ΨΑΛΜΟΣ 112 (Μασ. 113)
Ἀλληλούϊα.
Ψαλ. 112,1 Αἰνεῖτε, παῖδες, Κύριον, αἰνεῖτε
τὸ ὄνομα Κυρίου·
Ψαλ. 112,1 Δοξολογείτε, παίδες, πάντοτε τον Κυριον.
Υμνολογήσατε το πάντιμον όνομα του Κυρίου.
Ψαλ. 112,2 εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον
ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.
Ψαλ. 112,2 Ας είναι το όνομα του Κυρίου πάντοτε δοξασμένον από
τώρα και έως στους απεράντους αιώνας των αιώνων.
Ψαλ. 112,3 ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν
αἰνετὸν τὸ ὄνομα Κυρίου.
Ψαλ. 112,3 Δοξασμένον ας είναι το όνομα του Κυρίου από των
ανατολών ηλίου μέχρι και των δυσμών, εις όλην την έκτασιν της οικουμένης και
της γης.
Ψαλ. 112,4 ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ
Κύριος, ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτοῦ.
Ψαλ. 112,4 Μέγας, κυρίαρχος και ένδοξος ο Κυριος επάνω εις όλα
τα έθνη. Η δόξα του ξεπερνά τα ύψη των ουρανών.
Ψαλ. 112,5 τίς ὡς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν; ὁ ἐν
ὑψηλοῖς κατοικῶν
Ψαλ. 112,5 Ποιός άλλος είναι τόσον μέγας και ένδοξος, όσον
είναι ο Κυριος και Θεός μας; Κανείς. Αυτός είναι που κατοικεί εις τα ύψη των
ουρανών.
Ψαλ. 112,6 καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν ἐν τῷ οὐρανῷ
καὶ ἐν τῇ γῇ,
Ψαλ. 112,6 Αυτός ρίπτει ένα βλέμμα ευμενείας και καλωσύνης
στους ταπεινούς, που υπάρχουν στον ουρανόν και εις την γην.
Ψαλ. 112,7 ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ
κοπρίας ἀνυψῶν πένητα
Ψαλ. 112,7 Αυτός ανασηκώνει από το χώμα ισχυρόν και πλούσιον
τον πεσμένον εκεί πτωχόν, τον δε δυστυχή και πεινασμένον, που κάθεται επάνω εις
την κοπριάν, τον ανυψώνει και τον δοξάζει,
Ψαλ. 112,8 τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων,
μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ·
Ψαλ. 112,8 δια να τον βάλη να καθήση μαζή με τους επισήμους
ανθρώπους, με τους άρχοντας του εκλεκτού του λαού.
Ψαλ. 112,9 ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ,
μητέρα ἐπὶ τέκνοις εὐφραινομένην.
Ψαλ. 112,9 Αυτός εγκαθιστά μόνιμον και αμετακίνητον στον οίκον
της την πρώην στείραν, διότι την αναδεικνύει μητέρα ευφραινομένην εις τα πολλά
παιδιά της.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.