ΑΡΓΑ ΒΑΔΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ - ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γιά όσους προσμένουν μέ ανυπομονησία τη Βασιλεία τοϋ Χρστού

Λέγει αύτώ Σίμων Πέτρος· Κύριε, πού ύπάγεις; άπεκρίθη αύτώ ό Ιησούς· όπου έγώ ύπάγω, ού δύνασαί μοι νυν άκολουθησαι. ύστερον δέ ακολουθήσεις μοι.

Ίω. 13,36

"Αργά περπατά ό Χριστός, άγαπητά άδέλφια. Προσέχει πού θά σταθεί τό άγιο πόδι Του, γιατί δέν θέλει νά σταθεί στό αίμα. Επιλέγει στενά σοκάκια στη γη, στενόχωρα,γιατί δέν μπορεί νά περπατά στήν πλατιά ιδιοκτησία της άμαρτίας. Ξεγλιστρά ανάμεσα στους ληστές, διαγκωνιζόμενος διαρκώς,γιατί πρέπει νά περάσει μπροστά.

Έρχεται, φερ' ειπείν, ό Χριστός σέ μάς σάν φιλοξενούμενος καί μάς ρωτά:

«Δείξτε μου δρόμο χωρίς αιμα,χωρίς άμαρτία καί χωρίς ληστές!»

Ποιά άπάντηση θά μπορούσαμε νά Του δώσουμε; Που θά βρίσκαμε δρόμο άξιο τού βαδίσματος Του; Έάν κόχλαζε όλο τό ξεραμένο αίμα άπό τή γη, ή γη θά παρουσίαζε έναν ώκεανό αίματος. Έάν άναβε φωτιά σέ κάθε μέρος ατιμασμένο άπό τήν άμαρτία,ή γή θά είχε μεταμορφωθεί σέ μία φλεγόμενη κόλαση. Έάν είχαν άναστη-θεϊ όλοι οί νεκροί ληστές καί παρέλαυναν στή γή μαζί μέ τους ζωντανούς,ή γή θά ήταν ένα άδιάβατο δάσος άνθρώπινων σωμάτων.

Δέν θά μπορούσαμε νά Τού πούμε: «Πήγαινε, Κύριε, στίς πόλεις». Γιατί οί πόλεις σημαίνουν άθροισμα καί εγγύτητα. Κι αύτά τά δύο προκαλούν καί δυναμώνουν τήν άμαρτία.

Δέν θά μπορούσαμε νά Τού πούμε: «Πήγαινε, Κύριε, στά χωριά». Διότι δέν υπάρχει χωριό πού νά μή μοιάζει μέ τή χώρα τών Γαδαρηνών, καταφύγιο κακών πνευμάτων.

Δέν θά μπορούσαμε νά Τού πούμε: «Πήγαινε, Κύριε,στό δάσος». Γιατί τό δάσος είναι παλιός σύμμαχος τών ληστών καί τών άμαρτωλών. Στό δάσος ό Κάιν σκότωσε τόν 'Άβελ.

Δέν θά μπορούσαμε νά Τού πούμε: «Πήγαινε, Κύριε, στή θάλασσα». Ή θάλασσα είναι τάφος τών πειρατών, τών τυχοδιωκτών καί τής πολεμικής δόξας.

Δέν θά μπορούσαμε νά Τού πούμε: «Πήγαινε, Κύριε, στόν άέρα». Καί άπό τόν άέρα ό άνθρωπος διέπραξε εγκλήματα επάνω στά άδέλφια του.

Έμεΐς, οί άπλοί θνητοί, βαδίζουμε χωρίς φόβο καί έπιφύλαξη στά βήματα τών σκυλιών, τών τίγρεων, τών υαινών καί τών καμηλών. Όμως, ποιός άπό μάς θά τολμούσε νά προτείνει στό Χριστό : «Πήγαινε, Υιέ τού Θεού, μέ τά βήματα πού πηγαίνουμε εμείς»; Κανείς. Μόνο ένα θά μπορούσαμε νά τού πούμε όλοι έμεϊς: «Μήν έρχεσαι, Κύριε, μέχρι νά κτίσουμε δρόμο γιά Σένα»!

Έμεϊς, οί άπλοί θνητοί, μπορούμε νά ξαποστάσουμε σέ κάθε σπίτι. Όμως, ποιός άπό μάς θά ήξερε νά δώσει στό Χριστό τήν άπάντηση στό ερώτημα : «Πού είναι τύ σπίτι όπου έγώ θά μπορούσα νά ξαποστάσω;».

Έγώ, εσύ καί κάποιος τρίτος θά τού δίναμε τρεις διαφορετικές άπαντήσεις.

