ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ: ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 20

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 20

Σοφ. Σειρ. 20,1    Ἔστιν ἔλεγχος ὃς οὐκ ἔστιν ὡραῖος, καὶ ἔστι σιωπῶν καὶ αὐτὸς φρόνιμος.
Σοφ. Σειρ. 20,1    Υπάρχει έλεγχος άκαιρος και επιβλαβής• υπάρχει σιωπή, η οποία μαρτυρεί φρόνησιν.
Σοφ. Σειρ. 20,2    ὡς καλὸν ἐλέγξαι ἢ θυμοῦσθαι, καὶ ὁ ἀνθομολογούμενος ἀπὸ ἐλαττώσεως κωλυθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 20,2    Καλύτερον είναι να ελέγξη κανείς τον φίλον του δια παράπτωμά του, παρά να θυμώση και να μείνη θυμωμένος εναντίον του. Εκείνος που ελέγχεται δι' ένα σφάλμα του και αποδέχεται τον έλεγχον, θα εμποδισθή από άλλα παρόμοια και τας συνεπείας των.

Σοφ. Σειρ. 20,4    ἐπιθυμία εὐνούχου ἀποπαρθενῶσαι νεάνιδα, οὕτως ὁ ποιῶν ἐν βίᾳ κρίματα.
Σοφ. Σειρ. 20,4    Οπως απραγματοποίητος μένει η επιθυμία του ευνούχου να καταστρέψη την παρθενίαν νεάνιδος, ετσι και εκείνος που θέλει να επιβάλη δια της βίας τας κρίσστου στους άλλους.
Σοφ. Σειρ. 20,5    ἔστι σιωπῶν εὑρισκόμενος σοφός, καὶ ἔστι μισητὸς ἀπὸ πολλῆς λαλιᾶς.
Σοφ. Σειρ. 20,5    Υπάρχουν άνθρωποι, που σιωπούν και οι οποίοι είναι σοφοί• υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι λόγω της φλυαρίας των μισούνται.

Σοφ. Σειρ. 20,6    ἔστι σιωπῶν, οὐ γὰρ ἔχει ἀπόκρισιν, καὶ ἔστι σιωπῶν εἰδὼς καιρόν.
Σοφ. Σειρ. 20,6    Σιωπά κάποιος, διότι δεν έχει και δεν ημπορεί να δώση απάντησιν. Σιωπά άλλος, διότι γνωρίζει και περιμένει τον κατάλληλον καιρόν να ομιλήση.
Σοφ. Σειρ. 20,7    ἄνθρωπος σοφὸς σιγήσει ἕως καιροῦ, ὁ δὲ λαπιστὴς καὶ ἄφρων ὑπερβήσεται καιρόν.
Σοφ. Σειρ. 20,7    Ο συνετός άνθρωπος θα σιωπήση μέχρι του καταλλήλου καιρού, ο καυχησιολόγος όμως και άφρων θα ξεπερνά ασυλλόγιστα τον κατάλληλον δι' ομιλίας καιρόν.

Σοφ. Σειρ. 20,8    ὁ πλεονάζων λόγῳ βδελυχθήσεται, καὶ ὁ ἐνεξουσιαζόμενος μισηθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 20,8    Εκείνος που λέγει πολλά λόγια, θα κερδίση την αποστροφήν εκ μέρους των άλλων• και εκείνος που έχει την απαίτησιν να τον ακούουν και τον υπακούουν οι άλλοι, θα προκαλέση το μίσος των.
Σοφ. Σειρ. 20,9    ἔστιν εὐοδία ἐν κακοῖς ἀνδρί, καὶ ἔστιν εὕρημα εἰς ἐλάττωσιν.
Σοφ. Σειρ. 20,9    Είναι δυνατόν ενας να ίδη κατευόδωσιν και επιτυχίαν των έργων του εν μέσω θλίψεων και περιπετειών, και εξ αντιθέτου άλλος από ανέλπιστον επιτυχίαν να οδηγηθή εις καταστροφήν.
Σοφ. Σειρ. 20,10    ἔστι δόσις, ἣ οὐ λυσιτελήσει σοι, καὶ ἔστι δόσις, ἧς τὸ ἀνταπόδομα διπλοῦν.
Σοφ. Σειρ. 20,10    Υπάρχει ευεργεσία, η οποία εις τίποτε δεν θα σε ωφελήση, και υπάρχει ευεργεσία, της οποίας η αμοιβή θα είναι μεγάλη.
Σοφ. Σειρ. 20,11    ἔστιν ἐλάττωσις ἕνεκεν δόξης, καὶ ἔστιν ὃς ἀπὸ ταπεινώσεως ᾖρε κεφαλήν.
Σοφ. Σειρ. 20,11    Υπάρχουν περιστάσεις, κατά τας οποίας μεγάλη δόξα και αι μεγάλαι θέσεις μειώνουν την αξίαν του ανθρώπου. Εξ αντιθέτου μερικοί άνθρωποι από την κατάστασιν της ταπεινώσεως, εις την οποίαν ευρίσκοντο, εδοξάσθησαν.
Σοφ. Σειρ. 20,12    ἔστιν ἀγοράζων πολλὰ ὀλίγου καὶ ἀποτιννύων αὐτὰ ἑπταπλάσιον.
Σοφ. Σειρ. 20,12    Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, οι οποίοι αγοράζουν πολλά πράγματα με ολίγα χρήματα• έπειτα όμως πληρώνουν αυτά, που ηγόρασαν, επτά φορές περισσότερον.
Σοφ. Σειρ. 20,13    ὁ σοφὸς ἐν λόγῳ ἑαυτὸν προσφιλῆ ποιήσει, χάριτες δὲ μωρῶν ἐκχυθήσονται.
Σοφ. Σειρ. 20,13    Ο συνετός και φρόνιμος εις τα λόγια του θα καταστήση τον εαυτόν του προσφιλή στους άλλους. Τα γλυκανάλατα λόγια και έργα των μωρών ανθρώπων σκορπίζονται χωρίς καμμίαν ωφέλειαν.
Σοφ. Σειρ. 20,14    δόσις ἄφρονος οὐ λυσιτελήσει σοι, οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀνθ᾿ ἑνὸς πολλοί·
Σοφ. Σειρ. 20,14    Το δώρον ενός ασυνέτου ανθρώπου δεν θα σε ωφελήση, διότι αυτός θα σε κυττάζη οχι με ένα μάτι αλλά με πολλά, περιμένων πολλαπλασίαν την ανταπόδοσιν.
Σοφ. Σειρ. 20,15    ὀλίγα δώσει καὶ πολλὰ ὀνειδίσει καὶ ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς κῆρυξ· σήμερον δανιεῖ καὶ αὔριον ἀπαιτήσει, μισητὸς ἄνθρωπος ὁ τοιοῦτος.
Σοφ. Σειρ. 20,15    Θα σου δώση ολίγα, θα σε ονειδίση όμως δι' αυτά πολύ. Θα ανοίξη το στόμα του εναντίον σου, ωσάν διαλαλητής δημόσιος. Σημερα θα σε δανείση και αμέσως αύριον θα σου ζητήση το δάνειον. Αυτός ο άνθρωπος θα γίνη μισητός εκ μέρους των άλλων.
Σοφ. Σειρ. 20,16    μωρὸς ἐρεῖ· οὐχ ὑπάρχει μοι φίλος, καὶ οὐκ ἔστι χάρις τοῖς ἀγαθοῖς μου· οἱ ἔσθοντες τὸν ἄρτον μου, φαῦλοι γλώσσῃ·
Σοφ. Σειρ. 20,16    Ο ασύνετος άνθρωπος θα πη• “δεν υπάρχει για μένα κανένας φίλος. Καμμίαν ευγνωμοσύνην δεν ευρήκα δια τας ευεργεσίας, που έχω κάμει. Αυτοί που έφαγαν και εχόρτασαν από το ψωμί μου είναι φαύλοι και αχάριστοι εις τα λόγια των”.
Σοφ. Σειρ. 20,17    ποσάκις καὶ ὅσοι καταγελάσονται αὐτοῦ; -
Σοφ. Σειρ. 20,17    Ποσες όμως φορές και πόσοι άνθρωποι δεν θα γελάσουν εις βάρος του μωρού αυτού!
Σοφ. Σειρ. 20,18    Ὀλίσθημα ἀπὸ ἐδάφους μᾶλλον ἢ ἀπὸ γλώσσης, οὕτως πτῶσις κακῶν κατὰ σπουδὴν ἥξει.
Σοφ. Σειρ. 20,18    Είναι προτιμότερον να γλυστρήση κανείς και να πέση κάτω στο χώμα, παρά να γλυστρήση εις την γλώσσαν του και να του διαφύγουν απρεπή λόγια. Ετσι κλονίζονται και πίπτουν απότομα οι κακοί.
Σοφ. Σειρ. 20,19    ἄνθρωπος ἄχαρις, μῦθος ἄκαιρος· ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 20,19    Οπως ένας αγροίκος και βάναυσος άνθρωπος είναι αποκρουστικός, έτσι και ένας λόγος, που λέγεται στον ακατάλληλον καιρόν. Ακαιροι λόγοι λέγονται και επαναλαμβάνονται με τα στόματα των αμορφώτων.
Σοφ. Σειρ. 20,20    ἀπὸ στόματος μωροῦ ἀποδοκιμασθήσεται παραβολή, οὐ γὰρ μὴ εἴπῃ αὐτὴν ἐν καιρῷ αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 20,20    Από το στόμα του μωρού δεν βγαίνει ποτέ κανένα σοφόν γνωμικόν. Δεν θα λεχθή κάτι το συνετόν στον κατάλληλον καιρόν.
Σοφ. Σειρ. 20,21    Ἔστι κωλυόμενος ἁμαρτάνειν ἀπὸ ἐνδείας, καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει αὐτοῦ οὐ κατανυγήσεται.
Σοφ. Σειρ. 20,21    Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι από φόβον και πτωχείαν δεν αμαρτάνουν, και στον καιρόν της αναπαύσεως και ησυχίας των δεν θα έχουν τύψεις συνειδήσεως.
Σοφ. Σειρ. 20,22    ἔστιν ἀπολλύων τὴν ψυχὴν αὐτοῦ δι᾿ αἰσχύνην, καὶ ἀπὸ ἄφρονος προσώπου ἀπολεῖ αὐτήν.
Σοφ. Σειρ. 20,22    Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι καταστρέφονται από μίαν άκριτον και επιλήψιμον συστολήν. Βαδίζουν προς την καταστροφήν εξ αιτίας ενός ασύνετου και μωρού.
Σοφ. Σειρ. 20,23    ἔστι χάριν αἰσχύνης ἐπαγγελόμενος φίλῳ, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν ἐχθρὸν δωρεάν. -
Σοφ. Σειρ. 20,23    Υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι δια λόγους κακώς νοουμένης συστολής δίδουν στον φίλον των υπόσχεσιν, και τον οποίον αποκτούν εχθρόν, χωρίς λόγον, διότι δεν είναι εις θέσιν να εκπληρώσουν την υπόσχεσίν των.
Σοφ. Σειρ. 20,24    Μῶμος πονηρὸς ἐν ἀνθρώπῳ ψεῦδος, ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 20,24    Μεγάλη μομφή είναι δια τον άνθρωπον το ψεύδος. Εις το στόμα των αμορφώτων θα επαναλαμβάνεται και θα υπάρχη διαρκώς το ψεύδος.
Σοφ. Σειρ. 20,25    αἱρετὸν κλέπτης ἢ ὁ ἐνδελεχίζων ψεύδει, ἀμφότεροι δὲ ἀπώλειαν κληρονομήσουσιν.
Σοφ. Σειρ. 20,25    Προτιμότερος είναι ένας κλέπτης παρά εκείνος, ο οποίος συνεχώς ψεύδεται. Αλλά και οι δύο θα έχουν ως κατάντημα των την καταστροφήν.
Σοφ. Σειρ. 20,26    ἦθος ἀνθρώπου ψευδοῦς ἀτιμία, καὶ ἡ αἰσχύνη αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐνδελεχῶς. Λόγοι ΠΑΡΑΒΟΛΩΝ. –
Σοφ. Σειρ. 20,26    Η συνήθεια της ψευδολογίας είναι δια τον άνθρωπον εξευτελισμός• η καταισχύνη του εξ αιτίας αυτής θα είναι και θα μένη πάντοτε μαζή του. ΓΝΩΜΙΚΑ.
Σοφ. Σειρ. 20,27    Ὁ σοφὸς ἐν λόγοις προάξει ἑαυτόν, καὶ ἄνθρωπος φρόνιμος ἀρέσει μεγιστᾶσιν.
Σοφ. Σειρ. 20,27    Ο συνετός και προσεκτικός εις τα λόγια του θα εξυψώση τον εαυτόν του και θα γίνη άξιος τιμής και υπολήψεως. Ο φρόνιμος δε άνθρωπος θα είναι αρεστός και στους άρχοντας.
Σοφ. Σειρ. 20,28    ὁ ἐργαζόμενος γῆν ἀνυψώσει θημωνίαν αὐτοῦ, καὶ ὁ ἀρέσκων μεγιστᾶσιν ἐξιλάσεται ἀδικίαν.
Σοφ. Σειρ. 20,28    Εκείνός που καλλιεργεί επιμελώς τους αγρούς του, θα ανυψώση τα δεμάτια του εις μεγάλες θημωνιές. Ετσι και εκείνος που με τα συνετά του λόγια ευαρεστεί στους άρχοντας της πολιτείας, θα εξιλεωθή δια τας τυχόν αδικίας του.
Σοφ. Σειρ. 20,29    ξένια καὶ δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς σοφῶν καὶ ὡς φιμὸς ἐν στόματι ἀποτρέπει ἐλεγμούς.
Σοφ. Σειρ. 20,29    Συμπόσια και δώρα τυφλώνουν τους οφθαλμούς και αυτών ακόμη των συνετών δικαστών. Αυτά είναι ως ένα φίμωτρον στο στόμα, ώστε να μη λαλή την αλήθειαν, και αποτρέπουν τους δικαίους ελέγχους.
Σοφ. Σειρ. 20,30    σοφία κεκρυμμένη καὶ θησαυρὸς ἀφανής, τίς ὠφέλεια ἐν ἀμφοτέροις;
Σοφ. Σειρ. 20,30    Σοφία κρυμμένη και θησαυρός αφανής ποίαν ωφέλειαν και τα δύο ημπορούν να αποφέρουν στους ανθρώπους;
Σοφ. Σειρ. 20,31    κρείσσων ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν μωρίαν αὐτοῦ ἢ ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν σοφίαν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 20,31    Προτιμότερος είναι ο άνθρωπος, που κρύπτει την μωρίαν του, από εκείνον που κρύπτει την σοφίαν του.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 21

