Τι σημαίνει ο Υιός Θεού (Μ. Αθανασίου)

                                         
«Λοιπόν εάν εζητούσαν να μάθουν περί παιδίων από γονείς, και επληροφορούντο, ότι τα φυσικά παιδιά δεν προέρχονται έξωθεν, αλλ’ εκ των γονέων, ας παραδεχτούν και περί του Λόγου του Θεού ότι προέρχεται καθολοκληρίαν εκ του Πατρός.


Και όταν συζητούν περί του χρόνου, ας αναφέρουν τι είναι αυτό που εμποδίζει τον Θεόν, διότι πρέπει εξ όσων εζητούσαν να μάθουν με χλευαστικόν τρόπον, εξ αυτών να αποδείξει κανείς εις αυτούς ότι είναι ασεβείς. Ας ειπούν λοιπόν, τι είναι αυτό που ημπόδιζε τον Θεόν να είναι πάντοτε Πατήρ του Υιού; Διότι έχει γίνει παραδεκτόν, ότι αυτό που γεννάται προέρχεται εκ του πατρός.

Όπως λοιπόν ηρώτησαν τας γυναίκας περί των χρόνων, έτσι ας ερωτήσουν και τον ήλιον περί της ακτινοβολίας του και την πηγήν περί του ύδατός αυτής, δια να εύρουν τους εαυτούς τους εκτειθεμένους, όταν σκέπτωνται κάτι τέτοιο δια τον Θεόν, και δια να πληροφορηθούν ότι, αν και όλα αυτά είναι γεννήματα, όμως πάντοτε συνυπάρχουν με εκείνα εκ των οποίων προέρχονται. Αν όμως οι γονείς έχουν και την φυσικήν συγγένειαν προς τα παιδιά και τα έχουν πάντοτε μέσα στους, πως, αφού θεωρούν τον Θεόν κατώτερον των δημιουργημάτων, δεν δείχνουν πιο φανερά την ασέβειάν των;

Εάν όμως δεν τολμούν να πουν τούτο φανερά, και ο Υιός πιστεύεται ότι δεν προέρχεται έξωθεν, αλλά είναι γέννημα εκ της ουσίας του Πατρός, ουδέν δεν υπάρχει που να εμποδίζει τον Θεόν (διότι ο θεός δεν είναι ωσάν άνθρωπος, αλλά είναι και από τον ήλιο παραπάνω, μάλλον δε είναι Θεός  του ηλίου), είναι φανερόν ότι ο Λόγος προέρχεται εκ του Πατρός και συνυπάρχει πάντοτε με αυτόν, δι αυτού δε ο Πατήρ έφερε τα πάντα εις την ύπαρξιν, ενώ προηγουμένως δεν υπήρχαν. Ότι λοιπόν ο Υιός δεν προέρχεται από τα μη όντα, αλλά είναι αίδιος και προέρχεται εκ του Πατρός, δείχνει και το ίδιο το πράγμα, αλλά και η ερώτησις προς τους γονείς εξελέγχει την πονηρία των. Έμαθαν λοιπόν τι σημαίνει το κατά φύσιν, επομένως κατετροπώθησαν και εις τους ισχυρισμούς των περί των χρόνων.

Το ότι δεν πρέπει να παραβάλλει κανείς την γέννησιν του Θεού με την φύσιν των ανθρώπων και να νομίζει ότι ο Υιός είναι μέρος αυτού, ή ότι η γέννησις σημαίνει κάποιαν αλλοίωσιν, ήδη ωμιλήσαμεν περί όλων αυτών εις τα προηγούμενα, αλλά και τώρα θα επαναλάβωμεν τα ίδια. Ο Θεός δεν είναι όπως είναι ο άνθρωπος. Οι άνθρωποι δηλαδή γεννούν υποκείμενοι εις κάποιαν αλλοίωσιν, διότι δεν έχουν σταθεράν φύσιν, και διότι περιμένουν τον κατάλληλον χρόνον, λόγω της αδυναμίας της φύσεώς των. Δια τον Θεόν όμως δεν επιτρέπεται να λέγωμεν τούτο. Διότι ο Θεός δεν συνίσταται από διάφορα κομμάτια, αλλ’ επειδή είναι και απαθής και απλούς, είναι Πατήρ του Υιού χωρίς να υφίσταται αλλοίωσιν ή διαίρεσιν.

Περί του γεγονότος τούτου πάλιν υπάρχει μέγα επιχείρημα και απόδειξις εκ των θείων Γραφών. Ο Λόγος δηλαδή του Θεού είναι Υιός αυτού, και ο Υιός είναι Λόγος και Σοφία του Πατρός. Λόγος δε και Σοφία ούτε κτίσμα είναι ούτε μέρος αυτού του οποίου είναι Λόγος, ούτε και γέννημα είναι τούτου, το οποίον να επέφερεν εις αυτόν αλλοίωσιν. Και τα δύο λοιπόν αυτά συνέδεσεν η Γραφή και τον ονόμασεν Υιόν, δια να διακηρύξει αυτόν φυσικόν και γνήσιον γέννημα της ουσίας. Δια να μη θεωρήσει όμως πάλιν κανείς ότι το γέννημα είναι ανθρώπινον, εννοών έτσι πάλιν την ουσίαν αυτού, δια τούτο λέγει η Γραφή ότι είναι Λόγος και Σοφία και απαύγασμα. Έτσι λοιπόν εννοούμεν και το απαθές της γεννήσεως και το αίδιον και το αρμόζων εις τον Θεόν. Τι αλλοίωσις λοιπόν ή τι κομμάτι του Πατρός είναι ο Λόγος και η Σοφία και το απαύγασμα; Τούτο είναι δυνατόν να το καταλάβουν ακόμη και οι παράφρονες»

(Λόγος κατά Αρειανών Α’, κεφ. 27-28, Έργα Μεγάλου Αθανασίου, ΕΠΕ 2).

http://exprotestant.blogspot.gr/2012/10/blog-post_17.html

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-