ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 1 - 10

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Πολλῶν καὶ μεγάλων ἡμῖν διὰ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατ᾿ αὐτοὺς ἠκολουθηκότων δεδομένων, ὑπὲρ ὧν δέον ἐστὶν ἐπαινεῖν τὸν Ἰσραὴλ παιδείας καὶ σοφίας, καὶ ὡς οὐ μόνον αὐτοὺς τοὺς ἀναγινώσκοντας δέον ἐστὶν ἐπιστήμονας γίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐκτὸς δύνασθαι τοὺς φιλομαθοῦντας χρησίμους εἶναι καὶ λέγοντας καὶ γράφοντας, ὁ πάππος μου Ἰησοῦς ἐπὶ πλεῖον ἑαυτὸν δοὺς εἴς τε τὴν τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἄλλων πατρίων βιβλίων ἀνάγνωσιν καὶ ἐν τούτοις ἱκανὴν ἕξιν περιποιησάμενος, προήχθη καὶ αὐτὸς συγγράψαι τι τῶν εἰς παιδείαν καὶ σοφίαν ἀνηκόντων, ὅπως οἱ φιλομαθεῖς, καὶ τούτων ἔνοχοι γενόμενοι, πολλῷ μᾶλλον ἐπιπροσθῶσι διὰ τῆς ἐννόμου βιώσεως. παρακέκλησθε οὖν μετ᾿ εὐνοίας καὶ προσοχῆς τὴν ἀνάγνωσιν ποιεῖσθαι καὶ συγγνώμην ἔχειν ἐφ᾿ οἷς ἂν δοκῶμεν τῶν κατὰ τὴν ἑρμηνείαν πεφιλοπονημένων τισὶ τῶν λέξεων ἀδυναμεῖν· οὐ γὰρ ἰσοδυναμεῖ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς ἑβραϊστὶ λεγόμενα καὶ ὅταν μεταχθῇ εἰς ἑτέραν γλῶσσαν. οὐ μόνον δὲ ταῦτα, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ νόμος καὶ αἱ προφητεῖαι καὶ τὰ λοιπὰ τῶν βιβλίων οὐ μικρὰν ἔχει τὴν διαφορὰν ἐν ἑαυτοῖς λεγόμενα. ἐν γὰρ τῷ ὀγδόῳ καὶ τριακοστῷ ἔτει ἐπὶ τοῦ Εὐεργέτου βασιλέως παραγενηθεὶς εἰς Αἴγυπτον καὶ συγχρονίσας, εὑρὼν οὐ μικρᾶς παιδείας ἀφόμοιον, ἀναγκαιότατον ἐθέμην αὐτὸς προσενέγκασθαί τινα σπουδὴν καὶ φιλοπονίαν τοῦ μεθερμηνεῦσαι τήνδε τὴν βίβλον, πολλὴν ἀγρυπνίαν καὶ ἐπιστήμην προσενεγκάμενος ἐν τῷ διαστήματι τοῦ χρόνου πρὸς τὸ ἐπὶ πέρας ἀγαγόντα τὸ βιβλίον ἐκδόσθαι καὶ τοῖς ἐν τῇ παροικίᾳ βουλομένοις φιλομαθεῖν, προκατασκευαζομένους τὰ ἤθη ἐννόμως βιοτεύειν.




ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 1

Σοφ. Σειρ. 1,1    Πᾶσα σοφία παρὰ Κυρίου καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἐστιν εἰς τὸν αἰῶνα.
Σοφ. Σειρ. 1,1    Καθε σοφία έχει πηγήν και προέλευσίν της τον Κυριον και εις αυτόν και με αυτόν υπάρχει αιωνίως.
Σοφ. Σειρ. 1,2    ἄμμον θαλασσῶν καὶ σταγόνας ὑετοῦ καὶ ἡμέρας αἰῶνος τίς ἐξαριθμήσει;
Σοφ. Σειρ. 1,2    Ποιός ημπορεί να μετρήση τους κόκκους της άμμου των θαλασσών, τας σταγόνας της βροχής, τας ημέρας του χρόνου, που έχει ήδη παρέλθει;
Σοφ. Σειρ. 1,3    ὕψος οὐρανοῦ καὶ πλάτος γῆς καὶ ἄβυσσον καὶ σοφίαν τίς ἐξιχνιάσει;
Σοφ. Σειρ. 1,3    Ποιός ημπορεί να εξιχνιάση το ύψος του ουρανού, το πλάτος της γης, τα βάθη των θαλασσών και την σοφίαν εις όλην αυτής την εκτασιν;
Σοφ. Σειρ. 1,4    προτέρα πάντων ἔκτισται σοφία καὶ σύνεσις φρονήσεως ἐξ αἰῶνος
Σοφ. Σειρ. 1,4    Η σοφία εδημιουργήθη παρά του Θεού πριν από όλα τα άλλα δημιουργήματα, η δε σύνεσις της φρονήσεως υπάρχει από της αιωνιότητος.

Σοφ. Σειρ. 1,5    [πηγὴ σοφίας λόγος Θεοῦ ἐν ὑψίστοις, καὶ αἱ πορεῖαι αὐτῆς ἐντολαὶ αἰώνιοι].
Σοφ. Σειρ. 1,5    Πηγή σοφίας είναι ο λόγος του Θεού του Υψίστου και οι δρόμοι αυτής είναι αιώνιοι και αναλλοίωτοι.
Σοφ. Σειρ. 1,6    ῥίζα σοφίας τίνι ἀπεκαλύφθη; καὶ τὰ πανουργεύματα αὐτῆς τίς ἔγνω;
Σοφ. Σειρ. 1,6    Η ρίζα της σοφίας εις ποίον έχει αποκαλυφθή εξ ολοκλήρου; Και ποιός έως τώρα εγνώρισε τα σοφά αυτής σχέδια και έργα;
Σοφ. Σειρ. 1,7    [ἐπιστήμη σοφίας τίνι ἐφανερώθη; καὶ τὴν πολυπειρίαν αὐτῆς τίς συνῆκε;]
Σοφ. Σειρ. 1,7    Η επίγνωσις της σοφίας εις ποίον απεκαλύφθη; Ποιός την εγνώρισε εις βάθος και το πολύπλευρον της γνώσεώς της ποιός το κατενόησεν;
Σοφ. Σειρ. 1,8    εἷς ἐστι σοφὸς φοβερὸς σφόδρα καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 1,8    Ενας είναι ο απολύτως σοφός, ο πολύ φοβερός, εκείνος ο οποίος κάθεται επί του θρόνου του.
Σοφ. Σειρ. 1,9    Κύριος αὐτὸς ἔκτισεν αὐτὴν καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτὴν καὶ ἐξέχεεν αὐτὴν ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ,
Σοφ. Σειρ. 1,9    Ο Κυριος, αυτός ο ίδιος εδημιούργησε την σοφίαν. Την είδε, την εξηρεύνησε λεπτομερώς και την εσκόρπισεν εις όλα τα έργα του.
Σοφ. Σειρ. 1,10    μετὰ πάσης σαρκὸς κατὰ τὴν δόσιν αὐτοῦ, καὶ ἐχορήγησεν αὐτὴν τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 1,10    Την ενέθεσεν εις κάθε ζωντανόν οργανισμόν σύμφωνα με το μέτρον της δωρεάς του. Ιδίως όμως την εχορήγησεν στους ανθρώπους, οι οποίοι τον αγαπούν.
Σοφ. Σειρ. 1,11    φόβος Κυρίου δόξα καὶ καύχημα καὶ εὐφροσύνη καὶ στέφανος ἀγαλλιάματος.
Σοφ. Σειρ. 1,11    Η ευλάβεια προς τον Κυριον είναι δια τον άνθρωπον δόξα, καύχημα, χαρά και στέφανος αγαλλιάσεως.
Σοφ. Σειρ. 1,12    φόβος Κυρίου τέρψει καρδίαν καὶ δώσει εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν.
Σοφ. Σειρ. 1,12    Ο σεβασμός προς τον Κυριον τέρπει την καρδίαν, δίδει ευφροσύνην και χαράν και μακροημέρευσιν.
Σοφ. Σειρ. 1,13    τῷ φοβουμένῳ τὸν Κύριον εὖ ἔσται ἐπ᾿ ἐσχάτων, καὶ ἐν ἡμέρᾳ τελευτῆς αὐτοῦ εὑρήσει χάριν.
Σοφ. Σειρ. 1,13    Εις τον φοβούμενον τον Κυριον θα δοθούν καλά τέλη ζωής. Κατά δε την ημέραν του θανάτου του θα εύρη χάριν ενώπιον του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 1,14    ἀρχὴ σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον, καὶ μετὰ πιστῶν ἐν μήτρᾳ συνεκτίσθη αὐτοῖς.
Σοφ. Σειρ. 1,14    Αρχή και πηγή της σοφίας είναι το να φοβήται και να σέβεται κανείς τον Κυριον. Αυτή δε η σοφία συνοδεύει τους ανθρώπους από την κοιλίαν ακόμη της μητρός των.
Σοφ. Σειρ. 1,15    μετὰ ἀνθρώπων θεμέλιον αἰῶνος ἐνόσσευσε καὶ μετὰ τοῦ σπέρματος αὐτῶν ἐμπιστευθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 1,15    Η σοφία κατεσκεύασε τον οίκον της αιώνιον μεταξύ των ανθρώπων και θα παραμείνη αυτή πιστή στους απογόνους των. Πλούτος σοφίας είναι το να ευλαβήται κανείς τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 1,16    πλησμονὴ σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον καὶ μεθύσκει αὐτοὺς ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῆς·
Σοφ. Σειρ. 1,16    Από τους καρπούς δε της σοφίας χορταίνουν και ευφραίνονται εκείνοι, οι οποίοι την κατέχουν.
Σοφ. Σειρ. 1,17    πάντα τὸν οἶκον αὐτῆς ἐμπλήσει ἐπιθυμημάτων καὶ τὰ ἀποδοχεῖα ἀπὸ τῶν γεννημάτων αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 1,17    Ολον τον οίκον, στον οποίον αυτή θα κατοικήση, θα τον γεμίση από επιθυμητούς θησαυρούς και τας αποθήκας από τα προϊόντα της.
Σοφ. Σειρ. 1,18    στέφανος σοφίας φόβος Κυρίου ἀναθάλλων εἰρήνην καὶ ὑγίειαν ἰάσεως.
Σοφ. Σειρ. 1,18    Ολοκλήρωσις και στέφανος σοφίας είναι η ευλάβεια προς τον Κυριον. Αυτή βλαστάνει συνεχώς ειρήνην και σώματος υγείαν.
Σοφ. Σειρ. 1,19    καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτήν, ἐπιστήμην καὶ γνῶσιν συνέσεως ἐξώμβρησε καὶ δόξαν κρατούντων αὐτῆς ἀνύψωσε.
Σοφ. Σειρ. 1,19    Ο Κυριος μόνος εγνώρισεν απολύτως και εξιχνίασε την σοφίαν. Αυτός σκορπίζει ως βροχήν στους ανθρώπους επιστήμην και γνώσιν. Αυτός εξυψώνει και δοξάζει εκείνους, οι οποίοι κατέχουν την σοφίαν.
Σοφ. Σειρ. 1,20    ῥίζα σοφίας φοβεῖσθε τὸν Κύριον, καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆς μακροημέρευσις.
Σοφ. Σειρ. 1,20    Ριζα και αρχή της σοφίας είναι να ευλαβήται κανείς τον Κυριον. Οι κλάδοι του δένδρου της είναι μακροημέρευσις.
Σοφ. Σειρ. 1,21    [φόβος Κυρίου ἀπωθεῖται ἁμαρτήματα, παραμένων δὲ ἀποστρέψει ὀργήν].
Σοφ. Σειρ. 1,21    Ο σεβασμός προς τον Κυριον απομακρύνει τα αμαρτήματα. Οταν δε μονίμως ενθρονισθή εις την καρδίαν, απομακρύνει από τον άνθρωπον κάθε οργήν.
Σοφ. Σειρ. 1,22    οὐ δυνήσεται θυμὸς ἄδικος δικαιωθῆναι, ἡ γὰρ ῥοπὴ τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ πτῶσις αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 1,22    Ανθρωπος, που κρατεί μέσα του θυμόν άδικον και εχθρότητα, δεν θα εύρη δικαίωσιν, διότι η ορμή του θυμού του αποτελεί δι' αυτόν πτώσιν και καταδίκην.
Σοφ. Σειρ. 1,23    ἕως καιροῦ ἀνθέξεται μακρόθυμος, καὶ ὕστερον αὐτῷ ἀναδώσει εὐφροσύνη·
Σοφ. Σειρ. 1,23    Ο μακρόθυμος επί ολίγον καιρόν θα δείξη υπομονήν, ύστερον δε θα δοθή εις αυτόν ως αμοιβή χαρά και ευφροσύνη.
Σοφ. Σειρ. 1,24    ἕως καιροῦ κρύψει τοὺς λόγους αὐτοῦ, καὶ χείλη πιστῶν ἐκδιηγήσεται σύνεσιν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 1,24    Μέχρις ωρισμένου καιρού θα κρύπτη εντός αυτού και θα κρατή εν τη μακροθυμία του τους λόγους του. Επειτα όμως τα στόματα των ευσεβών ανθρώπων θα διηγούνται την σύνεσιν αυτού.
Σοφ. Σειρ. 1,25    ἐν θησαυροῖς σοφίας παραβολὴ ἐπιστήμης, βδέλυγμα δὲ ἁμαρτωλῷ θεοσέβεια.
Σοφ. Σειρ. 1,25    Εις τους θησαυρούς της σοφίας υπάρχουν τα σοφά αποφθέγματα. Εις δε τον αμαρτωλόν η προς τον Θεόν ευσέβεια είναι πολύ μισητή.
Σοφ. Σειρ. 1 ,26    ἐπεθύμησας σοφίαν διατήρησον ἐντολάς, καὶ Κύριος χορηγήσει σοι αὐτήν.
Σοφ. Σειρ. 1,26    Επιθυμείς να αποκτήσης σοφίαν• Φυλασσε τας εντολάς του Θεού και ο Κυριος θα σου χορηγήση αυτήν.
Σοφ. Σειρ. 1,27    σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβος Κυρίου, καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ πίστις καὶ πρᾳότης.
Σοφ. Σειρ. 1,27    Διότι η σοφία και η μόρφωσις πηγάζουν άττο τον σεβασμόν προς τον Κυριον, η πίστις δε και η πραότης είναι χαρίσματα της ιδικής του καλωσύνης.
Σοφ. Σειρ. 1,28    μὴ ἀπειθήσῃς φόβῳ Κυρίου καὶ μὴ προσέλθῃς αὐτῷ ἐν καρδίᾳ δισσῇ.
Σοφ. Σειρ. 1,28    Μη γίνεσαι απειθής στον φόβον του Κυρίου και μη προσέρχεσαι προς αυτόν με παλίμβουλον και διπρόσωπον καρδίαν.
Σοφ. Σειρ. 1,29    μὴ ὑποκριθῇς ἐν στόμασιν ἀνθρώπων καὶ ἐν τοῖς χείλεσί σου πρόσεχε.
Σοφ. Σειρ. 1,29    Μη υποκρίνεσαι ενώπιον των ανθρώπων και πρόσεχε στους λόγους σου.
Σοφ. Σειρ. 1,30    μὴ ἐξύψου σεαυτόν, ἵνα μὴ πέσῃς καὶ ἐπαγάγῃς τῇ ψυχῇ σου ἀτιμίαν, καὶ ἀποκαλύψει Κύριος τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς καταβαλεῖ σε, ὅτι οὐ προσῆλθες φόβῳ Κυρίου, καὶ ἡ καρδία σου πλήρης δόλου.
Σοφ. Σειρ. 1,30    Μη αλαζονεύεσαι, δια να μη πέσης και προσάψης εις την ζωήν σου εντροπήν. Ο δε Κυριος θα αποκαλύψη τα κρυπτά σου έργα και θα σε ταπεινώση εν μέσω συναθροίσεως του λαού. Διότι δεν προσήλθες με ευλαβειαν πλησίον του Κυρίου, αλλά τουναντίον η καρδία σου ήτο γεμάτη δολιότητα.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 2