Σοφ. Σειρ. 21,1    Τέκνον, ἥμαρτες, μὴ προσθῇς μηκέτι καὶ περὶ τῶν προτέρων σου δεήθητι.
Σοφ. Σειρ. 21,1    Παιδί μου, εάν παρασυρθής εις την αμαρτίαν, μη προσθέτης και νέας εις αυτήν αμαρτίας. Περί δε των προηγουμένων σου αμαρτιών παρακάλεσε τον Θεόν, να σε συγχωρήση.
Σοφ. Σειρ. 21,2    ὡς ἀπὸ προσώπου ὄφεως φεῦγε ἀπὸ ἁμαρτίας, ἐὰν γὰρ προσέλθῃς, δήξεταί σε· ὀδόντες λέοντος οἱ ὀδόντες αὐτῆς ἀναιροῦντες ψυχὰς ἀνθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 21,2    Οπως αποφεύγστο φίδι, έτσι να αποφύγης και την αμαρτίαν, διότι εάν πλησιάσης προς αυτήν, θα σε δαγκώση κατά τρόπον επικίνδυνον. Δοντια λέοντος είναι τα δόντια της αμαρτίας, φονεύοντα τας ψυχάς των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 21,3    ὡς ῥομφαία δίστομος πᾶσα ἀνομία, τῇ πληγῇ αὐτῆς οὐκ ἔστιν ἴασις.
Σοφ. Σειρ. 21,3    Καθε παρανομία είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, από την πληγήν του οποίου δεν υπάρχει θεραπεία.
Σοφ. Σειρ. 21,4    καταπληγμὸς καὶ ὕβρις ἐρημώσουσι πλοῦτον· οὕτως οἶκος ὑπερηφάνου ἐρημωθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 21,4    Βιοπραγίαι και αλαζονείαι καταστρέφουν τον πλούτον• έτσι και ο οίκος των υπερηφάνων θα ερημωθή.
Σοφ. Σειρ. 21,5    δέησις πτωχοῦ ἐκ στόματος ἕως ὠτίων αὐτοῦ, καὶ τὸ κρίμα αὐτοῦ κατὰ σπουδὴν ἔρχεται.
Σοφ. Σειρ. 21,5    Η δέησις, που βγαίνει από το στόμα του πτωχού, φθάνει έως τα αυτιά του Θεού, και η δικαιοσύνη αυτού δεν θα βραδύνη να επέλθη.
Σοφ. Σειρ. 21,6    μισῶν ἐλεγμὸν ἐν ἴχνει ἁμαρτωλοῦ, καὶ ὁ φοβούμενος Κύριον ἐπιστρέψει ἐν καρδίᾳ.
Σοφ. Σειρ. 21,6    Εκείνος, που μισεί τους δικαίους ελέγχους, βαδίζει εις τα ίχνη των αμαρτωλών. Εκείνος όμως, που φοβείται τον Κυριον, θα επιστρέψη προς αυτόν με όλην του την καρδίαν.
Σοφ. Σειρ. 21,7    γνωστὸς μακρόθεν ὁ δυνατὸς ἐν γλώσσῃ, ὁ δὲ νοήμων οἶδεν ἐν τῷ ὀλισθαίνειν αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 21,7    Από μακράν αναγνωρίζεται ο ασυγκράτητος κατά την γλώσσαν, δε συνετός άνθρωπος γνωρίζει αυτόν και τα ολισθήματά του και τον αποφεύγει.
Σοφ. Σειρ. 21,8    ὁ οἰκοδομῶν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐν χρήμασιν ἀλλοτρίοις, ὡς ὁ συνάγων αὐτοῦ τοὺς λίθους εἰς χειμῶνα.
Σοφ. Σειρ. 21,8    Εκείνος, που οικοδομεί το σπίτι του με ξένα άδικα χρήματα, ομοιάζει με τον άνθρωπον, που συγκεντρώνει λίθους- αντί ξύλων- δια τον χειμώνα!
Σοφ. Σειρ. 21,9    στυππεῖον συνηγμένον συναγωγὴ ἀνόμων, καὶ ἡ συντέλεια αὐτῶν φλὸξ πυρός.
Σοφ. Σειρ. 21,9    Η συγκέντρωσις των ασεβών είναι σαν ενας σωρός στουπί, και το τέλος των θα είναι να καούν εις φλόγα πυρός.
Σοφ. Σειρ. 21,10    ὁδὸς ἁμαρτωλῶν ὡμαλισμένη ἐκ λίθων, καὶ ἐπ᾿ ἐσχάτῳ αὐτῆς βόθρος ᾅδου.
Σοφ. Σειρ. 21,10    Ο δρόμος των αμαρτωλών είναι ομαλός, καθαρισμένος από λίθους. Το τέλος όμως του δρόμου είναι το βάραθρον του άδου.
Σοφ. Σειρ. 21,11    Ὁ φυλάσσων νόμον κατακρατεῖ τοῦ ἐννοήματος αὐτοῦ, καὶ συντέλεια τοῦ φόβου Κυρίου σοφία.
Σοφ. Σειρ. 21,11    Εκείνος που τηρεί τον νόμον του Θεού, κατανοεί βαθύτερον τα υψηλά αυτού νοήματα. Αποτέλεσμα δε της ευλαβείας προς τον Κυριον είναι το δώρον της αληθινής σοφίας.
Σοφ. Σειρ. 21,12    οὐ παιδευθήσεται ὃς οὐκ ἔστι πανοῦργος· ἔστι πανουργία πληθύνουσα πικρίαν.
Σοφ. Σειρ. 21,12    Δεν θα εκπαιδευθή. και δεν θα μορφωθή εκείνος, ο οποίος δεν έχει τας αναλόγους ικανότητας. Υπάρχει όμως και ικανότης, η οποία πολλαπλασιάζει τας θλίψεις και τας πικρίας.
Σοφ. Σειρ. 21,13    γνῶσις σοφοῦ ὡς κατακλυσμὸς πληθυνθήσεται καὶ ἡ βουλὴ αὐτοῦ ὡς πηγὴ ζωῆς.
Σοφ. Σειρ. 21,13    Η γνώσις του σοφού πληθύνεται ωσάν κατακλυσμός πολλών υδάτων, και η συμβουλή του γίνεται πηγή ζωής δι' εκείνους, που την δέχονται.
Σοφ. Σειρ. 21,14    ἔγκατα μωροῦ ὡς ἀγγεῖον συντετριμμένον καὶ πᾶσαν γνῶσιν οὐ κρατήσει.
Σοφ. Σειρ. 21,14    Το εσωτερικόν του μωρού είναι σαν ένα πήλινον σπασμένον αγγείον, και δεν είναι δυνατόν να συγκρατήση αυτός καμμίαν γνώσιν.
Σοφ. Σειρ. 21,15    λόγον σοφὸν ἐὰν ἀκούσῃ ἐπιστήμων, αἰνέσει αὐτὸν καὶ ἐπ᾿ αὐτὸν προσθήσει· ἤκουσεν ὁ σπαταλῶν καὶ ἀπήρεσεν αὐτῷ, καὶ ἀπέστρεψεν αὐτὸν ὀπίσω τοῦ νώτου αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 21,15    Ο πραγματικά συνετός, εάν ακούση κανένα σοφόν λόγον, θα τον επαινέση και επάνω εις αυτόν θα προσθέση και ο ίδιος κάποιον άλλον. Ο άσωτος όμως και μωρός εάν ακούση σοφόν λόγον, δεν ευχαριστείται εις αυτόν, αλλά τον καταφρονεί και τον πετά όπισθέν του.
Σοφ. Σειρ. 21,16    ἐξήγησις μωροῦ ὡς ἐν ὁδῷ φορτίον, ἐπὶ δὲ χείλους συνετοῦ εὑρεθήσεται χάρις.
Σοφ. Σειρ. 21,16    Η εξήγησις, την οποίαν ένας μωρός θα θελήση να δώση εις τα μεγάλα θέματα, είναι σαν ένα ενοχλητικόν φορτίον στον οδοιπόρον. Εις τα χείλη όμως του σοφού ανθρώπου υπάρχει πάντοτε χάρις.
Σοφ. Σειρ. 21,17    στόμα φρονίμου ζητηθήσεται ἐν ἐκκλησίᾳ, καὶ τοὺς λόγους αὐτοῦ διανοηθήσονται ἐν καρδίᾳ.
Σοφ. Σειρ. 21,17    Το στόμα του σοφού θα αναζητηθή εις συγκέντρωσιν ανθρώπων, και τους λόγους του θα τους σκεφθούν, θα τους βάλουν και θα τους μελετήσουν μέσα εις την καρδιάν των.
Σοφ. Σειρ. 21,18    ὡς οἶκος ἠφανισμένος οὕτως μωρῷ σοφία, καὶ γνῶσις ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι.
Σοφ. Σειρ. 21,18    Ωσάν ερειπωμένο σπίτι είναι δια τον μωρόν η σοφία. Αι δε γνώσστου ασυνέτου και τα λόγια του είναι ασυνάρτητα.
Σοφ. Σειρ. 21,19    πέδαι ἐν ποσὶν ἀνοήτοις παιδεία καὶ ὡς χειροπέδαι ἐπὶ χειρὸς δεξιᾶς.
Σοφ. Σειρ. 21,19    Η μόρφωσις είναι ωσάν πεδούκλι εις τα πόδια των ανοήτων και ωσάν χειροπέδες στο δεξιόν των χέρι.
Σοφ. Σειρ. 21,20    μωρὸς ἐν γέλωτι ἀνυψοῖ φωνὴν αὐτοῦ, ἀνὴρ δὲ πανοῦργος μόλις ἡσυχῇ μειδιάσει.
Σοφ. Σειρ. 21,20    Ο μωρός ξέσπά εις θορυβώδεις γέλωτας, ο φρόνιμος άνθρωπος μόλις και ησύχως θα μειδιάση.
Σοφ. Σειρ. 21,21    ὡς κόσμος χρυσοῦ φρονίμῳ παιδεία καὶ ὡς χλιδὼν ἐπὶ βραχίονι δεξιῷ.
Σοφ. Σειρ. 21,21    Η μόρφωσις είναι δια τον συνετόν ωσάν ένα χρυσούν κόσμημα και ωσάν πολύτιμον βραχιόλι εις την δεξιάν του χείρα.
Σοφ. Σειρ. 21,22    ποὺς μωροῦ ταχὺς εἰς οἰκίαν, ἄνθρωπος δὲ πολύπειρος αἰσχυνθήσεται ἀπὸ προσώπου.
Σοφ. Σειρ. 21,22    Το πόδι του ασυνέτου είναι ταχύ στο να επισκέπτεται οικίας, ο μορφωμένος όμως και πολύπειρος άνθρωπος αισθάνεται συστολήν εις τας επισκέψστου.
Σοφ. Σειρ. 21,23    ἄφρων ἀπὸ θύρας παρακύπτει εἰς οἰκίαν, ἀνὴρ δὲ πεπαιδευμένος ἔξω στήσεται.
Σοφ. Σειρ. 21,23    Ο μωρός σκύβει εις τας θύρας των ξένων οικιών και παρακολουθεί, όσα γίνονται εις αυτάς• ο συνετός όμως και ο μορφωμένος στέκεται έξω μακράν.
Σοφ. Σειρ. 21,24    ἀπαιδευσία ἀνθρώπου ἀκροᾶσθαι παρὰ θύραν, ὁ δὲ φρόνιμος βαρυνθήσεται ἀτιμίᾳ.
Σοφ. Σειρ. 21,24    Είναι απρέπεια και έλλειψις μορφώσεως δια τον άνθρωπον να κρυφακούη από την θύραν ξένου σπιτιού. Ο συνετός άνθρωπος το θεωρεί αυτό βαρύ και εξευτελιστικόν πράγμα, δι' αυτό και το αποφεύγει.
Σοφ. Σειρ. 21,25    χείλη ἀλλοτρίων ἐν τούτοις βαρυνθήσεται, λόγοι δὲ φρονίμων ἐν ζυγῷ σταθήσονται.
Σοφ. Σειρ. 21,25    Τα χείλη των μωρών και φλυάρων ανθρώπων επαναλαμβάνουν τα λόγια των ξένων, οι λόγοι όμως των φρονίμων ζυγίζονται από αυτούς με ακρίβειαν και κατόπιν λέγονται.
Σοφ. Σειρ. 21,26    ἐν στόματι μωρῶν ἡ καρδία αὐτῶν, καρδία δὲ σοφῶν στόμα αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 21,26    Η καρδία των μωρών είναι στο στόμα των και συνεχώς εξωτερικεύεται, ενώ το στόμα των σοφών είναι η καρδία των.
Σοφ. Σειρ. 21,27    ἐν τῷ καταρᾶσθαι ἀσεβῆ τὸν σατανᾶν αὐτὸς καταρᾶται τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.
Σοφ. Σειρ. 21,27    Οταν ο ασεβής καταράται τον σατανάν, είναι το ίδιον ως εάν καταράται τον εαυτόν του.
Σοφ. Σειρ. 21,28    μολύνει τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ὁ ψιθυρίζων καὶ ἐν παροικήσει μισηθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 21,28    Εκείνος που ψιθυρίζει επικρίσεις και κατακρίσεις εις βάρος του άλλου, μολύνει την ψυχήν του. Αυτός θα μισηθή από το περιβάλλον, μέσα στο οποίον ζη.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 22

Σοφ. Σειρ. 22,1    Λίθῳ ἠρδαλωμένῳ συνεβλήθη ὀκνηρός, καὶ πᾶς ἐκσυριεῖ ἐπὶ τῇ ἀτιμίᾳ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 22,1    Ο οκνηρός ομοιάζει με λίθον λερωμένον από αηδείς ακαθαρσίας. Καθε άνθρωπος σφυρίζει με αποδοκιμασίαν δια τον εξευτελισμόν αυτού.
Σοφ. Σειρ. 22,2    βολβίτῳ κοπρίων συνεβλήθη ὀκνηρός, πᾶς ὁ ἀναιρούμενος αὐτὸν ἐκτινάξει χεῖρα.
Σοφ. Σειρ. 22,2    Με σιχαμερήν κόπρον ομοιάζει ο οκνηρός. Καθένας που σηκώνει αυτήν, θα τινάξη κατόπιν τα χέρια του. Ετσι θα συμβή και με τον οκνηρόν.
Σοφ. Σειρ. 22,3    αἰσχύνη πατρὸς ἐν γεννήσει ἀπαιδεύτου, θυγάτηρ δὲ ἐπ᾿ ἐλαττώσει γίνεται.
Σοφ. Σειρ. 22,3    Παιδί αμόρφωτον είναι εντροπή δια τον πατέρα. Απαίδευτος δε κόρη γίνεται αφορμή, να μειώνεται η καλή φήμη του πατρός της.
Σοφ. Σειρ. 22,4    θυγάτηρ φρονίμη κληρονομήσει ἄνδρα αὐτῆς, καὶ ἡ καταισχύνουσα εἰς λύπην γεννήσαντος·
Σοφ. Σειρ. 22,4    Η φρόνιμος κόρη θα κερδήση τον σύζυγόν της• θυγάτηρ δέ, η οποία με την έλλειψιν μορφώσεως και την κακήν συμπεριφοράν της προκαλεί εντροπήν, θα είναι λύπη δια τον πατέρα, που την εγέννησεν.
Σοφ. Σειρ. 22,5    πατέρα καὶ ἄνδρα καταισχύνει ἡ θρασεῖα καὶ ὑπὸ ἀμφοτέρων ἀτιμασθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 22,5    Η αυθάδης και βάναυσος γυναίκα κατεντροπιάζει τον πατέρα και τον σύζυγον• θα καταφρονηθή όμως και από τους δύο.
Σοφ. Σειρ. 22,6    Μουσικὰ ἐν πένθει ἄκαιρος διήγησις, μάστιγες δὲ καὶ παιδεία ἐν παντὶ καιρῷ σοφίας.
Σοφ. Σειρ. 22,6    Η χαρμόσυνος μουσική εις καιρόν πένθους είναι αταίριαστος• έτσι και η μακρά διήγησις εις ακατάλληλον χρόνον. Αι παιδαγωγικαί όμως τιμωρίαι και η μόρφωσις είναι εις πάντα χρόνον συντελεστικαί σοφίας.
Σοφ. Σειρ. 22,7    συγκολλῶν ὄστρακον ὁ διδάσκων μωρόν, ἐξεγείρων καθεύδοντα ἐκ βαθέως ὕπνου.
Σοφ. Σειρ. 22,7    Οποιος διδάσκει άνθρωπον μωρόν, ομοιάζει με εκείνον, που προσπαθεί να συγκολλήση τα θραύσματα ενός πηλίνου δοχείου• ομοιάζει επίσης με εκείνον, ο οποίος προσπαθεί να εξυπνήση άνθρωπον που κοιμάται βαθέως.
Σοφ. Σειρ. 22,8    διηγούμενος νυστάζοντι ὁ διηγούμενος μωρῷ, καὶ ἐπὶ συντελείᾳ ἐρεῖ, τί ἐστιν;
Σοφ. Σειρ. 22,8    Με άνθρωπον που διηγείται ιστορίας εις κάποιον νυστάζοντα, ομοιάζει ο διδάσκαλος που διδάσκει μωρόν και, όταν τελειώση την διδασκαλίαν του, ο μωρός θα του είπη• τι συμβαίνει;
Σοφ. Σειρ. 22,11    ἐπὶ νεκρῷ κλαῦσον, ἐξέλιπε γὰρ φῶς, καὶ ἐπὶ μωρῷ κλαῦσον, ἐξέλιπε γὰρ σύνεσις. ἥδιον κλαῦσον ἐπὶ νεκρῷ, ὅτι ἀνεπαύσατο, τοῦ δὲ μωροῦ ὑπὲρ θάνατον ἡ ζωὴ πονηρά.
Σοφ. Σειρ. 22,11    Κλαύσε δι' ένα νεκρόν, διότι εσβέσθη το φως της ζωής• κλαύσε και δια τον μωρόν, διότι δεν υπάρχει εις αυτόν σύνεσις. Ηπιώτερα κλαύσε δια τον νεκρόν, διότι επιτέλους αυτός ανεπαύθη από τας ταλαιπωρίας της παρούσης ζωής. Η ζωή όμως του μωρού είναι χειροτέρα και από αυτόν τον θάνατον.
Σοφ. Σειρ. 22,12    πένθος νεκροῦ ἑπτὰ ἡμέραι, μωροῦ δὲ καὶ ἀσεβοῦς πᾶσαι αἱ ἡμέραι τῆς ζωῆς αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 22,12    Το πένθος δι' ένα νεκρόν διαρκεί επτά ημέρας, το πένθος όμως δι' ένα μωρόν διαρκεί όλας τας ημέρας της ζωής του.
Σοφ. Σειρ. 22,13    μετὰ ἄφρονος μὴ πληθύνῃς λόγον, καὶ πρὸς ἀσύνετον μὴ πορεύου· φύλαξαι ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἵνα μὴ κόπον ἔχῃς, καὶ οὐ μὴ μολυνθῇς ἐν τῷ ἐντιναγμῷ αὐτοῦ· ἔκκλινον ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ εὑρήσεις ἀνάπαυσιν καὶ οὐ μὴ ἀκηδιάσῃς ἐν τῇ ἀπονοίᾳ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 22,13    Με μωρόν και ασύνετον μη ανοίγης μακράς συνομιλίας• και στο σπίτι απερίσκεπτου ανθρώπου μη πορευθής• φυλάξου από αυτόν και την συναναστροφήν του, δια να μη κουρασθής ψυχικώς και δια να μη μολυνθής, από όσα εκτινάσσονται από το στόμα του. Παραμέρισε και φύγε από αυτόν και έτσι θα εύρης ανάπαυσιν• δεν θα αθυμήσης από τας ανοησίας του.
Σοφ. Σειρ. 22,14    ὑπὲρ μόλυβδον τί βαρυνθήσεται; καὶ τί αὐτῷ ὄνομα ἀλλ᾿ ἢ μωρός;
Σοφ. Σειρ. 22,14    Τι υπάρχει βαρύτερον από τον μόλυβδον και πως ονομάζεται; Ονομάζεται μωρός.
Σοφ. Σειρ. 22,15    ἄμμον καὶ ἅλα καὶ βῶλον σιδήρου εὔκοπον ὑπενεγκεῖν ἢ ἄνθρωπον ἀσύνετον. -
Σοφ. Σειρ. 22,15    Αμμον και αλάτι και όγκον σιδήρου είναι ευκολώτερον να σηκώση κανείς στους ώμους του και να μεταφέρη, παρά να υποφέρη ασύνετον άνθρωπον.
Σοφ. Σειρ. 22,16    Ἱμάντωσις ξυλίνη ἐνδεδεμένη εἰς οἰκοδομὴν ἐν συσσεισμῷ οὐ διαλυθήσεται· οὕτως καρδία ἐστηριγμένη ἐπὶ διανοήματος βουλῆς ἐν καιρῷ οὐ δειλιάσει.
Σοφ. Σειρ. 22,16    Ξυλίνη δέσις εις μίαν οικοδομήν εις καιρόν σεισμού δεν θα διαλυθή• ετσι και μία καρδία, εστηριγμένη εις ώριμον σοφήν σκέψιν, δεν θα δειλιάση εις ώραν κινδύνου.
Σοφ. Σειρ. 22,17    καρδία ἡδρασμένη ἐπὶ διανοίας συνέσεως ὡς κόσμος ψαμμωτὸς τοίχου ξυστοῦ.
Σοφ. Σειρ. 22,17    Καρδία η οποία είναι στερεωμένη επάνω εις συνετήν διάνοιαν, ομοιάζει με ωραίον στόλισμα αμμοκονιάματος επάνω εις ομαλόν τοίχον.
Σοφ. Σειρ. 22,18    χάρακες ἐπὶ μετεώρου κείμενοι κατέναντι ἀνέμου οὐ μὴ ὑπομείνωσιν· οὕτως καρδία δειλὴ ἐπὶ διανοήματος μωροῦ κατέναντι παντὸς φόβου οὐ μὴ ὑπομείνῃ.
Σοφ. Σειρ. 22,18    Φράκται από πασσάλους εις υψηλόν ακάλυπτον μέρος δεν θα ανθέξουν εις την ορμήν των ανέμων• έτσι και η δειλή καρδία, που στηρίζεται, εις τας σκέψεις ενός μωρού, δεν θα ανθέξη εις διαφόρους επικινδύνους δυσκολίας.
Σοφ. Σειρ. 22,19    Ὁ νύσσων ὀφθαλμὸν κατάξει δάκρυα, καὶ ὁ νύσσων καρδίαν ἐκφαίνει αἴσθησιν.
Σοφ. Σειρ. 22,19    Εκείνος που κεντά τον οφθαλμόν του, θα προκαλέση δάκρυα• όποιος όμως κεντά την καρδίαν του άλλου προκαλεί πόνον.
Σοφ. Σειρ. 22,20    βάλλων λίθον ἐπὶ πετεινὰ ἀποσοβεῖ αὐτά, καὶ ὁ ὀνειδίζων φίλον διαλύσει φιλίαν.
Σοφ. Σειρ. 22,20    Εκείνος που ρίπτει λίθον εναντίον των πτηνών, τα τρομάζει και τα κάμνει να φεύγουν• όποιος υβρίζει τον φίλον του, θα διαλύση την φιλίαν του με αυτόν.
Σοφ. Σειρ. 22,21    ἐπὶ φίλον ἐὰν σπάσῃς ῥομφαίαν, μὴ ἀπελπίσῃς, ἔστι γὰρ ἐπάνοδος·
Σοφ. Σειρ. 22,21    Εάν εις στιγμήν παραφοράς ανασύρης φανερά την μάχαιραν εναντίον του φίλου σου, μη απελπισθής, διότι είναι δυνατή η επανόρθωσις και αποκατάστασις της φιλίας.
Σοφ. Σειρ. 22,22    ἐπὶ φίλον ἐὰν ἀνοίξῃς στόμα, μὴ εὐλαβηθῇς, ἔστι γὰρ διαλλαγή· πλὴν ὀνειδισμοῦ καὶ ὑπερηφανίας καὶ μυστηρίου ἀποκαλύψεως καὶ πληγῆς δολίας, ἐν τούτοις ἀποφεύξεται πᾶς φίλος.
Σοφ. Σειρ. 22,22    Εάν ανοίξης το στόμα σου και καταφερθής εναντίον του φίλου σου, μη φοβηθής, διότι είναι δυνατόν να υπάρξη συνδιαλλαγή και συμφιλίωσις. Μονον εάν τον υβρίσης και φερθής προς αυτόν με υπερηφάνειαν και φανερώσης τα μυστικά του και δολίως τον πληγώσης, τότε ο φίλος σου θα απομακρυνθή οριστικώς από σέ.
Σοφ. Σειρ. 22,23    πίστιν κτῆσαι ἐν πτωχείᾳ μετὰ τοῦ πλησίον, ἵνα ἐν τοῖς ἀγαθοῖς αὐτοῦ ὁμοῦ πλησθῇς· ἐν καιρῷ θλίψεως διάμενε αὐτῷ, ἵνα ἐν τῇ κληρονομίᾳ αὐτοῦ συγκληρονομήσῃς.
Σοφ. Σειρ. 22,23    Απόκτησε και κράτησε την εμπιστοσύνην του πλησίον σου εις περίοδον πτωχείας του, δια να χαρής έτσι και απολαύσης τα αγαθά του εις περίοδον ευτυχίας του. Εις περίστασιν θλίψεως και ανάγκης του μένε κοντά του, δια να έχης και συ κατόπιν μερίδιον εις τα αγαθά, τα οποία αργότερον αυτός θα αποκτήση.
Σοφ. Σειρ. 22,24    πρὸ πυρὸς ἀτμὶς καμίνου καὶ καπνός· οὕτως πρὸ αἱμάτων λοιδορίαι.
Σοφ. Σειρ. 22,24    Από την φωτιά μιας καμίνου προηγείται ο ατμός και ο καπνός. Ετσι και από τας φονικάς συμπλοκάς προηγούνται αι ύβρεις και αι αντεγκλήσεις.
Σοφ. Σειρ. 22,25    φίλον σκεπάσαι οὐκ αἰσχυνθήσομαι καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οὐ μὴ κρυβῶ.
Σοφ. Σειρ. 22,25    Δεν θα εντραπώ να συγκαλύψω τας εκτροπάς του φίλου μου και δεν θα κρυβώ, δια να μη αντικρύσω τυ πρόσωπόν του.
Σοφ. Σειρ. 22,26    καὶ εἰ κακά μοι συμβῇ δι᾿ αὐτόν, πᾶς ὁ ἀκούων φυλάξεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. -
Σοφ. Σειρ. 22,26    Εάν δε και κάποιο κακόν μου συμβή εκ μέρους αυτού, τότε κάθε άνθρωπος, ο οποίος θα πληροφορηθή το γεγονός, θα τον αποστροφή και θα τον αποφύγη.
Σοφ. Σειρ. 22,27    Τίς δώσει μοι ἐπὶ στόμα μου φυλακὴν καὶ ἐπὶ τῶν χειλέων μου σφραγίδα πανοῦργον, ἵνα μὴ πέσω ἀπ᾿ αὐτῆς καὶ ἡ γλῶσσά μου ἀπολέσῃ με;
Σοφ. Σειρ. 22,27    Ποιός θα βάλη ένα φρουρόν στο στόμα μου και εις τα χείλη μου σφραγίδα διακρίσεως, δια να μη περιπέσω εις σφάλματα λόγων και η γλώσσα μου γίνη αφορμή να καταστραφώ;

