Αγιορείτες άγιοι

Αγιορείτες άγιοι

Ό ιερός ’Άθωνας στη Μητέρα Εκκλησία, έκτός άπό τους αμέτρητους Άγιους τών οποίων τά όνόματα δεν γνωρίζουμε καί ένα μέρος αναφέρουμε στη μελέτη αύτή, άπέδωκε πλήθος άλλων γνωστών καί έπωνύμων Άγιων, Όσιομαρτύρων καί όσιων θεοφόρων Πατέρων, όπως είναι:

Μεγίστης Λαύρας

Ό άγιος Πέτρος ό Αθωνίτης, ό άγιος Αθανάσιος, ό κτίτορας τής μονής αύτής. Ό άγιος Ιωάννης ό Κουκουζέλης. Ό άγιος Γρηγόριος ό Δομέστιχος. Ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς. Ό άγιος Γρηγόριος ό Βυζάντιος. Ό άγιος Μάξιμος ό Καυσοκαλύβης. Ό άγιος Νήφων, ό άγιος Νείλος ό Μυροβλύτης, ό όσιος Ακάκιος ό νέος καί ιδρυτής τής Σκήτης τών Καυσοκαλυβίων, ό όσιομάρτυς Παχώμιος, ό όσιομάρτυς Ρωμανός, ό όσιομάρτυς Νικόδημος, ό όσιομάρτυς Δαμασκηνός, ό έκ Μοσχόβου ίερομάρτυς παπα-Κωνσταντΐνος, ό όσιος Γερόντιος ιδρυτής τής Σκήτης Αγίας ’Άννης, ό όσιος Σωφρόνιος, τού όποιου ό βίος είναι όμοιος μέ τό βίο τού άγιου Αλεξίου, «τού ανθρώπου τού Θεού». Ό όσιομάρτυς Μακάριος, ό όσιομάρτυς Νικόδημος Άγιαν-νανίτης, ό όσιομάρτυς Κοσμάς, ό όσιομάρτυς Άουκάς, ό όσιομάρτυς Ίλαρίων, ό όσιομάρτυς Νικήτας, ό όσιομάρτυς Δαυίδ, ό όσιομάρτυς Παύλος, ό όσιομάρτυς Νεκτάριος, οί σοφοί διδάσκαλοι τής ερήμου ιερομόναχοι: Διονύσιος ό ρήτωρ καί Μητροφάνης, οί πρώτοι οίκήτορες

Κουτλουμουσίου

Ό όσιομάρτυς Κυπριανός. Ό όσιομάρτυς Γεράσιμος. Ό όσιομάρτυς Κωνσταντίνος ό έξ 'Ύδρας.

Παντοκράτορος

Ό άγιος Θεωνάς Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Ό όσιος Θεόφιλος ό μυροβλύτης.

Ξηροποτάμου

Ό κτίτορας άγιος Παύλος από βασιλική οικογένεια.

Ζωγράφου

Ό όσιος Κοσμάς ό από Βουλγαρίας. Οί 24 όσιομάρτυρες, τους όποιους έκαψαν οί Λατινόφροντες μέσα στον πύργο τής μονής.

Δοχειαρίου

Ό άγιος Εύθύμιος ό κτίτορας αύτής. Οί όσιοι Νεόφυτος καί Εύθύ-μιος. Ό όσιος Θεοφάνης έξ Ίωαννίνων.

Καρακάλλου

Ό όσιομάρτυς Γεδεών.

Φιλοθέου

Ό όσιος Θεοδόσιος Μητροπολίτης Τραπεζοϋντος. Ό όσιομάρτυς Δαμιανός. Ό όσιος Δομέτιος. Ό όσιος Συμεών ό άνυπόδητος. Ό ίσαπόστολος άγιος Κοσμάς ό Αίτωλός.

Σίμωνος Πέτρας

Ο κτίτορας αύτής άγιος Σιμών ό μυροβλύτης.

Έσφιγμένου

Ό όσιος Αθανάσιος ό νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Οί όσιομάρτυρες Αγαθάγγελος καί Τιμόθεος, ό όσιος Δαμιανός, ό ησυχαστής καί μυροβλύτης.

της Μικράς Άγιας ’Άννης, κι ό τελευταίος άγιος Σάββας, πού κοιμήθηκε στη νήσο Κάλυμνο τό 1948, άπό την Άγιάννα του Άγιου Όρους προήρχετο καί χρημάτισε μαθητής τού άγιου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως.

Βατοπαιδίου

Τα τρία αδέλφια, οί κτίτορες τής μονής αύτής, Αθανάσιος, Νικόλαος καί Αντώνιος άπό την Άνδριανούπολη καταγόμενοι. Ό όσιος Γεννάδιος, ό όσιος Νεόφυτος, ό ηγούμενος Ίωαννίκιος. Ό βηματάρης Διάκονος, ό ηγούμενος καί όσιομάρτυς Εύθύμιος, με 12 μοναχούς, πού τούς κρέμασαν οί Άατινόφρονες τής ψευδενώσεως τού Βέκκου. Ό όσιος Νικόδημος ό Γέρων, πού χρημάτισε διδάσκαλος του άγιου Γρηγορίου τού Παλαμά, ό όσιος Εύδόκιμος ή Σάββας, τού όποιου τά άγια Άείψανα βρέθηκαν άδιάφθορα, με άρρητη εύωδία, ό όσιος Αγάπιος, ό άγιος Μάξιμος ό Γραικός.

Ίβήρων

Οί όσιοι Ιωάννης, Εύθύμιος καί Γεώργιος οί κτίτορες, ό όσιος Γαβριήλ κι αύτός ’Ίβηρ την καταγωγή. Ό ήγούμενος καί 13 μοναχοί, πού μαρτύρησαν άπό τούς λατινόφρονες τού Μ. Παλαιολόγου καί Ί. Βέκκου. Ό άγιος Ιερόθεος ό νέος εκ Καλαμών. Οί όσιομάρτυρες Ιάκωβος, Διακοϊάκωβος καί Διονύσιος μοναχός. Ό όσιομάρτυς Προκόπιος. Ό όσιομάρτυς Εύθύμιος. Ό όσιομάρτυς Ιγνάτιος, ό όσιομάρτυς Ακάκιος. Ό όσιομάρτυς Όνούφριος. Ό άγιος Κάλλιστος, μαθητής Γρηγορίου τού Σιναΐτου καί Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Χιλανδαρίου

Οί άγιοι Σάββας, ό μετέπειτα Μητροπολίτης Ίπεκίου τής Σερβίας, καί ό πατέρας αύτοϋ Συμεών, οί κτίτορες τής μονής, Σέρβοι βασιλείς.

