25. Περὶ τοῦ Χριστοῦ ὡς Μεσσίου.
25. Σελ. 200-203: «.... Πάντως, οἱ Ἰουδαῖοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ οἱ σύγχρονοι, "φιλελεύθεροι" λεγόμενοι, ἑρμηνευταὶ Προτεστάνται δὲν ἔχουν καμμίαν ἀντίρρησιν εἰς τὸν περὶ τοῦ Ἑαυτοῦ Του ἰσχυρισμὸν τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι εἶναι ὁ ἀναμενόμενος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων Μεσσίας, ἤ ὁ Χριστός, ἄν καὶ δὲν τὸν παραδέχονται οἱ Ἰουδαῖοι, καί τινες τῶν Προτεσταντῶν, οὕτω. Δηλαδή, παραδέχονται τὸν ἰσχυρισμόν, ὡς ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ γενόμενον, καί, συγχρόνως, πιστεύουν ὅτι ἔκαμεν ὁ Χριστὸς λάθος πιστεύων οὕτως. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον δὲν ἀνέχονται, εἶναι ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν Πατέρων, ὅτι ὁ Χριστὸς ἐδίδασκε περὶ τοῦ Ἑαυτοῦ Του, ὡς περὶ Θεοῦ.
Ἰουδαῖοι τινές ἦσαν διατεθειμένοι νὰ ἀποδεχθοῦν τὸν Χριστὸν ὡς τὸν ἀναμενόμενον Μεσσίαν, ἀλλὰ μόνον οἱ ἀνήκοντες εἰς τὴν παράδοσιν τῶν θεουμένων Προφητῶν Τὸν ἐδέχοντο καὶ ὡς τὸν Κύριον τῆς Δόξης. Μάλιστα, αὐτὴν τὴν ταύτισιν, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ο ίδιος ὁ Χριστός, μεταξὺ τοῦ Ἑαυτοῦ Του καὶ τοῦ Κυρίου τῆς Δόξης, ἐχαρακτήρισαν Ἰουδαῖοι τινές ὡς βλασφημίαν, διότι, κατʼ αὐτούς, "ἄνθρωπος ὤν, ἐποίει Ἑαυτὸν Θεόν". Ἐπʼ εὐκαιρίᾳ, ὁ Χριστὸς ὑπενθυμίζει εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι, ὄχι μόνον ὁ Κύριος τῆς Δόξης εἶναι Θεός, ἀλλὰ καὶ οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ λέγονται "θεοί ", ὡς θεοὶ κατὰ Χάριν.
........ Δὲν εἶναι τυχαῖον πρόσωπον ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ὁ ὁποῖος πρῶτος ἐδέχθη τὴν ἀποκάλυψιν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἐμφανίσας Ἑαυτὸν εἰς τοὺς Προφήτας Κύριος τῆς Δόξης, καὶ τὸ Ἀπρόσιτον Φῶς ἐν τῷ ὁποίῳ κατοικεῖ ὁ Θεός, καὶ τοῦ ὁποίου δύο μαθηταὶ πρῶτον ἠκολούθησαν τὸν Χριστόν: " Στραφεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς• τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ• ῥαββί, ὃ λέγεται μεθερμηνευόμενον διδάσκαλε, ποῦ μένεις; λέγει αὐτοῖς• ἔρχεσθε καὶ ὄψεσθε. ἦλθαν οὖν καὶ εἶδαν ποῦ μένει καὶ παρ᾿ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην• ὥρα ἦν ὡς δεκάτη'' (Ἰωάν, 1, 38-39).
Ὁ τόπος οὗτος, ὅπου μένει ὁ Χριστός, εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποίαν εἶδον οἱ Ἀπόστολοι (αὐτοί) καὶ ὁ πνευματικὸς αὐτῶν πατήρ, ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής. " Ἦν Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ Ἰωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ" (Ἰωάν. 1, 40). Ἐν συνεχείᾳ, κατὰ τὴν κλῆσιν τῶν ὑπολοίπων Ἀποστόλων, ἀποκαλύπτεται, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ἀλλὰ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
Ἡ διάκρισις αὐτὴ τῶν Ἰσραηλιτῶν
........ Δὲν εἶναι τυχαῖον πρόσωπον ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ὁ ὁποῖος πρῶτος ἐδέχθη τὴν ἀποκάλυψιν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἐμφανίσας Ἑαυτὸν εἰς τοὺς Προφήτας Κύριος τῆς Δόξης, καὶ τὸ Ἀπρόσιτον Φῶς ἐν τῷ ὁποίῳ κατοικεῖ ὁ Θεός, καὶ τοῦ ὁποίου δύο μαθηταὶ πρῶτον ἠκολούθησαν τὸν Χριστόν: " Στραφεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς• τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ• ῥαββί, ὃ λέγεται μεθερμηνευόμενον διδάσκαλε, ποῦ μένεις; λέγει αὐτοῖς• ἔρχεσθε καὶ ὄψεσθε. ἦλθαν οὖν καὶ εἶδαν ποῦ μένει καὶ παρ᾿ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην• ὥρα ἦν ὡς δεκάτη'' (Ἰωάν, 1, 38-39).
