ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 30
ΠΕΡΙ ΤΕΚΝΩΝ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ
Σοφ. Σειρ. 30,1 Ὁ ἀγαπῶν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐνδελεχήσει μάστιγας αὐτῷ, ἵνα εὐφρανθῇ ἐπ᾿ ἐσχάτῳ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 30,1 Εκείνος που αγαπά το παιδί του, θα το τιμωρή συχνά• τούτο δέ, δια να το μορφώση, ώστε να ευφρανθή εκείνο κατά τα γηρατεία του.
Σοφ. Σειρ. 30,2 ὁ παιδεύων τὸν υἱὸν αὐτοῦ ὀνήσεται ἐπ᾿ αὐτῷ καὶ ἀνὰ μέσον γνωρίμων ἐπ᾿ αὐτῷ καυχήσεται·
Σοφ. Σειρ. 30,2 Εκείνος που διαπαιδαγωγεί ορθώς και μορφώνει το παιδί του, θα ωφεληθή από αυτό και ενώπιον γνωστών του ανθρώπων θα καυχάται δι' αυτό.
Σοφ. Σειρ. 30,3 ὁ διδάσκων τὸν υἱὸν αὐτοῦ παραζηλώσει τὸν ἐχθρὸν καὶ ἔναντι φίλων ἐπ᾿ αὐτῷ ἀγαλλιάσεται.
Σοφ. Σειρ. 30,3 Εκείνος που διδάσκει ορθώς το παιδί του, θα κάμη τον εχθρόν του να τον ζηλοφθονήση• ενώπιον όμως των φίλων του θα ευφραίνεται δι' αυτό.
Σοφ. Σειρ. 30,4 ἐτελεύτησεν αὐτοῦ ὁ πατήρ, καὶ ὡς οὐκ ἀπέθανεν· ὅμοιον γὰρ αὐτῷ κατέλιπε μετ᾿ αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 30,4 Απέθανεν ο πατήρ του παιδιού αυτού, είναι ως εάν δεν απέθανε, διότι αφήκε παιδί όμοιον με τον εαυτόν του.
Σοφ. Σειρ. 30,5 ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εἶδε καὶ εὐφράνθη καὶ ἐν τῇ τελευτῇ αὐτοῦ οὐκ ἐλυπήθη.
Σοφ. Σειρ. 30,5 Ο πατέρας, ενώ ακόμα εζούσε, είδε το παιδί του να προοδεύη χάρις εις την μόρφωσιν που του έδωσε, και ευχαριστήθη δια τούτο. Οταν δε ήλθεν η ώρα του θανάτου, δεν ελυπήθη,
Σοφ. Σειρ. 30,6 ἐναντίον ἐχθρῶν κατέλιπεν ἔκδικον καὶ τοῖς φίλοις ἀνταποδιδόντα χάριν.
Σοφ. Σειρ. 30,6 διότι αφήκεν ένα δίκαιον τιμωρόν εναντίον των εχθρών του και ένα ευγνώμονα προς τους φίλους του, στους οποίους εκείνο θα ανταποδώση την ευεργεσίαν.
Σοφ. Σειρ. 30,7 περιψύχων υἱὸν καταδεσμεύσει τραύματα αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ πάσῃ βοῇ ταραχθήσεται σπλάγχνα αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 30,7 Εκείνός που παραχαϊδεύει και δεν παιδαγωγεί ορθώς το παιδί του, θα το ενθαρρύνη εις εκτροπάς και έπειτα θα επιδέση τας πληγάς του. Εις κάθε κραυγήν του πονούντος παιδιού του θα ταράσσεται η πατρική του καρδία.
Σοφ. Σειρ. 30,8 ἵππος ἀδάμαστος ἀποβαίνει σκληρός, καὶ υἱὸς ἀνειμένος ἐκβαίνει προαλής.
Σοφ. Σειρ. 30,8 Οπως ενας αδάμαστος ίππος γίνεται σκληροτράχηλος και επικίνδυνος, έτσι και ένα παιδί εγκαταλελειμμένον στον εαυτόν του καταντά αναιδές και επιβλαβές.
Σοφ. Σειρ. 30,9 τιθήνησον τέκνον, καὶ ἐκθαμβήσει σε· σύμπαιξον αὐτῷ, καὶ λυπήσει σε.
Σοφ. Σειρ. 30,9 Χαϊδεψε πολύ το παιδί σου, και θα καταπλαγής από την απρεπή συμπεριφοράν του. Αν παιδιαρίζης μαζή με αυτό, θα δακιμάσης κατόπιν πολλάς λύπας.
Σοφ. Σειρ. 30,10 μὴ συγγελάσῃς αὐτῷ, ἵνα μὴ συνοδυνηθῇς, καὶ ἐπ᾿ ἐσχάτῳ γομφιάσεις τοὺς ὀδόντας σου.
Σοφ. Σειρ. 30,10 Μη πολυγελάς μαζή με αυτό, δια να μη δοκιμάσης εξ αιτίας του πόνους και στο τέλος μουδιάσουν τα δόντια σου εξ αιτίας του.
Σοφ. Σειρ. 30,11 μὴ δῷς αὐτῷ ἐξουσία ἐν νεότητι· θλάσον τὰς πλευρὰς αὐτοῦ, ὡς ἔστι νήπιος, μήποτε σκληρυνθεὶς ἀπειθήσῃ σοι. [καὶ μὴ παρίδῃς τὰς ἀγνοίας αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 30,11 Μη δίδης εις αυτό ελευθερίαν και δικαιώματα κατά τα χρόνια της νεότητός του και μη κάνης πως δεν βλέπεις τας αταξίας του.
Σοφ. Σειρ. 30,12 κάμψον τὸν τράχηλον αὐτοῦ ἐν νεότητι].
Σοφ. Σειρ. 30,12 Καμψε τον τράχηλόν του κατά την νεανικήν ηλικίαν, μωλώπισέ του τα πλευρά, όταν ακόμη είναι μικρός, μήπως τυχόν και σκληρυνθή αδιαπαιδαγώγητος και δείξη προς σε απείθειαν.
Σοφ. Σειρ. 30,13 παίδευσον τὸν υἱόν σου καὶ ἔργασαι ἐν αὐτῷ, ἵνα μὴ ἐν τῇ ἀσχημοσύνῃ αὐτοῦ προσκόψῃς. ΠΕΡΙ ΥΓΙΕΙΑΣ. –
Σοφ. Σειρ. 30,13 Ανάθρεψε καλά το παιδί σου, κοπίασε δια την μόρφωσίν του, δια να μη σκοντάψης κατόπιν εις την αδιάντροπον διαγωγήν του. ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ.
Σοφ. Σειρ. 30,14 Κρείσσων πτωχὸς ὑγιὴς καὶ ἰσχύων τῇ ἕξει ἢ πλούσιος μεμαστιγωμένος εἰς σῶμα αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 30,14 Καλύτερος είναι ο υγιής και εύρρωστος πτωχός, παρά ο πλούσιος ο κτυπημένος με ασθενείας στο σώμα του.
Σοφ. Σειρ. 30,15 ὑγίεια καὶ εὐεξία βέλτιον παντὸς χρυσίου, καὶ σῶμα εὔρωστον ἢ ὄλβος ἀμέτρητος.
Σοφ. Σειρ. 30,15 Η υγεία και η ευεξία είναι καλύτεραι από όλους τους θησαυρούς• το εύρωστον δε σώμα είναι ανώτερον από αμέτρητα πλούτη.
Σοφ. Σειρ. 30,16 οὐκ ἔστι πλοῦτος βελτίων ὑγιείας σώματος, καὶ οὐκ ἔστιν εὐφροσύνη ὑπὲρ χαρὰν καρδίας.
Σοφ. Σειρ. 30,16 Δεν υπάρχουν πλούτη, οσονδήποτε μεγάλα, καλύτερα από την υγείαν του σώματος• και δεν υπάρχει ανωτέρα αγαλλίασις από την χαράν της καρδίας.
Σοφ. Σειρ. 30,17 κρείσσων θάνατος ὑπὲρ ζωὴν πικρὰν καὶ ἀνάπαυσις αἰῶνος ἢ ἀῤῥώστημα ἔμμονον.
Σοφ. Σειρ. 30,17 Προτιμότερος είναι ο θάνατος από μίαν πικραμμένην ζωήν και η αιωνία ανάπαυσις από μίαν επίμονον και αθεράπευτον ασθένειαν.
Σοφ. Σειρ. 30,18 ἀγαθὰ ἐκκεχυμένα ἐπὶ στόματι κεκλεισμένῳ, θέματα βρωμάτων παρακείμενα ἐπὶ τάφῳ.
Σοφ. Σειρ. 30,18 Πλούσια εύγευστα φαγητά, χυμένα εις στόμα, που το έχει κλείσει η ανορεξία, ομοιάζουν με σωρούς φαγητών, που έχουν τοποθετηθή επάνω εις τάφον.
Σοφ. Σειρ. 30,19 τί συμφέρει κάρπωσις εἰδώλῳ; οὔτε γὰρ ἔδεται οὔτε μὴ ὀσφρανθῇ· οὕτως ὁ ἐκδιωκόμενος ὑπὸ Κυρίου,
Σοφ. Σειρ. 30,19 Τι ωφελούν φαγητά εις ένα άψυχον είδωλον; Διότι αυτό ούτε τρώγει ούτε τα οσφραίνεται. Το ίδιον συμβαίνει και με άνθρωπον, τον οποίον ο Κυριος έχει κτυπήσει με ασθένειαν.
Σοφ. Σειρ. 30,20 βλέπων ἐν ὀφθαλμοῖς καὶ στενάζων ὥσπερ εὐνοῦχος περιλαμβάνων παρθένον καὶ στενάζων.
Σοφ. Σειρ. 30,20 Βλέπει με τα μάτια του τα ωραία φαγητά και στενάζει, διότι δεν ημπορεί να τα απολαύση όπως και ένας ευνούχος εναγκαλιζόμενος παρθένον στενάζει, διότι δεν ημπορεί να την απολαύση.
Σοφ. Σειρ. 30,21 μὴ δῷς εἰς λύπην τὴν ψυχήν σου καὶ μὴ θλίψῃς σεαυτὸν ἐν βουλῇ σου.
Σοφ. Σειρ. 30,21 Μη παραδώσης την ζωήν σου εις λύπας και μη εγκαταλείψης τον εαυτόν σου εις μαύρας και απαισιοδόξους σκέψεις.
Σοφ. Σειρ. 30,22 εὐφροσύνη καρδίας ζωὴ ἀνθρώπου, καὶ ἀγαλλίαμα ἀνδρὸς μακροημέρευσις.
Σοφ. Σειρ. 30,22 Η άδολος χαρά της καρδιάς είναι ζωή του ανθρώπου και η αγαλλίασις είναι μακροημέρευσις.
Σοφ. Σειρ. 30,23 ἀγάπα τὴν ψυχήν σου καὶ παρακάλει τὴν καρδίαν σου καὶ λύπην μακρὰν ἀπόστησον ἀπὸ σοῦ· πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ἡ λύπη, καὶ οὐκ ἔστιν ὠφέλεια ἐν αὐτῇ.
Σοφ. Σειρ. 30,23 Να αγαπάς την ζωήν σου, να παρηγορής την καρδίαν σου και να διώχνης μακρυά από σε την λύπην, διότι η λύπη πολλούς έχει καταστρέψει• καμμία δε ωφέλεια δεν υπάρχει εις αυτήν.
Σοφ. Σειρ. 30,24 ζῆλος καὶ θυμὸς ἐλαττοῦσιν ἡμέρας, καὶ πρὸ καιροῦ γῆρας ἄγει μέριμνα.
Σοφ. Σειρ. 30,24 Η ζηλοφθονία και ο θυμός ολιγοστεύουν τας ημέρας της ζωής και η βασανιστική μέριμνα του βίου φέρει πρόωρα το γήρας.
Σοφ. Σειρ. 30,25 λαμπρὰ καρδία καὶ ἀγαθὴ ἐπὶ ἐδέσμασι τῶν βρωμάτων αὐτῆς ἐπιμελήσεται.
Σοφ. Σειρ. 30,25 Ο καλόκαρδος και αγαθός άνθρωπος φροντίζει δια τα φαγητά του και τα απολαμβάνει.
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 31 (Μασ. 34)
Σοφ. Σειρ. 31,1 Ἀγρυπνία πλούτου ἐκτήκει σάρκας, καὶ ἡ μέριμνα αὐτοῦ ἀφιστᾷ ὕπνον.
Σοφ. Σειρ. 31,1 Η αϋπνία, την οποίαν προκαλεί η ανησυχία και ο φόβος δια τον πλούτον, λυώνει το ανθρώπινον σώμα και η αγωνιώδης μέριμνα δι' αυτόν αφαιρεί τον ύπνον.
Σοφ. Σειρ. 31,2 μέριμνα ἀγρυπνίας ἀπαιτήσει νυσταγμόν, καὶ ἀῤῥώστημα βαρὺ ἐκνήψει ὕπνος.
Σοφ. Σειρ. 31,2 Η άγρυπνος μέριμνα δια τον πλούτον εκδιώκει τον ύπνον και προκαλεί ανικανοποίητον νυσταγμόν, όπως και ένα βαρύ σωματικόν και ψυχικόν νόσημα αποδιώκει τον ύπνον.
Σοφ. Σειρ. 31,3 ἐκοπίασε πλούσιος ἐν συναγωγῇ χρημάτων καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει ἐμπίπλαται τῶν τρυφημάτων αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 31,3 Ο πλούσιος κοπιάζει, δια να συγκεντρώνη χρήματα, στον καιρόν όμως της αναπαύσεώς του είναι γεμάτος από εκλεκτάς και ευγεύστους τροφάς.
Σοφ. Σειρ. 31,4 ἐκοπίασε πτωχὸς ἐν ἐλαττώσει βίου καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει ἐπιδεὴς γίνεται.
Σοφ. Σειρ. 31,4 Κοπιάζει και ο πτωχός, ο οποίος ελάχιστα έχει τα μέσα της συντηρήσεώς του, και όταν θελήση να αναπαυθή στερείται από όλα.
Σοφ. Σειρ. 31,5 ὁ ἀγαπῶν χρυσίον οὐ δικαιωθήσεται, καὶ ὁ διώκων διαφθορὰν αὐτὸς πλησθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 31,5 Εκείνός που αγαπά τα χρήματα, δεν θα κατορθώση να ζήση και να φερθή με δικαιοσύνην. Και εκείνος που επιδιώκει το παράνομον κέρδος, επιδιώκει διαφθοράν και θα γεμίση από κακά.
Σοφ. Σειρ. 31,6 πολλοὶ ἐδόθησαν εἰς πτῶμα χάριν χρυσίου, καὶ ἐγενήθη ἀπώλεια αὐτῶν κατὰ πρόσωπον αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 31,6 Πολλοί χάριν του χρυσίου έγιναν πτώμα και ερείπια, και η καταστροφή των παρουσιάσθη αιφνιδία ενώπιόν των.
Σοφ. Σειρ. 31,7 ξύλον προσκόμματός ἐστι τοῖς ἐνθουσιάζουσιν αὐτῷ, καὶ πᾶς ἄφρων ἁλώσεται ἐν αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 31,7 Ο χρυσός είναι ξύλον, επάνω στο οποίον σκοντάπτουν αυτοί που ενθουσιάζονται προς χάριν του. Καθε ασύνετος άνθρωπος θα συλληφθή εις τα δίκτυα των κακών, που προκαλεί ο άδικος και αχόρταστος πλούτος.
Σοφ. Σειρ. 31,8 μακάριος πλούσιος, ὃς εὑρέθη ἄμωμος καὶ ὃς ὀπίσω χρυσίου οὐκ ἐπορεύθη·
Σοφ. Σειρ. 31,8 Ευτυχής είναι ο πλούσιος, ο οποίος κατώρθωσε να μείνη καθαρός και ακατηγόρητος και ο οποίος δεν ετρεξε με απληστίαν οπίσω από τον χρυσόν.
Σοφ. Σειρ. 31,9 τίς ἐστι; καὶ μακαριοῦμεν αὐτόν, ἐποίησε γὰρ θαυμάσια ἐν λαῷ αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 31,9 Ποιός είναι αυτός ο ακατηγόρητος πλούσιος; Θα τον καλοτυχήσωσεν και θα τον συγχαρώμεν, διότι έπραξεν έργα θαυμαστά στον λαόν του.
Σοφ. Σειρ. 31,10 τίς ἐδοκιμάσθη ἐν αὐτῷ καὶ ἐτελειώθη; καὶ ἔσται αὐτῷ εἰς καύχησιν. τίς ἐδύνατο παραβῆναι καὶ οὐ παρέβη, καὶ ποιῆσαι κακὰ καὶ οὐκ ἐποίησε;
Σοφ. Σειρ. 31,10 Ποιός υπέστη την δοκιμασίαν και τους πειρασμούς του πλούτου και ευρέθη τέλειος; Τούτο θα είναι δι' αυτόν εις καύχησιν και έπαινον. Ποιός εν τη επιθυμία του πλούτου ημπορούσε να παραβή το θέλημα του Θεού και δεν το παρέβη; Ημπορούσε να διαπράξη αδικίας και δεν τας διέπραξε;
Σοφ. Σειρ. 31,11 στερεωθήσεται τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ, καὶ τὰς ἐλεημοσύνας αὐτοῦ ἐκδιηγήσεται ἐκκλησία.
Σοφ. Σειρ. 31,11 Τα αγαθά του ανθρώπου αυτού, ο οποίος δεν επλούτησε με αδικίας, θα μείνουν μόνιμα υπό την κατοχήν του• τας δε ευεργεσίας και αγαθοεργίας του θα διηγούνται πλήθη ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 31,12 Ἐπὶ τραπέζης μεγάλης ἐκάθισας, μὴ ἀνοίξῃς ἐπ᾿ αὐτῆς φάρυγγά σου καὶ μὴ εἴπῃς· πολλά γε τὰ ἐπ᾿ αὐτῆς.
