Έσθήρ

ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α

 1 ΕΤΟΥΣ δευτέρου βασιλεύοντος Αρταξέρξου του μεγάλου βασιλέως τη μια του Νισάν, ενύπνιον είδε Μαρδοχαίος ο του Ιαϊρου, του Σεμεϊου, του Κισσαίου, εκ φυλής Βενιαμίν, 1β άνθρωπος Ιουδαίος οικών εν Σούσοις τη πόλει, άνθρωπος μέγας, θεραπεύων εν τη αυλή του βασιλέως. 1γ ην δε εκ της αιχμαλωσίας, ης ηχμαλώτευσε Ναβουχοδονόσορ βασιλεύς Βαβυλώνος εξ Ιερουσαλήμ μετά Ιεχονίου του βασιλέως της Ιουδαίας. 1δ και τούτο αυτού το ενύπνιον· και ιδού φωναί και θόρυβος, βρονταί και σεισμός, τάραχος επί της γης. 1ε και ιδού δύο δράκοντες μεγάλοι έτοιμοι προήλθον αμφότεροι παλαίειν, και εγένετο αυτών φωνή μεγάλη· 1ζ και τη φωνή αυτών ητοιμάσθη παν έθνος εις πόλεμον, ωστε πολεμήσαι δικαίων έθνος. 1η και ιδού ημέρα σκότος και γνόφου, θλίψις και
στενοχωρία, κάκωσις και τάραχος μέγας επί της γης· 1θ και εταράχθη παν έθνος δίκαιον φοβούμενοι τα εαυτών κακά και ητοιμάσθησαν απολέσθαι και εβόησαν προς τον Θεόν. 1ι από δε της βοής αυτών εγένετο ωσανεί από μικράς πηγής ποταμός μέγας, ύδωρ πολύ· 1κ και φως και ήλιος ανέτειλε, και οι ταπεινοί υψώθησαν και κατέφαγον τους ενδόξους. 1λ και διεγερθείς Μαρδοχαίος ο εωρακώς το ενύπνιον τούτο και τι ο Θεός βεβούλευται ποιήσαι, είχεν αυτό εν τη καρδία και εν παντί λόγω ήθελεν επιγνώναι αυτό έως της νυκτός. 1μ και ησύχασε Μαρδοχαίος εν τη αυλή μετά Γαβαθά και Θάρα των δύο ευνούχων του βασιλέως των φυλασσόντων την αυλήν 1ν ήκουσέ τε αυτών τους λογισμούς και τας μερίμνας αυτών εξηρεύνησε και έμαθεν, ότι ετοιμάζουσι τας χείρας επιβαλείν Αρταξέρξη τω βασιλεί, και υπέδειξε τω βασιλεί περί αυτών. 1ξ και εξήτασεν ο βασιλεύς τους δύο ευνούχους, και ομολογήσαντες απήχθησαν. 1ο και έγραψεν ο βασιλεύς τους λόγους τούτους εις μνημόσυνον, και Μαρδοχαίος έγραψεν περί των λόγων τούτων. 1π και επέταξεν ο βασιλεύς Μαρδοχαίω θεραπεύειν εν τη αυλή και έδωκεν αυτω δόματα περί τούτων. 1ρ και ην Αμάν Αμαδάθου Βουγαίος ένδοξος ενώπιον του βασιλέως· και εζήτησε κακοποιήσαι τον Μαρδοχαίον και τον λαόν αυτού υπέρ των δύο ευνούχων του βασιλέως.

 1 Και εγένετο μετά τους λόγους τούτους εν ταις ημέραις Αρταξέρξου -ούτος ο Αρταξέρξης από της Ινδικής εκατόν εικοσιεπτά χωρών εκράτησεν- 2 εν αυταίς ταις ημέραις ότε εθρονίσθη βασιλεύς Αρταξέρξης εν Σούσοις τη πόλει, 3 εν τω τρίτω έτει βασιλεύοντος αυτού, δοχήν εποίησε τοις φίλοις και τοις λοιποίς έθνεσι και τοις Περσών και Μήδων ενδόξοις και τοις άρχουσι των σατραπών. 4 και μετά ταύτα μετά το δείξαι αυτοίς τον πλούτον της βασιλείας αυτού και την δόξαν της ευφροσύνης του πλούτου αυτού εν ημέραις εκατόν ογδοήκοντα, 5 ότε δε ανεπληρώθησαν αι ημέραι του γάμου, εποίησεν ο βασιλεύς πότον τοις έθνεσι τοις ευρεθείσιν εις την πόλιν επί ημέρας εξ εν αυλή οίκου του βασιλέως 6 κεκοσμημένη βυσσίνοις και καρπασίνοις τεταμένοις επί σχοινίοις βυσσίνοις και πορφυροίς, επί κύβοις χρυσοίς και αργυροίς, επί στύλοις παρίνοις και λιθίνοις· κλίναι χρυσαί και αργυραί επί λιθοστρώτου σμαραγδίτου λίθου και πιννίνου και παρίνου λίθου και στρώμναι διαφανείς ποικίλως διηνθισμέναι, κύκλω ρόδα πεπασμένα· 7 ποτήρια χρυσά και αργυρά και ανθράκινον κυλίκιον προκείμενον από ταλάντων τρισμυρίων· οίνος πολύς και ηδύς, ον αυτός ο βασιλεύς έπινεν. 8 ο δε πότος ούτος ου κατά προκείμενον νόμον εγένετο, ούτως δε ηθέλησεν ο βασιλεύς και επέταξε τοις οικονόμοις ποιήσαι το θέλημα αυτού και των ανθρώπων. 9 και Αστίν η βασίλισσα εποίησε πότον ταις γυναιξίν εν τοις βασιλείοις, όπου ο βασιλεύς Αρταξέρξης, 10 εν δε τη ημέρα τη εβδόμη ηδέως γενόμενος ο βασιλεύς είπε τω Αμάν και Βαζάν και Θάρα και Βαραζί και Ζαθολθά και Αβαταζά και Θαραβά, τοις επτά ευνούχοις τοις διακόνοις του βασιλέως Αρταξέρξου, 11 εισαγαγείν την βασίλισσαν προς αυτόν, βασιλεύειν αυτήν και περιθείναι αυτη το διάδημα και δείξαι τοις άρχουσι και τοις έθνεσι το κάλλος αυτής, ότι καλή ην. 12 και ουκ εισήκουσεν αυτού Αστίν η βασίλισσα ελθείν μετά των ευνούχων. και ελυπήθη ο βασιλεύς και ωργίσθη 13 και είπε τοις φίλοις αυτού· κατά ταύτα ελάλησεν Αστίν, ποιήσατε ουν περί τούτου νόμον και κρίσιν. 14 και προσήλθεν αυτω Αρκεσαίος και Σαρσαθαίος και Μαλησεάρ οι άρχοντες Περσών και Μήδων, οι εγγύς του βασιλέως, οι πρώτοι παρακαθήμενοι τω βασιλεί, 15 και απήγγειλαν αυτω κατά τους νόμους, ως δεί ποιήσαι Αστίν τη βασιλίσση, ότι ουκ εποίησε τα υπό του βασιλέως προσταχθέντα δια των ευνούχων. 16 και είπεν ο Μουχαίος προς τον βασιλέα και τους άρχοντας· ου τον βασιλέα μόνον ηδίκησεν Αστίν η βασίλισσα, αλλά και πάντας τους άρχοντας και τους ηγουμένους του βασιλέως (17 και γαρ διηγήσατο αυτοίς τα ρήματα της βασιλίσσης και ως αντείπε τω βασιλεί). ως ουν αντείπε τω βασιλεί Αρταξέρξη, 18 ούτω σήμερον αι τυραννίδες αι λοιπαί των αρχόντων Περσών και Μήδων ακούσασαι τα τω βασιλεί λεχθέντα υπ ‘ αυτής, τολμήσουσιν ομοίως ατιμάσαι τους άνδρας αυτών. 19 ει ουν δοκεί τω βασιλεί, προσταξάτω βασιλικόν, και γραφήτω κατά τους νόμους Μήδων και Περσών· και μη άλλως χρησάσθω, μηδέ εισελθέτω έτι η βασίλισσα προς αυτόν, και την βασιλείαν αυτής δότω ο βασιλεύς γυναικί κρείττονι αυτής. 20 και ακουσθήτω ο νόμος ο υπό του βασιλέως, ον εάν ποιή εν τη βασιλεία αυτού, και ούτω πάσαι αι γυναίκες περιθήσουσι τιμήν τοις ανδράσιν εαυτών, από πτωχού έως πλουσίου. 21 και ήρεσεν ο λόγος τω βασιλεί και τοις άρχουσι, και εποίησεν ο βασιλεύς καθά ελάλησεν ο Μουχαίος· 22 και απέστειλεν εις πάσαν την βασιλείαν κατά χώραν, κατά την λέξιν αυτών, ωστε είναι φόβον αυτοίς εν ταις οικίαις αυτών.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β