Σοφ. Σειρ. 2,1    Τέκνον, εἰ προσέρχῃ δουλεύειν Κυρίῳ Θεῷ, ἑτοίμασον τὴν ψυχήν σου εἰς πειρασμόν·
Σοφ. Σειρ. 2,1    Παιδί μου, εάν προσέρχεσαι να υπηρετήσης τον Κυριον, ετοίμασε τον εαυτόν σου δια διαφόρους δοκιμασίας.
Σοφ. Σειρ. 2,2    εὔθυνον τὴν καρδίαν σου καὶ καρτέρησον καὶ μὴ σπεύσῃς ἐν καιρῷ ἐπαγωγῆς·
Σοφ. Σειρ. 2,2    Να έχης ευθείαν και ειλικρινή την καρδίαν σου. Οπλισε τον εαυτόν σου με υπομονήν και θάρρος και να μη παρασυρθής μακράν από τον Κυριον εις περίοδον δυσκολιών.
Σοφ. Σειρ. 2,3    κολλήθητι αὐτῷ καὶ μὴ ἀποστῇς, ἵνα αὐξηθῇς ἐπ᾿ ἐσχάτων σου.
Σοφ. Σειρ. 2,3    Μένε προσκολλημένος στον Θεόν, μη απομακρυνθής από αυτόν, δια να δοξασθής και μεγαλυνθής κατόπιν.
Σοφ. Σειρ. 2,4    πᾶν ὃ ἐὰν ἐπαχθῇ σοι, δέξαι καὶ ἐν ἀλλάγμασι ταπεινώσεώς σου μακροθύμησον·
Σοφ. Σειρ. 2,4    Καθε πειρασμόν και δύσκολον περίστασιν, που θα εκσπάση επάνω σου, δέξου τα με υπομονήν. Εις δε τας μεταπτώσεις και εναλλαγάς των θλίψεών σου δείξε μακροθυμίαν•
Σοφ. Σειρ. 2,5    ὅτι ἐν πυρὶ δοκιμάζεται χρυσὸς καὶ ἄνθρωποι δεκτοὶ ἐν καμίνῳ ταπεινώσεως.
Σοφ. Σειρ. 2,5    διότι, όπως με την φωτιάν καθαρίζεται και γίνεται λαμπρότερος ο χρυσός, έτσι και οι άνθρωποι γίνονται δεκτοί ενώπιον του Κυρίου δια μέσου της καμίνου των θλίψεων.
Σοφ. Σειρ. 2,6    πίστευσον αὐτῷ, καὶ ἀντιλήψεταί σου· εὔθυνον τὰς ὁδούς σου καὶ ἔλπισον ἐπ᾿ αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 2,6    Εμπιστεύσου τον εαυτόν σου στον Κυριον και αυτός θα σε προστατεύση. Φρόντισε να είναι ειλικρινείς και ευθείαι αι οδοί και οι τρόποι της ζωής σου και στήριξε εις Εκείνον τας ελπίδας σου.
Σοφ. Σειρ. 2,7    οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ἀναμείνατε τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ μὴ ἐκκλίνητε, ἵνα μὴ πέσητε.
Σοφ. Σειρ. 2,7    Οσοι φοβείσθε τον Κυριον, αναμείνατε την εκβασιν, που Εκείνος θα δώση, και μη παρεκκλίνετε από τον δρόμον του Κυρίου, δια να μη πέσετε και συντριβήτε.
Σοφ. Σειρ. 2,8    οἱ φοβούμενοι Κύριον πιστεύσατε αὐτῷ, καὶ οὐ μὴ πταίσῃ ὁ μισθὸς ὑμῶν.
Σοφ. Σειρ. 2,8    Ολοι όσοι φοβούνται τον Κυριον ας εμπιστευθούν τον εαυτόν των εις Εκείνον και η αμοιβή της υπομονής των δεν θα χαθή.
Σοφ. Σειρ. 2,9    οἱ φοβούμενοι Κύριον ἐλπίσατε εἰς ἀγαθὰ καὶ εἰς εὐφροσύνην αἰῶνος καὶ ἐλέους.
Σοφ. Σειρ. 2,9    Σεις, που φοβείσθε τον Κυριον, να έχετε την ελπίδα, ότι θα απολαύσετε το έλεός του, τα αγαθά και την αιωνίαν χαράν.
Σοφ. Σειρ. 2,10    ἐμβλέψατε εἰς ἀρχαίας γενεὰς καὶ ἴδετε· τίς ἐνεπίστευσε Κυρίῳ καὶ κατῃσχύνθη; ἢ τίς ἐνέμεινε τῷ φόβῳ αὐτοῦ καὶ ἐγκατελείφθη; ἢ τίς ἐπεκαλέσατο αὐτόν, καὶ ὑπερεῖδεν αὐτόν;
Σοφ. Σειρ. 2,10    Παρατηρήσατε εις τας αρχαίας γενεάς των ανθρώπων και ιδέτε, ποιός από εκείνους, που ενεπιστεύθησαν τον εαυτόν των στον Κυριον, εντροπιάστηκε; Η ποιός έμεινεν ακλόνητος στον σεβασμόν προς αυτόν και εγκατελείφθη από Εκείνον; Η ποιός παρεκάλεσε τον Κυριον και ο Κυριος του έδειξεν αδιαφορίαν και εγκατάλειψιν;
Σοφ. Σειρ. 2,11    διότι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ ἀφίησιν ἁμαρτίας καὶ σώζει ἐν καιρῷ θλίψεως.
Σοφ. Σειρ. 2,11    Διότι ο Κυριος είναι οικτίρμων και ελεήμων, συγχωρεί τας αμαρτίας και σώζει τους ανθρώπους εις περίοδον θλίψεων και πειρασμών.
Σοφ. Σειρ. 2,12    οὐαὶ καρδίαις δειλαῖς καὶ χερσὶ παρειμέναις καὶ ἁμαρτωλῷ ἐπιβαίνοντι ἐπὶ δύο τρίβους.
Σοφ. Σειρ. 2,12    Αλλοίμονον εις τας δειλάς καρδίας, εις τα παραλελυμένα χέρια και στον αμαρτωλόν, ο οποίος προσπαθεί να βαδίζη δύο δρόμους, ένα του Θεού και ένα του πονηρού.
Σοφ. Σειρ. 2,13    οὐαὶ καρδίᾳ παρειμένῃ, ὅτι οὐ πιστεύει· διὰ τοῦτο οὐ σκεπασθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 2,13    Αλλοίμονον εις την άτονον και παραλελυμένην καρδίαν, διότι δεν πιστεύει στον Θεόν. Εξ αιτίας δε της απιστίας της δεν θα τεθή υπό την σκέπην και προστασίαν του Κυρίου.
Σοφ. Σειρ. 2,14    οὐαὶ ὑμῖν τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονήν· καὶ τί ποιήσετε ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;
Σοφ. Σειρ. 2,14    Αλλοίμονον εις σας, που έχετε χάσει την υπομονήν! Τι θα κάμετε, όταν σας επισκεφθή ο Κυριος με δοκιμασίας και θλίψεις;
Σοφ. Σειρ. 2,15    οἱ φοβούμενοι Κύριον οὐκ ἀπειθήσουσι ῥημάτων αὐτοῦ, καὶ οἱ ἀγαπῶντες αὐτὸν συντηρήσουσι τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 2,15    Εκείνοι, που σέβονται τον Κυριον, δεν θα δείξουν ανυπακοήν στους λόγους του. Οι δε αγαπώντες αυτόν θα τηρήσουν πιστώς τας εντολάς του.
Σοφ. Σειρ. 2,16    οἱ φοβούμενοι κύριον ζητήσουσιν εὐδοκίαν αὐτοῦ, καὶ οἱ ἀγαπῶντες αὐτὸν ἐμπλησθήσονται τοῦ νόμου.
Σοφ. Σειρ. 2,16    Οσοι φοβούνται τον Κυριον θα ζητήσουν και θα εύρουν την καλωσύνην και τας δωρεάς του. Εκείνοι δέ, που τον αγαπούν, θα χορτάσουν με το παραπάνω από την μελέτην και εφαρμογήν του Νομου του.
Σοφ. Σειρ. 2,17    οἱ φοβούμενοι Κύριον ἑτοιμάσουσι καρδίας αὐτῶν καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ ταπεινώσουσι τὰς ψυχὰς αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 2,17    Οι φοβούμενοι τον Κυριον ας έχουν ετοίμους τας καρδίας των να υποστούν πειρασμούς. Και ενώπιον του Κυρίου ας υποτάξουν και ταπεινώσουν τους εαυτούς των λέγοντες•
Σοφ. Σειρ. 2,18    ἐμπεσούμεθα εἰς χεῖρας Κυρίου καὶ οὐκ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων· ὡς γὰρ ἡ μεγαλωσύνη αὐτοῦ, οὕτως καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 2,18    “Θα παραδοθώμεν εις τα χέρια του Κυρίου μάλλον και οχι εις τα χέρια των ανθρώπων. Διότι όσον μεγάλη και απροσμέτρητος είναι η μεγαλοπρέπειά του, έτσι μέγα και απροσμέτρητον είναι το έλεός του”.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 3

Σοφ. Σειρ. 3,1    Ἐμοῦ τοῦ πατρὸς ἀκούσατε, τέκνα, καὶ οὕτως ποιήσατε, ἵνα σωθῆτε·
Σοφ. Σειρ. 3,1    Παιδιά μου, ακούσατε εμέ τον πατέρα σας και πράξατε εκείνο, το οποίον εγώ σας λέγω, δια να εύρετε σωτηρίαν και χαράν.
Σοφ. Σειρ. 3,2    ὁ γὰρ Κύριος ἐδόξασε πατέρα ἐπὶ τέκνοις καὶ κρίσιν μητρὸς ἐστερέωσεν ἐφ᾿ υἱοῖς.
Σοφ. Σειρ. 3,2    Διότι ο Κυριος εδόξασε και κατέστησε σεβαστόν τον πατέρα εις τα τέκνα του, εστερέωσε δε και ενίσχυσε το κύρος και τα δικαιώματα της μητρός απέναντι των παιδιών της.
Σοφ. Σειρ. 3,3    ὁ τιμῶν πατέρα ἐξιλάσεται ἁμαρτίας,
Σοφ. Σειρ. 3,3    Εκείνος που τιμά τον πατέρα του υπακούων έτσι στον Θεόν εξιλεώνει τας αμαρτίας του.
Σοφ. Σειρ. 3,4    καὶ ὡς ὁ ἀποθησαυρίζων, ὁ δοξάζων μητέρα αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 3,4    Εκείνος δέ που τιμά και σέβεται την μητέρα του, ομοιάζει με ο άνθρωπον, ο οποίος αποταμιεύει θησαυρούς.
Σοφ. Σειρ. 3,5    ὁ τιμῶν πατέρα εὐφρανθήσεται ὑπὸ τέκνων, καὶ ἐν ἡμέρᾳ προσευχῆς αὐτοῦ εἰσακουσθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 3,5    Εκείνος που τιμά και σέβεται τον πατέρα του, θα ευφρανθή και ο ίδιος εκ μέρους των τέκνων του. Και εις ημέραν, κατά την οποίαν θα προσευχηθή, θα γίνη ακουστή η προσευχή του.
Σοφ. Σειρ. 3,6    ὁ δοξάζων πατέρα μακροημερεύσει, καὶ ὁ εἰσακούων Κυρίου ἀναπαύσει μητέρα αὐτοῦ·
Σοφ. Σειρ. 3,6    Αυτός, που τιμά και σέβεται τον πατέρα, θα μακροημερεύση επί της γης. Και εκείνος, ο οποίος υπακούει στον Κυριον, θα επαναπαύη και θα ευφραίνη την μητέρα του.
Σοφ. Σειρ. 3,7    καὶ ὡς δεσπόταις δουλεύσει ἐν τοῖς γεννήσασιν αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 3,7    Ο στοργικός υιός θα υπηρετή τους γονείς του, ως εάν αυτοί είναι οι κύριοι και αυθένται του.
Σοφ. Σειρ. 3,8    ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ τίμα τὸν πατέρα σου, ἵνα ἐπέλθῃ σοι εὐλογία παρ᾿ αὐτοῦ·
Σοφ. Σειρ. 3,8    Με τα έργα και με τα λόγια σου να τιμάς τον πατέρα σου, δια να έλθη εις σε η ευλογία του,
Σοφ. Σειρ. 3,9    εὐλογία γὰρ πατρὸς στηρίζει οἴκους τέκνων, κατάρα δὲ μητρὸς ἐκριζοῖ θεμέλια.
Σοφ. Σειρ. 3,9    Διότι η ευλογία του πατρός στηρίζει τους οίκους των παιδιών του. Εξ αντιθέτου δε η κατάρα της μητρός καταστρέφει τα σπίτια των υιών εκ θεμελίων.
Σοφ. Σειρ. 3,10    μὴ δοξάζου ἐν ἀτιμίᾳ πατρός σου, οὐ γάρ ἐστί σοι δόξα πατρὸς ἀτιμία·
Σοφ. Σειρ. 3,10    Μη επιδιώκης να δοξασθής με την δυσφήμησιν του πατρός σου. Διότι δεν είναι δυνατόν η ανυποληψία του πατρός σου να είναι ιδική σου δόξα.
Σοφ. Σειρ. 3,11    ἡ γὰρ δόξα ἀνθρώπου ἐκ τιμῆς πατρὸς αὐτοῦ, καὶ ὄνειδος τέκνοις μήτηρ ἐν ἀδοξίᾳ.
Σοφ. Σειρ. 3,11    Διότι η δόξα του παιδιού πηγάζει από την υπόληψιν και το καλόν όνομα του πατρός. Εξ αντιθέτου είναι καταισχύνη δια τα τέκνα η ανυποληψία της μητρός των.
Σοφ. Σειρ. 3,12    τέκνον, ἀντιλαβοῦ ἐν γήρᾳ πατρός σου, καὶ μὴ λυπήσῃς αὐτὸν ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·
Σοφ. Σειρ. 3,12    Παιδί μου, γίνε στήριγμα του πατρός σου εις τα γεράματά του και μη τον λυπήσης καθόλου κατά το διάστημα της ζωής του.
Σοφ. Σειρ. 3,13    κἂν ἀπολείπῃ σύνεσιν, συγγνώμην ἔχε καὶ μὴ ἀτιμάσῃς αὐτὸν ἐν πάσῃ ἰσχύϊ σου.
Σοφ. Σειρ. 3,13    Και εάν ακόμη η διάνοιά του και η φρόνησις εξασθενήσουν, συ να είσαι μεγαλόκαρδος και επιεικής απέναντί του. Μη τον εξευτελίσης και μη τον δυσφήμησης, όταν συ θα ευρίσκεσαι εις την ακμήν των δυνάμεών σου.
Σοφ. Σειρ. 3,14    ἐλεημοσύνη γὰρ πατρὸς οὐκ ἐπιλησθήσεται, καὶ ἀντὶ ἁμαρτιῶν προσανοικοδομηθήσεταί σοι.
Σοφ. Σειρ. 3,14    Η σπλαγχνική σου συμπεριφορά πους τον πατέρα σου δεν θα λησμονηθή από τον Θεόν. Και αντί να σε τιμωρήση ο Θεός δια τας άλλας αμαρτίας σου, θα αποκαταστήση ευτυχισμένον και σταθερόν τον οίκον σου.
Σοφ. Σειρ. 3,15    ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς σου ἀναμνησθήσεταί σου· ὡς εὐδία ἐπὶ παγετῷ, οὕτως ἀναλυθήσονταί σου αἱ ἁμαρτίαι.
Σοφ. Σειρ. 3,15    Εις περίοδον δοκιμασιών και πειρασμών ο Κυριος θα σε ενθυμηθή. Και όπως ο ηλιόλουστος καιρός διαλύει τον πάγον, κατά παρόμοιον τρόπον θα διαλυθούν και θα εξαφανισθούν αι αμαρτίαι σου.
Σοφ. Σειρ. 3,16    ὡς βλάσφημος ὁ ἐγκαταλιπὼν πατέρα, καὶ κεκατηραμένος ὑπὸ Κυρίου ὁ παροργίζων μητέρα αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 3,16    Το παιδί, που εγκαταλείπει αβοήθητον τον πατέρα του, είναι όμοιον με τον άνθρωπον εκείνον, που βλασφημεί τον Θεόν. Κατηραμένος δε είναι από τον Κυριον εκείνος, ο οποίος με την απρεπή συμπεριφοράν του εξοργίζει την μητέρα του.
Σοφ. Σειρ. 3,17    τέκνον, ἐν πραΰτητι τὰ ἔργα σου διέξαγε, καὶ ὑπὸ ἀνθρώπου δεκτοῦ ἀγαπηθήσῃ.
Σοφ. Σειρ. 3,17    Τέκνον μου, πράττε πάντοτε τα έργα σου με πραότητα και ετσι θα εκτιμηθής και θα αγαπηθής από κάθε καλόν άνθρωπον.
Σοφ. Σειρ. 3,18    ὅσῳ μέγας εἶ, τοσούτῳ ταπεινοῦ σεαυτόν, καὶ ἔναντι Κυρίου εὑρήσεις χάριν·
Σοφ. Σειρ. 3,18    Οσον μέγας και ένδοξος είσαι, τόσον περισσότερον να ταπεινώνης τον εαυτόν σου και έτσι θα εύρης χάριν ενώπιον του Κυρίου.
Σοφ. Σειρ. 3,20    ὅτι μεγάλη ἡ δυναστεία τοῦ Κυρίου καὶ ὑπὸ τῶν ταπεινῶν δοξάζεται.
Σοφ. Σειρ. 3,20    Διότι μεγάλη είναι η εξουσία και η μεγαλοπρέπεια του Κυρίου, και δοξάζεται πάντοτε από τους ταπεινούς ανθρώπους.
Σοφ. Σειρ. 3,21    χαλεπώτερά σου μὴ ζήτει καὶ ἰσχυρότερά σου μὴ ἐξέταζε·
Σοφ. Σειρ. 3,21    Μη επιζητής δυσκατόρθωτα πράγματα, και ανώτερα από τας δυνάμεις σου μη τα εξετάζης καθόλου.
Σοφ. Σειρ. 3,22    ἃ προσετάγη σοι, ταῦτα διανοοῦ, οὐ γάρ ἐστί σοι χρεία τῶν κρυπτῶν.
Σοφ. Σειρ. 3,22    Εκείνα, δια τα οποία έχεις λάβει εντολήν και δύνασαι να τα εκτέλέσης, αυτά να σκέπτεσαι πάντοτε. Διότι δεν υπάρχει καμμία ανάγκη να ερευνάς τας κρυπτάς βουλάς του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 3,23    ἐν τοῖς περισσοῖς τῶν ἔργων σου μὴ περιεργάζου· πλείονα γὰρ συνέσεως ἀνθρώπων ὑπεδείχθη σοι·
Σοφ. Σειρ. 3,23    Μη περιεργάζεσαι υπέρτερα έργα από εκείνα, που σου έχουν ανατεθή• διότι τα όσα έχεις διδαχθή και γνωρίζεις, υπερβαίνουν την διάνοιαν των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 3,24    πολλοὺς γὰρ ἐπλάνησεν ἡ ὑπόληψις αὐτῶν, καὶ ὑπόνοια πονηρὰ ὠλίσθησε διανοίας αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 3,24    Πολλοί άνθρωποι έχουν παραπλανηθή από την έπαρσίν των και ένοχος διάθεσις παρέσυρε τας διανοίας των εις ολισθήματα.
Σοφ. Σειρ. 3,25    [κόρας μὴ ἔχων ἀπορήσεις φωτός, γνώσεως δὲ ἄμοιρος ὢν μὴ ἐπαγγέλλου].
Σοφ. Σειρ. 3,25    Εάν δεν έχης υγιείς τας κόρας των οφθαλμών σου, θα χάσης μόνον το φως. Εάν όμως μείνης άγευστος της υγιούς γνώσεως και σοφίας, μη επιχειρής τίποτε, διότι τα πάντα είναι χαμένα δια σέ.
Σοφ. Σειρ. 3,26    καρδία σκληρὰ κακωθήσεται ἐπ᾿ ἐσχάτων, καὶ ὁ ἀγαπῶν κίνδυνον ἐν αὐτῷ ἐμπεσεῖται.
Σοφ. Σειρ. 3,26    Ο σκληρός και θρασύς κατά την καρδίαν, στο τέλος, θα καταστροφή. Εκείνος δε ο οποίος αγαπά να εκτίθεται εις παράτολμους κινδύνους, θα περιπέση εις κινδύνους και δεν θα ημπορέση να γλυτώση.
Σοφ. Σειρ. 3,27    καρδία σκληρὰ βαρυνθήσεται πόνοις, καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς προσθήσει ἁμαρτίαν ἐφ᾿ ἁμαρτίαις.
Σοφ. Σειρ. 3,27    Ανθρωπος εσκληρυμμένος και εγωπαθής θα καταβαρυνθή με πολλάς ταλαιπωρίας. Και ο αμαρτωλός αυτός θα προσθέτη συνεχώς την μίαν αμαρτίαν επάνω εις τας άλλας αμαρτίας του.
Σοφ. Σειρ. 3,28    ἐπαγωγὴ ὑπερηφάνου οὐκ ἔστιν ἴασις, φυτὸν γὰρ πονηρίας ἐῤῥίζωκεν ἐν αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 3,28    Η θλίψις και η ταλαιπωρία του υπερηφάνου είναι αθεράπευτος• διότι ένα φυτόν κακότητος έχει ριζώσει μέσα του.
Σοφ. Σειρ. 3,29    καρδία συνετοῦ διανοηθήσεται παραβολήν, καὶ οὖς ἀκροατοῦ ἐπιθυμία σοφοῦ.
Σοφ. Σειρ. 3,29    Εξ αντιθέτου η καρδία του συνετού θα σκέπτεται πάντοτε σοφά γνωμικά. Και ενας άνθρωπος σοφός επιθυμεί να έχη πάντοτε προσεκτικόν το αυτί του εις αυτά, που ακούει.
Σοφ. Σειρ. 3,30    πῦρ φλογιζόμενον ἀποσβέσει ὕδωρ, καὶ ἐλεημοσύνη ἐξιλάσεται ἁμαρτίας.
Σοφ. Σειρ. 3,30    Το νερό σβήνει τας φλόγας του πυρός. Ετσι και η ελεημοσύνη εξιλεώνει τας αμαρτίας.
Σοφ. Σειρ. 3,31    ὁ ἀνταποδιδοὺς χάριτας μέμνηται εἰς τὰ μετὰ ταῦτα, καὶ ἐν καιρῷ πτώσεως εὑρήσει στήριγμα.
Σοφ. Σειρ. 3,31    Εκείνος ο οποίος ανταποδίδει ευγνωμοσύνην και χάριν δια τας ευεργεσίας, που έλαβε, θα μνημονεύεται και στο μέλλον. Εις δε καιρόν δυστυχίας και θλίψεως θα εύρη βοήθειαν.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 4

