Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής

0 σχόλια

«Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»
   
ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής


Στις 30 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των Δώδεκα Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου! Εμείς ως συνειδητό εκκλησιαστικό σώμα γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι' αυτό με την ευκαιρία της σεπτής τους εορτής τους εναποθέτουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας.
Οι ιερές μορφές τους είναι ιστορημένες σε περίοπτες θέσεις στους ναούς μας και η μνεία και αναφοράς τους στις ιερές ακολουθίες είναι συχνές, διότι αυτοί αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν και αυτή τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου.

Είναι πάντως γεγονός πως πολλοί χριστιανοί γνωρίζουν ελάχιστα για τα πρόσωπα και το έργο των αγίων Αποστόλων. Η σύντομη αυτή εργασία έχει ως στόχο να κάμει γνωστές τις προσωπικότητες και το έργο τους. Το έχουμε τονίσει πολλές φορές πως ο συνειδητός χριστιανός δεν είναι παθητικός οπαδός και ουραγός κανενός αρχηγού, αλλά ενεργό κύτταρο του εκκλησιαστικού σώματος με γνώση, γνώμη και δημιουργική πρωτοβουλία στη

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Λόγος του Ιωάννου Χρυσοστόμου εις τους κορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο

0 σχόλια

Λόγος του Ιωάννου Χρυσοστόμου εις τους κορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο

               
Eις τoυς κoρυφαίους των απoστόλων Πέτρoν και Παύλoν, και το αυτών μαρτύριον ενδοξότατον.
αʹ. Ουρανoύ και γης άμιλλαν ορώ δια την παρούσαν πανήγυριν της μνήμης των απoστόλων, των μεν επουρανίων δυνάμεων ευφημουσών εντίμοις φωναίς του πόνου αυτών το διδασκάλιον, ως δι’ αυτών γνωρισθέν αυτοίς το της οικονομίας μυστήριον, καθώς ο Παύλος βοά, Ίνα γνωρισθή νυν ταις αρχαίς και ταις εξουσίαις εν τοις επουρανίοις δια της Εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού· των δε επί γης ανθρώπων εκβιαζομένων αξίαν ευφημίαν δια της τιμής προς τους κορυφαίους δείξαι, ως δι’ αυτών εις σωτηρίαν επανελθόντων. Τι γαρ Πετρου μείζον; τι δε Παύλου ίσον; οίτινες τω έργω και τω λόγω πάσαν την εν ουρανοίς και επί γης κτίσιν ενίκησαν· οι τω πηλώ του σώματος συμπεπλεγμένοι, και αμείνους αγγέλων ευρεθέντες. Τι ουν ερούμεν προς τους διδασκάλους της άνω και της κάτω κτίσεως; Ουχ ευρίσκω γαρ λόγον επάξιον εγκωμιάσαι τους εγκωμιάσαντας το γένος ημών, τους την άπασαν γην και θάλασσαν περιελθόντας, και τας ρίζας των αμαρτημάτων ανασπάσαντας, και τα σπέρματα της ευσεβείας καταβαλόντας εν ταις καρδίαις των απειθούντων ανθρώπων.
Πετρος ο καθηγητής των αποστόλων, Παύλος ο γνωριστής της οικουμένης, και των άνω δυνάμεων συμμέτοχος· Πετρος των αγνωμόνων Ιουδαίων ο χαλινός, Παύλος των εθνών η παράκλησις. Και βλέπε μοι του Δεσπότου την υπερέχουσαν σοφίαν. Τον γαρ Πετρον από αλιέων εξελέξατο, τον δε Παύλον από σκηνορράφων· και τούτο δε προς ωφέλειαν πεποίηκεν· εβυθίζετο γαρ η δόξα των Ιουδαίων.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Τὸ ἀπρόοπτο στὴν Ποιμαντική μας διακονία.

1 σχόλια

Τὸ ἀπρόοπτο στὴν Ποιμαντική μας διακονία

 Κάποιες πρῶτες σκέψεις πάνω σὲ ἕνα καίριο ποιμαντικὸ ζήτημα

«Κατὰ τὰς στιγμὰς ἐκείνας, ἡ Χαρμολίνα ἀκουσίως ἐνθυμήθη ἕνα σεβάσμιον κληρικόν, τὸν παπα-Γιάννην, τὸν ἐνορίτην της, ἄνθρωπον προικισμένον μ᾽ ἔκτακτον δραστηριότητα, εἰς τὸν ὁποῖον εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ἡμέραν εἶχε συμβῆ ποτὲ νὰ ἔχῃ νὰ ὑποδεχθῇ τὸν περιοδεύοντα Δεσπότην, ἐλθόντα εἰς τὸ χωρίον, καὶ νὰ τὸν φιλοξενήσῃ οἴκοι, καθὸ ἐπίτροπός του· νὰ ἔχῃ νὰ θάψῃ ἓν ἐγγόνι του, τέκνον μιᾶς ἐκ τῶν ἓξ θυγατέρων του, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἀποθάνει αὐθημερόν· νὰ ἔχῃ νὰ δεξιωθῇ, ἐλθόντας ἀπὸ τὴν πόλιν Λ… ὅλον τὸ συμπεθερολόγι τῆς νεωτέρας θυγατρός του, τέως διδασκαλίσσης, ὑπανδρευθείσης εἰς τὴν πόλιν ἐκείνην· καὶ συγχρόνως, τὴν αὐτὴν ἐκείνην ἡμέραν, τοῦ εἶχε κοινοποιηθῆ μία ἀπόφασις «ἐκτελεστὴ» δι᾽ ἓν παλαιὸν χρέος, δισχιλίων τόσων δραχμῶν. Καὶ ὅμως ὁ σεβάσμιος ἐκεῖνος ἱερεύς, ὅλ᾽ αὐτά, τὰ «ἔβγαλε πέρα», ὅπως καὶ ἄλλα πολλά» .

Ἀπὸ τὸν πάντα ἐπίκαιρο Παπαδιαμάντη ἐρανίζομαι καὶ τὸ παραπάνω παράθεμα. Γιὰ μιὰ προσπάθεια συντονισμοῦ μὲ τὸ χτές, ἀλλὰ καὶ προετοιμασίας γιὰ τὸ αὔριο. Βλέπεις, τὸ ἀπρόοπτο, ὑπάρχει καὶ θὰ συνεχίζει νὰ ὑπάρχει. Ὅσο δὲ καὶ νὰ μὴ τὸ ἐπιδιώκουμε αὐτὸ θὰ,
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Άγιος Απόστολος Παύλος εκ Κιλικίας της Μικράς Ασίας

0 σχόλια
Άγιος Απόστολος Παύλος εκ Κιλικίας της Μικράς Ασίας
Άγιος Απόστολος Παύλος ο εκ Κιλικίας ο «Απόστολος των Εθνών»
Ο Άγιος Απόστολος Παύλος γεννήθηκε γύρω στο 15 μ.Χ. στην Ταρσό της Κιλικίας, από Ρωμαίο πατέρα και Iουδαία μητέρα. Μετά τη γέννησή του πήρε το όνομα Σαύλος ή Σαούλ και επίσης είχε και το ρωμαϊκό όνομα Παύλος. Οι εύποροι γονείς έδωσαν στον φιλομαθή γιο τους υψηλή παιδεία, ενώ το ελληνιστικό πνευματικό κλίμα της Ταρσού επέδρασαν τα μέγιστα στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Μεγαλώνοντας εντάχθηκε στην αίρεση των Φαρισαίων.

Γύρω στο 34 μ.Χ. βρέθηκε στην Ιερουσαλήμ να σπουδάζει κοντά στον ονομαστό νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ. Συναντούμε το νεαρό φαρισαίο μαθητή με ιδιαίτερο ζήλο συμμέτοχο στον λιθοβολισμό του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου και λίγο αργότερα φανατισμένο διώκτη των Χριστιανών. «Σαύλος ελυμαίνετο την εκκλησίαν κατά τους οίκους εισπορευόμενος, σύρων τε άνδρας και γυναίκας παρεδίδου εις φυλακήν».

Το 36 μ.Χ. σε μια επιχείρηση δίωξης κατά των χριστιανών στη Δαμασκό είδε ένα εκτυφλωτικό φως, το οποίο τον έριξε από το άλογο και τον τύφλωσε. Ταυτόχρονα άκουσε μια φωνή να του λέγει: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;». Ο τρομοκρατημένος Παύλος ρώτησε: «Τις ει, Κύριε;» και έλαβε την απάντηση  : «Εγώ ειμί Ιησούς ον συ διώκεις, αλλά ανάστηθι και είσελθε εις την πόλιν, και λαληθήσεται σοι τι σε δει ποιείν». Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός συντάραξε κυριολεκτικά τον Παύλο, ο οποίος τυφλός πλέον μετανόησε και μπήκε στην πόλη, όπου συναντήθηκε με τον Ανανία, ο οποίος τον θεράπευσε από την τύφλωση, τον κατήχησε και τον βάπτισε Χριστιανό.
Από τότε ο Παύλος έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου και ονομάστηκε «Απόστολος των Εθνών». Πραγματοποίησε «αποστολικές περιοδείες» στη Κύπρο, στη Μικρά Ασία, σε όλη την Ευρώπη και τέλος στη Ρώμη.
Καθοριστική ήταν η συμβολή του στην διάδοση του χριστιανισμού στον ελλαδικό χώρο. Κατόπιν οράματος κατά τη δεύτερη αποστολική περιοδεία του πέρασε από τη Μακεδονία και ίδρυσε εκκλησίες στους Φιλίππους, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Αθήνα και την Κόρινθο.
Όταν επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ συνελήφθη ως ταραχοποιός και οδηγήθηκε σε δίκη. Ως Ρωμαίος πολίτης απαίτησε να δικαστεί στο αυτοκρατορικό δικαστήριο της Ρώμης. Κοντά στη νήσο Μελίτη ναυάγησε το πλοίο που τον μετέφερε και όταν βγήκε στην ξηρά κήρυξε και ίδρυσε εκεί εκκλησία. Τελικά έφθασε στη Ρώμη, όπου ύστερα από δύο χρόνια σχετικού περιορισμού δικάστηκε και αθωώθηκε.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Ορθοδοξία & Ρωμαιοκαθολικισμός. Το πρωτείο εξουσίας του Πάπα.

0 σχόλια

Ορθοδοξία & Ρωμαιοκαθολικισμός. Το πρωτείο εξουσίας του Πάπα.

 Ένα ιστορικό κείμενο. 

