορρά πάντες στρατηγοί Ασσούρ, οι καταβαίνοντες τραυματίαι, συν τω φόβω αυτών και τη ισχύϊ αυτών εκοιμήθησαν απερίτμητοι μετά τραυματιών μαχαίρας και απήνεγκαν την βάσανον αυτών μετά των καταβαινόντων εις βόθρον. 31 εκείνους όψεται βασιλεύς Φαραώ και παρακληθήσεται επί πάσαν την ισχύν αυτών, λέγει Κύριος Κύριος. 32 ότι δέδωκα τον φόβον αυτού επί γης ζωής, και κοιμηθήσεται εν μέσω απεριτμήτων μετά τραυματιών μαχαίρας, Φαραώ και παν το πλήθος αυτού, λέγει Κύριος Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΓ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 Υιε ανθρώπου, λάλησον τοις υιοίς του λαού σου και ερείς προς αυτούς· γη, εφ' ην αν επάγω ρομφαίαν, και λάβη ο λαός της γης άνθρωπον ένα εξ αυτών και δώσιν αυτόν εαυτοίς εις σκοπόν, 3 και ίδη την ρομφαίαν ερχομένην επί την γην και σαλπίση τη σάλπιγγι και σημάνη τω λαω, 4 και ακούση ο ακούσας την φωνήν της σάλπιγγος και μη φυλάξηται, και επέλθη η ρομφαία και καταλάβη αυτόν, το αίμα αυτού επί της κεφαλής αυτού έσται· 5 ότι την φωνήν της σάλπιγγος ακούσας ουκ εφυλάξατο, το αίμα αυτού επ' αυτού έσται, και ούτος ότι εφυλάξατο, την ψυχήν αυτού εξείλατο. 6 και ο σκοπός, εάν ίδη την ρομφαίαν ερχομένην και μη σημάνη τη σάλπιγγι, και ο λαός μη φυλάξηται, και ελθούσα η ρομφαία λάβη εξ αυτών ψυχήν, αύτη δια την αυτής ανομίαν ελήφθη, και το αίμα εκ χειρός του σκοπού εκζητήσω. 7 και συ, υιε ανθρώπου, σκοπόν δέδωκά σε τω οίκω Ισραήλ, και ακούση εκ στόματός μου λόγον. 8 εν τω ειπείν με τω αμαρτωλω· θανάτω θανατωθήση, και μη λαλήσης του φυλάξασθαι τον ασεβή από της οδού αυτού, αυτός ο άνομος τη ανομία αυτού αποθανείται, το δε αίμα αυτού εκ της χειρός σου εκζητήσω. 9 συ δε εάν προαπαγγείλης τω ασεβεί την οδόν αυτού του αποστρέψαι απ' αυτής, και μη αποστρέψη από της οδού αυτού, ούτος τη ασεβεία αυτού αποθανείται, και συ την ψυχήν σεαυτού εξήρησαι. - 10 Και συ, υιε ανθρώπου, ειπόν τω οίκω Ισραήλ· ούτως ελαλήσατε λέγοντες· αι πλάναι ημών και αι ανομίαι ημών εφ' ημίν εισι και εν αυταίς ημείς τηκόμεθα· και Πως ζηζόμεθα; 11 ειπόν αυτοίς· ζω εγώ, τάδε λέγει Κύριος, ου βούλομαι τον θάνατον του ασεβούς ως το αποστρέψαι τον ασεβή από της οδού αυτού και ζήν αυτόν. αποστροφή αποστρέψατε από της οδού υμών· και ινατί αποθνήσκετε, οίκος Ισραήλ; 12 ειπόν προς τους υιούς του λαού σου· δικαιοσύνη δικαίου ου μη εξελείται αυτόν εν ή αν ημέρα πλανηθή, και ανομία ασεβούς ου μη κακώση αυτόν εν ή αν ημέρα αποστρέψη από της ανομίας αυτού· και δίκαιος ου μη δύνηται σωθήναι. 13 εν τω ειπείν με τω δικαίω· ούτος πέποιθεν επί τη δικαιοσύνη αυτού, και ποιήσει ανομίαν, πάσαι αι δικαιοσύναι αυτού ου μη αναμνησθώσιν· εν τη αδικία αυτού, ή εποίησεν, εν αυτη αποθανείται. 14 και εν τω ειπείν με τω ασεβεί· θανάτω θανατωθήση, και αποστρέψει από της αμαρτίας αυτού και ποιήσει κρίμα και δικαιοσύνην 15 και ενεχύρασμα αποδω και άρπαγμα αποτίσει, εν προστάγμασι ζωής διαπορεύηται του μη ποιήσαι άδικον, ζωή ζήσεται και ου μη αποθάνη. 16 πάσαι αι αμαρτίαι αυτού, ας ήμαρτεν, ου μη αναμνησθώσιν, ότι κρίμα και δικαιοσύνην εποίησεν, εν αυτοίς ζήσεται. 17 και ερούσιν οι υιοί του λαού σου· ουκ ευθεία η οδός του Κυρίου· και αύτη η οδός αυτών ουκ ευθεία. 18 εν τω αποστρέψαι δίκαιον από της δικαιοσύνης αυτού και ποιήσει ανομίας, και αποθανείται εν αυταίς· 19 και εν τω αποστρέψαι τον αμαρτωλόν από της ανομίας αυτού και ποιήσει κρίμα και δικαιοσύνην, εν αυτοίς αυτός ζήσεται. 20 και τούτό εστιν, ό είπατε· ουκ ευθεία η οδός Κυρίου· έκαστον εν ταις οδοίς αυτού κρινώ υμάς, οίκος Ισραήλ.
21 Και εγενήθη εν τω δωδεκάτω έτει, εν τω δωδεκάτω μηνί, πέμπτη του μηνός της αιχμαλωσίας ημών, ήλθε προς με ο ανασωθείς από Ιερουσαλήμ λέγων· εάλω η πόλις. 22 και χείρ Κυρίου εγενήθη επ' εμέ εσπέρας πριν ελθείν αυτόν και ήνοιξέ μου το στόμα, έως ήλθε προς με το πρωϊ, και ανοιχθέν το στόμα μου ου συνεσχέθη έτι. 23 και εγενήθη λόγος Κυρίου προς με λέγων· 24 υιε ανθρώπου, οι κατοικούντες τας ηρημωμένας επί της γης του Ισραήλ λέγουσιν· εις ην Αβραάμ και κατέσχε την γην, και ημείς πλείους εσμέν, ημίν δέδοται η γη εις κατάσχεσιν. 25 δια τούτο ειπόν αυτοίς· 27 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ζω εγώ, ει μην οι εν ταις ηρημωμέναις μαχαίρα πεσούνται, και οι επί προσώπου του πεδίου τοις θηρίοις του αγρού δοθήσονται εις κατάβρωμα, και τους εν ταις τετειχισμέναις και τους εν τοις σπηλαίοις θανάτω αποκτενώ. 28 και δώσω την γην έρημον, και απολείται η ύβρις της ισχύος αυτής, και ερημωθήσεται τα όρη του Ισραήλ δια το μη είναι διαπορευόμενον. 29 και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος· και ποιήσω την γην αυτών έρημον, και ερημωθήσεται δια πάντα τα βδελύγματα αυτών, α εποίησαν. 30 και συ, υιε ανθρώπου, οι υιοί του λαού σου οι λαλούντες περί σου παρά τα τείχη και εν τοις πυλώσι των οικιών και λαλούσιν άνθρωπος τω αδελφω αυτού λέγοντες· συνέλθωμεν και ακούσωμεν τα εκπορευόμενα παρά Κυρίου, 31 έρχονται προς σε, ως συμπορεύεται λαός, και κάθηνται εναντίον σου και ακούουσι τα ρήματά σου, και αυτά ου μη ποιήσουσιν, ότι ψεύδος εν τω στόματι αυτών, και οπίσω των μιασμάτων η καρδία αυτών. 32 και γίνη αυτοίς ως φωνή ψαλτηρίου ηδυφώνου, ευαρμόστου, και ακούσονταί σου τα ρήματα και ου μη ποιήσουσιν αυτά. 33 και ηνίκα εάν έλθη, ερούσιν· ιδού ήκει· και γνώσονται ότι προφήτης ην εν μέσω αυτών.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΔ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, προφήτευσον επί τους ποιμένας του Ισραήλ, προφήτευσον και ειπόν τοις ποιμέσι· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ω ποιμένες Ισραήλ, μη βόσκουσι ποιμένες εαυτούς; ου τα πρόβατα βόσκουσιν οι ποιμένες; 3 ιδού το γάλα κατέσθετε και τα έρια περιβάλλεσθε και το παχύ σφάζετε και τα πρόβατά μου ου βόσκετε. 4 το ησθενηκός ουκ ενισχύσατε και το κακώς έχον ουκ εσωματοποιήσατε και το συντετριμμένον ου κατεδήσατε και το πλανώμενον ουκ επεστρέψατε και το απολωλός ουκ εζητήσατε και το ισχυρόν κατηργάσασθε μόχθω. 5 και διεσπάρη τα πρόβατά μου δια το μη είναι ποιμένας και εγενήθη εις κατάβρωμα πάσι τοις θηρίοις του αγρού. 6 και διεσπάρη τα πρόβατά μου εν παντί όρει και επί παν βουνόν υψηλόν και επί προσώπου πάσης της γης διεσπάρη, και ουκ ην ο εκζητών ουδέ ο αποστρέφων. 7 δια τούτο, ποιμένες, ακούσατε λόγον Κυρίου· 8 ζω εγώ, λέγει Κύριος Κύριος, ει μην αντί του γενέσθαι τα πρόβατά μου εις προνομήν και γενέσθαι τα πρόβατά μου εις κατάβρωμα πάσι τοις θηρίοις του πεδίου, παρά το μη είναι ποιμένας, και ουκ εξεζήτησαν οι ποιμένες τα πρόβατά μου, και εβόσκησαν οι ποιμένες εαυτούς, τα δε πρόβατά μου ουκ εβόσκησαν, 9 αντί τούτου, ποιμένες, 10 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ επί τους ποιμένας και εκζητήσω τα πρόβατά μου εκ των χειρών αυτών και αποστρέψω αυτούς του μη ποιμαίνειν τα πρόβατά μου, και ου βοσκήσουσιν έτι οι ποιμένες αυτά· και εξελούμαι τα πρόβατά μου εκ του στόματος αυτών. και ουκ έσονται αυτοίς έτι εις κατάβρωμα. 11 διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ εκζητήσω τα πρόβατά μου και επισκέψομαι αυτά. 12 ωσπερ ζητεί ο ποιμήν το ποίμνιον αυτού εν ημέρα, όταν ή γνόφος και νεφέλη εν μέσω προβάτων διακεχωρισμένων, ούτως εκζητήσω τα πρόβατά μου και απελάσω αυτά από παντός τόπου, ου διεσπάρησαν εκεί εν ημέρα νεφέλης και γνόφου. 13 και εξάξω αυτούς εκ των εθνών και συνάξω αυτούς από των χωρών και εισάξω αυτούς εις την γην αυτών και βοσκήσω αυτούς επί τα όρη Ισραήλ και εν ταις φάραγξι και εν πάση κατοικία της γης· 14 εν νομή αγαθή βοσκήσω αυτούς και εν τω όρει τω υψηλω Ισραήλ έσονται αι μάνδραι αυτών· εκεί κοιμηθήσονται και εκεί αναπαύσονται εν τρυφή αγαθή, και εν νομή πίονι βοσκηθήσονται επί των ορέων Ισραήλ. 15 εγώ βοσκήσω τα πρόβατά μου και εγώ αναπαύσω αυτά, και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος. τάδε λέγει Κύριος Κύριος· 16 το απολωλός ζητήσω και το πλανώμενον επιστρέψω και το συντετριμμένον καταδήσω και το εκλείπον ενισχύσω και το ισχυρόν φυλάξω και βοσκήσω αυτά μετά κρίματος. 17 και υμείς, πρόβατα, τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ διακρινώ αναμέσον προβάτου και προβάτου, κριών και τράγων. 18 και ουχ ικανόν υμίν ότι την καλήν νομήν ενέμεσθε, και τα κατάλοιπα της νομής υμών κατεπατείτε τοις ποσίν υμών; και το καθεστηκός ύδωρ επίνετε, και το λοιπόν τοις ποσίν υμών εταράσσετε; 19 και τα πρόβατά μου τα πατήματα των ποδών υμών ενέμοντο και το τεταραγμένον ύδωρ υπό των ποδών υμών έπινον; 20 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ διακρινώ αναμέσον προβάτου ισχυρού και αναμέσον προβάτου ασθενούς. 21 επί ταις πλευραίς και τοις ώμοις υμών διωθείσθε και τοις κέρασιν υμών εκερατίζετε και παν το εκλείπον εξεθλίβετε. 22 και σώσω τα πρόβατά μου, και ου μη ώσιν έτι εις προνομήν, και κρινώ αναμέσον κριού προς κριόν. 23 και αναστήσω επ' αυτούς ποιμένα ένα και ποιμανεί αυτούς, τον δούλόν μου Δαυίδ, και έσται αυτών ποιμήν· 24 και εγώ Κύριος έσομαι αυτοίς εις Θεόν, και Δαυίδ άρχων εν μέσω αυτών· εγώ Κύριος ελάλησα. 25 και διαθήσομαι τω Δαυίδ διαθήκην ειρήνης και αφανιώ θηρία πονηρά από της γης, και κατοικήσουσιν εν τη ερήμω και υπνώσουσιν εν τοις δρυμοίς. 26 και δώσω αυτούς περικύκλω του όρους μου· και δώσω τον υετόν υμίν, υετόν ευλογίας. 27 και τα ξύλα τα εν τω πεδίω δώσει τον καρπόν αυτών, και η γη δώσει την ισχύν αυτής, και κατοικήσουσιν επί της γης αυτών εν ελπίδι ειρήνης, και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος εν τω συντρίψαι με τον ζυγόν αυτών· και εξελούμαι αυτούς εκ χειρός των καταδουλωσαμένων αυτούς. 28 και ουκ έσονται έτι εν προνομή τοις έθνεσι, και τα θηρία της γης ουκέτι μη φάγωσιν αυτούς· και κατοικήσουσιν εν ελπίδι, και ουκ έσται ο εκφοβών αυτούς. 