Θεοτόκος η Υπερευλογημένη

ΘΕΟΤΟΚΟΣ  Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ

  Συγγραφεῖς:
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Ἀθανασίου
Πρεσβυτέρα Χαρούλα Τσουλιάη (φιλόλογος)


Εἰσαγωγὴ Μητροπολίτου πρ. Ἐρζεγοβίνης Ἀθανασίου Γιέφτιτς:
«Θεοτόκε· οἰκείωσις πρὸς Θεὸν τῆς δευτέρας παλιγγενεσίας»
Μέρος Α´

Πηγὲς ἀναφορᾶς γιὰ τὴν Θεοτόκο
Α. Ἡ Θεοτόκος στὰ Εὐαγγέλια
Β. Ἡ Θεοτόκος στὴν Ἀποκάλυψη
Γ. Ἡ Θεοτόκος στὰ ἀπόκρυφα εὐαγγέλια
Δ. Ἡ Θεοτόκος στὴν Παλαιὰ Διαθήκη

Ἡ ζωὴ τῆς πρώτης Ἁγίας, τῆς Παναγίας, τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας
Α. Οἱ γονεῖς τῆς Θεοτόκου - Ἡ Γέννησή Της
Β. Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου στὸ Ναό
Γ. Ὁ μνήστωρ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου
Δ. Ἡ Μαριὰμ ἐπισκέπτεται τὴν Ἐλισάβετ
Ε. Τὸ ταξίδι στὴ Βηθλεὲμ καὶ ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ
ΣΤ. Ἡ Περιτομὴ καὶ ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ Χριστοῦ
Ζ. Ἡ φυγὴ στὴν Αἴγυπτο
Η. Ὁ Ἰησοῦς δωδεκάχρονος στὰ Ἱεροσόλυμα
Θ. Στὸν Γάμο τῆς Κανᾶ
Ι. Σταυρὸς καὶ Ἀνάσταση
ΙΑ. Ἡ Παναγία κοντὰ στοὺς Ἀποστόλους κατὰ τὴν Πεντηκοστή
IB. Ἡ Θεομήτωρ στὸ Ἅγιον Ὄρος
ΙΓ. Ἡ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου
ΙΔ. Ἡ ἡλικία τῆς Θεοτόκου
ΙΕ. Ἡ Θεοτόκος καὶ ὁ Ἀναστημένος Χριστός

Ἡ Γενεαλογία τῆς Παναγίας
«Θεοτόκε· ἀνασώσασα τὸ προγονικὸν ἤττημα» (Ἐπισκόπου Διοκλείας Καλλίστου Γουέαρ)
«Περὶ τοῦ σεβασμοῦ τῶν πιστῶν πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Δέσποιναν Θεοτόκον καὶ Ἀειπάρθενον Μαρίαν
καὶ περὶ τῶν ἁγίων αὐτῆς εἰκόνων καὶ περὶ τῶν ἱερῶν ναῶν τῶν τιμωμένων ἐπ᾿ ὀνόματι αὐτῆς» (Ἁγίου Νεκταρίου)
Μέρος Β´

Ἡ Θεοτόκος Μητέρα Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων
«Στὴν Ἁγία Μαρία τὴν Θεοτόκο» (ἁγ. Ἡσυχίου Ἱεροσολύμων)
Ἐγκωμιαστικοὶ Λόγοι Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο
Ἑρμηνεῖες τοῦ ὀνόματος Μαρία ἡ Μαριάμ
Ἡ Θεοτόκος τύπος καὶ εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας

Τὸ Θεομητορικὸ κάλλος
Περὶ τοῦ χαρακτῆρος τῆς Θεοτόκου
Παραδειγματίζει μὲ τὴν σιωπή
Ἡ ταπεινοφροσύνη τῆς Παναγίας
Ἁγνότητα-Ὑπομονὴ Παναγίας

«Ἐγκώμιον εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον»
(ἁγ. Ἐπιφανίου Ἐπισκ. Κωνσταντίας Κύπρου)

Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος
Σύντομο Ἱστορικό
Ἡ θέση τοῦ Ἀκάθιστου Ὕμνου στὴ Λειτουργικὴ πράξη
Ποιητὲς τοῦ Ὕμνου - Χρονολογία σύνθεσης
Χαρακτηριστικά του Ὕμνου
Δομὴ τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἀκαθίστου
Περιεχόμενο τοῦ Ὕμνου
Βιβλικὲς προτυπώσεις καὶ χαρακτηρισμοὶ τῆς Θεοτόκου στὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο
Ἡ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου-Συμβολισμοί

