Παναγία η Μυρτιδιώτισσα η εικόνα του Θεού .

 Παναγία η Μυρτιδιώτισσα η εικόνα του Θεού .

Κανένα πρόσωπο, κανένας άγιος, δεν έχει τόσα ονόματα, όσα έχει η Μαρία η «Κεχαριτωμένη».

Ονόματα, που αναφέρονται στην αρετή της: Άσπιλη, Αμόλυντη, Αγνή, Αγία, Παναγία. Ονόματα, που αναφέρονται στη θέση, που κατέχει τώρα στον ουρανό: Βασίλισσα, Παντάνασσα, Πλατυτέρα, Ενδοξότερα των Χερουβίμ. Ονόματα, που αναφέρονται στις εικόνες της: Πορταΐτισσα,

Ρόδον το Αμάραντον, Γαλακτοτροφούσα, Δεομένη, Τριχερούσα. Ονόματα, που αναφέρονται στα σημεία και τα θαύματά της: Γρηγορούσα, Γοργοεπήκοος,

Φανερωμένη, Ελεούσα, Γιάτρισσα. Ονόματα, που αναφέρονται στους τόπους, που τιμάται ιδιαιτέρως κάποια εικόνα της: Παναγία της Τήνου, Προυσώτιοοα, Χοζεβίτισσα, Μυρτιδιώτισσα.

Το τελευταίο όνομα έχει σχέση με τη σημερινή γιορτή. Είναι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας. Η ίδια η Παναγία είναι παντού. Αλλά κάθε τόπος της δίνει και ένα όνομα, για να θυμίσει κάποιο γεγονός, κάποιο ή κάποια θαύματα της Παναγίας.

Σήμερα λοιπόν γιορτάζει η Μυρτιδιώτισσα.

Πρόκειται για γιορτή δεμένη με το νησί των Κυθήρων, αλλά που ξαπλώνεται και σ’ ολόκληρο τον ορθόδοξο χώρο.

Όπως το νερό, που βγαίνει μεν από μία πηγή, αλλά μετά γίνεται ρυάκι και ποτάμι και ποτίζει όλο τον κάμπο.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η Σύλληψη του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Η Σύλληψη του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (Άγιος Σωφρόνιος πατριάρχης Ιεροσολύμων).

Δος μας, Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου; Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του.

Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Ας μιλήσουμε τώρα για τη θαυμαστή σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου. Και πριν από τη σύλληψή του, αυτός φανερώθηκε πως θα γίνει μέγας και τρανός και πως θα υπηρετήσει την προσδοκία των ανθρώπων για πολύ πιό μεγάλες και σωτήριες υποθέσεις, εφόσον δεν θα έμενε άσχετος από τις συνέπειες που είχε για όλο το ανθρώπινο γένος η πτώση των πρωτοπλάστων και η αποστασία από το Θεό. Και ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης βρήκε το πλήρωμά του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όλοι οι δίκαιοι άνδρες και προφήτες περίμεναν με ιερή λαχτάρα τη λύτρωση του ανθρωπίνου γένους και την ποθούσαν και το εύχονταν με ειδικές δεήσεις και το ζητούσαν από το Θεό. Όπως ο Αβραάμ, ο Δαυίδ και τόσοι άλλοι, μάλιστα δε και ο Συμεών που το πέτυχε να Τον δεχθεί στην αγκαλιά του.

Ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους διακρινόταν και ο πρεσβύτης και ιερέας Ζαχαρίας, που τα χρόνια του είχαν περάσει και μαζί με τη σωματική παρακμή είχαν φέρει και το θάνατο πιό κοντά του. Αυτός προσευχόταν στο Θεό συχνά και επίμονα – γιατί η γλώσσα του δεν είχε

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Βίος Αγίας Σοφίας και των Θυγατέρων της Πίστις, Ελπίς και Αγάπης

Βίος Αγίας Σοφίας και των Θυγατέρων της Πίστις, Ελπίς και Αγάπης 

Η Αγία Σοφία και οι Θυγατέρες της Πίστις, Ελπίς και Αγάπης εορτάζουν στις 17 Σεπτεμβρίου  

Χήρα με τρεις θυγατέρες στη Ρώμη

Στα χρόνια πού βασίλευε στην κοσμοκράτειρα Ρώμη ο Αδριανός, σε μια πόλη της Ιταλίας, ζούσε η ευσεβής και πιστή στον Θεό Σοφία. Καταγόταν από σπουδαία οικογένεια, αλλά

σχετικά νωρίς έμεινε χήρα με τρεις θυγατέρες. Για λόγους πού δεν είναι γνωστοί, αργότερα η Σοφία πήρε τις τρεις κόρες της και πήγε στη Ρώμη, όπου συνέχισαν την ενάρετη ζωή τους.