Σοφ. Σειρ. 4,1    Τέκνον, τὴν ζωὴν τοῦ πτωχοῦ μὴ ἀποστερήσῃς καὶ μὴ παρελκύσῃς ὀφθαλμοὺς ἐπιδεεῖς.
Σοφ. Σειρ. 4,1    Παιδί μου, μη στερήσης τον πτωχόν από όσα του χρειάζονται δια την ζωήν του και μη αναβάλης την βοήθειάν σου εις μάτια, τα οποία σε κυττάζουν ικετευτικώς.
Σοφ. Σειρ. 4,2    ψυχὴν πεινῶσαν μὴ λυπήσῃς καὶ μὴ παροργίσῃς ἄνδρα ἐν ἀπορίᾳ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 4,2    Ανθρωπον, που πεινά, μη τον λυπήσης. Μη εξοργίζης άνθρωπον, ο οποίος ευρίσκεται εις ανάγκην.
Σοφ. Σειρ. 4,3    καρδίαν παρωργισμένην μὴ προσταράξῃς καὶ μὴ παρελκύσῃς δόσιν προσδεομένου.
Σοφ. Σειρ. 4,3    Μη ταράξης περισσότερον καρδίαν, την οποίαν έχει αναστατώσει η οργή, και μη αναβάλης την βοήθειάν σου εις άνθρωπον, που έχει την ανάγκην σου.
Σοφ. Σειρ. 4,4    ἱκέτην θλιβόμενον μὴ ἀπαναίνου καὶ μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ πτωχοῦ.
Σοφ. Σειρ. 4,4    Μη απωθής άνθρωπον, που θλίβεται και ο οποίος σε παρακαλεί. Και μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από πτωχόν άνθρωπον.
Σοφ. Σειρ. 4,5    ἀπὸ δεομένου μὴ ἀποστρέψῃς ὀφθαλμὸν καὶ μὴ δῷς τόπον ἀνθρώπῳ καταράσασθαί σε·
Σοφ. Σειρ. 4,5    Μη απρστρέψης τα μάτια σου από άνθρωπον, που ευρίσκεται εις ανάγκην, και μη δίδης εις κανένα αφορμήν, να σε καταρασθή•
Σοφ. Σειρ. 4,6    καταρωμένου γάρ σε ἐν πικρίᾳ ψυχῆς αὐτοῦ, τῆς δεήσεως αὐτοῦ ἐπακούσεται ὁ ποιήσας αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 4,6    διότι, όταν αυτός υπό το κράτος της ψυχικής του στενοχωρίας σε καταρασθή, ο Κυριος, ο οποίος τον έπλασε, θα ακούση την δέησίν του.
Σοφ. Σειρ. 4,7    προσφιλῇ συναγωγῇ σεαυτὸν ποίει καὶ μεγιστᾶνι ταπείνου τὴν κεφαλήν σου.
Σοφ. Σειρ. 4,7    Καμε τον εαυτόν σου αγαπητόν εις την κοινωνίαν των ανθρώπων. Και σκύψε ταπεινοφρόνως το κεφάλι σου εμπρός στους άρχοντας.
Σοφ. Σειρ. 4,8    κλῖνον πτωχῷ τὸ οὖς σου καὶ ἀποκρίθητι αὐτῷ εἰρηνικὰ ἐν πραΰτητι.
Σοφ. Σειρ. 4,8    Σκύψε και άκουσε τον πτωχόν και να αποκριθής προς αυτόν με ειρήνην και πραότητα.
Σοφ. Σειρ. 4,9    ἐξελοῦ ἀδικούμενον ἐκ χειρὸς ἀδικοῦντος καὶ μὴ ὀλιγοψυχήσῃς ἐν τῷ κρίνειν σε.
Σοφ. Σειρ. 4,9    Βγάλε από τα χέρια αδικούντος τον αδικούμενον και μη δειλιάσης, όταν αίσαι δικαστής, να αποδώσης το δίκαιον.
Σοφ. Σειρ. 4,10    γίνου ὀρφανοῖς ὡς πατὴρ καὶ ἀντὶ ἀνδρὸς τῇ μητρὶ αὐτῶν· καὶ ἔσῃ ὡς υἱὸς Ὑψίστου, καὶ ἀγαπήσει σε μᾶλλον ἢ μήτηρ σου.
Σοφ. Σειρ. 4,10    Γινε ωσάν πατέρας εις τα ορφανά και ωσάν σύζυγος εις την χήραν μητέρα των. Ετσι δε θα γίνης και θα είσαι υιός του Υψίστου, ο οποίος θα σε αγαπήση πολύ περισσότερον, από όσον σε ηγάπησεν η μητέρα σου.
Σοφ. Σειρ. 4,11    Ἡ σοφία υἱοὺς αὐτῆς ἀνύψωσε καὶ ἐπιλαμβάνεται τῶν ζητούντων αὐτήν.
Σοφ. Σειρ. 4,11    Η σοφία αναδεικνύει και δοξάζει τα παιδιά της και φροντίζει δι' εκείνους, οι οποίοι ζητούν να την αποκτήσουν.
Σοφ. Σειρ. 4,12    ὁ ἀγαπῶν αὐτὴν ἀγαπᾷ ζωήν, καὶ οἱ ὀρθρίζοντες πρὸς αὐτὴν ἐμπλησθήσονται εὐφροσύνης.
Σοφ. Σειρ. 4,12    Εκείνος που αγαπά την σοφίαν, αγαπά εις την πραγματικότητα την ειρηνικήν ζωήν του. Και όσοι εξυπνούν πρωϊ πρωϊ προς χάριν αυτής, θα γεμίσουν από χαράν.
Σοφ. Σειρ. 4,13    ὁ κρατῶν αὐτῆς κληρονομήσει δόξαν, καὶ οὗ εἰσπορεύεται, εὐλογήσει Κύριος.
Σοφ. Σειρ. 4,13    Εκείνος που κατέχει την σοφίαν και ζη σύμφωνα με τας εντολάς της, θα αποκτήση δόξαν. Ο δε Κυριος θα ευλογή πάντοτε την οικίαν, εις την οποίαν αυτή θα εισέρχεται.
Σοφ. Σειρ. 4,14    οἱ λατρεύοντες αὐτῇ λειτουργήσουσιν ἁγίῳ, καὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὴν ἀγαπᾷ ὁ Κύριος.
Σοφ. Σειρ. 4,14    Οσοι υπηρετούν την σοφίαν, προσφέρουν λατρείαν στον άγιον Θεόν. Εκείνοι δε οι οποίοι την αγαπούν, θα αγαπηθούν από τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 4,15    ὁ ὑπακούων αὐτῆς κρινεῖ ἔθνη, καὶ ὁ προσέχων αὐτῇ κατασκηνώσει πεποιθώς.
Σοφ. Σειρ. 4,15    Εκείνος που υπακούει εις τας εντολάς της σοφίας, θα αναδειχθή άρχων λαών. Και όποιος προσέχει εις αυτήν, θα κατοική εις την οικίαν του ασφαλής.
Σοφ. Σειρ. 4,16    ἐὰν ἐμπιστεύσῃ, κατακληρονομήσει αὐτήν, καὶ ἐν κατασχέσει ἔσονται αἱ γενεαὶ αὐτοῦ·
Σοφ. Σειρ. 4,16    Εάν εμπιστευθή κανείς τον εαυτόν του εις την σοφίαν, θα γίνη κληρονόμος και κάτοχός της και οι απόγονοί του θα είναι μέτοχοι εις αυτήν.
Σοφ. Σειρ. 4,17    ὅτι διεστραμμένως πορεύεται μετ᾿ αὐτοῦ ἐν πρώτοις, φόβον δὲ καὶ δειλίαν ἐπάξει ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ βασανίσει αὐτὸν ἐν παιδείᾳ αὐτῆς, ἕως οὗ ἐμπιστεύσῃ τῇ ψυχῇ αὐτοῦ, καὶ πειράσῃ αὐτὸν ἐν τοῖς δικαιώμασιν αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 4,17    Η σοφία κατ' αρχάς βαδίζει μαζή με τον κάτοχον αυτής δια μέσου πολλών δυσκολιών και δι' οδών στενωπών. Θα του φέρη κάποιον φοβον και δειλίαν και με την διαπαιδαγώγησίν της θα τον ταλαιπωρή,
μέχρις ότου εμπνεύση εις την ψυχήν του την εμπιστοσύνην της. Και θα δοκιμάση αυτόν δια μέσου των εντολών της.
Σοφ. Σειρ. 4,18    καὶ πάλιν ἐπανήξει κατ᾿ εὐθεῖαν πρὸς αὐτὸν καὶ εὐφρανεῖ αὐτὸν καὶ ἀποκαλύψει αὐτῷ τὰ κρυπτὰ αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 4,18    Θα επανέλθη όμως κατόπιν προς αυτόν κατ' ευθείαν και χωρίς περιστροφάά• θα του χαρίση ευφροσύνην και θα αποκαλύψη εις αυτόν τα μυστικά της.
Σοφ. Σειρ. 4,19    ἐὰν ἀποπλανηθῇ, ἐγκαταλείψει αὐτὸν καὶ παραδώσει αὐτὸν εἰς χεῖρας πτώσεως αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 4,19    Εάν όμως ο άνθρωπος την εγκαταλείψη και εκουσίως παραπλανηθή, αυτή επίσης θα τον εγκαταλείψη και θα τον παραδώση αβοήθητον εις την καταστροφήν.
Σοφ. Σειρ. 4,20    Συντήρησον καιρὸν καὶ φύλαξαι ἀπὸ πονηροῦ καὶ περὶ τῆς ψυχῆς σου μὴ αἰσχυνθῇς·
Σοφ. Σειρ. 4,20    Να προσέχης και να εκτιμάς τας εκάστοτε περιστάσεις• φύλαξε την ψυχήν σου από το πονηρόν και εις ζητήματα, τα οποία αφορούν την πρόοδον και σωτηρίαν της ψυχής σου, μη εντροπής κανένα.
Σοφ. Σειρ. 4,21    ἔστι γὰρ αἰσχύνη ἐπάγουσα ἁμαρτίαν, καὶ ἔστιν αἰσχύνη δόξα καὶ χάρις.
Σοφ. Σειρ. 4,21    Διότι υπάρχει εντροπή, η οποία οδηγεί εις την αμαρτίαν. Υπάρχει δε και εντροπή, η οποία είναι δόξα και χάρις.
Σοφ. Σειρ. 4,22    μὴ λάβῃς πρόσωπον κατὰ τῆς ψυχῆς σου καὶ μὴ ἐντραπῇς εἰς πτῶσίν σου.
Σοφ. Σειρ. 4,22    Μη, δια λόγους συστολής προς κάποιο πρόσωπον ξένον προς την αλήθειαν του Θεού, αμαρτήσης εναντίον της ψυχής σου και μη λόγω της κακώς νοουμένης εντροπής προς άνθρωπον, πέσης εις κάποιο παράπτωμα.
Σοφ. Σειρ. 4,23    μὴ κωλύσῃς λόγον ἐν καιρῷ σωτηρίας·
Σοφ. Σειρ. 4,23    Μη, δια λόγους πάλιν συστολής κρατής τον λόγον του Θεού εις περίστασιν, κατά την οποίαν αυτός λεγόμενος θα φέρη σωτηρίαν, εις όσους τον ακούσουν.
Σοφ. Σειρ. 4,24    ἐν γὰρ λόγῳ γνωσθήσεται σοφία καὶ παιδεία ἐν ῥήματι γλώσσης.
Σοφ. Σειρ. 4,24    Διότι με τον λόγον τον συνετόν γίνεται γνωστή η σοφία. Και με γλώσσαν, η οποία ομιλεί λόγους Θεού, προσφέρεται η μόρφωσις.
Σοφ. Σειρ. 4,25    μὴ ἀντίλεγε τῇ ἀληθείᾳ καὶ περὶ τῆς ἀπαιδευσίας σου ἐντράπηθι.
Σοφ. Σειρ. 4,25    Μη, δια λόγους προσωπικής προκαταλήψεως αντιλέγης προς την αλήθειαν• δια την άγνοιάν σου και την έλλειψιν μορφώσεως πρέπει να εντρέπεσαι.
Σοφ. Σειρ. 4,26    μὴ αἰσχυνθῇς ὁμολογῆσαι ἐφ᾿ ἁμαρτίαις σου καὶ μὴ βιάζου ῥοῦν ποταμοῦ.
Σοφ. Σειρ. 4,26    Μη εντραπής να υμολογήσης τα σφάλματά σου και μη αντιτίθεσαι εις την φυσικήν ροήν των πραγμάτων.
Σοφ. Σειρ. 4,27    καὶ μὴ ὑποστρώσῃς σεαυτὸν ἀνθρώπῳ μωρῷ καὶ μὴ λάβῃς πρόσωπον δυνάστου.
Σοφ. Σειρ. 4,27    Μη, δια λόγους εντροπής, υποταχθής και πέσης πρηνής εις άνθρωπον άμυαλον και ασεβή και μη επηρεασθής ποτέ από πρόσωπα, που κατέχουν αξιώματα, ώστε να παρεκκλίνης από την αλήθειαν.
Σοφ. Σειρ. 4,28    ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ.
Σοφ. Σειρ. 4,28    Μέχρι της τελευταίας σου αναπνοής να αγωνίζεσαι δια την αλήθειαν και ο Κυριος θα πολεμήση μετά σου και υπέρ σου.
Σοφ. Σειρ. 4,29    μὴ γίνου ταχὺς ἐν γλώσσῃ σου καὶ νωθρὸς καὶ παρειμένος ἐν τοῖς ἔργοις σου.
Σοφ. Σειρ. 4,29    Μη γίνεσαι ταχύς εις λόγους, εις υποσχέσεις και σχέδια ωραία, αμελής δε και αργοκίνητος εις έργα καλά.
Σοφ. Σειρ. 4,30    μὴ ἴσθι ὡς λέων ἐν τῷ οἴκῳ σου καὶ φαντασιοκοπῶν ἐν τοῖς οἰκέταις σου.
Σοφ. Σειρ. 4,30    Μη γίνεσαι σαν ληοντάρι μέσα στο σπίτι σου, φαντασιοκοπών και καυχώμενος ανάμεσα στους υπηρέτας σου.
Σοφ. Σειρ. 4,31    μὴ ἔστω ἡ χείρ σου ἐκτεταμένη εἰς τὸ λαβεῖν καὶ ἐν τῷ ἀποδιδόναι συνεσταλμένη.
Σοφ. Σειρ. 4,31    Ας μη είναι το χέρι σου απλωμένο, δια να λαμβάνη, σφικτό δε και απρόθυμον στο να δίδη.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 5

