Προσευχητάριο για όλη τήν εβδομάδα

ΓΙΑ ΤΟΝ ANAΓΝΩΣTH

            Ἡ προ­σευ­χή εἶ­ναι ἀ­ναγ­καῖ­ον ἔρ­γο τῆς ψυ­χῆς κά­θε  ἀν­θρώ­που, για­τί ἀ­πό τή φύ­ση τῆς ἀ­να­ζη­τᾷ τόν δη­μι­ουρ­γό της. Εἶ­ναι ἀ­ναγ­καῖ­ο ἔρ­γο ἡ προ­σευ­χή, για­τί εἶ­ναι τό μέ­σο μέ τό ὁ­ποῖ­ο ἐ­πι­κοι­νω­νεῖ ὁ ἄν­θρω­πος μέ τό Θε­ό καί Πα­τέ­ρα του. Εἶ­ναι τό μέ­σο μέ τό ὁ­ποῖ­ο  ὁ τα­πει­νός ἄν­θρω­πος ἑλ­κύ­ει τή Χά­ρη τοῦ Θε­οῦ στή ψυ­χή του καί ἁ­γι­ά­ζει τόν ἑ­αυ­τό του καί λαμ­βά­νει δυ­νά­μεις γιά τόν ἀ­γῶ­να τῆς ζω­ῆς στόν ἐ­φή­με­ρο τοῦ­το κό­σμο. Γιά νά βο­η­θή­σου­με στό ἔρ­γο αὐ­τό, τῆς προ­σευ­χῆς, ἑ­τοι­μά­σα­με τό μι­κρό αὐ­τό τεῦ­χος, πού ἀ­πο­τε­λεῖ­ται ἀ­πό ἐ­κλο­γή δι­α­φό­ρων Πα­τε­ρι­κῶν προ­σευ­χῶν, τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἔ­τσι πού νά βρί­σκουν οἱ ἐμ­πε­ρί­στα­τοι ἀ­δελ­φοί μας βο­ή­θει­α γιά τήν προ­σευ­χή τους καί νά ἀ­πο­φεύ­γουν τίς δι­ά­φο­ρες δι­και­ο­λο­γί­ες. Για­τί τή στιγ­μή πού θά βροῦν γιά κά­θε μέ­ρα δι­ά­φο­ρες προ­σευ­χές ἕ­τοι­μες ἀ­πό τήν πεῖ­ρα τῶν Πα­τέ­ρων μας δέν θά προ­βάλ­λουν τίς συ­νή­θεις  δι­και­ο­λο­γί­ες.

 Ἐλ­πί­ζω καί εὔ­χο­μαι τό πά­ρον νά φα­νεῖ χρή­σι­μο  σέ κά­θε χρι­στια­νό πού θά τό χρη­σι­μο­ποι­ή­σει γιά τήν προ­σευ­χή του.

                Χαράλαμπος Νεοφύτου

                             Πρεσβύτερος

ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ

            Χριστανέ μου, ὅταν ξυπνήσεις τὸ πρωϊ στάσου μὲ εὐλάβεια πρὸς ἀνατολὰς καὶ λέγε:

            Εἰς τὸ ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Ἀ­μήν.

             Βα­σι­λεῦ οὐ­ρά­νι­ε, Πα­ρά­κλη­τε, τὸ Πνεῦ­μα τῆς ἀ­λη­θεί­ας, ὁ παν­τα­χοῦ πα­ρὼν καὶ τὰ πάν­τα πλη­ρῶν ὁ θη­σαυ­ρὸς τῶν ἀ­γα­θῶν καὶ ζω­ῆς χο­ρη­γός, ἐλ­θὲ καὶ σκή­νω­σον ἐν ἡ­μῖν καὶ κα­θά­ρι­σον ἡ­μᾶς ἀ­πὸ πά­σης κη­λῖ­δος καὶ σῶ­σον ἀ­γα­θὲ τάς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Ἅ­γιος ὁ Θε­ός, Ἅ­γιος Ἰ­σχυ­ρός, Ἅ­γιος Ἀ­θά­να­τος, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς (τρεῖς)

                           Δό­ξα, καὶ νῦν.

            Πά­τερ ἠ­μῶν, ὁ ἐν τοῖς Οὐ­ρα­νοῖς, ἁ­γι­α­σθή­τω τό ὄ­νο­μά σου. ἐλ­θέ­τω ἡ βα­σι­λεί­α σου. γε­νη­θή­τω τό θέ­λη­μά σου ὡς ἐν οὐ­ρα­νῷ καί ἐ­πί τῆς γής. Τόν ἄρ­τον ἠ­μῶν τόν ἐ­πι­ού­σιον δός ἠ­μῖν σή­με­ρον καί ἅ­φες ἠ­μῖν τά ὀ­φει­λή­μα­τα ἡ­μῶν, ὡς καί ἠ­μεῖς ἀ­φί­ε­μεν τοῖς ὀ­φει­λέ­ταις ἠ­μῶν καί μή εἰ­σε­νέγ­κης ἠ­μᾶς εἰς πει­ρα­σμόν, ἀλ­λά ρύ­σαι ἠ­μᾶς ἀ­πό τοῦ πο­νη­ροῦ

 Ὅ­τι σοῦ ἐ­στιν ἡ βα­σι­λεί­α καί ἡ δύ­να­μις καί ἡ δό­ξα. τοῦ Πα­τρός καί τοῦ Υἱ­οῦ καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καί ἀ­εί καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Καὶ τὰ πα­ρόν­τα Τρι­α­δι­κὰ τρο­πά­ρια.

            Ἐ­ξε­γερ­θέν­τες τοῦ ὕ­πνου, προ­σπί­πτο­μεν σοί, ἀ­γα­θέ, καὶ τῶν Ἀγ­γέ­λων τὸν ὕ­μνον βο­ω­μεν σοί, δυ­να­τέ. Ἅ­γιος, Ἅ­γιος, Ἅ­γιος εἰ ὁ Θε­ός. διὰ τῆς Θε­ο­τό­κου ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Δό­ξα. Ἦ­χος β

            Τῆς κλί­νης καὶ τοῦ ὕ­πνου ἐ­ξε­γεί­ρας μέ, Κύ­ρι­ε, τὸν νοῦν μου φώ­τι­σον, καὶ τὴν καρ­δί­αν καὶ τὰ χεί­λη μου ἄ­νοι­ξον, εἰς τὸ ὑ­μνεῖν σέ, ἁ­γί­α Τριάς. Ἅ­γιος, Ἅ­γιος, Ἅ­γιος εἰ Θε­ός. διὰ τῆς Θε­ο­τό­κου ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ νῦν. Ἦ­χος γ.

            Ἀ­θρό­ον ὁ Κρι­τὴς ἐ­πε­λεύ­σε­ται, καὶ ἑ­κά­στου αἱ πρά­ξεις γυ­μνω­θή­σον­ται. Ἀλ­λὰ φό­βῳ κρά­ξω­μεν ἐν τῷ μέ­σῳ τῆς νυ­κτὸς Ἅ­γιος, Ἅ­γιος, Ἅ­γιος εἰ Θε­ός. διὰ τῆς Θε­ο­τό­κου ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ἐκ τοῦ ὕ­πνου ἐ­ξα­νι­στά­με­νος εὐ­χα­ρι­στῶ σοὶ ἁ­γί­α Τριάς, ὅ­τι διὰ τὴν πολ­λὴν σοῦ ἀ­γα­θό­τη­τα καὶ μα­κρο­θυ­μί­αν οὐκ ὠρ­γί­σθης ἐ­μοὶ τῷ ῥᾳ­θύ­μῳ καὶ ἁ­μαρ­τω­λῷ οὐ­δὲ συ­να­πώ­λε­σας μὲ ταῖς ἀ­νο­μί­αις μου, ἀλ­λ' ἐ­φι­λαν­θρω­πεύ­σω συ­νή­θως, καὶ πρὸς ἀ­πό­γνω­σιν κεί­με­νον ἤ­γει­ρας μὲ εἰς τὸ ὀρ­θρί­σαι καὶ δο­ξο­λο­γή­σαι τὸ κρά­τος σου καὶ νῦν φώ­τι­σόν μου τὰ ὄμ­μα­τα τῆς δι­α­νοί­ας. ἄ­νοι­ξόν μου τὸ στό­μα, τοῦ με­λε­τᾶν τὰ λό­γιά σου καὶ  συ­νι­έ­ναι τάς ἐν­το­λάς σου  καὶ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου καὶ ψάλ­λειν σοι ἐν ἐ­ξο­μο­λο­γή­σει καρ­δί­ας καὶ ἀ­νυ­μνεῖν τὸ πα­νά­γιον ὄ­νο­μά σου, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Τὰ πιὸ πά­νω θὰ πρέ­πει να τὰ ἐ­πα­να­λαμ­βά­νου­με κά­θε πρω­ί, για­τὶ εἶ­ναι ἡ ἑ­ω­θι­νὴ προ­σευ­χὴ τῆς  Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ἐπισυνάπτομε και τίς παρακάτω εὐχές.

Ὁ Θε­ὸς καὶ πα­τὴρ τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ἐ­ξα­να­στή­σας ἡ­μᾶς ἐκ τῶν κοι­τὼν ἡ­μῶν καὶ ἐ­πι­συ­να­γα­γὼν ἐ­πὶ τὴν ὥ­ραν τῆς προ­σευ­χής, δὸς ἡ­μῖν χά­ριν ἐν ἀ­νοί­ξει τοῦ στο­μα­τος ἡ­μῶν καὶ πρόσ­δε­ξαι ἡ­μῶν τὴν κα­τὰ δύ­να­μιν εὐ­χα­ρι­στί­αν καὶ δί­δα­ξον ἡ­μὰς τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου, Ὅ­τι πρό­σευ­ξα­σθαι κα­θ' ὁ δεῖ οὐκ οἴ­δα­μεν, ἐ­ὰν μὴ σῦ, Κύ­ρι­ε, τῷ Πνεύ­μα­τί σου τῷ ἁ­γί­ῳ ὁ­δή­γη­σης ἡ­μᾶς. Διο δε­ό­με­θα σοῦ, εἰ τὶ ἡ­μάρ­το­μεν μέ­χρι τῆς πα­ρού­σης ὤ­ρας, ἄ­νες, ἄ­φες, συγ­χώ­ρη­σον. Ἐ­ὰν γὰρ ἀ­νο­μί­ας πα­ρα­τή­ρη­σης, Κύ­ρι­ε, Κύ­ρι­ε, τὶς ὑ­πο­στή­σε­ται; '­Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ ἡ ἀ­πο­λύ­τρω­σις σὺ μό­νος ἅ­γιος, βο­η­θός, κρα­ται­ός, ὑ­πε­ρα­σπι­στὴς τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν, καὶ ἐν σοὶ ἡ ὕ­μνη­σις ἡ­μῶν διὰ παν­τός. Εἴ­η τὸ κρά­τος τῆς βα­σι­λεί­ας σου εὐ­λο­γη­μέ­νον καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ ἁ­γί­ου .Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μὴν

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἠ­μῶν, ὁ τήν τοῦ ὕ­πνου ρᾳ­θυ­μί­αν ἀ­πο­σκε­δά­σας ἀ­φ' ἠ­μῶν, καί συγ­κα­λέ­σας ἠ­μᾶς κλή­σει ἁ­γί­α, τοῦ ἐν νυ­κτί ἐ­πά­ραι τάς χεῖ­ρας ἠ­μῶν καί ἐ­ξο­μο­λο­γεί­σθαι σοί ἐ­πί τά κρί­μα­τα τῆς δι­και­ο­σύ­νης σου, προσ­δε­ξαι τάς δε­ή­σεις ἠ­μῶν, τάς ἐν­τεύ­ξεις, τάς ἐ­ξο­μο­λο­γή­σεις, τάς νυ­κτε­ρι­νᾶς λα­τρεί­ας. Καί χά­ρι­σαι ἠ­μίν, ὁ Θε­ός, πί­στιν ἀ­κα­ταί­σχυν­τον, ἐλ­πί­δα βε­βαί­αν, ἀ­γά­πην ἀ­νυ­πό­κρι­τον, εὐ­λο­γη­σον εἰ­σό­δους καὶ ἐ­ξό­δους, πρά­ξεις, ἔρ­γα, λό­γους, ἐν­θυ­μή­σεις. Καὶ δὸς ἡ­μῖν κα­ταν­τή­σαι εἰς τάς ἀρ­χὰς τῆς ἡ­μέ­ρας αἰ­νοῦν­τας, ὑ­μνούν­τας, εὐ­λο­γούν­τας τῆς σῆς ἀ­φρά­στου χρη­στό­τη­τος τὴν ἀ­γα­θό­τη­τα. Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ται τὸ πα­να­γιόν σου ὄ­νο­μα καὶ δε­δό­ξα­σται ἡ βα­σι­λεί­α, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε, ρῦ­σαί μέ  τῶν πτω­μά­των τῆς γλώσ­σης μου, Ὅ­τι κα­θ' ἑ­κά­στην δί' αὐ­τῆς ἁ­μαρ­τά­νω ὁ τά­λας καί οὐκ αἰ­σθά­νο­μαι.

Κύ­ρι­ε, ἀ­γα­θήν μοί τήν ἡ­μέ­ραν ταύ­την καί ἀ­να­μάρ­τη­τον δώ­ρη­σαι, Ὅ­τι σύ εἰ ὁ δυ­νά­με­νος σώ­ζειν τούς δού­λούς σου, τούς ἁ­μαρ­τά­νον­τας κα­θ' ἑ­κά­στην ὥ­ραν.

Δί' εὐ­χῶν τῶν ἁ­γί­ων πα­τέ­ρων ἠ­μῶν Κύ­ρι­ε.­.­..

ΔΕΥ­ΤΕ­ΡΑ Ε­ΣΠΕ­ΡΑΣ

 Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν τῷ βα­σι­λεῖ ἡ­μῶν Θε­ῶ.

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ τῷ βα­σι­λεῖ καὶ Θε­ῶ ἡ­μῶν.

 Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν αὐ­τῷ Χρι­στῷ τῷ βα­σι­λεῖ καὶ Θε­ῶ ἡ­μῶν.

Καὶ ἀ­μέ­σως τὸν Ν  ψαλ­μό.

 Ἐ­λέ­η­σον μὲ ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου. Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νον μὲ ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­άς μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σον μέ. '­Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πιόν μού ἐ­στιν διὰ παν­τός. Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πιόν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θεὶς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαι σέ. Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σε μὲ ἡ μή­τηρ μου. Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θειαν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φια τῆς καρ­δί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι. Ῥαν­τι­εὶς μὲ ὑσ­σώ­πω, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι. πλυ­νεῖς μέ, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι. Ἀ­κου­τι­είς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην. ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να. Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τάς ἀ­νο­μί­άς μου ἐ­ξά­λει­ψον. Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου. Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψης μὲ ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­πού σου καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γιον μὴ ἀν­τα­νέ­λεις ἀ­π' ἐ­μοῦ. Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σοῦ καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξον μέ. Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τάς ὁ­δούς σου,  καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι. Ῥυ­σαὶ μὲ ἐξ αἱ­μά­των ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου. ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις,  καὶ τὸ  στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἂν ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις. Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νο καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει. Ἀ­γά­θυ­νον Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ὼν καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ. Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ριόν σου μό­σχους.

Καί συνεχίζουμε με τις πιό κάτω εὐχές

Ἐὐχή.

