Δανιήλ

ΔΑΝΙΗΛ

 ΣΩΣΑΝΝΑ

 1 ΚΑΙ ην ανήρ οικών εν Βαβυλώνι, και όνομα αυτω Ιωακείμ. 2 και έλαβε γυναίκα, ή όνομα Σωσάννα, θυγάτηρ Χελκίου, καλή σφόδρα και φοβουμένη τον Κύριον· 3 και οι γονείς αυτής δίκαιοι και εδίδαξαν την θυγατέρα αυτών κατά τον νόμον Μωυσή. 4 και ην Ιωακείμ πλούσιος σφόδρα, και ην αυτω παράδεισος γειτνιών τω οίκω αυτού· και προς αυτόν προσήγοντο οι Ιουδαίοι δια το είναι αυτόν ενδοξότερον πάντων. 5 και απεδείχθησαν δύο πρεσβύτεροι εκ του λαού κριταί εν τω ενιαυτω εκείνω, περί ων ελάλησεν ο δεσπότης, ότι εξήλθεν ανομία εκ Βαβυλώνος εκ πρεσβυτέρων κριτών, οί εδόκουν κυβερνάν τον λαόν. 6 ούτοι προσεκαρτέρουν εν τη οικία Ιωκείμ, και ήρχοντο προς αυτούς πάντες οι κρινόμενοι. 7 και εγένετο ηνίκα απέτρεχεν ο λαός μέσον ημέρας, εισεπορεύετο Σωσάννα και περιεπάτει εν τω παραδείσω του ανδρός αυτής. 8 και εθεώρουν αυτήν οι δύο πρεσβύτεροι καθ ‘ ημέραν εισπορευομένην και περιπατούσαν και εγένοντο εν επιθυμία αυτής. 9 και διέστρεψαν τον εαυτών νουν και εξέκλιναν τους οφθαλμούς αυτών του μη βλέπειν εις τον ουρανόν, μηδέ μνημονεύειν κριμάτων δικαίων. 10
και ήσαν αμφότεροι κατανενυγμένοι περί αυτής και ουκ ανήγγειλαν αλλήλοις την οδύνην αυτών, 11 ότι ησχύνοντο αναγγείλαι την επιθυμίαν αυτών ότι ήθελον συγγενέσθαι αυτη. 12 και παρετηρούσαν φιλοτίμως καθ' ημέραν οράν αυτήν. 13 και είπαν έτερος τω ετέρω· πορευθώμεν δη εις οίκον, ότι αρίστου ωρα εστί. και εξελθόντες διεχωρίσθησαν απ' αλλήλων, 14 και ανακάμψαντες ήλθον επί το αυτό και ανετάζοντες αλλήλους την αιτίαν, ωμολόγησαν την επιθυμίαν αυτών· και τότε κοινή συνετάξαντο καιρόν ότε αυτήν δυνήσονται ευρείν μόνην. 15 και εγένετο εν τω παρατηρείν αυτούς ημέραν εύθετον εισήλθέ ποτε καθώς εχθές και τρίτης ημέρας μετά δύο μόνων κορασίων και επεθύμησε λούσασθαι εν τω παραδείσω, ότι καύμα ην. 16 και ουκ ην ουδείς εκεί πλήν οι δύο πρεσβύτεροι κεκρυμμένοι και παρατηρούντες αυτήν. 17 και είπε τοις κορασίοις· ενέγκατε δη μοι έλαιον και σμήγματα και τας θύρας του παραδείσου κλείσατε, όπως λούσωμαι. 18 και εποίησαν καθώς είπε και απέκλεισαν τας θύρας του παραδείσου και εξήλθαν κατά τας πλαγίας θύρας ενέγκαι τα προστεταγμένα αυταίς και ουκ είδοσαν τους πρεσβυτέρους, ότι ήσαν κεκρυμμένοι. 19 και εγένετο ως εξήλθοσαν τα κοράσια, και ανέστησαν οι δύο πρεσβύται και επέδραμον αυτη 20 και είπον· ιδού αι θύραι του παραδείσου κέκλεινται, και ουδείς θεωρεί ημάς, και εν επιθυμία σου εσμεν· διό συγκατάθου ημίν και γενού μεθ' ημών· 21 ει δε μη, καταμαρτυρήσομέν σου ότι ην μετά σου νεανίσκος και δια τούτο εξαπέστειλας τα κοράσια από σου. 22 και ανεστέναξε Σωσάννα και είπε· στενά μοι πάντοθεν· εάν τε γαρ τούτο πράξω, θάνατός μοί εστιν, εάν τε μη πράξω, ουκ εκφεύξομαι τας χείρας υμών. 23 αιρετώτερόν μοί εστι μη πράξασαν εμπεσείν εις χείρας υμών ή αμαρτείν ενώπιον Κυρίου. 24 και ανεβόησε φωνή μεγάλη Σωσάννα, εβόησαν δε και οι δύο πρεσβύται κατέναντι αυτής. 25 και δραμών ο εις ήνοιξε τας θύρας του παραδείσου. 26 ως δε ήκουσαν την κραυγήν εν τω παραδείσω οι εκ της οικίας, εισεπήδησαν δια της πλαγίας θύρας ιδείν το συμβεβηκός αυτη. 27 ηνίκα δε είπαν οι πρεσβύται τους λόγους αυτών, κατησχύνθησαν οι δούλοι σφόδρα, ότι πώποτε ουκ ερρήθη λόγος τοιούτος περί Σωσάννης.

 28 Και εγένετο τη επαύριον ως συνήλθεν ο λαός προς τον άνδρα αυτής Ιωακείμ, ήλθον οι δύο πρεσβύται πλήρεις της ανόμου εννοίας κατά Σωσάννης του θανατώσαι αυτήν και είπαν έμπροσθεν του λαού· 29 αποστείλατε επί Σωσάνναν θυγατέρα Χελκίου, ή εστι γυνή Ιωακείμ· οι δε απέστειλαν. 30 και ήλθεν αυτή και οι γονείς αυτής και τα τέκνα αυτής και πάντες οι συγγενείς αυτής· 31 η δε Σωσάννα ην τρυφερά σφόδρα και καλή τω είδει. 32 οι δε παράνομοι εκέλευσαν αποκαλυφθήναι αυτήν, ην γαρ κατακεκαλυμμένη, όπως εμπλησθώσι του κάλλους αυτής· 33 έκλαιον δε οι παρ' αυτής και πάντες οι ιδόντες αυτήν. 34 αναστάντες δε οι δύο πρεσβύται εν μέσω τω λαω έθηκαν τας χείρας επί την κεφαλήν αυτής· 35 η δε κλαίουσα ανέβλεψεν εις τον ουρανόν, ότι ην η καρδία αυτής πεποιθυία επί τω Κυρίω. 36 είπον δε οι πρεσβύται· περιπατούντων ημών εν τω παραδείσω μόνων, εισήλθεν αύτη μετά δύο παιδισκών και απέκλεισε τας θύρας του παραδείσου και απέλυσε τας παιδίσκας· 37 και ήλθε προς αυτήν νεανίσκος, ος ην κεκρυμμένος, και ανέπεσε μετ' αυτής. 38 ημείς δε όντες εν τη γωνία του παραδείσου, ιδόντες την ανομίαν εδράμομεν επ' αυτούς· και ιδόντες συγγινομένους αυτούς, 39 εκείνου μεν ουκ ηδυνήθημεν εγκρατείς γενέσθαι δια το ισχύειν αυτόν υπέρ ημάς και ανοίξαντα τας θύρας εκπεπηδηκέναι, 40 ταύτης δε επιλαβόμενοι επηρωτώμεν τις ην ο νεανίσκος, 41 και ουκ ηθέλησεν αγγείλαι ημίν. ταύτα μαρτυρούμεν. και επίστευσεν αυτοίς η συναγωγή ως πρεσβυτέροις του λαού και κριταίς και κατέκριναν αυτήν αποθανείν. 42 ανεβόησε δε φωνή μεγάλη Σωσάννα και είπεν· ο Θεός ο αιώνιος ο των κρυπτών γνώστης, ο ειδώς τα πάντα πριν γενέσεως αυτών, 43 συ επίστασαι ότι ψευδή μου κατεμαρτύρησαν· και ιδού αποθνήσκω μη ποιήσασα μηδέν ων ούτοι επονηρεύσαντο κατ' εμού.

 44 Και εισήκουσε Κύριος της φωνής αυτής. 45 και απαγομένης αυτής απολέσθαι, ο Θεός εξήγειρε το πνεύμα το άγιον παιδαρίου νεωτέρου, ω όνομα Δανιήλ, 46 και εβόησε φωνή μεγάλη· αθωος εγώ από του αίματος ταύτης. 47 επέστρεψε δε πας ο λαός προς αυτόν και είπαν· τις ο λόγος ούτος, ον συ λελάληκας; 48 ο δε στάς εν μέσω αυτών είπεν· ούτως μωροί οι υιοί Ισραήλ; ουκ ανακρίναντες ουδέ το σαφές επιγνόντες κατεκρίνατε θυγατέρα Ισραήλ; 49 αναστρέψατε εις το κριτήριον· ψευδή γαρ ούτοι κατεμαρτύρησαν αυτής. 50 και ανέστρεψε πας ο λαός μετά σπουδής. και είπαν αυτω οι πρεσβύτεροι· δεύρο κάθισον εν μέσω ημών και ανάγγειλον ημίν, ότι σοί δέδωκεν ο Θεός το πρεσβείον. 51 και είπε προς αυτούς Δανιήλ· διαχωρίσατε αυτούς απ' αλλήλων μακράν, και ανακρινώ αυτούς. 52 ως δε διεχωρίσθησαν εις από του ενός, εκάλεσε τον ένα αυτών και είπε προς αυτόν· πεπαλαιωμένε ημερών κακών, νυν ήκασιν αι αμαρτίαι σου, ας εποίεις το πρότερον 53 κρίνων κρίσεις αδίκους και τους μεν αθώους κατακρίνων, απολύων δε τους αιτίους, λέγοντος του Κυρίου· αθωον και δίκαιον ουκ αποκτενείς· 54 νυν ουν ταύτην είπερ είδες, ειπόν· υπό τι δένδρον είδες αυτούς ομιλούντας αλλήλοις; ο δε είπεν· υπό σχίνον. 55 είπε δε Δανιήλ· ορθώς έψευσαι εις την σεαυτού κεφαλήν· ήδη γαρ άγγελος Θεού λαβών φάσιν παρά του Θεού σχίσει σε μέσον. 56 και μεταστήσας αυτόν εκέλευσε προσαγαγείν τον έτερον· και είπεν αυτω· σπέρμα Χαναάν και ουκ Ιούδα, το κάλλος εξηπάτησέ σε, και επιθυμία διέστρεψε την καρδίαν σου· 57 ούτως εποιείτε θυγατράσιν Ισραήλ, και εκείναι φοβούμεναι ωμίλουν υμίν, αλλ' ου θυγάτηρ Ιούδα υπέμεινε την ανομίαν υμών. 58 νυν ουν λέγε μοι· υπό τι δένδρον κατέλαβες αυτούς ομιλούντας αλλήλοις; ο δε είπεν· υπό πρίνον. 59 είπε δε αυτω Δανιήλ· ορθώς έψευσαι και συ εις την σεαυτού κεφαλήν· μένει γαρ ο άγγελος του Θεού την ρομφαίαν έχων πρίσαι σε μέσον, όπως εξολοθρεύση υμάς. 60 και ανεβόησε πάσα η συναγωγή φωνή μεγάλη και ευλόγησαν τω Θεω τω σώζοντι τους ελπίζοντας επ' αυτόν. 61 και ανέστησαν επί τους δύο πρεσβύτας, ότι συνέστησεν αυτούς Δανιήλ εκ του στόματος αυτών ψευδομαρτυρήσαντας, και εποίησαν αυτοίς ον τρόπον επονηρεύσαντο τω πλησίον, 62 ποιήσαι κατά τον νόμον Μωυσή, και απέκτειναν αυτούς· και εσώθη αίμα αναίτιον εν τη ημέρα εκείνη. 63 Χελκίας δε και η γυνή αυτού ήνεσαν τον Θεόν περί της θυγατρός αυτών μετά Ιωακείμ του ανδρός αυτής και των συγγενών πάντων, ότι ουχ ευρέθη εν αυτη άσχημον πράγμα. 64 και Δανιήλ εγένετο μέγας ενώπιον του λαού από της ημέρας εκείνης και επέκεινα.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α

