«Και δος ημίν σήμερον τον άρτον ημών τον επιούσιον» (μια διαφορετική ερμηνεία στο σήμερα)

«ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ, 

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ;»

«Καὶ δὸς ἡμῖν σήμερον τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον» 

(μιὰ διαφορετικὴ ἑρμηνεία στὸ σήμερα)

(Πρεσβ. Ἀθανασίου Μηνᾶ)

Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς καὶ ὁ Σωτήρας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι καὶ τὸ ἀντικείμενο τῆς ἐλπίδος μας καὶ ὁ Δημιουργός της.

Ἐλπίς, μὴ στηριζομένη ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος Μεσσίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι πλάνη καὶ ἀπάτη.

Ὁ ἅγιος γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶχε προειδοποιήσει: «Ὅλα ὅσα λέγονται καὶ γίνονται στὶς ἡμέρες μας διέπονται καὶ διαποτίζονται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀπάτης».
Ἀλλὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη παροτρύνει ὁ Ἀπ. Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, κεφ. γ΄, 13: «ἀλλὰ παρακαλεῖτε ἑαυτοὺς καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν ἄχρις οὗ τὸ σήμερον καλεῖται, ἵνα μὴ σκληρυνθῇ ἐξ ὑμῶν τις ἀπάτῃ τῆς ἁμαρτίας». Ἐκτὸς τούτου καὶ στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ εἰσαγωγικοῦ ἀπαραιτήτου μυστηρίου γιὰ τὴ σωτηρία μας, κατὰ τὴν εὐχὴ ποὺ σφραγίζει ὁ ἱερεὺς τὸ νερό, λέει: «Ἐπιφάνηθι Κύριε τούτῳ· καὶ δὸς μεταποιηθῆναι τὸν ἐν αὐτῷ βαπτιζόμενον, εἰς τὸ ἀποθέσθαι μὲν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον, τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, ἐνδύσασθαι δὲ τὸν νέον, τον ἀνακαινούμενον κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ἵνα γενόμενος σύμφυτος τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου σου διὰ τοῦ Βαπτίσματος, κοινωνὸς και τῆς ἀναστάσεώς σου γένηται...».

Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ ὅλους τοὺς παραπάνω λόγους, χαρὰ καὶ ἀγάπη, εἰρήνη καὶ ἀνάπαυση, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει εἰ μὴ μόνον διὰ τῆς πρὸς ἀλλήλους ἐν Χριστῷ ὁμοφροσύνης καὶ ὀρθοδόξου βιοτῆς. Τελεία καὶ παῦλα!

Ἐν τούτοις, σήμερα βλέπουμε τὴν πανταχοῦ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστό, ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Νέας Ἐποχῆς εἰς παράλυσιν καὶ ψυχοσωματικὴν διαστροφήν, ὥστε ἀπὸ πρόσωπα νὰ παραμορφώνονται σὲ ἄτομα, κινούμενα χωρὶς Χριστό, χωρὶς ἐλπίδα. Εὔχομαι νὰ ὑπάρξει, παντοῦ καὶ ἐν πᾶσι, εἰλικρινὴς μετάνοια. Σὲ ἀντίθετη περίπτωση, τὰ πράγματα, ὁ κόσμος, θὰ ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, στὸ χείριστο καὶ τελικά, στὴν ἀπώλεια.

Παρακαλῶ, ἂς γνωρίζουμε καὶ τοῦτο. Πλησιάζει ἡ ὥρα ποὺ τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ θὰ μισεῖται καὶ θὰ διώκεται ἀπὸ ὅλους ὅσους εὑρίσκονται ἐκτὸς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι σαφής:

«Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει∙ ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν∙ οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν, εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διὰ τὸ ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασι τὸν πέμψαντά με.» (Ἰω., κεφ.ιε΄, στ.18-21).