Σοφ. Σειρ. 31,12 Οταν παρακαθήσης εις επίσημον πλουσίαν τράπεζαν, μη ανοίγης αχόρταστα το στόμα σου δια τα φαγητά της και μη είπης από μέσα σου, πολλά βέβαια φαγητά υπάρχουν επάνω εις αυτήν.
Σοφ. Σειρ. 31,13 μνήσθητι ὅτι κακὸν ὀφθαλμὸς πονηρός· πονηρότερον ὀφθαλμοῦ τί ἔκτισται; διὰ τοῦτο ἀπὸ παντὸς προσώπου δακρύει.
Σοφ. Σειρ. 31,13 Μη λησμονής ότι ο λαίμαργος οφθαλμός είναι κάτι κακόν. Τι άλλο πονηρότερον από τον αχόρταστον οφθαλμόν υπάρχει; Δια τούτο και κλαίει το μάτι παντός ανθρώπου, όταν στερήται από εκείνα, που επιθυμεί.
Σοφ. Σειρ. 31,14 οὗ ἐὰν ἐπιβλέψῃ, μὴ ἐκτείνῃς χεῖρα καὶ μὴ συνθλίβου αὐτῷ ἐν τρυβλίῳ.
Σοφ. Σειρ. 31,14 Οπου και όταν σε βλέπη το μάτι του νοικοκύρη, μη απλώσης με λαιμαργίαν το χέρι σου και μη ρίπτεσαι στο κοινόν πιάτο μαζή με τον νοικοκύρην, δια να αρπάξης φαγητά.
Σοφ. Σειρ. 31,15 νόει τὰ τοῦ πλησίον ἐκ σεαυτοῦ καὶ ἐπὶ παντὶ πράγματι διανοοῦ.
Σοφ. Σειρ. 31,15 Κρίνε τας επιθυμίας του πλησίον σου από τας ιδικάς σου και εις κάθε τι, που θα κάμης, σκέψου πρώτον καλά.
Σοφ. Σειρ. 31,16 φάγε ὡς ἄνθρωπος τὰ παρακείμενά σοι καὶ μὴ διαμασῶ, μὴ μισηθῇς.
Σοφ. Σειρ. 31,16 Φαγε ωσάν καλοαναθρεμμένος άνθρωπος τα παρατιθέμενα εις σε φαγητά, και μη μασάς τας τροφάς κατά τρόπον αγροίκον και θορυβώδη, δια να μη σε αποστραφούν.
Σοφ. Σειρ. 31,17 παῦσαι πρῶτος χάριν παιδείας καὶ μὴ ἀπληστεύου, μήποτε προσκόψῃς·
Σοφ. Σειρ. 31,17 Η καλή ανατροφή σου ας σε κάμη, να σταματήσης πρώτος το φάγητόν σου και να μη φανής αχόρταστος, δια να μη κτυπήσης άσχημα στους άλλους.
Σοφ. Σειρ. 31,18 καὶ εἰ ἀνὰ μέσον πλειόνων ἐκάθισας, πρότερος αὐτῶν μὴ ἐκτείνῃς τὴν χεῖρά σου. -
Σοφ. Σειρ. 31,18 Εάν δε παρακαθήσης εις τράπεζαν μεταξύ πολλών άλλων συνδαιτυμόνων, μη απλώνης συ πρώτος από εκείνους το χέρι σου.
Σοφ. Σειρ. 31,19 Ὡς ἱκανὸν ἀνθρώπῳ πεπαιδευμένῳ τὸ ὀλίγον, καὶ ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ οὐκ ἀσθμαίνει.
Σοφ. Σειρ. 31,19 Δια τον άνθρωπον τον κοινωνικώς μορφωμένον είναι αρκετόν και το ολίγον φαγητόν. Ετσι δε και στον ύπνον του δεν θα ασθμαίνη, όπως θα ασθμαίνη ο βαρυφορτωμένος από φαγητά.
Σοφ. Σειρ. 31,20 ὕπνος ὑγιείας ἐπὶ ἐντέρῳ μετρίῳ, ἀνέστη πρωΐ, καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ. πόνος ἀγρυπνίας καὶ χολέρας καὶ στρόφος μετὰ ἀνδρὸς ἀπλήστου.
Σοφ. Σειρ. 31,20 Υγιής και ευχάριστος ύπνος υπάρχει στον άνθρωπον, που το έντερόν του δεν είναι πολύ γεμάτο. Οταν δε το πρωϊ αυτός εξυπνά, έχει καθαρόν και ελεύθερον τον νουν. Ο πολυφαγάς όμως άνθρωπος υποφέρει από πόνους και αγρυπνίας. Εχει εμετούς και κόψιμο εις την κοιλίαν.
Σοφ. Σειρ. 31,21 καὶ εἰ ἐβιάσθης ἐν ἐδέσμασιν, ἀνάστα μεσοπωρῶν καὶ ἀναπαύσῃ.
Σοφ. Σειρ. 31,21 Εάν όμως επιέσθης τυχόν να φάγης πολλά φαγητά, σταμάτα εις τας οπώρας• μη τρώγης φρούτα και ετσι θα δοκιμάσης ανάπαυσιν.
Σοφ. Σειρ. 31,22 ἄκουσόν μου, τέκνον, καὶ μὴ ἐξουδενώσῃς με, καὶ ἐπ᾿ ἐσχάτων εὑρήσεις τοὺς λόγους μου· ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου γίνου ἐντρεχής, καὶ πᾶν ἀῤῥώστημα οὐ μή σοι ἀπαντήσῃ.
Σοφ. Σειρ. 31,22 Ακουσέ με, παιδί μου, και μη καταφρονής τα λόγια μου. Εις το τέλος θα τα εύρης ορθά. Εις όλας τας ενεργείας σου να είσαι προσεκτικός και δραστήριος, και τότε καμμία νόσος δεν θα σε καταλάβη.
Σοφ. Σειρ. 31,23 λαμπρὸν ἐπ᾿ ἄρτοις εὐλογήσει χείλη, καὶ μαρτυρία τῆς καλλονῆς αὐτοῦ πιστή.
Σοφ. Σειρ. 31,23 Δοξα δια τον άνθρωπον και έπαινος εκ μέρους των άλλων είναι η προσφορά τροφών προς τους πτωχούς. Αυτή είναι η πλέον αξιόπιστος μαρτυρία της καλωσύνης του.
Σοφ. Σειρ. 31,24 πονηρῷ ἐπ᾿ ἄρτῳ διαγογγύσει πόλις, καὶ ἡ μαρτυρία τῆς πονηρίας αὐτοῦ ἀκριβής.
Σοφ. Σειρ. 31,24 Εναντίον όμως του τσιγγούνη, του σφιχτοχέρη στο να προσφέρη άρτους προς τους πεινώντας, θα αγανακτήση ολόκληρος η πόλις και η καταμαρτυρία αυτή εναντίον της φιλαργυρίας του θα είναι ακριβής και αξιόπιστος.
Σοφ. Σειρ. 31,25 Ἐν οἴνῳ μὴ ἀνδρίζου, πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ὁ οἶνος.
Σοφ. Σειρ. 31,25 Μη κάνης το παλληκάρι εις την οινοποσίαν, διότι η μέθη έχει καταστρέψει πολλούς.
Σοφ. Σειρ. 31,26 κάμινος δοκιμάζει στόμωμα ἐν βαφῇ, οὕτως οἶνος καρδίας ἐν μάχῃ ὑπερηφάνων.
Σοφ. Σειρ. 31,26 Το καμίνι δοκιμάζει την αντοχήν του χάλυβος, αφού αυτός πυρακτωμένος βυθισθή στο νερό. Ετσι και το κρασί βάλλει εις δοκιμασίαν τας καρδίας των εγωϊστών, όταν μάλιστα αυτοί έλθουν εις φιλονεικίας.
Σοφ. Σειρ. 31,27 ἔπισον ζωῆς οἶνος ἀνθρώπῳ, ἐὰν πίνῃς αὐτὸν μέτρῳ αὐτοῦ. τίς ζωὴ ἐλασσουμένῳ οἴνῳ; καὶ αὐτὸς ἔκτισται εἰς εὐφροσύνην ἀνθρώποις.
Σοφ. Σειρ. 31,27 Υποβοηθεί την υγείαν και ζωήν του ανθρώπου ο οίνος, όταν πίνεται με μέτρον. Ποιά δε είναι η ζωή εκείνου, ο οποίος στερείται από το κρασί; Ο οίνος έχει γίνει δια να ευφραίνη τους ανθρώπους.
Σοφ. Σειρ. 31,28 ἀγαλλίαμα καρδίας καὶ εὐφροσύνη ψυχῆς οἶνος πινόμενος ἐν καιρῷ αὐτάρκης.
Σοφ. Σειρ. 31,28 Αγαλλίασις καρδίας και χαρά της ζωής είναι ο οίνος, που πίνεται, όταν και όσον πρέπει.
Σοφ. Σειρ. 31,29 πικρία ψυχῆς οἶνος πινόμενος πολὺς ἐν ἐρεθισμῷ καὶ ἀντιπτώματι.
Σοφ. Σειρ. 31,29 Πικρία όμως και ταραχή της ψυχής είναι ο οίνος, όταν πίνεται εις μεγάλην ποσότητα, δημιουργεί εξερεθισμούς και αντεγκλήσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 31,30 πληθύνει μέθη θυμὸν ἄφρονος εἰς πρόσκομμα, ἐλαττῶν ἰσχὺν καὶ προσποιῶν τραύματα.
Σοφ. Σειρ. 31,30 Η μέθη μεγαλώνει τον θυμόν του ασυνέτου ανθρώπου, ώστε να έρχεται εις συγκρούσεις με τους άλλους, μειώνει την σωματικήν του δύναμιν και προξενεί τραύματα.
Σοφ. Σειρ. 31,31 ἐν συμποσίῳ οἴνου μὴ ἐλέγξῃς τὸν πλησίον καὶ μὴ ἐξουδενώσῃς αὐτὸν ἐν εὐφροσύνῃ αὐτοῦ· λόγον ὀνειδισμοῦ μὴ εἴπῃς αὐτῷ, καὶ μὴ αὐτὸν θλίψῃς ἐν ἀπαιτήσει.
Σοφ. Σειρ. 31,31 Εις σομπόσιον, όπου πολύς προσφέρεται και καταναλίσκεται ο οίνος, μη ελέγξης τον παρακαθήμενόν σου• μη τον θίξης και μη τον προσβάλης, όταν ευρίσκεται εις ευθυμίαν. Λογον υβριστικόν μη του είπης και μη τον στενοχωρήσης με ακαίρους απαιτήσεις σου.
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 32 (Μασ. 35)
ΠΕΡΙ ΗΓΟΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ
Σοφ. Σειρ. 32,1 Ἡγούμενόν σε κατέστησαν; μὴ ἐπαίρου· γίνου ἐν αὐτοῖς ὡς εἷς ἐξ αὐτῶν, φρόντισον αὐτῶν καὶ οὕτω κάθισον.
Σοφ. Σειρ. 32,1 Σε ώρισαν προϊστάμενον του συμποσίου; Μη υπερηφανεύεσαι δι' αυτό. Να είσαι, ωσάν ένας από τους συνδαιτυμόνας μεταξύ αυτών. Φρόντισε δι' αυτούς και έπειτα κάθισε μαζή των εις την τράπεζαν.
Σοφ. Σειρ. 32,2 καὶ πᾶσαν τὴν χρείαν σου ποιήσας ἀνάπεσε, ἵνα εὐφρανθῇς δι᾿ αὐτοὺς καὶ εὐκοσμίας χάριν λάβῃς στέφανον.
Σοφ. Σειρ. 32,2 Οταν δε εκπληρώσης όλας τας υποχρεώσεις σου ως συμποσιάρχου, τότε παρακάθισε μαζή των εις την τράπεζαν, δια να ευφρανθής και συ. Θα λάβης δε από αυτούς δια την καλήν οργάνωσιν της τραπέζης στέφανον ευχαριστίας.
Σοφ. Σειρ. 32,3 λάλησον, πρεσβύτερε, πρέπει γάρ σοι, ἐν ἀκριβεῖ ἐπιστήμῃ καὶ μὴ ἐμποδίσῃς μουσικά.
Σοφ. Σειρ. 32,3 Συ, ωσάν μεγαλύτερος που είσαι, ομίλησον, διότι αυτό αρμόζει εις σέ. Ειπέ όμως με ορθοφροσύνην αληθινά πράγματα, χωρίς να παρατείνης επί πολύ την ομιλίαν σου και εμποδίζεις έτσι την μουσικήν.
Σοφ. Σειρ. 32,4 ὅπου ἀκρόαμα, μὴ ἐκχέῃς λαλιὰν καὶ ἀκαίρως μὴ σοφίζου.
Σοφ. Σειρ. 32,4 Οταν ακούεται η μουσική, συ μη ομιλής πολλά και επί πολύ, και μη θέλης να παρουσίασης την σοφίαν σου εις ακατάλληλον ώραν.
Σοφ. Σειρ. 32,5 σφραγὶς ἄνθρακος ἐπὶ κόσμῳ χρυσῷ, σύγκριμα μουσικῶν ἐν συμποσίῳ οἴνου.
Σοφ. Σειρ. 32,5 Οπως το χρυσό δακτυλίδι σφραγίδος με το πολύτιμο ρουμπίνι, έτσι είναι και η συναυλία των μουσικών οργάνων στο συμπόσιον με τον οίνον.
Σοφ. Σειρ. 32,6 ἐν κατασκευάσματι χρυσῷ σφραγὶς σμαράγδου, μέλος μουσικὸν ἐφ᾿ ἡδεῖ οἴνῳ.
Σοφ. Σειρ. 32,6 Οπως το δακτυλίδι- σφραγίς, κατασκευασμένον από τον χρυσόν και κοσμημένον με σμάραγδον, έτσι και η μελωδία με τον ευχάριστον οίνον.
Σοφ. Σειρ. 32,7 Λάλησον, νεανίσκε, εἰ χρεία σου, μόλις δὶς ἐὰν ἐπερωτηθῇς·
Σοφ. Σειρ. 32,7 Και συ, νέε, που συμμετέχεις στο συμπόσιον, εάν αισθανθής την ανάγκην, ομίλησε, μέχρι δύο όμως φοράς και εάν ερωτηθής.
Σοφ. Σειρ. 32,8 κεφαλαίωσον λόγον, ἐν ὀλίγοις πολλά· γίνου ὡς γινώσκων καὶ ἅμα σιωπῶν.
Σοφ. Σειρ. 32,8 Συγκεφαλαίωσε αυτά, που είπες και μάθε να λέγης πολλά δι' ολίγων. Γινε άνθρωπος, ο οποίος γνωρίζει πολλά και συγχρόνως έχει μάθει να σιωπά.
Σοφ. Σειρ. 32,9 ἐν μέσῳ μεγιστάνων μὴ ἐξισάζου καὶ ἑτέρου λέγοντος μὴ πολλὰ ἀδολέσχει.
Σοφ. Σειρ. 32,9 Οταν ευρίσκεσαι εν μέσω αρχόντων και ανωτέρων σου, μη συμπεριφέρεσαι ωσάν ίσος προς αυτούς. Και όταν ο άλλος ομιλή, συ μη φλυαρής, αλλά μείνε σοβαρός.
Σοφ. Σειρ. 32,10 πρὸ βροντῆς κατασπεύδει ἀστραπή, καὶ πρὸ αἰσχυντηροῦ προελεύσεται χάρις.
Σοφ. Σειρ. 32,10 Οπως εμπρός από την βροντήν προηγείται η αστραπή, έτσι η χάρις της αιδούς και της σεμνότητος προηγείται από τον εντροπαλόν νέον.
Σοφ. Σειρ. 32,11 ἐν ὥρᾳ ἐξεγείρου καὶ μὴ οὐράγει, ἀπότρεχε εἰς οἶκον καὶ μὴ ῥᾳθύμει·
Σοφ. Σειρ. 32,11 Σηκω από το τραπέζι εγκαίρως, να μη μείνης τελευταίος• πήγαινε σύντομα στον οίκον σου και μη περιπλανάσαι ραθύμως στους δρόμους.
Σοφ. Σειρ. 32,12 ἐκεῖ παῖζε καὶ ποίει τὰ ἐνθυμήματά σου καὶ μὴ ἁμάρτῃς λόγῳ ὑπερηφάνῳ.
Σοφ. Σειρ. 32,12 Εκεί διασκέδασε, κάμε ο,τι σε ευχαριστεί. Πρόσεξε όμως, να μη αμαρτήσης με κανένα υπερήφανον λόγον.
Σοφ. Σειρ. 32,13 καὶ ἐπὶ τούτοις εὐλόγησον τὸν ποιήσαντά σε καὶ μεθύσκοντά σε ἀπὸ τῶν ἀγαθῶν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 32,13 Επί πάσι δε τούτοις δοξολόγησε τον Πλάστην σου, διότι αυτός σου δίδει με αφθονίαν όλα τα αγαθά του.
Σοφ. Σειρ. 32,14 Ὁ φοβούμενος Κύριον ἐκδέξεται παιδείαν, καὶ οἱ ὀρθρίζοντες εὑρήσουσιν εὐδοκίαν.
Σοφ. Σειρ. 32,14 Εκείνος που φοβείται τον Κυριον, θα δεχθή οπωσδήποτε εκ μέρους του Κυρίου την ορθήν αγωγήν και μόρφωσιν. Και όσοι από πρωΐας εξυπνούν, δια να επικοινωνήσουν με τον Κυριον, θα εύρουν ευμένειαν και καλωσύνην από αυτόν.
Σοφ. Σειρ. 32,15 ὁ ζητῶν νόμον ἐμπλησθήσεται αὐτοῦ, καὶ ὁ ὑποκρινόμενος σκανδαλισθήσεται ἐν αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 32,15 Εκείνος ο οποίος επιζητεί να γνωρίση και να εφαρμόση τον θείον νόμον, θα χορτάση από την γνώσιν και την εφαρμογήν του. Οποιος όμως υποκρίνεται ότι τον τηρεί, θα σκοντάψη επάνω εις αυτόν και θα πέση.