 1 ΕΝ έτει τρίτω της βασιλείας Ιωακείμ βασιλέως Ιούδα ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς Βαβυλώνος εις Ιερουσαλήμ και επολιόρκει αυτήν. 2 και έδωκε Κύριος εν χειρί αυτού τον Ιωακείμ βασιλέα Ιούδα και από μέρους των σκευών οίκου του Θεού, και ήνεγκεν αυτά εις γην Σενναάρ οίκου του Θεού αυτού· και τα σκεύη εισήνεγκεν εις τον οίκον θησαυρού του Θεού αυτού. 3 και είπεν ο βασιλεύς τω Ασφανέζ τω αρχιευνούχω αυτού εισαγαγείν από των υιών της αιχμαλωσίας Ισραήλ και από του σπέρματος της βασιλείας και από των φορθομμίν 4 νεανίσκους. οίς ουκ έστιν εν αυτοίς μώμος και καλούς τη όψει και συνιέντας εν πάση σοφία και γινώσκοντας γνώσιν και διανοουμένους φρόνησιν και οίς εστιν ισχύς εν αυτοίς εστάναι εν τω οίκω ενώπιον του βασιλέως, και διδάξαι αυτούς γράμματα και γλώσσαν Χαλδαίων. 5 και διέταξεν αυτοίς ο βασιλεύς το της ημέρας καθ' ημέραν από της τραπέζης του βασιλέως και από του οίνου του ποτού αυτού και θρέψαι αυτούς έτη τρία και μετά ταύτα στήναι ενώπιον του βασιλέως. 6 και εγένετο εν αυτοίς εκ των υιών Ιούδα Δανιήλ και Ανανίας και Αζαρίας και Μισαήλ. 7 και επέθηκεν αυτοίς ο αρχιευνούχος ονόματα τω Δανιήλ Βαλτάσαρ και τω Ανανία Σεδράχ και τω Μισαήλ Μισάχ και τω Αζαρία Αβδεναγώ. 8 και έθετο Δανιήλ εις την καρδίαν αυτού ως ου μη αλισγηθή εν τη τραπέζη του βασιλέως και εν τω οίνω του ποτού αυτού και ηξίωσε τον αρχιευνούχον ως ου μη αλισγηθή. 9 και έδωκεν ο Θεός τον Δανιήλ εις έλεον και εις οικτιρμόν ενώπιον του αρχιευνούχου. 10 και είπεν ο αρχιευνούχος τω Δανιήλ· φοβούμαι εγώ τον κύριόν μου τον βασιλέα τον εκτάξαντα την βρώσιν υμών και την πόσιν υμών, μη ποτε ίδη τα πρόσωπα υμών σκυθρωπά παρά τα παιδάρια τα συνήλικα υμών και καταδικάσητε την κεφαλήν μου τω βασιλεί. 11 και είπε Δανιήλ προς Αμελσάδ, ον κατέστησεν ο αρχιευνούχος επί Δανιήλ, Ανανίαν, Μισαήλ, Αζαρίαν· 12 πείρασον δη τους παίδάς σου ημέρας δέκα, και δότωσαν ημίν από των σπερμάτων, και φαγώμεθα και ύδωρ πιώμεθα· 13 και οφθήτωσαν ενώπιόν σου αι ιδέαι ημών και αι ιδέαι των παιδαρίων των εσθιόντων την τράπεζαν του βασιλέως, και καθώς εάν ίδης, ποίησον μετά των παίδων σου. 14 και εισήκουσεν αυτών και επείρασεν αυτούς ημέρας δέκα. 15 και μετά το τέλος των δέκα ημερών ωράθησαν αι ιδέαι αυτών αγαθαί και ισχυραί ταις σαρξίν υπέρ τα παιδάρια τα εσθίοντα την τράπεζαν του βασιλέως. 16 και εγένετο Αμελσάδ αναιρούμενος το δείπνον αυτών και τον οίνον του πόματος αυτών και εδίδου αυτοίς σπέρματα. 17 και τα παιδάρια ταύτα, οι τέσσαρες αυτοί, έδωκεν αυτοίς ο Θεός σύνεσιν και φρόνησιν εν πάση γραμματική και σοφία· και Δανιήλ συνήκεν εν πάση οράσει και ενυπνίοις. 18 και μετά το τέλος των ημερών, ων είπεν ο βασιλεύς εισαγαγείν αυτούς, και εισήγαγεν αυτούς ο αρχιευνούχος εναντίον Ναβουχοδονόσορ. 19 και ελάλησε μετ' αυτών ο βασιλεύς, και ουχ ευρέθησαν εκ πάντων αυτών όμοιοι Δανιήλ και Ανανία και Μισαήλ και Αζαρία· και έστησαν ενώπιον του βασιλέως. 20 και εν παντί ρήματι σοφίας και επιστήμης, ων εζήτησε παρ' αυτών ο βασιλεύς, εύρεν αυτούς δεκαπλασίονας παρά πάντας τους επαοιδούς και τους μάγους τους όντας εν πάση τη βασιλεία αυτού. 21 και εγένετο Δανιήλ έως έτους ενός Κύρου του βασιλέως.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β

 1 ΕΝ τω έτει τω δευτέρω της βασιλείας Ναβουχοδονόσορ ενυπνιάσθη Ναβουχοδονόσορ ενύπνιον, και εξέστη το πνεύμα αυτού, και ο ύπνος αυτού εγένετο απ' αυτού. 2 και είπεν ο βασιλεύς καλέσαι τους επαοιδούς και τους μάγους και τους φαρμακούς και τους Χαλδαίους του αναγγείλαι τω βασιλεί τα ενύπνια αυτού, και ήλθαν και έστησαν ενώπιον του βασιλέως. 3 και είπεν αυτοίς ο βασιλεύς· ηνυπνιάσθην, και εξέστη το πνεύμά μου του γνώναι το ενύπνιον. 4 και ελάλησαν οι Χαλδαίοι τω βασιλεί συριστί· βασιλεύ, εις τους αιώνας ζήθι· συ ειπόν το ενύπνιον τοις παισί σου, και την σύγκρισιν αναγγελούμεν. 5 απεκρίθη ο βασιλεύς τοις Χαλδαίοις· ο λόγος απ' εμού απέστη· εάν μη γνωρίσητέ μοι το ενύπνιον και την σύγκρισιν αυτού, εις απώλειαν έσεσθε, και οι οίκοι υμών διαρπαγήσονται· 6 εάν δε το ενύπνιον και την σύγκρισιν αυτού γνωρίσητέ μοι, δόματα και δωρεάς και τιμήν πολλήν λήψεσθε παρ' εμού· πλήν το ενύπνιον και την σύγκρισιν αυτού απαγγείλατέ μοι. 7 απεκρίθησαν δεύτερον και είπαν· ο βασιλεύς ειπάτω το ενύπνιον τοις παισίν αυτού, και την σύγκρισιν αυτού αναγγελούμεν. 8 και απεκρίθη ο βασιλεύς και είπεν· επ' αληθείας οίδα εγώ ότι καιρόν υμείς εξαγοράζετε, καθότι είδετε ότι απέστη απ' εμού το ρήμα. 9 εάν ουν το ενύπνιον μη αναγγείλητέ μοι, οίδα ότι ρήμα ψευδές και διεφθαρμένον συνέθεσθε ειπείν ενώπιόν μου, έως ου ο καιρός παρέλθη· το ενύπνιόν μου είπατέ μοι, και γνώσομαι ότι την σύγκρισιν αυτού αναγγελείτέ μοι. 10 απεκρίθησαν οι Χαλδαίοι ενώπιον του βασιλέως και λέγουσιν· ουκ έστιν άνθρωπος επί της ξηράς, όστις το ρήμα του βασιλέως δυνήσεται γνωρίσαι, καθότι πας βασιλεύς μέγας και άρχων ρήμα τοιούτον ουκ επερωτά επαοιδόν, μάγον και Χαλδαίον· 11 ότι ο λόγος, ον ο βασιλεύς επερωτά, βαρύς, και έτερος ουκ έστιν, ος αναγγελεί αυτόν ενώπιον του βασιλέως, αλλ' οι θεοί, ων ουκ έστιν η κατοικία μετά πάσης σαρκός. 12 τότε ο βασιλεύς εν θυμω και οργή είπεν απολέσαι πάντας τους σοφούς Βαβυλώνος· 13 και το δόγμα εξήλθε, και οι σοφοί απεκτέννοντο, και εζήτησαν Δανιήλ και τους φίλους αυτού ανελείν. 14 τότε Δανιήλ απεκρίθη βουλήν και γνώμην τω Αριώχ τω αρχιμαγείρω του βασιλέως, ος εξήλθεν αναιρείν τους σοφούς Βαβυλώνος· 15 άρχων του βασιλέως, περί τίνος εξήλθεν η γνώμη η αναιδής εκ προσώπου του βασιλέως; εγνώρισε δε ο Αριώχ το ρήμα τω Δανιήλ. 16 και Δανιήλ εισήλθε και ηξίωσε τον βασιλέα, όπως χρόνον δω αυτω, και την σύγκρισιν αυτού αναγγείλη τω βασιλεί. 17 και εισήλθε Δανιήλ εις τον οίκον αυτού και τω Ανανία και τω Μισαήλ και τω Αζαρία τοις φίλοις αυτού το ρήμα εγνώρισε· 18 και οικτιρμούς εζήτουν παρά του Θεού του ουρανού υπέρ του μυστηρίου τούτου, όπως αν μη απόλωνται Δανιήλ και οι φίλοι αυτού μετά των επιλοίπων σοφών Βαβυλώνος. 19 τότε τω Δανιήλ εν οράματι της νυκτός το μυστήριον απεκαλύφθη· και ευλόγησε τον Θεόν του ουρανού Δανιήλ 20 και είπεν· είη το όνομα του Θεού ευλογημένον από του αιώνος και έως του αιώνος, ότι η σοφία και η σύνεσις αυτού εστι· 21 και αυτός αλλοιοί καιρούς και χρόνους, καθιστά βασιλείς και μεθιστά, διδούς σοφίαν τοις σοφοίς και φρόνησιν τοις ειδόσι σύνεσιν· 22 αυτός αποκαλύπτει βαθέα και απόκρυφα, γινώσκων τα εν τω σκότει, και το φως μετ' αυτού εστι· 23 σοί, ο Θεός των πατέρων μου, εξομολογούμαι και αινώ, ότι σοφίαν και δύναμιν δέδωκάς μοι και νυν εγνώρισάς μοι α ηξιώσαμεν παρά σου και το όραμα του βασιλέως εγνώρισάς μοι. 24 και ήλθε Δανιήλ προς Αριώχ, ον κατέστησεν ο βασιλεύς απολέσαι τους σοφούς Βαβυλώνος, και είπεν αυτω· τους σοφούς Βαβυλώνος μη απολέσης, εισάγαγε δε με ενώπιον του βασιλέως, και την σύγκρισιν τω βασιλεί αναγγελώ. 25 τότε Αριώχ εν σπουδή εισήγαγε τον Δανιήλ ενώπιον του βασιλέως και είπεν αυτω· εύρηκα άνδρα εκ των υιών της αιχμαλωσίας της Ιουδαίας, όστις το σύγκριμα τω βασιλεί αναγγελεί. 26 και απεκρίθη ο βασιλεύς και είπε τω Δανιήλ, ου το όνομα Βαλτάσαρ· ει δύνασαί μοι αναγγείλαι το ενύπνιον, ό είδον, και την σύγκρισιν αυτού; 27 και απεκρίθη Δανιήλ ενώπιον του βασιλέως και είπε· το μυστήριον, ό ο βασιλεύς επερωτά, ουκ έστι σοφών, μάγων, επαοιδών, γαζαρηνών αναγγείλαι τω βαασιλεί, 28 αλλ' ή εστι Θεός εν ουρανω αποκαλύπτων μυστήρια και εγνώρισε τω βασιλεί Ναβουχοδονόσορ α δεί γενέσθαι επ' εσχάτων των ημερών. το ενύπνιόν σου και αι οράσεις της κεφαλής σου επί της κοίτης σου, τούτό εστι. 29 συ, βασιλεύ, οι διαλογισμοί σου επί της κοίτης σου ανέβησαν τι δεί γενέσθαι μετά ταύτα, και ο αποκαλύπτων μυστήρια εγνώρισέ σοι α δεί γενέσθαι. 30 και εμοί δε ουκ εν σοφία τη ούση εν εμοί παρά πάντας τους ζώντας το μυστήριον τούτο απεκαλύφθη, αλλ' ένεκεν του την σύγκρισιν τω βασιλεί γνωρίσαι, ίνα τους διαλογισμούς της καρδίας σου γνως. 31 συ, βασιλεύ, εθεώρεις, και ιδού εικών μία, μεγάλη η εικών εκείνη, και η πρόσοψις αυτής υπερφερής, εστώσα προ προσώπου σου, και η όρασις αυτής φοβερά· 32 εικών, ης η κεφαλή χρυσίου χρηστού, αι χείρες και το στήθος και οι βραχίονες αυτής αργυροί, η κοιλία και οι μηροί χαλκοί, 33 αι κνήμαι σιδηραί, οι πόδες μέρος τι σιδηρούν και μέρος τι οστράκινον. 34 εθεώρεις έως ου ετμήθη λίθος εξ όρους άνευ χειρών και επάταξε την εικόνα επί τους πόδας τους σιδηρούς και οστρακίνους και ελέπτυνεν αυτούς εις τέλος. 35 τότε ελεπτύνθησαν εις άπαξ το όστρακον, ο σίδηρος, ο χαλκός, ο άργυρος, ο χρυσός, και εγένετο ωσεί κονιορτός από άλωνος θερινής· και εξήρεν αυτά το πλήθος του πνεύματος, και τόπος ουχ ευρέθη αυτοίς· και ο λίθος ο πατάξας την εικόνα εγενήθη όρος μέγα και επλήρωσε πάσαν την γην. 36 τούτό εστι το ενύπνιον και την σύγκρισιν αυτού ερούμεν ενώπιον του βασιλέως. 37 συ, βασιλεύ, βασιλεύς βασιλέων, ω ο Θεός του ουρανού βασιλείαν ισχυράν και κραταιάν και έντιμον έδωκεν, 38 εν παντί τόπω, όπου κατοικούσιν οι υιοί των ανθρώπων, θηρία τε αγρού και πετεινά ουρανού και ιχθύας της θαλάσσης έδωκεν εν τη χειρί σου και κατέστησέ σε κύριον πάντων, συ ει η κεφαλή η χρυσή. 39 και οπίσω σου αναστήσεται βασιλεία ετέρα ήττων σου και βασιλεία τρίτη, ήτις εστίν ο χαλκός, ή κυριεύσει πάσης της γης. 40 και βασιλεία τετάρτη, ήτις έσται ισχυρά ως σίδηρος· ον τρόπον ο σίδηρος λεπτύνει και δαμάζει πάντα, ούτως πάντα λεπτυνεί και δαμάσει. 41 και ότι είδες τους πόδας και τους δακτύλους μέρος μεν τι οστράκινον μέρος δε τι σιδηρούν, βασιλεία διηρημένη έσται, και από της ρίζης της σιδηράς έσται εν αυτη, ον τρόπον είδες τον σίδηρον αναμεμειγμένον τω οστράκω· 42 και οι δάκτυλοι των ποδών μέρος μεν τι σιδηρούν μέρος δε τι οστράκινον, μέρος τι της βασιλείας έσται ισχυρόν και απ' αυτής έσται συντριβόμενον. 43 ότι είδες τον σίδηρον αναμεμειγμένον τω οστράκω, συμμειγείς έσονται εν σπέρματι ανθρώπων και ουκ έσονται προσκολλώμενοι ούτος μετά τούτου, καθώς ο σίδηρος ουκ αναμείγνυται μετά του οστράκου. 44 και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τους αιώνας ου διαφθαρήσεται, και η βασιλεία αυτού λαω ετέρω ουχ υπολειφθήσεται· λεπτυνεί και λικμήσει πάσας τας βασιλείας, και αυτή αναστήσεται εις τους αιώνας. 45 ον τρόπον είδες ότι από όρους ετμήθη λίθος άνευ χειρών και ελέπτυνε το όστρακον, τον σίδηρον, τον χαλκόν, τον άργυρον, τον χρυσόν, ο Θεός ο μέγας εγνώρισε τω βασιλεί α δεί γενέσθαι μετά ταύτα, και αληθινόν το ενύπνιον, και πιστή η σύγκρισις αυτού. 46 τότε ο βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ έπεσεν επί πρόσωπον και τω Δανιήλ προσεκύνησε και μαναά και ευωδίας είπε σπείσαι αυτω. 47 και αποκριθείς ο βασιλεύς είπε τω Δανιήλ· επ' αληθείας ο Θεός υμών αυτός εστι Θεός θεών και κύριος των βασιλέων και αποκαλύπτων μυστήρια, ότι ηδυνήθης αποκαλύψαι το μυστήριον τούτο. 48 και εμεγάλυνεν ο βασιλεύς τον Δανιήλ και δόματα μεγάλα και πολλά έδωκεν αυτω και κατέστησεν αυτόν επί πάσης χώρας Βαβυλώνος και άρχοντα σατραπών επί πάντας τους σοφούς Βαβυλώνος. 49 και Δανιήλ ητήσατο παρά του βασιλέως, και κατέστησεν επί τα έργα της χώρας Βαβυλώνος τον Σεδράχ, Μισάχ και Αβδεναγώ· και Δανιήλ ην εν τη αυλή του βασιλέως.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ

 1 ΕΤΟΥΣ οκτωκαιδεκάτου Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς εποίησεν εικόνα χρυσήν, ύψος αυτής πήχεων εξήκοντα, εύρος αυτής πήχεων εξ, και έστησεν αυτήν εν πεδίω Δεειρά, εν χώρα Βαβυλώνος. 2 και απέστειλε συναγαγείν τους υπάτους και τους στρατηγούς και τους τοπάρχας, ηγουμένους τε και τυράννους και τους επ' εξουσιών και πάντας τους άρχοντας των χωρών ελθείν εις τα εγκαίνια της εικόνος, ην έστησε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς. 3 και συνήχθησαν οι τοπάρχαι, ύπατοι, στρατηγοί, ηγούμενοι, τύραννοι μεγάλοι, οι επ' εξουσιών και πάντες οι άρχοντες των χωρών εις τον εγκαινισμόν της εικόνος, ην έστησε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς, και ειστήκεισαν ενώπιον της εικόνος. 4 και ο κήρυξ εβόα εν ισχύϊ· υμίν λέγεται, λαοί, φυλαί, γλώσσαι· 5 ή αν ωρα ακούσητε της φωνής της σάλπιγγος, σύριγγός τε και κιθάρας, σαμβύκης τε και ψαλτηρίου, συμφωνίας και παντός γένους μουσικών, πίπτοντες προσκυνείτε τη εικόνι τη χρυσή, ή έστησε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς· 6 και ος αν μη πεσών προσκυνήση, αυτη τη ωρα εμβληθήσεται εις την κάμινον του πυρός την καιομένην. 7 και εγένετο όταν ήκουον οι λαοί της φωνής της σάλπιγγος, σύριγγός τε και κιθάρας, σαμβύκης τε και ψαλτηρίου και συμφωνίας και παντός γένους μουσικών, πίπτοντες πάντες οι λαοί, φυλαί, γλώσσαι, προσεκύνουν τη εικόνι τη χρυσή, ή έστησε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς. 8 τότε προσήλθοσαν άνδρες Χαλδαίοι και διέβαλον τους Ιουδαίους 9 τω βασιλεί Ναβουχοδονόσορ· βασιλεύ, εις τους αιώνας ζήθι. 10 συ βασιλεύ, έθηκας δόγμα πάντα άνθρωπον, ος αν ακούση της φωνής της σάλπιγγος, σύριγγός τε και κιθάρας, σαμβύκης και ψαλτηρίου και συμφωνίας και παντός γένους μουσικών 11 και μη πεσών προσκυνήση τη εικόνι τη χρυσή, εμβληθήσεται εις την κάμινον του πυρός την καιομένην. 12 εισίν άνδρες Ιουδαίοι, ους κατέστησας επί τα έργα της χώρας Βαβυλώνος, Σεδράχ, Μισάχ, Αβδεναγώ, οί ουχ υπήκουσαν, βασιλεύ, τω δόγματί σου, τοις θεοίς σου ου λατρεύουσι, και τη εικόνι τη χρυσή, ή έστησας, ου προσκυνούσι. 13 τότε Ναβουχοδονόσορ εν θυμω και οργή είπεν αγαγείν τον Σεδράχ, Μισάχ και Αβδεναγώ, και ήχθησαν ενώπιον του βασιλέως. 14 και απεκρίθη Ναβουχοδονόσορ και είπεν αυτοίς· ει αληθώς Σεδράχ, Μισάχ, Αβδεναγώ, τοις θεοίς μου ου λατρεύετε και τη εικόνι τη χρυσή, ή έστησα, ου προσκυνείτε; 15 νυν ουν ει έχετε ετοίμως, ίνα ως αν ακούσητε της φωνής της σάλπιγγος, σύριγγός τε και κιθάρας, σαμβύκης τε και ψαλτηρίου και συμφωνίας και παντός γένους μουσικών, πεσόντες προσκυνήσητε τη εικόνι τη χρυσή, ή εποίησα· εάν δε μη προσκυνήσητε, αυτη τη ωρα εμβληθήσεσθε εις την κάμινον του πυρός την καιομένην. και τις εστι Θεός, ος εξελείται υμάς εκ των χειρών μου; 16 και απεκρίθησαν Σεδράχ, Μισάχ, Αβδεναγώ λέγοντες τω βασιλεί Ναβουχοδονόσορ· ου χρείαν έχομεν ημείς περί του ρήματος τούτου αποκριθήναί σοι· 17 έστι γαρ Θεός ημών εν ουρανοίς, ω ημείς λατρεύομεν, δυνατός εξελέσθαι ημάς εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης, και εκ των χειρών σου, βασιλεύ, ρύσεται ημάς· 18 και εάν μη, γνωστόν έστω σοι, βασιλεύ, ότι τοις θεοίς σου ου λατρεύομεν και τη εικόνι, ή έστησας, ου προσκυνούμεν. 19 τότε Ναβουχοδονόσορ επλήσθη θυμού, και η όψις του προσώπου αυτού ηλλοιώθη επί Σεδράχ, Μισάχ και Αβδεναγώ, και είπεν εκκαύσαι την κάμινον επταπλασίως, έως ου εις τέλος εκκαή· 20 και άνδρας ισχυρούς ισχύϊ είπε πεδήσαντας τον Σεδράχ, Μισάχ και Αβδεναγώ εμβαλείν εις την κάμινον του πυρός την καιομένην. 21 τότε οι άνδρες εκείνοι επεδήθησαν συν τοις σαραβάροις αυτών και τιάραις και περικνημίσι και εβλήθησαν εις το μέσον της καμίνου του πυρός της καιομένης, 22 επεί το ρήμα του βασιλέως υπερίσχυσε και η κάμινος εξεκαύθη εκ περισσού. 23 και οι τρεις ούτοι, Σεδράχ, Μισάχ και Αβδεναγώ, έπεσον εις μέσον της καμίνου του πυρός της καιομένης πεπεδημένοι. και περιεπάτουν εν μέσω της φλογός υμνούντες τον Θεόν και ευλογούντες τον Κύριον.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΖΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ

 1 ΚΑΙ συστάς Αζαρίας προσύξατο ούτως και ανοίξας το στόμα αυτού εν μέσω του πυρός είπεν·

 2 Ευλογητός ει, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετός, και δεδοξασμένον το όνομά σου εις τους αιώνας, 3 ότι δίκαιος ει επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν, και πάντα τα έργα σου αληθινά, και ευθείαι αι οδοί σου, και πάσαι αι κρίσεις σου αλήθεια, 4 και κρίματα αληθείας εποίησας κατά πάντα, α επήγαγες ημίν και επί την πόλιν την αγίαν την των πατέρων ημών Ιερουσαλήμ, ότι εν αληθεία και κρίσει επήγαγες ταύτα πάντα, δια τας αμαρτίας ημών. 5 ότι ημάρτομεν και ηνομήσαμεν αποστήναι από σου 6 και εξημάρτομεν εν πάσι και των εντολών σου ουκ ηκούσαμεν, ουδέ συνετηρήσαμεν ουδέ εποιήσαμεν καθώς ενετείλω ημίν, ίνα εύ ημίν γένηται. 7 και πάντα, όσα επήγαγες ημίν και πάντα όσα εποίησας ημίν, εν αληθινή κρίσει εποίησας 8 και παρέδωκας ημάς εις χείρας εχθρών ανόμων, εχθίστων αποστατών, και βασιλεί αδίκω και πονηροτάτω παρά πάσαν την γην. 9 και νυν ουκ έστιν ημίν ανοίξαι το στόμα· αισχύνη και όνειδος εγενήθημεν τοις δούλοις σου και τοις σεβομένοις σε. 10 μη δη παραδώης ημάς εις τέλος δια το όνομά σου και μη διασκεδάσης την διαθήκην σου 11 και μη αποστήσης το έλεός σου αφ' ημών δια Αβραάμ τον ηγαπημένον υπό σου και δια Ισαάκ τον δούλόν σου και Ισραήλ τον άγιόν σου, 12 οίς ελάλησας πληθύναι το σπέρμα αυτών ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης. 13 ότι, δέσποτα, εσμικρύνθημεν παρά πάντα τα έθνη και εσμεν ταπεινοί εν πάση τη γη σήμερον δια τας αμαρτίας ημών, 14 και ουκ έστιν εν τω καιρω τούτω άρχων και προφήτης και ηγούμενος, ουδέ ολοκαύτωσις ουδέ θυσία ουδέ προσφορά ουδέ θυμίαμα, ου τόπος του καρπώσαι ενώπιόν σου και ευρείν έλεος· 15 αλλ' εν ψυχή συντετριμμένη και πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν 16 ως εν ολοκαυτώμασι κριών και ταύρων και ως εν μυριάσιν αρνών πιόνων, ούτως γενέσθω η θυσία ημών ενώπιόν σου σήμερον και εκτελέσαι όπισθέν σου, ότι ουκ έσται αισχύνη τοις πεποιθόσιν επί σε. 17 και νυν εξακολουθούμεν εν όλη καρδία και φοβούμεθά σε και ζητούμεν το πρόσωπόν σου, 18 μη καταισχύνης ημάς, αλλά ποίησον μεθ' ημών κατά την επιείκειάν σου και κατά το πλήθος του ελέους σου 19 και εξελού ημάς κατά τα θαυμάσιά σου και δος δόξαν τω ονόματί σου, Κύριε. και εντραπείησαν πάντες οι ενδεικνύμενοι τοις δούλοις σου κακά 20 και καταισχυνθείησαν από πάσης δυναστείας, και η ισχύς αυτών συντριβείη· 21 και γνώτωσαν ότι συ ει Κύριος Θεός μόνος και ένδοξος εφ' όλην την οικουμένην.

 22 Και ου διέλιπον οι εμβάλλοντες αυτούς υπηρέται του βασιλέως καίοντες την κάμινον νάφθαν και πίσσαν και στυππίον και κληματίδα. 23 και διεχείτο η φλόξ επάνω της καμίνου επί πήχεις τεσσαρακονταεννέα. 24 και διώδευσε και ενεπύρισεν ους εύρε περί την κάμινον των Χαλδαίων. 25 ο δε άγγελος Κυρίου συγκατέβη άμα τοις περί τον Αζαρίαν εις την κάμινον και εξετίναξε την φλόγα του πυρός εκ της καμίνου 26 και εποίησε το μέσον της καμίνου ως πνεύμα δρόσου διασυρίζον, και ουχ ήψατο αυτών το καθόλου το πυρ και ουκ ελύπησεν ουδέ παρηνώχλησεν αυτοίς.

 27 Τότε οι τρεις ως εξ ενός στόματος ύμνουν και εδόξαζον και ηυλόγουν τον Θεόν εν τη καμίνω λέγοντες·

 28 Ευλογητός ει, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετός και υπερυψούμενος εις τους αιώνας, 29 και ευλογημένον το όνομα της δόξης σου το άγιον και υπεραινετόν και υπερυψούμενον εις πάντας τους αιώνας. 30 ευλογημένος ει εν τω ναω της αγίας δόξης σου και υπερύμνητος και υπερένδοξος εις τους αιώνας. 31 ευλογημένος ει ο επιβλέπων αβύσσους, καθήμενος επί Χερουβίμ και αινετός και υπερυψούμενος εις τους αιώνας. 32 ευλογημένος ει επί θρόνου της βασιλείας σου και υπερύμνητος και υπερυψούμενος εις τους αιώνας. 33 ευλογημένος ει εν τω στερεώματι του ουρανού και υμνητός και δεδοξασμένος εις τους αιώνας. 34 ευλογείτε, πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 35 ευλογείτε, ουρανοί τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 36 ευλογείτε, άγγελοι Κυρίου τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 37 ευλογείτε, ύδατα πάντα τα υπεράνω του ουρανού τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 38 ευλογείτε, πάσαι αι δυνάμεις Κυρίου τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 39 ευλογείτε, ήλιος και σελήνη τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 40 ευλογείτε, άστρα του ουρανού τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 41 ευλογείτω πας όμβρος και δρόσος τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 42 ευλογείτε, πάντα τα πνεύματα τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 43 ευλογείτε, πυρ και καύμα τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. [44 ευλογείτε, ψύχος και καύσων τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 45 ευλογείτε, δρόσοι και νιφετοί τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας]. 46 ευλογείτε, νύκτες και ημέραι τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 47 ευλογείτε, φως και σκότος τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 48 ευλογείτε, ψύχος και καύμα, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 49 ευλογείτε, πάχναι και χιόνες, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 50 ευλογείτε, αστραπαί και νεφέλαι τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 51 ευλογείτω η γη τον Κύριον· υμνείτω και υπερυψούτω αυτόν εις τους αιώνας. 52 ευλογείτε, όρη και βουνοί τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 53 ευλογείτε, πάντα τα φυόμενα εν τη γη, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 54 ευλογείτε, θάλασσα και ποταμοί, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 55 ευλογείτε, αι πηγαί, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 56 ευλογείτε, κήτη και πάντα τα κινούμενα εν τοις ύδασι, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 57 ευλογείτε, πάντα τα πετεινά του ουρανού, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 58 ευλογείτε, πάντα τα θηρία και τα κτήνη, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 59 ευλογείτε, υιοί των ανθρώπων, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 60 ευλογείτε, Ισραήλ, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 61 ευλογείτε, ιερείς Κυρίου, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 62 ευλογείτε, δούλοι Κυρίου, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 63 ευλογείτε, πνεύματα και ψυχαί δικαίων, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 64 ευλογείτε, όσιοι και ταπεινοί τη καρδία, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. 65 ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία, Μισαήλ, τον Κύριον· υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας, ότι εξείλετο ημάς εξ άδου και εκ χειρός θανάτου έσωσεν ημάς, ερρύσατο ημάς εκ μέσου καμίνου καιομένης φλογός και εκ μέσου πυρός ερρύσατο ημάς. 66 εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι χρηστός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού. 67 ευλογείτε, πάντες οι σεβόμενοι τον Κύριον τον Θεόν των θεών, υμνείτε και εξομολογείσθε, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.