Δε­σπό­τα, Κύ­ρι­ε, Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, Υἱ­ὲ καὶ Λό­γε τοῦ Πα­τρός, ἄ­ναρ­χε καὶ συ­νά­ναρ­χε τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ἰ­λά­σθη­τί μοι τῷ ἁ­μαρ­τω­λῷ καὶ ῥᾳ­θύ­μῳ. Γι­νώ­σκεις Δε­σπό­τα, τὴν ὀ­λι­γω­ρί­αν τῆς τα­λαι­πω­ρί­ας μου καὶ ὅ­σαι μὲ πο­λε­μοῦ­σι πο­νη­ραὶ προ­λή­ψεις, καὶ βλέ­πεις τὴν κα­τ' ἐ­μοῦ πο­λυ­μή­χα­νου κα­κί­αν τοῦ ἐ­χθροῦ. Ἀν­τι­λα­βοῦ μου κα­τὰ τὸ μέ­γα σοῦ ἔ­λε­ος καὶ σῶ­σον μὲ τὸν ἀ­σε­βῆ χά­ρι­τι καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς πρε­σβεί­αις τῆς πα­να­χράν­του Δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου, καὶ . πάν­των σοῦ τῶν ἁ­γί­ων. ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος Θε­ὸς ὑ­πάρ­χεις, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, καὶ σὺ τὴν δό­ξαν καὶ εὐ­χα­ρι­στί­αν καὶ προ­σκύ­νη­σιν, ἀ­να­πέμ­πο­μεν, σὺν τῷ ἀ­νάρ­χῳ σοῦ Πα­τρὶ καὶ τῷ πα­να­γί­ῳ καὶ ἀ­γα­θῷ καὶ ζω­ο­ποι­ῷ σοῦ Πνεῦ­μά τι, πάν­το­τε νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Μνή­σθη­τι, Δε­σπό­τα φι­λάν­θρω­πε, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, πάν­των τῶν εὐ­σε­βῶν καὶ ὀρ­θο­δό­ξων χρι­στια­νῶν.

Ἔ­τι μνή­σθη­τι, Κύ­ρι­ε, τῶν ἀ­σθε­νούν­των, τῶν αἰχ­μα­λώ­των, τῶν ἐν ἀ­πο­δη­μί­αις ὄν­των, τῶν ἐν θα­λάσ­σῃ πλε­όν­των, τῶν ἰ­πτα­μέ­νων, τῶν ἐν θλί­ψε­σι καὶ τῶν ἐν ἀ­νάγ­καις καὶ ἐ­λέ­η­σον αὐ­τούς.

Ἔ­τι δε­ό­με­θα καὶ ὑ­πὲρ τῶν ἐ­λε­ούν­των καὶ δι­α­κο­νούν­των, τῶν μι­σούν­των καὶ ἀ­γα­πών­των ἡ­μὰς πάν­των τῶν λοι­πῶν ἀ­δελ­φῶν ἡ­μῶν.

Μνή­σθη­τι, Κύ­ρι­ε, καὶ ὑ­πὲρ πάν­των τῶν εὐ­σε­βῶς κε­κοι­μη­μέ­νων προ­πα­τό­ρων, πα­τέ­ρων, ἀ­δελ­φῶν καὶ συγ­γε­νῶν καὶ παν­τὸς ὀρ­θο­δό­ξου καὶ ἐ­λέ­η­σον αὐτοὺς καὶ πάντας ἡμὰς ἀξίωσον τῆς οὐρανίου βασιλείας Σου. ‘Αμήν

Ἐν τῇ σκέ­πῃ τῶν πτε­ρύ­γων σου κοι­μη­θή­σο­μαι καὶ ὑ­πνώ­σω, ὅ­τι σὺ Κύ­ρι­ε, κα­τα­μό­νας ἐ­π' ἐλ­πί­δι κα­τώ­κοι­σας μέ.

            Καὶ τὸ Δι εὐχῶν....

ΤΡΙΤΗ  ΠΡΩΪ

Ὅπως τὴν Δευτέρα πρωί, κάθε πρωὶ ἐπαναλαμβάνουμέ τις πρωϊνὲς προσευχὲς καὶ προσθέτουμε καὶ τὶς προσευχὲς τῆς ἡμέρας, ποὺ διαφέρουν κάθε μέρα.

Πρωϊνὲς εὐχὲς τῆς Τρίτης.

Μετά τίς ἐωθινές εὐχές συνεχίζομεν μέ τίς προσευχές πού ἀκολουθοῦν.

 Προ­σευ­χὴ τῶν Πα­τέ­ρων τῆς Ὄ­πτι­νας

Κύ­ρι­ε, βο­ή­θη­σε μὲ ν' ἀν­τι­με­τω­πί­σω μὲ ψυ­χι­κὴ γα­λή­νη ὅ­λα, ὅ­σα θά μου φέ­ρει ἡ ση­με­ρι­νὴ ἡ­μέ­ρα. Βο­ή­θη­σε μὲ να πα­ρα­δο­θῶ ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὰ στο ἅ­γιο θέ­λη­μά Σου. Στην κά­θε ὥ­ρα τῆς ἡ­μέ­ρας φώ­τι­ζε μὲ καὶ δυ­νά­μω­νε μὲ για τὸ κά­θε τι. Ὅ­ποι­ες εἰ­δή­σεις κι ἂν λά­βω σή­με­ρα, δί­δα­ξε μὲ να τὶς δε­χθῶ μὲ  ἠ­ρε­μί­α καὶ μὲ τὴν ἀ­κλο­νή­τη πε­ποί­θη­ση ὅ­τι τί­πο­τε δεν συμ­βαί­νει, χω­ρὶς να τὸ ἐ­πι­τρέ­ψεις Ἐ­σύ. Κα­θο­δή­γη­σέ τις σκέ­ψεις καὶ τὰ συ­ναι­σθή­μα­τά μου σὲ ὅ­λα μου τὰ ἔρ­γα καὶ τὰ λό­για. Στις ἀ­πρό­ο­πτες πε­ρι­στά­σεις μὴ μ' ἀ­φή­σεις να ξε­χά­σω ὅ­τι ὅ­λα πα­ρα­χω­ροῦν­ται ἀ­πὸ Σέ­να. Δί­δα­ξε μὲ να συμ­πε­ρι­φέ­ρο­μαι σὲ κά­θε μέ­λος τῆς οἰ­κο­γέ­νειάς μου καὶ σ' ὅ­λους τοὺς συ­ναν­θρώ­πους μου μὲ εὐ­θύ­τη­τα καὶ συ­νέ­ση, ὥ­στε να μὴ συγ­χύ­σω καὶ στε­νο­χω­ρή­σω κα­νέ­να.Κύ­ρι­ε δός μου δύ­να­μη να ὑ­πο­φέ­ρω τὸν κό­σμο καὶ ὅ­λα τὰ γε­γο­νό­τα τῆς μέ­ρας αὐ­τῆς, σὲ ὅ­λη τῇ διά­ρκεια τῆς. Κα­θο­δή­γη­σε τῇ θε­λή­σή μου καὶ δί­δα­ξε μὲ να προ­σεύ­χο­μαι, να πι­στεύ­ω, να ὑ­πο­μέ­νω, να συγ­χω­ρῶ καὶ ν' ἀ­γα­πῶ. Ἀ­μήν.

Εὐ­χὴ εἰς τὴν Πα­να­γί­α Τριά­δα.

Ὁ Θε­ός, ἡ ἁ­γι­ώ­τα­τη καὶ μα­κα­ρι­ω­τά­τη Τριάς, σῶ­σον μέ. ὁ Θε­ός, τὴν αἴ­νε­σίν μου μὴ πα­ρα­σι­ω­πή­σεις. Πρό­σχες τῇ δε­ή­σει μου καὶ μὴ ἐγ­κα­τα­λί­πῃς μέ, Θε­ὲ ὑ­πε­ρά­γι­ε. Διὰ τοῦ Λό­γου σου καὶ τοῦ Πνεύ­μα­τός σου ἁ­γί­α­σον μέ. τῷ Λό­γῳ σου ἀ­νά­πλα­σον μὲ καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου ὁ­δή­γη­σον μέ, τὸν νοῦν  μου ἐμ­ψυ­χω­σά­τω ὁ Λό­γος σου νε­κρω­θέν­τα καὶ τὴν θέ­λη­σίν μου τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ πα­νά­γιον, Με­γα­λο­δύ­να­με κρα­ται­έ, Κύ­ρι­ε, ἐμ­φύ­τευ­σον τῇ καρ­δί­αι μου τὴν ἀ­γά­πην τῶν νό­μων σου. τάς αἰ­σθή­σεις μου τῷ λό­γῳ σου ὑ­πό­τα­ξον. τὸν λό­γου μου ἐ­νί­σχυ­σον. Τὸν νοῦν μου κα­ταύ­γα­σον ταῖς ἀ­κτῖ­σι τῆς ἀ­λη­θεί­ας σου. τὴν θέ­λη­σίν μου πρὸς σὲ ἐ­πί­στρε­ψον. τὸ μό­νον ἀ­λη­θῶς ἐ­φε­τὸν τὴν γλῶσ­σά μου παι­δα­γώ­γη­σαν, ἵ­να λέ­γει κα­θ' ἕ­κα­στη τὸ Κύ­ρι­ε Ἰ­η­σοῦ Χρι­στὲ Υἱ­ὲ τοῦ Θε­οῦ ἐ­λε­η­σον μέ.

Ἄλ­λη εὐ­χὴ

Ὢ Πα­να­γί­α καὶ πα­νά­μω­με Θε­ο­τό­κε Μα­ρί­α ἥ του Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ Μή­τηρ, ἀ­ξί­ω­σον ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ με­σι­τεύ­σαι πρὸς αὐ­τόν, οὔ­περ σκήνωμα γενέσθαι κατηξιώθης. Καὶ ὑμᾶς ὢ ἅγιε Μιχαὴλ καὶ Γα­βρι­ὴλ καὶ Ῥα­φα­ήλ, καὶ σύμ­παν­τες οἱ ἅ­γιοι χο­ροὶ ἀγ­γέ­λων τε καὶ ἀρ­χαγ­γέ­λων, Πα­τρια­ρχῶν καὶ Προ­φη­τῶν, ἀ­πο­στό­λων τε καὶ Εὐ­αγ­γε­λι­στῶν, Μαρ­τύ­ρων καὶ Ὁ­μο­λο­γη­τῶν. ἱ­ε­ρέ­ων καὶ λευ­'­ἴ-τῶν, μο­να­στῶν καὶ παρ­θέ­νων, καὶ πάν­των τῶν δι­καί­ων, πρὸς αὐ­τὸν τὸν ὑ­μᾶς ἐ­κλε­ξά­με­νον οὐ τῇ θε­ω­ρί­ᾳ ἐν­τρυ­φά­ται προ­βάλ­λο­μαι, ἵ­να ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ κα­θι­κε­τεύ­ση­τε τοῦ ῥυ­σθη­ναὶ μὲ ἀ­πὸ τῶν του δι­α­βό­λου ὀ­δόν­των καὶ τοῦ αἰ­ω­νί­ου θα­νά­του, καὶ δω­ρη­θῆ­ναί μοι τὴν ἀ­γή­ρω ζω­ὴ κα­τὰ τὴν αὐ­τοῦ ἐ­πι­εί­κειαν καὶ τὸ ἄ­πει­ρον ἔ­λε­ος. Ἀ­μήν.

Δι' εὐ­χῶν.­..

ΤΡΙ­ΤΗ Ε­ΣΠΕ­ΡΑΣ

Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἥ­μων, δό­ξα σοι.

Βα­σι­λεῦ οὐ­ρά­νι­ε Πα­ρά­κλη­τε.­.. Τὸ τρι­σά­γιο, Πά­τερ ἥ­μων.­.. τὸν Ν' ψαλ­μό, καὶ οἱ Βρα­δυ­νὲς προ­σευ­χὲς τῆς Τρί­της.

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, μνή­σθη­τι ἡ­μῶν τῶν ἁ­μαρ­τω­λῶν καὶ ἀ­χρεί­ων δού­λων σοῦ, ἐν τῷ ἐ­πι­κα­λεῖ­σθαι ἡ­μὰς τὸ ἅ­γιον ὄ­νο­μά σου, καὶ μὴ κα­ται­σχύ­νῃς ἡ­μὰς ἀ­πὸ τῆς προσ­δο­κί­ας τοῦ ἐ­λέ­ους σου, ἀλ­λὰ χά­ρι­σαι ἡ­μῖν, Κύ­ρι­ε, πάν­τα τὰ πρὸς σω­τη­ρί­αν αἰ­τή­μα­τα. καὶ ἀ­ξί­ω­σον ἡ­μὰς ἀ­γα­πᾶν, καὶ φο­βεῖ­σθαι σὲ ἐξ ὅ­λης τῆς καρ­δί­ας ἡ­μῶν, καὶ ποι­εῖν ἐν πᾶ­σι τὸ θέ­λη­μά σου. Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πας Θε­ὸς ὑ­πάρ­χεις, καὶ σοὶ τῇ δό­ξαν ἀ­να­πέμ­πο­μεν, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεῦ­μά τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἄλ­λη εὐ­χὴ

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ ἑ­σπέ­ρᾳ ταύ­τῃ ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μάς. Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ, Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς τῶν Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν. Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, τὸ ἔ­λε­ός σου ἐ­φ' ἡ­μάς, κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ. Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ Κύ­ρι­ε, δί­δα­ξον μὲ τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ, Δε­σπό­τα, συ­νέ­τι­σον μὲ τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ '­Α­γι­έ, φώ­τι­σον μὲ τοῖς δι­και­ώ­μα­σί σου. Κύ­ρι­ε, τὸ ἔ­λε­ός σου εἰς τὸ αἰ­ῶ­να, τὰ ἔρ­γα τῶν χει­ρῶν σου μὴ πα­ρί­δῃς. Σοὶ πρέ­πει αἶ­νος, σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος, σοὶ δό­ξα πρέ­πει τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Εὐ­χὴ ὑ­πὲρ τοῦ κό­σμου.

Ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ός: ἔ­τι καὶ ἔ­τι δέ­ο­μαι σοῦ, μνή­σθη­τι, Κύ­ρι­ε, χά­ρι­τι θεί­ᾳ προ­σέ­χων σοὶ πλε­όν­των, ὁ­δοι­πο­ρούν­των, νο­σούν­των κα­μνών­των, αἰχ­μα­λώ­των καὶ τῆς σω­τη­ρί­ας αὐ­τῶν προ­μή­θειαν ποί­η­σον. Μνή­σθη­τι, Κύ­ρι­ε, χή­ρων, ὀρ­φα­νῶν, ξέ­νων, προ­ση­λύ­των, πα­ροί­κων, πει­νών­των, δει­ψών­των τὸ ἔ­λε­ός σου τὸ πλού­σιο καὶ θει­ό­τα­τον. Μνή­σθη­τι, Κύ­ρι­ε, τῶν ἐν φυ­λα­καῖς, ἐν δε­σμοῖς, ἐν ἀ­νάγ­καις, ἐν ὀ­δυρ­μοῖς, ἐν στε­νο­χω­ρί­αις, καὶ πάν­των τῶν ἐν κα­μά­τῳ τοῖς νό­σοις κα­μνόν­των. μέ­γα ἔ­λε­ος κυ­κλώ­σει αὐ­τούς, φι­λάν­θρω­πε. Μνή­σθη­τι, Κύ­ρι­ε, θλι­βο­μέ­νων, πεῖ­ρα-ζο­μέ­νων, στε­νο­χω­ρου­μέ­νων καὶ πάν­των­των ἐν ὀ­δύ­ναις χα­λε­παῖς κα­τα­τρυ­χω­μέ­νων. ἔκ­χυ­σον στα­λαγ­μὸν ἡ­δο­νῆς εἰς καρ­δί­ας αὐ­τῶν τοῦ ἁ­γί­ου καὶ ζω­ο­ποι­οῦ σοῦ Πνεύ­μα­τος, ἵ­να γλυ­κα­ζό­με­νοι, ἡ­δυ­νό­με­νοι, δο­ξά­ζω­σι τὴν σὴν ἀ­γα­θό­τη­τα, καὶ μὴ ἐν τῇ βλα­σφη­μί­ᾳ φθεί­ρον­ται.