Δεν επέλεξε συμπτωματικά και τα ονόματα των τριών θυγατέρων της, αφού τους έδωσε τα ονόματα πού συνοψίζουν τις τρεις βασικές αρετές του χριστιανού, τις οποίες επισημαίνει

ο απόστολος Παύλος στον «ύμνο της αγάπης» (Α 7 Κορ. 13,13): νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη. Και τόσο με το παράδειγμά της όσο και με την ανατροφή πού τους έδωσε, οι

τρεις θυγατέρες της επιβεβαίωναν στην πράξη ότι όντως βίωναν και την πίστη και την ελπίδα και την αγάπη. Ήταν αντάξια προς τη ρίζα και τον κορμό κλαδιά!

Συλλαμβάνονται και οδηγούνται στον αυτοκράτορα

Δεν άργησε να γίνει γνωστή στη Ρώμη η άφιξη της Σοφίας και των θυγατέρων της, όχι μόνο γιατί ήταν αυτό σπουδαία οικογένεια, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι μία χήρα γυναίκα

με τρεις ωραιότατες κόρες ζούσαν με σύνεση και αρετή, σε μια κοινωνία κατά βάση έκφυλη και αμαρτωλή. Ο Αντίοχος, πού ήταν διοικητής της Ρώμης, ενημέρωσε τον αυτοκράτορα

Αδριανό, ότι οι τέσσερις αυτές ψυχές πιστεύουν στον Θεό των χριστιανών και περιφρονούν τούς δικούς τους θεούς. Ο αυτοκράτορας εξοργίστηκε. Και έδωσε αμέσως εντολή στον

επικεφαλής των σωματοφυλάκων του να σπεύσουν να συλλάβουν τη Σοφία και τις τρεις θυγατέρες της, προκειμένου να τις οδηγήσουν ενώπιον του.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η Υψωση του Τιμίου Σταυρού

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

ΠΑΣΑΛΟ ΤΟΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΙΕΧΩΒΑΔΕΣ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι ένας ακόμα σημαντικός εορτολογικός σταθμός της Εκκλησίας μας.

Οι πιστοί την ημέρα αυτή καλούνται να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου ώστε να αντλήσουν δύναμη και χάρη από αυτόν.

Η μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή δίνει επίσης την ευκαιρία σε όλους μας να σκεφτούμε ορισμένες βασικές αρχές και αλήθειες της πίστης μας, οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη θεολογία του Σταυρού.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η οποία διασώζει μόνη Αυτή ανόθευτη την βιβλική και πατερική διδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με την ποικίλη ετεροδοξία, η οποία, είτε αδιαφορεί να αποδώσει τιμή στο Σταυρό (Προτεσταντισμός), είτε πολεμά ευθέως Αυτόν, ως ειδωλολατρικό σύμβολο (Mάρτυρες του Ιεχωβά). Η Εκκλησία μας θέσπισε πολλές φορές προσκύνησης και τιμής του Σταυρού καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με αποκορύφωμα τη μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως, στις 14 Σεπτεμβρίου.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η βόμβα που δεν έσκασε μπροστά στην αγία Τράπεζα στον πόλεμο του 1940

Η βόμβα που δεν έσκασε μπροστά στην αγία Τράπεζα στον πόλεμο του 1940 

 

«Αυτό το οποίο θα σας πω τώρα έγινε την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη: Ήταν και η τελευταία μου μέρα στο μέτωπο, γιατί κατά το μεσημέρι τραυματίστηκα. Ξημερώνοντας, λοιπόν, η Κυριακή μάς βρήκε να κατεβαίνουμε μια πλαγιά, στην οποία είχαμε φτάσει απ’ την προηγούμενη μέρα.

