Αντί επιλόγου

               

Τελειώνοντας τή μικρή αὐτή ἐργασία γιά τήν προσευχή, ἀντί γιά ἐπίλογο θά σχολιάσω ἕνα λόγο τοῦ Εὐαγρίου μοναχοῦ πού βρῆκα στή Φιλοκαλία.

               

Γράφει: «Νά προσεύχεσαι μέ φόβο καί τρόμο, μέ πόνο, προσεκτικά καί ἄγρυπνα».

               

Ἄς δοῦμε  τί θέλει νά πεῖ ὁ Ὅσιος αὐτός.

α) Μέ φό­βο καί τρό­μο.  Αὐ­τό ση­μαί­νει ὅ­τι, κα­τά τήν διά­ρκεια τῆς προ­σευ­χῆς ὁ ἄν­θρω­πος πρέ­πει νά εἶ­ναι πε­πει­σμέ­νος ὅ­τι βρί­σκε­ται ἐ­νώ­πιον τοῦ  Παν­το­δύ­να­μου Θε­οῦ, ὅ­που οἱ κα­θα­ρό­τα­τοι Ἄγ­γε­λοι μέ φό­βο καί τρό­μο καί μέ τό βλέμ­μα πρός τά κά­τω ὑ­μνοῦν τήν ἄ­πει­ρη με­γα­λει­ό­τη­τα καί ἁ­γι­ό­τη­τα τοῦ κοι­νοῦ μας Δη­μι­ουρ­γοῦ.  Ἄν οἱ κα­θα­ρό­τα­τες ἀγ­γε­λι­κές Δυ­νά­μεις στέ­κον­ται μέ φό­βο καί τρό­μο ἐ­νώ­πιον τῆς θεί­ας με­γα­λω­σύ­νης, τί θά πεῖ ὁ ἁ­μαρ­τω­λός καί  λε­ρω­μέ­νος ἄν­θρω­πος, ὁ ὁ­ποῖ­ος πρέ­πει νά φο­βᾶ­ται δι­πλά. Νά φο­βᾶ­ται μή­πως δἐν προ­σεύ­χε­ται μέ τήν δέ­ου­σα προ­σο­χή καί δέν  εἰ­σα­κου­σθεῖ ἡ προ­σευ­χή του. Νά φο­βᾶ­ται ἀ­κό­μα μή­πως δέν προ­σέ­ξει καί τόν πα­ρα­σύ­ρει ὁ  πο­νη­ρός πού κα­ρα­δο­κεῖ,  μέ τούς δι­ά­φο­ρους λο­γι­σμούς μα­κριά ἀ­πό τό θέ­μα τῆς προ­σευ­χῆς καί χά­σει τόν καρ­πό της, για­τί δέ θά εἰ­σα­κου­σθεῖ καί γί­νει πε­ρί­γε­λως τῶν δαι­μό­νων.

               

β) Μέ πό­νο ψυ­χῆς.  Πού ση­μαί­νει ὅ­τι, ὁ προ­σευ­χό­με­νος θά πρέ­πει νά συ­ναι­σθά­νε­ται τήν ἁ­μαρ­τω­λό­τη­τά του καί ὅ­τι σέ  κά­θε στιγ­μή πα­ρα­βαί­νει τό νό­μο καί τίς ἐν­το­λές τοῦ Κυ­ρί­ου καί νά πο­νεῖ βα­θειά ἡ ψυ­χή του. Αὐ­τός ὁ πό­νος τῆς ψυ­χῆς του θά πρέ­πει νά τόν κά­νει πε­ρισ­σό­τε­ρο θερ­μό στήν προ­σευ­χή του. Θά πο­νεῖ ἀ­κό­μα, για­τί πολ­λοί ἄν­θρω­ποι βρί­σκον­ται μα­κρυ­ά ἀ­πό τό Θε­ό καί νά δέ­ε­ται γι’ αὐ­τούς.

              

γ) Προσεκτικά, στοχαστικά.  Δηλαδή μέ πολλήν προσοχή καί περίσκεψη, χωρίς καμιά βιασύνη, μέ εὐλάβεια, ὑπομονή καί πραότητα νά  προσεύχεται ὁ ἄνθρωπος. Νά στοχάζεται, νά συλλογίζεται τήν ἁμαρτωλότητά του καί τίς δωρεές  πού ὁ ἀγαθός Θεός δίνει στόν   ἀδύναμο ἄνθρωπο. Νά στοχάζεται τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν αἰώνια ζωή καί μέ πολλή περίσκεψη νά καθαρίζει τόν ἑαυτό του μέ τήν  μετάνοια καί τήν ἀποχή ἀπό κάθε   λογισμό ἀνάρμοστο τῶν περιστάσεων. Καί ἔτσι μέ ψυχή καθαρή  νά προσεύχεται σάν παιδί  πρός τόν πατέρα του.

               

Ἄ­γρυ­πνα. Τό ἄ­γρυ­πνα ἐ­δῶ ση­μαί­νει νά βρί­σκε­ται ὁ ἄν­θρω­πος σέ  με­γά­λο βαθ­μό ἐ­γρή­γορ­σης καί προ­σο­χῆς. Μέ ἄ­γρυ­πνο μά­τι καί μέ πε­ρί­σκε­ψη καί πε­ρι­συλ­λο­γή νά πα­ρα­κο­λου­θεῖ τόν ἑ­αυ­τό του, για­τί γύ­ρω του πε­ρι­μέ­νουν οἱ  μο­χθη­ροί δαί­μο­νες νά τοῦ λε­ρώ­σουν ἤ  ἀ­κό­μα ν­ά τοῦ μα­ται­ώ­σουν τήν προ­σευ­χή. Και­ρο­φυ­λα­κτοῦν οἱ  μι­σό­κα­λοι, γιά βροῦν τήν εὐ­και­ρί­α νά ἐ­πι­τε­θοῦν στήν ψυ­χή καί νά τήν αἰχ­μα­λω­τί­σουν καί νά τήν ὁ­δη­γή­σουν στό δι­κό τους σκοτεινό  δρόμο τῆς κόλασης.

               

 Ἔ­τσι ἄ­γρυ­πνα, μέ φό­βο καί τρό­μο, προ­σε­κτι­κά καί στο­χα­στι­κά ὅ­ταν συ­νη­θί­σει νά προ­σεύ­χε­ται ὁ ἄν­θρω­πος, θἀ προ­σεύ­χε­ται σω­στά καί καρ­πο­φό­ρα καί  σάν φρό­νι­μος καί πι­στός θά ἔ­χει καρ­πο­φό­ρα προ­σευ­χή καί θά σώ­σει καί τήν ψυ­χή του.

 

Χαραλάμπους Νεοφύτου

Πρεσβυτέρου

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-