Α. (Εκκλησιαστική Ιστορία, Βλασίου Φειδά τόμος Β σελ. 336-337)

«…. Οί βασικές ιδέες τού μεταρρυθμιστή πάπα Γρηγοιου Ζ΄ Ιλδεμβράνδη διατυπώθηκαν στίς 27 σύντο¬μες προτάσεις τού περίφημου κειμένου "Dictatus papae" (1075), oι οποίες έχουν ώς ακολούθως (PL 148, 107):

1 ) Η Ρωμαϊκή Εκκλησία ιδρύθηκε από τόν ίδιο τόν Θεό.

2) Μόνο ο ρωμαίος ποντίφηκας νομίμως καλείται Οικουμενικός (solus Romanus pontifex iure dicatur universalis).

3) Μόνος αυτός δύναται νά καθαιρή καί νά αποκαθιστά επισκόπους.

4) Ο αντιπρόσωπός του προκάθηται όλων τών έπισκόπων στή σύνοδο, έστω καί αν είναι κατώτερου βαθμού, καί δύναται νά εκφέρη κατ’αύτών απόφαση καθαιρέσεως.

5) Ο πάπας δύναται νά καθαιρή καί απόντες.

6) Οφείλουμε, εκτός τών άλλων, νά μή διαμένουμε στήν ίδια κατοικία μέ τούς αφορισμένους από εκεϊνον (= πάπα),

7) Μόνο σέ αυτόν επιτρέπεται γιά τήν ανάγκη τών καιρών νά εκδίδη νέους νόμους, νά συγκροτή νέες κοινότητες, νά ιδρύη ένα κανονικό μοναστήρι, όπως επίσης νά διαιρή πλούσιες επισκοπές καί νά συνενώνη τίς πτωχές σέ μία.

8) Μόνος αυτός δύναται νά χρησιμοποιή τά αυτοκρατορικά διάσημα (solus possií uti imperialibus insigniis).

9) Μόνου τού πάπα τούς πόδες ασπάζονται όλοι οί ηγεμόνες (solius papae pedes omnes principes deosculentur),

10) Μόνου εκείνου τό όνομα αναφέρεται στις εκκλησίες.

11) Τούτο (= πάπας) είναι μοναδικό όνομα στόν κόσμο (Hoc unicum est nomen in mundo).

12) Σε αύτόν έπιτρέπεται νά εκθρονίζη αυτοκράτορες (illi liceaí imperatores deponere).

13) Σε αυτόν έπιτρέπεται σέ περίπτωση ανάγκης νά μεταθέτη επισκόπους από τή μία επισκοπή σέ άλλη.

14) Αυτός δύναται νά χειροτονή οποιονδήποτε θέλει κληρικό από κάθε εκκλησία.

15) Ο χειροτονημένος από αυτόν (= πάπα) δύναται νά προΐσταται σε άλλη εκκλησία, αλλά

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Σκέψεις στὴν ἀκροθαλασσιά.

0 σχόλια

Σκέψεις στὴν ἀκροθαλασσιά  

 ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

 

 

Μέ ποιόν μοιάζει ὁ χριστιανός, πού σηκώνει τὶς θλίψεις τῆς ἐπίγειας ζωῆς μὲ ἀληθινὴ πνευματικὴ σύνεση; Μ’ ἕναν ὁδοιπόρο, πού στέκεται στὴν ἀκροθαλασσιὰ σὲ ὥρα τρικυμίας.
Τὰ ἀγριεμένα ἄσπρα κύματα πλησιάζουν τὸν ὁδοιπόρο καί, ἀφοῦ σπάσουν στὴν ἄμμο, διαλύονται πάνω στὰ πόδια του σὲ ἀναρίθμητες μικρὲς σταγόνες. Ἡ θάλασσα, φιλονικώντας μὲ τὸν ἄνεμο, βρυχιέται, ὑψώνει κύματα σὰν βουνά, βράζει, παφλάζει. Τὸ ἕνα κύμα γεννᾶ καὶ στὴ συνέχεια καταβροχθίζει τὸ ἄλλο. Οἱ κορυφὲς τους εἶναι στεφανωμένες μὲ κάτασπρο ἀφρό. Ὅλη ἡ θάλασσα εἶναι καλυμμένη ἀπ’ αὐτὰ τὰ κύματα, πού μοιάζουν μὲ τεράστιο λάρυγγα φοβεροῦ τέρατος δίχως δόντια.
Ὁ ὁδοιπόρος παρατηρεῖ τὸ φοβερὸ θέαμα μὲ ἤρεμο λογισμό. Τὰ μάτια του εἶναι στὴ θάλασσα. Ποῦ εἶναι, ὅμως, ἡ σκέψη του; Καὶ ποῦ ἡ καρδιά του; Ἡ σκέψη του εἶναι στὶς πύλες τοῦ θανάτου. Καὶ ἡ καρδιά του στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ εἶναι ἤδη μὲ τὸν νοῦ του· ἐκεῖ εἶναι μὲ τὸ αἴσθημά του· ἐκεῖ εἶναι οἱ φροντίδες του· ἐκεῖ εἶναι ὁ φόβος του.
Ἀπὸ τὸν φόβο τοῦτο φεύγει μακριὰ ὁ φόβος τῶν ἐπίγειων πειρασμῶν, θὰ κοπάσουν οἱ ἄνεμοι, θὰ γαληνέψει ἡ θάλασσα. Ἐκεῖ πού πρῶτα μάνιαζαν τὰ τεράστια ὀργισμένα κύματα, δὲν θὰ βλέπει κανεὶς παρὰ μίαν ἐπίπεδη ἐπιφάνεια ἀπὸ νερὰ ἀκίνητα, νερὰ κουρασμένα ἀπὸ τὴ θύελλα. Μετὰ τὴ μεγάλη θαλασσοταραχή, τὰ νερὰ θὰ καταπέσουν σὲ μία νεκρικὴ ἀκινησία. Στὸν διάφανο καθρέφτη τους θὰ ἀντανακλᾶ ὁ βραδινὸς ἥλιος, ὅταν θὰ σταθεῖ πάνω ἀπὸ τὴν Κρονστάνδη, θὰ σκορπίσει τὶς ἀκτίνες του σ’ ὅλον τὸν Φιννικὸ Κόλπο καὶ θὰ συναντήσει τὸν ποταμὸ Νιέβα πρὸς τὴν Πετρούπολη. Θέαμα σὰν ζῶ-γράφημα, γνωστὸ στοὺς κατοίκους τῆς ἐρήμου τοῦ Ἁγίου Σεργίου. Αὐτὸν τὸν οὐρανό, αὐτὴ τὴν ἀκροθαλασσιά, αὐτὰ τὰ κτίρια πόσοι τὰ εἶδαν; Πόσοι εἶδαν τὰ ἀφροστεφανωμένα, τὰ περήφανα, τὰ ἄγρια κύματα; Πάρα πολλοί. Καὶ ὅλοι αὐτοὶ ἔφυγαν. Ὅλοι βρίσκονται τώρα στὴν ἡσυχία τοῦ τάφου. Ἐκεῖ θὰ βρεθοῦν καὶ ὅσοι σήμερα τὰ ἀντικρίζουν. Πόσο ἄστατα, πόσο φευγαλέα εἶναι τὰ ἐπίγεια ὅσο τῶν κυμάτων τὰ ἀφροστέφανα!
Κοιτάζοντας ἀπὸ τὸν ἥσυχο ἀρσανὰ τὴ θάλασσα τοῦ βίου νὰ φουσκώνει ἀπὸ τὰ κύματα τῶν παθῶν, Σὲ εὐγνωμονῶ, Βασιλιὰ καὶ Θεέ μου! Μ’ ἔφερες σ’ ἐτούτη τὴν ἅγια Μονή. Μ’ ἔκρυψες «στὸ ἀπόκρυφο καταφύγιο τῆς θείας Σου παρουσίας ἀπὸ τὶς ἄδικες ἐπιθέσεις τῶν ἀνθρώπων» καὶ μὲ φύλαξες «ἀπὸ συκοφαντικὲς γλῶσσες» (Ψαλμ. 30:21). Γιὰ τοῦτο μόνο πονάει ἡ ψυχή μου, γιὰ τοῦτο συνταράζεται τὸ ἄγνωστο: Θὰ περάσω, ἄραγε, ἀπὸ δῶ, ἀπὸ τὴν ἀκροθαλασσιὰ τοῦ ἄστατου καὶ ψεύτικου βίου, «στὸν τόπο τῆς σκηνῆς τῆς θαυμαστῆς, στὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ, μὲ φωνὲς χαρᾶς καὶ δοξολογίας, μέσα σὲ ἤχους γιορτινοὺς» (Ψαλμ. 41:5); Θὰ κατοικήσω, ἄραγε, ἐκεῖ αἰώνια; Τί κι ἂν ἔχω θλίψεις στὸν κόσμο; «Ἐγὼ στήριξα τὶς ἐλπίδες μου στὸν Θεό, κι ἔτσι δὲν ἔχω νὰ φοβηθῶ ὅτι κι ἄν μοῦ κάνει ἄνθρωπος» (Ψαλμ. 55:12).
ΠΗΓΗ




Ἀπό τό βιβλίο:ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

Ἐκδ. Ι.Μ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

 


Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Οι σκέψεις του Θεού έχουν την ίδια δύναμη με τα λόγια Του

0 σχόλια
       
  


