Το όνομά του

Η ιστορία του Ιαβής αρχίζει με πόνο και λύπη. Η λέξη “λύπη” χρησιμοποιείται εδώ δύο φορές. Η μητέρα του του είχε δώσει το όνομα Ιαβής (που σημαίνει λύπη), γιατί τον είχε γενήσει με λύπη (εδ. 9β). Ο Ιαβής προσευχήθηκε ώστε ο Θεός να τον φυλάξει απ’ το κακό για να μην έχει λύπη (εδ. 10β). Αν και ήταν ένας υιός γενημένος με λύπη είχε διακριθεί μεταξύ των αδελφών του. Είχε τιμηθεί πολύ περισσότερο σε σχέση με τους αδελφούς του (εδ.
9α). Ετσι ο Ιαβής μας θυμίζει τον Βενιαμίν που ονομάστηκε Υιός της Θλίψης Μου από την Ραχήλ, αλλά Υιός της Δεξιάς μου από τον Ιακώβ (Γεν. 35:18). Θλίψη και παθήματα είναι οι συνέπειες της αμαρτίας του ανθρώπου (“με λύπας θέλεις γεννά τέκνα”, Γεν.
3:16).

Ομως αυτά τα παθήματα ακολούθησε η δόξα: η δόξα του Θεού που πρόκειται ν’ αποκαλυφθεί σε όλη τη γή, η δόξα που είναι τώρα αληθινή διά πίστεως στα δεξιά του Θεού. Αυτό ήταν μια πραγματικότητα για τον Βενιαμίν όσο και για τον Ιαβής. Ομως περισσότερο εφαρμόσιμο γίνεται αυτό στο Πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όπως και σε μας τους Χριστιανούς επίσης. Τα παθήματα του σταυρού τα ακολούθησε η εξύψωση του Χριστού στα δεξιά του Θεού στον ουρανό. Σαν πιστοί καλούμεθα να γινόμαστε    κοινωνοί    των    παθημάτων    του    Χριστού,    αφού    το Πνεύμα της δόξας αναπαύεται επάνω μας και γνωρίζουμε ότι μια ημέρα θα δοξαστούμε μαζί με τον Χριστό (Α’ Πέτρου 4:13, 14).

Μεταφρ. Λ. Παπαντωνάκης

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-