Διονυσίου

Ό όσιος Διονύσιος ό κτίτορας. Ό όσιος Δομέτιος. Ό άγιώτατος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Οί όσιομάρτυρες Μακάριος καί Ίωάσαφ. Οί όσιοι Μακάριος καί Άεόντιος ό μυροβλύτης. Ό Όσιος Φιλόθεος. Οί όσιομάρτυρες Χριστόφορος, Γεννάδιος καί Ιωσήφ.

Στην περιφέρεια των Καρύων ασκητικά τελειώθηκαν και μαρτύρησαν οί όσιοι: Φιλόθεος και Νεκτάριος, ό ύποτακτικός του, από τό Κελλι τού «Ίάγαρι». Οί όσιομάρτυρες «Πρώτος» καί 13 άλλοι γέροντες καί πατέρες από τα γύρω Κελλιά, πού μαρτύρησαν από τούς Λατινόφρονες τού Βέκκου. Ό όσιος Νικηφόρος, πού ήταν Λατίνος καί έγινε Όρθόδοξος καί συνέγραψε μέθοδο για τη νοερά προσευχή (Φιλοκαλία, σελ. 869). Ό όσιος Θεόκλητος, άρχιερέας Φιλαδέλφειας, γενόμενος καί διδάσκαλος Γρηγορίου του Παλαμά στη νοερά προσευχή.

Ή προσφορά του Αγίου Όρους

Έκτος άπό τούς Άγιους πού πρόσφερε στήν Εκκλησία τό 'Άγιον Όρος, εξίσου μεγάλη είναι ή προσφορά του

α) στήν Κοινωνία των άνθρώπων, με τό δημοκρατικό του πολίτευμα καί τον θαυμάσιο τρόπο άλλαγής φρουράς τής έξουσίας αύτοϋ με ωραία σειρά καί εύταξία. Με τον τρόπο αύτόν δίνει στήν Κοινωνία ένα ζωντανό ύπόδειγμα καλής πολιτικής διακυβερνήσεως σ’ όλους τούς λαούς τής γής, χωρίς άντεγκλήσεις καί έριδες (’Ίδε Καταστατικό Χάρτη Άγιου Όρους, περί διοικήσεως καί άλλαγής Ίεράς Επιστασίας).

β) στο Γένος μας ή προσφορά αύτή είναι μεγάλη, τόσο πνευματική όσο καί ύλική:

1.         Τό 'Άγιον Όρος, άπό τήν προχριστιανική άκόμη εποχή, οί Έλληνες τό θεωρούσαν σάν «ιερό βουνό» καί πολλοί φιλόσοφοι άνέβαιναν στήν κορυφή του κι απ’ έκεΐ μελετούσαν τά άστρα, έβλεπαν τή φύση καί δίδασκαν πολύ ώφέλιμα πράγματα στούς άλλους άνθρώπους, όταν γύριζαν πάλι στον κόσμο.

2.         Σε μιά άπό τις μεγάλες κωμοπόλεις, στήν περιοχή τής Μονής Μεγίστης Λαύρας, έκεΐ πού σήμερα είναι τά Κελλιά τής Κερασιάς, τήν όποια τότε λέγανε «Ούρανούπολη», ύπήρχε μεγάλο Παρθεναγωγείο. Στο Παρθεναγωγείο αύτό άπό όλες τις Ελληνικές πόλεις, πού ή καθεμία άπ’ αυτές ήταν καί ένα βασίλειο, έστελναν κορίτσια παρθένα, πού μάθαιναν νά έξυπηρετούν τούς ιερείς των ειδώλων καί τά είδωλεΐα καί γίνονταν ιέρειες·

ήταν ένα είδος θρησκευτικού φροντιστηρίου. Οί ιέρειες αύτές μετά τήν εκπαίδευσή τους σκορπούσαν σ’ δλα τά είδωλεΐα τού Ελληνικού Κράτους.

Ή πόλη αύτή ήταν γυναικοκρατούμενη καί δεν έμπαινε ποτέ μέσα άνδρας. ’Άν καμμιά φορά, κατά λάθος, έμπαινε μέσα άνδρας, έπρεπε νά θυσιασθεί στά είδωλα.

3.         Όπως τότε τό Όρος τροφοδοτούσε τά είδωλα με ιέρειες, έτσι καί άπό τήν άρχή πού κατοικήθηκε άπό μοναχούς άφιερω-μένους στον άληθινό Θεό, άπό μορφωμένους καί πνευματικά καλλιεργημένους μοναχούς, τροφοδοτούσε καί τροφοδοτεί τήν Εκκλησία, όχι μόνο τής Ελλάδος, αλλά όλων των ορθοδόξων έκκλησιών των άλλων Κρατών, με διδασκάλους σοφούς, με ιερείς, αρχιερείς καί παντός βαθμού κληρικούς καί ιερωμένους, ένάρετους καί άγιους άνθρώπους.

4.         Υλική προσφορά τού Άγιου Όρους στο έθνος καί τό Γένος μας ήταν καί είναι ή συμπαράσταση στις δύσκολες καμπές στή ζωή τού Ελληνικού Κράτους. Τό 'Άγιον Όρος είναι πάντοτε έτοιμο νά προσφέρει τήν πνευματική του άρωγή μέ τις ιερές προσφορές καί τήν ύλική βοήθεια στους ιερούς έθνικούς άγώνες γιά τήν απελευθέρωση τού Γένους μας άπό τούς βάρβαρους κατακτητές καί τις επιδρομές των άλλοφύλων καί των Σταυροφόρων τού Πάπα.

5.         Στήν Καλαβρυτινή έπετηρίδα (κωδ. 1703) άναφέρεται ότι μετά τό 963 συνασκητής τού άγιου Αθανασίου τού Αθωνίτου έφυγε άπό τό Όρος καί έκτισε κοντά στά Καλάβρυτα τό Μοναστήρι τής «Άγιας Άαύρας», έκεί πού πρωτοσηκώθηκε τό ιερό Αάβα-ρο τής Ελληνικής Έπαναστάσεως τού 1821 καί εύλογήθηκαν τά έλληνικά όπλα, πού έφεραν, μέ τή βοήθεια τού Θεού, τή λευτεριά στο ’Έθνος. Αλλά καί σάν ίδρυμα ή «Άγια Άαύρα», πνευματική αδελφή τής Μεγίστης Άαύρας τού Άγιου Όρους, μέ τή μεγάλη της προσφορά τιμά τήν Εκκλησία, διότι μέ έξοδά της μορφώνει νέους πού γίνονται ιερά στελέχη της. Καί γιά όλους τούς Έλληνες είναι ένας μεγάλος πνευματικός φάρος καί σταθμός.