«Ταύτην εποίησε την αρχήν τωνσημείων ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας.» (Ιωάν. 2,11)
Ο Θεός μας είναι παντοδύναμος! Η δύναμή Του είναι απερίγραπτη και χωρίς όρια. Εκείνος δημιούργησε όλα τα κτίσματα διά του Λόγου Του: Τω λόγω του Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν (Ψαλμοί 32,6). Διά του λόγου Του δημιούργησε το σώμα του ανθρώπου. Διά του Λόγου Του το άψυχο χώμα μετασχηματίστηκε σε σώματα ανθρώπων, σε ζώα και σε φυτά. Διά του λόγου του Θεού το τρεχούμενο νερό μετασχηματίζεται σε ατμό και ο ατμός σε πάγο και χιόνι. Διά του λόγου του Θεού το νερό στο αμπέλι μετατρέπεται σε κρασί· και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου (Ψαλμοί 103,15).
Πόσο δύσκολο ήταν άραγε για τον Σαρκωθέντα Λόγο του Θεού, τον Κύριο Ιησού Χριστό, το εν Κανά θαύμα της μεταβολής του ύδατος σε οίνο; Για εμάς, τους σκοτισμένους από την αμαρτία ανθρώπους, είναι τεράστιο θαύμα· για τη φύση μας, την εξασθενημένη από την αμαρτία, είναι ένα άφθαστο θαύμα! Μολαταύτα, για τον Θεό και Δημιουργό δεν είναι άραγε κάτι σύνηθες η θαυματουργία;
Όταν οι υπηρέτες γέμισαν τις έξι μεγάλες υδρίες με ύδωρ, ο Κύριος Ιησούς Χριστός τους είπε: αντλήσατε νυν και φέρατε τω αρχιτρικλίνω (Ιωάν. 2,8) Ούτε καν τους είπε: «Γένοιτο το ύδωρ οίνος»· απλώς το σκέφθηκε. Διότι οι σκέψεις του Θεού έχουν την ίδια δύναμη με τα λόγια Του!
Για ποιό λόγο αναφέρεται αυτή ως η «αρχή των σημείων» Του, ενώ είναι φανερό ότι, πολύ πριν από το θαύμα στην Κανά, ο Κύριος επιτέλεσε και άλλα θαύματα; Διότι, αδελφοί μου, η μεταβολή του ύδατος σε οίνο είναι το θεμελιώδες θαύμα του Χριστού, η πεμπτουσία όλων των θαυμάτων Του! Η ανθρώπινη φύση διαλύθηκε με τα ιδία τα δάκρυά της και ήταν απαραίτητο να μεταβληθεί σε οίνο. Η θεϊκή σπίθα στον άνθρωπο έσβησε και ήταν απαραίτητο να αναζωπυρωθεί.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Το μεγαλείο της ελεημοσύνης

0 σχόλια
 
Το μεγαλείο της ελεημοσύνης


Ο Άγιος Ιωάννης, πατριάρχης Αλεξανδρείας (6ος-7ος αιώνας), έλαβε επάξια την προσηγορία του «ελεήμονος», γιατί από μικρός επιδόθηκε στην αρετή της ελεημοσύνης. Όταν ήταν δεκαπέντε χρονών, ξεκίνησε ένα χειμωνιάτικο πρωινό να πάει στην εκκλησία για την ακολουθία του όρθρου. Στο δρόμο τον συνάντησε ένας φτωχός, παγωμένος από το κρύο.
Ο Ιωάννης έβγαλε αμέσως το πανωφόρι του και του το' δωσε.

Συνέχισε την πορεία του και πριν φτάσει στην εκκλησία, τον πλησιάζει κάποιος λευκοφόρος άνδρας, του δίνει εκατό χρυσά νομίσματα και του λέει:

-Παρ' τα και μοίρασε τα όπως θέλεις.

Μόλις ο Ιωάννης τα πήρε, εκείνος εξαφανίστηκε. Από τότε όταν έδινε ελεημοσύνη, έπαιρνε πάντοτε περισσότερα,

Αργότερα, ως πατριάρχης, για να παρακινήσει τους πιστούς στην ελεημοσύνη, διηγόταν ωφέλιμα παραδείγματα με αγγελικές οπτασίες. Ένα απ' αυτά είναι και το ακόλουθο:

Ζούσε κάποτε στην Αφρική ένας τελώνης που ονομαζόταν Πέτρος, πλούσιος πολύ, αλλά και πολύ άσπλαχνος. Μ' αυτόν τον πλούσιο συνέβη κάτι θαυμαστό:

Ήταν χειμώνας. Μερικοί ζητιάνοι, καθισμένοι στον ήλιο, απολάμβαναν τη θαλπωρή του. Ξαφνικά, πετάγεται ένας θερμόαιμος και βάζει στοίχημα πως θα κατάφερνε τον Πέτρο να του δώσει ελεημοσύνη. Πήγε
λοιπόν στην πόρτα του και τον περίμενε. Μόλις ήρθε ο Πέτρος, έτυχε να έρθει συγχρόνως και ο φούρναρης μ' ένα κοφίνι ψωμιά.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Ο άνθρωπος ον λειτουργικό (1ο Μέρος)

0 σχόλια

Ο άνθρωπος ον λειτουργικό (1ο Μέρος)

Συνήθως χαρακτηρίζουμε τον άνθρωπο ως ον λογικό και αυτεξούσιο. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι σωστοί, αλλά δεν αποδίδουν με πληρότητα την φύση του ανθρώπου.
Μέσα από την λειτουργική εμπειρία αισθανόμαστε ότι περισσότερο από όλα ο άνθρωπος είναι λειτουργικό ον. Πλάστηκε για να λειτουργεί. Να προσφέρεται ο ίδιος και να προσφέρει όλο τον κόσμο στον Θεό με ευχαριστία, δοξολογία, λατρεία. Μέσα σ’ αυτή την συνεχή προσφορά –θυσία– λειτουργία να ενώνεται με τον Θεό, να αγιάζεται, να ζεί.
Το λογικό, το αυτεξούσιο και τα άλλα βασιλικά ιδιώματα γι’ αυτό του εδόθησαν. Για να μπορεί να βρίσκεται σ’ αυτή την λειτουργική σχέση με τον Τριαδικό Θεό. Σ’ αυτή την λειτουργική αναφορά ο άνθρωπος ενεργεί ως «κατ’ εικόνα Θεού» και υψώνεται δυναμικά στο καθ’ ομοίωση.

Η ζωή του ανθρώπου στον Παράδεισο ήταν μία Θεία Λειτουργία. Συλλειτουργούσε με τους αγγέλους στην Αγία Τριάδα. Με την πτώση στον εγωκεντρισμό έχασε την δυνατότητα να
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Τι είδα και τη έζησα κοντά στο γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο στην Πάρο το 1967-1968

0 σχόλια



Τι είδα και τη έζησα κοντά στο γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο στην Πάρο το 1967-1968
«Όταν βγεις απ’ εδώ να πεις για το φώς πού είδες, αφού πρώτα το πάρεις σαν δώρημα απ’ το Χριστό μας. Διαφορετικά, μίλησε με τη σιωπή πού κηρύττει κι αυτή με τον τρόπο της».
O παππούς πατήρ Φιλόθεος πάλι μου μίλησε για την έσχατη μέρα πού την διαισθάνεται πολύ κοντά. Ζω, μου ‘ πε, με την αγωνία του κόσμου, του κόσμου πού ‘γινε μάζα, και πορεύεται σαν πρόβατο σε σφαγή, χωρίς διαμαρτυρία και προσπάθεια να ξεφύγει απ’ τα χέρια του βέβαιου θανάτου. Ο Σατανάς έχει υπνώσει τούς ανθρώπους και τούς χρησιμοποιεί.

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ ΤΟ 1967-1968: 

 Τα μάτια του παππούλη, ήταν γεμάτα δάκρυα και το πρόσωπό του είχε φανερή την έκφραση
του πόνου και της αγωνίας. Έπειτα σιώπησε και τον αισθανόμουν και έβλεπα να ‘ναι βυθισμένος κάπου. Αυτή η σιωπή λάβαινε έκταση μα και μεγαλείο. Θέλησα κι εγώ να προσηλώσω τη μνήμη μου πάνω στο Σταυρό που ‘χα αντίκρυ μου κι έμεινα για ώρα βυθισμένος στο θαύμα του Θείου Πάθους!! Έπειτα από αρκετή ώρα, μέσα απ’ την προσήλωσή μου, είδα ένα σκοτάδι να φεύγει κι ένα φώς παράξενο και πρωτόγνωρο να λούζει τον παππού, όχι όμως και μένα. Το πρόσωπο του, άρχισε να αλλοιώνεται και να παίρνει μια έκφραση!!

«Ω, Θεέ, να μπορούσα να την περιγράψω ή να την έχω σαν εικόνα όλη μου τη ζωή! Αισθανόμουν πώς κάποιος του μιλούσε και ο ίδιος απαντούσε, μα δεν άκουγα τίποτα.
Η βεβαιότητα μου αυτή δέ γεννούσε αμφισβήτηση, αλλά ούτε και ερώτηση. Είχα καθηλωθεί στο θαυμασμό μέσα αλλά και στο φόβο της αδυναμίας μου να νιώσω, τί γίνεται κει μπροστά μου… Ο παππούς, τώρα παρακαλούσε, ικέτευε και τον είδα να σκύβει πάνω στο πάτωμα το κεφάλι ταπεινά και λέει «ευχαριστώ»!!
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Τότε ο άγιος Άγγελος άνοιξε διάπλατα τις φωτεινές φτερούγες του και στοργικά τον έκλεισε μέσα τους!

0 σχόλια

Τότε ο άγιος Άγγελος άνοιξε διάπλατα τις φωτεινές φτερούγες του και στοργικά τον έκλεισε μέσα τους!

Ένα συγκινητικό περιστατικό, που αποδεικνύει αφ’ ενός τη δύναμη και τη θεϊκή Χάρη που έχει η Παναγία μας και αφ’ ετέρου το πόσο την αγαπούν και Την σέβονται οι άγιοι Άγγελοι, συνέβη προσφάτως σε έναν Έλληνα ξενιτεμένο.

Μια συγγενής του πιστή και ευλαβής, όταν συναντηθήκαν, του έδωσε σαν ευλογία και φυλαχτό έναν Σταυρό, στο κέντρο του οποίου ήταν τοποθετημένη μια μικρή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βαρνάκοβας. Εκείνος με ευλάβεια την έβαλε στην τσέπη του για προστασία, γιατί είχε κάποια προβλήματα με την καρδιά του και οι γιατροί είχαν τοποθετήσει στο στήθος του βηματοδότη για την καλή λειτουργία της.
Μια μέρα, αιφνίδια, ο βηματοδότης χάλασε τόσο πολύ, που σχεδόν διαλύθηκε! Η καρδιά του έμεινε αβοήθητη και η ζωή του έσβηνε! Εκείνη τη μεγάλη στιγμή που βρέθηκε μεταξύ ζωής και θανάτου, είδε τί πραγματικά συμβαίνει στον πνευματικό κόσμο!
Είδε τον άγιο Άγγελό του αλλά και το κακό πνεύμα, που με θράσος και μανία διεκδικούσε την ψυχή του. “Αυτός είναι δικός μου!”, φώναζε. Έφριξε ο άνθρωπος και απλώνοντας το χέρι του στην τσέπη του έπιασε τον Σταυρό με την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και φώναξε “Παναγία μου!”
Και τότε – πόση Χάρη στ’ αλήθεια έχει το άγιο όνομά Της! – ο άγιος Άγγελος άνοιξε διάπλατα τις φωτεινές φτερούγες του και στοργικά αλλά και με χαρά τον έκλεισε μέσα τους!… Η πίστη του και η ένθερμη επίκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου άνοιξαν τη θύρα του θείου ελέους. Η καρδιά του άντεξε με θείο “βηματοδότη”, ώσπου να τον πάνε στο νοσοκομείο και να αντικαταστήσουν τον χαλασμένο βηματοδότη, τον ιατρικό. Παράταση ζωής του εδόθη άνωθεν, ασφαλώς για να καλλιεργηθεί βαθύτερα και να προετοιμαστεί καλύτερα για την αιωνιότητα, έτσι ώστε ο ανθρωποκτόνος αντίδικος να μην έχει κανένα δικαίωμα επ’ αυτού. Όχι μόνον επί του συγκεκριμένου ανθρώπου, αλλά και σε όλους. Είθε!
ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ & ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ
EΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ, ΔΩΡΙΔΑ 2007

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Aγιος Ισαάκ ο Σύρος- Περι της βλάβης απο τον ανόητο ζήλο.

