Κεφάλαια περί τηρήσεως του νού Α'

ΣΥΝΤΟΜΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ὁ ὅσιος πατέρας μας Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής ἔζησε γύρω στό 370 μ.Χ.. Ἦταν σύγχρονος τοῦ ἀββᾶ Μακαρίου τοῦ Μεγάλου. Μελετώντας νύχτα καί ἡμέρα τίς θεῖες Γραφές, ἄντλησε ἀπό τίς σωτήριες πηγές τους πλούσιο τό νερό τῆς πνευματικῆς σοφίας καί ἔγραψε πολλούς καί πάρα πολύ καλούς λόγους πάνω σέ διάφορα ψυχωφελῆ θέματα, ὥστε ν' ἀποτελοῦν ὁλόκληρο βιβλίο. Ἀπό αὐτούς παραθέτουμε ἐδῶ αὐτόν τόν μικρό λόγο, γιά χάρη ἐκείνων πού ἐπιθυμοῦν νά προσέχουν καί νά φυλάγουν τό νοῦ τους. Ὁ λόγος αὐτός διδάσκει μέ συντομία πῶς νά ἀποκρούομε τίς προσβολές τῶν πονηρῶν λογισμῶν, γιά νά μή μᾶς κατηγορεῖ ἡ συνείδηση, πῶς νά μελετοῦμε τά θεῖα καί πῶς νά διατηροῦμε καθαρά τά τρία μέρη τῆς ψυχῆς μέ κάθε ἀταραξία καί ἐπιτηδειότητα.



ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

Ἀσκητής τῆς ἐποχῆς τοῦ πρωτογενοῦς μοναχισμοῦ τῆς Αἰγύπτου, ὁ ὅσιος Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής, μεταξύ τῶν ἄλλων ἔργων του παρήγαγε καί τά εἰκοσιεπτά κεφάλαια, τά ὁποῖα οἱ ἐκδότες τῆς Φιλοκαλίας, ὡς ὠφελιμότατα, ἐνσωμάτωσαν σ' αὐτήν.

Πρόκειται γιά μία δέσμη πνευματικῶν καί ἀσκητικῶν ἐμπειριῶν ἑνός μεγάλου ἡσυχαστῆ, πού ἡ ἀξία τους αὐξάνεται ἀπό τό γεγονός τῆς πρωτοτυπίας τους, ἀφοῦ ἀποτελοῦν ἄνθη τοῦ πρώιμου μοναχισμοῦ καί ἔχουν γραφεῖ χωρίς τήν βοήθεια τῆς ἀνύπαρκτης ἀκόμη ἡσυχαστικῆς παραδόσεως.

Βέβαια, τοῦ ὁσίου Ἠσαΐα προηγήθηκαν ἐλάχιστα μέν, πλήν μεγάλα ἀναστήματα τῆς Ἐρήμου, πού, ὡς ταπεινός, ἐπωφελήθηκε τῆς πείρας τους καί διασταύρωσε τήν πνευματική του γνώση. Ἀλλά ὁ ἴδιος συνεισέφερε τό μεγαλύτερο μέρος ἀπό τήν προσωπική του ἐμπειρία, κατά τούς πολέμους μέ τόν διάβολο καί τά πάθη, ἀλλά καί ἀπό τήν μελέτη τῶν Γραφῶν, ὅπως προκύπτει ἀπό ὅλο τό ἔργο του καί τά κεφάλαια «περί τηρήσεως τοῦ νοός», μέ τίς συχνές ἀναφορές στίς ἱερές Γραφές.

Τό ἀπόσπασμα αὐτό ἀπευθύνεται σέ μοναχούς, κυρίως ἡσυχαστές, ἀλλά εἶναι ὠφελιμότατο καί γιά τούς λαϊκούς χριστιανούς, ἀφοῦ καί τά ψεκτά πάθη εἶναι κοινά, κοινή ἡ ἀνθρωπολογική σύνθεση, κοινή ἡ πίστη, κοινή ἡ χάρη καί κοινοί οἱ πόλεμοι ἀπό τόν κόσμο, τόν διάβολο καί τά πάθη.

