2. Το μεγάλο αξίωμα της πίστεως

Τόση δύναμη έχει η πίστη, ώστε δεν σώζεται μονάχα εκείνος που πιστεύει, αλλά και πολλοί σώθηκαν, χάρη στην πίστη των άλλων. Δεν ήταν πιστός ο παραλυτικός της Καπερναούμ, αλλά εκείνοι που χάλασαν τη σκεπή πίστευαν. Γιατί μαζί με το σώμα ήταν άρρωστη και η ψυχή του Παραλυτικού. Και μη νομίσεις ότι τον κατηγορώ εγώ άδικα.

Αυτό το λέει το Ευαγγέλιο: «Όταν ο Ιησούς είδε», όχι την πίστη εκείνου, αλλά «την πίστη εκείνων, λέει στον Παραλυτικό» (Ματθ. 9,2) «Σήκω επάνω» (Ματθ. 9,6). Εκείνοι που τον βάσταγαν πίστευαν και ο Παραλυτικός απόλαυσε τη γιατρειά.

Και θέλεις να βεβαιωθείς ότι με την πίστη άλλων σώζονται άλλοι; Πέθανε ο Λάζαρος (Πρβλ. Ιωάν. 11, 14). Πέρασε η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη ημέρα. Διαλύθηκαν τα νεύρα του και το σώμα του άρχισε να σαπίζει. Πώς μπορούσε να πιστέψει άνθρωπος, που ήταν τέσσερις μέρες πεθαμένος και να παρακαλέσει για τον εαυτό του το Λυτρωτή; Αλλά αυτό που δεν μπορούσε να κάνει ο πεθαμένος το έκαναν εκ μέρους του οι πραγματικές αδελφές του. Όταν ήρθε λοιπόν ο Κύριος, έπεσε στα πόδια του η αδελφή του Λαζάρου {Πρβλ. Ιωάν. 11, 32) και όταν ο Ιησούς ρώτησε «πού τον θάψατε;» (Ιωάν, 11, 34) και εκείνη του αποκρίθηκε: «Κύριε, ήδη βρωμάει, έχει τέσσερις μέρες πεθαμένος» (Ιωάν. 11, 39), ο Κύριος είπε: «Αν πιστέψεις, θα δεις τη δόξα του Θεού» (Ιωάν. 11, 40). Και αυτό ήταν σαν να έλεγε. Εσύ αναπλήρωσε την πίστη που δεν μπορεί να έχει ο νεκρός. Τόση λοιπόν δύναμη είχε η πίστη των αδελφών, ώστε ξανάφερε το νεκρό στη ζωή από τις πύλες του άδη. Σκέψου και κάπως αλλιώς: Αν άλλοι άνθρωποι, που κατέθεσαν την πίστη τους για λογαριασμό άλλων, μπόρεσαν να χαρίσουν την ανάσταση σε νεκρούς, εσύ που θα πιστέψεις ειλικρινά για χάρη του εαυτού σου, δεν θα ωφεληθείς πολύ περισσότερο; Αλλά, και αν ακόμα είσαι άπιστος ή ολιγόπιστος, ο Κύριος είναι φιλάνθρωπος και δέχεται τη μετάνοιά σου. Μόνο και συ πες Του με ευγνωμοσύνη: «Πιστεύω Κύριε, βοήθησε την απιστία μου» (Μάρκ. 9,24). Και αν νομίζεις ότι είσαι πιστός, όμως δεν έχεις ακόμα την τέλεια πίστη. Έχεις ανάγκη όπως και οι Απόστολοι να πεις: «Κύριε, πρόσθεσέ μας πίστη» (Λουκ. 17, 5). Ένα μέρος λοιπόν πίστης έχεις εσύ και το άλλο, το πολύ, θα το πάρεις από Εκείνον.

