Για την Ζωή

Για την Ζωή

Σκέψεις και προβληματισμοί

π.Χαραλάμπους Νεοφύτου

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΔΟΔΕΙΧΤΗΣ

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΡΧΕΣΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ 

 Αγαπητέ άναγνώστη.

'Ο κόσμος στόν όποϊο έρχεται νά ζήσει ό άνθρωπος, νά άναπτυχθεί  καί νά προοδεύσει, μοιάζει μ' ένα άπέραντο πέλαγος μέ πολλές έναλλαγές. Έχει πολλούς σκοπέλλους, πολλές τρυκιμίες, καί λίγες στιγμές γαλήνης καί ηρεμίας. "Οσο περνούν τά χρόνια γίνοται καί χειρότερα τά πράγματα. Κάθε χρόνος πού φεύγει άφήνει πίσω του ολο καί περισσότερα τά σημάδια του πόνου καί της δυστυχίας, άφήνει καί πιό πολλές άνίατες πληγές, τόσο σωματικές οσο καί πνευματικές. Παρ' όλο πού ολοι καυχωνται γιά τήν πρόοδο καί τά έπιτεύγματα της έπιστήμης, καί τήν πληθώρα των ύλικων άγαθων, ό άνθρωπος ζεϊ σέ άγωνία καί άβεβαιότητα. Ακούονται κραυγές άγωνίας γιά τό μέλλον της κοινωνικής, οικονομικής καί πνευματικής ποιότητας των άνθρώπων.

Ο δυτικός πολιτισμός στόν όποιον έγκλωβιστήκαμε κυριαρχείται άπό άπληστία,

καί τήν άνικανοποίητη μανία της άναζήτησης, οσο γίνεται μεγαλύτερης εύδαιμονίας καί προόδου, άδιαφορώντας γιά τήν πρόοδο καί εύημερία της ψυχης του άνθρώπου. Αύτή ή πνευματική άσθένεια είναι ή αιτία ολης της κοινωνικης δυστυχίας, πού μαστίζει τούς άνθρώπους της σημερινης κοινωνίας. Αύτή ή νοοτροπία νά έπιζητουν οι άνθρωποι ολο καί περισσότερα υλικά άγαθά, άδιαφορώντας γιά τά πνευματικά, παραμένει μιά άνεξέλεγκτη μάστιγα, πού δημιουργεί συγκρούσεις συμφερόντων σ' ολα τά έπίπεδα της κοινωνίας. Ιδιοτέλεια, έκμετάλευση, άτομικισμός, μ' ολα τά κακά έπακόλουθα πού χαρακτηρίζουν τή κοινωνία μας. 'Η σύγχρονη έπιστήμη καί τεχνολογία τέθηκαν στήν ύ-πηρεσία της πιό πάνω άσθένειας μέ τά δυσάρεστα άποτελέσματα, τήν διαφθορα τόσο του άνθρώπου, οσο καί του φυσικου περιβάλλοντος χώρου πού ζουμε, καταστρέφοντας τήν ισορροπία της δημιουργίας του Θεου, μέ άπρόβλεπτες συνέπειες.

Αιώνες τώρα ό άνθρωπος άσχολεϊται μέ τήν ικανοποίηση της σάρκας μέ ύλικά πράγματα, κυνηγα μέ άγωνία τήν κατάκτιση του πλούτου καί της δόξας, τών άπολαύσεων καί τών ήδονών. Έχει δημιουργήσει ένα κόσμο, διαφορετικό άπό αύτόν πού θέλει ό πλάστης του, γεματο άδικίες, άτιμίες, φόνους καί αίματα, ένα κόσμο άμαρτωλό, πού ολο καί άπομακρύνεται άπό τό Θεό.Αύτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι ύποκοινούμενοι άπό έωσφορική καθοδήγηση, έπηρεάζουν τίς κοινωνίες μέ ύποκριτικά συνθήματα, γιά εύημερία καί πρόοδο, μέ άπώτερο σχέδιο την παγκόσμια κυριαρχία, καί είναι τόσο μεγάλη ή άπάτη, πού ένώ βλέπουν καθαρά οι άνθρωποι τά άποτελέσματα, δέν τά άντιλαμβάνονται καί προχωρουν σαν ναρκωμένοι στό καταστροφικό σχέδιο τών έωσφωριστών.

Έτσι, ζεϊ σήμερα ό άνθρωπος σέ μιά άνεπιθύμητη κατάσταση μέ τά διάφορα κακά πού μαστίζουν τήν κοινωνία. Τό άγχος, τήν άβεβαιότητα κλπ. Η νεανική παραβατικότητα, Ο έθισμός καί ή έξάρτηση ολο καί περισσότερων νέων στίς ναρκωτικές ούσίες, ή έγκληματικότητα γενικά, μέ τή συμμετοχή νεαρών παιδιών, ολα αύτά καί άλλα, όδη-γουν σέ άποσταθεροποίηση ολων τών θεσμών τού άνθρώπινου βίου. Άν προσθέσουμε καί τίς σοβαρές καί άνίατες άσθένειες πού ολο καί πληθαίνουν τά τελευταία χρόνια, έχουμε σίγουρα μιά εικόνα δυστυχισμένου κόσμου, έστω κι άν έχουμε πλούσια τά άγαθά. Κάποιος παρομοίασε τή ζωή αύτή, σάν μιά κιθάρα μ έπτά χορδές, πού οι έξη παίζουν λυπητερά καί μόνο ή μία παίζει χαρούμενα. καί δέν έχει καί άδικο. Έγινε άνυ-πόφορη ή ζωή μέ τέτοιες καταστάσεις, γιατί κανένας δέ νοιώθει νά είναι άσφαλής πλέον, καί ολοι άνησυχουν. Καί ομως παρ' ολα αύτά δέ βλέπουμε νά λαμβάνονται δραστικά μέτρα γιά τή διόρθωση του κακου, ούτε καί νά διερωτώμαστε σοβαρά τί είναι έκεϊνο πού φταίει καί φτάσαμε σέ τέτοια χάλια.

ΟΙ ΑΙΤΙΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ 

Ξένα κέντρα καί μυστικές όργανώσεις, πού κινουνται καί κατευθύνονται άπό τά όργανα της παγκοσμιοποίησης, καί του διαβόλου, προσπαθουν νά ισοπεδώσουν πρώτα τήν πίστη καί τίς ήθικές άξίες του έθνους, προβάλλοντας τή δηθεν δημοκρατία καί άν-θρώπινα δικαιώματα, σάν προπέτασμα κα-πνου, άπομάκρυναν τούς πολιτικούς ήγέτες μας άπό τήν πίστη τους, άλλά καί τούς θρησκευτικούς μας ήγέτες παραπλανουν, γιά τή δηθεν «ειρήνην» τών λαών. Καί τό άποτέλεσμα; Η πολιτεία,τό κράτος μας, νά έφαρμόζει άνήθικους καί άμαρτωλούς νόμους, πού μολύνουν τήν ήθική του Θεου, παρασύρων-τας έτσι καί τούς νέους μας στή διαφθορά καί στήν άπομάκρυνση άπό τό Θεό καί τήν ’Εκκλησία Του. καί μέ τά δηθεν δικαιώματα άνάπτυξαν τήν νεανική παραβατικότητα σέ σημεϊο πού δέν μπορουν νά τή περιορίσουν, καί ύπερηφανεύονται οτι έχουμε δημοκρατία. λέγε άσυδοσία.