Σοφ. Σειρ. 5,1    Μὴ ἔπεχε ἐπὶ τοῖς χρήμασί σου καὶ μὴ εἴπῃς· αὐτάρκη μοί ἐστι.
Σοφ. Σειρ. 5,1    Μη στηρίζεσαι εις τα χρήματά σου και μη είπης καυχώμενος• “έχω αρκετά χρήματα”.
Σοφ. Σειρ. 5,2    μὴ ἐξακολούθει τῇ ψυχῇ σου καὶ τῇ ἰσχύϊ σου τοῦ πορεύεσθαι ἐν ἐπιθυμίαις καρδίας σου,
Σοφ. Σειρ. 5,2    Μη ακολουθής τους αμαρτωλούς πόθους της ψυχής σου και μη στηρίζεσαι, εις την δύναμίν σου, ώστε να πορεύεσαι σύμφωνα προς τας κακάς επιθυμίας της καρδίας σου.
Σοφ. Σειρ. 5,3    καὶ μὴ εἴπῃς· τίς με δυναστεύσει; ὁ γὰρ Κύριος ἐκδικῶν ἐκδικήσει σε.
Σοφ. Σειρ. 5,3    Μη είπης• “ποίος έχει εξουσίαν και κυριότητα επάνω μου;» Διότι Ο Κυριος αυστηρώς θα σε τιμωρήση.
Σοφ. Σειρ. 5,4    μὴ εἴπῃς, ἥμαρτον, καὶ τί μοι ἐγένετο; ὁ γὰρ Κύριός ἐστι μακρόθυμος.
Σοφ. Σειρ. 5,4    Μη είπης• “ημάρτησα και λοιπόν τι κακόν μο συνέβη προς τιμωρίαν μου;” Δεν ετιμωρήθης διότι ο Κυριος είναι μακρόθυμος.
Σοφ. Σειρ. 5,5    περὶ ἐξιλασμοῦ μὴ ἄφοβος γίνου, προσθεῖναι ἁμαρτίαν ἐφ᾿ ἁμαρτίαις·
Σοφ. Σειρ. 5,5    Μη στηρίζεσαι εις την συγχώρησιν, που δίδει ο Θεός, και μη γίνεσαι άφοβος απέναντι της αμαρτίας και έτσι προσθετής αμαρτίας επάνω εις αμαρτίας.
Σοφ. Σειρ. 5,6    καὶ μὴ εἴπῃς· ὁ οἰκτιρμὸς αὐτοῦ πολύς, τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου ἐξιλάσεται· ἔλεος γὰρ καὶ ὀργὴ παρ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς καταπαύσει ὁ θυμὸς αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 5,6    Μη είπης• “μέγα και πολύ είναι το έλεος του Θεού και οσονδήποτε πλήθος αμαρτιών και αν έχω διαπράξει, θα με συγχωρήση ο Κυριος”. Μη λησμονής όμως, ότι παρά τω Θεώ υπάρχει βεβαίως το έλεος άλλα και η οργή. Εναντίον δε εκείνων, οι οποίοι αφόβως αμαρτάνουν, θα επιπέση η οργή του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 5,7    μὴ ἀνάμενε ἐπιστρέψαι πρὸς Κύριον καὶ μὴ ὑπερβάλλου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας· ἐξάπινα γὰρ ἐξελεύσεται ὀργὴ Κυρίου, καὶ ἐν καιρῷ ἐκδικήσεως ἐξολῇ.
Σοφ. Σειρ. 5,7    Μη βραδύνης αναμένων κατάλληλον τάχα καιρόν, δια να επιστρέψης προς τον Κυριον, και μη αναβάλλης την μετάνοιαν και διόρθωσίν σου από την μίαν ημέραν εις την άλλην. Διότι αιφνιδίως θα επέλθη εναντίον σου η οργή του Κυρίου και κατά τον καιρόν της δικαίας παρά του Θεού τιμωρίας θα καταστραφής.
Σοφ. Σειρ. 5,8    μὴ ἔπεχε ἐπὶ χρήμασιν ἀδίκοις· οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει σε ἐν ἡμέρᾳ ἐπαγωγῆς.
Σοφ. Σειρ. 5,8    Μη στηρίζεσαι εις χρήματα άδικα• διότι αυτά τίποτε δεν θα σε ωφελήσουν κατά την ημέραν των συμφορών και της οργής του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 5,9    μὴ λίκμα ἐν παντὶ ἀνέμῳ καὶ μὴ πορεύου ἐν πάσῃ ἀτραπῷ· οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς ὁ δίγλωσσος.
Σοφ. Σειρ. 5,9    Μη λιχνίζης το σιτάρι σου με κάθε άνεμον και μη βαδίζης εις κάθε δρόμον, που παρουσιάζεται εμπρός σου. Ετσι πράττει ο διπρόσωπος και ανθρωπάρεσκος αμαρτωλός.
Σοφ. Σειρ. 5,10    ἴσθι ἐστηριγμένος ἐν συνέσει σου, καὶ εἷς ἔστω σου ὁ λόγος.
Σοφ. Σειρ. 5,10    Να είσαι σταθερός εις τας συνετάς και όρθάς πεποιθήσεις και αποφάσεις σου και ο λόγος σου να είναι ένας.
Σοφ. Σειρ. 5,11    γίνου ταχὺς ἐν ἀκροάσει σου καὶ ἐν μακροθυμίᾳ φθέγγου ἀπόκρισιν.
Σοφ. Σειρ. 5,11    Να είσαι ταχύς στο να ακούης, βραδύς δε στο να δίδης απαντήσεις.
Σοφ. Σειρ. 5,12    εἰ ἔστι σοι σύνεσις, ἀποκρίθητι τῷ πλησίον· εἰ δὲ μή, ἡ χείρ σου ἔστω ἐπὶ στόματί σου.
Σοφ. Σειρ. 5,12    Εάν έχης συνετήν απάντησιν, αποκρίσου στον πλησίον σου• ει δε άλλως βάλε το χέρι στο στόμα σου, ώστε να μη ομιλήσης.
Σοφ. Σειρ. 5,13    δόξα καὶ ἀτιμία ἐν λαλιᾷ, καὶ γλῶσσα ἀνθρώπου πτῶσις αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 5,13    Δοξα και εξευτελισμός υπάρχουν εις την ομιλίαν, αναλόγως των όσων λέγει ο άνθρωπος. Η δε άκριτος και απρόσεκτος γλώσσα οδηγεί εις πτώσεις και δυσκολίας τον άνθρωπον.
Σοφ. Σειρ. 5,14    μὴ κληθῇς ψίθυρος, καὶ τῇ γλώσσῃ σου μὴ ἐνέδρευε· ἐπὶ γὰρ τῷ κλέπτῃ ἐστὶν αἰσχύνη, καὶ κατάγνωσις πονηρὰ ἐπὶ διγλώσσου.
Σοφ. Σειρ. 5,14    Μη φέρεσαι έτσι, ώστε να σε ονομάσουν κουτσομπόλην και ψιθυριστήν• με την γλώσσαν σου δε μη στήνης παγίδας εις βάρος των άλλων. Διότι, εάν δια τον κλέπτην επιφυλάσσεται καταισχύνη, δια τον διπλοπρόσωπον και καταλάλον επιφυλάσσεται αυστηρά καταδίκη.
Σοφ. Σειρ. 5,15    ἐν μεγάλῳ καὶ ἐν μικρῷ μὴ ἀγνόει.
Σοφ. Σειρ. 5,15    Και τα μεγάλα και τα μικρά εξέταζέ τα με πολλήν προσοχήν, ώστε να μη τα αγνοής.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 6

