ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ |
Ή ψυχή μου είναι γεμάτη άπό μάρτυρες όπως ό καρπερός άγρός σιτάρι καί ζιζάνια. Οί μέν στραμμένοι στήν Ανατολή,οί δέ στή Δύση.
Ψιθυρίζω στήν ψυχή μου τά μεσάνυχτα: 'Έως πότε θά σταυρώνεσαι μεταξύ παραδείσου καί κύλασης; Συγκεντρώσου, καί ξεκίνα πρός τά κει όπου οί μάρτυρες πραγματικής πίστης βάδισαν.
Ψιθυρίζω στόν γείτονά μου τήν αύγή: Μήν προχωράς πολύ στόν καλοπατημένο δρόμο, πολλά ψοφίμια βρομούν γύρω του. 'Άς πάρουμε δρομάκι τοϋ βουνού. Είναι άπόκρημνο, άλλά σ' αύτό δέν βρομούν ψοφίμια.
Ψιθυρίζω πρωί βράδι σ' έσάς, μάρτυρες πραγματικής πίστης: Προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς.
Μάρτυρες καλής έλπίδας, προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς. Εσείς πού θάψατε όλες τίς έλπίδες γιά νά σάς πλουτίζει μόνο μία.
Πού περιμένατε τό τέλος πολλών ανθρώπινων έλπίδων καί είδατε τή στάχτη.
Πού είδατε πολλά δακρυσμένα μάτια νά γυρίζουν άπό τό νεκροταφείο τών έλπίδων τους.
Πού άκούσατε πολλές έξομολογήσεις γιά τή δυσοσμία κάθε γήινης έλπίδας άπύ τά πέρατα.
Καί πού άφήσατε νά σάς σταυρώσουν γιά τή μία,έπιλεγμένη έλπίδα,πού δέν τελειώνει μέ στάχτη , νεκροταφείο ή δυσοσμία.
Σ' έσάς προσευχόμαστε καί έσάς προσκυνούμε , προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς.
Είδα παιδί νά κυνηγά γιά καιρό ένα πουλί μέ πολύχρωμα πούπουλα καί πράσινο ράμφος, κι όταν τό 'πιάσε, τό πουλί τό τσίμπησε κι έκείνο άρχισε νά κλαίει.
Είπα: Τέτοιοι είστε μέ τίς έλπίδες σας, παιδιά τών άνθρώπων, καί τέτοιο είναι τό τέλος σας.
Είδα, πάλι, παιδί νά κυνηγά γιά καιρό σμήνος άνοιξιάτικων πεταλούδων κι όταν έφθασε μία πεταλούδα, τήν άφησε κι έτρεξε γι' άλλη, πού τοϋ φάνηκε πιό όμορφη.
Είπα: Τέτοιοι είναι οί υιοί τών άνθρώπων καί τέτοια ή διαδρομή τους, ολάκερη ζωή πίσω άπό πολλές έπιθυμίες.
Όντως, ή διαδρομή σας κουραστική, μάταιη.
Σάν έρθει ή στιγμή τοϋ θανάτου, δέν θά ξέρετε νά πείτε γιατί τρέχατε. Καί θά μπείτε σ' άλλο κόσμο μ' άδεια χέρια καί συγχυσμένη καρδιά.
Καί οί υιοί τού ούρανοϋ έχουν κουραστική διαδρομή μά όχι μάταιη. Καί σάν έρθει ή στιγμή τοϋ θανάτου, θά ξέρουν νά ποϋν γιατί έτρεχαν. Καί σ' άλλο κύσμο θά έχουν γεμάτα χέρια καί ξεκούραστη καρδιά.
Ό άετός κάτω άπό τά σύννεφα βλέπει άρνί στό λιβάδι, κατεβαίνει καί ρωτά τά σπουργίτια πού στέκουν στήν πλάτη του: Δέν βλέπετε τό άρνί; Καί έκεΐνα τοϋ άπαντούν: Όχι, δέν βλέπουμε. Έτσι είναι καί μέ τούς μάρτυρες τής καλής πίστης. Άπύ μακριά βλέπουν τήν τροφή τους καί τρέχουν γι' αύτήν, ενόσω οί γείτονες αύτής τής τροφής περπατούν πάνω της καί δέν τή βλέπουν.