Ἡ Θεοτόκος στὴ ζωὴ τῆς Ρωμιοσύνης
Βυζαντινοὶ προσκυνηματικοὶ Ναοὶ στὴν Κωνσταντινούπολη
Ἡ Θεοτόκος ὡς Ὑπέρμαχος Στρατηγός
Μέρος Γ´

Συνοπτικὴ Δογματικὴ Διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιὰ τὴν Θεοτόκο
Α. Ὁ ὅρος «Θεοτόκος»
Β. Ἡ Ἀειπαρθενία
Γ. Ἁγιότητα καὶ ἀναμαρτησία τῆς Θεοτόκου
Δ. Ἡ Θεοτόκος ὡς ἱλασμὸς καὶ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων
Ε. Ἡ μεσιτεία τῆς Θεοτόκου
ΣΤ. Ἡ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου
«Ἄσπιλη σύλληψη» τῆς Θεοτόκου καὶ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία
«Θεοτόκε, τόπος Κυρίου, ἡ θεοστιβὴς γαῖα» (π. Γ. Φλωρόφσκυ)
Ἡ Θεοτόκος καὶ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα (Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου)
Ἡ Θεοτόκος Παρθένος καὶ Μητέρα (Νικόδημου Ἁγιορείτου)
Μέρος Δ´

Ἡ ἁγιογραφία τῆς Παναγίας καὶ ἡ θέση της στὸν Ἱερὸ Ναό
Εἰκονογραφικοὶ τύποι τῆς Θεοτόκου
«Θεομητορικὲς ἀπεικονίσεις στὴ Ρώμη δυὸ αἰῶνες πρὶν τὴν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Ἐφέσου»
(Κ. Χαραλαμπίδη ὁμοτ. Καθηγ. Α.Π.Θ.)
Οἱ κυριώτεροι εἰκονογραφικοὶ τύποι τῆς Θεοτόκου
Ἡ Βρεφοκρατοῦσα
Ἡ Ὁδηγήτρια
Ἡ Γλυκοφιλοῦσα
Ἡ Ἐλεοῦσα
Ἡ Παναγία τοῦ Βλαδίμιρ
Ἡ Ἀμόλυντος
Ἡ Γαλακτοτροφοῦσα
Ἡ Μεσίτρια
Ἡ Ἁγιοσορίτισσα
Ἡ Βλαχερνίτισσα
Ἡ Ζωοδόχος Πηγή
Ἡ Παναγία τοῦ Χάρου
Ἡ Βασίλισσα
Ἡ Ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί
Ῥόδον τὸ Ἀμάραντον
Ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν
Παναγία ἡ Κυοφοροῦσα
Ἡ Παναγία τῆς Βάτου
Παναγία ἡ Αἱματοδακρύουσα
Μέρος Ε´

Θεομητορικὲς Ἑορτές (Μέρος Α´)
Οἱ ἑορτὲς τῆς Θεοτόκου στὸν ἐνιαυτό
Πῶς καθιερώθηκαν οἱ Θεομητορικὲς ἑορτές
«Εὐλάβεια εἰς τὴν Θεοτόκον» (ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ)

Α. Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου
Ἀπὸ τὸ Συναξάριο τῆς ἑορτῆς
Περιγραφὴ τῆς εἰκόνας τοῦ Γενεθλίου
Θεολογικὰ μηνύματα ἀπὸ τὴν ἑορτή
«Εἰς τὴν ὑπερένδοξον γέννησιν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου» (ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα)

Β. Ἡ Ἁγία Σκέπη
Ἀπὸ τὸ Συναξάριο τῆς ἑορτῆς

Γ. Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
Ἀπὸ τὸ Συναξάριο τῆς ἑορτῆς
Ἑρμηνεία τῆς εἰκόνας τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου
«Περὶ τῶν Εἰσοδίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου» (ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

Δ. Ἡ Σύλληψη τῆς Ἁγίας Ἄννης
Ἱστορικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ἑορτή