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 23

Σοφ. Σειρ. 23,1    Κύριε, πάτερ καὶ δέσποτα ζωῆς μου, μὴ ἐγκαταλίπῃς με ἐν βουλῇ αὐτῶν, μὴ ἀφῇς με πεσεῖν ἐν αὐτοῖς.
Σοφ. Σειρ. 23,1    Κυριε, Πατερ και Δέσποτα της ζωής μου, μη επιτρέψης και μου ξεφύγουν ασύνετα λόγια και μη με αφήσης να πέσω θύμα αυτών.
Σοφ. Σειρ. 23,2    τίς ἐπιστήσει ἐπὶ τοῦ διανοήματός μου μάστιγας καὶ ἐπὶ τῆς καρδίας μου παιδείαν σοφίας, ἵνα ἐπὶ τοῖς ἀγνοήμασί μου μὴ φείσωνται καὶ οὐ μὴ παρῇ τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν,
Σοφ. Σειρ. 23,2    Ποιός θα πάρη μαστίγιον εναντίον των σκέψεών μου και ποιός θα δώση εις την καρδίαν μου διαπαιδαγώγησιν και μόρφωσιν σοφίας, δια να μη δειχθούν αυταί επιεικείς, αλλά να ελέγξουν τα εξ αγνοίας αμαρτήματά μου και να προλάβουν άλλα μεγαλύτερα αμαρτήματα;
Σοφ. Σειρ. 23,3    ὅπως μὴ πληθύνωσιν αἱ ἄγνοιαί μου καὶ αἱ ἁμαρτίαι μου πλεονάσωσι καὶ πεσοῦμαι ἔναντι τῶν ὑπεναντίων καὶ ἐπιχαρεῖταί μοι ὁ ἐχθρός μου;
Σοφ. Σειρ. 23,3    Και δια να δράσουν ετσι ανασταλτικώς, ώστε να μη αυξηθούν τα εξ αγνοίας αμαρτήματά μου, και αι αμαρτίαι μου να μη πλεονάσουν, δια να μη πέσω ενώπιον των εχθρών μου και χαιρεκακήσουν εκείνοι δια την πτώσιν μου;
Σοφ. Σειρ. 23,4    Κύριε, πάτερ καὶ Θεὲ ζωῆς μου, μετεωρισμὸν ὀφθαλμῶν μὴ δῷς μοι
Σοφ. Σειρ. 23,4    Κυριε, πάτερ και Θεέ της ζωής μου, μη επιτρέψης να έχω οφθαλμούς υπερηφάνους και περιέργους.
Σοφ. Σειρ. 23,5    καὶ ἐπιθυμίαν ἀπόστρεψον ἀπ᾿ ἐμοῦ·
Σοφ. Σειρ. 23,5    Απομάκρυνε δε από εμέ κάθε επιθυμίαν κακήν.
Σοφ. Σειρ. 23,6    κοιλίας ὄρεξις καὶ συνουσιασμὸς μὴ καταλαβέτωσάν με, καὶ ψυχῇ ἀναιδεῖ μὴ παραδῷς με.
Σοφ. Σειρ. 23,6    Ας μη με καταλάβη και ας μη κυριαρχήση επάνω μου η κοιλιοδουλεία και αι σαρκικαί επιθυμίαι του συνουσιασμού• μη με παραδώσης εις την κυριαρχίαν αδιαντρόπου ψυχής.
ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΜΑΣ
Σοφ. Σειρ. 23,7    Παιδείαν στόματος ἀκούσατε, τέκνα, καὶ ὁ φυλάσσων οὐ μὴ ἁλῷ.
Σοφ. Σειρ. 23,7    Παιδιά μου, ακούσατε λόγους μορφωτικούς δια την γλώσσαν• εκείνος ο οποίος θα τους τηρήση, δεν θα κυριευθή από άκριτον γλώσσαν.
Σοφ. Σειρ. 23,8    ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ καταληφθήσεται ἁμαρτωλός, καὶ λοίδορος καὶ ὑπερήφανος σκανδαλισθήσονται ἐν αὐτοῖς.
Σοφ. Σειρ. 23,8    Από τα λόγια του στόματός του συλλαμβάνεται ο αμαρτωλός, ο δε υβριστής και υπερήφανος πάλιν εξ αιτίας των λόγων του θα σκοντάψη και θα πέση.
Σοφ. Σειρ. 23,9    ὅρκῳ μὴ ἐθίσῃς τὸ στόμα σου καὶ ὀνομασίᾳ τοῦ ἁγίου μὴ συνεθισθῇς·
Σοφ. Σειρ. 23,9    Μη συνηθίσης το στόμα σου στους όρκους ούτε και να προφέρης το όνομα του αγίου Θεού.
Σοφ. Σειρ. 23,10    ὥσπερ γὰρ οἰκέτης ἐξεταζόμενος ἐνδελεχῶς ἀπὸ μώλωπος οὐκ ἐλαττωθήσεται, οὕτως καὶ ὁ ὀμνύων καὶ ὀνομάζων διαπαντὸς ἀπὸ ἁμαρτίας οὐ μὴ καθαρισθῇ.
Σοφ. Σειρ. 23,10    Οπως ένας δούλος, ο οποίος βρίσκεται πάντοτε κάτω από το βλέμμα και την εξέτασιν του κυρίου του, δεν θα διαφύγη τους ραβδιαμούς δια τα σφάλματά του, έτσι και εκείνος, ο οποίος ορκίζεται και έχει πάντοτε στο στόμα του το όνομα του Θεού, δεν απαλλάσσεται από την εύθυνην της αμαρτίας αυτής.
Σοφ. Σειρ. 23,11    ἀνὴρ πολύορκος πλησθήσεται ἀνομίας, καὶ οὐκ ἀποστήσεται ἀπὸ τοῦ οἴκου αὐτοῦ μάστιξ· ἐὰν πλημμελήσῃ, ἁμαρτία αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτῷ, κἂν ὑπερίδῃ, ἥμαρτε δισσῶς· καὶ εἰ διακενῆς ὤμοσεν, οὐ δικαιωθήσεται, πλησθήσεται γὰρ ἐπαγωγῶν ὁ οἶκος αὐτοῦ. -
Σοφ. Σειρ. 23,11    Ανθρωπος, ο οποίος κάμνει πολλούς όρκους, θα γεμίση από παρανομίας και από το σπίτι του δεν θα λείψη ποτέ η μάστιξ των θλίψεων. Εάν περιπέση στο αμάρτημα των πολλών ορκών, επάνω του θα πέση η ενοχή. Εάν δε αδιαφορήση δια τον όρκον, αμαρτάνει δύο φοράς. Εάν δε εν γνώσει ορκισθή ψευδώς, δεν θα εύρη καμμίαν δικαίωσιν και συγχώρησιν. Το δε σπίτι του θα γεμίση από τιμωρίας και συμφοράς.
Σοφ. Σειρ. 23,12    Ἔστι λέξις ἀντιπεριβεβλημένη θανάτῳ, μὴ εὑρεθήτω ἐν κληρονομίᾳ Ἰακώβ· ἀπὸ γὰρ εὐσεβῶν ταῦτα πάντα ἀποστήσεται, καὶ ἐν ἁμαρτίαις οὐκ ἐγκυλισθήσονται.
Σοφ. Σειρ. 23,12    Υπάρχουν τόσον βαρείαι και βλάσφημοι φράσεις, αι οποίαι επισύρουν ως ποινήν τον θάνατον. Τέτοιες φράσεις επ' ουδενί λόγω δεν πρέπει να υπάρχουν μεταξύ των απογόνων του Ιακώβ. Ολαι αυταί πρέπει να αποφεύγωνται επιμελώς από τους ευσεβείς ανθρώπους, ώστε να μη κυλίωνται αυτοί μέσα στον βόρβορον των φοβερών αυτών αμαρτιών.
Σοφ. Σειρ. 23,13    ἀπαιδευσίαν ἀσυρῆ μὴ συνεθίσῃς τὸ στόμα σου, ἔστι γὰρ ἐν αὐτῇ λόγος ἁμαρτίας.
Σοφ. Σειρ. 23,13    Μη συνηθίσης το στόμα σου εις αναισχύντους λόγους, διότι μέσα εις αυτούς υπάρχουν πάντοτε φράσεις αμαρτωλαί.
Σοφ. Σειρ. 23,14    μνήσθητι πατρὸς καὶ μητρός σου, ἀνὰ μέσον γὰρ μεγιστάνων συνεδρεύεις· μήποτ᾿ ἐπιλάθῃ ἐνώπιον αὐτῶν καὶ τῷ ἐθισμῷ σου μωρανθῇς καὶ θελήσεις εἰ μὴ ἐγεννήθης καὶ τὴν ἡμέραν τοῦ τοκετοῦ σου καταράσῃ.
Σοφ. Σειρ. 23,14    Να ενθυμήσαι πάντοτε τον πατέρα σου και την μητέρα σου και τας συμβουλάς, που σου έχουν δώσει, και όταν κάθησαι εν μέσω των αρχόντων. Πρόσεξε μη λησμονήσης ενώπιον αυτών των αρχόντων τους γονείς σου και με την συνήθειαν της αδιακρίτου σου γλώσσης αποβλακωθής. Τοτε ίσως θα είπης, ότι θα ήθελες να μη είχες γεννηθή και ενδεχομένως να καταρασθής την ημέραν της γεννήσεώς σου.
Σοφ. Σειρ. 23,15    ἄνθρωπος συνεθιζόμενος λόγοις ὀνειδισμοῦ ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ οὐ μὴ παιδευθῇ.
Σοφ. Σειρ. 23,15    Ανθρωπος, ο οποίος έχει συνηθίσει να εκστομίζη υβριστικούς και εμπαικτικούς λόγους όλας τας ημέρας της ζωής του, δεν είναι δυνατόν να μορφωθή και προοδεύση.
Σοφ. Σειρ. 23,16    Δύο εἴδη πληθύνουσιν ἁμαρτίας, καὶ τὸ τρίτον ἐπάξει ὀργήν·
Σοφ. Σειρ. 23,16    Δυο είδη ανθρώπων πολλαπλασιάζουν συνεχώς τας αμαρτίας των και το τρίτον είδος εφελκύει επάνω του την οργήν του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 23,17    ψυχὴ θερμὴ ὡς πῦρ καιόμενον, οὐ μὴ σβεσθῇ ἕως ἂν καταποθῇ· ἄνθρωπος πόρνος ἐν σώματι σαρκὸς αὐτοῦ, οὐ μὴ παύσηται ἕως ἂν ἐκκαύσῃ πῦρ· ἀνθρώπω πόρνῳ πᾶς ἄρτος ἡδύς, οὐ μὴ κοπάσῃ ἕως ἂν τελευτήσῃ.
Σοφ. Σειρ. 23,17    Ψυχή θερμαινομένη από το πάθος γίνεται ως καιομένη φωτιά και η φωτιά αυτή δεν θα σβήση, έως ότου κατακαή εξ ολοκλήρου η ψυχή. Ανθρωπος ο οποίος αμαρτάνει επάνω εις αυτό τούτο το σώμα του, δεν θα σταματήση διαπράττων την αμαρτίαν, έως ότου το πυρ της απωλείας τον κατακαύση. Δια τον πορνεύοντα άνθρωπον κάθε σαρξ είναι γλυκεία προς απόλαυσιν. Δεν θα σταματήση την αμαρτίαν του μέχρι και του θανάτου του.
Σοφ. Σειρ. 23,18    ἄνθρωπος παραβαίνων ἀπὸ τῆς κλίνης αὐτοῦ, λέγων ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ· τίς με ὁρᾷ; σκότος κύκλῳ μου, καὶ οἱ τοῖχοί με καλύπτουσι, καὶ οὐθείς με ὁρᾷ· τί εὐλαβοῦμαι; τῶν ἁμαρτιῶν μου οὐ μὴ μνησθήσεται ὁ Ὕψιστος.
Σοφ. Σειρ. 23,18    Ανθρωπος, ο οποίος μολύνει την συζυγικήν του κλίνην, λέγει εσωτερικώς• “ποιός με βλέπει αμαρτάνοντα; Σκοτάδι υπάρχει ολόγυρά μου και οι τοίχοι με σκεπάζουν• κανείς λοιπόν δεν με βλέπει• τι φοβούμαι; Ο Υψιστος δεν θα ενθυμηθή τας αμαρτίας μου”.
Σοφ. Σειρ. 23,19    καὶ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπων ὁ φόβος αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔγνω ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου μυριοπλασίως ἡλίου φωτεινότεροι, ἐπιβλέποντες πάσας ὁδοὺς ἀνθρώπων καὶ κατανοοῦντες εἰς ἀπόκρυφα μέρη.
Σοφ. Σειρ. 23,19    Το μόνον που αυτός φοβείται είναι οι οφθαλμοί των ανθρώπων. Δεν έμαθεν όμως ότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι απειροπλασίως φωτεινότεροι από τον ήλιον, επιβλέπουν εις όλους τους δρόμους της ζωής των ανθρώπων και έχουν γνώσιν όλων των αμαρτιών, τας οποίας και εις τα πλέον απόκρυφα μέρη διαπράττουν οι άνθρωποι.
Σοφ. Σειρ. 23,20    πρὶν ἢ κτισθῆναι τὰ πάντα, ἔγνωσται αὐτῷ, οὕτως καὶ μετὰ τὸ συντελεσθῆναι.
Σοφ. Σειρ. 23,20    Πριν δημιουργηθούν τα σύμπαντα ήσαν όλα γνωστά στον Θεόν. Ετσι και μετά την δημιουργίαν των αυτός τα πάντα επιβλέπει και γνωρίζει.
Σοφ. Σειρ. 23,21    οὗτος ἐν πλατείαις πόλεως ἐκδικηθήσεται, καὶ οὗ οὐχ ὑπενόησεν πιασθήσεται. -
Σοφ. Σειρ. 23,21    Αυτός ο πόρνος εις τας κοσμοβριθείς πλατείας της πόλεως θα τιμωρηθή και εκεί, όπου δεν υπωπτεύετο τον κίνδυνον, θα συλληφθή επ' αυτοφώρω.
Σοφ. Σειρ. 23,22    Οὕτως καὶ γυνὴ καταλιποῦσα τὸν ἄνδρα καὶ παριστῶσα κληρονόμον ἐξ ἀλλοτρίου·
Σοφ. Σειρ. 23,22    Ετσι θα τιμωρηθή και η γυναίκα, η οποία έχει εγκαταλείψει τον άνδρα της και έφερεν στον κόσμον παιδί από ξένον άνδρα.
Σοφ. Σειρ. 23,23    πρῶτον μὲν γὰρ ἐν νόμῳ Ὑψίστου ἠπείθησε, καὶ δεύτερον εἰς ἄνδρα ἑαυτῆς ἐπλημμέλησε, καὶ τὸ τρίτον ἐν πορνείᾳ ἐμοιχεύθη, ἐξ ἀλλοτρίου ἀνδρὸς τέκνα παρέστησεν.
Σοφ. Σειρ. 23,23    Αυτή πρώτον μεν παρήκουσε τον νόμον του Υψίστου, δεύτερον ημάρτησεν απέναντι του συζύγου της και τρίτον διέπραξε μοιχείαν και απέκτησε τέκνα από άλλον άνδρα.
Σοφ. Σειρ. 23,24    αὕτη εἰς ἐκκλησίαν ἐξαχθήσεται, καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐπισκοπὴ ἔσται.
Σοφ. Σειρ. 23,24    Αυτή βιαίως θα οδηγηθή έξω από την οικίαν της και θα παρουσιασθή ενώπιον του λαού, δια να δικασθή• αλλά και τα τέκνα της θα συναντήσουν δοκιμασίας εις την ζωήν των.
Σοφ. Σειρ. 23,25    οὐ διαδώσουσι τὰ τέκνα αὐτῆς εἰς ῥίζαν, καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆς οὐ δώσουσι καρπόν.
Σοφ. Σειρ. 23,25    Τα τέκνα αυτής δεν θα απλώσουν τας ρίζας των και δεν θα ριζοβολήσουν. Και οι κλάδοι της δεν θα αποφέρουν καρπόν, δεν θα αφήσουν απογόνους.
Σοφ. Σειρ. 23,26    καταλείψει εἰς κατάραν τὸ μνημόσυνον αὐτῆς, καὶ τὸ ὄνειδος αὐτῆς οὐκ ἐξαλειφθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 23,26    Θα αφήση κατηραμένην ανάμνησιν και η καταισχύνη της ποτέ δεν θα εξαλειφθή.
Σοφ. Σειρ. 23,27    καὶ ἐπιγνώσονται οἱ καταλειφθέντες ὅτι οὐθὲν κρεῖττον φόβου Κυρίου καὶ οὐθὲν γλυκύτερον τοῦ προσέχειν ἐντολαῖς Κυρίου.
Σοφ. Σειρ. 23,27    Ετσι δε θα διδαχθούν από τα πράγματα και θα μάθουν οι υπόλοιποι άνθρωποι, ότι δεν υπάρχει τίποτε καλύτερον από τον σεβασμόν και την ευλάβειαν προς τον Κυριον• και τίποτε γλυκύτερον, από το να προσέχη και να τηρή κανείς τας εντολάς του Κυρίου.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 24

