Η Θεολογική ερμηνεία της τιμής των αγίων λειψάνων
από τον άγιο Συμεών το νέο Θεολόγο…
Όμως έως όπου η ψυχή ευρίσκεται μαζί με το κορμί, το Πανάγιον Πνεύμα δεν μεταφέρει εις την ιδικήν του δόξαν καθολικά όλον το κορμί της, διατί χρεία είναι να δείξει το θέλημα της η ψυχή έως του τέλους της ζωής ταύτης, αν δηλαδή ακολουθεί καθώς πρέπει ταύτην την χάριν του αγίου Πνεύματος.
Αλλά όταν έλθη το τέλος και χωρίση η ψυχή από το κορμί, τότε πλέον με το να έπαυσεν ο αγώνας και να ενίκησεν η ψυχή, και να αναχωρή από το κορμί με τον στέφανον της αφθαρσίας, ωσάν όπου τελείωσεν πλέον ο αγώνας της, τότε, λέγω, η χάρις του αγίου Πνεύματος οικειοποιείται και αγιάζει καθολικά όλον το κορμί της τοιαύτης ψυχής και δια τούτο οστέα γυμνά και λείψανα των αγίων εκβλύζουσιν ιάματα και θεραπεύουν κάθε ασθένειαν. Διατί οπόταν η ψυχή χωρίση από το κορμί με τον θάνατον, τότε η μεν ψυχή μοναχή χωρίς κορμί ευρίσκεται μαζί με όλην την θεότητα, ήγουν την θεία χάρη, και γίνεται και αυτή θεός κατά χάριν. Το δε κορμί απομένει μοναχόν χωρίς ψυχήν, μαζί με την θεότητα μονάχα, και φανερώνει εις τους ανθρώπους την Θείαν ενέργειαν και τα θαύματα.
Διατί τότε πλέον ούτε η ψυχή είναι δυνατόν να έχη εις τας ενεργείας της κανένα εμπόδιον από τον δεσμόν του κορμιού, με το να είναι χωρισμένη από αυτό, ούτε το κορμί πάλιν εξ αιτίας της ψυχής βαρύνεται πλέον με καμμίαν ανάγκην σωματικήν, ήγουν πείναν, δίψαν, και άλλο παρόμοιον. Αλλά επειδή και τα δύο αυτά, και η ψυχή και το κορμί, ελύθησαν από κάθε ανάγκην και πείραξιν, όπου είχον από τον δεσμόν εκείνον, δια τούτο ενεργείται και εις το ένα και εις το άλλο η θεία χάρις χωρίς κανένα εμπόδιον. Ωσάν όπου έγιναν πλέον όλως διόλου του Θεού και η ψυχή και το κορμί, τα οποία τα οικειοποιήθη η θεότης δια μέσου της θεοπρεπούς πολιτείας, όπου έκαμαν εις τούτον τον κόσμον, όταν ήσαν μαζί και τα δύο. Εις δε τον καιρόν της κοινής αναστάσεως παίρνει και το κορμί την αφθαρσίαν, οπού εχάρισεν ο Θεός εις την ψυχήν, όπου ηγιάσθη». [Το κείμενο ελήφθη από το βιβλίο του π. Αλεβιζόπουλου, «Η Ορθοδοξία μας», σελ. 458- 460].
exprotestant.blogspot.gr
.jpg)
Αναρτήσεις
4 σχόλια :
Οι άγιοι της Εκκλησίας µας είναι αυτοί που έφθασαν στον σκοπό της ζωής, στην απόκτηση του Αγίου Πνεύµατος, στη θέωση. Η µυστική ένωση του ανθρώπου µε τον Θεό είναι βεβαίως πραγµατική αλλ’ όµως δεν αποτελεί επ’ ουδενί συµφυρµό Πλάστου και πλάσµατος σε µια οντότητα.
Ο άνθρωπος παραµένει µε την ελεύθερη προσωπικότητά του, όπως ο Χριστός διατήρησε ακριβώς τη θεϊκή του φύση, όταν έγινε άνθρωπος.
Η θέωση κατά την Ορθόδοξη Θεολογία αφορά και το σώµα. Αρκετοί άγιοι γεύθηκαν πλούσια τους καρπούς της ορατής και σωµατικής δόξας από αυτή τη ζωή. Ο άγιος Αρσένιος ο Μέγας εθεάτο από τους µαθητές του να λάµπει το πρόσωπό του την ώρα της προσευχής. Το πρόσωπο του αγίου Αλεξίου, του Ανθρώπου του Θεού, έλαµψε όπως το πρόσωπο του αγίου Προφήτου Μωυσέως του Θεόπτου. Παρόµοια γεγονότα αναφέρονται και στη ζωή αρκετών Αγιορειτών πατέρων, που φθάνουν ως τις ηµέρες µας, όπως των µακαριστών εναρέτων Γερόντων Ιγνατίου Κατουνακιώτου του Πνευµατικού, Αυγουστίνου Φιλοθεΐτου και άλλων.
Σηµεία της θεώσεως του σώµατος είναι πέρα από τη λάµψη του προσώπου, η µετάδοση αγιασµού µε την αφή, η µυροβλυσία των τιµίων λειψάνων, η αφθαρσία, η ευωδία, ο ιδιαίτερος χρωµατισµός των οστών, η θαυµατουργία κ.λ.π.
Επειδή πιστεύουµε πως το σώµα αγιοποιείται και µεταµορφώνεται µαζί µε την ψυχή, γι’ αυτό και τιµάµε, προσκυνούµε κι ευλαβούµεθα τα χαριτόβρυτα τίµια λείψανα των αγίων µας. Τούτο συµβαίνει πριν τη Δευτέρα Παρουσία, που σηµαίνει πως πολύ περισσότερο θα δοξασθούν τότε οι άγιοι ψυχοσωµατικά. Η µεγάλη λοιπόν τιµή που αποδίδουν οι Ορθόδοξοι πιστοί στα λείψανα των αγίων µας δεν είναι αποτέλεσµα θρησκοληψίας, προλήψεως ή αγνοίας, όπως νοµίζουν ορισµένοι και µάλιστα Ορθόδοξοι που δεν καταδέχονται ή φοβούνται να τ’ ασπασθούν ή οι αιρετικοί που τ’ απορρίπτουν, τα κρύπτουν ή τα δωρίζουν σ’ εµάς τους «ανοήτους». Η σηµασία και η τιµή των ιερών λειψάνων είναι µεγάλη γιατί πηγάζει από µια ορθά ανεπτυγµένη θεολογία περί του σώµατος και µια βαθειά κατανόηση του µυστηρίου της Ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου και της «εν σώµατι» Μεταµορφώσεως, Αναστάσεως και Αναλήψεώς του.
Η σημασία κα η τιμή των ιερών λειψάνων
του π. Μωυσή Αγιορείτου
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.