Διαχείριση

2. Διαχείριση

Γι αυτό είναι λεπτά τα όρια  του να κατανοήσω το τι μου συμβαίνει, από το κλείσιμο στον εαυτό μου την ενοχή και την κατάθλιψη. Ωραία κατανόησα τι μου συμβαίνει, αλλά πως το διαχειρίζομαι αυτό. Αλλά και με ποία προϋπόθεση και με ποία αιτία και για ποίο λόγο προσπαθώ να κατανοήσω τον εαυτό μου; Γιατί φοβάμαι να μην πληγωθώ; Γιατί φοβάμαι νοιώθω υπαρξιακά μετέωρος το να  αγνοώ  την πραγματικότητα μου και πρέπει να την ελέγξω για να νοιώθω δυνατός; Ή κατανοώ τον εαυτό μου για να καταλάβω τι με χώρισε από τον άλλον για να ενωθώ μαζί του;

Είναι πολύ βασικό αυτό, αυτό και στην σχέση με τον Θεό και στις σχέσεις με τους αδελφούς μου, ωραία έχω μια  σχέση φιλική, συζυγική, συναδελφική, οτιδήποτε και γίνεται μια σύγκρουση, ένα πρόβλημα γίνεται, λοιπόν και νοιώθω ότι έχω και εγώ μια ευθύνη, ή τέλος πάντων η διατάραξη της σχέσης, μου φέρνει ένα πρόβλημα ταυτότητας, συναισθηματικής ταυτότητας, ψυχολογικής ταυτότητας, πως τοποθετούμαι  έναντι του ανθρώπου;

Λοιπόν θέλω να αναλύσω να καταλάβω τον εαυτό μου για ποιο λόγο; Γιατί νοιώθω ότι ο άλλος θα με αφομοιώσει; Γιατί νοιώθω ότι ο άλλος είναι αντίπαλος και θα κυριαρχήσει πάνω μου; Και πρέπει να ελέγχω τα πράγματα να νοιώθω την ανασφάλειά μου, για να ξέρω τι οπλοστάσιο θα χρησιμοποιήσω για να έχω μια ισορροπία στην σχέση;

Αυτό είναι στεναχωρία, αυτό είναι αποκοπή, αυτό είναι κόλαση, ή προσπαθώ να κατανοήσω τον εαυτό μου, για να αναλάβω την δική μου ευθύνη που έφερα αυτό τον διχασμό,  αυτή τη διάσπαση, ούτως ώστε εν ταπεινώσει  να καταλάβω τον άλλον και να συνενωθώ μαζί του ξανά;

Ας το πάρουμε επίσης και σε σχέση με τον Θεό. Η σχέση με τον Θεό  μπορεί να διαταραχθεί με διαφόρους τρόπους, στερούμαι την χάρη του που μου έδωσε κάποτε, ή νοιώθω ότι μου έφερε δύσκολα πράγματα στην ζωή μου και δεν τα αντέχω.

Λοιπόν τι κάνω;

Προσπαθώ να καταλάβω τι μου γίνεται, για να καταλάβω που με αδίκησε ο Θεός, για να αξίζει τον λόγο να έχω αυτή την σχέση, ή  δεν τον εμπιστεύομαι πλέον και πρέπει να αναλάβω την ζωή μου. Ή να καταλάβω την πτώση μου, να δω μέσα από το στραβό που μου συνέβη τον τρόπο συναλλαγής και σχέσης και συσχετισμού με τον Θεό; Ή τον τρόπο να κατανοήσω τον Θεό πως λειτουργεί για να μπορώ να λάβω τα μέτρα μου;

Είναι πολύ δέστε, ή σε μια σχέση θα μας ενδιαφέρει πως λειτουργεί ο άλλος ώστε να  ελέγχουμε την σχέση και να κυριαρχούμε ή θα μας ενδιαφέρει να καταλάβουμε το δικό μας στραβό για να το διορθώσουμε για να ενωθούμε με τον άλλον. Τι μας ενδιαφέρει, είναι πολύ βασικό αυτό, δεν είναι απλά, δε λέμε, εγώ έτσι λειτουργώ, δε θέλω κουβέντα, άστα αυτά, όχι είναι λάθος.

Θα κάνω κουβέντα πρώτα με τον εαυτό μου να το καταλάβω, όχι για να ελέγχω τον άλλον αλλά για να διορθώσω το δικό μου στραβό, που σημαίνει τι; Να μιλήσω με αυτήν την γλώσσα που θα καταλάβει ο άλλος για να γίνω κατανοητός και να συνδεθώ μαζί του. Αυτό δεν το κάνουμε. Γιατί αν μιλήσω την γλώσσα του άλλου και με καταλάβει μπορεί να μην είναι τόσο κακός όσο φανταζόμουν πριν και έτσι δεν θα είμαι ο νικητής στην σχέση.

Θέλω ο άλλος να είναι ο παρακατιανός και αν του μιλήσω με γλώσσα που θα αναδειχθεί ότι δεν είναι τόσο κακός δε με συμφέρει και τον προτιμώ να είναι εκεί κάτω χαμηλά. Για να μπορέσει όμως ο άνθρωπος να μιλήσει και να κατανοήσει την γλώσσα του άλλου  πρέπει πρωτίστως να καταλάβει τον δικό του λόγο, τον δικό του τρόπο, την δική του κατάσταση.

Όταν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα  την οποία καταργούμε μέσα στους εγωισμούς μας, τότε οδηγείται ο άνθρωπος σε αυτή την απελπισία, σ αυτήν την θλιβερότητα, σε αυτήν την νωθρότητα. Να είναι θλιμμένος, να κλαίει, να μελαγχολεί,  να μη δίνει σημασία στην οικογένειά του, να ξοδεύει ένα σωρό χρήματα στους ψυχαναλυτές για να πάρει φάρμακα.

 Αυτά οι άνθρωποι τα λένε ανασφάλεια, ναι βρήκαν μία λέξη, είναι ανασφάλεια όλα αυτά τα πράγματα. Είναι πολύ καίρια σαφώς η λέξη αλλά ανασφάλεια από τι, από το ότι δεν είμαι τόσο σπουδαίος όσο με μεγάλωσε το περιβάλλον μου; Και τώρα γκρεμίζεται αυτό το οικοδόμημα αυτό το είδωλο που έφτιαξα του εαυτού μου;

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-