Δίκαοι και άδικοι θα λάβουμε το μισθό μας

Ὅλοι πιστεύουμε  ὅτι ὑπάρχει  Θεός καί μάλιστα δίκαιος. Ἀφοῦ  πιστεύουμε  ὅτι  εἶναι  δίκαιος,  ὅλοι ξέρουμε ὅτι θά μᾶς ἀνταποδώσει, αὐτά πού μᾶς ἀξίζουν.
Κανένας  ἀκόμα  δέν ἔλαβε τήν  πληρωμή   του  ἐδῶ στή γῆ· οὔτε ὁ ἄδικος τήν τιμωρία  γιά τήν κακία του, οὔτε  ὁ δίκαιος  τό  βραβεῖο γιά  τήν  ἀρετή  του. Εἶναι λοιπόν φανερό, ὅτι θά ἔρθει καιρός, κατά τόν ὁποῖο καί οἱ δυό θά πάρουν τήν πληρωμή, πού τούς ἀξίζει.

Οἱ θλίψεις στούς ἁμαρτωλούς  καί στούς δίκαιους

Ὅταν ἡ  συνείδηση  μᾶς  ἐλέγχει  γιά  τίς  ἁμαρτίες μας κι ἄν ἀκόμα πάθουμε κάτι  φοβερό, βρίσκουμε τήν αἰτία  του. Ἀναλογιζόμαστε τίς  ἁμαρτίες  μας  καί  δί- νουμε ἀπάντηση  στή θλίψη μας.
Ἐκεῖνοι  ὅμως πού εἶναι  γεμάτοι  ἀρετές, ὅταν πά- θουν κάτι τέτοιο, ἐπειδή πιστεύουν στήν ἀνάσταση καί στήν  αἰώνια  ζωή,  ὅλες  τίς  θλίψεις,   τίς  ἀρρώστειες ἀκόμη καί τό θάνατο τά θεωροῦν ὡς ὑποσχέσεις  τοῦ Θεοῦ γιά τήν αἰωνιότητα.

Θοῦ Κύριε φυλακήν  περί τά χείλη μου...

Ἡ αἰτία  γιά  ὅλα τά κακά,  πού μᾶς τυραννοῦν στή ζωή, εἶναι τό στόμα· μᾶλλον ὄχι τό στόμα, ἀλλά ἐμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ χριστιανοί,  πού δέν τό χρησιμοποιοῦμε  σω- στά, ὅπως θέλει ὁ Θεός. Ἀπό αὐτό βγαίνουν ἔξω οἱ κα- τηγορίες καί οἱ συκοφαντίες.
Μήν μοῦ πεῖς· «∆έν εἶναι τίποτα, δέν εἶναι καί μεγάλη  ἁμαρτία νά  κατακρίνω  ἤ  νά  συκοφαντῶ κάποιον».  Αὐτό  ἀκριβῶς  εἶναι  ἡ  πιό  μεγάλη   ἁμαρτία, ἐπειδή λές, ὅτι δέν εἶναι τίποτα.

Γενηθήτω  τό θέλημα Σου

Ὁ  Χριστός εἶναι μαζί μου. Ποιόν θά φοβηθῶ; Εἴτε κύματα  σηκώνονται,  εἴτε πελάγη,  ὅλα αὐτά γιά  μένα εἶναι πιό ἀσήμαντα  ἀπό ἀράχνη. Πάντοτε  λέω «Κύριε, ἄς γίνει  τό  δικό σου  θέλημα» ὄχι ὅτι θέλει  ὁ τάδε καί ὁ τάδε. Ἀλλά  ὅτι θέλεις  Ἐσύ.   Αὐτό  μοῦ εἶναι πύργος. Αὐτό μοῦ εἶναι πέτρα ἀκίνητη,  ράβδος ἀμετάβλητη.
Ἄν θέλει ὁ Θεός νά γίνει αὐτό, ἄς γίνει.

Πότε λιγοστεύουν οἱ ἁμαρτίες  μας;

Ἄν πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία,
ἄν ὁμολογοῦμε καί δακρύζουμε γιά τίς ἁμαρτίες μας,
ἄν ταλανίζουμε   τόν ἑαυτό  μας, λέγοντας  πώς  εἴμαστε ἄχρηστοι δοῦλοι.
Μόνον ἔτσι  λιγοστεύουν οἱ ἁμαρτίες μας, ὅταν δη- λαδή δέν ἔχουμε μεγάλη  ἰδέα γιά τόν ἑαυτό μας καί ἄν ἀκόμη  ἐπιτελοῦμε  μεγάλα  ἔργα, γιά  νά μήν πάθουμε αὐτό πού ἔπαθε ὁ Φαρισαῖος.

