Ανασφάλεια, αγάπη και ναρκισσισμός

3. Ανασφάλεια, αγάπη και ναρκισσισμός

Ανασφάλεια γιατί αισθάνομαι ότι ο άλλος δεν με αγαπά τόσο όσο εγώ άξιζα, ή τόσο όσο περίμενα ή τόσα όσα του έδωσα δε θα μου τα δώσει πίσω; Στην ουσία δεν ξέρουμε το μυστήριο της αγάπης, αυτό είναι παραχαραγμένο και παρανοημένο, εμείς εννοούμε αγάπη μια φιλική σχέση που θα μπορώ στον άλλον να δίνω και να παίρνω, και να με καταλαβαίνει και να τον καταλαβαίνω, αλλά ποτέ να μην ανέχομαι να πληγώνομαι από τον άλλον.

Λέει εδώ η γερόντισσα Γαβριηλία ένα πολύ όμορφο στοιχείο για να καταλάβουμε, λέει γιατί ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός και δεν μπορεί εύκολα να πιστέψει αυτόν τον δρόμο που του έδειξε ο Χριστός. Δε μπορεί σου λέει, τότε γιατί είπε ο Θεός αυξάνεστε και πληθύνεστε;  Μα γι αυτό παντρεύτηκες; , “Μία φορά στην Αμερική κάποιος από ένα ακροατήριο μου το είπε και τότε γυρίζω και τους λέω, να σηκώσει το χέρι όποιος παντρεύτηκε για να μη σταματήσει η δημιουργία.” Και βέβαια όλοι ξεκαρδίστηκαν στα γέλια, κανείς δεν είχε παντρευτεί γι αυτό, για να γίνεις συνεργάτης στην δημιουργία του Θεού παντρεύτηκες; Όχι, αλλά επειδή αγάπησες κάποιον και έπρεπε να είναι αποκλειστικά δικός σου, όχι για όλο τον κόσμο.

Έτσι είναι,  αυτό το οποίο εμείς ονομάζουμε αγάπη είναι εν τέλει αποκλεισμός,  είναι αποκλειστικότητα, είναι τροφοδοσία του ναρκισσισμού μας.  Γι αυτό μιλάει κάπου αλλού για την ειδωλοποίηση, λέει κάπου ότι αυτό που ονομάζουμε αγάπη τι είναι , ψάχνουμε κάποιον στον οποίον προβάλουμε τον εαυτό μας, θεωρούμε ότι είναι η προέκταση του εαυτού μας, και μας ικανοποιεί τα συναισθηματικά χατηράκια και νοιώθουμε ότι είναι δικό μας κτήμα.

Στην συνέχεια αυτό που ονομάζω αγάπη το κάνουμε είδωλο, το ειδωλοποιούμε, το θεοποιούμε, στο βαθμό λοιπόν που ικανοποιούνται οι φαντασίες μας,  ή οι φαντασιώσεις μας, που βρίσκουμε ένα υποκατάστατο του Θεού τελικά, μας είναι ο έρωτας και η αγάπη αρεστός, όσο αυτό θα αρχίσει να γκρεμίζεται γιατί θα αποδειχθεί ότι δεν είναι έτσι, τότε έρχεται το μεγάλο ξενέρωμα, και η αρχή της πραγματικής ανάπτυξης του ανθρώπου.

Η αρχή της πνευματικής ανάπτυξης του ανθρώπου και της εύρεσης της αληθινής δηλαδή αγάπης και σχέσης ξεκινά από την στιγμή που από-ειδωλοποιηθεί ο άνθρωπος που αγαπούμε.  Γι αυτό τι συμβαίνει σήμερα; Ο άνθρωπος, η ανασφάλειά του από που προέρχεται; Είμαι τόσο καλός για να με αγαπάει ο άλλος; Είμαι τόσο ισορροπημένος για να γίνομαι αποδεκτός;

Μα δεν είναι αγάπη αυτό το πράγμα, είσαι ανισόρροπος γι αυτό σε αγαπά ο άλλος. Γιατί η αγάπη έχει  μια άλλη δύναμη, μια άλλη διάθεση, δε σ αγαπάει γι αυτό που είσαι αλλά για αυτό που μπορεί να γίνεις. Η πτώση μας είναι αυτή ζούμε μία φαντασία όχι την πραγματικότητα. Ποιος μπορεί να δεχθεί κάτι τέτοιο, φτιάχνουμε ένα σχήμα, μία φαντασία μια πραγματικότητα ο καθένας μέσα στο μυαλό του και οδηγείται σε αυτό. Τι σημαίνει σχέση, η δυνατότητα συνανάπτυξης.