Σοφ. Σειρ. 24,1    ΑΙΝΕΣΙΣ ΣΟΦΙΑΣ. - Ἡ σοφία αἰνέσει ψυχὴν αὐτῆς καὶ ἐν μέσῳ λαοῦ αὐτῆς καυχήσεται.
Σοφ. Σειρ. 24,1    ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑΝ. - Η σοφία θα επαινέση τον εαυτόν της και εν μέσω του λαού θα δοξασθή.
Σοφ. Σειρ. 24,2    ἐν ἐκκλησίᾳ Ὑψίστου στόμα αὐτῆς ἀνοίξει καὶ ἔναντι δυνάμεως αὐτοῦ καυχήσεται·
Σοφ. Σειρ. 24,2    Εις συγκέντρωσιν πιστών εν ονόματι του Κυρίου θα ανοίξη το στόμα της και ενώπιον των θείων δυνάμεων θα εγκωμιασθή.
Σοφ. Σειρ. 24,3    ἐγὼ ἀπὸ στόματος Ὑψίστου ἐξῆλθον, καὶ ὡς ὁμίχλη κατεκάλυψα γῆν·
Σοφ. Σειρ. 24,3    “Εγώ, θα είπη, έχω βγη από στόμα του Υψίστου Θεού και ωσάν ομίχλη εσκεπασα ολόκληρον την γην.
Σοφ. Σειρ. 24,4    ἐγὼ ἐν ὑψηλοῖς κατεσκήνωσα, καὶ ὁ θρόνος μου ἐν στύλῳ νεφέλης·
Σοφ. Σειρ. 24,4    Εγώ έχω κατασκηνώσει εις τα ύψη του ουρανού και ο θρόνος μου είναι επάνω εις στύλον νεφέλης.
Σοφ. Σειρ. 24,5    γῦρον οὐρανοῦ ἐκύκλωσα μόνη καὶ ἐν βάθει ἀβύσσων περιεπάτησα·
Σοφ. Σειρ. 24,5    Τον ουράνιον θόλον εγώ μόνη περιήλθον και εις τα βάθη των θαλασσών μόνη εγώ περιεπάτησα.
Σοφ. Σειρ. 24,6    ἐν κύμασι θαλάσσης καὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ καὶ ἐν παντὶ λαῷ καὶ ἔθνει ἐκτησάμην.
Σοφ. Σειρ. 24,6    Επάνω εις τα κύματα της θαλάσσης και εις όλην την γην και εις κάθε λαόν και έθνος εγώ εβασίλευσα.
Σοφ. Σειρ. 24,7    μετὰ τούτων πάντων ἀνάπαυσιν ἐζήτησα καὶ ἐν κληρονομίᾳ τίνος αὐλισθήσομαι.
Σοφ. Σειρ. 24,7    Ανάμεσα εις όλους τούτους τους λαούς και τα έθνη εζήτησα κατοικίαν προς ανάπαυσίν μου. Ανεζήτησα εις ποίου την χώραν θα εγκατασταθώ.
Σοφ. Σειρ. 24,8    τότε ἐνετείλατό μοι ὁ κτίστης ἁπάντων, καὶ ὁ κτίσας με κατέπαυσε τὴν σκηνήν μου καὶ εἶπεν· ἐν Ἰακὼβ κατασκήνωσον καὶ ἐν Ἰσραὴλ κατακληρονομήθητι.
Σοφ. Σειρ. 24,8    Τοτε μου έδωσε την εντολήν ο Δημιουργός του σύμπαντος. Αυτός ο οποίος εμέ εδημιούργησεν, εστερέωσε την σκηνήν της αναπαύσεώς μου και μου είπε• Θα κατοικήσης στον λαόν Ιακώβ, πάρε ως ιδιοκτησίαν σου την χώραν του Ισραήλ.
Σοφ. Σειρ. 24,9    πρὸ τοῦ αἰῶνος ἀπ᾿ ἀρχῆς ἔκτισέ με, καὶ ἕως αἰῶνος οὐ μὴ ἐκλίπω.
Σοφ. Σειρ. 24,9    Προ πάντων των αιώνων και προ πάσης αρχής με εδημιούργησε και δεν θα παύσω να υπάρχω αιωνίως.
Σοφ. Σειρ. 24,10    ἐν σκηνῇ ἁγίᾳ ἐνώπιον αὐτοῦ ἐλειτούργησα καὶ οὕτως ἐν Σιὼν ἐστηρίχθην·
Σοφ. Σειρ. 24,10    Εις την αγίαν Σκηνήν του Μαρτυρίου ενώπιον αυτού εγώ ελειτούργησα και έτσι εστερέωσα μόνιμον την κατοικίαν μου ειςτήν Ιερουσαλήμ.
Σοφ. Σειρ. 24,11    ἐν πόλει ἠγαπημένῃ ὁμοίως με κατέπαυσε, καὶ ἐν Ἱερουσαλὴμ ἡ ἐξουσία μου·
Σοφ. Σειρ. 24,11    Αυτός ο ίδιος με εγκατέστησε με πάσαν άνεσιν εις την αγαπημένην του πόλιν και έτσι εις την Ιερουσαλήμ υπάρχει ο θρόνος και η εξουσία μου.
Σοφ. Σειρ. 24,12    καὶ ἐῤῥίζωσα ἐν λαῷ δεδοξασμένῳ, ἐν μερίδι Κυρίου κληρονομίας αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 24,12    Ερριζοβόλησα εις ένα ένδοξον λαόν εις ιδιοκτησίαν του Κυρίου εις την ιδικήν του κληρονομίαν.
Σοφ. Σειρ. 24,13    ὡς κέδρος ἀνυψώθην ἐν τῷ Λιβάνῳ καὶ ὡς κυπάρισσος ἐν ὄρεσιν Ἀερμών·
Σοφ. Σειρ. 24,13    Ανυψώθην και εμεγαλύνθην, όπως ανυψώνεται μεγαλοπρεπής η κέδρος στον Λιβανον, και όπως η κυπάρισσος εις τα όρη Αερμών.
Σοφ. Σειρ. 24,14    ὡς φοῖνιξ ἀνυψώθην ἐν αἰγιαλοῖς καὶ ὡς φυτὰ ῥόδου ἐν Ἱεριχώ, ὡς ἐλαία εὐπρεπὴς ἐν πεδίῳ, καὶ ἀνυψώθην ὡς πλάτανος.
Σοφ. Σειρ. 24,14    Ανυψώθην μεγαλοπρεπής, όπως ο φοίνιξ εις τας παραλίους περιοχάς, όπως αι τριανταφυλλέαι εις την Ιεριχώ, όπως η ωραιοτάτη ελαία εις τας πεδιάδας. Ανυψώθην μεγαλοπρεπής ωσάν πλάτανος.
Σοφ. Σειρ. 24,15    ὡς κιννάμωμον καὶ ἀσπάλαθος ἀρωμάτων δέδωκα ὀσμὴν καὶ ὡς σμύρνα ἐκλεκτὴ διέδωκα εὐωδίαν, ὡς χαλβάνη καὶ ὄνυξ καὶ στακτὴ καὶ ὡς λιβάνου ἀτμὶς ἐν σκηνῇ.
Σοφ. Σειρ. 24,15    Οπως η εύοσμος κανέλλα και ο αρωματικός ασπάλαθος έδωσα και δίδω εγώ την ευωδίαν. Και όπως η εκλεκτή σμύρνα, διασκορπίζω το άρωμα• όπως η χαλβάνη και ο όνυξ και η στακτή και το θυμίαμα του λιβανιού εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου.
Σοφ. Σειρ. 24,16    ἐγὼ ὡς τερέμινθος ἐξέτεινα κλάδους μου, καὶ οἱ κλάδοι μου κλάδοι δόξης καὶ χάριτος.
Σοφ. Σειρ. 24,16    Εγώ ήπλωσα τους κλάδους μου ωσάν την τερέμινθον και αυτοί οι κλάδοι μου είναι κλάδοι δόξης και χάριτος.
Σοφ. Σειρ. 24,17    ἐγὼ ὡς ἄμπελος βλαστήσασα χάριν, καὶ τὰ ἄνθη μου καρπὸς δόξης καὶ πλούτου.
Σοφ. Σειρ. 24,17    'Εγω, όπως η θαλλερή άμπελος που βλαστάνει ωραίους και καρποφόρους τους κλάδους της, έχω άνθη, τα οποία καρποφορούν δόξαν και πλούτον.
Σοφ. Σειρ. 24,18    [ἐγὼ μήτηρ τῆς ἀγαπήσεως τῆς καλῆς, καὶ φόβου καὶ γνώσεως καὶ τῆς ὁσίας ἐλπίδος, δίδομαι οὖν πᾶσι τοῖς τέκνοις μου, ἀειγενὴς τοῖς λεγομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ].
Σοφ. Σειρ. 24,18    Εγώ είμαι η μητέρα της πλέον αγνής και αδόλου αγάπης, του θείου φόβου και της υγιούς γνώσεως και της αγίας ελπίδος. Εγώ χαρίζομαι υπό του Θεού εις όλα τα τέκνα μου, πάντοτε υπάρχουσα εις τα λόγια του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 24,19    προσέλθετε πρός με οἱ ἐπιθυμοῦντές μου, καὶ ἀπὸ τῶν γεννημάτων μου ἐμπλήσθητε·
Σοφ. Σειρ. 24,19    Ελάτε, λοιπόν, προς εμέ όλοι σεις οι οποίοι επιθυμείτε να με αποκτήσετε, και χορτάσατε από τους καρπούς μου.
Σοφ. Σειρ. 24,20    τὸ γὰρ μνημόσυνόν μου ὑπὲρ τὸ μέλι γλυκύ, καὶ ἡ κληρονομία μου ὑπὲρ μέλιτος κηρίον.
Σοφ. Σειρ. 24,20    Και μόνη η σκέψις και ανάμνησίς σας περί εμού είναι γλυκυτέρα από το μέλι και η απόκτησίς μου είναι ανωτέρα από την απόκτησιν κηρήθρας.
Σοφ. Σειρ. 24,21    οἱ ἐσθίοντές με ἔτι πεινάσουσι, καὶ οἱ πίνοντές με ἔτι διψήσουσιν.
Σοφ. Σειρ. 24,21    Εκείνοι οι οποίοι με τρώγουν, θα έχουν ακόμη όρεξιν και πείναν δι' εμέ• και εκείνοι οι οποίοι θα με πίνουν θα διψούν πάλιν δι' εμέ.
Σοφ. Σειρ. 24,22    ὁ ὑπακούων μου οὐκ αἰσχυνθήσεται, καὶ οἱ ἐργαζόμενοι ἐν ἐμοὶ οὐχ ἁμαρτήσουσι.
Σοφ. Σειρ. 24,22    Οποιος με προσέχει και υπακούει στους λόγους μου, ποτέ δεν θα εντροπιασθή• και όσοι εργάζονται υπό την έμπνευσίν μου, δεν θα περιπέσουν εις σφάλματα.
Σοφ. Σειρ. 24,23    ταῦτα πάντα βίβλος διαθήκης Θεοῦ Ὑψίστου, νόμον ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν Μωυσῆς κληρονομίαν συναγωγαῖς Ἰακώβ.
Σοφ. Σειρ. 24,23    Ολα αυτά είναι η Βιβλος της Διαθήκης Θεού του Υψίστου• ο Νομος, τον οποίον διέταξεν εις ημάς ο Μωϋσής, η ιερά κληρονομία στους λαούς του Ισραήλ.
Σοφ. Σειρ. 24,24    [μὴ ἐκλύεσθε ἰσχὺν ἐν Κυρίῳ, κολλᾶσθε δὲ πρὸς αὐτόν, ἵνα κραταιώσῃ ὑμᾶς, Κύριος παντοκράτωρ Θεὸς μόνος ἐστί, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν αὐτοῦ σωτήρ].
Σοφ. Σειρ. 24,24    Μη παραλύετε και μη χάνετε την δύναμίν σας ενώπιον του Κυρίου, αλλά προσκολληθήτε εις αυτόν, δια να σας ενισχύση, διότι ο Κυριος είναι ο μόνος παντοκράτωρ Θεός, και κανείς άλλος σωτήρ πλην αυτού δεν υπάρχει.
Σοφ. Σειρ. 24,25    ὁ πιμπλῶν ὡς Φεισὼν σοφίαν καὶ ὡς Τίγρις ἐν ἡμέραις νέων,
Σοφ. Σειρ. 24,25    Αυτός κάμνει να πλημμυρίζη η σοφία, όπως τα ύδατα του ποταμού Φεισών και όπως τα ύδατα του Τιγρητος κατά την εποχήν των νέων καρπών.
Σοφ. Σειρ. 24,26    ὁ ἀναπληρῶν ὡς Εὐφράτης σύνεσιν καὶ ὡς Ἰορδάνης ἐν ἡμέραις θερισμοῦ,
Σοφ. Σειρ. 24,26    Αυτός, που υπερεκχειλίζει την γνώσιν και την σοφίαν, όπως ο Ευφράτης τα ύδατά του και όπως ο Ιορδάνης κατά την περίοδον του θερισμού.
Σοφ. Σειρ. 24,27    ὁ ἐκφαίνων ὡς φῶς παιδείαν, ὡς Γηὼν ἐν ἡμέραις τρυγητοῦ.
Σοφ. Σειρ. 24,27    Αυτός που αποστέλλει ωσάν ολόλαμπρον φως την υγιά μόρφωσιν, όπως ο Γηών τα πλούσια νερά του εις περίοδον τρυγητού.
Σοφ. Σειρ. 24,28    οὐ συνετέλεσεν ὁ πρῶτος γνῶναι αὐτήν, καὶ οὕτως ὁ ἔσχατος οὐκ ἐξιχνίασεν αὐτήν·
Σοφ. Σειρ. 24,28    Ούτε ο πρώτος άνθρωπος εγνώρισεν εις βάθος και πλάτος την θείαν σοφίαν, ούτε και ο τελευταίος θα εξιχνιάση ποτέ αυτήν.
Σοφ. Σειρ. 24,29    ἀπὸ γὰρ θαλάσσης ἐπληθύνθη διανόημα αὐτῆς καὶ ἡ βουλὴ αὐτῆς ἀπὸ ἀβύσσου μεγάλης.
Σοφ. Σειρ. 24,29    Αι υψηλαί αλήθειαι της θείας σοφίας είναι περισσότεραι από τα ύδατα της θαλάσσης, και αι αναρίθμητοι σομβουλαί της, ως εάν προσέρχωνται από απέραντον ωκεανόν.
Σοφ. Σειρ. 24,30    κἀγὼ ὡς διῶρυξ ἀπὸ ποταμοῦ καὶ ὡς ὑδραγωγὸς ἐξῆλθον εἰς παράδεισον·
Σοφ. Σειρ. 24,30    Εγώ, η σοφία, είμαι ωσάν πλουσία διώρυξ ύδατος από κάποιον ποταμόν και σαν υδραγωγός, ο οποίος εξήλθα, δια να ποτίσω τον κήπον.
Σοφ. Σειρ. 24,31    εἶπα· ποτιῶ μου τὸν κῆπον καὶ μεθύσω μου τὴν πρασιάν· καὶ ἰδοὺ ἐγένετό μοι ἡ διῶρυξ εἰς ποταμόν, καὶ ὁ ποταμός μου ἐγένετο εἰς θάλασσαν.
Σοφ. Σειρ. 24,31    Είπα, θα ποτίσω τον κήπον μου, θα μεθύσω με τα άφθονα ύδατά μου τας πρασιάς• και ιδού ότι η διώρυξ έγινε ποταμός και ο ποταμός έγινε θάλασσα.
Σοφ. Σειρ. 24,32    ἔτι παιδείαν ὡς ὄρθρον φωτιῶ καὶ ἐκφανῶ αὐτὰ ἕως εἰς μακράν·
Σοφ. Σειρ. 24,32    Απλώνω ακόμη την μόρφωσιν όπως διαχέεται το ορθρινόν φως, και θα φανερώσω τα σοφά αυτής διδάγματα έως στον πλέον μακρυνόν κόσμον.
Σοφ. Σειρ. 24,33    ἔτι διδασκαλίαν ὡς προφητείαν ἐκχεῶ καὶ καταλείψω αὐτὴν εἰς γενεὰς αἰώνων.
Σοφ. Σειρ. 24,33    Διαχύνω την διδασκαλίαν μου ως σπουδαιότατον κήρυγμα του Θεού, και θα κληροδοτήσω αυτήν εις τας δια μέσου των αιώνων γενεάς των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 24,34    ἴδετε ὅτι οὐκ ἐμοὶ μόνῳ ἐκοπίασα, ἀλλὰ πᾶσι τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτήν.
Σοφ. Σειρ. 24,34    Προσέξατε, εγώ που γράφω αυτά τα σχετικά με την σοφίαν, δεν εκοπίασα μόνον δια τον εαυτόν μου, αλλά και δι' όλους εκείνους, οι οποίοι αναζητούν και θέλουν να εύρουν την σοφίαν.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 25