6.         Τό 'Άγιον Όρος, μέ τούς ιεραποστόλους του φώτισε τό γένος, όπως έκανε ό άγιος Κοσμάς ό Αίτωλός, πού μέ τά φλογερά κηρύγματα καί την ένάρετη ζωή του φύλαξε τούς χριστιανούς καί τούς βοήθησε να μείνουν πιστοί στη χριστιανική πίστη και την ελληνική πατριωτική συνείδηση. Έκτισε εκκλησίες, ίδρυσε 300 και πλέον Δημοτικά Σχολεία και 16 Ελληνικά Σχολαρχεία γιά νά μαθαίνουν τά Ελληνόπουλα τά ελληνικά καί τά θρησκευτικά γράμματα καί με τις φωτισμένες ιερές διδαχές του, πού σήμερα έχουν γίνει βιβλία, βοηθεϊ, τρέφει καί προτρέπει τούς χριστιανούς άκόμη μέχρι σήμερα νά φυλάνε τις έντολές του Θεού καί νά γνωρίζουν τά καθήκοντα τους απέναντι του Θεού καί των άνθρώπων.

7.         Με τούς Κολλυβάδες τό Άγιον Όρος βοήθησε πνευματικά το υπόδουλο Ελληνικό Έθνος, διότι αυτοί σκορπίσανε στά νησιά τού Αιγαίου πέλαγους καί σε διάφορα άλλα μέρη τής πατρίδας μας, ιδρύσανε πνευματικά κέντρα, ιερά μοναστήρια καί διδασκαλεία, άπό τά όποια έχουν άποφοιτήσει πολλοί νεώτεροι Έλληνες λογοτέχνες, ποιητές, πεζογράφοι καί λαογράφοι, όπως ό Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, ό Παπαδιαμάντης καί πολλοί άλλοι, πού άφησαν άθάνατα λαογραφήματα καί πεζογραφήματα.

8.         Έκτος άπό τούς γνωστούς, ύπήρξαν κι άλλοι πολλοί αγιορείτες Κοσμάδες, πού δεν γνωρίζουμε τά όνόματά τους καί οί όποιοι, «γιά τού Χριστού τήν πίστη τήν άγια» καί γιά νά προστατέψουν τό Γένος μας άπό τή διαφθορά καί τήν καταστροφή, έχυσαν τό αιμα τους καί θυσιάστηκαν, γιά νά βρούμε έμείς τήν ποθητή άπ’ δλον τον κόσμο λευτεριά καί πνευματική κληρονομιά, με τις σοφές διδαχές τους καί τά ήθικοπλαστικά τους συγγράμματα.

Επώνυμοι Αγιορείτες σοφοί διδάσκαλοι

Μέ πολλή καί μεγάλη έρευνα συλλέξαμε μερικά άπό τά γνωστά ονόματα, των όποιων κάνουμε πολύ σύντομη περιγραφή, γιά νά γνωρίσουν οί πολλοί τούς κατά καιρούς άγωνισθέντες άγιορείτες σοφούς διδασκάλους, ένάρετους καί άγιους άνδρες.

Άπό τήν περιγραφή αύτή θά γνωρίσουμε ένα μέρος τής μεγάλης πνευματικής καί ύλικής προσφοράς τού Αγίου Όρους σ’ όλον τον κόσμο καί ιδιαίτερα στήν πατρίδα μας.

Οί μοναχοί, έντοιχισμένοι στά στασίδια στη σειρά, όπως οί καμάρες των κτηρίων, στηρίζουν τον κόσμο.

Ό άγιος Αθανάσιος ό Αθωνίτης, κτίτορας τής Μεγίστης Λαύρας, με τη διαθήκη, τις διδαχές του καί τήν ενάρετη ζωή του, πολύ κόσμο έχει ωφελήσει.

Όλοι οί κτίτορες των 20 Μοναστηριών, των 12 Ιερών Σκητών καί τών 150 ήσυχαστικών Κελλιών καί Καλυβών τού Άγιου Όρους, στούς διαδόχους των καί δΓ έκείνων μέχρις ήμών, άφηκαν ανάλογες με τή διδασκαλία τού άγιου Αθανασίου διδαχές καί πνευ-

26.       Ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς, ό στυλοβάτης της Εκκλησίας, έκαμε τό μεγαλύτερο μέρος τού αγώνα στη Μεγίστη Λαύρα. ΤΗταν νηπτικώτατος Πατέρας και άγιώτατος διδάσκαλος της Όρθοδοξίας. Στην ιστορία του αναφέρει πώς τα χρόνια πού αύτός άσκήτευε στο Αγιον Όρος ζούσαν πολλοί Πατέρες διάσημοι στην κατά Θεόν φιλοσοφία, οί όποιοι ήταν λόγιοι καί σοφοί μοναχοί.

27.       Ό μοναχός Νικηφόρος που παρέδωσε τη νηπτική θεωρία καί πράξη.

28.       Ό αγιορείτης μοναχός Φιλόθεος που τό 1347 έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

29.       Ό άγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Ισίδωρος (ΙΔ' αιώνας) ήταν αγιορείτης μοναχός (Βλ. Βιογρ. μεγ. Συναξαριστή).

30.       Νείλος ό Σικελιώτης, Ήλίας, Αθανάσιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Γαβριήλ καί Αθανάσιος, ήσαν όλοι εύλογημένοι αγιορείτες μοναχοί. Όλοι τους διέθεταν προφητικό χάρισμα καί έφεραν πολύ κόσμο στο δρόμο τού Θεού.

31.       Τήν ίδια έποχή ό Ιωάννης άναδείχθηκε θαυμάσιος αγιορείτης μοναχός καί έγραψε πολλά ψυχωφελή έρωτήματα.

32.       Ενάρετος επίσης άγιορείτης μοναχός ήταν ό Γρηγόριος, Πατριάρχης Αλεξάνδρειάς, τον όποιο έπισκέφθηκε ό βυζαντινός αύτο-κράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος γιά νά ώφεληθεΐ.

