ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Ελεγείο στον νέον ’Ισραήλ
τού π. Λάμπρου Φωτοπούλου
«... καί έδαφιούσί σε καί τέκνα σου έν σοί, καί ουκ άφήσουσιν έν σοί λίθον επί λίθο), άνθ’ών ουκ έγνως τόν καιρόν τής επισκοπής σου.» (Λουκ. 19,44)
Εισαγωγή
Διαβάζουμε στήν άγια Γραφή:
«Ό Νώε έγινε γεωργός, άρχισε νά καλλιεργή τή γή καί φύτεψε αμπέλι. Καί ήπιε άπό τό κρασί τού άμπελιοϋ του καί μέθυσε. Πάνω στό μεθύσι του γυμνώθηκε μέσα στό σπίτι του. Τότε είδε ό γυιός του Χάμ τή γύμνια τού πατέρα του καί βγήκε άπό τό σπίτι διατυμπανίζοντας τό γεγονός στά δύο άδέλφια του. Τά δύο άδέλφια όμως, ό Σήμ καί ό Ίάφεθ, πήραν ένα σκέπασμα καί πισωπερπατώντας γιά νά μήν δουν τήν γύμνωση τού πατέρα τους πήγαν καί τόν σκέπασαν» (Γένεση 8,20-23).
Οί γραμμές πού χαράζουμε πιό κάτω ξεκινούν άπό μιά διάθεση παρόμοια μέ αυτήν τών δύο γιών τού Νώε. Βλέποντας τήν γύμνια στήν όποια έχει περιέλθει ό Οικουμενικός Θρόνος τήν τελευταία Εκατονταετία, προσπαθούμε, πισωπερπατώντας (δηλαδή, γυρίζοντας πίσω σέ άνάλογα παραδείγματα τής 'Αγίας Γραφής), νά ξαναφέρουμε ως γνήσιοι υιοί καί όχι ώς πατέρες καί διδάσκαλοι τήν άρμόζουσα σέ αυτόν ευπρέπεια. Γνωρίζουμε ότι τήν ευπρέπεια αυτή δίδει μόνον ή ακριβής τήρηση τών θεοπνεύστων ιερών Κανόνων καί γενικά ό σεβασμός τών ιερών Παραδόσεων.
Ό Οίκουμενισμός είναι ένα πνευματικό μεθύσι στό όποιο όποιος συμμετέχει δέν καταλαβαίνει ότι χάνει τήν Χάρη τού 'Αγίου Πνεύματος. Καί όπως ό Άδάμ μετά τήν πτώση έχοντας άπωλέσει τήν Κοινωνία τού 'Αγίου Πνεύματος έρραψε φύλλα συκής γιά νά κρύψει τήνγύμνια του έτσι καί οί σημερινοί Οίκουμενιστές προσπαθούν νά κρύψουν τήν παντελή έλλειψη άγιαστικής Χάριτος μέ διαχριστιανικές συναντήσεις, πού δέν διαφέρουν καθόλου άπό τά ανεμοδαρμένα φθινοπωρινά φύλλα.
Τό Οικουμενικό Πατριαρχείο παραμένει πάντα ή σεπτή κορυφή τής ’Ορθοδοξίας καί πρέπει νά στηρίζεται παντοιοτρόπως. Συνηθίζεται βέβαια νά θεωρούνται στήριξη τά εγκωμιαστικά λόγια, οί οικονομικές παροχές άπό κρατικές καί μή πηγές, ή επιδοκιμασία των άποφάσεων των ευαρίθμου συνθέσεως οργάνων του. ’Αλλά τέτοια στήριξη μπορούν νά δώσουν στό Πατριαρχείο -καί ίσως δίδουν- καί αυτοί άκόμη πού θά επιθυμούσαν... τήν εξαφάνισή του. Αυτές είναι ανώδυνες παροχές γιά δσους επιθυμούν νά άποπροσανατολίσουν τήν ’Ορθοδοξία. Γιά μάς τούς ’Ορθοδόξους δμως τά πράγματα είναι διαφορετικά: ’Οφείλουμε νά στηρίζουμε τό Πατριαρχείο καί μέ τήν οίκοδομητική κριτική. Αυτή πού δέν άρνεΐται τήν ούσία τής ’Αλήθειας.
” Αν τό κείμενο πού άκολουθεί επιτυγχάνει τού σκοπού του ή όχι εναπόκειται στήν κρίση τού χριστιανού άναγνώστου.