Οι δέ ταγοί της ’Εκκλησίας, ξέχασαν οτι μόνον ό Χριστός καί ή έφαρμογή τών έντολών Του φέρνουν τήν πραγματική ειρήνη, καί προσπαθουν μέ τή φιλία ολων τών αιρέσεων καί θρησκειών νά φέρουν τήν ειρήνη άπό μόνοι τους.Αύτό σίγουρα δέ θά τό πετύχουν, γιατί δέν λατρεύουν όλοι τό Θεό, «έν άληθεία», καί οταν λείπει ή άλήθεια άπό τήν πίστη, ό Θεός δέν εύλογεϊ τήν προσπάθεια.Τό μόνο πού κερδίζουν μέ τίς ένέργεις αύτές, είναι νά χάνουν τόν πολύτιμο χρόνο τους στά κοσμικά καί νά έκκοσμικεύονται, καί οι πλειονότητα τών χριστιανών νά μένει στό σκότος της πνευματικης άγνοιας. Αύτά καί πολλά άλλα, οπως ή κοσμική συμπεριφορά, καί ό συναγωνισμός γιά καλλίτερη έ-πιβίωση στή γη αύτή, δημιουργουν τά κακά καί τή δυστυχία τών άνθρώπων.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ 

Ο καπετάνιος του πλοίου οταν άντιληφθεϊ μεγάλη τρυκιμία νά έρχεται, όδηγεϊ τό πλοϊο στό λιμάνι. Είμαστε καί έμεϊς,ό κάθε οικογενειάρχης, καί κάθε άτομο, καπετάνιοι στό δικό μας πλοίο πού πλέει τό πέλαγος της ζωης, καί ομως άποφύγαμε νά όδηγήσουμε τό σκάφος. (τήν οικογένειά μας, τόν έαυτό μας) στό άπάνεμο λιμάνι του Θεου, τό όποιο είναι ή ’Εκκλησία. Αντί τούτου άφήσαμε τό σκάφος μας νά θαλασσοδέρνεται μέσα στό πέλαγος, χωρίς πορεία πλεύσης καί χωρίς πυξίδα.

Πρίν άκόμα είναι πολύ άργά θά πρέπει νά άναζητηθεϊ τρόπος καί μέσα διόρθωσης της άνεπιθύμητης αύτης κατάστασης. Γιά νά διορθωθουν τά πράγματα έστω καί τώρα.Σίγουρα ένας δρόμος ύπαρχει* ό δρόμος πού όδηγεϊ στό λιμάνι του Θεου, τήν ’Εκκλησία καί στή γνώση τών διδαγμάτων αύτης.

Πρέπει τά πράγματα νά έπανατοποθετηθουν στή σωστή τους βάση. Αύτοί πού έχουν τήν εύθύνη της διαποίμανσης του όρθοδόξου λαου μας, είναι οι πλέον άρμόδιοι γιά τό έργο αύτό. Νά άφήσουν τά λόγια καί νά άρχίσουν τό έργο τους. Τό έργο των ύπευθύνων στήν Εκκλησία είναι,· νά οδηγήσουν κάθε άνθρωπο, νά γνωρίσει καί νά ένωθεΐ μέ τό Θεό, καί τά ύπόλοιπα νά είναι σέ δεύτερη μοΐρα. Όταν ο άνθρωπος έχει υΐκή σχέση μέ τόν πατέρα Θεό, τότε ολα τ' άλλα θά έρχονται εύκολα.

Αλλά καί ο καθένας άπό έμας νά ένεργοποιηθοΰμε, ξεκινόντας άπό τόν δικό μας χωρο.

Νά θυμούμαστε οτι ο άνθρωπος είναι περαστικός καί θά φύγει, πέραν πάσης άμφιβολίας, άπό τή γη αύτή.

Ό άνθρωπος πρέπει νά κατανοήσει οτι δέν είναι μόνο υλη, άλλά είναι καί πνεΰμα, ψυχή, ή οποία είναι τό άνεκτίμητο δημιούργημα τοΰ Θεοΰ.

Τό σώμα έχει ήμερομηνία λήξεως, ένώ ή ψυχή είναι άθάνατη καί αιώνια. Αύτή ή διαφορά θά πρέπει νά λαμβάνεται ύπόψη, στίς διάφορες ένέργειες καί πράξεις τών ά-θρώπων, γιά νά ύπάρχει ένα ισοζύγιο μεταξύ τών δύο μερών πού άποτελουν τόν άνθρωπο. Αύτό τό ισοζύγιο, αύτή ή ισορροπία έγινε έτεροβαρής. 'Η πλάστιγγα έγειρε ύπέρ της ύλης καί έναντίον του πνεύματος.

Τό συμπέρασμα πού βγαίνει άπό τήν μελέτη της συμπεριφοράς, τών ένεργειών καί δραστηριοτήτων της ^πλειονότητας τών σημερινών άνθρώπων, είναι, πώς δέν πιστεύουν η δέν γνωρίζουν ότι έχουν έκτός του φθαρτου σώματος καί άθάνατη ψυχή, γιά τήν όποία ύπάρχει έγκληματική άδιαφο-ρία. Δυστυχώς αύτά πέτυχαν οι έχθροί της πίστης μας, πού άναφέραμε, καί μας άποπροσανατόλισαν, βγήκαμε άπό δρόμο πού όδηγεϊ στό βασίλειο του Θεου.

Καί έδώ φαίνεται νά βρίσκεται τό πρόβλημα της άνθρώπινης τραγωδίας.'Η άγνοια, η ή άδιαφορία γιά ψυχοσωματική ύπαρξη, έχει σάν άποτέλεσμα τήν άπομά-κρυνση άπό τό Θεό, άπό τόν πραγματικό σκοπό της έπίγειας ζωης, καί όδηγούμαστε στήν ύλοφροσύνη καί στή σαρκολατρεία. Μέ τέτοια πορείαδέν θά βοηθηθουμε νά άπολαύσουμε τήν αιώνια στή βασιλεία του Κυρίου.

Γιά τουτο είναι άνάγκη νά μάθει ό κάθε χριστιανός, τό σκοπό της ζωης του στόν κόσμο αύτό, γιά νά πολιτεύεται σωστά, νά δίνει δηλαδή στό κάθε πραγμα τή σημασία πού του άξίζει καί νά ύπάρχει τό πραγματικό ισοζύγιο στά έργα καί στή συμπεριφορά του. Γιατί σήμερα βλέπουμε τό ένδιαφέρον μονοπολεϊ ή σάρκα καί τά ύλικά άγαθά, ένώ ή ψυχή καί τά πνευματικά άγαθά, άφήνονται, ξεχνιουνται, παραμελουνται.

Χριστιανέ μου, τό σώμα σου τό ζωοποιεί, του δίνει ζωή καί κίνηση, ή ψυχή σου. Αύτή είναι ζωντανός όργανισμός. "Οταν φύγει ή ψυχή άπό τό σώμα, τό σώμα μένει νεκρό. Σκέφθηκες καμιά φορά καί νά πεϊς, μά τό σώμα πού πεθαίνει τό φροντίζω, τό τρέφω συνέχεια, ένώ τήν άθάνατη ψυχή τήν παραμελώ; Καί άν δέν γνωρίζεις τήν τροφή της, καί τή φροντίδα της δέν έπρεπε νά ένδιαφερθεϊς νά μάθεις; Γιατί άδιαφορεϊς καί τήν άφήνεις πεινασμένη, καί πνευματικά νεκρή; Ίσως μας δοθεϊ μετά ή εύκαιρία νά μιλήσουμε γι' αύτό.