33.       Ό άγιώτατος ήγούμενος τής Ίεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Γρηγόριος, έπιστολές τού όποιου σώζονται στά Ιεροσόλυμα.

34.       Ό Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ, που έλαβε μέρος στή Σύνοδο τής Φλωρεντίας καί Φερράρας (1438-39), ήταν άγιορείτης μοναχός άπό τή Μονή τού Άλυπίου (τού σημερινού Κουτλουμου-σιανού Κελλιού «Αγιοι Απόστολοι»).

35.       Ό λόγιος Βατοπαιδινός μοναχός Γεννάδιος συμμετείχε στή Σύνοδο τής Φλωρεντίας καί ύπήρξε ύποψήφιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Όλοι αύτοί ήκμασαν πριν πέσει ή Κωνσταντινούπολη. Διδάχθηκαν καί γαλουχήθηκαν στά πνευματικά νάματα τής άρετής καί τής άγιότητος του Αγίου Όρους, τό οποίο —όπως άναφέρει ό άγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ισίδωρος- ήταν «ιερόν διδασκαλείον των μοναχών καί άρετής έργαστήριον» (Μανουήλ Γεδεών, σελ. 205). Τό έργαστήρι αυτό τής άρετής δεν σταμάτησε

μέ την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, άλλα συνέχισε και μετά να προσφέρει στο υπόδουλο Γένος μας σοφούς και ενάρετους μοναχούς.

36.       Ό άγιώτατος μοναχός Νήφων έκάρη μοναχός στή Μονή Διονυσίου, έζησε γιά λίγο στή Μονή Βατοπαιδίου και στή Μονή Παντοκρά-τορος και διαθέτοντας τεράστια μόρφωση και πνευματική κατάρτιση έγινε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καί κατόπιν Οικουμενικός Πατριάρχης. Άπό έκεΐ πήγε στή Βλαχία, τήν οποία φώτισε καί στόλισε μέ χριστιανικά ήθη καί πνευματικές άρετές. Πόσο κόσμο δέν ώφέλησε! Πόσες ψυχές δέν έσωσε!

Τούτος ό εύλογημένος άγιος έλεγε: «Εκείνος πού θ’ άποκτήσει ταπείνωση κτίζει τό σπίτι τής ψυχής του επάνω στήν πέτρα, πού είναι ό Χριστός. Εκείνος πού έχοντας καλλιεργήσει τον έγωισμό του πιστεύει πώς είναι ενάρετος, αύτός είναι κούφιος άπό κάθε άρετή, γεμάτος φαντασία* καί όλα του τά έργα τα κτίζει επάνω στήν άμμο τής ύπερηφάνειας, πού είναι ό σατανάς. Ή ταπείνωση θά φέρει καί θά στερεώσει όλες τις άρετές καί ό άνθρωπος πού τήν έχει θά είναι πάντα φωτισμένος. Ένώ ό εωσφορικός έγωισμός θά διώξει κάθε ίχνος καλοσύνης, θά φέρει πώρωση τού νού κι ό άνθρωπος αύτός θά είναι πάντα σκοτισμένος, σύμφωνα μέ τό ρητό τής Άγιας Γραφής πού λέγει: «Κύριος ύπερηφάνοις άντιτάσσεται, ταπεινοΐς δέ δίδωσι χάριν» (Σοφ. Σολομώντος).

37.       Σύγχρονος τού άγιου Νήφωνος ήταν ό λόγιος άγιορείτης μοναχός Ζαχαρίας, Ιεροκήρυκας καί Πνευματικός τού Γ. Σκενδέρμπεη, ό όποιος τό 1464-65 διαδέχθηκε στήν Αρχιεπισκοπή Άχρίδος τον Αρχιεπίσκοπο Νικόλαο.

38.       Οί σοφοί διδάσκαλοι Μητροφάνης Κριτόπουλος, Πατριάρχης Αλεξάνδρειάς, καί Σίλβεστρος, Πατριάρχης Αντιόχειας, ήσαν άγιορείτες μοναχοί.

39.       Κατά τά τέλη του ΙΕ' αιώνα ό ιερομόναχος Γαβριήλ Διονυσιάτης, πρότυπο άρετής καί ταπεινώσεως, έγινε «Πρώτος» τού ’Όρους. Ή ύπογραφή του ώς «Πρώτου» βρίσκεται σέ πρακτικό τής Ί.Μ. Έσφιγμένου τού 1527. Αύτός συνέγραψε τον βίο τού (επίσης Διονυσιάτου) άγιου Νήφωνος Επισκόπου καί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τού όποιου ήταν μαθητής.

40.       Σύγχρονος τού Γαβριήλ ήταν και ό λόγιος ιερομόναχος Θεοδόσιος, ό όποιος έγραψε ώραιότατη διήγηση για την Ιερά Μονή των Ίβήρων.

41.       Τής ίδιας χρονολογίας είναι καί ό σοφός Νοτάριος του Οικουμενικού Πατριάρχου Παχωμίου τού Ά Αρχιμανδρίτης Θεόφιλος, ό οποίος στα τέλη τού ΙΕ' αιώνα, με έντολή τού άγιου Νήφωνος Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, πήγε στήν Αλεξάνδρεια καί είδε τό θαύμα τού «Ντούρ Ντάγ», όπως τό περιγράφουμε στή μελέτη αύτή (σελ. 72). Πίταν άγιώτατος μοναχός, πού άσκήτεψε πρώτα στή Μονή Βατοπαιδίου, μετά στήν Ίβήρων, τής όποιας καλλίγραψε όλα τά εκκλησιαστικά βιβλία, καί τελικώς παρέδωσε με όσιακό θάνατο τό πνεύμα του στον Κύριο στήν Παντοκρατο-ρινή Καλύβη «Άγιος Βασίλειος» στήν Καψάλα. Λόγω τού καθαρού καί άγιου βίου του άξιώθηκε νά γίνει μυροβλύτης.

42.       Μεταξύ τών έτών 1540-50 έζησε άσκητικά ό μοναχός Σεραφείμ, πού έγινε καί «Πρώτος» τού Όρους, γιά τον όποιο λέγει ό άγιος Νικόδημος ότι συνέγραψε τήν ιστορία τής είκόνος τής Θεοτόκου «’Άξιόν έστιν». Με απόφαση τού Άγιου Όρους πήγε στή Βλαχία νά μαζέψει έλεημοσύνες καί βοηθήματα γιά τις Μονές πού ύπέφεραν καί δεινοπαθούσαν τότε άπό τήν πίεση τών βάρβαρων Τούρκων. Όταν πήγε έκεΐ ωφέλησε πολύ κόσμο μέ τό χάρισμα τού θείου λόγου του καί τήν ένάρετη ζωή του.