Είναι μακρύ τό ταξίδι γιά τήν καλή έλπίδα. Όμως,τό παλικάρι ξεκινά νά τρέχει καί πετά όλες τίς απατηλές έλπίδες κάτω καί τίς πατά όπως τά ξεραμένα φύλλα. Είναι πολλά, πάρα πολλά, έμπό-δια μέχρι τήν έλπίδα του κι ό θάνατος είναι ένα άπ' αύτά. Όμως, αύτό τά ύπερπηδά όλα, ύπερπηδά καί τό θάνατο, καί τρέχει γιά τήν έλπίδα του.
Μάρτυρες καλής πίστης, πού σάν τό σμήνος λευκών περιστεριών χορεύετε γύρω άπ' τό ούρά-νιο φώς, προσευχηθείτε στύν Θεό γιά μάς.
Μάρτυρες μεγάλης άγάπης, προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς.
Έσεΐς πού γνωρίσατε άγάπη πιό δυνατή άπό τύ θάνατο, προσευχηθείτε στήν Άγάπη γιά μάς.
Τυχερά γλιτώσατε σ' αύτή τή ζωή άπό τά δίχτυα τής πρόσκαιρης άγάπης. πού σάν λιγοστό χρώμα στό βράχο ξεθωριάζει στή βροχή.
Κηρύξατε ότι ή άγάπη είναι πιό μυστηριώδης άπό τό σώμα, καί αίωνιότερη άπό τ' άστρα τού ούρανού.
Μέσω τής άγάπης καταλάβατε τύ δένδρο,τήν πέτρα, τά θηρία τού βουνού καί τά ψάρια τού νερού. Ή άγάπη σπάει τή σφραγίδα όλων τών μυστηρίων καί όλα τά πράγματα δείχνονται γυμνά στόν άγαπημένο τους.
Γεμίσατε μέ τήν άγάπη όλους τούς προφήτες, ικανοποιήσατε όλες τίς ευσεβείς έντολές καί σκεπάσατε όλους τούς νόμους.
Μέγιστοι κατακτητές, ποιός είναι πιό δυνατός άπό σάς;
Σοφότατοι,ποιός είναι πιό σοφός άπό σάς;
Πολύτιμα πετράδια, ποιός είναι πιό σπάνιος άπό σάς;
Θεοί, πού είδατε τούς έαυτούς σας στόν Θεό καί τόν Θεό μέσα σας.
Πού έχετε μεγαλύτερη τιμή άπό τούς αγγέλους, άφού οί άγγελοι έγιναν άγγελοι χωρίς βάσανο καί μαρτύριο.
Σέ σάς προσευχόμαστε καί εσάς προσκυνούμε, προσευχηθείτε στον Θεό γιά μάς.
Γιά νά καθαριστούμε κι έμείς άπό τήν άγάπη τής οφθαλμαπάτης, πού τελειώνει μέ μίσος.
Γιά νά στέψουμε τήν πίστη καί τήν έλπίδα μας μέ στέμμα, μπροστά στό όποίο οί ήλιοι έχουν μικρή άξία.
Γιά νά άναβλέψουμε, νά γνωρίσουμε, νά χαρούμε μέ χαρά πού μόνο οί άγγελοι μπορούν νά χαίρονται.
Γιά νά γίνει ή ζωή μας τρισήλιος λάμψη, παρόμοια μ' έκείνη άπ' όπου έρχεται όλη ή λάμψη πού δέν άνακατώνεται μέ σκότος.
Γιά νά δούμε κι έμεΐς τόν άίδιο πατέρα μέσα μας, καί τόν προαιώνιο Υιό Του, καί τό Πνεύμα τό Άγιο.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.