Κύ­ρι­ε, ῥυ­σαὶ μὲ ἀ­πὸ τῆς κα­τα­λα­λιᾶς, τῆς κα­τα­κρί­σε­ως, τῆς ἀρ­γο­λο­γί­ας, τοῦ ψεύ­δους.

Εἰς χεῖ­ράς σου Κύ­ρι­ε, πα­ρα­τί­θη­μι τὴν ψυ­χὴν καὶ τὸ σῶ­μα. Αὐ­τὸς μὲ ἐ­λέ­η­σον καὶ δι­α­φύ­λα­ξον καὶ ζω­ὴν αἰ­ώ­νιον χά­ρι­σαί μοι. Ἄ­μη.

Δι' εὐ­χῶν.­..

ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ ΠΡΩ­Ϊ

Ὅ­πως τὴν Δευ­τέ­ρα πρω­ί, κά­θε πρω­ὶ ἐ­πα­να­λαμ­βά­νου­μέ τις πρω­ϊ­νὲς προ­σευ­χὲς καὶ προ­σθέ­του­με καὶ τὶς προ­σευ­χὲς τῆς ἡ­μέ­ρας που δι­α­φέ­ρουν κά­θε μέ­ρα­Καί τις πιὸ κά­τω εὐ­χὲς

                                                            Αἰ­νοῦ­μεν, ὑ­μνοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν σοί, ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, ὅ­τι πα­ρή­γα­γες τὴν σκιὰν τῆς νυ­κτός, καὶ ἔ­δει­ξας ἡ­μῖν πά­λιν τὸ φῶς τῆς ἡ­μέ­ρας. Ἀλ­λ' ἱ­κε­τεύ­ο­μεν τὴν σὴν ἀ­γα­θό­τη­τα. ἰ­λά­σθη­τι ταῖς ἁ­μαρ­τί­αις ἥ­μων, καὶ πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν ἐν τῇ με­γά­λῃ σοῦ εὐ­σπλαγ­χνί­ᾳ, ὅ­τι πρὸς σὲ κα­τα­φεύ­γο­μεν, τὸν ἐ­λε­ή­μο­να καὶ παν­το­δύ­να­μον Θε­όν. Λάμ­ψον ἐν ταῖς καρ­δί­αις ἡ­μῶν τὸν ἀ­λη­θι­νὸν ἥ­λιον τῆς δι­κα­ω­σύ­νης σου φώ­τι­σον τὸν νοῦν ἡ­μῶν, καὶ τάς αἰ­σθή­σεις ὅ­λας δι­α­τή­ρη­σον, ἵ­να, ὡς ἐν ἡ­μέ­ρᾳ, εὐ­σχη­μό­νως πε­ρι­πα­τοῦν­τες τὴν ὁ­δὸν τῶν ἐν­το­λῶν σου, κα­ταν­τή­σω­μεν εἰς τὴν ζω­ὴν τὴν αἰ­ώ­νιον ὅ­τι πα­ρὰ σοί ἐ­στιν ἡ πη­γὴ τῆς ζω­ῆς, καὶ ἐν ἀ­πο­λαύ­σει γε­νέ­σθαι κα­τα­ξι­ω­θῶ­μεν τοῦ ἀ­προ­σί­του φω­τός. Ὅ­τι σὺ εἰ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, καὶ σὺ τὴν δό­ξαν ἀ­να­πέμ­πο­μεν, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ώ­νας­των αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε, δός μου τῇ δύ­να­μη να ὑ­πο­φέ­ρω τὸν κό­πο καὶ ὅ­λα τὰ γε­γο­νό­τα τῆς ἡ­μέ­ρας αὐ­τῆς, σὲ ὅ­λη τῇ διά­ρκεια τῆς. Κα­θο­δή­γη­σε τῇ θε­λή­σή μου καὶ δί­δα­ξε μὲ να προ­σεύ­χο­μαι, να πι­στεύ­ω, να ὑ­πο­μέ­νω,. να συγ­χω­ρω­και ν' ἀ­γα­πῶ. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε, ῥυ­σαὶ μὲ τῶν ῥυ­πα­ρῶν καὶ ἀ­κα­θάρ­των λο­γι­σμῶν, ὅ­τι λί­αν εἰ­μὶ ἀ­σθε­νὴς ὁ τα­λαί­πω­ρος, καὶ τῇ ψυχῇ καὶ τῇ σαρκὶ καὶ τῇ γνώμῃ καὶ τῷ λογισμῷ

Εὔχῃ τῆς Ὁσίας Σάρρας.

Κύ­ρι­ε, δί­ω­ξον ἀ­π' ἐ­μοῦ πάν­τα ῥυ­πα­ρὸν λο­γι­σμόν, καὶ πάν­τα δι­α­λο­γι­σμὸν αἰ­σχρὸν καὶ ἀ­νυ­πό­στα­του. Κύ­ρι­ε, ἐ­ξά­λει­ψον ἀ­π' ἐ­μοῦ τὴν ἀ­μέ­λειαν, τὴν ῥᾳ­θυ­μί­αν, τῇ λύ­πῃ, τῇ λή­θῃ, τὴν ἀ­ναι­σθη­σί­αν, τὴν πώ­ρω­ση καὶ τὴν αἰχ­μα­λω­σί­αν τοῦ νο­ός μου, Κύ­ρι­ε, ὡς οἶ­δᾳς καὶ ὡς θέ­λεις, ἐ­λέ­η­σον μὲ καὶ συγ­χώ­ρη­σον πά­σας τάς ἀ­νο­μί­ας μου. καὶ ἐν ἡ­συ­χί­ᾳ, ἐν με­τα­νοί­ᾳ ἀ­γα­θῇ, ἐν ἐ­ξο­μο­λο­γή­σει συ­να­δι­στά­κτω, καὶ ἐν πί­στει κα­θα­ρᾷ καὶ ἀ­μω­μή­τῳ, εὐ­δό­κη­σον ἐ­ξελ­θεῖν τὴν ἐ­λε­η­νήν μου ψυ­χὴν ἀ­πὸ τοῦ ἀ­θλί­ου τού­του σώ­μα­τος.

Δι' εὐχῶν...

ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἥ­μων, δό­ξα σοι.

Βα­σι­λεῦ οὐ­ρά­νι­ε Πα­ρά­κλη­τε.­..Τὸ τρι­σά­γιο. Πά­τερ ἡ­μῶν.­.. τὸν Ν' ψαλ­μό, σελ. Καὶ τὶς ἀ­κό­λου­θες εὖχες.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ Κύ­ρι­ε, ὅ ποι-ᾖ­σας τὸν ἄν­θρω­πον κα­τ’ εἰ­κό­να σὴν καὶ ὁ­μοί­ω­σιν, ὁ ποι­ή­σας ἡ­μέ­ραν εἰς ἔρ­γα φω­τὸς καὶ νύ­κτα εἰς ἀ­νά­παυ­σιν τῆς ἀν­θρω­πί­νης φύ­σε­ως. Ὅ­θεν καὶ ἡ­μεῖς οἱ δοῦ­λοι σοῦ καὶ σοὶ ἱ­κέ­ται, κα­τα­ξι­ω­θέν­τες δι­α­νύ­σαι τὸ μῆ­κος τῆς ἡ­μέ­ρας καὶ ἐλ­θεῖν εἰς τὴν ὥ­ραν ταύ­την τῆς προ­σευ­χῆς, ὑ­μνοῦ­μέν σου τὸ πα­νά­γιον ὄ­νο­μα, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

    

Ἄλ­λη εὐ­χὴ

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός μου, ἐ­πὶ σοὶ ἤλ­πι­σα σῶ­σον μὲ καὶ δώ­ρη­σαί μοι τὴν φυ­σι­κὴν στά­σιν τοῦ νο­ός μου εἰς ἀ­νά­μνη­σιν τοῦ πο­λυ­πο­θή­του ὀ­νό­μα­τός σου, εἰς ἐ­πί­κλη­σιν τῶν δε­όν­των καὶ ὑ­πο­μο­νὴν τῶν ἐ­περ­χο­μέ­νων. Εἰ­ρη­νι­κὴν καὶ ἀ­να­μάρ­τη­τον πα­ρα­σχού μοι τὴν νύ­κταν ταύ­την δι­ελ­θεῖν, ἡ ὑ­πε­ρέ­χου­σα πάν­τα νοῦν εἰ­ρή­νη, ὅ­τι εὐ­λο­γη­τὸς εἰ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, μνή­σθη­τι ἡ­μῶν τῶν ἁ­μαρ­τω­λῶν καὶ ἀ­χρεί­ων δού­λων σοῦ, ἐν τῷ ἐ­πι­κα­λεῖ­σθαι ἡ­μὰς τὸ ἅ­γιον σνο­μά σου, καὶ μὴ κα­ται­χύ­νης ἡ­μᾶς ἀ­πὸ τῆς προσ­δο­κί­ας τοῦ ἐ­λέ­ους σου, ἀλ­λὰ χά­ρι­σαι ἡ­μῖν, Κύ­ρι­ε, πάν­τα τὰ πρὸς σω­τη­ρί­αν αἰ­τή­μα­τα. καὶ ἀ­ξί­ω­σον ἡ­μὰς ἀ­γα­πᾶν, καὶ φο­βεῖ­σθαι σὲ ἐξ ὅ­λης τῆς καρ­δί­ας ἡ­μῶν, καὶ ποι­εῖν ἐν πᾶ­σι τὸ θέ­λη­μά σου. Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος Θε­ὸς ὑ­πάρ­χεις, καὶ σοὶ τὴν δό­ξαν ἀ­να­πέμ­πο­μεν, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Μὴ ἀ­πο­δο­κι­μά­σης μὲ Σῶ­τέρ μου, τῇ ῥᾳ­θυ­μί­ᾳ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας συ­νε­χό­με­νον. δι­έ­γει­ρόν μου τὸν λο­γι­σμὸν πρὸς με­τά­νοι­αν καὶ τοῦ σου ἀμ­πε­λῶ­νος ἐρ­γά­την δό­κι­μον ἀ­νά­δει­ξον μέ, δω­ρού­με­νός μοι τῆς ἑν­δε­κά­της ὥ­ρας τὸν μι­σθὸν καὶ τὸ μέ­γα σοῦ ἔ­λε­ος.

Κύ­ρι­ε, σῦ που δι­νεῖς τὸν ὕ­πνον ὡς λύ­τρω­ση καὶ ἀ­νά­παυ­σιν ἐκ τῶν κό­πων τῆς ἡ­μέ­ρας, δῶ­σε καὶ σὲ μέ­να Χρι­στέ μου, Λό­γε τοῦ Θε­οῦ, ὕ­πνον ἐ­λα­φρὸν καὶ ἁ­παλ­γμέ­νον ἀ­πὸ κά­θε ἁ­μαρ­τω­λὴ καὶ αἰ­σχρὴ καὶ πο­νη­ρὴ φαν­τα­σί­α, ἐ­ξε­γεῖ­ρε μὲ τὸ πρω­'­ἲ στα­θε­ρὸ στο θελ ἡ­μὰ σοῦ για να ὕ­μνῳ τῇ δό­ξᾳ σου καὶ τῇ με­γα­λο­πρέ­πειά σου.

Δι' εὐ­χῶν.­.­..

ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΪ

Ὅπως τῇ Δευτέρᾳ πρωί', κάθε πρωί. ἐπαναλαμβάνουμέ τις πρωϊνὲς προσευχὲς καὶ προσθέτουμε καὶ τὶς προσευχὲς τῆς ἡμέρας που διαφέρουν κάθε μέρα.

 Καὶ τὶς ἐπόμενες εὐχές.

Δό­ξα σοι βα­σι­λεῦ, Θε­ὲ Παν­το­κρά­τωρ, ὅ­τι τῇ θεί­ᾳ σοῦ καὶ φι­λαν­θρώ­πῳ προ­νοί­ᾳ ἠ­ξί­ω­σας μὲ τὸν ἁ­μαρ­τω­λὸν καὶ ἀ­νά­ξιον δοῦ­λον σοῦ ἐξ ὕ­πνου ἀ­να­στῆ­ναι. Δέ­ξαι, Κύ­ρι­ε, καὶ τὴν φω­νὴν τῆς δε­ή­σε­ώς μου, ὡς τῶν ἁ­γί­ων καὶ νο­ε­ρῶν σοῦ δυ­νά­με­ων καὶ εὐ­δό­κη­σον ἐν κα­θα­ρᾷ καρ­δί­ᾳ καὶ πνεύ­μα­τι τα­πει­νώ­σε­ως, προ­σε­νε­χθή­ναι σοι τὴν ἐκ ῥυ­πα­ρῶν χει­λέ­ων μου αἴ­νε­σιν, ὅ­πως κα­γὼ κοι­νω­νὸς γέ­νω­μαι τῶν φρο­νί­μων παρ­θέ­νων, ἐν φαι­δρᾷ λαμ­πη­δό­νι τῆς ψυ­χῆς μου, καὶ δο­ξά­ζω σέ, τὸν ἐν Πα­τρὶ καὶ Πνεύ­μα­τι δο­ξα­ζό­με­νον Θε­ὸν Λό­γον. Ἀ­μήν.

Εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν σοὶ Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς τῶν σω­τη­ρί­ων ἡ­μῶν, ὅ­τι πάν­τα ποι­εῖς εἰς εὐρ­γε­σί­αν τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν, ἵ­να διὰ παν­τὸς πρὸς σὲ ἀ­πο­βλέ­πω­μεν τὸν Σω­τη­ρὰ καὶ εὐ­ερ­γέ­την τῶν ἡ­με­τέ­ρων ψυ­χῶν, ὅ­τι δι­α­νέ­παυ­σας ἡ­μᾶς ἐν τῷ πα­ρελ­θόν­τι τῆς νυ­κτὸς μέ­τρῳ, καὶ ἐ­ξή­γει­ρας ἡ­μὰς ἐκ τῶν κοι­τὼν ἡ­μῶν, καὶ ἔ­στη­σας εἰς προ­σκύ­νη­σιν τοῦ τι­μί­ου ὀ­νό­μα­τός σου. Διὸ δε­ό­με­θα σοῦ, Κύ­ρι­ε, δὸς ἡ­μῖν χά­ριν καὶ δύ­να­μιν, ἵ­να κα­τα­ξι­ω­θῶ­μεν ψάλ­λειν σοι συ­νε­τώς, καὶ προ­σεύ­χε­σθαι ἀ­δι­α­λεί­πτως, ἐν φό­βῳ καὶ τρό­μῳ τὴν ἑ­αυ­τῶν σω­τη­ρί­αν κα­τερ­γα­ζό­με­νοι, διὰ τῆς ἀν­τι­λή­ψε­ως τοῦ Χρι­στοῦ σου. Μνή­σθη­τι, Κύ­ρι­ε, καὶ τῶν ἐν νυ­κτὶ πρὸς σὲ βο­ών­των. ἐ­πά­κου­σον αὐ­τῶν, καὶ ἐ­λέ­η­σον, καὶ σύν­τρι­ψον ὑ­πὸ τοὺς πό­δας αὐ­τῶν τοὺς ἀ­ο­ρά­τους καὶ πο­λε­μί­ους ἐ­χθρούς. Σῦ γὰρ εἰ ὁ βα­σι­λεὺς τῆς εἰ­ρή­νης καὶ σω­τὴρ τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν, καὶ σοὶ τὴν δό­ξαν ἀ­να­πέμ­πο­μεν, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεῦ­μά τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μὴν

 Κύ­ρι­ε, ἀ­γα­θὴν καὶ ἀ­να­μάρ­τη­τον τὴν ἡ­μέ­ραν ταύ­την δώ­ρη­σαί μοι.