 1 ΚΑΙ μετά τους λόγους τούτους εκόπασεν ο βασιλεύς του θυμού και ουκέτι εμνήσθη της Αστίν, μνημονεύων οία ελάλησε και ως κατέκρινεν αυτήν. 2 και είπαν οι διάκονοι του βασιλέως· ζητηθήτω τω βασιλεί κοράσια άφθορα καλά τω είδει· 3 και καταστήσει ο βασιλεύς κωμάρχας εν πάσαις ταις χώραις της βασιλείας αυτού, και επιλεξάτωσαν κοράσια παρθενικά καλά τω είδει εις Σούσαν την πόλιν εις τον γυναικώνα· και παραδοθήτωσαν τω ευνούχω του βασιλέως τω φύλακι των γυναικών, και δοθήτω σμήγμα και η λοιπή επιμέλεια· 4 και η γυνή, ή αν αρέση τω βασιλεί, βασιλεύσει αντί Αστίν. και ήρεσε τω βασιλεί το πράγμα, και εποίησεν ούτως. 5 και άνθρωπος ην Ιουδαίος εν Σούσοις τη πόλει, και όνομα αυτού Μαρδοχαίος ο του Ιαϊρου, του Σεμεϊου, του Κισσαίου, εκ φυλής Βενιαμίν, 6 ος ην αιχμάλωτος εξ Ιερουσαλήμ, ην ηχμαλώτευσε Ναβουχοδονόσορ βασιλεύς Βαβυλώνος. 7 και ην τούτω παις θρεπτή, θυγάτηρ Αμιναδάβ αδελφού πατρός αυτού, και όνομα αυτη Εσθήρ· εν δε τω μεταλλάξαι αυτής τους γονείς επαίδευσεν αυτήν εαυτω εις γυναίκα· και ην το κοράσιον καλόν τω είδει. 8 και ότε ηκούσθη το του βασιλέως πρόσταγμα, συνήχθησαν πολλά κοράσια εις Σούσαν την πόλιν υπό χείρα Γαϊ, και ήχθη Εσθήρ προς Γαϊ τον φύλακα των γυναικών. 9 και ήρεσεν αυτω το κοράσιον και εύρε χάριν ενώπιον αυτού· και έσπευσε δούναι αυτη το σμήγμα και την μερίδα και τα επτά κοράσια τα υποδεδειγμένα αυτη εκ βασιλικού και εχρήσατο αυτη καλώς και ταις άβραις αυτής εν τω γυναικώνι. 10 και ουχ υπέδειξε Εσθήρ το γένος αυτής ουδέ την πατρίδα· ο γαρ Μαρδοχαίος ενετείλατο αυτη μη απαγγείλαι· 11 καθ' εκάστην δε ημέραν περιεπάτει ο Μαρδοχαίος κατά την αυλήν την γυναικείαν επισκοπών τι Εσθήρ συμβήσεται. 12 ούτος δε ην καιρός κορασίου εισελθείν προς τον βασιλέα, όταν αναπληρώση μήνας δεκαδύο· ούτως γαρ αναπληρούνται αι ημέραι της θεραπείας, μήνας εξ αλειφόμεναι εν σμυρνίνω ελαίω και μήνας εξ εν τοις αρώμασι και εν τοις σμήγμασι των γυναικών, 13 και τότε εισπορεύεται προς τον βασιλέα. και ω εάν είπη, παραδώσει αυτήν συνεισέρχεσθαι αυτω από του γυναικώνος έως των βασιλείων. 14 δείλης εισπορεύεται και προς ημέραν αποτρέχει εις τον γυναικώνα τον δεύτερον, ου Γαϊ ο ευνούχος του βασιλέως ο φύλαξ των γυναικών, και ουκέτι εισπορεύεται προς τον βασιλέα, εάν μη κληθή ονόματι. 15 εν δε τω αναπληρούσθαι τον χρόνον Εσθήρ της θυγατρός Αμιναδάβ αδελφού πατρός Μαρδοχαίου εισελθείν προς τον βασιλέα ουδέν ηθέτησεν, ων ενετείλατο ο ευνούχος ο φύλαξ των γυναικών· ην γαρ Εσθήρ ευρίσκουσα χάριν παρά πάντων των βλεπόντων αυτήν. 16 και εισήλθεν Εσθήρ προς Αρταξέρξην τον βασιλέα τω δωδεκάτω μηνί, ος εστιν Αδάρ, τω εβδόμω έτει της βασιλείας αυτού. 17 και ηράσθη ο βασιλεύς Εσθήρ, και εύρε χάριν παρά πάσας τας παρθένους, και επέθηκεν αυτη το διάδημα το γυναικείον. 18 και εποίησεν ο βασιλεύς πότον πάσι τοις φίλοις αυτού και ταις δυνάμεσιν επί ημέρας επτά και ύψωσε τους γάμους Εσθήρ και άφεσιν εποίησε τοις υπό την βασιλείαν αυτού. 19 ο δε Μαρδοχαίος εθεράπευεν εν τη αυλή. 20 η δε Εσθήρ ουχ υπέδειξε την πατρίδα αυτής· ούτως γαρ ενετείλατο αυτη Μαρδοχαίος, φοβείσθαι τον Θεόν και ποιείν τα προστάγματα αυτού, καθώς ην μετ ‘ αυτού και Εσθήρ ου μετήλλαξε την αγωγήν αυτής.

 21 Και ελυπήθησαν οι δύο ευνούχοι του βασιλέως, οι αρχισωματοφύλακες, ότι προήχθη Μαρδοχαίος, και εζήτουν αποκτείναι Αρταξέρξην τον βασιλέα. 22 και εδηλώθη Μαρδοχαίω ο λόγος, και εσήμανεν Εσθήρ, και αυτή ενεφάνισε τω βασιλεί τα της επιβουλής 23 ο δε βασιλεύς ήτασε τους δύο ευνούχους και εκρέμασεν αυτούς· και προσέταξεν ο βασιλεύς καταχωρίσαι εις μνημόσυνον εν τη βασιλική βιβλιοθήκη υπέρ της ευνοίας Μαρδοχαίου εν εγκωμίω.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ

