Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Η αδιάλειπτη προσευχή


              

Ἡ ἀ­δι­ά­λει­πτη προ­σευ­χή ­εἶ­ναι σπου­δαῖ­ο ἔρ­γο, ἀλ­λά πο­λύ λί­γος λό­γος γί­νε­ται γι’ αὐ­τήν,για­τί ἴ­σως εἶ­ναι ἔρ­γο πού πο­λύ λί­γοι πι­στοί ἐ­φαρ­μό­ζουν, ἤ ἴ­σως θε­ω­ρεῖ­ται πο­λύ δύ­σκο­λο. Κι’ ὅ­μως ὅ­πως θά δοῦ­με μπο­ρεῖ καί   κά­θε χρι­στια­νός νά τό ἐ­φαρ­μό­σει ὅ­ταν γί­νει ξε­κά­θα­ρο τί ἐν­νο­οῦ­με μέ τήν  ἀ­δι­ά­λει­πτη προ­σευ­χή.
               
Ἄς δοῦμε ὅμως, τό ἔργο αὐτό εἶναι νέο καί προνόμιο τῶν Ἀσκητῶν;
               
Ἡ ἀδειάλειπτη προσευχή ἔχει τίς ρίζες της    μεταφορικά,  ἀπό τήν  Παλαιά Διαθήκη.
Στό βιβλίο τοῦ Ἐκκλησιαστή, γράφει: « Τήν πρω­ΐ­αν σπεῖ­ρε τόν σπό­ρον σου καί μέ­χρι τῆς ἑ­σπέ­ρας μή δώ­σεις ἀ­νά­παυ­σιν εἰς τήν χεῖ­ραν σου»( Ἐκκλη. 11.16). Καί οἱ Πατέρες, λένε, πώς ἐδῶ  ἐννοεῖ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Δηλαδή ἀπό τό πρωΐ ἄρχισε τήν προσευχή σου καί μήν σταματήσεις μέχρι τό βράδυ.
               
Καί  στήν Και­νή Δι­α­θή­κη ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος συ­στή­νει στούς χρι­στια­νούς νά προ­σεύ­χον­ται χω­ρίς δι­α­κο­πή, ἀ­δι­ά­λει­πτα.«Ἀ­δι­α­λεί­πτως προ­σεύ­χε­σθε, ἐν παν­τί εὐ­χα­ρι­στεῖ­τε, τοῦ­το γάρ θέ­λη­μα Θε­οῦ ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ εἰς ὑ­μᾶς» (Α΄Θεσ­σαλ.5. 17,18).
     
          
Τί ἐν­νο­οῦ­με ὅ­μως μέ τήν ἀ­δι­ά­λει­πτη προ­σευ­χή; «Στίς Πε­ρι­πέ­τει­ες ἑ­νός Προ­σκυ­νη­τοῦ» δι­α­βά­ζου­με ὅ­τι, ὅ­τι« νο­ε­ρή προ­σευ­χή εἶ­ναι ἡ ἀ­δυ­σώ­πη­τη ἐ­πι­θυ­μί­α τῆς ψυ­χῆς τοῦ ἀν­θρώ­που γιά τό Θε­ό. Ὁ Ὅ­σιος Νι­κή­τας ὁ Στη­θᾶ­τος, γρά­φει: « ἀ­δι­ά­λει­πτη προ­σευ­χή εἶ­ναι ἡ ἀ­ει­κι­νη­σί­α τοῦ νοῦ γύ­ρω ἀ­πό τή μνή­μη τοῦ Θε­οῦ.».
Ὁ  Ὅ­σιος Πέ­τρος ὁ Δα­μα­σκη­νός, ἐ­ξη­γεῖ ὅ­τι ἀ­δι­ά­λει­πτη προ­σευ­χή« εἶ­ναι τό  νά ἔ­χου­με τή μνή­μη τοῦ Θε­οῦ σέ κά­θε και­ρό καί πράγ­μα... Δη­λα­δή σέ ὅ­τι κά­νου­με χρε­ω­στοῦ­με νά θυ­μό­μα­στε τόν ποι­η­τή τοῦ κά­θε πράγ­μα­τος. Γιά πα­ρά­δειγ­μα, βλέ­πεις τόν ἥ­λιο καί τό φῶς νά θυ­μᾶ­σαι τόν ποι­η­τή τους πού σοῦ τό χά­ρι­σε. Βλέ­πεις τόν οὐ­ρα­νό τῆ γῆ τή θά­λασ­σα κι’ ὅ­λα τά δη­μι­ουρ­γή­μα­τα; Δό­ξα­ζε καί θαύ­μα­ζε τό δη­μι­ουρ­γό τους... καί γε­νι­κά κά­θε σου  κί­νη­ση νά σοῦ γί­νε­ται αἰ­τί­α καί ἀ­φορ­μή νά δο­ξά­ζεις τό δη­μι­ουρ­γό Θε­ό· καί ἰ­δού προ­σεύ­χε­σαι».
               
Ὁ δέ Ἅ­γιος Μά­ξι­μος ὁ Ὁ­μο­λο­γη­τής ἀ­παν­τᾶ ὡς ἑ­ξῆς: « Ἀ­δι­ά­λει­πτή προ­σευ­χή εἶ­ναι τό νά ἔ­χου­με πάν­το­τε τό νοῦ­μας προ­ση­λω­μέ­νον μέ πολ­λήν εὐ­λά­βεια καί πό­θον κον­τά στό Θε­ό. Νά ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ὁ ἄν­θρω­πος πάν­το­τε ἀ­πό τήν πρός τό Θε­ό ἐλ­πί­δα καί νά στη­ρί­ζει τό θάρ­ρος του, γιά ὅ­λα του τά ἔρ­γα σ’  Αὐ­τόν τό­τε ὁ ἄν­θρω­πος αὐ­τός πραγ­μα­τι­κά προ­σεύ­χε­ται ἀ­δι­α­λεί­πτως...».
               