Κύριε, φώτισον τὸ τριμερὲς τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου καὶ δίδαξον μὲ τὶ δεῖ ποιεῖν καὶ λέγειν.

Κύριε, δός μοι ταπείνωσιν, ἐκκοπὴν θελήματος καὶ ὑπακοὴν εἰς τὸ θέλημά σου. Ἀμήν.

Δι' εὐχῶν...

ΠΕΜΠΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἥμων, δόξα σοι. Καὶ τὰ ὑπόλοιπα  ὡς συνήθως

Καὶ τὶς ἀκόλουθες εὐχές.

Κύ­ρι­ε, ὡς ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος Θε­ός, πολ­λὰ ἐ­λέ­η ἐ­ποί­η­σας με­τ' ἐ­μοῦ, ὧν οὐκ ἡ­μὴν ἄ­ξιος, ἃ οὐ προ­σε­δό­κων ἰ­δεῖν, καὶ τὶ ἀν­τα­πο­δώ­σω τῇ σῇ ἀ­γα­θό­τη­τι, εὔ­σπλα­χνε, Κύ­ρι­ε; Εὐ­χα­ρι­στῶ σοῦ τῷ πο­λυ­υ­μνή­τῳ ὀ­νό­μα­τι. Εὐ­χα­ρι­στῶ τῇ ἀ­νει­κά­στῳ σοῦ οἰ­κο­νο­μί­ᾳ. Καὶ ἀ­πὸ τοῦ νυν μὲ ἐ­λέ­η­σον καὶ ἀν­τι­λα­βοῦ μου καὶ σκέ­πα­σον μέ, δε­σπό­τα τῶν ἁ­πάν­των. Κύ­ρι­ε οὐ­ρα­νοῦ καὶ γῆς καὶ πά­σης κτί­σε­ως ποι­η­τά, σῦ γι­νώ­σκεις τὴν ἀ­φρο­σύ­νην μου. σῦ γὰρ ἐ­πί­στα­σαι τὰ ἐν νυ­κτί, τὰ ἐν ἡ­μέ­ρᾳ, τὰ ἑ­κού­σια καὶ τὰ ἀ­κού­σια ἁ­μαρ­τή­μα­τά μου. Ὡς ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος Θε­ὸς ἐ­ξά­λει­ψον αὐ­τὰ τῇ δρό­σῳ τοῦ ἐ­λέ­ους σου καὶ ἐ­λέ­η­σον καὶ βο­ή­θη­σόν μοι, Υἱ­ὲ τοῦ Θε­οῦ. Βο­ή­θη­σόν μοι ἀ­γα­θὲ Κύ­ρι­ε, σῦ γὰρ εἰ τὸ φῶς καὶ ἡ ἀ­λή­θεια καὶ ἡ ζω­ή. σῦ γι­νώ­σκεις τὸ ἀ­σθε­νὲς τῆς φύ­σε­ώς μου. οἷς ἐ­πί­στα­σαι κρί­μα­σι, Κύ­ρι­ε σῶ­σον μέ.

         Ὑπὲρ τῶν μισούντων ἡμάς.

Κύ­ρι­ε, δὸς ἔ­λε­ος πᾶ­σι τοῖς ἁ­πλῶς λοι­δο­ροῦ­σιν ἡ­μάς, ἡ βλα­σφη­μοῦ­σιν ἡ μι­σοῦ­σιν, ἥ τι ἕ­τε­ρον ποι­οῦ­σιν ἡ­μῖν σῦ γὰρ Κύ­ρι­ε, γι­νώ­σκεις ὅ­τι κα­κεί­νους ὁ πο­νη­ρὸς δι­ά­βο­λος εἰς τὸ δυ­σῶ­δες καὶ ἀ­κό­λα­στον ἐ­κτρέ­πει, ὥ­σπερ κά­με κα­θ' ἑ­κά­στην ποι­εῖν καὶ πα­ρα­πι­κραί­νω τὸ θεῖ­ον σοῦ ὄ­νο­μα. Πα­ρα­κα­λῶ σὲ οὖν Πά­τερ παν­το­κρά­τωρ Θε­έ, καὶ Κύ­ρι­ε τοῦ ἐ­λέ­ους, ἐ­πί­σκε­ψαι ἐν ἐ­λέ­ει πάν­τας τοὺς πο­νη­ρῶς πρὸς μὲ δι­α­κει­μέ­νους καὶ ποί­η­σον αὐ­τοὺς φω­στῆ­ρας καὶ ἁ­γί­ους με­γά­λους. Ἀ­γα­θυ­νον αὐ­τούς, Κύ­ρι­έ μου καὶ πρά­ϋ­νον. εἰ­ρή­νευ­σον αὐ­τούς, Δε­σπό­τά μου καὶ φώ­τι­σον καὶ τῆς αἰ­ω­νί­ου σοῦ δό­ξῃς κα­τα­ξί­ω­σον αὐ­τοὺς ὡς ἀ­γα­θὸς καὶ πο­λυ­έ­λε­ος.

Ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ός μου, ἔ­τι καὶ ἔ­τι δέ­ο­μαι σοῦ, μνή­σθη­τι Κύ­ρι­ε, πλε­όν­των ὁ­δοι­πο­ρούν­των, νο­σούν­των, κα­μνόν­των, αἰχ­μα­λώ­των καὶ τῆς σω­τη­ρί­ας αὐ­τῶν προ­μή­θειαν ποί­η­σον.

Εἰς χεῖ­ράς σου Κύ­ρι­ε, πα­ρα­τί­θη­μι τὴν  ψυ­χὴν καὶ τὸ  σῶ­μα. Αὐ­τὸς μὲ ἐ­λέ­η­σον καὶ δι­α­φύ­λα­ξον καὶ ζω­ὴν αἰ­ώ­νιον χά­ρι­σαί μοι, Ἀ­μήν.

Καὶ τὸ  Δι' εὐ­χώv.­..

ΠΑΡΑ­ΣΚΕΥ­Η ΠΡΩ­Ϊ

Ἡ πρω­ϊ­v­ὴ Ἀ­κο­λου­θί­α ὅ­πως πε­ρι­γρά­φε­ται τῇ Δευ­τέ­ρᾳ πρω­ί. Καὶ με­τὰ οἱ προ­σευ­χές που ἀ­κο­λου­θούv.

Σὲ εὐ­λο­γοῦ­μεν, Ὕ­ψι­στε Θε­έ, Κύ­ρι­ε, τοῦ ἐ­λέ­ους τὸν ποι­οῦν­τα ἀ­εὶ με­θ' ἡ­μῶν με­γά­λα τε  καὶ ἀ­νε­ξι­χνί­α­στα, ἔν­δο­ξά τε καὶ ἐ­ξαί­σια, ὧν οὔκ ἐ­στιν ἀ­ριθ­μός. τὸν πα­ρα­σχόν­τα ἡ­μῖν τὸν ὕ­πνον εἰς ἀ­νά­παυ­σιν τοῦ κό­που τῆς πο­λυ­μό­χθου σαρ­κός. Εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν σοί, ὅ­τι οὐ συ­να­πώ­λε­σας ἡ­μὰς ταῖς ἀ­νο­μί­αις ἡ­μῶν, ἂλ­λ' ἐ­φι­λαν­θρω­πεύ­σω συ­νή­θως καὶ πρὸς ἀ­πό­γνω­σιν κει­μέ­νους ἡ­μὰς ἤ­γει­ρας εἰς τὸ δο­ξο­λο­γή­σαι τὸ κρά­τος σου. Διο δυ­σω­ποῦ­μεν τὴν ἀ­νεί­κα­στον σοῦ ἀ­γα­θό­τη­τα. φώ­τι­σον ἡ­μῶν τοὺς τῆς δι­α­νοί­ας ὀ­φθαλ­μοὺς καὶ τὸν νοῦν ἡ­μῶν ἐκ τοῦ βα­ρέ­ως ὕ­πνου τῆς ῥᾳ­θυ­μί­ας ἀ­νά­στη­σον. ἄ­νοι­ξον ἡ­μῶν τὸ στό­μα καὶ πλή­ρω­σον αὐ­τὸ τῆς σῆς αἰ­νέ­σε­ως, ὅ­πως ἂν δυ­νη­θῶ­μεν ἀ­πε­ρι­σπά­στως ᾄ­δειν τε καὶ ψάλ­λειν καὶ ἐ­ξο­μο­λο­γή­σθαι σοι τῶν ἐν πᾶ­σι καὶ ὑ­πὸ πάν­των δο­ξα­ζο­μέ­νω Θε­ῶ τῷ ἀ­νάρ­χῳ Πα­τρὶ καὶ τῷ πα­να­γί­ῳ καὶ ἀ­γα­θῷ καὶ ζω­ο­ποι­ῷ σοῦ Πνεύ-μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἄλ­λη εὐ­χὴ

Κύ­ρι­ε, ὁ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις πε­ρι­πε­σόν­τα τὸν ἄν­θρω­πον μὴ πα­ρι­δών, ἀλ­λὰ τῆς οὐ­ρα­νί­ου κα­τα­ξι­ώ­σας βα­σι­λεί­ας διὰ τῆς ἐν τῷ σταυ­ρῷ σου θεί­ας οἰ­κο­νο­μί­ας, αὐ­τὸς ἀ­θά­να­τε βα­σι­λεῦ, ζω­ο­ποί­η­σον καὶ ἡ­μὰς νε­κρω­θέν­τας ταῖς ἀ­νο­μί­αις καὶ κοι­νω­νοὺς τῶν θεί­ων σοῦ πα­θη­μά­των καὶ τοῦ ζω­η­φό­ρου θα­νά­του καὶ τῆς ἐ­γέρ­σε­ως ἀ­νά­δει­ξον, ὡς ψι­λάν­θρω­πος, πρε­σβεί­αις τῆς πα­να­μώ­μου μη­τρός σου καὶ πάν­των τῶν ἁ­γί­ων. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε, λύ­τρω­σε μὲ τῆς φι­λη­δο­νί­ας, τῆς φι­λο­δο­ξί­ας, τῆς φι­λαρ­γυ­ρί­ας καὶ τῆς φι­λαυ­τί­ας, τῆς μη­τρὸς πάν­των τῶν κα­κῶν.

Δι' εὐ­χῶν.­..

ΠΑ­ΡΑ­ΣΚΕΥ­Η Ε­ΣΠΕ­ΡΑΣ

Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἥ­μων, δό­ξα σοι.

 Βα­σι­λεῦ οὐ­ρά­νι­ε Πα­ρά­κλη­τε Τὸ τρι­σά­γιο, Πά­τερ ἡ­μῶν τὸν Ν. ψαλμ. Ὅ­πως κά­θε ἑ­σπέ­ρας Καὶ τὶς ἀ­κό­λου­θες εὐ­χές.

Δέ­σπ­οτα Κύ­ρι­ε, ἀ­κα­τά­λη­πτε τὸ πα­νά­γιον καὶ παν­το­δύ­να­μον καὶ ζω­ο­ποι­ὸν Πνεῦ­μα, τὸ ἐκ τοῦ Πα­τρὸς ἐκ­πο­ρευ­ό­με­νον καὶ ἐν Υἱ­ῷ ἀ­να­παυ­ό­με­νον, τὸ νο­η­τὸν καὶ ἄ­λη­κτον καὶ ὑ­πὲρ ἔν­νοι­αν φῶς, ἡ ἀ­σύγ­κρι­τος καὶ ζῶ­σα δύ­να­μις τὸ δι­α­λῦ­ον ὄ­ρη, τὸ τὰ μὴ ὄν­τα ποι­οῦν, τὸ τὴν κτῆ­σιν τη­ροῦν ἀ­δι­ά­πτω­τον. τὸ δη­ι­ουρ­γή­σαν τοὺς οὐ­ρα­νί­ους δι­α­κό­σμου­ς' τὸ πα­ρέ­χον αὐ­τοῖς κα­τ' ἐ­ξου­σί­αν ἀ­εὶ ἀ­πο­λαύ­ειν τῆς  ἁ­γι­α­στι­κῆς ἐ­πι­νοί­άς σου. τὸ ἐ­νερ­γοὺν τὰ πάν­τα ἐν πᾶ­σι συμ­φε­ρόν­τως κα­τὰ τὸ ἑ­κά­στου μέ­τρο. Αὐ­τὸς οὖν Πα­ρά­κλη­τε ἀ­γα­θέ, μὴ ἐγ­κα­τα­λί­πῃς μὲ τὸν κα­θ' ἑ­κά­στην σοὶ ἁ­μαρ­τά­νον­τα καὶ πα­ρορ­γί­ζον­τα. Μὴ ἀ­πο­στῇς ἀ­π' ἐ­μοῦ. Πρό­σχες εἰς τὴν βο­ή­θειάν μου, Κύ­ρι­ε, τῆς σω­τη­ρί­ας μου. Δέ­ο­μαι τῆς σῆς ἀ­γα­θό­τη­τος, Δε­σπό­τα, δὸς χά­ριν συ­νέ­σε­ως τῇ ἐ­μοὶ ἀ­θλι­ό­τη­τι, τοῦ δι­α­νο­εί­σθαι καὶ πράτ­τειν τά σοι εὐ­ά­ρε­στα κά­μοι συμ­φέ­ρον­τα. Ἐ­νί­σχυ­σον μὲ  πρὸς τὸ μὴ συ­ναρ­πά­ζε­σθαι καὶ συ­να­πά­γε­σθαι τοῖς μα­ταί­οις. Χά­ρι­σαί μοι τὸ ἀ­κε­νο­δό­ξως τα­πει­νού­σθαι, τὸ συμ­πά­σχειν τοῖς πά­σχου­σι, τὸ ὑ­πο­μέ­νειν τοὺς πει­ρα­σμούς, καὶ τὸ ἀ­νυ­πο­κρί­τως καὶ ἀ­κα­τα­γνώ­στως ἐρ­γά­ζε­σθαι τὰ σὰ θε­λή­μα­τα.

Ναὶ Δε­σπό­τα τῶν ἁ­πάν­των ὑ­πε­ρά­γα­θε. λύ­τρω­σε μὲ ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ τῶν ἐ­περ­χο­μέ­νων μοι πει­ρα­σμῶν. Ῥυ­σαὶ τὴν ψυ­χήν μου ἐκ χει­ρὸς ὑ­πε­ρη­φά­νων, ὅ­τι ἐ­πὶ σοὶ πέ­ποι­θεν ἡ ψυ­χή μου, καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν πτε­ρύ­γων σου ἐλ­πι­ῶ. Ὅ­τι ἐν σοὶ καὶ πα­ρὰ σοῦ ἐ­στι τὸ ζῆν μέ, τὸ εἶ­ναι, τὸ γι­νώ­σκειν πᾶν νό­η­μα χρη­στόν, καὶ σοὶ τὴν δό­ξαν ἀ­να­ξί­οις χεί­λε­σι, καὶ αἴ­νε­σιν καὶ εὐ­χα­ρι­στί­αν, πρὸς δὲ καὶ προ­σκύ­νη­σιν ἀ­να­πέμ­πω ὁ ἁ­μαρ­τω­λὸς ἐ­γὼ καὶ ἀ­νά­ξιος δοῦ­λος σοῦ, σὺν τῷ ἀ­νάρ­χῳ προ­βο­λεῖ σου Πα­τρί, καὶ τῷ ὁ­μο­ου­σί­ῳ καὶ συμ­φυ­εῖ αὐ­τῷ Υἱ­ῷ, πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ πα­τὴρ τοῦ ἀ­λη­θι­νοῦ φω­τός, ὁ τὴν ἡ­μέ­ραν κο­σμή­σας τῷ οὐ­ρα­νί­ῳ φω­τὶ καὶ τὴν νύ­κτα φαι­δρύ­νας­ταις αὐ­γαῖς τοῦ πυ­ρός, ὅ του μέλ­λον­τος αἰ­ῶ­νος τῇ ἀ­νά­παυ­σιν εὐ­τρε­πί­σας τοῖς ἀ­γα­πῶ­σι σὲ τὸ νο­ε­ρὸν καὶ ἄ­παυ­στον φῶς φώ­τι­σον ἡ­μῶν τάς καρ­δί­ας ἐν ἐ­πὶ γνώ­σει τῆς ἀ­λη­θεί­ας καὶ ἀ­πρό­σκο­πτον τὴν ζω­ὴν ἡ­μῶν δι­α­τή­ρη­σον, πα­ρε­χό­με­νος ἡ­μῖν ὡς ἐν ἡ­μέ­ρᾳ εὐ­σχη­μό­νως πε­ρι­πα­τεὶν καὶ δο­ξο­λο­γεὶν ἐν ἔρ­γῳ καὶ λό­γῳ τὸ πα­νά­γιον ὄ­νο­μά σου, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Δι' εὐχῶν ....

ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΪ

 Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρ6ς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

 Μετὰ τὶς Ἐωθινὲς πρσευχὲς ὅπως τὴν Δευτέρα πρωί.

 Καὶ τὶς εὐχές που ἀκολουθοῦν.

Αἰ­νοῦ­μεν, ὑ­μνοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν σοί, ὁ Θε­ὸς τῶν Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, ὅ­τι πα­ρή­γα­γες τὴν σκιὰν τῆς νυ­κτός, καὶ ἔ­δει­ξας ἡ­μῖν πά­λιν τὸ φῶς τῆς ἡ­μέ­ρας. Ἀλ­λ' ἱ­κε­τεύ­ο­μεν τὴν σὴν ἀ­γα­θό­τη­τα. Ἰ­λά­σθη­τι ταῖς ἁ­μαρ­τί­αις ἡ­μῶν, καὶ πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν ἐν τῇ με­γά­λῃ σοῦ εὐ­σπλα­χνί­ᾳ, ὅ­τι πρὸς σὲ κα­τα­φεύ­γο­μεν, τὸν ἐ­λε­ή­μο­να καὶ παν­το­δύ­να­μον Θε­όν. Λάμ­ψον ἐν ταῖς καρ­δί­αις ἡ­μῶν τὸν ἀ­λη­θι­νὸν ἥ­λιον τῆς δι­και­ο­σύ­νης σου. φώ­τι­σον τὸν νοῦν ἡ­μῶν, καὶ τάς αἰ­σθή­σεις ὅ­λας δι­α­τή­ρη­σον, ἵ­να, ὡς ἐν ἡ­μέ­ρᾳ, εὐ­σχη­μό­νως πε­ρι­πα­τοῦν­τες τὴν 0δον τῶν ἐν­το­λῶν σου, κα­ταν­τή­σω­μεν εἰς τὴν ζω­ὴν τὴν αἰ­ώ­νιον. ὅ­τι πα­ρὰ σοί ἐ­στιν ἡ πη­γὴ τῆς ζω­ῆς, καὶ ἐν ἀ­πο­λαύ­σει γε­νέ­σθαι κα­τα­ξι­ω­θῶ­μεν τοῦ ἀ­προ­σί­του φω­τός. Ὅ­τι σὺ εἰ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, καὶ σοὶ τὴν δό­ξαν ἀ­να­πέμ­πο­μεν, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Καὶ τὴν ἑ­πό­με­νη.

Χρι­στέ, τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νὸν τὸ φω­τί­ζον καὶ ἁ­γιά­ζον πάν­τα ἄν­θρω­πον ἐρ­χό­με­νον εἰς τὸν κό­σμον. ση­μει­ω­θή­τω ἐ­φ' ἡ­μᾶς τὸ φῶς τοῦ προ­σώ­που σου, ἵ­να ἐν αὐ­τῷ ὀ­ψό­με­θα φῶς τὸ ἀ­πρό­σι τὸν. καὶ κα­τεύ­θυ­νον τὰ δι­α­βή­μα­τα ἡ­μῶν πρὸς ἐρ­γα­σί­αν τῶν ἐν­το­λῶν σου. πρε­σβεί­αις τῆς πα­να­χράν­του σου μη­τρὸς καὶ πάν­των τῶν ἁ­γί­ων. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε, λύ­τρω­σαι μὲ τῆς φι­λη­δο­νί­ας, τῆς φι­λο­δο­ξί­ας, τῆς φι­λαρ­γυ­ρί­ας καὶ τῆς φι­λαυ­τί­ας, τῆς μη­τρὸς πάν­των τῶν κα­κῶν. Καὶ οἷς τρό­ποις οἶ­δᾳς καὶ ἐ­πί­στα­σαι, σῶ­σον μὲ τὸν ἀ­νά­ξιον δοῦ­λον σοῦ.

Δι' εὐ­χῶν.­.­..

ΣΑΒ­ΒΑ­ΤΟ Ε­ΣΠΕ­ΡΑΣ

Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι Βα­σι­λεῦ οὐ­ρὰ νι­ὲ Πα­ρά­κλη­τε.­.. Τὸ τρι­σά­γιο, Πά­τερ ἡ­μῶν.­.. Τὸν Ν  Ψαλ­μό. Ὅ­πως κά­θε ἑ­σπέ­ρας.

Καὶ τὶς ἀ­κό­λου­θες εὐ­χές.

Παν­το­κρά­τορ Κύ­ρι­ε, Λό­γε τοῦ Πα­τρός, ὁ αὐ­το­τε­λὴς Θε­ός, Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, ὁ διὰ τὰ τα­χέ­α σοῦ σπλά­χνα μη­δέ­πο­τε χω­ρι­ζό­με­νος τῶν σῶν οἰ­κε­τῶν, ἀλ­λ' ἀ­εὶ ἐν αὐ­τοῖς ἀ­να­παυ­ό­με­νος. Ἰ­η­σοῦ ὁ κα­λὸς ποι­μήν, μὴ πα­ρα­δό­ης μὲ τῇ ἐ­πι­βου­λῇ τοῦ ὄ­φε­ως, μη­δὲ ταῖς ἐ­πι­θυ­μί­αις τοῦ σα­τα­νᾶ κα­τα­λί­πῃς μέ, ὅ­τι σπέρ­μα φθο­ρὰς ἐν αὐ­τῷ πέ­φυ­κε. Σῦ οὖν, βα­σι­λε­ϋ πα­νά­γι­ε, ὁ προ­σκυ­νη­τός, Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, κα­θεύ­δον­τα μὲ δι­α­φύ­λα­ξον τῇ ἀ­θα­νά­τῳ σοῦ βου­λῇ καὶ τῷ πα­να­γί­ῳ καὶ ἀ­γα­θῷ καὶ ζω­ο­ποι­ῷ σοῦ Πνεύ­μα­τι ἡ­γί­α­σας τοὺς σοῦς μα­θη­τάς, ῥυ­ό­με­νος μὲ ἐκ τῆς ἐ­πι­βου­λῆς τοῦ ὄ­φε­ως. Δὸς δέ μοι τῷ ἀ­να­ξί­ῳ τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου μου ἐ­πὶ της­κοί­της μου, κα­θα­ρὸν τὴν καρ­δί­αν μου τῇ κα­θα­ρό­τη­τι τῶν λό­γων σου, τὸν νοῦν μου φώ­τισν τῷ φω­τὶ τῆς γνώ­σε­ως τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου σου, τὴν ψυ­χήν μου τῇ ἀ­γά­πῃ τοῦ σταυ­ροῦ σου. Τὸ σῶ­μά μου ἐν τῷ σῷ πά­θει καὶ τῇ σῇ ἀ­πα­θεί­ᾳ τοὺς λο­γι­σμούς μου ἂν τῇ σὴν εἰ­ρή­νη δι­α­φύ­λα­ξον καὶ ἀ­νά­στη­σον μὲ ἐν τῷ και­ρῷ τῆς προ­σευ­χῆς ὑ­μνεὶν καὶ δο­ξά­ζειν τὸ πα­νά­γιο ὄ­νο­μά σου, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε, Κύ­ρι­ε, σή ἐ­στιν ἡ ἡ­μέ­ρα καὶ σή ἐ­στιν ἡ νῦξ, σῦ κα­τηρ­τί­σω φαύ­σιν καὶ ἥ­λιον, σῦ ἐ­ποί­η­σας πάν­τα τὰ ὡ­ραῖ­α τῆς γῆς καὶ δε­ό­με­θα τῆς σῆς ἀ­γα­θό­τη­τος συ­να­νά­τει­λον τῷ φω­τὶ τῆς ἡ­μέ­ρας τὰ πλού­σια ἐ­λέ­η σου ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν ἡ­μῶν. Ἐ­λευ­θέ­ρω­σον ἡ­μὰς ἀ­πὸ τῶν ἔρ­γων τοῦ σκό­τους καὶ τῶν  ἐν­θυ­μή­σε­ων τῆς σκιᾶς τοῦ θα­νά­του καὶ πά­σης ἐ­πι­βου­λῆς καὶ τέ­χνης τοῦ πο­νη­ροῦ. Ὅ­τι ἠ­γί­α­σται καὶ δε­δό­ξα­σται τὸ πα­νά­γιον ὄ­νο­μά σου, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εἰς, χεῖ­ράς σου Κύ­ρι­ε, πα­ρα­τί­θη­μι τὴν ψυ­χὴν καὶ τὸ σῶ­μα. Αὐ­τὸς μὲ ἐ­λέ­η­σον καὶ δι­α­φύ­λα­ξον καὶ ζω­ὴν αἰ­ώ­νιον χά­ρι­σαί μοι. Ἀ­μήν.

Καὶ τὸ. Δι' εὐχῶν...

Σημείωση: Ὅσοι θὰ κοινωνήσουν τὴν Κυριακή, θὰ πρέπει να διαβάσουν ἀπόψε τὸ μικρὸ Ἀπόδειπνο καὶ μὲ τὴν Ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως καὶ τὰ λοιπά.

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΠΡΩΙ

Ἀρχίζουμέ τις Ἐωθινὲς προσευχὲς ὅπως στην ἀρχή. καὶ τελειώνουμε μὲ τὴν εὐχὴ πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Θ. Λειτουργίας

Κύ­ρι­ε Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, ὁ οἰ­κτιρ­μὸν καὶ ἐ­λέ­η­μον πᾶ­σι τοῖς ἀ­λη­θῶς ἐ­πι­κα­λου­μέ­νοις σέ, σοῦ δέ­ο­μαι καὶ σὲ ἱ­κε­τεύ­ω. ἀ­ξί­ω­σον μέ, ἵ­να με­τὰ σπου­δαί­ας κα­τα­νύ­ξε­ως, ἀ­γά­πης, φό­βου θεί­ου καὶ πά­σης προ­σο­χῆς καρ­τε­ρή­σω ἕ­ως τέ­λους τῆς θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας καὶ εἰς ἀ­κρό­α­σιν τῶν ζω­ο­ποι­ῶν Μυ­στη­ρί­ων σου, ἐν συν­τε­τριμ­μέ­νῃ καρ­δί­α καὶ πνεύ­μα­τι τα­πει­νω­σε­ως. Ναὶ Κύ­ρι­ε, ἐ­πά­κου­σον τῆς τα­πει­νῆς μου δε­ή­σε­ως καὶ δώ­ρη­σαί μοι ἄ­φε­σιν τῶν πολ­λῶν μου πλημ­με­λη­μά­των. Σῦ γὰρ εἶ­πας, Δεσπότα, τὸν ἐρχόμενον πρὸς μὲ οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω. ὅτι μόνος εὐλογημένος ὑπάρχεις εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Καὶ ἡ συνέχεια στην Ἐκκλησία.

15. ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι Βασιλεῦ οὐράνιε Παράκλητε... Τὸ τρισάγιο, Πάτερ ἡμῶν... Τὸν Ν Ψαλμό. Ὅπως κάθε ἑσπέρας.

Καὶ τὶς ἐπόμενες εὐχές.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἥ του Θεοῦ Πατρὸς εἰκὼν καὶ ἰσχὺς καὶ σοφία καὶ δύναμις σὺν τῷ ἁγίῳ καὶ ζωοποιῷ σοῦ Πνεύματι. Τριὰς ἀμέριστε καὶ ὁμόθρονε, ἡ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶ­ναι πα­ρα­γα­γοῦ­σα τὰ σύμ­παν­τα, ἀ­ξί­ω­σον καὶ ἡ­μὰς τοὺς ἁ­μαρ­τω­λοὺς ἀ­νυ­μνεὶν καὶ αἰ­τεῖ­σθαι τοὺς οἰ­κτιρ­μούς σου, τῇ πρε­σβεί­ᾳ τῆς ὑ­πε­ρα­γί­ας Δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου, τῶν ἁ­γί­ων καὶ νο­ε­ρῶν σοῦ λει­τουρ­γῶν, τοῦ Προ­δρό­μου καὶ βα­πτι­στοῦ Ἰ­ω­άν­νου καὶ πάν­των τῶν ἁ­γί­ων τῶν ἀ­π' αἰ­ῶ­νός σοι εὐ­α­ρε­στη­σαν­των. Καὶ μὴ πα­ρα­χω­ρή­σῃς ἡ­μὰς συ­να­πο­λέ­σθαι ταῖς ἀ­νο­μί­αις ἡ­μῶν, μη­δὲ τοῖς ἀ­κα­θάρ­τοις καὶ αἰ­σχροῖς λο­γι­σμοῖς ἡ­μῶν, ἀλ­λ' ἀ­ξί­ω­σον ἡ­μὰς νε­κρω­θή­ναι ἀ­πὸ πάν­των τού­των καὶ ζή­σαι ἐν τῷ φω­τὶ τῶν ἁ­γί­ων καὶ ζω­η­ρὼν ἐν­το­λῶν σου, ὅ­τι εὐ­λο­γη­τὸς εἰ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας ἀ­μήν.

Ἄκομα μία εὐχὴ ἐσπερινὴ

Κύ­ρι­ε, Σῦ που δι­νεῖς τὸν ὕ­πνο σὰν λύ­τρω­ση καὶ ἀ­νά­παυ­ση ἀ­πὸ τοὺς κό­πους τῆς ἡ­μέ­ρας, δῶ­σε καὶ σὲ μέ­να Χρι­στέ μου, Λό­γε τοῦ Θε­οῦ, ὕ­πνον ἐ­λα­φρὸν καὶ ἁ­παλ­λαγ­μέ­νον ἀ­πὸ κά­θε φαν­τα­σί­α αἰ­σχρὴ και­πο­νη­ρή. ἐ­ξε­γεῖ­ρε μὲ τὸ πρω­ὶ στα­θε­ρὸ στο θέ­λη­μά Σου, για να ψάλ­λω χα­ρού­με­νος τῇ δό­ξᾳ Σου καὶ να βα­δί­ζω τὸ δρό­μο τῶν ἐν­το­λῶν Σου. Ἀ­μήν.