43.       Κατά τά τέλη τού ΙΕ' καί τις άρχές τού IΣΤ αιώνα έζησε ό ιερομόναχος Κύριλλος, μαθητής τού ίερομ. Διονυσίου τού εκ Φουρνά τών Άγράφων. Ό ίερομ. Κύριλλος ύπήρξε ενάρετος καί άριστος άγιογράφος.

44.       Σύγχρονος τού ίερομ. Κυρίλλου ήταν καί ό σοφός μοναχός Παχώ-μιος Ρουσάνος, ό όποιος έγραψε παραινετική έπιστολή στους Σταυρονικητιανούς καί Κανόνες πώς νά πορεύονται στήν άσκη-τική ζωή.

45.       Ό άγιος Θεωνάς, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, ήγούμενος τής Ί. Μ. Παντοκράτορος, πού ώφέλησε καί βοήθησε πολύ κόσμο.

46.       Στήν Ί.Μ. τών Ίβήρων άγωνίστηκε άσκητικά ό Θεοφάνης μοναχός Έλαβούλκος ό Νοταράς.

47.       Οί δυο σοφοί μοναχοί της Ί.Μ. Βατοπαιδίου Άνανίας καί Θεοφάνης, οι όποιοι έγραψαν ιαμβικούς στίχους στο πηγάδι πού διασώθηκε ή εικόνα της Θεοτόκου στο Βατοπέδι.

48.       Ό όσιος Διονύσιος, πού έκτισε μοναστήρι στον ’Όλυμπο ήταν μαθητής τού «Πρώτου» του ’Όρους Σεραφείμ. Ό όσιος Διονύσιος ώφέλησε πολύ κόσμο.

49.       Στα τέλη τού ΙΣΤ' αιώνα έζησε άσκητικά και με πολλή εύλάβεια στή Μονή τών Ίβήρων ό διάκονος Συμεών ό Καβάσιλας.

50.       Στα τέλη του ίδιου αιώνα, στήν έρημο τής Σκήτης Μικράς Άγιας ’Άννης, ζούσαν σαν πρώτοι κάτοικοι αύτής οί νηπτικώτατοι άγιοι Πατέρες καί Διδάσκαλοι Διονύσιος ό Ρήτωρ καί Μητροφάνης ό Πνευματικός. Καί οί δύο υπήρξαν πολύ ένάρετοι καί έγιναν πνευματικοί σύμβουλοι καί ποδηγέτες τής άναχωρητικής ζωής σ’ όλους τούς κατοίκους τής περιφέρειας ολόκληρου τού Άγιου ’Όρους καί ολόκληρης τής Χαλκιδικής.

Οί ιερομόναχοι αύτοί είχαν έρθει στο ’Όρος από τήν περίφημη Μονή τών Στουδιτών καί έξαιτίας τής άγιας ζωής τους έγιναν, καθώς φαίνεται, καί μυροβλύτες. Στή σπηλιά πού έζησαν, ό εύλαβέστατος Γέροντας Γεράσιμος ό ύμνογράφος τής Μεγ. τού Χριστού Εκκλησίας με τή Συνοδεία του κτίσανε θαυμάσιο εκκλησάκι, τό όποιο, όποιον καιρό κι αν πάει κανείς γιά νά προσκυνήσει, εύωδιάζει, γεγονός πού φανερώνει πώς κάπου έκεί κοντά θά πρέπει νά είναι κρυμμένα τά άγια λείψανά τους.

51.       Ό άγιορείτης μοναχός Θεόκλητος, ενάρετος καί σοφός διδάσκαλος τού μοναχισμού καί τής Όρθοδοξίας, μετέφρασε σε άπλή γλώσσα τό «Ηύξημένον Πρόχειρον» Βασιλείου Άέοντος καί Κωνσταντίνου, τό όποιο βρίσκεται άνέκδοτο στήν έθνική βιβλιοθήκη τών Παρισίων.

52.       Ό μοναχός Κωνσταντίνος, μαθητής τού Νικολάου Καβάσιλα, ώφέλησε πολύ κόσμο.

53.       Ό Δανιήλ Καστρίτσιος καί ό Παχώμιος άπό τον Τύρναβο τής Θεσσαλίας ήσαν άγιορείτες μοναχοί.

54.       Ό Ίωάσαφ Άογοθέτης, ό Νικόλαος Κούρσουλας, ό Αθανάσιος Κομνηνός καί ό Πέτρος Σταυρινός ήσαν μορφωμένοι καί ένάρετοι άγιορείτες μοναχοί.

55.       Ό Ρώσος αγιορείτης μοναχός Τιμόθεος, κάτοχος της ελληνικής γλώσσας, φρόντισε κι έγινε στη Μόσχα Ελληνική Ακαδημία, στην όποια διορίσθηκε Διευθυντής.

56.       Τον ΙΖ' αιώνα έζησε ό αγιορείτης μοναχός Κοσμάς, ό όποιος γνώριζε καλά την Ελληνική και τή Σλαβική γλώσσα και μετέφρασε τό «Πατερικό» που περιέχει βίους από τούς θεοφόρους Πατέρες που άσκήτεψαν και διέλαμψαν στις «Πετσέρες» τής Ρωσίας.

57.       Κατά τον ΙΖ' αιώνα, πολλοί άγιορεΐτες μονάχοι έργάστηκαν πνευματικά και με τή χάρη του Θεού και τήν καθαρή τους ζωή ώφέλησαν πολύ κόσμο. Τά όνόματά τους είναι σκορπισμένα στά χειρόγραφα τών Ιερών Μονών, Σκητών καί Κελλίων καί ή αλληλογραφία τους φανερώνει τήν έκταση τού πνευματικού έργου τους στά διάφορα Μετόχια καί κτήματα τών Μονών πού βρίσκονται στον κόσμο καί πού ήσαν έκεΐ σάν οικονόμοι, πνευματικοί, έξομολόγοι καί διακονητές. Θά χρειασθούν πολλοί τόμοι καί άμέτρητος χρόνος γιά νά συλλεγούν καί νά καταγραφούν τά ονόματα καί άποφθέγματά τους.