Όλο το Σάββατο ο παππούλης [π. Αχίλλειος, στον πόλεμο του ‘40] εξομολογούσε και μας είπε, όσοι ήθελαν, μπορούσαν να κοινωνήσουν την άλλη μέρα. Το Σύνταγμά μας θα έμπαινε σε καινούργιες μάχες. Σαν ξημέρωσε, το χιόνι είχε πάψει να πέφτει. Μερικοί στρατιώτες είχαν στολίσει με ελάτια και αγριορύκια, τα οποία είχαν κόψει από ένα χωριό, το μέρος στο οποίο θα έμπαινε η Αγία Τράπεζα. Το μάτι κουραζόταν να βλέπει αυτήν την απέραντη λευκότητα. Ο διοικητής, οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες, όλοι συγκεντρωθήκαμε όσο μπορούσαμε ο ένας κοντά στον άλλον. Τα ψαλσίματα αντιλαλούσαν στα γύρω υψώματα.

Είχε προχωρήσει η Λειτουργία αρκετά, όταν ακούσαμε ξαφνικά τον βόμβο πολλών αεροπλάνων και φάνηκαν σε λίγο στο βάθος καμιά πενηνταριά. Δεκαεπτά από τα δεξιά μας, είκοσι από πίσω μας, δώδεκα κατ΄ ευθείαν πάνω μας. Ξαπλωθήκαμε όλοι αμέσως, σαν να ήμασταν ένας άνθρωπος, μέσα στο χιόνι. Οι αναπνοές μας σταμάτησαν. Έλεγες πως σταμάτησαν και οι καρδιές μας.

Η Λειτουργία φυσικά διεκόπη. Έσβησαν απότομα τα ψαλσίματα. Έσβυσε και το θυμιατό. Οι βόμβες όργωναν γύρω μας το παχύ στρώμα του χιονιού. Σφύριζαν και βογγούσαν από

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ο πλούτος και η ευτυχία

Ο πλούτος και η ευτυχία

“Γιαγιά, άλήθεια άπόψε άνοίγει ό ούρανάς:

“Ναί, παιδάκι μου, γιατί ξημερώνουν τ’ άγια Θεοφάνεια. Καί όποιος άγρυπνήση καί προφτάση σ’ έκείνη τήν άπόκρυφην ώρα.. “Τό ξέρω, γιαγιά μου, τό ξέρω μπορεί νά ζητήση ό,τι θέλει άπ' τό Θεό καί τού γίνεται.

-“Ναί, μά φτάνει νά ζητήσης ένα πράμα μονάχα.

Τό παιδάκι άποφάσισε ν' άγρυπνήση, Κοντά στήν κάμαρά του άπάνω ψηλά ήταν ή πόρτα πού έβγαινε στό ήλιακωτά. Χωρίς νά τό ίδή κανείς, κουκουλώθηκε μέ τό παπλωματάκι του, πήρε τό προσκεφάλι του καί πήγε νά ξαπλωθή έκεί έξω. Δεν είχε φόβο κανένα’ ό παπάς είχε βγή έκείνη τήν ήμέρα μέ τήν άγιαστούρα του καί είχε διώξει όλους τούς καλικαντζάροος, πού περπατούσαν στή χώρα καί παίρναν τά παιδιά, Στή χειμωνιάτικη νύχτα τό ζέσταινε τό πάπλωμα καί ή έλπίδα.

Ήταν άργά. . . Σκοτάδι καί σιωπή άπλωνότανε κάτω σ' όλη τήν κοιμισμένη πόλη, ‘Εδώ κι’ έκεϊ μονάχα έτρεμόκαιγε κανένα φανάρι σάν μάτι νυσταγμένο, καί τ' άγιασμένα νερά τής λίμνης έκιί πέρα έλαμπύριζαν στή μυστική άστροφεγγιά, Απέραντος θόλοςσάν άπό μαύρο βελούδο, καρφωμένο με διαμαντένια καρφιά, τό σκέπαζει ό ούρανάς, Καί τόν έκοίταζε μέ άνήσυχα μάτια τό· παιδάκι καί περίμενει ήσυχα ν' άνοιξη, 'Ο,τι ζητούσε τότε θά γινόταν—μά φτάνει νά ζητούσε ένα μονάχα— καί τό παιδάκι είχε τό σκοπό του…

Οί ώρες περνούσαν έτσι καί οί πετεινοί, ζωντανά ρολόγια, τίς έλεγαν με τή βραχνή τους φωνή ο ένας στόν άλλον.