Ἐξ αὐτοῦ τούτου τοῦ λόγου, ὁ Κύριος, λίγο πρὶν τὴν φρικτὴν Σταύρωσιν καὶ τὴν εἰς Ἅδου κάθοδον, τὴν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν, τὴν ἔνδοξον Ἀνάληψιν καὶ τὴν φοβερὰ καὶ Ἁγία Πεντηκοστή, προσευχήθηκε ἐκτενῶς πρὸς τὸν Οὐράνιο Πατέρα, ὄχι μόνον διὰ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, ἀλλὰ καὶ διὰ ὅλους ὅσους θὰ ἐπίστευαν δι’αὐτῶν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων[1]. Δηλαδὴ γιὰ ἐκείνους ποὺ μὲ ὑπομονὴ ἐργάζονται καὶ τηροῦν τὶς ἐντολές Του κατὰ πάντα.

Ἄς προσέξουμε ὅμως!!! Αὐτὸς ὁ τελευταῖος λόγος, δηλαδὴ τὸ νὰ ἐργαζόμαστε μὲ ὑπομονὴ εἰς τέλος[2]καὶ νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ νὰ πιστεύουμε, νὰ ὁμολογοῦμε καὶ νὰ διαλαλοῦμε ὅτι ὁ Χριστὸς Ἰησοῦς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς καὶ μοναδικὸς Σωτήρας τοῦ κόσμου, μετ’οὐ πολλὰς ἡμέρας, θὰ διώκεται στὴν πατρίδα μας ὡς ρατσιστικὸ ἔγκλημα. Λὲς καὶ δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ δίωξη ἡ κατ᾿ ἐξοχὴν πράξη τοῦ ρατσισμοῦ! Ὦ τοῦ παραλόγου!

Ἀγαπητά μου παιδιά, τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι ἐμφανῆ.

Ὅλοι σχεδὸν οἱ νόμοι ποὺ ψηφίζονται στὴν πατρίδα μας ὅπως καὶ σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ κόσμου, σὲ ἕναν καὶ μόνο σκοπὸ ἀποβλέπουν. Νὰ ἀπομακρύνουν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸν Ζωηφόρο Λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὸν δυσώδη καὶ βορβορώδη ἐπερχόμενο Ἀντίχριστο. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ χρησιμοποιοῦνται ὅλα τὰ μέσα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, ἴντερνετ, ἔντυπος τύπος, ἀφίσσες, παιχνίδια), μὲ πρῶτο καὶ καλύτερο τὴν χωρὶς Θεὸ «ἐπιστήμη» - χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν κατὰ καιροὺς φωτεινὲς ἐξαιρέσεις. Ἡ ὁποιαδήποτε νεοεποχήτικη διδασκαλία, συζήτηση ἤ ἐνημέρωση προβάλλεται πανταχοῦ, δεικνύει καὶ κατευθύνει εὐθέως πρὸς τὸν Ἑωσφόρο καὶ ἔτσι ἑτοιμάζεται δικτατορικὰ ὁ δρόμος τοῦ «ἑνός», δηλαδὴ τοῦ ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ, ἀντιχρίστου!

Βλέπουμε ἤδη μὲ πόση λυσσώδη μανία πολεμοῦν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς, τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Ἡ εἰδωλολατρεία καὶ ὁ σατανισμὸς διδάσκονται καθαρὰ καὶ ξεδιάντροπα, ἀκόμα καὶ σὲ τρυφερὲς ἡλικίες, σὰν μοναδικὴ καὶ ἀναγκαία τροφὴ τῶν ἀνθρώπων γιὰ ἀπόκτηση δύναμης καὶ κυριαρχίας. Ἀλλ᾿ εἰς μάτην! Ἔφθασαν, μάλιστα, οἱ ἄρχοντες τοῦ σκότους σὲ τέτοιο ζοφερὸ χάος καὶ ἀ-νοησία, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ διακρίνουν τὸν Δημιουργό τους καὶ νὰ ὑποστηρίζουν ὅτι κατάγονται ἀπὸ τοὺς πιθήκους. Ὦ τῆς βλασφημίας τὸ ὕψωμα!!! Καὶ δὲν τὰ κρατοῦν τουλάχιστον γιὰ τὸν ἑαυτό τους τὰ ὅσα πιστεύουν, ἀλλὰ παρασύρουν μαζί τους στὸ θάνατο, ἐκβιαστικὰ ἤ δελεαστικὰ μύριους χίλιους κακομοίρηδες. Ξεχνοῦν σαφῶς ἤ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ Ἀποκ. ιγ΄, 10: «εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων».(Ἄν κανεὶς παρασύρει ἄλλους σὲ αἰχμαλωσία, θὰ αἰχμαλωτισθεῖ καὶ αὐτός. Ἄν κανεὶς φονεύσει μὲ μαχαίρι πρέπει καὶ αὐτὸς σύμφωνα μὲ τὴ θεία δικαιοσύνη νὰ φονευθεῖ μὲ μαχαίρι. Ἐδῶ θὰ φανεῖ ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστη τῶν Χριστιανῶν).

