Ένα «σκανδαλιστικό» γεγονός της Βίβλου. Ο Λωτ, οι κόρες του & οι κάτοικοι των Σοδόμων.

Ένα «σκανδαλιστικό» γεγονός της Βίβλου. Ο Λωτ, οι κόρες του & οι κάτοικοι των Σοδόμων. 

 (Απάντηση στους κατηγόρους της Παλαιάς Διαθήκης)

Στο Γένεσις ιθ 4-11 οι κάτοικοι των Σοδόμων ζητούν από τον Λωτ να βγάλει έξω από το σπίτι του τους δύο ξένους (αγγέλους) που φιλοξενούσε για να ασελγήσουν σε αυτούς. Ο Λωτ τότε προτείνει να τους δώσει τις δύο παρθένες θυγατέρες του για να ασελγήσουν σε αυτές και όχι στους ξένους.
Από αυτήν την ενέργεια του Λωτ οι κατήγοροι της Παλαιάς Διαθήκης, άθεοι, νεοπαγανιστές κλπ ή και ακατατόπιστοι Χριστιανοί βρίσκουν αφορμή να επιτεθούν και πάλι στην Αγία Γραφή. Ας δούμε όμως τι μπορούμε να απαντήσουμε για αυτό το περιστατικό που όντως αρχικά μοιάζει «σκανδαλιστικό(;)» και «απαράδεκτο(;)».

1) Πρώτον, είναι απαράδεκτο να διαβάζουμε απλώς την Αγία Γραφή και ιδιαίτερα την Π.Δ. και να μην μπαίνουμε καν στον κόπο να την ερμηνεύσουμε και μάλιστα σωστά, χρησιμοποιώντας έγκυρες ερμηνείες έγκριτων και απροκατάληπτων ερμηνευτών που είναι ειδικοί επί του θέματος. Η ερμηνεία ενός κειμένου είναι απαραίτητη για την κατανόησή του ώστε να μη βγουν βεβιασμένα συμπεράσματα.

2) Δεύτερον, σε ένα κείμενο η ερμηνεία δεν πρέπει να είναι βιαστική, πρόχειρη και επιπόλαιη, αλλά προσεχτική και σοβαρή. Να μην είναι αποσπασματική και επιλεκτική κάποιων φράσεων μόνο αλλά συνολική και όλης της περικοπής, αλλιώς «σκοτώνουμε» στην κυριολεξία το κείμενο.

3) Τρίτον, η ερμηνεία ενός κειμένου δεν πρέπει να γίνεται με ιδεολογική, φιλοσοφική, θρησκευτική κλπ προκατάληψη εναντίον του κειμένου, αλλά να είναι δίκαιη, αντικειμενική, αμερόληπτη. Άρα, η ειρωνεία και ο χλευασμός ενός κειμένου χωρίς προσεχτική εξέταση και σωστή κριτική μόνο φανατισμό, εμπάθεια και επιπολαιότητα δείχνει και όχι καλοπροαίρετη κριτική.

4) Τέταρτον, η ερμηνεία δεν πρέπει να γίνεται με συναισθηματικά ή ψυχολογικά κριτήρια, δηλαδή πόσο μας εξοργίζει, σοκάρει, ξαφνιάζει κλπ ένα κείμενο, αλλά μια σωστή ερμηνεία πρέπει να είναι ψύχραιμη και συναισθηματικά αποστασιοποιημένη.