58.       Τό 1668 ό άρχιμ. Διονύσιος Ίβηρίτης έγραψε «Ιστορία περί τής άρχής τών Ρώσων, από πού κατάγονται οί αρχηγοί τους καί πώς καί πότε λάβανε τό άγιο Βάπτισμα καί γίνανε χριστιανοί, καί γιά τό άγιο Λείψανο τού Πρωτοκλήτου άποστόλου Άνδρέα» (Μαν. Γεδεών, σελ. 214-15).

59.       Ό μοναχός Άνθιμος ό Κουταλιανός άπό τήν Έφεσο, λόγιος καί σοφός αγιορείτης, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί μετέγραψε τήν ύπό τού Ζυγαβηνού ερμηνεία τού Ψαλτηρίου.

60.       Ό Μανουήλ Γεδεών στο βιβλίο του «Άγιον Όρος», σελ. 199-200, γράφει ότι: «Μάκρος θά ήδύνατο νά συμπαγή κατάλογος ονομάτων άγιορειτών αρχιερέων καί Πατριαρχών, ιερέων καί μοναχών, εν εκκλησιαστική διοικήσει διακριθέντων» καί συνεχίζουμε.

61.       Ό Κύριλλος Λούκαρις, ό περικλεής ίερομάρτυς καί Οικουμενικός Πατριάρχης, πολλές φορές πήγε στο Όρος καί σπούδασε στή μεγαλώνυμη Ακαδημία τού Άγιου Όρους τή μοναχική φιλοσοφία.

62.       Ό ιερομόναχος Ιερεμίας στή Σκήτη τών Ίβήρων, ώς σοφός καί μορφωμένος πού ήταν, συνέχισε τήν ιστορία τής Μονής τών Ίβήρων, πού είχε αρχίσει ό Θεοδόσιος ό Ίβηρίτης τον ΙΖ' αιώνα.

63.       Τήν εποχή αύτή έζησε καί ό σπουδαίος καί ένάρετος διδάσκαλος Αγάπιος ό Λάνδος από τή μεγαλόνησο Κρήτη. Τήν ασκητική, πνευματική και γεμάτη έγκράτεια ζωή του πέρασε σε μια Σπηλιά τής Μικράς Άγιας ’Άννης, έκεϊ πού σήμερα είναι ή ήσυχαστική Καλυβη τών «Άγιων Αρχαγγέλων». Πολύ ωφέλησε τούς πιστούς χριστιανούς με τά γεμάτα κατάνυξη και εύλάβεια βιβλία του: «Αμαρτωλών Σωτηρία», «Καλοκαιρινή», «Παράδεισος», «Νέος Παράδεισος», «Έκλόγιον» κ.ά. πολλά συγγράμματά του, πού είναι γραμμένα σέ άπλή γλώσσα και κατανοητά άπό τό άναγνω-στικό κοινό τής έποχής έκείνης.

64.       Ό Μητροπολίτης Ίμβρου Αθανάσιος (1619) ήταν Αθωνίτης μονά-χός·

65.       Ό άγιος Μακάριος Κόρινθου, πού ή «πατερίτσα του», πάνω στήν όποια στηριζόταν και έκανε τήν προσευχή του, βρίσκεται στή Σκήτη τών Ίβήρων, στήν Καλυβη τού Άγιου Παντελεήμονος. Ό άγιος Μακάριος άναδείχθηκε μεγάλος διδάσκαλος και φωστήρας τής εκκλησίας.

66.       Ό Οικουμενικός Πατριάρχης Καλλίνικος ό Β' άπό τήν Ακαρνανία ήταν άγιορείτης μοναχός.

67.       Ό άγιος Κοσμάς ό Αίτωλός, φωτισμένος άγιορείτης, μεγάλος διδάσκαλος και εύεργέτης τού χριστιανισμού και τού γένους μας, ξεκίνησε άπό τήν Ιερά Μονή Φιλοθέου και έγινε έθναπόστολος καί ιερομάρτυρας.

Με τά θεία καί φλογερά κηρύγματά του διαφύλαξε τούς χριστιανούς άπό τή Στερεά Ελλάδα μέχρι τή Βόρεια ’Ήπειρο νά μή τουρκέψουν κι αλλάξουν τήν πίστη τους καί άφού ίδρυσε 300 Δημοτικά Σχολεία καί 16 Σχολαρχεία, τελειώθηκε γιά τήν αγάπη τού Χριστού με μαρτυρικό θάνατο.

68.       Ό ιεροκήρυκας Ιωάννης ό Αίνδιος, διδάσκαλος καί συγγραφέας τής «Άποστολικής Σαγήνης» καί άλλων ψυχωφελών βιβλίων, άδελφός τής Ίεράς Μονής Ξηροποτάμου, τελειώθηκε ασκητικά στήν Ιερά Σκήτη τών Ίβήρων, έχοντας βοηθήσει πολύ τό Χριστιανισμό.

69.       Ό Έσφιγμενίτης Ζωσιμάς, λόγιος καί συγγραφέας πολλών βιβλίων, δώρισε μεγάλη καί πλούσια βιβλιοθήκη στον Βόλο γιά νά μελετά τό κοινό.

70.       Ό Μητροπολίτης Τυρνάβου Ιωσήφ κατέλυσε τό βίο μέ μακάριο όσιακό τέλος στη Μεγίστη Λαύρα.

71.       Ό μοναχός Κύριλλος τής Μεγίστης Λαύρας, από την Πάτρα, ήταν λόγιος και πολυγραφώτατος αγιορείτης.

72.       Ό πρώτος μαθητής τού όσιου Ακακίου τού νέου στα Καυσοκαλύβια, μοναχός Ιωνάς, έγραψε τούς βίους των νεοφανών Μαρτύρων.

73.       Ό Ιερόθεος από τήν Καλαμάτα ήταν σοφός, πολυμαθέστατος και εγκρατής και αγίασε στήν Ιερά Μονή τών Ίβήρων.

74.       Ό μοναχός Μελέτιος, μαθητής τού αγίου Ιεροθέου στή Μονή Ίβήρων, ήταν πολύ ένάρετος και σπουδαίος.

75.       Ό Καισάριος Δαπόντες, μοναχός τής Ί. Μ. Ξηροποτάμου, διδάσκαλος και ποιητής, έκτισε δικό του μοναστήρι στήν πατρίδα του, τή Σκόπελο, και σ’ άλλα μέρη τής Ελλάδος και έγραψε πολλά και ωφέλιμα βιβλία (ιδε Προσκυνητάρι Ί. Μ. Ξηροποτάμου).