Σοφ. Σειρ. 25,1    Ἐν τρισὶν ὡραΐσθην καὶ ἀνέστην ὡραία ἔναντι Κυρίου καὶ ἀνθρώπων· ὁμόνοια ἀδελφῶν, καὶ φιλία τῶν πλησίον, καὶ γυνὴ καὶ ἀνὴρ ἑαυτοῖς συμπεριφερόμενοι.
Σοφ. Σειρ. 25,1    Τρία πράγματά με στολίζουν κατά τρόπον ωραίον, και ωραία παρουσιάζομαι ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Πρώτον• ομόνοια μεταξύ των αδελφών. Δεύτερον• φιλία μεταξύ των φίλων και των γειτόνων. Τρίτον• καλή συμπεριφορά των συζύγων μεταξύ των.
Σοφ. Σειρ. 25,2    τρία δὲ εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου καὶ προσώχθισα σφόδρα τῇ ζωῇ αὐτῶν· πτωχὸν ὑπερήφανον, καὶ πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχὸν ἐλαττούμενον συνέσει. -
Σοφ. Σειρ. 25,2    Τρεις τάξεις ανθρώπων εμίσησεν η ψυχή μου και εδυσφόρησα πάρα πολύ δια την ύπαρξίν των. Πτωχόν υπερήφανον, πλούσιον ψεύστην, και γέροντα μοιχόν, ο οποίος συνεχώς χάνει την ορθοφροσύνην του.
Σοφ. Σειρ. 25,3    Ἐν νεότητι οὐ συναγήοχας, καὶ πῶς ἂν εὕροις ἐν τῷ γήρᾳ σου;
Σοφ. Σειρ. 25,3    Εφ' όσον κατά την νεότητά σου δεν απεθησαύρισες σοφίαν και σύνεσιν, πως θα την έχης κατά τα γηρατεία σου;
Σοφ. Σειρ. 25,4    ὡς ὡραῖον πολιαῖς κρίσις καὶ πρεσβυτέροις ἐπιγνῶναι βουλήν.
Σοφ. Σειρ. 25,4    Ποσον ωραίον είναι δια κεφαλάς, που έχουν κάτασπρα μαλλιά, η ορθοφροσύνη, και δια τους πρεσβυτέρους κατά την ηλικίαν να γνωρίζουν και να δίδουν καλάς συμβουλάς!
Σοφ. Σειρ. 25,5    ὡς ὡραία γερόντων σοφία καὶ δεδοξασμένοις διανόημα καὶ βουλή.
Σοφ. Σειρ. 25,5    Ποσον ωραία και ταιριαστή είναι η σοφία δια τους γέροντας, εις δε τους μεγάλους και δοξασμένους επί της γης η ορθή σκέψις και συμβουλή!
Σοφ. Σειρ. 25,6    στέφανος γερόντων πολυπειρία, καὶ τὸ καύχημα αὐτῶν φόβος Κυρίου. -
Σοφ. Σειρ. 25,6    Ωραίος ταιριαστός στέφανος εις την κεφαλήν των γερόντων είναι η πλουσία υγιής πείρα καύχημά των δε η ευλάβεια προς τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 25,7    Ἐννέα ὑπονοήματα ἐμακάρισα ἐν καρδίᾳ καὶ τὸ δέκατον ἐρῶ ἐπὶ γλώσσης· ἄνθρωπος εὐφραινόμενος ἐπὶ τέκνοις, ζῶν καὶ βλέπων ἐπὶ πτώσει ἐχθρῶν·
Σοφ. Σειρ. 25,7    Εννέα τάξεις εμακάρισα με όλην μου την καρδίαν. Και την δεκάτην τάξιν θα την διακηρύξω με τους λόγους μου. Πρώτον, άνθρωπον ο οποίος ευφραίνεται δια τα καλά του παιδιά. Δεύτερον, εκείνον που ζη και βλέπει την καταστροφήν των εχθρών του.
Σοφ. Σειρ. 25,8    μακάριος ὁ συνοικῶν γυναικὶ συνετῇ, καὶ ὃς ἐν γλώσσῃ οὐκ ὠλίσθησε, καὶ ὃς οὐκ ἐδούλευσεν ἀναξίῳ αὐτοῦ·
Σοφ. Σειρ. 25,8    Τρίτον, ευτυχή εκείνον, ο οποίος συνοικεί με συνετήν και σώφρονα σύζυγον. Τέταρτον, εκείνον ο οποίος δεν εξολισθαίνει εις αμαρτήματα γλώσσης. Πέμπτον, εκείνον που δεν υπηρέτησεν ως προϊστάμενον κατώτερόν του.
Σοφ. Σειρ. 25,9    μακάριος ὃς εὗρε φρόνησιν, καὶ ὁ διηγούμενος εἰς ὦτα ἀκουόντων·
Σοφ. Σειρ. 25,9    Μακάριος εκείνος, ο οποίος εύρε και απέκτησε σύνεσιν, εκείνος ο οποίος διδάσκει εις ανθρώπους, οι οποίοι τον ακούουν με προθυμίαν.
Σοφ. Σειρ. 25,10    ὡς μέγας ὁ εὑρὼν σοφίαν· ἀλλ᾿ οὐκ ἔστιν ὑπὲρ τὸν φοβούμενον τὸν Κύριον·
Σοφ. Σειρ. 25,10    Ποσον μέγας είναι εκείνος, ο οποίος ευρήκε και απέκτησε σοφίαν! Αυτός όμως παρ' όλην την σοφίαν του δεν είναι ανώτερος από εκείνον, ο οποίος φοβείται τον Κοριον.
Σοφ. Σειρ. 25,11    φόβος Κυρίου ὑπὲρ πᾶν ὑπερέβαλεν, ὁ κρατῶν αὐτοῦ τίνι ὁμοιωθήσεται;
Σοφ. Σειρ. 25,11    Ο φόβος του Κυρίου είναι ανώτερος από κάθε τι• και προς ποίον θα παρομοιάσωμεν εκείνον, που έχει και κρατεί μέσα του αυτόν τον φόβον;
Σοφ. Σειρ. 25,12    [φόβος Κυρίου ἀρχὴ ἀγαπήσεως αὐτοῦ, πίστις δὲ ἀρχὴ κολλήσεως αὐτοῦ].
Σοφ. Σειρ. 25,12    Ο φόβος του Κυρίου είναι η αρχή και η προϋπόθεσις της αγάπης μας προς αυτόν, η δε πίστις μας είναι η αρχή της προσκολλήσεώς μας εις αυτόν.
Σοφ. Σειρ. 25,13    Πᾶσαν πληγὴν καὶ μὴ πληγὴν καρδίας, καὶ πᾶσαν πονηρίαν καὶ μὴ πονηρίαν γυναικός·
Σοφ. Σειρ. 25,13    Καθε άλλην πληγήν την υπομένει κανείς, οχι όμως και την πληγήν της καρδίας. Καθε άλλην πονηρίαν την υπομένει, οχι όμως και την πονηρίαν της γυναικός.
Σοφ. Σειρ. 25,14    πᾶσαν ἐπαγωγὴν καὶ μὴ ἐπαγωγὴν μισούντων, καὶ πᾶσαν ἐκδίκησιν καὶ μὴ ἐκδίκησιν ἐχθρῶν.
Σοφ. Σειρ. 25,14    Καθε συμφοράν την υπομένω, πλην συμφοράς προερχομένης από εκείνους, που με μισούν, όπως και κάθε εκδίκησιν και μη εκδίκησιν, προερχομένην από εχθρούς.
Σοφ. Σειρ. 25,15    οὐκ ἔστι κεφαλὴ ὑπὲρ κεφαλὴν ὄφεως, καὶ οὐκ ἔστι θυμὸς ὑπὲρ θυμὸν ἐχθροῦ.
Σοφ. Σειρ. 25,15    Δεν υπάρχει περισσότερον κακή και επικίνδυνος κεφαλή από την δηλητηριώδη κεφαλήν του όφεως• και δεν υπάρχει χειρότερος θυμός από τον θυμόν του εχθρού.
Σοφ. Σειρ. 25,16    συνοικῆσαι λέοντι καὶ δράκοντι εὐδοκήσω ἢ ἐνοικῆσαι μετὰ γυναικὸς πονηρᾶς.
Σοφ. Σειρ. 25,16    Προτιμώ να συνοικήσω με λέοντα και δράκοντα, παρά να συγκατοικώ με κακήν γυναίκα.
Σοφ. Σειρ. 25,17    πονηρία γυναικὸς ἀλλοιοῖ τὴν ὅρασιν αὐτῆς καὶ σκοτοῖ τὸ πρόσωπον αὐτῆς ὡς ἄρκος.
Σοφ. Σειρ. 25,17    Η κακία της γυναικός αλλοιώνει την εμφάνισίν της γενικώς• κάμνει σκοτεινόν το πρόσωπόν της, ωσάν το πρόσωπον της άρκτου.
Σοφ. Σειρ. 25,18    ἀνὰ μέσον τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἀναπεσεῖται ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, καὶ ἀκούσας ἀνεστέναξε πικρά.
Σοφ. Σειρ. 25,18    Ο σύζυγός της θα καθίση εν ανέσει ανάμεσα στους φίλους του, όταν όμως ακουση δι' αυτήν θα αναστενάξη με μεγάλην πικρίαν.
Σοφ. Σειρ. 25,19    μικρὰ πᾶσα κακία πρὸς κακίαν γυναικός, κλῆρος ἁμαρτωλοῦ ἐπιπέσοι αὐτῇ.
Σοφ. Σειρ. 25,19    Καθε άλλη κακία είναι μικρά εμπρός εις την κακίαν της γυναικός. Ως κακόν μερίδιον ας πέση επάνω της κλήρος και κατάντημα αμαρτωλού.
Σοφ. Σειρ. 25,20    ἀνάβασις ἀμμώδης ἐν ποσὶ πρεσβυτέρου, οὕτως γυνὴ γλωσσώδης ἀνδρὶ ἡσύχῳ.
Σοφ. Σειρ. 25,20    Ο,τι είναι η αμμουδερή ανωφέρεια δια τα πόδια του γέροντος, έτσι είναι και η γλωσσώδης γυνή δια τον φιλήσυχον άνδρα της.
Σοφ. Σειρ. 25,21    μὴ προσπέσῃς ἐπὶ κάλλος γυναικὸς καὶ γυναῖκα μὴ ἐπιποθήσῃς.
Σοφ. Σειρ. 25,21    Μη παρασυρθής από το κάλλος της γυναικός. Καμμίαν γυναίκα ας μη επιθυμήσης μετά πόθου.
Σοφ. Σειρ. 25,22    ὀργὴ καὶ ἀναίδεια καὶ αἰσχύνη μεγάλη γυνὴ ἐὰν ἐπιχορηγῇ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 25,22    Είναι κάτι το εξοργιστικόν, το αναιδές, το εξευτελιστικόν, η γυνή να επιχορηγή και διατρέφη τον άνδρα της.
Σοφ. Σειρ. 25,23    καρδία ταπεινὴ καὶ πρόσωπον σκυθρωπὸν καὶ πληγὴ καρδίας γυνὴ πονηρά· χεῖρες παρειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα ἥτις οὐ μακαριεῖ τὸν ἄνδρα αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 25,23    Γυνή με χυδαίαν ψυχήν, με σκυθρωπόν το πρόσωπον και με πικραμμένην καρδίαν, είναι κακή σύζυγος. Χείρες συζύγου αδρανείς και γόνατα παραλελυμένα δεν είναι δυνατόν να κάμουν ευτυχισμένον τον σύζυγόν της.
Σοφ. Σειρ. 25,24    ἀπὸ γυναικὸς ἀρχὴ ἁμαρτίας, καὶ δι᾿ αὐτὴν ἀποθνήσκομεν πάντες.
Σοφ. Σειρ. 25,24    Από την γυναίκα, από την Εύαν, ήλθεν η αρχή της αμαρτίας, και εξ αιτίας αυτής αποθνήσκομεν όλοι.
Σοφ. Σειρ. 25,25    μὴ δῷς ὕδατι διέξοδον μηδὲ γυναικὶ πονηρᾷ ἐξουσίαν.
Σοφ. Σειρ. 25,25    Μη δίδης ελευθέραν ροήν στο ύδωρ, ούτε εξουσίαν εις κακήν γυναίκα.
Σοφ. Σειρ. 25,26    εἰ μὴ πορεύεται κατὰ χεῖρά σου, ἀπὸ τῶν σαρκῶν σου ἀπότεμε αὐτήν.
Σοφ. Σειρ. 25,26    Εάν η γυναίκα σου δεν σε ακολουθή και δεν σε υπακούη, απόκοψέ την από το σπίτι σου με διαζύγιον.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 26