Ε. Ἡ Σύναξις τῆς Θεοτόκου (26 Δεκεμβρίου)
Τὸ Συναξάριο τῆς ἑορτῆς
«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» (Ὁσ. Συμεὼν Νέου Θεολόγου)

ΣΤ. Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς
Ἀπὸ τὸ Συναξάριο τῆς ἑορτῆς
«Ἡ Μάνα, καὶ οἱ μάνες τοῦ κόσμου»

Ζ. Ἡ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (25 Μαρτίου)
Τί σημαίνει Εὐαγγελισμός;
Ἀπὸ τὸ Συναξάρι τῆς ἑορτῆς
Ἑρμηνεία τοῦ χαρακτηρισμοῦ «Κεχαριτωμένη» (Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου)
Ἡ ἑρμηνεία τῆς εἰκόνας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ
«Προσωπικὴ μέθεξη τοῦ Εὐαγγελισμοῦ»(Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου)
«Οἱ πηλινόγλωσσοι ὑμνήσωμεν τὴν κεχαριτωμένην» (ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ)
«Εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας» (ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα)

Η. Ἡ ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς
Θεολογικὰ μηνύματα ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς

Ἡ ἱστορικὴ παράδοση περὶ τῆς Τίμιας Ζώνης καὶ τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου
Ἡ ἐνδυμασία στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ
Ἄλλα ἱστορικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν Ἐσθῆτα καὶ τὴν Ζώνη
Ἡ Τίμια Ζώνη στὸ Ἅγιον Ὄρος
Μερικὰ θαύματα τῆς Ἁγίας Ζώνης

Θ. Ἡ Κατάθεσις τῆς Τίμιας Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου
Μηνύματα ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Κατάθεσης τῆς Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου

Ι. Ἡ Κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Ἀπὸ τὸ Συναξάριο τῆς ἑορτῆς
Οἱ τελευταῖες στιγμὲς τῆς Παναγίας (Ἰωάννου Γεωμέτρου, Ι´ αἰ.)
Περιγραφὴ τῆς εἰκόνας τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου
Θεολογικὰ μηνύματα ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως
«Περὶ τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου» (ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)
«Θεοτόκε· ἀπαρχὴ ἀληθῶς τῶν τιμιωτάτων» (Φιλόθεου Κόκκινου)
«Ἐγκώμιον εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Ἁγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου» (Θεοδώρου Στουδίτου)
«Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου» (ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ)
Ἱστορικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸν Τάφο τῆς Παναγίας

ΙΑ.Κατάθεσις τῆς Τίμιας Ζώνης τῆς Θεοτόκου
Μηνύματα ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Καταθέσεως τῆς Τίμιας Ζώνης τῆς Θεοτόκου

ΙΒ.Ἄλλες Θεομητορικὲς ἑορτές
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: Ἐκδόσεις ΣΤΑΜΟΥΛΗ Α.Ε. Ἀβέρωφ 2.Τ.Κ.10433, Ἀθήνα.
τηλ: 210-5238305, FAX: 210-5238959, e-mail: info@stamoulis.gr

Στὴν Θεσσαλονίκη διατίθεται στὸ βιβλιοπωλεῖο
ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (Πρασακάκη 9, τηλ: 2310-231040).

Στὰ Ἰωάννινα διατίθεται στὸ βιβλιοπωλεῖο: Ἀφοι Κωνῆ (τηλ: 26510-27382).

Στὸ Ἀγρίνιο διατίθεται στὸ βιβλιοπωλεῖο Νεκταρίου Ζαρκανίτη (τηλ: 26410-48477).

Στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα διατίθεται στὰ κατὰ τόπους ἐκκλησιαστικὰ βιβλιοπωλεῖα.
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΜΑΡΙΑ ἢ ΜΑΡΙΑΜ

Ἡ Θεοτόκος, ἡ πρώτη μεταξὺ τῶν ἁγίων, ἦταν τὸ πρόσωπο τὸ «προκατηγγελμένον ὑπὸ τῶν προφητῶν» καὶ «ἐκλεγμένον ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν», γιὰ νὰ συνεργήσει στὸ μυστήριο τῆς Σάρκωσης τοῦ Θεοῦ-Λόγου. Ὅ, τι πολυτιμότερο εἶχε νὰ ἐπιδείξει ἡ ἀνθρωπότητα τόσους αἰῶνες ἐντοπίζεται στὸ πρόσωπο τῆς πανάμωμης Κόρης. Τὸ πανσεβέστατο καὶ χαριτωμένο ὄνομα Μαρία, ποὺ προσφυέστατα δόθηκε στὴν Ἀειπάρθενο Θεοτόκο κρύβει βαθιὰ θεολογία, ὅπως ἀναλύουν καὶ ἑρμηνεύουν στὰ συγγράματά τους οἳ Ἅγιοι Πατέρες.