29 και αναστήσω αυτοίς φυτόν ειρήνης, και ουκέτι έσονται απολλύμενοι λιμω επί της γης και ονειδισμόν εθνών ου μη ενέγκωσιν έτι. 30 και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος ο Θεός αυτών, και αυτοί λαός μου, οίκος Ισραήλ, λέγει Κύριος Κύριος. 31 πρόβατά μου και πρόβατα ποιμνίου μου εστε, και εγώ Κύριος ο Θεός υμών, λέγει Κύριος Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΕ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, επίστρεψον το πρόσωπόν σου επ' όρος Σηείρ και προφήτευσον εις αυτό 3 και ειπόν· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ επί σε, όρος Σηείρ, και εκτενώ την χείρά μου επί σε και δώσω σε εις έρημον και ερημωθήση, 4 και ταις πόλεσί σου ερημίαν ποιήσω, και συ έρημος έση· και γνώση ότι εγώ ειμι Κύριος, 5 αντί του γενέσθαι σε εχθράν αιωνίαν και ενεκάθισας τω οίκω Ισραήλ δόλω, εν χειρί εχθρών μαχαίρα εν καιρω αδικίας επ' εσχάτω, 6 δια τούτο, ζω εγώ, λέγει Κύριος Κύριος, ει μην, εις αίμα ήμαρτες, και αίμα διώξεταί σε. 7 και δώσω το όρος Σηείρ εις έρημον και ηρημωμένον και απολώ απ' αυτού ανθρώπους και κτήνη 8 και εμπλήσω των τραυματιών τους βουνούς σου και τας φάραγγάς σου, και εν πάσι τοις πεδίοις σου τετραυματισμένοι μαχαίρα πεσούνται εν σοί. 9 ερημίαν αιώνιον θήσομαί σε, και αι πόλεις σου ου μη κατοικηθώσιν έτι· και γνώση ότι εγώ ειμι Κύριος. 10 δια το είπείν σε· τα δύο έθνη και αι δύο χώραι εμαί έσονται και κληρονομήσω αυτάς, και Κύριος εκεί εστι, 11 δια τούτο, ζω εγώ, λέγει Κύριος, και ποιήσω σοι κατά την έχθραν σου και γνωσθήσομαί σοι, ηνίκα αν κρινώ σε, 12 και γνώση ότι εγώ ειμι Κύριος. ήκουσα της φωνής των βλασφημιών σου, ότι είπας· τα όρη Ισραήλ έρημα, ημίν δέδοται εις κατάβρωμα· 13 και εμεγαλορρημόνησας επ' εμέ τω στόματί σου· εγώ ήκουσα. 14 τάδε λέγει Κύριος· εν τη ευφροσύνη πάσης της γης έρημον ποιήσω σε, 15 έρημον έση, όρος Σηείρ, και πάσα η Ιδουμαία εξαναλωθήσεται· και γνώση ότι εγώ ειμι Κύριος ο Θεός αυτών.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΣΤ
1 ΚΑΙ συ υιε ανθρώπου, προφήτευσον επί τα όρη Ισραήλ και ειπόν τοις όρεσι του Ισραήλ· ακούσατε λόγον Κυρίου· 2 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ανθ' ων είπεν εφ' υμάς ο εχθρός· εύγε έρημα αιώνια εις κατάσχεσιν ημίν εγενήθη, 3 δια τούτο προφήτευσον και ειπόν· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· αντί του ατιμασθήναι υμάς και μισηθήναι υμάς υπό των κύκλω υμών του είναι υμάς εις κατάσχεσιν τοις καταλοίποις έθνεσι και ανέβητε λάλημα γλώσση και εις ονείδισμα έθνεσι, 4 δια τούτο όρη Ισραήλ, ακούσατε λόγον Κυρίου· τάδε λέγει Κύριος τοις όρεσι και τοις βουνοίς και τοις χειμάρροις και ταις φάραγξι και τοις εξηρημωμένοις και ηφανισμένοις και ταις πόλεσι ταις εγκαταλελειμμέναις, αι εγένοντο εις προνομήν και εις καταπάτημα τοις καταλειφθείσιν έθνεσι περικύκλω· 5 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ει μην εν πυρί θυμού μου ελάλησα επί τα λοιπά έθνη και επί την Ιδουμαίαν πάσαν, ότι έδωκαν την γην μου εαυτοίς εις κατάσχεσιν μετ' ευφροσύνης ατιμάσαντες ψυχάς του αφανίσαι εν προνομή. 6 δια τούτο προφήτευσον επί την γην του Ισραήλ και ειπόν τοις όρεσι και τοις βουνοίς και ταις φάραγξι και ταις νάπαις· τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ εν τω ζήλω μου και εν τω θυμω μου ελάλησα, αντί του ονειδισμούς εθνών ενέγκαι υμάς. 7 δια τούτο εγώ αρώ την χείρά μου επί τα έθνη τα περικύκλω υμών, ούτοι την ατιμίαν αυτών λήψονται· 8 υμών δε, όρη Ισραήλ, την σταφυλήν και τον καρπόν υμών καταφάγεται ο λαός μου, ότι ελπίζουσι του ελθείν. 9 ότι ιδού εγώ εφ' υμάς και επιβλέψω εφ' υμάς, και κατεργασθήσεσθε και σπαρήσεσθε. 10 και πληθυνώ εφ' υμάς ανθρώπους, παν οίκον Ισραήλ εις τέλος· και κατοικηθήσονται αι πόλεις και η ηρημωμένη οικοδομηθήσεται. 11 και πληθυνώ εφ' υμάς ανθρώπους και κτήνη και κατοικιώ υμάς ως το εν αρχή υμών και εύ ποιήσω υμάς ωσπερ τα έμπροσθεν υμών· και γνώσεσθε ότι εγώ ειμι Κύριος. 12 και γεννήσω εφ' υμάς ανθρώπους, τον λαόν μου Ισραήλ, και κληρονομήσουσιν υμάς, και έσεσθε αυτοίς εις κατάσχεσιν· και ου μη προστεθήτε έτι ατεκνωθήναι απ' αυτών. 13 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ανθ' ων είπάν σοι· κατέσθουσα ανθρώπους ει και ητεκνωμένη υπό του έθνους σου εγένου, 14 δια τούτο ανθρώπους ουκέτι φάγεσαι και το έθνος σου ουκ ατεκνώσεις έτι, λέγει Κύριος Κύριος. 15 και ουκ ακουσθήσεται ουκέτι εφ' υμάς ατιμία εθνών, και ονειδισμούς λαών ου μη ανενέγκητε έτι, λέγει Κύριος Κύριος.
16 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 17 υιε ανθρώπου, οίκος Ισραήλ κατώκησεν επί της γης αυτών και εμίαναν αυτήν εν τη οδω αυτών και εν τοις ειδώλοις αυτών και εν ταις ακαθαρσίαις αυτών· κατά την ακαθαρσίαν της αποκαθημένης εγενήθη η οδός αυτών προ προσώπου μου. 18 και εξέχεα τον θυμόν μου επ' αυτούς 19 και διέσπειρα αυτούς εις τα έθνη και ελίκμησα αυτούς εις τας χώρας· κατά την οδόν αυτών και κατά την αμαρτίαν αυτών έκρινα αυτούς. 20 και εισήλθοσαν εις τα έθνη, ου εισήλθοσαν εκεί, και εβεβήλωσαν το όνομά μου το άγιον εν τω λέγεσθαι αυτούς· λαός Κυρίου ούτοι και εκ της γης αυτού εξεληλύθασι. 21 και εφεισάμην αυτών δια το όνομά μου το άγιον, ό εβεβήλωσαν οίκος Ισραήλ εν τοις έθνεσιν, ου εισήλθοσαν εκεί. 22 δια τούτο ειπόν τω οίκω Ισραήλ· τάδε λέγει Κύριος· ουχ υμίν εγώ ποιώ, οίκος Ισραήλ, αλλ' ή δια το όνομά μου το άγιον, ό εβεβηλώσατε εν τοις έθνεσιν, ου εισήλθετε εκεί. 23 και αγιάσω το όνομά μου το μέγα το βεβηλωθέν εν τοις έθνεσιν, ό εβεβηλώσατε εν μέσω αυτών, και γνώσονται τα έθνη ότι εγώ ειμι Κύριος εν τω αγιασθήναί με εν υμίν κατ' οφθαλμούς αυτών. 24 και λήψομαι υμάς εκ των εθνών και αθροίσω υμάς εκ πασών των γαιών και εισάξω υμάς εις την γην υμών. 25 και ρανώ εφ' υμάς καθαρόν ύδωρ, και καθαρισθήσεσθε από πασών των ακαθαρσιών υμών και από πάντων των ειδώλων υμών, και καθαριώ υμάς. 26 και δώσω υμίν καρδίαν καινήν και πνεύμα καινόν δώσω εν υμίν και αφελώ την καρδίαν την λιθίνην εκ της σαρκός υμών και δώσω υμίν καρδίαν σαρκίνην. 27 και το πνεύμά μου δώσω εν υμίν και ποιήσω ίνα εν τοις δικαιώμασί μου πορεύησθε, και τα κρίματά μου φυλάξησθε και ποιήσητε. 28 και κατοικήσετε επί της γης, ης έδωκα τοις πατράσιν υμών, και έσεσθέ μοι εις λαόν, και εγώ έσομαι υμίν εις Θεόν. 29 και σώσω υμάς εκ πασών των ακαθαρσιών υμών και καλέσω τον σίτον 30 και πληθυνώ αυτόν και ου δώσω εφ' υμάς λιμόν· και πληθυνώ τον καρπόν του ξύλου και τα γεννήματα του αγρού, όπως αν μη λάβητε ονειδισμόν λιμού εν τοις έθνεσι. 31 και μνησθήσεσθε τας οδούς υμών τας πονηράς και τα επιτηδεύματα υμών τα μη αγαθά και προσοχθιείτε κατά πρόσωπον αυτών εν ταις ανομίαις υμών και επί τοις βδελύγμασιν αυτών. 32 ου δι' υμάς εγώ ποιώ, λέγει Κύριος Κύριος, γνωστόν έσται υμίν· αισχύνθητε και εντράπητε εκ των οδών υμών, οίκος Ισραήλ. 33 τάδε λέγει Αδωναϊ Κύριος· εν ημέρα, ή καθαριώ υμάς εκ πασών ανομιών υμών, και κατοικιώ τας πόλεις, και οικοδομηθήσονται έρημοι. 34 και η γη η ηφανισμένη εργασθήσεται, ανθ' ων ότι ηφανισμένη εγενήθη κατ' οφθαλμούς παντός παροδεύοντος. 35 και ερούσιν· η γη εκείνη η ηφανισμένη εγενήθη ως κήπος τρυφής, και αι πόλεις αι έρημοι και ηφανισμέναι και κατεσκαμμέναι οχυραί εκάθισαν. 36 και γνώσονται τα έθνη, όσα αν καταλειφθώσι κύκλω υμών, ότι εγώ Κύριος ωκοδόμησα τας καθηρημένας και κατεφύτευσα τας ηφανισμένας. εγώ Κύριος ελάλησα και ποιήσω. 37 τάδε λέγει Αδωναϊ Κύριος· έτι τούτο ζητηθήσομαι τω οίκω Ισραήλ του ποιήσαι αυτοίς· πληθυνώ αυτούς ως πρόβατα ανθρώπους, 38 ως πρόβατα άγια, ως πρόβατα Ιερουσαλήμ εν ταις εορταίς αυτής, ούτως έσονται αι πόλεις αι έρημοι πλήρεις προβάτων ανθρώπων, και γνώσονται ότι εγώ Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΖ
1 ΚΑΙ εγένετο επ' εμέ χείρ Κυρίου, και εξήγαγέ με εν πνεύματι Κύριος και έθηκέ με εν μέσω του πεδίου, και τούτο ην μεστόν οστέων ανθρωπίνων· 2 και περιήγαγέ με επ' αυτά κυκλόθεν κύκλω, και ιδού πολλά σφόδρα επί προσώπου του πεδίου, ξηρά σφόδρα. 3 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, ει ζήσεται τα οστέα ταύτα; και είπα· Κύριε Κύριε, συ επίστη ταύτα. 4 και είπε προς με· προφήτευσον επί τα οστά ταύτα και ερείς αυτοίς· τα οστά τα ξηρά, ακούσατε λόγον Κυρίου. 5 τάδε λέγει Κύριος τοις οστέοις τούτοις· ιδού εγώ φέρω εφ' υμάς πνεύμα ζωής 6 και δώσω εφ' υμάς νεύρα και ανάξω εφ' υμάς σάρκας, και εκτενώ εφ' υμάς δέρμα και δώσω πνεύμά μου εις υμάς, και ζήσεσθε· και γνώσεσθε ότι εγώ ειμι Κύριος. 7 και επροφήτευσα καθώς ενετείλατό μοι. και εγένετο εν τω εμέ προφητεύσαι και ιδού σεισμός, και προσήγαγε τα οστά εκάτερον προς την αρμονίαν αυτού. 8 και είδον και ιδού επ' αυτά νεύρα και σάρκες εφύοντο, και ανέβαινεν επ' αυτά δέρμα επάνω, και πνεύμα ουκ ην επ' αυτοίς. 9 και είπε προς με· προφήτευσον επί το πνεύμα, προφήτευσον, υιε ανθρώπου, και ειπόν τω πνεύματι· τάδε λέγει Κύριος· εκ των τεσσάρων πνευμάτων ελθέ και εμφύσησον εις τους νεκρούς τούτους, και ζησάτωσαν. 10 και επροφήτευσα καθότι ενετείλατό μοι· και εισήλθεν εις αυτούς το πνεύμα, και έζησαν και έστησαν επί των ποδών αυτών, συναγωγή πολλή σφόδρα. 11 και ελάλησε Κύριος προς με λέγων· υιε ανθρώπου, τα οστά ταύτα πας οίκος Ισραήλ εστι, και αυτοί λέγουσι· ξηρά γέγονε τα οστά ημών, απόλωλεν η ελπίς ημών, διαπεφωνήκαμεν. 12 δια τούτο προφήτευσον και ειπόν προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ ανοίγω τα μνήματα υμών και ανάξω υμάς εκ των μνημάτων υμών και εισάξω υμάς εις την γην του Ισραήλ, 13 και γνώσεσθε ότι εγώ ειμι Κύριος εν τω ανοίξαί με τους τάφους υμών του αναγαγείν με εκ των τάφων τον λαόν μου. 14 και δώσω πνεύμά μου εις υμάς, και ζήσεσθε, και θήσομαι υμάς επί την γην υμών, και γνώσεσθε ότι εγώ Κύριος· λελάληκα και ποιήσω, λέγει Κύριος.
