Λόγοι Σοφίας - Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτη

Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτη Δύναμις και Θεού σοφία 

Όσο περισσότερο ζει κανείς τη κοσμική ζωή, τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει.

Εφόσον όλοι είμαστε αμαρτωλοί και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τους πειρασμούς, καμιά από τις αρετές δεν είναι μεγαλύτερη από τη μετάνοια.

Εκείνος που βοηθά τον πλησίον του, λαμβάνει βοήθεια από το Θεό. Εκείνος που κατηγορεί τον συνάνθρωπό του με φθόνο, έχει κατήγορό του το Θεό.

Τι είναι κανόνας; Μια ευκαιρία να ζητήσω συγχώρηση από τον Θεό. Μπορεί να είναι και η τελευταία. Κοίτα να την αξιοποιήσεις.


Να ζείτε σε διαρκή δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό, διότι μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αχαριστία και μεγαλύτερος αμαρτωλός ο αχάριστος.

Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται, γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό! Εκεί είναι η θέση του.

Η αυτοπεποίθηση είναι μέγα εμπόδιο στη Θεία Χάρη. Εμπιστοσύνη απόλυτη να έχουμε μόνο στο Θεό.Ο άνθρωπος που κινείται από το συμφέρον του μόνο, είναι άχρηστος άνθρωπος.

Ποιός ενδιαφέρεται σήμερα για τον άλλο; Κανείς. Όλοι ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας, για τον άλλο τίποτα. 

Όταν εργάζεται κανείς με ηρεμία, διατηρεί τη γαλήνη του και αγιάζει όλη την ημέρα του.
 
Η καρδιά καθαρίζει με δάκρυα και αναστεναγμούς.

Όταν ο Θεός προλέγει, πρέπει και ο άνθρωπος να προσέχει. Διότι, αν ο άνθρωπος αμελήσει και αλλάξει, και ο Θεός θα αλλάξει.Η έκβαση αυτού που προλέγει ο Θεός εξαρτάται και από τον άνθρωπο.


Να έχεις πάντα ένα βιβλίο ανοιχτό πάνω στο τραπέζι, για να μην βρίσκει ευκαιρία ο διάβολος να φέρνει λογισμούς.

Κάποτε μου παρουσιάστηκε ο Σατανάς και μου είπε: ”Εγώ είμαι ο Χριστός, προσκύνα με”. Του απάντησα: ”Εγώ τον Χριστό μου πάντα τον προσκυνώ. Και αν ήσουν ο Χριστός, δεν θα μου ζητούσες να σε προσκυνήσω”.

Άκουσα ότι αυτές τις μέρες κουνιέται το καντήλι της Παναγιάς των Ιβήρων. Η Παναγία προσπαθεί να μας αφυπνίσει για να μετανοήσουμε, αλλά οι σημερινοί άνθρωποι δεν κουνιούνται (συνέρχονται), όσο κι αν κουνιούνται τα καντήλια.

Σήμερα ήρθε η εποχή να πραγματοποιηθεί η προφητεία του Μεγάλου Αντωνίου: 
”Θα ‘ρθει καιρός που οι άνθρωποι θα τρελαθούν, και αν κάποιος είναι λογικός, αυτόν οι άλλοι θα τον λέγουν τρελό”, γιατί δεν θα είναι σαν και αυτούς.

Ο διάβολος σήμερα με την μεγάλη του κακία κάνει το μεγαλύτερο καλό στον κόσμο. Διότι βλέποντας αυτή την κατάσταση οι ευλαβείς άνθρωποι πλησιάζουν άλλους ευλαβείς και παρακινούνται στον αγώνα τους.

Πολλές φορές η σωματική καθαρότητα (αγνότητα) είναι η μάσκα όλων των παθών.

Όπως όταν σπέρνουμε ένα απλόχερο (χούφτα) σιτάρι, θα πάρουμε ας πούμε δέκα κιλά, έτσι και όταν σπέρνουμε αγκάθια, θα πάρουμε αγκάθια. Όποιος κάνει καλοσύνες, αυτές θα γεννήσουν καλοσύνες, και όποιος κάνει αμαρτίες, αυτές θα γεννήσουν άλλες περισσότερες.

Ταπείνωση έχει αυτός που ότι καλό κάνει, το ξεχνά αμέσως και το παραμικρό καλό που του κάνουν, το θεωρεί πολύ μεγάλο και νιώθει ευγνωμοσύνη.

Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο.  

Απλοποίησε τη ζωή σου όσο μπορείς, για να ελευθερωθείς από το κοσμικό άγχος και για να έχει νόημα η ζωή σου.
 
Ο Χριστός θα λυπηθεί τον κόσμο εκεί που θα φτάσει και θα φανερώσει ένα σημείο. Αυτό το σημείο δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία. Μετά δεν θα υπάρχει άπιστος. Θα πιστέψουν όλοι στον Χριστό, αλλά η πίστη αυτή δεν θα έχει αξία.

Ο κόσμος θα παλαβώσει. Θα έρθει καιρός, που οι άνθρωποι θα μπαίνουν στα σπίτια τους από τα παράθυρα και όχι από τις πόρτες. (Μεταφορικά, θα κάνουν δηλαδή άτοπα πράγματα). Όσοι θα μπαίνουν από τις πόρτες θα τους λένε: ”Να οι τρελοί”.

Ο Γέροντας είπε σε Αγιορείτη μοναχό: ”Μακριά από αυτοκίνητο, ράδιο και τηλέφωνο”.

