΄Αγιος Νεκτάριος.Υιός Ανθρώπου.

Υιός Ανθρώπου.

Οτι το όνομα “Υιός ανθρώπου” εστί το όνομα δι’ ου ευηγγελίσθη η ανθρωπότης τον μέλλοντα Σωτήρα και Λυτρωτήν

Η έκφρασις Υιός ανθρώπου, ην ο Κύριος ως περιφραστικόν προσδιορισμόν του Ιδίου Προσώπου μετεχειρίζετο οσάκις αν ωμίλει περί Εαυτού, είναι το όνομα, δι’ ου ευηγγελίσθη η ανθρωπότης τον μέλλοντα Σωτήρα και Λυτρωτήν αυτής. Η Παλαιά Γραφή φαίνεται συνηγορούσα υπέρ της γνώμης ταύτης.Εν τη Γενέσει αναφέρεται ότι ο Θεός καταρώμενος τον όφιν τον αίτιον της πτώσεως του ανθρώπου προανήγγειλεν αυτώ ότι το σπέρμα της γυναικός θέλει συντρίψει την κεφαλήν αυτού, ειπών: «έχθραν θήσω αναμέσον σου και αναμέσον της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου, και αναμέσον του σπέρματος αυτής• αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν»(1) (Γεν.γ’ 15). Την κατά του όφεως ταύτην κατάραν εθεώρησαν πάντες οι εξ Αδάμ ως ευαγγέλιον προς την ανθρωπότητα. Το ανθρώπινον γένος λαβόν την επαγγελίαν ταύτην, εξεδέχετο το σπέρμα της γυναικός, τον Υιόν της γυναικός, δηλονότι τον Υιόν του ανθρώπου. Η εβραϊκή λέξις Ζαρά, ην οι Εβδομήκοντα μετέφρασαν κυριολεκτικώς σπέρμα, λαμβάνεται εν τη Αγία Γραφή, οσάκις αν απαντά, αντί του Υϊός Η Άννα η μήτηρ του προφήτου Σαμουήλ, ζητούσα παρά του Θεού υιόν, μετεχειρίσθη την λέξιν Zaρά• αλλ’ ως γυνή έχουσα σύζυγον, προσέθετο την λέξιν ανασίμ (Zaρά ανασίμ)= σπέρμα ανδρός, ήτοι υιόν ανδρός.

Επειδή όμως εν τη επαγγελία δεν ανεφέρετο το ανδρός αλλά απλώς υίός γυναικός= ζαρά έσά, έπεται ότι ερρήθη προς δήλωσιν του ότι ο μέλλων λυτρωτής, ο μέλλων να συντρίψη την κεφαλήν του όφεως έμελλε να είναι υιός της γυναικός, άνευ

