Γιαχβέ ο Θεός τών Χριστιανών

ΓΙΑΧΒΕ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΧΡΗΣΤΟΥ  ΣΑΛΤΑΟΥΡΑ

«Καί ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού και ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων: Αλληλούϊα! ότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ» ‐ Αποκάλυψις 19/ιθ΄ 6.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αυτή εδώ η σύντομη μελέτη έχει σκοπό να ενημερώσει τους Χριστιανούς σχετικά με μία αιρετική διδασκαλία που διαδίδεται εντόνως στις μέρες μας. Αυτή η Αντιχριστιανική διδασκαλία αποτελείται από ένα σύνολο ψευδών που στόχο έχουν να πλήξουν την αλήθεια της Αγ. Γραφής και της υπόλοιπης Ιεράς Παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Η Αιρετική αυτή διδασκαλία λέγει ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν είναι ο ίδιος με τον Θεό των Χριστιανών και της Καινής Διαθήκης. Ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης (δηλαδή ο Γιαχβέ), δεν είναι υπαρκτός, ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι η μυθολογία των Εβραίων και συνεπώς δεν είναι θεόπνευστη όπως η Καινή Διαθήκη κ.τ.λ

Υπάρχει λοιπόν μία μερίδα Εχθρών της Εκκλησίας του Χριστού που παρουσιάζεται με χριστιανικό προσωπείο και προσπαθεί με ύπουλο τρόπο να διαστρεβλώσει την Ορθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία. Οι Αιρετικοί αυτοί ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της Αντιχριστιανικής Αρχαιολατρείας – Ελληνολατρείας – Νεοπαγανισμού. Οι ομάδες των Αντιχρίστων Αρχαιολατρών είναι ποικίλες και δεν έχουν κοινή διδασκαλία σε πολλά θέματα. Υπάρχουν ομάδες που δεν κρύβουν τον Αντιχριστιανισμό τους με χριστιανικό προσωπείο, αρνούνται όλη την Αγ. Γραφή, ( Παλαιά και Καινή Διαθήκη ) υβρίζουν και λοιδορούν τον Χριστιανισμό, ( τον οποίο ονομάζουν Ιουδαιοχριστιανισμό ). Μεταξύ τους όμως και αυτές οι ομάδες των Αντιχρίστων διαφωνούν. Μερικοί από αυτούς με υπερηφάνεια ομολογούν ότι είναι Ειδωλολάτρες και πραγματοποιούν ειδωλολατρικές

τελετές. Ενώ άλλοι δεν θέλουν να ακούσουν την λέξη Ειδωλολατρεία και ισχυρίζονται ότι οι
Αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν Ειδωλολάτρες !
Δίπλα λοιπόν σε αυτούς τους απροκάλυπτα Αντιχρίστους Αρχαιολάτρες, βρίσκονται εκείνοι οι ύπουλοι Αντίχριστοι Αρχαιολάτρες που παρουσιάζονται, όπως προανέφερα, με χριστιανικό προσωπείο. Παριστάνουν τους ευσεβείς Χριστιανούς την στιγμή που με την επαίσχυντη προπαγάνδα τους προσπαθούν να παρασύρουν στην πλάνη τους όσους περισσότερους μπορούν. Δεν διστάζουν να συμμετέχουν στα Μυστήρια και στις διάφορες θρησκευτικές ακολουθίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να υπεραμύνονται της Καινής Διαθήκης, να κάνουν το σημείο του Σταυρού κ.τ.λ Παράλληλα όμως ονομάζουν την Παλαιά Διαθήκη πορνογράφημα και τον Γιαχβέ σφαγιολάτρη !!!
Με αυτούς τους ύπουλους Αντιχρίστους με το χριστιανικό προσωπείο θα ασχοληθούμε σε αυτή την μικρή μελέτη. Θα εξετάσουμε και θα ανατρέψουμε την Αντιχριστιανική και αντιφατική διδασκαλία τους με γνώμονα την ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο.

Η εμφάνιση του Γιαχβέ στον Μωυσή
Το πρώτο σπουδαίο ζήτημα που πρέπει να εξετάσουμε είναι το εξής: Εμφανίστηκε ο Θεός στον Μωϋσή ή δεν εμφανίστηκε; Δηλαδή ο Μωϋσής γράφει αληθινά γεγονότα στην Πεντάτευχο ή γράφει μυθοπλασίες; Ποία είναι η άποψη επί του θέματος της Καινής Διαθήκης; Ας δούμε πρώτα τι γράφει ο Μωϋσής στο βιβλίο της Εξόδου στην Παλαιά Διαθήκη.
«Καί Μωυσής ην ποιμαίνων τα πρόβατα Ιοθόρ τού γαμβρού αυτού τού ιερέως Μαδιάμ και ήγαγε τα πρόβατα υπό την έρημον και ήλθεν εις το όρος Χωρήβ. Ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εν πυρί φλογός εκ τού βάτου, και ορά ότι ο βάτος καίεται πυρί, ο δε βάτος ου κατεκαίετο. Είπε δε Μωυσής: παρελθών όψομαι το όραμα το μέγα τούτο, ότι ου κατακαίεται ο βάτος.
Ως δε είδε Κύριος ότι προσάγει ιδείν, εκάλεσεν αυτόν ο Κύριος εκ τού βάτου λέγων:
Μωυσή, Μωυσή!
Ο δε είπε:
‐Τι εστι;
Ο δε είπε:
‐Μη εγγίσης ώδε. Λύσαι το υπόδημα εκ των ποδών σου. ο γάρ τόπος, εν ω συ έστηκας, γη αγία εστί. Και είπεν: Εγώ ειμι ο Θεός τού πατρός σου, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ.

Απέστρεψε δε Μωυσής το πρόσωπον αυτού. ευλαβείτο γάρ κατεμβλέψαι ενώπιον τού
Θεού. Είπε δε Κύριος προς Μωυσήν:

Ιδών είδον την κάκωσιν τού λαού μου τού εν Αιγύπτω και της κραυγής αυτών ακήκοα από των εργοδιωκτών. οίδα γάρ την οδύνην αυτών, και κατέβην εξελέσθαι αυτούς εκ χειρός των Αιγυπτίων και εξαγαγείν αυτούς εκ της γής εκείνης και εισαγαγείν αυτούς εις γήν αγαθήν και πολλήν, εις γήν ρέουσαν γάλα και μέλι, εις τον τόπον των Χαναναίων και
Χετταίων και Αμορραίων και Φερεζαίων και Γεργεσαίων και Ευαίων και Ιεβουσαίων και νύν
ιδού κραυγή των υιών Ισραήλ ήκει προς με, καγώ εώρακα τον θλιμμόν, ον οι Αιγύπτιοι

θλίβουσιν αυτούς. και νύν δεύρο αποστείλω σε προς Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου, και εξάξεις τον λαόν μου τους υιούς Ισρήλ εκ γής Αιγύπτου.

Και είπε Μωυσής προς τον Θεόν:

‐Τις ειμι εγώ, ότι πορεύσομαι προς Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου, και ότι εξάξω τους υιούς
Ισραήλ εκ γής Αιγύπτου;

Είπε δε ο Θεός Μωυσή λέγων:

‐Ότι έσομαι μετά σού, και τούτό σοι το σημείον, ότι εγώ σε εξαποστέλλω εν τώ εξαγαγείν σε τον λαόν μου εξ Αιγύπτου και λατρεύσετε τώ Θεώ εν τώ όρει τούτω.

Και είπε Μωυσής προς τον Θεόν:

‐Ιδού εγώ εξελεύσομαι προς τους υιούς Ισραήλ, και ερώ προς αυτούς: ΄΄ο Θεός των πατέρων ημών απέσταλκέ με προς υμάς΄΄. ερωτήσουσί με: ΄΄Τι όνομα αυτώ;΄΄ Τι ερώ προς αυτούς;

Και είπεν ο Θεός προς Μωυσήν λέγων:

‐Εγώ ειμι ο ών. και είπεν: ούτως ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ: ο ών απέσταλκέ με προς υμάς. και είπεν ο Θεός πάλιν προς Μωυσήν: Ούτως ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ: ΄΄Κύριος ο Θεός των πατέρων ημών, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ απέσταλκέ με προς υμάς. τούτό μου εστιν όνομα αιώνιον και μνημόσυνον γενεών γενεαίς΄΄. ελθών ούν συνάγαγε την γερουσίαν των υιών Ισραήλ και ερείς προς αυτούς: ΄΄Κύριος ο Θεός των πατέρων ημών ώπταί μοι, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ, λέγων: επισκοπή επέσκεμμαι
υμάς και όσα συμβέβηκεν υμίν εν Αιγύπτω.΄΄

Και είπεν:

Αναβιβάσω υμάς εκ της κακώσεως των Αιγυπτίων εις την γήν των Χαναναίων και Χετταίων και Αμορραίων και Φερεζαίων και Γεργεσαίων και Ευαίων και Ιεβουσαίων, εις γήν ρέουσαν γάλα και μέλι. και εισακούσονταί σου της φωνής. και εισελεύση σύ και η γερουσία Ισραήλ προς Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου και ερείς προς αυτόν: ΄΄ο Θεός των Εβραίων προσκέκληται ημάς. πορευσόμεθα ούν οδόν τριών ημερών εις την έρημον, ίνα θύσωμεν τώ Θεώ ημών΄΄. εγώ δε οίδα ότι ου προήσεται υμάς Φαραώ βασιλεύς Αιγύπτου πορευθήναι, εάν μη μετά χειρός κραταιάς. και εκτείνας την χείρα πατάξω τους Αιγυπτίους εν πάσι τοίς θαυμασίοις μου, οίς ποιήσω εν αυτοίς, και μετά ταύτα εξαποστελεί υμάς. Και δώσω χάριν τώ λαώ τούτω εναντίον των Αιγυπτίων. όταν δε αποτρέχητε, ουκ απελεύσεσθε κενοί. αλλά αιτήσει γυνή παρά γείτονος και συσκήνου αυτής σκεύη αργυρά και χρυσά και ιματισμόν, και επιθήσετε επί τους υιούς υμών και επί τας θυγατέρας υμών και σκυλεύσετε τους Αιγυπτίους» ( Έξοδ. 3/γ΄ 1 – 22 ).