5) Πέμπτον, η Αγία Γραφή, οπότε και η Παλαιά Διαθήκη είναι συν τοις άλλοις και ιστορικό βιβλίο, δηλαδή περιγράφει και ιστορικά γεγονότα. Οι ιεροί συγγραφείς καταγράφουν τα γεγονότα χωρίς να εκφέρουν ηθικές κρίσεις, θετικές ή αρνητικές. Απλώς καταγράφουν αυτό που έγινε ή αυτό που ειπώθηκε. Δεν απορρίπτουμε τη μαρτυρία τους διότι δεν μας αρέσει αυτό που λένε ή περιγράφουν. Διαφορετικά θα πρέπει να απορρίψουμε ή να καταδικάσουμε όλα τα κείμενα της Αγίας Γραφής αλλά και όλα τα κείμενα της αρχαίας και σύγχρονης γραμματείας που περιγράφουν και εξιστορούν εγκλήματα, ανηθικότητες, ψευτιές, απάτες, ανθρώπινα πάθη κλπ. Το ότι ένα ιστορικό κείμενο περιγράφει ηθικά καταδικαστέες πράξεις δεν σημαίνει και ότι συμφωνεί με αυτές ή τις επιδοκιμάζει.

6) Έκτον, εξ’ αιτίας αυτού το Γένεσις ιθ 4-11 δεν λέει ότι ο Λωτ έκανε κάτι καλό. Δεν λέει ότι σωστά ενήργησε. Απλώς περιγράφει το γεγονός. Απουσιάζει κάθε κρίση του συγγραφέα αλλά και η γνώμη του Θεού! Δεν λέει ότι ο Θεός συμφώνησε με τη σκέψη του. Το ανάποδο έγινε όπως θα δούμε

7) Έβδομον, κατά συνέπειαν δεν επαινεί και δεν προβάλλει προς μίμηση την πράξη, ή πιο σωστά την σκέψη του Λωτ, διότι ουδέποτε έγινε πράξη η σκέψη του. Δεν μας προτρέπει να την μιμηθούμε όπως κάνει η Γραφή σε άλλα σημεία. Θα μπορούσε κάποιος να κατηγορήσει την Π.Δ. αν επαινούσε ή αν πρόβαλλε ως παράδειγμα προς μίμηση κάτι κακό. Εδώ απλώς περιγράφει το γεγονός.

8) Όγδοον, η Αγία Γραφή δεν κρύβει τα λάθη, τα αμαρτήματα, τα ελαττώματα και τα πάθη των πρωταγωνιστών της ακόμη και των αγίων και αυτό αποδεικνύει πόσο αξιόπιστη και

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Γιατί είπε ο Χριστός ότι ούτε ο Υιός δεν ξέρει το χρόνο της Δευτέρας Παρουσίας;

Γιατί είπε ο Χριστός ότι ούτε ο Υιός δεν ξέρει το χρόνο της Δευτέρας Παρουσίας; 

 

Ματθαίος 24,36 Περὶ δὲ(1) τῆς ἡμέρας ἐκείνης(2) καὶ ὥρας(3) οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν(4), εἰ μὴ ὁ πατήρ μου μόνος(5). Ως προς δε την ημέρα εκείνη και την ώρα της δευτέρας παρουσίας κανείς δεν γνωρίζει τίποτε, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, ει μη μόνον ο Πατήρ.