Ήλθε τέλος πάντων καί ή άπόκρυφη ώρα πού άνοιξε ό ουρανός, Μέσ' στήν άστροσπαρμένη μαυρίλα ξεπράβαλε έξαφνα μιά λάμψη ζωηρή, πού έσβηνε όλα τ’ άστέρια, Ένα φως γλυκό χύθηκε τότε στήν κτίση, καί τ’ άγιασμένα νερά τής λίμνης έκεϊ πέρα έλαμψαν σάν άναμμένα,

Στό θέαμα αυτό τό παιδάκι τά σάστισε. Τού φάνηκε σάν νά είδε άγγέλους νά πετούν έκεϊ ψηλά μέσ' στό φωτεινό άνοιγμα καί ένα όλόχρυσο ποταμό νά τρέχη, τόν ούράνιο, καθώς λένε, ’Ιορδάνη.., Στόν τρόμο του, στή θάμπωσή του, στή σαστιμάρα του, λησμόνησε τί είχε νά ζητήση καί έβλεπε βουβά. . .

Μονάχα τήν τελευταία στιγμή πού συνήλθε λιγάκι, επρόφτάσε νά πή ένα λόγο. Καί σβηνόταν πιά ή θεία λάμψη, σάν άκούστηκε στόν άέρα τής νύχτας ή ψιλή φωνούλα τού παιδιού :

- Πλούτε !!

Εγύρισε τρέμοντας στό κρεββατάκι του, Σκεπάστηκε άπ' τό κεφάλι κι' έπροσπάθησε νά κοιμηθή. Μά τόν άφησε γιά πολλή ώρα άγρυπνο τό έκπληκτικό θέαμα άπ' τόνα μέρος πού έβασάνιζε άκάμα τά μάτια τού, καί μιά άνήσυχη σκέψη άπό το ‘αλλο, πού· έβασάνιζε τό μυαλά τού, . . Τί λαμπρό καί άπίστευτο θάμα ! Κά τόν άκουσε τάχα ό θεάς ; 'Επρόφτασε νά μιλήση σέ κατάλληλη στιγμή ;

 Άχ, καί θ ' άποκτούσε τόν πλούτο, τό ένα πράγμα πού ζήτησε μέ τήν καρδιά του τό φτωχό παιδάκι ;

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Ἡ ἄσκηση τῶν μακαρισμῶν τοῦ Κυρίου ὡς ἔκφραση πνευματικῆς ζωῆς - τοῦ Πρεσβ. Κωνσταντίνου Παπαθανασίου

Ἡ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΩΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

τοῦ Πρεσβ. Κωνσταντίνου Παπαθανασίου Ἐφημ. Ἱ. Ν. Κοιμ. Θεοτόκου  Π. Φαλήρου

Ἀποτελεῖ τιμή καί χαρά  δι’ ἐμέ ἡ συμμετοχή στήν παρούσα Ἡμερίδα  πού διοργανώνει ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή θείας Λατρείας  καί ποιμαντικοῦ Ἔργου μέ κεντρικό  ἄξονα  εἰσηγήσεων  τήν  ὀρθόδοξη  πνευματική ζωή μέ τούς  προβληματισμούς πού ἀνακύπτουν ἀπό  τή σύγχρονη  ποιμαντική πράξη. Γιά τήν πρόσκληση τῆς συμμετοχῆς καί τήν ἀνάθεση  εἰδικῆς  εἰσηγήσεως  ἐπιτρέψτε μου νά ἐκφράσω θερμές  καί  βαθιές  εὐχαριστίες πρός  τόν  Σεβασμιώτατο Πρόεδρο,  τά  μέλη τοῦ Προεδρείου καί τῆς Ἐπιτροπῆς.