0 σχόλια
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Περί της βλάβης από τον ανόητο ζήλο, που νομίζεται ως θείος.




Ο ζηλωτής άνθρωπος δεν φτάνει ποτέ στην ειρήνη της διανοίας του· και όποιος είναι ξένος της ειρήνης, αυτός είναι  ξένος και της χαράς· διότι εάν, όπως λένε, η ειρήνη είναι η τέλεια υγεία της διάνοιας, ο ζήλος τότε είναι ενάντιος της ειρήνης, συνεπάγεται λοιπόν, ότι όποιος έχει ανόητο ζήλο, αυτός ασθενεί μεγάλη ψυχική ασθένεια.

 Άνθρωπε, εσύ που νομίζεις, ότι με τον ζήλο σου θεραπεύεις τα ξένα σφάλματα, διώχνεις  την υγεία από την  ψυχή σου· αν αληθινά επιθυμείς να θεραπεύσεις τους ασθενείς στην ψυχή, γνώριζε καλά, ότι οι ασθενείς και οι άρρωστοι στην ψυχή  χρειάζονται περισσότερο συμπάθεια παρά επίπληξη· και πάλι, όταν εσύ δεν έχεις συμπάθεια  προς τους άλλους, προξενείς στον εαυτό σου μεγάλη ψυχική βλάβη.
 Οι άνθρωποι δεν κρίνουν τον ζήλο από τα είδη της σοφίας, αλλά από τις αρρώστιες στην  ψυχή, ο οποίος (ζήλος) είναι αποτελέσματα μικρής νοημοσύνης και πολλής ανοησίας. Η αρχή της σοφίας του Θεού είναι η επιείκεια και η πραότητα, η οποία (σοφία) υποφέρει τις ασθένειες των ανθρώπων,  και αυτό είναι κατόρθωμα γενναίας και μεγάλης ψυχής· διότι λέει ο απόστολος Παύλος, εσείς οι δυνατοί να βαστάζετε τις ασθένειες των αδυνάτων, και να διορθώνετε τον φταίκτη με πνεύμα πραότητας· από τους καρπούς του πνεύματος λαμβάνει ο απόστολος την ειρήνη και την υπομονή.
 Όταν η καρδιά λυπάται για τις ασθένειες και τις αδυναμίες του σώματός της, εξ’ αιτίας των οποίων δεν μπορεί το σώμα να  πράξει τα έργα της αρετής, αναπληρώνει με αυτή τη λύπη ο άνθρωπος, την αξία  όλων των σωματικών έργων· οι σωματικές εργασίες χωρίς  την λύπη της διανοίας είναι σαν ένα άψυχο σώμα. Όποιος έχει την καρδιά του περίλυπη, υπάρχει όμως  ασθενής στις σωματικές   αισθήσεις, μοιάζει με άρρωστο  που παρακινούμενος από τον σωματικό πόνο, δέχεται στο στόμα του  και τρώει κάθε βλαβερή τροφή. Όποιος έχει την καρδιά περίλυπη, υπάρχει όμως  ασθενής στις σωματικές   αισθήσεις μοιάζει με άνθρωπο  που έχοντας ένα γιό, τον θυσιάζει  λίγο λίγο με τα ίδια του τα χέρια.  Η λύπη της καρδιάς είναι τίμια προσφορά στο Θεό, και όποιος την υποφέρει όπως πρέπει, μοιάζει με άνθρωπο, ο οποίος κουβαλάει την αγιότητα στο ίδιο του το σώμα· και όποιος πολυλογεί είτε για καλά πράγματα, είτε για κακά, είναι ανάξιος αυτής της χάρης και της αγιότητας. Η μετάνοια που γίνεται τυχαία, είναι  συντριμμένο πιθάρι. Η φιλοτιμία  μαζί με κατηγόρια, είναι μαχαίρι βαμμένο στο μέλι.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Για την Ζωή

0 σχόλια



Για την Ζωή
Σκέψεις και προβληματισμοί
π.Χαραλάμπους Νεοφύτου
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΔΟΔΕΙΧΤΗΣ

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΡΧΕΣΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ 
 Αγαπητέ άναγνώστη.
'Ο κόσμος στόν όποϊο έρχεται νά ζήσει ό άνθρωπος, νά άναπτυχθεί  καί νά προοδεύσει, μοιάζει μ' ένα άπέραντο πέλαγος μέ πολλές έναλλαγές. Έχει πολλούς σκοπέλλους, πολλές τρυκιμίες, καί λίγες στιγμές γαλήνης καί ηρεμίας. "Οσο περνούν τά χρόνια γίνοται καί χειρότερα τά πράγματα. Κάθε χρόνος πού φεύγει άφήνει πίσω του ολο καί περισσότερα τά σημάδια του πόνου καί της δυστυχίας, άφήνει καί πιό πολλές άνίατες πληγές, τόσο σωματικές οσο καί πνευματικές. Παρ' όλο πού ολοι καυχωνται γιά τήν πρόοδο καί τά έπιτεύγματα της έπιστήμης, καί τήν πληθώρα των ύλικων άγαθων, ό άνθρωπος ζεϊ σέ άγωνία καί άβεβαιότητα. Ακούονται κραυγές άγωνίας γιά τό μέλλον της κοινωνικής, οικονομικής καί πνευματικής ποιότητας των άνθρώπων.

Ο δυτικός πολιτισμός στόν όποιον έγκλωβιστήκαμε κυριαρχείται άπό άπληστία,
καί τήν άνικανοποίητη μανία της άναζήτησης, οσο γίνεται μεγαλύτερης εύδαιμονίας καί προόδου, άδιαφορώντας γιά τήν πρόοδο καί εύημερία της ψυχης του άνθρώπου. Αύτή ή πνευματική άσθένεια είναι ή αιτία ολης της κοινωνικης δυστυχίας, πού μαστίζει τούς άνθρώπους της σημερινης κοινωνίας. Αύτή ή νοοτροπία νά έπιζητουν οι άνθρωποι ολο καί περισσότερα υλικά άγαθά, άδιαφορώντας γιά τά πνευματικά, παραμένει μιά άνεξέλεγκτη μάστιγα, πού δημιουργεί συγκρούσεις συμφερόντων σ' ολα τά έπίπεδα της κοινωνίας. Ιδιοτέλεια, έκμετάλευση, άτομικισμός, μ' ολα τά κακά έπακόλουθα πού χαρακτηρίζουν τή κοινωνία μας. 'Η σύγχρονη έπιστήμη καί τεχνολογία τέθηκαν στήν ύ-πηρεσία της πιό πάνω άσθένειας μέ τά δυσάρεστα άποτελέσματα, τήν διαφθορα τόσο του άνθρώπου, οσο καί του φυσικου περιβάλλοντος χώρου πού ζουμε, καταστρέφοντας τήν ισορροπία της δημιουργίας του Θεου, μέ άπρόβλεπτες συνέπειες.

Αιώνες τώρα ό άνθρωπος άσχολεϊται μέ τήν ικανοποίηση της σάρκας μέ ύλικά πράγματα, κυνηγα μέ άγωνία τήν κατάκτιση του πλούτου καί της δόξας, τών άπολαύσεων καί τών ήδονών. Έχει δημιουργήσει ένα κόσμο, διαφορετικό άπό αύτόν πού θέλει ό πλάστης του, γεματο άδικίες, άτιμίες, φόνους καί αίματα, ένα κόσμο άμαρτωλό, πού ολο καί άπομακρύνεται άπό τό Θεό.Αύτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι ύποκοινούμενοι άπό έωσφορική καθοδήγηση, έπηρεάζουν τίς κοινωνίες μέ ύποκριτικά συνθήματα, γιά εύημερία καί πρόοδο, μέ άπώτερο σχέδιο την παγκόσμια κυριαρχία, καί είναι τόσο μεγάλη ή άπάτη, πού ένώ βλέπουν καθαρά οι άνθρωποι τά άποτελέσματα, δέν τά άντιλαμβάνονται καί προχωρουν σαν ναρκωμένοι στό καταστροφικό σχέδιο τών έωσφωριστών.
Έτσι, ζεϊ σήμερα ό άνθρωπος σέ μιά άνεπιθύμητη κατάσταση μέ τά διάφορα κακά πού μαστίζουν τήν κοινωνία. Τό άγχος, τήν άβεβαιότητα κλπ. Η νεανική παραβατικότητα, Ο έθισμός καί ή έξάρτηση ολο καί περισσότερων νέων στίς ναρκωτικές ούσίες, ή έγκληματικότητα γενικά, μέ τή συμμετοχή νεαρών παιδιών, ολα αύτά καί άλλα, όδη-γουν σέ άποσταθεροποίηση ολων τών θεσμών τού άνθρώπινου βίου. Άν προσθέσουμε καί τίς σοβαρές καί άνίατες άσθένειες πού ολο καί πληθαίνουν τά τελευταία χρόνια, έχουμε σίγουρα μιά εικόνα δυστυχισμένου κόσμου, έστω κι άν έχουμε πλούσια τά άγαθά. Κάποιος παρομοίασε τή ζωή αύτή, σάν μιά κιθάρα μ έπτά χορδές, πού οι έξη παίζουν λυπητερά καί μόνο ή μία παίζει χαρούμενα. καί δέν έχει καί άδικο. Έγινε άνυ-πόφορη ή ζωή μέ τέτοιες καταστάσεις, γιατί κανένας δέ νοιώθει νά είναι άσφαλής πλέον, καί ολοι άνησυχουν. Καί ομως παρ' ολα αύτά δέ βλέπουμε νά λαμβάνονται δραστικά μέτρα γιά τή διόρθωση του κακου, ούτε καί νά διερωτώμαστε σοβαρά τί είναι έκεϊνο πού φταίει καί φτάσαμε σέ τέτοια χάλια.

