Ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους του 20ού αιώνα είναι ο π.Γεώργιος Φλωρόφσκι (1893-1979). Σαγηνευμένος από τη γραφή του, την απαράμιλλη θεολογική σκέψη και την ακρίβεια πάνω σε δογματικά κεφάλαια πίστεως, παρακινούμαι για τη παρούσα δημοσίευση που αποτελεί απόσπασμα από το έργο του «Ανατομία προβλημάτων Πίστεως».
«Ο Λόγος σάρξ εγένετο». Εδώ βρίσκεται η πιο μεγάλη χαρά της χριστιανικής πίστεως· εδώ βρίσκεται το πλήρωμα της αποκαλύψεως. Η αποκάλυψις δεν είναι μόνο περί Θεού αλλά και περί του ανθρώπου· και εις την ενσάρκωσιν του Λόγου η σημασία της υπάρξεως του ανθρώπου μας φανερώνεται, γίνεται πραγματικότης. Εις τον Θεάνθρωπον Χριστόν εφάνη ποιόν είναι το «μέτρον» και ο «ύψιστος στόχος» της ζωής του ανθρώπου, αφού λέγει ο άγιος Ειρηναίος, « ο Υιός του Θεού έγινε Υιός Ανθρώπου, δια να γίνη ο άνθρωπος υιός Θεού » (Ειρηναίου, Κατά Αιρέσεων Γ,10,2). Με την ενσάρκωσιν όχι μόνον αποκαθίσταται η αρχική ολοκληρία και πληρότης της ανθρωπίνης φύσεως, και επανέρχεται εις την κοινωνίαν της με τον Θεόν, την οποίαν είχε χάσει, αλλά και ανακαινίζεται, αναπλάττεται, καινοποιείται. « Ο έσχατος Αδάμ, ο Κύριος, εκ του ουρανού » (Α'Κορ.15,47). Με την ενσάρκωσιν του Λόγου η ανθρωπίνη Του φύσις όχι μόνον «χρίεται» με την υπεράφθονον επ'αυτήν έκχυσιν της Θείας Χάριτος, αλλά και «προσλαμβάνεται» υπό του Λόγου εις μίαν υποστατικήν μετ'αυτού ενότητα, ως η «ανθρωπότης» (ανθρώπινη φύσις) Αυτού, αφού έκτοτε παραμένει πάντοτε αδιαιρέτως και αχωρίστως παρούσα εις την Θείαν υπόστασιν Του. [...]
 |
| Αρχαίο Βαφτιστήρι-Παναγιά Εκατοπυλιανή |
«Ο Λόγος σάρξ εγένετο». Εδώ βρίσκεται η πιο μεγάλη χαρά της χριστιανικής πίστεως· εδώ βρίσκεται το πλήρωμα της αποκαλύψεως. Η αποκάλυψις δεν είναι μόνο περί Θεού αλλά και περί του ανθρώπου· και εις την ενσάρκωσιν του Λόγου η σημασία της υπάρξεως του ανθρώπου μας φανερώνεται, γίνεται πραγματικότης. Εις τον Θεάνθρωπον Χριστόν εφάνη ποιόν είναι το «μέτρον» και ο «ύψιστος στόχος» της ζωής του ανθρώπου, αφού λέγει ο άγιος Ειρηναίος, « ο Υιός του Θεού έγινε Υιός Ανθρώπου, δια να γίνη ο άνθρωπος υιός Θεού » (Ειρηναίου, Κατά Αιρέσεων Γ,10,2). Με την ενσάρκωσιν όχι μόνον αποκαθίσταται η αρχική ολοκληρία και πληρότης της ανθρωπίνης φύσεως, και επανέρχεται εις την κοινωνίαν της με τον Θεόν, την οποίαν είχε χάσει, αλλά και ανακαινίζεται, αναπλάττεται, καινοποιείται. « Ο έσχατος Αδάμ, ο Κύριος, εκ του ουρανού » (Α'Κορ.15,47). Με την ενσάρκωσιν του Λόγου η ανθρωπίνη Του φύσις όχι μόνον «χρίεται» με την υπεράφθονον επ'αυτήν έκχυσιν της Θείας Χάριτος, αλλά και «προσλαμβάνεται» υπό του Λόγου εις μίαν υποστατικήν μετ'αυτού ενότητα, ως η «ανθρωπότης» (ανθρώπινη φύσις) Αυτού, αφού έκτοτε παραμένει πάντοτε αδιαιρέτως και αχωρίστως παρούσα εις την Θείαν υπόστασιν Του. [...]
 |
| Αρχαίο Βαφτιστήρι-Παναγιά Εκατοπυλιανή |
Η ενσάρκωσις του Λόγου ήταν μία εν απολύτω εννοία Θεοφάνεια, ή, μάλλον, «φανέρωσις της Ζωής». Ο Χριστός είναι ο Λόγος της Ζωής. «ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν» (Α'Ιωάν. 1,1-2). Η ενσάρκωσις του Λόγου είναι η ζωοποίησις του ανθρώπου· η ανάστασις της ανθρωπίνης φύσεως. Είναι σαφές ότι η ευαγγελική ιστορία περί του Θεού Λόγου αρχίζει με την ενσάρκωσιν. Ολοκληρώνεται με τον θάνατον Του, τον «θάνατον Σταυρού» (Φιλ. 2,8).
