Η προσευχή του Ιαβής

Ας κοιτάξουμε τώρα κάποιες λεπτομέρειες στην προσευχή του Ιαβής. Αυτή αποτελείται από πέντε μέρη: 1ον, το πρώτο μέρος είναι: “Είθε μετ’ ευλογίας να μ’ ευλογήσεις”. Ο Ιαβής αναγνώριζε ότι ο Θεός του Ισραήλ τον Οποίο επικαλείτο, ήταν η πηγή κάθε ευλογίας. Οπως μας λέει ο Ιάκωβος: “πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον, είναι άνωθεν, καταβαίνον από του Πατρός των φώτων” (Ιακώβου 1:17). Ο Ιαβής συναισθανόμενος αυτό, είχε μεγάλη    πίστη.    Ετσι    προσευχήθηκε    για    άφθονες    ευλογίες.

Αναμφίβολα, η πίστη του δεν ναυάγησε. Το ίδιο εφαρμόζεται και σε μας. Ο Κύριός μας, στη χάρη Του, μας χαρίζει ζωή και μας την χαρίζει με αφθονία (Ιωάννη 10:10). Σαν Χριστιανοί γνωρίζουμε ότι    είμαστε    ευλογημένοι    με    πάσα    ευλογία    πνευματική    εις    τα επουράνια διά Χριστού (Εφεσ. 1:3).

2ον, τώρα ερχόμαστε στο δεύτερο μέρος. Ο Ιαβής προσευχήθηκε επίσης και για επέκταση των ορίων του. Ο Χριστός επτώχευσε, για να γίνουμε εμείς πλούσιοι. Σ’ Αυτόν, τον Ανθρωπο στα δεξιά του Θεού, έχουμε μια ουράνια κληρονομιά. Κατέχουμε μια πλούσια περιοχή    πνευματικών,    αιώνιων    ευλογιών    στα    επουράνια,    μια καλίτερη οικία από τη γή Χαναάν. Μ’ αυτή την αίσθηση όλοι οι πιστοί    είναι    “γαιοκτήμονες”,  που  μπορούν να  ελπίζουν  για επέκταση των ορίων τους. Ενα όμορφο παράδειγμα γι’ αυτό στην Παλαιά Διαθήκη βρίσκεται στον Ιησού του Ναυή που δέχτηκε την υπόσχεση: “Πάντα τον τόπον επί του οποίου πατήση το ίχνος των ποδών σας, εις εσάς έδωκα αυτόν” (Ιησ. 1:3). Βήμα – βήμα πρέπει να κατακτούμε την Υποσχεθείσα Γή και να διεκδικούμε την κληρονομιά που μας έχει δοθεί εν Χριστώ. Οταν μας χαρίζει τη νίκη επί των εχθρών μας μπορούμε να λέμε μαζί με τον Ισαάκ: “Τώρα επλάτυνεν ημάς ο Κύριος, και ηύξησεν ημάς επί της γής” (Γεν. 26:22).

Ετσι ο Ιαβής επιθύμησε ν’ αυξηθούν τα όριά του στη γή Χαναάν. Παρόμοια επιθυμία βρέθηκε στην Αχσάν, την κόρη του Χάλεβ. Αυτή ζήτησε έναν αγρό και πηγές υδάτων (Ιησ. 15:18, 19, Κριταί
1:14, 15). Και της δόθηκε ό,τι ζήτησε. Το ίδιο αποτυπώνεται εδώ με τον Ιαβής: “και εχάρισεν ο Θεός εις αυτόν όσα εζήτησε”. Ο Θεός επιθυμεί να μας ευλογήσει. Αυτή είναι η επιθυμία Του, γιατί εν Χριστώ μπορεί να μας βλέπει με χάρη.