Διερωτήθηκες καμιά φορά, ποιός είσαι,, πόθεν έρχεσαι καί πού πηγαίνεις;

Αύτά πρέπει νά σέ άπασχολήσουν.Άν δέν μπορεϊς νά δώσεις τίς άπαντήσεις σ' αύτά, θά σέ βοηθήσουμε άμέσως.

Στά σπουδαϊα αύτά έρωτήματα θά σου άπαντήσουμε μέ βάση τήν πίστη τών πατέρων μας.

Στήν έρώτηση, ποιός είμαι Είσαι άνθρωπέ μου, ή άτίμητη εικόνα του Θεου, πού δέν ύπάρχει κάτι άλλο νά τήν άνταλλάξει κάποιος.(Ματθ. 16. 26).ΕΪσαι ή εικόνα του θεανθρώπου Χριστου, πού είναι εικόνα του Θεου. Από τήν άνυπαρξία, ό καλός Θεός άπό άγάπη, σ' έκανε εικόνα της εικόνας του,(του σαρκωθέντος Θεου Λόγου. του Χριστου) καί σάν τέτοιο σέ έφερε στή ζωή Πόθεν έρχεσαι Έρχεσαι άπό τό Θεό στόν Όποιο όφείλεις τήν ύπαρξή σου, καί τήν κατασκευή σου.

Που πηγαίνεις; Πηγαίνεις στό Θεό καί στη βασιλεία Του, γιά τήν όποία πλάστηκες. Άν μείνης πιστός καί ύπάκουος στά παραγγέλ-ματά Του, όπως ώφείλει νά κάνει τό παιδί στόν πατέρα του,  στή βασιλεία του Θεου πατέρα σου, θά είσαι άπό τούς έκλεκτούς, άπό τούς εύτυχισμένους πολίτες, οπου αιώνια θά γεύεσαι τή χαρά του Παραδείσου. Βλέπεις, λοιπόν, πόσο μεγάλη άξία καί προορισμό έχεις άνθρωπε;

Είσαι λοιπόν άτίμητη ύπαρξη, γι' αύτό σέ έβαλε ό Πλάστης πάνω άπό ολη τή δημιουργία, σέ έκανε βασιλιά κτίσεως.Καί οταν άκόμα έγινες έχθρός του, ό Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος, έπαθε γιά χάρη σου, γιά νά σέ σώσει καί νά σέ κάνει έσένα Θεό, κι' άν τό θέλεις μπορεϊς νά τό καταφέρεις μέ τή βοήθεια Του. Σου ετοίμασε άκόμα καί τροφή σωτήρια καί άθάνατη, γιά νά τρώς καί νά ζεϊς αιώνια.

Γιά τουτο σέ κάθε Θεία Λειτουργία σέ καλεϊ νά τόν κοινωνίσεις καί νά ένωθείς μαζί Του. Νά γίνει τό σώμα σου, σώμα Του καί τό αίμα σου αίμα Του, νά τραφεϊ καί νά ζεϊ ή ψυχή σου. Βλέπεις ποιά είναι ή τροφή της ψυχης; Αύτό βεβαιώνει καί ό ίδιος ό Κύριος: «έάν μή φάγητε τήν σάρκα τοΰ υιού τοΰ ανθρώπου καί πίητε αύτοΰ τό αίμα, ούκ έχετε ζωήν έν έαυτοΐς». (Ιωάν. 6,53). Άν πραγματικά θέλεις καί ποθεϊς τήν άθανασία καί τή χαρά του Παραδείσου, πρέπει νά πάρεις τήν άμετάκλητη άπόφαση νά άλλάξεις τρόπο ζωης σκέψης καί συμπεριφοράς, και είμαι βέβαιος ότι μπορεϊς νά τό πετύχεις, οπως κι' άλοι έκεϊνοι οι συνάνθρωποί μας πού πηραν αύτή τήν άπόφαση. Γιατί σκοπός της ζωης μας, όπως γνωρίζουμε, είναι ή ένωσή μας μέ τόν Θεό. Όπως λέγει ή Αγία Γραφή, ό άνθρωπος πλά-σθηκε «κατ' εικόνα καί όμοίωσιν» τοϋ Θεοϋ, νά όμοιάσει μέ τόν Θεό, δηλαδή νά ένωθεΐ μαζί Του. Τήν όμοίωση τοϋ άνθρώπου μέ τόν Θεό οι άγιοι Πατέρες τήν λέγουν θέωση. Βλέπετε πόσο μεγάλος είναι ό σκοπός της ζωης τοϋ άνθρώπου; Νά γίνει όχι απλώς καλλίτερος,

ήθικώτερος, δικαιότερος, εύγενέστε-ρος, άλλά θεός κατά χάριν. Καί ποιά διαφορά ύπάρχει μεταξύ του αγίου Θεοϋ καί τών θεωμένων άνθρώπων; Ότι ό μέν Πλάστης καί Δημιουργός μας είναι Θεός κατά φύση, άπό τήν φύση Του, ένώ έμεΐς γινόμαστε θεοί κατά χάρη, διότι ένώ κατά τή φύση μας παραμένουμε άνθρωποι, μέ τήν ιδική Τοϋ χάρη θεονόμα-στε.Όταν ό άνθρωπος ένώνεται μέ τό Θεόν κατά χάρη, άποκτα καί έμπειρία τοϋ Θεοϋ, αισθάνεται τόν Θεό. Άλλοιώς πώς είναι δυνατόν νά ένώνεται μέ τόν Θεό, χωρίς νά αισθάνεται τήν χάρη Του;

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Χριστιανέ, καλείσαι νά άκούσεις τή φωνή τοϋ Εύαγγελίου, τή φωνή τοϋ Κυρίου. α-κουσε τή φωνή τοϋ θεανθρώπου Σωτηρα μας καί προσάρμοσε τή ζωή σου μέ τή ζωή

Του, τή συμπεριφορά σου μέ τή δική Του, άνταποκρίσου στή πρόσκλησή του, έφάρμο-σε τά λόγια του στή ζωή σου καί νά είσαι βέβαιος ότι θά είσαι ό μεγάλος κερδισμένος.

Πρόσεξε, μελέτα καί συλλογίσου τά πιό κάτω λόγια τοϋ Ίησοϋ.