 1 ΜΕΤΑ δε ταύτα εδόξασεν ο βασιλεύς Αρταξέρξης Αμάν Αμαδάθου Βουγαίον και ύψωσεν αυτόν, και επρωτοβάθρει πάντων των φίλων αυτού. 2 και πάντες οι εν τη αυλή προσεκύνουν αυτω, ούτως γαρ προσέταξεν ο βασιλεύς ποιήσαι· ο δε Μαρδοχαίος ου προσεκύνει αυτω. 3 και ελάλησαν οι εν τη αυλή του βασιλέως τω Μαρδοχαίω· Μαρδοχαίε, τι παρακούεις τα υπό του βασιλέως λεγόμενα; 4 καθ ‘ εκάστην ημέραν ελάλουν αυτω, και ουχ υπήκουεν αυτών· και υπέδειξαν τω Αμάν Μαρδοχαίον τοις του βασιλέως λόγοις αντιτασσόμενον· και υπέδειξεν αυτοίς ο Μαρδοχαίος ότι Ιουδαίός εστι. 5 και επιγνούς Αμάν ότι ου προσκυνεί αυτω Μαρδοχαίος, εθυμώθη σφόδρα 6 και εβουλεύσατο αφανίσαι πάντας τους υπό την Αρταξέρξου βασιλείαν Ιουδαίους. 7 και εποίησε ψήφισμα εν έτει δωδεκάτω της βασιλείας Αρταξέρξου και έβαλε κλήρους ημέραν εξ ημέρας και μήνα εκ μηνός, ωστε απολέσαι εν μια ημέρα το γένος Μαρδοχαίου, και έπεσεν ο κλήρος εις την τεσσαρεσκαιδεκάτην του μηνός, ος εστιν Αδάρ. 8 και ελάλησε προς τον βασιλέα Αρταξέρξης λέγων· υπάρχει έθνος διεσπαρμένον εν τοις έθνεσιν εν πάση τη βασιλεία σου, οι δε νόμοι αυτών έξαλλοι παρά πάντα τα έθνη, των δε νόμων του βασιλέως παρακούουσι, και ου συμφέρει τω βασιλεί εάσαι αυτούς· 9 ει δοκεί τω βασιλεί, δογματισάτω απολέσαι αυτούς, καγώ διαγράψω εις το γαζοφυλάκιον του βασιλέως αργυρίου τάλαντα μύρια. 10 και περιελόμενος ο βασιλεύς το δακτύλιον έδωκεν εις χείρας τω Αμάν σφραγίσαι κατά των γεγραμμένων κατά των Ιουδαίων. 11 και είπεν ο βασιλεύς τω Αμάν· το μεν αργύριον έχε, τω δε έθνει χρώ ως βούλει. 12 και εκλήθησαν οι γραμματείς του βασιλέως μηνί πρώτω τη τρισκαιδεκάτη και έγραψαν, ως επέταξεν Αμάν, τοις στρατηγοίς, και τοις άρχουσι κατά πάσαν χώραν από Ινδικής έως της Αιθιοπίας, ταις εκατόν εικοσιεπτά χώραις, τοις τε άρχουσι των εθνών κατά την αυτών λέξιν δι ‘ Αρταξέρξου του βασιλέως. 13 και απεστάλη δια βιβλιοφόρων εις την Αρταξέρξου βασιλείαν αφανίσαι το γένος των Ιουδαίων εν ημέρα μια μηνός δωδεκάτου, ος εστιν Αδάρ, και διαρπάσαι τα υπάρχοντα αυτών.

 13α Της δε επιστολής εστι το αντίγραφον τόδε· «Βασιλεύς μέγας Αρταξέρξης τοις από της Ινδικής έως της Αιθιοπίας εκατόν εικοσιεπτά χωρών άρχουσι και τοπάρχαις υποτεταγμένοις τάδε γράφει· 13β πολλών επάρξας εθνών και πάσης επικρατήσας οικουμένης, εβουλήθην μη τω θράσει της εξουσίας επαιρόμενος, επιεικέστερον δε και μετά ηπιότητος αεί διεξάγων, τους των υποτεταγμένων ακυμάντους διαπαντός καταστήσαι βίους, την τε βασιλείαν ήμερον και πορευτήν μέχρι περάτων παρεξόμενος ανανεώσασθαί τε την ποθουμένην τοις πάσιν ανθρώποις ειρήνην. ύ13γ πυθομένου δε μου των συμβούλων, Πως αν αχθείη τούτο επί πέρας, ο σωφροσύνη παρ ‘ ημίν διενέγκας και εν τη ευνοία απαραλλάκτως και βεβαία πίστει αποδεδειγμένος και δεύτερον των βασιλειών γέρας απενηνεγμένος Αμάν 13δ επέδειξεν ημίν εν πάσαις ταις κατά την οικουμένην φυλαίς αναμεμείχθαι δυσμενή λαόν τινα τοις νόμοις αντίθετον προς παν έθνος τα τε των βασιλέων παραπέμποντας διηνεκώς διατάγματα, προς το μη κατατίθεσθαι την υφ ‘ ημών κατευθυνομένην αμέμπτως συναρχίαν. 13ε διειληφότες ουν τόδε το έθνος μονώτατον εν αντιπαραγωγή παντί διαπαντός ανθρώπω κείμενον, διαγωγήν νόμων ξενίζουσαν παραλλάσσον και δυσνοούν τοις ημετέροις πράγμασι τα χείριστα συντελούν κακά και προς το μη την βασιλείαν ευσταθείας τυγχάνειν· 13ζ προστετάχαμεν ουν τους σημαινομένους υμίν εν τοις γεγραμμένοις υπό Αμάν του τεταγμένου επί των πραγμάτων και δευτέρου πατρός ημών πάντας συν συναιξί και τέκνοις απολέσαι ολορριζεί ταις των εχθρών μαχαίραις άνευ παντός οίκτου και φειδούς, τη τεσσαρεσκαιδεκάτη του δωδεκάτου μηνός Αδάρ, του ενεστώτος έτους, 13η όπως οι πάλαι και νυν δυσμενείς εν ημέρα μια βιαίως εις τον άδην κατελθόντες, εις τον μετέπειτα χρόνον ευσταθή και ατάραχα παρέχωσιν ημίν δια τέλους τα πράγματά.

 14 Τα δε αντίγραφα των επιστολών εξετίθετο κατά χώραν, και προσετάγη πάσι τοις έθνεσιν ετοίμους είναι εις την ημέραν ταύτην. 15 εσπεύδετο δε το πράγμα και εις Σούσαν· ο δε βασιλεύς και Αμάν εκωθωνίζοντο, εταράσσετο δε η πόλις.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ

 1 Ο δε Μαρδοχαίος επιγνούς το συντελούμενον διέρρηξεν τα ιμάτια εαυτού και ενεδύσατο σάκκον και κατεπάσατο σποδόν και εκπηδήσας δια της πλατείας της πόλεως εβόα φωνή μεγάλη· αίρεται έθνος μηδέν ηδικηκός. 2 και ήλθεν έως της πύλης του βασιλέως και έστη· ου γαρ ην αυτω εξόν εισελθείν εις την αυλήν σάκκον έχοντι και σποδόν. 3 και εν πάση χώρα, ου εξετίθετο τα γράμματα, κραυγή και κοπετός και πένθος μέγα τοις Ιουδαίοις, σάκκον και σποδόν έστρωσαν εαυτοίς. 4 και εισήλθον αι άβραι και οι ευνούχοι της βασιλίσσης και ανήγγειλαν αυτη, και εταράχθη ακούσασα το γεγονός και απέστειλε στολίσαι τον Μαρδαχαίον και αφελέσθαι αυτού τον σάκκον· ο δε ουκ επείσθη. 5 η δε Εσθήρ προσεκαλέσατο Αχραθαίον τον ευνούχον αυτής, ος παρειστήκει αυτη, και απέστειλε μαθείν αύτη παρά του Μαρδοχαίου το ακριβές. 7 ο δε Μαρδοχαίος υπέδειξεν αυτω το γεγονός και την επαγγελίαν, ην επηγγείλατο Αμάν τω βασιλεί εις την γάζαν ταλάντων μυρίων, ίνα απολέση τους Ιουδαίους· 8 και το αντίγραφον το εν Σούσοις εκτεθέν υπέρ του απολέσθαι αυτούς έδωκεν αυτω δείξαι τη Εσθήρ. και είπεν αυτω, εντείλασθαι αυτη εισελθούση παραιτήσασθαι τον βασιλέα και αξιώσαι αυτόν περί του λαού μνησθείσα ημερών ταπεινώσεώς σου, ως ετράφης εν χειρί μου, διότι Αμάν ο δευτερεύων τω βασιλεί ελάλησε καθ ‘ ημών εις θάνατον· επικάλεσαι τον Κύριον και λάλησον τω βασιλεί περί ημών ρύσαι ημάς εκ θανάτου. 9 εισελθών δε ο Αχραθαίος ελάλησεν αυτη πάντας τους λόγους τούτους. 10 είπε δε Εσθήρ προς Αχραθαίον· πορεύθητι προς Μαρδοχαίον και ειπόν, 11 ότι τα έθνη πάντα της βασιλείας γινώσκει, ότι πας άνθρωπος ή γυνή, ος εισελεύσεται προς τον βασιλέα εις την αυλήν την εσωτέραν άκλητος, ουκ έστιν αυτω σωτηρία· πλήν ω εκτείνη ο βασιλεύς την χρυσήν ράβδον, ούτος σωθήσεται· καγώ ου κέκλημαι εισελθείν προς τον βασιλέα, εισίν αύται ημέραι τριάκοντα. 12 και απήγγειλεν Αχραθαίος Μαρδοχαίω πάντας τους λόγους Εσθήρ, 13 και είπε Μαρδοχαίος προς Αχραθαίον· πορεύθητι και είπον αυτη· Εσθήρ, μη είπης σεαυτη, ότι σωθήση μόνη εν τη βασιλεία παρά πάντας τους Ιουδαίους· 14 ως ότι εάν παρακούσης εν τούτω τω καιρω, άλλοθεν βοήθεια και σκέπη έσται τοις Ιουδαίοις, συ δε και ο οίκος του πατρός σου απολείσθε· και τις οίδεν, ει εις τον καιρόν τούτον εβασίλευσας; 15 και εξαπέστειλεν Εσθήρ τον ήκοντα προς αυτήν, προς Μαρδοχαίον λέγουσα· 16 βαδίσας εκκλησίασον τους Ιουδαίους τους εν Σούσοις και νηστεύσατε επ ‘ εμοί και μη φάγητε μηδέ πίητε επί ημέρας τρεις νύκτα και ημέραν, καγώ δε και αι άβραι μου ασιτήσομεν, και τότε εισελεύσομαι προς τον βασιλέα παρά τον νόμον, εάν και απολέσθαι με δέη.

