«Ο Ιησούς είναι το πιο μεγάλο θρησκευτικό πνεύμα σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας.

«Ο Ιησούς είναι το πιο μεγάλο θρησκευτικό πνεύμα σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας.

 

Χαίρεις ερευνώμενος!

Διό, Φιλάνθρωπε,
Προς τούτο προτρέπεις τον Θωμάν.
(Τροπάριον Κυριακής του Θωμά)

Η Εκκλησία όχι μόνον δεν εμποδίζει την έρευνα, αλλά δοξάζει τον Χριστό ψάλλοντας:
• Χαίρεις ερευνώμενος! δι' ο, Φιλάνθρωπε, προς τούτο προτρέπεις τον Θωμάν.
Η έρευνα των θεμάτων της πίστεως είναι υπόθεση ιερή. Γιατί ρίχνει φως στο θέμα του θανάτου.

Αρκετές φορές διαβάζουμε στο διαδίκτυο ή σε βιβλία και άρθρα «μορφωμένων» ερευνητών ότι ο Ιησούς Χριστός στην πραγματικότητα δεν υπήρξε, αλλά ήταν το δημιούργημα Ιουδαϊκών θρησκευτικών ομάδων ή προήλθε από συνθέσεις εθνικών μύθων και διάφορες άλλες ανιστόρητες εικασίες.

Και δεν μπορούμε φυσικά να μιλάμε για μύθους στην εποχή των αυτοκρατόρων Αυγούστου και Τιβέριου! Οι χρόνοι της Καινής Διαθήκης (Κ.Δ.) είναι φωτισμένοι και φιλοσοφημένοι, όχι μυθικοί. Άλλωστε οι Ιουδαίοι και οι χριστιανοί δεν ήσαν ευκολόπιστοι και αφελείς, αλλά άνθρωποι του μόχθου και έξυπνοι βιοπαλαιστές. Οι συνθέσεις μύθων πάνω σε παλαιοδιαθηκικά ή εθνικά καθοδηγητικά μοτίβα δεν ανήκαν στην πρωτοχριστιανική ψυχοσύνθεση. Απόδειξη είναι ότι η Εκκλησία απέρριψε τα λεγόμενα ‘απόκρυφα ευαγγέλια’, που ήταν μερικές δεκάδες, γιατί αλλοίωναν την γνήσια εικόνα του Χριστού και εισήγαγαν μύθους περί της ζωής και διδασκαλίας του. Και κράτησε τέσσερα μόνο Ευαγγέλια, που περιέσωζαν την αυθεντική εικόνα και την αποστολή του Μεσσία πάνω στη γη.

Μα δεν αρκεί να ερευνάμε. Πρέπει να ερευνάμε σωστά. Στο σημείο αυτό πρέπει να επιμείνωμε ιδιαίτερα. Γιατί πολλοί ερευνούν. Μα όχι σωστά. Πάμε στο βουνό για ψάρια∙ και στην θάλασσα για λαγό.
Τί εννοούμε;
Δεν είναι σωστό να αρχίσωμε την έρευνά μας με την εξέταση της γνώμης του καθενός, για να ιδούμε, τι λέγει πως είναι ο Χριστός. Θα πελαγοδρομήσωμε τζάμπα. Ή μάλλον θα πελαγώσωμε. Αφού είναι γνωστό, πως κάθε άνθρωπος έχει και μια γνώμη∙ ή μάλλον αλλάζει τόσο εύκολα γνώμη, ώστε να λένε: «πέντε ρωμιοί – πενήντα γνώμες». Τόσες γνώμες, όχι να τις ελέγξωμε δεν προφθάνομε στην ζωή μας, μα ίσως ούτε να τις μάθωμε.