« Έάν κανείς μέ άγαπα, θά τηρήση τό λόγο μου, καί ό πατέρας μου θά άγαπήση αυτόν, καί θά ελθωμε πρός αύτόν, καί θά κατοικήσωμεν σ’ αύτόν» (Ίωάν. Ιδ'.13)

Αύτά είπεν ό Κύριος πρός τούς μαθητές του καί σέ κάθε μελλοντικό όπαδό του.Πόσο ώραΐα θά είναι όταν ό άνθρωπος γίνει κατοικία τοϋ Θεοϋ;

Ό Σωτήρας Χριστός είναι σίγουρο ότι συνυπάρχει πάντοτε μέ τούς άνθρώ-πους πού τόν άγαποϋν καί τηροϋν τίς έντολές του καί ζοϋν όπως Έκεΐνος θέλει, καί τούς παρέχει τά άπαραίτητα καί γίνεται γι’ αύτούς τά πάντα, καί δέν άφήνει καθόλου νά κυτάξουν πρός τίποτε αλλο ούτε νά ζητήσουν κάτι πρός αλλην κατεύθυνση. Δέν ύπάρχει τίποτα άπό τά άναγκαΐα πού νά μήν τούς είναι ό ’Ίδιος γεννα καί αύξάνει καί τρέφει, είναι φως καί πνοή, διαπλάττει σ’ αύτούς οφθαλμό μόνος του, τούς φωτίζει έπίσης μόνος του, προσφέρει τόν έαυτό του νά τόν βλέπουν. Είναι συγχρόνως καί τροφεύς καί τροφή,αύτός παρέχει τόν άρτο της ζωής, αύτός δέ έπίσης είναι τό περιεχόμενο είναι ζωή γιά τούς ζώντας, μύρο γιά τούς άναπνέοντας, ίμάτιο γιά νά ένδυθουν έκεΐνοι πού θέλουν. Αύτός είναι έκεΐ-νος μέ τόν όποΐο μπορούμε νά βαδίζωμε, αύτός είναι ή όδός, καθώς έπίσης καί τό κατάλυμα της όδου καί τό τέρμα. Έμεΐς είμαστε μέλη, έκεΐνος κεφαλή όταν χρειάζεται νά άγωνισθουμε συναγωνίζεται, όταν πρόκειται νά διεκδικήσωμε βραβείο, είναι άγωνοθέτης όταν νικούμε, έκεΐνος είναι άμέ-σως στέφανος. Έτσι έλκύει άπό παντου πρός τόν έαυτό του καί δέν άφήνει νά άφιε-ρώνουμε τό νου μας σέ τίποτε άλλο.

Σέ θέλει δικό του. Δέ θέλει νά μοιράζεσαι τόν έαυτό σου μέ τίποτε άλλο.Θέλει τήν ψυχή σου νά τήν κάνει κατοικία του, νά της χαρίσει τήν άθανασία καί τό σώμα σου νά τό κάνει άφθαρτο. Φωνάζει συνεχώς καί λέγει:«Υίέ μου δόσε μου τήν καρδιά σου» Είναι σάν ενα νέο πού άγαπα μιά κοπέλλα καί δέ θέλει νά μοιράζεται τήν άγάπη της μέ αλλο πρόσωπο.Δέν θά στρέψεις τήν προσπάθειά σου νά μαζέψεις πλοϋτο,«πλούτος έάν τρέχει σάν ποτάμι, μήν τοϋ δώσεις τήν καρδιά σου», ούτε στήν άπόλαυση τών ήδονών καί τών δασκε-δάσεων. Ούτε νά χάνεις τό χρόνο σου στά θεάματα καί στίς άπολαύσεις τοϋ κόσμου, άφοϋ ό Χριστός θά είναι γιά σένα τό παν καί σοϋ παρέχει τά πάντα. Άγνόησε τά καλέσματα τοϋ πονηροϋ καί προσκολλήσου στό Κύριο. Βάδισε μαζί του τήν στενή καί τεθλιμένη όδό, γιά νά εισέλθεις στή βασιλεία του. Σοϋ τή χαρίζει φτάνει νά τόν δεχθεΐς καί νά άναθέσεις σ’ Αύτόν όλο σου τό βίο. Αύτός θά σοϋ διώξει τό άγχος καί τίς τυραννικές ενοιες τοϋ βίου καί θά σοϋ χαρίσει τήν ειρήνη καί τή γαλήνη της ψυχης σου εστω κι’ αν γύρω σου θά είναι μεγάλη τρικυμία. Μόνο ετσι θά άρχίσεις ά-πό έδώ νά γεύεσαι τήν βασιλεία τοϋ Θεοϋ. Όσοι δέν άρχίσουν νά γεύονται άπό έδώ τή χαρά τοϋ παραδείσου, δέ θά τήν γευτοϋν ούτε στήν αλλη ζωή, γιατί όπως φύγει κανείς άπό έδώ έτσι μένει στόν αιώνα τόν απαντα.

Κάνε λοιπόν τόν Κύριο τιμωνιέρη του δικοΰ σου σκάφους, γιά νά ξεπεράσεις μέ άσφάλεια τούς σκοπέλους καί τίς τρικυμίες της ζωης.

Ό άνθρωπος πλάσθηκε κάτ' εικόνα Θεου κι ό σκοπός της δημιουργίας του, όπως έχουμε πεΐ, είναι ή θέωση. Ή άποστολή της Εκκλησίας είναι ή σωτηρία του κόσμου, τά μυστήρια της Εκκλησίας άγιάζουν τόν άγωνι-ζόμενο άνθρωπο, ό όποιος καθαριζόμενος φωτίζεται καί θεώνεται. Αύτή είναι ή ορθόδοξη θεολογία, ή άνθρωπολογία, ή έκκλησι-ολογία καί ή άσκητική της Εκκλησίας μας. Μή ψάχνουμε γί' άλλες άτραπούς, όταν μία είναι ή όδός της σωτηρίας, της θεώσεως, της τελειότητος.

Άν μελετάς τό λόγο τοϋ Θεοϋ θά μάθεις τί θέλει άπό σένα γιά νά του είσαι άρεστός. Μερικά όμως άπό αύτά θά σου είπώ κι’ εγώ γιά νά σέ βοηθήσω.

1.         Χρειάζεται πρώτα μιά αύτογνωσία καί είμαι βέβαιος ότι θά άντιληφθεΐς τήν κατάσταση πού βρίσκεσαι, γιατί ή συνείδησή σου θα σέ πληροφορήσει.Χρειάζεται αύτοέλεγχος καί αύτοκατηγορία. Αύτός πού κατηγορεί τόν έαυτό του ώφελεΐται διπλά. Καί τά αμαρτήματά του γνωρίζει, άλλά καί στό μέλλον γίνεται πιό άπρόθυμος νά αμαρτήσει.

2,         Νά πιστέψεις έκ βάθους ψυχης ότι ό Θεάνθρωπος Ίησοϋς Χριστός είναι ό Σωτήρας καί Λυτρωτής τοϋ κόσμου καί της δικης σου ψυχης.Καί ότι μιά μέρα άργά η γρήγορα θά ελθει πάλιν σάν Βασιλιάς καί φοβερός Κριτής γιά νά πληρώσει τον κάθε ανθρωπο, άνάλογα μέ τήν έργασία του καί τή συμπεριφορά του στόν κόσμο αύτό.

3.         Νά ποθήσει ή ψυχή σου τόν πλάστη της καί τήν αιώνια βασιλεία πού έτοίμα-σε γιά σένα.Γιά νά ένισχύσεις αύτό τόν πόθο καί νά τόν θερμάνεις, θά σέ συμβούλευα νά διαβάζεις τό βίο καί τήν πολιτεία τών αγίων μας καί νά τούς μιμεΐσαι, γιατί ό βίος τους είναι ή ζωή τοϋ Χριστου πού παρατείνεται στούς αιώνες.

4.         Νά είσαι βέβαιος καί πάντοτε νά τό θυμάσαι ότι είσαι ξένος καί παρεπίδη-μος στή γη αύτή καί τίποτα δέν είναι δικό σου.