Καὶ για ὅσους ἐκοινώνησαν:

Δε­σπό­τα Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, βα­σι­λεῦ τῶν αἰ­ώ­νων, καὶ δη­μι­ουρ­γὲ τῶν ἁ­πάν­των, εὐ­χα­ρι­στῶ σοὶ ἐ­πὶ πᾶ­σι οἷς πα­ρέ­χου ἡ­μῖν ἀ­γα­θοῖς, καὶ ἐ­πὶ τῇ με­τα­λή­ψει τῶν ἀ­χράν­των καὶ ζω­ο­ποι­ῶν σοῦ Μυ­στη­ρί­ων. Δέ­ο­μαι οὖν σοῦ, ἀ­γα­θὲ καὶ φι­λάν­θρω­πε. φύ­λα­ξον μὲ ὑ­πὸ τὴν σκέ­πην σου, καὶ ἐν τῇ τῶν πτε­ρύ­γων σου σκιὰ καὶ δώ­ρη­σαί μοι ἐν κα­θα­ρῶ συ­νει­δό­τι, μέ­χρις ἐ­σχά­της μου ἀ­να­πνο­ῆς, με­τέ­χειν τῶν Ἁ­γι­α­σμά­των σου, εἰς ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν, καὶ εἰς ζω­ὴν αἰ­ώ­νιον. Σῦ γὰρ εἰ ὁ ἄρ­τος τῆς ζω­ῆς, ἡ πη­γὴ τοῦ ἁ­για­σμοῦ, ὁ δο­τὴρ τῶν ἀ­γα­θῶν. καὶ σοὶ τὴν δό­ξαν ἀ­να­πέμ­πο­μεν σὺν τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν, καὶ ἀ­εί, καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Πα­να­γί­α Δέ­σποι­να, Θε­ο­τό­κε, τὸ φῶς τῆς ἐ­σκο­τι­σμέ­νης μου ψυ­χῆς, ἡ ἐλ­πίς, ἡ σκέ­πη, ἡ κα­τα­φυ­γή, ἡ πα­ρα­μυ­θί­α, τὸ ἀ­γαλ­λί­α­μά μου, εὐ­χα­ρι­στῶ σοὶ ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας μὲ τὸν ἀ­νά­ξιον κοι­νω­νὸν γε­νέ­σθαι τοῦ Ἀ­χράν­του Σώ­μα­τος καὶ  τοῦ τι­μί­ου Αἵ­μα­τος τοῦ Υἱ­οῦ σου. Ἀλ­λ' ἡ τε­κού­σα τὸ ἀ­λη­θι­νὸν φῶς φώ­τι­σόν μου τοὺς νο­ε­ροὺς ὀ­φθαλ­μοὺς τῆς καρ­δί­ας. Ἡ τὴν πη­γὴν τῆς ἀ­θα­να­σί­ας κυ­ή­σα­σα ζω­ο­ποί­η­σον μὲ τὸν τε­θα­να­τω­μέ­νον τῇ ἁ­μαρ­τί­ᾳ. ἥ του ἐ­λε­ή­μο­νος Θε­οῦ φι­λευ­σπλα­χνος Μή­τηρ ἐ­λέ­η­σον μέ, καὶ δὸς κα­τά­νυ­ξιν καὶ συν­τρι­βὴν ἐν τῇ καρ­δί­ᾳ μου, καὶ τα­πεί­νω­σιν ἐν τοῖς δι­α­νο­ή­μα­σί μου, καὶ ἀ­νά­κλη­σιν ἐν ταῖς αἰχ­μα­λω­σί­αις τῶν λο­γι­σμῶν μου. Καὶ ἀ­ξί­ω­σον μέ, μέ­χρι τε­λευ­ταί­ας μου ἀ­να­πνο­ῆς, ἀ­κα­τα­κρί­τως ὑ­πο­δέ­χε­σθαι τῶν ἀ­χράν­των Μυ­στη­ρί­ων τὸν ἁ­για­σμόν, εἰς ἴα­σιν ψυ­χῆς τε καὶ σώ­μα­τος. Καὶ πα­ρα­σχού μοι δά­κρυ­α με­τα­νοί­ας καὶ ἐ­ξο­μο­λο­γή­σε­ως εἰς τὸ ὑ­μνεὶν καὶ δο­ξά­ζειν σὲ πά­σας τάς ἡ­μέ­ρας τῆς  ζω­ῆς μου. Ὅ­τι εὐ­λο­γη­μέ­νη καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νη ὑ­πάρ­χεις εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας Ἀ­μήν.

Καὶ τὸ Δι' εὐχῶν...

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

Πρὶν καὶ μετὰ τὰ γεύματα

Τὸ μεσημέρι  πρὶν τὸ φαγητό.

Ἀρ­χί­ζου­με μὲ τὸ Πά­τερ ἡ­μῶν .­.. Δό­ξα Πα­τρί.­.. καὶ νῦν.­.. Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον, 3 φο­ρὲς καὶ  τὰ ἑ­ξῆς:

Χρι­στέ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, εὐ­λό­γη­σον τὴν βρῶ­σιν καὶ τὴν πό­σιν τῶν δού­λων σοῦ, ὅ­τι ἅ­γιος εἰ πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Με­τὰ τὸ φα­γη­τό.

            Εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν σοί, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὅ­τι ἐ­νέ­πλη­σας ἡ­μὰς τῶν ἐ­πι­γεί­ων σοῦ ἀ­γα­θῶν. μὴ στε­ρή­σῃς ἡ­μὰς καὶ τῆς ἐ­που­ρα­νί­ου σοῦ βα­σι­λεί­ας. Ἀλ­λὰ ὡς ἐν μέ­σῳ τῶν μα­θη­τῶν σου πα­ρε­γέ­νου Σω­τήρ, τὴν εἰ­ρή­νην δι­δοὺς αὐ­τοῖς, ἐλ­θὲ καὶ μεθ ἡ­μῶν και­σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Δό­ξα σοι ὁ Θε­ός.  Δι εὐ­χῶν.­..

         Τὸ βρα­δὺ πρὶν τὸ δεῖ­πνο.

Φα­γόν­τες πέ­νη­τες καὶ ἐμ­πλη­σθή­σον­ται. καὶ αἰ­νέ­σου­σι Κύ­ριον οἱ ἐκ­ζη­τουν­τε­ςαυ­τον. ζή­σον­ται αἱ καρ­δί­αι αὐ­τῶν εἰς αἰ­ῶ­να αἰ­ῶ­νος.

Δό­ξα Πα­τρί.­.. καὶ νῦν.­.. Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον (3) Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, εὐ­λό­γη­σον τήν τράπεζα των δούλων σου...Δι’ εὐχών.

Ἄν ὑπάρχει κληρικός λέμε Πάτερ άγιε εὐλόγησον.

Με­τὰ τὸ δεῖ­πνο

Εὔ­φρα­νας ἡ­μάς, Κύ­ρι­ε, ἐν τοῖς ποι­ή­μα­σί σου, καὶ ἐν τοῖς ἔρ­γοις τῶν χει­ρῶν σου ἠ­γαλ­λι­α­σά­με­θα. Ἐ­ση­μει­ώ­θη ἐφ ἡ­μᾶς τὸ φῶς τοῦ προ­σώ­που σου, Κύ­ρι­ε. ἔ­δω­κας εὐ­φρο­σύ­νην εἰς τὰ καρ­δί­ας ἡ­μῶν, ἀ­πὸ καρ­ποῦ σί­του οἴ­νου καὶ ἐ­λαί­ου ἐ­νε­πλή­σθη­μεν. Ἐν εἰ­ρή­νῃ ἐ­πὶ τὸ αὐ­τῷ κοι­μη­θη­σό­με­θα καὶ ὑ­πνώ­σο­μεν. ὅ­τι σὺ μό­νος Κύ­ρι­ε,. κα­τὰ μό­νας ἐπ ἐλ­πί­δι κα­τώ­κοι­σας ἡ­μᾶς.

Δι' εὐ­χῶν.­..

*********************************************

ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΠΟΝΗΡΟΥΣ

ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ

Κύ­ρι­ε, Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, Υἱ­ὲ καὶ Λό­γε τοῦ Θε­οῦ, ἄ­ναρ­χε καὶ αἰ­ώ­νι­ε, ποὺ δεν ντρο­πιά­ζεις ὅ­σους προ­σβλέ­πουν στο ἔ­λε­ος καὶ στην προ­στα­σί­α Σου, ὁ πα­τέ­ρας τῆς φι­λαν­θρω­πί­ας καὶ κά­θε πα­ρη­γο­ρί­ας, ἡ πη­γὴ κά­θε ἄ­γα-θω­σύ­νη­ς' δι­ῶ­ξε ἀ­πὸ ἐ­μὲ τὸ δοῦ­λό Σου τοὺς πο­νη­ροὺς λο­γι­σμούς που μὲ πα­ρε­νο­χλοὺν νύ­χτα Καὶ ἡ­μέ­ρα. Ἐ­σὺ καρ­δι­ο­γνώ­στῃ Κύ­ρι­ε, ποὺ βλέ­πεις τὰ βά­θη τῆς καρ­δί­ας μου, γνω­ρί­ζεις ὅ­τι αὐ­τοὶ ἔρ­χον­ται καὶ μὲ βα­σα­νί­ζουν χω­ρὶς τὸ θέ­λη­μά μου. Γι αὐ­τὸ Σὲ πα­ρα­κα­λῶ μὴν ἀ­φή­σεις να γί­νει αὐ­τὸ πη­γὴ ἁ­μαρ­τί­ας, ἀλ­λὰ λυ­πή­σου μὲ καὶ στεῖ­λε τῇ χα­ρῇ Σοῦ καὶ δι­ῶ­ξε αὐ­τοὺς καὶ σκέ­πα­σε μὲ τὸν ἀ­νά­ξιο δοῦ­λό Σου. Φώ­τι­σε μὲ Δε­σπό­τα να μά­θω καὶ να ἐ­κτε­λώ τις ἅ­γι­ες ἐν­το­λές Σου καὶ να ζή­σω κον­τά Σου, ἀ­να­μάρ­τη­τε καὶ δο­ξα­σμέ­νε Ἰ­η­σοῦ. ἂς εἶ­ναι εὐ­λο­γη­μέ­νο τὸ ὄ­νο­μά Σου στους αἰ­ῶ­νες. Ἀ­μήν.

Για τὴν πύ­ρω­ση τῶν νέ­ων.

Κύ­ρι­ε, εἶ­μαι ἄν­θρω­πος ἁ­μαρ­τω­λὸς καὶ νέ­ος τὴν ἡ­λι­κί­α, ἔ­χω με­γά­λο πό­λε­μο ἀ­πὸ τὰ πά­θη καὶ τὴν πύ­ρω­ση τῆς σάρ­κας, κα­τα­φεύ­γω σ' Ἐ­σέ­να καὶ δέ­ο­μαι Σοῦ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός μου. ἂς μή μου κα­τα­λο­γι­στεὶ αὐ­τὸ σὰν ἁ­μαρ­τί­α, γνω­ρί­ζεις, Κύ­ρι­ε, τὸ ἄ­στα­το τῆς ἀν­θρω­πί­νης φύ­σε­ως καὶ Σὲ πα­ρα­κα­λῶ συγ­χώ­ρε­σε μέ, για­τὶ μό­νο Ἐ­σὺ ἔ­χεις τὴν ἐ­ξου­σί­α καὶ μό­νο μὲ τὸ λό­γο Σου να συγ­χω­ρεῖς

τοῦ κό­σμου τις ἁ­μαρ­τί­ες. Ἂς εἶ­ναι εὐ­λο­γη­μέ­νο καὶ δο­ξα­σμέ­νο τὸ ὄ­νο­μά Σου στους αἰ­ῶ­νες τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μὴν

***

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ

 Εις τὸ ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Ἀ­μήν.

Δό­ξα σοι ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Βα­σι­λεῦ οὐ­ρά­νι­ε, Πα­ρά­κλη­τε, τὸ Πνεῦ­μα τῆς ἀ­λη­θεί­ας ὁ παν­τα­χοῦ πα­ρὼν καὶ τὰ πάν­τα πλη­ρῶν ὁ θη­σαυ­ρὸς τῶν ἀ­γα­θῶν καὶ ζω­ῆς χο­ρη­γός, ἐλ­θὲ καὶ σκή­νω­σον ἐν ἡ­μῖν καὶ κα­θά­ρι­σον ἡ­μᾶς ἀ­πὸ πά­σης κη­λῖ­δος καὶ σῶ­σον ἀ­γα­θέ, τάς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Ἅ­γιος ὁ Θε­ός, ἅ­γιος ἰ­σχυ­ρός, ἅ­γιος ἀ­θά­να­τος ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς (ἐκ τρί­του).

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Πα­να­γί­α Τριάς, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Κύ­ρι­ε, ἰ­λά­σθη­τι ταῖς ἁ­μαρ­τί­αις ἡ­μῶν. Δε­σπό­τα, συγ­χώ­ρη­σον τάς ἀ­νο­μί­ας ἡ­μῖν. Ἅ­γι­ε, ἐ­πί­σκε­ψαι καὶ ἴα­σαι τάς ἀ­σθε­νεί­ας ἡ­μῶν, ἕ­νε­κεν τοῦ ὀ­νό­μα­τός σου.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον. Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.     Δό­ξα, καὶ νῦν.

Πά­τερ ἡ­μῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς, ἁ­γι­α­σθή­τω τὸ ὄ­νο­μά σου· ἐλ­θέ­τω ἡ βα­σι­λεῖ­ά σου· γε­νη­θή­τω τὸ θέ­λη­μά σου ὡς ἐν οὐ­ρα­νῷ καὶ ἐ­πὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρ­τον ἡ­μῶν τὸν ἐ­πι­ού­σιον δὸς ἡ­μῖν σή­με­ρον καὶ ἄ­φες ἡ­μῖν τὰ ὀ­φει­λή­μα­τα ἡ­μῶν, ὡς καὶ ἡ­μεῖς ἀ­φί­ε­μεν τοῖς ὀ­φει­λέ­ταις ἡ­μῶν· καὶ μὴ εἰ­σε­νέγ­κης ἡ­μᾶς εἰς πει­ρα­σμόν, ἀλ­λὰ ῥυ­σαὶ ἡ­μὰς ἀ­πὸ τοῦ πο­νη­ροῦ.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον Ἰ­β'. Δό­ξα, καὶ νῦν.

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν τῷ βα­σι­λεῖ ἡ­μῶν Θε­ῶ.

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ τῷ βα­σι­λεῖ ἡ­μῶν Θε­ῶ.

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν αὐ­τῷ, Χρι­στῷ τῷ βα­σι­λεῖ καὶ Θε­ῶ ἡ­μῶν.

Ψαλ­μὸς ν' (50).

Ἐ­λέ­η­σον μέ, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου. Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νον μὲ ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου, καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σον μέ.Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πιόν μού ἐ­στι διὰ παν­τός. Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πιόν σου ἐ­ποί­η­σα ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῆς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαι σέ. Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σε μὲ ἡ μή­τηρ μου.Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θειαν ἠ­γά­πη­σας· τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φια τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι. Ῥαν­τι­εὶς μὲ ὑσ­σώ­πω καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς μὲ καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι. Ἀ­κου­τι­είς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να. Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τάς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον. Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοὶ ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου. Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψης μὲ ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γιον μὴ ἀν­τα­νέ­λης ἀ­π' ἐ­μοῦ. Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σοῦ, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξον μέ. Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τάς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι. Ῥυ­σαὶ μὲ ἐξ αἱ­μά­των ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου. Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις. Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει. Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ὼν καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ. Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰ καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα. Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ριόν σου μό­σχους.

Ψαλμός ξθ' (69).

Ὁ Θε­ός, εἰς τὴν βο­ή­θειάν μου πρό­σχες· Κύ­ρι­ε, εἰς τὸ βο­η­θή­σαι μοι σπεῦ­σον. Αἰ­σχυν­θή­τω­σαν καὶ ἐν­τρα­πή­τω­σαν οἱ ζη­τοῦν­τες τὴν ψυ­χήν μου.

Ἀ­πο­στρα­φή­τω­σαν εἰς τὰ ὀ­πί­σω καὶ κα­ται­σχυν­θή­τω­σαν οἱ βου­λό­με­νοί μοι κα­κά.

Ἀ­πο­στρα­φή­τω­σαν πα­ραυ­τί­κα αἰ­σχυ­νό­με­νοι οἱ λέ­γον­τές μοι· εὖ­γε, εὖ­γε.

