Οικουμενισμός Ιστορική και Κριτική προσέγγιση

Εἰσαγωγικό σημείωμα

H πορεία τοῦ ἐπίσημου Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν κυριαρχεῖται τήν τελευταία περίοδο ἀπό ἕνα πνεῦμα εὐφορίας καί αἰσιοδοξίας ὅτι ἐκπληρώνει αἰσίως τήν ἀποστολή του ὁδεύοντας στήν ἐπίτευξη τοῦ τελικοῦ στόχου  του, τήν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν».
Ὁλοένα καί πληθαίνουν οἱ ἀναφορές, ἀπό τά πλέον ἐπίσημα χείλη, στήν «κοινή ἀποστολική πίστη» μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς καί τήν ἐξάλειψη τῶν δογματικῶν μας διαφορῶν.  Ἡ ἀμοιβαιότητα,  ἡ συμπόρευση, ὁ ἀλληλοσεβα­ σμός, ὁ ἑκατέρωθεν ἐμπλουτισμός, ἡ κοινή πορεία τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησι­ ῶν» δηλώνεται μέ κάθε ἐπισημότητα καί πρός πᾶσα κατεύθυνση.

Εἰδικότερα μάλιστα μετά τήν συμφωνία στό Κείμενο τῆς Ραβέννας (2007) καί ἐν ὄψει τῆς νέας, ἑνδεκάτης Συνόδου τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου στήν Κύπρο τόν προσεχή Ὀκτώβριο, κυριαρχεῖ καί προβάλλεται ἡ ἄποψη πώς τό ζήτημα τοῦ παπικοῦ πρωτείου εἶναι τό μόνο ἐκκρεμές σημεῖο μεταξύ τῶν δύο «ἐκκλησιῶν» καί γι’ αὐτό καί περί αὐτοῦ μόνον συζητοῦμε. Ἀποφάσεις  Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Ἱεροί Κανόνες, πατερική καί δογματική διδασκαλία,  ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογική καί δογματική συνείδηση, ἐκκλησια­ στική ἱστορία καί παράδοση παραθεωροῦνται, ἀπορρίπτονται  καί ἐκτοπί­ ζονται ἐν μιᾷ ριπῇ. Ἀκόμη καί τά αὐτονόητα καταργοῦνται.
Αὐτά τά αὐτονόητα θά ἐπιχειρήσουμε νά ἀναδείξουμε, μέ τό παρόν τεῦχος, «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι», καθώς θά στηριχθοῦμε ἀποκλειστικά καί μόνο σ’ αὐτούς, χωρίς νά ἐκφέρουμε αὐθαίρετες προσωπικές ἐκτιμήσεις καί ἀπόψεις.  Ἡ ἀντιπαραβολή  καί μόνο τῆς διδασκαλίας  τῶν Ἁγίων Πατέρων μέ τίς θέσεις τῶν ἑτεροδόξων καί τῶν οἰκουμενιστῶν ἀρκεῖ, ὥστε ἀβίαστα νά προκύψει ἡ ἀλήθεια.

Θά θέλαμε εὐθύς ἐξ ἀρχῆς νά διευκρινίσουμε  ὅτι ἡ δημοσίευση  τοῦ παρόντος ἐνημερωτικοῦ ἐντύπου δέν γίνεται, σέ καμμία περίπτωση, μέ τήν διάθεση νά προσδώσουμε στόν ἑαυτό μας τόν ρόλο τοῦ κριτῆ, τοῦ τιμητῆ ἤ τοῦ σωτήρα. Γίνεται χωρίς τήν παραμικρή κατακριτική διάθεση ἤ ἐμπάθεια πρός τά πρόσωπα τά ὁποῖα ἀναφέρονται.  Ἡ ἀντίθεσή  μας εἶναι μόνον πρός τίς θεωρίες καί τίς ἐνέργειές τους, ὅταν αὐτές ἀντίκεινται στήν ὀρθόδοξη διδασκαλία μας. Γίνεται, ἐπίσης, ἀπό εἰλικρινή ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον πρός τούς αἱρετικούς καί γιά τήν ἐπιστροφή τους στούς κόλπους τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἀπό τήν ὁποία ἐξέπεσαν. Κι αὐτό, ἀφοῦ κατά τόν μακαριστό π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο «ποιός ἀγαπᾶ εἰλικρινῶς τόν νοσοῦντα; Ὁ λέγων πρός αὐτόν: ‘εἶσαι ὑγιέστατος, τρῶγε ὅ,τι θέλεις’, καί ἀπεργαζόμενος οὕτω χαλεπωτέραν τήν νόσον καί ταχύτερον τόν θάνατον, ἤ ὁ ἐπισημαίνων αὐτῷ τήν ἀσθένειαν καί ἀπαγορεύων τάς βλαπτούσας τροφάς; Ἡμεῖς, ἐπισημαί­ νοντες τάς πλάνας τῶν αἱρετικῶν καί διακηρύσσοντες ὅτι ἀκολουθοῦσιν ὁδῷ ἐπισφαλεστάτῃ, ὑπάρχει ἐλπίς νά δημιουργήσωμεν ἐν αὐτοῖς κρίσιν συνειδήσεως καί ἔφεσιν ἀναζητήσεως τῆς ἀληθείας. Ὑμεῖς [ἀπευθύνεται πρός τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα] καί οἱ μεθ’ Ὑμῶν, διακηρύσσοντες ὅτι ‘οὐδέν μᾶς χωρίζει’  ἀπό τῶν αἱρετικῶν  κ.τ.τ., ναρκοῦτε καί ἀποκοιμίζετε  αὐτούς καί ἀποκλείετε ἔμπροσθεν αὐτῶν τήν ὁδόν τῆς ἀληθείας...».