Πότε εξάλλου να προλάβουν να φτιαχτούν οι υποτιθέμενοι θρύλοι αυτοί στην νεοσύστατη Εκκλησία, αφού το Ευαγγέλιο του Μάρκου γράφτηκε 35 περίπου χρόνια μετά το γεγονός της ανάστασης του Ιησού, οι επιστολές του Παύλου 20 μόλις χρόνια μετά (στις οποίες ολοκάθαρα αναφέρεται και στην ανάσταση του Κυρίου) και η μεταστροφή του στον Χριστιανισμό έγινε 2-5 χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού; Μήπως ακόμη οι απόστολοι και
οι μαθητές του Ιησού δεν πρόσφεραν τα πάντα για το όνομά του και μαρτύρησαν με την ίδια τους τη ζωή για το πρόσωπό του και τη διδασκαλία του; Πρόσφεραν πράγματι το αίμα τους για τον Χριστό, σύμφωνα με όσα είδαν και έζησαν οι ίδιοι, και όχι επειδή άκουσαν και έμαθαν γι’ Αυτόν από δεύτερα και τρίτα χείλη: «Τον είδαμε από κοντά και τα χέρια μας τον ψηλάφησαν. Όταν η ζωή φανερώθηκε τον είδαμε με τα μάτια μας. Καταθέτουμε λοιπόν τη μαρτυρία μας και σας μιλάμε για την αιώνια ζωή (τον Θεάνθρωπο Ιησού) που ήταν με τον Πατέρα, φανερώθηκε όμως σε μας. Αυτό που είδαμε και ακούσαμε το αναγγέλλουμε ….. και αυτά σας τα γράφουμε για να είναι ολοκληρωμένη η χαρά σας» (Α΄ Ιω. 1,1-4). Γνώριζαν δηλαδή από πρώτο χέρι ποιος ήταν, όπως τα παιδιά σε μια οικογένεια γνωρίζουν καλύτερα από όλους ποιος είναι ο πατέρας τους και δεν χρειάζεται να ρωτήσουν τους γείτονες και ακόμα χειρότερα άγνωστους συμπολίτες τους γι’ αυτόν.

Η έρευνα δεν είναι αντίθετη στην πίστη. Κάθε άλλο.. Κάποτε ερώτησε ένας Εβραίος τον Ιησού:
- Διδάσκαλε, ποία εντολή είναι η πιο μεγάλη;
Απάντησεν ο Χριστός.
-Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου∙
• εξ όλης της καρδίας σου∙
• εξ όλης της ψυχής σου∙
• εξ όλης της διανοίας σου.
Μερικοί περιορίζονται να αγαπούν τον Θεό μόνο συναισθηματικά. Μόνο με την καρδιά τους. Χωρίς να ενδιαφέρωνται να φωτίση η πίστη τους την διάνοιά τους!
Η τοποθέτηση αυτή δεν είναι σωστή.
- Έχομε καρδιά, να αγαπάμε.
- Έχομε «ψυχή» (εδώ = θέληση), να διαλέγωμε και να αποφασίζωμε.
- Έχομε όμως και διάνοια, που πρέπει να γεμίση με φως και αλήθεια, για να φωτίζη το είναι μας.
2. Μόνο έτσι οι ενέργειες της καρδιάς μας και της ψυχής μας θα είναι γεμάτες φως.
Μόνο έτσι μπορούμε:
• να Τον αγαπάμε όλο και πιο πολύ (= εξ όλης καρδίας!)
• να Τον ακολουθούμε μέχρι θανάτου (= εξ όλης ψυχής!)
• χωρίς τίποτε να μας κλονίζη (= εξ όλης διανοίας!)
Για να αγαπήση κανείς τον Θεό σωστά, πρέπει καρδιά, ψυχή και νους να ευρίσκωνται σε αρμονία μεταξύ τους.

Δεν είναι δυνατό (μα και δεν επιτρέπεται)
• άλλα να μου υπαγορεύη η καρδιά μου (= να αγαπώ τον Θεό!)
• και άλλα να μου υπαγορεύη η διάνοια μου,
που ποτέ δεν εφρόντισα να την γεμίσω
με το φως του Θεού.

Απλοί και καθημερινοί ψαράδες όπως ήσαν οι απόστολοι, ή προσγειωμένοι στην καθημερινότητα φοροεισπράκτορες όπως άλλοτε ο Ματθαίος, δεν είχαν τις προϋποθέσεις ή την αχαλίνωτη φαντασία, όπως προαναφέραμε, να κατασκευάσουν προσωπικότητα τέτοιου μεγαλείου όπως ο Χριστός, τον οποίο εξάλλου θεωρούν Θεό επί της γης, σκέψη που ήταν βλάσφημη για Εβραίο να την κάνει και να την υιοθετήσει στη ζωή του. Μήπως δεν είχαν δουλειά να κάνουν οι απόστολοι και έψαχναν για υψηλές φιλοσοφικές και μυθολογικές αναζητήσεις, ερευνούσαν για ηλιακές θεότητες, και έβλεπαν οπτασίες και αλληγορικά οράματα; Αντίθετα, όπως φαίνεται από τη θαυμαστή διδασκαλία τους και τη συμπεριφορά τους δεν ήσαν ονειροπαρμένοι, ούτε νευρολογικά πειραγμένοι, αλλά καλά προσανατολισμένοι στα πρακτικά προβλήματα, των οποίων καθημερινών αναγκών και ο Χριστός υπήρξε ιατρός και θεραπευτής. Θα μπορούσε τέτοιος μύθος, εντελώς διαφορετικός από το περιβάλλον των Γραμματέων και Φαρισαίων να ευδοκιμήσει στα εδάφη τους; Και να ξεσηκώσει ανθρώπους οι οποίοι γνώριζαν από πρώτο χέρι τα όσα συνέβαιναν ώστε να δώσουν τη ζωή τους για ένα ψέμα, να μην φοβηθούν βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες και θάνατο, όπως οι πρώτοι χριστιανοί; Όχι βέβαια!