Σοφ. Σειρ. 6,1    Καὶ ἀντὶ φίλου μὴ γίνου ἐχθρός· ὄνομα γὰρ πονηρὸν αἰσχύνην καὶ ὄνειδος κληρονομήσει· οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς ὁ δίγλωσσος.
Σοφ. Σειρ. 6,1    Αντί φίλου μη γίνεσαι, με την κακήν συμπεριφοράν ίσου εχθρός προς τον φίλον σου, διότι έτσι θα αποκτήσης κακήν φήμην, εντροπήν και όνειδος. Τέτοιος είναι ο διπρόσωπος αμαρτωλός.
Σοφ. Σειρ. 6,2    μὴ ἐπάρῃς σεαυτὸν ἐν βουλῇ ψυχῆς σου, ἵνα μὴ διαρπαγῇ ὡς ταῦρος ἡ ψυχή σου·
Σοφ. Σειρ. 6,2    Μη παρασυρθής και δοθής εις τας κακάς εκρήξεις της καρδίας σου, δια να μη αναστατωθή και καταστραφή ως από μαινόμενον ταύρον η ζωη σου.
Σοφ. Σειρ. 6,3    τὰ φύλλα σου καταφάγεσαι καὶ τοὺς καρπούς σου ἀπολέσεις καὶ ἀφήσεις σεαυτὸν ὡς ξύλον ξηρόν.
Σοφ. Σειρ. 6,3    Εάν καταβροχθίζης και καταστρέφης τα φύλλα της ζωής σου, θα χάσης και τους καρπούς σου. Και εν τέλει θα κάμης και θα αφήσης τον εαυτόν σου ως ένα ξηρόν ξύλον.
Σοφ. Σειρ. 6,4    ψυχὴ πονηρὰ ἀπολεῖ τὸν κτησάμενον αὐτὴν καὶ ἐπίχαρμα ἐχθρῶν ποιήσει αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 6,4    Η πονηρά ψυχή καταστρέφει αυτόν, που την έχει, και θα τον κάμη περίγελων στους εχθρούς του.
Σοφ. Σειρ. 6,5    Λάρυγξ γλυκὺς πληθυνεῖ φίλους αὐτοῦ, καὶ γλῶσσα εὔλαλος πληθυνεῖ εὐπροσήγορα.
Σοφ. Σειρ. 6,5    Ο γλυκύς όμως λόγος θα πληθύνη τους φίλους του. Και γλώσσα, η οποία ομιλεί καλά, θα ελκύση πλήθος από ευγενείς και καλάς απαντήσεις.
Σοφ. Σειρ. 6,6    οἱ εἰρηνεύοντές σοι ἔστωσαν πολλοί, οἱ δὲ σύμβουλοί σου εἷς ἀπὸ χιλίων.
Σοφ. Σειρ. 6,6    Οι άνθρωποι, με τους οποίους ευρίσκεσαι εις ειρηνικάς σχέσεις, ας είναι πολυάριθμοι. Οι σύμβουλοί σου όμως ας εκλέγωνται μετά προσοχής, ένας ανάμεσα εις χιλίους.
Σοφ. Σειρ. 6,7    εἰ κτᾶσαι φίλον, ἐν πειρασμῷ κτῆσαι αὐτόν, καὶ μὴ ταχὺ ἐμπιστεύσῃς αὐτῷ·
Σοφ. Σειρ. 6,7    Εάν θέλης να αποκτήσης φίλον, απόκτησέ τον κατόπιν δοκιμασίας και εξετάσεως, και πάντως μη εμπιστεύεσαι τον εαυτόν σου εις εκείνον αμέσως•
Σοφ. Σειρ. 6,8    ἔστι γὰρ φίλος ἐν καιρῷ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ παραμείνῃ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς σου.
Σοφ. Σειρ. 6,8    διότι υπάρχουν φίλοι προσωρινοί και πρόσκαιροι• αυτοί όμως δεν θα παραμείνουν κοντά σου ως φίλοι εις περίοδον της δυστυχίας σου.
Σοφ. Σειρ. 6,9    καὶ ἔστι φίλος μετατιθέμενος εἰς ἔχθραν καὶ μάχην ὀνειδισμοῦ σου ἀποκαλύψει.
Σοφ. Σειρ. 6,9    Υπάρχουν φίλοι, οι οποίοι μεταβάλλουν συντόμως εις έχθραν την φιλίαν, αποκαλύπτουν στους άλλους τα τρωτά του χαρακτήρος και της ζωής σου, ώστε να προκαλούν εναντίον σου μάχην και ονειδισμόν.
Σοφ. Σειρ. 6,10    καὶ ἔστι φίλος κοινωνὸς τραπεζῶν καὶ οὐ μὴ παραμείνῃ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς σου.
Σοφ. Σειρ. 6,10    Υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι μένουν φίλοι, εφ' όσον τρώγουν εις την τράπεζάν σου. Δεν θα μείνουν όμως κοντά σου εις περίοδον ανάγκης και δοκιμασίας σου.
Σοφ. Σειρ. 6,11    καὶ ἐν τοῖς ἀγαθοῖς σου ἔσται ὡς σύ, καὶ ἐπὶ τοὺς οἰκέτας σου παῤῥησιάσεται·
Σοφ. Σειρ. 6,11    Οι ψευδείς και ανειλικρινείς αυτοί φίλοι θα χρησιμοποιούν τα αγαθά σου, ως
εάν είναι ιδικά των. Και θα ομιλούν με εξουσίαν προς τους υπηρέτας σου, ως εάν αυτοί είναι οι κύριοί των.
Σοφ. Σειρ. 6,12    ἐὰν ταπεινωθῇς, ἔσται κατὰ σοῦ, καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσεται.
Σοφ. Σειρ. 6,12    Οταν όμως εκπέσης και ευρεθής εις ανάγκην, θα στραφούν εναντίον σου και θα φύγουν από εμπρός σου και θα κρυφθούν.
Σοφ. Σειρ. 6,13    ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν σου διαχωρίσθητι καὶ ἀπὸ τῶν φίλων σου πρόσεχε.
Σοφ. Σειρ. 6,13    Να απομακρυνθής από τους εχθρούς σου• και από κάτι τέτοιους φίλους να προσέχης.
Σοφ. Σειρ. 6,14    φίλος πιστὸς σκέπη κραταιά, ὁ δὲ εὑρὼν αὐτὸν εὗρε θησαυρόν.
Σοφ. Σειρ. 6,14    Ο πιστός φίλος είναι ισχυρά προστασία. Εκείνος δέ που εύρεν ένα τέτοιον φίλον εύρε θησαυρόν.
Σοφ. Σειρ. 6,15    φίλου πιστοῦ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα, καὶ οὐκ ἔστι σταθμὸς τῆς καλλονῆς αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 6,15    Με τίποτε δεν ανταλλάσσεται ένας πιστός φίλος, και με κανένα τρόπον δεν ημπορεί κανείς να ζυγίση και εκτιμήση την αξίαν του.
Σοφ. Σειρ. 6,16    φίλος πιστὸς φάρμακον ζωῆς, καὶ οἱ φοβούμενοι Κύριον εὑρήσουσιν αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 6,16    Ο πιστός φίλος είναι φάρμακον, που δίδει ζωήν. Οσοι δε φοβούνται τον Κυριον, θα εύρουν τέτοιον φίλον.
Σοφ. Σειρ. 6,17    ὁ φοβούμενος Κύριον εὐθύνει φιλίαν αὐτοῦ, ὅτι κατ᾿ αὐτὸν οὕτως καὶ ὁ πλησίον αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 6,17    Εκείνος που ευλαβείται τον Κυριον, είναι ευθύς και ειλικρινής εις την φιλίαν του. Οπως είναι αυτός, έτσι θα είναι και ο φίλος, τον οποίον εξέλεξε.
Σοφ. Σειρ. 6,18    Τέκνον, ἐκ νεότητός σου ἐπίλεξαι παιδείαν, καὶ ἕως πολιῶν εὑρήσεις σοφίαν.
Σοφ. Σειρ. 6,18    Παιδί μου, από την νεαράν σου ηλικίαν διάλεξε και προτίμησε την υγιά μόρφωσιν. Ετσι δε θα εύρης και θα κατέχης την αληθινήν σοφίαν, έως ότου ασπρίσουν αι τρίχες της κεφαλής σου.
Σοφ. Σειρ. 6,19    ὡς ὁ ἀροτριῶν καὶ ὁ σπείρων πρόσελθε αὐτῇ καὶ ἀνάμενε τοὺς ἀγαθοὺς καρποὺς αὐτῆς· ἐν γὰρ τῇ ἐργασίᾳ αὐτῆς ὀλίγον κοπιάσεις καὶ ταχὺ φάγεσαι γεννημάτων αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 6,19    Οπως εκείνος που οργώνει και σπείρει, κοπιάζει, ετσι και συ πρόσελθε προς την αληθή μόρφωσίν με την απόφασιν να κοπιάσης και περίμενε τους καλούς αυτής καρπούς. Διότι, όταν εργάζεσαι δια την απόκτησιν αυτής, θα κοπιάσης βέβαια ολίγον, πολύ σύντομα όμως θα γευθής τους καλούς καρπούς της.
Σοφ. Σειρ. 6,20    ὡς τραχεῖά ἐστι σφόδρα τοῖς ἀπαιδεύτοις, καὶ οὐκ ἐμμενεῖ ἐν αὐτῇ ἀκάρδιος·
Σοφ. Σειρ. 6,20    Ποσον όμως δύσκολος είναι δι' εκείνους, που δεν έχουν ούτε θέλουν παιδείαν και μόρφωσιν! Ανθρωπος δε χωρίς ευγενή καρδίαν και ανόητος δεν θα επιμείνη, δια να αποκτήση την σοφίαν.
Σοφ. Σειρ. 6,21    ὡς λίθος δοκιμασίας ἰσχυρὸς ἔσται ἐπ᾿ αὐτῷ, καὶ οὐ χρονιεῖ ἀποῤῥῖψαι αὐτήν.
Σοφ. Σειρ. 6,21    Διότι η σοφία του είναι ωσάν βαρύς λίθος, που τον καταβαρύνει και τον πιέζει και δεν θα βραδύνη αυτός να την απορρίψη.
Σοφ. Σειρ. 6,22    σοφία γὰρ κατὰ τὸ ὄνομα αὐτῆς ἐστι, καὶ οὐ πολλοῖς ἐστι φανερά.
Σοφ. Σειρ. 6,22    Η σοφία είναι αξία του λαμπρού ονόματος της. Αλλα δεν γίνεται φανερά και γνωστή στους πολλούς.
Σοφ. Σειρ. 6,23    ἄκουσον, τέκνον, καὶ δέξαι γνώμην μου, καὶ μὴ ἀπαναίνου τὴν συμβουλίαν μου.
Σοφ. Σειρ. 6,23    Ακουσε, παιδί μου, δέξαι την γνώμην μου και μη απαρνείσαι την συμβουλήν μου.
Σοφ. Σειρ. 6,24    καὶ εἰσένεγκον τοὺς πόδας σου εἰς τὰς πέδας αὐτῆς καὶ εἰς τὸν κλοιὸν αὐτῆς τὸν τράχηλόν σου.
Σοφ. Σειρ. 6,24    Θέσε τα πόδια σου εις τα δεσμά της και τον τράχηλόν σου στο σιδερένιο περιλαίμιόν της.
Σοφ. Σειρ. 6,25    ὑπόθες τὸν ὦμόν σου καὶ βάσταξον αὐτήν, καὶ μὴ προσοχθίσῃς τοῖς δεσμοῖς αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 6,25    Χαμήλωσε τους ώμους σου, φορτώσου την και βάσταξέ την και μη δυσφορήσης δια τα δεσμά της.
Σοφ. Σειρ. 6,26    ἐν πάσῃ ψυχῇ σου πρόσελθε αὐτῇ καὶ ἐν ὅλῃ δυνάμει σου συντήρησον τὰς ὁδοὺς αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 6,26    Με όλην σου την καρδίαν πλησίασε προς αυτήν και με όλην σου την δύναμιν φύλαξε τους δρόμους της.
Σοφ. Σειρ. 6,27    ἐξίχνευσον καὶ ζήτησον, καὶ γνωσθήσεταί σοι, καὶ ἐγκρατὴς γενόμενος μὴ ἀφῇς αὐτήν·
Σοφ. Σειρ. 6,27    Ακολούθησε τα ίχνη της, αναζήτησέ την και θα την εύρης, θα γίνη γνωστή εις σέ. Και όταν πλέον την αποκτήσης, μη την αφήσης ποτέ.
Σοφ. Σειρ. 6,28    ἐπ᾿ ἐσχάτων γὰρ εὑρήσεις τὴν ἀνάπαυσιν αὐτῆς, καὶ στραφήσεταί σοι εἰς εὐφροσύνην.
Σοφ. Σειρ. 6,28    Διότι εις το τέλος των προσπαθειών και των κόπων σου θα εύρης ανάπαυσιν από αυτήν. Αυτή θα μεταβληθή και θα γίνη δια σε χαρά και ευφροσύνη.
Σοφ. Σειρ. 6,29    καὶ ἔσονταί σοι αἱ πέδαι εἰς σκέπην ἰσχύος καὶ οἱ κλοιοὶ αὐτῆς εἰς στολὴν δόξης.
Σοφ. Σειρ. 6,29    Τα πεδούκλια της, τα οποία προηγουμένως σε εστενοχωρούσαν, θα είναι τώρα δια σε ισχυρά προστασία. Και τα σιδερένια της περιλαίμια θα είναι ένδοξος στολή σου.
Σοφ. Σειρ. 6,30    κόσμος γὰρ χρύσεός ἐστιν ἐπ᾿ αὐτῆς, καὶ οἱ δεσμοὶ αὐτῆς κλῶσμα ὑακίνθινον·
Σοφ. Σειρ. 6,30    Ο ζυγός της θα είναι ολόχρυσον κόσμημα δια σε και τα δεσμά της κλωσμένες κυανές ωραίες ταινίες.
Σοφ. Σειρ. 6,31    στολὴν δόξης ἐνδύσῃ αὐτήν, καὶ στέφανον ἀγαλλιάσεως περιθήσεις σεαυτῷ.
Σοφ. Σειρ. 6,31    Θα ενδυθής αυτήν ως ωραίαν ένδοξον στολήν και θα την θέσης επάνω στο κεφάλι σου ωσάν ένα στέφανον χαράς και δόξης.
Σοφ. Σειρ. 6,32    ἐὰν θέλῃς, τέκνον, παιδευθήσῃ, καὶ ἐὰν δῷς τὴν ψυχήν σου, πανοῦργος ἔσῃ.
Σοφ. Σειρ. 6,32    Εάν, παιδί μου, θελήσης και αγαπήσης την σοφίαν, θα εκπαιδευθής και θα μορφωθής με αυτήν• και αν της δώσης την καρδίαν σου, θα γίνης πολύ σοφός.
Σοφ. Σειρ. 6,33    ἐὰν ἀγαπήσῃς ἀκούειν, ἐκδέξῃ, καὶ ἐὰν κλίνῃς τὸ οὖς σου, σοφὸς ἔσῃ.
Σοφ. Σειρ. 6,33    Εάν την αγαπήσης και θελήσης να την ακούης, θα διδαχθής από αυτήν πολλά. Και εάν με προσοχήν και ενδιαφέρον κλίνης το αυτί σου προς αυτήν, θα γίνης σοφός.
Σοφ. Σειρ. 6,34    ἐν πλήθει πρεσβυτέρων στῆθι, καὶ τίς σοφός, αὐτῷ προσκολλήθητι.
Σοφ. Σειρ. 6,34    Ανάμεσα εις συγκέντρωσιν πρεσβυτέρων και εμπείρων ανθρώπων στάσου όρθιος και αφού εξετάσης, ποιός από αυτούς είναι ο σοφώτερος, προσκολλήσου εις αυτόν.
Σοφ. Σειρ. 6,35    πᾶσαν διήγησιν θείαν θέλε ἀκροᾶσθαι, καὶ παροιμίαι συνέσεως μὴ ἐκφευγέτωσάν σε.
Σοφ. Σειρ. 6,35    Με όλην σου την θέλησιν άκουε κάθε θείαν διδασκαλίαν και ιστορίαν. Τα δε σοφά γνωμικά ας μη σου διαφεύγουν ποτέ.
Σοφ. Σειρ. 6,36    ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου.
Σοφ. Σειρ. 6,36    Εάν εύρης ένα συνετόν άνθρωπον, πήγαινε από πολύ πρωϊ προς αυτόν και με την συχνήν σου φοίτησιν, ας τριβούν από τα πόδια σου τα σκαλοπάτια της θύρας του σπιτιού του.
Σοφ. Σειρ. 6,37    διανοοῦ ἐν τοῖς προστάγμασι Κυρίου καὶ ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ μελέτα διὰ παντός· αὐτὸς στηριεῖ τὴν καρδίαν σου, καὶ ἡ ἐπιθυμία τῆς σοφίας σου δοθήσεταί σοι.
Σοφ. Σειρ. 6,37    Να έχης πάντοτε εις την διάνοιάν σου και να σκέπτεσαι τα προστάγματα του Κυρίου και τας εντολάς αυτού να τας μελετάς πάντοτε. Αυτός θα στηρίξη και θα ενισχύση την καρδίαν σου και η σοφία, την οποίαν επιθυμείς, θα σου δοθή.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 7