ανδρός συλλαβούσης, ήτοι υιός του ανθρώπου, διότι η αναμέσον του σπέρματος της γυναικός της απειρογάμου και του σπέρματος του όφεως έχθρα εδήλου την μεταξύ του υιού του ανθρώπου και του όφεως έχθραν. Υπό την έννοιαν ταύτην εξεδέχοντο τον Σωτήρα όλα τα έθνη και οι λαοί. Η έλευσις Σωτήρος και Λυτρωτού ήτο κοινή προσδοκία πάντων των εθνών. Τα έθνη εφαίνοντο αναμένοντα Σωτήρά τινα• η προσδοκία του Ισραήλ ην το περιεχόμενον της λατρείας Αυτού. Διά του αναμενομένου Σωτήρος εξεδέχοντο πάντα τα μέλλοντα να χορηγηθώσι τη ανθρωπότητι αγαθά. Εξ αυτού εξεδέχοντο την κατάργησιν της τυραννίδος του διαβόλου, την απελευθέρωσιν του ανθρωπίνου γένους από της δουλείας του εχθρού, και την μετά του Θεού φιλίωσιν και επικοινωνίαν. Τον αναμενόμενον τούτον Σωτήρα και λυτρωτήν της ανθρωπότητος ο προφητάναξ Δαυΐδ περιγράφει ως υιόν ανθρώπου (Ψαλμ.β’ ρθ’ 1). Επίσης και ο προφήτης Δανιήλ Χριστόν ηγούμενον ονομάζει τον μέλλοντα Λυτρωτήν, ον είδεν εν αποκαλύψει, εν μορφή υιού ανθρώπου, ου ορίζει και τον χρόνον της ελεύσεως. (Δανιήλ κεφ.θ’ όρασις ι’ και κεφ.ι’ όρασις ια’. Επίσης και ο Ιεζεκιήλ κεφ. α’). Ώστε το όνομα Υιός ανθρώπου, ήτο το ακριβές χαρακτηριστικόν όνομα του Σωτήρος, υπό το οποίον εξεδέχοντο Αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης• διό και ο Σωτήρ ημών οσάκις ωμίλησε περί Εαυτού πάντοτε το αυτό χαρακτηριστικόν όνομα μετεχειρίσθη. Παρά τω Ματθαίω 28κις φαίνεται ο Κύριος ποιούμενος λόγον περί έαυτοϋ• και εν πάσι τοις λόγοις Αυτού Υιόν ανθρώπου εκάλει Εαυτόν. Η αυτή ακρίβεια παρατηρείται και εν τοις λοιποίς Ευαγγελισταίς, Μάρκω, Λουκα και Ιωάννη. Τα ονόματα Ιησούς Χριστός, Εμμανουήλ, υιός του Ευλογητού καί υiός Δαυΐδ, καθ’ έκαστον λαμβανόμενα, δεν δύνανται να εκφράσωσι την έννοιαν, ην εκφράζει το χαρακτηριστικόν όνομα υιός ανθρώπου• διότι το μεν Ιησούς εκφράζει μόνον την έννοιαν του Σωτήρος της ανθρωπότητος, το δε Μεσσίας=Χριστός, την έννοιαν του προφητικού, αρχιερατικού και βασιλικού αξιώματος του Σωτήρος• τα δε ονόματα υιός Ευλογητού καί υιός Δαυΐδ, το μεν, την θείαν φύσιν του Χριστού, το δε, την ανθρωπίνην εδήλου φύσιν και καταγωγήν. Ουδέν λοιπόν εξ αυτών καθ’ έκαστον λαμβανόμενον ηδύνατο να δώση πλήρη και τελείαν έννοιαν του προσώπου του Κυρίου ημών, διότι έκαστον όνομα μίαν ιδιότητα Αυτού υπεδήλου, ένα Αυτού χαρακτήρα εξέφραζεν. Ητο άρα ανάγκη να χαρακτηρίση Εαυτόν δι’ ονόματος περιληπτικού, εν ω πάντες οι χαρακτήρες Αυτού να υποδηλώνται• τοιούτον δε εθεώρησεν ο Θεάνθρωπος Κύριος ως κατάλληλον χαρακτηριστικόν του προσώπου Αυτού το όνομα Υιός ανθρώπου• η δε υπό του Σωτήρος εκλογή του ονόματος δήλον ότι δίδωσι τέλειον ορισμόν του Θεανθρώπου, και εκφράζει πάσας συλλήβδην τας ιδιότητας Αυτού.

2. Προφητείαι περί της φυλής, γένους, οίκου, πατριάς και του τόπου της γεννήσεως του Μεσσίου

Ει και δεν θ’ απεδέχοντο Αυτόν επιδημήσαντα οι συμφυλέται του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αλλ’ ουδέν ήττον προς αυτούς απέκειτο να έλθη• διό και η ανθρώπινος του Σωτήρος Μεσσίου γενεαλογία κατ’ ακρίβειαν περιγράφεται εν ταις προφητείαις ως και ο της επιφανείας Αυτού χρόνος. Η θειότης του προσώπου του Μεσσίου αγγέλλεται σαφώς εν τη Παλαια Διαθήκη και επικυρούται υπό της Καινής Διαθήκης ως επίσης και η ενανθρώπησις Αυτού, ότι εν τέλει ο Θεός εγένετο τέλειος άνθρωπος.