Σοφ. Σειρ. 32,16 οἱ φοβούμενοι Κύριον εὑρήσουσι κρίμα καὶ δικαιώματα ὡς φῶς ἐξάψουσιν.
Σοφ. Σειρ. 32,16 Οσοι φοβούνται τον Κυριον, θα δικαιωθούν και θα λάμψουν ωσάν φως τα δίκαιά των και αι δίκαιαι πράξεις των.
Σοφ. Σειρ. 32,17 ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς ἐκκλίνει ἐλεγμὸν καὶ κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ εὑρήσει σύγκριμα.
Σοφ. Σειρ. 32,17 Ο αμαρτωλός άνθρωπος αποφεύγει τους ελέγχους και, δια να ακολουθή το θέλημά του, ευρίσκει πάντοτε δικαιολογίας.
Σοφ. Σειρ. 32,18 Ἀνὴρ βουλῆς οὐ μὴ παρίδῃ διανόημα, ἀλλότριος καὶ ὑπερήφανος οὐ καταπτήξει φόβον, καὶ μετὰ τὸ ποιῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ ἄνευ βουλῆς.
Σοφ. Σειρ. 32,18 Ο συνετός και νοήμων άνθρωπος δεν παραγνωρίζει μίαν καλήν συμβουλήν. Ο ασεβής όμως και υπερήφανος δεν πτοείται αυτό κανένα ιερόν φόβον. Ακόμη δε και μετά την ασύνετον και αμαρτωλήν πράξιν του δεν διδάσκεται και δεν συνετίζεται.
Σοφ. Σειρ. 32,19 ἄνευ βουλῆς μηθὲν ποιήσῃς καὶ ἐν τῷ ποιῆσαί σε μὴ μεταμελοῦ.
Σοφ. Σειρ. 32,19 Χωρίς προηγουμένως να σκεφθής, να μη πράξης τίποτε και έτσι δεν θα μετανοήσης αργότερα δια την πράξιν σου.
Σοφ. Σειρ. 32,20 ἐν ὁδῷ ἀντιπτώματος μὴ πορεύου καὶ μὴ προσκόψῃς ἐν λιθώδεσι.
Σοφ. Σειρ. 32,20 Εις δρόμον, όπου υπάρχουν λίθοι προσκόμματος, παγίδες πτώσεως εις αμαρτίαν, μη βαδίζης, δια να μη σκοντάψης στους λίθους.
Σοφ. Σειρ. 32,21 μὴ πιστεύσῃς ἐν ὁδῷ ἀπροσκόπῳ,
Σοφ. Σειρ. 32,21 Και εκεί ακόμη, που δεν βλέπεις εμπόδια, μη έχης εμπιστοσύνην και μη ξεθαρρεύεσαι•
Σοφ. Σειρ. 32,22 καὶ ἀπὸ τῶν τέκνων σου φύλαξαι.
Σοφ. Σειρ. 32,22 και από αυτά ακόμη τα παιδιά σου πρόσεχε.
Σοφ. Σειρ. 32,23 ἐν παντὶ ἔργῳ πίστευε τῇ ψυχῇ σου, καὶ γὰρ τοῦτό ἐστι τήρησις ἐντολῶν.
Σοφ. Σειρ. 32,23 Δια κάθε καλόν έργον, που πράττεις, να έχης ψυχικόν σθένος και πεποίθησιν. Αυτό άλλωστε είναι τήρησις και απαίτησις των θείων εντολών.
Σοφ. Σειρ. 32,24 ὁ πιστεύων νόμῳ προσέχει ἐντολαῖς, καὶ ὁ πεποιθὼς Κυρίῳ οὐκ ἐλαττωθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 32,24 Εκείνος που πιστεύει στον νόμον του Θεού, προσέχει τας θείας εντολάς• και εκείνος, ο οποίος στηρίζει την πεποίθησίν του στον Κυριον, δεν θα χάση, αλλά θα κερδίση και θα προοδεύση.
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 33 (Μασ. 36)
Σοφ. Σειρ. 33,1 Τῷ φοβουμένῳ Κύριον οὐκ ἀπαντήσει κακόν, ἀλλ᾿ ἐν πειρασμῷ καὶ πάλιν ἐξελεῖται.
Σοφ. Σειρ. 33,1 Εκείνον που φοβείται τον Κυριον, δεν θα τον συναντήσουν κακά. Και εάν περιπέση εις κανένα πειρασμόν, ο Κυριος θα τον γλυτώση από αυτόν.
Σοφ. Σειρ. 33,2 ἀνὴρ σοφὸς οὐ μισήσει νόμον, ὁ δὲ ὑποκρινόμενος ἐν αὐτῷ, ὡς ἐν καταιγίδι πλοῖον.
Σοφ. Σειρ. 33,2 Ο συνετός άνθρωπος δεν αποστρέφεται τον θείον νόμον. Εκείνος όμως που υποκρίνεται ότι τον σέβεται και δεν τον τηρεί, ομοιάζει με πλοίον εις καταιγίδα.
Σοφ. Σειρ. 33,3 ἄνθρωπος συνετὸς ἐμπιστεύσει νόμῳ, καὶ ὁ νόμος αὐτῷ πιστὸς ὡς ἐρώτημα δήλων.
Σοφ. Σειρ. 33,3 Ο συνετός άνθρωπος θα δώση πλήρη εμπιστοσύνην στον θείον νόμον. Ο θείος νόμος θα είναι δι' αυτόν αξιόπιστος, αυθεντικός, δήλωσις της αληθείας και απάντησις επί των ερωτήσεων και αποριών του.
Σοφ. Σειρ. 33,4 ἑτοίμασον λόγον καὶ οὕτως ἀκουσθήσῃ, σύνδησον παιδείαν καὶ ἀποκρίθητι.
Σοφ. Σειρ. 33,4 Ετοίμασε τον λόγον σου και κατόπιν ομίλησε έτσι δε και θα σε ακούσουν με προσοχήν οι άλλοι. Επικαλέσου και σύνδεσε τας γνώσεις και την μόρφωσίν σου, και έπειτα δώσε απάντησιν.
Σοφ. Σειρ. 33,5 τροχὸς ἁμάξης σπλάγχνα μωροῦ, καὶ ὡς ἄξων στρεφόμενος ὁ διαλογισμὸς αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 33,5 Τα αισθήματα και τα νοήματα του μωρού είναι ασταθή και εναλλασσόμενα σαν τον κυλιόμενον τροχόν της αμάξης. Οπως ο περιστρεφόμενος τροχός της αμάξης, έτσι είναι και αι σκέψστου μωρού.
Σοφ. Σειρ. 33,6 ἵππος εἰς ὀχείαν ὡς φίλος μωκός, ὑποκάτω παντὸς ἐπικαθημένου χρεμετίζει.
Σοφ. Σειρ. 33,6 Ο τους πάντας και τα πάντα περιγελών και εμπαίζων φίλος ομοιάζει με επιβήτορα ίππον ευρισκόμενον εις ερεθισμόν, ο οποίος χρεμετίζει οποιονδήποτε επιβάτην και αν έχη επάνω του.
Σοφ. Σειρ. 33,7 Διατί ἡμέρα ἡμέρας ὑπερέχει, καὶ πᾶν φῶς ἡμέρας ἐνιαυτοῦ ἀφ᾿ ἡλίου;
Σοφ. Σειρ. 33,7 Διατί η μία ημέρα διαφέρει κατά την διάρκειαν από την άλλην, μολονότι όλον το φως της ημέρας προέρχεται από τον αυτόν ήλιον καθ' όλον το διάστημα του έτους;
Σοφ. Σειρ. 33,8 ἐν γνώσει Κυρίου διεχωρίσθησαν, καὶ ἠλλοίωσε καιροὺς καὶ ἑορτάς·
Σοφ. Σειρ. 33,8 Δια της σοφίας του Κυρίου εξεχώρισεν η μία ημέρα από την άλλην, ο οποίος Κυριος και εδιαφοροποίησε τας εποχάς και καθώρισε τας εορτάς.
Σοφ. Σειρ. 33,9 ἀπ᾿ αὐτῶν ἀνύψωσε καὶ ἡγίασε καὶ ἐξ αὐτῶν ἔθηκεν εἰς ἀριθμὸν ἡμερῶν.
Σοφ. Σειρ. 33,9 Μερικάς από τας ημέρας τας ανύψωσε και τας καθιέρωσεν ως εορτασίμους. Τας δε άλλας ώρισεν ως καθημερινάς, διακρινομένας μεταξύ των από μίαν απλήν αρίθμησιν.
Σοφ. Σειρ. 33,10 καὶ ἄνθρωποι πάντες ἀπὸ ἐδάφους, καὶ ἐκ γῆς ἐκτίσθη Ἀδάμ.
Σοφ. Σειρ. 33,10 Ολοι οι άνθρωποι προέρχονται από το αυτό χώμα, από την γην. Από την γην επίσης επλάσθη και ο πρωτόπλαστος Αδάμ.
Σοφ. Σειρ. 33,11 ἐν πλήθει ἐπιστήμης Κύριος διεχώρισεν αὐτοὺς καὶ ἠλλοίωσε τὰς ὁδοὺς αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 33,11 Ο Κυριος, δια της πανσοφίας του, εξεχώρισε τους ανθρώπους και τα έθνη μεταξύ των, και εδιαφοροποίησε τους δρόμους της ζωής των.
Σοφ. Σειρ. 33,12 ἐξ αὐτῶν εὐλόγησε καὶ ἀνύψωσε καὶ ἐξ αὐτῶν ἡγίασε, καὶ πρὸς αὐτὸν ἤγγισεν· ἀπ᾿ αὐτῶν κατηράσατο καὶ ἐταπείνωσε καὶ ἀνέστρεψεν αὐτοὺς ἀπὸ στάσεως αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 33,12 Μερικούς από τους ανθρώπους τους ευλόγησε, τους εδόξασε, τους ανέδειξεν εκλεκτούς και διέταξε να πλησιάσουν προς αυτόν, δια να τον υπηρετούν. Αλλους από τους ανθρώπους τους κατηράσθη, τους εταπείνωσε, τους ανέτρεψεν από τας υψηλάς και ισχυράς θέσεις, που κατείχαν.
Σοφ. Σειρ. 33,13 ὡς πηλὸς κεραμέως ἐν χειρὶ αὐτοῦ -πᾶσαι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ-, οὕτως ἄνθρωποι ἐν χειρὶ τοῦ ποιήσαντος αὐτοὺς ἀποδοῦναι αὐτοῖς κατὰ τὴν κρίσιν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 33,13 Οπως ο πηλός εις τα χέρια του κεραμέως, ο οποίος τον μορφοποιεί σύμφωνα με την ευχαρίστησίν του, έτσι και οι άνθρωποι είναι εις τα χέρια του δημιουργού των, ο οποίος και ανταποδίδει εις αυτούς κατά την δικαίαν κρίσιν του.
Σοφ. Σειρ. 33,14 ἀπέναντι τοῦ κακοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ ἀπέναντι τοῦ θανάτου ἡ ζωή· οὕτως ἀπέναντι εὐσεβοῦς ἁμαρτωλός.
Σοφ. Σειρ. 33,14 Παραπλεύρως από το κακόν υπάρχει το αγαθόν• παραπλεύρως από τον θάνατον υπάρχει η ζωη. Ετσι και παραπλεύρως από τον ευσεβή υπάρχει ο αμαρτωλός.
Σοφ. Σειρ. 33,15 καὶ οὕτως ἔμβλεψον εἰς πάντα τὰ ἔργα τοῦ Ὑψίστου, δύο δύο, ἓν κατέναντι τοῦ ἑνός.
Σοφ. Σειρ. 33,15 Ετσι βλέπε προσεκτικώς και παρατήρει όλα τα έργα του Υψίστου. Δυο δύο, το ένα απέναντι του άλλου.
Σοφ. Σειρ. 33,16 Κἀγὼ ἔσχατος ἠγρύπνησα ὡς καλαμώμενος ὀπίσω τρυγητῶν·
Σοφ. Σειρ. 33,16 Εγώ τελευταίος από τους σοφούς ήλθα. Ηγρύπνησα δια την μελέτην της σοφίας, σαν ένας τσαμπιδολόγος, που έρχεται ύστερα από τους τρυγητάς του αμπελιού.
Σοφ. Σειρ. 33,17 ἐν εὐλογίᾳ Κυρίου ἔφθασα καὶ ὡς τρυγῶν ἐπλήρωσα ληνόν.
Σοφ. Σειρ. 33,17 Ο Θεός όμως με ηυλόγησε και εγέμισα το πατητήρι μου από σταφύλια, ωσάν κανονικός τρυγητής.
Σοφ. Σειρ. 33,18 κατανοήσατε ὅτι οὐκ ἐμοὶ μόνῳ ἐκοπίασα, ἀλλὰ πᾶσι τοῖς ζητοῦσι παιδείαν.
Σοφ. Σειρ. 33,18 Προσέξετε και μάθετε, ότι εγώ δεν εκοπίασα δια τον εαυτόν μου μόνον, αλλά και δι' όλους εκείνους, οι οποίοι επιθυμούν και επιζητούν μόρφωσιν και σοφίαν.
Σοφ. Σειρ. 33,19 ἀκούσατέ μου, μεγιστάνες λαοῦ, καὶ οἱ ἡγούμενοι ἐκκλησίας, ἐνωτίσασθε·
Σοφ. Σειρ. 33,19 Αρχοντες και επίσημοι του λαού, ακούσατέ με• προϊστάμενοι εις συγκεντρώσεις ανθρώπων, δώστε προσοχή εις τα λόγια μου.
Σοφ. Σειρ. 33,20 υἱῷ καὶ γυναικί, ἀδελφῷ καὶ φίλῳ μὴ δῷς ἐξουσίαν ἐπὶ σὲ ἐν ζωῇ σου· καὶ μὴ δῷς ἑτέρῳ τὰ χρήματά σου, ἵνα μὴ μεταμεληθεὶς δέῃ περὶ αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 33,20 Μη δώσης το δικαίωμα να σε εξουσιάση, εφ' όσον ζης ούτε το παιδί σου, ούτε η σύζυγός σου, ούτε ο αδελφός σου, ούτε ο φίλος σου. Μη δώσης εις άλλον τα χρήματά σου, δια να μη μεταμεληθής ύστερον και παρακαλής ματαίως δι' αυτά.
Σοφ. Σειρ. 33,21 ἕως ἔτι ζῇς καὶ πνοὴ ἐν σοί, μὴ ἀλλάξῃς σεαυτὸν πάσῃ σαρκί.
Σοφ. Σειρ. 33,21 Εως ότου ζης και αναπνέεις, μη μεταβιβάζης την ελευθερίαν σου και την περιουσίαν σου εις κανένα άλλον άνθρωπον.
Σοφ. Σειρ. 33,22 κρείσσων γάρ ἐστι τὰ τέκνα δεηθῆναί σου ἢ σὲ ἐμβλέπειν εἰς χεῖρας υἱῶν σου.
Σοφ. Σειρ. 33,22 Διότι είναι προτιμότερον τα τέκνα σου να έχουν την ανάγκην σου και να σε παρακαλούν, παρά συ να προσβλέπης εις τα χέρια των τέκνων σου, μήπως και σου δώσουν τίποτε.
Σοφ. Σειρ. 33,23 ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου γίνου ὑπεράγων, μὴ δῷς μῶμον ἐν τῇ δόξῃ σου.
Σοφ. Σειρ. 33,23 Εις όλα τα έργα να είσαι συ ο κύριος• φρόντισε μόνον να μη προσάψης μομφήν εις την υπόληψίν σου.
Σοφ. Σειρ. 33,24 ἐν ἡμέρᾳ συντελείας ἡμερῶν ζωῆς σου καὶ ἐν καιρῷ τελευτῆς διάδος κληρονομίαν. ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΩΝ. -
Σοφ. Σειρ. 33,24 Οταν όμως τελειώσουν αι ημέραι της ζωής σου και πρόκειται να εκδημήσης από τον κόσμον αυτόν, με διαθήκην τακτοποίησε εις ποίους θα δώσης την κληρονομίαν. ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΩΝ.
Σοφ. Σειρ. 33,25 Χορτάσματα καὶ ῥάβδος καὶ φορτία ὄνῳ, ἄρτος καὶ παιδεία καὶ ἔργον οἰκέτῃ.
Σοφ. Σειρ. 33,25 Εις τον όνον δώσε τροφάς, ραβδισμούς και φορτίον• στον υπηρέτην σου δώσε άρτον, διαπαιδαγώγησιν με αυστηρότητα και εργασίαν.
Σοφ. Σειρ. 33,26 ἔργασαι ἐν παιδί, καὶ εὑρήσεις ἀνάπαυσιν· ἄνες χεῖρας αὐτῷ, καὶ ζητήσει ἐλευθερίαν.
Σοφ. Σειρ. 33,26 Δώσε εργασίαν στον υπηρέτην σου και έτσι θα εύρης συ την ησυχίαν σου. Αν όμως δώσης άνεσιν εις τα χέρια του, αυτός θα σου ζητήση πλήρη την ελευθερίαν του.
Σοφ. Σειρ. 33,27 ζυγὸς καὶ ἱμὰς κάμψουσι τράχηλον, καὶ οἰκέτῃ κακούργῳ στρέβλαι καὶ βάσανοι.
Σοφ. Σειρ. 33,27 Οπως ο ζυγός και τα λουριά κάμπτουν τον τράχηλον των ζώων, έτσι και τον κακόν υπηρέτην εξαναγκάζουν εις υποταγήν τα βασανιστικά όργανα και αι τιμωρίαι.
Σοφ. Σειρ. 33,28 ἔμβαλε αὐτὸν εἰς ἐργασίαν. ἵνα μὴ ἀργῇ, πολλὴν γὰρ κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία.
Σοφ. Σειρ. 33,28 Βαλε τον εις εργασίαν, δια να μη μένη αργός, διότι η αργία είναι διδάσκαλος εις πολλάς κακίας.