Ὁ τόπος οὗτος, ὅπου μένει ὁ Χριστός, εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποίαν εἶδον οἱ Ἀπόστολοι (αὐτοί) καὶ ὁ πνευματικὸς αὐτῶν πατήρ, ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής. " Ἦν Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ Ἰωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ" (Ἰωάν. 1, 40). Ἐν συνεχείᾳ, κατὰ τὴν κλῆσιν τῶν ὑπολοίπων Ἀποστόλων, ἀποκαλύπτεται, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ἀλλὰ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
Ἡ διάκρισις αὐτὴ τῶν Ἰσραηλιτῶν
α) εἰς τοὺς ὡς ἄνω ἀποδεχομένους τὸν Ἰησοῦν, καὶ ὡς Μεσσίαν, καὶ ὡς Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ
β) εἰς τοὺς Ἰουδαίους τοὺς πιστεύοντας ὅτι ὁ Μεσσίας θὰ ἐμφανισθῆ μόνον ὡς ἄνθρωπος, φαίνεται σαφῶς ἀπὸ τὴν ἑξῆς περικοπὴν τοῦ Ἰωάννου, εἰς ἥν ὁ Χριστὸς σαφῶς ἀναφέρεται εἰς τὰς δύο αὐτὰς παρατάξεις, καὶ εἰς τοὺς Προφήτας ὡς κατὰ Χάριν θεούς:
"Σχίσμα πάλιν ἐγένετο ἐν τοῖς Ἰουδαίοις διὰ τοὺς λόγους τούτους. ἔλεγον δὲ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν• δαιμόνιον ἔχει καὶ μαίνεται• τί αὐτοῦ ἀκούετε; ἄλλοι ἔλεγον• ταῦτα τὰ ῥήματα οὐκ ἔστιν δαιμονιζομένου• μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶν ὀφθαλμοὺς ἀνοῖξαι; Ἐγένετο τότε τὰ ἐγκαίνια ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις, χειμὼν ἦν, καὶ περιεπάτει ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ ἐν τῇ στοᾷ τοῦ Σολομῶνος. ἐκύκλωσαν οὖν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἔλεγον αὐτῷ• ἕως πότε τὴν ψυχὴν ἡμῶν αἴρεις; εἰ σὺ εἶ ὁ χριστός, εἰπὲ ἡμῖν παρρησίᾳ. ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς• εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε• τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου ταῦτα μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ• ἀλλὰ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε, ὅτι οὐκ ἐστὲ ἐκ τῶν προβάτων τῶν ἐμῶν. τὰ πρόβατα τὰ ἐμὰ τῆς φωνῆς μου ἀκούουσιν, κἀγὼ γινώσκω αὐτὰ καὶ ἀκολουθοῦσίν μοι, κἀγὼ δίδωμι αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον καὶ οὐ μὴ ἀπόλωνται εἰς τὸν αἰῶνα καὶ οὐχ ἁρπάσει τις αὐτὰ ἐκ τῆς χειρός μου. ὁ πατήρ μου ὃ δέδωκέν μοι πάντων μεῖζόν ἐστιν, καὶ οὐδεὶς δύναται ἁρπάζειν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ πατρός. ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν. Ἐβάστασαν πάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν. ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς• πολλὰ ἔργα καλὰ ἔδειξα ὑμῖν ἐκ τοῦ πατρός• διὰ ποῖον αὐτῶν ἔργον ἐμὲ λιθάζετε; ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι• περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε ἀλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ὅτι σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν θεόν. ἀπεκρίθη αὐτοῖς [ὁ] Ἰησοῦς• οὐκ ἔστιν γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ ὑμῶν ὅτι ἐγὼ εἶπα• θεοί ἐστε; εἰ ἐκείνους εἶπεν θεοὺς πρὸς οὓς ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἐγένετο, καὶ οὐ δύναται λυθῆναι ἡ γραφή, ὃν ὁ πατὴρ ἡγίασεν καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον ὑμεῖς λέγετε ὅτι βλασφημεῖς, ὅτι εἶπον• υἱὸς τοῦ θεοῦ εἰμι; εἰ οὐ ποιῶ τὰ ἔργα τοῦ πατρός μου, μὴ πιστεύετέ μοι• εἰ δὲ ποιῶ, κἂν ἐμοὶ μὴ πιστεύητε, τοῖς ἔργοις πιστεύετε, ἵνα γνῶτε καὶ γινώσκητε ὅτι ἐν ἐμοὶ ὁ πατὴρ κἀγὼ ἐν τῷ πατρί " (Ἰωάν. 10, 19-38).
