Ομιλίαι είς τήν εξαήμερον

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 
Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας

ΟΜΙΛΙΑΙ θʹ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΑΗΜΕΡΟΝ


ΟΜΙΛΙΑ αʹ

Εν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.


1.1 Πρέπουσα ἀρχὴ τῷ περὶ τῆς τοῦ κόσμου συστάσεως μέλλοντι διηγεῖσθαι, ἀρχὴν τῆς τῶν ὁρωμένων διακοσμήσεως προθεῖναι τοῦ λόγου. Οὐρανοῦ γὰρ καὶ γῆς ποίησις   παραδίδοσθαι μέλλει, οὐκ αὐτομάτως  συνενεχθεῖσα, ὥς  τινες ἐφαντάσθησαν, παρὰ δὲ τοῦ Θεοῦ τὴν αἰτίαν λαβοῦσα. Ποία ἀκοὴ τοῦ μεγέθους τῶν λεγομένων ἀξία; πῶς παρεσ κευασμένην ψυχὴν πρὸς τὴν τῶν τηλικούτων ἀκρόασιν προσῆκεν   ἀπαντᾶν;   Καθαρεύουσαν  τῶν   παθῶν   τῆς   σαρκὸς,  ἀνεπισκότητον μερίμναις  βιωτικαῖς,  φιλόπονον,  ἐξεταστικὴν, πάντοθεν  περισκοποῦσαν εἴ ποθεν λάβοι ἀξίαν ἔννοιαν  τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ πρὶν ἐξετάσαι τὴν ἐν τοῖς ῥήμασιν ἀκρίβειαν, καὶ διερευνήσασθαι ἡλίκα τῶν μικρῶν φωνῶν  τούτων ἐστὶ τὰ σημαινόμενα, ἐνθυμηθῶμεν   τίς  ὁ  διαλεγόμενος   ἡμῖν.  ∆ιότι  κἂν  τῆς  βαθείας  καρδίας  τοῦ συγγραφέως  μὴ ἐφικώ  μεθα διὰ τὸ τῆς διανοίας  ἡμῶν  ἀσθενὲς, ἀλλὰ τῇ γε ἀξιο πιστίᾳ προσέχοντες τοῦ λέγοντος,  αὐτομάτως  εἰς συγκατά θεσιν τῶν  εἰρημένων ἐναχθησόμεθα  Μωϋσῆς τοίνυν  ἐστὶν ὁ τὴν  συγγραφὴν  ταύτην  καταβαλλόμενος· Μωϋσῆς ἐκεῖνος ὁ μαρτυρηθεὶς ἀστεῖος εἶναι παρὰ τῷ Θεῷ, ἔτι ὑπομάζιος ὤν· ὃν εἰσεποιήσατο μὲν ἡ θυγάτηρ τοῦ Φαραὼ, ἐξέθρεψε δὲ βασιλικῶς, τοὺς σοφοὺς τῶν Αἰγυπτίων  διδασκάλους  αὐτῷ  τῆς  παιδεύσεως  ἐπιστήσασα.



 Ὃς  τὸν  ὄγκον  τῆς τυραννίδος  μισήσας, καὶ  πρὸς  τὸ  ταπεινὸν  τῶν  ὁμοφύλων  ἀναδραμὼν,  εἵλετο συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ, ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν. Ὁ τὴν πρὸς  τὸ  δίκαιον  φιλίαν   ἐξ  αὐτῆς  τῆς  φύσεως  κεκτημένος,  ὅπου  γε  καὶ  πρὶν ἐπιτραπῆναι  αὐτῷ τοῦ λαοῦ τὴν ἀρχὴν, φαίνεται  διὰ τὸ τῆς φύσεως μισοπόνηρον μέχρι θανάτου τοὺς κακοὺς ἀμυνόμενος. Ὁ φυγαδευθεὶς παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων, καὶ ἀσμένως μὲν τοὺς Αἰγυπτιακοὺς θορύβους ἀπολιπὼν, τὴν δὲ Αἰθιοπίαν καταλαβὼν, κἀκεῖ πᾶσαν σχολὴν ἀπὸ τῶν ἄλλων ἄγων, καὶ ἐν τεσσαράκοντα ὅλοις ἔτεσιν τῇ θεωρίᾳ τῶν ὄντων ἀποσχολάσας. Ὃς ὀγδοηκοστὸν ἤδη γεγονὼς ἔτος, εἶδε Θεὸν ὡς ἀνθρώπῳ ἰδεῖν δυνατὸν, μᾶλλον δὲ ὡς οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὑπῆρξε κατὰ τὴν μαρτυρίαν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ, ὅτι Ἐὰν γένηται προφήτης ὑμῶν τῷ Κυρίῳ, ἐν ὁράματι αὐτῷ  γνωσθήσομαι, καὶ ἐν  ὕπνῳ  λαλήσω  αὐτῷ.  Οὐχ οὕτως  ὡς  ὁ θεράπων  μου Μωϋσῆς, ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ μου πιστός ἐστι· στόμα κατὰ στόμα λαλήσω αὐτῷ, ἐν εἴδει, καὶ οὐ δι' αἰνιγμάτων. Οὗτος τοίνυν ὁ τῆς αὐτοπρο σώπου θέας τοῦ Θεοῦ ἐξίσου τοῖς ἀγγέλοις ἀξιωθεὶς, ἐξ ὧν ἤκουσε παρὰ τοῦ Θεοῦ διαλέγεται ἡμῖν. Ἀκούσωμεν τοίνυν ἀληθείας ῥημάτων οὐκ ἐν πειθοῖς σοφίας ἀνθρωπίνης, ἀλλ' ἐν διδακτοῖς Πνεύματος λαληθεῖσιν· ὧν τὸ τέλος οὐχ ὁ τῶν ἀκουόντων ἔπαινος, ἀλλ' ἡ σωτηρία τῶν διδασκο μένων.

 1.2 Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. Ἵστησί μου τὸν λόγον τὸ θαῦμα τῆς διανοίας. Τί πρῶτον εἴπω; πόθεν ἄρξομαι τῆς ἐξηγήσεως; Ἐλέγξω τῶν ἔξω  τὴν  ματαιότητα;  ἢ ἀνυμνήσω  τὴν  ἡμετέραν  ἀλήθειαν;

Διαβάστε περισσότερα

ANTIAIRETIKA

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-