15 Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 16 υιε ανθρώπου, λαβέ σεαυτω ράβδον και γράψον επ' αυτήν τον Ιούδαν και τους υιούς Ισραήλ τους προσκειμένους επ' αυτόν· και ράβδον δευτέραν λήψη σεαυτω και γράψεις αυτήν τω Ιωσήφ, ράβδον Εφραίμ και πάντας τους υιούς Ισραήλ τους προστεθέντας προς αυτόν. 17 και συνάψεις αυτάς προς αλλήλας σαυτω εις ράβδον μίαν του δήσαι αυτάς, και έσονται εν τη χειρί σου. 18 και έσται όταν λέγωσι προς σε οι υιοί του λαού σου· ουκ αναγγέλλεις ημίν τι εστι ταύτά σοι; 19 και ερείς προς αυτούς· τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ λήψομαι την φυλήν Ιωσήφ, την δια χειρός Εφραίμ, και τας φυλάς Ισραήλ τας προσκειμένας προς αυτόν και δώσω αυτούς επί την φυλήν Ιούδα, και έσονται εις ράβδον μίαν τη χειρί Ιούδα. 20 και έσονται αι ράβδοι, εφ' αις συ έγραψας επ' αυταίς, εν τη χειρί σου ενώπιον αυτών, 21 και ερείς αυτοίς· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ λαμβάνω πάντα οίκον Ισραήλ εκ μέσου των εθνών, ου εισήλθοσαν εκεί, και συνάξω αυτούς από πάντων των περικύκλω αυτών και εισάξω αυτούς εις την γην του Ισραήλ· 22 και δώσω αυτούς εις έθνος εν εν τη γη μου και εν τοις όρεσιν Ισραήλ, και άρχων εις έσται αυτών, και ουκ έσονται έτι εις δύο έθνη, ουδέ μη διαιρεθώσιν ουκέτι εις δύο βασιλείας, 23 ίνα μη μιαίνωνται έτι εν τοις ειδώλοις αυτών. και ρύσομαι αυτούς από πασών των ανομιών αυτών, ων ημάρτοσαν εν αυταίς, και καθαριώ αυτούς, και έσονταί μοι εις λαόν, και εγώ Κύριος έσομαι αυτοίς εις Θεόν. 24 και ο δούλός μου Δαυίδ άρχων εν μέσω αυτών έσται ποιμήν εις πάντων· ότι εν τοις προστάγμασί μου πορεύσονται και τα κρίματά μου φυλάξονται και ποιήσουσιν αυτά. 25 και κατοικήσουσιν επί της γης αυτών, ην εγώ δέδωκα τω δούλω μου Ιακώβ, ου κατώκησαν εκεί οι πατέρες αυτών· και κατοικήσουσιν επ' αυτής αυτοί, και Δαυίδ ο δούλός μου άρχων αυτών έσται εις τον αιώνα. 26 και διαθήσομαι αυτοίς διαθήκην ειρήνης, διαθήκη αιωνία έσται μετ' αυτών· και θήσω τα άγιά μου εν μέσω αυτών εις τον αιώνα. 27 και έσται η κατασκήνωσίς μου εν αυτοίς, και έσομαι αυτοίς Θεός, και αυτοί μου έσονται λαός. 28 και γνώσονται τα έθνη ότι εγώ ειμι Κύριος ο αγιάζων αυτούς εν τω είναι τα άγιά μου εν μέσω αυτών εις τον αιώνα.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΗ
1 ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων· 2 υιε ανθρώπου, στήρισον το πρόσωπόν σου επί Γώγ και την γην του Μαγώγ, άρχοντα Ρώς, Μοσόχ και Θοβέλ, και προφήτευσον επ' αυτόν 3 και ειπόν αυτω τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ επί σε Γώγ άρχοντα Ρώς, Μοσόχ και Θοβέλ 4 και συνάξω σε και πάσαν την δύναμίν σου, ίππους και ιππείς ενδεδυμένους θώρακας πάντας, συναγωγή πολλή, πέλται και περικεφαλαίαι και μάχαιραι, 5 Πέρσαι και Αιθίοπες και Λίβυες, πάντες περικεφαλαίαις και πέλταις, 6 Γομέρ και πάντες οι περί αυτόν, οίκος του Θεργαμά απ' εσχάτου βορρά και πάντες οι περί αυτόν, και έθνη πολλά μετά σου· 7 ετοιμάσθητι, ετοίμασον σεαυτόν συ, και πάσα η συναγωγή σου η συνηγμένη μετά σου και έση μοι εις προφυλακήν. 8 αφ' ημερών πλειόνων ετοιμασθήσεται και επ' εσχάτου ετών ελεύσεται και ήξει εις την γην την απεστραμμένην από μαχαίρας, συνηγμένων από εθνών πολλών, επί γην Ισραήλ, ή εγενήθη έρημος δι' όλου· και ούτος εξ εθνών εξελήλυθε και κατοικήσουσιν επ' ειρήνης άπαντες. 9 και αναβήση ως υετός και ήξεις ως νεφέλη κατακαλύψαι γην και έση συ και πάντες οι περί σε και έθνη πολλά μετά σου. 10 τάδε λέγει Κύριος Κύριος· και έσται εν τη ημέρα εκείνη αναβήσεται ρήματα επί την καρδίαν σου, και λογιή λογισμούς πονηρούς 11 και ερείς· αναβήσομαι επί γην απερριμμένην, ήξω επί ησυχάζοντας εν ησυχία και οικούντας επ' ειρήνης, πάντας κατοικούντας γην, εν ή ουχ υπάρχει τείχος ουδέ μοχλοί, και θύραι ουκ εισίν αυτοίς. 12 προνομεύσαι προνομήν και σκύλα σκυλεύσαι αυτών, του επιστρέψαι χείράς μου εις την ηρημωμένην, ή κατωκίσθη, και επ' έθνος συνηγμένον από εθνών πολλών, πεποιηκότας κτήσεις, κατοικούντας επί τον ομφαλόν της γης. 13 Σαββά και Δαιδάν και έμποροι Καρχηδόνιοι και πάσαι αι κώμαι αυτών ερούσί σοι· εις προνομήν του προνομεύσαι συ έρχη και σκυλεύσαι σκύλα; συνήγαγες συναγωγήν σου λαβείν αργύριον και χρυσίον, απενέγκασθαι κτήσιν του σκυλεύσαι σκύλα. 14 δια τούτο προφήτευσον, υιε ανθρώπου, και ειπόν τω Γώγ· τάδε λέγει Κύριος· ουκ εν τη ημέρα εκείνη εν τω κατοικισθήναι τον λαόν μου Ισραήλ επ' ειρήνης εγερθήση; 15 και ήξεις εκ του τόπου σου απ' εσχάτου βορρά και έθνη πολλά μετά σου, αναβάται ίππων πάντες, συναγωγή μεγάλη και δύναμις πολλή, 16 και αναβήση επί τον λαόν μου Ισραήλ ως νεφέλη καλύψαι γην· επ' εσχάτων των ημερών έσται, και ανάξω σε επί την γην μου, ίνα γνώσι πάντα τα έθνη εμέ εν τω αγιασθήναί με εν σοί ενώπιον αυτών. 17 τάδε λέγει Κύριος Κύριος τω Γώγ· συ ει περί ου ελάλησα προ ημερών των έμπροσθεν δια χειρός των δούλων μου των προφητών του Ισραήλ, εν ταις ημέραις εκείναις και έτεσι, του αναγαγείν σε επ' αυτούς. 18 και έσται εν τη ημέρα εκείνη, εν ημέρα, ή αν έλθη Γώγ επί την γην του Ισραήλ, λέγει Κύριος Κύριος, αναβήσεται ο θυμός μου 19 και ο ζήλός μου. εν πυρί της οργής μου ελάλησα, ει μην εν τη ημέρα εκείνη έσται σεισμός μέγας επί γης Ισραήλ. 20 και σεισθήσονται από προσώπου Κυρίου οι ιχθύες της θαλάσσης και τα πετεινά του ουρανού και τα θηρία του πεδίου και πάντα τα ερπετά τα έρποντα επί της γης, και πάντες οι άνθρωποι οι επί προσώπου της γης, και ραγήσεται τα όρη και πεσούνται αι φάραγγες, και παν τείχος επί την γην πεσείται. 21 και καλέσω επ' αυτόν παν φόβον, λέγει Κύριος· μάχαιρα ανθρώπου επί τον αδελφόν αυτού έσται. 22 και κρινώ αυτόν θανάτω και αίματι και υετω κατακλύζοντι και λίθοις χαλάζης, και πυρ και θείον βρέξω επ' αυτόν και επί πάντας τους μετ' αυτού και επ' έθνη πολλά μετ' αυτού. 23 και μεγαλυνθήσομαι και αγιασθήσομαι και ενδοξασθήσομαι και γνωσθήσομαι εναντίον εθνών πολλών. και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΘ
1 ΚΑΙ συ, υιε ανθρώπου, προφήτευσον επί Γώγ και ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ιδού εγώ επί σε Γώγ άρχοντα Ρώς, Μοσόχ και Θοβέλ 2 και συνάξω σε και καθοδηγήσω σε και αναβιβώ σε επ' εσχάτου του βορρά και ανάξω σε επί τα όρη τα Ισραήλ. 3 και απολώ το τόξον σου από της χειρός σου της αριστεράς και τα τοξεύματά σου από της χειρός σου της δεξιάς και καταβαλώ σε 4 επί τα όρη Ισραήλ, και πεσή συ και πάντες οι περί σε, και τα έθνη τα μετά σου δοθήσονται εις πλήθη ορνέων, παντί πετεινω και πάσι τοις θηρίοις του πεδίου δέδωκά σε καταβρωθήναι. 5 επί προσώπου του πεδίου πεσή, ότι εγώ ελάλησα, λέγει Κύριος. 6 και αποστελώ πυρ επί Γώγ, και κατοικηθήσονται αι νήσοι επ' ειρήνης· και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος. 7 και το όνομά μου το άγιον γνωσθήσεται εν μέσω λαού μου Ισραήλ, και ου βεβηλωθήσεται το όνομά μου το άγιον ουκέτι· και γνώσονται τα έθνη ότι εγώ ειμι Κύριος άγιος εν Ισραήλ. 8 ιδού ήκει, και γνώση ότι έσται, λέγει Κύριος Κύριος· αύτη εστίν η ημέρα, εν ή ελάλησα. 