 24 Και Ναβουχοδονόσορ ήκουσεν υμνούντων αυτών και εθαύμασε και εξανέστη εν σπουδή και είπε τοις μεγιστάσιν αυτού· ουχί άνδρας τρεις εβάλομεν εις το μέσον του πυρός πεπεδημένους; και είπον τω βασιλεί· αληθώς, βασιλεύ. 25 και είπεν ο βασιλεύς· ιδού εγώ ορώ άνδρας τέσσαρας λελυμένους και περιπατούντας εν μέσω του πυρός, και διαφθορά ουκ έστιν εν αυτοίς, και η όρασις του τετάρτου ομοία υιω Θεού. 26 τότε προσήλθε Ναβουχοδονόσορ προς την θύραν της καμίνου του πυρός της καιομένης και είπε· Σεδράχ, Μισάχ, Αβδεναγώ, οι δούλοι του Θεού του Υψίστου, εξέλθετε και δεύτε. και εξήλθον Σεδράχ, Μισάχ, Αβδεναγώ εκ μέσου του πυρός. 27 και συνάγονται οι σατράπαι και οι στρατηγοί και οι τοπάρχαι και οι δυνάσται του βασιλέως και εθεώρουν τους άνδρας ότι ουκ εκυρίευσε το πυρ του σώματος αυτών, και η θρίξ της κεφαλής αυτών ουκ εφλογίσθη, και τα σαράβαρα αυτών ουκ ηλλοιώθη, και οσμή πυρός ουκ ην εν αυτοίς. 28 και απεκρίθη Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς και είπεν· ευλογητός ο Θεός του Σεδράχ, Μισάχ, Αβδεναγώ, ος απέστειλε τον άγγελον αυτού και εξείλατο τους παίδας αυτού, ότι επεποίθεισαν επ' αυτω και το ρήμα του βασιλέως ηλλοίωσαν και παρέδωκαν τα σώματα αυτών εις πυρ, όπως μη λατρεύσωσι μηδέ προσκυνήσωσι παντί θεω, αλλ' ή τω Θεω αυτών. 29 και εγώ εκτίθεμαι δόγμα· πας λαός, φυλή, γλώσσα, ή εάν είπη βλασφημίαν κατά του Θεού Σεδράχ, Μισάχ, Αβδεναγώ, εις απώλειαν έσονται και οι οίκοι αυτών εις διαρπαγήν, καθότι ουκ έστι θεός έτερος, όστις δυνήσεται ρύσασθαι ούτως. 30 τότε ο βασιλεύς κατεύθυνε τον Σεδράχ, Μισάχ, Αβδεναγώ εν τη χώρα Βαβυλώνος και ηύξησεν αυτούς και ηξίωσεν. αυτούς ηγείσθαι πάντων των Ιουδαίων των εν τη βασιλεία αυτού.

 31 Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς πάσι τοις λαοίς, φυλαίς και γλώσσαις τοις οικούσιν εν πάση τη γη· ειρήνη υμίν πληθυνθείη· 32 τα σημεία και τα τέρατα, α εποίησε μετ' εμού ο Θεός ο Ύψιστος, ήρεσεν εναντίον εμού αναγγείλαι υμίν 33 ως μεγάλα και ισχυρά· η βασιλεία αυτού βασιλεία αιώνιος και η εξουσία αυτού εις γενεάν και γενεάν.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ

 1 ΕΓΩ Ναβουχοδονόσορ ευθηνών ήμην εν τω οίκω μου και ευθαλών. 2 ενύπνιον είδον, και εφοβέρισέ με, και εταράχθην επί της κοίτης μου, και αι οράσεις της κεφαλής μου ετάραξάν με. 3 και δι' εμού ετέθη δόγμα του εισαγαγείν ενώπιόν μου πάντας τους σοφούς Βαβυλώνος, όπως την σύγκρισιν του ενυπνίου γνωρίσωσί μοι. 4 και εισεπορεύοντο οι επαοιδοί, μάγοι, γαζαρηνοί, Χαλδαίοι, και το ενύπνιον εγώ είπα ενώπιον αυτών, και την σύγκρισιν αυτού ουκ εγνώρισάν μοι, 5 έως ήλθε Δανιήλ, ου το όνομα Βαλτάσαρ κατά το όνομα του Θεού μου, ος πνεύμα Θεού άγιον εν εαυτω έχει, και το ενύπνιον ενώπιον αυτού είπα· 6 Βαλτάσαρ ο άρχων των επαοιδών, ον εγώ έγνων ότι πνεύμα Θεού άγιον εν σοί και παν μυστήριον ουκ αδυνατεί σε, άκουσον την όρασιν του ενυπνίου μου, ου είδον, και την σύγκρισιν αυτού ειπόν μοι· 7 επί της κοίτης μου εθεώρουν, και ιδού δένδρον εν μέσω της γης, και το ύψος αυτού πολύ. 8 εμεγαλύνθη το δένδρον και ίσχυσε, και το ύψος αυτού έφθασεν έως του ουρανού και το κύτος αυτού εις το πέρας απάσης της γης· 9 τα φύλλα αυτού ωραία, και ο καρπός αυτού πολύς, και τροφή πάντων εν αυτω· και υποκάτω αυτού κατεσκήνουν τα θηρία τα άγρια, και εν τοις κλάδοις αυτού κατώκουν τα όρνεα του ουρανού, και εξ αυτού ετρέφετο πάσα σάρξ. 10 εθεώρουν εν οράματι της νυκτός επί της κοίτης μου, και ιδού είρ και άγιος απ' ουρανού κατέβη 11 και εφώνησεν εν ισχύϊ και ούτως είπε· εκκόψατε το δένδρον και εκτίλατε τους κλάδους αυτού και εκτινάξατε τα φύλλα αυτού και διασκορπίσατε τον καρπόν αυτού· σαλευθήτωσαν τα θηρία υποκάτωθεν αυτού και τα όρνεα από των κλάδων αυτού· 12 πλήν την φυήν των ριζών αυτού εν τη γη εάσατε και εν δεσμω σιδηρω και χαλκω και εν τη χλόη τη έξω, και εν τη δρόσω του ουρανού κοιτασθήσεται, και μετά των θηρίων η μερίς αυτού εν τω χόρτω της γης. 13 η καρδία αυτού από των ανθρώπων αλλοιωθήσεται, και καρδία θηρίου δοθήσεται αυτω, και επτά καιροί αλλαγήσονται επ' αυτόν. 14 δια συγκρίματος είρ ο λόγος, και ρήμα αγίων το επερώτημα, ίνα γνώσιν οι ζώντες ότι Κύριός εστιν ο ύψιστος της βασιλείας των ανθρώπων, και ω εάν δόξη, δώσει αυτήν και εξουδένωμα ανθρώπων αναστήσει επ' αυτήν. 15 τούτο το ενύπνιον, ό είδον εγώ Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς, και συ, Βαλτάσαρ, το σύγκριμα ειπόν, ότι πάντες οι σοφοί της βασιλείας μου ου δύνανται το σύγκριμα αυτού δηλώσαί μοι, συ δε, Δανιήλ, δύνασαι, ότι πνεύμα Θεού άγιον εν σοί. - 16 Τότε Δανιήλ, ου το όνομα Βαλτάσαρ, απηνεώθη ωσεί ωραν μίαν, και οι διαλογισμοί αυτού συνετάρασσον αυτόν. και απεκρίθη ο βασιλεύς και είπεν· Βαλτάσαρ, το ενύπνιον και η σύγκρισις μη κατασπευσάτω σε· και απεκρίθη Βαλτάσαρ και είπε· κύριε, το ενύπνιον έστω τοις μισούσί σε και η σύγκρισις αυτού τοις εχθροίς σου. 17 το δένδρον, ό είδες το μεγαλυνθέν και το ισχυκός, ου το ύψος έφθανεν εις τον ουρανόν και το κύτος αυτού εις πάσαν την γην 18 και τα φύλλα αυτού ευθαλή και ο καρπός αυτού πολύς και τροφή πάσιν εν αυτω, υποκάτω αυτού κατώκουν τα θηρία τα άγρια και εν τοις κλάδοις αυτού κατεσκήνουν τα όρνεα του ουρανού, 19 συ ει, βασιλεύ, ότι εμεγαλύνθης και ίσχυσας και η μεγαλωσύνη σου εμεγαλύνθη και έφθασεν εις τον ουρανόν και η κυριεία σου εις τα πέρατα της γης. 20 και ότι είδεν ο βασιλεύς είρ και άγιον καταβαίνοντα από του ουρανού, και είπεν· εκτίλατε το δένδρον και διαφθείρατε αυτό, πλήν την φυήν των ριζών αυτού εν τη γη εάσατε και εν δεσμω σιδηρω και εν χαλκω και εν τη χλόη τη έξω, και εν τη δρόσω του ουρανού αυλισθήσεται, και μετά θηρίων αγρίων η μερίς αυτού, έως ου επτά καιροί αλλοιωθώσιν επ' αυτόν, 21 τούτο η σύγκρισις αυτού, βασιλεύ. και σύγκριμα Υψίστου εστίν, ό έφθασεν επί τον κύριόν μου τον βασιλέα, 22 και σε εκδιώξουσιν από των ανθρώπων, και μετά θηρίων αγρίων έσται η κατοικία σου, και χόρτον ως βούν ψωμιούσί σε και από της δρόσου του ουρανού αυλισθήση, και επτά καιροί αλλαγήσονται επί σε, έως ου γνως ότι κυριεύει ο Ύψιστος της βασιλείας των ανθρώπων, και ω αν δόξη, δώσει αυτήν. 23 και ότι είπαν· εάσατε την φυήν των ριζών του δένδρου, η βασιλεία σου σοί μενεί, αφ' ης αν γνως την εξουσίαν την ουράνιον. 24 δια τούτο, βασιλεύ, η βουλή μου αρεσάτω σοι και τας αμαρτίας σου εν ελεημοσύναις λύτρωσαι και τας αδικίας εν οικτιρμοίς πενήτων· ίσως έσται μακρόθυμος τοις παραπτώμασί σου ο Θεός. - 25 Ταύτα πάντα έφθασεν επί Ναβουχοδονόσορ τον βασιλέα. 26 μετά δωδεκάμηνον επί τω ναω της βασιλείας αυτού εν Βαβυλώνι περιπατών 27 απεκρίθη ο βασιλεύς και είπεν· ουχ αύτη εστί Βαβυλών η μεγάλη, ην εγώ ωκοδόμησα εις οίκον βασιλείας εν τω κράτει της ισχύος μου εις τιμήν της δόξης μου; 28 έτι του λόγου εν τω στόματι του βασιλέως όντος, φωνή απ' ουρανού εγένετο· σοί λέγουσι, Ναβουχοδονόσορ βασιλεύ, η βασιλεία παρήλθεν από σου, 29 και από των ανθρώπων σε εκδιώξουσι, και μετά θηρίων αγρίων η κατοικία σου και χόρτον ως βούν ψωμιούσί σε, και επτά καιροί αλλαγήσονται επί σε, έως ου γνως, ότι κυριεύει ο Ύψιστος της βασιλείας των ανθρώπων, και ω αν δόξη, δώσει αυτήν. 30 αυτη τη ωρα ο λόγος συνετελέσθη επί Ναβουχοδονόσορ, και από των ανθρώπων εξεδιώχθη και χόρτον ως βούς ήσθιε, και από της δρόσου του ουρανού το σώμα αυτού εβάφη, έως ου αι τρίχες αυτού ως λεόντων εμεγαλύνθησαν και οι όνυχες αυτού ως ορνέων. - 31 Και μετά το τέλος των ημερών εγώ Ναβουχοδονόσορ τους οφθαλμούς μου εις τον ουρανόν ανέλαβον, και αι φρένες μου επ' εμέ επεστράφησαν, και τω Υψίστω ηυλόγησα και τω ζώντι εις τον αιώνα ήνεσα και εδόξασα, ότι η εξουσία αυτού εξουσία αιώνιος και η βασιλεία αυτού εις γενεάν και γενεάν, 32 και πάντες οι κατοικούντες την γην ως ουδέν ελογίσθησαν, και κατά το θέλημα αυτού ποιεί εν τη δυνάμει του ουρανού και εν τη κατοικία της γης, και ουκ έστιν ος αντιποιήσεται τη χειρί αυτού και ερεί αυτω· τι εποίησας; 33 αυτω τω καιρω αι φρένες μου επεστράφησαν επ' εμέ, και εις την τιμήν της βασιλείας μου ήλθον, και η μορφή μου επέστρεψεν επ' εμέ, και οι τύραννοί μου και οι μεγιστάνές μου εζήτουν με, και επί την βασιλείαν μου εκραταιώθην, και μεγαλωσύνη περισσοτέρα προσετέθη μοι. 34 νυν ουν εγώ Ναβουχοδονόσορ αινώ και υπερυψώ και δοξάζω τον βασιλέα του ουρανού, ότι πάντα τα έργα αυτού αληθινά και αι τρίβοι αυτού κρίσεις, και πάντας τους πορευομένους εν υπερηφανία δύναται ταπεινώσαι.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε

 1 ΒΑΛΤΑΣΑΡ ο βασιλεύς εποίησε δείπνον μέγα τοις μεγιστάσιν αυτού χιλίοις, και κατέναντι των χιλίων ο οίνος. 2 και πίνων Βαλτάσαρ είπεν εν τη γεύσει του οίνου του ενεγκείν τα σκεύη τα χρυσά και τα αργυρά, α εξήνεγκε Ναβουχοδονόσορ ο πατήρ αυτού εκ του ναού του εν Ιερουσαλήμ, και πιέτωσαν εν αυτοίς ο βασιλεύς και οι μεγιστάνες αυτού και αι παλλακαί αυτού και αι παράκοιτοι αυτού. 3 και ηνέχθησαν τα σκεύη τα χρυσά και τα αργυρά, α εξήνεγκεν εκ του ναού του Θεού του εν Ιερουσαλήμ, και έπινον εν αυτοίς ο βασιλεύς και οι μεγιστάνες αυτού και αι παλλακαί αυτού και αι παράκοιτοι αυτού· 4 έπινον οίνον και ήνεσαν τους θεούς τους χρυσούς και αργυρούς και χαλκούς και σιδηρούς και ξυλίνους και λιθίνους. 5 εν αυτη τη ωρα εξήλθον δάκτυλοι χειρός ανθρώπου και έγραφον κατέναντι της λαμπάδος επί το κονίαμα του τοίχου του οίκου του βασιλέως, και ο βασιλεύς εθεώρει τους αστραγάλους της χειρός της γραφούσης. 6 τότε του βασιλέως η μορφή ηλλοιώθη, και οι διαλογισμοί αυτού συνετάρασσον αυτόν, και οι σύνδεσμοι της οσφύος αυτού διελύοντο, και τα γόνατα αυτού συνεκροτούντο. 7 και εβόησεν ο βασιλεύς εν ισχύϊ του εισαγαγείν μάγους, Χαλδαίους, γαζαρηνούς και είπε τοις σοφοίς Βαβυλώνος· ος αν αναγνω την γραφήν ταύτην και την σύγκρισιν γνωρίση μοι, πορφύραν ενδύσεται, και ο μανιάκης ο χρυσούς επί τον τράχηλον αυτού, και τρίτος εν τη βασιλεία μου άρξει. 8 και εισεπορεύοντο πάντες οι σοφοί του βασιλέως και ουκ ηδύναντο την γραφήν αναγνώναι, ουδέ την σύγκρισιν γνωρίσαι τω βασιλεί. 9 και ο βασιλεύς Βαλτάσαρ πολύ εταράχθη, και η μορφή αυτού ηλλοιώθη επ' αυτω, και οι μεγιστάνες αυτού συνεταράσσοντο. - 10 Και εισήλθεν η βασίλισσα εις τον οίκον του πότου και είπε· βασιλεύ, εις τον αιώνα ζήθι· μη ταρασσέτωσάν σε οι διαλογισμοί σου, και η μορφή σου μη αλλοιούσθω· 11 έστιν ανήρ εν τη βασιλεία σου, εν ω πνεύμα Θεού, και εν ταις ημέραις του πατρός σου γρηγόρησις και σύνεσις ευρέθη εν αυτω, και ο βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ ο πατήρ σου άρχοντα επαοιδών, μάγων, Χαλδαίων, γαζαρηνών κατέστησεν αυτόν, 12 ότι πνεύμα περισσόν εν αυτω και φρόνησις και σύνεσις εν αυτω, συγκρίνων ενύπνια και αναγγέλλων κρατούμενα και λύων συνδέσμους, Δανιήλ, και ο βασιλεύς επέθηκεν όνομα αυτω Βαλτάσαρ· νυν ουν κληθήτω, και την σύγκρισιν αυτού αναγγελεί σοι. - 13 Τότε Δανιήλ εισήχθη ενώπιον του βασιλέως, και είπεν ο βασιλεύς τω Δανιήλ· συ ει Δανιήλ, ο από των υιών της αιχμαλωσίας της Ιουδαίας, ης ήγαγεν ο βασιλεύς ο πατήρ μου; 14 ήκουσα περί σου ότι πνεύμα Θεού εν σοί, και γρηγόρησις και σύνεσις και σοφία περισσή ευρέθη εν σοί. 15 και νυν εισήλθον ενώπιόν μου οι σοφοί, μάγοι, γαζαρηνοί, ίνα την γραφήν ταύτην αναγνώσι και την σύγκρισιν αυτής γνωρίσωσί μοι, και ουκ ηδυνήθησαν αναγγγείλαί μοι. 16 και εγώ ήκουσα περί σου ότι δύνασαι κρίματα συγκρίναι· νυν ουν εάν δυνηθής την γραφήν αναγνώναι και την σύγκρισιν αυτής γνωρίσαι μοι, πορφύραν ενδύση, και ο μανιάκης ο χρυσούς έσται επί τον τράχηλόν σου, και τρίτος εν τη βασιλεία μου άρξεις. 17 τότε απεκρίθη Δανιήλ και είπεν ενώπιον του βασιλέως· τα δόματά σου σοί έστω, και την δωρεάν της οικίας σου ετέρω δος, εγώ δε την γραφήν αναγνώσομαι τω βασιλεί και την σύγκρισιν αυτής γνωρίσω σοι. 18 Βασιλεύ, ο Θεός ο ύψιστος την βασιλείαν και την μεγαλωσύνην και την τιμήν και την δόξαν έδωκε Ναβουχοδονόσορ τω πατρί σου, 19 και από της μεγαλωσύνης, ης έδωκεν αυτω, πάντες οι λαοί, φυλαί, γλώσσαι ήσαν τρέμοντες και φοβούμενοι από προσώπου αυτού· ους ηβούλετο αυτός ανήρει, και ους ηβούλετο αυτός έτυπτε, και ους ηβούλετο αυτός ύψου, και ους ηβούλετο αυτός εταπείνου. 20 και ότε υψώθη η καρδία αυτού και το πνεύμα αυτού εκραταιώθη του υπερηφανεύσασθαι, κατηνέχθη από του θρόνου της βασιλείας αυτού, και η τιμή αφηρέθη απ' αυτού, 21 και από των ανθρώπων εξεδιώχθη, και η καρδία αυτού μετά των θηρίων εδόθη, και μετά των ονάγρων η κατοικία αυτού, και χόρτον ως βούν εψώμιζον αυτόν, και από της δρόσου του ουρανού το σώμα αυτού εβάφη, έως ου έγνω ότι κυριεύει ο Θεός ύψιστος της βασιλείας των ανθρώπων, και ω αν δόξη, δώσει αυτήν. 22 και συ ουν ο υιος αυτού Βαλτάσαρ ουκ εταπείνωσας την καρδίαν σου κατενώπιον του Θεού· ου πάντα ταύτα έγνως; 23 και επί τον Κύριον Θεόν του ουρανού υψώθης, και τα σκεύη του οίκου αυτού ήνεγκαν ενώπιόν σου, και συ και οι μεγιστάνές σου και αι παλλακαί σου και αι παράκοιτοί σου οίνον επίνετε εν αυτοίς, και τους θεούς τους χρυσούς και αργυρούς και χαλκούς και σιδηρούς και ξυλίνους και λιθίνους, οί ου βλέπουσι και οί ουκ ακούουσι και ου γινώσκουσιν, ήνεσας και τον Θεόν, ου η πνοή σου εν χειρί αυτού και πάσαι αι οδοί σου, αυτόν ουκ εδόξασας. 24 δια τούτο εκ προσώπου αυτού απεστάλη αστράγαλος χειρός και την γραφήν ταύτην ενέταξε. 25 και αύτη η γραφή εντεταγμένη· μανή, θεκέλ, φάρες. 26 τούτο το σύγκριμα του ρήματος· μανή, εμέτρησεν ο Θεός την βασιλείαν σου και επλήρωσεν αυτήν· 27 θεκέλ, εστάθη εν ζυγω και ευρέθη υστερούσα· 28 φάρες, διήρηται η βασιλεία σου, και εδόθη Μήδοις και Πέρσαις. - 29 Και είπε Βαλτάσαρ και ενέδυσαν τον Δανιήλ πορφύραν και τον μανιάκην τον χρυσούν περιέθηκαν περί τον τράχηλον αυτού, και εκήρυξε περί αυτού είναι αυτόν άρχοντα τρίτον εν τη βασιλεία. 30 εν αυτη τη νυκτί ανηρέθη Βαλτάσαρ ο βασιλεύς ο Χαλδαίων. 31 και Δαρείος ο Μήδος παρέλαβε την βασιλείαν, ων ετών εξήκοντα δύο.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ

 1 ΚΑΙ ήρεσεν ενώπιον Δαρείου και κατέστησεν επί της βασιλείας σατράπας εκατόν είκοσι του είναι αυτούς εν όλη τη βασιλεία αυτού 2 και επάνω αυτών τακτικούς τρεις, ων ην Δανιήλ εις εξ αυτών, του αποδιδόναι αυτοίς τους σατράπας λόγον, όπως ο βασιλεύς μη ενοχλήται. 3 και ην Δανιήλ υπέρ αυτούς, ότι πνεύμα περισσόν εν αυτω. και ο βασιλεύς κατέστησεν αυτόν εφ' όλης της βασιλείας αυτού. 4 και οι τακτικοί και οι σατράπαι, εζήτουν πρόφασιν ευρείν κατά Δανιήλ· και πάσαν πρόφασιν και παράπτωμα και αμπλάκημα ουχ εύρον κατ' αυτού, ότι πιστός ην. 5 και είπον οι τακτικοί· ουχ ευρήσομεν κατά Δανιήλ πρόφασιν, ει μη εν νομίμοις Θεού αυτού. - 6 Τότε οι τακτικοί και οι σατράπαι παρέστησαν τω βασιλεί και είπαν αυτω· Δαρείε βασιλεύ, εις τους αιώνας ζήθι· 7 συνεβουλεύσαντο πάντες οι επί της βασιλείας σου στρατηγοί και σατράπαι, ύπατοι και τοπάρχαι, του στήσαι στάσει βασιλική και ενισχύσαι ορισμόν, όπως ος αν αιτήση αίτημα παρά παντός θεού και ανθρώπου έως ημερών τριάκοντα, αλλ' ή παρά σου, βασιλεύ, εμβληθήσεται εις τον λάκκον των λεόντων. 8 νυν ουν, βασιλεύ, στήσον τον ορισμόν και έκθες γραφήν, όπως μη αλλοιωθή το δόγμα Περσών και Μήδων. 9 τότε ο βασιλεύς Δαρείος επέταξε γραφήναι το δόγμα. - 10 Και Δανιήλ, ηνίκα έγνω ότι ενετάγη το δόγμα, εισήλθεν εις τον οίκον αυτού, και αι θυρίδες ανεωγμέναι αυτω εν τοις υπερώοις αυτού κατέναντι Ιερουσαλήμ, και καιρούς τρεις της ημέρας ην κάμπτων επί τα γόνατα αυτού και προσευχόμενος και εξομολογούμενος εναντίον του Θεού αυτού, καθώς ην ποιών έμπροσθεν. 11 τότε οι άνδρες εκείνοι παρετήρησαν και εύρον τον Δανιήλ αξιούντα και δεόμενον του Θεού αυτού. 12 και προσελθόντες λέγουσι τω βασιλεί· βασιλεύ, ουχ ορισμόν έταξας, όπως πας άνθρωπος, ος αν αιτήση παρά παντός θεού και ανθρώπου αίτημα έως ημερών τριάκοντα, αλλ' ή παρά σου, βασιλεύ, εμβληθήσεται εις τον λάκκον των λεόντων; και είπεν ο βασιλεύς· αληθινός ο λόγος, και το δόγμα Μήδων και Περσών ου παρελεύσεται. 13 τότε απεκρίθησαν και λέγουσιν ενώπιον του βασιλέως· Δανιήλ ο από των υιών της αιχμαλωσίας της Ιουδαίας ουχ υπετάγη τω δόγματί σου, και καιρούς τρεις της ημέρας αιτεί παρά του Θεού αυτού τα αιτήματα αυτού. 14 τότε ο βασιλεύς, ως το ρήμα ήκουσε, πολύ ελυπήθη επ' αυτω και περί του Δανιήλ ηγωνίσατο του εξελέσθαι αυτόν και έως εσπέρας ην αγωνιζόμενος του εξελέσθαι αυτόν. 15 τότε οι άνδρες εκείνοι λέγουσι τω βασιλεί· γνώθι, βασιλεύ, ότι το δόγμα Μήδοις και Πέρσαις του παν ορισμόν και στάσιν, ην αν ο βασιλεύς στήση, ου δεί παραλλάξαι. - 16 Τότε ο βασιλεύς είπε και ήγαγον τον Δανιήλ και ενέβαλον αυτόν εις τον λάκκον των λεόντων· και είπεν ο βασιλεύς τω Δανιήλ· ο Θεός σου, ω συ λατρεύεις ενδελεχώς, αυτός εξελείταί σε. 17 και ήνεγκαν λίθον και επέθηκαν επί το στόμα του λάκκου, και εσφραγίσατο ο βασιλεύς εν τω δακτυλίω αυτού και εν τω δακτυλίω των μεγιστάνων αυτού, όπως μη αλλοιωθή πράγμα εν τω Δανιήλ. 18 και απήλθεν ο βασιλεύς εις τον οίκον αυτού και εκοιμήθη άδειπνος, και εδέσματα ουκ εισήνεγκαν αυτω και ο ύπνος απέστη απ' αυτού. και έκλεισεν ο Θεός τα στόματα των λεόντων, και ου παρηνώχλησαν τω Δανιήλ. 19 τότε ο βασιλεύς ανέστη το πρωϊ εν τω φωτί και εν σπουδή ήλθεν επί τον λάκκον των λεόντων· 20 και εν τω εγγίζειν αυτόν τω λάκκω εβόησε φωνή ισχυρά· Δανιήλ, ο δούλος του Θεού του ζώντος, ο Θεός σου, ω συ λατρεύεις ενδελεχώς, ει ηδυνήθη εξελέσθαι σε εκ του στόματος των λεόντων; 21 και είπε Δανιήλ τω βασιλεί· βασιλεύ, εις τους αιώνας ζήθι. 22 ο Θεός μου απέστειλε τον άγγελον αυτού, και ενέφραξε τα στόματα των λεόντων, και ουκ ελυμήναντό με, ότι κατέναντι αυτού ευθύτης ευρέθη εμοί· και ενώπιον δε σου, βασιλεύ, παράπτωμα ουκ εποίησα. 23 τότε ο βασιλεύς πολύ ηγαθύνθη επ' αυτω, και τον Δανιήλ είπεν ανενέγκαι εκ του λάκκου. και ανηνέχθη Δανιήλ εκ του λάκκου, και πάσα διαφθορά ουχ ευρέθη εν αυτω, ότι επίστευσεν εν τω Θεω αυτού. 24 και είπεν ο βασιλεύς, και ηγάγοσαν τους άνδρας τους διαβαλόντας τον Δανιήλ, και εις τον λάκκον των λεόντων ενεβλήθησαν, αυτοί και οι υιοί αυτών και αι γυναίκες αυτών· και ουκ έφθασαν εις το έδαφος του λάκκου, έως ου εκυρίευσαν αυτών οι λέοντες και πάντα τα οστά αυτών ελέπτυναν. - 25 Τότε Δαρείος ο βασιλεύς έγραψε πάσι τοις λαοίς, φυλαίς, γλώσσαις, τοις οικούσιν εν πάση τη γη· ειρήνη υμίν πληθυνθείη· 26 εκ προσώπου μου ετέθη δόγμα τούτο εν πάση αρχή της βασιλείας μου είναι τρέμοντας και φοβουμένους από προσώπου του Θεού Δανιήλ, ότι αυτός εστι Θεός ζων και μένων εις τους αιώνας, και η βασιλεία αυτού ου διαφθαρήσεται, και η κυριεία αυτού έως τέλους· 27 αντιλαμβάνεται και ρύεται και ποιεί σημεία και τέρατα εν τω ουρανω και επί της γης, όστις εξείλατο τον Δανιήλ εκ χειρός των λεόντων. 28 και Δανιήλ κατηύθυνεν εν τη βασιλεία Δαρείου και εν τη βασιλεία Κύρου του Πέρσου.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ

 1 ΕΝ έτει πρώτω Βαλτάσαρ βασιλέως Χαλδαίων Δανιήλ ενύπνιον είδε, και αι οράσεις της κεφαλής αυτού επί της κοίτης αυτού, και το ενύπνιον αυτού έγραψεν· 2 εγώ Δανιήλ εθεώρουν εν οράματί μου της νυκτός και ιδού οι τέσσαρες άνεμοι του ουρανού προσέβαλον εις την θάλασσαν την μεγάλην. 3 και τέσσαρα θηρία μεγάλα ανέβαινον εκ της θαλάσσης διαφέροντα αλλήλων. 4 το πρώτον ωσεί λέαινα, και πτερά αυτη ωσεί αετού· εθεώρουν έως ου εξετίλη τα πτερά αυτής, και εξήρθη από της γης και επί ποδών ανθρώπου εστάθη, και καρδία ανθρώπου εδόθη αυτη. 5 και ιδού θηρίον δεύτερον όμοιον άρκω, και εις μέρος εν εστάθη, και τρεις πλευραί εν τω στόματι αυτής αναμέσον των οδόντων αυτής, και ούτως έλεγον αυτη· ανάστηθι, φάγε σάρκας πολλάς. 6 οπίσω τούτου εθεώρουν και ιδού θηρίον έτερον ωσεί πάρδαλις, και αυτη πτερά τέσσαρα πετεινού υπεράνω αυτής, και τέσσαρες κεφαλαί τω θηρίω, και εξουσία εδόθη αυτη. 7 οπίσω τούτου εθεώρουν και ιδού θηρίον τέταρτον φοβερόν και έκθαμβον και ισχυρόν περισσώς, και οι οδόντες αυτού σιδηροί μεγάλοι, εσθίον και λεπτύνον και τα επίλοιπα τοις ποσίν αυτού συνεπάτει, και αυτό διάφορον περισσώς παρά πάντα τα θηρία τα έμπροσθεν αυτού, και κέρατα δέκα αυτω. 8 προσενόουν τοις κέρασιν αυτού, και ιδού κέρας έτερον μικρόν ανέβη εν μέσω αυτών, και τρία κέρατα των έμπροσθεν αυτού εξερριζώθη από προσώπου αυτού, και ιδού οφθαλμοί ωσεί οφθαλμοί ανθρώπου εν τω κέρατι τούτω και στόμα λαλούν μεγάλα. 9 εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν, και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν, ο θρόνος αυτού φλόξ πυρός, οι τροχοί αυτού πυρ φλέγον· 10 ποταμός πυρός είλκεν έμπροσθεν αυτού· χίλιαι χιλιάδες ελειτούργουν αυτω, και μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αυτω· κριτήριον εκάθισε, και βίβλοι ηνεώχθησαν. 11 εθεώρουν τότε από φωνής των λόγων των μεγάλων, ων το κέρας εκείνο ελάλει, έως ου ανηρέθη το θηρίον και απώλετο, και το σώμα αυτού εδόθη εις καύσιν πυρός. 12 και των λοιπών θηρίων μετεστάθη η αρχή, και μακρότης ζωής εδόθη αυτοίς έως καιρού και καιρού. 13 εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιος ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών έφθασε και ενώπιον αυτού προσηνέχθη. 14 και αυτω εδόθη η αρχή και η τιμή και η βασιλεία, και πάντες οι λαοί, φυλαί, γλώσσαι αυτω δουλεύσουσιν· η εξουσία αυτού εξουσία αιώνιος, ήτις ου παρελεύσεται, και η βασιλεία αυτού ου διαφθαρήσεται. - 15 Έφριξε το πνεύμά μου εν τη έξει μου, εγώ Δανιήλ, και αι οράσεις της κεφαλής μου ετάρασσόν με. 16 και προσήλθον ενί των εστηκότων και την ακρίβειαν εζήτουν παρ' αυτού μαθείν περί πάντων τούτων, και είπέ μοι την ακρίβειαν και την σύγκρισιν των λόγων εγνώρισέ μοι· 17 ταύτα τα θηρία τα μεγάλα τα τέσσαρα, τέσσαρες βασιλείαι αναστήσονται επί της γης, 18 αι αρθήσονται· και παραλήψονται την βασιλείαν άγιοι Υψίστου και καθέξουσιν αυτήν έως αιώνος των αιώνων. 19 και εζήτουν ακριβώς περί του θηρίου του τετάρτου, ότι ην διαφέρον παρά παν θηρίον, φοβερόν περισσώς, οι οδόντες αυτού σιδηροί και όνυχες αυτού χαλκοί. εσθίον και λεπτύνον και τα επίλοιπα τοις ποσίν αυτού συνεπάτει· 20 και περί των κεράτων αυτού των δέκα των εν τη κεφαλή αυτού και του ετέρου του αναβάντος και εκτινάξαντος των προτέρων τρία, κέρας εκείνο, ω οι οφθαλμοί και στόμα λαλούν μεγάλα και η όρασις αυτού μείζων των λοιπών. 21 εθεώρουν και το κέρας εκείνο εποίει πόλεμον μετά των αγίων και ίσχυσε προς αυτούς, 22 έως ου ήλθεν ο παλαιός ημερών και το κρίμα έδωκεν αγίοις Υψίστου, και ο καιρός έφθασε και την βασιλείαν κατέσχον οι άγιοι. 23 και είπε· το θηρίον το τέταρτον, βασιλεία τετάρτη έσται εν τη γη, ήτις υπερέξει πάσας τας βασιλείας και καταφάγεται πάσαν την γην και συμπατήσει αυτήν και κατακόψει. 24 και τα δέκα κέρατα αυτού, δέκα βασιλείς αναστήσονται, και οπίσω αυτών αναστήσεται έτερος, ος υπεροίσει κακοίς πάντας τους έμπροσθεν, και τρεις βασιλείς ταπεινώσει· 25 και λόγους προς τον Ύψιστον λαλήσει και τους αγίους Υψίστου παλαιώσει και υπονοήσει του αλλοιώσαι καιρούς και νόμον. και δοθήσεται εν χειρί αυτού έως καιρού και καιρών και ήμισυ καιρού. 26 και το κριτήριον καθίσει και την αρχήν μεταστήσουσι του αφανίσαι και του απολέσαι έως τέλους. 27 και η βασιλεία και η εξουσία και η μεγαλωσύνη των βασιλέων των υποκάτω παντός του ουρανού εδόθη αγίοις Υψίστου, και η βασιλεία αυτού βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι αρχαί αυτω δουλεύσουσι και υπακούσονται. 28 έως ώδε το πέρας του λόγου. εγώ Δανιήλ, οι διαλογισμοί μου επί πολύ συνετάρασσόν με, και η μορφή μου ηλλοιώθη επ' εμοί, και το ρήμα εν τη καρδία μου διετήρησα.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η

 1 ΕΝ έτει τρίτω της βασιλείας Βαλτάσαρ του βασιλέως όρασις ώφθη προς με, εγώ Δανιήλ, μετά την οφθείσάν μοι την αρχήν. 2 και ήμην εν Σούσοις τη βάρει, ή εστιν εν χώρα Αιλάμ και είδον εν οράματι και ήμην επί του Ουβάλ 3 και ήρα τους οφθαλμούς μου και είδον· και ιδού κριός εις εστηκώς προ του Ουβάλ. και αυτω κέρατα υψηλά, και το εν υψηλότερον του ετέρου, και το υψηλόν ανέβαινεν επ' εσχάτων. 4 και είδον τον κριόν κερατίζοντα κατά θάλασσαν και βορράν και νότον, και πάντα τα θηρία ου στήσεται ενώπιον αυτού, και ουκ ην ο εξαιρούμενος εκ χειρός αυτού, και εποίησε κατά το θέλημα αυτού και εμεγαλύνθη. 5 και εγώ ήμην συνίων και ιδού τράγος αιγών ήρχετο από λιβός επί πρόσωπον πάσης της γης και ουκ ην απτόμενος της γης, και τω τράγω κέρας θεωρητόν αναμέσον των οφθαλμών αυτού. 6 και ήλθεν έως του κριού του τα κέρατα έχοντος, ου είδον, εστώτος ενώπιον του Ουβάλ και έδραμε προς αυτόν εν ορμή της ισχύος αυτού. 7 και είδον αυτόν φθάνοντα έως του κριού, και εξηγριάνθη προς αυτόν και έπαισε τον κριόν και συνέτριψεν αμφότερα τα κέρατα αυτού, και ουκ ην ισχύς τω κριω του στήναι ενώπιον αυτού· και έρριψεν αυτόν επί την γην και συνεπάτησεν αυτόν, και ουκ ην ο εξαιρούμενος τον κριόν εκ χειρός αυτού. 8 και ο τράγος των αιγών εμεγαλύνθη έως σφόδρα, και εν τω ισχύσαι αυτόν συνετρίβη το κέρας αυτού το μέγα, και ανέβη έτερα κέρατα τέσσαρα υποκάτω αυτού εις τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού. 9 και εκ του ενός αυτών εξήλθε κέρας εν ισχυρόν και εμεγαλύνθη περισσώς προς τον νότον και προς την ανατολήν και προς την δύναμιν· 10 και εμεγαλύνθη έως της δυνάμεως του ουρανού, και έπεσεν επί την γην από της δυνάμεως του ουρανού και από των άστρων, και συνεπάτησαν αυτά, 11 και έως ου ο αρχιστράτηγος ρύσεται την αιχμαλωσίαν, και δι' αυτόν θυσία εταράχθη, και εγενήθη και κατευοδώθη αυτω, και το άγιον ερημωθήσεται· 12 και εδόθη επί την θυσίαν αμαρτία, και ερρίφη χαμαί η δικαιοσύνη, και εποίησε και ευοδώθη. 13 και ήκουσα ενός αγίου λαλούντος, και είπεν εις άγιος τω φελμουνί τω λαλούντι· έως πότε η όρασις στήσεται, η θυσία η αρθείσα και η αμαρτία ερημώσεως η δοθείσα, και το άγιον και η δύναμις συμπατηθήσεται; 14 και είπεν αυτω· έως εσπέρας και πρωϊ ημέραι δισχίλιαι και τριακόσιαι, και καθαρισθήσεται το άγιον. - 15 Και εγένετο εν τω ιδείν με, εγώ Δανιήλ, την όρασιν και εζήτουν σύνεσιν, και ιδού έστη ενώπιον εμού ως όρασις ανδρός. 16 και ήκουσα φωνήν ανδρός αναμέσον του Ουβάλ, και εκάλεσε και είπε· Γαβριήλ, συνέτισον εκείνον την όρασιν. 17 και ήλθε και έστη εχόμενος της στάσεώς μου, και εν τω ελθείν αυτόν εθαμβήθην, και πίπτω επί πρόσωπόν μου, και είπε προς με· σύνες, υιε ανθρώπου· έτι γαρ εις καιρού πέρας η όρασις. 18 και εν τω λαλείν αυτόν μετ' εμού πίπτω επί πρόσωπόν μου επί την γην, και ήψατό μου και έστησέ με επί πόδας 19 και είπεν· ιδού εγώ γνωρίζω σοι τα εσόμενα επ' εσχάτων της οργής· έτι γαρ εις καιρού πέρας η όρασις. 20 ο κριός, ον είδες, ο έχων τα κέρατα βασιλεύς Μήδων και Περσών. 21 ο τράγος των αιγών βασιλεύς Ελλήνων· και το κέρας το μέγα, ό ην αναμέσον των οφθαλμών αυτού, αυτός εστιν ο βασιλεύς ο πρώτος. 22 και του συντριβέντος, ου έστησαν τέσσαρα κέρατα υποκάτω, τέσσαρες βασιλείς εκ του έθνους αυτού αναστήσονται και ουκ εν τη ισχύϊ αυτού. 23 και επ' εσχάτων της βασιλείας αυτών, πληρουμένων των αμαρτιών αυτών, αναστήσεται βασιλεύς αναιδής προσώπω και συνίων προβλήματα. 24 και κραταιά η ισχύς αυτού και θαυμαστά διαφθερεί και κατευθυνεί και ποιήσει και διαφθερεί ισχυρούς και λαόν άγιον. 25 και ο ζυγός του κλοιού αυτού κατευθυνεί· δόλος εν τη χειρί αυτού, και εν καρδία αυτού μεγαλυνθήσεται και δόλω διαφθερεί πολλούς και επί απωλείας πολλών στήσεται και ως ωά χειρί συντρίψει. 26 και η όρασις της εσπέρας και της πρωϊας της ρηθείσης αληθής εστι· και συ σφράγισον την όρασιν, ότι εις ημέρας πολλάς. 27 και εγώ Δανιήλ εκοιμήθην και εμαλακίσθην ημέρας και ανέστην και εποίουν τα έργα του βασιλέως· και εθαύμαζον την όρασιν, και ουκ ην ο συνίων.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ

 1 ΕΝ τω πρώτω έτει Δαρείου του υιού Ασουήρου από του σπέρματος των Μήδων, ος εβασίλευσεν επί βασιλείαν Χαλδαίων, 2 εν έτει ενί της βασιλείας αυτού εγώ Δανιήλ συνήκα εν ταις βίβλοις τον αριθμόν των ετών, ος εγενήθη λόγος Κυρίου προς Ιερεμίαν τον προφήτην εις συμπλήρωσιν ερημώσεως Ιερουσαλήμ, εβδομήκοντα έτη. 3 και έδωκα το πρόσωπόν μου προς Κύριον τον Θεόν του εκζητήσαι προσευχήν και δεήσεις εν νηστείαις και σάκκω και σποδω· 4 και προσευξάμην προς Κύριον τον Θεόν μου και εξωμολογησάμην και είπα· Κύριε ο Θεός ο μέγας και θαυμαστός, ο φυλάσσων την διαθήκην σου και το έλεός σου τοις αγαπώσί σε και τοις φυλάσσουσι τας εντολάς σου, 5 ημάρτομεν, ηδικήσαμεν, ηνομήσαμεν και απέστημεν και εξεκλίναμεν από των εντολών σου και από των κριμάτων σου. 6 και ουκ εισηκούσαμεν των δούλων σου των προφητών, οί ελάλουν εν τω ονόματί σου προς τους βασιλείς ημών και άρχοντας ημών και πατέρας ημών, και προς πάντα τον λαόν της γης. 7 σοί Κύριε η δικαιοσύνη, και ημίν η αισχύνη του προσώπου ως η ημέρα αύτη, ανδρί Ιούδα και τοις ενοικούσιν εν Ιερουσαλήμ και παντί Ισραήλ, τοις εγγύς και τοις μακράν εν πάση τη γη, ου διέσπειρας αυτούς εκεί, εν αθεσία αυτών, ή ηθέτησαν. 8 εν σοί Κύριέ εστιν ημών η δικαιοσύνη και ημίν η αισχύνη του προσώπου και τοις βασιλεύσιν ημών και τοις άρχουσιν ημών και τοις πατράσιν ημών, οίτινες ημάρτομέν σοι. 9 Κυρίω τω Θεω ημών οι οικτιρμοί και οι ιλασμοί, ότι απέστημεν 10 και ουκ εισηκούσαμεν της φωνής Κυρίου του Θεού ημών πορεύεσθαι εν τοις νόμοις αυτού, οίς έδωκε κατά πρόσωπον ημών εν χερσί των δούλων αυτού των προφητών. 11 και πας Ισραήλ παρέβησαν τον νόμον σου και εξέκλιναν του μη ακούσαι της φωνής σου, και επήλθεν εφ' ημάς η κατάρα και ο όρκος ο γεγραμμένος εν νόμω Μωυσέως δούλου του Θεού, ότι ημάρτομεν αυτω. 12 και έστησε τους λόγους αυτού, ους ελάλησεν εφ' ημάς και επί τους κριτάς ημών, οί έκρινον ημάς, επαγαγείν εφ' ημάς κακά μεγάλα, οία ου γέγονεν υποκάτω παντός του ουρανού κατά τα γενόμενα εν Ιερουσαλήμ. 13 καθώς γέγραπται εν τω νόμω Μωυσή, πάντα τα κακά ταύτα ήλθεν εφ' ημάς, και ουκ εδεήθημεν του προσώπου Κυρίου του Θεού ημών αποστρέψαι από των αδικιών ημών και του συνιέναι εν πάση αληθεία σου. 14 και εγρηγόρησε Κύριος και επήγαγεν αυτά εφ' ημάς, ότι δίκαιος Κύριος ο Θεός ημών επί πάσαν την ποίησιν αυτού, ην εποίησε, και ουκ εισηκούσαμεν της φωνής αυτού. 15 και νυν, Κύριε ο Θεός ημών, ος εξήγαγες τον λαόν σου εκ γης Αιγύπτου εν χειρί κραταιά και εποίησας σεαυτω όνομα ως η ημέρα αύτη, ημάρτομεν, ηνομήσαμεν. 16 Κύριε, εν πάση ελεημοσύνη σου αποστραφήτω δη ο θυμός σου και η οργή σου από της πόλεώς σου Ιερουσαλήμ όρους αγίου σου, ότι ημάρτομεν, και εν ταις αδικίαις ημών και των πατέρων ημών Ιερουσαλήμ και ο λαός σου εις ονειδισμόν εγένετο εν πάσι τοις περικύκλω ημών. 17 και νυν εισάκουσον, Κύριε ο Θεός ημών, της προσευχής του δούλου σου και των δεήσεων αυτού και επίφανον το πρόσωπόν σου επί το αγίασμά σου το έρημον ένεκέν σου, Κύριε· 18 κλίνον ο Θεός μου το ους σου και άκουσον· άνοιξον τους οφθαλμούς σου και ιδέ τον αφανισμόν ημών και της πόλεώς σου, εφ' ης επικέκληται το όνομά σου επ' αυτής, ότι ουκ επί ταις δικαιοσύναις ημών ριπτούμεν τον οικτιρμόν ημών ενώπιόν σου, αλλ' επί τους οικτιρμούς σου τους πολλούς, Κύριε. 19 εισάκουσον, Κύριε, ιλάσθητι Κύριε, πρόσχες Κύριε και ποίησον· μη χρονίσης ένεκέν σου, ο Θεός μου, ότι το όνομά σου επικέκληται επί την πόλιν σου και επί τον λαόν σου. - 20 Και έτι εμού λαλούντος και προσευχομένου και εξαγορεύοντος τας αμαρτίας μου και τας αμαρτίας του λαού μου Ισραήλ και ριπτούντος τον έλεόν μου εναντίον του Κυρίου του Θεού μου περί του όρους του αγίου 21 και έτι εμού λαλούντος εν τη προσευχή και ιδού ανήρ Γαβριήλ, ον είδον εν τη οράσει εν τη αρχή, πετόμενος και ήψατό μου ωσεί ωραν θυσίας εσπερινής. 22 και συνέτισέ με και ελάλησε μετ' εμού και είπε· Δανιήλ, νυν εξήλθον συμβιβάσαι σε σύνεσιν· 23 εν αρχή της δεήσεώς σου εξήλθε λόγος, και εγώ ήλθον του αναγγείλαί σοι. ότι ανήρ επιθυμιών ει συ· και εννοήθητι εν τω ρήματι και σύνες εν τη οπτασία. 24 εβδομήκοντα εβδομάδες συνετμήθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου του συντελεσθήναι αμαρτίαν και του σφραγίσαι αμαρτίας και απαλείψαι τας ανομίας και του εξιλάσασθαι αδικίας και του αγαγείν δικαιοσύνην αιώνιον και του σφραγίσαι όρασιν και προφήτην και του χρίσαι άγιον αγίων. 25 και γνώση και συνήσεις· από εξόδου λόγου του αποκριθήναι και του οικοδομήσαι Ιερουσαλήμ έως χριστού ηγουμένου εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξηκονταδύο· και επιστρέψει και οικοδομηθήσεται πλατεία και τείχος, και εκκενωθήσονται οι καιροί. 26 και μετά τας εβδομάδας τας εξηκονταδύο εξολοθρευθήσεται χρίσμα, και κρίμα ουκ έστιν εν αυτω· και την πόλιν και το άγιον διαφθερεί συν τω ηγουμένω τω ερχομένω και εκκοπήσονται εν κατακλυσμω, και έως τέλους πολέμου συντετμημένου τάξει αφανισμοίς. 27 και δυναμώσει διαθήκην πολλοίς, εβδομάς μία· και εν τω ημίσει της εβδομάδος αρθήσεταί μου θυσία και σπονδή, και επί το ιερόν βδέλυγμα των ερημώσεων, και έως της συντελείας καιρού συντέλεια δοθήσεται επί την ερήμωσιν.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι

 1 ΕΝ έτει τρίτω Κύρου βασιλέως Περσών λόγος απεκαλύφθη τω Δανιήλ, ου το όνομα επεκλήθη Βαλτάσαρ, και αληθινός ο λόγος, και δύναμις μεγάλη και σύνεσις εδόθη αυτω εν τη οπτασία. 2 εν ταις ημέραις εκείναις εγώ Δανιήλ ήμην πενθών τρεις εβδομάδας ημερών· 3 άρτον επιθυμιών ουκ έφαγον, και κρέας και οίνος ουκ εισήλθεν εις το στόμα μου, και άλειμμα ουκ ηλειψάμην έως πληρώσεως τριών εβδομάδων ημερών. 4 εν ημέρα εικοστη τετάρτη του μηνός του πρώτου, και εγώ ήμην εχόμενα του ποταμού του μεγάλου, αυτός εστι Τίγρις, Εδδεκέλ, 5 και ήρα τους οφθαλμούς μου και είδον και ιδού ανήρ εις ενδεδυμένος βαδδίν, και η οσφύς αυτού περιεζωσμένη εν χρυσίω ‘Ωφάζ, 6 και το σώμα αυτού ωσεί θαρσίς, και το πρόσωπον αυτού ωσεί όρασις αστραπής, και οι οφθαλμοί αυτού ωσεί λαμπάδες πυρός, και οι βραχίονες αυτού και τα σκέλη ως όρασις χαλκού στίλβοντος και η φωνή των λόγων αυτού ως φωνή όχλου. 7 και είδον εγώ Δανιήλ μόνος την οπτασίαν, και οι άνδρες οι μετ' εμού ουκ είδον την οπτασίαν, αλλ' ή έκστασις μεγάλη επέπεσεν επ' αυτούς, και έφυγον εν φόβω. 8 και εγώ υπελείφθην μόνος, και είδον την οπτασίαν την μεγάλην ταύτην, και ουχ υπελείφθη εν εμοί ισχύς, και η δόξα μου μετεστράφη εις διαφθοράν, και ουκ εκράτησα ισχύος. 9 και ήκουσα την φωνήν των λόγων αυτού και εν τω ακούσαί με αυτού ήμην κατανενυγμένος, και το πρόσωπόν μου επί την γην. 10 και ιδού χείρ απτομένη μου και ήγειρέ με επί τα γόνατά μου. 11 και είπε προς με· Δανιήλ ανήρ επιθυμιών, σύνες εν τοις λόγοις, οίς εγώ λαλώ προς σε, και στήθι επί τη στάσει σου, ότι νυν απεστάλην προς σε. και εν τω λαλήσαι αυτόν προς με τον λόγον τούτον ανέστην έντρομος. 12 και είπε προς με· μη φοβού, Δανιήλ, ότι από της πρώτης ημέρας, ης έδωκας την καρδίαν σου του συνείναι και κακωθήναι εναντίον Κυρίου του Θεού σου, ηκούσθησαν οι λόγοι σου, και εγώ ήλθον εν τοις λόγοις σου. 13 και ο άρχων βασιλείας Περσών ειστήκει εξ εναντίας μου είκοσι και μίαν ημέραν, και ιδού Μιχαήλ εις των αρχόντων των πρώτων ήλθε βοηθήσαί μοι, και αυτόν κατέλιπον εκεί μετά του άρχοντος βασιλείας Περσών, 14 και ήλθον συνετίσαι σε όσα απαντήσεται τω λαω σου επ' εσχάτων των ημερών, ότι έτι η όρασις εις ημέρας. - 15 Και εν τω λαλήσαι αυτόν μετ' εμού κατά τους λόγους τούτους έδωκα το πρόσωπόν μου επί την γην και κατενύγην. 16 και ιδού ως ομοίωσις υιού ανθρώπου ήψατο των χειλέων μου· και ήνοιξα το στόμα μου και ελάλησα και είπα προς τον εστώτα εναντίον μου· Κύριε, εν τη οπτασία σου εστράφη τα εντός μου εν εμοί, και ουκ έσχον ισχύν· 17 και Πως δυνήσεται ο παις σου, Κύριε, λαλήσαι μετά του Κυρίου μου τούτου; και εγώ από του νυν ου στήσεται εν εμοί ισχύς, και πνεύμα ουχ υπελείφθη εν εμοί. 18 και προσέθετο και ήψατό μου ως όρασις ανθρώπου και ενίσχυσέ με 19 και είπέ μοι· μη φοβού ανήρ επιθυμιών, ειρήνη σοι· ανδρίζου και ίσχυε. και εν τω λαλήσαι αυτόν μετ' εμού ίσχυσα και είπα· λαλείτω ο Κύριός μου, ότι ενίσχυσάς με. 20 και είπεν· ει οίδας, ινατί ήλθον προς σε; και νυν επιστρέψω του πολεμήσαι μετά του άρχοντος Περσών· και εγώ εξεπορευόμην, και ο άρχων των Ελλήνων ήρχετο, 21 αλλ' ή αναγγελώ σοι το εντεταγμένον εν γραφή αληθείας, και ουκ έστιν εις αντεχόμενος μετ' εμού περί τούτων, αλλ' ή Μιχαήλ ο άρχων υμών.

 ΔΑΝΙΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ

 1 ΚΑΙ εγώ εν έτει πρώτω Κύρου έστην εις κράτος και ισχύν. 2 και νυν αλήθειαν αναγγελώ σοι· ιδού έτι τρεις βασιλείς αναστήσονται εν τη Περσίδι, και ο τέταρτος πλουτήσει πλούτον μέγαν παρά πάντας· και μετά το κρατήσαι αυτόν του πλούτου αυτού επαναστήσεται πάσαις βασιλείαις Ελλήνων. 3 και αναστήσεται βασιλεύς δυνατός και κυριεύσει κυριείας πολλής και ποιήσει κατά το θέλημα αυτού. 4 και ως αν στη, η βασιλεία αυτού συντριβήσεται, και διαιρεθήσεται εις τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού και ουκ εις τα έσχατα αυτού, ουδέ κατά την κυριείαν αυτού, ην εκυρίευσεν· ότι εκτιλήσεται η βασιλεία αυτού και ετέροις εκτός τούτων. 5 και ενισχύσει ο βασιλεύς του νότου· και εις των αρχόντων αυτού ενισχύσει επ' αυτόν και κυριεύσει κυριείαν πολλήν επ' εξουσίας αυτού. 6 και μετά τα έτη αυτού συμμειγήσονται, και θυγάτηρ βασιλέως του νότου εισελεύσεται προς βασιλέα του βορρά του ποιήσαι συνθήκας μετ' αυτού· και ου κρατήσει ισχύος βραχίονος, και ου στήσεται το σπέρμα αυτού, και παραδοθήσεται αυτή και οι φέροντες αυτήν και η νεάνις και ο κατισχύων αυτήν εν τοις καιροίς. 7 και στήσεται εκ του άνθους της ρίζης αυτής της ετοιμασίας αυτού και ήξει προς την δύναμιν και εισελεύσεται εις τα υποστηρίγματα του βασιλέως του βορρά και ποιήσει εν αυτοίς και κατισχύσει. 8 και γε τους θεούς αυτών μετά των χωνευτών αυτών, παν σκεύος επιθυμητόν αυτών αργυρίου και χρυσίου, μετά αιχμαλωσίας οίσει εις Αίγυπτον· και αυτός στήσεται υπέρ βασιλέα του βορρά. 9 και εισελεύσεται εις την βασιλείαν του βασιλέως του νότου, και αναστρέψει εις την γην αυτού. 10 και οι υιοί αυτού συνάξουσιν όχλον δυνάμεων πολλών, και ελεύσεται ερχόμενος και κατακλύζων· και παρελεύσεται και καθίεται και συμπροσπλακήσεται έως της ισχύος αυτού. 11 και αγριανθήσεται βασιλεύς του νότου και εξελεύσεται και πολεμήσει μετά του βασιλέως του βορρά· και στήσει όχλον πολύν, και παραδοθήσεται ο όχλος εν χειρί αυτού· 12 και λήψεται τον όχλον, και υψωθήσεται η καρδία αυτού, και καταβαλεί μυριάδας και ου κατισχύσει. 13 και επιστρέψει ο βασιλεύς του βορρά και άξει όχλον πολύν υπέρ τον πρότερον και εις το τέλος των καιρών ενιαυτών επελεύσεται εισόδια εν δυνάμει μεγάλη και εν υπάρξει πολλή. 14 και εν τοις καιροίς εκείνοις πολλοί επαναστήσονται επί βασιλέα του νότου· και οι υιοί των λοιμών του λαού σου επαρθήσονται του στήσαι όρασιν και ασθενήσουσι. 15 και εισελεύσεται βασιλεύς του βορρά και εκχεεί πρόσχωμα και συλλήψεται πόλεις οχυράς, και οι βραχίονες του βασιλέως του νότου ου στήσονται, και αναστήσονται οι εκλεκτοί αυτού, και ουκ έσται ισχύς του στήναι. 16 και ποιήσει ο εισπορευόμενος προς αυτόν κατά το θέλημα αυτού, και ουκ έστιν εστώς κατά πρόσωπον αυτού· και στήσεται εν τη γη του Σαβεί, και συντελεσθήσεται εν τη χειρί αυτού. 17 και τάξει το πρόσωπον αυτού εισελθείν εν ισχύϊ πάσης της βασιλείας αυτού και ευθεία πάντα μετ' αυτού ποιήσει· και θυγατέρα των γυναικών δώσει αυτω του διαφθείραι αυτήν, και ου μη παραμείνη και ουκ αυτω έσται. 18 και επιστρέψει το πρόσωπον αυτού εις τας νήσους και συλλήψεται πολλάς και καταπαύσει άρχοντας ονειδισμού αυτών, πλήν ονειδισμός αυτού επιστρέψει αυτω. 19 και επιστρέψει το πρόσωπον αυτού εις την ισχύν της γης αυτού και ασθενήσει και πεσείται και ουχ ευρεθήσεται. 20 και αναστήσεται εκ της ρίζης αυτού φυτόν της βασιλείας επί την ετοιμασίαν αυτού παραβιβάζων, πράσσων δόξαν βασιλείας και εν ταις ημέραις εκείναις συντριβήσεται και ουκ εν ποσώποις ουδέ εν πολέμω. 21 στήσεται επί την ετοιμασίαν αυτού· εξουδενώθη, και ουκ έδωκαν επ' αυτόν δόξαν βασιλείας· και ήξει εν ευθηνία και κατισχύσει βασιλείας εν ολισθήμασι. 22 και βραχίονες του κατακλύζοντος κατακλυσθήσονται από προσώπου αυτού και συντριβήσονται, και ηγούμενος διαθήκης 23 και από των συναναμείξεων προς αυτόν ποιήσει δόλον και αναβήσεται και υπερισχύσει αυτού εν ολίγω έθνει. 24 και εν ευθηνία και εν πίοσι χώραις ήξει και ποιήσει α ουκ εποίησαν οι πατέρες αυτού και πατέρες των πατέρων αυτού· προνομήν και σκύλα και ύπαρξιν αυτοίς διασκορπιεί και επ' Αίγυπτον λογιείται λογισμούς αυτού και έως καιρού. 25 και εξεγερθήσεται η ισχύς αυτού και η καρδία αυτού επί βασιλέα του νότου εν δυνάμει μεγάλη, και ο βασιλεύς του νότου συνάψει πόλεμον εν δυνάμει μεγάλη και ισχυρά σφόδρα· και ου στήσονται, ότι λογιούνται επ' αυτόν λογισμούς· 26 και φάγονται τα δέοντα αυτού και συντρίψουσιν αυτόν, και δυνάμεις κατακλύσει, και πεσούνται τραυματίαι πολλοί. 27 και αμφότεροι οι βασιλείς, αι καρδίαι αυτών εις πονηρίαν, και επί τραπέζη μια ψευδή λαλήσουσι, και ου κατευθυνεί, ότι έτι πέρασις καιρών. 28 και επιστρέψει εις την γην αυτού εν υπάρξει πολλή, και η καρδία αυτού επί διαθήκην αγίαν, και ποιήσει και επιστρέψει εις την γην αυτού. 29 εις τον καιρόν επιστρέψει και ήξει εν τω νότω, και ουκ έσται ως η πρώτη και ως η εσχάτη. 30 και εισελεύσονται εν αυτω οι εκπορευόμενοι Κίτιοι, και ταπεινωθήσεται· και επιστρέψει και θυμωθήσεται επί διαθήκην αγίαν· και ποιήσει και επιστρέψει και συνήσει επί τους καταλιπόντας διαθήκην αγίαν. 31 και σπέρματα εξ αυτού αναστήσονται και βεβηλώσουσι το αγίασμα της δυναστείας και μεταστήσουσι τον ενδελεχισμόν και δώσουσι βδέλυγμα ηφανισμένων. 32 και οι ανομούντες διαθήκην επάξουσιν εν ολισθήμασι, και λαός γινώσκοντες Θεόν αυτού κατισχύσουσι και ποιήσουσι. 33 και οι συνετοί του λαού συνήσουσιν εις πολλά· και ασθενήσουσιν εν ρομφαία και εν φλογί και εν αιχμαλωσία και εν διαρπαγή ημερών. 34 και εν τω ασθενήσαι αυτούς βοηθηθήσονται βοήθειαν μικράν, και προστεθήσονται προς αυτούς πολλοί εν ολισθήμασι. 35 και από των συνιέντων ασθενήσουσι του πυρώσαι αυτούς και του εκλέξασθαι και του αποκαλυφθήναι έως καιρού πέρας, ότι έτι εις καιρόν. 36 και ποιήσει κατά το θέλημα αυτού και ο βασιλεύς υψωθήσεται και μεγαλυνθήσεται επί πάντα θεόν και λαλήσει υπέρογκα και κατευθυνεί, μέχρις ου συντελεσθή η οργή, εις γαρ συντέλειαν γίνεται. 37 και επί πάντας θεούς των πατέρων αυτού ου συνήσει και επί επιθυμίαν γυναικών και επί παν θεόν ου συνήσει, ότι επί πάντας μεγαλυνθήσεται· 38 και θεόν μαωζείν επί τόπου αυτού δοξάσει και θεόν, ον ουκ έγνωσαν οι πατέρες αυτού, δοξάσει εν χρυσω και αργύρω και λίθω τιμίω και εν επιθυμήμασι. 39 και ποιήσει τοις οχυρώμασι των καταφυγών μετά θεού αλλοτρίου και πληθυνεί δόξαν και υποτάξει αυτοίς πολλούς και γην διελεί εν δώροις. 40 και εν καιρού πέρατι συγκερατισθήσεται μετά του βασιλέως του νότου, και συναχθήσεται επ' αυτόν βασιλεύς του βορρά εν άρμασι και εν ιππεύσι και εν ναυσί πολλαίς και εισελεύσονται εις την γην και συντρίψει και παρελεύσεται. 41 και εισελεύσεται εις την γην του σαβεί, και πολλοί ασθενήσουσι· και ούτοι διασωθήσονται εκ χειρός αυτού, Εδώμ και Μωάβ, και αρχή υιών Αμμών. 42 και εκτενεί την χείρα αυτού επί την γην, και γη Αιγύπτου ουκ έσται εις σωτηρίαν. 43 και κυριεύσει εν τοις αποκρύφοις του χρυσού και του αργύρου και εν πάσιν επιθυμητοίς Αιγύπτου και Λιβύων και Αιθιόπων εν τοις οχυρώμασιν αυτών. 44 και ακοαί και σπουδαί ταράξουσιν αυτόν εξ ανατολών και από βορρά, και ήξει εν θυμω πολλω του αφανίσαι και του αναθεματίσαι πολλούς 45 και πήξει την σκηνήν αυτού εφαδανώ αναμέσον των θαλασσών, εις όρος σαβεί άγιον· και ήξει έως μέρους αυτού, και ουκ έστιν ο ρυόμενος αυτόν.

 ΔΑΝΙΗΛ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ

 1 ΚΑΙ εν τω καιρω εκείνω αναστήσεται Μιχαήλ ο άρχων ο μέγας, ο εστηκώς επί τους υιούς του λαού σου· και έσται καιρός θλίψεως, θλίψις οία ου γέγονεν αφ' ου γεγένηται έθνος εν τη γη έως του καιρού εκείνου· και εν τω καιρω εκείνω σωθήσεται ο λαός σου, πας ο γεγραμμένος εν τη βίβλω· 2 και πολλοί των καθευδόντων εν γης χώματι εξεγερθήσονται, ούτοι εις ζωήν αιώνιον και ούτοι εις ονειδισμόν και εις αισχύνην αιώνιον. 3 και οι συνιέντες εκλάμψουσιν ως η λαμπρότης του στερεώματος και από των δικαίων των πολλών ως οι αστέρες εις τους αιώνας και έτι. 4 και συ, Δανιήλ, έμφραξον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον έως καιρού συντελείας, έως διδαχθώσι πολλοί και πληθυνθή η γνώσις. - 5 Και είδον εγώ Δανιήλ και ιδού δύο έτεροι ειστήκεισαν, εις εντεύθεν του χείλους του ποταμού και εις εντεύθεν του χείλους του ποταμού. 6 και είπε τω ανδρί τω ενδεδυμένω τα βαδδίν, ος ην επάνω του ύδατος του ποταμού· έως πότε το πέρας ων είρηκας των θαυμασίων; 7 και ήκουσα του ανδρός του ενδεδυμένου τα βαδδίν, ος ην επάνω του ύδατος του ποταμού, και ύψωσε την δεξιάν αυτού και την αριστεράν αυτού εις τον ουρανόν και ώμοσεν εν τω ζώντι εις τον αιώνα, ότι εις καιρόν καιρών και ήμισυ καιρού· εν τω συντελεσθήναι διασκορπισμόν γνώσονται πάντα ταύτα. 8 και εγώ ήκουσα και ου συνήκα και είπα· Κύριε, τι τα έσχατα τούτων; 9 και είπε· δεύρο Δανιήλ, ότι εμπεφραγμένοι και εσφραγισμένοι οι λόγοι, έως καιρού πέρας· 10 εκλεγώσι και εκλευκανθώσι και πυρωθώσι και αγιασθώσι πολλοί, και ανομήσωσιν άνομοι· και ου συνήσουσι πάντες άνομοι, και οι νοήμονες συνήσουσι. 11 και από καιρού παραλλάξεως του ενδελεχισμού και του δοθήναι βδέλυγμα ερημώσεως ημέραι χίλιαι διακόσιαι ενενήκοντα. 12 μακάριος ο υπομένων και φθάσας εις ημέρας χιλίας τριακοσίας τριάκοντα πέντε. 13 και συ δεύρο και αναπαύου· έτι γαρ ημέραι και ώραι εις αναπλήρωσιν συντελείας, και αναστήση εις τον κλήρόν σου, εις συντέλειαν ημερών.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-