Σοφ. Σειρ. 7,1    Μὴ ποίει κακά, καὶ οὐ μή σε καταλάβῃ κακόν·
Σοφ. Σειρ. 7,1    Μη πράττης το κακόν και κακόν ποτέ δεν θα σε εύρη.
Σοφ. Σειρ. 7,2    ἀπόστηθι ἀπὸ ἀδίκου, καὶ ἐκκλινεῖ ἀπὸ σοῦ.
Σοφ. Σειρ. 7,2    Φυγε μακρυά από το άδικον, και το άδικον θα απομακρυνθή από σέ.
Σοφ. Σειρ. 7,3    υἱέ, μὴ σπεῖρε ἐπ᾿ αὔλακας ἀδικίας, καὶ οὐ μὴ θερίσῃς αὐτὰς ἑπταπλασίως.
Σοφ. Σειρ. 7,3    Παιδί μου, μη σπέρνης εις αυλάκια αδικίας και έτσι δεν θα θερίσης επτά φοράς περισσότερα από τας αδικίας, που έσπειρες.
Σοφ. Σειρ. 7,4    μὴ ζήτει παρὰ Κυρίου ἡγεμονίαν, μηδὲ παρὰ βασιλέως καθέδραν δόξης.
Σοφ. Σειρ. 7,4    Μη ζητής από τον Κυριον εξουσίας και αξιώματα, ούτε ενδόξους θέσεις από τον βασιλέα.
Σοφ. Σειρ. 7,5    μὴ δικαιοῦ ἔναντι Κυρίου καὶ παρὰ βασιλεῖ μὴ σοφίζου.
Σοφ. Σειρ. 7,5    Μη προσπαθής να δικαιολογηθής και φανής δίκαιος ενώπιον του Κυρίου, ούτε και να θέλης να φανής σοφός ενώπιον του βασιλέως.
Σοφ. Σειρ. 7,6    μὴ ζήτει γενέσθαι κριτής, μὴ οὐκ ἐξισχύσεις ἐξᾶραι ἀδικίας· μή ποτε εὐλαβηθῇς ἀπὸ προσώπου δυνάστου καὶ θήσεις σκάνδαλον ἐν εὐθύτητί σου.
Σοφ. Σειρ. 7,6    Μη επιζητής να γίνης δικαστής, μήπως τυχόν δεν ημπορέσης να εξαλείψης τας αδικίας. Υπάρχει δε ο κίνδυνος, μήπως από φόβον και συστολήν προς το πρόσωπον του άρχοντος θέσης ενώπιόν σου εμπόδια, όπου θα σκοντάψη η ειλικρίνειά σου.
Σοφ. Σειρ. 7,7    μὴ ἁμάρτανε εἰς πλῆθος πόλεως καὶ μὴ καταβάλῃς σεαυτὸν ἐν ὄχλῳ.
Σοφ. Σειρ. 7,7    Μη διαπράττης αδικίας εις βάρος του πλήθους της πόλεως και μη έρχεσαι αντιμέτωπος προς αυτό. Ούτε πάλιν να πτοήσαι και ξεπέφτης ενώπιον του όχλου.
Σοφ. Σειρ. 7,8    μὴ καταδεσμεύσῃς δὶς ἁμαρτίαν, ἐν γὰρ τῇ μιᾷ οὐκ ἀθῷος ἔσῃ.
Σοφ. Σειρ. 7,8    Μη επαναλάβης δευτέραν φοράν την αμαρτίαν και δεσμευθής πάλιν από αυτήν, διότι και της μιας μονής αμαρτίας δεν θα αποφύγης την τιμωρίαν.
Σοφ. Σειρ. 7,9    μὴ εἴπῃς· τῷ πλήθει τῶν δώρων μου ἐπόψεται καὶ ἐν τῷ προσενέγκαι με Θεῷ Ὑψίστῳ προσδέξεται.
Σοφ. Σειρ. 7,9    Μη είπης, ότι “ο Κυριος θα λάβη υπ' όψιν του το πλήθος των δώρων μου και ο Θεός ο ύψιστος θα τα προσδεχθή, όταν εγώ τα προσφέρω, και έτσι θα εξιλεωθώ ενώπιόν του”.
Σοφ. Σειρ. 7,10    μὴ ὀλιγοψυχήσῃς ἐν τῇ προσευχῇ σου καὶ ἐλεημοσύνην ποιῆσαι μὴ παρίδῃς.
Σοφ. Σειρ. 7,10    Μη αποκάμης και μη ολιγοψυχήσης εις την προσευχήν σου και μη παραμελής, εφ' όσον δύνασαι, να κάνης ελεημοσύνην.
Σοφ. Σειρ. 7,11    μὴ καταγέλα ἄνθρωπον ὄντα ἐν πικρίᾳ ψυχῆς αὐτοῦ, ἔστι γὰρ ὁ ταπεινῶν καὶ ἀνυψῶν.
Σοφ. Σειρ. 7,11    Μη περιγελάς άνθρωπον, ο οποίος ευρίσκεται εις ψυχικήν στενοχωρίαν, διότι υπάρχει ο Κυριος, ο οποίος ταπεινώνει και ανυψώνει.
Σοφ. Σειρ. 7,12    μὴ ἀροτρία ψεῦδος ἐπ᾿ ἀδελφῷ σου, μηδὲ φίλῳ τὸ ὅμοιον ποίει.
Σοφ. Σειρ. 7,12    Μη καλλιεργής ψεύδη εις βάρος του αδελφού σου, ούτε να κάμης το ίδιον στον φίλον σου.
Σοφ. Σειρ. 7,13    μὴ θέλε ψεύδεσθαι πᾶν ψεῦδος, ὁ γὰρ ἐνδελεχισμὸς αὐτοῦ οὐκ εἰς ἀγαθόν.
Σοφ. Σειρ. 7,13    Πρόσεχε να μη είπης κανένα ψεύδος, διότι της ψευδολογίας η συνέχεια ποτέ δεν θα καταλήξη στο καλόν.
Σοφ. Σειρ. 7,14    μὴ ἀδελέσχει ἐν πλήθει πρεσβυτέρων καὶ μὴ δευτερώσῃς λόγον ἐν προσευχῇ σου.
Σοφ. Σειρ. 7,14    Μη λέγης πολλά και άσκοπα λόγια ενώπιον πολλών μεγαλυτέρων σου και μη επαναλαμβάνης ασκόπως τα ίδια λόγια και φλυαρής έτσι εις την προσευχήν σου.
Σοφ. Σειρ. 7,15    μὴ μισήσῃς ἐπίπονον ἐργασίαν καὶ γεωργίαν ὑπὸ Ὑψίστου ἐκτισμένην.
Σοφ. Σειρ. 7,15    Μη μισήσης και αποστραφής κοπιώδη εργασίαν, ούτε την γεωργίαν, διότι αυτή έχει καθιερωθή και επιβληθή από τον Θεόν.
Σοφ. Σειρ. 7,16    μὴ προσλογίζου σεαυτὸν ἐν πλήθει ἁμαρτωλῶν. μνήσθητι ὅτι ὀργὴ οὐ χρονιεῖ.
Σοφ. Σειρ. 7,16    Μη συγκαταλέγης τον εαυτόν σου με τα πλήθη των αμαρτωλών• έχε υπ' όψιν σου, ότι η οργή του Κυρίου δεν θα βραδύνη να εκδηλωθή.
Σοφ. Σειρ. 7,17    ταπείνωσον σφόδρα τὴν ψυχήν σου, ὅτι ἐκδίκησις ἀσεβοῦς πῦρ καὶ σκώληξ.
Σοφ. Σειρ. 7,17    Ταπείνωσε βαθύτατα τον εαυτόν σου ενώπιον του Θεού, διότι η καταδίκη του ασεβούς εκ μέρους του Θεού θα είναι πυρ και σκώληξ.
Σοφ. Σειρ. 7,18    Μὴ ἀλλάξῃς φίλον ἕνεκεν διαφόρου, μηδ᾿ ἀδελφὸν γνήσιον ἐν χρυσίῳ Σουφείρ.
Σοφ. Σειρ. 7,18    Μη αλλάξης και μη εγκαταλίπης τον φίλον σου ένεκα συμφέροντος. Ούτε και γνήσιον αδελφόν σου, έστω και με το πολύτιμον και γνήσιον χρυσάφι Σουφείρ.
Σοφ. Σειρ. 7,19    μὴ ἀστόχει γυναικὸς σοφῆς καὶ ἀγαθῆς, ἡ γὰρ χάρις αὐτῆς ὑπὲρ τὸ χρυσίον.
Σοφ. Σειρ. 7,19    Μη αδιαφορής δια την συνετήν και αγαθήν σύζυγόν σου, διότι η χάρις των αρετών της είναι ανωτέρα από χρυσάφι.
Σοφ. Σειρ. 7,20    μὴ κακώσῃς οἰκέτην ἐργαζόμενον ἐν ἀληθείᾳ, μηδὲ μίσθιον διδόντα ψυχὴν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 7,20    Μη κακοποίησης υπηρέτην, ο οποίος εργάζεται με ειλικρίνειαν δια σέ, ούτε ημερομίσθιον εργάτην, ο οποίος σου έχει δώσει την ψυχήν του.
Σοφ. Σειρ. 7,21    οἰκέτην συνετὸν ἀγαπάτω σου ἡ ψυχή, μὴ στερήσῃς αὐτὸν ἐλευθερίας.
Σοφ. Σειρ. 7,21    Δούλον συνετόν και φρόνιμον αγάπησέ τον με όλην σου την καρδίαν• και μη στερήσης αυτόν από την ελευθερίαν του.
Σοφ. Σειρ. 7,22    κτήνη σοί ἐστιν, ἐπισκέπτου αὐτὰ καὶ εἰ ἔστι σοι χρήσιμα, ἐμμενέτω σοι.
Σοφ. Σειρ. 7,22    Εάν έχης κτήνη, φρόντιζε δι' αυτά, και εάν αυτά σου είναι χρήσιμα, φύλαξέ τα κοντά σου.
Σοφ. Σειρ. 7,23    τέκνα σοί ἐστι, παίδευσον αὐτά, καὶ κάμψον ἐκ νεότητος τὸν τράχηλον αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 7,23    Εάν έχης παιδιά, διαπαιδαγώγησέ τα και μόρφωσέ τα και μάθε τα να κύπτουν τον τράχηλόν των στον ζυγόν των θείων εντολών.
Σοφ. Σειρ. 7,24    θυγατέρες σοί εἰσι, πρόσεχε τῷ σώματι αὐτῶν, καὶ μὴ ἱλαρώσῃς πρὸς αὐτὰς τὸ πρόσωπόν σου.
Σοφ. Σειρ. 7,24    Εάν έχης θυγατέρας, πρόσεχε την σωματικήν υγείαν και αγνότητα, αλλά και δείχνε τους πρόσωπον αυστηρόν.
Σοφ. Σειρ. 7,25    ἔκδου θυγατέρα, καὶ ἔσῃ τετελεκὼς ἔργον μέγα, καὶ ἀνδρὶ συνετῷ δώρησαι αὐτήν.
Σοφ. Σειρ. 7,25    Παντρεψε καλά την κόρην σου και θα κατορθώσης έτσι μέγα έργον. Δωρησέ την εις άνδρα συνετόν.
Σοφ. Σειρ. 7,26    γυνή σοί ἐστι κατὰ ψυχήν, μὴ ἐκβάλῃς αὐτήν· καὶ μισουμένῃ μὴ ἐμπιστεύσῃς σεαυτόν.
Σοφ. Σειρ. 7,26    Εχεις λάβει σύζυγον κατά την επιθυμίαν της καρδίας σου; Μη την εκδιώξης. Εις γυναίκα δέ, δια την οποίαν τρέφεις αποτροφήν και μίσος, μη εμπιστευθής και παραδώσης τον εαυτόν σου.
Σοφ. Σειρ. 7,27    Ἐν ὅλῃ καρδίᾳ δόξασον τὸν πατέρα σου καὶ μητρὸς ὠδῖνας μὴ ἐπιλάθῃ·
Σοφ. Σειρ. 7,27    Με όλην σου την καρδίαν να σέβεσαι και να τιμάς τον πατέρα σου και ποτέ να μη λησμονής τους πόνους, που εδοκίμασεν η μητέρα σου, όταν σε εγέννησε.
Σοφ. Σειρ. 7,28    μνήσθητι ὅτι δι᾿ αὐτῶν ἐγεννήθης, καὶ τί ἀνταποδώσεις αὐτοῖς καθὼς αὐτοί σοι;
Σοφ. Σειρ. 7,28    Να ενθυμήσαι, ότι δια μέσου των δύο αυτών γονέων σου ήλθες στον κόσμον. Και τι ημπορείς συ να ανταποδώσης προς αυτούς εν συγκρίσει προς εκείνα, που εκείνοι έκαμαν εις σέ;
Σοφ. Σειρ. 7,29    ἐν ὅλῃ ψυχῇ σου εὐλαβοῦ τὸν Κύριον καὶ τοὺς ἱερεῖς αὐτοῦ θαύμαζε.
Σοφ. Σειρ. 7,29    Με όλην σου την ψυχήν να ευλαβήσαι τον Κυριον και να σέβεσαι τους ιερείς του.
Σοφ. Σειρ. 7,30    ἐν ὅλῃ δυνάμει ἀγάπησον τὸν ποιήσαντά σε καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ μὴ ἐγκαταλίπῃς.
Σοφ. Σειρ. 7,30    Με όλην την δύναμιν της καρδίας και της διανοίας σου αγάπησε τον Πλάστην σου και μη εγκαταλείψης τους λειτουργούς του.
Σοφ. Σειρ. 7,31    φοβοῦ τὸν Κύριον καὶ δόξασον ἱερέα καὶ δῷς τὴν μερίδα αὐτῷ, καθὼς ἐντέταλταί σοι, ἀπαρχὴν καὶ περὶ πλημμελείας καὶ δόσιν βραχιόνων καὶ θυσίαν ἁγιασμοῦ καὶ ἀπαρχὴν ἁγίων.
Σοφ. Σειρ. 7,31    Να ευλαβήσαι τον Κυριον, να δοξάσης τον ιερέα και να δίδης εις αυτόν την μερίδα του, όπως έχει ορίσει ο Νομος• τας απαρχάς των προϊόντων σου, τα τεμάχια από τας εξιλαστηρίους θυσίας, που προσφέρεις, τους δεξιούς μηρούς, την αναίμακτον θυσίαν του αγιασμού και τας απαρχάς των ιερών προσφορών.
Σοφ. Σειρ. 7,32    Καὶ πτωχῷ ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου, ἵνα τελειωθῇ ἡ εὐλογία σου.
Σοφ. Σειρ. 7,32    Απλωσε ελεήμονα την χείρα σου και προς τον πτωχόν, δια να είναι πλήρης και τελεία η ευλογία του Θεού προς σέ.
Σοφ. Σειρ. 7,33    χάρις δόματος ἔναντι παντὸς ζῶντος, καὶ ἐπὶ νεκρῷ μὴ ἀποκωλύσῃς χάριν.
Σοφ. Σειρ. 7,33    Η γενναιοδωρία σου ας εκδηλώνεται προς κάθε ζώντα• και προς αυτόν ακόμα τον νεκρόν να δείξης έλεος.
Σοφ. Σειρ. 7,34    μὴ ὑστέρει ἀπὸ κλαιόντων καὶ μετὰ πενθούντων πένθησον.
Σοφ. Σειρ. 7,34    Μη παραλείπης να συμπαρίστασαι στους κλαίοντας, πένθησε δε και συ μαζή με τους πενθούντας.
Σοφ. Σειρ. 7,35    μὴ ὄκνει ἐπισκέπτεσθαι ἄῤῥωστον, ἐκ γὰρ τῶν τοιούτων ἀγαπηθήσῃ.
Σοφ. Σειρ. 7,35    Μη είσαι νωθρός και απρόθυμος στο να επισκέπτεσαι τον άρρωστον, διότι από κάτι τέτοια έργα θα αγαπηθής από τον Θεόν και από τους ανθρώπους.
Σοφ. Σειρ. 7,36    ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις σου μιμνήσκου τὰ ἔσχατά σου, καὶ εἰς τὸν αἰῶνα οὐχ ἁμαρτήσεις.
Σοφ. Σειρ. 7,36    Εις όλα τα έργα και τα λόγια σου να ενθυμήσαι πάντοτε το τέλος της ζωής σου, και έτσι ποτέ δεν θα παρασυρθής εις αμαρτίας.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 8