ΟΙ ΑΙΤΙΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ 
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

«Ο Χριστός δεν θέλει τη σωτηρία σου αλλά την ελευθερία σου!»

0 σχόλια



«Ο Χριστός δεν θέλει τη σωτηρία σου αλλά την ελευθερία σου!»

Τον πατέρα Μωυσή τον γνωρίσαμε στις αρχές της δεκαετίας του '80 στην ιερά μονή Σίμωνος Πέτρα, τη μονή της μετανοίας του, όταν ως φοιτητές επισκεπτόμασταν το Άγιον Όρος για να τρυγήσουμε πνευματικό μέλι από τις κυψέλες του και τις νέες συνοδείες που το επάνδρωσαν από την προηγούμενη δεκαετία. Και επειδή οι ανησυχίες μας δεν ήταν αποκλειστικά στενού χαρακτήρα θρησκευτικές αλλά ευρύτερα πνευματικές για μας πατήρ Μωυσής ήταν μια από τις ξεχωριστές και διαφορετικές περιπτώσεις μοναχών της Αθωνικής πολιτείας αφού ήταν γνωστός και ως ποιητής.
Έτσι με τον σιμωνοπετρίτη μοναχό μπορούσαμε να κουβεντιάσουμε και άλλα θέματα ή ακόμη να του εμπιστευτούμε και να του δείξουμε τις δικές μας πρωτόλειες προσπάθειες. Βεβαίως γνωρίζαμε πως τον ποιητή μοναχό που μας τιμούσε με τη συναναστροφή του τον ταλαιπωρούσε κάποια αρρώστια που οι γιατροί ακόμη δεν μπορούσαν να διαγνώσουν με ακρίβεια. Αργότερα μάθαμε πως την ακριβή διάγνωση την έκανε πρώτος με πνευματικό τρόπο ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906-1991).

Πρέπει να αναφέρουμε πως στην ίδια τη μονή επικρατούσε ένας ξεχωριστός αέρας πνευματικής ελευθέριας και ευγένειας πράγμα που είχε εμπνεύσει ο ηγούμενος της μονής πατήρ Αιμιλιανός. Έτσι και εμείς νιώθαμε άνετα για αυτές τις ευρύτερες συζητήσεις μας με τους σιμωνοπετρίτες μοναχούς Έλληνες και ξένους οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα καλλιεργημένοι και διανοούμενοι.
Μέσα στο πνεύμα που επικρατούσε στη Σιμωνόπετρα ήταν και η απάντηση που έδωσε ο π. Μωυσής σε κάποιο θρησκευόμενο, με την τυπολατρική και ευσεβιστική έννοια, που στην ουσία δεν καταλάβαινε τον αναγεννητικό, αγαπητικό και απελευθερωτικό πνεύμα της εκκλησίας και της ορθόδοξης παράδοσης. Του είπε λοιπόν ο μακαριστός πατέρας Μωυσής πως "Ο Χριστός δεν θέλει τη σωτηρία σου αλλά την ελευθερία σου"!

Περί σιωπής και λόγων

Με την ίδια άνεση και αμεσότητα ήξερε και να εκφράζει και τη χαρά της επικοινωνίας με χαριτωμένα ανέκδοτα τα οποία και αυτά είχαν τη θέση τους στο αγιορείτικο περιβάλλον. Μας έλεγε για παράδειγμα πως "ήλθαν εδώ κάποιοι προσκυνητές και μας είπαν πως πήγαμε στην έρημο και επισκεφτήκαμε έναν ασκητή. Και μάλιστα μιλήσαμε μαζί του για 13 συνεχόμενες ώρες. Τόσο πολύ, τους ρωτήσαμε; Και για πιο θέμα μιλούσατε τόσες πολλές ώρες; Περί σιωπής! ήταν η απάντηση τους".

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

π.Αλέξανδρος Σμέμαν: Ο Θεός δεν μας υποσχέθηκε επίγεια ευτυχία!

0 σχόλια

π.Αλέξανδρος Σμέμαν: Ο Θεός δεν μας υποσχέθηκε επίγεια ευτυχία! 

Ἀλλά γιατί ὅλα αὐτά, ἐκτὸς ἀπὸ µιά στιγµιαία χαρά, δὲν ἔχουν µιά µεγαλύτερη καί διαρκέστερη ἐπίδραση; Πόσος θυµός, ἀµοιβαῖος πόνος, προσβολή. Πόση - δίχως ὑπερβολὴ -κρυµµένη βία. Τί εἶναι αὐτὸ πού θέλει ὁ ἄνθρωπος; Γιὰ ποιὸ πράγµα διψᾶ; Ἂν δὲν τὸ λάβει, µεταµορφώνεται σ’ ἕνα πρόσωπο τοῦ κακοῦ, κι ἂν τὸ λάβει,τὸν κάνει νὰ ἐπιθυµεῖ περισσότερο. Θέλει τὴν ἀναγνώριση, δηλαδὴ τὴ «δόξα τῶν ἄλλων». Νὰ εἶναι «κάποιος» γιά τόν ἄλλο, γιά τούς ἄλλους, «κάτι»: µιά ἀρχή, µιά ἐξουσία, ἕνα ἀντικείµενο φθόνου, κ.λπ. Ἐδῶ βρίσκεται, νοµίζω, ἡ κύρια πηγὴ καὶ ἡ οὐσία τῆς ὑπερηφάνειας. Κι αὐτὴ ἡ ὑπερηφάνεια µεταµορφώνει ἀδελφοὺς σ’ ἐχθρούς.

Στὴν Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι ἕνας µικρόκοσµος καὶ ποὺ καλεῖται ν’ ἀποκαλύψει τὴν Καινὴ Ζωὴ σ’ αὐτὸν τὸν κόσµο, στὴν Ἐκκλησία ποὺ ἡ ζωή της, ἡ πηγή της καὶ ἡ οὐσία της δὲν εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, ἀλλά ἡ ἀγάπη (τῶν ἐχθρῶν µας) - ὅλα αὐτὰ εἶναι ἰδιαίτερα ὁρατά. Ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, «ἐν τῷ κόσµῳ τούτῳ», ἡ ὑπερηφάνεια - ὅπως ὁ θάνατος, ἡ ἐξουσία, ὁ πόθος - εἶναι νόµιµη. Ἐφευρίσκονται σχήµατα γιὰ τὸν ἐξαγνισµό τους, τὴ µεταµόρφωσή τους σὲ κοινωνικὰ ἀποδεκτὰ φαινόµενα. Γι’ αὐτὸ ἔχουµε τὴ σηµερινὴ ἀναστάτωση µὲ τὰ «δικαιώµατα», τὴ δηµοκρατία, κ.λπ. Ἡ κύρια κινητήρια δύναµη σήµερα δὲν εἶναι ἡ «ἐλευθερία», ὅπως συνήθως νοµίζουµε, ἀλλὰ ἡ ἐξίσωση. Εἶναι µιά ἰσχυρὴ ἄρνηση τῆς ἱεραρχίας στὴ ζωή, ὑπεράσπιση ὄχι τοῦ δικαιώµατος τοῦ καθένα νὰ εἶναι ὁ ἐαυτός του, ἀλλά µιά ὑποσυνείδητη διαβεβαίωση πὼς ὅλοι οὐσιαστικὰ εἴναι ἴδιοι, δηλαδὴ ὅτι δὲν ὑπάρχουν «πρῶτοι», ἀναντικατάστατοι, µοναδικοί, «κεκληµένοι».
Παρ’ ὅλα αὐτά, στὸν πεπτωκότα κόσµο µας, τὰ δικαιώµατα καὶ ἡ δηµοκρατία εἶναι σχετικὰ

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Ποτέ δεν πρέπει να κρίνουμε ένα πράγμα ή άνθρωπο από αυτό που εκ πρώτης όψεως βλέπουμε

0 σχόλια

Ποτέ δεν πρέπει να κρίνουμε ένα πράγμα ή άνθρωπο από αυτό που εκ πρώτης όψεως βλέπουμε.

Την ημέρα της Κρίσεως, όταν ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους, δε θα κοιτάξει ούτε τα βασιλικά στέμματα, ούτε τα υψηλά αξιώματα.

Θα ζητήσει να εξετάσει τις καρδιές μας. Και τότε, οι πιο ταπεινοί άνθρωποι, ο φτωχός χωριάτης, ο «καραβοτσακισμένος» από τα βάσανα της ζωής άνθρωπος, ο αγράμματος τσοπάνης, ο φυλακισμένος, ο ξενιτεμένος, ο ασθενής, η δυστυχισμένη χήρα, που κάθεται μαζί με τα παιδιά της μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία, γιατί κανείς δεν τους ανοίγει την πόρτα, όλοι αυτοί, αν σήμερα προσεύχονται με δάκρυα στο Θεό, κατά την ημέρα της Κρίσεως θα είναι ανώτεροι από όλους τους ηγεμόνες του κόσμου, τους σημερινούς και τους αυριανούς. 

Κάποια μέρα λοιπόν ένας μεγάλος και ένδοξος βασιλιάς έτρεχε στο δρόμο μέσα στη χρυσή του άμαξα, περιστοιχισμένος από τους αυλικούς του. Κι εκεί που πήγαιναν όλοι μαζί, συνάντησαν σε μια γωνιά του δρόμου δύο άνδρες με σκισμένα, βρόμικα ρούχα και πρόσωπα μαραμένα από την άσκηση.
 