Στά εἰκοσιετπά κεφάλαια γίνεται αἰσθητή ἡ προσωπική ἐμπειρία τοῦ Ὁσίου, πού ἀποτελεῖ καί τό βασικό κριτήριο τῆς διδασκαλίας του, σέ συνδυασμό μέ τίς Γραφικές μαρτυρίες. Ἐξαίρει, σάν παράγοντα ἀντιστάσεως στίς προκλήσεις τῶν παθῶν καί στίς προσβολές τῶν δαιμόνων, τόν θυμό. Δηλαδή τήν ἐξέγερση τοῦ θυμοειδοῦς μέρους τῆς ψυχῆς, προκειμένου νά κινηθεῖ ἡ ψυχή μέ ἀνδρεία κατά τῆς ἐπιτιθέμενης ἁμαρτίας. Καί εἶναι γνωστό, ἀπ' ὅλη τήν ἀσκητική γραμματεία, ὅτι ὁ κύριος σκοπός τοῦ θυμοειδοῦς εἶναι ἡ ρωμαλέα ἀντίσταση καί ἡ ὁρμητική ἐπίθεση μόνο κατά τῆς ἁμαρτίας.

Στή συνέχεια ἀποκαλύπτει τίς μεθοδικές ἀπάτες τῶν δαιμόνων, τίς ὁποῖες ἡ ψυχή πρέπει νά ἀντιμετωπίζει μέ τήν προσοχή, τίς ἀσκητικές πράξεις καί τήν προσευχή. Κι αὐτά ὅλα εἶναι ὅσα ὀφείλονται νά γίνουν ἀπό τήν ἀνθρώπινη πλευρά. Τή νίκη ὅμως μόνον ὁ Κύριος θά δώσει στήν ταπεινή ψυχή, τήν ὁποία συνεχῶς βοηθεῖ, ὑπό τόν ὅρο ὅτι διαμένει στήν ταπείνωση καί τήν αὐτομεμψία της.

Βέβαια, εἶναι αὐτονόητο, ὅτι ὁ ὅσιος Ἠσαΐας θέλει τούς μοναχούς καί τούς λαϊκούς σέ συνεχῆ κατάσταση ἐγρηγόρσεως, ἀφοῦ ἡ σύσταση τοῦ Κυρίου: «Γρηγορεῖτε», ἐπαναλαμβάνεται συχνά καί ἀπό τόν ἴδιο καί τούς ἀποστόλους. Ἐννοεῖται, ὅτι ἡ ἐγρήγορση εἶναι ἀπαραίτητη ὅσο ἡ ψυχή εἶναι ἀσθενής καί ἐνεργεῖται ἀπό τά πάθη. Ὅταν ὅμως, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νικήσει τά πάθη καί φθάσει στήν μακαρία ἀπάθεια, διά τῆς ἑνοποιήσεως ψυχῆς, σώματος καί πνεύματος, τότε ἡ «ἀπάθεια ἀπολέμητος ἐστιν». Πρόκειται γιά τήν ἴδια ἄποψη πού διατυπώνει ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ, γιά τήν εἰρήνη «τῆς ἐν σοι τριάδος», καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς πού λέγει: «Ὅταν τό ἑνιαῖον τῆς ψυχῆς γένηται τρισσόν μένον ἑνιαῖον....». Ἀλλά τοῦ τελευταίου ἡ ἄποψη εἶναι κάπως διαφορετική, ἀφοῦ «τρισσόν» ἐννοεῖ τήν οὐσία τοῦ νοῦ, τήν ἐνέργειά του καί τή βούληση. Πάντως πρόκειται περί κοινῶν ἐμπειριῶν μέ διαφορετική διατύπωση.

Ὁλόκληρο τό κείμενο τοῦ ὁσίου Ἠσαΐα ἀποτελεῖ μία ἀσκητική ὑποτύπωση μέ προσωπική γεύση τῆς διδασκαλίας, ἡ ὁποία, μαζί μέ τά ἄλλα ἔργα του, τόν ἀνέδειξε σ' ἕναν σημαντικό Γέροντα τοῦ ἀρχαίου μοναχισμοῦ, πού ἐπηρέασε ἀποφασιστικά τή διαμόρφωση τῆς ἀσκητικῆς καί ἡσυχαστικῆς παραδόσεως. Μέ τά κεφάλαια τοῦ ἀρχαίου αὐτοῦ ἀγωνιστῆ τῶν Ἐρήμων, βεβαιώνεται ὅτι ἡ «νόμιμη ἄθληση» ὁδηγεῖ στίς κοινές, ὅσο καί ἰδιότυπες, σάν προσωπικές, ἐμπειρίες καί ἔτσι πραγματοποιεῖται ἡ ἀκαταμάχητη «συμφωνία τῶν Πατέρων», πού ἀποτελεῖ τό ὕψιστο κριτήριο ἀλήθειας καί τήν ὁποία ἀπεργάζεται τό ἕνα καί ἑνοποιό Ἅγιο Πνεῦμα.
---------------------------

27 Κεφάλαια περὶ τηρήσεως τοῦ νοῦ

Ἅγιος Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής

ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-