Σοφ. Σειρ. 8,1    Μὴ διαμάχου μετὰ ἀνθρώπου δυνάστου, μήποτε ἐμπέσῃς εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 8,1    Μη φιλονεικής και μη διαπληκτίζεσαι με άνθρωπον, που έχει εξουσίαν, μήπως τυχόν και πέσης εις τα χέρια του.
Σοφ. Σειρ. 8,2    μὴ ἔριζε μετὰ ἀνθρώπου πλουσίου, μήποτε ἀντιστήσῃ σου τὴν ὁλκήν· πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσε τὸ χρυσίον καὶ καρδίας βασιλέων ἐξέκλινε.
Σοφ. Σειρ. 8,2    Μη διαπληκτίζεσαι με πλούσιον άνθρωπον, μήπως αυτός χρησιμοποίηση τον πλούτον του εναντίον σου. Διότι πολλούς έχει καταστρέψει ο χρυσός• και καρδίας ακόμη βασιλέων έχει παρεκκλίνει από την ευθείαν οδόν.
Σοφ. Σειρ. 8,3    μὴ διαμάχου μετὰ ἀνθρώπου γλωσσώδους καὶ μὴ ἐπιστοιβάσῃς ἐπὶ τὸ πῦρ αὐτοῦ ξύλα.
Σοφ. Σειρ. 8,3    Μη μάχεσαι εναντίον ανθρώπου αθυροστόμου και αυθάδους, και μη με τα λόγια και την συμπεριφοράν σου στοιβάζης ξύλα εις την φωτιάν των παθών, που είναι αναμμένη μέσα του.
Σοφ. Σειρ. 8,4    μὴ πρόσπαιζε ἀπαιδεύτῳ, ἵνα μὴ ἀτιμάζωνται οἱ πρόγονοί σου.
Σοφ. Σειρ. 8,4    Μη αστειολογής με αγροίκον άνθρωπον, δια να μη ίδης υβριζομένους τους προγόνους σου.
Σοφ. Σειρ. 8,5    μὴ ὀνείδιζε ἄνθρωπον ἀποστρέφοντα ἀπὸ ἁμαρτίας· μνήσθητι ὅτι πάντες ἐσμὲν ἐν ἐπιτιμίοις.
Σοφ. Σειρ. 8,5    Μη εμπαίξης ποτέ άνθρωπον, ο οποίος επιστρέφει εν μετανοία από την αμαρτίαν. Εχε δε πάντοτε υπ' όψιν σου, ότι όλοι είμεθα υπόδικοι τιμωριών ενώπιον του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 8,6    μὴ ἀτιμάσῃς ἄνθρωπον ἐν γήρᾳ αὐτοῦ, καὶ γὰρ ἐξ ἡμῶν γηράσκουσι.
Σοφ. Σειρ. 8,6    Μη καταφρονήσης και μη εξευτελίσης άνθρωπον στο γήρας αυτού, διότι από ημάς, καθώς περνα ο καιρός, προέρχονται οι γέροντες.
Σοφ. Σειρ. 8,7    μὴ ἐπίχαιρε ἐπὶ νεκρῷ, μνήσθητι ὅτι πάντες τελευτῶμεν.
Σοφ. Σειρ. 8,7    Μη σε καταλάβη μοχθηρά χαρά δια νεκρόν, ο οποίος ενδεχομένως υπήρξεν εχθρός σου. Εχε δε πάντοτε υπ' όψιν σου, ότι όλοι βαδίζομεν προς τον θάνατον.
Σοφ. Σειρ. 8,8    μὴ παρίδῃς διήγημα σοφῶν, καὶ ἐν ταῖς παροιμίαις αὐτῶν ἀναστρέφου· ὅτι παρ᾿ αὐτῶν μαθήσῃ παιδείαν καὶ λειτουργῆσαι μεγιστᾶσι.
Σοφ. Σειρ. 8,8    Μη απροσεκτήσης εις διδασκαλίας και διηγήσεις σοφών, αλλά τα σοφά γνωμικά των να τα έχης ως διαρκή απασχόλησίν σου• διότι από αυτά θα διδαχθής και θα μορφωθής, ώστε να γίνης ικανός να υπηρετής άρχοντας.
Σοφ. Σειρ. 8,9    μὴ ἀστόχει διηγήματος γερόντων, καὶ γὰρ αὐτοὶ ἔμαθον παρὰ τῶν πατέρων αὐτῶν· ὅτι παρ᾿ αὐτῶν μαθήσει σύνεσιν καὶ ἐν καιρῷ χρείας δοῦναι ἀπόκρισιν.
Σοφ. Σειρ. 8,9    Μη αδιαφορής εις τα λόγια των γερόντων, διότι αυτά, που εκείνοι γνωρίζουν, τα έμαθαν από τους προγόνους των. Από τους γέροντας θα διδαχθής σύνεσιν και εν καιρώ ανάγκης σου θα γνωρίζης να δίδης τας καταλλήλους απαντήσεις.
Σοφ. Σειρ. 8,10    μὴ ἔκκαιε ἄνθρακας ἁμαρτωλοῦ, μὴ ἐμπυρισθῇς ἐν πυρὶ φλογὸς αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 8,10    Μη ανάπτης άνθρακας παθών εις την καρδίαν του αμαρτωλού, μήπως και συ καής από την φλόγα των.
Σοφ. Σειρ. 8,11    μὴ ἐξαναστῇς ἀπὸ προσώπου ὑβριστοῦ, ἵνα μὴ ἐγκαθίσῃ ὡς ἔνεδρον τῷ στόματί σου.
Σοφ. Σειρ. 8,11    Μη εξαναστής και μη απαντήσης εναντίον του υβριστού, μήπως και σου στήση παγίδα εις τα λόγια του στόματός σου.
Σοφ. Σειρ. 8,12    μὴ δανείσῃς ἀνθρώπῳ ἰσχυροτέρῳ σου· καὶ ἐὰν δανείσῃς, ὡς ἀπολωλεκὼς γίνου.
Σοφ. Σειρ. 8,12    Μη δώσης δάνειον στον ισχυρότερόν σου. Εάν δε και του δώσης, να θεωρής αυτό ως χαμένον.
Σοφ. Σειρ. 8,13    μὴ ἐγγυήσῃ ὑπὲρ δύναμίν σου· καὶ ἐὰν ἐγγυήσῃ, ὡς ἀποτίσων φρόντιζε.
Σοφ. Σειρ. 8,13    Μη δίδης εγγύησιν μεγαλυτέραν από τας δυνάμεις σου. Εάν όμως και δώσης εγγύησιν, ας ετοιμασθής ως εάν πρόκειται να πληρώσης ο ίδιος.
Σοφ. Σειρ. 8,14    μὴ δικάζου μετὰ κριτοῦ, κατὰ γὰρ τὴν δόξαν αὐτοῦ κρινοῦσιν αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 8,14    Μη έρχεσαι εις αντιδικίαν με δικαστήν, διότι οι δικασταί, που θα δικάσουν την διαφοράν σας, θα κρίνουν σύμφωνα με την γνώμην του συναδέλφου των.
Σοφ. Σειρ. 8,15    μετὰ τολμηροῦ μὴ πορεύου ἐν ὁδῷ, ἵνα μὴ βαρύνηται κατὰ σοῦ· αὐτὸς γὰρ κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιήσει, καὶ τῇ ἀφροσύνῃ αὐτοῦ συναπολῇ.
Σοφ. Σειρ. 8,15    Με θρασύν και απερισκέπτως τολμηρόν μη βαδίζης στον ίδιον δρόμον, δια να μη πέση επάνω σου το βάρος εκείνου. Διότι αυτός θα πράτη πάντοτε σύμφωνα με το θέλημά του, χωρίς να ακούη κανένα. Ετσι δέ με την απερισκεψίαν εκείνου θα καταστραφής και συ.
Σοφ. Σειρ. 8,16    μετὰ θυμώδους μὴ ποιήσῃς μάχην καὶ μὴ διαπορεύου μετ᾿ αὐτοῦ τὴν ἔρημον· ὅτι ὡς οὐδὲν ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ αἷμα, καὶ ὅπου οὐκ ἔστι βοήθεια, καταβαλεῖ σε.
Σοφ. Σειρ. 8,16    Με θυμώδη άνθρωπον μη ανοίγης φιλονεικίας και μάχας και μη βαδίζης μαζή του εις ερημικόν δρόμον, διότι αυτός δεν δίδει σημασίαν στο ανθρώπινον αίμα• και δεν θα διστάση να σε φονεύση εκεί, όπου δια την ερημίαν του τόπου δεν είναι δυνατόν να σου παρασχεθή καμμία βοήθεια.
Σοφ. Σειρ. 8,17    μετὰ μωροῦ μὴ συμβουλεύου, οὐ γὰρ δυνήσεται λόγον στέξαι.
Σοφ. Σειρ. 8,17    Μη ζητής συμβουλάς από μωρόν άνθρωπον και μη εμπιστεύεσαι εις αυτόν τον εαυτόν σου, διότι εκείνος δεν θα ημπορέση να κρατήση μυστικόν τον λόγον σου.
Σοφ. Σειρ. 8,18    ἐνώπιον ἀλλοτρίου μὴ ποιήσῃς κρυπτόν, οὐ γὰρ γινώσκεις τί τέξεται.
Σοφ. Σειρ. 8,18    Ενώπιον ενός ξένου και αγνώστου ανθρώπου μη κάμης κάτι, το οποίον πρέπει να μείνη μυστικόν, διότι δεν γνωρίζεις τι θα επακολουθήση.
Σοφ. Σειρ. 8,19    παντὶ ἀνθρώπῳ μὴ ἔκφαινε σὴν καρδίαν, καὶ μὴ ἀναφερέτω σοι χάριν.
Σοφ. Σειρ. 8,19    Μη ανοίγης την καρδίαν σου εις οιονδήποτε άνθρωπον και μη ζητήσης να λάβης από αυτόν καμμίαν εκδούλευσιν.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 9

Σοφ. Σειρ. 9,1    Μὴ ζήλου γυναῖκα τοῦ κόλπου σου, μηδὲ διδάξῃς ἐπὶ σεαυτὸν παιδείαν πονηράν.
Σοφ. Σειρ. 9,1    Μη ζηλοτυπής την γυναίκα σου, που αναπαύεται εις την αγκάλην σου. Και μη εμβαλης στον εαυτόν σου πονηράς σκέψεις•
Σοφ. Σειρ. 9,2    μὴ δῷς γυναικὶ τὴν ψυχήν σου ἐπιβῆναι αὐτὴν ἐπὶ τὴν ἰσχύν σου.
Σοφ. Σειρ. 9,2    αλλά και μη παραδίδης εξ ολοκλήρου την καρδίαν σου εις την σύζυγόν σου, δια να μη γίνη αυτή κυρία επί της δυνάμεώς σου.
Σοφ. Σειρ. 9,3    μὴ ὑπάντα γυναικὶ ἑταιριζομένῃ, μήποτε ἐμπέσῃς εἰς τὰς παγίδας αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 9,3    Μη επιζητής συναντήσεις με εταίραν, μήπως περιπέσης εις τας παγίδας της.
Σοφ. Σειρ. 9,4    μετὰ ψαλλούσῃς μὴ ἐνδελέχιζε, μήποτε ἁλῷς ἐν τοῖς ἐπιχειρήμασιν αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 9,4    Μη συχνάζης και μη συναναστρέφεσαι με τραγουδίστριαν, δια να μη περιπέσης και κυριευθής εις τα τεχνάσματά της.
Σοφ. Σειρ. 9,5    παρθένον μὴ καταμάνθανε, μήποτε σκανδαλισθῇς ἐν τοῖς ἐπιτιμίοις αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 9,5    Μη περιεργάζεσαι παρθένον, δια να μη σκανδαλισθής και πέσης εις την αυτήν μαζή της αμαρτίαν και τιμωρίαν.
Σοφ. Σειρ. 9,6    μὴ δῷς πόρναις τὴν ψυχήν σου, ἵνα μὴ ἀπολέσῃς τὴν κληρονομίαν σου.
Σοφ. Σειρ. 9,6    Μη παραδίδης την καρδίαν σου εις πόρνας, δια να μη χάσης την περιουσίαν σου.
Σοφ. Σειρ. 9,7    μὴ περιβλέπου ἐν ῥύμαις πόλεως καὶ ἐν ταῖς ἐρήμοις αὐτῆς μὴ πλανῶ.
Σοφ. Σειρ. 9,7    Μη εις τας οδούς της πόλεως στρέφης εδώ και εκεί το βλέμμα σου και εις δρόμους, όπου δεν υπάρχουν άνθρωποι, μη περιπλανάσαι.
Σοφ. Σειρ. 9,8    ἀπόστρεψον ὀφθαλμὸν ἀπὸ γυναικὸς εὐμόρφου, καὶ μὴ καταμάνθανε κάλλος ἀλλότριον· ἐν κάλλει γυναικὸς πολλοὶ ἐπλανήθησαν, καὶ ἐκ τούτου φιλία ὡς πῦρ ἀνακαίεται.
Σοφ. Σειρ. 9,8    Γυρισε αλλού το βλέμμα σου από ωραίαν γυναίκα και μη περιεργάζεσαι κάλλος ξένον. Διότι από το κάλλος της γυναικός πολλοί άνδρες επλανήθησαν και παρεσύρθησαν στο κακόν. Από το κάλλος της ωσάν φωτιά ανάπτει ο έρως.
Σοφ. Σειρ. 9,9    μετὰ ὑπάνδρου γυναικὸς μὴ κάθου τὸ σύνολον καὶ μὴ συμβολοκοπήσῃς μετ᾿ αὐτῆς ἐν οἴνῳ, μήποτε ἐκκλίνη ἡ ψυχή σου ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ τῷ πνεύματί σου ὀλισθήσῃς εἰς ἀπώλειαν.
Σοφ. Σειρ. 9,9    Μη κάθεσαι καθόλου μαζή με ύπανδρον γυναίκα και μη παρακαθήσης μαζή της εις ευωχίαν και οινοποσίαν, μήπως παρεκκλίνη η καρδία σου και υποκύψη στο κάλλος αυτής και ολισθήσης ψυχικώς και καταστραφής.
Σοφ. Σειρ. 9,10    μὴ ἐγκαταλίπῃς φίλον ἀρχαῖον, ὁ γὰρ πρόσφατος οὐκ ἔστιν ἔπισος αὐτῷ· οἶνος νέος φίλος νέος· ἐὰν παλαιωθῇ, μετ᾿ εὐφροσύνης πίεσαι αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 9,10    Μη αφήνης φίλον παλαιόν και δοκιμασμένον χάριν ενός νέου• διότι ο νέος δεν είναι δυνατόν να είναι ισάξιος με εκείνον. Ο νέος φίλος ομοιάζει προς το νέο κρασί. Εάν το κρασί γίνη παλαιόν, θα το πίνης με πολλήν ευχαρίστησιν.
Σοφ. Σειρ. 9,11    μὴ ζηλώσῃς δόξαν ἁμαρτωλοῦ, οὐ γὰρ οἶδας τί ἔσται ἡ καταστροφὴ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 9,11    Μη ζηλεύσης την δόξαν του αμαρτωλού ανθρώπου, διότι δεν γνωρίζεις ποία και πόσον μεγάλη θα είναι η καταστροφή του.
Σοφ. Σειρ. 9,12    μὴ εὐδοκήσῃς ἐν εὐδοκίᾳ ἀσεβῶν· μνήσθητι ὅτι ἕως ᾅδου οὐ μὴ δικαιωθῶσι.
Σοφ. Σειρ. 9,12    Μη δίδης την καρδίαν σου εις τας τέρψεις των ασεβών ανθρώπων. Εχε υπ' όψιν σου ότι μέχρι και του άδου δεν θα μείνουν αυτοί ατιμώρητοι.
Σοφ. Σειρ. 9,13    μακρὰν ἄπεχε ἀπὸ ἀνθρώπου, ὃς ἔχει ἐξουσίαν τοῦ φονεύειν, καὶ οὐ μὴ ὑποπτεύσῃς φόβον θανάτου· κἂν προσέλθῃς, μὴ πλημμελήσῃς, ἵνα μὴ ἀφέληται τὴν ζωήν σου· ἐπίγνωθι ὅτι ἐν μέσῳ παγίδων διαβαίνεις καὶ ἐπὶ ἐπάλξεων πόλεων περιπατεῖς.
Σοφ. Σειρ. 9,13    Φεύγε μακρυά από άνθρωπον, ο οποίος έχει την εξουσίαν να διατάσση φόνον και να εκτελή φόνον, δια να μη σε καταλάβη καμμιά φορά ο φόβος και η αγωνία του θανάτου. Κοντά του μη διαπράξης ποτέ κανένα αφάλμα, δια να μη αφαιρέση την ζωήν σου. Καθ' ον χρόνον μένεις μαζή του, έχε σαφώς υπ' όψιν σου, ότι βαδίζεις εν μέσω παγίδων και περιπατείς επάνω εις επικινδύνους επάλξεις τειχών πόλεως.
Σοφ. Σειρ. 9,14    κατὰ τὴν ἰσχύν σου στόχασαι τοὺς πλησίον καὶ μετὰ σοφῶν συμβουλεύου.
Σοφ. Σειρ. 9,14    Με όλην την δύναμιν της διανοίας σου εξέταζε τους ανθρώπους, που ευρίσκονται κοντά σου, εάν είναι ευσεβείς και αξιόπιστοι. Και να ζητής συμβουλήν μόνον από τους σοφούς.
Σοφ. Σειρ. 9,15    καὶ μετὰ συνετῶν ἔστω ὁ διαλογισμός σου καὶ πᾶσα διήγησίς σου ἐν νόμῳ Ὑψίστου.
Σοφ. Σειρ. 9,15    Ας συσκέπτεσαι και ας συνομιλής με αυνετούς ανθρώπους και πρόσεχε, ώστε κάθε συνομιλία σου να αναφέρεται στον Νομον του Υψιστου Θεού.
Σοφ. Σειρ. 9,16    ἄνδρες δίκαιοι ἔστωσαν σύνδειπνοί σου, καὶ ἐν φόβῳ Κυρίου ἔστω τὸ καύχημά σου.
Σοφ. Σειρ. 9,16    Οι δίκαιοι άνθρωποι ας είναι συνδαιτυμόνες σου, καύχημα δε και δόξα σου ας υπάρχη πάντοτε στον σεβασμόν προς τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 9,17    ἐν χειρὶ τεχνιτῶν ἔργον ἐπαινεθήσεται, καὶ ὁ ἡγούμενος λαοῦ σοφὸς ἐν λόγῳ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 9,17    Ωραίον έργον, που βγαίνει από τα χέρια τεχνιτών, επαινείται, και ο συνετός αρχηγός του λαού θα φανή από τα λόγια του.
Σοφ. Σειρ. 9,18    φοβερὸς ἐν πόλει αὐτοῦ ἀνὴρ γλωσσώδης, καὶ ὁ προπετὴς ἐν λόγῳ αὐτοῦ μισηθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 9,18    Επικίνδυνος και φοβερός είναι εις την πόλιν ο κακόγλωσσος και αθυρόστομος άνθρωπος• εκείνος δέ που είναι άκριτος και ταχύς εις τα λόγια του θα μισηθή.