 17 Και βαδίσας Μαρδοχαίος εποίησεν όσα ενετείλατο αυτω Εσθήρ. 17α και εδεήθη Κυρίου μνημονεύων πάντα τα έργα Κυρίου και είπε· 17β Κύριε Κύριε, βασιλεύ πάντων κρατών, ότι εν εξουσία σου το παν εστι, και ουκ έστιν ο αντιδοξών σοι εν τω θέλειν σε σώσαι τον Ισραήλ· 17γ ότι συ εποίησας τον ουρανόν και την γην και παν θαυμαζόμενον εν τη υπ ‘ ουρανόν και Κύριος ει πάντων, και ουκ έστιν ος αντιτάξεταί σοι τω Κυρίω. 17δ συ πάντα γινώσκεις· συ οίδας, Κύριε, ότι ουκ εν ύβρει ουδέ εν υπερηφανία ουδέ εν φιλοδοξία εποίησα τούτο, το μη προσκυνείν τον υπερήφανον Αμάν, ότι ηυδόκουν φιλείν πέλματα ποδών αυτού προς σωτηρίαν Ισραήλ· 17ε αλλ ‘ εποίησα τούτο, ίνα μη θώ δόξαν ανθρώπου υπεράνω δόξης Θεού, και ου προσκυνήσω ουδένα, πλήν σου του Κυρίου μου και ου ποιήσω αυτά εν υπερηφανία. 17ζ και νυν, Κύριε ο Θεός, ο βασιλεύς, ο Θεός Αβραάμ, φείσαι του λαού σου, ότι επιβλέπουσιν ημίν εις καταφθοράν και επεθύμησαν απολέσαι την εξ αρχής κληρονομίαν σου· 17η μη υπερίδης την μερίδα σου, ην σεαυτω ελυτρώσω εκ γης Αιγύπτου· 17θ επάκουσον της δεήσεώς μου και ιλάσθητι τω κλήρω σου και στρέψον το πένθος ημών εις ευωχίαν, ίνα ζώντες υμνώμέν σου το όνομα, Κύριε, και μη αφανίσης στόμα αινούντων σε, Κύριε. 17ι και πας Ισραήλ εκέκραξεν εξ ισχύος αυτών, ότι θάνατος αυτών εν οφθαλμοίς αυτών.

 17κ Και Εσθήρ η βασίλισσα κατέφυγεν επί τον Κύριον εν αγώνι θανάτου κατειλημμένη, και αφελομένη τα ιμάτια της δόξης αυτής ενεδύσατο ιμάτια στενοχωρίας και πένθους, και αντί των υπερηφάνων ηδυσμάτων, σποδού και κοπριών ενέπλησε την κεφαλήν αυτής και το σώμα αυτής εταπείνωσε σφόδρα και πάντα τόπον κόσμου αγαλλιάματος αυτής έπλησε στρεπτών τριχών αυτής και εδείτο Κυρίου Θεού Ισραήλ, και είπε· 17λ Κύριέ μου, βασιλεύς ημών συ ει μόνος· βοήθησόν μοι τη μόνη και μη εχούση βοηθόν ει μη σε, ότι κίνδυνός μου εν χειρί μου. 17μ εγώ ήκουον εκ γενετής μου εν φυλή πατριάς μου ότι συ, Κύριε, έλαβες τον Ισραήλ εκ πάντων των εθνών και τους πατέρας ημών εκ πάντων των προγόνων αυτών εις κληρονομίαν αιώνιον και εποίησας αυτοίς όσα ελάλησας. 17ν και νυν ημάρτομεν ενώπιόν σου, και παρέδωκας ημάς εις χείρας των εχθρών ημών, ανθ ‘ ων εδοξάσαμεν τους θεούς αυτών· δίκαιος ει, Κύριε. 17ξ και νυν ουκ ικανώθησαν εν πικρασμω δουλείας ημών, αλλ ‘ έθηκαν τας χείρας αυτών επί τας χείρας των ειδώλων αυτών εξάραι ορισμόν στόματός σου και αφανίσαι κληρονομίαν σου και εμφράξαι στόμα αινούντων σοι και σβέσαι δόξαν οίκου σου και θυσιαστηρίου σου, 17ο και ανοίξαι στόμα εθνών εις αρετάς ματαίων και θαυμασθήναι βασιλέα σάρκινον εις αιώνα. 17π μη παραδως, Κύριε, το σκήπτρόν σου τοις μη ούσι, και μη καταγελασάτωσαν εν τη πτώσει ημών, αλλά στρέψον την βουλήν αυτών επ ‘ αυτούς, τον δε αρξάμενον εφ ‘ ημάς παραδειγμάτισον. 17ρ μνήσθητι, Κύριε, γνώσθητι εν καιρω θλίψεως ημών και εμέ θάρσυνον, βασιλεύ των θεών και πάσης αρχής επικρατών· 17σ δος λόγον εύρυθμον εις το στόμα μου ενώπιον του λέοντος και μετάθες την καρδίαν αυτού εις μίσος του πολεμούντος ημάς εις συντέλειαν αυτού και των ομονούντων αυτώ· 17τ ημάς δε ρύσαι εν χειρί σου και βοήθησόν μοι τη μόνη και μη εχούση εις μη σε, Κύριε· 17υ πάντων γνώσιν έχεις και οίδας ότι εμίσησα δόξαν ανόμων και βδελύσσομαι κοίτην απεριτμήτων και παντός αλλοτρίου. 17φ συ οίδας την ανάγκην μου, ότι βδελύσσομαι το σημείον της υπερηφανίας μου, ό εστιν επί της κεφαλής μου εν ημέραις οπτασίας μου· βδελύσσομαι αυτό ως ράκος καταμηνίων και ου φορώ αυτό εν ημέραις ησυχίας μου. 17χ και ουκ έφαγεν η δούλη σου τράπεζαν Αμάν και ουκ εδόξασα συμπόσιον βασιλέως, ουδέ έπιον οίνον σπονδών· 17ψ και ουκ ηυφράνθη η δούλη σου αφ ‘ ημέρας μεταβολής μου μέχρι νυν, πλήν επί σοί, Κύριε, ο Θεός Αβραάμ. 17ω ο Θεός ο ισχύων επί πάντας, εισάκουσον φωνήν απηλπισμένων και ρύσαι ημάς εκ χειρός των πονηρευομένων, και ρύσαί με εκ του φόβου μου.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε

 1 ΚΑΙ εγενήθη εν τη ημέρα τη τρίτη, ως επαύσατο προσευχομένη, εξεδύσατο τα ιμάτια της θεραπείας και περιεβάλετο την δόξαν αυτής. 1α και γενηθείσα επιφανής, επικαλεσαμένη των πάντων επόπτην Θεόν και σωτήρα, παρέλαβε τας δύο άβρας· και τη μεν μια επηρείδετο ως τρυφερευομένη, η δε ετέρα επηκολούθει κουφίζουσα την ένδυσιν αυτής, 1β και αυτή ερυθριώσα ακμή κάλλους αυτής, και το πρόσωπον αυτής ιλαρόν ως προσφιλές, η δε καρδία αυτής απεστενωμένη από του φόβου. 1γ και εισελθούσα πάσας τας θύρας κατέστη ενώπιον του βασιλέως, και αυτός εκάθητο επί του θρόνου της βασιλείας αυτού και πάσαν στολήν της επιφανείας αυτού ενδεδύκει, όλος δια χρυσού και λίθων πολυτελών, και ην φοβερός σφόδρα. 1δ και άρας το πρόσωπον αυτού πεπυρωμένον δόξη εν ακμή θυμού έβλεψε, και έπεσεν η βασίλισσα και μετέβαλε το χρώμα αυτής εν εκλύσει και κατεπέκυψεν επί την κεφαλήν της άβρας της προπορευομένης. 1ε και μετέβαλεν ο Θεός το πνεύμα του βασιλέως εις πραϋτητα, και αγωνιάσας ανεπήδησεν από του θρόνου αυτού και ανέλαβεν αυτήν επί τας αγκάλας αυτού, μέχρις ου κατέστη, και παρεκάλει αυτήν λόγοις ειρηνικοίς και είπεν αυτη· 1ζ τι εστιν Εσθήρ; εγώ ο αδελφός σου, θάρσει, ου μη αποθάνης ότι κοινόν το πρόσταγμα ημών εστι· πρόσελθε. 2 και άρας την χρυσήν ράβδον επέθηκεν επί τον τράχηλον αυτής και ησπάσατο αυτήν και είπε· λάλησόν μοι. 2α και είπεν αυτω· είδόν σε, κύριε, ως άγγελον Θεού, και εταράχθη η καρδία μου από φόβου της δόξης σου, ότι θαυμαστός ει, κύριε, και το πρόσωπόν σου χαρίτων μεστόν. 2β εν δε τω διαλέγεσθαι αυτήν έπεσεν από εκλύσεως αυτής και ο βασιλεύς εταράσσετο, και πάσα η θεραπεία αυτού παρεκάλει αυτήν. 3 και είπεν ο βασιλεύς· τι θέλεις, Εσθήρ; και τι σου εστι το αξίωμα; έως του ημίσους της βασιλείας μου, και έσται σοι. 4 είπε δε Εσθήρ· ημέρα μου επίσημος σήμερόν εστι· ει ουν δοκεί τω βασιλεί, ελθάτω και αυτός και Αμάν εις την δοχήν, ην ποιήσω σήμερον. 5 και είπεν ο βασιλεύς· κατασπεύσατε Αμάν, όπως ποιήσωμεν τον λόγον Εσθήρ· και παραγίνονται αμφότεροι εις την δοχήν, ην είπεν Εσθήρ. 6 εν δε τω πότω είπεν ο βασιλεύς προς Εσθήρ· τι εστι βασίλισσα Εσθήρ; και έσται όσα αξιοίς. 7 και είπε· το αίτημά μου και το αξίωμα· 8 ει εύρον χάριν ενώπιον του βασιλέως, ελθάτω ο βασιλεύς και Αμάν έτι την αύριον εις την δοχήν, ην ποιήσω αυτοίς, και αύριον ποιήσω τα αυτά.

 9 Και εξήλθεν ο Αμάν από του βασιλέως υπερχαρής ευφραινόμενος· εν δε τω ιδείν Αμάν Μαρδοχαίον τον Ιουδαίον εν τη αυλή εθυμώθη σφόδρα 10 και εισελθών εις τα ίδια εκάλεσε τους φίλους και Ζωσάραν την γυναίκα αυτού, 11 και υπέδειξεν αυτοίς τον πλούτον αυτού και την δόξαν, ην ο βασιλεύς αυτω περιέθηκε, και ως εποίησεν αυτόν πρωτεύειν και ηγείσθαι της βασιλείας. 12 και είπεν Αμάν· ου κέκληκεν η βασίλισσα μετά του βασιλέως ουδένα εις την δοχήν αλλ ‘ ή εμέ, και εις την αύριον κέκλημαι· 13 και ταύτά μοι ουκ αρέσκει, όταν ίδω Μαρδοχαίον τον Ιουδαίον εν τη αυλή. 14 και είπε προς αυτόν Ζωσάρα η γυνή αυτού και οι φίλοι· κοπήτω σοι ξύλον πηχών πεντήκοντα, όρθρου δε ειπόν τω βασιλεί και κρεμασθήτω Μαρδοχαίος επί του ξύλου· συ δε είσελθε εις τη δοχήν συν τω βασιλεί και ευφραίνου. και ήρεσε το ρήμα τω Αμάν, και ητοιμάσθη το ξύλον.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ

 1 Ο δε Κύριος απέστησε τον ύπνον από του βασιλέως την νύκτα εκείνην, και είπε τω διακόνω αυτού εισφέρειν γράμματα μνημόσυνα των ημερών αναγινώσκειν αυτω. 2 εύρε δε τα γράμματα τα γραφέντα περί Μαρδοχαίου, ως απήγγειλε τω βασιλεί περί των δύο ευνούχων του βασιλέως εν τω φυλάσσειν αυτούς και ζητήσαι επιβαλείν τας χείρας Αρταξέρξη. 3 είπε δε ο βασιλεύς· τίνα δόξαν ή χάριν εποιήσαμεν τω Μαρδοχαίω; και είπαν οι διάκονοι του βασιλέως· ουκ εποίησας αυτω ουδέν. 4 εν δε τω πυνθάνεσθαι τον βασιλέα περί της ευνοίας Μαρδοχαίου, ιδού Αμάν εν τη αυλή. είπε δε ο βασιλεύς· τις εν τη αυλή; ο δε Αμάν εισήλθεν ειπείν τω βασιλεί κρεμάσαι τον Μαρδοχαίον επί τω ξύλω, ω ητοίμασε. 5 και είπαν οι διάκονοι του βασιλέως· ιδού Αμάν έστηκεν εν τη αυλή. και είπεν ο βασιλεύς· καλέσατε αυτόν. 6 είπε δε ο βασιλεύς τω Αμάν· τι ποιήσω τω ανθρώπω, ον εγώ θέλω δοξάσαι; είπε δε εν εαυτω Αμάν· τίνα θέλει ο βασιλεύς δοξάσαι ει μη εμέ; 7 είπε δε προς τον βασιλέα· άνθρωπον, ον ο βασιλεύς θέλει δοξάσαι, 8 ενεγκάτωσαν οι παίδες του βασιλέως στολήν βυσσίνην, ην ο βασιλεύς περιβάλλεται, και ίππον εφ ‘ ον ο βασιλεύς επιβαίνει, 9 και δότω ενί των φίλων του βασιλέως των ενδόξων και στολισάτω τον άνθρωπον, ον ο βασιλεύς αγαπά, και αναβιβασάτω αυτόν επί τον ίππον και κηρυσσέτω δια της πλατείας της πόλεως λέγων· ούτως έσται παντί ανθρώπω, ον ο βασιλεύς δοξάζει. 10 είπε δε ο βασιλεύς τω Αμάν· καλώς ελάλησας. ούτως ποίησον τω Μαρδοχαίω τω Ιουδαίω τω θεραπεύοντι εν τη αυλή, και μη παραπεσάτω σου λόγος, ων ελάλησας. 11 έλαβε δε Αμάν την στολήν και τον ίππον, και εστόλισε τον Μαρδοχαίον, και ανεβίβασεν αυτόν επί τον ίππον και διήλθε δια της πλατείας της πόλεως και εκήρυσσε λέγων· ούτως έσται παντί ανθρώπω, ον ο βασιλεύς θέλει δοξάσαι. 12 επέστρεψε δε ο Μαρδοχαίος εις την αυλήν. Αμάν δε υπέστρεψεν εις τα ίδια λυπούμενος κατά κεφαλής. 13 και διηγήσατο Αμάν τα συμβεβηκότα αυτω Ζωσάρα τη γυναικί αυτού και τοις φίλοις, και είπαν προς αυτόν οι φίλοι και η γυνή· ει εκ γένους Ιουδαίων Μαρδοχαίος, ήρξαι ταπεινούσθαι ενώπιον αυτού, πεσών πεσή και ου μη δύνη αυτόν αμύνασθαι, ότι Θεός ζων μετ ‘ αυτού. 14 έτι αυτών λαλούντων, παραγίνονται οι ευνούχοι επισπεύδοντες τον Αμάν επί τον πότον, ον ητοίμασεν Εσθήρ.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ

 1 ΕΙΣΗΛΘΕ δε ο βασιλεύς και Αμάν συμπιείν τη βασιλίσση. 2 είπε δε ο βασιλεύς Εσθήρ τη δευτέρα ημέρα εν τω πότω· τι εστιν, Εσθήρ βασίλισσα, και τι το αίτημά σου και τι το αξιωμά σου; και έστω σοι έως ημίσους της βασιλείας μου. 3 και αποκριθείσα είπεν· ει εύρον χάριν ενώπιον του βασιλέως, δοθήτω η ψυχή τω αιτήματί μου και ο λαός μου τω αξιώματί μου· 4 επράθημεν γαρ εγώ τε και ο λαός μου εις απώλειαν και διαρπαγήν και δουλείαν, ημείς και τα τέκνα ημών εις παίδας και παιδίσκας, και παρήκουσα· ου γαρ άξιος ο διάβολος της αυλής του βασιλέως. 5 είπε δε ο βασιλεύς· τις ούτος, όστις ετόλμησε ποιήσαι το πράγμα τούτο; 6 είπε δε Εσθήρ· άνθρωπος εχθρός Αμάν, ο πονηρός ούτος. Αμάν δε εταράχθη από του βασιλέως και της βασιλίσσης. 7 ο δε βασιλεύς εξανέστη από του συμποσίου εις τον κήπον· ο δε Αμάν παρητείτο την βασίλισσαν, εώρα γαρ εαυτόν εν κακοίς όντα. 8 επέστρεψε δε ο βασιλεύς εκ του κήπου, Αμάν δε επιπεπτώκει επί την κλίνην αξιών την βασίλισσαν. είπε δε ο βασιλεύς· ωστε και την γυναίκα βιάζη εν τη οικία μου; Αμάν δε ακούσας διετράπη τω προσώπω. 9 είπε δε Βουγαθάν εις των ευνούχων προς τον βασιλέα· ιδού και ξύλον ητοίμασεν Αμάν Μαρδοχαίω τω λαλήσαντι περί του βασιλέως, και ώρθωται εν τοις Αμάν ξύλον πηχών πεντήκοντα. είπε δε ο βασιλεύς· σταυρωθήτω επ ‘ αυτού. 10 και εκρεμάσθη Αμάν επί του ξύλου, ό ητοιμάσθη Μαρδοχαίω. και τότε ο βασιλεύς εκόπασε του θυμού.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η

 1 ΚΑΙ εν αυτη τη ημέρα ο βασιλεύς Αρταξέρξης εδωρήσατο Εσθήρ όσα υπήρχεν Αμάν τω διαβόλω, και Μαρδοχαίος προσεκλήθη υπό του βασιλέως· υπέδειξε γαρ Εσθήρ, ότι ενοικείωται αυτη. 2 έλαβε δε ο βασιλεύς τον δακτύλιον, ον αφείλετο Αμάν, και έδωκεν αυτόν Μαρδοχαίω, και κατέστησεν Εσθήρ Μαρδοχαίον επί πάντων των Αμάν. 3 και προσθείσα ελάλησε προς τον βασιλέα και προσέπεσε προς τους πόδας αυτού και ηξίου αφελείν την Αμάν κακίαν και όσα εποίησε τοις Ιουδαίοις. 4 εξέτεινε δε ο βασιλεύς Εσθήρ την ράβδον την χρυσήν, εξηγέρθη δε Εσθήρ παρεστηκέναι τω βασιλεί, 5 και είπεν Εσθήρ· ει δοκεί σοι και εύρον χάριν, πεμφθήτω αποστραφήναι τα γράμματα τα απεσταλμένα υπό Αμάν, τα γραφέντα απολέσθαι τους Ιουδαίους, οί εισιν εν τη βασιλεία σου· 6 Πως γαρ δυνήσομαι ιδείν την κάκωσιν του λαού μου και Πως δυνήσομαι σωθήναι εν τη απωλεία της πατρίδος μου; 7 και είπεν ο βασιλεύς προς Εσθήρ· ει πάντα τα υπάρχοντα Αμάν έδωκα και εχαρισάμην σοι και αυτόν εκρέμασα επί ξύλου, ότι τας χείρας επήνεγκε τοις Ιουδαίοις, τι έτι επιζητείς; 8 γράψατε και υμείς εκ του ονόματός μου, ως δοκεί υμίν, και σφραγίσατε τω δακτυλίω μου· όσα γαρ γράφετε του βασιλέως επιτάξαντος και σφραγισθή τω δακτυλίω μου, ουκ έστιν αυτοίς αντειπείν. 9 εκλήθησαν δε οι γραμματείς εν τω πρώτω μηνί, ος εστι Νισάν, τρίτη και εικάδι του αυτού έτους, και εγράφη τοις Ιουδαίοις όσα ενετείλατο τοις οικονόμοις και τοις άρχουσι των σατραπών, από της Ινδικής έως της Αιθιοπίας, εκατόν εικοσιεπτά σατράπαις κατά χώραν και χώραν, κατά την εαυτών λέξιν. 10 εγράφη δε δια του βασιλέως και εσφραγίσθη τω δακτυλίω αυτού, και εξαπέστειλαν τα γράμματα δια βιβλιοφόρων, 11 ως επέταξε αυτοίς χρήσθαι τοις νόμοις αυτών εν πάση πόλει βοηθήσαί τε αυτοίς και χρήσθαι τοις αντιδίκοις αυτών και τοις αντικειμένοις αυτών, ως βούλονται, 12 εν ημέρα μια εν πάση τη βασιλεία Αρταξέρξου, τη τρισκαιδεκάτη του δωδεκάτου μηνός, ος εστιν Αδάρ.