Ο βασιλιάς κατάλαβε αμέσως πως επρόκειτο για αγίους ανθρώπους του Θεού, που το σώμα τους είχε λιώσει από τη νηστεία, τους ασκητικούς αγώνες και την αϋπνία, ενώ η ψυχή τους έλαμπε από το φως του Θεού.
Σταμάτησε λοιπόν αμέσως, κατέβηκε από την άμαξα και έπεσε γονατιστός στα πόδια τους, κάνοντας μετάνοιες. Στη συνέχεια σηκώθηκε και ασπάστηκε το χέρι τους με σεβασμό.
Οι αυλικοί του όμως, δε χάρηκαν καθόλου με αυτό που είδαν. Όλη την ώρα μουρμούριζαν:
-Δες εδώ… Είναι σωστό τώρα αυτό; Ένας ολόκληρος βασιλιάς, και τόσο ένδοξος μάλιστα, να φέρεται έτσι;
-Άκουσον, άκουσον. Να πέσει στα πόδια των ζητιάνων! Πώ πώ ντροπή…
Δεν τολμούσαν όμως να πουν τίποτα στον ίδιο, αλλά πήγαν στον αδελφό του:
-Θα σε παρακαλέσουμε να πεις στο βασιλιά μας, άλλη φορά να μην εξευτελίσει έτσι τη φήμη και το βασιλικό του στέμμα! Αυτό κι αυτό έκανε στο δρόμο που πηγαίναμε… Κι εκείνος ο καημένος κάποια στιγμή το μετέφερε στον αδελφό του, ο οποίος όμως τον κατσάδιασε για
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Κυριακή Αγίων Πάντων

0 σχόλια
ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Συντάκτης επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης
Κυριακή Αγ. Πάντων (Έ6ρ. 11,33 - 12,2)

«Ων ουκ ην άξιος ό κόσμος» (Έβρ. 11,38)

 ΣΗΜΕΡΆ, αγαπητοί μου, είναι εορτή και πανήγυρης. Δεν εορτάζει ένας άγιος, ούτε δύο ούτε δώδεκα ούτε σαράντα ούτε τριακόσιοι δεκαοκτώ άγιοι σήμερα εορτάζουν πολλοί - αναρίθμητοι, όλοι οι άγιοι. είναι ή εορτή των αγίων Πάντων. Ποιοι είναι αυτοί; είναι εκείνοι πού γράφουν τα χαρτιά, τα συναξάρια, τα μηναία άλλα είναι και άλλοι, πού τα ονόματα τους τα γνωρίζει μόνο ό Θεός, άγιοι ανώνυμοι. είναι άγιοι απ' όλα τα έθνη, απ' όλες τις γλώσσες και τις φυλές, απ' όλες τις εποχές, απ' όλα τα επαγγέλματα, απ' όλες τις ηλικίες. Είναι νήπια όπως εκείνα πού έσφαξε ό Ηρώδης, μικρά παιδιά όπως ό άγιος Κήρυκος, γέροντες με άσπρα μαλλιά, γυναίκες, άντρες, ένας κόσμος ολόκληρος. Αν μπορείς να μέτρησης τα άστρα, τότε θα μπόρεσης να μέτρησης και τους αγίους Πάντας.

 Σχηματίζουν σήμερα τρόπον τινά μία παρέλαση, εμπρός στην οποία οι παρελάσεις των εθνικών μας εορτών σβήνουν. Παρελαύνουν όλοι οι άγιοι μπροστά στον βασιλέα Χριστό. Πρώτη περνά ή ύπεραγία Θεοτόκος, μετά έρχονται οι άγγελοι και αρχάγγελοι, μετά οι πατριάρχαι, μετά οι προφήται, μετά οι απόστολοι, μετά οι μάρτυρες, μετά οι όσιοι, μετά οι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, μετά οι όμολογηταί, όλος ό στρατός του Κυρίου. Και μπροστά απ' όλη την παράταξη σελαγίζει ή σημαία, ό τίμιος σταυρός. Όλοι αυτοί γονατίζουν μπροστά στο Χριστό και λένε με σεβασμό και ευλάβεια Χαίρε, ό Βασιλεύς ημών!
    Στην εποχή μας ή άγιότης περιφρονείται. Άλλα μήπως κι όταν ζούσαν στη γη οί άγιοι γνώρισαν τιμή; Κάθε άλλο. Και τότε ό κόσμος άλλους θαύμαζε ζήλευε αυτούς πού διασκέδαζαν, οργίαζαν, κολυμπούσαν στο χρήμα, κατοικούσαν στα μέγαρα ενώ οι άγιοι έμεναν μακριά απ' όλα αυτά. Δέ' μπορούσαν να ζήσουν μέσα σε πολιτείες. Αναγκάζονταν να φεύγουν, να βγαίνουν έξω, να ζουν στα βουνά, να φορούν γιδοτόμαρα, να κρύβονται σε σπηλιές, για ν' αποφύγουν συμβιβασμούς και να κρατήσουν την πίστη και την καθαρότητα τους. Γι' αυτούς τους αγίους λέει σήμερα ό απόστολος• «Ων ουκ ην άξιος ό κόσμος» (Έ6ρ. 11,38). Τι θα πει αυτό; "Ας το κάνουμε λιανά.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ»

0 σχόλια

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ» 

Ἐπειδὴ πολὺ ἀκούστηκε τελευταῖα ὅτι δῆθεν οἱ “μάσκες ἔπεσαν” (ἂν καὶ ξαναφορέθηκαν…): «Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν• ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει;». Ἡ ἀτμόσφαιρα στὴν σημερινὴ Ἑλλάδα βρωμάει σαπισμένη ὑποκρισία. Προσφυέστατα ἐγράφη πρὸ ἡμερῶν: «Ἔχουμε ἀντιληφθεῖ ὄχι μόνο ἐμεῖς ἀλλὰ καὶ ὅλος σχεδὸν ὁ ἑλληνικὸς λαὸς σχετικὰ μὲ τὰ πρόσωπα καὶ τὰ προσωπεῖα τοῦ πολιτικοῦ, κομματικοῦ, πνευματικοῦ ἀλλὰ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ προσκηνίου καὶ παρασκηνίου»
Οἱ τρόποι συμπεριφορᾶς ἀποκαλύπτουν τὸν ἀληθινὸ χαρακτήρα τοῦ ἀνθρώπου;
Μήπως ὁ ἄνθρωπος κρίνεται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ὑποκρίνεται; Ἡ ἐπιφάνεια πιὸ συχνὰ καλύπτει παρὰ ἀποκαλύπτει. Ὅσο περισσότερο στίλβουσα εἶναι, τόσο πιθανότερο εἶναι νὰ κρύβει βοῦρκο παρὰ πλοῦτο.
Στὴν ἐποχὴ τῆς διαφήμισης μάλιστα, ποὺ ἡ ζωὴ ἔγινε πρωτάθλημα ὑποκρισίας, τὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου διαμορφώνεται ἀπὸ τὸ διαφημιστικὸ “λίφτιγκ”. Δὲν ἐνδιαφέρει τὸ πρόσωπο ἀλλὰ τὸ προσωπεῖο. Ἔτσι πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ μία ζωὴ ποὺ μοιάζει μὲ θέατρο. Ὄντως ὑπάρχουν ἄνθρωποι τοῦ θεάτρου καὶ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι θέατρο ἀνθρώπου. Στὴν περίπτωσή τους δὲν ἐνδιαφέρει τὸ ἔργο ἀλλὰ τὸ φανταχτερὸ σκηνικό.

Ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος –ὄχι βέβαια σὲ ἀπόλυτους ἀριθμούς–, προκειμένου ν’ ἀποκτήσει τὸ ποθητὸ προσωπεῖο –ποὺ στὴν κοσμικὴ γλώσσα λέγεται image– χάνει τὸ αὐθεντικό του πρόσωπο– γίνεται μία ἀπρόσωπη ἔκφραση προσωπικότητας• μία ἄοσμη, ἄχρωμη, ἄγευστη ὀντότητα. Ὑποχρεώνεται σὲ μία διατεταγμένη προσαρμογή. Ρευστοποιεῖται καὶ προσποιεῖται πὼς εἶναι κάτι διαφορετικὸ ἀπ’ ὅ,τι εἶναι. Ἡ ὑποκρισία γίνεται ἀνάγκη. Πολλὲς φορὲς ὁ ἄνθρωπος λέει πράγματα ποὺ δὲν πιστεύει καὶ πιστεύει σὲ πράγματα χωρὶς νὰ τὸ λέει. Δὲν εἶναι ζήτημα φόβου ἀλλὰ συμφέροντος. Ἕνας χρυσὸς κανόνας –χρυσὸς μὲ κάθε ἔννοια– συμπεριφορᾶς διδάσκει νὰ σκέπτεσαι ὄχι τί θὰ προσφέρεις γιὰ ν’ ἀποκομίσεις ἀλλὰ τί θ’ ἀποκομίσεις γιὰ νὰ προσφέρεις.
  Ὑπάρχει ἀκόμη κι ὁ φόβος. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν κρίνουν, οὔτε συγκρίνουν, κατακρίνουν. Αὐτὸ ὑποχρεώνει τὸν ἄλλον ἄνθρωπο –ποὺ δὲν θέλει νὰ ἐκτεθεῖ στὰ βέλη μίας κακόβουλης κριτικῆς– νὰ υἱοθετεῖ ἕναν τρόπο ζωῆς, ποὺ δὲν τὸν ἐκφράζει, ποὺ παραποιεῖ τὴν πραγματική του ὑπόσταση. Ἴσως, λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι νὰ ὑποκρίνονται, ἐπειδὴ
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Αγαπώ πολυ τη γλώσσα μου την Ελληνίδα

0 σχόλια




Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης: «Αγαπώ πολύ τη γλώσσα μου την Ελληνίδα»

Σε μία περίοδο κρίσεως, επικρίσεως και κατακρίσεως, πτώσεων, καταπτώσεων, επιπτώσεων και εκπτώσεων, ζάλης, παραζάλης, πάλης κι αιθάλης πάσχει η μοναδική λαλιά μας, η εγχώρια πλούσια γλώσσα. Μαζί της μπορείς να πεις και να εκφράσεις τα πιο δύσκολα, τα πιο κούφια, τα πιο υψηλά. Όπως λέει ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, η ελληνική γλώσσα είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια του κόσμου.

Στα ελληνικά μπορείς να εκφράσεις τα πιο λεπτά, τα πιο τέλεια νοήματα της θεολογίας, της φιλοσοφίας, της ποιήσεως. Να αποδώσεις ιδέες, στοχασμούς, σκέψεις, έννοιες, μεγάλες, ευγενικές, ιερές και ωραίες. Η ελληνική γλώσσα εκφράζει περίτεχνα το μεράκι, τον καημό, τον πόθο του τεχνίτη, του καλλιτέχνη, του ήρωα, του αγίου. Συντίθεται η αρχοντιά και η ταπεινότητα, η μεγαλοπρέπεια και η σεμνότητα, η φιλοκαλία. Η χαρμολύπη, η νηφαλιότητα, ο γλυκασμός και η λύτρωση. Δεν είναι εφάμαρτη υπερηφάνεια η αγάπη της γλώσσας μας, της πατρίδος μας, της πονεμένης και προδομένης. Προδόθηκε και η γλώσσα από συνεχείς ξενικούς όρους, που δυστυχώς καθιερώνονται στα παιδιά. Το ύδωρ, ο άρτος, ο ουρανός και η θάλασσα ονομάζονται εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια το ίδιο. Όπως τα έλεγε ο Όμηρος. Η γλώσσα μεταφέρει νόημα, ιστορία, ήθος και χάρη.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Ἡ ἀληθινή πίστη. Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός

0 σχόλια

 Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός

 Ἡ ἀληθινή πίστη

Ἡ ἀληθινὴ πίστη εἶναι θεμέλιο ὅλων τῶν ἀγαθῶν καὶ θύρα τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καὶ νίκη ἄκοπη τῶν ἐχθρῶν, καὶ πιὸ ἀναγκαία ἀπὸ κάθε ἄλλη ἀρετή, καὶ φτερὰ τῆς προσευχῆς, καὶ κατοίκηση τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν ψυχή. Γι’ αὐτὸ ὅποιος ποθεῖ νὰ τὴν ἀποκτήσει, ἔχει χρέος νὰ ὑπομένει κάθε δοκιμασία ποὺ θὰ τοῦ ἔρθει ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς καὶ ποικίλους λογισμούς, γιὰ τοὺς ὁποίους κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐννοήσει τελείως, οὔτε νὰ μιλᾶ γι’ αὐτούς, ἢ νὰ τοὺς βρεῖ, παρὰ μονάχα ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας διάβολος.