5.         Έκεΐνο πού έσύ μισείς μήν τό κάνεις σέ άλλους. Καί όσα θέλεις νά κάνουν οί άλλοι γιά σένα, αύτά νά κάνεις καί έσύ στούς άλλους συνανθρώπους σου, όπως είπε καί ό Κύριος στό Εύαγγέλιο.

6.         Νά βλέπεις τόν κάθε άνθρωπο ώς εικόνα του Θεου καί άδελφό σου, καί νά έκδηλώνεις τήν άγάπη καί τή συμπάθειά σου μέ έργα στό συνάνθρωπό σου.

7.         Νά είσαι βέβαιος ότι τά άγαθά του κόσμου τούτου όσο μεγάλα καί θαυμαστά κι’ άν είναι έχουν ήμερομηνία λήξεως. Δέν είναι δικά σου, άλλά δώρο της Θείας Πρόνοιας καί μάς τά παρέχει γιά τή σύντομη διαβίωσή μας στόν κόσμο αύτό. Επομένως δέ θά πρέπει νά μάς άπορροφουν, νά μάς έγκλωβίζουν καί νά μας άπομακρύνουν άπό τήν προσπάθεια της σωτηρίας μας. Είναι γιά τοϋτο πού ό Δαυίδ γράφει στούς ψαλμούς «πλοϋ-τος έάν ρέει μή προστίθεσθε καρδίαν», δηλαδή καί νά τρέχει ό πλοϋτος σάν τό ποτάμι, μήν τοϋ δώσει τήν καρδιά σου, νά μήν σέ κυριεύσει.

8.         Βέβαια όταν πάρεις τήν άπόφαση νά έφαρμόσεις τά πιό πάνω, νά είσαι βέβαιος ότι θά δεχθεΐς καί θά δέχεσαι καθημερινά μεγάλους πειρασμούς καί προ-κλήσεις,εύχάριστες καί παραπλανητικές ύποσχέσεις άπό τό διάβολο. Θά σοϋ ύ-ποβάλλει λογισμούς γιά νά σέ παρασύρει, έσύ όμως μήν τό πιστεύεις γιατί είναι πλάνος καί συκοφάντης. Κάθε σου σκέψη καί κάθε λογισμό νά τό περνας άπό τό φίλτρο τοϋ θείου θελήματος. Για νά πάρεις ένίσχυση καί παρηγορία καί φωτισμό, νά μάθεις νά βάζεις κάτω τά γόνατα καί νά άπευθύνεσαι στόν Πλάστη μας μέ τήν προσευχή σου καί θά λαμβάνεις ένίσχυση και προστασία.

9.         Ό Κύριος μας προτρέπει νά μείνουμε κοντά Του καί θά είναι κι’ Αύτός κοντά μας. Καί αύτό θά τό καταφέρεις, έάν ε-χεις τόν λόγο Του σάν λυχνάρι στά πόδια σου καί σάν φώς στό δρόμο σου, όπως τόν είχε ό Δαυίδ καί τόσοι αλλοι πού εύαρέστησαν στον Κύριο.

10.       Νά θυμασαι ότι ό λόγος τοϋ Θεοϋ λέγει: «Οι μακρύνοντες έαυτούς άπό σοϋ άπολοϋνται» Δηλαδή, Θεέ μου, αύ-τοί πού φεύγουν μακριά σου χάνονται. Κάνε λοιπόν άνθρωπε στροφή, άπόφευγε τήν ύλόφρονη ζωή, ακουσε τήν έντολή τοϋ Θεοϋ καί της ’Εκκλησίας Του, έλευθερώσου άπό τά δεσμα της κοσμικης ζωης, καί της κακές συνήθειες, καί προσκολήσου σάν στρείδι στό βράχο πού λέγεται ’Εκκλησία Χριστοϋ, πού σάν αλλη κιβωτός σώζει τόν κάθε ανθρωπο πού μπαίνει σ' αύτήν. Καί όταν αύτό γίνει τότε έρχεται ή σωτηρία, ά-νοίγουν οι πόρτες της βασιλείας τοϋ Θεοϋ, ερχεται ή χαρά καί ή άγαλλίαση στούς άν-θρώπους. Άλλωστε η ζωή μας μοιάζει με ένα δάσος γεμάτο από κινδύνους, από τους οποίους την έξοδο δείχνει ο Σταυρός του Θεανθρώπου. Άπό έμάς έξαρτάται.

Στή συνέχεια θά προσπαθήσουμε νά άπαντήσουμε στήν έρώτηση « ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ;» Ερώτηση, πού προβάλλουν πολλοί γιά διάφορες δυσκολίες τους, σίγουρα άπό άγνοια τους, γιά τήν άγάπη καί τήν Θεία Πρόνοια. Ελπίζουμε νά ένημερωθου μέ τίς λίγες γραμμές πού θά άκολουθήσουν.

ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ;

 Διαπιστώνουμε, δυστυχώς, ότι μερικοί χριστιανοι,άνδρες καί γυναίκες, έχουν μεγάλη άγνοια για τό Θεό πού πιστεύουν, γιά τό θέλημά Του, άκόμα καί γιά τή πατρική ιδιότητά Του, Καί όχι μόνο αύτό. άλλά καί γιά τό σκοπό πού βρίσκονται οι ’ίδιοι στόν κόσμον αύτό. Αύτά εύκολα γίνονται φανερά άπό τά παράπονα πού έχουν ά-πό τόν Κύριο. Είναι κακοφανησμένοι μέ τό Θεό, παραπονιούνται , γιατί δέν άκούει τίς προσευχές τους καί δέν άνταποκρίνεται στά αιτήματα τους, πού είναι ώς συνήθως ύλικά πράγματα. Γιά άποκατάσταση τών παιδιών τους, νά θεραπεύσει τίς άσθένειές τους, νά τούς βοηθήσει νά καλοπερνοϋν κλπ.

Στή συζήτησή μας μέ αύτούς, διαφαίνεται ή μεγάλη άγνοια, ή ύλοφροσύ-νη καί ή όλιγοπιστία, πού έλάχιστα διαφέρει άπό τήν άπιστία.Αύτό τό κακό ύπάρχει, γιατί δέν φροντίζουν νά μάθουν οί άνθρωποι τό θέλημα τοϋ Θεοϋ, άποφεύγουν νά μελετοϋν τό λόγο Του. Άν μελετοϋσαν τό εύαγγέ-λιο, θά έβλεπαν έκεΐ τήν προσπάθεια τοϋ Κυρίου. Στό έκτο κεφάλαιο τοϋ Ματθαίου, προσπαθεί νά μας πείσει, πώς ό Θεός, άφοϋ προνοεΐ καί φροντίζει γιά τήν ύλική κτίση, δέν θα προνοεΐ καί νά φροντίζει γιά τόν άνθρωπο, πού είναι έμψυχή κατασκευή καί εικόνα Του;. Δέν παραλείπει άκόμα νά μας διδάξει τί θά ζητοϋμε στήν προσευχή μας, μέ τά λόγια αύτά: «ζητείτε πρώτον τήν βασιλείαν τού ΘεοΟ καί τήν δικαιοσύνην αύτου, καί ταΰτα πάντα προστεθήσεται ύμΐν»Ματθ. 6,33) Πρώτο καί κύριο αίτημα μας θά πρέπει νά είναι ή πνευματική μας ώ-φέλεια. Νά ζητούμε νά έλθει καί νά μείνει μαζί μας τό Πανάγιο Πνεϋμα νά μας φωτίζει καί νά μας οδηγεί στό δρόμο της βασιλείας τοϋ Θεοϋ. Αύτό σημαίνει τό «έλθέτω ή βασιλεία σου» πού θέλει νά ζητούμε στήν προσευχή μας. Καί μόνο μέ τό «Κύριε, Ίησου Χριστέ , έλέησέ με τόν άμαρτωλό», όταν γίνεται μέ πίστη καί θέρμη ψυχής, είναι ικανή προσευχή γιά τή σωτηρία κάθε πιστοΰ.