 12α ­Ων εστιν αντίγραφον της επιστολής τα υπογεγραμμένα· 12β «βασιλεύς μέγας Αρταξέρξης τοις από της Ινδικής έως της Αιθιοπίας εκατόν εικοσιεπτά σατραπείαις χωρών άρχουσι και τοις τα ημέτερα φρονούσι, χαίρειν. 12γ πολλοί τη πλείστη των ευεργετούντων χρηστότητι πυκνότερον τιμώμενοι μείζον εφρόνησαν και ου μόνον τους υποτεταγμένους ημίν ζητούσι κακοποιείν, τον τε κόρον ου δυνάμενοι φέρειν και τοις εαυτών ευεργέταις επιχειρούσιν μηχανάσθαι· 12δ και την ευχαριστίαν ου μόνον εκ των ανθρώπων ανταναιρούντες, αλλά και τοις των απειραγάθων κόμποις επαρθέντες, του τα πάντα κατοπτεύοντος αεί Θεού μισοπόνηρον υπολαμβάνουσιν εκφεύξεσθαι δίκην. 12ε πολλάκις δε και πολλούς των επ ‘ εξουσίαις τεταγμένων των πιστευθέντων χειρίζειν φίλων τα πράγματα παραμυθία μετόχους αιμάτων αθώων καταστήσασα, περιέβαλε συμφοραίς ανηκέστοις, 12ζ τω της κακοηθείας ψευδεί παραλογισμω παραλογισαμένων την των επικρατούντων ακέραιον ευγνωμοσύνην. 12η σκοπείν δε έξεστιν, ου τοσούτον εκ των παλαιοτέρων ων παρεδώκαμεν ιστοριών, όσα εστί παρά πόδας υμάς εκζητούντας ανοσίως συντετελεσμένα τη των ανάξια δυναστευόντων λοιμότητι, 12θ και προσέχειν εις τα μετά ταύτα εις το την βασιλείαν ατάραχον τοις πάσιν ανθρώποις μετ ‘ ειρήνης παρεξόμεθα, 12ι χρώμενοι ταις μεταβολαίς, τα δε υπό την όψιν ερχόμενα διακρίνοντες αεί μετ ‘ επιεικεστέρας απαντήσεως. 12κ ως γαρ Αμάν Αμαδάθου Μακεδών, ταις αληθείας αλλότριος του των Περσών αίματος και πολύ διεστηκώς της ημετέρας χρηστότητος, επιξενωθείς ημίν 12λ έτυχεν, ης έχομεν προς παν έθνος φιλανθρωπίας επί τοσούτον, ωστε αναγορεύεσθαι ημών πατέρα και προσκυνούμενον υπό πάντων το δεύτερον του βασιλικού θρόνου πρόσωπον διατελείν· 12μ ουκ ενέγκας δε την υπερηφανίαν επετήδευσε της αρχής στερήσαι ημάς και του πνεύματος, 12ν τον τε ημέτερον σωτήρα και διαπαντός ευεργέτην Μαρδοχαίον και την άμεμπτον της βασιλείας κοινωνόν Εσθήρ συν παντί τω τούτων έθνει πολυπλόκοις μεθόδων παραλογισμοίς αιτησάμενος εις απώλειαν· 12ξ δια γαρ των τρόπων τούτων ωήθη λαβών ημάς ερήμους, την των Περσών επικράτησιν εις τους Μακεδόνας μετάξαι. 12ο ημείς δε τους υπό του τρισαλιτηρίου παραδεδομένους εις αφανισμόν Ιουδαίους, ευρίσκομεν ου κακούργους όντας, δικαιοτάτοις δε πολιτευομένους νόμοις, 12π όντας δε υιούς του Υψίστου μεγίστου ζώντος Θεού του κατευθύνοντος ημίν τε και τοις προγόνοις ημών την βασιλείαν εν τη καλλίστη διαθέσει. 12ρ καλώς ουν ποιήσετε μη προσχρησάμενοι τοις υπό Αμάν Αμαδάθου αποσταλείσι γράμμασι δια τον αυτόν τον ταύτα εξεργασάμενον προς ταις Σούσων πύλαις εσταυρώσθαι συν τη πανοικία, την καταξίαν του τα πάντα επικρατούντος Θεού δια τάχους αποδόντος αυτω κρίσιν. 12σ το δε αντίγραφον της επιστολής ταύτης εκθέντες εν παντί τόπω μετά παρρησίας, εάν τους Ιουδαίους χρήσθαι τοις εαυτών νομίμοις και συνεπισχύειν αυτοίς, όπως τους εν καιρω θλίψεως επιθεμένους αυτοίς αμύνωνται τη τρισκαιδεκάτη του δωδεκάτου μηνός Αδάρ τη αυτη ημέρα· 12τ ταύτην γαρ ο τα πάντα δυναστεύων Θεός αντ ‘ ολεθρίας του εκλεκτού γένους εποίησεν αυτοίς ευφροσύνην. 12υ και υμείς ουν εν ταις επωνύμοις υμών εορταίς επίσημον ημέραν μετά πάσης ευωχίας άγεται, όπως και νυν και μετά ταύτα σωτηρία ή ημίν και τοις ευνοούσι Πέρσαις, τοις δε ημίν επιβουλεύουσι μνημόσυνον της απωλείας. 12φ πάσα δε πόλις ή χώρα το σύνολον, ήτις κατά ταύτα μη ποιήση, δόρατι και πυρί καταναλωθήσεται μετ ‘ οργής· ου μόνον ανθρώποις άβατος, αλλά και θηρίοις και πετεινοίς εις τον άπαντα χρόνον έχθιστος κατασταθήσεται. 13 τα δε αντίγραφα εκτιθέσθωσαν οφθαλμοφανώς εν πάση τη βασιλεία, ετοίμους τε είναι πάντας τους Ιουδαίους εις ταύτην την ημέραν, πολεμήσαι αυτών τους υπεναντίους».

 14 Οι μεν ουν ιππείς εξήλθον σπεύδοντες τα υπό του βασιλέως λεγόμενα επιτελείν· εξετέθη δε το πρόσταγμα και εν Σούσοις. 15 ο δε Μαρδοχαίος εξήλθεν εστολισμένος την βασιλικήν στολήν και στέφανον έχων χρυσούν και διάδημα βύσσινον πορφυρούν· ιδόντες δε οι εν Σούσοις εχάρησαν. 16 τοις δε Ιουδαίοις εγένετο φως και ευφροσύνη· 17 κατά πόλιν και χώραν, ου αν εξετέθη το πρόσταγμα, ου αν εξετέθη το έκθεμα, χαρά και ευφροσύνη τοις Ιουδαίοις, κώθων και ευφροσύνη. και πολλοί των εθνών περιετέμνοντο και ιουδάϊζον δια τον φόβον των Ιουδαίων.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ

 1 Εν γαρ τω δωδεκάτω μηνί, τη τρισκαιδεκάτη του μηνός, ος εστιν Αδάρ, παρήν τα γράμματα τα γραφέντα υπό του βασιλέως. 2 εν αυτη τη ημέρα απώλοντο οι αντικείμενοι τοις Ιουδαίοις· ουδείς γαρ αντέστη, φοβούμενος αυτούς. 3 οι γαρ άρχοντες των σατραπών και οι τύραννοι και οι βασιλικοί γραμματείς ετίμων τους Ιουδαίους· ο γαρ φόβος Μαρδοχαίου ενέκειτο αυτοίς. 4 προσέπεσε γαρ το πρόσταγμα του βασιλέως ονομασθήναι εν πάση τη βασιλεία και εμεγαλύνετο. 5 και επάταξαν οι Ιουδαίοι πληγήν εν πάσι τοις εχθροίς αυτών πληγήν μαχαίρας και αναιρέσεως και απωλείας και εποίησαν εν τοις μισούσιν αυτούς κατά το θέλημα αυτών. 6 και εν Σούσοις τη πόλει απέκτειναν οι Ιουδαίοι άνδρας πεντακοσίους, 7 τον τε Φαρσαννές και Δελφών και Φασγά 8 και Φαραδαθά και Βαρέα και Σαρβακά 9 και Μαρμασιμά και Ρουφαίον και Αρσαίον και Ζαβουθαίον, 10 τους δέκα υιούς Αμάν Αμαδάθου Βουγαίου του εχθρού των Ιουδαίων, και διήρπασαν. 11 εν αυτη τη ημέρα επεδόθη ο αριθμός τω βασιλεί των απολωλότων εν Σούσοις. 12 είπε δε ο βασιλεύς προς Εσθήρ· απώλεσαν οι Ιουδαίοι εν Σούσοις τη πόλει άνδρας πεντακοσίους· εν δε τη περιχώρω Πως οίει εχρήσαντο; τι ουν αξιοίς έτι, και έσται σοι; 13 και είπεν Εσθήρ τω βασιλεί· δοθήτω τοις Ιουδαίοις χρήσθαι ωσαύτως την αύριον, ωστε τους δέκα υιούς Αμάν κρεμάσαι. 14 και επέτρεψεν ούτως γενέσθαι και εξέθηκε τοις Ιουδαίοις της πόλεως τα σώματα των υιών Αμάν κρεμάσαι. 15 και συνήχθησαν οι Ιουδαίοι εν Σούσοις τη τεσσαρεσκαιδεκάτη του Αδάρ και απέκτειναν άνδρας τριακοσίους και ουδέν διήρπασαν. 16 οι δε λοιποί των Ιουδαίων οι εν τη βασιλεία συνήχθησαν και εαυτοίς εβοήθουν και ανεπαύσαντο από των πολεμίων· απώλεσαν γαρ αυτών μυρίους πεντακισχιλίους τη τρισκαιδεκάτη του Αδάρ και ουδέν διήρπασαν. 17 και ανεπαύσαντο τη τεσσαρεσκαιδεκάτη του αυτού μηνός και ήγον αυτήν ημέραν αναπαύσεως μετά χαράς και ευφροσύνης. 18 οι δε Ιουδαίοι εν Σούσοις τη πόλει συνήχθησαν και τη τεσσαρεσκαιδεκάτη και ανεπαύσαντο· ήγον δε και την πεντεκαιδεκάτην μετά χαράς και ευφροσύνης. 19 δια τούτο ουν οι Ιουδαίοι οι διεσπαρμένοι εν πάση χώρα τη έξω άγουσι την τεσσαρεσκαιδεκάτην του Αδάρ ημέραν αγαθήν μετ ‘ ευφροσύνης αποστέλλοντες μερίδας έκαστος τω πλησίον.