Δηλ. η Ζωή μας φανερώνεται δια θανάτου: Και εις αυτό έγκειται όλον το μυστηριώδες «παράδοξον» της χριστιανικής πίστεως. Ζωή δια θανάτου: και μάλιστα ως ανάστασις από θάνατον εκούσιον: Ζωή από τον τάφον και εκ του τάφου: Τα επί μέρους άτομα, μπορούν να γεννηθούν εις την αληθινήν και αιωνίαν ζωήν μόνον αν «νεκρωθούν» εν τω βαπτίσματι, μόνον αν διά του βαπτίσματος «συνταφούν» τω Χριστώ· και μπορούν να αναγεννηθούν εν Χριστώ μόνον από την κολυμβήθραν-τάφον. Εις αυτό έγκειται ο αδιαμφισβήτητος νόμος της αληθινής ζωής: «σὺ ὃ σπείρεις, οὐ ζωοποιεῖται ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ» (Α'Κορ.15,36). [...]
Το βάπτισμα είναι μία εν Χριστώ ανάστασις· μία συν Αυτώ και εν Αυτώ έγερσις διά μίαν νέαν αθάνατον ζωήν. «συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν» (Κολ.2.12), λέγει ο απόστολος. Συνηγέρθησαν, ακριβώς επειδή είχαν συνταφή. « εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν» (Β' Τιμ.2.11). Με το βάπτισμα του ο πιστός γίνεται μέλος του Χριστού, εγκεντρίζεται εις το σώμα Του· «ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν» (Α'Κορ.12.13). Έτσι η Χάρις του αναστάντος Χριστού απλώνεται εις όλους. «Απλώνεται»- όχι «θα απλωθεί». Δεν πρόκειται μόνον δια την μέλλουσαν, την Κοινήν Ανάστασιν, αλλά και δια την πνευματικήν αναγέννησιν που πραγματοποιείται κατά το βάπτισμα, δηλ. δια την ένωσιν με τον Χριστόν, που είναι ο αρραβών της αναστάσεως και αιωνίου ζωής».
Δηλ. η Ζωή μας φανερώνεται δια θανάτου: Και εις αυτό έγκειται όλον το μυστηριώδες «παράδοξον» της χριστιανικής πίστεως. Ζωή δια θανάτου: και μάλιστα ως ανάστασις από θάνατον εκούσιον: Ζωή από τον τάφον και εκ του τάφου: Τα επί μέρους άτομα, μπορούν να γεννηθούν εις την αληθινήν και αιωνίαν ζωήν μόνον αν «νεκρωθούν» εν τω βαπτίσματι, μόνον αν διά του βαπτίσματος «συνταφούν» τω Χριστώ· και μπορούν να αναγεννηθούν εν Χριστώ μόνον από την κολυμβήθραν-τάφον. Εις αυτό έγκειται ο αδιαμφισβήτητος νόμος της αληθινής ζωής: «σὺ ὃ σπείρεις, οὐ ζωοποιεῖται ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ» (Α'Κορ.15,36). [...]
Το βάπτισμα είναι μία εν Χριστώ ανάστασις· μία συν Αυτώ και εν Αυτώ έγερσις διά μίαν νέαν αθάνατον ζωήν. «συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν» (Κολ.2.12), λέγει ο απόστολος. Συνηγέρθησαν, ακριβώς επειδή είχαν συνταφή. « εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν» (Β' Τιμ.2.11). Με το βάπτισμα του ο πιστός γίνεται μέλος του Χριστού, εγκεντρίζεται εις το σώμα Του· «ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν» (Α'Κορ.12.13). Έτσι η Χάρις του αναστάντος Χριστού απλώνεται εις όλους. «Απλώνεται»- όχι «θα απλωθεί». Δεν πρόκειται μόνον δια την μέλλουσαν, την Κοινήν Ανάστασιν, αλλά και δια την πνευματικήν αναγέννησιν που πραγματοποιείται κατά το βάπτισμα, δηλ. δια την ένωσιν με τον Χριστόν, που είναι ο αρραβών της αναστάσεως και αιωνίου ζωής».