9 και εξελεύσονται οι κατοικούντες τας πόλεις Ισραήλ και καύσουσιν εν τοις όπλοις, πέλταις και κοντοίς και τόξοις και τοξεύμασι και ράβδοις χειρών και λόγχαις· και καύσουσιν εν αυτοίς πυρ επτά έτη. 10 και ου μη λάβωσι ξύλα εκ του πεδίου ουδέ μη κόψωσιν εκ των δρυμών, αλλ' ή τα όπλα κατακαύσουσι πυρί· και προνομεύσουσι τους προνομεύσαντας αυτούς και σκυλεύσουσι τους σκυλεύσαντας αυτούς, λέγει Κύριος. 11 και έσται εν τη ημέρα εκείνη δώσω τω Γώγ τόπον ονομαστόν, μνημείον εν Ισραήλ, το πολυάνδριον των επελθόντων προς τη θαλάσση, και περιοικοδομήσουσι το περιστόμιον της φάραγγος. 12 και κατορύξουσιν εκεί τον Γώγ και παν το πλήθος αυτού, και κληθήσεται Τό γαί το πολυάνδριον του Γώγ. 13 και κατορύξουσιν αυτούς οίκος Ισραήλ, ίνα καθαρισθή η γη, εν επταμήνω· και κατορύξουσιν αυτούς πας ο λαός της γης, και έσται αυτοίς ονομαστόν ή ημέρα εδοξάσθη, λέγει Κύριος. 14 και άνδρας δια παντός διαστελούσιν επιπορευομένους την γην θάψαι τους καταλελειμμένους επί προσώπου της γης, καθαρίσαι αυτήν μετά την επτάμηνον, και εκζητήσουσι. 15 και πας ο διαπορευόμενος την γην και ιδών οστούν ανθρώπου οικοδομήσει παρ' αυτω σημείον, έως ότου θάψωσιν αυτό οι θάπτοντες εις το γαί το πολυάνδριον του Γώγ· 16 και γαρ το όνομα της πόλεως Πολυάνδριον· και καθαρισθήσεται η γη. 17 και συ, υιε ανθρώπου, ειπόν· τάδε λέγει Κύριος· ειπόν παντί ορνέω πετεινω και προς πάντα τα θηρία του πεδίου· συνάχθητε και έρχεσθε, συνάχθητε από πάντων των περικύκλω επί την θυσίαν μου ην τέθυκα υμίν, θυσίαν μεγάλην επί τα όρη Ισραήλ, και φάγεσθε κρέα και πίεσθε αίμα. 18 κρέα γιγάντων φάγεσθε και αίμα αρχόντων της γης πίεσθε, κριούς και μόσχους και τράγους, και οι μόσχοι εστεατωμένοι πάντες. 19 και φάγεσθε στέαρ εις πλησμονήν και πίεσθε αίμα εις μέθην από της θυσίας μου, ης έθυσα υμίν. 20 και εμπλησθήσεσθε επί της τραπέζης μου ίππον και αναβάτην, γίγαντα και πάντα άνδρα πολεμιστήν, λέγει Κύριος. 21 και δώσω την δόξαν μου εν υμίν, και όψονται πάντα τα έθνη την κρίσιν μου, ην εποίησα, και την χείρά μου, ην επήγαγον επ' αυτούς. 22 και γνώσονται οίκος Ισραήλ ότι εγώ ειμι Κύριος ο Θεός αυτών από της ημέρας ταύτης και επέκεινα. 23 και γνώσονται πάντα τα έθνη ότι δια τας αμαρτίας αυτών ηχμαλωτεύθησαν οίκος Ισραήλ, ανθ' ων ηθέτησαν εις εμέ, και απέστρεψα το πρόσωπόν μου απ' αυτών και παρέδωκα αυτούς εις χείρας των εχθρών αυτών, και έπεσαν πάντες μαχαίρα. 24 κατά τας ακαθαρσίας αυτών και κατά τα ανομήματα αυτών εποίησα αυτοίς και απέστρεψα το πρόσωπόν μου απ' αυτών. 25 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος Κύριος· νυν αποστρέψω την αιχμαλωσίαν Ιακώβ και ελεήσω τον οίκον Ισραήλ και ζηλώσω δια το όνομα το άγιόν μου. 26 και λήψονται την ατιμίαν αυτών και την αδικίαν, ην ηδίκησαν, εν τω κατοικισθήναι αυτούς επί την γην αυτών επ' ειρήνης, και ουκ έσται ο εκφοβών. 27 εν τω αποστρέψαι με αυτούς εκ των εθνών και συναγαγείν με αυτούς εκ των χωρών των εθνών και αγιασθήσομαι εν αυτοίς ενώπιον των εθνών, 28 και γνώσονται ότι εγώ ειμι Κύριος ο Θεός αυτών εν τω επιφανήναί με αυτοίς εν τοις έθνεσι. 29 και ουκ αποστρέψω ουκέτι το πρόσωπόν μου απ' αυτών, ανθ' ου εξέχεα τον θυμόν μου επί τον οίκον Ισραήλ, λέγει Κύριος Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Μ
1 ΚΑΙ εγένετο εν τω πέμπτω και εικοστω έτει της αιχμαλωσίας ημών, εν τω πρώτω μηνί, δεκάτη του μηνός, εν τω τεσσαρεσκαιδεκάτω έτει μετά το αλώναι την πόλιν, εν τη ημέρα εκείνη εγένετο επ' εμέ χείρ Κυρίου και ήγαγέ με· 2 εν οράσει Θεού εις την γην του Ισραήλ και έθηκέ με επ' όρους υψηλού σφόδρα, και επ' αυτού ωσεί οικοδομή πόλεως απέναντι. 3 και εισήγαγέ με εκεί, και ιδού ανήρ, και η όρασις αυτού ην ωσεί όρασις χαλκού στίλβοντος, και εν τη χειρί αυτού ην σπαρτίον οικοδόμων και κάλαμος μέτρου, και αυτός ειστήκει επί της πύλης. 4 και είπε προς με ο ανήρ· εώρακας, υιε ανθρώπου; εν τοις οφθαλμοίς σου ιδέ και εν τοις ωσί σου άκουε και τάξον εις την καρδίαν σου πάντα, όσα εγώ δεικνύω σοι, διότι ένεκα του δείξαί σοι εισελήλυθας ώδε και δείξεις πάντα, όσα συ οράς, τω οίκω του Ισραήλ.
5 Και ιδού περίβολος έξωθεν του οίκου κύκλω· και εν τη χειρί του ανδρός κάλαμος, το μέτρον πηχών εξ εν πήχει και παλαιστής, και διεμέτρησε το προτείχισμα, πλάτος ίσον τω καλάμω και το ύψος αυτού ίσον τω καλάμω. 6 και εισήλθεν εις την πύλην την βλέπουσαν κατά ανατολάς εν επτά αναβαθμοίς και διεμέτρησε το αιλάμ της πύλης ίσον τω καλάμω 7 και το θεέ ίσον τω καλάμω το μήκος και ίσον τω καλάμω το πλάτος και το αιλάμ αναμέσον του θεηλαθά πηχών εξ και το θεέ το δεύτερον ίσον τω καλάμω το πλάτος και ίσον τω καλάμω το μήκος και το αιλάμ πηχέων πέντε και το θεέ το τρίτον ίσον τω καλάμω το μήκος, και ίσον τω καλάμω πλάτος και το αιλάμ του πυλώνος πλησίον του αιλάμ της πύλης 8 πηχών οκτώ 9 και τα αιλεύ πηχών δύο και το αιλάμ της πύλης έσωθεν 10 και τα θεέ της πύλης του θεέ κατέναντι τρεις ένθεν και τρεις ένθεν και μέτρον εν τοις τρισί και μέτρον εν τοις αιλάμ ένθεν και ένθεν. 11 και διεμέτρησε το πλάτος της θύρας του πυλώνος πηχών δέκα και το εύρος του πυλώνος πηχών δεκατριών, 12 και πήχυς επισυναγόμενος επί πρόσωπον των θεείμ ένθεν και ένθεν, και το θεέ πηχών εξ ένθεν και πηχών εξ ένθεν. 13 και διεμέτρησε την πύλην από του τοίχου του θεέ επί τον τοίχον του θεέ πλάτος πήχεις είκοσι και πέντε, αύτη πύλη επί πύλην· 14 και το αίθριον του αιλάμ της πύλης εξήκοντα πήχεις, είκοσι θεείμ της πύλης κύκλω· 15 και το αίθριον της πύλης έξωθεν εις το αίθριον αιλάμ της πύλης έσωθεν πηχών πεντήκοντα· 16 και θυρίδες κρυπταί επί το θεείμ και επί τα αιλάμ έσωθεν της πύλης της αυλής κυκλόθεν, και ωσαύτως τοις αιλάμ θυρίδες κύκλω έσωθεν, και επί το αιλάμ φοίνικες ένθεν και ένθεν. 17 και εισήγαγέ με εις την αυλήν την εσωτέραν, και ιδού παστοφόρια και περίστυλα κύκλω της αυλής, τριάκοντα παστοφόρια εν τοις περιστύλοις, 18 και αι στοαί κατά νώτου των πυλών, κατά το μήκος των πυλών το περίστυλον το υποκάτω. 19 και διεμέτρησε το πλάτος της αυλής από του αιθρίου της πύλης της εξωτέρας έσωθεν επί το αίθριον της πύλης της βλεπούσης έξω, πήχεις εκατόν, της βλεπούσης κατά ανατολάς. και ήγαγέ με επί βορράν, 20 και ιδού πύλη βλέπουσα προς βορράν τη αυλή τη εξωτέρα, και διεμέτρησεν αυτήν, το τε μήκος αυτής και το πλάτος. 21 και τα θεέ τρεις ένθεν και τρεις ένθεν και τα αιλεύ και τα αιλαμμώ και τους φοίνικας αυτής, και εγένετο κατά τα μέτρα της πύλης της βλεπούσης κατά ανατολάς πηχών πεντήκοντα το μήκος αυτής και πηχών εικοσιπέντε το εύρος αυτής. 22 και αι θυρίδες αυτής και τα αιλαμμώ και οι φοίνικες αυτής καθώς η πύλη η βλέπουσα κατά ανατολάς· και εν επτά κλιμακτήρσιν ανέβαινον επ' αυτήν, και τα αιλαμμώ έσωθεν. 23 και πύλη τη αυλή τη εσωτέρα βλέπουσα επί πύλην του βορρά ον τρόπον της πύλης της βλεπούσης κατά ανατολάς, και διεμέτρησε την αυλήν από πύλης επί πύλην πήχεις εκατόν. 24 και ήγαγέ με κατά νότον, και ιδού πύλη βλέπουσα προς νότον, και διεμέτρησεν αυτήν και τα θεέ και τα αιλεύ και τα αιλαμμώ κατά τα μέτρα ταύτα. 25 και αι θυρίδες αυτής και τα αιλαμμώ κυκλόθεν καθώς αι θυρίδες του αιλάμ, πηχών πεντήκοντα το μήκος αυτής και πηχών εικοσιπέντε το εύρος αυτής. 26 και επτά κλιμακτήρες αυτη, και αιλαμμώ έσωθεν και φοίνικες αυτη, εις ένθεν και εις ένθεν επί τα αιλεύ. 27 και πύλη κατέναντι της πύλης της αυλής της εσωτέρας προς νότον· και διεμέτρησε την αυλήν από πύλης επί πύλην, πήχεις εκατόν το εύρος προς νότον.