Ο Μωϋσής λέγει ότι του παρουσιάστηκε ο Θεός . Μάλιστα όπως διαβάζουμε, έγινε ο εξής διάλογος ανάμεσα στον Θεό και τον Μωϋσή. Ο Μωϋσής ερωτά τον Θεό ποίο είναι το Όνομά του. Ο Θεός απαντά «εγώ ειμι ο ών» (Έξοδ. 3/γ΄ 14).

(Εβραϊκό Κείμενο: ΕΧΓΙΕ ΑΣΕΡ ΕΧΓΙΕ = ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ)

Και συνεχίζει ο Θεός : «ούτως ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ: ο Ων απέσταλκέ με προς υμάς» (Έξοδ.
3/γ΄ 14). Ο «Ων» στα Εβραϊκά, είναι: «ΕΧΓΙΕ» (), και σημαίνει: «ΕΙΜΑΙ».

Και καταλήγει ο Θεός : «ούτως ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ: Κύριος ο Θεός των πατέρων ημών, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ απέσταλκέ με προς υμάς: τούτό μου εστιν όνομα αιώνιον και μνημόσυνον γενεών γενεαίς» (Έξοδ. 3/γ΄ 15 κατά τους Ο΄)

Αν και οι Εβδομήκοντα (Ο΄) εδώ, μεταφράζουν την υπογραμμισμένη λέξη: «Κύριος», το Εβραϊκό κείμενο, στο σημείο που λέει «Κύριος», έχει τη λέξη: «Γιαχβέ», που σημαίνει: «ο Είναι».

Και τώρα να εξετάσουμε τι λέγει η Καινή Διαθήκη σχετικά με τα παραπάνω, αλλά και γενικώς με τα αναφερόμενα στην Πεντάτευχο. Ας αρχίσουμε με την απολογία του Πρωτομάρτυρα Στέφανου :

«Άνδρες αδελφοί και πατέρες, ακούσατε. ο Θεός της δόξης ώφθη τώ πατρί ημών Αβραάμ όντι εν τή Μεσοποταμία πριν ή κατοικήσαι αυτόν εν Χαρράν, και είπε προς αυτόν: έξελθε εκ της γής σου και εκ της συγγενείας σου, και δεύρο εις γήν ήν αν σοι δείξω. τότε εξελθών εκ γής Χαλδαίων κατώκησεν εν Χαρράν. κακείθεν μετά το αποθανείν τον πατέρα αυτού μετώκισεν αυτόν εις την γήν ταύτην εις ήν υμείς νύν κατοικείτε. και ουκ έδωκεν αυτώ
κληρονομίαν εν αυτή ουδέ βήμα ποδός, και επηγγείλατο δούναι αυτώ εις κατάσχεσιν αυτήν και τώ σπέρματι αυτού μετ' αυτόν, ουκ όντος αυτώ τέκνου. ελάλησε δε ούτως ο Θεός, ότι έσται το σπέρμα αυτού πάροικον εν γη αλλοτρία, και δουλώσουσιν αυτό και κακώσουσιν έτη τετρακόσια. και το έθνος ώ εάν δουλεύσωσι κρινώ εγώ, είπεν ο Θεός. και μετά ταύτα εξελεύσονται και λατρεύσουσί μοι εν τώ τόπω τούτω. και έδωκεν αυτώ διαθήκην περιτομής. και ούτως εγέννησε τον Ισαάκ και περιέτεμεν αυτόν τή ημέρα τή ογδόη, και Ισαάκ τον Ιακώβ, και Ιακώβ τους δώδεκα πατριάρχας.

Καί οι πατριάρχαι ζηλώσαντες τον Ιωσήφ απέδοντο εις Αίγυπτον. και ήν ο Θεός μετ' αυτού, και εξείλετο αυτόν εκ πασών των θλίψεων αυτού, και έδωκεν αυτώ χάριν και σοφίαν εναντίον Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου, και κατέστησεν αυτόν ηγούμενον επ' Αίγυπτον και όλον τον οίκον αυτού. ήλθε δε λιμός εφ' όλην την γήν Αιγύπτου και Χαναάν και θλίψις μεγάλη, και ουχ εύρισκον χορτάσματα οι πατέρες ημών. ακούσας δε Ιακώβ όντα σίτα εν Αιγύπτω εξαπέστειλε τους πατέρας ημών πρώτον. και εν τώ δευτέρω ανεγνωρίσθη Ιωσήφ τοίς αδελφοίς αυτού και φανερόν εγένετο τώ Φαραώ το γένος τού Ιωσήφ. αποστείλας δε Ιωσήφ μετεκαλέσατο τον πατέρα αυτού Ιακώβ και πάσαν την συγγένειαν αυτού εν ψυχαίς εβδομήκοντα πέντε. κατέβη δε Ιακώβ εις Αίγυπτον και ετελεύτησεν αυτός και οι πατέρες ημών, και μετετέθησαν εις Συχέμ και ετέθησαν εν τώ μνήματι ώ ωνήσατο Αβραάμ τιμής αργυρίου παρά των υιών Εμμόρ τού Συχέμ.

Καθώς δε ήγγιζεν ο χρόνος της επαγγελίας ήν ώμοσεν ο Θεός τώ Αβραάμ, ηύξησεν ο λαός και επληθύνθη εν Αιγύπτω, άχρις ού ανέστη βασιλεύς έτερος, ός ουκ ήδει τον Ιωσήφ. ούτος κατασοφισάμενος το γένος ημών εκάκωσε τους πατέρας ημών τού ποιείν έκθετα τα βρέφη αυτών, εις το μη ζωογονείσθαι. εν ώ καιρώ εγεννήθη Μωϋσής, και ήν αστείος τώ
Θεώ? ός ανετράφη μήνας τρεις εν τώ οίκω τού πατρός αυτού. εκτεθέντα δε αυτόν ανείλετο

αυτόν η θυγάτηρ Φαραώ και ανεθρέψατο αυτόν εαυτή εις υιόν. και επαιδεύθη Μωϋσής πάση σοφία Αιγυπτίων, ήν δε δυνατός εν λόγοις και εν έργοις.

Ως δε επληρούτο αυτώ τεσσαρακονταετής χρόνος, ανέβη εις την καρδίαν αυτού επισκέψασθαι τους αδελφούς αυτού τους υιούς Ισραήλ. και ιδών τινα αδικούμενον ημύνατο, και εποιήσατο εκδίκησιν τώ καταπονουμένω πατάξας τον Αιγύπτιον. ενόμιζε δε συνιέναι τους αδελφούς αυτού ότι ο Θεός διά χειρός αυτού δίδωσιν αυτοίς σωτηρίαν. οι δε ου συνήκαν. τή τε επιούση ημέρα ώφθη αυτοίς μαχομένοις, και συνήλασεν αυτούς εις ειρήνην ειπών: άνδρες, αδελφοί εστε υμείς. ίνα τι αδικείτε αλλήλους; ο δε αδικών τον πλησίον απώσατο αυτόν ειπών: τις σε κατέστησεν άρχοντα και δικαστήν εφ' ημών; μη ανελείν με σύ θέλεις ον τρόπον ανείλες εχθές τον Αιγύπτιον; έφυγε δε Μωϋσής εν τώ λόγω τούτω, και εγένετο πάροικος εν γη Μαδιάμ, ού εγέννησεν υιούς δύο.

Καί πληρωθέντων ετών τεσσαράκοντα ώφθη αυτώ εν τή ερήμω τού όρους Σινά άγγελος Κυρίου εν φλογί πυρός βάτου. ο δε Μωϋσής ιδών εθαύμαζε το όραμα. προσερχομένου δε αυτού κατανοήσαι εγένετο φωνή Κυρίου προς αυτόν: εγώ ο Θεός των πατέρων σου, ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ. έντρομος δε γενόμενος Μωϋσής ουκ ετόλμα κατανοήσαι. είπε δε αυτώ ο Κύριος: λύσον το υπόδημα των ποδών σου. ο γάρ τόπος εν ώ έστηκας γη αγία εστίν. ιδών είδον την κάκωσιν τού λαού μου τού εν Αιγύπτω και τού στεναγμού αυτών ήκουσα, και κατέβην εξελέσθαι αυτούς. και νύν δεύρο αποστελώ σε εις Αίγυπτον.

Τούτον τον Μωϋσήν ον ηρνήσαντο ειπόντες: τις σε κατέστησεν άρχοντα και δικαστήν; τούτον ο Θεός άρχοντα και λυτρωτήν απέστειλεν εν χειρί αγγέλου τού οφθέντος αυτώ εν τή βάτω. ούτος εξήγαγεν αυτούς ποιήσας τέρατα και σημεία εν γη Αιγύπτω και εν Ερυθρά θαλάσση και εν τή ερήμω έτη τεσσαράκοντα. ούτός εστιν ο Μωϋσής ο ειπών τοίς υιοίς Ισραήλ: προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ. αυτού ακούσεσθε. ούτός εστιν ο γενόμενος εν τή εκκλησία εν τή ερήμω μετά τού αγγέλου
τού λαλούντος αυτώ εν τώ όρει Σινά και των πατέρων ημών, ός εδέξατο λόγια ζώντα δούναι
ημίν, ώ ουκ ηθέλησαν υπήκοοι γενέσθαι οι πατέρες ημών, αλλά απώσαντο και εστράφησαν τή καρδία αυτών εις Αίγυπτον ειπόντες τώ Ααρών: ποίησον ημίν θεούς οί προπορεύσονται ημών. ο γάρ Μωϋσής ούτος, ός εξήγαγεν ημάς εκ γής Αιγύπτου, ουκ οίδαμεν τι γέγονεν αυτώ. και εμοσχοποίησαν εν ταίς ημέραις εκείναις και ανήγαγον θυσίαν τώ ειδώλω, και ευφραίνοντο εν τοίς έργοις των χειρών αυτών. έστρεψε δε ο Θεός και παρέδωκεν αυτούς λατρεύειν τή στρατιά τού ουρανού, καθώς γέγραπται εν βίβλω των προφητών: μη σφάγια και θυσίας προσηνέγκατέ μοι έτη τεσσαράκοντα εν τή ερήμω, οίκος Ισραήλ; και ανελάβετε την σκηνήν τού Μολόχ και το άστρον τού θεού υμών Ρεμφάν, τους τύπους ούς εποιήσατε προσκυνείν αυτοίς. και μετοικιώ υμάς επέκεινα Βαβυλώνος.