Σοφ. Σειρ. 26,1    Γυναικὸς ἀγαθῆς μακάριος ὁ ἀνήρ, καὶ ἀριθμὸς τῶν ἡμερῶν αὐτοῦ διπλάσιος.
Σοφ. Σειρ. 26,1    Ευτυχής είναι ο άνδρας εκείνος, ο οποίος έχει ενάρετον σύζυγον. Ο αριθμός των ετών της ζωής του θα διπλασιασθή.
Σοφ. Σειρ. 26,2    γυνὴ ἀνδρεία εὐφραίνει τὸν ἄνδρα αὐτῆς, καὶ τὰ ἔτη αὐτοῦ πληρώσει ἐν εἰρήνῃ.
Σοφ. Σειρ. 26,2    Γυνή δραστηρία και εργατική ευφραίνει τον άνδρα της, τα δε έτη της ζωής του θα είναι γεμάτα από ειρήνην.
Σοφ. Σειρ. 26,3    γυνὴ ἀγαθὴ μερὶς ἀγαθή, ἐν μερίδι φοβουμένων Κύριον δοθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 26,3    Ενάρετος γυνή είναι αγαθόν δώρον, που προσφέρεται από τον Κυριον εις εκείνους, οι οποίοι τον φοβούνται.
Σοφ. Σειρ. 26,4    πλουσίου δὲ καὶ πτωχοῦ καρδία ἀγαθή, ἐν παντὶ καιρῷ πρόσωπον ἱλαρόν.
Σοφ. Σειρ. 26,4    Του πλουσίου και του πτωχού η καρδία είναι χαρούμενη και εις κάθε περίστασιν το πρόσωπον των είναι ιλαρόν, εάν έχουν σύζυγον αγαθήν.
Σοφ. Σειρ. 26,5    ἀπὸ τριῶν εὐλαβήθη ἡ καρδία μου, καὶ ἐπὶ τῷ τετάρτῳ προσώπῳ ἐδεήθην· διαβολὴν πόλεως, καὶ ἐκκλησίαν ὄχλου, καὶ καταψευσμόν, ὑπὲρ θάνατον πάντα μοχθηρά.
Σοφ. Σειρ. 26,5    Από τρία πράγματα εφοβήθη η καρδία μου, δια δε το τέταρτον ηλλοιώθη από φόβον το πρόσωπόν μου. Πρώτον, συκοφαντίαν ολοκλήρου πόλεως. Δεύτερον, στασιάσαντα όχλον. Τρίτον, φοβεράν ψευδολογίαν. Ολα αυτά είναι χειρότερα και από τον θάνατον.
Σοφ. Σειρ. 26,6    ἄλγος καρδίας καὶ πένθος γυνὴ ἀντίζηλος ἐπὶ γυναικὶ καὶ μάστιξ γλώσσης πᾶσιν ἐπικοινωνοῦσα.
Σοφ. Σειρ. 26,6    Το τέταρτον όμως και φοβερότερον είναι ο βαθύς πόνος της καρδίας και πένθος ψυχής εξ αιτίας γυναικός, η οποία ζηλεύει άλλας γυναίκας. Η γλώσσα της γίνεται πλέον μαστίγιον εναντίον όλων εκείνων, με τους οποίους έρχεται εις επικοινωνίαν.
Σοφ. Σειρ. 26,7    βοοζύγιον σαλευόμενον γυνὴ πονηρά, ὁ κρατῶν αὐτῆς ὡς ὁ δρασσόμενος σκορπίου.
Σοφ. Σειρ. 26,7    Η κακή γυναίκα είναι ένας αταίριαστος και κλονιζόμενος ζυγός βοϊδιών. Οποιος θα επιχειρήση να έλθη εις επαφήν και να κυριαρχήση εις αυτήν, είναι σαν εκείνον, που πιάνει με τα χέρια του σκορπιόν.
Σοφ. Σειρ. 26,8    ὀργὴ μεγάλη γυνὴ μέθυσος καὶ ἀσχημοσύνην αὐτῆς οὐ συγκαλύψει.
Σοφ. Σειρ. 26,8    Μεγάλη δυστυχία και οργή είναι η μέθυσος γυναίκα. Αυτή δεν σκεπάζει όσα δια λόγους εντροπής πρέπει να είναι συγκεκαλυμμένα.
Σοφ. Σειρ. 26,9    πορνεία γυναικὸς ἐν μετεωρισμοῖς ὀφθαλμῶν καὶ ἐν τοῖς βλεφάροις αὐτῆς γνωσθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 26,9    Η πορνεία της γυναικός φαίνεται από την ζωηρότητα και την αναισχυντίαν των οφθαλμών της, γίνεται γνωστή και από αυτά ακόμη τα βλέφαρά της.
Σοφ. Σειρ. 26,10    ἐπὶ θυγατρὶ ἀδιατρέπτῳ στερέωσον φυλακήν, ἵνα μὴ εὑροῦσα ἄνεσιν ἑαυτῇ χρήσηται.
Σοφ. Σειρ. 26,10    Πρόσεξε πολύ και παρακολούθησε συνεχώς την αδιάντροπον θυγατέρα, μήπως τυχόν αυτή, εκμεταλλευόμενη την αμέλειάν σου, κάμη κακήν χρήσιν εις βάρος της.
Σοφ. Σειρ. 26,11    ὀπίσω ἀναιδοῦς ὀφθαλμοῦ φύλαξαι, καὶ μὴ θαυμάσῃς ἐὰν εἰς σὲ πλημμελήσῃ·
Σοφ. Σειρ. 26,11    Πρόσεξε τα αναιδή βλέμματα της και μη εκπλαγής, εάν και προς σε τον ίδιον αυθαδιάση.
Σοφ. Σειρ. 26,12    ὡς διψῶν ὁδοιπόρος τὸ στόμα ἀνοίξει, καὶ ἀπὸ παντὸς ὕδατος τοῦ σύνεγγυς πίεται, κατέναντι παντὸς πασσάλου καθήσεται καὶ ἔναντι βέλους ἀνοίξει φαρέτραν.
Σοφ. Σειρ. 26,12    Η κόρη αυτή, σαν διψασμένος οδοιπόρος, θα ανοίξη το στόμα της, και θα ρουφήση κάθε νερό, που θα συναντήση. Θα καθίση απέναντι οποιουδήποτε πασσάλου και εις κάθε πονηρόν βέλος θα ανοίξη την φαρέτραν της.
Σοφ. Σειρ. 26,13    χάρις γυναικὸς τέρψει τὸν ἄνδρα αὐτῆς, καὶ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ πιανεῖ ἡ ἐπιστήμη αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 26,13    Ομως η χάρις, η ψυχική ευγένεια και καλωσύνη της συζύγου τέρπει τον άνδρα της. Η δε ορθοφροσύνη και η καλή διαγωγή της θα στερεώσουν και θα θρέψουν τα οστά του.
Σοφ. Σειρ. 26,14    δόσις Κυρίου γυνὴ σιγηρά, καὶ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα πεπαιδευμένης ψυχῆς.
Σοφ. Σειρ. 26,14    Δωρεά Θεού είναι γυνή σιωπηλή. Δεν υπάρχει δε κανένα αντάλλαγμα μιας γυναικείας ψυχής, μορφωμένης κατά Θεόν.
Σοφ. Σειρ. 26,15    χάρις ἐπὶ χάριτι γυνὴ αἰσχυντηρά, καὶ οὐκ ἔστι σταθμὸς πᾶς ἄξιος ἐγκρατοῦς ψυχῆς.
Σοφ. Σειρ. 26,15    Η εντροπαλή και συνεσταλμένη σύζυγος είναι διπλή χάρις παρά του Θεού, και δεν υπάρχει ζύγι ικανόν, να σταθμίση την αξίαν της ενάρετου αυτής ψυχής.
Σοφ. Σειρ. 26,16    ἥλιος ἀνατέλλων ἐν ὑψίστοις Κυρίου καὶ κάλλος ἀγαθῆς γυναικὸς ἐν κόσμῳ οἰκίας αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 26,16    Οπως ο ανατέλλων ήλιος εις τα ύψη του ουρανού του Κυρίου, έτσι και το ψυχικόν κάλλος της εναρέτου γυναικός λάμπει μέσα στον στολισμόν της οικίας της.
Σοφ. Σειρ. 26,17    λύχνος ἐκλάμπων ἐπὶ λυχνίας ἁγίας καὶ κάλλος προσώπου ἐπὶ ἡλικίᾳ στασίμῃ.
Σοφ. Σειρ. 26,17    Οπως λάμπει ο λύχνος επάνω εις την ιεράν επτάφωτον λυχνίαν, έτσι ακτινοβολεί και η ωραιότης του προσώπου της στο καμαρωτόν σώμα της.
Σοφ. Σειρ. 26,18    στύλοι χρύσεοι ἐπὶ βάσεως ἀργυρᾶς καὶ πόδες ὡραῖοι ἐπὶ στέρνοις εὐσταθοῦς.
Σοφ. Σειρ. 26,18    Οπως είναι οι χρυσοί στύλοι επάνω εις τα αργυρά βάθρα των, έτσι και οι ωραίοι πόδες στηρίζουν το καλοδεμένον στήθος, το ωραίον σώμα της.
Σοφ. Σειρ. 26,19    Τέκνον, ἀκμὴν ἡλικίας σου συντήρησον ὑγιῆ, καὶ μὴ δῷς ἀλλοτρίοις τὴν ἰσχύν σου.
Σοφ. Σειρ. 26,19    Παιδί μου, κατά το άνθος της ηλικίας σου φύλαξε υγιή τον εαυτόν σου, και μη εκδαπανήσης εις ξένα πρόσωπα την δύναμίν σου.
Σοφ. Σειρ. 26,20    ἀναζητήσας παντὸς πεδίου εὔγειον κλῆρον σπεῖρε τὰ ἴδια σπέρματα πεποιθὼς τῇ εὐγενείᾳ σου·
Σοφ. Σειρ. 26,20    Αλλά, αφού αναζητήσης εις κάθε αγρόν καλόν έδαφος, αγαθήν γυναίκα, σπείρε εκεί τα σπέρματά σου με την πεποίθησιν, ότι θα αποκτήσης γνησίους και καλούς απογόνους.
Σοφ. Σειρ. 26,21    οὕτως τὰ γενήματά σου περιόντα καὶ παῤῥησίαν εὐγενείας ἔχοντα μεγαλυνοῦσι.
Σοφ. Σειρ. 26,21    Ετσι τα παιδιά σου θα ευρίσκονται γύρω σου και με το θάρρος, που τους δίνει η γνησιότης και ευγένεια της καταγωγής των, θα μεγαλώνουν.
Σοφ. Σειρ. 26,22    γυνὴ μισθία ἴση σιάλῳ λογισθήσεται, ὕπανδρος δὲ πύργος θανάτου τοῖς χρωμένοις λογισθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 26,22    Γυνή που πωλείται αναιδώς είναι σιχαμερή ωσάν το σάλιο, η δε πιστή σύζυγος θα φανή πύργος, που εκτοξεύει τον θάνατον εναντίον εκείνων, οι οποίοι με πονηράν διάθεσιν θα σκεφθούν να την πλησιάσουν.
Σοφ. Σειρ. 26,23    γυνὴ ἀσεβὴς ἀνόμῳ μερὶς δοθήσεται, εὐσεβὴς δὲ δίδοται τῷ φοβουμένῳ τὸν Κύριον.
Σοφ. Σειρ. 26,23    Η ασεβής όμως γυνή παραχωρείται ως τιμωρία στον ασεβή άνδρα, η δε ευσεβής γυναίκα δίδεται προς εκείνον, που φοβείται τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 26,24    γυνὴ ἀσχήμων ἀτιμίαν κατατρίψει, θυγάτηρ δὲ εὐσχήμων καὶ τὸν ἄνδρα ἐντραπήσεται.
Σοφ. Σειρ. 26,24    Γυνή αναίσχυντος θα περιπέση και θα καταπίη κάθε αναισχυντίαν, η δε συνεσταλμένη και εντροπαλή κόρη θα εντραπή και τον μέλλοντα σύζυγόν της.
Σοφ. Σειρ. 26,25    γυνὴ ἀδιάτρεπτος ὡς κύων λογισθήσεται, ἡ δὲ ἔχουσα αἰσχύνην τὸν Κύριον φοβηθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 26,25    Γυνή αδιάντροπος θα θεωρήται ωσάν σκύλα, η συνεσταλμένη όμως και ντροπαλή θα φοβήται τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 26,26    γυνὴ ἄνδρα ἴδιον τιμῶσα σοφὴ πᾶσι φανήσεται, ἀτιμάζουσα δὲ ἐν ὑπερηφανίᾳ ἀσεβὴς πᾶσι γνωσθήσεται. γυναικὸς ἀγαθῆς μακάριος ὁ ἀνήρ, ὁ γὰρ ἀριθμὸς τῶν ἐτῶν αὐτοῦ διπλάσιος ἔσται.
Σοφ. Σειρ. 26,26    Γυνή, η οποία τιμά τον σύζυγόν της, θα φανή εις όλους, όπως και είναι πράγματι, σοφή. Εξ αντιθέτου γυναίκα ασεβής και αλαζονική, που εξευτελίζει τον άνδρα της, θα γίνη γνωστή ως τοιαύτη εις όλους. Ευτυχής είναι ο άνδρας, που επήρε σύζυγον ενάρετον. Ο αριθμός των ετών του θα είναι διπλάσιος.
Σοφ. Σειρ. 26,27    γυνὴ μεγαλόφωνος καὶ γλωσσώδης ὡς σάλπιγξ πολέμων εἰς τροπὴν θεωρηθήσεται, ἀνθρώπου δὲ παντὸς ψυχὴ ὁμοιότροπος τούτοις, πολέμου ἀκαταστασίαις τὴν ψυχὴν διαιτηθήσεται]. -
Σοφ. Σειρ. 26,27    Γυνή, που κραυγάζει και έχει μεγάλην γλώσσαν, ομοιάζει με πολεμικήν σάλπιγγα, που τρέπει εις φυγήν εχθρόν. Και παντός ανθρώπου ψυχή υπό τοιαύτας συνθήκας θα διέρχεται ζωήν ακατάστατον και πολεμικήν.
Σοφ. Σειρ. 26,28    Ἐπὶ δυσὶ λελύπηται ἡ καρδία μου, καὶ ἐπὶ τῷ τρίτῳ θυμός μοι ἐπῆλθεν· ἀνὴρ πολεμιστὴς ὑστερῶν δι᾿ ἔνδειαν, καὶ ἄνδρες συνετοὶ ἐὰν σκυβαλισθῶσιν, ἐπανάγων ἀπὸ δικαιοσύνης ἐπὶ ἁμαρτίαν· ὁ Κύριος ἑτοιμάσει εἰς ῥομφαίαν αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 26,28    Δια δύο πράγματα λυπείται η καρδία μου• κάποιο δε τρίτον εξεγείρει την αγανάκτησίν μου• πρώτον, ανήρ ο οποίος επολέμησε δια την πατρίδα του και έχει καταπέσει εις πτωχείαν. Δεύτερον, άνδρες συνετοί, εάν θεωρηθούν ως σκύβαλα και παραμερισθούν. Τρίτον δε και χειρότερον, άνθρωπος ο οποίος από τον δρόμον της αρετής μεταπηδά εις τα αδιέξοδα της αμαρτίας. Ο Κυριος τον ετοιμάζει δια την μάχαιραν της οργής του.
Σοφ. Σειρ. 26,29    Μόλις ἐξελεῖται ἔμπορος ἀπὸ πλημμελείας, καὶ οὐ δικαιωθήσεται κάπηλος ἀπὸ ἁμαρτίας.
Σοφ. Σειρ. 26,29    Ενας έμπορος μόλις και μετά δυσκολίας θα αποφύγη την αδικίαν. Ο μεταπράτης όμως δεν θα κατορθώση, να απαλλαγή από την αμαρτίαν.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 27

