Μέρος Β΄ Τά Οράματα

ΜΕΡΟΣ Β΄: ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ

Εκτός των ονείρων έχουμε και τα οράματα. Αυτά λέγονται και οράσεις και οπτασίες.
Τι είναι τα οράματα; Όραμα είναι, όταν βλέπη ο άνθρωπος υπερφυσικά πράγματα, όχι στον ύπνο του όπως συμβαίνει στο όνειρο, αλλά στον ξύπνιο του, ξύπνιος. Λειτουργούν στο όραμα τελείως οι αισθήσεις του ανθρώπου. Και για τα οράματα ισχύουν, όσα ακριβώς γράφτηκαν για τα όνειρα. Και τα οράματα προέρχονται από τον Θεό, αλλά επίσης και από τον σατανά.

1ον) ΟΡΑΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τα εκ Θεού οράματα παρουσιάζονται συνήθως σε  ενάρετους ανθρώπους και Αγίους και για ζητήματα σοβαρά που  έχουν σχέση με την πίστη και την σωτηρία των ψυχών.
Ιδού μερικά:
Το όραμα του Αγίου Αντωνίου
Τέτοιο εκ Θεού όραμα είναι εκείνο, που  είδε ο Άγιος Αντώνιος, όταν καθόταν στο βουνό και συζητούσε με τους μαθητές του. Είδε ξαφνικά να  ανεβαίνη στους ουρανούς μια ολόλευκη ψυχή. Τη στιγμή εκείνη γινόταν μεγάλη χαρά στον ουρανό. Έβλεπε τους Αγγέλους να  πανηγυρίζουν. Σηκώθηκε αμίλητος ο Αντώνιος και κοίταξε εκστατικός τον ουρανό. Μακάριζε εκείνη τη ψυχή, που βάδιζε για την αιώνια χαρά του ουρανού και παρακαλούσε μυστικά το Θεό να του φανερώση σε  ποιoν ανήκε η λυτρωμένη εκείνη ψυχή.

Τότε άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που  του είπε: "Αυτή είναι η ψυχή του
Αμμούν".
Ο Αμμούν ήταν ασκητής στην έρημο της Νιτρίας, η οποία βρισκόταν δεκατρείς ημέρες πεζοπορία από το ερημητήριο του Μεγάλου Αντωνίου. Ο Αμμούν ήταν ενάρετος ασκητής και είχε μεγάλη πίστη στο Θεό. Κάποτε μάλιστα, με τη δύναμη της πίστεώς του, είχε περπατήση πάνω στο νερό του ποταμού και πέρασε αντίπερα, χωρίς να  βραχούν καθόλου τα πόδια του.
Οι μαθητές του Οσίου Αντωνίου, μόλις τον είδαν έτσι να  χαίρεται και να θαυμάζη, τον ρώτησαν: - Τι συμβαίνει; Βλέπεις τίποτε; Ακούς τίποτε;
Και ο μέγας ασκητής τους είπε: - Την  ώρα αυτή κοιμήθηκε ο Αμμούν, ο συνασκητής και φίλος μου!
Οι μαθητές του εντυπωσιάσθηκαν. Σημείωσαν όμως την ημέρα αυτή και την ώρα, που  είδε ο Άγιος ξύπνιος το όραμα.
Ύστερα από τριάντα ημέρες, έφθασαν στο ερημητήριο του Αγίου μερικοί Μοναχοί από τη Νιτρία και ανέφεραν την ημέρα και την ώρα του θανάτου του ασκητού Αμμούν.
Κατάλαβαν όλοι, ότι ο Αμμούν είχε πεθάνει την ημέρα, που  ο Άγιος Αντώνιος έβλεπε την ψυχή του ολόλευκη ν' ανεβαίνει στον ουρανό.
Και όλοι, όσοι μάθαιναν αυτά, χαίρονταν και θαύμαζαν τον μεγάλο ασκητή της ερήμου Αντώνιο.