 20 Έγραψε δε Μαρδοχαίος τους λόγους τούτους εις βιβλίον και εξαπέστειλε τοις Ιουδαίοις, όσοι ήσαν εν τη Αρταξέρξου βασιλεία, τοις εγγύς και τοις μακράν, 21 στήσαι τας ημέρας ταύτας αγαθάς άγειν τε την τεσσαρεσκαιδεκάτην και την πεντεκαιδεκάτην του Αδάρ -22 εν γαρ ταύταις ταις ημέραις ανεπαύσαντο οι Ιουδαίοι από των εχθρών αυτών- και τον μήνα, εν ω εστράφη αυτοίς (ος ην Αδάρ) από πένθους εις χαράν και από οδύνης εις αγαθήν ημέραν, άγειν όλον αγαθάς ημέρας γάμων και ευφροσύνης, εξαποστέλλοντας μερίδας τοις φίλοις και τοις πτωχοίς. 23 και προσεδέξαντο οι Ιουδαίοι, καθώς έγραψεν αυτοίς ο Μαρδοχαίος, 24 Πως Αμάν Αμαδάθου, ο Μακεδών, επολέμει αυτούς, καθώς έθετο ψήφισμα και κλήρον αφανίσαι αυτούς, 25 και ως εισήλθε προς τον βασιλέα λέγων κρεμάσαι τον Μαρδοχαίον· όσα δε επεχείρησεν επάξαι επί τους Ιουδαίους κακά, επ ‘ αυτόν εγένοντο, και εκρεμάσθη αυτός, και τα τέκνα αυτού. 26 δια τούτο επεκλήθησαν αι ημέραι αύται Φρουραί δια τους κλήρους, ότι τη διαλέκτω αυτών καλούνται Φρουραί, δια τους λόγους της επιστολής ταύτης και όσα πεπόνθασι δια ταύτα και όσα αυτοίς εγένετο, 27 και έστησε· και προσεδέχοντο οι Ιουδαίοι εφ ‘ εαυτοίς και επί τω σπέρματι αυτών και επί τοις προστεθειμένοις επ ‘ αυτών, ουδέ μην άλλων χρήσονται. αι δε ημέραι αύται μνημόσυνον επιτελούμενον κατά γενεάν και γενεάν και πόλιν και πατριάν και χώραν. 28 αι δε ημέραι αύται των Φρουραί αχθήσονται εις τον άπαντα χρόνον, και το μνημόσυνον αυτών ου μη εκλίπη εκ των γενεών. 29 και έγραψεν Εσθήρ η βασίλισσα θυγάτηρ Αμιναδάβ και Μαρδοχαίος ο Ιουδαίος όσα εποίησαν το τε στερέωμα της επιστολής των Φρουραί. 30 και Μαρδοχαίος και Εσθήρ η βασίλισσα έστησαν εαυτοίς καθ ‘ εαυτών, και τότε στήσαντες κατά της υγείας εαυτών και την βουλήν αυτών. 31 και Εσθήρ λόγω έστησεν εις τον αιώνα, και εγράφη εις μνημόσυνον.

 ΕΣΘΗΡ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι

 1 ΕΓΡΑΨΕ δε ο βασιλεύς επί την βασιλείαν της τε γης και της θαλάσσης, 2 και την ισχύν αυτού και ανδραγαθίαν πλούτόν τε και δόξαν της βασιλείας αυτού, ιδού γέγραπται εν βιβλίω βασιλέων Περσών και Μήδων εις μνημόσυνον. 3 ο δε Μαρδοχαίος διεδέχετο τον βασιλέα Αρταξέρξην και μέγας ην εν τη βασιλεία και δεδοξασμένος υπό των Ιουδαίων· και φιλούμενος, διηγείτο την αγωγήν παντί τω έθνει αυτού.

 3α Και είπε Μαρδοχαίος· παρά του Θεού εγένετο ταύτα. 3β εμνήσθη γαρ περί του ενυπνίου, ου είδον περί των λόγων τούτων· ουδέ γαρ παρήλθεν απ ‘ αυτών λόγος. 3γ η μικρά πηγή, ή εγένετο ποταμός και ην φως και ήλιος και ύδωρ πολύ· Εσθήρ εστιν ο ποταμός, ην εγάμησεν ο βασιλεύς και εποίησε βασίλισσαν. 3δ οι δε δύο δράκοντες, εγώ ειμι και Αμάν. 3ε τα δε έθνη τα επισυναχθέντα απολέσαι το όνομα των Ιουδαίων. 3ζ το δε έθνος το εμόν, ούτός εστιν Ισραήλ, οι βοήσαντες προς τον Θεόν και σωθέντες· και έσωσε Κύριος τον λαόν αυτού και ερύσατο Κύριος ημάς εκ πάντων των κακών τούτων. και εποίησεν ο Θεός τα σημεία και τα τέρατα τα μεγάλα, α ου γέγονεν εν τοις έθνεσι. 3η δια τούτο εποίησε κλήρους δύο, ένα τω λαω του Θεού και ένα πάσι τοις έθνεσι· 3θ και ήλθον οι δύο κλήροι ούτοι εις ωραν και καιρόν και εις ημέραν κρίσεως ενώπιον του Θεού και πάσιν τοις έθνεσι, 3ι και εμνήσθη ο Θεός του λαού αυτού και εδικαίωσε την κληρονομίαν αυτού· 3κ και έσονται αυτοίς αι ημέραι αύται εν μηνί Αδάρ τη τεσσαρεσκαιδεκάτη και τη πεντεκαιδεκάτη του μηνός μετά συναγωγής και χαράς και ευφροσύνης ενώπιον του Θεού κατά γενεάς εις τον αιώνα εν τω λαω αυτού Ισραήλ.

 3λ Έτους τετάρτου βασιλεύοντος Πτολεμαίου και Κλεοπάτρας εισήνεγκε Δοσίθεος, ος έφη είναι ιερεύς και Λευίτης, και Πτολεμαίος ο υιος αυτού την προκειμένην επιστολήν των Φρουραί, ην έφασαν είναι και ηρμηνευκέναι Λυσίμαχον Πτολεμαίου των εν Ιερουσαλήμ.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-