Η πίστη έχει ένα όνομα αλλά με το όνομα αυτό φανερώνει δύο πράγματα. Το ένα είδος πίστεως είναι το δογματικό, που φανερώνει τη συγκατάθεση της ψυχής για μια συγκεκριμένη διδασκαλία ή αλήθεια. Και αυτό ωφελεί την ψυχή, όπως είπε και ο Κύριος: «Εκείνος που ακούει το λόγο μου και πιστεύει σ’ Εκείνον που με απέστειλε, θα έχει ζωή αιώνια και δεν θα περάσει από κρίση» (Ιωάν. 5, 24). Και πάλι: «Εκείνος που πιστεύει στον Υιό, δεν θα κριθεί (Πρβλ. Ιωάν. 3, 18), αλλά θα μεταβεί από το θάνατο στη ζωή» (Ιωάν. 5, 24). Ω! Πόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία του Θεού. Οι δίκαιοι εργάστηκαν πνευματικά πολλά χρόνια και ευαρέστησαν στο Θεό. Και αυτό που εκείνοι κατόρθωσαν να πετύχουν με την ευαρέστηση πολλών ετών, αυτό το χαρίζει τώρα ο Κύριος σε μας για προσπάθεια μιας ώρας. Αν λοιπόν πιστέψεις ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος του κόσμου και «ότι ο Θεός τον ανέστησε εκ νεκρών, θα σωθείς» (Ρωμ. 10, 9) και θα μετατεθείς στον Παράδεισο από Εκείνον που έβαλε το ληστή στον Παράδεισο (Πρβλ. Λουκ. 23,43). Και να μην απιστήσεις ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Γιατί Εκείνος που έσωσε το ληστή σε μια ώρα, σ’ αυτό τον άγιο τόπο του Γολγοθά, Αυτός θα σώσει και σένα, άμα βέβαια πιστέψεις.

Το δεύτερο είδος της πίστεως είναι εκείνο που θα το λέγαμε ενεργητική πίστη, δηλαδή χαρισματική και βιωματική λειτουργία της πίστης, γιατί δωρίζεται από τη Χάρη του Θεού. «Σε άλλον δίνεται από το Πνεύμα λόγος σοφίας, σε άλλον λόγος γνώσεως, σύμφωνα με τη χορηγία του ιδίου Αγίου Πνεύματος. Σε άλλον χάρισμα πίστεως από το ίδιο το Πνεύμα. Σε άλλον χάρισμα θεραπείας διαφόρων ασθενειών» (Α΄ Κορ. 12, 8-9). Αυτή λοιπόν η πίστη, που δωρίζεται από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν έχει σχέση μόνο με το δόγμα, αλλά είναι εκείνη που ενεργεί και τα θαυμαστά πράγματα πού ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνάμεις: «Όποιος λοιπόν έχει αύτη την πίστη, θα πει σ’ αυτό το όρος. Πήγαινε από εδώ εκεί και αυτό θα πάει» (Ματθ. 17, 20). Γιατί, όταν με πίστη πει κάποιος κάτι, πιστεύοντας ότι θα γίνει και δεν έχει δισταγμό ή αμφιβολία μέσα του, τότε θα λάβει τη σχετική Χάρη. Γι’ αυτή την πίστη έχει ειπωθεί το «αν έχετε πίστη όσο ένας σπόρος σιναπιού» (Ματθ. 17, 20). Γιατί, όπως ακριβώς ο σπόρος του σιναπιού είναι μικρός στο μέγεθος, αλλά έχει μέσα του πολλή δύναμη και όταν τον σπείρουν παίρνει ελάχιστο μέρος γης, όταν όμως μεγαλώσει απλώνει μεγάλα κλαδιά και μπορεί να σκεπάσει μέσα στο φύλλωμά του ακόμα και πλήθος από πουλιά (Πρβλ. Ματθ. 13, 32), έτσι είναι και η πίστη στην ψυχή. Όταν είναι δυνατή κατορθώνει πολύ μεγάλα πράγματα. Αυτή λογίζεται περί του Θεού και το Θεό θεωρεί, όσο βέβαια τη χαριτώνει, την ενισχύει ο φωτισμός του Θεού. Αυτή περιδιαβαίνει τα πέρατα του κόσμου και βλέπει, και πριν ακόμα τελειωθεί αυτή η ζωή, τη μέλλουσα Κρίση και την ανταπόδοση όσων μας έχει ο Θεός υποσχεθεί. Να έχεις λοιπόν την πίστη που χρειάζεται από μέρους σου προς το Θεό, για να λάβεις από Εκείνον την ενεργητική πίστη που ξεπερνάει την ανθρώπινη δύναμη.

Σαν προσωπική πίστη σου λοιπόν, που θα την μάθεις και θα την απαγγέλεις, πρέπει να αποκτήσεις και να τηρήσεις μόνο αυτήν που η Εκκλησία τώρα σου παραδίδει και που είναι κατοχυρωμένη με τις αυθεντικές αλήθειες της Αγίας Γραφής. Επειδή όμως δεν είναι δυνατόν να διαβάζουν όλοι τις Άγιες Γραφές -αφού άλλοι είναι άνθρωποι μικρής αντιλήψεως και άλλοι εμποδίζονται από τις διάφορες ασχολίες τους να μελετήσουν και να μάθουν- περιλαμβάνουμε όλη τη δογματική διδασκαλία της πίστης μας σε λίγους στίχους, για να μη χαθούν οι ψυχές από την αμάθεια. Αυτούς τους στίχους θέλω να τους αποστηθίσετε και να τους απαγγέλλετε με πολλή προσοχή, γράφοντάς τους όχι σε χαρτί, αλλά χαράζοντάς τους στη μνήμη και στην καρδιά σας. Και να φυλαγόσαστε όταν