Ελεγείο στον νέον ’Ισραήλ
τού π. Λάμπρου Φωτοπούλου
«... καί έδαφιούσί σε καί τέκνα σου έν σοί, καί ουκ άφήσουσιν έν σοί λίθον επί λίθο), άνθ’ών ουκ έγνως τόν καιρόν τής επισκοπής σου.» (Λουκ. 19,44)
Εισαγωγή
Διαβάζουμε στήν άγια Γραφή:
«Ό Νώε έγινε γεωργός, άρχισε νά καλλιεργή τή γή καί φύτεψε αμπέλι. Καί ήπιε άπό τό κρασί τού άμπελιοϋ του καί μέθυσε. Πάνω στό μεθύσι του γυμνώθηκε μέσα στό σπίτι του. Τότε είδε ό γυιός του Χάμ τή γύμνια τού πατέρα του καί βγήκε άπό τό σπίτι διατυμπανίζοντας τό γεγονός στά δύο άδέλφια του. Τά δύο άδέλφια όμως, ό Σήμ καί ό Ίάφεθ, πήραν ένα σκέπασμα καί πισωπερπατώντας γιά νά μήν δουν τήν γύμνωση τού πατέρα τους πήγαν καί τόν σκέπασαν» (Γένεση 8,20-23).
Οί γραμμές πού χαράζουμε πιό κάτω ξεκινούν άπό μιά διάθεση παρόμοια μέ αυτήν τών δύο γιών τού Νώε. Βλέποντας τήν γύμνια στήν όποια έχει περιέλθει ό Οικουμενικός Θρόνος τήν τελευταία Εκατονταετία, προσπαθούμε, πισωπερπατώντας (δηλαδή, γυρίζοντας πίσω σέ άνάλογα παραδείγματα τής 'Αγίας Γραφής), νά ξαναφέρουμε ως γνήσιοι υιοί καί όχι ώς πατέρες καί διδάσκαλοι τήν άρμόζουσα σέ αυτόν ευπρέπεια. Γνωρίζουμε ότι τήν ευπρέπεια αυτή δίδει μόνον ή ακριβής τήρηση τών θεοπνεύστων ιερών Κανόνων καί γενικά ό σεβασμός τών ιερών Παραδόσεων.
Ό Οίκουμενισμός είναι ένα πνευματικό μεθύσι στό όποιο όποιος συμμετέχει δέν καταλαβαίνει ότι χάνει τήν Χάρη τού 'Αγίου Πνεύματος. Καί όπως ό Άδάμ μετά τήν πτώση έχοντας άπωλέσει τήν Κοινωνία τού 'Αγίου Πνεύματος έρραψε φύλλα συκής γιά νά κρύψει τήνγύμνια του έτσι καί οί σημερινοί Οίκουμενιστές προσπαθούν νά κρύψουν τήν παντελή έλλειψη άγιαστικής Χάριτος μέ διαχριστιανικές συναντήσεις, πού δέν διαφέρουν καθόλου άπό τά ανεμοδαρμένα φθινοπωρινά φύλλα.
Τό Οικουμενικό Πατριαρχείο παραμένει πάντα ή σεπτή κορυφή τής ’Ορθοδοξίας καί πρέπει νά στηρίζεται παντοιοτρόπως. Συνηθίζεται βέβαια νά θεωρούνται στήριξη τά εγκωμιαστικά λόγια, οί οικονομικές παροχές άπό κρατικές καί μή πηγές, ή επιδοκιμασία των άποφάσεων των ευαρίθμου συνθέσεως οργάνων του. ’Αλλά τέτοια στήριξη μπορούν νά δώσουν στό Πατριαρχείο -καί ίσως δίδουν- καί αυτοί άκόμη πού θά επιθυμούσαν... τήν εξαφάνισή του. Αυτές είναι ανώδυνες παροχές γιά δσους επιθυμούν νά άποπροσανατολίσουν τήν ’Ορθοδοξία. Γιά μάς τούς ’Ορθοδόξους δμως τά πράγματα είναι διαφορετικά: ’Οφείλουμε νά στηρίζουμε τό Πατριαρχείο καί μέ τήν οίκοδομητική κριτική. Αυτή πού δέν άρνεΐται τήν ούσία τής ’Αλήθειας.
” Αν τό κείμενο πού άκολουθεί επιτυγχάνει τού σκοπού του ή όχι εναπόκειται στήν κρίση τού χριστιανού άναγνώστου.
Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>
Αναρτήσεις