῞Οταν ἔχη τις ὑπʼ ὄψιν τὴν ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων ταύτισιν τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Κύριον καὶ ῎Αγγελον τῆς Δόξης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Προφῆται ἦσαν, πρὸ τῆς Ἐνσαρκώσεως, αὐτόπται μάρτυρες τῆς δόξης ἤ Θεότητος τοῦ Χριστοῦ, τότε εἶναι σαφέστατον τὸ νόημα τῶν λεχθέντων τοῦ Ἡσαΐου: " ...ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγεννήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος" (Ἠσαΐας 9, 5).
Πάντως, ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς περὶ Ἁγίας Τριάδος καὶ τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφεστάτη, ὅταν ἑρμηνεύηται ἐντὸς τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως τῶν θεουμένων. Τοῦτο, ὅμως, δὲν σημαίνει ὅτι ὅσοι βαπτίζονται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ εἶναι τῆς παραδόσεως ταύτης, ὅπως δὲν ἦσαν αὐτῆς ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι οἱ ἔχοντες διεστραμμένην περὶ Θεοῦ, Κυρίου τῆς Δόξης, Μεσσίου, καὶ λυτρώσεως, ἑρμηνείαν τῆς περὶ αὐτῶν διδασκαλίας τῶν Προφητῶν. ῞Ο,τι εἶναι οἱ παρερμηνεύοντες καὶ ἀγνοοῦντες τὴν ἐν Θεῷ διὰ τοῦ Κυρίου τῆς Δόξης καὶ ἐν Πνεύματι θεωρίαν τῶν Προφητῶν καὶ τὴν περὶ Ἐνσαρκώσεως προφητείαν αὐτῶν Ἰουδαῖοι, εἶναι καὶ οἱ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀναφυέντες αἱρετικοί, οἱ ἀποκόπτοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ τὴν παράδοσιν ταύτην τῆς θεώσεως.
Ἐξ αἰτίας τῶν τοιούτων αἱρετικῶν, ἠναγκάσθη ἡ Ἐκκλησία νὰ διατυπώση τὰ ἤδη ὑπάρχοντα δόγματα μέσῳ ὡρισμένης ὁρολογίας, ἥτις εἶχε σκοπόν, ὄχι ἐμβαθύνσεως βαθυτέρας, ἤ διασαφήσεως καλυτέρας τῶν δογμάτων, ἀλλὰ κατοχυρώσεως αὐτῶν διὰ τῆς σαφεστέρας ἐκφράσεως αὐτῶν ἔναντι τῶν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀναφυέντων κακοδοξιῶν, πρὸς ἀπομάκρυνσιν αὐτῶν καὶ διαφύλαξιν ἀπʼ αὐτῶν τῶν πιστῶν».