76.       Ό Διονύσιος Ζαγοραιος άγιορείτης μοναχός και διδάσκαλος διέ-πρεψε στον κόσμο σάν καλλιτέχνης άγιογράφος.

77.       Ό Οικουμενικός Πατριάρχης καί Εθνομάρτυρας Γρηγόριος ό Ε', από τή Δημητσάνα, σπούδασε στήν Ακαδημία τής πρακτικής έξα-σκήσεως καί ένάρετης πολιτείας τού ’Άθω καί έλαβε ως πνευματικά έφόδια τήν υπομονή καί τά γλυκύτατα νάματα τής χριστιανικής αρετής. Αγάπησε δέ τόσο τό Άγιον ’Όρος, πού διατηρούσε γιά πολλά χρόνια τό κλειδί τού δωματίου καί ιερού ήσυχαστηρίου του στις Ιερές Μονές Λαύρα καί Ίβήρων.

78.       Ό Θεόκλητος Καρατζάς άπό τό Βυζάντιο, μορφωμένος καί σοφός διδάσκαλος, άσκήτευσε μέ κάθε είδος αρετής στή Σκήτη τών Καυσοκαλυβίων. Έκεΐ μετέφρασε σέ άπλή γλώσσα τά «Ασκητικά» τού Μεγάλου Βασιλείου καί έγραψε «Σύνταγμα» Εκκλησιαστικών καί Πολιτικών νόμων.

Αγιορείτες μοναχοί καί λόγιοι διδάσκαλοι

Μέ τις πνευματικές διδαχές καί τό ύπόδειγμα ένάρετης ζωής  ώφέλησαν τον κόσμο καί τό ’Έθνος μας οί παρακάτω εύλογημένοι αγιορείτες λόγιοι καί σοφοί Διδάσκαλοι.

Άνθιμος ιερομόναχος και Δρόσος ό Βρυένιος ήσαν Ξηροποταμιανοί μοναχοί. Γοβδελαάς, ό διάσημος ασκητής. Ματθαίος μοναχός, Μητροπολίτης Λιβύης καί Πατριάρχης Αλεξάνδρειάς γενόμενος, αγιορείτης άδελφός. Ό Παντοκρατορινός μοναχός Βενιαμίν, διδάσκαλος από τις Κυδωνιές τής Μικράς Ασίας. Ό Κουτλουμουσιανός Γρηγόριος Αρχιμανδρίτης. Οί Βατοπαιδινοί, Ιωσήφ, Αρχιμανδρίτης καί διδάσκαλος, καί Ιερομόναχος Αρσένιος ό Ζακύνθιος. Ό αγιορείτης Διονύσιος -πάνω από τη Σκήτη τής Άγιάννας- ό ιερομόναχος Γεράσιμος Γιαννούλης, Ζακύνθιος, γνώριζε καλά την άρχαία ελληνική γλώσσα καί έγραψε ιερές Ακολουθίες σε πολλούς αγίους. Ιερομόναχος Διονύσιος άπό τη Σιάτιστα, Βατοπαιδινός, έξαρτηματικός, φιλόμουσος καί σοφός. Άνδρέας μοναχός άπό τη Νέα Σκήτη, διάσημος σε μόρφωση καί άρετή. Γεννάδιος ό Χαλεπίου, Μητροπολίτης. Βησσαρίων ό έκ Ραψάνης, Διονύσιος ό Ζαγοραίος, μεταφραστής τού Νέου Θεολόγου. Χρύσανθος καί Άνανίας άπό τήν Ακαρνανία ό οποίος συνέγραψε δύο λεξικά, το Γραικοτουρκικό καί τό Τουρκογραικικό. Ιάκωβος ό Μήλιος. Κυπριανός, ό διδάσκαλος τής Άθωνιάδος. Κύριλλος ό έκ Φουρνά των Άγράφων. Δαμασκηνός, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, ό όποιος μόρφωσε καί κατάρτισε διδασκάλους καί ιεροκήρυκες.

Οί άδελφσί Σκουρταΐοι Στέφανος καί Νεόφυτος, που γηροκόμησαν τον άγιο Νικόδημο καί έξετύπωσαν τα περισσότερα άπό τα συγγράμ-ματά του προς ώφέλεια των πιστών. Νεόφυτος ό Σμυρναίος ό όποιος άσκήτεψε στα όρια τής Λαύρας. Ό Κρητικός Παΐσιος ό Καλλιδάχος, Βατοπαιδινός άδελφός, ήταν διδάσκαλος σε σπίτια έπισήμων στήν Πόλη καί άπό τό 1827-31 δίδαξε στο «Άρύσιο», έπειτα στή Νικομήδεια κατέλυσε τον βίο στο Άγιον Όρος. Ό Βατοπαιδινός Γρηγόριος ό Βυζάντιος έγινε Μητροπολίτης Στρωμνίτσης καί μετά Άνδριανουπό-λεως. Δωρόθεος ό πολύκλαύστος, Μητροπολίτης Κορυτσάς. Γερμανός Έσφιγμενίτης, ιεροκήρυκας, έγραψε τήν Ακολουθία τού νέου όσιο-μάρτυρος Άγαθαγγέλου καί έξέδωκε τήν «Εύαγγελική Σάλπιγγα». Νεόφυτος Ζαχαρόπουλος Έσφιγμενίτης, διδάσκαλος καί διάκονος, άπό τό 1821-1830 ήταν γραμματέας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Παΐσιος Σταυρονικητιανός, προηγούμενος τό 1806-1808, ήταν Επίτροπος τού Αγίου Όρους στή Θεσσαλονίκη. Κύριλλος Δοχειαρίτης, Πρωτοσύγκελλος τής Μεγάλης τού Χριστού Εκκλησίας καί έπειτα Μητροπολίτης Άργολίδος. Λεόντιος, ιεροδιδάσκαλος, τό 1839 δίδαξε στή Θεολογική Σχολή τού Φαναριού και στή Μονή Ξενοφώντος κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο. Βενέδικτος, διδάσκαλος στήν ιερατική Σχολή Πόρου, έγραψε τήν Ακολουθία τού «Αξιόν έστιν» κα'ι σ’ άλλους άγιους στιχούργησε Ακολουθίες καί έγκώμια. Προκόπιος ό Δενδρινός, άδελφός τής Ίεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, δίδαξε στή Σχολή που ίδρυσε στον Πόρο Ιωάννης ό Καποδίστριας. Σπουδαίος διδάσκαλος ήταν κι ό Κουτλουμουσιανός Βαρθολομαίος, δίδαξε τά ελληνικά γράμματα στήν Ίμβρο, στήν Κοινότητα Θεσσαλονίκης καί στο Φλαμιγγιανό Φροντιστήριο τής Βενετίας. Τό 1827-1834 διαδέχθηκε τό διευθυντή Τυπάλδο. Εκτύπωσε πολλά βιβλία εκκλησιαστικά: Τό «Προσευχητάριο», τά «Μηναία», τό «Πεντηκοστάριο», τό «Μέγα Ωρολόγιο» κ.π.ά. 'Ύστερα ό Γρηγόριος ό ΣΤ', Οικουμενικός Πατριάρχης, τ^ν διόρισε διευθυντή στή Θεολογική Σχολή τής Χάλκης καί στήν Εμπορική Σχολή του Γένους. Τελικά έπέστρεψε στή μετάνοιά του, όπου καί «άνεπαύθη έν Κυρίω».