Η σκηνή τού μαρτυρίου ήν τοίς πατράσιν ημών εν τή ερήμω, καθώς διετάξατο ο λαλών τώ Μωϋσή ποιήσαι αυτήν κατά τον τύπον ον εωράκει. ήν και εισήγαγον διαδεξάμενοι οι πατέρες ημών μετά Ιησού εν τή κατασχέσει των εθνών ών έξωσεν ο Θεός από προσώπου των πατέρων ημών, έως των ημερών Δαυίδ. ός εύρε χάριν ενώπιον τού Θεού και ητήσατο ευρείν σκήνωμα τώ Θεώ Ιακώβ.

Σολομών δε ωκοδόμησεν αυτώ οίκον. αλλ' ουχ ο ύψιστος εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί, καθώς ο προφήτης λέγει: ο ουρανός μοι θρόνος, η δε γη υποπόδιον των ποδών μου. ποίον οίκον οικοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ή τις τόπος της καταπαύσεώς μου; ουχί η χείρ μου εποίησε ταύτα πάντα; Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τή καρδία και τοίς ωσίν, υμείς αεί τώ Πνεύματι τώ αγίω αντιπίπτετε, ως οι πατέρες υμών και υμείς. τίνα των προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες υμών; και απέκτειναν τους προκαταγγείλαντας περί της ελεύσεως τού δικαίου, ού νύν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε. οίτινες ελάβετε τον νόμον εις διαταγάς αγγέλων και ουκ εφυλάξατε».  (Πράξ. 7/ζ΄ 2 – 53).

Ο Χριστιανός Πρωτομάρτυρας Στέφανος, ονομάζει ΘΕΟ και ΚΥΡΙΟ το πρόσωπο που συνομίλησε με τον Μωϋσή. Ο Άγιος Στέφανος, ως Εβραίος στην καταγωγή, γνώριζε πολύ καλά ότι ο Μωϋσής έγραψε στα Εβραϊκά ότι το όνομα του Θεού είναι Γιαχβέ. Ο Άγιος Στέφανος, ο μεγάλος αυτός Άγιος της Εκκλησίας του Χριστού, αναγνωρίζει την ύπαρξη και την θεότητα του Γιαχβέ. Παραδέχεται ότι ο Γιαχβέ είναι ο Αληθινός Θεός ο οποίος παρουσιάστηκε στον Μωϋσή. Μάλιστα μετά την ομολογία αυτή, αξιώνεται να δει τον Ιησού Χριστό να βρίσκεται στα δεξιά του Θεού.

«Υπάρχων δε πλήρης Πνεύματος αγίου, ατενίσας εις τον ουρανόν είδε δόξαν Θεού και Ιησούν εστώτα εκ δεξιών τού Θεού, και είπεν: Ιδού θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον υιόν τού ανθρώπου εκ δεξιών τού Θεού εστώτα» (Πράξ. 7/ζ΄ 55 – 56).

Πριν προχωρήσουμε καλό θα ήταν να υπογραμμίσουμε ένα σημείο της απολογίας του Αγίου Στεφάνου: «Η σκηνή τού μαρτυρίου ήν τοίς πατράσιν ημών εν τή ερήμω, καθώς διετάξατο ο λαλών τώ Μωϋσή ποιήσαι αυτήν κατά τον τύπον ον εωράκει. ήν και εισήγαγον διαδεξάμενοι οι πατέρες ημών μετά Ιησού εν τή κατασχέσει των εθνών ών έξωσεν ο Θεός από προσώπου των πατέρων ημών, έως των ημερών Δαυίδ» (Πράξ. 7/ζ΄ 44–45). Ο Άγιος Στέφανος λέγει ότι ο Θεός ήταν Αυτός που έξωσε τα έθνη (τα οποία κατοικούσαν στην γη της επαγγελίας) από προσώπου των Εβραίων.

Το ίδιο λέγει και ο Απ. Παύλος: «αναστάς δε Παύλος και κατασείσας τή χειρί είπεν: Άνδρες Ισραηλίται και οι φοβούμενοι τον Θεόν, ακούσατε. ο Θεός τού λαού τούτου Ισραήλ εξελέξατο τους πατέρας ημών, και τον λαόν ύψωσεν εν τή παροικία εν γη Αιγύπτω, και μετά βραχίονος υψηλού εξήγαγεν αυτούς εξ αυτής, και ως τεσσαρακονταετή χρόνον ετροποφόρησεν αυτούς εν τή ερήμω, και καθελών έθνη επτά εν γη Χαναάν κατεκληρονόμησεν αυτοίς την γήν αυτών» (Πράξ. 13/ιγ΄ 16–19).

Ο Θεός στον οποίο αναφέρονται οι Χριστιανοί Άγιοι, (Στέφανος και Παύλος), είναι ο Αληθινός Θεός (δηλαδή ο Γιαχβέ). Δεν αναφέρονται σε ψεύτικο Θεό ο Απ. Παύλος και ο Άγιος Στέφανος. Αυτοί λοιπόν οι αρχαιολάτρες, που με αφορμή το γεγονός της εξώσεως
των επτά Εθνών και της κατάσχεσης της γης τους από τους Εβραίους, ονομάζουν τον Γιαχβέ ΣΦΑΓΙΟΛΑΤΡΗ, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι υβρίζουν τον Θεό των Χριστιανών. Ο Θεός τιμώρησε τα επτά έθνη, (Χαναναίοι, Χετταίοι, Αμορραίοι, Φερεζαίοι, Γεργεσαίοι, Ευαίοι, Ιεβουσαίοι), για τις φοβερές αμαρτίες τους και έδωσε την γη τους στους Εβραίους με την εντολή να μην διαπράξουν και αυτοί τις ίδιες ασέβειες.

Τώρα θα εξετάσουμε την άποψη του Ιησού Χριστού σχετικά με την εμφάνιση του
Γιαχβέ στον Μωϋσή:

«Καί έρχονται Σαδδουκαίοι προς αυτόν, οίτινες λέγουσιν ανάστασιν μη είναι, και επηρώτων αυτόν λέγοντες: Διδάσκαλε, Μωϋσής έγραψεν ημίν ότι εάν τινος αδελφός αποθάνη και καταλίπη γυναίκα, και τέκνα μη αφή, ίνα λάβη ο αδελφός αυτού την γυναίκα αυτού και εξαναστήση σπέρμα τώ αδελφώ αυτού. επτά ούν αδελφοί ήσαν. και ο πρώτος έλαβε γυναίκα, και αποθνήσκων ουκ αφήκε σπέρμα. και ο δεύτερος έλαβεν αυτήν, και απέθανε και ουδέ αυτός ουκ αφήκε σπέρμα. και ο τρίτος ωσαύτως. και έλαβον αυτήν οι επτά, και ουκ αφήκαν σπέρμα. εσχάτη πάντων απέθανε και η γυνή. εν τή ούν αναστάσει, όταν αναστώσι, τίνος αυτών έσται γυνή; οι γάρ επτά έσχον αυτήν γυναίκα. και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς: Ου διά τούτο πλανάσθε, μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν τού Θεού; όταν γάρ εκ νεκρών αναστώσιν, ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται, αλλ' εισίν ως άγγελοι οι εν τοίς ουρανοίς. περί δε των νεκρών ότι εγείρονται, ουκ ανέγνωτε εν τή βίβλω Μωϋσέως, επί τού βάτου πώς είπεν αυτώ ο Θεός λέγων, εγώ ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; ουκ έστιν ο Θεός νεκρών, αλλά ζώντων. υμείς ούν πολύ πλανάσθε» (Μάρκ. 12/ιβ΄ 18–27).

Ο Ιησούς Χριστός ονομάζει τον Γιαχβέ: «ΘΕΟ» και ερμηνεύει στους αιρετικούς Σαδδουκαίους τα αναφερόμενα στην Βίβλο του Μωϋσέως λόγια του Γιαχβέ . Ο Ιησούς Χριστός, ως Παντογνώστης που είναι, (ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ με τον Γιαχβέ), γνωρίζει ότι ο Μωϋσής δεν ήταν μυθοπλάστης. Ο ευσεβής Μωϋσής κατέγραψε τα λόγια του Αληθινού Θεού. Ο Χριστός ερμηνεύει στους Σαδδουκαίους το θεόπνευστο
κείμενο του Μωϋσή για να δείξει στους Σαδδουκαίους ότι κάνουν λάθος που αρνούνται την
Ανάσταση των νεκρών.