(1) Ο σύνδεσμος «δε» είναι αντιθετικός. Ο Κύριος δείχνει το χρόνο της καταστροφής του ναού και της πόλης των Ιεροσολύμων στους στίχους 32-34, αρνείται όμως στον στίχο αυτό, ότι η ώρα και η ημέρα της συντέλειας του κόσμου είναι γνωστή (b).
(2) Την γνωστή, την μεγάλη και φοβερή ημέρα της φανέρωσης του Σωτήρα (δ). Μερικοί από εκείνους, οι οποίοι άκουγαν τα λόγια του Σωτήρα θα ζούσαν, για να δουν ένα τρομακτικό παράδειγμα που πείθει για το τι είναι η κρίση του Θεού· αλλά όλοι πρέπει να θυμούνται ότι απομένει κάτι τρομακτικότερο, που αφορά στην όλη ανθρωπότητα, η χρονολογία όμως του οποίου είναι μόνο στο Θεό γνωστή (p).
(3) Ημέρα είναι το σύνολο, ώρα είναι ένα τμήμα αυτής (b).
(4) «Εάν οι άγγελοι οι ουράνιοι αγνοούν αυτές, πολύ περισσότερο οι άνθρωποι οι γήινοι δεν πρέπει να γνωρίζουν αυτές» (Ζιγαβηνός Ευθύμιος).
(5) Οι κώδικες σιναϊτικός και βατικανός και κάποιοι άλλοι έχουν: ουδέ ο υιός ει μη ο πατήρ μόνος. Οποιαδήποτε και αν είναι η αυθεντική γραφή, εφ’ όσον προστίθεται η λέξη «μόνος», η έννοια του χωρίου παραμένει ούτως ή άλλως η ίδια. = «Ούτε ο υιός δεν ξέρει την ημέρα εκείνη και ώρα ως άνθρωπος· διότι ως Θεός γνωρίζει ακριβώς το ίδιο με τον Πατέρα» (Ζιγαβηνός).
«Διότι όλα όσα έχει ο Πατέρας είναι του Υιού· και την γνώση όμως έχει της ημέρας ο Πατέρας. Και ο Υιός άρα έχει αυτήν» (Θεοφύλακτος Βουλγαρίας).
«Διότι αν γνωρίζει καλά τον Πατέρα (ο Υιός), πώς αγνοεί την έσχατη ημέρα; Διότι κανείς δεν γνωρίζει τον Πατέρα παρά μόνο ο Υιός… Και αν το Πνεύμα το Άγιο γνωρίζει όλα τα του Θεού, πώς ο Υιός αγνοεί την ημέρα την οποία δημιούργησε; Και αν οι αιώνες από αυτόν έγιναν και οι χρόνοι, είναι φανερό ότι και η έσχατη ημέρα βρίσκεται στους αιώνες και τους χρόνους και είναι αδύνατον να την αγνοεί αυτός» (Αθανάσιος Μέγας).
«Αλλά, αν και ο ίδιος, μολονότι είναι Θεός Λόγος, έγινε και χρημάτισε άνθρωπος, ο οποίος αγνοεί αυτά που θα γίνουν σύμφωνα με τη δική του φύση και το μέτρο της ανθρωπότητας, αλλά δέχεται πολλές φορές τη γνώση με αποκάλυψη του Θεού. Και να μην απορήσεις αν καταδέχεται την μικροπρέπεια της άγνοιας. Γιατί, αν και είναι δεσπότης, ονομάζεται δούλος ως άνθρωπος, και ενώ είναι Κύριος της δόξας, ζητά δόξα από τον Πατέρα σαν να μην έχει δόξα, και ενώ ο ίδιος είναι πραγματικά η ζωή και ζωογονεί τα πάντα, λέγεται ότι αναστήθηκε με τη δύναμη του αγίου Πνεύματος… τι το παράδοξο αν και αυτό που υπάρχει κατά φύση, δηλαδή το να αγνοήσει κάτι από αυτά που υπάρχουν, θεώρησε άξιο ενδεχομένως να το οικειωθεί και αυτό μαζί με τα άλλα ιδιώματα;… Σκεπτόμενοι λοιπόν

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Γιατί είπε ο Χριστός «Γιατί με λες αγαθό; Κανείς δεν είναι αγαθός παρά μονό ένας, ο Θεός»;

Γιατί είπε ο Χριστός «Γιατί με λες αγαθό; Κανείς δεν είναι αγαθός παρά μονό ένας, ο Θεός»; 

 

 

Ματθαίος 19,16 Καὶ ἰδοὺ εἷς(1) προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ(2), τί ἀγαθὸν ποιήσω(3) ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; Και ιδού ένας προσήλθε εις αυτόν και του είπε· “διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν πρέπει να κάμω, δια να έχω ζωήν αιώνιον;”