Το όραμα του Μεγάλου Βασιλείου

Επίσης πολύ παραστατικό είναι το όραμα, που  είδε ο Μέγας Βασίλειος... Κάποτε ο ασεβής αυτοκράτορας Ιουλιανός εξεστράτευσε προς τα μέρη της Περσίας. Πέρασε όμως και από την Καισάρεια. Ειδοποίησε προτήτερα τον Μέγα Βασίλειο να  βγη και να  παραδώση το χρυσάφι της Εκκλησίας. Ο Βασίλειος τον είχε γνωρίσει στην Αθήνα, όταν ήταν φοιτητής, και βγήκε με τον λαό να  τον υποδεχθή. Προσέφερε όμως στην βασιλική ακολουθία, αντί για
χρυσάφι που  ζήτησε ο Ιουλιανός, τρία κριθαρένια ψωμιά!
Ο Ιουλιανός, γεμάτος από οργή, δέχτηκε τα ψωμιά και είπε στους δούλους του, να  αντιπροσφέρουν στον Επίσκοπο, χόρτο και σανό, που  τρώνε τα ζώα. Μόλις είδε ο Άγιος την περιφρόνηση και την προσβολή του Βασιλιά του είπε:- Εμείς Βασιλιά, επειδή απαίτησες να  σου  προσφέρουμε, σου  δώσαμε από εκείνο που εμείς τρώμε. Και συ μας προσφέρεις από αυτό που  τρώγεις.
Ο Ιουλιανός γεμάτος πάθος κι εκδίκηση είπε στον Άγιο: - Τώρα δέξου την δωρεά αυτή και όταν επιστρέψω από την Περσία νικητής, τότε τη μεν πόλη θα κατακαύσω, τον δε από εσένα απατώμενο λαό θα αιχμαλωτίσω, διότι τους θεούς, τους οποίους εγώ προσκυνώ, ο λαός αυτός ατιμάζει. Εσύ  θα λάβης την πρέπουσα αμοιβή...
Ο Μέγας Βασίλειος ήξερε τον άγριο εγωισμό του Ιουλιανού και τον βίαιο και παράλογο χαρακτήρα του. Γνώριζε επίσης καλά, ότι εκείνα που  είπε, δεν ήταν απλώς απειλή, αλλά απόφαση. Κάλεσε, λοιπόν, τον λαό και του είπε τον κίνδυνο που  περίμενε την πόλη, μόλις θα επέστρεφε ο Ιουλιανός. Συμβούλεψε έπειτα όλους να  συγκεντρώσουν χρήματα, χρυσαφικά κι ασημικά, και να  τα έχουν έτοιμα για να  τα πετάξουν μπροστά στο δρόμο, απ' όπου θα περνούσε επιστρέφοντας ο Ιουλιανός. - Έτσι, τους είπε, καθώς είναι φιλοχρήματος, θα καταπραϋνθή και δεν θα πραγματοποιήση την απειλή του.
Οι κάτοικοι της Καισάρειας έδωσαν τότε άφθονα χρήματα, χρυσαφικά και ασημικά. Ο Άγιος Βασίλειος τα συνγκέντρωσε και κατέγραψε σε  κατάσταση ό,τι είχε δώσει ο καθένας.
Όταν πλησίαζε ο καιρός της επιστροφής του Ιουλιανού, κάλεσε ο Άγιος πλήθος Χριστιανών από άνδρες, γυναίκες και παιδιά και τους είπε, να  νηστεύσουν τρεις ημέρες. Έπειτα τους πήρε και ανέβηκε μαζί τους στο όρος της Καισάρειας , που  ονομάζεται Δίδυμο. Εκεί ήταν ο Ναός της Παναγίας.
Πάνω στο βουνό αυτό όλοι οι Χριστιανοί έκαναν τρεις Ολονυκτίες και προσευχήθηκαν θερμά. Παρακάλεσαν από το βάθος της καρδιάς τους την Παναγία, ν' αλλάξη το μυαλό του εκδικητικού αυτοκράτορα.
Εκεί όμως, καθώς ο Ιεράρχης προσευχόταν μαζί με το λαό, είδε κάτι θαυμαστό: Είδε ένα πλήθος Αγγέλων, μια ουράνια στρατιά, να  κυκλώνει το όρος. Στο μέσον είδε μια γυναίκα να  κάθεται σε  θρόνο λαμπερό! Ήταν η Παναγία.
Κάποια στιγμή η Παναγία μίλησε στους Αγγέλους που  την υπηρετούσαν και τους είπε:
- Καλέστε μου  τον Μερκούριο και πέστε του να  πάη να  κτυπήση τον εχθρό του
Υιού μου, τον Ιουλιανό.
Έκπληκτος βλέπει τότε ο Μέγας Βασίλειος, να  καταφθάνει αμέσως ο Μάρτυς Μερκούριος, φέροντας τα όπλα του, να  παίρνει θεία προσταγή και να  φεύγη! Μετά την οπτασία αυτή, κατέβηκε ο Άγιος με τους άλλους στην πόλη. Εκεί ήταν ο Ναός του Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου, στον οποίο βρίσκονταν το Λείψανο και τα όπλα του.
Ο Μερκούριος μαρτύρησε στην Καισάρεια επί της βασιλείας των αυτοκρατόρων Βαλερίου και Βαλεριανού...
Ο Άγιος Βασίλειος μπήκε στο Ναό. Είδε όμως έκπληκτος, ότι έλειπαν και το λείψανο και τα όπλα του Μάρτυρος! Ρώτησε τον Σκευοφύλακα της Εκκλησίας και εκείνος τα έχασε. Δεν ήξερε τίποτα.
Κατάλαβε τότε ο Μέγας Βασίλειος, ότι ήταν αληθινό το όραμα.
Την  ημέρα εκείνη, όπως έγινε γνωστό σε λίγο, σκοτώθηκε ο Ιουλιανός και είπε ξεψυχώντας: "Νενίκηκας με, Ναζωραίε".
Αυτά τα οράματα προέρχονται εκ Θεού.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-