Πόσο λάθος κάνουν αυτοί που θεωρούν την Παλαιά Διαθήκη και ιδιαίτερα την Πεντάτευχο του Μωϋσή πορνογράφημα!!! Ο Χριστός δεν μελετούσε ούτε ερμήνευε πορνογραφήματα. Αυτοί που υβρίζουν την Παλαιά Διαθήκη, υβρίζουν τον Ιησού Χριστό που μελετούσε και ερμήνευε την Παλαιά Διαθήκη. Αναφέρει σχετικά ο Ευαγγελιστής Λουκάς:

«Καί ιδού δύο εξ αυτών ήσαν πορευόμενοι εν αυτή τη ημέρα εις κώμην απέχουσαν σταδίους εξήκοντα από Ιερουσαλήμ, ή όνομα Εμμαούς. και αυτοί ωμίλουν προς αλλήλους περί πάντων των συμβεβηκότων τούτων. και εγένετο εν τώ ομιλείν αυτούς και συζητείν και αυτός ο Ιησούς εγγίσας συνεπορεύετο αυτοίς. οι δε οφθαλμοί αυτών εκρατούντο τού μη επιγνώναι αυτόν. είπε δε προς αυτούς: Τίνες οι λόγοι ούτοι ούς αντιβάλλετε προς
αλλήλους περιπατούντες και εστε σκυθρωποί; αποκριθείς δε ο είς, ώ όνομα Κλεόπας, είπε προς αυτόν: Σύ μόνος παροικείς εν Ιερουσαλήμ και ουκ έγνως τα γενόμενα εν αυτή εν ταίς ημέραις ταύταις; και είπεν αυτοίς: Ποία; οι δε είπον αυτώ: Τά περί Ιησού τού Ναζωραίου, ός εγένετο ανήρ προφήτης δυνατός εν έργω και λόγω εναντίον τού Θεού και παντός τού λαού, όπως τε παρέδωκαν αυτόν οι αρχιερείς και οι άρχοντες ημών εις κρίμα θανάτου και εσταύρωσαν αυτόν. ημείς δε ηλπίζομεν ότι αυτός εστιν ο μέλλων λυτρούσθαι τον Ισραήλ. αλλά γε σύν πάσι τούτοις τρίτην ταύτην ημέραν άγει σήμερον αφ' ού ταύτα εγένετο. αλλά και γυναίκές τινες εξ ημών εξέστησαν ημάς γενόμεναι όρθριαι επί το μνημείον, και μη ευρούσαι το σώμα αυτού ήλθον λέγουσαι και οπτασίαν αγγέλων εωρακέναι, οί λέγουσιν αυτόν ζήν. και απήλθόν τινες των σύν ημίν επί το μνημείον, και εύρον ούτω καθώς και αι

γυναίκες είπον, αυτόν δε ουκ είδον. και αυτός είπε προς αυτούς: Ώ ανόητοι και βραδείς τή καρδία τού πιστεύειν επί πάσιν οίς ελάλησαν οι προφήται! ουχί ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν και εισελθείν εις την δόξαν αυτού; και αρξάμενος από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών διηρμήνευεν αυτοίς εν πάσαις ταίς γραφαίς τα περί εαυτού» (Λουκ. 24/κδ΄
13–27). Ο Ιησούς Χριστός ερμηνεύει την Παλαιά Διαθήκη πορευόμενος προς Εμμαούς.

Λέγει επίσης ο Ιησούς Χριστός : «ούτοι οι λόγοι ούς ελάλησα προς υμάς έτι ών σύν υμίν, ότι δεί πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα εν τώ νόμω Μωϋσέως και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού. τότε διήνοιξεν αυτών τον νούν τού συνιέναι τας γραφάς, και είπεν αυτοίς ότι ούτω γέγραπται και ούτως έδει παθείν τον Χριστόν και αναστήναι εκ νεκρών τή τρίτη
ημέρα, και κηρυχθήναι επί τώ ονόματι αυτού μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών εις πάντα τα
έθνη, αρξάμενον από Ιερουσαλήμ. υμείς δε εστε μάρτυρες τούτων» (Λουκ. 24/κδ΄ 44‐48).




ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο.

Αλληλούια


«Μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τώ ουρανώ λεγόντων: Αλληλούϊα! η σωτηρία και η δόξα και η δύναμις τού Θεού ημών, ότι αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις αυτού. ότι έκρινε την πόρνην την μεγάλην, ήτις διέφθειρε την γην εν τη πορνεία αυτής, και εξεδίκησε το αίμα των δούλων αυτού εκ χειρός αυτής. και δεύτερον είρηκαν: Αλληλούϊα! και ο καπνός αυτής αναβαίνει εις τους αιώνας των αιώνων. και έπεσαν οι
είκοσι και τέσσαρες πρεσβύτεροι και τα τέσσαρα ζώα και προσεκύνησαν τώ Θεώ τώ
καθημένω επί τώ θρόνω λέγοντες: Αμήν, Αλληλούϊα. και φωνή από τού θρόνου εξήλθε λέγουσα: Αινείτε τον Θεόν ημών πάντες οι δούλοι αυτού και οι φοβούμενοι αυτόν, οι μικροί και οι μεγάλοι. Καί ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού και ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων: Αλληλούϊα, ότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ» (Αποκ. 19/ιθ΄ 1–6).

Στο χωρίο Αποκ. 19/ιθ΄ 1–6 της ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ περιέχεται ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ η
Εβραϊκή φράση Αλληλούϊα . Τί σημαίνει όμως Αλληλούϊα;

Αλληλούϊα σημαίνει αινείτε τον Γιάχ (ΧΑΛΛΕΛΟΥΓΙΑΧ). Το Γιάχ αποτελεί σύντμηση του ονόματος Γιαχβέ. Η Καινή Διαθήκη λοιπόν μας καλεί να αινέσουμε τον Γιαχβέ. Αν ο Γιαχβέ δεν ήταν ο Αληθινός Θεός ημών των Χριστιανών, θα μας έλεγε η Καινή Διαθήκη να Τον αινέσουμε ; Όχι βέβαια. Όμως ο Γιαχβέ είναι ο Αληθινός Θεός, γιαυτό και ορθώς η Καινή Διαθήκη μας καλεί να Τον αινέσουμε . Το χωρίο Αποκ. 19/ιθ΄ 1–6 , αποτελεί σωστό κόλαφο για τους αρνητές του Γιαχβέ και της Παλαιάς Διαθήκης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο «Γιαχβέ Σαβαώθ» (Κύριος των δυνάμεων)



«Είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς: Έτι μικρόν χρόνον το φώς μεθ' υμών εστι. περιπατείτε έως το φώς έχετε, ίνα μη σκοτία υμάς καταλάβη. και ο περιπατών εν τή σκοτία ουκ οίδεν που υπάγει. έως το φώς έχετε, πιστεύετε εις το φώς ίνα υιοί φωτός γένησθε. Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και απελθών εκρύβη απ' αυτών. Τοσαύτα δε αυτού σημεία πεποιηκότος
έμπροσθεν αυτών ουκ επίστευον εις αυτόν, ίνα ο λόγος Ησαίου τού προφήτου πληρωθή ον είπε: Κύριε, τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη; διά τούτο ουκ ηδύναντο πιστεύειν, ότι πάλιν είπεν Ησαίας: Τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και νοήσωσι τή καρδία και επιστραφώσι, και ιάσομαι αυτούς. ταύτα είπεν Ησαίας ότε είδεν την δόξαν αυτού και ελάλησε περί αυτού. όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά διά τους Φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται. ηγάπησαν γάρ την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν τού Θεού» (Ιωάνν. 12/ιβ΄ 35–43).

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει για τον Ιησού Χριστό : «ταύτα είπεν Ησαίας ότε είδεν την δόξαν αυτού και ελάλησε περί αυτού» – Ιωάνν. 12/ιβ΄ 41. Η λέξη «ΑΥΤΟΥ», που αναφέρεται δύο φορές στο εδάφιο Ιωάνν. 12/ιβ΄ 41, αναφέρεται πέραν πάσης αμφιβολίας στον Ιησού Χριστό όπως προκύπτει από την συνάφεια του κειμένου. Διότι σύμφωνα με το αμέσως επόμενο εδάφιο «όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά διά τους Φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται» ‐ Ιωάνν. 12/ιβ΄ 42 . Οι άπιστοι Ιουδαίοι είχαν αποφασίσει να αποκόπτουν από την Συναγωγή – να καθιστούν δηλαδή αποσυνάγωγους , όσους Ιουδαίους πίστευαν στον Ιησού Χριστό. Βλέπε Ιωάνν. 9/θ΄
22 – «ήδη γάρ συνετέθειντο οι Ιουδαίοι ίνα, εάν τις αυτόν ομολογήση Χριστόν,
αποσυνάγωγος γένηται». Σύμφωνα λοιπόν με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο Προφήτης Ησαϊας είδε την Δόξα του Ιησού Χριστού.

Σύμφωνα όμως με το βιβλίο του Ησαϊα στην Παλαιά Διαθήκη, ο Προφήτης (όπως τον αποκαλεί και ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ‐ Ιωάνν. 12/ιβ΄ 38) Ησαϊας είδε την Δόξα του Γιαχβέ Σαβαώθ. «Καί εγένετο τού ενιαυτού, ού απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον
Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και πλήρης ο οίκος της δόξης αυτού.
και Σεραφίμ ειστήκεισαν κύκλω αυτού, έξ πτέρυγες τώ ενί και έξ πτέρυγες τώ ενί, και ταίς μέν δυσί κατεκάλυπτον το πρόσωπον, ταίς δε δυσί κατεκάλυπτον τους πόδας και ταίς δυσίν επέταντο. και εκέκραγεν έτερος προς τον έτερον και έλεγον: άγιος, άγιος, άγιος Κύριος (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ ) σαβαώθ, πλήρης πάσα η γη της δόξης αυτού. και επήρθη το υπέρθυρον από της φωνής, ής εκέκραγον, και ο οίκος επλήσθη καπνού. και είπον: ώ τάλας εγώ, ότι κατανένυγμαι, ότι άνθρωπος ών και ακάθαρτα χείλη έχων, εν μέσω λαού
ακάθαρτα χείλη έχοντος εγώ οικώ και τον βασιλέα Κύριον(Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ)
σαβαώθ είδον τοίς οφθαλμοίς μου. και απεστάλη προς με έν των Σεραφίμ, και εν τή χειρί είχεν άνθρακα, ον τή λαβίδι έλαβεν από τού θυσιαστηρίου, και ήψατο τού στόματός μου και είπεν: ιδού ήψατο τούτο των χειλέων σου και αφελεί τας ανομίας σου και τας αμαρτίας σου περικαθαριεί. και ήκουσα της φωνής Κυρίου λέγοντος: τίνα αποστείλω, και τις πορεύσεται προς τον λαόν τούτον; και είπα: ιδού εγώ ειμι. απόστειλόν με. και είπε:

πορεύθητι και ειπόν τώ λαώ τούτω: ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσίν αυτών βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι, και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ησ.
6/στ΄ 1‐10).

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ΤΑΥΤΙΖΕΙ τον Ιησού Χριστό με τον Γιαχβέ Σαβαώθ. Η ταύτιση αυτή που κάνει ο θεόπνευστος συγγραφέας του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, αποτελεί σύνηθες επιχείρημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά της Αντιχριστιανικής διδασκαλίας των αυτοαποκαλουμένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά». Οι πλανημένοι αυτοί άνθρωποι, αρνούνται ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ με τον Γιαχβέ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία επικαλείται την ΤΑΥΤΙΣΗ του Ιησού Χριστού με τον Γιαχβέ Σαβαώθ, που κάνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, για να αποδείξει στους αντιτριαδιστές αυτούς, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ (ως Θεός) με τον Γιαχβέ Σαβαώθ.