Ὁ χριστιανός  εἶναι πάντοτε χαρούμενoς

Ἡ  χαρά εἶναι  γνώρισμα  τοῦ ἀνθρώπου  πού εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Θεό. Αὐτός ἄν καί ἐξωτερικά στεναχωριέται, μέσα του ὅμως εἶναι  πάντοτε χαρούμενος.
Ἄκουσε  τί  λέει  ὁ Λουκᾶς  γιά  τούς  ἀποστόλους·
«Ἔφυγαν  ἀπό τό συνέδριο μέ χαρά, γιατί  ἀξιώθηκαν νά μαστιγωθοῦν γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ».
Ἄν οἱ μαστιγώσεις  καί τά δεσμά φαίνονται ὅτι προκαλοῦν μεγάλη λύπη, ποιό ἀπό αὐτά πού ἐμεῖς περνοῦμε σήμερα μπορεῖ νά μᾶς προκαλέσει λύπη;

Ἄς εὐχαριστοῦμε  πάντοτε τόν Θεό

∆έν  ὑπάρχει  ἄνθρωπος  πού  εὐχαριστεῖ  τόν  Θεό γιά  τά δυσάρεστα καί νά αἰσθάνεται  ἀπογοήτευση.  Ἡ ψυχή πού ἀγαπᾶ  τόν Θεό καί ἔχει στηρίξει τήν ἐλπίδα της σ’ Αὐτόν, λάμπει πάντοτε ἀπό χαρά.
Τίποτε  δέν εἶναι  ἁγιώτερο  ἀπό  τήν  ψυχή  ἐκείνη, πού  στά  προβλήματα  καί  στίς  δυσκολίες  εὐχαριστεῖ τόν Θεό. ∆έν ὑστερεῖ καθόλου ἀπό τήν ψυχή τῶν μαρ- τύρων. Καί οἱ δύο στεφανώνονται  ἀπό τόν Θεό.

Πόσο  σκεφτόμαστε  τόν Θεό;

Ἄν ἔχουμε συνέχεια στήν σκέψη μας τόν Θεό, τότε ὅλα  τά  προβλήματα  θά  βρίσκουν τή  λύση  τους, καί ὅλες τίς θλίψεις θά τίς ὑπομένουμε.
Τώρα  ὅλα μᾶς  φαίνονται  δύσκολα, γιατί   δέν σκε- φτόμαστε  τόν Θεό, ὅπως θέλει.  Εἶναι  πολύ  σπουδαῖο πράγμα  νά   ἔχουμε  ἐμεῖς  στήν  μνήμη  μας  τόν  Θεό, ἀλλά ἀνώτερο εἶναι νά μᾶς θυμᾶται ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

Νά μήν ἀναβάλλεις ποτέ

Ἀρχή τῆς ραθυμίας εἶναι ἡ ἀναβολή. Ἄς μήν ἀναβάλλουμε γιά  αὔριο τήν  διόρθωσή  μας, γιατί   δέν ξέρουμε τί θά ξημερώσει ἡ αὐριανή ἡμέρα.
Οὔτε πάλι  νά λέμε ὅτι θά νικήσουμε τήν κακή  συ- νήθεια σιγά-σιγά,  γιατί  τότε, ποτέ δέν θά μπορέσουμε νά ἀπαλλαγοῦμε  ἀπό αὐτήν.

Ἡ σκέψη   μας στραμμένη στά οὐράνια

∆έν εἶναι δικός μας ὁ καιρός·
εἴμαστε προσωρινοί καί ξένοι στήν παροῦσα ζωή·
ἄς μήν ἐπιζητοῦμε τιμές·
ἄς μήν ἐπιθυμοῦμε ἐξουσία καί δόξα ἀνθρώπινη·
ἄς ὑποφέρουμε τά πάντα μέ ὑπομονή·
ἄς ἐκμεταλλευόμαστε τό χρόνο μας, ἔχοντας τήν  σκέψη μας στραμμένη στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Πνευματικό πρόγραμμα

Ἄς ἀρχίσουμε τήν ἀρετή ὅσο εἶναι καιρός· ἄς καλλιεργοῦμε στίς ψυχές μας τίς ἀρετές, ὅπως ἀκριβῶς οἰ γεωργοί καλλιεργοῦν τή γῆ.
Ἄς  βάλλουμε  πνευματικό   πρόγραμμα  στήν  ψυχή μας· τόν μῆνα  αὐτό ἄς νικήσουμε τήν  ἀλαζονεία, τήν κακολογία.
Ἄς ποῦμε στόν ἑαυτό μας·
τό μῆνα αὐτό θά κατορθώσουμε τήν ἀνεξικακία·
τόν ἄλλο μῆνα θά ἀσκηθοῦμε στήν ἐγκράτεια...

Ἰωάννης Χρυσόστομος

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙ Σ  ΦΛΩΡΙΝΗΣ  ΠΡΕΣΠΩΝ    ΕΟΡ∆ΑΙΑΣ
Ι .  Ν .  ΑΓΙΟΥ  ΙΩΑ Ν ΝΟΥ  ΠΡΟ∆ΡΟΜΟΥ  ΠΤΟΛΕΜΑ Ϊ ∆ΟΣ

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Ἀπό  τόν  πλοῦτο  καί  τή  σοφία  τῶν  Πατέρων
Φ 196ο, 28η Σεπτεμβρίου 2008, Ἐκκλ. Ἔτος  Θ΄ αφ 39ο

 

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-