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 10

Σοφ. Σειρ. 10,1    Κριτὴς σοφὸς παιδεύσει τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἡγεμονία συνετοῦ τεταγμένη ἔσται.
Σοφ. Σειρ. 10,1    Σοφός άρχων παιδαγωγεί και μορφώνει τον λαόν του• η εξουσία δε και η κυβέρνησις του συνετού άρχοντος είναι ορθώς τακτοποιημένη.
Σοφ. Σειρ. 10,2    κατὰ τὸν κριτὴν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ οὕτως καὶ οἱ λειτουργοὶ αὐτοῦ, καὶ κατὰ τὸν ἡγούμενον τῆς πόλεως πάντες οἱ κατοικοῦντες αὐτήν.
Σοφ. Σειρ. 10,2    Οποίος τις είναι ο άρχων ενός λαού, τέτοιοι θα είναι και οι υπ' αυτόν αξιωματούχοι. Και οποίος είναι ο άρχων μιας πόλεως, τέτοιοι θα είναι και οι κάτοικοι αυτής.
Σοφ. Σειρ. 10,3    βασιλεὺς ἀπαίδευτος ἀπολεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ πόλις οἰκισθήσεται ἐν συνέσει δυναστῶν.
Σοφ. Σειρ. 10,3    Αμόρφωτος και ασύνετος βασιλεύς οδηγεί τον λαόν του εις την καταστροφήν• εξ αντιθέτου αποκτά πολλούς κατοίκους μία πόλις και ευημερεί χάρις εις την σύνεσιν των καλών αρχόντων.
Σοφ. Σειρ. 10,4    ἐν χειρὶ Κυρίου ἐξουσία τῆς γῆς, καὶ τὸν χρήσιμον ἐγερεῖ εἰς καιρὸν ἐπ᾿ αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 10,4    Από το χέρι του Κυρίου χορηγείται κάθε εξουσία επάνω εις την γην, τον δε χρήσιμον και καλόν άρχοντα επ' αυτής θα αναδείξη ο Κυριος στον κατάλληλον καιρόν.
Σοφ. Σειρ. 10,5    ἐν χειρὶ Κυρίου εὐοδία ἀνδρός, καὶ προσώπῳ γραμματέως ἐπιθήσει δόξαν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 10,5    Εις το χέρι του παντοδυνάμου Κυρίου είναι η κατευόδωσις παντός ανθρώπου εις τα έργα του. Και στο πρόσωπον του δικαίου νομοθέτου θα αποθέση ο Θεός την δόξαν του.
Σοφ. Σειρ. 10,6    Ἐπὶ παντὶ ἀδικήματι μὴ μηνιάσῃς τῷ πλησίον καὶ μὴ πρᾶσσε μηδὲν ἐν ἔργοις ὕβρεως.
Σοφ. Σειρ. 10,6    Οιανδήποτε αδικίαν και αν σου κάμη ο πλησίον, μη μνησικακήσης εναντίον του και μη κάμης τίποτε επάνω εις την ορμήν του πάθους.
Σοφ. Σειρ. 10,7    μισητὴ ἔναντι Κυρίου καὶ ἀνθρώπων ὑπερηφανία, καὶ ἐξ ἀμφοτέρων πλημμελήσει ἄδικα.
Σοφ. Σειρ. 10,7    Η υπερηφάνεια είναι μισητή ενώπιον Θεού και ανθρώπων και ενώπιον αμφοτέρων ο υπερήφανος θα διαπράξη πολλάς αδικίας.
Σοφ. Σειρ. 10,8    βασιλεία ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος μετάγεται διὰ ἀδικίας καὶ ὕβρεις καὶ χρήματα.
Σοφ. Σειρ. 10,8    Η βασιλεία περιέρχεται από το ένα έθνος στο άλλο εξ αιτίας των αδικιών, της υπερηφανείας και του αδίκου πλουτισμού.
Σοφ. Σειρ. 10,9    τί ὑπερηφανεύεται γῆ καὶ σποδός; ὅτι ἐν ζωῇ ἔῤῥιψα τὰ ἐνδόσθια αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 10,9    Διατί υπερηφανεύεται ο άνθρωπος, που είναι χώμα και στάκτη; Διότι του υπερηφάνου ανθρώπου, καθ' ον χρόνον ακόμη εζούσε, εγώ έρριψα τα εντόσθιά του κάτω.
Σοφ. Σειρ. 10,10    μακρὸν ἀῤῥώστημα σκώπτει ἰατρός· καὶ βασιλεὺς σήμερον, καὶ αὔριον τελευτήσει.
Σοφ. Σειρ. 10,10    Μακράν ασθένειαν, η οποία δεν φέρει τον θάνατον αλλά ούτε και θεραπεύεται, την εμπαίζει και ο ιατρός. Και ο ασθενών βασιλεύς σήμερον υπάρχει, αύριον δε αποθνήσκει.
Σοφ. Σειρ. 10,11    ἐν γὰρ τῷ ἀποθανεῖν ἄνθρωπον κληρονομήσει ἑρπετὰ καὶ θηρία καὶ σκώληκας.
Σοφ. Σειρ. 10,11    Οταν δε αποθάνη ο άνθρωπος, θα τον κληρονομήσουν και θα τον παραλάβουν τα ερπετά και τα θηρία και τα σκουλήκια.
Σοφ. Σειρ. 10,12    ἀρχὴ ὑπερηφανίας ἀνθρώπου ἀφισταμένου ἀπὸ Κυρίου, καὶ ἀπὸ τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἀπέστη ἡ καρδία αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 10,12    Η αρχή και πρώτη αιτία της απομακρύνσεως του ανθρώπου από τον Κυριον είναι η υπερηφάνεια. Η καρδία του υπερηφάνου έχει απομακρυνθή από τον δημιουργόν του.
Σοφ. Σειρ. 10,13    ὅτι ἀρχὴ ὑπερηφανίας ἁμαρτία, καὶ ὁ κρατῶν αὐτῆς ἐξομβρήσει βδέλυγμα· διὰ τοῦτο παρεδόξασε Κύριος τὰς ἐπαγωγὰς καὶ κατέστρεψεν εἰς τέλος αὐτούς.
Σοφ. Σειρ. 10,13    Επειδή δε αρχή και πηγή κάθε αμαρτίας είναι ο εγωϊσμός, εκείνος ο οποίος κρατεί τον εγωϊσμόν του και κυριαρχείται από αυτόν, θα ξεχύση ωσάν βροχήν από μέσα του βδελυρότητας. Δια τούτο ο Κυριος θα του αποστείλη τρομεράς τιμωρίας και θα τον καταστρέψη εξ ολοκλήρου.
Σοφ. Σειρ. 10,14    θρόνους ἀρχόντων καθεῖλεν ὁ Κύριος καὶ ἐκάθισε πρᾳεῖς ἀντ᾿ αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 10,14    Ο Κυριος εκρήμνισε θρόνους αρχόντων και αντί εκείνων εγκατέστησε πράους ανθρώπους ως άρχοντας.
Σοφ. Σειρ. 10,15    ῥίζας ἐθνῶν ἐξέτιλεν ὁ Κύριος καὶ ἐφύτευσε ταπεινοὺς ἀντ᾿ αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 10,15    Ριζας αλαζονικών εθνών εξερρίζωσεν ο Κυριος και εφύτευσεν αντί εκείνων ταπεινούς ανθρώπους.
Σοφ. Σειρ. 10,16    χώρας ἐθνῶν κατέστρεψεν ὁ Κύριος καὶ ἀπώλεσεν αὐτὰς ἕως θεμελίων γῆς.
Σοφ. Σειρ. 10,16    Χωρας υπερηφάνων εθνών τας κατέστρεψεν ο Κυριος. Τας εξωλόθρευσεν έως τα θεμέλιά των.
Σοφ. Σειρ. 10,17    ἐξήρανεν ἐξ αὐτῶν καὶ ἀπώλεσεν αὐτοὺς καὶ κατέπαυσεν ἀπὸ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 10,17    Εξήρανε την ζωήν των, εξωλόθρευσε τους κατοίκους των και έσβησε την ανάμνησίν των από την γην.
Σοφ. Σειρ. 10,18    οὐκ ἔκτισται ἀνθρώποις ὑπερηφανία, οὐδὲ ὀργὴ θυμοῦ γεννήμασι γυναικῶν.
Σοφ. Σειρ. 10,18    Ο εγωϊσμός δεν είναι προωρισμένος και ταιριαστός δια τον άνθρωπον, ούτε ο θυμός και η οργή δια τα τέκνα των γυναικών.
Σοφ. Σειρ. 10,19    Σπέρμα ἔντιμον ποῖον; σπέρμα ἀνθρώπου. σπέρμα ἔντιμον ποῖον; οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον. σπέρμα ἄτιμον ποῖον; σπέρμα ἀνθρώπου. σπέρμα ἄτιμον ποῖον; οἱ παραβαίνοντες ἐντολάς.
Σοφ. Σειρ. 10,19    Ποίον γένος είναι έντιμον και ένδοξον ενώπιον του Θεού; Το γένος των ανθρώπων. Ποίον γένος ανθρώπων και ποίοι άνθρωποι είναι έντιμοι και δοξασμένοι πλησίον του Θεού; Εκείνοι μόνον, που φοβούνται τον Κυριον. Ποίον γένος μεταξύ των ζώντων δημιουργημάτων είναι δυνατόν να καταντήση καταφρονημένον και άδοξον; Το γένος των ανθρώπων. Ποίοι από το γένος αυτό περιπίπτουν εις αδοξίαν και καταφρόνησιν; Εκείνοι που παραβαίνουν τας εντολάς του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 10,20    ἐν μέσῳ ἀδελφῶν ὁ ἡγούμενος αὐτῶν ἔντιμος, καὶ οἱ φοβούμενοι Κύριον ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 10,20    Αρχων απολαμβάνει δικαίαν τιμήν και δόξαν εν μέσω μόνον ανθρώπων, που θεωρούν ο ένας τον άλλον αδελφόν των. Αυτός δε ας έχη πάντοτε προ οφθαλμών και ας τιμά εκείνους, που ευλαβούνται τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 10,22    πλούσιος καὶ ἔνδοξος καὶ πτωχός, τὸ καύχημα αὐτῶν φόβος Κυρίου.
Σοφ. Σειρ. 10,22    Και δια τον πλούσιον και δια τον ένδοξον και δια τον πτωχόν το καύχημα πρέπει να είναι ο σεβασμός προς τον Θεόν.
Σοφ. Σειρ. 10,23    οὐ δίκαιον ἀτιμάσαι πτωχὸν συνετόν, καὶ οὐ καθήκει δοξάσαι ἄνδρα ἁμαρτωλόν.
Σοφ. Σειρ. 10,23    Δεν είναι δίκαιον να θεωρήται ανάξιος τιμής ο συνετός, διότι είναι πτωχός. Ούτε δε να τιμάται και να δοξάζεται ο αμαρτωλός άνθρωπος επειδή είναι πλούσιος.
Σοφ. Σειρ. 10,24    μεγιστὰν καὶ κριτὴς καὶ δυνάστης δοξασθήσεται, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτῶν τις μείζων τοῦ φοβουμένου τὸν Κύριον.
Σοφ. Σειρ. 10,24    Οι μεγιστάνες και οι κριταί και οι άρχοντες δοξάζονται, αλλά κανείς από αυτούς δεν είναι ανώτερος από εκείνον, που φοβείται τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 10,25    οἰκέτῃ σοφῷ ἐλεύθεροι λειτουργήσουσι, καὶ ἀνὴρ ἐπιστήμων οὐ γογγύσει.
Σοφ. Σειρ. 10,25    Ανθρωποι ελεύθεροι θα γίνουν υπηρέται εις δούλον σοφόν. Ο δε συνετός και μορφωμένος άνθρωπος δεν θα γογγύση δι' αυτό.
Σοφ. Σειρ. 10,26    Μὴ σοφίζου ποιῆσαι τὸ ἔργον σου καὶ μὴ δοξάζου ἐν καιρῷ στενοχωρίας σου.
Σοφ. Σειρ. 10,26    Μη αλαζονεύεσαι, ότι θα κάμης έργα μεγάλα ανώτερα από τας δυνάμεις σου. Και εις καιρόν δυσκολιών και στενοχωριών μη επιδεικνύεσαι αποκρύπτων την πραγματικήν σου κατάστασιν.
Σοφ. Σειρ. 10,27    κρείσσων ἐργαζόμενος καὶ περισσεύων ἐν πᾶσιν ἢ περιπατῶν δοξαζόμενος καὶ ἀπορῶν ἄρτων.
Σοφ. Σειρ. 10,27    Καλύτερος είναι εκείνος, που εργάζεται και ετσι ανταποκρίνεται εις όλας αυτού τας βιοτικάς ανάγκας, παρά εκείνος που περιπατεί καυχησιολογών καθ' ον χρόνον στερείται και από αυτό το ψωμί του.
Σοφ. Σειρ. 10,28    τέκνον, ἐν πραΰτητι δόξασον τὴν ψυχήν σου καὶ δὸς αὐτῇ τιμὴν κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 10,28    Παιδί μου, να τιμάς τον εαυτόν σου με την πραότητά σου και να αποδίδης στον εαυτόν σου την τιμήν και την θέσιν, που σου αξίζει.
Σοφ. Σειρ. 10,29    τὸν ἁμαρτάνοντα εἰς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίς δικαιώσει; καὶ τίς δοξάσει τὸν ἀτιμάζοντα τὴν ζωὴν αὐτοῦ;
Σοφ. Σειρ. 10,29    Εκείνον που διαπράττει αμαρτήματα εναντίον της ψυχής του, ποιός θα ευρεθή να τον δικαιώση; Και ποιός θα δοξάση εκείνον, ο οποίος κατεξευτελίζει τον εαυτόν του με την απρεπή διαγωγήν του;
Σοφ. Σειρ. 10,30    πτωχὸς δοξάζεται δι᾿ ἐπιστήμην αὐτοῦ, καὶ πλούσιος δοξάζεται διὰ τὸν πλοῦτον αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 10,30    Ο πτωχός αποκτά δόξαν με την γνώσιν και μέ την σοφίαν του. Ο πλούσιος αποκτά δόξαν με τον πλούτον του. Προτιμότερος όμως είναι ο πρώτος.
Σοφ. Σειρ. 10,31    ὁ δεδοξασμένος ἐν πτωχείᾳ, καὶ ἐν πλούτῳ ποσαχῶς; καὶ ὁ ἄδοξος ἐν πλούτῳ, καὶ ἐν πτωχείᾳ ποσαχῶς;
Σοφ. Σειρ. 10,31    Εάν ο πτωχός είναι σοφός και δοξάζεται, πόσον περισσότερον θα δοξασθή όταν αποκτήση και πλούτον; Εάν ο πλούσιος δεν έχεη την δόξαν της σοφίας, πόσον άδοξος θα είναι, όταν καταντήση πτωχός;

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-