Θαύματα και σημεία

Πρόλογος

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1987. Από τότε εκυκλοφόρησε σε 4 εκδόσεις (= 20.000 αντίτυπα).
Μας μιλάει για την τάση που έχουν μερικοί ευσεβείς, να αναζητούν με λαχτάρα «θαύματα και σημεία», «θαυματουργούς», «σημειοφόρους», «χαρισματούχους».
Μας λέγει, ότι δεν πρέπει να λιγωνόμαστε για «θαύματα και σημεία». Γιατί με «θαύματα και σημεία», και μάλιστα μεγάλα και καταπληκτικά, θα προσπαθήσει να μας πλανήσει ο αντίχριστος, τότε που θα έλθει.
Πρέβεζα, 11 Ιουνίου 2000
† Ο Ν.Μ.
Ο Συγγραφέας
Ο επίσκοπος Ιγνάτιος (κατά κόσμον Δημήτριος Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) καταγόταν από επιφανή οικογένεια. Γεννήθηκε το 1807 στο Ποκρόφσκ, της νομαρχίας Βολογδά. Ήταν καρπός προσευχής. Γιατί οι γονείς του ήταν μέχρι τότε άτεκνοι.
Από παιδί έδειχνε πολλή προθυμία στην προσευχή και στην μελέτη των ιερών βιβλίων. Μετά το άγιο Ευαγγέλιο, το πιο αγαπημένο του βιβλίο ήταν οι βίοι των αγίων.
Σε ηλικία 16 ετών ετελείωσε το γυμνάσιο. Ο πατέρας του τον ανέγραψε στην πολεμική Τεχνική Σχολή Πετρούπολης.
Στο ταξείδι, ο Δημήτριος εκμυστηρεύθηκε στον πατέρα του, ότι θέλει να γίνει μοναχός. Ο πατέρας του δεν έδωκε πολλή σημασία στα λόγια του. Έτσι ο Δημήτριος έμεινε στην σχολή των Ευελπίδων. Στις σπουδές του είχε τέτοια επιτυχία, που προκάλεσε το ενδιαφέρον του μεγάλου Τσάρου Νικολάου Α’ (1825-1855), που του εχορήγησε αυτοκρατορική υποτροφία.
Στην περίοδο των σπουδών του ζούσε σαν να ήταν μοναχός. Κοινωνούσε πολύ τακτικά. Επήγαινε πολύ συχνά να συμβουλεύεται τους άγιους Γέροντες της Μονής του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι. Η απόφασή του να γίνη μοναχός ετάραξε τους γονείς του, την σχολή Πολέμου και τον Τσάρο. Αλλά ο Δημήτριος δεν επτοήθη. Σ’ αυτό τον βοήθησε πολύ η γνωριμία του με τον μεγάλο στάρετς Λεωνίδα της Όπτινα, που ήταν ο «γέροντάς» του, ο πνευματικός του πατέρας. Έτσι σε ηλικία 20 ετών, έγινε δόκιμος στην Μονή Αγίου Αλεξάνδρου Σβέρσκι. Γέροντα είχε τον στάρετς Λεωνίδα.

Μετά από λίγο αρρώστησε η μητέρα του. Ο πατέρας του εκμεταλλεύθηκε την «ευκαιρία», για να αποτραβήξη τον υιό του από το μοναστήρι. Ο Δημήτριος υπάκουσε. Επήγε και έμεινε στο σπίτι τους στο Βολογδά πολύ καιρό. Χωρίς ποτέ να αλλάξη γνώμη. Και επειδή η μητέρα του αργούσε να πεθάνει έγινε μοναχός στο Βολογδά. Εκάρη την 28 Ιουνίου 1831 και έλαβε το όνομα Ιγνάτιος. Πολύ γρήγορα

εχειροτονήθη ιερομόναχος. Το 1833 ο τσάρος τον διώρισε ηγούμενο της Μονής του αγίου Σεργίου στην Πετρούπολη. Και το 1834 βλέποντας την αγιότητα και ζωτικότητά του τον κατέστησε έξαρχο των μοναστηριών της περιοχής της Πετρουπόλεως. Για να ανταποκριθή στα καθήκοντά του αυτά, άρχισε να συντάσση τα περίφημα βιβλία του «Ασκητικές εμπειρίες». Το 1847 έγραψε τις περισσότερες επιστολές του. Το 1856 επήγε στην Όπτινα και ασκήθηκε στην «ησυχία». Το 1857 εκλήθη στην Πετρούπολη και εχειροτονήθη επίσκοπος Σταυρουπόλεως, Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου. Εκεί έστρεψε την προσοχή του στους νέους. Και έγραψε το βιβλίο «Προσφορά στον Σύγχρονο Μοναχισμό». Το 1861 παρητήθη λόγω ασθενείας και απεσύρθη στην ιερά Μονή αγίου Νικολάου στο Μπαμπάεβο, όπου και εκοιμήθη οσίως την 30 Απριλίου 1867.