28 Και εισήγαγέ με εις την αυλήν την εσωτέραν της πύλης της προς νότον και διεμέτρησε την πύλην κατά τα μέτρα ταύτα 29 και τα θεέ και τα αιλεύ και τα αιλαμμώ κατά τα μέτρα ταύτα· και θυρίδες αυτη και τω αιλαμμώ κύκλω· πήχεις πεντήκοντα το μήκος αυτής και το εύρος πήχεις εικοσιπέντε. 31 και αιλαμμώ εις την αυλήν την εξωτέραν και φοίνικες τω αιλεύ, και οκτώ κλιμακτήρες. 32 και εισήγαγέ με εις την πύλην την βλέπουσαν κατά ανατολάς και διεμέτρησεν αυτήν κατά τα μέτρα ταύτα 33 και τα θεέ και τα αιλεύ και τα αιλαμμώ κατά τα μέτρα ταύτα· και θυρίδες αυτη και τω αιλαμμώ κύκλω, πήχεις πεντήκοντα μήκος αυτής και εύρος αυτής πήχεις εικοσιπέντε. 34 και αιλαμμώ εις την αυλήν την εσωτέραν, και φοίνικες επί του αιλεύ ένθεν και ένθεν, και οκτώ κλιμακτήρες αυτη. 35 και εισήγαγέ με εις την πύλην την προς βορράν και διεμέτρησε κατά τα μέτρα ταύτα 36 και τα θεέ και τα αιλεύ και τα αιλαμμώ· και θυρίδες αυτη κύκλω και τω αιλαμμώ αυτής· πήχεις πεντήκοντα μήκος αυτής και εύρος πήχεις εικοσιπέντε. 37 και τα αιλαμμώ εις την αυλήν την εξωτέραν, και φοίνικες τω αιλεύ ένθεν και ένθεν, και οκτώ κλιμακτήρες αυτη. 38 τα παστοφόρια αυτής και τα θυρώματα αυτής και τα αιλαμμώ αυτής επί της πύλης της δευτέρας έκρυσις, 39 όπως σφάζωσιν εν αυτη τα υπέρ αμαρτίας και τα υπέρ αγνοίας· 40 και κατά νώτου του ρύακος των ολοκαυτωμάτων της βλεπούσης προς βορράν δύο τράπεζαι προς ανατολάς και κατά νώτου της δευτέρας και του αιλάμ της πύλης δύο τράπεζαι κατά ανατολάς, 41 τέσσαρες ένθεν και τέσσαρες ένθεν κατά νώτου της πύλης, επ' αυτάς σφάξουσι τα θύματα κατέναντι των οκτώ τραπεζών των θυμάτων. 42 και τέσσαρες τράπεζαι των ολοκαυτωμάτων λίθιναι λελαξευμέναι πήχεως και ημίσους το πλάτος και πήχεων δύο και ημίσους το μήκος και επί πήχυν το ύψος, επ' αυτάς επιθήσουσι τα σκεύη, εν οίς σφάζουσιν εκεί τα ολοκαυτώματα και τα θύματα. 43 και παλαιστήν έξουσιν γείσος λελαξευμένον έσωθεν κύκλω και επί τας τραπέζας επάνωθεν στέγας του καλύπτεσθαι από του υετού και από της ξηρασίας. 44 και εισήγαγέ με εις την αυλήν την εσωτέραν, και ιδού δύο εξέδραι εν τη αυλή τη εσωτέρα, μία κατά νώτου της πύλης της βλεπούσης προς βορράν φέρουσα προς νότον και μία κατά νώτου της πύλης της προς νότον, βλεπούσης δε προς βορράν. 45 και είπε προς με· η εξέδρα αύτη η βλέπουσα προς νότον τοις ιερεύσι τοις φυλάσσουσι την φυλακήν του οίκου, 46 και η εξέδρα η βλέπουσα προς βορράν τοις ιερεύσι τοις φυλάσσουσι την φυλακήν του θυσιαστηρίου· εκείνοί εισιν οι υιοί Σαδδούκ οι εγγίζοντες εκ του Λευϊ προς Κύριον λειτουργείν αυτω. 47 και διεμέτρησε την αυλήν μήκος πηχών εκατόν και εύρος πήχεις εκατόν επί τα τέσσαρα μέρη αυτής και το θυσιαστήριον απέναντι του οίκου. - 48 Και εισήγαγέ με εις το αιλάμ του οίκου. και διεμέτρησε το αίλ του αιλάμ πηχών πέντε το πλάτος ένθεν και πηχών πέντε ένθεν, και το εύρος του θυρώματος πηχών δεκατεσσάρων, και επωμίδες της θύρας του αιλάμ πηχών τριών ένθεν και πηχών τριών ένθεν. 49 και το μήκος του αιλάμ πηχών είκοσι και το εύρος πηχών δώδεκα· και επί δέκα αναβαθμών ανέβαινον επ' αυτό· και στύλοι ήσαν επί το αιλάμ, εις ένθεν και εις ένθεν.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΑ
1 ΚΑΙ εισήγαγέ με εις τον ναόν, ω διεμέτρησε το αιλάμ πηχών εξ το πλάτος ένθεν 2 και πηχών εξ το εύρος του αιλάμ ένθεν, και το εύρος του πυλώνος πηχών δέκα, και επωμίδες του πυλώνος πηχών πέντε ένθεν και πηχών πέντε ένθεν· και διεμέτρησε το μήκος αυτού πηχών τεσσαράκοντα και το εύρος πηχών είκοσι. 3 και εισήλθεν εις την αυλήν την εσωτέραν και διεμέτρησε το αίλ του θυρώματος πηχών δύο και το θύρωμα πηχών εξ και τας επωμίδας του θυρώματος πηχών επτά ένθεν και πηχών επτά ένθεν. 4 και διεμέτρησε το μήκος των θυρών πηχών τεσσαράκοντα και εύρος πηχών είκοσι κατά πρόσωπον του ναού. και είπε· τούτο το άγιον των αγίων. 5 και διεμέτησε τον τοίχον του οίκου πηχών εξ και το εύρος της πλευράς πηχών τεσσάρων κυκλόθεν. 6 και τα πλευρά πλευρόν επί πλευρόν τριάκοντα και τρεις δις, και διάστημα εν τω τοίχω του οίκου εν τοις πλευροίς κύκλω του είναι τοις επιλαμβανομένοις οράν, όπως το παράπαν μη άπτωνται των τοίχων του οίκου. 7 και το εύρος της ανωτέρας των πλευρών κατά το πρόσθεμα εκ του τοίχου προς την ανωτέραν κύκλω του οίκου, όπως διαπλατύνηται άνωθεν και εκ των κάτωθεν αναβαίνωσιν επί τα υπερωα και εκ των μέσων επί τα τριώροφα. 8 και το θραέλ του οίκου ύψος κύκλω διάστημα των πλευρών ίσον τω καλάμω, πηχών εξ διάστημα. 9 και εύρος του τοίχου της πλευράς έξωθεν πηχών πέντε· και τα απόλοιπα αναμέσον των πλευρών του οίκου 10 και αναμέσον των εξεδρών εύρος πηχών είκοσι, το περιφερές τω οίκω κύκλω. 11 και αι θύραι των εξεδρών επί το απόλοιπον της θύρας της μιάς της προς βορράν· και η θύρα η μία προς νότον, και το εύρος του φωτός του απολοίπου πηχών πέντε πλάτος κυκλόθεν. 12 και το διορίζον κατά πρόσωπον του απολοίπου ως προς θάλασσαν πηχών εβδομήκοντα, πλάτος του τοίχου του διορίζοντος πηχών πέντε, εύρος κυκλόθεν και μήκος αυτού πηχών ενενήκοντα. 13 και διεμέτρησε κατέναντι του οίκου μήκος πηχών εκατόν, και τα απόλοιπα και τα διορίζοντα και οι τοίχοι αυτών μήκος πηχών εκατόν, 14 και το εύρος κατά πρόσωπον του οίκου και τα απόλοιπα κατέναντι πηχών εκατόν. 15 και διεμέτρησε μήκος του διορίζοντος κατά πρόσωπον του απολοίπου των κατόπισθεν του οίκου εκείνου και τα απόλοιπα ένθεν και ένθεν πηχών εκατόν το μήκος. και ο ναός και αι γωνίαι και το αιλάμ το εξώτερον πεφατνωμένα, 16 και αι θυρίδες δικτυωταί, υποφαύσεις κύκλω τοις τρισίν ωστε διακύπτειν· και ο οίκος και τα πλησίον εξυλωμένα κύκλω και το έδαφος και εκ του εδάφους έως των θυρίδων, και αι θυρίδες αναπτυσσόμεναι τρισσώς εις το διακύπτειν. 17 και έως πλησίον της εσωτέρας και έως της εξωτέρας και εφ' όλον τον τοίχον κύκλω εν τω έσωθεν και εν τω έξωθεν 18 γεγλυμμένα Χερουβίμ, και φοίνικες αναμέσον Χερούβ και Χερούβ· δύο πρόσωπα τω Χερούβ, 19 πρόσωπον ανθρώπου προς τον φοίνικα ένθεν και ένθεν και πρόσωπον λέοντος προς τον φοίνικα ένθεν και ένθεν· διαγεγλυμμένος όλος ο οίκος κυκλόθεν, 20 εκ του εδάφους έως του φατνώματος τα Χερουβίμ και οι φοίνικες διαγεγλυμμένοι. 21 και το άγιον και ο ναός αναπτυσσόμενος τετράγωνα. κατά πρόσωπον των αγίων όρασις ως όψις 22 θυσιαστηρίου ξυλίνου, πηχών τριών το ύψος αυτού και το μήκος πηχών δύο και το εύρος πηχών δύο· και κέρατα είχε, και η βάσις αυτού και οι τοίχοι αυτού ξύλινοι· και είπε προς με· αύτη η τράπεζα η προ προσώπου Κυρίου. και δύο θυρώματα τω ναω 23 και τω αγίω· 24 δύο θυρώματα τοις δυσί θυρώμασι τοις στροφωτοίς, δύο θυρώματα τω ενί και δύο θυρώματα τη θύρα τη δευτέρα. 25 και γλυφή επ' αυτών, και επί τα θυρώματα του ναού Χερουβίμ, και φοίνικες κατά την γλυφήν των αγίων, και σπουδαία ξύλα κατά πρόσωπον του αιλάμ έξωθεν 26 και θυρίδες κρυπταί. και διεμέτρησεν ένθεν και ένθεν εις τα οροφώματα του αιλάμ και τα πλευρά του οίκου εζυγωμένα.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΒ
1 ΚΑΙ εισήγαγέ με εις την αυλήν την εσωτέραν κατά ανατολάς κατέναντι της πύλης της προς βορράν· και εισήγαγέ με, και ιδού εξέδραι πέντε εχόμεναι του απολοίπου και εχόμεναι του διορίζοντος προς βορράν, 2 επί πήχεις εκατόν μήκος προς βορράν και το πλάτος πεντήκοντα πηχών, 3 διαγεγραμμέναι ον τρόπον αι πύλαι της αυλής της εσωτέρας και ον τρόπον τα περίστυλα της αυλής της εξωτέρας, εστιχισμέναι αντιπρόσωποι στοαί τρισσαί. 4 και κατέναντι των εξεδρών περίπατος πηχών δέκα το πλάτος, επί πήχεις εκατόν το μήκος· και τα θυρώματα αυτών προς βορράν. 5 και οι περίπατοι οι υπερωοι ωσαύτως, ότι εξείχετο το περίστυλον εξ αυτού, εκ του υποκάτωθεν περιστύλου, και το διάστημα· ούτως περίστυλον και διάστημα 6 και ούτως στοαί· διότι τριπλαί ήσαν και στύλους ουκ είχον καθώς οι στύλοι των εξωτέρων, δια τούτο εξείχοντο των υποκάτωθεν και των μέσων από της γης. 7 και φως έξωθεν ον τρόπον αι εξέδραι της αυλής της εξωτέρας αι βλέπουσαι απέναντι των εξεδρών των προς βορράν, μήκος πηχών πεντήκοντα· 8 ότι το μήκος των εξεδρών των βλεπουσών εις την αυλήν την εξωτέραν ην πηχών πεντήκοντα, και αυταί εισιν αι αντιπρόσωποι ταύταις· το παν πηχών εκατόν. 9 και αι θύραι των εξεδρών τούτων της εισόδου της προς ανατολάς του εισπορεύεσθαι δι' αυτών εκ της αυλής της εξωτέρας 10 κατά το φως του εν αρχή περιπάτου. και τα προς νότον κατά πρόσωπον του νότου κατά πρόσωπον του απολοίπου και κατά πρόσωπον του διορίζοντος εξέδραι, 11 και ο περίπατος κατά πρόσωπον αυτών κατά τα μέτρα εξεδρών των προς βορράν και κατά το μήκος αυτών και κατά το εύρος αυτών και κατά πάσας τας εξόδους αυτών και κατά πάσας τας επιστροφάς αυτών και κατά τα φώτα αυτών και κατά τα θυρώματα αυτών 12 των εξεδρών των προς νότον και κατά τα θυρώματα απ' αρχής του περιπάτου ως επί φως διαστήματος καλάμου και κατά ανατολάς του εισπορεύεσθαι δι' αυτών. - 13 Και είπε προς με· αι εξέδραι αι προς βορράν, και αι εξέδραι αι προς νότον αι ούσαι κατά πρόσωπον των διαστημάτων, αύταί εισιν αι εξέδραι του αγίου, εν αις φάγονται εκεί οι ιερείς υιοί Σαδδούκ οι εγγίζοντες προς Κύριον τα άγια των αγίων· και εκεί θήσουσι τα άγια των αγίων και την θυσίαν και τα περί αμαρτίας και τα περί αγνοίας, διότι ο τόπος άγιος. 14 ουκ εισελεύσονται εκεί πάρεξ των ιερέων· ουκ εξελεύσονται εκ του αγίου εις την αυλήν την εξωτέραν, όπως διαπαντός άγιοι ώσιν οι προσάγοντες, και μη άπτωνται του στολισμού αυτών, εν οίς λειτουργούσιν εν αυτοίς, διότι άγιά εστι· και ενδύσονται ιμάτια έτερα, όταν άπτωνται του λαού. - 15 Και συνετελέσθη η διαμέτρησις του οίκου έσωθεν. και εξήγαγέ με καθ' οδόν της πύλης της βλεπούσης προς ανατολάς και διεμέτρησε το υπόδειγμα του οίκου κυκλόθεν εν διατάξει. 16 και έστη κατά νώτου της πύλης της βλεπούσης κατά ανατολάς και διεμέτρησε πεντακοσίους εν τω καλάμω του μέτρου· 17 και επέστρεψε προς βορράν και διεμέτρησε το κατά πρόσωπον του βορρά πήχεις πεντακοσίους εν τω καλάμω του μέτρου· 18 και επέστρεψε προς θάλασσαν και διεμέτρησε το κατά πρόσωπον της θαλάσσης πεντακοσίους εν τω καλάμω του μέτρου. 19 και επέστρεψε προς νότον και διεμέτρησε κατέναντι του νότου πεντακοσίους εν τω καλάμω του μέτρου· 20 τα τέσσαρα μέρη του αυτού καλάμου. και διέταξεν αυτόν και περίβολον αυτών κύκλω πεντακοσίων προς ανατολάς και πεντακοσίων πηχών εύρος του διαστέλλειν αναμέσον των αγίων και αναμέσον του προτειχίσματος του εν διατάξει του οίκου.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΓ
1 ΚΑΙ ήγαγέ με επί την πύλην την βλέπουσαν κατά ανατολάς και εξήγαγέ με, 2 και ιδού δόξα Θεού Ισραήλ ήρχετο κατά την οδόν της πύλης της βλεπούσης προς ανατολάς, και φωνή της παρεμβολής ως φωνή διπλασιαζόντων πολλών, και η γη εξέλαμπεν ως φέγγος από της δόξης κυκλόθεν. 3 και η όρασις, ην είδον, κατά την όρασιν, ην είδον ότε εισεπορευόμην του χρίσαι την πόλιν, και η όρασις του άρματος, ου είδον, κατά την όρασιν, ην είδον επί του ποταμού του Χοβάρ· και πίπτω επί πρόσωπόν μου. 4 και δόξα Κυρίου εισήλθεν εις τον οίκον κατά την οδόν της πύλης της βλεπούσης κατά ανατολάς. 5 και ανέλαβέ με πνεύμα και εισήγαγέ με εις την αυλήν την εσωτέραν, και ιδού πλήρης δόξης Κυρίου ο οίκος. 6 και έστην, και ιδού φωνή εκ του οίκου λαλούντος προς με, και ο ανήρ ειστήκει εχόμενός μου. 7 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, εώρακας τον τόπον του θρόνου μου και τον τόπον του ίχνους των ποδών μου, εν οίς κατασκηνώσει το όνομά μου εν μέσω οίκου Ισραήλ τον αιώνα· και ου βεβηλώσουσιν ουκέτι οίκος Ισραήλ το όνομα το άγιόν μου, αυτοί και οι ηγούμενοι αυτών, εν τη πορνεία αυτών και εν τοις φόνοις των ηγουμένων εν μέσω αυτών, 8 εν τω τιθέναι αυτούς το πρόθυρόν μου εν τοις προθύροις αυτών και τας φλιάς μου εχομένας των φλιών αυτών και έδωκαν τον τοίχόν μου ως συνεχόμενον εμού και αυτών και εβεβήλωσαν το όνομα το άγιόν μου εν ταις ανομίαις αυτών, αις εποίουν· και εξέτριψα αυτούς εν θυμω μου και εν φόνω. 9 και νυν απωσάσθωσαν την πορνείαν αυτών και τους φόνους των ηγουμένων αυτών απ' εμού, και κατασκηνώσω εν μέσω αυτών τον αιώνα. 10 και συ, υιε ανθρώπου, δείξον τω οίκω Ισραήλ τον οίκον, και κοπάσουσιν από των αμαρτιών αυτών· και την όρασιν αυτού και την διάταξιν αυτού, 11 και αυτοί λήψονται την κόλασιν αυτών περί πάντων, ων εποίησαν. και διαγράψεις τον οίκον και τας εξόδους αυτού και την υπόστασιν αυτού και πάντα τα προστάγματα αυτού και πάντα τα νόμιμα αυτού γνωριείς αυτοίς και διαγράψεις εναντίον αυτών, και φυλάξονται πάντα τα δικαιώματά μου και πάντα τα προστάγματά μου και ποιήσουσιν αυτά· 12 και την διαγραφήν του οίκου επί της κορυφής του όρους, πάντα τα όρια αυτού κυκλόθεν άγια αγίων.
