ΠΡΟΦΗΤΟΛΟΓΙΟΝ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

ΠΡΟΦΗΤΟΛΟΓΙΟΝ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

’Ιεζεκιήλ 1,1-20

Τήν πέμπτη μέρα τού τέταρτου μήνα τού  τριακοστοϋ έτους τής ηλικίας μου, καί ένώ ζοϋσα μεταξύ των αιχμαλώτων κοντά στον ποταμό Χοβάρ , άνοίχτηκαν οί ουρανοί καί είδα οράματα πού μοΰ τά φανέρωσε ό Θεός. ’Εκείνη, λοιπόν, τή μέρα (πέντε χρόνια μετά τήν αιχμαλωσία του βασιλιά ’Ιωακείμ ό Κύριος άπευθύνθηκε στόν ’Ιεζεκιήλ, τόν γιό τοϋ Βουζεί, τόν ιερέα, στή χώρα των Χαλδαίων, κοντά στόν ποταμό Χοβάρ.

Τότε ό Κύριος μέ πλημμύρισε μέ τή δύναμή του, καί είδα νά έρχεται άπό τόν βορρά μιά άνεμοθύελλα, πού έφερνε μαζί της ένα μεγάλο σύννεφο. Αύτό φεγγοβολούσε ολόγυρα καί πετοΰσε φωτιές, ένώ στό κέντρο του φαινόταν νά άκτινοβολεί κάτι σάν πυρακτωμένο κεχριμπάρι. Μέσα σ' αύτό ύπήρχε κάτι πού έμοιαζε μέ τέσσερα όντα, κι αύτά είχαν τήν έξης μορφή: έμοιαζαν μέ άνθρωπο, άλλά τό καθένα είχε τέσσερα πρόσωπα καί τέσσερα φτερά. 

Τά σκέλη τους ήταν ίσια, τά πόδια τους καλύπτονταν μέ πούπουλα καί σπινθηροβολούσαν σάν άστραφτερός χαλκός, ένώ τά φτερά τους ήταν ελαφριά. Κάτω άπό καθένα άπό τά τέσσερα φτερά τους είχαν καί ένα άνθρώπινο χέρι. Τά πρόσωπα αυτών τών τεσσάρων όντων δέν άλλαζαν κατεύθυνση καθώς αύτά περπατούσαν, άλλά τό καθένα βάδιζε πρός τήν κατεύθυνση πού κοιτούσε τό πρόσωπό του. Όσο γιά τήν όψη τών προσώπων τους, τό καθένα άπό τά τέσσερα είχε άπό μπροστά τή μορφή άνθρώπου, άπό δεξιά τή μορφή λιονταριού, άπό άριστερά τή μορφή μοσχαριού καί άπό πίσω τή μορφή άετού. Τά φτερά τους ήταν ανοιγμένα πάνω καί άπό τά τέσσερα· τό καθένα είχε δύο, ττού ενώνονταν μεταξύ τους, ενώ άλλα δύο κάλυπταν τό σώμα τους. 

Καί τό καθένα βάδιζε κατευθείαν μπροστά του. Πήγαιναν έκεΐ που πήγαινε ό άνεμος καί δέν γύριζαν πίσω. ’Ανάμεσα στά όντα φαινόταν κάτι σάν κάρβουνα πού καίγονταν κι έβγαζαν φλόγα, ή σάν πυρσοί πού περιστρέφονταν άνάμεσα στά όντα καί έβγαζαν μιά εκτυφλωτική φωτιά κι άπό μέσα της πετιοϋνταν άστραπές.

Παρατήρησα άκόμα ότι καθένα άπό τά τέσσερα όντα ήταν δεμένο σ' έναν τροχό που πατούσε στό έδαφος. Τό χρώμα τών τροχών ήταν σάν τού χρυσολίθου· καί οί τέσσερεις είχαν τό ίδιο σχήμα, καί ήταν έτσι κατασκευασμένοι σάν νά βρισκόταν ό ένας τροχός μέσα στόν άλλο."Ετσι, τά όντα είχαν τή δυνατότητα νά κινούνται καί πρός τις τέσσερεις κατευθύνσεις, χωρίς νά στρίβουν καθώς προχωρούσαν, ούτε νά πηγαίνουν πρός τά πίσω.’Ήταν μάλιστα πελώρια. 

Παρατήρησα άκόμα ότι στό πίσω μέρος τους είχαν περιφερειακά παντού μάτια καί τά τέσσερα. Όταν τά όντα προχωρούσαν, προχωρούσαν μαζί τους καί οί τροχοί πού σ’ αύτούς ήταν δεμένα· όταν σηκώνονταν τά όντα άπό τή γή, σηκώνονταν καί οί τροχοί. Όπου βρισκόταν τό σύννεφο, έκεΐ ήταν καί ό άέρας πού τό κινούσε. Τά όντα προχωρούσαν μαζί μέ τούς τροχούς καί μαζί τους σηκώνονταν, γιατί ό άέρας πού τά κινούσε βρισκόταν μέσα στούς τροχούς.

Οταν τά όντα προχωρούσαν, προχωρούσαν μαζί τους καί οί τροχοί, όταν στέκονταν, στέκονταν κι αυτοί, καί όταν σηκώνονταν άπό τή γη σηκώνονταν μαζί τους καί οί τροχοί, γιατί ό άέρας πού τά κινούσε βρισκόταν μέσα στους τροχούς.

Πάνω άπό τά κεφάλια τών όντων υπήρχε κάτι πού έμοιαζε μέ κρυστάλλινο Θόλο καί εκτεινόταν πάνω άπό τά φτερά τους. Κάτω άπό τόν Θόλο στέκονταν τά όντα μέ τά φτερά τους άπλωμένα, νά πεταρίζουν ελαφρά τό ένα φτερό μέ τό άλλο· τό καθένα είχε δύο φτερά πού συνδέονταν μεταξύ τους καί επικάλυπταν τά σώματά τους. Όταν τά όντα προχωρούσαν, άκουγα τόν ήχο των φτερών τους πού έμοιαζε μέ τόν ήχο τής Θάλασσας- καί όταν αύτά στέκονταν, ησύχαζαν τά φτερά τους.

Ξαφνικά, πιό πάνω άπό τόν θόλο πού βρισκόταν πάνω άπό τά κεφάλια τών δντων άκούστηκε μιά φωνή. Φάνηκε έπίσης κάτι πού έμοιαζε μέ ζαφείρι σέ σχήμα θρόνου· καί πάνω σ' αύτό πού έμοιαζε μέ θρόνο καθόταν κάποιος πού έμοιαζε μέ άνθρωπο. Παρατήρησα ότι κοιτώντας τον άπό τή μέση καί πάνω φαινόταν σάν νά ήταν άπό κεχριμπάρι,ενώ κοιτώντας τον άττό τή μέση καί κάτω είδα νά μοιάζει μέ φωτιά καί ολόγυρά του νά φεγγοβολάει. Όπως φαίνεται τό ουράνιο τόξο στά σύννεφα τις βροχερές μέρες, έτσι στεκόταν ή λάμψη του ολόγυρα. 

Μέ αυτήν τή μορφή εμφανίστηκε ή δόξα του Κυρίου.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-