Τα έργα του εξεδόθησαν σε έξι τόμους:

Α’, Β’ και Γ’ Ασκητικές Εμπειρίες•

Δ’ Ασκητικοί Λόγοι και Επιστολές•

Ε’ Προσφορά στον Σύγχρονο Μοναχισμό• και

Στ’ Πατερικόν.

Η τεράστια και σπάνια αξία των έργων του έγκειται στο ότι προσφέρει όλη την ουσία και όλο το βάθος της πατερικής διδασκαλίας για την πνευματική ζωή με γλώσσα σύγχρονη και λογοτεχνική χάρη.

Θεωρείται ένας από τους αγιωτέρους ανθρώπους της Ρωσσίας. Ο μεγάλος στάρετς της Όπτινα Βαρσανούφιος μας πληροφορεί ότι: κατά την κηδεία του ενάρετοι άνδρες είδαν αγγέλους να δορυφορούν την ψυχή του, ανερχομένη προς τον θρόνο του Κυρίου• και τους άκουσαν να ψάλλουν: «Χαίρε, άγιες ιεράρχα του Χριστού, πάτερ Ιγνάτιε».

Αιωνία η μνήμη του Επισκόπου Ιγνατίου.

 ΑΓΙΟΥ  ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ   ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

Μετάφραση : Ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως ΜΕΛΕΤΙΟΣ  Εκδοση Ε΄

 ΕΚΔΟΣΗ   ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ    ΠΡΕΒΕΖΑ 2000

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος                                             

Ο Επίσκοπος Ιγνάτιος                                         

 ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τι ζητούσαν οι Φαρισαίοι                                     

Τι δείχνει η αξίωσή τους                                     

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’

ΤΙ ΛΕΓΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Σημείον εκ του ουρανού                                     

Έργα του Διαβόλου και έργα του Θεού                             

Να πλανήση, ει δυνατόν, και εκλεκτούς                             

Απάτη και κατεργαριά                                     

Το λάθος των Φαρισαίων                                     

Τα θαύματα του Χριστού                                     

Η μυστική σημασία                                         

α. της ξήρανσης της άκαρπης συκιάς                         

β. της θεραπείας του παραλύτου της Καπερναούμ                 

Αφετηρία πίστης                                         

Γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει                                     

Πως ο άνθρωπος καταντάει υπηρέτης του Αντιχρίστου                     

Η αποστασία, προστάδιο  της ελεύσεως του Αντιχρίστου                     

Σημεία της αιωνίας σωτηρίας                                     

Τα θαύματα άλλοτε και σήμερα. Τι λέγει ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος             

Δεν μας χρειάζονται πια                                     

Ο λόγος του Θεού                                         

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ

Μια παράξενη τάση                                         

Πότε ζητούμε την βοήθεια του Θεού                                 

Θέλουν να κάμουν θαύματα!                                     

Θέλουν να τους γίνουν θαύματα!                                 

Δεν μας χρειάζονται τα θαύματα!                                 

Υπομονή μας χρειάζεται                                     

Με τις δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι                                 
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Τι ζητούσαν οι Φαρισαίοι

Οι Φαρισαίοι δεν έμεναν ικανοποιημένοι με τα θαύματα, που έκανε ο Κύριος. Τα εύρισκαν χωρίς πολλή σημασία. Και του ζητούσαν ένα θαύμα με ιδιαίτερη σημασία: ένα – όπως το έλεγαν οι ίδιοι – «σημείον εκ του ουρανού»[1]Η απαίτησή τους για ένα τέτοιο θαύμα, έκφραση μιας δικής τους αντίληψης για τα σημεία και τα θαύματα, επανελήφθη πολλές φορές. «Η γενεά αύτη σημείον ζητεί»[2], μας πληροφορεί ο Κύριος. Την ίδια απαίτηση με τους Φαρισαίους είχαν και οι Σαδδουκαίοι• παρ’ όλο που το πιστεύω τους διέφερε τόσο πολύ από το πιστεύω των Φαρισαίων[3].