Βιασμοὶ, βίαιοι θάνατοι, ληστεῖες, ἀσέλγειες, ἐκμετάλλευση ψυχῶν καὶ σωμάτων ἀνήκουν στὴν ἡμερησία διάταξη ὅλων τῶν κοινωνικῶν τάξεων. Ἀποτέλεσμα τούτων, εἶναι νὰ ὑπάρχει παντοῦ ἀνασφάλεια, δάκρυα, ἀπελπισία καὶ πολὺς πόνος.

Ἄς προσέξουμε ἀκόμη καὶ τοῦτο. Ὅτι καὶ ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ, τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξανίσταται καὶ διαμαρτύρεται. Πρωτοφανῆ σημεῖα καὶ τέρατα συμβαίνουν συχνὰ-πυκνὰ σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ πλανήτη μας, ἀποδεικνύοντας καὶ διατρανώνοντας ἔτσι, μὲ αὐτοὺς τοὺς φοβεροὺς «γογγυσμούς», τὰ ἐπερχόμενα δεινὰ στὸν ταλαίπωρο κόσμο μας.

Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀρχὲς ὠδίνων[3]. Οἱ ὠδίνες ἕπονται.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Μακάριοι εἶναι ὅλοι ὅσοι πορεύονται αὐτὴν τὴν κρίσιμη ὥρα μὲ πραγματικὴ μετάνοια, συνεχῆ δάκρυα καὶ ἀδιάλειπτη προσευχή, γαντζωμένοι κυριολεκτικὰ στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Μακάριοι, ὅσοι βαπτισμένοι καὶ μυρωμένοι Ὀρθοδόξως ἐμπιστεύονται ἀπόλυτα τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κοινωνοῦν ἀκατακρίτως τὸ Πανάχραντο Σῶμα Του καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα Του, ποὺ εἶναι τὸ φάρμακο τῆς ἀθανασίας καὶ τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὁ Παράδεισος.

Ἄς μάθουμε τέλος, ὅτι ἀλάνθαστο κριτήριο Ὀρθοδόξου ἐλπίδος, αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες, εἶναι ἡ καρδιακὴ εἰρήνη, χαρὰ καὶ ἀνάπαυση, ὅπως καὶ ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι βεβαιότητα πὼς αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, φανερώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, ὅτι δηλαδὴ πλησιάζει ἡ ἀπολύτρωσις ἡμῶν ( Λουκ., κεφ.κα΄, στ.28.: «ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν.» Ἀλλὰ καὶ Ἀποκ. ιγ΄, 6-8: «καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ (τὸ θηρίον) εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, ...καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς...»).

Γένοιτο Κύριε Ἰησοῦ. Σὲ Σένα ἀνήκει ἡ Δόξα, ἡ Δύναμις καὶ τὸ Κράτος εἰς τοὺς αἰώνας. Ἀμήν.

[1] «Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας.» (Κατὰ Ἰωάν., κεφ.ιζ΄, 20-21)

[2] «...ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.» (Κατὰ Ματθ., κεφ.κδ΄, στ.13)

[3] Ματθ., κεφ.κδ΄, στ.7-8 : « ...ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους∙ πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων»

http://aktines.blogspot.gr

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-