Άλλωστε τα τέσσερα Ευαγγέλια και οι επιστολές του αποστόλου Παύλου θεωρούνται βάσιμα πλέον ιστορικά κείμενα, όσο κι αν προσπάθησαν να τα μειώσουν κάποτε ορισμένοι ερευνητές. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι την εποχή που κήρυξε και έδρασε και θαυματούργησε ο Χριστός, τους ανθρώπους ενδιέφεραν τα προβλήματα καθημερινής βιοπάλης και όχι τα θεωρητικά και βιογραφικά. Υπήρχαν βέβαια αρκετοί ιστορικοί, που καταπιάνονταν όμως με πολιτικά και κοινωνικά κυρίως θέματα και όχι τόσο θρησκευτικά και μάλιστα ιουδαϊκά. Οι Ρωμαίοι ιστορικοί, διανοούμενοι, στρατιωτικοί αλλά και πολιτικοί, έβλεπαν στον Χριστό έναν ακόμη Ιουδαίο προφήτη ή ταραχοποιό και δεν τους κίνησε στην αρχή την περιέργεια. Ήταν εποχή καταπίεσης και ξεσπούσαν εύκολα τα μεσσιανικά και επαναστατικά κινήματα. Γνωρίζουμε μάλιστα ότι ιστορικοί της εποχής δεν αναφέρουν ούτε προηγούμενους από τον Χριστό επαναστάτες ψευτομεσσίες, όπως τον Θευδά, τον Ιούδα τον Γαυλωνίτη και τον Μπαρ-Κοχέμπα, των οποίων τα κινήματα καταπνίγηκαν στο αίμα από τις ρωμαϊκές δυνάμεις.

Ο Ιησούς εξάλλου εμφανίζεται στα Ευαγγέλια ως εκπληκτική προσωπικότητα, με στάση θρησκευτικής αναρχίας θα λέγαμε απέναντι στο κατεστημένο της εποχής Του, ανένταχτος στους καταδυναστευτικούς τύπους της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας, ενώ μιλάει με αυθεντία και εκπληρώνει στο πρόσωπό Του το Νόμο του Μωυσή και τις προφητείες. Ένα τέτοιο πρόσωπο δεν το δημιουργείς από το τίποτε, αλλά είναι γενικά παραδεκτό πως οπωσδήποτε υπήρξε. Φαίνεται να εξορκίζει με μοναδική δύναμη, να ξεπερνά πάνω στην αγαθοεργία του τους φραγμούς του Σαββάτου, να θεωρεί τους συνανθρώπους του αδελφούς και αδελφές και όχι μόνο τούς κατά φύσιν συγγενείς Του, να αντιμετωπίζεται από όλους με δέος και θαυμασμό, να διχάζει με την αποστολή του τους Ιουδαίους, να θεραπεύεται γυναίκα που τον αγγίζει, να συγκρούεται με τους Φαρισαίους και να τους διδάσκει. Άλλοτε να μην δέχεται να πράξει θαύματα για το θεαθήναι, να κατηγορεί τον ίδιο τον μαθητή του (τον Πέτρο) ότι είναι ‘σατανάς’ (αφού δεν σκεπτόταν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού), να ζητάει από τους μαθητές Του να σηκώσουν τον σταυρό τους και να μην ντρέπονται γι’ Αυτόν.

Ποιά είναι αλήθεια η προσωπικότητα του Χριστού;

 Αν και δεν είμαι θεολόγος ωστόσο θα τολμήσω να κάνω μία κατάθεση ψυχής και απο τα ελάχιστα που γνωρίζω να σκιαγραφήσω την προσωπικότητα του Κυρίου μέσα απο την ζωή,το έργο του και την διδασκαλία του.
 

ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΑΛΛΗ ΛΟΓΙΚΗ.

Ο Κύριος μιλούσε παραβολικά..πολλές φορές γινόταν δυσνόητος.Ακόμη και σήμερα με ολες τι γνώσεις που διαθέτουμε κάθε φορά που μελετάμε την Καινη Διαθήκη η το τετραευαγγέλιο δυσκολευόμαστε να συλλάβουμε το ακατάληπτο.Πολλάκις αυτά που λέει μας μπερδεύουν και μας αναστατώνουν.Κάθε τι που λέει ο Κύριος συγκρούεται με την λογική μας.Τον καταλαβαίνουμε μόνο οταν μελετήσουμε εφισταμένως την Καινή διαθήκη οπως δεν τον καταλάβαιναν οι συμπατριώτες του οταν ηταν εδω στην γη! «Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την Γήν· δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής, και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.»(Ματθαίος ι΄ 34–36). Θεράπευε παράλυτους και δαιμονισμένους.Το μεγαλύτερο θαύμα που προκάλεσε το δέος όλων ηταν η Ανάσταση του Λαζάρου.Τον Τελώνη τον έκανε μαθητή του.Διαβάζουμε..«Και διαβαίνων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον εις το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει προς αυτόν· Ακολούθει μοι. Και σηκωθείς ηκολούθησεν αυτόν.» Οι υπόλοιποι μαθητ΄ς του αλλά και ο κόσμος αποούν με την επιλογή του και εξίσταντε..Μα πώς είναι δυνατόν να επιλέγει εναν Τελώνη για μαθητ'η του;Συγχωρεί την πόρνη ,θεραπέυει ημέρα Σάββατο..Ποιός είναι αυτός ο βλάσφημος αναρωτιούντε που θεραπεύει ημέρα Σάββατο; Κάποτε ο Χριστός εθεράπευσε ημέρα Σάββατο έναν παραλυτικό.
Του είπε:
- Σήκω! Πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε σπίτι σου!
Μετά από τα λόγια αυτά οι Εβραίοι έθεσαν τον Χριστόν υπό διωγμόν∙ έκαμαν στόχο τους να Τον εξοντώσουν. Επειδή εθεράπευσε ασθενή ημέρα Σάββατο!
Μα ο Χριστός, όταν έμαθε την αιτία της αντιθέσεώς τους, δεν τους είπε: Συγγνώμη, λάθος εκάματε! Εγώ τηρώ το Σάββατο κλπ... Αλλά τί τους είπε;
- «Ο Πατήρ μου έως άρτι εργάζεται» (χωρίς να σταματάη το Σάββατο για ανάπαυση!)∙ καγώ εργάζομαι∙ (δηλ. το ίδιο κάνω και εγώ! Δεν ξέρω ανάπαυση Σαββάτου! Δεν σταματώ το έργο μου ποτέ)!
Τα λόγια αυτά του Χριστού έκαμαν τους Εβραίους να καταλάβουν, όχι μόνο ότι δεν θεωρούσε τον εαυτό Του υποχρεωμένο να τηρή το Σάββατο, μα και ότι ωνόμαζε τον Θεό «Πατέρα Του», δείχνοντας ότι είναι ίσος με τον Θεό.
2. Θα ειπή κανείς:
- Καλά! Και επειδή λέγει ότι: ο Πατήρ Μου εργάζεται, καγώ εργάζομαι, αυτό σημαίνει πως πίστευε πώς είναι Θεός;
Και βέβαια σημαίνει!
Ο Κύριος αντιμετωπίζει όλες αυτές μας τις αντιδράσεις με απέραντη κατανόηση και αγάπη. Χαμογελάει, γιατί γνωρίζει κάτι πολύ βασικό. Δεν Τον ξέρουμε τον Ιησού Χριστό, δεν έχουμε καταλάβει την προσωπικότητά Του, το χαρακτήρα Του, την ουσία του έργου Του, της σωτηρίας Του. Είναι άλλο πράγμα να λες πιστεύω στον Ιησού Χριστό, δέχομαι την ύπαρξή Του, διαβάζω την Αγία Γραφή, πηγαίνω στην εκκλησία, ακούω κηρύγματα… και τελείως διαφορετικό να νιώθεις ότι άρχισες να καταλαβαίνεις τι είναι πραγματικά ο Ιησούς Χριστός και να Τον αποκτάς, να Τον κάνεις δικό σου, να ζεις όπως Εκείνος.
Την Κυριακή των Βαιων ο Ιησους εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ ταπεινός πάνω σε ένα γαιδουράκι..Θεός ηταν και είναι..δεν μπορούσε να εισέλει με την μεγαλοπρέπεια ενός Βασιλέα;Αφού ήταν Βασιλέας.Μήπως δεν γνώριζε το πρόκειται να συμβεί;Ασφαλώς και το γνώριζε.Μήπως δεν μπορούσε να αποφύγει όλο αυτό το πάθος και τον εξευτελισμό;