Έγώ θά τού έλεγα: «Έσύ είσαι βασιλιάς. Κύριε, πήγαινε στά παλάτια»! Όμως, θά είχα κάνει λάθος. Λίγες φορές έγιναν τά παλάτια χώρα τών Γαδαρηνών, καταφύγιο τών κακών πνευμάτων; Μπορεί ό Χριστός νά φιλοξενηθεί στόν Ηρώδη καί στόν Νέρωνα;

Έσύ θά τού έλεγες: «Πήγαινε στούς ναούς, Κύριε, έσύ είσαι ό άρχιερέας». Όμως, θά είχες κάνει λάθος. Πώς θά μπορούσε νά ξαποστάσει ό Χριστός στό ναό τόν περικυκλωμένο άπό τά οστά τών νεκρών καί λερωμένο άπό άκάθαρτες προσευχές καί ανόητες επιθυμίες;

Κάποιος τρίτος θά τοϋ έλεγε: «Έσύ, Κύριε, είσαι φίλος τών φτωχών, πήγαινε στό σπίτι τών ψαράδων, όπως πήγες στόν Πέτρο καί τόν Ανδρέα». Όμως,ποιός βεβαιώνει ότι οί ψαράδες θά τού προσφέρουν ψάρι καί όχι φίδι; "Η άλλιώς θά τού έλεγε: «Πήγαινε, Κύριε, στό σπίτι τών πλουσίων, όπως τού Ζακχαίου καί τού Νικόδημου». Όμως, ποιός ξέρει έάν στά γεμάτα χλιδή καί άμαρτία σπίτια θά βρεθεί άέρας γιά τόν Χριστό ; Ποιός ξέρει έάν στά σπίτια τά γεμάτα γλυκά θά βρεθεί κάποιο ψίχουλο γιά τόν Χριστό;

Καί έτσι θά κάνουμε λάθος καί έγώ καί έσύ καί αύτός. Όπου κι άν πατούσε ό Χριστός, τό βάδισμά του θά ζωντάνευε όλη τήν ιστορία τού τόπου έξαρχής. Έάν έγώ τόν έμπαζα στό παλάτι καί έβλεπα όλα έκεΐνα πού ζωντανεύουν μπροστά στό βλέμμα Του, έγώ θά είχα ντραπεί. Θά είχες ντραπεί καί έσύ μέ τόν Χριστό στό ναό, θά είχε ντραπεί καί ό τρίτος μέ τόν Χριστό άνάμεσα στούς φτωχούς.

Όμως, καί έγώ καί έσύ καί ό τρίτος, έάν βλέπαμε γύρω μας καλά,θά μπορούσαμε νά δώσουμε μία άπάντηση στόν Χριστό: «Άπομακρύνσου άπό μάς, Κύριε, άφού δέν έχουμε κτίσει άκόμα σπίτι άντάξιό Σου».

Δέν θά είχαμε βασανιστεί λιγότερο γιά νά άπα-ντήσουμε στό ερώτημα τού Χριστού: «Σέ ποιούς καιρούς νά έρθω σέ εσάς;». Διότι ποιά εποχή υπήρξε χωρίς αίμα,χωρίς άμαρτία,χωρίς ληστές; Καί ό ίδιος ό καιρός όπου ό Χριστός εμφανίστηκε στή γή δέν ήταν ό καιρός τού Χριστού, άλλά ό καιρός τού έγκλήματος καί τού Γολγοθά. Ένα μόνο θά μπορούσαμε νά άπαντήσουμε στόν Χριστό : «Μήν έρχεσαι, Κύριε, άφού δέν είναι άκόμα ό καιρός γιά τόν έρχομό Σου».

Καί έτσι, έάν άναγγέλλονταν ό έρχομός τού Χριστού, δέν θά ξέραμε ούτε τόν δρόμο νά Τού δείξουμε ούτε νά Τού προσφέρουμε σπίτι νά μείνει ούτε νά προσδιορίσουμε τόν χρόνο. Θά ήμασταν άμήχανοι καί ντροπιασμένοι, όπως οί πολίτες μιάς μικρής κωμόπολης πού έρχονται σέ αμηχανία καί ντροπή στήν άναγγελία τού έρχομού τού άρχοντα στόν τόπο τους. Μέχρι τότε ξέγνοιαστοι καί εύχαριστημένοι μέ τόν εαυτό τους οί έπαρχιώτες επαίρονται μέ τήν κωμόπολή τους καί ύπερηφανεύονται γιά τά κάλλη της καί τον πλούτο της. Όμως, στήν είδηση τού έρχομού ιού άρχοντα, μόλις τότε ανοίγουν τά μάτια τους, καί βλέπουν έκεϊνο πού έως τότε δέν έβλεπαν, και αισθάνονται, εκείνο πού έως τότε δέν αισθάνονταν. Μόλις τότε βλέπουν τή μιζέρια τού τόπου τους, βλέπουν τά άβαφα σπίτια, τούς κατεστραμμένους δρόμους,τίς βρόμικες αύλές,τόν χονδρο-κομμένο τσιφλικά, τούς άδέξιους ύπηρέτες, τίς γελοίες, άκομψες έπαρχιώτισσες κυρίες,τά ξυπόλυτα παιδιά, καί όλα τά άλλα πού μπορεί νά δείχνουν τήν τέλεια μιζέρια ενός τόπου. Καί βαθύ αίσθημα ντροπής πιάνει τότε τούς κακόμοιρους νοικοκύρηδες. Καί πρόθυμα θά μήνυαν στόν άρχοντα νά μήν έρθει, έάν αύτό θά μπορούσε νά τόν άποτρέψει άπό τήν επίσκεψη.

ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  ΣΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η  ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ   ΜΕ  «ΣΑΦΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΗΓΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ  ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ  ΤΟ  ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ  «ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ» 

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟY

ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

« Αργά βαδίζει ό Χριστός Έν πλω .Μετάφραση από τά Σερβικά:Mετάφραση: Σβετλάνα Πέτσιν, Ηλίας Σαραγούδας, Νεφέλη Σαραγούδα – Πέτσιν»

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-