Ό Κύριος εύαρεστεΐται, όταν στήν προσευχή μας ζητοϋμε πνευματικά πράγματα, καί μέ πίστη καί έμπιστοσύνη άφήνουμε τά ύπόλοιπα άγαθά τοϋ κόσμου τούτου στό μεγάλο έλεός Του.

Τόν βασιλιά Σολομώντα, όταν τόν ρώτησε ό Θεός τί θέλει νά τοϋ χαρίσει,ό Σολομών τοϋ ζήτησε φρόνηση καί σοφία, πνευματικά πράγματα, καί ό Θεός εύαρεστήθηκε καί τοϋ χάρισε τά πάντα. Όσο άφορα τά ύλικά πράγματα αύτής της ζωής, ό άπό-στολος Πέτρος μας συμβουλέυει: «πάσαν τήν μέριμναν ύμών έπιρρίψαντες έ-π' αύτόν, ότι αύτώ μέλλει περί ύμών» (α'Πέτρου 5. 7) Άφοϋ ό Θεός είναι ό πλάστης καί δημιουργός μας καί πατέρας μας, σίγουρα νοιάζεται καί μας παρέχει όλα τά άναγκαΐα όπως κάθε καλός πατέρας. Γι' αύτό λέγει ό απόστολος, όλες σας τίς ύλικές άνάγκες άφήστε τες στό Θεό, γιατί πολύ νοιάζεται γιά σας τά παιδιά Του. Επομένως, κάθε άνθρωπος θά πρέπει νά έχει στή έγνοια του καί στή συμπεριφορά του, τό πώς θά γίνει πραγματικό παιδί τοϋ Θεοϋ, καί νά έχει έμπιστοσύνη σ' Αυτόν, γιατί κάθε πατέρας φροντίζει πρώτα τά δικά του παιδιά.

Όλα αύτά, άν οί χριστιανοί διάβαζαν τήν Άγια Γραφή ,θά τά γνώριζαν καί θά ήσαν ένήμεροι γιά τήν άγάπη καί τή Πρόνοια τοϋ Κυρίου γιά τά πλάσματά του, άλλά καί τίς δικές τους ύποχρεώσεις καί συμπεριφορές θά γνώριζαν έπίσης, καί δέ θά διαμαρτύρονταν άπό άγνοια καί νά άμαρτά-νουν σίγουρα.

Έχεις παράπονο, λέγεις χριστιανέ μου, ότι ό Θεός δέν άκούει τίς προσευχές σου, καί αύτό συμπεραίνεις έ-πειδή δέ γίνεται τό θέλημά σου. Έχεις μεγάλο λάθος, γιατί ό Θεός είναι πανταχοϋ παρών καί γεμίζει τά πάντα άπό τήν παρουσία Του.

Ό Θεός άκούει σίγουρα τήν προσευχή σου, άλλά γιά νά μήν έχεις άπάν-τηση, σέ σένα είναι τό λάθος, γιατί δέν ζητας μέ σωστό τρόπο καί σωστή συμπεριφορά.Μας τό λέγει αύτό καί ό άπόστολος Ίάκωβος;« αιτείτε καί ού λαμβάνετε, διότι κακώς αίτείσθε, ϊνα έν ταίς ήδονές ύμών δαπανήσητε» (Ίακ. 4, 3) Δέν μπορεί, ό Θεός, νά ά-κούσει κάποιον πού έχει κύριο μέλη-μά του τήν ύλική φροντίδα καί έπιβ-ωσή του μόνο στόν κόσμο αύτό, καί ζητα πράγματα πού θά τόν εύχαρι-στήσουν μόνο στήν πρόσκαιρη αύτή ζωή, νά ικανοποιήσει δηλαδή τόν έ-γωϊσμό του ένώπιον τών συνανθρώπων του. Αύτή ή συμπεριφορά είναι ή αιτία πού έμποδίζει τήν βοήθεια τοϋ Θεοϋ νά άνταποκριθεΐ στό αίτημα μας.

Είναι όμως καί άλλες αιτίες, πού καί δίκαια αιτήματα δέν πραγματοποιοϋνται γιά τούς λόγους πού άναφέρουμε στή συνέχεια.

Δέν είναι λίγες οι περιπτώσεις πού τά άποτελέσματα μιας σωστής προσευχής γίνονται φανερά καί εύεργετικά. Είναι ομως και μερικές φορές, πού δέν παίρνουμε καμιά άπάντηση στήν προσευχή μας άπό τόν Κύριο, λές καί δέ μας άκουσε. Καί έμεΐς οι μηδαμινοί άνησυχοΰμε καί διερωτόμαστε, γιατί; Γνωρίζοντας μάλιστα καί τήν ύπόσχεση Του:« αιτείτε καί δοθήσεται ύμϊν», γίνεται πιό έντονη ή άνησυχία μας. Αύτό τό «γιατί» θά τό δοΰμε στή συνέχεια. Στά κείμενα τής Αγίας Γραφής διαπιστώνουμε, καί Αγίων άνδρων οι προσευχές καί τά αίτή-ματα, πολλές φορές δέν είχαν άμεση άπάντηση. Κι’ ομως κάποτε έρχόταν αύτή ή άπάντηση καί μάλιστα πολύ θετικά.

Θά φέρουμε τέσσερα παραδείγματα άπό τά πολλά, γιά νά έξηγήσουμε καί τίς αίτίες τής καθυστερημένης άπάντησης άπό τό Θεό.

Γιά παράδειγμα, ό Ισαάκ είκοσι ολόκληρα χρόνια προσευχόταν στό Θεό γιά νά γεννήσει ή Ρεβέκκα παιδί, κι’ όμως μετά άπό τά είκοσι χρόνια άπάντη-σε ό Θεός στό αίτημά του καί γέννησε ή Ρεβέκκα παιδί.

Ή περίπτωση τοΰ ιερέα Ζαχαρία καί της γυναίκας του Ελισάβετ. Παρ’ όλο πού «ησαν άμφότεροι δίκαιοι» ένώπιον τοΰ Θεοΰ», μιά όλοκληρη ζωή παρακαλοΰσαν τό Θεό νά τούς χαρίσει παιδί, άλλά καμιά άπάντηση δέν έρχόταν άπό τόν Κύριο, παρά μόνον, όταν εφθασαν στά γεράματά τους, ό Θεός εστειλε τόν Άγγελό Του καί τούς πληροφόρησε ότι θά γεννήσουν τόν Ιωάννη τόν Πρόδρομο.

Ή Χαναναία ικεέτευε τόν Ίησοΰ νά θεραπεύσει τήν κόρη της καί νά διώξει τό δαιμόνιο πού τή βασάνιζε, καί ό Κύριος ούτε κάν εδειχνε ότι τήν άκουε.