Σοφ. Σειρ. 27,1    Χάριν διαφόρου πολλοὶ ἥμαρτον, καὶ ὁ ζητῶν πληθῦναι ἀποστρέψει ὀφθαλμόν.
Σοφ. Σειρ. 27,1    Πολλοί αμαρτάνουν ένεκα υλικού κέρδους• και ο πλεονέκτης, ο επιζητών να αυξήση τα κέρδη του, αποστρέφει με σκληρότητα τους οφθαλμούς του από τον πτωχόν και από τον Θεόν της δικαιοσύνης.
Σοφ. Σειρ. 27,2    ἀναμέσον ἁρμῶν λίθων παγήσεται πάσσαλος, καὶ ἀναμέσον πράσεως καὶ ἀγορασμοῦ συντριβήσεται ἁμαρτία.
Σοφ. Σειρ. 27,2    Οπως ο πάσσαλος πιεζόμενος εμπήγνυται εις τας αρθρώσεις των λίθων ενός τοίχου, έτσι και η αμαρτία ενσφηνώνεται μεταξύ πωλήσεως και αγοράς.
Σοφ. Σειρ. 27,3    ἐὰν μὴ ἐν φόβῳ Κυρίου κρατήσῃ κατὰ σπουδήν, ἐν τάχει καταστραφήσεται αὐτοῦ ὁ οἶκος.
Σοφ. Σειρ. 27,3    Εάν ο κερδοσκόπος άνθρωπος δεν συγκρατήση συντόμως και εγκαίρως τον εαυτόν του με τον φόβον του Θεού, ταχέως θα εξολοθρευθή ο οίκος του.
Σοφ. Σειρ. 27,4    Ἐν σείσματι κοσκίνου διαμένει κοπρία, οὕτως σκύβαλα ἀνθρώπου ἐν λογισμῷ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 27,4    Οταν σείεται το κόσκινον, παραμένουν εις αυτό τα σκύβαλα. Σκύβαλα πολλές φορές, άχρηστοι και επιβλαβείς σκέψεις και επιθυμίαι, μένουν εις την διάνοιαν και την καρδίαν των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 27,5    σκεύη κεραμέως δοκιμάζει κάμινος, καὶ πειρασμὸς ἀνθρώπου ἐν διαλογισμῷ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 27,5    Τα πήλινα δοχεία του κεραμοποιού τα δοκιμάζει η φωτιά της καμίνου. Η δοκιμασία και η εξωτερίκευσις του χαρακτήρας του ανθρώπου γίνεται με τους συλλογισμούς και τας συζητήσστου.
Σοφ. Σειρ. 27,6    γεώργιον ξύλου ἐκφαίνει ὁ καρπὸς αὐτοῦ, οὕτως λόγος ἐνθυμήματος καρδίας ἀνθρώπου.
Σοφ. Σειρ. 27,6    Την αξίαν και ποιότητα ενός καλλιεργημένου δένδρου φανερώνει ο καρπός• έτσι και ο λόγος, η έκφρασις των επιθυμιών της καρδίας και των σκέψεων του νου, φανερώνει τον άνθρωπον.
Σοφ. Σειρ. 27,7    πρὸ λογισμοῦ μὴ ἐπαινέσῃς ἄνδρα, οὗτος γὰρ πειρασμὸς ἀνθρώπων. -
Σοφ. Σειρ. 27,7    Μη επαινέσης άνθρωπον πριν η τον ακούσης να ομιλή, διότι η ομιλία είναι δοκιμασία και κριτήριον της αξίας του.
Σοφ. Σειρ. 27,8    Ἐὰν διώκῃς τὸ δίκαιον, καταλήψῃ καὶ ἐνδύσῃ αὐτὸ ὡς ποδήρη δόξης.
Σοφ. Σειρ. 27,8    Εάν επιδιώκης το δίκαιον, θα το καταλάβης και θα το ενδυθής ως ένδοξον ιμάτιον, που θα φθάνη μέχρι τα πόδια σου.
Σοφ. Σειρ. 27,9    πετεινὰ πρὸς τὰ ὅμοια αὐτοῖς καταλύσει, καὶ ἀλήθεια πρὸς τοὺς ἐργαζομένους αὐτὴν ἐπανήξει.
Σοφ. Σειρ. 27,9    Τα πτηνά συγκατοικούν με τα ομοιά των• έτσι και η αλήθεια επανέρχεται, στολισμός και υπερασπιστής, εις εκείνους, οι οποίοι την εφαρμόζουν.
Σοφ. Σειρ. 27,10    λέων θήραν ἐνεδρεύει, οὕτως ἁμαρτίαι ἐργαζομένους ἄδικα.
Σοφ. Σειρ. 27,10    Οπως το ληοντάρι ενεδρεύει το θήραμά του, έτσι και η αμαρτία ενεδρεύει, δια να συλλάβη αυτούς, που την πράττουν.
Σοφ. Σειρ. 27,11    διήγησις εὐσεβοῦς διαπαντὸς σοφία, ὁ δὲ ἄφρων ὡς σελήνη ἀλλοιοῦται.
Σοφ. Σειρ. 27,11    Η ομιλία του ευσεβούς ανθρώπου είναι πάντοτε σοφή• ο δε άμυαλος μεταβάλλεται από ημέρας εις ημέραν, όπως η σελήνη.
Σοφ. Σειρ. 27,12    εἰς μέσον ἀσυνέτων συντήρησον καιρόν, εἰς μέσον δὲ διανοουμένων ἐνδελέχιζε.
Σοφ. Σειρ. 27,12    Οταν πρόκειται να μεταβής εν μέσω μωρών και ασυνέτων, περίμενε τον κατάλληλον καιρόν, πότε θα πας και πότε θα ομιλήσης. Μεταξύ όμως των συνετών και σοφών ανθρώπων, να συχνάζης πάντοτε.
Σοφ. Σειρ. 27,13    διήγησις μωρῶν προσόχθισμα, καὶ ὁ γέλως αὐτῶν ἐν σπατάλῃ ἁμαρτίας.
Σοφ. Σειρ. 27,13    Αι ομιλίαι των μωρών προκαλούν δυσφορίαν και αηδίαν και από τα γέλια των προκαλούνται πλήθος βρωμερών αμαρτιών.
Σοφ. Σειρ. 27,14    λαλιὰ πολυόρκου ὀρθώσει τρίχας, καὶ ἡ μάχη αὐτῶν ἐμφραγμὸς ὠτίων.
Σοφ. Σειρ. 27,14    Η αναιδής ομιλία του ανθρώπου, που ορκίζεται συχνά και εύκολα, σηκώνει τας τρίχας της κεφαλής μας από φρίκην. Και η διαμάχη του με άλλους ομοίους του μας κάνει, να κλείωμεν τα αυτιά μας.
Σοφ. Σειρ. 27,15    ἔκχυσις αἵματος μάχη ὑπερηφάνων, καὶ ἡ διαλοιδόρησις αὐτῶν ἀκοὴ μοχθηρά. -
Σοφ. Σειρ. 27,15    Αι διαμάχαι των υπερηφάνων και εγωϊστών έχουν ως κατάληξίν των την αιματοχυσίαν και αι μεταξύ των ανταλλασσόμεναι ύβρεις είναι καταθλιπτικοί δια την ακοήν μας.
Σοφ. Σειρ. 27,16    Ὁ ἀποκαλύπτων μυστήρια ἀπώλεσε πίστιν, καὶ οὐ μὴ εὕρῃ φίλον πρὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 27,16    Εκείνος που αποκαλύπτει τα μυστικά των φίλων του, χάνει την εμπιστοσύνην των άλλων και δεν θα εύρη πλέον φίλον σύμφωνα με την επιθυμίαν της καρδίας του.
Σοφ. Σειρ. 27,17    στέρξον φίλον καὶ πιστώθητι μετ᾿ αὐτοῦ· ἐὰν δὲ ἀποκαλύψῃς τὰ μυστήρια αὐτοῦ, οὐ μὴ καταδιώξῃς ὀπίσω αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 27,17    Στέργε με αγάπην τον φίλον σου και γίνε έμπιστος εις αυτόν. Εάν όμως αποκαλύψης τα μυστικά του, αυτός θα σε εγκαταλείψη και είναι μάταιον πλέον να επιδίωξης την φιλίαν του.
Σοφ. Σειρ. 27,18    καθὼς γὰρ ἀπώλεσεν ἄνθρωπος τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ, οὕτως ἀπώλεσας τὴν φιλίαν τοῦ πλησίον·
Σοφ. Σειρ. 27,18    Διότι όπως χάνει κανείς τον άνθρωπον, που έγινεν εχθρός του, κατά παρόμοιον τρόπον έχασες και συ την φιλίαν του φίλου σου.
Σοφ. Σειρ. 27,19    καὶ ὡς πετεινὸν ἐκ χειρός σου ἀπέλυσας, οὕτως ἀφῆκας τὸν πλησίον καὶ οὐ θηρεύσεις αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 27,19    Οπως ένα πτηνόν, το οποίον το αφήκες να φύγη από τα χέρια σου, δεν επανέρχεται, έτσι και συ απεμάκρυνες τον φίλον σου με την αδιακρισίαν σου• όσον δε και αν προσπαθήσης, δεν θα τον επανεύρης.
Σοφ. Σειρ. 27,20    μὴ αὐτὸν διώξῃς, ὅτι μακρὰν ἀπέστη καὶ ἐξέφυγεν ὡς δορκὰς ἐκ παγίδος.
Σοφ. Σειρ. 27,20    Μη επιζητήσης να τον επανεύρης, διότι έχει πλέον φύγει μακράν από σέ. Ετάχυνε το βήμα του, όπως το ζαρκάδι που διαφεύγει την παγίδα.
Σοφ. Σειρ. 27,21    ὅτι τραῦμά ἐστι καταδῆσαι καὶ λοιδορίας ἐστὶ διαλλαγή, ὁ δὲ ἀποκαλύψας μυστήρια ἀπήλπισεν. -
Σοφ. Σειρ. 27,21    Ενα τραύμα είναι δυνατόν να το επιδέση κανείς, μία αντίθεσις μεταξύ των ανθρώπων είναι δυνατόν να καταλήξη εις συνδιαλλαγήν και συμφιλίωσιν. Ο φίλος όμως, του οποίου συ απεκάλυψες τα μυστικά, δεν έχει καμμίαν ελπίδα και ούτε θέλει να επανασυνάψη πάλιν προς σε την φιλίαν του.
Σοφ. Σειρ. 27,22    Διανεύων ὀφθαλμῷ τεκταίνει κακά, καὶ οὐδεὶς αὐτὸν ἀποστήσει ἀπ᾿ αὐτοῦ·
Σοφ. Σειρ. 27,22    Εκείνος που μισοκλείει εις υποκριτικά νεύματα τους οφθαλμούς, σχεδιάζει με τέχνην και πράττει κακά και κανείς δεν ημπορεί να τον αποφύγη.
Σοφ. Σειρ. 27,23    ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου γλυκανεῖ στόμα σου, καὶ ἐπὶ τῶν λόγων σου ἐκθαυμάσει, ὕστερον δὲ διαστρέψει τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς λόγοις σου δώσει σκάνδαλον.
Σοφ. Σειρ. 27,23    Ενώπιόν σου είναι όλος μέλι και σε κάμνει να χαμογελάς. Προσποιείται ότι θαυμάζει και επαινεί τα λόγια σου. Κατόπιν όμως θα μεταστρέψη τα λόγια του και θα δώση νόημα σκανδάλου εις τα ιδικά σου λόγια, δια να σε εκθέση.
Σοφ. Σειρ. 27,24    πολλὰ ἐμίσησα καὶ οὐχ ὡμοίωσα αὐτῷ, καὶ ὁ Κύριος μισήσει αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 27,24    Πολλά κακά εμίσησα, αλλά κανένα τόσον πολύ, όπως αυτόν τον άνθρωπον. Και ο Κυριος επίσης τον μισεί.
Σοφ. Σειρ. 27,25    ὁ βάλλων λίθον εἰς ὕψος ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ βάλλει, καὶ πληγὴ δολία διελεῖ τραύματα.
Σοφ. Σειρ. 27,25    Εκείνος που ρίπτει το λιθάρι υψηλά επάνω από το κεφάλι του, το κατευθύνει εναντίον της κεφαλής του. Ετσι και εκείνος, που κτυπά δολίως τον πλησίον του, επιφέρει τραύματα στον εαυτόν του.
Σοφ. Σειρ. 27,26    ὁ ὀρύσσων βόθρον εἰς αὐτὸν ἐμπεσεῖται, καὶ ὁ ἱστῶν παγίδα ἐν αὐτῇ ἁλώσεται.
Σοφ. Σειρ. 27,26    Εκείνος που σκάπτει λάκκον δια τον άλλον, θα πέση ο ίδιος μέσα. Και όποιος στήνει παγίδα εις βάρος άλλων, θα συλληφθή μέ αυτήν ο ίδιος.
Σοφ. Σειρ. 27,27    ὁ ποιῶν πονηρὰ εἰς αὐτὸν κυλισθήσεται, καὶ οὐ μὴ ἐπιγνῷ πόθεν ἥκει αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 27,27    Τα κακά, τα οποία μηχανεύεται και πράττει εις βάρος άλλων κάποιος, θα επιπέσουν επάνω του, χωρίς και ο ίδιος να γνωρίζη, από που και πως επήλθαν εναντίον του.
Σοφ. Σειρ. 27,28    ἐμπαιγμὸς καὶ ὀνειδισμὸς ὑπερηφάνων, καὶ ἡ ἐκδίκησις ὡς λέων ἐνεδρεύσει αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 27,28    Εμπαιγμοί και ύβρεις υπάρχουν πάντοτε στο στόμα των υπερηφάνων. Αλλά η τιμωρία και η εκδίκησις εναντίον των ενεδρεύει, όπως ο λέων παραμονεύει δια το θήραμά του.
Σοφ. Σειρ. 27,29    παγίδι ἁλώσονται οἱ εὐφραινόμενοι πτώσει εὐσεβῶν, καὶ ὀδύνη καταναλώσει αὐτοὺς πρὸ τοῦ θανάτου αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 27,29    Εκείνοι που ευφραίνονται δια τας δυστυχίας και τας θλίψεις των ευσεβών, θα συλληφθούν εις παγίδας συμφορών• οδύναι δε θα καταναλώσουν αυτούς προ του θανάτου των.
Σοφ. Σειρ. 27,30    Μῆνις καὶ ὀργὴ καὶ ταῦτά ἐστι βδελύγματα καὶ ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς ἐγκρατὴς ἔσται αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 27,30    Μνησικακία, εσωτερική αγανάκτησις και εξωτερική οργή και αυτά είναι άξια αποστροφής. Ο αμαρτωλός άνθρωπος τα κατέχει και κατέχεται από αυτά.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 28

Σοφ. Σειρ. 28,1    Ὁ ἐκδικῶν παρὰ Κυρίου εὑρήσει ἐκδίκησιν, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτοῦ διατηρῶν διατηρήσει.
Σοφ. Σειρ. 28,1    Εκείνος που εκδικείται τους άλλους, θα υποστή εκδίκησιν και τιμωρίαν από τον Θεόν, ο οποίος θα του καταλογίση αυστηρώς και θα τιμωρήση τας αμαρτίας του.
Σοφ. Σειρ. 28,2    ἄφες ἀδίκημα τῷ πλησίον σου, καὶ τότε δεηθέντος σου αἱ ἁμαρτίαι σου λυθήσονται.
Σοφ. Σειρ. 28,2    Συγχώρησε το αδίκημα, που σου έκαμεν ο πλησίον σου, και τότε, όταν προσευχηθής προς τον Θεόν, θα λυθούν και αι ιδικαί σου αμαρτίαι.
Σοφ. Σειρ. 28,3    ἄνθρωπος ἀνθρώπῳ συντηρεῖ ὀργήν, καὶ παρὰ Κυρίου ζητεῖ ἴασιν;
Σοφ. Σειρ. 28,3    Ο άνθρωπος ενώ διατηρή μνησικακίαν και οργήν εναντίον του συνανθρώπου του, ζητεί εν τούτοις να πάρη αυτός συγχώρησιν από τον Θεόν;
Σοφ. Σειρ. 28,4    ἐπ᾿ ἄνθρωπον ὅμοιον αὐτῷ οὐκ ἔχει ἔλεος, καὶ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ δεῖται;
Σοφ. Σειρ. 28,4    Δια τον ομοιοπαθή πλησίον του δεν αισθάνεται αυτός έλεος και συμπάθειαν, και παρ' όλον τούτο ζητεί από τον Θεόν έλεος δια τας αμαρτίας του;
Σοφ. Σειρ. 28,5    αὐτὸς σὰρξ ὢν διατηρεῖ μῆνιν, τίς ἐξιλάσεται τὰς ἁμαρτίας αὐτοῦ;
Σοφ. Σειρ. 28,5    Αυτός, αδύνατη σαρξ, κρατεί μέσα του μνησικακίαν και οργήν. Ποιός όμως εν τοιαύτη περιπτώσει θα συγχωρήση τας αμαρτίας του;
Σοφ. Σειρ. 28,6    μνήσθητι τὰ ἔσχατα καὶ παῦσαι ἐχθραίνων, καταφθορὰν καὶ θάνατον, καὶ ἔμμενε ἐντολαῖς.
Σοφ. Σειρ. 28,6    Να ενθυμήσαι τα τέλη σου και παύσε να τρέφης έχθραν εναντίον των άλλων. Ενθυμήσου την φθοράν και τον θάνατον και μένε πιστός τηρητής των εντολών του Κυρίου.
Σοφ. Σειρ. 28,7    μνήσθητι ἐντολῶν καὶ μὴ μηνίσῃς τῷ πλησίον, καὶ διαθήκην Ὑψίστου καὶ πάριδε ἄγνοιαν.
Σοφ. Σειρ. 28,7    Να έχης πάντοτε ζωηρά υπ' όψιν σου τας εντολάς του Κυρίου και να μη οργίζεσαι εναντίον του πλησίον σου. Εχε κατά νουν την διαθήκην του Υψίστου και παράβλεψε τας αδικίας, τας οποίας εξ αγνοίας η και εν γνώσει σου έχουν κάμει οι άλλοι.
Σοφ. Σειρ. 28,8    ἀπόσχου ἀπὸ μάχης, καὶ ἐλαττώσεις ἁμαρτίας· ἄνθρωπος γὰρ θυμώδης ἐκκαύσει μάχην,
Σοφ. Σειρ. 28,8    Να αποφεύγης τας φιλονεικίας και ετσι θα περιορίσης πάρα πολύ τας αμαρτίας σου. Διότι άνθρωπος εριστικός και θυμώδης ρίπτει έλαιον εις την φωτιάν και ανάπτει μάχας.
Σοφ. Σειρ. 28,9    καὶ ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς ταράξει φίλους καὶ ἀνὰ μέσον εἰρηνευόντων ἐμβάλλει διαβολήν.
Σοφ. Σειρ. 28,9    Ανθρωπος αμαρτωλός και φιλόνεικος δημιουργεί αναταραχήν και μεταξύ των φίλων• όπως επίσης και μεταξύ ανθρώπων που ζουν ειρηνικώς διασπείρει διαβολάς.
Σοφ. Σειρ. 28,10    κατὰ τὴν ὕλην τοῦ πυρὸς οὕτως ἐκκαυθήσεται, καὶ κατὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ ἀνθρώπου ὁ θυμὸς αὐτοῦ ἔσται, καὶ κατὰ τὸν πλοῦτον ἀνυψώσει ὀργὴν αὐτοῦ, καὶ κατὰ τὴν στερέωσιν τῆς μάχης ἐκκαυθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 28,10    Η φωτιά καίει και επεκτείνεται ανάλογα με τα ξύλα, που της ρίπτονται. Ετσι και ο θυμός ενός ανθρώπου είναι ανάλογος με την δύναμιν και την εξουσίαν, που έχει. Αγριεύει και μεγαλώνει ανάλογα με τον πλούτον• όσον δε στερεώνει και επεκτείνεται η διαμάχη, τόσον και περισσότερον ανάβει ο θυμός.
Σοφ. Σειρ. 28,11    ἔρις κατασπευδομένη ἐκκαίει πῦρ, καὶ μάχη κατασπεύδουσα ἐκχέει αἷμα.
Σοφ. Σειρ. 28,11    Ερις, η οποία δεν συγκρατείται, ανάβει πυρκαϊάν• και λογομαχία βιαία και ορμητική φθάνει μέχρις εκχύσεως αίματος.
Σοφ. Σειρ. 28,12    ἐὰν φυσήσῃς εἰς σπινθῆρα, ἐκκαήσεται, καὶ ἐὰν πτύσῃς ἐπ᾿ αὐτόν, σβεσθήσεται· καὶ ἀμφότερα ἐκ τοῦ στόματός σου ἐκπορεύεται.
Σοφ. Σειρ. 28,12    Εάν φυσήσης ένα σπινθήρα, ανάπτεις φωτιάν, εάν όμως φτύσης επάνω στον σπινθήρα τον σβήνεις. Και τα δύο προέρχονται από το στόμα σου.
Σοφ. Σειρ. 28,13    Ψίθυρον καὶ δίγλωσσον καταράσασθε, πολλοὺς γὰρ εἰρηνεύοντας ἀπώλεσαν.
Σοφ. Σειρ. 28,13    Καταρασθήτε τον δόλιον ψιθυριστήν και τον διπρόσωπον άνθρωπον, διότι κάτι τέτοιοι κατέστρεψαν πολλούς ειρηνικούς ανθρώπους.
Σοφ. Σειρ. 28,14    γλῶσσα τρίτη πολλοὺς ἐσάλευσε καὶ διέστησεν αὐτοὺς ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος καὶ πόλεις ὀχυρὰς καθεῖλε καὶ οἰκίας μεγιστάνων κατέστρεψε.
Σοφ. Σειρ. 28,14    Γλώσσα δηλητηριώδης και συκοφαντική πολλούς ανεστάτωσεν. Εξώρισεν αυτούς από το έθνος των εις άλλο έθνος, εκρήμνισεν οχυράς πόλεις και κατέστρεψεν οίκους αρχόντων.
Σοφ. Σειρ. 28,15    γλῶσσα τρίτη γυναῖκας ἀνδρείας ἐξέβαλε καὶ ἐστέρησεν αὐτὰς τῶν πόνων αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 28,15    Γλώσσα συκοφαντική έδιωξε δραστηρίας και τιμίας συζύγους από το σπίτι των και τας εστέρησεν από τους καρπούς των μόχθων των.
Σοφ. Σειρ. 28,16    ὁ προσέχων αὐτῇ οὐ μὴ εὕρῃ ἀνάπαυσιν, οὐδὲ κατασκηνώσει μεθ᾿ ἡσυχίας.
Σοφ. Σειρ. 28,16    Εκείνος που δίδει προσοχήν εις συκοφαντικήν γλώσσαν, δεν θα εύρη ανάπαυσιν και δεν θα κατοικήση με ησυχίαν και ειρήνην.
Σοφ. Σειρ. 28,17    πληγὴ μάστιγος ποιεῖ μώλωπας, πληγὴ δὲ γλώσσης συγκλάσει ὀστᾶ.
Σοφ. Σειρ. 28,17    Τα κτυπήματα της μάστιγος προξενούν πληγάς εις την σάρκα• τα κτυπήματα όμως της γλώσσης σπάζουν κόκκαλα.
Σοφ. Σειρ. 28,18    πολλοὶ ἔπεσαν ἐν στόματι μαχαίρας, καὶ οὐχ ὡς οἱ πεπτωκότες διὰ γλῶσσαν.
Σοφ. Σειρ. 28,18    Πολλοί εφονεύθησαν εν στόματι μαχαίρας• αυτοί όμως δεν είναι τόσοι όσοι εκείνοι, οι οποίοι έπεσαν κτυπηθέντες από συκοφαντικήν γλώσσαν.
Σοφ. Σειρ. 28,19    μακάριος ὁ σκεπασθεὶς ἀπ᾿ αὐτῆς, ὃς οὐ διῆλθεν ἐν τῷ θυμῷ αὐτῆς, ὃς οὐχ εἵλκυσε τὸν ζυγὸν αὐτῆς καὶ ἐν τοῖς δεσμοῖς αὐτῆς οὐκ ἐδέθη·
Σοφ. Σειρ. 28,19    Ευτυχής εκείνος, που προεφυλάχθη από αυτήν, και δεν έγινε θύμα του θυμού της• αυτός που δεν έσυρεν επάνω του τον βαρύν ζυγόν της συκοφαντικής γλώσσης και δεν εδέθη με τα καταστρεπτικά της δεσμά.
Σοφ. Σειρ. 28,20    ὁ γὰρ ζυγὸς αὐτῆς ζυγὸς σιδηροῦς, καὶ οἱ δεσμοὶ αὐτῆς δεσμοὶ χάλκεοι.
Σοφ. Σειρ. 28,20    Ο ζυγός της συκοφαντικής γλώσσης είναι σιδηρένιος ζυγός και τα δεσμά της χάλκινα.
Σοφ. Σειρ. 28,21    θάνατος πονηρὸς ὁ θάνατος αὐτῆς, καὶ λυσιτελὴς μᾶλλον ὁ ᾅδης αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 28,21    Ο θάνατος, τον οποίον προκαλεί η φαρμακερά γλώσσα, είναι πολύ κακός. Προτιμότερος από αυτόν είναι ο άδης.
Σοφ. Σειρ. 28, 22    οὐ μὴ κρατήσει εὐσεβῶν, καὶ ἐν τῇ φλογὶ αὐτῆς οὐ καήσονται.
Σοφ. Σειρ. 28,22    Αλλά η δηλητηριώδης αυτή γλώσσα δεν θα απλώση την κυριαρχίαν της επάνω στους ευσεβείς ανθρώπους. Δεν θα καούν αυτοί από τας φλόγας της.
Σοφ. Σειρ. 28,23    οἱ καταλείποντες Κύριον ἐμπεσοῦνται εἰς αὐτήν, καὶ ἐν αὐτοῖς ἐκκαήσεται καὶ οὐ μὴ σβεσθῇ· ἐξαποσταλήσεται ἐπ᾿ αὐτοῖς ὡς λέων, καὶ ὡς πάρδαλις λυμανεῖται αὐτούς.
Σοφ. Σειρ. 28,23    Οσοι όμως εγκαταλείπουν τον Κυριον, θα εμπέσουν εις την τυραννικήν κυριαρχίαν αυτής, θα καούν με την φλόγα της και η φλόγα της δεν θα σβήση. Θα επέλθη εναντίον των φοβερά η φαρμακερή γλώσσα• όπως ο άγριος λέων και όπως η πάρδαλις, θα καταστρέφη αυτούς.
Σοφ. Σειρ. 28,24    ἴδε περίφραξον τὸ κτῆμά σου ἀκάνθαις, τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον κατάδησον·
Σοφ. Σειρ. 28,24    Πρόσεξε• φράζε ολόγυρα το κτήμα σου με αγκάθια, το δε αργύριόν σου και το χρυσίον δέσε τα ασφαλή.
Σοφ. Σειρ. 28,25    καὶ τοῖς λόγοις σου ποίησον ζυγὸν καὶ σταθμόν, καὶ τῷ στόματί σου ποίησον θύραν καὶ μοχλόν.
Σοφ. Σειρ. 28,25    Παρε ζυγαριά και ζύγια, δια να ζυγίσης τα λόγιά σου και βάλε στο στόμα σου θύραν και σύρτην.
Σοφ. Σειρ. 28,26    πρόσεχε μήπως ὀλισθήσῃς ἐν αὐτῇ, μὴ πέσῃς κατέναντι ἐνεδρεύοντος.
Σοφ. Σειρ. 28,26    Πρόσεχε, μη γλυστρήσης με την γλώσσαν σου και πέσης εις τα χέρια εκείνου, ο οποίος καιροφυλακτεί, δια να σε καταστρέψη.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 29