Η πρώτη από στόματος Θεού προενεχθεiσα πρόρρησις η μετ’ έπειτα πληρωθείσα κατά το πλήρωμα του χρόνου εστίν αύτη• «Και είπεν ο Θεός προς τον όφιν (τον διάβολον). Έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και αναμέσον του σπέρματος σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής». Περί της πληρώσεως της προρρήσεως ταύτης η Καινή Διαθήκη λέγει τάδε• «ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού γενόμενον εκ γυναικός» (Γαλ. δ’ 4), ο Θεός έτι λέγει προς τον διάβολον περί της συντριβής του κράτους της ισχύος αυτού και περί του πάθους του Υιού Αυτού. «Αυτός σου τηρήσει κεφαλήν και συ τηρήσεις Αυτού πτέρναν» (Γεν. γ’ 15). Η Καινή Διαθήκη αναφέρει την πλήρωσιν αυτής της προρρήσεως• εν τη προς Ρωμαίους επιστολή ο Παύλος λέγει• «ο δέ Θεός της ειρήνης συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας υμών εν τάχει» (Ρωμ. ιστ’ 20).

Η του μέλλοντος Σωτήρος και Λυτρωτού έλευσις και το έργον Αυτού και ο θείος Αυτού χαρακτήρ εν τη Παλαιά Γραφή πολλάκις επαναλαμβάνεται και πολλάκις περιγράφεται• εν τη προς Αβραάμ Διαθήκη ο Θεός λέγει. «Και ενευλογηθήσονται εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γης» (Γεν. κβ’ 18). Περί της επαγγελίας ταύτης ο Παύλος εν τη προς Γαλάτας επιστολή αυτού λέγει• «Προϊδούσα δε η Γραφή ότι εκ πίστεως δικαιοί τα έθνη ο Θεός, προευηγγελίσατο τω Αβραάμ, ότι ευλογηθήσονται εν σοι πάντα τα έθνη»• ώστε οι εκ πίστεως ευλογούνται συν τω πιστώ Αβραάμ» (γ’ 8-16). Ότι εκ της φυλής Ιούδα έμελλε να γεννηθή ο Σωτήρ, ο Πατριάρχης Ιακώβ ευλογών τον Ιούδαν λέγει•« Ιούδα, σε αινέσουσιν οι αδελφοί σου… προσκυνήσουσί σε οι υιοί του πατρός σου. Σκύμνος λέοντος Ιούδα• εκ βλαστού υιέ μου ανέβης• αναπεσών εκοιμήθη ως λέων και ως σκύμνος, τις εγερεί αυτόν;» (Γεν. μθ’ 8-9). Ο Ησαΐας ο μεγαλοφωνότατος προφητεύει την εξ Ιούδα έλευσιν του Σωτήρος και προαναγγέλλει ότι εκ της ρίζης Ιεσσαί απογόνου του Ιούδα, θέλει προέλθει ο επηγγελμένος Σωτήρ του κόσμου• «και έξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος αναβήσεται εκ της ρίζης και αναπαύσεται επ’ αυτόν πνεύμα του Θεού, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα βουλής και ισχύος, πνεύμα γνώσεως και ευσεβείας• εμπλήσει αυτόν πνεύμα φόβου Θεού» (Ησ. ια’ 1-3).

«Καί έσται εν τη ημέρα εκείνη η ρίζα του Ιεσσαί, και ο ανιστάμενος άρχειν εθνών, επ’ αυτώ έθνη ελπιούσι• και είναι η ανάπαυσις αυτού τιμή» (αύτ. 10).

Και ο προφήτης Ιερεμίας προφητεύει περί της ελεύσεως του Σωτήρος ότι εκ σπέρματος έσται Δαυΐδ, λέγων. «Ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και αναστήσω τω Δαυΐδ ανατολήν δικαίαν, και βασιλεύσει βασιλεύς, και συνήσει, και ποιήσει κρίμα και δικαιοσύνην επί της γης… και τούτο το όνομα αυτού, ο καλέσει Κύριος Ιωσεδέκ=ο Κύριος η δικαιοσύνη ημών» (Ιερεμ.κγ’ 5-6).