Καί ὁ μα­κα­ρι­στός Εὐ­σέ­βιος Ματ­θό­που­λος, στό βι­βλί­ο του ὁ προ­ο­ρι­σμός τοῦ ἀν­θρώ­που, σελ. 92, γρά­φει:« τό ἀ­δι­α­λεί­πτως προ­σεύ­χε­σθαι, ση­μαί­νει χω­ρίς δι­α­κο­πή. Καί θέ­λει νά πεῖ μ’ αὐ­τό ὁ Παῦ­λος, ὅ­που κι’ ἄν βρι­σκό­μα­στε, εἴ­τε περ­πα­τοῦ­με, εἴ­τε ἐρ­γα­ζό­μα­στε, εἴ­τε ἀ­να­παυ­ό­μα­στε, νά­χου­με τό συ­ναί­σθη­μα ὅ­τι ζοῦ­με κά­τω ἀ­πό τήν ἐ­πο­πτεί­α τοῦ Θε­οῦ, καί νά δο­ξο­λο­γοῦ­με τό ὄ­νο­μά Του, νά εὐ­χα­ρι­στοῦ­με τήν ἀ­γα­θό­τη­τά Του, γιά τίς τό­σες εὐ­ερ­γε­σί­ες πού ἀ­πο­λαμ­βά­νου­με ἀ­πό Αὐ­τόν. Κι’ ὅ­ταν ἀ­κό­μα κά­νου­με ἀ­γα­θές σκέ­ψεις καί λο­γι­σμούς, ἤ ὅ­ταν δι­α­βά­ζου­με τήν Ἁ­γί­α Γρα­φή, ἤ ἄλ­λα χρι­στι­α­νι­κά βι­βλί­α, ὅ­λα αὐ­τά πε­ρι­λαμ­βά­νον­ται στό « ἀ­δι­α­λεί­πτως προ­σεύ­χε­σθαι».
               
Ἀκόμα καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναφέρεται στό θέμα αὐτό μέ τά ἑξῆς;  « τό εἶδος αὐτό τῆς προσευχῆς  εἶναι ἀναγκαῖο γιά τόν ἀγωνιστή, γιατί ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως εἶναι ἀσώματος καί ἀεικίνητος εἶναι δυνατό νά τοῦ ἔλθουν προσβολές καί νά αἰχμαλωτισθεῖ  ἀπό τούς δαίμονες. Γιά τοῦτο ἔχει ἀνάγκη σέ κάθε του ἀναπνοή νά κρατᾶ τό ὅπλο τῆς προσευχῆς, γιά νά ἐξουδετερώνει  τίς προσβολές τοῦ σατανᾶ.» Ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅπλο ἐναντίον κάθε ἐχθροῦ τῆς ψυχῆς.
               
Τέ­λος μπο­ροῦ­με νά ποῦ­με ὅ­τι κά­ποι­ος μπο­ρεῖ νά προ­σεύ­χε­ται ἀ­δι­ά­λει­πτα καί στήν ἐ­πο­χή μας ἀ­κό­μα, φτά­νει νά συν­δέ­ει τόν ἑ­αυ­τό του  καί κά­θε του ἐ­νέρ­γεια μέ τό Θε­ό, ἔ­τσι πού  ὄ­λη του ἡ ζω­ή νά εἶ­ναι μιά ἐν­θύ­μι­ση τοῦ Πλά­στη του, μιά ἀ­δι­ά­λει­πτη προ­σευ­χή. Ἴ­σως χρεια­στεῖ κά­ποι­ος κό­πος καί ἐ­πί­πο­νη προ­σπά­θεια στήν ἀρ­χή , ἀλ­λά μέ τή βο­ή­θεια τοῦ Θε­οῦ θά τό κα­τορ­θώ­σει ἄν τό ἀ­πο­φα­σί­σει. Καί τό­τε θά νοι­ώ­σει πραγ­μα­τι­κά τήν πα­ρου­σί­α τοῦ Κυ­ρί­ου στή ζω­ή του μέ τά ἀ­νά­λο­γα εὐ­ερ­γε­τι­κά ἀ­πο­τε­λέ­σμα­τα.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
Technorati Digg This Stumble Stumble Facebook Twitter
!-

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

 

FACEBOOK

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ


Histats

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΩΝ

extreme

eXTReMe Tracker

pateriki


web stats by Statsie

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΟ FACEBOOK

 PATERIKI


CoolSocial

CoolSocial.net paterikiorthodoxia.com CoolSocial.net Badge

Τελευταία Σχόλια

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRANSLATE

+grab this

ON LINE

WEBTREND

Κατάλογος ελληνικών σελίδων
greek-sites.gr - Κατάλογος Ελληνικών Ιστοσελίδων

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

MYBLOGS

myblogs.gr

ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΟΣ - JOIN US

Καταθέστε τα σχόλια σας με ευπρέπεια ,ανώνυμα, παραπλανητικά,σχόλια δεν γίνονται δεκτά:
Η συμμετοχή σας προυποθέτει τούς Όρους Χρήσης

Please place your comments with propriety, anonymous, misleading, derogatory comments are not acceptable:
Your participation implies in the Terms of Use


| ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ © 2012. All Rights Reserved | Template by My Blogger | Menu designed by Nikos | Γιά Εμάς About | Όροι χρήσης Privacy | Back To Top |