Σοφ. Σειρ. 33,29 εἰς ἔργα κατάστησον, καθὼς πρέπει αὐτῷ, κἂν μὴ πειθαρχῇ, βάρυνον τὰς πέδας αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 33,29 Βαλε τον και υποχρέωσέ τον εις έργα, που ταιριάζουν εις αυτόν. Αν δε δεν πειθαρχήση, δέσε με βαρειές αλυσίδες τα πόδια του.
Σοφ. Σειρ. 33,30 καὶ μὴ περισσεύσῃς ἐν πάσῃ σαρκί, καὶ ἄνευ κρίσεως μὴ ποιήσῃς μηδέν.
Σοφ. Σειρ. 33,30 Αλλά μη είσαι υπερβολικά απαιτητικός απέναντι ουδενός και χωρίς ορθοφροσύνην να μη πράττης τίποτε.
Σοφ. Σειρ. 33,31 εἰ ἔστι σοι οἰκέτης, ἔστω ὡς σύ, ὅτι ἐν αἵματι ἐκτήσω αὐτόν.
Σοφ. Σειρ. 33,31 Εάν έχης δούλον, να συμπεριφέρεσαι προς αυτόν, όπως προς τον εαυτόν σου. Διότι με το αίμα σου τον απέκτησες.
Σοφ. Σειρ. 33,32 εἰ ἔστι σοι οἰκέτης, ἄγε αὐτὸν ὡς ἀδελφόν, ὅτι ὡς ἡ ψυχή σου ἐπιδεήσεις αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 33,32 Εάν έχης δούλον, να συμπεριφέρεσαι απέναντί του ως προς αδελφόν, διότι έχεις την ανάγκην του, όπως ανάγκην έχεις και της ζωής σου.
Σοφ. Σειρ. 33,33 ἐὰν κακώσῃς αὐτὸν καὶ ἀπάρας ἀποδρᾷ, ἐν ποίᾳ ὁδῷ ζητήσεις αὐτόν;
Σοφ. Σειρ. 33,33 Εάν τον κακομεταχειρισθής, σηκωθή δε αυτός και φύγη, εις ποίον δρόμον θα τρέξης να τον αναζητήσης και τον εύρης;
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 34 (Μασ. 31)
Σοφ. Σειρ. 34,1 Κεναὶ ἐλπίδες καὶ ψευδεῖς ἀσυνέτῳ ἀνδρί, καὶ ἐνύπνια ἀναπτεροῦσιν ἄφρονας.
Σοφ. Σειρ. 34,1 Ματαίας και απατηλάς ελπίδας τρέφει ο ασύνετος άνθρωπος. Και τα όνειρα δίδουν πτερά στους μωρούς.
Σοφ. Σειρ. 34,2 ὡς δρασσόμενος σκιᾶς καὶ διώκων ἄνεμον, οὕτως ὁ ἐπέχων ἐνυπνίοις.
Σοφ. Σειρ. 34,2 Εκείνος που δίδει προσοχήν εις τα όνειρα, ομοιάζει με εκείνον που προσπαθεί να αρπάξη την σκιάν του, και τρέχει δια να συλλάβη τον άνεμον.
Σοφ. Σειρ. 34,3 τοῦτο κατὰ τούτου ὅρασις ἐνυπνίων, κατέναντι προσώπου ὁμοίωμα προσώπου.
Σοφ. Σειρ. 34,3 Καθρέπτης και όνειρα είναι πράγματα όμοια. Το όνειρον είναι ο,τι η εικών προσώπου εμπρός εις ένα κάτοπτρον.
Σοφ. Σειρ. 34,4 ἀπὸ ἀκαθάρτου τί καθαρισθήσεται; καὶ ἀπὸ ψευδοῦς τί ἀληθεύσει;
Σοφ. Σειρ. 34,4 Από ένα ακάθαρτον πράγμα η πρόσωπον ημπορεί να προέλθη τίποτε καθαρόν; Και από κάτι, που είναι ψευδές, ημπορεί να προέλθη κάτι το αληθινόν;
Σοφ. Σειρ. 34,5 μαντεῖαι καὶ οἰωνισμοὶ καὶ ἐνύπνια μάταιά ἐστι, καὶ ὡς ὠδινούσης φαντάζεται καρδία.
Σοφ. Σειρ. 34,5 Αι μαντείαι, αι οιωνοσκοπίαι και τα όνειρα είναι μάταια πράγματα. Ομοιάζουν με εξημμένας ονειροπολήσεις γυναικός, η οποία ευρίσκεται υπό τας ωδίνας του τοκετού.
Σοφ. Σειρ. 34,6 ἐὰν μὴ παρὰ Ὑψίστου ἀποσταλῇ ἐν ἐπισκοπῇ, μὴ δῷς εἰς αὐτὰ τὴν καρδίαν σου·
Σοφ. Σειρ. 34,6 Εάν το όνειρον δεν έχη αποστολή από τον Υψιστον εις κάποιον ευμενή επίσκεψίν του, μη δώσης εις αυτό την καρδίαν σου,
Σοφ. Σειρ. 34,7 πολλοὺς γὰρ ἐπλάνησε τὰ ἐνύπνια, καὶ ἐξέπεσον ἐλπίζοντες ἐπ᾿ αὐτοῖς. -
Σοφ. Σειρ. 34,7 διότι τα όνειρα πολλούς επλάνησαν και όσοι εστήριξαν τας ελπίδας των εις αυτά, εξέπεσαν και ηπατήθησαν.
Σοφ. Σειρ. 34,8 Ἄνευ ψεύδους συντελεσθήσεται νόμος, καὶ σοφία στόματι πιστῷ τελείωσις.
Σοφ. Σειρ. 34,8 Ο νόμος του Θεού δεν θα ψευσθή. Θα εκπληρωθή εις τας διαβεβαιώσστου, είτε προς αμοιβήν είτε προς τιμωρίαν. Η θεία σοφία στο στόμα και την καρδίαν του πιστού είναι πλήρης και ικανοποιητική, και οχι τα ονειρα.
Σοφ. Σειρ. 34,9 ἀνὴρ πεπαιδευμένος ἔγνω πολλά, καὶ ὁ πολύπειρος ἐκδιηγήσεται σύνεσιν.
Σοφ. Σειρ. 34,9 Ο μορφωμένος άνθρωπος γνωρίζει πολλά, και ο πολύπειρος άνθρωπος θα ομιλή με σύνεσιν.
Σοφ. Σειρ. 34,10 ὃς οὐκ ἐπειράθη ὀλίγα οἶδεν, ὁ δὲ πεπλανημένος πληθυνεῖ πανουργίαν.
Σοφ. Σειρ. 34,10 Εκείνος που δεν έχει πείραν της ζωής, ολίγα γνωρίζει. Εκείνος όμως που εταξίδευσεν εις πολλά μέρη, έχει πλήθος γνώσεων και ικανοτήτων.
Σοφ. Σειρ. 34,11 πολλὰ ἑώρακα ἐν τῇ ἀποπλανήσει μου, καὶ πλείονα τῶν λόγων μου σύνεσίς μου.
Σοφ. Σειρ. 34,11 Πολλά είδα και έμαθα, καθώς περιηρχόμην τα διάφορα μέρη του κόσμου• και η σοφία μου είναι πολύ ανωτέρα από τα λόγια μου.
Σοφ. Σειρ. 34,12 πλεονάκις ἕως θανάτου ἐκινδύνευσα καὶ διεσώθην τούτων χάριν.
Σοφ. Σειρ. 34,12 Πολλές φορές διέτρεξα κίνδυνον θανάτου, εσώθην όμως χάρις εις τας γνώσεις και την πείραν μου.
Σοφ. Σειρ. 34,13 πνεῦμα φοβουμένων Κύριον ζήσεται, ἡ γὰρ ἐλπὶς αὐτῶν ἐπὶ τὸν σώζοντα αὐτούς.
Σοφ. Σειρ. 34,13 Πολύ θα παραταθή η ζωή των φοβουμένων τον Κυριον, διότι η ελπίς των στηρίζεται στον σωτήρα Θεόν.
Σοφ. Σειρ. 34,14 ὁ φοβούμενος Κύριον οὐδὲν εὐλαβηθήσεται καὶ οὐ μὴ δειλιάσῃ, ὅτι αὐτὸς ἐλπὶς αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 34,14 Εκείνος που φοβείται τον Κυριον, δεν θα φοβηθή τίποτε άλλο και δεν θα δειλιάση προ ουδενός, διότι αυτός ούτος ο Κυριος είναι η ελπίς του.
Σοφ. Σειρ. 34,15 φοβουμένου τὸν Κύριον μακαρία ἡ ψυχή· τίνι ἐπέχει καὶ τίς ἀντιστήριγμα αὐτοῦ;
Σοφ. Σειρ. 34,15 Ευτυχισμένη είναι η ζωή εκείνου, που φοβείται τον Κυριον. Εις ποίον στηρίζεται; Ποίον έχει στήριγμά του, ει μη μόνον τον Θεόν;
Σοφ. Σειρ. 34,16 οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτόν· ὑπερασπισμὸς δυναστείας καὶ στήριγμα ἰσχύος, σκέπη ἀπὸ καύσωνος καὶ σκέπη ἀπὸ μεσημβρίας, φυλακὴ ἀπὸ προσκόμματος καὶ βοήθεια ἀπὸ πτώσεως,
Σοφ. Σειρ. 34,16 Οι οφθαλμοί του Κυρίου στρέφονται ευμενείς και προστατευτικοί εις εκείνους, που τον αγαπούν. Αυτός είναι ο ισχυρός προστάτης των, στήριγμα δυνάμεως, σκέπη προστατευτική από τον καύσωνα, σκέπη που προφυλάσσει από τον μεσημβρινόν ήλιον• προφύλαξις από σκοντάμματα, βοήθεια και περιφρούρησις από πτώσεις.
Σοφ. Σειρ. 34,17 ἀνυψῶν ψυχὴν καὶ φωτίζων ὀφθαλμούς, ἴασιν διδούς, ζωὴν καὶ εὐλογίαν.
Σοφ. Σειρ. 34,17 Αυτός ανυψώνει την ζωήν μας, φωτίζει τους οφθαλμούς, δίδει θεραπείαν, ζωήν και ευλογίαν.
Σοφ. Σειρ. 34,18 Θυσιάζων ἐξ ἀδίκου, προσφορὰ μεμωκημένη, καὶ οὐκ εἰς εὐδοκίαν δωρήματα ἀνόμων.
Σοφ. Σειρ. 34,18 Εκείνος που προσφέρει θυσίαν από αδίκως αποκτηθέντα πράγματα, κάμνει προσφοράν εμπαικτικήν δια τον Θεόν. Τα δώρα των παρανόμων δεν είναι δεκτά ενώπιον του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 34,19 οὐκ εὐδοκεῖ ὁ Ὕψιστος ἐν προσφοραῖς ἀσεβῶν, οὐδὲ ἐν πλήθει θυσιῶν ἐξιλάσκεται ἁμαρτίας.
Σοφ. Σειρ. 34,19 Δεν ευαρεστείται ο Υψιστος εις τας προσφοράς των ασεβών, ούτε και συγχωρεί τας αμαρτίας των με το πλήθος των θυσιών των.
Σοφ. Σειρ. 34,20 θύων υἱὸν ἔναντι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ὁ προσάγων θυσίαν ἐκ χρημάτων πενήτων.
Σοφ. Σειρ. 34,20 Εκείνος που προσφέρει θυσίαν από χρήματα πτωχών, είναι σαν να θυσιάζη το παιδί εμπρός στον πατέρα του.
Σοφ. Σειρ. 34,21 ἄρτος ἐπιδεομένων ζωὴ πτωχῶν, ὁ ἀποστερῶν αὐτὴν ἄνθρωπος αἱμάτων.
Σοφ. Σειρ. 34,21 Ο άρτος είναι η ζωή δια τους πτωχούς και στερουμένους. Εκείνος που θα τους αφαιρέση τον άρτον, άρα και την ζωήν, είναι ωσάν να έχυσεν ανθρώπινον αίμα, είναι φονεύς.
Σοφ. Σειρ. 34,22 φονεύων τὸν πλησίον ὁ ἀφαιρούμενος συμβίωσιν, καὶ ἐκχέων αἷμα ὁ ἀποστερῶν μισθὸν μισθίου.
Σοφ. Σειρ. 34,22 Φονεύει τον πλησίον του εκείνος, που του αφαιρεί τα μέσα της συντηρήσεώς του. Χυνει αίμα ανθρώπου εκείνος, που δεν καταβάλλει το ημερομίσθιον του εργάτου.
Σοφ. Σειρ. 34,23 εἷς οἰκοδομῶν, καὶ εἷς καθαιρῶν· τί ὠφέλησαν πλεῖον ἢ κόπους;
Σοφ. Σειρ. 34,23 Οταν ο ένας κτίζη και ο άλλος κρημνίζη, ποία ωφέλεια ημπορεί να προέλθη; Οι κόποι των είναι μάταιοι.
Σοφ. Σειρ. 34,24 εἷς εὐχόμενος καὶ εἷς καταρώμενος· τίνος φωνῆς εἰσακούσεται ὁ δεσπότης;
Σοφ. Σειρ. 34,24 Το ίδιον συμβαίνει, όταν ο ένας προσεύχεται και ο άλλος καταράται. Τινος εκ των δύο ο δεσπότης Θεός θα ακούση την φωνήν;
Σοφ. Σειρ. 34,25 βαπτιζόμενος ἀπὸ νεκροῦ καὶ πάλιν ἁπτόμενος αὐτοῦ, τί ὠφέλησε τῷ λουτρῷ αὐτοῦ;
Σοφ. Σειρ. 34,25 Εκείνος ο οποίος, σύμφωνα με τον Νομον, πλύνεται και καθαρίζεται, διότι ήγγισε νεκρόν, αλλά και πάλιν εγγίζει τον νεκρόν, ποίαν ωφέλειαν αποκομίζει από το πλύσιμόν του;
Σοφ. Σειρ. 34,26 οὕτως ἄνθρωπος νηστεύων ἐπὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ καὶ πάλιν πορευόμενος καὶ τὰ αὐτὰ ποιῶν· τῆς προσευχῆς αὐτοῦ τίς εἰσακούσεται; καὶ τί ὠφέλησεν ἐν τῷ ταπεινωθῆναι αὐτόν;
Σοφ. Σειρ. 34,26 Το ίδιον ακριβώς συμβαίνει και με τον άνθρωπον, ο οποίος νηστεύει δια τας αμαρτίας του, αλλά και πάλιν όμως διαπράττει τας αυτάς αμαρτίας. Ποιός θα ακούση την προσευχήν του και ποιά ωφέλεια προήλθεν από αυτήν την ταλαιπωρίαν του σώματός του δια της νηστείας;
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 35 (Μασ. 32)
Σοφ. Σειρ. 35,1 Ὁ συντηρῶν νόμον πλεονάζει προσφοράς, θυσιάζων σωτηρίου ὁ προσέχων ἐντολαῖς.
Σοφ. Σειρ. 35,1 Εκείνος που τηρεί τον θείον νόμον, προσφέρει πολλάς θοσίας• και εκείνος που προσέχει τας εντολάς του Θεού προσφέρει ευπροσδέκτους θυσίας ευχαριστίας δια την σωτηρίαν του.
Σοφ. Σειρ. 35,2 ἀνταποδιδοὺς χάριν προσφέρων σεμίδαλιν, καὶ ὁ ποιῶν ἐλεημοσύνην θυσιάζων αἰνέσεως.
Σοφ. Σειρ. 35,2 Εκείνος που θέλει να εκφράση την ευγνωμοσύνην του προς τον Θεόν, προσφέρει ως θυσίαν σημιγδάλι. Εκείνος όμως που κάμνει ελεημοσύνας, προσφέρει θυσίας δοξολογίας προς τον Θεόν.
Σοφ. Σειρ. 35,3 εὐδοκία Κυρίου ἀποστῆναι ἀπὸ πονηρίας, καὶ ἐξιλασμὸς ἀποστῆναι ἀπὸ ἀδικίας.
Σοφ. Σειρ. 35,3 Η αγαθή θέλησις του Κυρίου είναι να απομακρυνθή ο άνθρωπος από τας πονηρίας• η δε συγχώρησις των αμαρτιών προσφέρεται, όταν απομακρυνθή ο άνθρωπος αποφασιστικώς από κάθε αδικίαν.
Σοφ. Σειρ. 35,4 μὴ ὀφθῇς ἐν προσώπῳ Κυρίου κενός, πάντα γὰρ ταῦτα χάριν ἐντολῆς.
Σοφ. Σειρ. 35,4 Μη προσέλθης στον ναόν του Κυρίου με αδειανά τα χέρια, διότι όλαι αι προσφοραί είναι χρέος, σύμφωνα με τας εντολάς του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 35,5 προσφορὰ δικαίου λιπαίνει θυσιαστήριον, καὶ ἡ εὐωδία αὐτῆς ἔναντι Ὑψίστου.
Σοφ. Σειρ. 35,5 Η προσφορά θυσίας εκ μέρους του δικαίου λιπαίνει το θυσιαστήριον του Κυρίου και η ευωδία αυτής φθάνει ενώπιον του Υψιστου Θεού.
Σοφ. Σειρ. 35,6 θυσία ἀνδρὸς δικαίου δεκτή, καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῆς οὐκ ἐπιλησθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 35,6 Θυσία εκ μέρους ανδρός δικαίου γίνεται ευχαρίστως δεκτή από τον Θεόν, και η ανάμνησίς της ποτέ δεν θα λησμονηθή εκ μέρους του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 35,7 ἐν ἀγαθῷ ὀφθαλμῷ δόξασον τὸν Κύριον, καὶ μὴ σμικρύνῃς ἀπαρχὴν χειρῶν σου.
Σοφ. Σειρ. 35,7 Με άδολον τον οφθαλμόν δοξολόγησε τον Κυριον, και μη μικρύνης προσφοράν από τας απαρχάς των γεννημάτων σου• αυτήν που θα προσφέρης με τα χέριά σου στον ναόν του Κυρίου.
Σοφ. Σειρ. 35,8 ἐν πάσῃ δόσει ἱλάρωσον τὸ πρόσωπόν σου καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἁγίασον δεκάτην.