τους μελετάτε, να μην ακούσει κανείς Κατηχούμενος αυτά που τώρα εδώ σας παραδίνουμε. Αυτή την πίστη να την έχετε για εφόδιο σε κάθε στιγμή της ζωής σας και να μη δεχτείτε πέρα από αυτή ποτέ καμιά άλλη. Ούτε και αν εμείς οι ίδιοι αλλάξουμε γνώμη και έρθουμε σε αντίθεση με εκείνα που τώρα σας διδάσκουμε. Ούτε αν ο διάβολος μετασχηματιστεί σε φωτεινό άγγελο (Πρβλ. Β΄ Κορ, 11,14) και θελήσει να σας πλανήσει. Γιατί, κι αν ακόμα εμείς ή κάποιος άγγελος από τον ουρανό σας ευαγγελιστεί κάτι αντίθετο από εκείνο που παραλάβατε, να είναι αναθεματισμένος (Γαλ. 1, 8-9). Και τώρα μεν ακούγοντας μια λέξη, να φέρνεις στο νου σου την πίστη, να περιμένεις όμως την κατάλληλη στιγμή να διδαχτείς από την Αγία Γραφή για το πλήρες περιεχόμενο κάθε άρθρου. Γιατί οι αλήθειες της πίστεως δεν συντάχθηκαν κατά την ανθρώπινη γνώμη και επιθυμία, αλλά αφού συλλέχθηκαν τα κυριότερα σημεία όλων των Γραφών, συντάχθηκε περιληπτικά όλη η διδασκαλία τής Πίστεως. Και όπως ακριβώς ο μικρός σπόρος του σιναπιού περιέχει δυναμικά όλο το φυτό στην πλήρη ανάπτυξή του έτσι και αυτό το Σύμβολο της Πίστεως συγκέντρωσε, μέσα σε λίγα λόγια, όλη τη γνώση της ευσέβειας, που περιέχεται σ’ ολόκληρη την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Προσέχετε λοιπόν, αδελφοί, και κρατείτε τις παραδόσεις (Πρβλ. Β΄ Θεσ. 2,15), τις οποίες τώρα παραλάβατε και γράψτε τις βαθιά μέσα στην καρδιά σας (Πρβλ. Παροιμ. 7, 3).

Κρατήστε τις με ευλάβεια νηπτική, ώστε να μη τις φθείρει ο εχθρός δολίως μέσα στις ψυχές μερικών από σας. Προσέξτε μήπως κάποιος αιρετικός αλλοιώσει κάτι από αυτά που σας παραδίδουμε. Γιατί η πίστη μοιάζει με την κατάθεση χρημάτων στην Τράπεζα (Πρβλ. Λουκ. 19, 23), πράγμα που τώρα κάναμε κι εμείς. Ο Θεός θα μας ζητήσει λόγο γι’ αυτή την παρακαταθήκη. «Σας εξορκίζω», καθώς λέει ο Απόστολος Παύλος, «ενώπιον του Θεού», ο οποίος ζωοποιεί τα πάντα και ενώπιον του Ιησού Χριστού, ο οποίος μαρτύρησε την εποχή του Ποντίου Πιλάτου, να τηρήσετε αυτή την καλή ομολογία και την πίστη, που σας παραδόθηκε, άσπιλη, μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (Πρβλ. Α΄ Τιμ. 5, 21: 6, 13-14), Τώρα που παραδόθηκε θησαυρός ζωής και ο Δεσπότης, όταν έλθει πάλι, θα σου ζητήσει αυτό που σου παρέδωσε. Αυτήν θα την κάνει σε όλους φανερή, κάποια ορισμένη στιγμή, ο μακάριος και μόνος δυνάστης, ο Βασιλιάς των βασιλιάδων και Κύριος των κυρίων. Ο μοναδικός κάτοχος της αθανασίας, Εκείνος που κατοικεί σε απρόσιτο φως και τον οποίο δεν είδε ποτέ κανένας άνθρωπος, ούτε θα μπορέσει ποτέ να δει (Πρβλ. Α΄ Τιμ. 6,15-16). Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα η τιμή και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Αγ. Κυρίλλου Ιεροσολύμων, «Κατηχήσεις», εκδ. Ετοιμασία, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Καρέα. Κατήχηση Ε΄, σ. 108-118)

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-