1η ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Τὸ ὄνομα ΜΑΡΙΑ, παραγόμενο ἀπὸ τὸ ἐβραικὸ Αἰά (ποὺ σημαίνει Κύριος), ἑρμηνεύεται Κυρία, ἐπειδὴ ἡ Θεοτόκος κυριεύει καὶ ἐξουσιάζει ὅλα τὰ δημιουργήματα, σὰν Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

2η ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης δίνει τριπλὴ ἑρμηνεία στὸ ὄνομα. ΜΑΡΙΑ=Κυρία, φωτισμὸς καὶ θάλασσα, ποὺ δηλώνει ἀντίστοιχα τὴ δύναμη, τὴ σοφία καὶ τὴν ἀγαθότητα τῆς Θεοτόκου. Ἀπὸ τὸν Πατέρα ἔλαβε τὴν δύναμη, γιὰ νὰ ἐκπληρώσει σὰν Μητέρα στὴ γῆ ἐκεῖνο ποὺ ἐκπληρώνει ὁ Θεὸς σὰν Πατέρας στὸν οὐρανό. Ἀπὸ τὸν Υἱὸ ἔλαβε τὴν σοφία σὰν Μητέρα Του, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ συμφιλιώνει τὸν Θεὸ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τέλος, ἔλαβε τὴν ἀγαθότητα σὰν Νύμφη Του, γιὰ νὰ μεταδίδει τὰ πνευματικὰ χαρίσματα σὲ ὅλα τὰ κτίσματα.

3η ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος ἑρμηνεύει τὸ ὄνομα Μαρία σὰν πέλαγος, ἐπειδὴ στὰ λατινικὰ Maria λέγονται τὰ πελάγη. Τὸ πέλαγος καὶ ἡ θάλασσα εἶναι σύμβολα τῆς ἀγαθότητος καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶχε ἡ Θεοτόκος. Καὶ ὅπως ἡ θάλασσα καὶ τὸ πέλαγος περιέχει πλῆθος ὑδάτων καὶ δέχεται ὅλα τὰ ποτάμια, ἔτσι καὶ ἡ Θεοτόκος περιέχει πλῆθος χαρισμάτων καὶ δέχθηκε ὅλους τοὺς ποταμοὺς τῶν δωρεῶν, ποὺ ἔχουν Ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι. Γιὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ὁ Θεὸς συνένωσε στὴν Παναγία τὶς ὀμορφιὲς ὅλων τῶν δημιουργημάτων κάνοντας τὴν Μητέρα του σύνορο μεταξὺ κτιστοῦ καὶ ἀκτίστου. «Θέλοντας ὁ Θεὸς νὰ δημιουργήσει μία ἀπεικόνιση τῆς ἀπόλυτης ὀμορφιᾶς καὶ νὰ φανερώσει ξεκάθαρα στοὺς ἀγγέλους καὶ στοὺς ἀνθρώπους τὴν δύναμη τῆς τέχνης του, ἔκτισε τὴν Παναγία πανέμορφη. Ἕνωσε σ᾿ αὐτὴ τὶς ἰδιαίτερες ὀμορφιὲς ποὺ ἦταν κατανεμημένες στὰ ἄλλα δημιουργήματα καὶ τὴν κατέστησε κοινὸ στολισμὸ ὅλων τῶν ὁρατῶν καὶ ἀόρατων ὄντων. Ἢ μᾶλλον τὴν ἔκανε σὰν ἕνα μεῖγμα ὅλων τῶν θείων τελειοτήτων, ἀγγελικῶν καὶ ἀνθρωπίνων, μιὰ ἔξοχη ὀμορφιὰ ποὺ ἐξευγενίζει τοὺς δυὸ κόσμους, ποὺ ἀνυψώνεται ἀπὸ τὴν γῆ μέχρι τὸν οὐρανὸ καὶ ξεπερνᾷ καὶ αὐτόν... Ἡ Παναγία ὑπῆρξε τὸ σύνορο μεταξὺ τῆς κτιστῆς καὶ τῆς ἄκτιστης δημιουργίας. Μόνη ἔλαβε τὰ θεῖα δῶρα χωρὶς μέτρο... ἐκείνη εἶναι ὁ τόπος τῶν χαρίτων, ἡ πληρότητα τῆς καλοσύνης, ἡ ἔμψυχη ἀπεικόνιση κάθε ἀρετῆς...»