Η δυνατότητα μέσα στην πτώση μας μέσα στην αναπηρία μας να μπορούμε να αναπτυχθούμε στο αληθινό πλαίσιο της αγάπης. Ποιος μπορεί να αγαπήσει μακρυά από την φαντασία του; Γιατί ένας άνδρας στα πενήντα του είναι μπακούρι, γιατί θέλει να παντρευτεί την φαντασία του την προέκταση του εαυτού του, όχι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.

Γιατί μια γυναίκα μένει ελεύθερη σήμερα; Γιατί έφτιαξε μια φαντασία, περιμένει τον πρίγκηπα. Όχι το πραγματικό πρόσωπο που θα αγαπήσει, αυτος ο πρίγκιπας σε ένα χρόνο θα έχει διαλυθεί, θα έχει γκρεμισθεί αν τον παντρευτείς.  Κι αυτή η φαντασία που φαντάζεσαι την πιο όμορφη, την πιο μικρή κοπέλα, να την παντρευτείς σε ένα χρόνο θα την βαρεθείς σαν το μαξιλάρι σου θα την έχεις τι θα γίνει μετά; Ποιά αγάπη θα υπάρχει;

Δεν έχει ο άνθρωπος την ικανότητα να αγαπήσει,  γιατί ζει μέσα στην μιζέρια του μέσα στην κακομοιριά του μέσα στην κατάθλιψή του. Και που είναι η κατάθλιψή του; Δεν μπόρεσε ο άνθρωπος να αποδεχθεί την πραγματική αξία που του χάρισε ο Θεός, δεν την βρήκε ο άνθρωπος αυτή την αξία. Ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί, διεκδικεί την αξία στον άλλον.

Αληθινή αγάπη είναι να έχεις τέτοια χαρά μέσα σου από την ύπαρξη του άλλου και την χαρά που σου δίνει ο Θεός για να βεβαιώσεις τα όρια της ελευθερίας για να σε αρνηθεί ο άλλος Εάν δε έχεις την δυνατότητα, αν η αγάπη σου δεν αγκαλιάζει αυτόν που σε αρνείται και σε προδίνει και επιλέγει έναν άλλον τρόπο δεν είναι αγάπη αυτό το πράγμα. Είναι μία φαντασία, είναι ένας εγωισμός, τίποτε άλλο.

Γι αυτό ο Θεός μας δίνει αυτή την αγάπη μας δίνει την ελευθερία ακόμα και να τον αρνηθούμε.  Γι αυτό είναι αγάπη ο Θεός, γι αυτό μας αιφνιδιάζει. Όταν θεωρούμε ότι η αγάπη είναι ένας εγκλωβισμός μια αποκλειστικότητα και πρέπει εναγωνίως να παρατηρούμε αν ο άλλος είναι ο λατρευτής μας  τότε έχουμε πρόβλημα.

Στον άλλον , στην άλλη, στον οποιονδήποτε άλλον, σε όποιο επίπεδο της σχέσης, του δίνεις την ελευθερία και να μην βγει μαζί σου έξω και να μη σε πάρει τηλέφωνο και να καλέσει άλλους και να μην καλέσει εσένα και να μην θιγείς και να τον αγαπάς. Αγάπη σημαίνει να υπάρχει ελευθερία και αγάπη σημαίνει να μην φοβάσαι αν ο άλλος σκέπτεται άλλον και όχι εσένα. Γιατί σίγουρα θα σκέπτεται κάποιον άλλον κατ αρχήν.

Θα περάσει σίγουρα από το μυαλό του κάποιος άλλος γιατί οποίος ζει με την ψευδαίσθηση ότι μόνο επειδή  παντρεύτηκες...,  είναι μια φαντασία ένα ψέμα. Και οι συγκρίσεις θα μπούνε του ανθρώπου κι οι λογισμοί και όλα, πτώση είναι τι να κάνουμε. Εάν όμως έχεις την εσωτερική ωριμότητα να αγαπήσεις τον άλλον πραγματικά τότε θα αρχίζει εξ αιτίας αυτής της διαθέσεως να βρεθούν τρόποι και λόγοι να αναπτυχθεί αυτή η αγάπη.

Αντί να καταθλίβεσαι, αντί να συγκρούεσαι, αντί να νιώθεις θιγμένος να προστατέψεις τον εαυτό σου αναφέροντας όλα τα περιστατικά που συνέβησαν με την πιο έντονη λεπτομέρεια, προτιμότερο είναι να βρεις τρόπο να δεις τα πράγματα διαφορετικά.

Να δούμε ποιο είναι το διαφορετικό, ο πόνος, δέστε πως το αναλύει ο γέροντας, αγράμματος ήταν του δημοτικού, ο πόνος λέει είναι μια ψυχική δύναμη, που ο Θεός την έβαλε μέσα μας.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-