Τό ἐπιμέρους  θέμα τῆς εἰσηγήσεώς  μας ἀναπτύσσεται σέ τέσσερις  βασικούς ἄξονες: α) Οἱ μακαρισμοί τοῦ Κυρίου στή βιβλική παράδοση, ὅπου ἀναπτύσσουμε συνοπτικά τήν κεντρική  σημασία κάθε μακαρισμοῦ·  β) Οἱ μακαρισμοί τοῦ Κυρίου  στή λατρευτική ζωή, ὅπου  ἐπισημαίνεται ἡ σπουδαιότητά τους στήν ὀρθό- δοξη  λατρεία·  γ) Οἱ  μακαρισμοί τοῦ  Κυρίου  στήν  ἁγιοπατερική παράδοση, μέ ἀναφορά στίς  μεγάλες  πατερικές ἑρμηνεῖες  τους· δ) Οἱ μακαρισμοί τοῦ  Κυρίου στήν πνευματική ζωή, ὅπου  ἀναφερόμαστε στήν ὀρθόδοξη  πνεμυατικότητα καί ἐπισημαίνονται μέσα ἀπό  τήν ἱστορία  τῆς ἑρμηνείας οἱ διαχρονικές μονόπλευρες ἑρμηνεῖες τους, πού  ἀποτελοῦν καί  κινδύνους γιά  τήν πνευματική ζωή· καί  ὁλοκληρώνουμε μέ τά συμπεράσματα καί τούς προβληματισμούς.

Ὀφείλουμε  ἐπίσης νά ἀναφέρουμε ὅτι θά προσπαθήσουμε νά προσεγγίσουμε τό θέμα ἐξ ἐπόψεως  κυρίως  βιβλικῆς –καί λιγότερο  ποιμαντικῆς– τονίζοντας τόν ἑρμηνευτικό  χαρακτήρα του καί ἐν συνεχεία  τή γενικότερη θεολογική  προοπτική του.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Στήν πνευματικότητα πού ἐκφράζεται μέσα ἀπό τά κείμενα τῆς Κ.∆., κυριαρχοῦν μέ πρωτεύουσα σπουδαιότητα ὡς πρός τή θέση καί τό περιεχόμενο  οἱ μακαρισμοί τοῦ Κυρίου, δηλ. οἱ λόγοι  τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ  πού ἀρχίζουν μέ τό ἀρχαῖο ἐπίθετο  «μακάριος»  σέ γ΄ πληθ. πρόσωπο καί ἀπαντῶνται στό 5ο  κεφ. τοῦ κατά Ματθαῖον καί στό 6ο κεφ. τοῦ κατά Λουκᾶν  εὐαγγελίου1.

Οἱ  μακαρισμοί (beatitudes,  macarisms)2 , οἱ  μακαρισμοί τῆς βασιλείας  τῶν οὐρανῶν3 , συνιστοῦν τή διακριτική καί ταυτόχρονα ἀκτινοβολούσα θέα τῆς λειτουργίας τῆς βασιλείας  τῶν οὐρανῶν ἀνάμεσα  στούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί δείχνουν  καί κατευθύνουν τόν πιστό  πρός τή μακαριότητα, δηλ. πῶς θά μπορέσει νά δεχθεῖ ἐνεργῶς τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή του5 . Μέ αὐτή τήν πατερική   σημασία,   οἱ  μακαρισμοί  δέν  εἶναι   τίποτε   ἄλλο   παρά   ὁδοδεῖκτες   τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τῆς πορείας  τοῦ ἀνθρώπου πρός  τή θέωση· εἶναι  τά πρότυπα γιά  τή βασιλεία  τῶν οὐρανῶν.  Ὁ ἅγιος  Γρηγόριος  ὁ Παλαμᾶς  λέγει ὅτι «ὁ Κύριος   μᾶς   ἔδωσε   μερικούς   συνοπτικούς  λόγους   πού   συγκεφαλαιώνουν  τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας  μας», ὑποδηλώνοντας τούς μακαρισμούς.  Κι αὐτοί,  συγκρινόμενοι μέ τίς ἐντολές τοῦ ∆εκαλόγου, οἱ μακαρισμοί τοῦ Κυρίου εἶναι πολύ περισσότερο ὑψηλές ἀπό τῆς Παλαιᾶς .