(1) «Ο Λουκάς τον ονόμασε αυτόν άρχοντα, δηλαδή των Ιουδαίων» (Ζιγαβηνός Ευθύμιος). Δε γνωρίζουμε με ποια σημασία ειπώθηκε το άρχοντας από το Λουκά. Ίσως λόγω του μεγάλου πλούτου του ονόμασε έτσι το νέο, για να σημάνει ότι ήταν υπολογίσιμος παράγοντας στην κοινωνία (p). «Κάποιοι μεν κατηγορούν το νέο αυτόν ως ύπουλο και πονηρό… εγώ όμως δεν θα αρνιόμουν να πω ότι ήταν φιλάργυρος και δούλος των χρημάτων, επειδή και ο Χριστός τον έλεγξε ότι ήταν τέτοιος· ύπουλο όμως δεν θα τον έλεγα με κανέναν τρόπο» (Χρυσόστομος). «Διότι αλλιώς δεν θα τον παρατηρούσε ο Ιησούς και θα τον συμπαθούσε (Μάρκ.10,21). Αλλά ως προς τα άλλα μεν ήταν καλός και επιθυμούσε την αιώνια ζωή, αλλά το αγκάθι της φιλαργυρίας είχε καταστρέψει το γόνιμο χωράφι της ψυχής του» (Ζιγαβηνός)

(2) Αυθεντική γραφή, διδάσκαλε, τι αγαθόν.

Ματθαίος 19,17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ(1)· τί με λέγεις ἀγαθόν(2); οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός(3)

Ο δε Ιησούς του είπε· τι με λέγεις αγαθόν; Κανείς δεν είναι αγαθός, ει μη μόνον ένας, ο Θεός.

(1) Αυθεντική γραφή που μαρτυρείται και από τους κώδικες σιναϊτικό, βατικανό, όπως και από τον Ωριγένη: «τι με ρωτάς για το αγαθό; ένας είναι ο αγαθός» = «ο μεν Ματθαίος έγραψε αυτά σαν να ρωτήθηκε ο Σωτήρας για αγαθό έργο με την ερώτηση τι αγαθό να πράξω· ενώ ο Μάρκος και ο Λουκάς λένε ότι ο Σωτήρας είπε, τι με λες αγαθό; κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας ο Θεός» (Ωριγένης). Σύμφωνα με τη γραφή αυτή η έννοια της φράσης είναι: Γιατί με ρωτάς για το αγαθό; Ένας είναι ο αγαθός, δηλαδή

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η γλώσσα των Ευαγγελίων και η γλώσσα των Πατέρων της Εκκλησίας!..

Η γλώσσα των Ευαγγελίων και η γλώσσα των Πατέρων της Εκκλησίας!..

 

Διερωτήθηκαν πολλοί πως είναι δυνατόν η γλώσσα των Ευαγγελίων να μην είναι ίδια με αυτή της γλώσσας, που χρησιμοποιούν οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι Υμνολόγοι!.. Κι όμως!.. Το Ευαγγέλιο παρέμεινε το ίδιο! Παρέμεινε ακλόνητο και απαρασάλευτο εδώ και 2000 χρόνια, ενώ ο κάθε Πατέρας της Εκκλησίας ή Υμνολόγος χρησιμοποιεί το δικό του γλωσσικό ύφος, αναλόγως της μόρφωσης και της εν γένει ψυχοσύνθεσής του!..

Φίλος της σελίδας μας έθεσε ένα ερώτημα: «Ποιες είναι οι αιτίες που οδήγησαν στην αλλαγή από την απλή γλώσσα των ευαγγελίων στην γλώσσα των Πατερικών και υμνολογικών κειμένων;»

Πρώτα-πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Η γλώσσα των Ευαγγελίων παρέμεινε η ίδια. Εδώ και 2000 χρόνια οι πιστοί στην Εκκλησία μας ακούνε περικοπές από το Ευαγγέλιο στο πρωτότυπο κείμενο όπως και τον «Απόστολο», που είναι κατά βάση αποσπάσματα επιστολών του Αποστόλου Παύλου.