Τα λόγια του Γιαχβέ Σαβαώθ που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη στο χωρίο Ησ. 6/στ΄
9–10: «ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσίν αυτών βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι, και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς», περιέχονται επίσης στην Καινή Διαθήκη
στα χωρία Ματθ. 13/ιγ΄ 13‐15 και Πράξ. 28/κη΄ 26‐27.

Ας εξετάσουμε χωριστά τα χωρία αυτά. «διά τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ότι βλέποντες ου βλέπουσι και ακούοντες ουκ ακούουσι ουδέ συνώσι, μήποτε επιστρέψωσι. και τότε πληρωθήσεται αυτοίς η προφητεία Ησαίου η λέγουσα: ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ματθ. 13/ιγ΄ 13‐15). Ο Ιησούς Χριστός επαναλαμβάνει τα λόγια του Γιαχβέ όπως αυτά αναφέρονται στο βιβλίο του Προφήτη Ησαϊα. Ο Ιησούς Χριστός αναγνωρίζει ως Προφήτη τον Ησαϊα. Ο Ιησούς Χριστός ΔΕΧΕΤΑΙ τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης.

«Ταξάμενοι δε αυτώ ημέραν ήκον προς αυτόν εις την ξενίαν πλείονες, οίς εξετίθετο διαμαρτυρόμενος την βασιλείαν τού Θεού πείθων τε αυτούς τα περί τού Ιησού από τε τού νόμου Μωϋσέως και των προφητών από πρωί έως εσπέρας. και οι μεν επείθοντο τοίς λεγομένοις, οι δε ηπίστουν. ασύμφωνοι δε όντες προς αλλήλους απελύοντο, ειπόντος τού Παύλου ρήμα έν, ότι Καλώς το Πνεύμα το άγιον ελάλησε διά Ησαίου τού προφήτου προς τους πατέρας υμών λέγον: πορεύθητι προς τον λαόν τούτον και είπον: ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς. γνωστόν ούν έστω υμίν ότι τοίς έθνεσιν απεστάλη τούτο το σωτήριον τού Θεού, αυτοί και ακούσονται. και ταύτα αυτού ειπόντος απήλθον οι Ιουδαίοι πολλήν έχοντες εν εαυτοίς συζήτησιν» (Πράξ. 28/κη΄ 23–29).

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος ΤΑΥΤΙΖΕΙ τον Γιαχβέ με το Άγιο Πνεύμα, αποδίδει τα λόγια του Γιαχβέ στο Άγιο Πνεύμα – «ειπόντος τού Παύλου ρήμα έν, ότι Καλώς το Πνεύμα το άγιον ελάλησε διά Ησαίου τού προφήτου προς τους πατέρας υμών λέγον: πορεύθητι προς τον λαόν τούτον και είπον: ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους
οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Πράξ. 28/κη΄ 25–27). Ο Απόστολος Παύλος ονομάζει Προφήτη τον Ησαϊα.

Στην Ρώμη ο Απόστολος Παύλος είχε διάλογο με τους Ιουδαίους σχετικά με την Χριστιανική Πίστη. Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τα κείμενα του Μωϋσή και των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης προκειμένου να αποδείξει στους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο προφητευόμενος Μεσσίας – «Ταξάμενοι δε αυτώ ημέραν ήκον προς αυτόν εις την ξενίαν πλείονες, οίς εξετίθετο διαμαρτυρόμενος την βασιλείαν τού Θεού πείθων τε αυτούς τα περί τού Ιησού από τε τού νόμου Μωϋσέως και των προφητών από πρωί έως εσπέρας » (Πράξ.
28/κη΄ 23).

Ας επανέλθουμε όμως στο δωδέκατο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου : «Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και απελθών εκρύβη απ' αυτών. Τοσαύτα δε αυτού σημεία πεποιηκότος έμπροσθεν αυτών ουκ επίστευον εις αυτόν, ίνα ο λόγος Ησαίου τού προφήτου πληρωθή ον είπε: Κύριε, τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη;» (Ιωάνν. 12/ιβ΄ 36–38). Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο εδάφιο 38 του δωδέκατου κεφαλαίου του Ευαγγελίου του, παραθέτει ένα απόσπασμα από το 53ο κεφάλαιο του Ησαϊα – «Κύριε, τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη;» (Ησ. 53/νγ΄ 1 [κείμενο Εβδομήκοντα]). Αν εξετάσουμε το Εβραϊκό κείμενο του Ησ. 53/νγ΄ 1θα δούμε ότι αναφέρει το όνομα Γιαχβέ:

«τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου (= Γιαχβέ) τίνι απεκαλύφθη;» (Ησ.
53/νγ΄ 1 [Εβραϊκό κείμενο]).

Πριν κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο της μελέτης μας πρέπει να τονίσουμε το εξής: Το όνομα
ΣΑΒΑΩΘ περιέχεται δύο φορές στην Καινή Διαθήκη στα εδάφια Ρωμ. 9/θ΄ 29 και Ιακ. 5/ε΄ 4.

«και καθώς προείρηκεν Ησαίας, ει μη Κύριος Σαβαώθ εγκατέλειπεν ημίν σπέρμα, ως
Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν» (Ρωμ. 9/θ΄ 29).

Ο Απ. Παύλος στην Προς Ρωμαίους Επιστολή του, χρησιμοποιεί το όνομα ΣΑΒΑΩΘ για τον Θεό.

Σημείωση :

Ο Απ. Παύλος στο εδάφιο Ρωμ. 9/θ΄ 29 της Προς Ρωμαίους Επιστολής του, παραθέτει απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο του Ησαϊα ‐ «ει μη Κύριος (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν» (Ησ. 1/α΄ 9). Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Απ. Παύλος παραθέτει ένα απόσπασμα το οποίο – σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης – περιέχει το όνομα Γιαχβέ. Ο Απ. Παύλος χρησιμοποιεί το Ελληνικό κείμενο των Εβδομήκοντα, (για την ακρίβεια 72 ήταν οι Εβραίοι μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης αλλά έχει επικρατήσει η

ονομασία: «Μετάφραση των Εβδομήκοντα»). Το κείμενο των Εβδομήκοντα, που αποτελεί μετάφραση του Αρχαίου Εβραϊκού Κειμένου στην Ελληνική γλώσσα, αποδίδει την φράση ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ του εδαφίου Ησ. 1/α΄ 9, του Αρχαίου Εβραϊκού Κειμένου, με την φράση ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΒΑΩΘ. Δηλαδή η λέξη ΣΑΒΑΩΘ αφήνεται αμετάφραστη, (απλώς γράφεται με Ελληνικά γράμματα), ενώ η λέξη ΓΙΑΧΒΕ μεταφράζεται με την λέξη ΚΥΡΙΟΣ .

«Ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ' υμών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ εισεληλύθασιν» (Ιακ. 5/ε΄ 4).

Και ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, στην Καθολική του Επιστολή, χρησιμοποιεί το όνομα ΣΑΒΑΩΘ για τον Θεό.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο.

Οι προφήτες του Γιαχβέ



Η Καινή Διαθήκη αναγνωρίζει ως αληθινούς Προφήτες τους Προφήτες του Γιαχβέ. Το χάρισμα της Προφητείας όμως είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος σε Αγίους ανθρώπους. Λέγει η Καινή Διαθήκη: «ου γάρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ' υπό Πνεύματος αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι» (Β Πέτ. 1/α΄ 21) ‐ «εκάστω δε δίδοται η φανέρωσις τού Πνεύματος προς το συμφέρον. ώ μέν γάρ διά τού Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, άλλω δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, ετέρω δε πίστις εν
τώ αυτώ Πνεύματι, άλλω δε χαρίσματα ιαμάτων εν τώ αυτώ Πνεύματι, άλλω δε ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δε προφητεία, άλλω δε διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω δε γένη γλωσσών, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών. πάντα δε ταύτα ενεργεί το έν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται» (Α Κορ. 12/ιβ΄ –11).

Ας δούμε ορισμένες αναφορές της Καινής Διαθήκης στους Προφήτες της Παλαιάς
Διαθήκης:

‐ «αλλά τούτό εστι το ειρημένον διά τού προφήτου Ιωήλ» (Πράξ. 2/β΄ 16).

‐ «Άνδρες αδελφοί, εξόν ειπείν μετά παρρησίας προς υμάς περί τού πατριάρχου Δαυίδ ότι και ετελεύτησε και ετάφη και το μνήμα αυτού έστιν εν ημίν άχρι της ημέρας ταύτης. προφήτης ούν υπάρχων, και ειδώς ότι όρκω ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού, προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως τού Χριστού ότι ου κατελείφθη η ψυχή αυτού εις άδου ουδέ η σάρξ αυτού είδε διαφθοράν» (Πράξ. 2/β΄ 29‐31).

‐ «εγώ φωνή βοώντος εν τή ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου, καθώς είπεν Ησαίας ο προφήτης» (Ιωάνν. 1/α΄ 23).

‐ «τότε επληρώθη το ρηθέν διά Ιερεμίου τού προφήτου λέγοντος» (Ματθ. 2/β΄ 17).


‐ «Όταν ούν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν διά Δανιήλ τού προφήτου» (Ματθ. 24/κδ΄ 15).

Οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης – οι Προφήτες του Γιαχβέ – αναφέρονται από την Καινή
Διαθήκη. Αυτό σημαίνει ότι η Καινή Διαθήκη αναγνωρίζει την ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑ των Προφητών του Γιαχβέ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Θεία Λειτουργία αναφέρεται στους Προφήτες του Γιαχβέ.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ:

«Τού τιμίου ενδόξου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων ενδόξων προφητών Μωϋσέως και Ααρών, Ηλιού, Ελισσαίου, Δαβίδ και Ιεσσαί, των αγίων τριών Παίδων, Δανιήλ τού Προφήτου και πάντων των αγίων Προφητών».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Θεία Λειτουργία αναφέρεται στους Προφήτες του Γιαχβέ .