Πράος και ταπεινός στην καρδιά ήταν ο Κύριος εδώ κάτω όταν ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους, πράοι και ταπεινοί στην καρδιά και εμείς οι λυτρωμένοι Του, οι πιστοί Του, οι δικοί Του. Η σωστή ακολουθία είναι να καταλάβουμε αυτά τα γνωρίσματα της ζωής του Ιησού, να τα θελήσουμε για τον εαυτό μας, να τα ζητήσουμε από την καρδιά μας γνήσια και ειλικρινά και να τα βιώσουμε και εμείς στη ζωή μας.
Υπάρχει όμως και το μέρος του ανθρώπου, το πολύ βασικό και αποφασιστικό. Ο Ματθαίος, όταν τον κάλεσε ο Κύριος, σηκωθείς ηκολούθησεν Αυτόν. Και λίγο πριν, στην περίπτωση του Πέτρου και του Ανδρέα, διαβάζουμε, «οι δε αφήσαντες ευθύς τα δίκτυα, ηκολούθησαν αυτόν.»(Ματθαίος δ΄ 20). Ο Κύριος καλεί στην αγάπη Του, στην υπηρεσία Του, στη Βασιλεία Του όσους έχουν διάθεση και είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να αφήσουν και να Τον ακολουθήσουν. Και είναι κάτι που το βλέπει ο Ίδιος μέσα στην καρδιά τους, το διαβάζει. Δεν λέει ο Κύριος σε έναν άνθρωπο ακολούθει μοι, αν αυτός δεν έχει διάθεση να αφήσει για να Τον ακολουθήσει. Ο μοναδικός Ιησούς Χριστός, είναι για ξεχωριστούς και μοναδικούς ανθρώπους, που θα καταλάβουν τη μοναδική αξία Του, θα την εκτιμήσουν, θα θελήσουν με γνήσια και ολόκληρη καρδιά να Τον αποκτήσουν, να ζήσουν τη μοναδική ζωή Του. Αυτοί είναι που θα γίνουν τελικά δικοί Του και ο Κύριος θα γίνει δικός τους. Οι υπόλοιποι, που θέλουν τον Χριστό ανάμεσα στις δουλειές τους, στις υποχρεώσεις τους, στις επιθυμίες τους, στους στόχους τους, ανάμεσα στις αξίες τους, στα είδωλα και στις αγάπες τους αυτής της ζωής, Τον θέλουν για να τους βοηθάει, να τους συγχωρεί, να τους ευλογεί, να τους εξασφαλίζει…, ποτέ δεν θα γίνουν δικοί Του, ούτε και Εκείνος δικός τους.

Η παρακατω ιστορία αποτελεί μια τέλεια απόδειξη οτι υπάρχει Θεός.

Μια φορά πήγε κάποιος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα. Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση. Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα… Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του Θεού, ο κουρέας αναφώνησε: ‘Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.’

‘Γιατί το λες αυτό;’ ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε: ‘Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι; Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;
 

Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος. Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονεί να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται.’ Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση.
 

Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε. Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακρυά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος. Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο. Τότε είπε στον κουρέα: ‘Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!‘
‘Πως μπορείς να το λες αυτό;’ ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.
‘Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;’
‘Όχι!’ απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: ‘Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακρυά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ’ έξω.‘
‘Μα… οι κουρείς ΌΝΤΩΣ υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα.’
‘Ακριβώς!’ απάντησε ο πελάτης. ‘Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης ΥΠΑΡΧΕΙ! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε Αυτόν και δεν αναζητούν σε Αυτόν βοήθεια. Γι’ αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο.’

Γιά την Πατερική!
Αρετη Μαυροπούλου!
Καλή συνανάσταση!

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-