Στό ἴδιο πλαίσιο κινεῖται καί ὁ σύγχρονος ἅγιος, ὁ ἐπίσκοπος Πενταπόλεως Νεκτάριος (1846-1920), ὁ ὁποῖος  ἐπισημαίνει ὅτι οἱ ἐννέα μακαρισμοί, θεωρούμενοι στό σύνολό τους, περιέχουν:

i. τό Εὐαγγέλιο τῆς χάριτος,  πού ἀναγγέλλεται σέ ὅλους πού δέχονται μέ ταπεινό φρόνημα τήν ἀλήθεια  πού κηρύσσεται·

ii. τά ἀπαραίτητα ἠθικά  προσόντα, πού εἶναι ἀναγκαῖα γιά τήν κληρονομία τῆς οὐράνιας βασιλείας· καί

iii. τήν περιωπή  τῶν τελείων, οἱ ὁποῖοι  ἐξισώνονται μέ τούς προφῆτες .

Οἱ μακαρισμοί μελετήθηκαν,  ἑρμηνεύθηκαν  καί βιώθηκαν  μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον  στήν  ὀρθόδοξη  ἀσκητική  παράδοση, τῆς ὁποίας  ἡ πορεία  κατευθύνεται πρός τήν ἔσχατη πραγματικότητα τοῦ ἀνθρώπου ἤ ἀλλιῶς τήν ἰατρεία τῆς φύσεώς του. Οἱ μακαρισμοί λειτούργησαν ὡς ὁρόσημα γιά τήν κάθαρση,  τό φωτισμό καί  τή θέωση. Αὐτό  σημαίνει  ὅτι  γιά  νά  φθάσει  ὁ ἄνθρωπος στή μακαριότητα ὀφείλει  νά καθαρθεῖ ἀπό  τά πάθη,  νά φωτιστεῖ  ὁ νοῦς του ὥστε νά νοεῖ τά τοῦ ἀκτίστου καί νά κοινωνήσει  μέ τόν Θεό, δηλ. νά θεωθεῖ κατά  χάριν. Τό τελευταῖο αὐτό στάδιο  εἶναι κατάσταση τῆς μέλλουσας ζωῆς, πού μπορεῖ νά βιωθεῖ ὡς πρόγευση  τοῦ  διηνεκοῦς  ἀπό  τούς  θεουμένους,  δηλ.  κεκαθαρμένους καί  φωτισμένους .

α. Ἡ θέση τους. Μέ βάση τή θεολογική  ἱστόρηση  τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαί- ου, προηγοῦνται οἱ πειρασμοί τοῦ Ἰησοῦ  –μετά τήν ἀποκάλυψη τῆς κλήσης του κατά  τή βάπτιση– καί ἕπεται  ἡ ἀρχή τοῦ ἔργου του μέ τήν διακήρυξη τῆς ἔλευσης τῆς βασιλείας  τοῦ Θεοῦ. Ἤδη  στό ξεκίνημα τῆς δράσης τοῦ Ἰησοῦ στή Γαλιλαία, καταγράφεται ἀπό τόν Ματθαῖο ἡ πρώτη ἐκτενής διδασκαλία –«ἐπιτομή» τῆς δι- δασκαλίας κατά  τό  ἀρχαῖο φιλολογικό εἶδος–  μέ τήν  ἐπί  τοῦ  Ὄρους  Ὁμιλίας (ἐφεξῆς Ο.Ο.)12.

Οἱ μακαρισμοί τοῦ Κυρίου ἀποτελοῦν τήν ὑπέροχη  ἔναρξη τῆς Ο.Ο., σύμφωνα  μέ τό  κατά  Ματθαῖον εὐαγγέλιο.  Εἰδικότερα, οἱ  στ. 5,1-20 συνιστοῦν τήν εἰσαγωγή τῆς Ο.Ο., πού περιέχει  τέσσερα  τμήματα: τό χωροχρονικό πλαίσιο (στ. 1-2), τούς μακαρισμούς (στ. 3-12), τήν ταυτότητα τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ (στ. 13-16) καί τή διδασκαλία γιά τό νόμο (στ. 17-20).

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>