«τον Ξένον ,Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω», όχι αυτόν της βιτρίνας
Δος μοι τούτον τον ξένον,
τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω.
(ασματικόν Μ.Παρασκευής)
«Δωσ' μου Τούτον τον Ξένο ο Οποίος από βρέφος ζούσε στον κόσμο σαν αποξενωμένος ξένος» (μτφ Ευαγγέλου Θεοδώρου) .
Λόγος του αγίου Επιφανίου, αρχιεπισκόπου Κύπρου (4ος - 5ος αι.), στη θεόσωμη ταφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού:
«Δος μοι τούτον τον ξένον· εκ μακράς γαρ ήλθε της χώρας ώδε, ίνα σώση τον ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον· αυτός γαρ και μόνος υπάρχει ξένος.
Δος μοι τούτον τον ξένον, ούτινος την χώραν αγνοούμεν οι ξένοι.
Δος μοι τούτον τον ξένον, ούτινος τον Πατέρα αγνοούμεν οι ξένοι.
Δος μοι τούτον τον ξένον, ούτινος τον τόπον και τον τόκον και τον τρόπον αγνοούμεν οι ξένοι.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον ξένην ζωήν και βίον ζήσαντα επί ξένης.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον μη έχοντα ώδε που την κεφαλήν κλίνη.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον ως ξένον επί ξένης άοικον και επί φάτνης τεχθέντα.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εξ αυτής της φάτνης ως ξένον εξ Ηρώδου φυγόντα.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εξ αυτών των σπαργάνων εν Αιγύπτω ξενωθέντα.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον ου πόλιν, ου κώμην, ουκ οίκον, ου μονήν, ου συγγενή, επ' αλλοδαπής δε χώρας την οίκησιν έχοντα και τα πάντα κατέχοντα ».
«Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί ήλθε εδώ από μακρινή χώρα για να σώσει τον άνθρωπο που αποξενώθηκε από τον Θεό. Γιατί κατέβηκε στη σκοτεινή γη για να
ανεβάσει τον ξένο.
Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί αυτός είναι ο μόνος -πραγματικά- ξένος.
Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τη χώρα αγνοούμε εμείς οι ξενιτεμένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τον Πατέρα αγνοούμε εμείς οι ξένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τον τόπο και τη γέννηση και τον τρόπο της ζωής Του αγνοούμε εμείς οι ξένοι.
Δος μου αυτόν τον ξένο που έζησε ζωή και βίο ξενιτεμένου στα ξένα. Δος μου αυτόν τον ξένο Ναζωραίο του Οποίου τη γέννηση και τον τρόπο αγνοούμε εμείς οι ξένοι.
Δος μου αυτόν που με τη θέληση Του είναι ξένος και εδώ δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που σαν ξένος σε ξένη χώρα, άστεγος γεννήθηκε στη φάτνη.
Δος μου αυτόν τον ξένο που απ' αυτήν ακόμη τη φάτνη έφυγε ως ξένος από τον Ηρώδη.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που απ' τα σπάργανα Του ακόμη ξενητεύθηκε στην Αίγυπτο, και δεν είχε πόλη, ούτε χωριό, ούτε σπίτι ούτε τόπο να μείνει, ούτε συγγενή, αλλά σε ξένη χώρα Αυτός είναι ξένος.» Ο Χριστός θα μένει πάντα ένας επίμονος φυγάς , ένας διαχρονικός «Χωκ Φιν» και θα γεννιέται εκεί που γεννήθηκε και πριν 2012 χρόνια...
στις «φάτνες» από χαρτόκουτα , τών άστεγων,
στους ξενώνες των κακοποιημένων γυναικών και άγαμων μητέρων,
στα ξεχασμένα ασκηταριά που δεν πολυζυγώνει ο θρησκευτικός τουρισμός ,
στους στάβλους των άκακων ζώων και των ταπεινών ποιμένων τους ,
στα ορφανοτροφεία «των παιδιών του πουθενά και του κανένα»,
στις τρώγλες τών, κυνηγημένων από τίς εξουσίες του κόσμου τούτου, μεταναστών,
στις σειρές των συσσιτίων αυτών που οι λάτρεις του μαμωνά , τους κλέβουν την μπουκιά από το στόμα...