Ἀλλὰ ἂς ἔχει θάρρος ὁ ἄνθρωπος αὐτός· γιατί ἂν νικήσει τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται κατεπάνω του μὲ τόση βία καὶ συγκρατεῖ τὸ νοῦ του ὥστε νὰ μὴν ὑποχωρήσει στοὺς λογισμοὺς ποὺ φυτρώνουν μέσα στὴν καρδιά του, θὰ νικήσει μὲ μία ὅλα τὰ πάθη. Γιατί δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ νίκησε, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ποὺ ἦρθε μέσα του μὲ τὴν πίστη. Γι’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους λέει ὁ Χριστὸς ὅτι «ὅποιος ἔχει πίστη σὰν κόκκο σιναπιοῦ κλπ.» (Λουκ. 17, 6).
Ἀλλὰ καὶ ἂν ὁ λογισμὸς του ἐξασθενήσει καὶ ὑποχωρήσει, νὰ μὴ δειλιάσει, οὔτε νὰ ἀπελπιστεῖ, οὔτε νὰ νομίζει ὅτι προέρχονται ἀπὸ τὴν ψυχὴ του ἐκεῖνα ποὺ λέγονται ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τοῦ κακοῦ, τὸν διάβολο. Ἀλλὰ νὰ πράττει μὲ ἐπιμέλεια καὶ ὑπομονὴ τὴν κατὰ δύναμη ἐργασία τῶν ἀρετῶν καὶ τὴ φύλαξη τῶν ἐντολῶν, μὲ ἡσυχία καὶ σχόλη κατὰ Θεὸν καὶ ἀποχὴ ἀπὸ ἑκούσιους λογισμούς, ὥστε ἀφοῦ κινήσει ὁ ἐχθρὸς κάθε μηχανὴ καὶ φαντασία νύχτα καὶ ἡμέρα καὶ δεῖ ὅτι δὲν προσέχει στὰ παιχνίδια καὶ τὰ σχήματα καὶ ὅλα τὰ νοήματα μὲ τὰ ὁποῖα προσπαθεῖ νὰ τὸν τρομάξει, ἐνῶ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ψεύτικα παιχνίδια, νὰ βαρεθεῖ καὶ νὰ φύγει.
Καὶ ἀφοῦ μάθει μὲ τὴν πείρα ὁ ἐργάτης τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἐχθροῦ, δὲν φοβᾶται πλέον τὶς μηχανές του, ἀλλὰ κάνει ἀνεμπόδιστα ὅ,τι θέλει κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιατί μὲ τὴν πίστη στερεώνεται καὶ βοηθεῖται ἀπὸ τὸν Θεό, στὸν ὁποῖο πίστεψε, ὅπως
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Οσιου Εφραίμ του Σύρου- "Σε ψυχή που ραθυμεί"

0 σχόλια
Οσίου Εφραίμ του Σύρου: "Σε ψυχή που ραθυμεί"



Ψυχή, μη χάνεις το θάρρος σου και μη θλίβεσαι. μη συλλογίζεσαι τον εαυτό σου ότι είναι στο πλήθος της αμαρτίας. μην επιφέρεις στον εαυτό σου τη φωτιά. μη λες ότι ο Κύριος με απέρριψε από την παρουσία του, διότι αυτός ο λόγος δεν θα αρέσει στο Θεό, επειδή ο ίδιος κράζει σ' εσένα, λέγοντας: "Λαέ μου, τι κακό σου έκανα ή σε τι σε λύπησα ή σε τι σε στενοχώρησα;(Μιχ. 6,3). Μήπως εκείνος που έπεσε δε σηκώνεται; Ή μήπως εκείνος που χάνει το δρόμο τουδε φροντίζει να επιστρέψει;(Ιερ. 8,4)".

Ακούς, ψυχή, την αγαθότητα του Κυρίου; Διότι δεν πουλήθηκες, σαν κατάδικος, για να είσαι κάτω από την εξουσία κάποιου άρχοντα ή κάποιου στρατηγού. Μη θλίβεσαι, διότι στερήθηκες τον πλούτο σου. μην ντρέπεσαι να επιστρέψεις, αλλά καλύτερα πες, ότι "Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου"(πρβλ. Λουκ. 15,18).  

Σήκω και έλα. Σε υποδέχεται. δε σε επιπλήττει. αλλά απεναντίας και χαίρεται με την επιστροφή σου. Σε περιμένει. εσύ μόνο μην ντραπείς, όπως ο Αδάμ, ούτε να κρυφθείς από την παρουσία του Θεού. Για σένα σταυρώθηκε ο Χριστός, και είναι δυνατό να σε απορρίψει; Ποτέ κάτι τέτοιο! Διότι ξέρει εκείνον που μας θλίβει, και ότι κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει, παρά μόνο ο ίδιος. Ο Χριστός ξέρει ότι ο άνθρωπος είναι ταλαίπωρος. Μη λοιπόν αμελήσουμε, εφόσον βρισκόμαστε κοντά στη φωτιά. Ο Χριστός δεν έχει ανάγκη να μας ρίξει στη φωτιά. δεν προξενεί κέρδος στον εαυτό του με το να μας στείλει στην κόλαση. 
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Περιγραφή Της Εικόνας Της Πεντηκοσής

0 σχόλια
Περιγραφη Της Εικονας Της Πεντηκοστης
Η εικόνα της Πεντηκοστής παρουσιάζει υπερώο. Είναι το υπερώο που έμεναν οι Απόστολοι μετά την Ανάληψη του Κυρίου. Οι Απόστολοι κάθονται ημικυκλικά. Στην κορυφή του ημικύκλιου είναι οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος. Τρίτος δεξιά του Πέτρου είναι ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς και απέναντι του ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος, τρίτος κοντά στον Παύλο. Ακολουθούν οι υπόλοιποι Απόστολοι κατά σειράν ηλικίας. Όλοι είναι ήρεμοι με γλυκεία έκφραση και στοχαστικό βλέμμα. Κρατούν ειλητάρια εκτός του Αποστόλου Παύλου, που κρατεί βιβλίο. Είναι τα σύμβολα του διδακτικού χαρίσματος, που έλαβαν από το Άγιο Πνεύμα. Μεταξύ των Πρωτοκορυφαίων διακρίνεται ένα κάθισμα κενό. Είναι η θέση του Χριστού, της θείας Κεφαλής της Εκκλησίας, την οποίαν εικονίζει η εικόνα της Πεντηκοστής.
Στο πάνω μέρος της εικόνας εικονίζεται ο ουρανός δια τμήματος κύκλου. Από αυτό εκπέμπονται δώδεκα ακτίνες φωτός, που κατέρχονται στους Αποστόλους. Στην εικόνα μας, έκτος των κατερχόμενων ακτινών, αιωρείται επάνω από την κεφαλή κάθε Αποστόλου πύρινη γλώσσα, που σημαίνει ότι γέμισαν όλοι από Άγιο Πνεύμα και απέκτησαν το χάρισμα της γλωσσολαλίας. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος το είχε προφητεύσει αυτό, όταν έλεγε στους ακροατές του ότι ο «οπίσω του ερχόμενος», ο Χριστός, θα βαπτίσει τους οπαδούς Του με Πνεύμα Άγιο και με το πυρ της θείας Χάριτος.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Εἰς τήν Πεντηκοστήν

0 σχόλια



Εἰς τήν Πεντηκοστήν

Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Α´. Μεταβολήν τοῦ νοῦ.

Β´. Μεταβολήν τῆς καρδίας.

Γ´. Μεταβολήν τῆς γλώσσης.
Συλλογίσου ἀγαπητέ, πῶς τό Πανάγιον Πνεῦμα ὅταν κατέβη εἰς τό ὑπερῷον ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, ὡσάν ἕνας σφοδρότατος ἄνεμος καί βροντή, ἐγέμισεν ὅλον τόν οἶκον, εἰς τόν ὁποῖον ἦσαν καθήμενοι οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι καί ἐπροσηύχοντο· «καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι» (Πραξ. β´. 2)· καί τόν ἔκαμεν ὡσάν μίαν κολυμβήθραν, ὡς λέγει ὁ Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, διά νά βαπτίσῃ τούς Ἀποστόλους μέ τήν θείαν χάριν του, περί τοῦ ὁποίου τούτου βαπτίσματος προεῖπεν εἰς αὐτούς ὁ Κύριος· «ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ οὐ μετά πολλάς ταύτας ἡμέρας (Πράξ. α´ 5).
Ἐπλήρωσε δέ τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι, κολυμβήθραν αὐτόν ἀπεργαζομένη πνευματικήν, καί πληροῦσα τήν τοῦ Σωτῆρος ἐπαγγελίαν, ἥν καί αὐτήν ἀναλαμβανόμενος πρός αὐτούς ἔλεγεν, ὅτι Ἰωάννης μέν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ…ἀλλά καί τήν κλῆσιν ἥν αὐτοῖς ἐπέθηκεν, ἐπαληθεύουσαν ἔδειξε· διά γάρ τοῦ ἐξ οὐρανοῦ τούτου ἤχου, ὄντως υἱοί βροντῆς γεγόνασιν οἱ Ἀπόστολοι» (Λόγος εἰς τήν Πεντηκ.) Τότε δή τότε αὐτό τό Πανάγιον Πνεῦμα ἐνήργησεν εἰς τούς Ἀποστόλους τρεῖς μεταβολάς (καί αὐταί αἱ μεταβολαί εἶναι κυρίως ὁ καρπός καί τῶν παρόντων πνευματικῶν γυμνασμάτων).