Και ο προφήτης Μιχαίας περί του τόπου της γεννήσεως του Σωτήρος λέγει τάδε. «Και συ Βηθλεέμ, οίκος του Εφραθά, ολιγοστός ει του είναι εν χιλιάσιν Ιούδα• εκ σου μοι εξελεύσεται ηγούμενος του είναι εις άρχοντα εν τω Ισραήλ, και αι έξοδοι αυτού απ’ αρχής εξ ημερών αίώνος» (Μιχ. ε’ 2, Ματθ. β’ 6).

Ο Προφήτης Ησαΐας προορά την γέννησιν του εκ σπέρματος Δαυΐδ κατά σάρκα Υιού του Θεού, λέγων.

«Παιδίον εγεννήθη ημίν, υιός και εδόθη ημίν, ου η αρχή εγεννήθη επί του ώμου αυτου• και καλεiται το όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός, ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος. Εγώ γαρ άξω ειρήνην επί τους άρχοντας, ειρήνην και υγείαν αυτώ. Μεγάλη η αρχή αυτού, και της ειρήνης αυτού ουκ έστιν όριον επί τον θρόνον Δαυΐδ• και την βασιλείαν αυτού κατορθώσαι αυτήν, και αντιλαβέσθαι αυτής εν κρίματι και δικαιοσύνη από του νυν και έως τον αιώνα χρόνον. Ο ζήλος Κυρίου Σαβαώθ ποιήσει ταύτα» (Ησ. θ’ 5-7).

«Εγώ Κύριος o Θεός εκάλεσά σε εν δικαιοσύνη, και κρατήσω σε της χειρός και ενισχύσω σε και έδωκά σε εις διαθήκην γένους, εις φως εθνών, ανοίξαι οφθαλμούς τυφλών, εξαγαγείν εκ δεσμών δεδεμένους, και εξ οίκου φυλακής και καθημένους εν σκότει» (αυτ. μβ’ 6-7).

«Ου κατά την δόξαν κρινεί ουδέ κατά την λαλιάν ελέγξει, αλλά κρινεί εν δικαιοσύνη ταπεινώ κρίσιν, και ελέγξει εν ευθύτητι τους ταπεινούς της γης και πατάξει γην τω λόγω του στόματος αυτού, και εν πνεύματι δια χειλέων ανελεί ασεβή, και έσται δικαιοσύνη εζωσμένος την οσφύν αυτού και αληθεία ηλειμμένος την πλευράν αυτού» (αυτ. ια’ 4-5).

«Προσέχετε τοις ωσίν υμών και επακαλουθήσατε ταις οδοίς μου• επακούσατέ μου, και ζήσεται εν αγαθοίς η ψυχή υμών, και διαθήσομαι υμίν διαθήκην αιώνιον, τα όσια Δαυΐδ τα πιστά. Ιδού μαρτύριον εν έθνεσι δέδωκα αυτόν άρχοντα και προστάσσοντα έθνεσιν» (Ησ.νε’ 3-4).

Ο Ιερεμίας προφητεύει περί της Καινής Διαθήκης του μέλλοντος λυτρωτού. «Ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και διαθήσομαι τω οίκω Ισραήλ και τω οίκω Ιούδα διαθήκην καινήν, ου κατά την διαθήκην, ην διεθέμην τοις πατράσιν αυτών, εν ημέρα επιλαβομένου μου της χειρός αυτών εξαγαγών αυτούς εκ της γης Αιγύπτου, ότι ουκ ενέμειναν εν τη διαθήκη μου, καγώ ημέλησα αυτών, φησί Κύριος, ότι αύτη η διαθήκη, ην διαθήσομαι τω οίκω Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, φησί Κύριος, διδούς νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και επιγράψω αυτούς επί τας καρδίας αυτών, και όψομαι αυτούς, και έσομαι αυτοίς εις Θεόν, και αυτοί έσονταί μοι εις λαόν. Και ου μη διδάξωσιν έκαστος τον πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού λέγων, γνώθι Κύριον ότι πάντες ειδήσουσί με, από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών• φησί Κύριος• ότι ίλεως έσομαι ταις αδικίαις.αυτών και των ανομιών αυτών ου μη μνησθώ έτι» (Εβρ. η’ 7-13, Ιερ. λα’ 31-34).

