"Ο Χριστός επι του Σταυρού"

"Ο Χριστός επι του Σταυρού"

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Μεγάλη Παρασκευή σήμερον και ο Χριστός επί του Σταυρού! Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο Κύριος της Δόξης, σήμερον «τα θεμέλια της γης εδυνήθησαν φόβω του κράτους σου»[1], « ο ήλιος εσκοτίζετο και γης τα θεμέλια συνεταράττετο»[2]. Όσες ομιλίες και κηρύγματα και αν δονήσουν τον αέρα, όσα κείμενα και αν συμπλεύσουν εις την βιβλιογραφικήν φαρέτραν του έντυπου κόσμου, όσοι ζωγράφοι και αγιογράφοι και αν επιχειρήσουν ν΄ αποδώσουν  το μεγαλείο της ημέρας αυτής, δε θα καταφέρουν παρά μόνο, να μας μυήσουν επιδερμικά εις το αφ΄ εαυτού ασύλληπτο σε κενωτική θυσία και υπερφυές σε διανοητική σύλληψη μυστήριο του Θεανθρώπου, στη Σταυρική Θυσία του Λυτρωτού Κυρίου Ιησού Χριστού.

              Μεγάλη Παρασκευή και ο Χριστός επί του Σταυρού. Ο Δεσπότης και Κτίστης των απάντων καταδέχεται τοιαύτης καταδίκης υπό ανόμων και ασεβών, υπό ανθρώπων δολίων και μοχθηρών, υπό ανθρώπων και κτισμάτων ων έπλασε. Και όμως! Ο Εσταυρωμένος Ιησούς «την γην εκώλυε καταπιείν τους σταυρούντας Αυτόν!»[3]. Η φιλανθρωπία του Λυτρωτού, το Πανάγιο Αίμα Του επισφράγισε το απόρρητο μυστήριο της προαιώνιας θείας βουλής, και τρόπον τινά, υπερστάθμιζε ενώπιον του Θεού Πατέρα τις αμαρτίες και τις ενοχές όλων των ανθρώπων  από καταβολής κόσμου έως συντελείας των αιώνων. Πλην όμως, ας τονίσουμε εις το σημείον αυτόν, ότι το Σταυρικό Πάθος του Κυρίου Ιησού Χριστού άρχεται πολύ πριν ο Κύριος ευρεθεί επάνω εις στον Σταυρόν. Το  μίσος των ανθρώπων, η προδοσία, οι ύβρεις, οι λοιδορίες , οι μαστιγώσεις, οι κολαφισμοί , τα εμπτύσματα, τα ραπίσματα άρχισαν προτού ο Κύριος ανέβει εις τον Σταυρόν, πολύ δε φοβούμαι, πράγματι, πολύ φοβούμαι ότι εν πολλοίς, η Σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου συνεχίζεται και έως τις ημέρες μας , με κάθε τρόπο από πολλούς, που δεν κατενόησαν την απεραντοσύνη της Σταυροαναστάσιμης Καθόδου του Λυτρωτού, πορείας συνηφασμένης μετά της υψοποιού αληθινής αγάπης και της μεγαλειώδους Κενώσεώς Του.

           Μεγάλη Παρασκευή σήμερον και ουαί ημίν και υμίν που αναπαυόμεθα σε ημίμετρες συναισθηματικές καταστάσεις και γνωστικισμούς και λησμονούμε ότι «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω σου αίματι»[4]. Και ασφαλώς , εδώ η αγάπη προς τον Εσταυρωμένο Ιησού δεν έχει την έννοια της φοβικής αντιδόσεως ή της πεπερασμένης αποδοχής αυτής ως ένα έστω, μεγάλο κοσμοϊστορικό γεγονός, αλλά εξαίρεται μοναδικά και μονοδιάστατα ως ο μόνος έξοχος καί ικανός καί δυνατός τρόπος του ανθρώπου να οικειωθεί την θεία εμπειρία και να κοινωνήσει κατά χάριν εις την θεία μακαριότητα του Θεού, δηλαδή να φθάσει εις την μακαρίαν εκείνην κατάστασην της θεώσεως , που στην εκκλησιαστική γραμματολογία και εμπειρία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας ταυτίζεται με τους όρους ¨κένωση¨, ¨θυσία¨ και ¨σάρκωση¨.