Σοφ. Σειρ. 35,8 Εις κάθε δωρεάν σου δείχνε ιλαρόν και χαρούμενον το πρόσωπόν σου και με ευχαρίστησιν να προσφέρης στον ναόν το δέκατον των εισοδημάτων σου.
Σοφ. Σειρ. 35,9 δὸς Ὑψίστῳ κατὰ τὴν δόσιν αὐτοῦ καὶ ἐν ἀγαθῷ ὀφθαλμῷ καθ᾿ εὕρεμα χειρός·
Σοφ. Σειρ. 35,9 Πρόσφερε προς τον Κυριον τας δωρεάς σου ανάλογα με τας δωρεάς που λαμβάνεις από αυτόν, και με χαρούμενον οφθαλμόν πρόσφερε ο,τι θα ευρεθή στο χέρι σου.
Σοφ. Σειρ. 35,10 ὅτι Κύριος ἀνταποδιδούς ἐστι καὶ ἑπταπλάσια ἀνταποδώσει σοι.
Σοφ. Σειρ. 35,10 Διότι ο Κυριος είναι ο ανταποδότης• και θα σου δώση πολύ περισσότερα, απ' όσα συ του προσφέρεις.
Σοφ. Σειρ. 35,11 Μὴ δωροκόπει, οὐ γὰρ προσδέξεται·
Σοφ. Σειρ. 35,11 Αλλά και μη προσπαθής, δια των θυσιών σου να δωροδοκήσης τον Θεόν, διότι αυτάς τας θυσίας δεν τας δέχεται ο Θεός.
Σοφ. Σειρ. 35,12 καὶ μὴ ἔπεχε θυσίᾳ ἀδίκῳ, ὅτι Κύριος κριτής ἐστι, καὶ οὐκ ἔστι παρ᾿ αὐτῷ δόξα προσώπου.
Σοφ. Σειρ. 35,12 Μη στηρίζεσαι εις θυσίαν, η οποία προέρχεται από αδικίας, διότι ο Κυριος είναι δίκαιος κριτής και δεν επηρεάζεται από την δόξαν και τας επισήμους θέσεις προσώπων.
Σοφ. Σειρ. 35,13 οὐ λήψεται πρόσωπον ἐπὶ πτωχοῦ καὶ δέησιν ἠδικημένου εἰσακούσεται·
Σοφ. Σειρ. 35,13 Δεν προσωποληπτεί και δεν καταφρονεί τον πτωχόν, διότι είναι πτωχός• τουναντίον ακούει την δέησιν του πτωχού, που έχει αδικηθή.
Σοφ. Σειρ. 35,14 οὐ μὴ ὑπερίδῃ ἱκετείαν ὀρφανοῦ καὶ χήραν, ἐὰν ἐκχέῃ λαλιάν·
Σοφ. Σειρ. 35,14 Δεν θα παράβλεψη την δέησιν του ορφανού και της χήρας, όταν αυτοί εκχύσουν προς αυτόν τον πόνον των.
Σοφ. Σειρ. 35,15 οὐχὶ δάκρυα χήρας ἐπὶ σιαγόνα καταβαίνει καὶ ἡ καταβόησις ἐπὶ τῷ καταγαγόντι αὐτά;
Σοφ. Σειρ. 35,15 Τα δάκρυα της χήρας δεν κυλούν στο πρόσωπόν της; Και η κατακραυγή της δεν στρέφεται εναντίον εκείνου, ο οποίος υπήρξεν αιτία να ρεύσουν τα δάκρυα αυτά;
Σοφ. Σειρ. 35,16 θεραπεύων ἐν εὐδοκίᾳ δεχθήσεται, καὶ ἡ δέησις αὐτοῦ ἕως νεφελῶν συνάψει.
Σοφ. Σειρ. 35,16 Θα γίνη δεκτός από τον Θεόν εκείνος, που προσφέρει με αγαθήν διάθεσιν τας υπηρεσίας του προς αυτόν, και η δέησίς του θα φθάση μέχρι των νεφελών του ουρανού.
Σοφ. Σειρ. 35,17 προσευχὴ ταπεινοῦ νεφέλας διῆλθε, καὶ ἕως συνεγγίσῃ, οὐ μὴ παρακληθῇ·
Σοφ. Σειρ. 35,17 Η προσευχή του ταπεινού και πιστού ξεπερνά τας νεφέλας, φθάνει έως στον θρόνον του Θεού και δεν σταματά, μέχρις ότου εισακουσθή και δοθή παρηγορία στον ταπεινόν.
Σοφ. Σειρ. 35,18 καὶ οὐ μὴ ἀποστῇ, ἕως ἐπισκέψηται ὁ Ὕψιστος. καὶ κρινεῖ δικαίως καὶ ποιήσει κρίσιν.
Σοφ. Σειρ. 35,18 Δεν θα σταματήση την προσευχήν του ο ταπεινός, μέχρις ότου ο Υψιστος θα τον επισκεφθή, θα τον κρίνη με δικαιοσύνην και θα εκδώση την δικαίαν του υπέρ αυτού απόφασιν.
Σοφ. Σειρ. 35,19 καὶ ὁ Κύριος οὐ μὴ βραδύνῃ, οὐδὲ μὴ μακροθυμήσῃ ἐπ᾿ αὐτοῖς,
Σοφ. Σειρ. 35,19 Ο Κυριος δεν θα αργοπορήση να αποδώση το δίκαιον και δεν θα δείξη επί πολύν χρόνον την μακροθυμίαν του δια τους αδίκους •
Σοφ. Σειρ. 35,20 ἕως ἂν συντρίψῃ ὀσφὺν ἀνελεημόνων, καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἀνταποδώσει ἐκδίκησιν,
Σοφ. Σειρ. 35,20 μέχρις ότου θα συντρίψη, την μέσην των σκληρών αυτών ανθρώπων και θα τιμωρήση τα ασεβή έθνη•
Σοφ. Σειρ. 35,21 ἕως ἐξάρῃ πλῆθος ὑβριστῶν καὶ σκῆπτρα ἀδίκων συντρίψῃ·
Σοφ. Σειρ. 35,21 μέχρις ότου εξολοθρεύση πλήθος υπερηφάνων ανθρώπων και συντρίψη, σκήπτρα αδίκων βασιλέων•
Σοφ. Σειρ. 35,22 ἕως ἀνταποδῷ ἀνθρώπῳ κατὰ τὰς πράξεις αὐτοῦ καὶ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν·
Σοφ. Σειρ. 35,22 μέχρις ότου ανταποδώση, βραβεύση, η τιμωρήση ανθρώπους, ανάλογα με τας πράξεις των και τα έργα των και τους διαλογισμούς και επιθυμίας των•
Σοφ. Σειρ. 35,23 ἕως κρίνῃ τὴν κρίσιν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ εὐφρανεῖ αὐτοὺς ἐν τῷ ἐλέει αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 35,23 μέχρις ότου θα κρίνη και θα αποδώση δικαιοσύνην και θα υπερασπίση τον λαόν του και θα χαροποιήση τους εκλεκτούς του λαού του με το έλεός του.
Σοφ. Σειρ. 35,24 ὡραῖον ἔλεος ἐν καιρῷ θλίψεως αὐτοῦ, ὡς νεφέλαι ὑετοῦ ἐν καιρῷ ἀβροχίας.
Σοφ. Σειρ. 35,24 Ωραίον είναι το έλεος του Θεού εις καιρόν θλίψεως• ομοιάζει με τα νέφη, που φέρουν βροχήν στον καιρόν ανομβρίας και ξηρασίας.
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 36 (Μασ. 33)
Σοφ. Σειρ. 36,1 Ἐλέησον ἡμᾶς, δέσποτα ὁ Θεὸς πάντων, καὶ ἐπίβλεψον καὶ ἐπίβαλε τὸν φόβον σου ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη·
Σοφ. Σειρ. 36,1 Ελέησον ημάς, δεσπότα ο Θεός των πάντων. Σε παρακαλούμεν επίβλεψε και επίβαλε τον φόβον σου εις όλα τα έθνη.
Σοφ. Σειρ. 36,2 ἔπαρον τὴν χεῖρά σου ἐπὶ ἔθνη ἀλλότρια, καὶ ἰδέτωσαν τὴν δυναστείαν σου.
Σοφ. Σειρ. 36,2 Υψωσε το παντοδύναμόν σου χέρι εναντίον των ξένων ασεβών εθνών• ας ίδουν και ας μάθουν εκείνοι την παντοδυναμίαν σου.
Σοφ. Σειρ. 36,3 ὥσπερ ἐνώπιον αὐτῶν ἡγιάσθης ἐν ἡμῖν, οὕτως ἐνώπιον ἡμῶν μεγαλυνθείης ἐν αὐτοῖς·
Σοφ. Σειρ. 36,3 Οπως, Κυριε, κατά την παλαιάν εποχήν, εφανέρωσες την αγιότητά σου ενώπιον των εχθρών μας με τας τιμωρίας, που έστειλες εναντίον των, έτσι και τώρα δείξε ενώπιόν μας την μεγαλωσύνην σου τιμωρών τους εχθρούς μας.
Σοφ. Σειρ. 36,4 καὶ ἐπιγνώτωσάν σε, καθάπερ καὶ ἡμεῖς ἐπέγνωμεν, ὅτι οὐκ ἔστι Θεὸς πλὴν σοῦ, Κύριε.
Σοφ. Σειρ. 36,4 Καμε να σε γνωρίσουν και αυτοί καλά, όπως και ημείς σε έχομεν γνωρίσει• να γνωρίσουν δηλαδή, ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός πλην από σέ, Κυριε.
Σοφ. Σειρ. 36,5 ἐγκαίνισον σημεῖα καὶ ἀλλοίωσον θαυμάσια, δόξασον χεῖρα καὶ βραχίονα δεξιόν·
Σοφ. Σειρ. 36,5 Ανανέωσε τα μεγάλα παλαιά σημεία, κάμε και άλλα θαύματα, δόξασε με αυτά την χείρα σου, την παντοδύναμον δεξιάν σου. Εξέγειρε τον θυμόν σου.
Σοφ. Σειρ. 36,6 ἔγειρον θυμὸν καὶ ἔκχεον ὀργήν, ἔξαρον ἀντίδικον καὶ ἔκτριψον ἐχθρόν.
Σοφ. Σειρ. 36,6 Ας εκσπάση εναντίον των η οργή σου, εξολόθρευσε τον αντίδικόν σου, ξεπάστρεψε από την γην τον εχθρόν σου.
Σοφ. Σειρ. 36,7 σπεῦσον καιρὸν καὶ μνήσθητι ὁρκισμοῦ, καὶ ἐκδιηγησάσθωσαν τὰ μεγαλεῖά σου.
Σοφ. Σειρ. 36,7 Επίσπευσε τον χρόνον της τιμωρίας των, ενθημήσου τας ενόρκους υποσχέσεις, που έδωσες στους προγόνους μας, και ας διακηρυχθούν έτσι τα μεγαλεία σου.
Σοφ. Σειρ. 36,8 ἐν ὀργῇ πυρὸς καταβρωθήτω ὁ σῳζόμενος, καὶ οἱ κακοῦντες τὸν λαόν σου εὕροισαν ἀπώλειαν.
Σοφ. Σειρ. 36,8 Εκείνος από αυτούς που θα διασωθή, ας καταφαγωθή με το πυρ της οργής σου• και οι κατατυραννούντες τον λαόν σου ας εύρουν τον όλεθρον.
Σοφ. Σειρ. 36,9 σύντριψον κεφαλὰς ἀρχόντων ἐχθρῶν λεγόντων· οὐκ ἔστι πλὴν ἡμῶν.
Σοφ. Σειρ. 36,9 Συνέτριψε τας κεφαλάς των αρχόντων, που είναι εχθροί μας και οι οποίοι αλαζονικώς λέγουν• “Πλην από ημάς δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος η Θεός”!
Σοφ. Σειρ. 36,10 συνάγαγε πάσας φυλὰς Ἰακώβ, καὶ κατεκληρονόμησα αὐτοὺς καθὼς ἀπ᾿ ἀρχῆς.
Σοφ. Σειρ. 36,10 Συγκέντρωσε πάλιν όλας τας φυλάς του Ιακώβ, κατάστησέ τους κληρονόμους και ασφαλείς κατοίκους εις την χώραν αυτήν, όπως ήσαν από αρχαιοτάτων χρόνων.
Σοφ. Σειρ. 36,11 ἐλέησον λαόν, Κύριε, κεκλημένον ἐπ᾿ ὀνόματί σου καὶ Ἰσραήλ, ὃν πρωτογόνῳ ὡμοίωσας.
Σοφ. Σειρ. 36,11 Ελέησε, Κυριε, τον λαόν, ο οποίος φέρει το όνομά σου• τον Ισραήλ, τον οποίον συ παρωμοίασες με πρωτότοκον υιόν σου.
Σοφ. Σειρ. 36,12 οἰκτείρησον πόλιν ἁγιάσματός σου Ἱερουσαλήμ, πόλιν καταπαύματός σου.
Σοφ. Σειρ. 36,12 Σπλαγχνίσου την πόλιν του ιερού ναού σου, την Ιερουσαλήμ, που είναι η πόλις, όπου συ επαναπαύεσαι.
Σοφ. Σειρ. 36,13 πλῆσον Σιὼν ἀρεταλογίας σου, καὶ ἀπὸ τῆς δόξης σου τὸν λαόν σου.
Σοφ. Σειρ. 36,13 Γέμισε την Σιών με δοξολογίας των μεγαλείων σου, και με την δόξαν σου τον λαόν σου.
Σοφ. Σειρ. 36,14 δὸς μαρτύριον τοῖς ἐν ἀρχῇ κτίσματί σου καὶ ἔγειρον προφητείας τὰς ἐπ᾿ ὀνόματί σου·
Σοφ. Σειρ. 36,14 Δώσε την διαβεβαίωσιν της ευνοίας σου δι' εκείνους, οι οποίοι απ' αρχής ήσαν ιδικά σου πλάσματα. Καμε να προβληθούν αξιόπιστοι και να εκπληρωθούν αι προφητείαι, αι οποίαι ελέχθησαν εξ Ονόματός σου.
Σοφ. Σειρ. 36,15 δὸς μισθὸν τοῖς ὑπομένουσί σε, καὶ οἱ προφῆταί σου ἐμπιστευθήτωσαν.
Σοφ. Σειρ. 36,15 Δώσε αμοιβάς και βραβεία εις εκείνους, οι οποίοι υπομένούν με πίστιν εις σέ, οι δε προφήται σου ας αποδειχθούν και επί του σημείου αυτού αξιόπιστοι.
Σοφ. Σειρ. 36,16 εἰσάκουσον, Κύριε, δεήσεως ἱκετῶν σου, κατὰ τὴν εὐλογίαν Ἀαρὼν περὶ τοῦ λαοῦ σου,
Σοφ. Σειρ. 36,16 Ακουσε και κάμε δεκτήν, Κυριε, την δέησιν αυτών, οι οποίοι με θερμήν πίστιν σε ικετεύουν, σύμφωνα και με την ευλογίαν του Ααρών εις όλον τον λαόν σου.
Σοφ. Σειρ. 36,17 καὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐπὶ τῆς γῆς ὅτι σὺ Κύριος εἶ ὁ Θεὸς τῶν αἰώνων.
Σοφ. Σειρ. 36,17 Και ας μάθουν όλοι οι λαοί της γης, ότι συ είσαι ο Κυριος και ο αιώνιος Θεός.
Σοφ. Σειρ. 36,18 Πᾶν βρῶμα φάγεται κοιλία, ἔστι δὲ βρῶμα βρώματος κάλλιον.
Σοφ. Σειρ. 36,18 Το στομάχι δέχεται κάθε είδους τροφήν υπάρχουν όμως τροφαί καλύτεραι από άλλας τροφάς.
Σοφ. Σειρ. 36,19 φάρυγξ γεύεται βρώματα θήρας, οὕτως καρδία συνετὴ λόγους ψευδεῖς.
Σοφ. Σειρ. 36,19 Οπως ο λάρυγξ, όταν γεύεται φαγητά αγρίων ζώων του κυνηγίου, τα διακρίνει, έτσι και η σοφή διάνοια διακρίνει τους ψευδείς λόγους.
Σοφ. Σειρ. 36,20 καρδία στρεβλὴ δώσει λύπην, καὶ ἄνθρωπος πολύπειρος ἀνταποδώσει αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 36,20 Διεστραμμένη καρδία προξενεί λύπας• ο έμπειρος όμως και συνετός άνθρωπος γνωρίζει να ανταποδίδη εις αυτήν και να την πληρώνη όπως της πρέπει.
Σοφ. Σειρ. 36,21 πάντα ἄῤῥενα ἐπιδέξεται γυνή, ἔστι δὲ θυγάτηρ θυγατρὸς κρείσσων.
Σοφ. Σειρ. 36,21 Η γυναίκα θα δεχθή ως άνδρα της εκείνον, που θα της επιβάλλουν. Υπάρχει όμως διαφορά μεταξύ μιας γυναικός και άλλης.
Σοφ. Σειρ. 36,22 κάλλος γυναικὸς ἱλαρύνει πρόσωπον καὶ ὑπὲρ πᾶσαν ἐπιθυμίαν ἀνθρώπου ὑπεράγει·
Σοφ. Σειρ. 36,22 Το κάλλος της γυναικός κάνει ιλαρόν το πρόσωπον• η δε επιθυμία του ανδρός προς απόκτησίν της είναι ισχυροτέρα από κάθε άλλην.
Σοφ. Σειρ. 36,23 εἰ ἔστιν ἐπὶ γλώσσης αὐτῆς ἔλεος καὶ πραΰτης, οὐκ ἔστιν ὁ ἀνὴρ αὐτῆς καθ᾿ υἱοὺς ἀνθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 36,23 Εάν εις την γλώσσαν της αυτή έχη πραότητα και επιείκειαν, ο σύζυγός της θα είναι ο ευτυχέστερος μεταξύ των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 36,24 ὁ κτώμενος γυναῖκα ἐνάρχεται κτήσεως, βοηθὸν κατ᾿ αὐτὸν καὶ στύλον ἀναπαύσεως.