Ο διάβολος άπλωσε τρία πλοκάμια να πιάσει όλον τον κόσμο. Τους πλούσιους με την μασωνία, τους φτωχούς με τον κομμουνισμό και αυτούς που θρησκεύουν με τον οικουμενισμό.

Σήμερα το Ευαγγέλιο το βάζουν στην άκρη, την παρανομίαν την κάνουν νόμο, την αμαρτία την κάνουν μόδα. Πάει να διαλυθεί το παν, αλλά τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Θεός.

Όταν αγαπάς άλλον αδελφό λιγότερο και άλλο περισσότερο, η αγάπη σου δεν είναι θεϊκή.

Το καλύτερο το προσφέρουμε πάντοτε στον Θεό.

Ο μοναχός αντλεί δύναμη από τον Θεό. 
Οι άρχοντες όμως σκέφτονται κοσμικά και λένε:”Ποιος θα μας βοηθήσει η Αμερική ή η Ρωσία;”.

Ο χρόνος μας δόθηκε από τον Θεό για να κάνουμε καλή χρήση αυτού, αγωνιζόμενοι συνεχώς για τη σωτηρία της ψυχής μας.

Η Εκκλησία είναι όπως το καράβι. Άλλος κοιμάται, άλλος χαζεύει. Αυτό τραβά τον δρόμο του. Άλλος πάλι αγωνίζεται, παλεύει, πάνω με τα κύματα. Όλοι μαζί προχωρούν. Φτάνει να είσαι μέσα στην Εκκλησία. Γι’ αυτό να φροντίζετε να είστε πάντα στις ακολουθίες. Να μη λείπετε.


Τα παλαιά χρόνια ο κανόνας γινόταν στην Εκκλησία. Μετά γινόταν στο κελλί, γιατί άλλος έκλαιγε, άλλος αναστέναζε.

Αν ρίχνεις το βάρος στον άλλον βαραίνεις. Αν το παίρνεις πάνω σου ελαφρώνεις.

Καλύτερα σπάταλος παρά φιλάργυρος. Με την οικονομία θα πέσω έξω. Για να μου φθάσουν τα λουκούμια που κερνούσα στον κόσμο τα έκοβα στα δύο. Έ, τότε τα λουκούμια δεν μου έφταναν ποτέ. Όταν άρχισα να παρακαλώ τους ανθρώπους να πάρουν και δεύτερο λουκούμι, ε, τότε είχα περίσσευμα από λουκούμια. Ο οικογενειάρχης όμως έχει υποχρέωση χωρία αγωνία να κάνει οικονομίες για να βοηθήσει τα παιδιά του.

Δεν φταίμε για τους κακούς λογισμούς που μας έρχονται. Θα φταίμε μόνο αν τους δεχθούμε. Δεν φτάνει που μας ενοχλούν, θα φταίμε κιόλας;
 
Όταν δεν δικαιώνεις τον εαυτό σου, τότε δέχεσαι όλη τη χαρά του κόσμου. Αλλά όταν θέλεις να τον δικαιώνεις δεν βρίσκεις ανάπαυση.

Μπορούμε να προσευχόμαστε στους Αγίους αλλά χρειάζεται απλότητα. Να τους μιλάμε απλά. Τους Αγίους τους φωνάζεις και έρχονται.
 
Πρέπει να υπάρχει αναγνώριση. Η αναγνώριση αναπληρώνει πολλή άσκηση.

Ένας που δεν μπορεί να κάνει άσκηση το αναγνωρίζει. ”Χρωστάω, να με συγχωρέσεις, δεν μπορώ να το κάνω” (λέει στον Χριστό). ”Δεν πειράζει, μη στενοχωριέσαι” (του λέγει ο Χριστός).

Ο άνθρωπος πρέπει να δίνει την αγάπη του στον Θεό και στον συνάνθρωπό του, και όση αγάπη απομένει να την διαθέτει για τα υπόλοιπα κτίσματα. Αυτοί οι οικολόγοι-φιλόζωοι φαίνεται ότι έχουν τόση αγάπη, όσο είναι εκείνη που απομένει από τους Χριστιανούς και γι’αυτό αγαπούν μόνο τα κτίσματα του Θεού, όχι τον Θεό, και την εικόνα του, τον άνθρωπο.

Όταν λες την ευχή, δεν θα σκέφτεσαι τίποτε, δεν θα δέχεσαι κανένα λογισμό, ούτε κακό ούτε καλό, ούτε να ταπεινώνεσαι με δήθεν καλούς λογισμούς ή ο νους σου να πηγαίνει δήθεν σε ψυχωφέλιμα περιστατικά. Μόνο να προσέχεις και να συναισθάνεσαι τα λόγια της ευχής.


 Οι γυμνοί ασκητές που ζουν στον Άθωνα είναι οι ασύρματοι της γης προς τον Θεό.

Ο άγιος Χρυσόστομος όταν κοιμόταν, άναβε ένα κερί και το έβαζε πάνω σε μια λαμαρίνα. Κάρφωνε ένα καρφί στο κερί και κανόνιζε πόση ώρα θα κάνει για να φτάσει η φλόγα στο καρφί. Μετά έπεφτε το καρφί στην λαμαρίνα και από το θόρυβο ξυπνούσε.

Δεν ξέρω γιατί μας παράτησαν και από πάνω (οι Άγιοι). Τους παρακαλώ να κάνουν κάτι για τον κόσμο, να δείξουν ένα θαύμα…δεν βλέπουν πως προχωράει ο κόσμος; Πρέπει να επέμβουν αυτοί (οι Άγιοι), αλλιώς δεν γίνεται τίποτε.

Πηγη:Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-