3ον, στο τρίτο μέρος ο Ιαβής προσευχήθηκε, έτσι ώστε το χέρι του Θεού να είναι μαζί του. Δεν απέβλεψε στη δική του δύναμη και διάνοια,  αλλά  βασίστηκε  στην  βοήθεια  και  οδηγία  του  Θεού. Ηθελε να οδηγηθεί από το χέρι του Θεού, αφού είχε τοποθετήσει το  δικό  του  χέρι  επάνω  στο  χέρι  του  Θεού.  Γνώριζε  για  τα θαύματα    αυτής     της    ισχυρής        χείρας.        “Διά      κραταιάς    χειρός” ελευθερώθηκε ο Ισραήλ από την Αίγυπτο και ήρθε στη γή Χαναάν (Εξ. 6:1, 14:8). Ηταν ποτέ δυνατόν να ελλατωθεί η χείρ του Κυρίου;  (Αριθμ.  11:23).  “Η  χείρ  του  Θεού  ημών  είναι  προς αγαθόν επί πάντας τους ζητούντας Αυτόν” (Εζρα 8:22). Εχουμε ακουμπήσει    τα        χέρια    μας    επάνω    στην    χείρα    του        Θεού;

Συνειδητοποιούμε ότι Αυτός είναι μαζί μας, και γι’ αυτό όλες οι εχθρικές δυνάμεις πρέπει να υποχωρήσουν; (Ρωμ. 8:31).

4ον, “Καί να με φυλάττης από κακού”, είναι το τέταρτο μέρος της προσευχής του Ιαβής. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό με δύο τρόπους:  κακό  στην  αίσθηση  της  αμαρτίας,  ή  κάτι  που  μας βλάπτει πχ. μια καταστροφή. Δεν θ’ αποφεύγουμε πάντοτε αυτές τις βλάβες. Ωστόσο για τους Ισραηλίτες , η επίγεια ευημερία ήταν μια    φανερή    μαρτυρία    της    εύνοιας    του    Θεού.    Οταν    ένας Ισραηλίτης προστατευόταν από μια βλάβη, αυτό ήταν σημάδι ότι το χέρι του Θεού ήταν μαζί του. Για μας σαν Χριστιανούς, τα πράγματα είναι διαφορετικά, γιατί οι ευλογίες μας βρίσκονται σε άλλο επίπεδο. Εχουν ένα περισσότερο πνευματικό και ουράνιο χαρακτήρα. Παρ’ όλ’ αυτά σαν μαθητές του Χριστού μπορούμε κι εμείς επίσης να λέμε την ίδια προσευχή, να Του ζητάμε να μας φυλάξει από το  κακό, και  να  ελευθερωθούμε από τον  εχθρό (βλέπε Ματθ. 6:13). Αν αυτό το κακό αφορά στην αίσθηση αμαρτωλών πράξεων, έχουμε κι εμείς τη δική μας ευθύνη να φεύγουμε από αυτό (βλέπε Ιώβ 1:1).

5ον, Αυτές οι σημειώσεις ωστόσο μπορούν να εφαρμοστούν στο πέμπτο μέρος της προσευχής: “ώστε να μη έχω λύπην”, ώστε να μην έχω πόνο. Είναι θλιβερό όταν οι άνθρωποι υποχωρούν στο κακό με αποτέλεσμα να τους διαπερνούν πολλές οδύνες (Α’ Τιμ.
6:10). Ο Κύριος επιθυμεί να μας προστατεύσει από αυτό, όταν
περπατούμε μαζί Του. Παρ’ όλ’ αυτά ζούμε σε μια δημιουργία που υπόκειται στην ματαιότητα, μια κοιλάδα δακρύων και θλίψεων, έτσι ώστε (σύντομα ή αργότερα) παθήματα και θλίψη θα έρθουν στο δρόμο μας. Οταν όμως εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας σ’ Εκείνον, η βλάβη δεν θα μας “λυπεί” πλέον.

Η προσευχή του Ιαβής που εξακολουθεί να μας λέει τόσα πολλά απαντήθηκε. Το εδάφιο 10 συμπεραίνει, “και εχάρισεν ο Θεός εις αυτόν όσα εζήτησε”. Ο Θεός ακούει τις προσευχές μας, ας είμαστε πεπεισμένοι γι’ αυτό. Αυτή είναι η χαρούμενη αγγελία που ηχεί σ’ αυτά τα τελευταία λόγια και μας ενθαρρύνει ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ιαβής!


Μεταφρ. Λ. Παπαντωνάκης

-------------------

Η Προσευχη Του Ιαβής

Η προέλευσή του

Α’ Χρονικών 4:9,10


image sourse : http://vatopaidi.wordpress.com/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-