"Σχίσμα πάλιν ἐγένετο ἐν τοῖς Ἰουδαίοις διὰ τοὺς λόγους τούτους. ἔλεγον δὲ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν• δαιμόνιον ἔχει καὶ μαίνεται• τί αὐτοῦ ἀκούετε; ἄλλοι ἔλεγον• ταῦτα τὰ ῥήματα οὐκ ἔστιν δαιμονιζομένου• μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶν ὀφθαλμοὺς ἀνοῖξαι; Ἐγένετο τότε τὰ ἐγκαίνια ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις, χειμὼν ἦν, καὶ περιεπάτει ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ ἐν τῇ στοᾷ τοῦ Σολομῶνος. ἐκύκλωσαν οὖν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἔλεγον αὐτῷ• ἕως πότε τὴν ψυχὴν ἡμῶν αἴρεις; εἰ σὺ εἶ ὁ χριστός, εἰπὲ ἡμῖν παρρησίᾳ. ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς• εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε• τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου ταῦτα μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ• ἀλλὰ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε, ὅτι οὐκ ἐστὲ ἐκ τῶν προβάτων τῶν ἐμῶν. τὰ πρόβατα τὰ ἐμὰ τῆς φωνῆς μου ἀκούουσιν, κἀγὼ γινώσκω αὐτὰ καὶ ἀκολουθοῦσίν μοι, κἀγὼ δίδωμι αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον καὶ οὐ μὴ ἀπόλωνται εἰς τὸν αἰῶνα καὶ οὐχ ἁρπάσει τις αὐτὰ ἐκ τῆς χειρός μου. ὁ πατήρ μου ὃ δέδωκέν μοι πάντων μεῖζόν ἐστιν, καὶ οὐδεὶς δύναται ἁρπάζειν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ πατρός. ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν. Ἐβάστασαν πάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν. ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς• πολλὰ ἔργα καλὰ ἔδειξα ὑμῖν ἐκ τοῦ πατρός• διὰ ποῖον αὐτῶν ἔργον ἐμὲ λιθάζετε; ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι• περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε ἀλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ὅτι σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν θεόν. ἀπεκρίθη αὐτοῖς [ὁ] Ἰησοῦς• οὐκ ἔστιν γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ ὑμῶν ὅτι ἐγὼ εἶπα• θεοί ἐστε; εἰ ἐκείνους εἶπεν θεοὺς πρὸς οὓς ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἐγένετο, καὶ οὐ δύναται λυθῆναι ἡ γραφή, ὃν ὁ πατὴρ ἡγίασεν καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον ὑμεῖς λέγετε ὅτι βλασφημεῖς, ὅτι εἶπον• υἱὸς τοῦ θεοῦ εἰμι; εἰ οὐ ποιῶ τὰ ἔργα τοῦ πατρός μου, μὴ πιστεύετέ μοι• εἰ δὲ ποιῶ, κἂν ἐμοὶ μὴ πιστεύητε, τοῖς ἔργοις πιστεύετε, ἵνα γνῶτε καὶ γινώσκητε ὅτι ἐν ἐμοὶ ὁ πατὴρ κἀγὼ ἐν τῷ πατρί " (Ἰωάν. 10, 19-38).
῞Οταν ἔχη τις ὑπʼ ὄψιν τὴν ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων ταύτισιν τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Κύριον καὶ ῎Αγγελον τῆς Δόξης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Προφῆται ἦσαν, πρὸ τῆς Ἐνσαρκώσεως, αὐτόπται μάρτυρες τῆς δόξης ἤ Θεότητος τοῦ Χριστοῦ, τότε εἶναι σαφέστατον τὸ νόημα τῶν λεχθέντων τοῦ Ἡσαΐου: " ...ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγεννήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος" (Ἠσαΐας 9, 5).
Πάντως, ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς περὶ Ἁγίας Τριάδος καὶ τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφεστάτη, ὅταν ἑρμηνεύηται ἐντὸς τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως τῶν θεουμένων. Τοῦτο, ὅμως, δὲν σημαίνει ὅτι ὅσοι βαπτίζονται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ εἶναι τῆς παραδόσεως ταύτης, ὅπως δὲν ἦσαν αὐτῆς ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι οἱ ἔχοντες διεστραμμένην περὶ Θεοῦ, Κυρίου τῆς Δόξης, Μεσσίου, καὶ λυτρώσεως, ἑρμηνείαν τῆς περὶ αὐτῶν διδασκαλίας τῶν Προφητῶν. ῞Ο,τι εἶναι οἱ παρερμηνεύοντες καὶ ἀγνοοῦντες τὴν ἐν Θεῷ διὰ τοῦ Κυρίου τῆς Δόξης καὶ ἐν Πνεύματι θεωρίαν τῶν Προφητῶν καὶ τὴν περὶ Ἐνσαρκώσεως προφητείαν αὐτῶν Ἰουδαῖοι, εἶναι καὶ οἱ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀναφυέντες αἱρετικοί, οἱ ἀποκόπτοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ τὴν παράδοσιν ταύτην τῆς θεώσεως.
Ἐξ αἰτίας τῶν τοιούτων αἱρετικῶν, ἠναγκάσθη ἡ Ἐκκλησία νὰ διατυπώση τὰ ἤδη ὑπάρχοντα δόγματα μέσῳ ὡρισμένης ὁρολογίας, ἥτις εἶχε σκοπόν, ὄχι ἐμβαθύνσεως βαθυτέρας, ἤ διασαφήσεως καλυτέρας τῶν δογμάτων, ἀλλὰ κατοχυρώσεως αὐτῶν διὰ τῆς σαφεστέρας ἐκφράσεως αὐτῶν ἔναντι τῶν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀναφυέντων κακοδοξιῶν, πρὸς ἀπομάκρυνσιν αὐτῶν καὶ διαφύλαξιν ἀπʼ αὐτῶν τῶν πιστῶν».
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.