Ανατομία προβλημάτων πίστεως, πρωτοπρ. Γεωργίου Φλωρόφσκι
Εκδόσις Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως Πρέβεζα
Αναρτήσεις
6 σχόλια :
Το βάπτισμα είναι, το μυστήριο το οποίο μας αναγεννά «άνωθεν» και με τη χάρη της αγίας Τριάδος λαμπρύνει την ψυχή μας και ανακαινίζει σ’ αυτή το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, εντάσσοντάς μας έτσι στο σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Η διά του βαπτίσματος αναγέννηση και αναδημιουργία είναι μέσα στο σχέδιο της αγάπης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου και σχετίζεται με τα σωτηριώδη γεγονότα της ζωής του Χριστού. Εκείνος γεννήθηκε δίνοντας σε μας «αρχήν δευτέ¬ρας γενέσεως», τη δυνατότητα της διά του βαπτί¬σματος πνευματικής γέννησης και ανάπλασης. Με το βάπτισμα ο ίδιος ο Χριστός αναπλάθει τον άνθρωπο δίνοντας του τη δική του θεία και άρρητη μορφή, όπως ένας τεχνίτης φτιάχνει από την αρχή έναν ανδριάντα που αμαυρώθηκε και έχασε τη μορφή του, εκείνος, επίσης, σταυρώθηκε και αναστήθηκε χαρίζοντας στον άνθρωπο το φως και τη ζωή. Και εμείς βαπτιζόμενοι μιμούμαστε μυστηριακά το θάνατο και την ανάστασή του, εντασσόμενοι έτσι οργανικά στο σώμα του Χριστού, στη νέα πραγματικότητα και κοινωνία της Εκκλησίας.
Στη νέα αυτή πραγματικότητα ο πιστός ζει την καινούργια πνευματική ζωή, «την του Χριστού ζωήν»: ως αγάπη, ειρήνη και ενότητα μεταξύ των υπολοίπων μελών του σώματος του Χριστού, αφού όλοι «εις εν σώμα εβαπτίσθημεν». Ενσαρκώνει, επίσης, η αναγέννηση αυτή την ελπίδα και την προσδοκία της ανάστασης. Δεν είναι το βάπτισμα μια αφηρημένη έννοια, μια κατάσταση στατική και μαγική, αλλά είναι «φυτεία προς αθανασίαν» και «δύναμις προς την ανάστασιν». Σηματοδοτεί την αρχή μιας δυναμικής πορείας προς τη βασιλεία του Θεού. Μιας πορείας που ξεκινά με τη γέννησή μας στο αγιασμένο νερό της κολυμβήθρας, ενδυναμώνει με τη σφραγίδα της δωρεάς του αγίου Πνεύματος κατά το χρίσμα, ανανεώνεται, τρέφεται και αναζωογονείται με «το ποτήριον της Ευχαριστίας», η οποία «βρώσις εστί και πόσις αληθινή».
Ο ίδιος ο Χριστός φυτεύει στις ψυχές μας την ουσία της ζωής, τη δική του ζωή. Πνίγει μέσα μας την αμαρτία και εργάζεται τη σωτηρία μας, έτσι ώστε το βάπτισμα να γίνεται πράγματι «όχημα προς ουρανόν, βασιλείας πρόξενον, υιοθεσίας χάρισμα», και ο βαπτιζόμενος να ανακτά «το αρχέτυπον κάλλος» και από την παλαιότητα και τη φθορά να «σφριγά πάλιν» και να επανέρχεται «εις το άληθινόν άνθος της νεότητος».
Η ζωή όμως αυτή, η «οδός του Κυρίου» η διά του βαπτίσματος πνευματική μας γέννηση, χρειάζεται και το δικό μας αγώνα για να καρποφορήσει. Για να είναι κανείς μαθητής του Ευαγγελίου δεν αρκεί μόνο το βάπτισμα, αλλά χρειάζεται και «η των εντολών τήρησις». Ο φωτισμένος νους, τα πνευματικά μάτια και οι νέες αισθήσεις που μας χάρισε ο Χριστός πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση, κάτω μάλιστα από το φώς των εντολών του Θεού, ώστε η διδασκαλία του Χριστού να γίνεται πράξη στη ζωή μας και να απορρίπτεται μέσα μας κάθε εξουσία επάνω μας. Χρειάζεται η συνεχής ενεργοποίηση των πνευματικών μας δυνάμεων, ώστε ο εσωτερικός μας κόσμος καθαρός και δυνατός να αντιστέκεται σε κάθε πειρασμό που θέλει να αποπνευματοποιήσει τη ζωή μας, να μας υποδουλώσει σε κοσμικές, ειδωλολατρικές και δαιμονικές εξαρτήσεις, να συντρίψει τη σφραγίδα της ζωής και να αμαυρώσει το ένδυμα της εν Χριστώ αυτοσυνειδη¬σίας που πήραμε στο βάπτισμα.
Το βάπτισμα, κοντολογίς, είναι συγκατάνευση στη ζωή που μας δώρισε η χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η αγάπη του Θεού Πατέρα και η κοινωνία του αγίου Πνεύματος. Αποδοχή του φωτός, του οράματος και της ελπίδας που μας γεμίζει η ανάσταση. Αποδοχή της σφραγίδας που μεταμορφώνει τη ζωή μας και μαρτυρεί πως είμαστε παιδιά του Θεού και «τέκνα της του Θεού βασιλείας».
http://fdathanasiou.wordpress.com/
Υπέροχο κείμενο και ανάλυση . Πολλές ευχαριστίες !! Χρόνια πολλά !!!!
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!!!
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.