Ὁ Υἱὸς δὲν εἶναι ἄναρχος

42. Ὁ Υἱὸς δὲν εἶναι ἄναρχος

42. Σελ. 307-308: «.... ῞Εν αἴτιον τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος εἶναι ὁ Πατήρ. Οὕτως, αἱ ὑποστάσεις εἶναι ἐκτὸς συγχύσεως, διότι ὁ Πατὴρ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος εἶναι ἀρχή, ὡς αἴτιος καὶ ὡς πηγὴ καὶ ἀΐδιον Φῶς. Ὁ Υἱὸς δὲν εἶναι ἄναρχος, ἀλλὰ ἀρχὴ τῶν πάντων, διὰ τὸ ἕν καὶ ταὐτὸν τῆς Θεότητος, ἤ διὰ τὸ κίνημά τε καὶ βούλημα καὶ τὴν τῆς οὐσίας ταυτότητα. Ἀσφαλῶς, τὸ ἴδιον ἰσχύει καὶ διὰ τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα» (Βλέπε καὶ Παραπομπὴ 47 εἰς τό τέλος τῆς ἐργασίας).

43. Ἡ διδασκαλία τοῦ Αὐγουστίνου περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

43. Σελ. 316: «.... Τὴν τοιαύτην διάκρισιν ... μεταξὺ τῆς αὐθυποστάσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος "ἐκ τοῦ Πατρὸς" καὶ τῶν ἀκτίστων δωρεῶν "ἐκ τοῦ Πατρὸς διὰ τοῦ Υἱοῦ", ἤ καὶ "ἐκ τοῦ Υἱοῦ ἐν τῷ Πνεύματι" καὶ "διὰ τοῦ Πνεύματος" εἰς τὰ κτίσματα, ἀπέρριψαν οἱ Φραγκο-Λατῖνοι, ἀκολουθοῦντες τὸν Αὐγουστῖνον, ὅστις ἐπιμένει εἰς τὴν ταύτισιν τοῦ Πνεύματος μὲ τὴν δωρεάν, δόσιν, χύσιν, κλπ. τοῦ Πνεύματος. Ἡ διδασκαλία αὐτὴ τοῦ Αὐγουστίνου εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ταυτίσεως τῶν πάντων, ἐν τῷ Θεῷ, μετὰ τῆς Θείας οὐσίας, ἐκτὸς τῶν σχέσεων .... Σπουδαῖον ἀποτέλεσμα τῆς ταυτίσεως ταύτης εἶναι ὄχι μόνον τὸ filioque, ἀλλὰ καὶ ἡ αἵρεσις περὶ τῆς κτιστῆς μετεχομένης ἐν τοῖς Μυστηρίοις χάριτος τῶν Φραγκο-Λατίνων».

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-