          Μεγάλη Παρασκευή σήμερον και ο Κύριος της Δόξης ευρίσκεται επί του Σταυρού! Και ποιος θα μείνει ασυγκίνητος; Ποιά ανθρώπινη καρδιά δύναται να κρατήσει τα εαυτής εσόψυχα κεκρυμμένα ενώπιόν Του; Μεγάλη Παρασκευή και ο Χριστός επί του Σταυρού! Και θα ακολουθήσει η λαμπροφόρος Ανάσταση , ακριβώς επειδή προηγήθηκε η Σταυρική Θυσία και η αυταπάρνηση, επειδή προηγήθηκε η απλανής Θυσία, η ατέρμονη στις διανοητικές μας αισθήσεις , ένεκα της φιλαυτίας μας, Σταυρική Ταπείνωση. Ωσαύτως και ημείς, ακολουθούντες την πορεία του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού, σήμερον Μεγάλη Παρασκευή, ας σταθούμεν ενώπιον Του, ας ατενίσωμεν άφοβα και αληθινά τον Εσταυρωμένον Ιησούν και δακρύβρεχτοι ας ψελλίσωμεν: «Ναι Κύριε, Συ οίδας ότι φιλώ Σε, Συ οίδας τον κόπον μου, χθες συνεθαπτόμην σοι Χριστέ , Ανάστα ο Θεός!».

Παραπομπές:

1.Στιχηρά των Αίνων της Μ. Παρασκευής.

2.Απόστιχα Μ. Παρασκεής.

3.Δοξαστικόν Αποστίχων Μ. Παρασκευής. Σχετικά με τη Σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού βλ., Θεοδώρου Ανδρέου, Βασική Δογματική διδασκαλία, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2007, τις σελ. 98-102, Κολιτσάρα Ιωάννου, Ο Χριστός επί του Σταυρού, εκδ. Ζωή , Αθῆναι 1995, Λυκούδη Δημητρίου, Σταυρός υψούται σήμερον και κόσμος αγιάζεται, http://theologikoanalogio.wordpress.com/2014/03/22/#more-184, Ματθαιάκη Τίτου (πρ. Μητροπολίτου Παραμυθίας), Η αξία του Σταυρικού Πάθους του Σωτήρος Χριστού, στο ¨Θέματα του Άμβωνος¨, τόμος Γ΄, Αθῆναι 1983, σελ. 80-87, Σεραφείμ (Μητροπολίτου Πειραιώς), Η αίρεσις της ικανοποιήσεως της Θείας Δικαιοσύνης δια της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου, Πειραιεύς 2012.

4.Κάθισμα Μ. Παρασκευής.

ΠΗΓΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Δημήτριος Π .Λυκούδης

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ

Ο Δημήτριος Π. Λυκούδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Θεολογία [τμήμα Θεολογίας] στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλολογία [τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας] στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Ε.Κ.Π.Α. [Χριστιανική Αγωγή και Ποιμαντική] και ακολούθως στο τμήμα Θεολογίας [Δογματική]. Είναι υπ. Διδάκτορας του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Ε.Κ.Π.Α. στον τομέα της Ψυχολογίας της Θρησκείας.

Το ερευνητικό του έργο εστιάζει σε θέματα ποιμαντικά και δογματικά και σε ζητήματα που άπτονται της Ψυχολογίας της Θρησκείας. Προσκεκλημένος Ιερών Μητροπόλεων τόσο του κέντρου όσο και της επαρχίας, κηρύττει ορθόδοξο λόγο περιοδικά. Επιμελείται και παρουσιάζει εβδομαδιαίως ραδιοφωνικές εκκλησιαστικές εκπομπές [Ι.Μ. Χίου, I.Μ. Μονεμβασίας κα Σπάρτης, Ι.Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας, και Ι.Μ. Χαλκίδος και Ρ/Σ Άγια Μετέωρα] και αρθρογραφεί σε εκκλησιαστικά και ιστορικό-φιλοσοφικά περιοδικά.

Ως κάτοχος διπλώματος Βυζαντινής Μουσικής [Ωδείο Αιγάλεω], διακονεί στο ιεροψαλτικό αναλόγιο σε δύο ενορίες [Ι.Μ. Πειραιώς και Ι.Μ. Νέας Σμύρνης] και συμμετέχει σε εκκλησιαστικές χορωδίες και συναυλίες [διακόνησε και ως κατηχητής ανωτέρου στην Ι.Μ. Πειραιώς από το 2003 έως το 2009]. Ομιλεί Αγγλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ρωσικά και Ρουμάνικα.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-