Μακάριος ιερομόναχος ό Τριγώνης, σκευοφύλακας τής Μεγίστης Λαύρας, όπου έγραψε καί έξετύπωσε τό «Προσκυνητάρι τής Λαύρας» στή Βενετία. Ιάκωβος ό Γρηγοριάτης, βαθύς λόγιος καί μορφωμένος. Διονύσιος ό έκ Φουρνά Άγράφων, άγιορείτης διδάσκαλος καί συγγραφέας Κανόνων ζωγραφικής καί χαρακτηριστικών άγιογραφίας. Χρυσόστομος ιερομόναχος, Ξηροποταμηνός, έκτύπωσε τά χρυσόβουλ-λα Ρωμανού καί Ανδρονίκου των Παλαιολόγων κι άλλα έγγραφα τής μονής καί ύμνους στον Τίμιο Σταυρό. Μακρέος, κληρικός έκ Φουρνά Άγράφων, μαθητής καί καθηγητής στήν Άθωνιάδα Σχολή, άγιορείτης συγγραφέας. Εύθύμιος μοναχός Λαυριώτης, δοκιμότατος συγγραφέας. Συνέγραψε «Προσκυνηματάριο» τής Λαύρας, τό βίο τού άγιου Αθανασίου καί ποίημα όγκωδέστατο «κατά Λατινικών καινοτομιών». Ματθαίος ιερομόναχος, Κουτλουμουσιανός, έγινε Πατριάρχης Αλεξάνδρειάς. Ρήγας Φεραίος, ό Βελεστινλής, παρέμεινε άρκετό καιρό στήν Ιερά Μονή Παντοκράτορος, όπου πολλά διδάχθηκε γιά τήν πίστη στον Θεό καί στήν Πατρίδα καί προετοίμασε τον άπελευθερωτικό άγώνα.

Νικόδημος ό Νάξιος, ό άγιορείτης, άγιώτατος μοναχός, σοφός διδάσκαλος καί ό μεγαλύτερος άπό όλους τούς άγιορείτες συγγραφείς. Τά συγγράμματά του, γεμάτα με ύψηλής θεωρίας κινήματα, θεολογικά σχήματα καί μέ τή χάρη τού Αγίου Πνεύματος, γραμμένα

σέ καθαρεύουσα καί σε άπλή φράση, είναι καταληπτά κι από τούς πιο αγράμματους άκόμη. Τα περισσότερα από τα έργα του άναφέ-ρονται στα βιβλία μας «Άγιον Όρος» κ.λπ. Ή Μητέρα Εκκλησία με απόφαση της Αγίας Συνόδου τον ένέταξε στη χορεία των Άγιων, να έορτάζεται στις 14 Ιουλίου, ήμερα τής όσιακής κοιμήσεως αύτοϋ, που έγινε τό 1809.

Νεόφυτος Μαυρομάτης, ’Άρτης καί Ναυπάκτου Μητροπολίτης, στην Ιερά Μονή των Ίβήρων κατέλυσε τό βίο. Θεοδώρητος, Αρχιμανδρίτης καί ήγούμενος στήν Έσφιγμένου Μονή χρηματίσας, συνέγραψε βιβλία καί τον βίο τελείωσε στά όρια τής Μεγίστης Λαύρας. Χριστοφόρος Λαυριώτης ιατρός, διδάσκαλος και συγγραφέας των βιβλίων «Θεία μάστιξ» καί «Λοιμοκαθαρτήριον». Νεόφυτος ό Καυσοκαλυβίτης, καθηγητής καί σχολάρχης τής Άθωνιάδος Σχολής. Εύγένιος ό Βούλγαρης, Κερκυραιος, διδάσκαλος του Γένους καί από τούς πρώτους καθηγητές καί Διευθυντές τής Άθωνιάδος. Καλλίνικος Έσφιγμε-νίτης, κληρικός, συγγραφέας καί διδάσκαλος τής Άθωνιάδος, έπειτα έγινε ιεροκήρυκας καί έξέδωκε παραφρασμένα τά «Ασκητικά» του Άββά Ισαάκ τού Σύρου καί πολλά άλλα. Ραφαήλ ό Καυσοκαλυβίτης, συνασκητής καί σύγχρονος Νεοφύτου του σοφού. Ίωάσαφ ό έκ Βλοβοκάς, Καυσοκαλυβίτης, μορφωμένος μοναχός. Αθανάσιος ό Πάριος, καθηγητής τής Άθωνιάδος Σχολής.

Όλα τά ιερά καθ ιδρύματα τού Άγιου Όρους ήσαν γεμάτα άπό σοφούς καί ενάρετους μοναχούς, οί όποιοι θυσιάζονταν γιά τήν άγάπη τού Θεού καί τού πλησίον ’Άς άναλογισθεΐ ό καθένας μας τί πρόσφερε μέ τή συμβολή τους, στούς τόσους αιώννες ζωής του τό Άγιον Όρος καί τί οφείλουμε νά κάνουμε κι έμείς γι αυτό!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΣΕΛΙΔΕΣ  39 – 59 

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ  - ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η ηλεκτροική επεξεργασία ,σκανάρισμα και μορφοποίηση κειμένου έγινε από τον Ν.Β  για την 

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορα πηγης την Ιστοσελίδα 

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-