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο.

Το όνομα Ιησούς

ΙΗΣΟΥΣ είναι το όνομα του Χριστού. Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ σημαίνει στα Εβραϊκά Ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΩΖΕΙ. Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ είναι ένα συνηθισμένο Εβραϊκό όνομα. Όμως ο Χριστός δεν έλαβε τυχαία το όνομα ΙΗΣΟΥΣ. Ας δούμε τι λέγει η Καινή Διαθήκη:
«και είπεν ο άγγελος αυτή: Μή φοβού, Μαριάμ. εύρες γάρ χάριν παρά τω Θεώ. και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν» (Λουκ. 1/α΄ 3 –31). Ο Άγγελος Γαβριήλ λέγει στην Θεοτόκο ότι ο Χριστός θα λάβει το όνομα ΙΗΣΟΥΣ ( = ο Γιαχβέ σώζει ).
«ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ' όναρ εφάνη αυτώ λέγων: Ιωσήφ υιός Δαυίδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκά σου, το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ πνεύματός εστιν αγίου. τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν, αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. 1/α΄ 20–21). Ο Άγγελος Κυρίου λέγει στον Ιωσήφ ότι ο Χριστός θα λάβει το όνομα ΙΗΣΟΥΣ, αλλά αναφέρει και τον λόγο για τον οποίο ο Χριστός θα λάβει αυτό το όνομα. Ο Άγγελος Κυρίου λέγει ότι ο Χριστός θα
λάβει το όνομα ΙΗΣΟΥΣ ( = ο Γιαχβέ σώζει) ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ‐ «αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. 1/α΄ 21). Δηλαδή η αιτιολόγηση της απόδοσης του ονόματος ΙΗΣΟΥΣ στον Χριστό αποδεικνύει ότι ο Χριστός είναι ο Γιαχβέ με σάρκα που ΣΩΖΕΙ τους αμαρτωλούς . Ο Χριστός λοιπόν έλαβε το όνομα ΙΗΣΟΥΣ με θεία εντολή και όχι τυχαίως. Αντιθέτως, οι άλλοι Εβραίοι που είχαν το όνομα ΙΗΣΟΥΣ, δεν το
 είχαν λάβει με θεία εντολή, ούτε με την αιτιολόγηση ότι αυτοί θα σώσουν τους αμαρτωλούς .



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο.

Εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης που περιέχονται στην Καινή Διαθήκη
Στην Καινή Διαθήκη περιέχεται μεγάλος αριθμός εδαφίων της Παλαιάς Διαθήκης. Ήδη έχουμε μελετήσει ορισμένα τέτοια εδάφια. Σε αυτό το κεφάλαιο θα εξετάσουμε και άλλα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης που περιέχονται στην Καινή Διαθήκη.

‐ «Σταθείς δε Πέτρος συν τοις ένδεκα επήρε την φωνήν αυτού και απεφθέγξατο αυτοίς: Άνδρες Ιουδαίοι και οι κατοικούντες Ιερουσαλήμ άπαντες, τούτο υμίν γνωστόν έστω και ενωτίσασθε τα ρήματά μου. ου γάρ, ως υμείς υπολαμβάνετε, ούτοι μεθύουσιν, έστι γάρ ώρα τρίτη της ημέρας. Αλλά τούτό εστι το ειρημένον δια τού προφήτου Ιωήλ: και έσται εν ταίς εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχεώ από τού Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται. και γε επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταίς ημέραις εκείναις εκχεώ από τού Πνεύματός μου, και προφητεύσουσι. και δώσω τέρατα εν τώ ουρανώ άνω και σημεία επί της γής κάτω, αίμα και πύρ και ατμίδα καπνού. ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ή ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή. και έσται πάς ός αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται» (Πράξ. 2/β΄ 14–21).

‐ «Καί έσται μετά ταύτα και εκχεώ από τού πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται, και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται. και επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταίς ημέραις εκείναις εκχεώ από τού πνεύματός μου. και δώσω τέρατα εν ουρανώ και επί της γής, αίμα και πύρ και ατμίδα καπνού. ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ελθείν την ημέραν Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο : Γιαχβέ) την μεγάλην και επιφανή. και έσται, πας, ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ), σωθήσεται» (Ιωήλ 3/γ΄ 1–5).
 «Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους. Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα από τού Θεού αποδεδειγμένον εις υμάς δυνάμεσι και τέρασι και σημείοις οίς εποίησε δι' αυτού ο Θεός εν μέσω υμών, καθώς και αυτοί οίδατε, τούτον τη ωρισμένη βουλή και προγνώσει τού Θεού έκδοτον λαβόντες, δια χειρός ανόμων προσπήξαντες ανείλατε. ον ο Θεός ανέστησε λύσας τας ωδίνας τού θανάτου, καθότι ουκ ην δυνατόν κρατείσθαι αυτόν υπ' αυτού. Δαυίδ γάρ λέγει εις αυτόν? προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν ίνα μη σαλευθώ. διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου, έτι δε και η σάρξ μου κατασκηνώσει επ' ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδου ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. εγνώρισάς μοι οδούς

ζωής, πληρώσεις με ευφροσύνης μετά τού προσώπου σου. Άνδρες αδελφοί, εξόν ειπείν μετά παρρησίας προς υμάς περί τού πατριάρχου Δαυίδ ότι και ετελεύτησε και ετάφη και το μνήμα αυτού έστιν εν ημίν άχρι της ημέρας ταύτης. προφήτης ουν υπάρχων, και ειδώς ότι όρκω ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού, προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως τού Χριστού ότι ου κατελείφθη η ψυχή αυτού εις άδου ούτε η σάρξ αυτού είδε διαφθορά» (Πράξ. 2/β΄ 22–31).

‐ «προωρώμην τον Κύριον (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) ενώπιόν μου διαπαντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν, ίνα μη σαλευθώ. διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου, και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου, έτι δε και η σάρξ μου κατασκηνώσει επ ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδην, ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. εγνώρισάς μοι οδούς ζωής. πληρώσεις με ευφροσύνης μετά τού προσώπου σου» (Ψαλμός 15/ιε΄ 8–11).

‐ «Απολυθέντες δε ήλθον προς τους ιδίους και απήγγειλαν όσα προς αυτούς οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι είπον. οι δε ακούσαντες ομοθυμαδόν ήραν φωνήν προς τον Θεόν και είπον: Δέσποτα, σύ ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς, ο διά στόματος Δαυίδ παιδός σου ειπών: ίνα τι εφρύαξαν έθνη και λαοί
εμελέτησαν κενά; παρέστησαν οι βασιλείς της γής και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό
κατά τού Κυρίου και κατά τού Χριστού αυτού. συνήχθησαν γαρ επ' αληθείας επί τον άγιον παίδά σου Ιησούν, ον έχρισας, Ηρώδης τε και Πόντιος Πιλάτος συν έθνεσι και λαοίς Ισραήλ, ποιήσαι όσα η χείρ σου και η βουλή σου προώρισε γενέσθαι» (Πράξ. 4/δ΄ 23–28).

‐ «ίνα τι εφρύαξαν έθνη, και λαοί εμελέτησαν κενά; παρέστησαν οι βασιλείς της γής, και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά τού Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) και κατά τού χριστού (Εβραϊκό κείμενο : Μεσσίαχ) αυτού» (Ψαλμός 2/β΄ 1–2).

 «ου γαρ Δαυίδ ανέβη εις τους ουρανούς, λέγει δε αυτός: είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου,
κάθου εκ δεξιών μου έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» (Πράξ. 2/β΄
34–35).


‐ «Είπεν ο Κύριος (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) τώ Κυρίω μου: κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» (Ψαλμός 109/ρθ΄1).


‐ «λέγει αυτοίς ο Ιησούς: Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταις γραφαίς, λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας. παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών;» (Ματθ. 21/κα΄ 42).

‐ «λίθον, ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας? παρά Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών» (Ψαλμός 117/ριζ΄ 22‐23).

‐ «Διό, καθώς λέγει το Πνεύμα το άγιον: σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών ως εν τω παραπικρασμώ, κατά την ημέραν τού πειρασμού εν τή ερήμω, ου επείρασάν με οι πατέρες υμών, εδοκίμασάν με, και είδον τα έργα μου τεσσαράκοντα έτη. διό προσώχθισα τη γενεά εκείνη και είπον: αεί πλανώνται τη καρδία, αυτοί δε ουκ έγνωσαν τας οδούς μου. ως ώμοσα εν τή οργή μου, ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου» (Εβρ. 3/γ΄ 7–11).

 «σήμερον, εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών, ως εν τώ παραπικρασμώ κατά την ημέραν τού πειρασμού εν τή ερήμω, ού επείρασάν με οι πατέρες υμών, εδοκίμασάν με και είδον τα έργα μου. τεσσαράκοντα έτη προσώχθισα τή γενεά εκείνη και είπα: αεί πλανώνται τή καρδία, αυτοί δε ουκ έγνωσαν τας οδούς μου, ως ώμοσα εν τή οργή μου: ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου» (Ψαλμός 94: 8–11).