Ἡ α´ μεταβολή ἦτο τοῦ νοός τῶν Ἀποστόλων, ἡ ὁποία μετέβαλεν εἰς αὐτούς ἐκείνας τάς πρώτας ἰδέας ὅπου εἶχον περί τῶν πράγματων τοῦ κόσμου τούτου καί τούς ἔκαμε νά γνωρίσουν καθαρά τό ταπεινόν καί μάταιον τῶν παρόντων ἀγαθῶν, καί ἐξεναντίας νά γνωρίσουν τό μεγαλεῖον καί αἰώνιον τῶν μελλόντων, ὥστε ἐκεῖνοι οἱ ἴδιοι ὅπου ὀλίγον προτήτερα φιλονικοῦσαν ἀναμεταξύ τους ποῖος ἀπό αὐτούς νά ἦτο ὁ πρῶτος καί μεγαλύτερος· «ἐγένετο δέ καί φιλονικία ἐν αὐτοῖς τό τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναι μείζων» (Λουκ. κβ´ 24). Ὕστερα ἀφ᾿ οὗ ἔλαβαν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἐμετροῦσαν διά μεγάλην εὐτυχίαν, τό νά εἶναι μικρότεροι ἀπό ὅλους· τό νά καταφρονοῦνται ἀπό ὅλους διά τόν Χριστόν καί τό νά λογίζωνται ἀσθενεῖς, μωροί, ἄτιμοι, ὄνειδος, σκύβαλα καί σκουπίδια τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων· «ἡμεῖς μωροί διά Χριστόν, ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ἡμεῖς ἄτιμοι, ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγεννήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α´ Κορ. δ´ 10).
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η Γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας

0 σχόλια
Η ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου)

Ονομάζεται Πεντηκοστή η Δεσποτική αυτή εορτή, γιατί είναι πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει ωραία στις Πράξεις των Αποστόλων το ιστορικό γεγονός που συνέβη στα Ιεροσόλυμα. Όλοι οι πιστοί με μια καρδιά ήταν συναγμένοι στον ίδιο τόπο.
Και ξαφνικά, δίχως κανείς να το περιμένει, ήλθε βοή από τον ουρανό, σαν ήχος σφοδρού ανέμου, που κινείται με κάθε ορμή, και γέμισε όλο το σπίτι που κάθονταν οι απόστολοι.
Και είδαν με τα ίδια τους τα μάτια να διαμοιράζονται πύρινες φλόγινες γλώσσες πάνω από το κεφάλι του καθενός και γέμισε το είναι τους με το Άγιο Πνεύμα και φωτίστηκαν και ενισχύθηκαν και άρχισαν να μιλούν οι πριν αγράμματοι ουράνια λόγια και εμπνευσμένες διδαχές… Από τότε μένει στην Εκκλησία ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το οποίο ιδιαίτερα εορτάζεται αύριο Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα από τον Πατέρα. Ο θαυμαστός, υπέρλογος και υπερφυσικός ερχομός του σημείωσε τη γέννηση της Εκκλησίας μας.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό !

0 σχόλια

Άγιος Νεκτάριος:Μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό!


Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον Θεό που σώζει, στον Θεό των οικτιρμών, τον Θεό του ελέους, τον αγαθό και φιλάν­θρωπο Θεό.

Αληθινά μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό! Ο Θεός είναι πάντα βοηθός του και δεν φοβάται ό,τι κακό κι αν του προξενήσει άνθρωπος. Ελπίζει στον Κύριο και πράττει τα αγαθά! Κάθε του ελπίδα την έχει εναποθέσει σ’ Αυτόν, και σ’ Αυτόν εξομολογείται με όλη του την καρδιά. Είναι το καύχημά του, είναι ο Θεός του και Τον επικαλείται μέρα και νύχτα. Το στόμα του ωραίο, αναπέμπει αίνους στον Θεό, τα χείλη του, πιο γλυκά από μέλι και κερί σαν ανοίγουν για να ψάλλουν στον Θεό· η δε γλώσ­σα του γεμάτη χάρη, κινείται προς δοξολογία Θεού.
Η καρδιά του είναι έτοιμη να Τον επικαλεσθεί, η διάνοια του έτοιμη να ανυψωθεί προς Αυτόν, η ψυχή του είναι προ­σηλωμένη στον Θεό και «η δεξιά του Κυρίου αντελάβετο αυτού». «Εν τω Κυρίω επαινεθήσεται η ψυχή αυτού». Ζητά και λαμβάνει από τον Θεό αυτό που ζητά η καρδιά του. Ζητά και βρίσκει όσα ποθεί. Κρούει και του ανοίγονται οι θύρες του ελέους.
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο επαναπαύεται σε ήσυχα νερά. Ο δε Κύριος του δίνει πλούσια τα ελέη του. Η δεξιά του Κυρίου κατευθύνει την πορεία του και δάκτυλος Κυρί­ου τον καθοδηγεί στους δρόμους του.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Ἡ καύση τῶν νεκρῶν ἀπό τήν ἄποψη τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας καί ἠθικῆς Γεώργιος Μαντζαρίδης

0 σχόλια

Ἡ καύση τῶν νεκρῶν ἀπό τήν ἄποψη τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας καί ἠθικῆς

Γεώργιος Μαντζαρίδης
Ἀπέναντι στά ὁριακά φαινόμενα τῆς ὑπάρξεώς του ὁ ἄνθρωπος συμπεριφέρεται πρωτίστως συμβολικά. Καί ἡ μορφή τῆς συμβολικῆς αὐτῆς συμπεριφορᾶς ἐκφράζει τήν οὐσιαστική στάση του ἀπέναντι στά ἀντίστοιχα φαινόμενα. Ἡ προτίμηση τῆς καύσεως ἤ τῆς ταφῆς τῶν νεκρῶν δέν ἐξαντλεῖται στό ἐπίπεδο τῆς λογικῆς ἤ τῆς γραφειοκρατίας, ἀλλά ἀνάγεται στό βάθος τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου· ἀνάγεται στή στάση του ἀπέναντι στό ὀξύτερο ὁριακό φαινόμενο τῆς ὑπάρξεώς του, στό θάνατο. Καί τό νόημα πού προσδίδει ὁ ἄνθρωπος στό θάνατο ἀποτυπώνεται στή μία ἤ τήν ἄλλη προτίμησή του.
Ὁ θάνατος ἀποτελεῖ τή σταθερή ἀπειλή τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ὁ ἄνθρωπος δέν ἀπειλεῖται μόνο, ἀλλά ἔχει καί συνείδηση τῆς ἀπειλῆς αὐτῆς. Ὁ θάνατος ἔρχεται νά διαλύσει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Καί ὁ ἄνθρωπος δοκιμάζει τήν ἀγωνία τῆς διαλύσεως αὐτῆς μέσα στήν ἴδια τή ζωή του. Γι’ αὐτό ἡ εἰκόνα πού διαμορφώνει γιά τό θάνατο καί τήν μεταθανάτια προοπτική προσδιορίζει ἀποφασιστικά τή στάση του ἀπέναντι στούς νεκρούς καί στό νεκρό ἑαυτό του.
Ἡ ταφή τῶν νεκρῶν, δέν ἀποτελεῖ δογματικό θέμα μέ τήν ἔννοια κάποιου δογματικοῦ ὅρου. Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, στήν ὁποία πιστεύει ἡ Ἐκκλησία, δέν θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό τή ταφή ἤ τήν καύση τους. Ἀλλά καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἡ ταφή τῶν νεκρῶν δέν εἶναι ἄσχετη μέ τή δογματική πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ προτίμηση τῆς ταφῆς καί ἡ ἀπόρριψη τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν συνδέονται στενά μέ τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ἄνθρωπο καί τό σκοπό τῆς ὑπάρξεώς του.
Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀποστρέφεται τό σῶμα, ἀλλά τό τιμᾶ. Ὁ ἄνθρωπος εἰκονίζει τόν Θεό ὄχι μόνο ὡς ψυχή, ἀλλά καί ὡς σῶμα. Εἰκόνα Θεοῦ εἶναι τό συναμφότερον, ψυχή καί σῶμα. Καί ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου ὡς προσώπου πού εἰκονίζει τόν Θεό εἶναι νά χωρέσει μέσα του τόν εἰκονιζόμενο, δηλαδή τόν ἴδιο τόν Θεό. Ὅλα τά ἄλλα ὑποτάσσονται καί ἐντάσσονται στόν σκοπό αὐτό. Ἄν καί ἡ καύση τοῦ σώματος συνέβαινε νά ὑπηρετεῖ τόν σκοπό αὐτό, μποροῦσε νά γίνει ὄχι μόνο ἀποδεκτή, ἀλλά καί ἐπιθυμητή.
Οἱ χριστιανοί πού καταδικάζονταν στόν διά πυρᾶς θάνατο δέν τόν ἀπέφευγαν, ἀλλά τόν ὑπέμεναν προσβλέποντας στήν τελική ἕνωσή τους μέ τόν Χριστό. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ εὐχή πού διατυπώνει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος γιά τόν ἑαυτό του: “Πῦρ καί σταυρός, θηρίων τε συστάσεις, ἀνατομαί, διαιρέσεις, σκορπισμοί ὀστέων, συγκοπή μελῶν, ἀλεσμοί ὅλου τοῦ σώματος… ἐπ’ ἐμέ ἐρχέσθωσαν, μόνον ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω”. Ὁ πόθος αὐτός γιά πλήρη ἀφανισμό δέν ὀφείλεται σέ ἐχθρότητα πρός τό σῶμα ἤ τήν ὕλη, ἀλλά στήν

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>
 

FACEBOOK

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ


Histats

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΩΝ

extreme

eXTReMe Tracker

pateriki


web stats by Statsie

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΟ FACEBOOK

 PATERIKI


CoolSocial

CoolSocial.net paterikiorthodoxia.com CoolSocial.net Badge

Τελευταία Σχόλια

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRANSLATE

+grab this

ON LINE

WEBTREND

Κατάλογος ελληνικών σελίδων
greek-sites.gr - Κατάλογος Ελληνικών Ιστοσελίδων

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

MYBLOGS

myblogs.gr

ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΟΣ - JOIN US

Καταθέστε τα σχόλια σας με ευπρέπεια ,ανώνυμα, παραπλανητικά,σχόλια δεν γίνονται δεκτά:
Η συμμετοχή σας προυποθέτει τούς Όρους Χρήσης

Please place your comments with propriety, anonymous, misleading, derogatory comments are not acceptable:
Your participation implies in the Terms of Use


| ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ © 2012. All Rights Reserved | Template by My Blogger | Menu designed by Nikos | Γιά Εμάς About | Όροι χρήσης Privacy | Back To Top |