Ο Απόστολος Παύλος που γεύθηκε τόσα απόρρητα μυστήρια και που ανέβηκε στον τρίτο ουρανό, καθώς μελετούσε τα κρίματα τού Θεού, αισθάνθηκε ίλιγγο σαν να κοίταζε σε άβυσσο. Προσπαθώντας να ερευνήση το βάθος τού πλούτου και της σοφίας και της γνώσεως τού Θεού, δεν αισθάνθηκε τίποτε άλλο παρά μόνο κατάπληξι. Κατεπλάγη και σταμάτησε αμέσως την έρευνα. Εάν έτσι αντιμετώπισε τα πράγματα ο Απόστολος, εμείς τι ματαιοπονούμε να εξετάζουμε περίεργα αυτά που δεν εξερευνώνται και να εξιχνιάζουμε αυτά που είναι ανεξιχνίαστα;
Σάς παρακαλώ και σάς ικετεύω: Ας μη φθάσουμε σ' αυτό το σημείο τού παραλογισμού. Αλλά σε κάθε μας απορία ας ενθυμούμεθα και ας αναφέρουμε τον λόγο τού Ψαλτηρίου: «Τα κρίματα σου, άβυσσος πολλή» (Ψαλμ. λε', 7).
«Εξομολογήσομαί σοι, ότι φοβερώς εθαυμαστώθης» (Ψαλμ. ρλη', 6). «Θα σε δοξολογήσω, Θεέ μου, διότι εφάνηκες φοβερά θαυμαστός». Τι σημαίνει «φοβερά»;
Εμείς οι άνθρωποι θαυμάζουμε πολλά πράγματα, όπως π. χ. ωραίους κίονες, επιτυχημένους ζωγραφικούς πίνακες, ανθηρά σώματα, αλλά ο θαυμασμός μας δεν συνοδεύεται με φόβο. Θαυμάζουμε επίσης το πλάτος και το μέγεθος της θάλασσας. Θαυμάζουμε και τον αχανή βυθό της. Σαν σκύψουμε όμως να κοιτάξουμε σ' αυτόν τον βυθό, δοκιμάζουμε φόβο.
Αυτό ασφαλώς συνέβη και με τον προφήτη. Καθώς έσκυψε να ιδή το απέραντο και αχανές πέλαγος της σοφίας του Θεού, κατελήφθη από ίλιγγο, εθαύμασε, φοβήθηκε πολύ και γύρισε πίσω κράζοντας: «Θα σε δοξολογήσω, διότι εφάνηκες φοβερά θαυμαστός. Και τα έργα σου είναι θαυμάσια». Και σε άλλη περίστασι είπε: «Έγινε θαυμαστή η γνώσις σου με την μελέτη μου. Έγινε δυνατή και επιβλητική, και δεν αντέχω να την αντικρύσω» (Ψαλμ. ρλη', 6).
Ο Θεός στα μεγάλα μυστήρια της πίστεως μας εισάγει σιγά-σιγά σαν καλός παιδαγωγός. Ας θυμηθούμε ωρισμένες περιπτώσεις από την Γραφή.
Πες μου, πως ο Ηλίας ανέβηκε επάνω στο πύρινο άρμα, αφού η φωτιά δεν ανεβάζει ψηλά, αλλά καίει; Έπειτα πως ζη τόσο χρόνο; Σε ποιόν τόπο είναι; Και γιατί να συμβή αυτό; Αλλά και ο Ενώχ σε ποιο μέρος μετετέθη; Και με τι τροφή τρέφεται; Σαν την ιδική μας; Και τι τον εμποδίζει να εμφανισθή εμπρός μας; Δεν λαμβάνει τροφή; Και γιατί να μετατεθή;
Εδώ βλέπουμε ότι ο Θεός χρησιμοποιεί παιδαγωγική τέχνη. Στην αρχή πραγματοποίησε την μετάθεσι τού Ενώχ. Αυτό βέβαια δεν ήταν και πολύ σημαντικό. Αλλά με αυτό μας προετοίμασε να δεχθούμε την άνοδο τού Ηλία.
Επίσης στην αρχή έκλεισε τον Νώε μέσα στην κιβωτό. Αυτό βέβαια δεν ήταν και πολύ σπουδαίο. Αλλά με αυτό μας προετοίμασε να δεχθούμε το κλείσιμο τού προφήτου Ιωνά στην κοιλία τού κήτους. Βλέπουμε δηλαδή ότι και στα θαυμαστά γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης προηγήθηκαν προτυπώσεις.
Όπως σε μία σκάλα το πρώτο σκαλοπάτι οδηγεί στο δεύτερο και όχι στο τέταρτο, και δεν μπορείς να φθάσης στο δεύτερο αν δεν πέρασης το πρώτο, έτσι και εδώ. Τα μεν υπερφυσικά σημεία προετοιμάζουν τα δε.
Έπρεπε να γίνη πιστευτό ότι ο Πατήρ έχει Υιό, και ότι τον εγέννησε «απαθώς». Γι' αυτό παρουσιάζεται μία στείρα γυναίκα — η Σάρρα — να γεννά τέκνο. Αλλά ας οδηγήσουμε πιο πίσω τον λόγο. Έπρεπε να πιστευθή ότι ο Υιός εγεννήθη μόνο από τον Πατέρα. Γι' αυτό παρουσιάζεται η Εύα, να προέρχεται από τον Αδάμ μόνο, χωρίς εκείνος να παύση να είναι ολόκληρος άνθρωπος. Έπρεπε επίσης να γίνη πιστευτή η γέννησις τού Χριστού από την Παρθένο. Παρουσιάζονται πριν από αυτήν στείρες γυναίκες που γεννούν και μάλιστα όχι μία φορά, αλλά και δύο και τρεις και πολλές. Δηλαδή η γέννησις από την στείρα προτύπωνε την γέννησι από την Παρθένο. Έτσι εβοηθείτο η σκέψις να δεχθή την πίστι...
Επρόκειτο ο Χριστός να αναστηθή εκ νεκρών. Και σ' αυτό βλέπουμε πολλές αποδείξεις: Τον Ενώχ, τον Ηλία, τον Ιωνά, τα όσα έγιναν στην κάμινο των Χαλδαίων, τα όσα έγιναν με τον Νώε, οι σπόροι και η βλάστησις, ο τρόπος της ιδικής μας γεννήσεως η των ζώων. Σε όλα αυτά υπάρχουν εικόνες της Αναστάσεως.
Επειδή το δόγμα της Αναστάσεως είναι από τα πιο σπουδαία, γι’ αυτό και προηγήθηκαν πολλές προεικονίσεις.
ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
.jpg)
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.