Την αξίωσή τους αυτή για «σημείο εκ του ουρανού», μερικές φορές την διετύπωσαν και ενώπιον του λαού. Και να ένα παράδειγμα: Ο Κύριος έκαμε ένα θαύμα. Επλήθυνε πέντε άρτους. Και με αυτούς εχόρτασε μια ανθρωποθάλασσα: πέντε χιλιάδες άνδρες και αμέτρητες γυναίκες και παιδιά. Εκείνοι το θαύμα αυτό το είδαν με τα ίδια τους τα μάτια. Και έφαγαν από αυτό το «τραπέζι». Σωματικά χόρτασαν. Μα πνευματικά δεν το κατάλαβαν. Και γι’ αυτό δεν χόρτασαν. Και εκφράζοντας την πείνα  τους είπαν στον Κύριο! «Τι σημείον ποιείς, ίνα ίδωμεν και πιστεύσωμέν Σοι; Οι πατέρες ημών το μάννα έφαγον εν τη ερήμω, καθώς έστι γεγραμμένον• άρτον εκ του ουρανού έδωκεν αυτοίς φαγείν»[4]. Ο θαυματουργικός πολλαπλασιασμός των άρτων στα χέρια του Σωτήρος δεν τους εφάνηκε αρκετός! Γιατί είχε γίνει με την σιωπή και με την αγία ταπείνωση, που διεπότιζαν όλες τις ενέργειες του Θεανθρώπου! Αυτοί όμως εχρειάζοντο θέαμα! Αυτοί ήθελαν κάτι το εντυπωσιακό, κάτι που να κάνει εφφέ! Ήθελαν λόγου χάριν: Να σκεπασθή ο ουρανός με μαύρα σύννεφα! Να αντηχήσουν βροντές! Να λάμψουν αστραπές! Και τα ψωμιά να πέσουν από τον ουρανό!

Κάτι το ανάλογο ζητούσαν και οι αρχιερείς και οι άρχοντες των Ιουδαίων, όταν ο Θεάνθρωπος είχε ευδοκήσει να ανεβασθή στον Σταυρό. «Οι αρχιερείς Τον εμπαίζανε. Το ίδιο έκαναν και οι γραμματείς και οι πρεσβύτεροι και οι φαρισαίοι. Έλεγαν• Άλλους έσωσε. Τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώση; Τίποτε δεν είναι! Αν είναι ο βασιλεύς του Ισραήλ, εδώ θα το δείξη! Αν κατεβή αυτή την στιγμή από τον σταυρό! Μόνο τότε θα πιστεύσωμε σ’ αυτόν[5].

Το παραδέχονται, ότι ο Χριστός έκαμε θαύματα. Το παραδέχονται ότι αυτά που είχε κάμει ήταν θαύματα.  Και ταυτόχρονα τα υποτιμούν. Και υποτιμώντας τα αρνούνται. Αρνούνται τα θαύματα, που έκαμε ο Θεός με την ευσπλαγχνία Του. Και Του ζητούν θαύμα κομμένο στα μέτρα των αντιλήψεών τους. Μα αν ένα τέτοιο θαύμα εγίνετο, δεν θα μπορούσε πια να επιτύχη ο σκοπός, για τον οποίο ήλθε ο Θεάνθρωπος στη γη. Και φυσικά δεν θα είχαμε πια απολύτρωση. Τέτοια θαύματα ποθούσαν και ποθούν να ιδούν, όλοι οι ελαφρόμυαλοι, περίεργοι και άκριτοι.

Ένα τέτοιο θαύμα πόθησε να ιδή από τον Κύριο και ο Ηρώδης[6]. Αυτός, το σημείο το ήθελε «για να σκοτώση τον καιρό του» ευχάριστα! Και επειδή δεν του έγινε το χατήρι, τον επήρε τον Κύριο στην κοροϊδία! Και ευρήκε έτσι ευκαιρία για διασκέδαση!

2. Τι δείχνει η αξίωση αυτή

Τι μας δείχνει η κοινή αυτή αξίωση, που πρόβαλλαν στον Κύριο άνθρωποι με τόσο διαφορετικές αρχές; Τι μας δείχνει η αξίωση αυτή, που ήταν έκφραση μιας περιφρόνησης προς τα καταπληκτικά θαύματα, που είχε κάμει ο Κύριος; Η αξίωση αυτή μας δείχνει, την αντίληψη της σαρκική σοφίας. Μας δείχνει πως σκέπτονται για τα θαύματα, εκείνοι που έχουν σαρκικό φρόνημα.

Τι είναι όμως το σαρκικό φρόνημα; Είναι ο τρόπος, με τον οποίο σκέπτεται ο άνθρωπος για το Θεό και για κάθε το πνευματικό, με βάση όχι το λόγο του Θεού, αλλά την αμαρτωλή του κατάσταση, στην οποία ευρίσκεται εξ αιτίας της πτώσεως. Το σαρκικό φρόνημα, είναι γεμάτο (και μολυσμένο!) από την τάση αντίθεσης (και έχθρας!) προς τον Θεό. Αυτό το φρόνημα γίνεται εύκολα αισθητό στην απαίτηση, που προέβαλαν στο Θεάνθρωπο: Να κάμη θαύματα κομμένα στα μέτρα της κακώς λεγομένης «λογικής» μας• και μάλιστα τη στιγμή, που όχι μόνο δεν πρόσεχαν, αλλά και καταφρονούσαν και απέρριπταν και κατέκριναν τα θαύματα, που με την ανέκφραστη αγαθότητά Του είχε κάμει σαν «Θεού Δύναμις και Θεού Σοφία»[7] ο Σωτήρας μας.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-