Ἡ παροῦσα  ἔκδοση ἀποτελεῖ τήν ἁπλή καί ταπεινή κατάθεση τῆς ψυχῆς μας, τήν ἔκφραση  τῆς ἱερατικῆς καί μοναχικῆς  μας συνειδήσεως καί τήν ἀνάληψη τῆς εὐθύνης μας ἔναντι τῶν πνευματικῶν μας τέκνων, ἔναντι πολ­ λῶν πιστῶν, πού μέ ἀνησυχία μᾶς ἀπευθύνουν  ἐρωτήματα καί ζητοῦν τήν καθοδήγησή μας γύρω ἀπό αὐτά τά ζητήματα, ἔναντι τοῦ ἡγιασμένου ἁγιο­ μετεωρίτικου χώρου τόν ὁποῖο, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ταχθήκαμε νά διακονοῦμε. Ἀποτελεῖ τήν ταπεινή ὑπακοή μας στά αὐτονόητα τῆς πίστεώς μας, στήν παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων μας, στό καθῆκον μας πρός τήν Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία μας.

Πρόκειται γιά μιά ἀφιλόδοξη καί φιλότιμη προσπάθεια, πού δέν διεκδικεῖ ἀποκλειστικότητα καί αὐθεντία, ἀλλά σκοπό της ἔχει νά ἀναδείξει πτυχές τοῦ σοβαρώτατου, γιά τήν ἀκρίβεια τῆς πίστεώς μας, ζητήματος τοῦ οἰκου­ μενισμοῦ καί νά δώσει τό ἐρέθισμα καί τήν ἀφορμή στούς κατά τεκμήριο ἁρμοδίους καί ἐπαΐοντες νά ἐνσκύψουν στό συγκεκριμένο ζήτημα, πού ἔχει ὀλέθριες συνέπειες γιά τήν πίστη μας.

Μέ δεδομένο μάλιστα τήν παγιωμένη ἀπουσία κάθε ἐπισήμου ἐνημερώσεως στόν τομέα αὐτό ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, ἡ ἐπώνυμη, τεκμηριωμένη, καλόπιστη  καί εἰλικρινής  κατάθεση ἀπόψεων καί πληροφοριακοῦ  ὑλικοῦ συμβάλλει, στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων της, στήν κάλυψη αὐτοῦ τοῦ κενοῦ. Ἀπαντάει, ἐπίσης, στήν παραπληροφόρηση καί τήν παραποιητική πρακτική, πού κατακλύζει τόν χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐνημερώσεως, ἰδιαίτερα δέ τῆς διαδικτυακῆς.

Μία πληθώρα ἐντύπων καί διαδικτυακῶν τόπων παρέχουν ἀνεξέλεγκτες πληροφορίες, ἀναφορές καί κριτικές αἱρετικῆς, σχισματικῆς καί ἀντορθοδό­ ξου προελεύσεως γιά τά θέματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῶν διαχριστιανικῶν καί διαθρησκειακῶν διαλόγων, πού ἐπιφέρουν σύγχυση καί ἀποπροσανατολισμό στούς πιστούς. Τό γεγονός αὐτό καθιστᾶ ἀκόμη πιό ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη ὑπευθύνου ἐνημερώσεως ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας. Γι’ αὐτό καί ἀπό τήν θέση αὐτή ἐκφράζουμε τήν θερμή καί υἱική μας παράκληση πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο καί τούς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς μας νά ἐκπληρώσουν τό πολύ σημαντικό αὐτό ἔργο.

Ἕνα  τρέχον ζήτημα γιά τό ὁποῖο ἀναμένουμε τήν ἐνημέρωση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἶναι τό Κείμενο τῆς Ραβέννας, καθώς καί ἡ ἐπικείμενη Σύνοδος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου τόν προσεχή  Ὀκτώβριο στήν Κύπρο.

Ἡ παροῦσα  ἔκδοση, καρπός  μακροχρόνιας καί συστηματικῆς ἐνασχολήσε­ ώς μας μέ τά ζητήματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποτελεῖ συλλογή ὑλικοῦ ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας  μας καί συγχρόνους ἐγκρίτους  ὀρθοδόξους θεολόγους,  τούς ὁποίους εὐχαριστοῦμε  γιά τήν εὐγενή παραχώρηση  τῶν κειμένων τους. Πραγματοποιήθηκε δέ, σύν Θεῷ, διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου καί τῶν Μετεωριτῶν Ἁγίων μας Ἀθανασίου καί Ἰωάσαφ καί μέ τήν συνδρομή ἀγαπητῶν πνευματικῶν μας τέκνων καί φίλων τῆς Μονῆς μας, πού μέ πολλή προθυμία ἀνέλαβαν καί τήν δαπάνη της, τούς ὁποίους καί θερμά εὐχαριστοῦμε.

Διαβάστε η μεταφορώστε (Download)  όλο το βιβλίο στον κάτωθι σύνδεσμο link:








Οικουμενισμός Ιστορική και κριτική προσέγγιση

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-