(ασματικόν Μ.Παρασκευής)
«Δωσ' μου Τούτον τον Ξένο ο Οποίος από βρέφος ζούσε στον κόσμο σαν αποξενωμένος ξένος» (μτφ Ευαγγέλου Θεοδώρου) .
Λόγος του αγίου Επιφανίου, αρχιεπισκόπου Κύπρου (4ος - 5ος αι.), στη θεόσωμη ταφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού:
«Δος μοι τούτον τον ξένον· εκ μακράς γαρ ήλθε της χώρας ώδε, ίνα σώση τον ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον· αυτός γαρ και μόνος υπάρχει ξένος.
Δος μοι τούτον τον ξένον, ούτινος την χώραν αγνοούμεν οι ξένοι.
Δος μοι τούτον τον ξένον, ούτινος τον Πατέρα αγνοούμεν οι ξένοι.
Δος μοι τούτον τον ξένον, ούτινος τον τόπον και τον τόκον και τον τρόπον αγνοούμεν οι ξένοι.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον ξένην ζωήν και βίον ζήσαντα επί ξένης.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον μη έχοντα ώδε που την κεφαλήν κλίνη.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον ως ξένον επί ξένης άοικον και επί φάτνης τεχθέντα.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εξ αυτής της φάτνης ως ξένον εξ Ηρώδου φυγόντα.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εξ αυτών των σπαργάνων εν Αιγύπτω ξενωθέντα.
Δος μοι τούτον τον ξένον, τον ου πόλιν, ου κώμην, ουκ οίκον, ου μονήν, ου συγγενή, επ' αλλοδαπής δε χώρας την οίκησιν έχοντα και τα πάντα κατέχοντα ».
«Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί ήλθε εδώ από μακρινή χώρα για να σώσει τον άνθρωπο που αποξενώθηκε από τον Θεό. Γιατί κατέβηκε στη σκοτεινή γη για να
ανεβάσει τον ξένο.
Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί αυτός είναι ο μόνος -πραγματικά- ξένος.
Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τη χώρα αγνοούμε εμείς οι ξενιτεμένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τον Πατέρα αγνοούμε εμείς οι ξένοι. Δος μου αυτόν τον ξένο του Οποίου τον τόπο και τη γέννηση και τον τρόπο της ζωής Του αγνοούμε εμείς οι ξένοι.
Δος μου αυτόν τον ξένο που έζησε ζωή και βίο ξενιτεμένου στα ξένα. Δος μου αυτόν τον ξένο Ναζωραίο του Οποίου τη γέννηση και τον τρόπο αγνοούμε εμείς οι ξένοι.
Δος μου αυτόν που με τη θέληση Του είναι ξένος και εδώ δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που σαν ξένος σε ξένη χώρα, άστεγος γεννήθηκε στη φάτνη.
Δος μου αυτόν τον ξένο που απ' αυτήν ακόμη τη φάτνη έφυγε ως ξένος από τον Ηρώδη.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που απ' τα σπάργανα Του ακόμη ξενητεύθηκε στην Αίγυπτο, και δεν είχε πόλη, ούτε χωριό, ούτε σπίτι ούτε τόπο να μείνει, ούτε συγγενή, αλλά σε ξένη χώρα Αυτός είναι ξένος.» Ο Χριστός θα μένει πάντα ένας επίμονος φυγάς , ένας διαχρονικός «Χωκ Φιν» και θα γεννιέται εκεί που γεννήθηκε και πριν 2012 χρόνια...
στις «φάτνες» από χαρτόκουτα , τών άστεγων,
στους ξενώνες των κακοποιημένων γυναικών και άγαμων μητέρων,
στα ξεχασμένα ασκηταριά που δεν πολυζυγώνει ο θρησκευτικός τουρισμός ,
στους στάβλους των άκακων ζώων και των ταπεινών ποιμένων τους ,
στα ορφανοτροφεία «των παιδιών του πουθενά και του κανένα»,
στις τρώγλες τών, κυνηγημένων από τίς εξουσίες του κόσμου τούτου, μεταναστών,
στις σειρές των συσσιτίων αυτών που οι λάτρεις του μαμωνά , τους κλέβουν την μπουκιά από το στόμα...
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.