Ἀ­γαλ­λι­ά­σθω­σαν καὶ εὐ­φραν­θή­τω­σαν ἐ­πὶ σο πάν­τες οἱ ζη­τοῦν­τες σέ, ὁ Θε­ός.

Καὶ λε­γέ­τω­σαν διὰ παν­τός, με­γα­λυν­θή­τω ὃ Κύ­ριος, οἱ ἀ­γα­πῶν­τες τὸ σω­τή­ριον σοῦ.

Ἐ­γὼ δὲ πτω­χός εἰ­μι καὶ πέ­νης· ὁ Θε­ός, βο­ή­θη­σόν μοι.

Βο­η­θός μου καὶ ῥύ­στης μου εἰ σύ, Κύ­ρι­ε, μὴ χρο­νί­σης.

Ψαλμὸς ρμβ' (142).

Κύ­ρι­ε, εἰ­σά­κου­σoν τῆς προ­σευ­χῆς μου, ἐ­νώ­τι­σαι τὴν δέ­η­σίν μου ἐν τῇ ἀ­λη­θεί­ᾳ σου, ἐ­i­σά­κου­σόν μου ἐν τῇ δι­και­ο­σύ­νῃ σου· Καὶ μὴ εἰ­σέλ­θῃς εἰς κρί­σιν με­τὰ τοῦ δού­λου σοῦ, ὅ­τι οὐ δι­και­ω­θή­σε­ται ἐ­νώ­πιον σοῦ πᾶς ζῶν. Ὅ­τι κα­τε­δί­ω­ξεν ὁ ἐ­χθρὸς τὴν ψυ­χήν μου· ἐ­τα­πεί­νω­σεν εἰς γῆν τὴν ζω­ήν μου. Ἐ­κά­θι­σε μὲ ἐν σκο­τει­νοῖς ὡς νε­κροὺς αἰ­ῶ­νος· καὶ ἠ­κη­δί­α­σεν ἐ­π' ἐ­μὲ τὸ πνεῦ­μά μου, ἐν ἐ­μοὶ ἐ­τα­ρά­χθη ἡ καρ­δί­α μου. Ἐ­μνή­σθην ἡ­με­ρῶν ἀρ­χαί­ων, ἐ­με­λέ­τη­σα ἐν πᾶ­σι τοῖς ἔρ­γοις σου, ἐν ποι­ή­μα­σι τῶν χει­ρῶν σου ἐ­με­λέ­των. Δι­ε­πέ­τα­σα πρὸς σὲ τάς χεῖ­ράς μου, ἡ ψυ­χή μου ὡς γῆ ἄ­νυ­δρος σοί. Τα­χὺ εἰ­σά­κου­σόν μου, Κύ­ρι­ε, ἐ­ξέ­λι­πε τὸ πνεῦ­μά μου. Μὴ ἀ­πο­στρέ­ψῃς τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­π' ἐ­μοῦ, καὶ ὁ­μοι­ω­θή­σο­μαι τοῖς κα­τα­βαί­νου­σιν εἰς λάκ­κον. Ἀ­κου­στὸν ποί­η­σόν μοι τὸ πρω­ὶ τὸ ἔ­λε­ός σου, ὅ­τι ἐ­πὶ σοὶ ἤλ­πι­σα. Γνώ­ρι­σόν μοι, Κύ­ρι­ε, ὁ­δὸν ἐν ἡ πο­ρεύ­σο­μαι, ὅ­τι πρὸς σὲ ἥ­ρα τὴν ψυ­χήν μου. Ἐ­ξε­λοῦ μὲ ἐκ τῶν ἐ­χθρῶν μου, Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· δί­δα­ξον μὲ τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου., ὅ­τι σὺ εἰ ὁ Θε­ός μου. Τὸ πνεῦ­μά σου τὸ ἀ­γα­θὸν ὁ­δη­γή­σει μὲ ἐν γῇ εὐ­θεί­ᾳ· ἕ­νε­κεν τοῦ ὀ­νό­μα­τός σου, Κύ­ρι­ε, ζή­σεις μέ. Ἐν τῇ δι­και­ο­σύ­νῃ σου ἐ­ξά­ξεις ἐκ θλί­ψε­ως τὴν ψυ­χήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐ­λέ­ει σου ἐ­ξο­λο­θρεύ­σεις τοὺς ἐ­χθρούς μου· καὶ ἀ­πο­λεῖς πάν­τας τοὺς θλί­βον­τας τὴν ψυ­χήν μου, ὅ­τι ἐ­γὼ δοῦ­λος σοῦ εἰ­μι.

Δο­ξο­λο­γί­α μι­κρά.

Σοὶ δό­ξα πρέ­πει, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, καὶ σοὶ τὴν δό­ξαν ἀ­να­πέμ­πο­μεν, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῶ, καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μεν σέ, εὐ­λο­γοῦ­μεν σέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν σέ, δο­ξο­λο­γοῦ­μεν σέ, εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν σοὶ διὰ τὴν με­γά­λην σοῦ δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, καὶ ἅ­γιον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, ὁ αἰ­ρῶν τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς ὁ αἰ­ρῶν τάς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξιᾷ τοῦ Πα­τρός, καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἰ μό­νος ἅ­γιος, σῦ εἰ μό­νος Κύ­ριος, Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Κα­θ' ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σέ, καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κύ­ρι­ε, κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ά. Ἐ­γὼ εἶ­πα· Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον μέ· ἴα­σαι τὴν ψυ­χήν μου, ὅ­τι ἥ­μαρ­τον σοί.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον, δί­δα­ξον μὲ τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, ὅ­τι σὺ εἰ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς, ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου τοῖς γι­νώ­σκου­σι σέ.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μάς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ, Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, τὸ ἔ­λε­ός σου ἐ­φ' ἡ­μάς, κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ, Κύ­ρι­ε, δί­δα­ξον μὲ τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ, Δε­σπό­τα, συ­νέ­τι­σον μὲ τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἰ, Ἅ­γι­ε, φώ­τι­σον μὲ τοῖς δι­και­ώ­μα­σί σου.

Κύ­ρι­ε, τὸ ἔ­λε­ός σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να· τὰ ἔρ­γα τῶν χει­ρῶν σου μὴ πα­ρί­δῃς.

Σοὶ πρέ­πει αἶ­νος, σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος, σοὶ δό­ξα πρέ­πει, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Πι­στεύ­ω εἰς ἕ­να Θε­όν, Πα­τέ­ρα, παν­το­κρά­το­ρα, ποι­η­τὴν οὐ­ρα­νοῦ καὶ γῆς, ὁ­ρα­τῶν τε πάν­των καὶ ἀ­ο­ρά­των.

Καὶ εἰς ἕ­να Κύ­ριον Ἰ­η­σοῦν Χρι­στόν, τὸν Υἱ­ὸν τοῦ Θε­οῦ τὸν μο­νο­γε­νῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πα­τρὸς γεν­νη­θέν­τα πρὸ πάν­των τῶν αἰ­ώ­νων? φῶς ἐκ φω­τός, θε­ὸν ἀ­λη­θι­νὸν ἐκ Θε­οῦ ἀ­λη­θι­νοῦ, γεν­νη­θέν­τα, οὐ ποι­η­θέν­τα, ὁ­μο­ού­σιον τῷ Πα­τρί, δι' οὐ τὰ πάν­τα ἐ­γέ­νε­το. Τὸν δι' ἡ­μᾶς τοὺς ἀν­θρώ­πους καὶ διὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν κα­τελ­θόν­τα ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν καὶ σαρ­κω­θέν­τα ἐκ Πνεύ­μα­τος ἁ­γί­ου καὶ Μα­ρί­ας τῆς Παρ­θέ­νου καὶ ἐ­ναν­θρω­πή­σαν­τα. Σταυ­ρω­θέν­τα τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν ἐ­πὶ Πον­τί­ου Πι­λά­του καὶ πα­θόν­τα καὶ τα­φέν­τα. Καὶ ἀ­να­στάν­τα τῇ τρί­τῃ ἥ­με­ρα κα­τὰ τάς Γρα­φάς. Καὶ ἀ­νελ­θόν­τα εἰς τοὺς οὐ­ρα­νοὺς καὶ κα­θε­ζό­με­νον ἐκ δε­ξι­ῶν τοῦ Πα­τρός. Καὶ πά­λιν ἐρ­χό­με­νον με­τὰ δό­ξῃς κρί­ναι ζῶν­τας καὶ νε­κρούς· οὐ τῆς βα­σι­λεί­ας οὐκ ἔ­σται τέ­λος.

Καὶ εἰς τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γιον, τὸ κύ­ριον τὸ ζω­ο­ποι­ὸν τὸ ἐκ τοῦ Πα­τρὸς ἐκ­πο­ρευ­ό­με­νον, τὸ σῦν Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ συμ­προ­σκυ­νού­με­νον καὶ συν­δο­ξα­ζό­με­νον, τὸ λά­λη­σαν διὰ τῶν προ­φη­τῶν.

Εἰς μί­αν ἁ­γί­αν, κα­θο­λι­κὴν καὶ ἀ­πο­στο­λι­κὴν Ἐκ­κλη­σί­αν. Ὁ­μο­λο­γῶ ἐν βά­πτι­σμα εἰς ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν. Προσ­δο­κῶ ἀ­νά­στα­σιν νε­κρών. Καὶ ζω­ὴν τοῦ μέλ­λον­τος αἰ­ῶ­νος. Ἀ­μήν.

'­Ἄ­ξιόν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς, μα­κα­ρί­ζειν σὲ τὴν Θε­ο­τό­κον, τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον, καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ, καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κού­σαν, τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Τρι­σά­γιον. Πα­να­γί­α Τριάς. Πά­τερ ἡ­μῶν. Εἴ­τα τὸ κον­τά­κιον τῆς ἑ­ορ­τῆς ἣ τῆς ἡ­μέ­ρας, ἣ τὰ πα­ρόν­τα τρο­πά­ρια.

Ἦ­χος δ'.

Ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, ὁ ποί­ων ἀ­εὶ με­θ' ἡ­μῶν κα­τὰ τὴν σὴν ἐ­πι­εί­κειαν, μὴ ἀ­πο­στή­σῃς τὸ ἔ­λε­ός σου ἀ­φ' ἡ­μῶν, ἀλ­λὰ ταῖς αὐ­τῶν ἱ­κε­σί­αις, ἐν εἰ­ρή­νῃ κυ­βέρ­νη­σαν τὴν ζω­ὴν ἡ­μῶν.

Τῶν ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ μαρ­τύ­ρων σου, ὡς πορ­φύ­ραν καὶ βύσ­σον τὰ αἵ­μα­τα, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α σου στο­λι­σα­μέ­νη, δι' αὐ­τῶν βό­α σοι, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός· τῷ λα­ῷ σου τοὺς οἰ­κτιρ­μούς σου κα­τά­πεμ­ψον, εἰ­ρή­νην τῇ πο­λι­τεί­ᾳ σου δώ­ρη­σαι, καὶ ταῖς ψυ­χαῖς ἡ­μῶν τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα.

Με­τὰ τῶν Ἁ­γί­ων ἀ­νά­παυ­σον, Χρι­στέ, τάς ψυ­χὰς τῶν δού­λων σοῦ, ἔν­θα οὔκ ἐ­στι πό­νος, οὐ λύ­πη, οὐ στε­ναγ­μός, ἀλ­λὰ ζω­ὴ ἀ­τε­λεύ­τη­τος.

Καὶ νῦν.

Τῇ πρε­σβεί­ᾳ Κύ­ρι­ε, πάν­των τῶν Ἁ­γί­ων, καὶ τῆς Θε­ο­τό­κου, τὴν σὴν εἰ­ρή­νην δὸς ἡ­μῖν, καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, ὡς μό­νος οἰ­κτιρ­μῶν.

Εἴ­τα τὸ Κύ­ρι­ε ἐ­λε­η­σον μ', καὶ τὴν εὐ­χὴν ταύ­την.

Ὁ ἐν παν­τὶ και­ρῷ καὶ πά­σῃ ὥ­ρᾳ ἐν οὐ­ρα­νῷ καὶ ἐ­πὶ γῆς προ­σκυ­νού­με­νος καὶ δο­ξα­ζό­με­νος Χρι­στὸς ὁ Θε­ός, ὁ μα­κρό­θυ­μος, ὁ πο­λυ­έ­λε­ος, ὁ πο­λυ­έ­σπλαγ­χνος, ὁ τοὺς δι­καί­ους ἀ­γα­πῶν καὶ τοὺς ἁ­μαρ­τω­λοὺς ἐ­λε­ῶν, ὁ πάν­τας κα­λῶν πρὸς σω­τη­ρί­αν διὰ τῆς ἐ­παγ­γε­λί­ας τῶν μελ­λόν­των ἀ­γα­θῶν· αὐ­τός. Κύ­ρι­ε, πρόσ­δε­ξαι καὶ ἡ­μῶν ἐν τῇ ὥ­ρᾳ ταύ­τῃ τάς ἐν­τεύ­ξεις καὶ ἴ­θυ­νον τὴν ζω­ὴν ἡ­μῶν πρὸς τάς ἐν­το­λάς σου. Τάς ψυ­χὰς ἡ­μῶν ἁ­γί­α­σον, τὰ σώ­μα­τα ἄ­γνι­σον, τοὺς λο­γι­σμοὺς δι­όρ­θω­σον, τάς ἐν­νοί­ας κα­θα­ρὸν καὶ ῥυ­σαὶ ἡ­μὰς ἀ­πὸ πά­σης θλί­ψε­ως, κα­κῶν καὶ ὀ­δύ­νης. Τεί­χι­σον ἡ­μὰς ἁ­γί­οις σοῦ Ἀγ­γέ­λοις, ἵ­να τῇ πα­ρεμ­βο­λῇ αὐ­τῶν φρου­ρού­με­νοι καὶ ὁ­δη­γού­με­νοι κα­ταν­τή­σω­μεν εἰς τὴν ἑ­νό­τη­τα τῆς πί­στε­ως καὶ εἰς τὴν ἐ­πί­γνω­σιν τῆς ἀ­προ­σί­του σου δό­ξῃς· ὅ­τι εὐ­λο­γη­τὸς εἰ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον γ'. Δό­ξα, καὶ νῦν. Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν.

Εὐ­χὴ εἰς τὴν ὑ­πε­ρα­γί­αν Θε­ο­τό­κον.

