Ισότιμη αγάπη και ανάλογη τιμή αποκλείει το μίσος

ΙΣΟΤΙΜΗ ΑΓΑΠΗ

 Προσήκει κοινήν καί ίσην πάσι πρός άλλήλους τήν άγάπην είναι, ώς φυσικώς πρός τά καθ' εκαστον έαυτού μέλη ό άνθρωπος έχει, έπίσης θέλων παντί τώ σώματι τήν ύγείαν, διότι καί ό πόνος έκάστου μέλους ίσην παρέχει τω σώματι τήν άηδίαν.
'Αλλ' ώσπερ έν ήμΐν αύτοΐς ό μέν πόνος έκάστου τών άρρωστούντων μελών ίσως άπτεται τοΰ παντός σώματος, έστι δέ όμως έτερα έτέρων τίμιώτερα μέλη (ού γάρ ομοίως περί τόν όφθαλμόν καί περί τόν τοΰ ποδός δάκτυλον έχομεν, κάν ό πόνος τό ΐσον έχη) .
Ούτω την μέν συμπαθή διάθεσιν καί τήν άγαπητικήν σχέσιν ΐσην έπί πάντων τών έν τή συνοδία ζώντων είναι παρ' έκάστου προσήκει ή δέ τιμή, κατά τό εΰλογον, έπί τών χρησιμωτέρων τό πλέον .έξει.
Έπειδή δέ όφείλέται πάντως εϊσί τούς  άλλήλους άγαπάν τώ  ίσω μέτρω τής δια θέσεως, άδίκημά έστιν έν συνοδία εύρεθήναι ίδιαζούσας τινάς φατρίας καί συσκηνίας.
 Ό γάρ τόν ενα ύπέρ τούς άλλους άγαπών κατηγορεί έαυτοΰ, ώς έν τοΐς άλλοις μή έχων τήν τελείαν άγάπην. 'Ομοίως ούν άπόβλητός έστιν άπό συνοδίας ή τε απρεπής μάχη καί ή μερική διάθεσις.
 'Από μέν γάρ τής μάχης έχθρα γίνεται άπόδέ τής μερικής φιλίας καί εταιρίας ύποψίαι καί φθόνοι γίνονται.

Πανταχοΰ γάρ ή τοί ίσου στέρησις άρχή καί ύπόθεσις φθόνου καί δυσμενείας τοις έλαττουμένοις γίνεται.
Διά τούτο καί έντολήν παρά Κυρίου έλάβομεν, μιμεΐσθαι τήν αγαθότητα τοϋ ομοίως τόν ήλιον δικαίοις τε καί άδίκοις έπανατέλλοντος.
 "Ωσπερ ούν ό Θεός κοινήν δίδωσι πάσι τού φωτός τήν μετουσιαν, οΰτω καί οί μιμηταΐ τοΰ θεού κοινήν τε καί όμότιμον τήν τής άγάπης άκτϊνα έπί πάντας φερέτωσαν.
Όπου γάρ ελλείπει ή άγάπη, έκεΐ πάντως άντεισέρχεται τό μίσος. Ει δέ, καθώς φησιν 'Ιωάννης, «ό Θεός άγάπη έστίν» (Α' Ίωάν. δ' 16), άνάγκη πάσα τό μίσος είναι τόν διάβολον.

'Ώσπερ ούν ό τήν άγάπην 'έχων τόν Θεόν εχει, οΰτως ό τό μίσος έ'χων τόν διάβολον έν έαυτώ τρέφει.
Δια τούτο προσήκει τήν μέν άγάπην ΐσην καί όμοίαν παρά πάντων τοις πάσιν είναι, τήν δέ τιμήν έκάστω κατά τό πρέπον γίνεσθαι.
 Έπί δέ τών οΰτως άλλήλοις συναρμοζομένων, ή σωματική συγγένεια ούδέν πλέον κατά τήν άγάπην εξει ούδέ εΐ τις άδελφός τίνος κατά σάρκα είή, ή θυ γάτηρ, έν πλειονι διαθέσει πρός τόν τω γένει προσήκοντα παρά τούς άλλους γενήσεται ή κοινωνία τοϋ αίματος.
Ό γάρ έν τούτοις τή φύσει ακολουθών κατηγορεί έαυτοΰ, ότι οΰπω τελείως άπέστη τής φύσεως, άλλ"' ετι ύπό σαρκός διοικείται.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-