Σοφ. Σειρ. 36,24 Εκείνος που αποκτά καλήν γυναίκα, κάμνει αρχήν της ευτυχίας του• αποκτά βοηθόν και στύλον αναπαύσεώς του.
Σοφ. Σειρ. 36,25 οὗ οὐκ ἔστι φραγμός, διαρπαγήσεται κτῆμα, καὶ οὗ οὐκ ἔστι γυνή, στενάξει πλανώμενος.
Σοφ. Σειρ. 36,25 Κτήμα, το οποίον δεν έχει ολόγυρά του φράκτην, υπόκειται εις διαρπαγήν• και στον οίκον εκείνον, που δεν υπάρχει σύζυγος, ο ανήρ στενάζει και περιπλανάται ματαίως.
Σοφ. Σειρ. 36,26 τίς γὰρ πιστεύσει εὐζώνῳ λῃστῇ σφαλλομένῳ ἐκ πόλεως εἰς πόλιν;
Σοφ. Σειρ. 36,26 Ποίος θα δώση εμπιστοσύνην εις ευκίνητον ληστήν, που περιπλανάται από την μίαν πόλιν εις την άλλην;
Σοφ. Σειρ. 36,27 οὕτως ἀνθρώπῳ μὴ ἔχοντι νοσσιὰν καὶ καταλύοντι οὗ ἐὰν ὀψίσῃ.
Σοφ. Σειρ. 36,27 Ετσι και κανείς δεν θα δώση εμπιστοσύνην εις άνθρωπον άγαμον, ο οποίος στερείται οικογενειακής φωλεάς και καταλύει, όπου θα τον εύρη η νύκτα.
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 37
Σοφ. Σειρ. 37,1 Πᾶς φίλος ἐρεῖ· ἐφιλίασα αὐτῷ κἀγώ, ἀλλ᾿ ἔστι φίλος ὀνόματι μόνον φίλος.
Σοφ. Σειρ. 37,1 Καθένας, που υποκρίνεται τον φίλον, ημπορεί να λέγη εις άλλον• “και εγώ είμαι φίλος με εκείνον”. Υπάρχουν φίλοι κατ' όνομα μόνον.
Σοφ. Σειρ. 37,2 οὐχὶ λύπη ἔνι ἕως θανάτου ἑταῖρος καὶ φίλος τρεπόμενος εἰς ἔχθραν;
Σοφ. Σειρ. 37,2 Μέχρι θανάτου δεν φθάνει η λύπη, όταν ενας σύντροφος η ένας φίλος μεταβληθή εις εχθρόν;
Σοφ. Σειρ. 37,3 ὦ πονηρὸν ἐνθύμημα, πόθεν ἐνεκυλίσθης καλύψαι τὴν ξηρὰν ἐν δολιότητι;
Σοφ. Σειρ. 37,3 Ω σκέψις πονηρά! Από που εβγήκες και εκύλισες, δια να σκεπάσης την γην με την απατηλήν φιλίαν;
Σοφ. Σειρ. 37,4 ἑταῖρος φίλου ἐν εὐφροσύνῃ ἥδεται καὶ ἐν καιρῷ θλίψεως ἔσται ἀπέναντι·
Σοφ. Σειρ. 37,4 Ψευδής φίλος συμμετέχει και απολαμβάνει την χαράν και τα αγαθά του φίλου του. Εις καιρόν όμως θλίψεως θα σταθή μακράν.
Σοφ. Σειρ. 37,5 ἑταῖρος φίλῳ συμπονεῖ χάριν γαστρός, ἔναντι πολέμου λήψεται ἀσπίδα.
Σοφ. Σειρ. 37,5 Ο ψευδής φίλος συμπάσχει με τον φίλον του, όταν έχη από αυτόν συμφέρον. Εις περίστασιν όμως πολέμου παίρνει την ασπίδα εκείνου, δια να υπερασπισθή μόνον τον εαυτόν του.
Σοφ. Σειρ. 37,6 μὴ ἐπιλάθῃ φίλου ἐν τῇ ψυχῇ σου, καὶ μὴ ἀμνημονήσῃς αὐτοῦ ἐν τοῖς χρήμασί σου.
Σοφ. Σειρ. 37,6 Μη βγάζης από την καρδιάν σου τον φίλον σου και μη τον λησμονήσης, όταν αποκτήσης χρήματα.
Σοφ. Σειρ. 37,7 Πᾶς σύμβουλος ἐξαίρει βουλήν, ἀλλ᾿ ἔστι συμβουλεύων εἰς ἑαυτόν.
Σοφ. Σειρ. 37,7 Καθε σύμβουλος προσφέρει με προθυμίαν συμβουλάς• υπάρχουν όμως και μερικοί, που συμβουλεύουν τους άλλους, δια να εξυπηρετήσουν τον εαυτόν των.
Σοφ. Σειρ. 37,8 ἀπὸ συμβούλου φύλαξον τὴν ψυχήν σου καὶ γνῶθι πρότερον τίς αὐτοῦ χρεία -καὶ γὰρ αὐτὸς ἑαυτῷ βουλεύσεται-, μήποτε βάλῃ ἐπὶ σοὶ κλῆρον
Σοφ. Σειρ. 37,8 Φυλάξου από τον καθένα, που παρουσιάζεται ως σύμβουλος• μάθε προηγουμένως, αν και ποίον συμφέρον έχει αυτός από την συμβουλήν, που θα σου δώση. -Διότι υπάρχουν και σύμβουλοι, που δίδουν συμβουλάς προς το συμφέρον των. -Πρόσεξε, μήπως ένας τέτοιος σύμβουλος σε παίξη ως τυχηρόν του παιχνίδι.
Σοφ. Σειρ. 37,9 καὶ εἴπῃ σοι· καλὴ ἡ ὁδός σου, καὶ στήσεται ἐξ ἐναντίας ἰδεῖν τὸ συμβησόμενόν σοι.
Σοφ. Σειρ. 37,9 Πιθανόν να σου είπη• “καλός είναι ο δρόμος σου”. Και αυτός θα σταθή από μακρυά, να ιδή τι θα σου συμβή.
Σοφ. Σειρ. 37,10 μὴ βουλεύου μετὰ τοῦ ὑποβλεπομένου σε καὶ ἀπὸ τῶν ζηλούντων σε κρύψον βουλήν.
Σοφ. Σειρ. 37,10 Μη ζητής συμβουλήν από άνθρωπον, ο οποίος σε υποβλέπει και σε επιβουλεύεται. Κρύψε δε τας σκέψεις σου από ανθρώπους, που σε βλέπουν με ζήλειαν και φθόνον.
Σοφ. Σειρ. 37,11 μετὰ γυναικὸς περὶ τῆς ἀντιζήλου αὐτῆς καὶ μετὰ δειλοῦ περὶ πολέμου, μετὰ ἐμπόρου περὶ μεταβολίας καὶ μετὰ ἀγοράζοντος περὶ πράσεως, μετὰ βασκάνου περὶ εὐχαριστίας καὶ μετὰ ἀνελεήμονος περὶ χρηστοηθείας, μετὰ ὀκνηροῦ περὶ παντὸς ἔργου καὶ μετὰ μισθίου ἐφεστίου περὶ συντελείας, οἰκέτῃ ἀργῷ περὶ πολλῆς ἐργασίας, μὴ ἔπεχε ἐπὶ τούτοις περὶ πάσης συμβουλίας·
Σοφ. Σειρ. 37,11 Μη ζητής συμβουλήν από την γυναίκα σου δια την αντίζηλόν της, από τον δειλόν δια τον πόλεμον, από τον έμπορον περί του εμπορίου, από τον αγοράζοντα περί της πωλήσεως, από τον φθονερόν περί ευγνωμοσύνης, από τον σκληροκάρδιον περί αγαθοεργίας, από τον ράθυμον και οκνηρόν περί παντός έργου, από τον μισθωτόν του σπιτιού σου περί του πέρατος της εργασίας, από τον αργόν υπηρέτην περί πολλής εργασίας. Μη στηρίζεσαι εις καμμίαν συμβουλήν αυτών των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 37,12 ἀλλ᾿ ἢ μετὰ ἀνδρὸς εὐσεβοῦς ἐνδελέχιζε, ὃν ἂν ἐπιγνῷς συντηροῦντα ἐντολάς, ὃς ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ κατὰ τὴν ψυχήν σου, καὶ ἐὰν πταίσῃς, συναλγήσει σοι.
Σοφ. Σειρ. 37,12 Αλλά μένε πλησίον και να συνομιλής πάντοτε με ευσεβή άνθρωπον, με αυτόν που γνωρίζεις καλά, ότι προσπαθεί να τηρή τας θείας εντολάς, που έχει την ψυχήν του ομοίαν με την ιδικήν σου και ο οποίος, εάν περιπέσης εις θλίψιν, θα σε σαμπονέση.
Σοφ. Σειρ. 37,13 καὶ βουλὴν καρδίας στῆσον, οὐ γάρ ἔστι σοι πιστότερος αὐτῆς·
Σοφ. Σειρ. 37,13 Επειτα ζήτησε και άκουσε και πράξε την διάθεσιν και την συμβουλήν της καρδίας σου, διότι δεν υπάρχει δια σε περισσότερον αξιόπιστος συμπαραστάτης από αυτήν.
Σοφ. Σειρ. 37,14 ψυχὴ γὰρ ἀνδρὸς ἀπαγγέλλειν ἐνίοτε εἴωθεν ἢ ἑπτὰ σκοποὶ ἐπὶ μετεώρου καθήμενοι ἐπὶ σκοπῆς.
Σοφ. Σειρ. 37,14 Διότι συμβαίνει πολλές φορές η ψυχή ενός ανθρώπου να βλέπη και να εξαγγέλλη ακριβέστερα και ορθότερα από πολλούς παρατηρητάς, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι εις υψηλήν σκοπιάν.
Σοφ. Σειρ. 37,15 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις δεήθητι Ὑψίστου, ἵνα εὐθύνῃ ἐν ἀληθείᾳ τὴν ὁδόν σου. -
Σοφ. Σειρ. 37,15 Και επί πάσι τούτοις, παρακάλεσε θερμώς τον Υψιστον, να κατευοδώνη την ζωήν σου εν αληθεία.
Σοφ. Σειρ. 37,16 Ἀρχὴ παντὸς ἔργου λόγος, καὶ πρὸ πάσης πράξεως βουλή.
Σοφ. Σειρ. 37,16 Αρχή εις κάθε έργον πρέπει να είναι η αιτία, δια την οποίαν γίνεται. Προ δε πάσης πράξεως πρέπει να προηγήται η συνετή σκέψις.
Σοφ. Σειρ. 37,17 ἴχνος ἀλλοιώσεως καρδίας τέσσαρα μέρη ἀνατέλλει,
Σοφ. Σειρ. 37,17 Αιτία και ρίζα των σκέψεων είναι η καρδία, προ της οποίας παρουσιάζονται τέσσαρα πράγματα•
Σοφ. Σειρ. 37,18 ἀγαθὸν καὶ κακόν, ζωὴ καὶ θάνατος, καὶ ἡ κυριεύουσα ἐνδελεχῶς αὐτῶν γλῶσσά ἐστιν.
Σοφ. Σειρ. 37,18 Το αγαθόν και το κακόν, ζωή και ο θάνατος. Εκείνο δέ που κυριαρχεί πάντοτε, επάνω εις αυτά και εκφράζει αυτά, είναι η γλώσσα.
Σοφ. Σειρ. 37,19 ἔστιν ἀνὴρ πανοῦργος πολλῶν παιδευτής, καὶ τῇ ἰδίᾳ ψυχῇ ἄχρηστός ἐστιν.
Σοφ. Σειρ. 37,19 Υπάρχουν άνθρωποι έξυπνοι και επιτήδειοι, οι οποίοι παρουσιάζονται ως διδάσκαλοι των άλλων. Είναι όμως άχρηστοι δια τον εαυτόν των.
Σοφ. Σειρ. 37,20 ἔστι σοφιζόμενος ἐν λόγοις μισητός, οὗτος πάσης τροφῆς καθυστερήσει·
Σοφ. Σειρ. 37,20 Υπάρχουν άνθρωποι, που παριστάνουν τον σοφόν με τα λόγια, και αυτοί είναι μισητοί. Κατι τέτοιοι φλύαροι και αργόσχολοι θα μείνουν χωρίς φαγητόν•
Σοφ. Σειρ. 37,21 οὐ γὰρ ἐδόθη αὐτῷ παρὰ Κυρίου χάρις, ὅτι πάσης σοφίας ἐστερήθη.
Σοφ. Σειρ. 37,21 διότι εις αυτούς τους αυτοπαρουσιαζομένους ως σοφούς δεν έχει δοθή χάρις παρά Κυρίου, και έχουν αυτοί στερηθή από κάθε σοφίαν.
Σοφ. Σειρ. 37,22 ἔστι σοφὸς τῇ ἰδίᾳ ψυχῇ, καὶ οἱ καρποὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ ἐπὶ στόματος πιστοί.
Σοφ. Σειρ. 37,22 Υπάρχουν σοφοί δια τον εαυτόν των μόνον και οι καρποί της σοφίας των είναι αξιόπιστοι, όταν λέγωνται από αυτούς.
Σοφ. Σειρ. 37,23 ἀνὴρ σοφὸς τὸν ἑαυτοῦ λαὸν παιδεύσει, καὶ οἱ καρποὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πιστοί.
Σοφ. Σειρ. 37,23 Ο αληθινά σοφός άνθρωπος θα παιδαγωγήση και θα μορφώση τον λαόν του, οι δε καρποί της σοφίας του θα είναι βέβαιοι και αξιόπιστοι.
Σοφ. Σειρ. 37,24 ἀνὴρ σοφὸς πλησθήσεται εὐλογίας, καὶ μακαριοῦσιν αὐτὸν πάντες οἱ ὁρῶντες.
Σοφ. Σειρ. 37,24 Ο πραγματικά σοφός θα γεμίση από τας ευλογίας του Θεού και θα τον καλοτυχίζουν όλοι οι άνθρωποι, οι οποίοι θα τον βλέπουν.
Σοφ. Σειρ. 37,25 ζωὴ ἀνδρὸς ἐν ἀριθμῷ ἡμερῶν, καὶ αἱ ἡμέραι τοῦ Ἰσραὴλ ἀναρίθμητοι.
Σοφ. Σειρ. 37,25 Η ζωή του κάθε ανθρώπου εκτείνεται εις περιωρισμένον αριθμόν ημερών. Ενῷ αι ημέραι της ζωής του Ισραήλ είναι αναρίθμητοι.
Σοφ. Σειρ. 37,26 ὁ σοφὸς ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ κληρονομήσει πίστιν, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.
Σοφ. Σειρ. 37,26 Ο αληθινά σοφός θα αποκτήση εμπιστοσύνην εν μέσω του λαού του και το όνομά του θα μνημονεύεται στους αιώνας.
Σοφ. Σειρ. 37,27 Τέκνον, ἐν τῇ ζωῇ σου πείρασον τὴν ψυχήν σου καὶ ἰδὲ τί πονηρὸν αὐτῇ, καὶ μὴ δῷς αὐτῇ·
Σοφ. Σειρ. 37,27 Παιδί μου, εις την πορείαν της ζωής σου ιδέ ποία είναι εκείνα, τα οποία βλάπτουν την υγείαν σου, και μη τα δίδης στον εαυτόν σου.
Σοφ. Σειρ. 37,28 οὐ γὰρ πάντα πᾶσι συμφέρει, καὶ οὐ πᾶσα ψυχὴ ἐν παντὶ εὐδοκεῖ.
Σοφ. Σειρ. 37,28 Διότι δεν είναι όλα τα φαγητά δι' όλους τους ανθρώπους και δι' όλας τας περιστάσεις, ούτε και όλοι οι άνθρωποι ευχαριστούνται εις όλα.
Σοφ. Σειρ. 37,29 μὴ ἀπληστεύου ἐν πάσῃ τρυφῇ καὶ μὴ ἐκχυθῇς ἐπὶ ἐδεσμάτων·
Σοφ. Σειρ. 37,29 Μη είσαι λαίμαργος και αχόρταστος εις τα πλούσια τοαπέζια• και μη ορμήσης με βουλιμίαν εις όλα τα φαγητά.
Σοφ. Σειρ. 37,30 ἐν πολλοῖς γὰρ βρώμασιν ἔσται πόνος, καὶ ἡ ἀπληστία ἐγγιεῖ ἕως χολέρας.
Σοφ. Σειρ. 37,30 Τα πολλά φαγητά φέρουν βάρος και ταλαιπωρίαν στον στόμαχον. Η δε λαιμαργία φθάνει μέχρι πόνων κοιλίας.
Σοφ. Σειρ. 37,31 δι᾿ ἀπληστίαν πολλοὶ ἐτελεύτησαν, ὁ δὲ προσέχων προσθήσει ζωήν.
Σοφ. Σειρ. 37,31 Εξ αιτίας της απληστίας και λαιμαργίας των πολλοί απέθαναν. Εκείνος όμως ο οποίος προσέχει και συγκρατείται, θα παρατείνη την ζωήν του.
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 38
Σοφ. Σειρ. 38,1 Τίμα ἰατρὸν πρὸς τὰς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος·
Σοφ. Σειρ. 38,1 Τιμα τον ιατρόν, όπως του αρμόζει, έχων άλλωστε υπ' όψιν σου τας υπηρεσίας του εις τας ανάγκας σου, διότι ο Κυριος έκαμεν αυτόν.
Σοφ. Σειρ. 38,2 παρὰ γὰρ Ὑψίστου ἐστὶν ἴασις, καὶ παρὰ βασιλέως λήψεται δόμα.
Σοφ. Σειρ. 38,2 Από τον Υψιστον Θεόν προέρχεται η θεραπεία, που δίδει ο ιατρός, ο οποίος και από τους βασιλείς ακόμη θα λάβη δώρα δια την ιατρικήν του επιστήμην.