Σημείωση: Στο χωρίο Εβρ. 3/γ΄ 7–11 αναφέρεται ότι οι Εβραίοι στην έρημο επείρασαν το Άγιο Πνεύμα και είδαν τα έργα Του τεσσαράκοντα έτη. Στην Παλαιά Διαθήκη όμως, αναφέρεται ότι οι Εβραίοι στην έρημο επείρασαν τον Γιαχβέ και τιμωρήθηκαν από Αυτόν τεσσαράκοντα έτη. Άρα λοιπόν στο εδάφιο αυτό της Καινής Διαθήκης το Άγιο Πνεύμα ταυτίζεται με Τον Γιαχβέ. Ομοίως στην Α Προς Κορινθίους Επιστολή αναφέρεται: «μηδέ ειδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινες αυτών, ως γέγραπται: εκάθισεν ο λαός φαγείν και πείν, και ανέστησαν παίζειν. μηδέ πορνεύωμεν, καθώς τινες αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. μηδέ εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινες αυτών επείρασαν και υπό των όφεων απώλοντο. Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινες αυτών εγόγγυσαν και απώλοντο υπό τού ολοθρευτού. Ταύτα δε πάντα τύποι συνέβαινον εκείνοις, εγράφη δε προς νουθεσίαν ημών, εις ούς τα τέλη των αιώνων κατήντησεν» (Α Κορ. 10/ι΄ 7‐
11 ). Σε αυτό το χωρίο αναφέρεται ότι οι Εβραίοι στην έρημο επείρασαν Τον Χριστό και
απώλοντο υπό των όφεων. Στην Παλαιά Διαθήκη όμως αναφέρεται ότι οι Εβραίοι επείρασαν τον Γιαχβέ ο Οποίος έστειλε δηλητηριώδη φίδια να δαγκώνουν τους απειθείς Εβραίους. Εδώ δηλαδή έχουμε ταύτιση του Χριστού με τον Γιαχβέ. Οι Εβραίοι στην έρημο επείρασαν και τον ΠΑΤΕΡΑ και τον ΥΙΟ και το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ. Επείρασαν την ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ δηλαδή τον ΓΙΑΧΒΕ.

‐ «Ούπω μέχρις αίματος αντικατέστητε προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενοι, και εκλέλησθε της παρακλήσεως, ήτις υμίν ως υιοίς διαλέγεται: υιέ μου, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ' αυτού ελεγχόμενος. ον γάρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. ει παιδείαν υπομένετε, ως υιοίς υμίν προσφέρεται ο Θεός. τις γάρ εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ;» (Εβρ. 12/ιβ΄ 4–7).

‐ «Υιέ, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ), μηδέ εκλύου υπ αυτού ελεγχόμενος. ον γάρ αγαπά Κύριος (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται» (Παροιμ. 3/γ΄ 11–12).

Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και άλλα χωρία από την Αγία Γραφή, όμως πιστεύουμε ότι αυτά είναι αρκετά για κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο.

Οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης

Η Καινή Διαθήκη αναγνωρίζει την Αγιότητα των Ιερών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης τα οποία και παρουσιάζει ως παραδείγματα πίστης, ευσέβειας και δικαιοσύνης.

«λέγω δε υμίν ότι πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσιν και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 8/η΄ 11).

«όψησθε Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τη βασιλεία τού
Θεού, υμάς δε εκβαλλομένους έξω» (Λουκ. 13/ιγ΄ 28).

«Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. εν ταύτη γάρ εμαρτυρήθησαν οι πρεσβύτεροι. Πίστει νοούμεν κατηρτίσθαι τους αιώνας ρήματι Θεού, εις το μη εκ φαινομένων τα βλεπόμενα γεγονέναι.

Πίστει πλείονα θυσίαν Άβελ παρά Κάϊν προσήνεγκε τω Θεώ, δι' ης εμαρτυρήθη είναι δίκαιος, μαρτυρούντος επί τοίς δώροις αυτού τού Θεού, και δι' αυτής αποθανών έτι λαλείται.

Πίστει Ενώχ μετετέθη τού μη ιδείν θάνατον, και ουχ ηυρίσκετο, διότι μετέθηκεν αυτόν ο Θεός. πρό γάρ της μεταθέσεως μεμαρτύρηται ευηρεστηκέναι τω Θεώ. χωρίς δε πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι, πιστεύσαι γάρ δεί τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστιν και τοίς εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται.

Πίστει χρηματισθείς Νώε περί των μηδέπω βλεπομένων, ευλαβηθείς κατεσκεύασε κιβωτόν εις σωτηρίαν τού οίκου αυτού, δι' ης κατέκρινε τον κόσμον, και της κατά πίστιν δικαιοσύνης εγένετο κληρονόμος.

Πίστει καλούμενος Αβραάμ υπήκουσεν εξελθείν εις τον τόπον ον έμελλε λαμβάνειν εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη επιστάμενος που έρχεται. Πίστει παρώκησεν εις γήν της επαγγελίας ως αλλοτρίαν, εν σκηναίς κατοικήσας μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της επαγγελίας της αυτής. εξεδέχετο γάρ την τους θεμελίους έχουσαν πόλιν, ής τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός.

Πίστει και αυτή Σάρρα δύναμιν εις καταβολήν σπέρματος έλαβεν και παρά καιρόν ηλικίας έτεκεν, επεί πιστόν ηγήσατο τον επαγγειλάμενον. διό και αφ' ενός εγεννήθησαν, και ταύτα νενεκρωμένου, καθώς τα άστρα τού ουρανού τώ πλήθει και ως η άμμος η παρά το χείλος της θαλάσσης η αναρίθμητος.

Κατά πίστιν απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά πόρρωθεν αυτάς ιδόντες και ασπασάμενοι, και ομολογήσαντες ότι ξένοι και παρεπίδημοί εισιν επί της γης. οι γάρ τοιαύτα λέγοντες εμφανίζουσιν ότι πατρίδα επιζητούσι. και ει μεν εκείνης μνημονεύουσιν, αφ' ης εξήλθον, είχον αν καιρόν ανακάμψαι, νυν δε κρείττονος ορέγονται, τουτ' έστιν επουρανίου. διό ουκ επαισχύνεται αυτούς ο Θεός, Θεός επικαλείσθαι αυτών, ητοίμασε γαρ αυτοίς πόλιν.

Πίστει προσενήνοχεν Αβραάμ τον Ισαάκ πειραζόμενος, και τον μονογενή προσέφερεν ο τας επαγγελίας αναδεξάμενος, προς ον ελαλήθη ότι Εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα, λογισάμενος ότι και εκ νεκρών εγείρειν δυνατός ο Θεός. όθεν αυτόν και εν παραβολή εκομίσατο.

Πίστει και περί μελλόντων ευλόγησεν Ισαάκ τον Ιακώβ και τον Ησαύ.

Πίστει Ιακώβ αποθνήσκων έκαστον των υιών Ιωσήφ ευλόγησεν, και προσεκύνησεν επί το άκρον της ράβδου αυτού. Πίστει Ιωσήφ τελευτών περί της εξόδου των υιών Ισραήλ εμνημόνευσε, και περί των οστέων αυτού ενετείλατο.

Πίστει Μωϋσής γεννηθείς εκρύβη τρίμηνον υπό των πατέρων αυτού, διότι είδον αστείον το παιδίον, και ουκ εφοβήθησαν το διάταγμα τού βασιλέως.

Πίστει Μωϋσής μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τώ λαώ τού Θεού ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν, μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρών τον ονειδισμόν τού Χριστού, απέβλεπεν γάρ εις την μισθαποδοσίαν.

Πίστει κατέλιπεν Αίγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν τού βασιλέως, τον γάρ αόρατον ως ορών εκαρτέρησε. Πίστει πεποίηκε το πάσχα και την πρόσχυσιν τού αίματος, ίνα μη ο ολοθρεύων τα πρωτότοκα θίγη αυτών.

Πίστει διέβησαν την Ερυθράν Θάλασσαν ως διά ξηράς, ής πείραν λαβόντες οι Αιγύπτιοι κατεπόθησαν.

Πίστει τα τείχη Ιεριχώ έπεσαν κυκλωθέντα επί επτά ημέρας.

Πίστει Ραάβ η πόρνη ου συναπώλετο τοις απειθήσασι, δεξαμένη τους κατασκόπους μετ'
ειρήνης.

Καί τι έτι λέγω; επιλείψει με γάρ διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ιεφθάε, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και των προφητών, οί διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων. έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών, άλλοι δε ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την

απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν. έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής. ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, επί ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταίς οπαίς της γής. Καί ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, τού Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι» (Εβρ. 11/ια΄ 1–40).

«ει γαρ ο Θεός αγγέλων αμαρτησάντων ουκ εφείσατο, αλλά σειραίς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εις κρίσιν τηρουμένους, και αρχαίου κόσμου ουκ εφείσατο, αλλά όγδοον Νώε δικαιοσύνης κήρυκα εφύλαξε, κατακλυσμόν κόσμω ασεβών επάξας, και πόλεις Σοδόμων και Γομόρρας τεφρώσας καταστροφή κατέκρινεν, υπόδειγμα μελλόντων ασεβείν τεθεικώς, και δίκαιον Λωτ καταπονούμενον υπό της των αθέσμων εν ασελγεία αναστροφής ερρύσατο. βλέμματι γαρ και ακοή ο δίκαιος, εγκατοικών εν αυτοίς, ημέραν εξ ημέρας ψυχήν δικαίαν ανόμοις έργοις εβασάνιζεν? οίδε Κύριος ευσεβείς εκ πειρασμού ρύεσθαι, αδίκους δε εις ημέραν κρίσεως κολαζομένους τηρείν» (Β Πέτ. 2/β΄ 4–9).




ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο.

Η καταγωγή του Ιησού Χριστού


Μερικοί Ελληνολάτρες λέγουν ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Εβραϊκής καταγωγής . Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος. Ως Θεός δεν ανήκει σε κανένα έθνος. Ως άνθρωπος κατάγεται από την Εβραϊκή φυλή του Ιούδα και τον οίκο του Δαυίδ

Η Καινή Διαθήκη λέγει: «Άνδρες αδελφοί, εξόν ειπείν μετά παρρησίας προς υμάς περί τού πατριάρχου Δαυίδ ότι και ετελεύτησε και ετάφη και το μνήμα αυτού έστιν εν ημίν άχρι της ημέρας ταύτης. προφήτης ούν υπάρχων, και ειδώς ότι όρκω ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού» (Πράξ. 2/β΄ 29‐30).

Εδώ ο Απόστολος Πέτρος μας πληροφορεί ότι ο Θεός ορκίστηκε στον Προφητάνακτα Δαυΐδ «εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού». Προκαλώ τους αρνητές της Εβραϊκής καταγωγής Του Χριστού να μας ερμηνεύσουν το εδάφιο αυτό της ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. Ο λόγος του Απ. Πέτρου είναι σαφής. Ο Χριστός ως άνθρωπος ‐ κατά σάρκα ‐ κατάγεται από τον Προφητάνακτα Δαυίδ. Ο Απ. Πέτρος όταν λέγει για τον Δαυίδ ότι «ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού», έχει υπόψιν του τον
131 Ψαλμό στην Παλαιά Διαθήκη.