Σοφ. Σειρ. 29,1    Ὁ ποιῶν ἔλεος δανειεῖ τῷ πλησίον, καὶ ὁ ἐπισχύων τῇ χειρὶ αὐτοῦ τηρεῖ ἐντολάς.
Σοφ. Σειρ. 29,1    Ο ελεήμων δανείζει προθύμως τον πλησίον του και εκείνος, που έρχεται με προθυμία εις βοήθειαν και ενίσχυσιν του πλησίον, τηρεί τας εντολάς του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 29,2    δάνεισον τῷ πλησίον ἐν καιρῷ χρείας αὐτοῦ, καὶ πάλιν ἀπόδος τῷ πλησίον εἰς τὸν καιρόν·
Σοφ. Σειρ. 29,2    Δώσε δάνειον στον πλησίον σου, όταν ευρίσκεται εις καιρόν ανάγκης• συ δε ο χρεωφειλέτης να επιστρέψης την οφειλήν σου στον πλησίον σου κατά τον συμφωνηθέντα καιρόν.
Σοφ. Σειρ. 29,3    στερέωσον λόγον καὶ πιστώθητι μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἐν παντὶ καιρῷ εὑρήσεις τὴν χρείαν σου.
Σοφ. Σειρ. 29,3    Τηρησε τον λόγον σου απέναντι του, δείξε προς αυτόν την αξιοπιστίαν σου και έτσι εις κάθε καιρόν ανάγκης σου θα τον εύρης πρόθυμον να σε βοηθήση.
Σοφ. Σειρ. 29,4    πολλοὶ ὡς εὕρεμα ἐνόμισαν δάνος καὶ παρέσχον πόνον τοῖς βοηθήσασιν αὐτοῖς.
Σοφ. Σειρ. 29,4    Πολλοί ενόμισαν ως εύρημα το δάνειον που έλαβον, και επροξένησαν ταλαιπωρίας εις εκείνους, οι οποίοι τους εβοήθησαν.
Σοφ. Σειρ. 29,5    ἕως οὗ λάβῃ, καταφιλήσει χεῖρα αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τῶν χρημάτων τοῦ πλησίον ταπεινώσει φωνήν· καὶ ἐν καιρῷ ἀποδόσεως παρελκύσει χρόνον καὶ ἀποδώσει λόγους ἀκηδίας καὶ τὸν καιρὸν αἰτιάσεται.
Σοφ. Σειρ. 29,5    Ο κακός και αχάριστος χρεωφειλέτης, μέχρις ότου θα λάβη το δάνειον, καταφιλεί την χείρα του δανειστού• και δια τα χρήματα του πλησίον, που ελπίζει να λάβη, χαμηλώνει ικετευτικώς την φωνήν του. Οταν όμως έλθη ο καιρός της αποδόσεως του δανείου, αναβάλλει και παρελκύει τον χρόνον, προβάλλει λόγους στενοχωρίας και τας δυσχερείς, τάχα, περιστάσεις.
Σοφ. Σειρ. 29,6    ἐὰν ἰσχύσῃ, μόλις κομίσεται τὸ ἥμισυ καὶ λογιεῖται αὐτὸ ὡς εὕρεμα· εἰ δὲ μή, ἀπεστέρησεν αὐτὸν τῶν χρημάτων αὐτοῦ, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν ἐχθρὸν δωρεάν· κατάρας καὶ λοιδορίας ἀποδώσει αὐτῷ καὶ ἀντὶ δόξης ἀποδώσει αὐτῷ ἀτιμίαν.
Σοφ. Σειρ. 29,6    Εάν ο κακός χρεωφειλέτης είναι εις θέσιν να πληρώση, ο δανειστής του, έστω και αν λάβη το ήμισυ του χρέους, θα θεωρήση τούτο ως εύρημα. Εάν όμως δεν έχη να πληρώση, δεν θα επιστρέψη τίποτε εις αυτόν και έτσι θα τον στερήση εξ ολοκλήρου από τα χρήματά του. Και επί πλέον θα τον κάμη εχθρόν του χωρίς λόγον. Θα τον πληρώση όμως με κατάρας και με ύβρεις και άντί της τιμής θα του ανταποδώση την καταφρόνησιν.
Σοφ. Σειρ. 29,7    πολλοὶ οὖν χάριν πονηρίας ἀπέστρεψαν, ἀποστερηθῆναι δωρεὰν εὐλαβήθησαν.
Σοφ. Σειρ. 29,7    Πολλοί, λόγω της πονηρίας των χρεωφειλετών, αρνούνται να δώσουν δάνειον, επειδή φοβούνται, μήπως χωρίς λόγον χάσουν τα χρήματα των.
Σοφ. Σειρ. 29,8    πλὴν ἐπὶ ταπεινῷ μακροθύμησον καὶ ἐπ᾿ ἐλεημοσύνην μὴ παρελκύσῃς αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 29,8    Παρ' όλον όμως τούτο συ πρέπει να φανής μακρόθυμος και επιεικής προς τον πτωχόν και εστερημένον, και μη αναβάλης να δώσης προς αυτόν την ελεημοσύνην σου.
Σοφ. Σειρ. 29,9    χάριν ἐντολῆς ἀντιλαβοῦ πένητος καὶ κατὰ τὴν ἔνδειαν αὐτοῦ μὴ ἀποστρέψῃς αὐτὸν κενόν.
Σοφ. Σειρ. 29,9    Εκ σεβασμού προς την εντολήν του Θεού υποστήριξε τον πτωχόν, και όταν ευρεθή εις περίοδον ανάγκης και στερήσεως, μη τον αφήσης να φύγη χωρίς την βοήθειάν σου.
Σοφ. Σειρ. 29,10    ἀπόλεσον ἀργύριον δι᾿ ἀδελφὸν καὶ φίλον, καὶ μὴ ἰωθήτω ὑπὸ τὸν λίθον εἰς ἀπώλειαν.
Σοφ. Σειρ. 29,10    Εν ανάγκη ας χάσης τα χρήματά σου δια τον στερούμενον αδελφόν και φίλον, και μη τα αφήσης να σκουριάσουν κρύπτων αυτά κάτω από λίθους.
Σοφ. Σειρ. 29,11    θὲς τὸν θησαυρόν σου κατ᾿ ἐντολὰς Ὑψίστου, καὶ λυσιτελήσει σοι μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον.
Σοφ. Σειρ. 29,11    Χρησιμοποίησε τα χρήματά σου σύμφωνα με το θέλημα του Υψίστου• και αυτό θα σε ωφελήση περισσότερον από αυτόν τούτον τον χρυσόν.
Σοφ. Σειρ. 29,12    σύγκλεισον ἐλεημοσύνην ἐν τοῖς ταμείοις σου, καὶ αὕτη ἐξελεῖταί σε ἐκ πάσης κακώσεως·
Σοφ. Σειρ. 29,12    Κλείσε στο ταμειον σου αντί χρημάτων τα καλά έργα της ελεημοσύνης σου• αυτά δε θα σε απαλλάξουν από κάθε ταλαιπωρίαν.
Σοφ. Σειρ. 29,13    ὑπὲρ ἀσπίδα κράτους καὶ ὑπὲρ δόρυ ἀλκῆς κατέναντι ἐχθροῦ πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ.
Σοφ. Σειρ. 29,13    Η ελεημοσύνη σου θα σε υπερασπίση εναντίον παντός εχθρού περισσότερον από ισχυράν ασπίδα και από δυνατόν δόρυ.
Σοφ. Σειρ. 29,14    ἀνὴρ ἀγαθὸς ἐγγυήσεται τὸν πλησίον, καὶ ὁ ἀπολωλεκὼς αἰσχύνην καταλήψει αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 29,14    Ο αγαθός άνθρωπος θα εγγυηθή προθύμως δια τον πλησίον του• μόνον ο αδιάντροπος θα εγκαταλείψη αυτόν αβοήθητον.
Σοφ. Σειρ. 29,15    Χάριτας ἐγγύου μὴ ἐπιλάθῃ, ἔδωκε γὰρ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ὑπὲρ σοῦ.
Σοφ. Σειρ. 29,15    Συ δε ο ευεργετούμενος μη λησμονήσης την ευεργεσίαν του εγγυητού σου, διότι εκείνος έδωσε προς χάριν σου την ζωήν του.
Σοφ. Σειρ. 29,16    ἀγαθὰ ἐγγύου ἀνατρέψει ἁμαρτωλός, καὶ ἀχάριστος ἐν διανοίᾳ ἐγκαταλείψει ῥυσάμενον.
Σοφ. Σειρ. 29,16    Ο πονηρός και αχάριστος όμως θα ανατρέψη την αγαθοεργίαν του εγγυητού• θα εγκαταλείψη τον ευεργέτην του εκείνος, που έχει κατά νουν διαθέσεις αχαριστίας.
Σοφ. Σειρ. 29,17    ἐγγύη πολλοὺς ἀπώλεσε κατευθύνοντας καὶ ἐσάλευσεν αὐτοὺς ὡς κῦμα θαλάσσης· ἄνδρας δυνατοὺς ἀπῴκισε καὶ ἐπλανήθησαν ἐν ἔθνεσιν ἀλλοτρίοις.
Σοφ. Σειρ. 29,17    Πολλούς εγγυητάς με πολλά αγαθά τους κατέστρεψεν η εγγύησις, τους εκλόνισεν όπως τα κύματα της θαλάσσης. Εξεδίωξεν από τον τόπον των άνδρας δυνατούς και αυτοί περιεπλανήθησαν μέσα εις ξένα έθνη.
Σοφ. Σειρ. 29,19    ἁμαρτωλὸς ἐμπεσὼν εἰς ἐγγύην καὶ διώκων ἐργολαβίας ἐμπεσεῖται εἰς κρίσεις.
Σοφ. Σειρ. 29,19    Ο κακός όμως άνθρωπος, ο οποίος με υστεροβουλίαν επιπίπτει εις εγγυήσεις, επιδιώκων με αυτάς παράνομα κέρδη, θα περιπέση εις δίκας και τιμωρίας.
Σοφ. Σειρ. 29,20    ἀντιλαβοῦ τοῦ πλησίον κατὰ δύναμίν σου καὶ πρόσεχε σεαυτῷ μὴ ἐμπέσῃς. -
Σοφ. Σειρ. 29,20    Υποστήριξε τον πλησίον σου ανάλογα με την οικονομικήν σου αντοχήν, πρόσεξε όμως να μη πέσης και συ ο ίδιος.
Σοφ. Σειρ. 29,21    Ἀρχὴ ζωῆς ὕδωρ καὶ ἄρτος καὶ ἱμάτιον καὶ οἶκος καλύπτων ἀσχημοσύνην.
Σοφ. Σειρ. 29,21    Πρώτα και απαραίτητα εφόδια δια την ζωήν είναι το νερό και ο άρτος. Εκ παραλλήλου δε η ενδυμασία και το σπίτι δια την κάλυψιν της γυμνότητος του ανθρώπου.
Σοφ. Σειρ. 29,22    κρείσσων βίος πτωχοῦ ὑπὸ σκέπην δοκῶν ἢ ἐδέσματα λαμπρὰ ἐν ἀλλοτρίοις.
Σοφ. Σειρ. 29,22    Προτιμότερα είναι η ζωή του πτωχού κάτω από ξυλίνην στέγην, παρά τα πολυτελή συμπόσια εις ξένα σπίτια.
Σοφ. Σειρ. 29,23    ἐπὶ μικρῷ καὶ μεγάλῳ εὐδοκίαν ἔχε, καὶ ὀνειδισμὸν παροικίας οὐ μὴ ἀκούσῃς.
Σοφ. Σειρ. 29,23    Να μένης ευχαριστημένος και με τα πολλά και με τα ολίγα. Ετσι δε δεν θα ακούσης κατηγορίας και ύβρεις, ότι είσαι παράσιτον ζων εις βάρος των άλλων.
Σοφ. Σειρ. 29,24    ζωὴ πονηρὰ ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν, καὶ οὗ παροικήσεις, οὐκ ἀνοίξει στόμα.
Σοφ. Σειρ. 29,24    Αθλία ζωή είναι να γυρίζης από σπίτι σε σπίτι, διότι όπου σταθής να ζητήσης βοήθειαν, θα εντροπιασθης και δεν θα έχης το θάρρος να ανοίξης το στόμα σου.
Σοφ. Σειρ. 29,25    ξενιεῖς καὶ ποτιεῖς εἰς ἀχάριστα καὶ πρὸς ἐπὶ τούτοις πικρὰ ἀκούσῃ·
Σοφ. Σειρ. 29,25    Θα εξαναγκασθής ωσάν υπηρέτης να προσφέρης το φαγητόν και το ποτόν στον οικοδεσπότην, χωρίς και να ακούσης ένα ευχαριστώ από εκείνον. Εξ αντιθέτου θα ακούσης πικρά λόγια.
Σοφ. Σειρ. 29,26    πάρελθε, πάροικε, κόσμησον τράπεζαν, καὶ εἴτι ἐν τῇ χειρί σου, ψώμισόν με.
Σοφ. Σειρ. 29,26    Θα σου είπη• “έλα εδώ, ξένε, ετοίμασε το τραπέζι του φαγητού μου, και αν έχης κάτι έτοιμον, δος μου το να φάγω”.
Σοφ. Σειρ. 29,27    ἔξελθε, πάροικε, ἀπὸ προσώπου δόξης, ἐπεξένωταί μοι ὁ ἀδελφός, χρεία τῆς οἰκίας.
Σοφ. Σειρ. 29,27    Επειτα θα σου πη• “φύγε από δω, ξένε, από τα μεγαλεία μου και τα αγαθά μου, διότι εγώ πρόκειται να φιλοξενήσω τον αδελφόν μου και έχω ανάγκην του σπιτιού μου”.
Σοφ. Σειρ. 29,28    βαρέα ταῦτα ἀνθρώπῳ ἔχοντι φρόνησιν, ἐπιτίμησις οἰκίας καὶ ὀνειδισμὸς δανειστοῦ.
Σοφ. Σειρ. 29,28    Τα λόγια αυτά δι' ένα άνθρωπον ορθοφρονούντα και φιλότιμον είναι πολύ βαρειά• αυτή δηλαδή, η επιτίμησίς του εις οικίαν, όπου εζήτησε φιλοξενίαν, και η κακομεταχείρισίς του, ως εάν πρόκειται περί χρεωφειλέτου.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 20 - 29

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

PG MIGNE ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Η ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ

ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ ΣΟΦΙΑΣ

ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΕΙΜΕΝΑ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΑ

ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ СВЯТООТЕЧЕСКОЕ БОГОСЛОВИЕ

ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ

LABELS

ΒΙΒΛΟΣ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ - INDEX

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΤΑΠΡΑΥΝΟΝ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΑΠΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΡΙΣΙΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ - ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΗ

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ

ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ

ORTHODOX.CHRISTIANITY.COM

ΤΙΜΕ

Ο ΑΠΡΟΣΩΠΟΛΗΠΤΟΣ ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Subscribe Now!

FACEBOOK

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

Feedjit

Histats

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΩΝ

extreme

pateriki

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΟ FACEBOOK

CoolSocial

Τελευταία Σχόλια

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRANSLATE

ON LINE

Εγγραφή στο

WEBTREND

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

MYBLOGS

ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΟΣ - JOIN US

ΓΙΑ ΕΜΑΣ

BLOGLOVIN