Σοφ. Σειρ. 38,3 ἐπιστήμη ἰατροῦ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἔναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 38,3 Η ιατρική επιστήμη θα αναδείξη τον ιατρόν• και ενώπιον επισήμων ανθρώπων θα αποκτήση δόξαν.
Σοφ. Σειρ. 38,4 Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα, καὶ ἀνὴρ φρόνιμος οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖς.
Σοφ. Σειρ. 38,4 Ο Κυριος ώρισε να φυτρώνουν φαρμακευτικά βότανα από την γην, ο δε φρόνιμος άνθρωπος δεν τα αποστρέφεται.
Σοφ. Σειρ. 38,5 οὐκ ἀπὸ ξύλου ἐγλυκάνθη ὕδωρ εἰς τὸ γνωσθῆναι τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ;
Σοφ. Σειρ. 38,5 Τα πικρά ύδατα της Μερράς δεν εγλυκάνθησαν δια του Μωϋσέως με ένα ξύλον, δια να φανή έτσι η δύναμις και αυτού του ξύλου;
Σοφ. Σειρ. 38,6 καὶ αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ·
Σοφ. Σειρ. 38,6 Ο ίδιος ο Θεός έδωκεν στους ανθρώπους την ιατρικήν επιστήμην, ώστε να δοξάζεται με τα θαυμαστά αυτού έργα.
Σοφ. Σειρ. 38,7 ἐν αὐτοῖς ἐθεράπευσε καὶ ἦρε τὸν πόνον αὐτοῦ,
Σοφ. Σειρ. 38,7 Δια των ιατρών και των φαρμάκων θεραπεύει ο Θεός και αφαιρεί τας ενοχλήσστου ασθενούς.
Σοφ. Σειρ. 38,8 μυρεψὸς ἐν τούτοις ποιήσει μεῖγμα, καὶ οὐ μὴ συντελέσῃ ἔργα αὐτοῦ, καὶ εἰρήνη παρ᾿ αὐτοῦ ἐστιν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς. -
Σοφ. Σειρ. 38,8 Ο φαρμακοποιός δια των διαφόρων βοτάνων κατασκευάζει φαρμακευτικήν σύνθεσιν και είναι ατελείωτα τα φαρμακευτικά του παρασκευάσματα, ώστε να έρχεται η θεραπεία και η γαλήνη από το φάρμακόν του εις όλους τους ασθενείς της οικουμένης.
Σοφ. Σειρ. 38,9 Τέκνον, ἐν ἀῤῥωστήματί σου μὴ παράβλεπε, ἀλλ᾿ εὖξαι Κυρίῳ, καὶ αὐτὸς ἰάσεταί σε.
Σοφ. Σειρ. 38,9 Τέκνον μου, όταν αρρωστήσης μη αδιαφορήσης δια τον ιατρόν και τα φάρμακα. Συγχρόνως όμως παρακάλεσε και τον Κυριον• και αυτός θα σε θεραπεύση.
Σοφ. Σειρ. 38,10 ἀπόστησον πλημμέλειαν καὶ εὔθυνον χεῖρας, καὶ ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν.
Σοφ. Σειρ. 38,10 Απαρνήσου και απομάκρυνε από σε κάθε αμαρτίαν• έχε καθαρά τα χέρια σου ενώπιον του Θεού και καθάρισε την καρδίαν σου από κάθε αμαρτίαν.
Σοφ. Σειρ. 38,11 δὸς εὐωδίαν καὶ μνημόσυνον σεμιδάλεως καὶ λίπανον προσφορὰν ὡς μὴ ὑπάρχων.
Σοφ. Σειρ. 38,11 Πρόσφερε ευώδες θυμίαμα, και αναμνηστικήν παρά τώΘθεώ δια σε αναίμακτον θυσίαν σημιγδαλιού. Πρόσφερε δε πλουσίας τας προσφοράς σου ως εάν δεν πρόκειται να υπάρξης πλέον εις την γην.
Σοφ. Σειρ. 38,12 καὶ ἰατρῷ δὸς τόπον, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος, καὶ μὴ ἀποστήτω σου, καὶ γὰρ αὐτοῦ χρεία.
Σοφ. Σειρ. 38,12 Να προσφύγης δε κατόπιν και στον ιατρόν, διότι ο Θεός τον εδημιούργησε και τον ανέδειξε. Μη τον απομακρύνης από κοντά σου, διότι έχεις την ανάγκην του.
Σοφ. Σειρ. 38,13 ἔστι καιρὸς ὅτε καὶ ἐν χερσὶν αὐτῶν εὐοδία·
Σοφ. Σειρ. 38,13 Πολλές φορές η θεραπεία της ασθενείας και η κατευόδωσις της υγείας είναι εις τα χέρια των ιατρών,
Σοφ. Σειρ. 38,14 καὶ γὰρ αὐτοὶ Κυρίου δεηθήσονται, ἵνα εὐοδώσῃ αὐτοῖς ἀνάπαυσιν καὶ ἴασιν χάριν ἐμβιώσεως.
Σοφ. Σειρ. 38,14 διότι και αυτοί με την σειράν των προσεύχονται προς τον Κυριον, να κατευοδώση τας προσπαθείας των και να επιτύχουν ελάφρυνσιν και θεραπείαν της νόσου δια την συνέχειαν της ζωής.
Σοφ. Σειρ. 38,15 ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ.
Σοφ. Σειρ. 38,15 Μαθε δε και τούτο, ότι εκείνος ο οποίος αμαρτάνει ενώπιον του Δημιουργού του, θα ασθενήση και θα περιέλθη εις τα χέρια του ιατρού.
Σοφ. Σειρ. 38,16 Τέκνον, ἐπὶ νεκρῷ κατάγαγε δάκρυα καὶ ὡς δεινὰ πάσχων ἔναρξαι θρήνου, κατὰ δὲ τὴν κρίσιν αὐτοῦ περίστειλον τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ μὴ ὑπερίδῃς τὴν ταφὴν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 38,16 Παιδί μου, χύσε δάκρυα δια τον νεκρόν άνθρωπόν σου• και, ως εάν συ ο ίδιος πάσχης μεγάλα δεινά, άρχισε να τον θρηνής. Συμφωνα δέ με την κρατούσαν συνήθειαν σαβάνωσε το σώμα του και μη αδιαφορήσης δια τον ενταφιασμόν του.
Σοφ. Σειρ. 38,17 πίκρανον κλαυθμὸν καὶ θέρμανον κοπετὸν καὶ ποίησον τὸ πένθος κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτοῦ ἡμέραν μίαν καὶ δύο χάριν διαβολῆς καὶ παρακλήθητι λύπης ἕνεκα·
Σοφ. Σειρ. 38,17 Κλάψε τον πικρά, θρήνησέ τον με κοπετούς, κράτησε πένθος ανάλογα με την συγγένειαν, που έχεις προς αυτόν, και με την αξίαν του, μίαν τουλάχιστον και δύο ημέρας, ώστε να μη σε κατηγορήσουν οι άλλοι ως αναίσθητον. Επειτα δε παρηγορήσου και θέσε τέρμα εις την λύπην σου.
Σοφ. Σειρ. 38,18 ἀπὸ λύπης γὰρ ἐκβαίνει θάνατος, καὶ λύπη καρδίας κάμψει ἰσχύν.
Σοφ. Σειρ. 38,18 Τερμάτισε δε την λύπην σου, διότι μερικές φορές από την πολλήν λύπην προέρχεται και θάνατος, η δε λύπη της καρδίας κλονίζει και κάμπτει την ισχύν του ανθρώπου.
Σοφ. Σειρ. 38,19 ἐν ἐπαγωγῇ παραβαίνει καὶ λύπη, καὶ βίος πτωχοῦ κατὰ καρδίας.
Σοφ. Σειρ. 38,19 Εις τας θλιβεράς περιστάσεις της ζωής έρχεται πάντοτε και η λύπη. Ο δε ταλαιπωρημένος βίος του πτωχού είναι συνεχής θλίψις καρδίας.
Σοφ. Σειρ. 38,20 μὴ δῷς εἰς λύπην τὴν καρδίαν σου, ἀπόστησον αὐτὴν μνησθεὶς τὰ ἔσχατα·
Σοφ. Σειρ. 38,20 Μη αφήσης όμως να κατακυριεύση την καρδίαν σου η λύπη, διώξε αυτήν από κοντά σου έχων υπ' όψιν σου, ότι και συ θα αποθάνης.
Σοφ. Σειρ. 38,21 μὴ ἐπιλάθῃ, οὐ γάρ ἐστιν ἐπάνοδος, καὶ τοῦτον οὐκ ὠφελήσεις καὶ σεαυτὸν κακώσεις.
Σοφ. Σειρ. 38,21 Μη λησμονής ότι δεν υπάρχει επιστροφή από τον άδην. Οσον δε και αν κλαύσης, τον νεκρόν αυτόν μεν δεν θα τον ωφελήση τον δε εαυτόν σου θα βλάψης.
Σοφ. Σειρ. 38,22 μνήσθητι τὸ κρίμα αὐτοῦ, ὅτι οὕτω καὶ τὸ σόν· ἐμοὶ ἐχθὲς καὶ σοὶ σήμερον.
Σοφ. Σειρ. 38,22 Ενθυμήσου ότι όπως ήλθεν εις αυτόν το κρίμα και η ώρα του θανάτου, έτσι θα συμβή και με σέ. Εκείνος σου λέγει• “Εις εμέ χθες ήλβεν ο θάνατος και εις σε θα έλθη σήμερον”.
Σοφ. Σειρ. 38,23 ἐν ἀναπαύσει νεκροῦ κατάπαυσον τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ παρακλήθητι ἐν αὐτῷ ἐν ἐξόδῳ πνεύματος αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 38,23 Οταν ο νεκρός αναπαυθή, παύσε και συ την λυπηράν ανάμνησίν του και παρηγορήσου δι' αυτόν, επειδή η ψυχή του έχει φύγει.
Σοφ. Σειρ. 38,24 Σοφία γραμματέως ἐν εὐκαιρίᾳ σχολῆς, καὶ ὁ ἐλασσούμενος πράξει αὐτοῦ σοφισθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 38,24 Η σοφία του γραμματισμένου ανθρώπου αποκτάται εις ώραν ηρεμίας. Και εκείνος ο οποίος περιορίζεται εις ολίγα, έργα, ημπορεί να γίνη σοφός.
Σοφ. Σειρ. 38,25 τί σοφισθήσεται ὁ κρατῶν ἀρότρου καὶ καυχώμενος ἐν δόρατι κέντρου, βόας ἐλαύνων καὶ ἀναστρεφόμενος ἐν ἔργοις αὐτῶν, καὶ ἡ διήγησις αὐτοῦ ἐν υἱοῖς ταύρων;
Σοφ. Σειρ. 38,25 Πως είναι δυνατόν να γίνη σοφός αυτός, που όλην την ημέραν κρατεί το αλέτρι και καυχάται, ότι χειρίζεται καλά την βουκέντραν, όπως ο πολεμιστής το δόρυ του, δια να οδηγή έτσι καλά τα βόϊδια του; Πως είναι δυνατόν να γίνη σοφός αυτός, που διαρκώς ασχολείται με τέτοια έργα και του οποίου σκέψις και φροντίδα και ομιλία είναι τα μοσχάρια;
Σοφ. Σειρ. 38,26 καρδίαν αὐτοῦ δώσει ἐκδοῦναι αὔλακας, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ εἰς χορτάσματα δαμάλεων.
Σοφ. Σειρ. 38,26 Αυτός θα δώση όλην του την καρδιά και την προσοχήν, στο να ανοίγη αυλάκια και θα αγρυπνή, δια να δίδη τροφάς εις τα δαμάλιά του.
Σοφ. Σειρ. 38,27 οὕτως πᾶς τέκτων καὶ ἀρχιτέκτων, ὅστις νύκτωρ ὡς ἡμέρας διάγει· οἱ γλύφοντες γλύμματα σφραγίδων, καὶ ἡ ὑπομονὴ αὐτοῦ ἀλλοιῶσαι ποικιλίαν· καρδίαν αὐτοῦ δώσει εἰς τὸ ὁμοιῶσαι ζωγραφίαν, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ τελέσαι ἔργον.
Σοφ. Σειρ. 38,27 Το ίδιο και κάθε ξυλουργός και αρχιμάστορας, οι οποίοι εργάζονται νύκτα και ημέραν. Επίσης το ίδιο συμβαίνει και με τους σκαλιστάς των σφραγίδων, οι οποίοι με επιμέλειαν και επιμονήν προσπαθούν να επινοήσουν διαφόρους μορφάς σφραγίδων. Εχουν δώσει όλην των την καρδιάν, στο να αναπαραστήσουν διαφόρους μορφάς, και αγρυπνούν, δια να τελειώσουν όσον το δυνατόν καλύτερον το έργον των.
Σοφ. Σειρ. 38,28 οὕτως χαλκεὺς καθήμενος ἐγγὺς ἄκμονος καὶ καταμανθάνων ἔργα σιδήρου· ἀτμὶς πυρὸς πήξει σάρκας αὐτοῦ, καὶ ἐν θέρμῃ καμίνου διαμαχήσεται· φωνὴ σφύρης καινιεῖ τὸ οὖς αὐτοῦ, καὶ κατέναντι ὁμοιώματος σκεύους οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ· καρδίαν αὐτοῦ δώσει εἰς συντέλειαν ἔργων, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ κοσμῆσαι ἐπὶ συντελείας.
Σοφ. Σειρ. 38,28 Το ίδιο συμβαίνει και με τον σιδηρουργόν ο οποίος κάθεται κοντά στο αμόνι και παρατηρεί και κατεργάζεται τον σίδηρον. Η λάβρα της φωτιάς συρικνώνει τας σάρκας του, και αυτός καθημερινώς μάχεται εναντίον της θερμότητος της καμίνου. Τα κτυπήματα της σφύρας τον ξεκουφαίνουν και τα μάτια του είναι συνεχώς προσηλωμένα στο σκεύος, το οποίον κατεργάζεται. Διδει όλην του την καρδιά και την προσοχήν εις την τελειοποίησιν των έργων του και άγρυπνος είναι η προσοχή και η προσπάθειά του, πως να διακοσμήση αυτό επί το λαμπρότερον.
Σοφ. Σειρ. 38,29 οὕτως κεραμεὺς καθήμενος ἐν ἔργῳ αὐτοῦ καὶ συστρέφων ἐν ποσὶν αὐτοῦ τροχόν, ὃς ἐν μερίμνῃ κεῖται διὰ παντὸς ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ἐναρίθμιος πᾶσα ἡ ἐργασία αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 38,29 Το ίδιο και ο κεραμοποιός, ο οποίος κάθεται κοντά στο έργον του, στρέφει με τα πόδια του τον τροχόν, δίδει συνεχώς όλην του την προσοχήν και την φροντίδα στο έργον του και με υπολογισμόν προχωρεί στον ακριβή αριθμόν των έργων του.
Σοφ. Σειρ. 38,30 ἐν βραχίονι αὐτοῦ τυπώσει πηλὸν καὶ πρὸ ποδῶν κάμψει ἰσχὺν αὐτοῦ· καρδίαν ἐπιδώσει συντελέσαι τὸ χρῖσμα, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ καθαρίσαι κάμινον. -
Σοφ. Σειρ. 38,30 Αφού δέ με τα πόδια του θα ζυμώση και θα απαλύνη τον πηλόν, με τα χέρια του σχηματίζει τον πηλόν εις δοχεία. Διδει όλην του την προσοχήν στο να επιτύχη και προσαρμόση το καλύτερον βερνίκωμα, και με επιμέλειαν κατόπιν θα καθαρίση την κάμινον.
Σοφ. Σειρ. 38,31 Πάντες οὗτοι εἰς χεῖρας αὐτῶν ἐνεπίστευσαν, καὶ ἕκαστος ἐν τῷ ἔργῳ αὐτοῦ σοφίζεται.
Σοφ. Σειρ. 38,31 Ολοι αυτοί έχουν την εμπιστοσύνην και την αφιέρωσίν των εις τα έργα αυτά των χειρών των. Και ο καθένας από αυτούς γίνεται σοφός και επιτήδειος στο ιδικόν του έργον.
Σοφ. Σειρ. 38,32 ἄνευ αὐτῶν οὐκ οἰκισθήσεται πόλις, καὶ οὐ παροικήσουσιν οὐδὲ περιπατήσουσιν,
Σοφ. Σειρ. 38,32 Χρήσιμα τα έργα των, διότι χωρίς αυτά δεν είναι δυνατόν ούτε να οικοδομηθή ούτε να κατοικηθή πόλις, ούτε δε και να ταξιδεύσουν οι ταξιδιώται.
Σοφ. Σειρ. 38,33 ἀλλ᾿ εἰς βουλὴν λαοῦ οὐ ζητηθήσονται καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ οὐχ ὑπεραλοῦνται· ἐπὶ δίφρον δικαστοῦ οὐ καθιοῦνται καὶ διαθήκην κρίματος οὐ διανοηθήσονται, οὐδὲ μὴ ἐκφάνωσι δικαιοσύνην καὶ κρίμα, καὶ ἐν παραβολαῖς οὐχ εὑρεθήσονται,
Σοφ. Σειρ. 38,33 Αλλά δεν θα αναζητηθούν αυτοί, δια να εκφράσουν γνώμην εις τας συσκέψεις των λαών, ούτε και εις τας συγκεντρώσεις ανθρώπων θα διακρίνωνται. Δεν θα καθίσουν εις δικαστικήν έδραν, δεν θα σκεφθούν, δια να διατυπώσουν νόμους, δεν θα αποφανθούν σχετικώς με την δικαιοσύνην και το δίκαιον και δεν θα ευρεθούν μεταξύ εκείνων, οι οποίοι λέγουν σοφά διδάγματα.
Σοφ. Σειρ. 38,34 ἀλλὰ κτίσμα αἰῶνος στηρίσουσι, καὶ ἡ δέησις αὐτῶν ἐν ἐργασίᾳ τέχνης.
Σοφ. Σειρ. 38,34 Αλλά με τας χειρωνακτικάς των εργασίας στηρίζουν τα κτίσματα δια μέσου των αιώνων και όλη η προσοχή των και η επιμέλεια έχει δοθή εις τα έργα του επαγγέλματός των.