4η ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Τὸ καθένα ἀπὸ τὰ πέντε γράμματα τοῦ ὀνόματος ΜΑΡΙΑ παραπέμπει καὶ σὲ ἕνα γυναικεῖο πρόσωπο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τὸ ὁποῖο διακρίθηκε γιὰ μία τουλάχιστον ἀρετή:
Μ     ΜΑΡΙΑΜ     Ἀδελφὴ τοῦ Μωυσέως     Πρότυπο ἁγνότητας καὶ παρθενίας
Α     ΑΒΙΓΑΙΑ     (=πηγὴ χαρᾶς)     Παράδειγμα ταπείνωσης καὶ σωφροσύνης
Ρ     ΡΕΒΕΚΚΑ     Μητέρα τοῦ Ἰακώβ     Ὑπόδειγμα σεμνότητας
Ι     ΙΟΥΔΗΘ     Ἡρωΐδα τοῦ Ἰσραήλ     Ὅπως αὐτὴ συνέτριψε τὸν Ὁλοφέρνη, ἔτσι καὶ ἡ Παναγία συνέτριψε τὴν κεφαλὴ τοῦ νοητοῦ Ὁλοφέρνη –Διαβόλου καὶ ἀναδείχθηκε προστασία φοβερὰ καὶ ἀκαταίσχυντος τῶν ἀνθρώπων
Α     ΑΝΝΑ     (=θεία χάρη)     (Α´ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ α´) Όπως ἡ Ἄννα γέννησε τὸν Προφήτη Σαμουήλ, τὸ στήριγμα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἔτσι καὶ ἡ Πανάχραντη Θεοτόκος γέννησε τὸν Σωτῆρα τοῦ νέου Ἰσραὴλ τῆς Χάριτος. Ἐξ ἄλλου Ἄννα σημαίνει Χάρη. Ἡ στείρωση τῆς Ἄννας δηλώνει τὴν στειρότητα τῶν ἀνθρώπινων καρδιῶν, πρὶν φανερωθεῖ ὁ Θεάνθρωπος. Αὐτὴ ἡ στειρότητα καταλύθηκε στὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου, ποὺ καλλιέργησε σὲ ἄφθαστο βαθμὸ τὶς θεοειδεῖς ἀρετὲς καὶ σὰν Κεχαριτωμένη γέννησε τὸν Χριστό, ποὺ ἔλυσε τὰ δεσμὰ αὐτῆς τῆς στειρότητας.

5η ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Πάλι ἀπὸ τὰ ἀρχικὰ τοῦ ὀνόματος ΜΑΡΙΑ, προκύπτουν οἱ ἑξῆς χαρακτηρισμοὶ γιὰ τὴν Θεοτόκο.
Μ     Μέλισσα     σὰν ἐργατική
Α     Αὐγή     σὰν φαεινὸς ὄρθρος
Ρ     Ῥάβδος     σὰν τὸ ξερὸ ραβδὶ ποὺ βλάστησε
Ι     Ἴρις     σὰν τὸ οὐράνιο τόξο, μὲ τὰ ἑπτὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Α     Ἄμπελος     ποὺ γεώργησε τὸν βότρυν τὸν πέπειρον

6η ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Ἀπὸ τὰ γράμματα τοῦ ὀνόματος, προκύπτει ὅτι ἡ Θεοτόκος ἦταν αὐτὴ ποὺ μᾶς ἔσωσε ἀπὸ τὸ μικρόβιο τοῦ μισοκάλου διαβόλου.
Μ     Μόνη
Α     Αὕτη
Ρ     Ῥύσεται
Ι     Ἰοῦ
Α     Ἅπαντας
Μ     Μισοκάλου

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-