13 Και ταύτα τα μέτρα του θυσιαστηρίου εν πήχει του πήχεως και παλαιστής· κόλπωμα βάθους επί πήχυν και πήχυς το εύρος, και γείσος επί το χείλος αυτού κυκλόθεν σπιθαμής. και τούτο το ύψος του θυσιαστηρίου· 14 εκ βάθους της αρχής του κοιλώματος αυτού προς το ιλαστήριον το μέγα το υποκάτωθεν πηχών δύο και το εύρος πήχεως· και από του ιλαστηρίου του μικρού επί το ιλαστήριον το μέγα πήχεις τέσσαρες και εύρος πήχυς· 15 και τω αριήλ πηχών τεσσάρων, και από του αριήλ και υπεράνω των κεράτων πήχυς· 16 και το αριήλ πηχών δώδεκα μήκους επί πήχεις δώδεκα πλάτους, τετράγωνον επί τα τέσσαρα μέρη αυτού. 17 και το ιλαστήριον πηχών δεκατεσσάρων το μήκος επί πήχεις δεκατέσσαρας το εύρος επί τέσσαρα μέρη αυτού· και το γείσος αυτω κυκλόθεν κυκλούμενον αυτω. ήμισυ πήχεως, και το κύκλωμα αυτού πήχυς κυκλόθεν· και οι κλιμακτήρες αυτού βλέποντες κατά ανατολάς. 18 και είπε προς με· υιε ανθρώπου, τάδε λέγει Κύριος ο Θεός Ισραήλ· ταύτα τα προστάγματα του θυσιαστηρίου εν ημέρα ποιήσεως αυτού του αναφέρειν επ' αυτού ολοκαυτώματα και προσχέειν προς αυτό αίμα. 19 και δώσεις τοις ιερεύσι τοις Λευίταις τοις εκ του σπέρματος Σαδδούκ τοις εγγίζουσι προς με, λέγει Κύριος ο Θεός, του λειτουργείν μοι, μόσχον εκ βοών περί αμαρτίας· 20 και λήψονται εκ του αίματος αυτού και επιθήσουσιν επί τα τέσσαρα κέρατα του θυσιαστηρίου και επί τας τέσσαρας γωνίας του ιλαστηρίου και επί την βάσιν κύκλω και εξιλάσονται αυτό· 21 και λήψονται τον μόσχον τον περί αμαρτίας, και κατακαυθήσεται εν τω αποκεχωρισμένω του οίκου έξωθεν των αγίων. 22 και τη ημέρα τη δευτέρα λήψονται ερίφους δύο αιγών αμώμους υπέρ αμαρτίας και εξιλάσονται το θυσιαστήριον καθότι εξιλάσαντο εν τω μόσχω· 23 και μετά το συντελέσαι τον εξιλασμόν προσοίσουσι μόσχον εκ βοών άμωμον και κριόν εκ προβάτων άμωμον, 24 και προσοίσετε εναντίον Κυρίου, και επιρρίψουσιν οι ιερείς επ' αυτά άλα και ανοίσουσιν αυτά ολοκαυτώματα τω Κυρίω. 25 επτά ημέρας ποιήσεις έριφον υπέρ αμαρτίας καθ' ημέραν και μόσχον εκ βοών και κριόν εκ προβάτων, άμωμα ποιήσουσιν 26 επτά ημέρας· και εξιλάσονται το θυσιαστήριον και καθαριούσιν αυτό και πλήσουσι χείρας αυτών. 27 και έσται από της ημέρας της ογδόης και επέκεινα ποιήσουσιν οι ιερείς επί το θυσιαστήριον τα ολοκαυτώματα υμών και τα του σωτηρίου υμών. και προσδέξομαι υμάς, λέγει Κύριος.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΔ
1 ΚΑΙ επέστρεψέ με κατά την οδόν της πύλης των αγίων της εξωτέρας της βλεπούσης κατά ανατολάς, και αύτη ην κεκλεισμένη. 2 και είπε Κύριος προς με· η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς μη διέλθη δι' αυτής, ότι Κύριος ο Θεός Ισραήλ εισελεύσεται δι' αυτής, και έσται κεκλεισμένη· 3 διότι ο ηγούμενος, ούτος καθήσεται εν αυτη του φαγείν άρτον εναντίον Κυρίου. κατά την οδόν αιλάμ της πύλης εισελεύσεται και κατά την οδόν αυτού εξελεύσεται. - 4 Και εισήγαγέ με κατά την οδόν της πύλης της προς βορράν κατέναντι του οίκου, και είδον και ιδού πλήρης δόξης ο οίκος του Κυρίου, και πίπτω επί πρόσωπόν μου. 5 και είπε Κύριος προς με· υιε ανθρώπου, τάξον εις την καρδίαν σου και ιδέ τοις οφθαλμοίς σου και τοις ωσί σου άκουε πάντα, όσα εγώ λαλώ μετά σου, κατά πάντα τα προστάγματα του οίκου Κυρίου και κατά πάντα τα νόμιμα αυτού· και τάξεις την καρδίαν σου εις την είσοδον του οίκου κατά πάσας τας εξόδους αυτού εν πάσι τοις αγίοις. 6 και ερείς προς τον οίκον τον παραπικραίνοντα, προς τον οίκον του Ισραήλ· τάδε λέγει Κύριος ο Θεός· ικανούσθω υμίν από πασών των ανομιών υμών, οίκος Ισραήλ, 7 του εισαγαγείν υμάς υιούς αλλογενείς απεριτμήτους καρδία και απεριτμήτους σαρκί του γίνεσθαι εν τοις αγίοις μου, και εβεβήλουν αυτά εν τω προσφέρειν υμάς άρτους, στέαρ και αίμα, και παρεβαίνετε την διαθήκην μου εν πάσαις ταις ανομίαις υμών 8 και διετάξατε του φυλάσσειν φυλακάς εν τοις αγίοις μου. 9 δια τούτο τάδε λέγει Κύριος ο Θεός· πας υιος αλλογενής απερίτμητος καρδία και απερίτμητος σαρκί ουκ εισελεύσεται εις τα άγιά μου εν πάσιν υιοίς αλλογενών των όντων εν μέσω οίκου Ισραήλ, 10 αλλ' ή οι Λευίται, οίτινες αφήλαντο απ' εμού εν τω πλανάσθαι τον Ισραήλ απ' εμού κατόπισθεν των ενθυμημάτων αυτών, και λήψονται αδικίαν αυτών 11 και έσονται εν τοις αγίοις μου λειτουργούντες θυρωροί επί των πυλών του οίκου και λειτουργούντες τω οίκω· ούτοι σφάξουσι τας θυσίας και τα ολοκαυτώματα τω λαω, και ούτοι στήσονται εναντίον του λαού του λειτουργείν αυτοίς. 12 ανθ' ων ελειτούργουν αυτοίς προ προσώπου των ειδώλων αυτών και εγένετο τω οίκω Ισραήλ εις κόλασιν αδικίας, ένεκα τούτου ήρα την χείρά μου επ' αυτούς, λέγει Κύριος ο Θεός, 13 και ουκ εγγιούσι προς με του ιερατεύειν μοι, ουδέ του προσάγειν προς τα άγια υιών του Ισραήλ ουδέ προς τα άγια των αγίων μου και λήψονται ατιμίαν αυτών εν τη πλανήσει, ή επλανήθησαν. 14 και κατατάξουσιν αυτούς φυλάσσειν φυλακάς του οίκου εις πάντα τα έργα αυτού και εις πάντα, όσα αν ποιήσωσιν. 15 οι ιερείς οι Λευίται, οι υιοί του Σαδδούκ, οίτινες εφυλάξαντο τας φυλακάς των αγίων μου εν τω πλανάσθαι οίκον Ισραήλ απ' εμού, ούτοι προσάξουσι προς με του λειτουργείν μοι και στήσονται προ προσώπου μου του προσφέρειν μοι θυσίαν, στέαρ και αίμα, λέγει Κύριος ο Θεός. 16 ούτοι εισελεύσονται εις τα άγιά μου, και ούτοι προσελεύσονται προς την τράπεζάν μου του λειτουργείν μοι και φυλάξουσι τας φυλακάς μου. 17 και έσται εν τω εισπορεύεσθαι αυτούς τας πύλας της αυλής της εσωτέρας στολάς λινάς ενδύσονται και ουκ ενδύσονται έρια εν τω λειτουργείν αυτούς από της πύλης της εσωτέρας αυλής· 18 και κιδάρεις λινάς έξουσιν επί ταις κεφαλαίς αυτών και περισκελή λινά έξουσιν επί τας οσφύας αυτών και ου περιζώσονται βία. 19 και εν τω εκπορεύεσθαι αυτούς εις την αυλήν την εξωτέραν προς τον λαόν εκδύσονται τας στολάς αυτών, εν αις αυτοί λειτουργούσιν εν αυταίς, και θήσουσιν αυτάς εν ταις εξέδραις των αγίων και ενδύσονται στολάς ετέρας και ου μη αγιάσωσι τον λαόν εν ταις στολαίς αυτών. 20 και τας κεφαλάς αυτών ου ξυρήσονται και τας κόμας αυτών ου ψιλώσουσι, καλύπτοντες καλύψουσι τας κεφαλάς αυτών. 21 και οίνον ου μη πίωσι πας ιερεύς εν τω εισπορεύεσθαι αυτούς εις την αυλήν την εσωτέραν. 22 και χήραν και εκβεβλημένην ου λήψονται εαυτοίς εις γυναίκα, αλλ' ή παρθένον εκ του σπέρματος Ισραήλ· και χήρα εάν γένηται εξ ιερέως, λήψονται. 23 και τον λαόν μου διδάξουσιν ανά μέσον αγίου και βεβήλου και ανά μέσον ακαθάρτου και καθαρού γνωριούσιν αυτοίς. 24 και επί κρίσιν αίματος ούτοι επιστήσονται του διακρίνειν· τα δικαιώματά μου δικαιώσουσι και τα κρίματά μου κρινούσι και τα νόμιμά μου και τα προστάγματά μου εν πάσαις ταις εορταίς μου φυλάξονται και τα σάββατά μου αγιάσουσι. 25 και επί ψυχήν ανθρώπου ουκ εισελεύσονται του μιανθήναι, αλλ' ή επί πατρί και επί μητρί και επί υιω και επί θυγατρί και επί αδελφω και επί αδελφή αυτού, ή ου γέγονεν ανδρί, μιανθήσεται. 26 και μετά το καθαρισθήναι αυτόν επτά ημέρας εξαριθμηθήση αυτω· 27 και ή αν ημέρα εισπορεύωνται εις την αυλήν την εσωτέραν του λειτουργείν εν τω αγίω, προσοίσουσιν ιλασμόν, λέγει Κύριος ο Θεός. 28 και έσται αυτοίς εις κληρονομίαν· εγώ κληρονομία αυτοίς, και κατάσχεσις αυτοίς ου δοθήσεται εν τοις υιοίς Ισραήλ, ότι εγώ κατάσχεσις αυτών. 29 και τας θυσίας και τα υπέρ αμαρτίας και τα υπέρ αγνοίας ούτοι φάγονται, και παν αφόρισμα εν τω Ισραήλ αυτοίς έσται· 30 απαρχαί πάντων και τα πρωτότοκα πάντων και τα αφαιρέματα πάντα εκ πάντων των απαρχών υμών τοις ιερεύσιν έσται· και τα πρωτογεννήματα υμών δώσετε τω ιερεί του θείναι ευλογίας υμών επί τους οίκους υμών. 31 και παν θνησιμαίον και θηριάλωτον εκ των πετεινών και εκ των κτηνών ου φάγονται οι ιερείς.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΕ
1 ΚΑΙ εν τω καταμετρείσθαι υμάς την γην εν κληρονομία αφοριείτε απαρχήν τω Κυρίω άγιον από της γης, πέντε και είκοσι χιλιάδας μήκος και εύρος είκοσι χιλιάδας· άγιον έσται εν πάσι τοις ορίοις αυτού κυκλόθεν. 2 και έσται εκ τούτου εις αγίασμα πεντακόσιοι επί πεντακοσίους τετράγωνον κυκλόθεν, και πεντήκοντα πήχεις διάστημα αυτω κυκλόθεν. 3 και εκ ταύτης της διαμετρήσεως διαμετρήσεις μήκος πέντε και είκοσι χιλιάδας και εύρος είκοσι χιλιάδας, και εν αυτη έσται το αγίασμα άγια των αγίων. 4 από της γης έσται τοις ιερεύσι τοις λειτουργούσιν εν τω αγίω και έσται τοις εγγίζουσι λειτουργείν τω Κυρίω, και έσται αυτοίς τόπος εις οίκους αφωρισμένους τω αγιασμω αυτών. 5 είκοσι και πέντε χιλιάδας μήκος και εύρος είκοσι χιλιάδες έσται τοις Λευίταις τοις λειτουργούσι τω οίκω, αυτοίς εις κατάσχεσιν, πόλεις του κατοικείν. 6 και την κατάσχεσιν της πόλεως δώσεις πέντε χιλιάδας εύρος και μήκος πέντε και είκοσι χιλιάδας· ον τρόπον η απαρχή των αγίων παντί οίκω Ισραήλ έσονται. 7 και τω ηγουμένω εκ τούτου και από τούτου εις τας απαρχάς των αγίων εις κατάσχεσιν της πόλεως, κατά πρόσωπον των απαρχών των αγίων και κατά πρόσωπον της κατασχέσεως της πόλεως τα προς θάλασσαν και από των προς θάλασσαν προς ανατολάς, και το μήκος ως μία των μερίδων από των ορίων των προς θάλασσαν και το μήκος επί τα όρια τα προς ανατολάς της γης. 8 και έσται αυτω εις κατάσχεσιν εν τω Ισραήλ, και ου καταδυναστεύσουσιν ουκέτι οι αφηγούμενοι του Ισραήλ τον λαόν μου, και την γην κατακληρονομήσουσιν οίκος Ισραήλ κατά φυλάς αυτών. 9 τάδε λέγει Κύριος Θεός· ικανούσθω υμίν, οι αφηγούμενοι του Ισραήλ· αδικίαν και ταλαιπωρίαν αφέλεσθε και κρίμα και δικαιοσύνην ποιήσατε, εξάρατε καταδυναστείαν από του λαού μου, λέγει Κύριος Θεός. 10 ζυγός δίκαιος και μέτρον δίκαιον και χοίνιξ δικαία έστω υμίν. 11 το μέτρον και η χοίνιξ ομοίως μία έσται του λαμβάνειν· το δέκατον του γομόρ η χοίνιξ, και το δέκατον του γομόρ το μέτρον, προς το γομόρ έσται ίσον. 12 και τα στάθμια είκοσιν οβολοί· οι πέντε σίκλοι πέντε, και οι δέκα σίκλοι δέκα, και πεντήκοντα σίκλοι η μνά έσται υμίν. - 13 Και αύτη η απαρχή, ην αφοριείτε, έκτον μέτρου από του γομόρ του πυρού και το έκτον του οιφί από του κόρου των κριθών. 14 και το πρόσταγμα του ελαίου· κοτύλην ελαίου από δέκα κοτυλών, ότι αι δέκα κοτύλαι εισί γομόρ. 15 και πρόβατον από των δέκα προβάτων αφαίρεμα εκ πασών των πατριών του Ισραήλ εις θυσίας και εις ολοκαυτώματα και εις σωτηρίου του εξιλάσκεσθαι περί υμών λέγει Κύριος Θεός. 16 και πας ο λαός δώσει την απαρχήν ταύτην τω αφηγουμένω του Ισραήλ. 17 και δια του αφηγουμένου έσται τα ολοκαυτώματα και αι θυσίαι και αι σπονδαί έσονται εν ταις εορταίς και εν ταις νουμηνίαις και εν τοις σαββάτοις και εν πάσαις ταις εορταίς οίκου Ισραήλ· αυτός ποιήσει τα υπέρ αμαρτίας και την θυσίαν και τα ολοκαυτώματα και τα του σωτηρίου του εξιλάσκεσθαι υπέρ του οίκου Ισραήλ.
18 Τάδε λέγει Κύριος Θεός· εν τω πρώτω μηνί μια του μηνός λήψεσθε μόσχον εκ βοών άμωμον του εξιλάσασθαι το άγιον. 19 και λήψεται ο ιερεύς από του αίματος του εξιλασμού και δώσει επί τας φλιάς του οίκου και επί τας τέσσαρας γωνίας του ιερού και επί το θυσιαστήριον και επί τας φλιάς της πύλης της αυλής της εσωτέρας. 20 και ούτως ποιήσεις εν τω μηνί τω εβδόμω, μια του μηνός, λήψη παρ' εκάστου απόμοιραν και εξιλάσεσθε τον οίκον. 21 και εν τω πρώτω μηνί, τεσσαρεσκαιδεκάτη του μηνός, έσται υμίν το πάσχα εορτή· επτά ημέρας άζυμα έδεσθε. 22 και ποιήσει ο αφηγούμενος εν εκείνη τη ημέρα υπέρ αυτού και του οίκου και υπέρ παντός του λαού της γης μόσχον υπέρ αμαρτίας. 23 και τας επτά ημέρας της εορτής ποιήσει ολοκαυτώματα τω Κυρίω, επτά μόσχους και επτά κριούς αμώμους καθ' ημέραν, τας επτά ημέρας και υπέρ αμαρτίας έριφον αιγών καθ' ημέραν. 24 και θυσίαν πέμμα τω μόσχω και πέμμα τω κριω ποιήσεις και ελαίου το είν τω πέμματι. 25 και εν τω εβδόμω μηνί, πεντεκαιδεκάτη του μηνός, εν τη εορτη, ποιήσεις κατά τα αυτά επτά ημέρας καθώς τα υπέρ της αμαρτίας και καθώς τα ολοκαυτώματα και καθώς το μαναά και καθώς το έλαιον.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΣΤ
1 ΤΑΔΕ λέγει Κύριος Θεός· η πύλη η εν τη αυλή τη εσωτέρα η βλέπουσα προς ανατολάς έσται κεκλεισμένη εξ ημέρας τας ενεργούς, εν δε τη ημέρα των σαββάτων ανοιχθήσεται και εν τη ημέρα της νουμηνίας ανοιχθήσεται. 2 και εισελεύσεται ο αφηγούμενος κατά την οδόν του αιλάμ της πύλης της έσωθεν και στήσεται επί τα πρόθυρα της πύλης, και ποιήσουσιν οι ιερείς τα ολοκαυτώματα αυτού και τα του σωτηρίου αυτού· 3 και προσκυνήσει επί του προθύρου της πύλης και εξελεύσεται και η πύλη ου μη κλεισθή έως εσπέρας. και προσκυνήσει ο λαός της γης κατά τα πρόθυρα της πύλης εκείνης εν τοις σαββάτοις και εν ταις νουμηνίαις εναντίον Κυρίου. 4 και τα ολοκαυτώματα προσοίσει ο αφηγούμενος τω Κυρίω· εν τη ημέρα των σαββάτων εξ αμνούς αμώμους και κριόν άμωμον 5 και μαναά πέμμα τω κριω και τοις αμνοίς θυσίαν δόμα χειρός αυτού, και ελαίου το είν τω πέμματι. 6 και εν τη ημέρα της νουμηνίας μόσχον άμωμον και εξ αμνούς, και κριός άμωμος έσται, 7 και πέμμα τω κριω και πέμμα τω μόσχω έσται μαναά, και τοις αμνοίς καθώς αν εκποιή η χείρ αυτού, και ελαίου το είν τω πέμματι. 8 και εν τω εισπορεύεσθαι τον αφηγούμενον κατά την οδόν του αιλάμ της πύλης εισελεύσεται και κατά την οδόν της πύλης εξελεύσεται. 9 και όταν εισπορεύηται ο λαός της γης εναντίον Κυρίου εν ταις εορταίς, ο εισπορευόμενος κατά την οδόν της πύλης της βλεπούσης προς βορράν προσκυνείν εξελεύσεται κατά την οδόν της πύλης της προς νότον, και ο εισπορευόμενος κατά την οδόν της πύλης της προς νότον εξελεύσεται κατά την οδόν της πύλης της προς βορράν· ουκ αναστρέψει κατά την πύλην, εις ην εισελήλυθεν, αλλ' ή κατ' ευθύ αυτής εξελεύσεται. 10 και ο αφηγούμενος εν μέσω αυτών εν τω εισπορεύεσθαι αυτούς εισελεύσεται μετ' αυτών και εν τω εκπορεύεσθαι αυτούς εξελεύσεται. 11 και εν ταις εορταίς και εν ταις πανηγύρεσιν έσται το μαναά πέμμα τω μόσχω και πέμμα τω κριω και τοις αμνοίς καθώς αν εκποιή η χείρ αυτού και ελαίου το είν τω πέμματι. 12 εάν δε ποιήση ο αφηγούμενος ομολογίαν ολοκαύτωμα σωτηρίου τω Κυρίω, και ανοίξη εαυτω την πύλην την βλέπουσαν κατά ανατολάς και ποιήσει το ολοκαύτωμα αυτού και τα του σωτηρίου αυτού, ον τρόπον ποιεί εν τη ημέρα των σαββάτων, και εξελεύσεται και κλείσει τας θύρας μετά το εξελθείν αυτόν. 13 και αμνόν ενιαύσιον άμωμον ποιήσει εις ολοκαύτωμα καθ' ημέραν τω Κυρίω, πρωϊ ποιήσει αυτόν· 14 και μαναά ποιήσει επ' αυτω το πρωϊ έκτον του μέτρου και ελαίου το τρίτον του είν του αναμείξαι την σεμίδαλιν μαναά τω Κυρίω, πρόσταγμα διαπαντός. 15 ποιήσετε τον αμνόν και το μαναά και το έλαιον ποιήσετε το πρωϊ ολοκαύτωμα δια παντός.