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 39
Σοφ. Σειρ. 39,1 Πλὴν τοῦ ἐπιδόντος τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διανοουμένου ἐν νόμῳ Ὑψίστου, σοφίαν πάντων ἀρχαίων ἐκζητήσει καὶ ἐν προφητείαις ἀσχοληθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 39,1 Αλλά εκείνος που επιμελείται την καλλιέργειαν του πνεύματος, μελετά τον νόμον του Υψίστου Θεού, αναζητεί και ερευνά την σοφίαν όλων των αρχαίων και ασχολείται με τας προφητείας.
Σοφ. Σειρ. 39,2 διηγήσεις ἀνδρῶν ὀνομαστῶν συντηρήσει καὶ ἐν στροφαῖς παραβολῶν συνεισελεύσεται.
Σοφ. Σειρ. 39,2 Μανθάνει και διατηρεί εις την διάνοιάν του τας διηγήσεις των ονομαστών ανδρών. Εισδύει εις τας στροφάς και το κρυμμένον νόημα των γνωμικών.
Σοφ. Σειρ. 39,3 ἀπόκρυφα παροιμιῶν ἐκζητήσει καὶ ἐν αἰνίγμασι παραβολῶν ἀναστραφήσεται.
Σοφ. Σειρ. 39,3 Αναζητεί τα κρυμμένα νοήματα των παροιμιών, μελετά με προσοχήν τα αινιγματώδη αποφθέγματα.
Σοφ. Σειρ. 39,4 ἀνὰ μέσον μεγιστάνων ὑπηρετήσει καὶ ἔναντι ἡγουμένου ὀφθήσεται· ἐν γῇ ἀλλοτρίων ἐθνῶν διελεύσεται, ἀγαθὰ γὰρ καὶ κακὰ ἐν ἀνθρώποις ἐπείρασε.
Σοφ. Σειρ. 39,4 Αυτός αναλαμβάνει υπηρεσίαν εν μέσω επισήμων ανδρών• ενώπιον δε και αυτού του ηγεμόνος εμφανίζεται. Επισκέπτεται χώρας ξένων λαών, διότι θέλει και προσπαθεί να μάθη τα καλά και τα κακά των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 39,5 τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπιδώσει ὀρθρίσαι πρὸς Κύριον τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἔναντι Ὑψίστου δεηθήσεται· καὶ ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν προσευχῇ καὶ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ δεηθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 39,5 Από πρωΐας ανυψώνει με ευλαβειαν την καρδίαν του στον Θεόν, ο οποίος τον εδημιούργησε και δέεται ενώπιον του Υψιστου. Ανοίγει το οτόμα του εις προσευχήν προς τον Κυριον και παρακαλεί αυτόν, να του συγχωρήση τας αμαρτίας,
Σοφ. Σειρ. 39,6 ἐὰν Κύριος ὁ μέγας θελήσῃ, πνεύματι συνέσεως ἐμπλησθήσεται· αὐτὸς ἀνομβρήσει ῥήματα σοφίας αὐτοῦ, καὶ ἐν προσευχῇ ἐξομολογήσεται Κυρίῳ.
Σοφ. Σειρ. 39,6 εάν δε ο παντοδύναμος Κυριος θελήση, θα γεμίση αυτός από πνεύμα συνέσεως. Αυτός, ωσάν ευεργετικήν βροχήν, θα χύνη τους σοφούς λόγους του και δια της προσευχής του θα δοξολογή τον Κυριον.
Σοφ. Σειρ. 39,7 αὐτὸς κατευθυνεῖ βουλὴν αὐτοῦ καὶ ἐπιστήμην καὶ ἐν τοῖς ἀποκρύφοις αὐτοῦ διανοηθήσεται·
Σοφ. Σειρ. 39,7 Ο Θεός θα κατευθύνη αυτόν εις ορθάς αποφάσεις και εις την σοφίαν• θα τον υποβοηθήση δέ, ώστε να σκέπτεται και να κατανοή τα απόκρυφα θεία νοήματα.
Σοφ. Σειρ. 39,8 αὐτὸς ἐκφανεῖ παιδείαν διδασκαλίας αὐτοῦ καὶ ἐν νόμῳ διαθήκης Κυρίου καυχήσεται.
Σοφ. Σειρ. 39,8 Αυτός δε ο σοφός θα καταστήση φανερά τα αγαθά της μορφώσεώς του• και στον νόμον του Κυρίου θα έχη την καύχησίν του.
Σοφ. Σειρ. 39,9 αἰνέσουσι τὴν σύνεσιν αὐτοῦ πολλοί, ἕως τοῦ αἰῶνος οὐκ ἐξαλειφθήσεται· οὐκ ἀποστήσεται τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ, καὶ ὄνομα αὐτοῦ ζήσεται εἰς γενεὰς γενεῶν.
Σοφ. Σειρ. 39,9 Πολλοί θα επαινέσουν την σοφίαν του, η οποία ουδέποτε θα λησμονηθή. Η ανάμνησίς του και το ονομά του θα ζουν εις τας γενεάς των γενεών.
Σοφ. Σειρ. 39,10 τὴν σοφίαν αὐτοῦ διηγήσονται ἔθνη, καὶ τὸν ἔπαινον αὐτοῦ ἐξαγγελεῖ ἐκκλησία.
Σοφ. Σειρ. 39,10 Τα διάφορα έθνη θα διηγούνται την σοφίαν του και αι συγκεντρώσεις των ανθρώπων θα διαλαλούν τον έπαινόν του.
Σοφ. Σειρ. 39,11 ἐὰν ἐμμείνῃ, ὄνομα καταλείψει ἢ χίλιοι, καὶ ἐὰν ἀναπαύσηται, ἐμποιήσει αὐτῷ.
Σοφ. Σειρ. 39,11 Εάν ζήση επί μακρόν, το όνομά του θα καταστή ενδοξότερον παρά χίλιοι άλλοι• και εάν δια του θανάτου αναπαυθή, θα προσθέση εις αυτό δόξαν.
Σοφ. Σειρ. 39,12 Ἔτι διανοηθεὶς ἐκδιηγήσομαι καὶ ὡς διχομηνία ἐπληρώθην.
Σοφ. Σειρ. 39,12 Θέλω ακόμη να διηγηθώ τας σκέψεις μου, από τας οποίας είμαι πλήρης, όπως η πανσέληνος.
Σοφ. Σειρ. 39,13 εἰσακούσατέ μου, υἱοὶ ὅσιοι, καὶ βλαστήσατε ὡς ῥόδον φυόμενον ἐπὶ ῥεύματος ὑγροῦ
Σοφ. Σειρ. 39,13 Υιοί ευσεβείς, ακούσατέ με. Θα βλαστήσετε και θα ανθίσετε ωσάν την τριανταφυλλιά, η οποία είναι φυτευμένη εις υγρά εδάφη.
Σοφ. Σειρ. 39,14 καὶ ὡς λίβανος εὐωδιάσατε ὀσμὴν καὶ ἀνθήσατε ἄνθος ὡς κρίνον, διάδοτε ὀσμὴν καὶ αἰνέσατε ᾆσμα. εὐλογήσατε Κύριον ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις,
Σοφ. Σειρ. 39,14 Θα ευωδιάζετε ωσάν το λιβάνι, θα ανθίσετε όπως ανθίζουν τα κρίνα. Διασκορπίσατε την ευωδίαν της σοφίας σας και ψάλατε άσμα. Δοξολογήσατε τον Κυριον δι' όλα τα έργα αυτού.
Σοφ. Σειρ. 39,15 δότε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μεγαλωσύνην καὶ ἐξομολογήσασθε ἐν αἰνέσει αὐτοῦ, ἐν ᾠδαῖς χειλέων καὶ ἐν κινύραις καὶ οὕτως ἐρεῖτε ἐν ἐξομολογήσει·
Σοφ. Σειρ. 39,15 Μεγαλύνατε το όνομά του και διακηρύξατε τον αίνόν του με τα άσματα των χειλέων σας και με τας κινύρας. Αυτά θα λέγετε και θα ψάλλετε δοξολογούντες τον Κυριον•
Σοφ. Σειρ. 39,16 Τὰ ἔργα Κυρίου πάντα ὅτι καλὰ σφόδρα, καὶ πᾶν πρόσταγμα ἐν καιρῷ αὐτοῦ ἔσται· οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· τί τοῦτο; εἰς τί τοῦτο;
Σοφ. Σειρ. 39,16 Ολα τα έργα του Κυρίου είναι εξαιρέτως ωραία και όλα τα προστάγματά του θα πραγματοποιούνται στον καιρόν των. Δεν είναι δε δυνατόν να λέγη κανείς, τι είναι αυτό; Προς τι εδημιουργήθη εκείνο;
Σοφ. Σειρ. 39,17 πάντα γὰρ ἐν καιρῷ αὐτοῦ ζητηθήσεται. ἐν λόγῳ αὐτοῦ ἔστη ὡς θημωνία ὕδωρ, καὶ ἐν ῥήματι στόματος αὐτοῦ ἀποδοχεῖα ὑδάτων.
Σοφ. Σειρ. 39,17 Διότι κάθε πράγμα θα αναζητήται και θα κατανοήται στον καιρόν του. Δια του λόγου του ανυψώθη και εστάθη ωσάν θημωνιά το νερό, και με τα λόγια του στόματός του έγιναν αι διάφοραι δεξαμεναί των υδάτων.
Σοφ. Σειρ. 39,18 ἐν προστάγματι αὐτοῦ πᾶσα ἡ εὐδοκία, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐλαττώσει τὸ σωτήριον αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 39,18 Δια της προσταγής του πραγματοποιείται κάθε τι, που αυτός επιθυμεί. Και κανείς δεν ημπορεί να ματαιώση την σωτηρίαν, την οποίαν αυτός παρέχει.
Σοφ. Σειρ. 39,19 ἔργα πάσης σαρκὸς ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστι κρυβῆναι ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 39,19 Ολα τα έργα των ανθρώπων είναι ενώπιόν του, και τίποτε δεν είναι δυνατόν να αποκρυβή από τους οφθαλμούς του.
Σοφ. Σειρ. 39,20 ἀπὸ τοῦ αἰῶνος εἰς τὸν αἰῶνα ἐπέβλεψε, καὶ οὐθέν ἐστι θαυμάσιον ἐναντίον αὐτοῦ.
Σοφ. Σειρ. 39,20 Επιβλέπει και παρακολουθεί από του αιώνος και έως του αιώνος και τίποτε δεν είναι καταπληκτικόν και παράδοξον ενώπιόν του.
Σοφ. Σειρ. 39,21 οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· τί τοῦτο; εἰς τί τοῦτο; πάντα γὰρ εἰς χρείας αὐτῶν ἔκτισται.
Σοφ. Σειρ. 39,21 Δι' αυτό και κανείς άνθρωπος δεν πρέπει να διατυπώνη αμφιβολίας και να λέγη• “τι είναι τούτο; Διατί υπάρχει εκείνο;” Διότι τα πάντα έχουν δημιουργηθή προς ένα χρήσιμον σκοπόν.
Σοφ. Σειρ. 39,22 ἡ εὐλογία αὐτοῦ ὡς ποταμὸς ἐπεκάλυψε, καὶ ὡς κατακλυσμὸς ξηρὰν ἐμέθυσεν.
Σοφ. Σειρ. 39,22 Η ευλογία του Κυρίου εξεχείλισεν ωσάν ποταμός και εσκέπασε τα πάντα• και ωσάν κατακλυσμός υδάτων επότισε πλουσίως την γην.
Σοφ. Σειρ. 39,23 οὕτως ὀργὴν αὐτοῦ ἔθνη κληρονομήσει, ὡς μετέστρεψεν ὕδατα εἰς ἅλμην.
Σοφ. Σειρ. 39,23 Ετσι πάλιν εξαποστέλλει τον δίκαιον θυμόν του ως κληρονομίαν εις τα ασεβή έθνη και αυτός μετέβαλε τα πόσιμα ύδατα εις αλμυρά.
Σοφ. Σειρ. 39,24 αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ τοῖς ὁσίοις εὐθεῖαι, οὕτως τοῖς ἀνόμοις προσκόμματα.
Σοφ. Σειρ. 39,24 Το θέλημά του, και ο τρόπος της ενεργείας του είναι δια τους ευσεβείς ανθρώπους ευθέα, δια τους παρανόμους όμως είναι προσκόμματα.
Σοφ. Σειρ. 39,25 ἀγαθὰ τοῖς ἀγαθοῖς ἔκτισται ἀπ᾿ ἀρχῆς, οὕτως τοῖς ἁμαρτωλοῖς κακά.
Σοφ. Σειρ. 39,25 Τα αγαθά έχουν δημιουργηθή ευθύς εξ αρχής δια τους αγαθούς, έτσι και τα κακά δια τους αμαρτωλούς.
Σοφ. Σειρ. 39,26 ἀρχὴ πάσης χρείας εἰς ζωὴν ἀνθρώπου, ὕδωρ, πῦρ, καὶ σίδηρος καὶ ἅλας καὶ σεμίδαλις πυροῦ καὶ μέλι καὶ γάλα, αἷμα σταφυλῆς καὶ ἔλαιον καὶ ἱμάτιον.
Σοφ. Σειρ. 39,26 Βασικής σημασίας και απαραίτητα δια την ζωήν του ανθρώπου είναι το νερό, η φωτιά, ο σίδηρος, το αλάτι, το σημιγδάλι του σιταριού, το μέλι, το γάλα, ο οίνος, το έλαιον, το ένδυμα.
Σοφ. Σειρ. 39,27 ταῦτα πάντα τοῖς εὐσεβέσιν εἰς ἀγαθά, οὕτως τοῖς ἁμαρτωλοῖς τραπήσεται εἰς κακά.
Σοφ. Σειρ. 39,27 Ολα αυτά είναι δια το καλόν των ευσεβών. Μετατρέπονται όμως και αποβαίνουν εις κακόν δια τους αμαρτωλούς.
Σοφ. Σειρ. 39,28 ἔστι πνεύματα, ἃ εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται καὶ ἐν θυμῷ αὐτοῦ ἐστερέωσαν μάστιγας αὐτῶν· ἐν καιρῷ συντελείας ἰσχὺν ἐκχεοῦσι καὶ τὸν θυμὸν τοῦ ποιήσαντος αὐτοὺς κοπάσουσι.
Σοφ. Σειρ. 39,28 Υπάρχουν άνεμοι βίαιοι η καυστιικοί, οι οποίοι έχουν δημιουργηθή εις τιμωρίαν των κακών, εν δε τη δικαία οργή του ο Θεός τους εξαπολύει ως σφοδράς μάστιγας εναντίον εκείνων. Και στον καιρόν της δικαίας τιμωρίας εκχύνουν την καταστρεπτικήν δύναμίν των, και έτσι επαναπαύουν και σταματούν την οργήν του δημιουργού των.
Σοφ. Σειρ. 39,29 πῦρ καὶ χάλαζα καὶ λιμὸς καὶ θάνατος, πάντα ταῦτα εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται·
Σοφ. Σειρ. 39,29 Φλογερόν καύμα, χάλαζα και θάνατος, όλα αυτά έγιναν εις τιμωρίαν των ασεβών.
Σοφ. Σειρ. 39,30 θηρίων ὀδόντες καὶ σκορπίοι καὶ ἔχεις καὶ ῥομφαία ἐκδικοῦσα εἰς ὄλεθρον ἀσεβεῖς·
Σοφ. Σειρ. 39,30 Δοντια θηρίων, σκορπιοί, οχιές, φονικά μαχαίρια εγιναν εις δικαίαν εξολόθρευσιν των ασεβών.
Σοφ. Σειρ. 39,31 ἐν τῇ ἐντολῇ αὐτοῦ εὐφρανθήσονται καὶ ἐπὶ τῆς γῆς εἰς χρείας ἑτοιμασθήσονται καὶ ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν οὐ παραβήσονται λόγον.
Σοφ. Σειρ. 39,31 Ολα αυτά χαίρουν να εκπληρώσουν την εντολήν του Θεού και είναι έτοιμα δια κάθε τι, που θα χρειασθή εις την γην. Και όταν έλθη ο καιρός της δράσεώς των, δεν θα παραβούν την διαταγήν του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 39,32 διὰ τοῦτο ἐξ ἀρχῆς ἐστηρίχθην καὶ διενοήθην καὶ ἐν γραφῇ ἀφῆκα·
Σοφ. Σειρ. 39,32 Δια τούτο ευθύς εξ αρχής εοτηρίχθην εις την σκέψιν μου και αφού καλώς τα εμελέτησα όλα αυτά, τα παρέδωσα γραπτώς στους ανθρώπους.
Σοφ. Σειρ. 39,33 τὰ ἔργα Κυρίου πάντα ἀγαθὰ καὶ πᾶσαν χρείαν ἐν ὥρᾳ αὐτῆς χορηγήσει.
Σοφ. Σειρ. 39,33 Ολα τα έργα του Κυρίου είναι αγαθά• αυτός δε χορηγεί την ευμένειάν του, όπου υπάρχει ανάγκη, στον κατάλληλον καιρόν.
Σοφ. Σειρ. 39,34 καὶ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· τοῦτο τούτου πονηρότερον, πάντα γὰρ ἐν καιρῷ εὐδοκιμηθήσεται.
Σοφ. Σειρ. 39,34 Και δεν πρέπει ποτέ να είπη κανείς, τούτο το δημιούργημα είναι κατώτερον από εκείνο, διότι όλα τα δημιουργήματα στον κατάλληλον καιρόν θα φανούν καλά και χρήσιμα.
Σοφ. Σειρ. 39,35 καὶ νῦν ἐν πάσῃ καρδίᾳ καὶ στόματι ὑμνήσατε καὶ εὐλογήσατε τὸ ὄνομα Κυρίου.
Σοφ. Σειρ. 39,35 Και τώρα με όλην σας την καρδιά και με όλην την δύναμιν της φωνής σας υμνολογήσατε και δοξάσατε το όνομα του Κυρίου.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.