Τή δοκίμασε όμως, καί όταν ή ίδια έκδήλωσε πίστη άκλόνιτη, τότε θεράπευσε τήν κόρη της.

Ό Απόστολος των έθνων, ό μέγας Παΰλος, παρακαλοΰσε τόν Κύριο νά τοΰ σηκώσει ενα πειρασμό, άλλά Αύτός τοΰ άρνήθηκε καί τοΰ εΐπε,« Σοϋ άρκεΐ ή χάρις Μου». τί φανερώνουν όλα αύτά; Τί μποροΰμε νά συμπεράνουμε;

α) Στήν περίπτωση τοΰ Ίσαάκ καί της Χαναναίας, ό Θεός ήθελε νά δοκιμάσει τήν πίστη τους, άλλά καί γιά νά είναι παράδειγμα πρός μίμηση καί νά μάθουμε ότι πρέπει, όταν καταφεύγουμε στόν Κύριο, πρέπει νά εχουμε άκλόνιτη πίστη, ύπομονή καί συνέπεια στά αίτήμα-τά μας.

β) Στήν περίπτωση τοΰ Ζαχαρία, τό σχέδιο τοΰ Θεοΰ ηταν διαφορετικό ά-πό τήν έπιθυμία τοΰ Ζαχαρία καί της Έ-λισάβετ. Καί ετσι δοκιμάστηκε ή ύπομονή καί ή έπιμονή τους.

γ) Στήν περίπτωση δέ τοΰ Παύλου, δέν ήταν πρός τό καλό τοΰ Αποστόλου, άν τοΰ σήκωνε τόν πειρασμό, γιατί ό πειρασμός τόν βοηθοΰσε, τόν ταπείνωνε, καί ταπεινόνοντάς τον προφυ-λασσόταν άπό χειρότερα κακά, χειρότερα τοΰ πειρασμοΰ.

Ανάλογα λοιπόν καί σέ μας μπο-ροΰν νά ύπάρχουν οι αίτίες των περιπτώσεων πού άναφέραμε, καί μπορεΐ ό Κύριος νά δοκιμάζει τήν πίστη μας καί τήν έπιμονή μας. Ίσως αύτά πού ζητοΰ-με νά μήν είναι πρός τό συμφέρον τής ψυχής μας. Ακόμα ίσως ζητοΰμε κάτι πού θά τό χρησιμοποιήσουμε γιά νά ικανοποιήσουμε τή φιλαυτία μας καί τόν έ-γωϊσμό μας. Αύτό τό τελευταίο τονίζει καί ό Ιάκωβος ό Άδελφόθεος στήν έπι-στολή του: « Ζητείτε, άλλά δέν λαμβάνετε, διότι ζητείτε γιά κακό σκοπό, γιά νά δαπανήσετε γιά τίς ήδονικές έπι-θυμίες σας»(’1ακ. 4. 3).

Ακόμα μπορεί νά ζητοΰμε πράγματα πού δέ συμφωνοΰν μέ τό σχέδιο τοΰ Θεοΰ γιά μας. Λέγεις, ότι ό Θεός δέν έκπλήρωσε τήν προσευχή σου γιά άποκατάσταση τοΰ παιδιοΰ σου. Πως γνωρίζεις όμως άν ό Θεός δέν φρόντισε, καί τό παιδί σου μέ τίς άμυαλες του ένέργειες ματαίωσε τό σχέδιο τοΰ Θεοΰ; Τό σκέφθηκες αύτό; Ή άν τό σχέδιο τοΰ παιδιοΰ σου ηταν ένάντια στό συμφέρο του, καί δέν εγινε γιά τό προστατέψει σύμφωνα μέ τή θεϊκή του παντογνωσία; Γιά όλα αύτά τά άγνωστα σέ μας βουλεύματα τοΰ Θεοΰ, έμεΐς πρέπει νά λέμε, τό θέλημά σου, Κύριε, άς γίνει..

Έκεΐνο πού πρέπει νά εχουμε στό νοΰ μας, είναι ότι, άν προσερχόμαστε στήν προσευχή μέ τίς σωστές προϋποθέσεις, σίγουρα ό Θεός μας άκούει καί πάντοτε θέλει τό συμφέρον μας, άλλά ή πανσοφία Του, έφαρμόζει τρόπους καί μεθόδους γιά τή σωτηρία μας, πού έμεΐς άγνοοΰμε καί γιά τοΰτο στενοχωρούμαστε. Έκεΐνο πού πρέπει έμεΐς νά κάνουμε πρέπει νά έπιμένουμε όπως μας συμβουλεύει ό Σοφός Σειράχ.: Μή όλιγοψυχήσεις εις τήν προσευχήν σου». Ό δέ Ιωάννης ό Χρυσόστομος, λέγει: « Ό Θεός άναβάλλει νά έκπληρώσει τά αίτήματά μας, όχι γιά νά ύποφέρουμε, άλλά γιά νά μείνουμε πάντοτε συνδεδεμέ-νοι μαζί Του, μέ τή θερμή καί έπίμονη προσευχή μας».

Θά πρέπει άκόμα να προσέχουμε ώστε μέ τά αίτήματά μας νά μήν κάνουμε τό Θεό ύπηρέτη μας, ζητώντας νά μας δώσει πράγματα ύλικά. 'Μόνο πνευματικά πράγματα να ζητοΰμε, έπειδή σάν σπλαχνικός πατέρας μας δίνει τά άναγκαΐα της ζωης, χωρίς νά τοΰ τά ζητήσουμε. Έμεΐς νά λέμε πρωτα νά γίνει τό θέλημά Του, όπως θέλει καί όπως έπιθυμεΐ Καί θά πρέπει νά αποφεύγουμε νά μεμψιμοιροΰμε καί νά όλιγοπιστοΰμε, άλλά νά είμαστε προετοιμασμένοι νά

προσφέρουμε σωστή προσευχή καί νά άποδεχθοΰμε ο,τι δήποτε μας δώσει μέ άπόλυτη έμπιστοσύνη στή κρίση Του. Αύτή μας ή συμπεριφορά σίγουρα θά ύ-ποχρεώσει τήν άγάπη τοΰ Θεοΰ καί θά δικαιώσει τίς δίκαιες έπιθυμίες μας, άν αύτές είναι πρός τό δικό μας συμφέρον. Γιά τοΰτο νά μήν έχουμε καμιά άμφιβολί-α.Θά έπιμείνουμε στήν προσευχή, οπως ή χήρα τοΰ εύαγγελίου καί σίγουρα κάποτε, οταν ό Κύριος δεΐ ότι πρέπει νά μας άπαντήσει θά τό κάνει.

Είναι βέβαιο, οτι κανένας δέν γνωρίζει τό θέλημα τοΰ Θεοΰ, οπως λέγει καί ή Γραφή, καί ούτε υπάρχει κανένας πού νά είναι σύμβουλός του. Έκεΐνο πού πρέπει νά κάνουμε, είναι νά έχουμε άπόλυτη έμπιστοσύνη στήν Πρόνοιά Του, οτι πάντοτε θέλει τό καλό μας. Καί αύτές οι πιό δύσκολες περιστάσεις γιά μας, θά είναι μεγάλη ώφέλεια άν τίς ύπομένουμε μέ καρτερία.