16 Τάδε λέγει Κύριος Θεός· εάν δω ο αφηγούμενος δόμα ενί εκ των υιών αυτού εκ της κληρονομίας αυτού, τούτο τοις υιοίς αυτού έσται κατάσχεσις εν κληρονομία. 17 εάν δε δω δόμα ενί των παίδων αυτού, και έσται αυτω έως του έτους της αφέσεως, και αποδώσει τω αφηγουμένω· πλήν της κληρονομίας των υιών αυτού, αυτοίς έσται. 18 και ου μη λάβη ο αφηγούμενος εκ της κληρονομίας του λαού του καταδυναστεύσαι αυτούς· εκ της κατασχέσεως αυτού κατακληρονομήσει τοις υιοίς αυτού, όπως μη διασκορπίζηται ο λαός μου έκαστος εκ της κατασχέσεως αυτού. - 19 Και εισήγαγέ με εις την είσοδον της κατά νώτου της πύλης εις την εξέδραν των αγίων των ιερέων την βλέπουσαν προς βορράν, και ιδού εκεί τόπος κεχωρισμένος. 20 και είπε προς με· ούτος ο τόπος εστίν, ου εψήσουσιν εκεί οι ιερείς τα υπέρ αγνοίας και τα υπέρ αμαρτίας και εκεί πέψουσι το μαναά το παράπαν του μη εκφέρειν εις την αυλήν την εξωτέραν του αγιάζειν τον λαόν. 21 και εξήγαγέ με εις την αυλήν την εξωτέραν και περιήγαγέ με επί τα τέσσαρα μέρη της αυλής, και ιδού αυλή κατά το κλίτος της αυλής· 22 επί τα τέσσαρα κλίτη της αυλής αυλή μικρά, μήκους πηχών τεσσαράκοντα και εύρος πηχών τριάκοντα, μέτρον εν ταις τέσσαρσι. 23 και εξέδραι κύκλω εν αυταίς, κύκλω ταις τέσσαρσι, και μαγειρεία γεγονότα υποκάτω των εξεδρών κύκλω. 24 και είπε προς με· ούτοι οι οίκοι των μαγειρείων, ου εψήσουσιν εκεί οι λειτουργούντες τω οίκω τα θύματα του λαού.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΖ
1 ΚΑΙ εισήγαγέ με επί τα πρόθυρα του οίκου, και ιδού ύδωρ εξεπορεύετο υποκάτωθεν του αιθρίου κατά ανατολάς, ότι το πρόσωπον του οίκου έβλεπε κατά ανατολάς, και το ύδωρ κατέβαινεν από του κλίτους του δεξιού από νότου επί το θυσιαστήριον. 2 και εξήγαγέ με κατά την οδόν της πύλης της προς βορράν και περιήγαγέ με την οδόν έξωθεν προς την πύλην της αυλής της βλεπούσης κατά ανατολάς, και ιδού το ύδωρ κατεφέρετο από του κλίτους του δεξιού. 3 καθώς έξοδος ανδρός εξεναντίας, και μέτρον εν τη χειρί αυτού, και διεμέτρησε χιλίους εν τω μέτρω, και διήλθεν εν τω ύδατι ύδωρ αφέσεως· 4 και διεμέτρησε χιλίους, και διήλθεν εν τω ύδατι ύδωρ έως των μηρών· και διεμέτρησε χιλίους, και διήλθεν ύδωρ έως οσφύος· 5 και διεμέτρησε χιλίους, και ουκ ηδύνατο διελθείν, ότι εξύβριζε το ύδωρ ως ροίζος χειμάρρου, ον ου διαβήσονται. 6 και είπε προς με· εώρακας, υιε ανθρώπου; και ήγαγέ με και επέστρεψέ με επί το χείλος του ποταμού. 7 εν τη επιστροφή μου και ιδού επί του χείλους του ποταμού δένδρα πολλά σφόδρα ένθεν και ένθεν. 8 και είπε προς με· το ύδωρ τούτο το εκπορευόμενον εις την Γαλιλαίαν την προς ανατολάς και κατέβαινεν επί την Αραβίαν και ήρχετο έως επί την θάλασσαν επί το ύδωρ της διεκβολής, και υγιάσει τα ύδατα. 9 και έσται πάσα ψυχή των ζώων των εκζεόντων επί πάντα, εφ ‘ α αν επέλθη εκεί ο ποταμός, ζήσεται. και έσται εκεί ιχθύς πολύς σφόδρα, ότι ήκει εκεί το ύδωρ τούτο, και υγιάσει και ζήσεται· παν εφ ‘ ό αν έλθη ο ποταμός εκεί, ζήσεται. 10 και στήσονται εκεί αλιείς από Αινγαδείν έως Εναγαλείμ· ψυγμός σαγηνών έσται, καθ ‘ εαυτήν έσται, και οι ιχθύες αυτής ως οι ιχθύες της θαλάσσης της μεγάλης, πλήθος πολύ σφόδρα. 11 και εν τη διεκβολή αυτού και εν τη επιστροφή αυτού και εν τη υπεράρσει αυτού ου μη υγιάσωσιν· εις άλας δέδονται. 12 και επί του ποταμού αναβήσεται, επί του χείλους αυτού ένθεν και ένθεν παν ξύλον βρώσιμον, ου μη παλαιωθή επ ‘ αυτού, ουδέ μη εκλείπη ο καρπός αυτού· της καινότητος αυτού πρωτοβολήσει, διότι τα ύδατα αυτών εκ των αγίων ταύτα εκπορεύεται, και έσται ο καρπός αυτών εις βρώσιν και ανάβασις αυτών εις υγίειαν.
13 Τάδε λέγει Κύριος Θεός· ταύτα τα όρια κατακληρονομήσετε της γης, ταις δώδεκα φυλαίς των υιών Ισραήλ πρόσθεσις σχοινίσματος. 14 και κατακληρονομήσετε αυτήν έκαστος καθώς ο αδελφός αυτού, εις ην ήρα την χείρά μου του δούναι αυτήν τοις πατράσιν αυτών, και πεσείται η γη αύτη υμίν εν κληρονομία. 15 και ταύτα τα όρια της γης της προς βορράν· από θαλάσσης της μεγάλης της καταβαινούσης και περισχιζούσης της εισόδου ‘Ημάθ Σεδαδά, 16 Βηρωθά Σεβραίμ Ηλιάμ αναμέσον ορίων Δαμασκού και αναμέσον ορίων ‘Ημάθ, αυλή του Σαυνάν, αι εισιν επάνω των ορίων Αυρανίτιδος. 17 ταύτα τα όρια από της θαλάσσης από της αυλής του Αινάν, όρια Δαμασκού και τα προς βορράν. 18 και τα προς ανατολάς αναμέσον της Αυρανίτιδος και αναμέσον Δαμασκού και αναμέσον της Γαλααδίτιδος και αναμέσον της γης του Ισραήλ, ο Ιορδάνης διορίζει επί την θάλασσαν την προς ανατολάς Φοινικώνος· ταύτα τα προς ανατολάς. 19 και τα προς νότον και λίβα από Θαιμάν και Φοινικώνος έως ύδατος Μαριμώθ Κάδης παρεκτείνον επί την θάλασσαν την μεγάλην· 20 τούτο το μέρος νότος και λίψ. τούτο το μέρος της θαλάσσης της μεγάλης· ορίζει έως κατέναντι της εισόδου ‘Ημάθ, έως εισόδου αυτού· ταύτά εστι τα προς θάλασσαν ‘Ημάθ. 21 και διαμερίσετε την γην ταύτην αυτοίς, ταις φυλαίς του Ισραήλ. 22 βαλείτε αυτήν εν κλήρω υμίν και τοις προσηλύτοις τοις παροικούσιν εν μέσω υμών, οίτινες εγέννησαν υιούς εν μέσω υμών· και έσονται υμίν ως αυτόχθονες εν τοις υιοίς του Ισραήλ, μεθ ‘ υμών φάγονται εν κληρονομία εν μέσω των φυλών του Ισραήλ· 23 και έσονται εν φυλή προσηλύτων εν τοις προσηλύτοις τοις μετ ‘ αυτών, εκεί δώσετε κληρονομίαν αυτοίς, λέγει Κύριος Θεός.
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΗ
1 ΚΑΙ ταύτα τα ονόματα των φυλών· από της αρχής της προς βορράν κατά το μέρος της καταβάσεως του περισχίζοντος επί την είσοδον της ‘Ημάθ αυλής του Αινάν, όριον Δαμασκού προς βορράν κατά μέρος ‘Ημάθ αυλής, και έσται αυτοίς τα προς ανατολάς έως προς θάλασσαν Δάν, μία. 2 και από των ορίων του Δάν τα προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Ασσήρ, μία. 3 και από των ορίων Ασσήρ από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Νεφθαλίμ, μία. 4 και από των ορίων Νεφθαλίμ από ανατολών έως των προς θάλασσαν Μανασσή, μία. 5 και από των ορίων Μανασσή από των προς ανατολάς ως των προς θάλασσαν Εφραίμ, μία. 6 και από των ορίων Εφραίμ από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Ρουβήν, μία. 7 και από των ορίων Ρουβήν από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Ιούδα, μία. 8 και από των ορίων Ιούδα από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν έσται η απαρχή του αφορισμού, πέντε και είκοσι χιλιάδες εύρος και μήκος καθώς μία των μερίδων από των προς ανατολάς και έως των προς θάλασσαν, και έσται το άγιον εν μέσω αυτών· 9 απαρχή, ην αφοριούσι τω Κυρίω, μήκος πέντε και είκοσι χιλιάδες και εύρος είκοσι και πέντε χιλιάδες. 10 τούτων έσται η απαρχή των αγίων· τοις ιερεύσι, προς βορράν πέντε και είκοσι χιλιάδες και προς θάλασσαν πλάτος δέκα χιλιάδες και προς ανατολάς πλάτος δέκα χιλιάδες και προς νότον μήκος είκοσι και πέντε χιλιάδες, και το όρος των αγίων έσται εν μέσω αυτού· 11 τοις ιερεύσι τοις ηγιασμένοις, υιοίς Σαδδούκ, τοις φυλάσσουσι τας φυλακάς του οίκου, οίτινες ουκ επλανήθησαν εν τη πλανήσει υιών Ισραήλ, ον τρόπον επλανήθησαν οι Λευίται, 12 και έσται αυτοίς η απαρχή δεδομένη εκ των απαρχών της γης, άγιον αγίων από των ορίων των Λευιτών. 13 τοις δε Λευίταις τα εχόμενα των ορίων των ιερέων, μήκος πέντε και είκοσι χιλιάδες, και εύρος δέκα χιλιάδες. παν το μήκος πέντε και είκοσι χιλιάδες και εύρος είκοσι χιλιάδες. 14 ου πραθήσεται εξ αυτού ουδέ καταμετρηθήσεται, ουδέ αφαιρεθήσεται τα πρωτογεννήματα της γης, ότι άγιόν εστι τω Κυρίω. 15 τας δε πέντε χιλιάδας τας περισσάς επί τω πλάτει επί ταις πέντε, και είκοσι χιλιάσι, προτείχισμα έσται τη πόλει εις την κατοικίαν και εις διάστημα αυτού, και έσται η πόλις εν μέσω αυτού. 16 και ταύτα τα μέτρα αυτής· από των προς βορράν πεντακόσιοι και τετρακισχίλιοι, και από των προς νότον πεντακόσιοι και τέσσαρες χιλιάδες, και από των προς ανατολάς πεντακόσιοι και τέσσαρες χιλιάδες, και από των προς θάλασσαν τετρακισχιλίους πεντακόσιους. 17 και έσται διάστημα τη πόλει προς βορράν διακόσιοι πεντήκοντα και προς νότον διακόσιοι και πεντήκοντα και προς ανατολάς διακόσιοι πεντήκοντα και προς θάλασσαν διακόσιοι πεντήκοντα. 18 και το περισσόν του μήκους το εχόμενον των απαρχών των αγίων δέκα χιλιάδες προς ανατολάς και δέκα χιλιάδες προς θάλασσαν· και έσονται αι απαρχαί του αγίου και έσται τα γεννήματα αυτής εις άρτους τοις εργαζομένοις την πόλιν· 19 οι δε εργαζόμενοι την πόλιν εργώνται αυτήν εκ πασών των φυλών του Ισραήλ. 20 πάσα η απαρχή πέντε και είκοσι χιλιάδες επί πέντε και είκοσι χιλιάδας· τετράγωνον αφοριείτε αυτού την απαρχήν του αγίου από της κατασχέσεως της πόλεως. 21 το δε περισσόν τω αφηγουμένω εκ τούτου και εκ τούτου από των απαρχών του αγίου και εις την κατάσχεσιν της πόλεως επί πέντε και είκοσι χιλιάδας μήκος έως των ορίων των προς ανατολάς και προς θάλασσαν επί πέντε και είκοσι χιλιάδας έως των ορίων των προς θάλασσαν εχόμενα των μερίδων του αφηγουμένου· και έσται η απαρχή των αγίων και το αγίασμα του οίκου εν μέσω αυτής. 22 και από της κατασχέσεως των Λευιτών και από της κατασχέσεως της πόλεως εν μέσω των αφηγουμένων έσται· αναμέσον των ορίων Ιούδα και αναμέσον των ορίων Βενιαμίν των αφηγουμένων έσται. - 23 Και το περισσόν των φυλών από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Βενιαμίν, μία. 24 και από των ορίων των Βενιαμίν από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Συμεών, μία. 25 και από των ορίων των Συμεών από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Ισσάχαρ, μία. 26 και από των ορίων των Ισσάχαρ από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Ζαβουλών, μία. 27 και από των ορίων των Ζαβουλών από των προς ανατολάς έως των προς θάλασσαν Γάδ, μία. 28 και από των ορίων των Γάδ από των προς ανατολάς έως των προς λίβα και έσται τα όρια αυτού από Θαιμάν και ύδατος Μαριμώθ Κάδης κληρονομίας έως της θαλάσσης της μεγάλης. 29 αύτη η γη, ην βαλείτε εν κλήρω ταις φυλαίς του Ισραήλ, και ούτοι οι διαμερισμοί αυτών, λέγει Κύριος Θεός. - 30 Και αύται αι διεκβολαί της πόλεως αι προς βορράν, τετρακισχίλιοι και πεντακόσιοι μέτρω. 31 και αι πύλαι της πόλεως επ ‘ ονόματι φυλών του Ισραήλ· πύλαι τρεις προς βορράν, πύλη Ρουβήν μία και πύλη Ιούδα μία και πύλη Λευϊ μία. 32 και τας προς ανατολάς τετρακισχίλιοι και πεντακόσιοι· και πύλαι τρεις, πύλη Ιωσήφ μία και πύλη Βενιαμίν μία και πύλη Δάν μία. 33 και τα προς νότον τετρακισχίλιοι και πεντακόσιοι μέτρω· και πύλαι τρεις, πύλη Συμεών μία και πύλη Ισσάχαρ μία και πύλη Ζαβουλών μία. 34 και τα προς θάλασσαν τετρακισχίλιοι και πεντακόσιοι μέτρω· πύλαι τρεις, πύλη Γάδ μία και πύλη Ασσήρ μία και πύλη Νεφθαλίμ μία. 35 κύκλωμα δέκα και οκτώ χιλιάδες. και το όνομα της πόλεως, αφ ‘ ης αν ημέρας γένηται, έσται το όνομα αυτής.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.