Η Πηγή του Ζώντος Ύδατος
και από άλλο ο Κύριος λέγει προς την Σαμαρείτιδα
«εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν» και πάλι, «ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος» (Ιωάν. 7,37-39).
Και αυτό το έλεγε εννοώντας το Άγιο Πνεύμα, το οποίο επρόκειτο να λαμβάνουν εκείνοι που θα πιστεύουν σ'αυτόν. Παντού, λοιπόν, με το ύδωρ της ζωής υποδηλώνεται η Θεία φύση. Αλλά εδώ η αδιάψευστη μαρτυρία του Λόγου παρουσιάζει τη Νύμφη να είναι πηγάδι ύδατος ζωής, του οποίου η φλέβα βρίσκεται στο Λίβανο.
Ενώ δηλαδή όλα τα πηγάδια κρατούν το νερό στάσιμο, μόνο η Νύμφη έχει μέσα της το νερό για να διοχετεύεται έτσι, ώστε να έχει και τη βαθύτητα του πηγαδιού και τη συνεχή ροή του ποταμιού. Ποιος μπορεί να φαντασθεί την αξία των θαυμάτων που αποκαλύπτονται με την παρομοίωση, η οποία τώρα γίνεται γι'αυτήν; Ίσως και να μην έχει πλέον άλλο σημείο για να ανυψωθεί, επειδή εξομοιώθηκε καθ' όλα με το αρχέτυπο κάλλος.
Γιατί με την πηγή μιμείται επακριβώς την πηγή, με τη ζωή τη ζωή, και με το ύδωρ το ύδωρ. Επειδή είναι Ζών ο Λόγος του Θεού, ζει και η ψυχή που δέχεται το Λόγο. Εκείνο το ύδωρ προέρχεται απο τον Θεό, καθώς λέγει η πηγή, δηλαδή ο Χριστός, ότι «...ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω...» (Ιωάν. 8.42), ενώ αυτή περικλείει το ύδωρ που εισρέει στο πηγάδι της ψυχής και γι'αυτό γίνεται αποθήκη αυτού του ζώντος ύδατος, το οποίο ρέει απο το Λίβανο, ή μάλλον, όπως λέγει ο Λόγος, πέφτει με κρότο.
Αυτού του ύδατος μακάρι να γίνουμε και εμείς κοινωνοί, με το να αποκτήσουμε εκείνο το πηγάδι έτσι, ώστε, σύμφωνα με την παραγγελία της Σοφίας, να πίνουμε το δικό μας το ύδωρ και όχι το ξένο (Παροιμ. 5,17-18), εν Χριστώ Ιησού που είναι ο Κύριος μας».
(Μυστική Θεολογία, αγ. Γρηγορίου Νύσσης)
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.