Η μόνη αλλαγή στα Ευαγγέλια είναι ο τρόπος γραφής: Από μεγαλογράμματη γραφή, που συνήθως βλέπουμε στους παπύρους των πρωτοχριστιανικών χρόνων, διαβάζουμε τα κείμενα της Καινής Διαθήκης και σε μικρογράμματη γραφή, η μορφή δηλαδή της ελληνικής γραφής, η οποία τυποποιήθηκε στις αρχές του 9ου αι. μ.Χ.

Όπως όλοι γνωρίζουν, όλα σχεδόν τα σωζόμενα ελληνικά βιβλία από τον 4ο αι. π. Χ. ως τις αρχές του 9ου αι. μ.Χ. γράφονται στη μεγαλογράμματη γραφή, η οποία προέρχεται από τη γραφή των αρχαίων επιγραφών.

Αλλά, για να μην πλατειάσουμε με ιστορικά στοιχεία, και για να έρθουμε στο σήμερα, μη λησμονούμε, ότι το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδος, πέραν των άλλων, απαγορεύει τη μετάφραση της Αγίας Γραφής χωρίς έγκριση της Εκκλησίας της Ελλάδος:

«To κείμενo της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλoίωτo. H επίσημη μετάφρασή τoυ σε άλλo γλωσσικό τύπo απαγoρεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτoκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης τoυ Xριστoύ Eκκλησίας στην Kωνσταντινoύπoλη.» (άρθρο 3, παρ. 3).

Αξίζει να θυμηθούμε εδώ την αντίδραση πολλών εκκλησιαστικών παραγόντων όταν ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος (2004) θέλησε να κάνει μια

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>

Η νεοειδωλολατρία προωθείται στα σχολεία

Αιρέσεις - Οικουμενισμός


Η νεοειδωλολατρία προωθείται στα σχολεία



Για την έντονη ανησυχία της μας ενημέρωσε με επιστολή της παραλήπτρια των Φακέλων του εκπαιδευτικού Προγράμματος "Μελίνα - Εκπαίδευση και Πολιτισμός" των Υπουργείων Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και της Γενικής Γραμματείας Λαϊκής Επιμόρφωσης. Το Πρόγραμμα αφορά την επιμόρφωση των μαθητών των Δημοτικών Σχολείων σε πολιτιστικά θέματα. Η ανησυχία έγκειται στο γεγονός ότι μέσα από τα προγράμματα αυτά στις ευαίσθητες παιδικές ψυχές κλονίζεται αφ' ενός η Παράδοσης του Ορθοδόξου λαού μας και εισάγεται αφ' ετέρου ο νεοπαγανισμός (νεοειδωλολατρία, πολυθεϊσμός), ο αποκρυφισμός και η σατανολατρία κατ' επέκτασιν.

Η επιστολογράφος ίσως ως εκπαιδευτικός, ίσως ως μητέρα, ίσως όμως απλώς ως ευσεβής Ορθόδοξος Χριστιανή, συνέλαβε τους εθνικούς, τους πνευματικούς, τους ψυχολογικούς και κοινωνικούς κινδύνους που εγκυμονεί η προώθησης των προγραμμάτων αυτών στα σχολεία. Συμμεριζόμεθα την ανησυχία της. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία και ως Έθνος είναι γνωστά. Η διάλυσης της οικογένειας, η έλλειψης ιδανικών και εθνικών οραμάτων, ο αμοραλισμός, τα ναρκωτικά, η δημογραφική συρρίκνωσης, η πνευματική χαύνωσης και ιδεολογική σύγχυσης πολλαπλασιάζουν στις ημέρες μας τα δράματα, τα οποία συναντούμε καθημερινώς σχεδόν και μας αποκαρδιώνουν. Όλοι ελπίζουμε στην ανάνηψη για ένα καλλίτερο μέλλον.

Συνεχίστε να διαβάζετε, πατήστε εδώ->>