Το παιδίον το γεννηθέν εκ της ρίζης Ιεσσαί και εκ σπέρματος Δαυΐδ ο θαυμαστός σύμβουλος, ο μεγάλης βουλής άγγελος, ο άγγελος της Καινής Διαθήκης, ο πατήρ του μέλλοντος αιώνος, ο Κραταιός Θεός, ο μέλλων να συντρίψη την κεφαλήν του αρχαίου όφεως, του μεγάλου δράκοντος (Αποκ. ιβ’ 8-9), είναι ο υιός του ανθρώπου ο ελθών εις τον κόσμον ίνα σώση τον άνθρωπον. Ούτος ο πανσθενής Θεός γέγραπται, ότι έμελλε να γεννηθή εν Βηθλεέμ εν οίκω Εφραθά, διότι εξ αυτής έμελλεν να εξέλθη ηγούμενος και άρχων εν Ισραήλ κατά τας απ’ αρχής εξ ημερών αιώνος εξόδους αυτού. Αυτώ μόνω έθνη ελπιούσιν.

Προφητείαι πληρωθείσαι εις το πρόσωπον του Ιησού

1. «Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου» (Ωσηέ ια’ 1, Ματθ.β’ 15).

2. «Φωνή εν Ραμά, ηκούσθη, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς. Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής• και ουκ ήθελε παρακληθήναι, ότι ουκ εισίν» (Ιερεμ. λα’ 15, Ματθ.β’ 17).

3. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού (Ησ. μ’ 3, Ματθ. γ’ 3).

4. «Ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου, και επί χειρών αρούσι σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου» (Ψαλμ. 90, 11-12, ΜατΘ. δ’ 6).

5. «Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου» (Δευτ.στ’ 16, ΜατΘ. δ’ 7).

6. «Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε, και τας νόσους εβάστασεν» (Ησ. νγ’ 4, Ματθ. η’ 17).

7. «Ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου» (Μαλ. γ’ 1, Ησ. μ’ 3, Ματθ. ια’ 10).

8. «Ιδού, ο παις μου, ον ηρέτισα• ο αγαπητός μου, εις ον ευδόκησεν η ψυχή μου• θήσω το πνεύμα μου επ’ αυτόν, και κρίσιν τοις έθνεσιν απαγγελεί• ουκ ερίσει, ουδέ κραυγάσει• ουδέ ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνήν αυτού. Κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει, και λίνον τυφόμενον ου σβέσει• έως αν εκβάλη εις νίκος την κρίσιν. Και εν τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι» (Ησ. μβ’ 1-4, Ματθ. ιβ’ 18).

9. «Ώσπερ γαρ ην Ιωνάς εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται ο υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας» (Ιωνα β’ 1, Ματθ. ιβ’ 40).

10. «Ακοή ακούσετε, και ου μη συνήτε• και βλέποντες βλέψετε, και ου μη ίδητε. Επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν• μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς, και τοις ωσίν ακούσωσι, και τη καρδία συνώσι, και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ησ.στ’ 9-10, Ματθ. ιγ’ 14).

11. «Ανοίξω εν παραβολαίς το στόμα μου• ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου» (Ψαλμ.οζ’ 2-3, Ματθ. ιγ’ 34-35).

12. «Εγγίζει μοι ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσι με τιμά• η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού. Μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων» (Ησ. κθ’ 13, Ματθ. ιε’ 8).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Τοιαύτη διδασκαλία φέρεται και εν ταις παραδόσεσι ξένων εθνών και εν θρησκευτικοίς μάλιστα βιβλίοις. Εν τη θρησκεία του Ζωροάστρου φέρεται διδασκαλία ομοία προς την της Γραφής• εν δε τη των Αιγυπτίων εικονίζεται ανήρ συντρίβων με το δόρυ την κεφαλήν όφεως.

ΠΗΓΗ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-