Μιά κυρία είχε παράπονο, γιατί ό Θεός δέν άποκατάστησε τήν κόρη της, άφοΰ τόν παρακαλοΰσε σ' όλη της τή ζωή. Τήν ρώτησα, πού ξέρεις ότι ό Θεός δέν προσπάθησε καί ή κόρη σου χάλασε τό σχέδιο τοΰ Θεοΰ, μέ τίς ιδιοτροπίες της; Θά διηγηθω μέ πολλή συντομία ενα περιστατικό πού εγινε κάποτε στή Πάτρα. ,Μιά γυναΐκα χήρα πολύ εύσεβής, ηταν πάντα στήν έκκλησία καί φρόντιζε καί τό ναό, είχε δυό παιδιά νέους. Μιά μέρα ξαφνικά, πέθαναν ό ενας πίσω άπό τόν άλλο. Ή γυναΐκα τότε τά εβαλε μέ τό Θεό καί κλείστηκε στό σπίτι της χωρίς νά δέχεται κανένα. Κατόπιν πολλων προσπαθειών, καταφέρε ό ιερέας νά μπεΐ στό σπίτι της. Ό ιερέας δέχθηκε βρόχή παραπόνων πού εδειχναν πολλήν άπελπισία. Ό ιερέας τότε της άπεκάλυψε τό έξης: «Της λέγει, τά παιδιά σου άγαποΰσαν τήν ίδια κοπέλλα καί χωρίς νά τό καταλάβουν θά σκότωνε ό ένας τόν άλλο, καί γιά νά τούς σώσει, γιά τό δικό σου χατήρι τούς πήρε καί τούς δυό καί τούς έσωσε». Τότε ή γυναίκα κατάλαβε τήν άγάπη τοΰ Θεοΰ καί έ-πανήλθε στήν προτέρα κατάστηση, παρηγορημένη καί ώφελιμένη.

Τέτοια περιστατικά ύπάρχουν πολλά, πού φαίνεται ότι ή άγάπη τοΰ Θεοΰ έ-πεμβαίνει καί σώζει, έστω κι' άν σέ μας φαίνεται σκληρό καί έπώδυνο. Επομένως, άς είμαστε προσεχτικοί καί νά μήν παραπονοΰμαστε μέ τόν πλάστη μας. γιατί ή άγάπη Του είναι δεδομένη γιά τά πλάσματά Του καί ιδιαίτερα, γιά τούς άνθρώπους πού πιστεύουν καί στηρίζονται, καί έλπίζουν στήν Θεότητά του.

Γιά τήν άναφορά των αιτημάτων μας πρός τό Θεό μας, πρόσεξε σέ παρακαλώ καί τά πιό κάτω, γιά δική σου ώφέλεια.

Ό Εύάγριος μοναχός γράφει στη Φιλοκαλία τά έξης: «Νά προσεύχεσαι μέ φόβο καί τρόμο, μέ πόνο, προσεκτικά καί άγρυπνα».

’Άς δοΰμε τί θέλει νά πεΐ ό Όσιος αύτός.

α) Μέ φόβο καί τρόμο. Αύτό σημαίνει ότι, κατά τήν διάρκεια της προσευχης ό άνθρωπος πρέπει νά είναι πεπεισμένος ότι βρίσκεται ένώπιον τοΰ Παντοδύναμου Θεοΰ, όπου οι καθαρότατοι Άγγελοι μέ φόβο καί τρόμο, καί μέ τό βλέμμα πρός τά κάτω ύμνοΰν τήν άπειρη μεγαλειότητα καί άγιότητα τοΰ κοινοΰ μας Δημιουργοΰ. Άν οι καθαρότατες άγγελικές Δυνάμεις στέκονται μέ φόβο καί τρόμο ένώπιον της θείας μεγαλωσύνης, τί θά πεΐ ό άμαρτωλός καί λερωμένος άνθρωπος, ό όποΐος πρέπει νά φοβαται διπλά. Νά φοβαται μήπως δέν προσεύχεται μέ τήν δέουσα προσοχή, καί δέν είσακουσθεΐ ή προσευχή του. Νά φοβα-ται άκόμα μήπως δέν προσέξει καί τόν παρασύρει ό πονηρός πού καραδοκεΐ,

μέ τούς διάφορους λογισμούς μακριά ά-πό τό θέμα τής προσευχής καί χάσει τόν καρπό της, γιατί δέ θά εισακουσθεΐ καί γίνει περίγελως τών δαιμόνων.

β) Μέ πόνο ψυχής. Πού σημαίνει οτι, ό προσευχόμενος θά πρέπει νά συναισθάνεται τήν άμαρτωλότητά του, καί οτι σέ κάθε στιγμή παραβαίνει τό νόμο καί τίς έντολές τοΰ Κυρίου καί νά πονεΐ βαθειά ή ψυχή του. Αύτός ό πόνος τής ψυχής του θά πρέπει νά τόν κάνει περισσότερο θερμό στήν προσευχή του. Θά πονεΐ άκόμα, γιατί πολλοί άνθρωποι βρίσκονται μακρυά άπό τό Θεό καί νά δέεται καί γι’ αύτούς.

γ) Προσεκτικά, στοχαστικά. Δηλαδή μέ πολλή προσοχή καί περίσκεψη, χωρίς καμιά βιασύνη, μέ εύλά-βεια, ύπομονή καί πραότητα νά προσεύχεται ό άνθρωπος. Νά στοχάζεται, νά συλλογίζεται τήν άμαρτωλότητά του καί τίς δωρεές πού ό αγαθός Θεός δίνει στόν άδύναμο άνθρωπο. Νά στοχάζεται τή βασιλεία τοΰ Θεοΰ καί τήν αιώνια ζωή, καί μέ πολλή περίσκεψη νά καθαρίζει τόν εαυτό του μέ τήν μετάνοια καί τήν αποχή άπό κάθε λογισμό ανάρμοστο των περιστάσεων. Καί έτσι μέ ψυχή καθαρή νά προσεύχεται σάν παιδί πρός τόν πατέρα του.

"Αγρυπνα. Τό άγρυπνα έδώ σημαίνει νά βρίσκεται ό άνθρωπος σέ μεγάλο βαθμό έγρήγορσης καί προσοχής. Μέ άγρυπνο μάτι, καί μέ περίσκεψη καί περισυλλογή νά παρακο λουθεί τόν έαυτό του, γιατί γύρω του περιμένουν οί μοχθηροί δαίμονες νά του λερώσουν η άκόμα ναά του ματαιώσουν τήν προσευχή. Καιροφυλακτουν οί μισόκαλοι, γιά βρουν τήν εύκαιρία νά έπιτεθουν στήν ψυχή καί νά τήν αιχμαλωτίσουν καί νά τήν όδηγήσουν στό δικό τους σκοτεινά δρόμο της κόλασης.

’Έτσι άγρυπνα, μέ φόβο καί τρόμο, προσεκτικά καί στοχαστικά, όταν συνηθίσει νά προσεύχεται ό άνθρωπος, θά προσεύχεται σωστά καί καρποφόρα καί σάν φρόνιμος καί πιστός θά έχει καρποφόρα προσευχή καί θά σώσει καί τήν ψυχή του, δοξάζοντας τόν πανάγιο Τριαδικό μας Θεό.’Άς είναι εύλογημένο καί δεδοξασμένο τό όνομά Του στούς αιώνες. 

Αμήν.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-