Ἄ­σπι­λε, ἀ­μό­λυν­τε, ἄ­φθο­ρε, ἄ­χραν­τε, ἁ­γνὴ Παρ­θέ­νε, θε­ό­νυμ­φε Δέ­σποι­να· ἡ Θε­ὸν Λό­γον τοῖς ἀν­θρώ­ποις τῇ πα­ρα­δό­ξῳ σοῦ κυ­ή­σει ἐ­νώ­σα­σα καὶ τὴν ἀ­πω­σθεῖ­σαν φύ­σιν τοῦ γέ­νους ἡ­μῶν τοῖς οὐ­ρα­νί­οις συ­νά­ψα­σα· ἡ τῶν ἀ­πηλ­πι­σμέ­νων μό­νη ἔλ­πις καὶ τῶν πο­λε­μου­μέ­νων βο­ή­θεια· ἡ ἑ­τοί­μη ἀν­τί­λη­ψις τῶν εἰς σὲ προ­στρε­χόν­των, καὶ πάν­των τῶν Χρι­στια­νῶν τὸ κα­τα­φύ­γιον· μὴ βδε­λύ­ξη μὲ τὸν ἁ­μαρ­τω­λόν, τὸν ἐ­νά­γῃ, τὸν αἰ­σχροῖς λο­γι­σμοῖς καὶ λό­γοις καὶ πρά­ξε­σιν ὅ­λον ἐ­μαυ­τὸν ἀ­χρει­ώ­σαν­τα, καὶ τῶν ἡ­δο­νῶν τοῦ βί­ου, ῥᾳ­θυ­μί­α γνώ­μης, δοῦ­λον γε­νό­με­νον· ἀλ­λ' ὡς τοῦ φι­λαν­θρώ­που Θε­οῦ Μή­τηρ, φι­λαν­θρώ­πως σπλαγ­χνί­θη­τι ἐ­π' ἐ­μοὶ τῷ ἁ­μαρ­τω­λῷ καὶ ἀ­σώ­τῳ, καὶ δέ­ξαι μου τὴν ἐκ ῥυ­πα­ρῶν χει­λέ­ων προ­σφε­ρο­μέ­νην σοὶ δέ­η­σιν, καὶ τὸν σὸν Υἱ­όν, καὶ ἡ­μῶν Δε­σπό­την καὶ Κύ­ριον, τῇ μη­τρι­κῇ σοῦ παρ­ρη­σί­ᾳ χρω­μέ­νῃ δυ­σώ­πη­σον, ἵ­να ἀ­νοί­ξῃ κά­μοι τὰ φι­λάν­θρω­πα σπλάγ­χνα τῆς αὐ­τοῦ ἀ­γα­θό­τη­τος καί, πα­ρι­δών μου τὰ ἀ­να­ρίθ­μη­τα πταί­σμα­τα, ἐ­πι­στρέ­ψῃ μὲ πρὸς με­τά­νοι­αν καὶ τῶν αὐ­τοῦ ἐν­το­λῶν ἐρ­γά­την δό­κι­μον ἀ­να­δεί­ξῃ μέ. Καὶ πά­ρε­σό μοι ἀ­εὶ ὡς ἐ­λε­ή­μων καὶ συμ­πα­θὴς καὶ φι­λά­γα­θος· ἐν μὲν τῷ πα­ρόν­τι βί­ῳ θερ­μὴ προ­στά­τις καὶ βο­η­θός, τάς τῶν ἐ­ναν­τί­ων ἑ­φό­δους ἀ­πο­τει­χί­ζου­σα καὶ πρὸς σω­τη­ρί­αν κα­θο­δη­γού­σα μέ, καὶ ἐν τῷ και­ρῷ τῆς ἐ­ξό­δου μου τὴν ἀ­θλί­αν μου ψυ­χὴν πε­ρι­έ­που­σα καὶ τάς σκο­τει­νὰς ὄ­ψεις τῶν πο­νη­ρῶν δαι­μό­νων πόρ­ρω αὐ­τῆς ἀ­πε­λαύ­νου­σα· ἐν δὲ τῇ φο­βε­ρᾷ ἥ­με­ρα τῆς κρί­σε­ως, τῆς αἰ­ω­νί­ου μὲ ῥυ­ο­μέ­νη κο­λά­σε­ως, καὶ τῆς ἀ­πορ­ρή­του δό­ξῃς τοῦ σου Υἱ­οῦ καὶ Θε­οῦ ἡ­μῶν κλη­ρο­νό­μον μὲ ἀ­πο­δει­κνύ­ου­σα. Ἧς καὶ τύ­χοι­μι, Δέ­σποι­νά μου, ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, διὰ τῆς σῆς με­σι­τεί­ας καὶ ἀν­τι­λή­ψε­ως, χά­ρι­τι καὶ φι­λαν­θρω­πί­α τοῦ μο­νο­γε­νοῦς Υἱ­οῦ, τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ Θε­οῦ καὶ Σω­τῆ­ρος ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ· ὢ πρέ­πει πᾶ­σα δό­ξα, τι­μὴ καὶ προ­σκύ­νη­σις, σὺν τῷ ἀ­νάρ­χῳ αὐ­τοῦ Πα­τρὶ καὶ τῷ πα­να­γί­ῳ καὶ ἀ­γα­θῷ καὶ ζω­ο­ποι­ῷ αὐ­τοῦ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

 Ευ­χή ἑ­τέ­ρα εἰς τὸν Κύ­ριον ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦν Χρι­στόν.

Καὶ δὸς ἡ­μῖν, Δε­σπό­τα, πρὸς ὕ­πνον ἀ­πι­ού­σιν, ἀ­νά­παυ­σιν σώ­μα­τος καὶ ψυ­χῆς, καὶ δι­α­φύ­λα­ξον ἡ­μᾶς ἀ­πὸ τοῦ ζο­φε­ροῦ ὕ­πνου τῆς ἁ­μαρ­τί­ας καὶ ἀ­πὸ πά­σης σκο­τει­νῆς καὶ νυ­κτε­ρι­νῆς ἡ­δυ­πα­θεί­ας. Παῦ­σον τάς ὁρ­μὰς τῶν πα­θῶν, σβέ­σον τὰ πε­πυ­ρω­μέ­να βέ­λη τοῦ πο­νη­ροῦ τὰ κα­θ' ἡ­μῶν δο­λί­ως κι­νού­με­να. Τάς τῆς σαρ­κὸς ἡ­μῶν ἐ­πα­να­στά­σεις κα­τά­στει­λον καὶ πᾶν γε­ῶ­δες καὶ ὑ­λι­κὸν ἡ­μῶν φρό­νη­μα κοί­μι­σον. Καὶ δώ­ρη­σαι ἡ­μῖν, ὁ Θε­ός, γρή­γο­ρον νοῦν, σώ­φρο­να λο­γι­σμόν, καρ­δί­αν νή­φου­σαν, ὕ­πνον ἐ­λα­φρὸν καὶ πά­σης σα­τα­νι­κῆς φαν­τα­σί­ας ἀ­πηλ­λαγ­μέ­νον. Δι­α­νά­στη­σον δὲ ἡ­μὰς ἐν τῷ και­ρῷ τῆς προ­σευ­χῆς ἐ­στη­ριγ­μέ­νους ἐν ταῖς ἐν­το­λαῖς σου καὶ τὴν μνή­μην τῶν σῶν κρι­μά­των ἐν ἑ­αυ­τοῖς ἀ­πα­ρά­θραυ­στον ἔ­χον­τας. Παν­νύ­χιον ἡ­μῖν τὴν σὴν δο­ξο­λο­γί­αν χά­ρι­σαι εἰς τὸ ὑ­μνεὶν καὶ εὐ­λο­γεὶν καὶ δο­ξά­ζειν τὸ πάν­τι­μον καὶ με­γα­λο­πρε­πὲς ὄ­νο­μά σου, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ὑ­πε­ρέν­δο­ξε, ἀ­ει­πάρ­θε­νε, εὐ­λο­γη­μέ­νη Θε­ο­τό­κε, προ­σά­γα­γε τὴν ἡ­με­τέ­ραν προ­σευ­χὴν τῷ Υἱ­ῷ σου καὶ Θε­ῶ ἡ­μῶν, καὶ αἴ­τη­σαι ἵ­να σώ­σῃ διὰ σοῦ τάς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Ἡ ἐλ­πίς μου ὁ Πα­τήρ, κα­τα­φυ­γή μου ὁ Υἱ­ός, σκέ­πη μου τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γιον· Τριὰς ἁ­γί­α, δό­ξα σοι.

Τὴν πᾶ­σαν ἐλ­πί­δα μου εἰς σὲ ἀ­να­τί­θη­μι, Μή­τηρ τοῦ Θε­οῦ, φύ­λα­ξον μὲ ὑ­πὸ τὴν σκέ­πην σου.

Εὐ­χὴ εἰς τὸν Ἄγ­γε­λον φύ­λα­κα τῆς του ἀν­θρώ­που ζω­ῆς.

Ἅ­γι­ε Ἄγ­γε­λε, ὁ ἐ­φε­στὼς τῆς ἀ­θλί­ας μου ψυ­χῆς καὶ τα­λαι­πω­ροῦ μου ζω­ῆς, μὴ ἐγ­κα­τα­λί­πῃς μὲ τὸν ἁ­μαρ­τω­λόν, μη­δὲ ἀ­πο­στῇς ἀπ ἐ­μοῦ διὰ τὴν ἀ­κρα­σί­αν μου· μὴ δώ­ης χώ­ραν τῷ πο­νη­ρῷ δαί­μο­νι κα­τα­κυ­ρι­εύ­σαί μου τῇ κα­τα­δυ­να­στεί­α τοῦ θνη­τοῦ τοῦ τού­του σώ­μα­τος· κρά­τη­σον τῆς ἀ­θλί­ας καὶ πα­ρει­μέ­νης χει­ρός μου, καὶ ὁ­δή­γη­σαν μὲ εἰς ὁ­δὸν σω­τη­ρί­ας. Ναί, Ἄγ­γε­λε τοῦ Θε­οῦ, ὁ φύ­λαξ καὶ σκε­πα­στὴς τῆς ἀ­θλί­ας μου ψυ­χῆς καὶ τοῦ σώ­μα­τος, πάν­τα μοι συγ­χώ­ρη­σον, ὅ­σα σοὶ ἔ­θλι­ψα πά­σας τάς ἡ­μέ­ρας τῆς ζω­ῆς μου, καὶ εἲ τὶ ἥ­μαρ­τον τὴν σή­με­ρον ἡ­μέ­ραν· σκέ­πα­σον μὲ ἐν τῇ πα­ρού­σῃ νυ­κτὶ καὶ δι­α­φύ­λα­ξον μὲ ἀ­πὸ πά­σης ἐ­πη­ρεί­ας τοῦ ἀν­τι­κει­μέ­νου, ἵ­να μὴ ἐν τί­νι ἁ­μαρ­τή­μα­τι πα­ρορ­γί­σω τὸν Θε­όν· καὶ πρε­σβεῦ­ε ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ πρὸς τὸν Κύ­ριον, τοῦ ἐ­πι­στη­ρί­ξαι μὲ ἐν τῷ φό­βῳ αὐ­τοῦ, καὶ ἄ­ξιον ἀ­να­δεί­ξαι μὲ δοῦ­λον τῆς αὐ­τοῦ ἀ­γα­θό­τη­τος. Ἀ­μήν.

Δό­ξα, καὶ νῦν. Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον γ', καὶ ἀπόλυσις.

Τὰ Ἀ­πο­λυ­τί­κια τῶν  ὀ­κτὼ Ἤ­χων που ψάλ­λον­ται κά­θε Κυ­ρια­κὴ στην Ἐκ­κλη­σί­α

Ἦχος ἀ'.

Τοῦ λί­θου σφρα­γι­σθέν­τος ὑ­πὸ τῶν Ἰ­ου­δαί­ων καὶ στρα­τι­ω­τῶν φύ-λασ­σόν­των τὸ ἄ­χραν­τον σοῦ Σῶ­μα, ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος, Σω­τήρ, δώ­ρου-μέ­νος τῷ κό­σμῳ τὴν ζω­ήν· διὰ τοῦ­το αἱ δυ­νά­μεις τῶν οὐ­ρα­νῶν ἐ­βό­ων σοι, Ζω­ο­δό­τα· Δό­ξα τῇ Ἀ­να­στά­σει σου, Χρι­στέ, δό­ξα τῇ βα­σι­λεί­ᾳ σου, δό­ξα τῇ οἰ­κο­νο­μί­ᾳ σου, μό­νε φι­λάν­θρω­πε. 

         

                          Ἦ­χος β'.

Ὅ­τε κα­τῆλ­θες πρὸς τὸν θά­να­τον, ἡ ζω­ὴ ἡ ἀ­θά­να­τος, τό­τε τὸν Ἅ­δη ἐ­νέ­κρω­σας,τῇ ἀ­στρα­πῇ τῆς θε­ό­τη­τος· ὅ­τε δὲ καὶ τοὺς τε­θνε­ῶ­τας ἐκ τῶν  ἀχθονίων ἀ­νέ­στη­σας, πᾶ­σαι αἱ Δυ­νά­μεις τῶν  που­ρα­νί­ων ἐ­κραύ­γα­ζον· Ζω­ο­δό­τα Χρι­στέ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι. 

                       Ἦ­χος γ'.

Εὐ­φραι­νέ­σθω τὰ οὐ­ρά­νια, ἀ­γαλ-λιά­σθω τὰ ἐ­πί­γεια, ὅ­τι ἐ­ποί­η­τε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ ὁ Κύ­ριος· ἐ­πά­τη­σε τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον. πρω­τό-τό­κος τῶν νε­κρῶν ἐ­γέ­νε­το, ἐκ κοι­λί­ας Ἄ­δου ἐρ­ρύ­σα­το ἡ­μᾶς, καὶ πα­ρέ­σχε τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

                        Ἦ­χος δ'.

Τὸ φαι­δρὸν τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως κηῥυγ­μα, ἐκ τοῦ Ἀγ­γέ­λου μα­θοῦ­σαι αἵ του Κυ­ρί­ου Μα­θή­τριαι, καὶ τὴν πρό-γο­νι­κὴν ἀ­πό­φα­σιν ἀ­πορ­ρί­ψα­σαι, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις καυ­χώ­με­ναι ἔ­λε­γον· Ἐ­σκύ­λευ­ται ὁ θά­να­τος, ἠ­γέρ­θη Χρι­στὸς ὁ Θε­ός, δω­ρού­με­νος τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος. 

         

                 Ἦ­χος πλ. ἀ'.

Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον Πα­τρὶ καὶ Πνεύ­μα­τι, τὸν ἐκ Παρ­θέ­νου τε-χθέν­τα εἰς σω­τη­ρί­αν ἡ­μῶν, ἀ­νυ­μνή-σω­μεν, πι­στοὶ καὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν· ὅ­τι ηὐ­δό­κη­σε, σαρ­κὶ ἀ­νελ­θεὶν ἐν τῷ σταυ­ρῷ, καὶ θά­να­τον ὑ­πο­μεί­ναι, καὶ ἐ­γεί­ραι τοὺς τε­θνε­ῶ­τας, ἐν τῇ ἐν­δό­ξῳ Ἀ­να­στά­σει αὐ­τοῦ. 

                 Ἦ­χος πλ. β'. 

Ἀγ­γε­λι­καὶ δυ­νά­μεις ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μά σου, καὶ οἱ φυ­λάσ­σον­τες, ἀ­πε­νε­κρώ­θη­σαν· καὶ ἵ­στα­το Μα­ρί­α ἐν τῷ τά­φῳ, ζῇ-τού­σα τὸ ἄ­χραν­τον σοῦ σῶ­μα. Ἐ­σκύ­λευ­σας τὸν Ἅ­δην, μὴ πει­ρα­σθεὶς ὑ­π' αὐ­τοῦ· ὑ­πήν­τη­σας τῇ Παρ­θέ­νῳ, δω­ρού­με­νος τὴν ζω­ήν. Ὁ ἀ­να­στᾶς ἐκ τῶν νε­κρῶν, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

                  Ή­χος βα­ρύς.

Κα­τέ­λυ­σας τῷ Σταυ­ρῷ σου τὸν θά­να­τον· ἠ­νέ­ῳ­ξας τῷ λῃ­στῇ τὸν πα­ρά­δει­σον· τῶν μυ­ρο­φό­ρων τὸν θρῆ­νον με­τέ­βα­λες, καὶ τοῖς σοῖς ἀ­πο­στό­λοις κη­ρύτ­τειν ἐ­πέ­τα­ξας, ὅ­τι ἀ­νέ­στης, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος

            Ἦ­χος πλ. δ'. 

Ἐξ ὕ­ψους κα­τῆλ­θες ὁ εὔ­σπλαγ­χνος, τα­φὴν κα­τε­δέ­ξω τρι­ή­με­ρον, ἵ­να ἡ­μὰς ἐ­λευ­θε­ρώ­σῃς τῶν πα­θῶν.Ἡ ζω­ὴ καὶ ἡ ἀ­νά­στα­σις ἡ­μῶν, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Χαραλάμπους Νεοφύτου

Πρεσβυτέρου

ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟ

ΓΙΑ  ΟΛΗ ΤΗΝ  ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-