Λέγει ο Ψαλμός 131 στο εδάφιο 11: «ώμοσε Κύριος τώ Δαυίδ αλήθειαν και ου μη αθετήσει αυτήν: εκ καρπού της κοιλίας σου θήσομαι επί τού θρόνου σου».

«Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι της συνειδήσεώς μου εν Πνεύματι αγίω, ότι λύπη μοι εστι μεγάλη και αδιάλειπτος οδύνη τη καρδία μου. ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από τού Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα, οίτινές εισιν Ισραηλίται, ων η υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι, ων οι πατέρες, και εξ ων ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ών επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας. αμήν» (Ρωμ. 9/θ΄, 1‐5).

Στο παρόν χωρίο ο Απ. Παύλος λέγει ότι ο Χριστός ως άνθρωπος ‐ κατά σάρκα ‐ κατάγεται από τους Ισραηλίτες. Βλέπε επίσης: «Παύλος, δούλος Ιησού Χριστού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού. ό προεπηγγείλατο διά των προφητών αυτού εν γραφαίς αγίαις περί τού υιού αυτού, τού γενομένου εκ σπέρματος Δαυίδ κατά σάρκα, τού ορισθέντος υιού Θεού εν δυνάμει κατά πνεύμα αγιωσύνης εξ αναστάσεως νεκρών, Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών» (Ρωμ. 1/α΄ 1‐4).

«Πρόδηλον γάρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ήν φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε» (Εβρ. 7/ζ΄ 14).

«Καί παράγοντι εκείθεν τω Ιησού ηκολούθησαν αυτώ δύο τυφλοί κράζοντες και λέγοντες: Ελέησον ημάς, υιέ Δαυίδ. ελθόντι δε εις την οικίαν προσήλθον αυτώ οι τυφλοί, και λέγει αυτοίς ο Ιησούς: Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; λέγουσιν αυτώ: Ναί, Κύριε. τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών λέγων: Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν. και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί» (Ματθ. 9/θ΄ 27‐30). Οι τυφλοί ονομάζουν τον Χριστό υιό Δαυΐδ, και Εκείνος δεν τους διορθώνει.

«Και είπεν ο άγγελος αυτή: Μή φοβού, Μαριάμ. εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυίδ τού πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος» (Λουκ. 1/α΄ 30–33). Ο Άγγελος Γαβριήλ ονομάζει τον Δαυίδ ΠΑΤΕΡΑ του Χριστού.

«Έρχεται γυνή εκ της Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ. λέγει αυτή ο Ιησούς: Δός μοι πιείν. οι γάρ μαθηταί αυτού απεληλύθεισαν εις την πόλιν, ίνα τροφάς αγοράσωσι. λέγει ούν αυτώ η γυνή η Σαμαρείτις: Πώς συ Ιουδαίος ων παρ' εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος;»         (Ιωάνν. 4/δ΄ 7‐9).

«Λέγει αυτώ η γυνή: Κύριε, θεωρώ ότι προφήτης εί συ. οι πατέρες ημών εν τώ όρει τούτω προσεκύνησαν. και υμείς λέγετε ότι εν Ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δει προσκυνείν. λέγει αυτή ο Ιησούς: Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα ότε ούτε εν τώ όρει τούτω ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τώ Πατρί. υμείς προσκυνείτε ό ουκ οίδατε, ημείς προσκυνούμεν ό οίδαμεν. ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν» (Ιωάνν. 4/δ΄ 19‐22).

Ο Χριστός λέγει ότι η Σωτηρία προέρχεται από τους Ιουδαίους. Και ερωτώ, είναι δυνατόν ο Σωτήρας Χριστός να μην ανήκει στην φυλή από την οποία προέρχεται η Σωτηρία;;; Ολόκληρος ο διάλογος του Χριστού με την Σαμαρείτιδα είναι διαφωτιστικός. Η γυναίκα αποκαλεί τον Χριστό Ιουδαίο και Αυτός δεν την διορθώνει. Η Σαμαρείτιδα αντιμετωπίζει τον Χριστό ως Ιουδαίο, «υμείς λέγετε ότι εν Ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δεί προσκυνείν», ΕΣΕΙΣ (δηλαδή οι Ιουδαίοι) λέγετε ότι πρέπει στα Ιεροσόλυμα να λατρεύεται ο Θεός. (Σημ: Οι Ιουδαίοι υποστήριζαν ότι μόνο στον Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ πρέπει να λατρεύεται ο Θεός. Αντίθετα οι Σαμαρείτες λάτρευαν τον Θεό στο όρος Γαριζίν). Ο Χριστός απαντά στην Σαμαρείτιδα ως Ιουδαίος, «ημείς προσκυνούμεν ό οίδαμεν: ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν», ΕΜΕΙΣ λέγει ο Χριστός (δηλαδή οι Ιουδαίοι).

Επίσης η Καινή Διαθήκη μας λέγει τα εξής: «Εισήλθεν ουν εις το πραιτώριον πάλιν ο
Πιλάτος και εφώνησε τον Ιησούν και είπεν αυτώ: Σύ εί ο βασιλεύς των Ιουδαίων; απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς: Αφ' εαυτού συ τούτο λέγεις ή άλλοι σοι είπον περί εμού; απεκρίθη ο Πιλάτος: Μήτι εγώ Ιουδαίός ειμι; το έθνος το σον και οι αρχιερείς παρέδωκάν σε εμοί. τι εποίησας;» (Ιωάνν. 18/ιη΄ 33‐35). Ο Πιλάτος λέγει στον Ιησού: ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΕΔΩΚΑΝ ΣΕ ΕΜΕΝΑ. Από τα λόγια λοιπόν του Πιλάτου βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Χριστός είναι ΟΜΟΕΘΝΗΣ των Εβραίων που Τον παρέδωκαν στον Πιλάτο.

«Μη δοκείτε ότι εγώ κατηγορήσω υμών προς τον πατέρα. έστιν ο κατηγορών υμών Μωϋσής, εις ον υμείς ηλπίκατε. ει γάρ επιστεύετε Μωϋσεί, επιστεύετε αν εμοί. περί γάρ εμού εκείνος έγραψεν. ει δε τοίς εκείνου γράμμασιν ου πιστεύετε, πώς τοίς εμοίς ρήμασι πιστεύσετε;» (Ιωάνν. 5/ε΄ 45‐47).

Ο Χριστός λέγει ότι ο Μωϋσής έχει προφητεύσει γραπτώς την έλευσή Του. Το ίδιο αναφέρει στην απολογία του και ο πρωτομάρτυρας Στέφανος. «ούτός εστιν ο Μωϋσής ο ειπών τοις υιοίς Ισραήλ: προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ. αυτού ακούσεσθε». (Πράξ. 7/ζ΄ 37).

Το ίδιο λέγει και ο Απ. Πέτρος: «Μωϋσής μέν γάρ προς τους πατέρας είπεν ότι προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ. αυτού ακούσεσθε κατά πάντα όσα αν λαλήση προς υμάς. έσται δε πάσα ψυχή, ήτις εάν μη ακούση τού προφήτου εκείνου, εξολεθρευθήσεται εκ τού λαού» (Πράξ. 3/γ΄ 22‐23).

Ο Μωϋσής προφητεύει στους Εβραίους και τους λέγει ότι ο Χριστός θα κατάγεται από αυτούς, «προφήτην εκ των αδελφών σου ως εμέ αναστήσει σοι Κύριος ο Θεός σου, αυτού ακούσεσθε κατά πάντα, όσα ητήσω παρά Κυρίου τού Θεού σου εν Χωρήβ τη ημέρα της εκκλησίας λέγοντες: ου προσθήσομεν ακούσαι την φωνήν Κυρίου τού Θεού σου και το πύρ τούτο το μέγα ουκ οψόμεθα έτι, ουδέ μη αποθάνωμεν. και είπε Κύριος προς με: ορθώς πάντα όσα ελάλησαν προς σε: προφήτην αναστήσω αυτοίς εκ των αδελφών αυτών, ώσπερ σε, και δώσω τα ρήματα εν τώ στόματι αυτού, και λαλήσει αυτοίς καθ ότι αν εντείλωμαι αυτώ. και ο άνθρωπος, ος εάν μη ακούση όσα αν λαλήση ο προφήτης εκείνος επί τώ ονόματί μου, εγώ εκδικήσω εξ αυτού» (Δευτ. 17/ιη΄ 15‐19).

Η Μητέρα Του Χριστού είναι Εβραϊκής καταγωγής. Το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον μας πληροφορεί ότι η Αειπάρθενος είναι συγγενής της Ελισάβετ η οποία είναι απόγονος των θυγατέρων του Ααρών. «Εγένετο εν ταις ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ» (Λουκ. 1/α΄ 5), «είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον: Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω; και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή: Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι. διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού. και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνεληφυία υιόν εν γήρει αυτής, και ούτος μην έκτος εστίν αυτή τή καλουμένη στείρα.» (Λουκ. 1/α΄ 34‐36).

Στο Λουκ. 1/α΄ 55, η Θεοτόκος συγκαταλέγει τον εαυτό της στους απογόνους του Αβραάμ του γενάρχη των Εβραίων. «αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τώ Αβραάμ και τώ σπέρματι αυτού εις τον αιώνα».

Οι ονομασίες Γαλιλαίος και Ναζωραίος δεν αναιρούν την Εβραϊκή καταγωγή του Ιησού Χριστού, όπως οι ονομασίες Μακεδών για τον Μέγα Αλέξανδρο και Μιλήσιος για τον Θαλή δεν αναιρούν την Ελληνική καταγωγή των εν λόγω προσώπων.

 Απο το Βιβλιο ΓΙΑΧΒΕ ο Θεός τών Χριστιανών
ΧΡΗΣΤΟΥ  ΣΑΛΤΑΟΥΡΑ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-