Μέρος Β' Ο Χριστὸς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι «Ἰησοῦς Χριστὸς - Ἡ ζωή τοῦ κόσμου» π. Ἰωάννου Ρωμανίδου

Μέρος Β´ 

Α. Ὁ Χριστὸς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι «Ἰησοῦς Χριστὸς - Ἡ ζωή τοῦ κόσμου» π. Ἰωάννου Ρωμανίδου

(Μετάφρασις: Μαξίμου μοναχοῦ, πρώην Λαυριώτου)

Ὀρθόδοξος συμβολὴ στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν 

Δαμασκός, 5-9 Φεβρουαρίου 1982 

«Πρωταρχικὸς σκοπὸς τῆς πίστεως στὸν Χριστό, τῆς θεολογίας καὶ τοῦ δόγματος περὶ Αὐτοῦ καὶ περὶ τῆς σχέσεώς Του πρὸς τὸν Πατέρα καὶ τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα εἶναι νὰ ὁδηγήσουν τὸν ἄνθρωπο, πρῶτον, στὴν κάθαρση καὶ ἔλλαμψη τῆς καρδιᾶς, δηλαδὴ στὴ θεραπεία τοῦ κέντρου τῆς προσωπικότητός του, καί δεύτερον, στὸν δοξασμὸ (θέωση), ποὺ εἶναι ἡ τελείωση τοῦ προσωπικῶς ὑπάρχειν μέσα στὴν θέα τῆς ἀκτίστου δόξης καὶ βασιλείας τοῦ Χριστοῦ μετὰ τῶν ἁγίων Του -μελῶν τοῦ Σώματός Του, τῆς Ἐκκλησίας.

Πίστη, προσευχή, θεολογία, δόγμα, εἶναι θρησκευτικὲς μέθοδοι καὶ ὁδοδεῖκτες στὸν δρόμο τῆς ἐλλάμψεως πρὸς τὴν τελείωση, ἡ ὁποία, ὅταν ἐπιτευχθῆ, καταργοῦνται ὅλα τους, ἀφοῦ ὁ τελικὸς στόχος τους εἶναι ἡ κατάργησή τους "ἐν δόξῃ καὶ ἀνιδιοτελεῖ ἀγάπῃ" (Α΄ Κορινθ. 13, 8-10 καὶ Β΄ Κορινθ. 3, 11).

Τὸ θέμα, ἑπομένως, "Ἰησοῦς Χριστὸς - Ἡ Ζωὴ τοῦ Κόσμου", ἐνέχει, πρωταρχικὰ καὶ οὐσιαστικά, θεραπευτικὸ καὶ τελειωτικὸ περιεχόμενο, καὶ εἶναι, μʼ αὐτὴν τὴν ἔννοια, ἐκκλησιολογικό: Μόνον οἱ ἐλλαμφέντες καὶ δοξασθέντες εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ κατοικητήρια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπʼ αὐτὴν τὴν ἄποψη, ἡ κάθαρσις καὶ ἡ ἔλλαμψις ἔχουν κάποια παράλληλα στὶς θεραπευτικὲς ἐπιστῆμες, ἰδιαίτερα στὴν Ψυχιατρική. Ὁ δοξασμὸς (θέωση), ὅμως, εἶναι γνωστὸς καὶ διασώζεται μόνο στὴν καρδιὰ τῆς Χριστιανικῆς Παραδόσεως καί, πιθανώτατα, τῆς Ἰουδαϊκῆς. Σχετίζονται καὶ πρὸς τὶς κοινωνικὲς ἐπιστῆμες, ὄχι σὰν ἠθικὲς ἀρχές, ἀλλὰ σὰν θεραπευτικὸς ἀσκητισμός. ῞Οπως δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ διαχωρίση τὴν ψυχιατρικὴ θεωρία ἀπὸ τὴν πράξη, παρόμοια, ἡ πίστη, ἡ προσευχή, ἡ θεολογία καὶ τὸ δόγμα δὲν μποροῦν νὰ διαχωρισθοῦν ἀπὸ τὴν θεραπευτικὴ ἐφαρμογή τους. ῞Οπως δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μεταβάλη τὴν ψυχιατρικὴ θεωρία σὲ ἀφηρημένο ἤ μεταφυσικὸ σύστημα, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κάνη αὐτὸ κανεὶς μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Ἡ σχέση μεταξὺ διαγνώσεως καὶ θεραπείας εἶναι περίπου ἡ ἴδια, τόσο στὴν Πατερικὴ Θεολογία, ὅσο καὶ στὴν Ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Ἡ ἀλήθεια κρίνεται ἀπὸ τὴν ἐπιτυχία τῆς θεραπείας καὶ ἡ ἐπιτυχὴς θεραπεία θεμελιώνει τὴν περιγραφικὴ ἀνάλυση τῶν τρόπων καὶ μέσων μὲ τὰ ὁποῖα γινόταν καὶ γίνεται κατορθωτή. 

Θὰ διαπραγματευθοῦμε, λοιπόν, τὸ θέμα μας στὰ ἀκόλουθα κεφάλαια:

α) Ὁ Χριστὸς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι,

β) Μύηση στὴν ζωὴ καὶ στὴν "πᾶσα ἀλήθεια" τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατὰ τὴν Πεντηκοστή,

γ) Διάγνωση καὶ θεραπεία,

δ) Τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ,

ε) Προφητεύειν καὶ θεολογεῖν, καὶ 

στ) Συνέπειες καὶ συμπεράσματα 

1 Βλέπε: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 25/12/1987 καί Δεσποίνης Κοντοστεργίου: ' Αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι', ἐκδόσεις Πουρναρᾶ, Θεσ/κη, 1997, σελ. 298 κ.ἑ. Ἐδῶ, παρατίθεται τό κείμενο τό δημοσιευθέν στόν Ὀ.Τ.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-